Forums

Μέρα που είναι σήμερα...  Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να εκτιμώ ότι το ουσιαστικό τέλος του Βυζαντίου ήταν το 1204 και όχι το 1453. Τα πάντα βέβαια είναι θέμα οπτικής γωνίας. Σαφώς και υπήρχε ένα κράτος με μια ιστορική συνέχεια μέχρι το 1453. Κάποιοι διατείνονται ότι εάν το δούμε ως ήθη, έθιμα, οικονομία κ.ο.κ. τότε το  Βυζάντιο συνεχίστηκε και μετά το 1453. Εγώ αναφέρομαι στο σκέλος "αυτοκρατορία". Μέχρι το 1204 υπάρχει ένα κράτος με μεγάλη δυναμική, το οποίο μπορούμε να το αποκαλούμε "αυτοκρατορία". Από το 1204 όμως, υπάρχει κάτι που είναι "υποδεέστερο", ένα "βασίλειο", κάτι που ψυχορραγεί και καταλήγουμε στην Άλωση. Με εξαίρεση όμως τον πρώτο Παλαιολόγο, οι υπόλοιποι είχαν το όνομα (αυτοκράτορας), δεν είχαν όμως τη χάρη.

Ο καλύτερος ίσως τρόπος για να το αντιληφθεί κανείς αυτό είναι να δει το μέγεθος της επικράτειας ανά πάσα στιγμή. Τα τελευταία 100 χρόνια είναι απλώς η Θράκη, η Θεσ/νικη, η Λακωνία, η Φιλαδέλφεια και μερικά νησιά του Β.Αιγαίου. Πιθανότατα να είναι μικρότερο σε έκταση ακόμα και από την Ελλάδα μετά την απελευθέρωση.  
 
1025. Χρονιά που πεθαίνει ο Βουλγαροκτόνος. Το απόγειο της μέσης περιόδου του Βυζαντίου.

 
 
1071. Η χρονιά της ήττας του Μάντζικερτ οπότε και οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Μικρά Ασία.

 
 
1081. Η χρονιά που παίρνουν την εξουσία οι Κομνηνοί (αν και το είχαν ξανακάνει για 2-3 χρόνια πριν) και ξεκινάει μια ανάκαμψη.

 
 
1180. Θάνατος του Μανουήλ Β Κομνηνού και το τέλος αυτής της ανάκαμψης

 
 
1204. Η χρονιά της Άλωσης από τους Σταυροφόρους

 
 
1261. Η χρονιά που σχεδόν κατά τύχη (αν και νομοτελειακά θα συνέβαινε όπως εξελίσσονταν τα πράγματα), ο ηγεμόνας της λεγόμενης αυτοκρατορίας της Νίκαιας, Μιχαήλ Η Παλαιολόγος, ο πρώτος της δυναστείας, ανακαταλαμβάνει την Πόλη.

 
 
 
1282. Η χρονιά που πεθαίνει ο ικανότατος Μιχαήλ Η Παλαιολόγος και τον διαδέχονται άνθρωποι χωρίς τις ικανότητές του και με ολοένα λιγότερες δυνατότητες.

 
 
1321-1328. Ο πρώτος από διάφορους εμφύλιους πολέμους των Παλαιολόγων που ουσιαστικά εξανέμισαν οιαδήποτε πιθανότητα ανάκαμψης

 
 
1341 Ξεκινάει άλλος εμφύλιος. Ιωάννης ΣΤ Καντακουζηνός εναντίον των κηδεμόνων του 9χρονου Ιωάννη Ε Παλαιολόγου

 
 
1347. Ο,τι απέμεινε με το πέρας αυτού του εμφυλίου. Εδώ είχαμε και τον ερχομό της Πανώλης που συνεισέφερε στην καταστροφή

 
 
1354. Τελευταία χρονιά του Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνού. 99 χρόνια μέχρι την Άλωση

 
 
1391. Τελευταία χρονιά του επόμενου, Ιωάννη Ε Παλαιολόγου (που ήταν ο ανήλικος του προηγούμενου εμφυλίου). 62 χρόνια μέχρι την Άλωση. Παππούς του Κων/νου ΙΑ

 
 
1425. Τελευταία χρονιά του επόμενου, Μανουήλ Β Παλαιολόγου. 28 χρόνια μέχρι την Άλωση. Πατέρας του Κων/νου ΙΑ

 
 
1448. Τελευταία χρονιά του επόμενου και προτελευταίου, Ιωάννη Η Παλαιολόγου. 5 χρόνια μέχρι την Άλωση. Αδερφός του Κων/νου ΙΑ. Η υπόλοιπη Πελοπόννησος είχε καταληφθεί από τον Κων/νο ΙΑ που ήταν Δεσπότης εκεί.

 
 
1452. Μια χρονιά πριν την Άλωση.

 
 
Να σημειώσω πως σε όλα αυτά τα εδάφη που "λείπουν", η πλειονότητα είναι Χριστιανοί. Ένας λαός δεν αφομοιώνεται από τον όποιο κατακτητή μέσα σε 10-20 χρόνια. Ένας λαός αφομοιώνεται από τον όποιο κατακτητή μέσα στους αιώνες. Κάπως έτσι για παράδειγμα, 1400 χρόνια αφ'ότου κατακτήθηκε η Αίγυπτος από τους Άραβες, υπάρχουν ακόμα Κόπτες στην Αίγυπτο. Οι οποίοι αριθμούν μεταξύ 5% και 20% του πληθυσμού (ανάλογα με το ποιον ρωτάς προφανώς  ) .

Οπότε, εν κατακλείδι, μπορεί μεν να έπεσε η Πόλη το 1453, αλλά η φάση έμοιαζε περισσότερο με έναν αθλητή που έπαθε εγκεφαλικό το 1204, επιβίωσε, αλλά προφανώς δεν είχε καμία σχέση ως αθλητής, ως ικανότητες, ως επιδόσεις με αυτόν που ήταν πριν το 1204. 

Και ίσως κάπου να είναι λάθος το να μιλάμε για 400 χρόνια υπό τους Τούρκους. Οι Πελοποννήσιοι, όσοι τέλος πάντων είναι βέροι Πελοποννήσιοι , όντως ήταν 400 υπό την επικυριαρχία των Οθωμανών. Οι υπόλοιποι όμως μέτραγαν 500, ίσως και 600 χρόνια.

 
 
εδιτ Τις εικόνες τις πήρα από κάτι έμορφα βιντεάκια εδώθε
 
 

Από μικρός είχα μια αγάπη γενικότερα με την φαντασία, Ηρωική και Επιστημονική, από τα χρόνια της εφηβείας και μέχρι πριν λίγα χρόνια διάβαζα πιο πολύ Ηρωική Φαντασία, τα τελευταία χρόνια ψάχνω περισσότερο την Ε.Φ. και ιδιαίτερα την χρυσή εποχή της. Πια είναι η χρυσή εποχή? μα φυσικά τα 50's-60's-70's που η κούρσα του διαστήματος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ήταν στα καλύτερα της. 
 
Αυτή η περίοδος ενέπνευσε πάρα πολλούς Δυτικούς συγγραφείς και δημιούργησε μία τεράστια σχόλη Ε.Φ. που απολαμβάνουμε ακόμα και τώρα (με τα μεγαθήρια Asimov, Clark, Dick κτλ). Τι γινόταν όμως στο αντίπαλο στρατόπεδο? Γιατί δεν υπάρχει κάτι σε Ε.Φ. από την Σοβιετική Ένωση? Γιατί οριακά ξέρουμε μόνο τον Πολωνό Στάνισλαβ Λεμ (που έχει γράψει το Solaris που είναι και ταινία) ο οποίος δεν είναι αμιγώς Σοβιετικός αλλά Πολωνός (ναι η Πολωνία ήταν μέρος του συμφώνου της Βαρσοβίας αλλά δεν ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης). Φταίει το καθεστώς που δεν επέτρεπε "ευτελή" τέχνη? Φταίει ότι δεν είχαν έμπνευση? Φταίει ότι δεν τους ενδιέφερε η φαντασία παρά μόνο η επιστήμη? Τίποτα από τα παραπάνω, το μόνο που φταίει είναι ότι δεν έχουν μεταφραστεί πολλά στην γλώσσα μας ή ακόμα και στα Αγγλικά. Τα έργα της Ε.Φ. εκείνης της περιόδου στην ΕΣΣΔ είναι όχι απλά πολλά αλλά σχεδόν ατελείωτα, μιλάμε για 1000δες διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα και πάρα πολλά από αυτά είναι εξαιρετικά από ότι διαβάζω σε κριτικές, μιας και δεν ξέρω Ρώσικα για να διαβάσω πολλά από αυτά.
 
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα αναρωτηθεί νωρίτερα, το έναυσμα έγινε με 2 εκδόσεις που βρήκα από την "Άγνωστη Καντάθ" η πρώτη είναι μια συλλογή Σοβιετικών διηγημάτων Ε.Φ. που λέγεται "Ο Άχρηστος Πλανήτης". Περιέχει 7 διηγήματα που είναι ένα πολύ καλό δείγμα διαφόρων συγγραφέων. Το 2ο είναι το "Καβαλάρηδες από το Πουθενά" των Αλεξαντρ και Σεργέι Αμπράμοφ (Πατέρας και Γιος) που γράφτηκε το 1969 και έχει και 2 συνέχειες τις οποίες δυστυχώς δεν έχουμε στα Ελληνικά. Ψάχνοντας ανακάλυψα ότι έχουν βγει μερικά ακόμα βιβλία στα Ελληνικά τα προηγούμενα χρόνια πολλά από τα οποία δυστυχώς είναι εξαντλημένα.
 
Ένα άρθρο υπάρχει εδώ που έχει μια ανάλυση και στο τέλος έχει και αρκετά βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει στα Ελληνικά, εκτός από αυτά που λέει στην λίστα η οποία είναι λίγο παλιά υπάρχουν τα 2 που είπα παραπάνω, "Ο Ανίκητος" του Στανισλαβ Λεμ πάλι από την Καντάθ και "Ο Μηχανικός Μένι" του Αλεξαντροβιτς Μπογντάνοφ από την Σύγχρονη Εποχή (απο την Σ.Ε. είναι και οι 3 συλλογές που αναφέρονται στο άρθρο προηγουμένος) , το τελευταίο είναι prequel ενός πολύ σημαντικού έργου Ε.Φ. που λέγεται Red Star (Ο Κόκκινος Πλανήτης στα Ελληνικά) το οποίο και ψάχνω να βρω μιας και είναι εξαντλημένο. Κυκλοφόρησε το 1908 από τον Αλεξαντροβιτς Μπογντάνοφ στον απόηχο της Ρώσικης επανάστασης του 1905, δεν θα γράψω για το σενάριο όποιος ενδιαφέρεται καλό είναι να το ανακαλύψει μόνος του. Το συγκεκριμένο έχει επηρεάσει συνολικά την Ε.Φ. παγκοσμίως μιας και είναι αρκετά πίσω από την χρυσή εποχή.
 
Επίσης πολύ ωραίο είναι το άρθρο-πρόλογος στην έκδοση της Καντάθ "Ο Άχρηστος Πλανήτης" που βάζει χρονολογικά όλη την ιστορία της Ε.Φ. στην ΕΣΣΔ και αναφέρει μερικά από τα σημαντικότερα έργα. Και μία πολλή σημαντική πληροφορία είναι ότι εκείνες τις δεκαετίες υπήρχαν λέσχες φίλων της Ε.Φ. και στις 2 πλευρές οι οποίες είχαν σχέσεις αλληλογραφίας και αντάλλαζαν μέχρι και βιβλία.
 
Τι κάνει όμως μεγάλη εντύπωση σε αυτή τη σχόλη? πρόκειται για ένα πολύ διαφορετικό είδος Ε.Φ. που ενώ έχει φουλ όλη την "μυρωδιά" της χρυσής εποχής που οι λάτρεις γνωρίζουν, είναι σε πολύ διαφορετική κατεύθυνση, τι θέλω να πω, είναι σχεδόν ανύπαρκτο το μοντέλο της δυστοπίας που τόσο εμφανίζεται στα Δυτικά βιβλία, εδώ έχουμε στις περισσότερες περιπτώσεις όταν μιλάμε για μέλλον ανεπτυγμένες κοινωνίες που τα προβλήματα που εμφανίζονται είναι πιο σύνθετα και διαφορετικά από τα τυπικά, ψάχνουν οι συγγραφείς πιο βαθιά να επινοήσουν προβλήματα και δυσκολίες που θα μπορούσε να έχει μια κοινωνία χωρίς ανισότητες έτσι ώστε να υπάρχει κάτι άξιο να γίνει σενάριο, είναι φυσικά και αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι κάτοικοι της ΕΣΣΔ, ότι κάποια στιγμή η κοινωνία θα περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, όπου θα λυθούν όλα τα βασικά προβλήματα. 
Στην περίπτωση του "Καβαλάρηδες από το πουθενά" που διαδραματίζεται στην εποχή του, το 1969 δηλαδή και έχουμε επίσκεψη από εξωγήινους, φαίνεται και το ψυχροπολεμικό περίβλημα, με μία μεγάλη διαφορά από αυτό που έχουμε συνηθίσει από την απέναντι πλευρά.
 
Κλείνοντας, είμαι πολύ χαρούμενος για 2 λόγους
Πρώτα γιατί μου άνοιξε μια πόρτα σε ένα πολύ ωραίο κόσμο Ε.Φ.
Δεύτερο γιατί θα μπω σε διαδικασία αναζήτησης παλιών βιβλίων που τόσο μ' αρέσει!
(Αν έχει κάποιος τον Κόκκινο Πλανήτη το θέλω!!!)

 

 
 

Σκεφτόμουν ότι ενώ μικρός είχα διαβάσει πάρα πολλά κόμικς, Μίκυ Μάους, Σεραφίνο, Τιραμόλα, Βαβούρα κτλ δεν μου έχουν μείνει και πολλά, καλά και αυτά που έχουν μείνει σε χάλια κατάσταση είναι.
 
Θυμήθηκα γιατί συνέβει αυτό, που πήγαν όοοοολα αυτά τα τεύχη που διάβαζα μανιακά, δεν τα πέταξε κανείς, ούτε τα χάρισε.
 
Στο Κερατσίνι που μεγάλωσα μικρός, και στα τέλη του 80 αρχές 90, κάθε Δευτέρα είχε στην γειτονιά μου λαϊκή αγορά (ξεκινούσε από την Εμμανουήλ Μπενάκη και έστριβε αριστερά στην Ταϋγέτου), προς το τέλος της Λαϊκής αγοράς, ξέρεις εκεί που έχει ρούχα και σεντόνια και όχι ζαρζαβατικά, ήταν ένας παππούς(φαντάζομαι χωρίς άδεια λαϊκής) ο οποίος άπλωνε ένα σεντόνι στον δρόμο και είχε πάνω βιβλία και κόμικς, εντάξει θα μου πεις σιγά το ίδιο γίνεται και στο μοναστηράκι και αλλού. Αμ έλα που ο παππούς δεν πούλαγε, όσο και να ήθελες δεν πούλαγε, μόνο αντάλλασσε, του έδινες κάτι παρόμοιου μεγέθους και 10-20 δραχμές και το έπαιρνες, έτσι είχε πάντα ένα στάνταρ αριθμό από στοκ και δεν ξέμενε πουλώντας το. 
 
Τις Δευτέρες λοιπόν που είχα απόγευμα σχολείο(είχαμε τα σχολεία με τις βάρδιες τότε, μια βδομάδα πρωί και μια βδομάδα απόγευμα) έπαιρνα αγκαλιά τα παλιά μου μικιμάου (και η μαμά μου κάποια βιβλία) και πήγαινα να "βοηθήσω" την μαμά μου στα ψώνια στην λαϊκή, με απώτερο σκοπό φυσικά να πάρω κάποια κόμικς που δεν έχω διαβάσει.
 
Εντύπωση επίσης μου έκανε που δεν ξαναέβρισκα τα παλιά μου τεύχη, που σημαίνει ότι έκανε μεγάλη επιτυχία ο παππούς στην λαϊκή!
 
Πέρα από τα κλασσικά που έβρισκα εκεί, θυμάμαι ότι είχα βρει το AsteTrix νο3 εκεί, και ήταν άγραφο!!!! το έλιωσα μετά, δεν πρέπει να άφησα σελίδα που να μην έλυσα.
 
Σαν παιδί μου φαινόταν τελείως φυσιολογικό να υπάρχει κάτι τέτοιο σε κάθε λαϊκή αγορά, θυμάται κανένας άλλος κάτι παρόμοιο?