Forums

Σκέφτηκα, ότι θα είχε ενδιαφέρον να φτιάχναμε τα δικά μας χαϊκού. Τα χαϊκού, είναι παραδοσιακά ιαπωνικά ποιήματα της μιας ανάσας( άρα απουσιάζει και η στίξη), καθώς απαρτίζονται από μόλις τρεις στίχους, οπότε διαβάζονται απνευστί κι αποτελούν τα μικρότερα ποιήματα παγκοσμίως! Στα χαϊκού, ο πρώτος στίχος, αποτελείται πάντοτε από πέντε συλλαβές, ο δεύτερος από επτά κι ο τρίτος, πάλι από πέντε. Τα παραδοσιακά χαϊκού, μιλούν για τη φύση και ουσιαστικά προσπαθούν να αποτυπώσουν τη στιγμή με λόγια( ας μην ξεχνάμε ότι τον 16ο αιώνα , όταν εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα χαϊκού, δεν υπάρχουν φωτογραφίες,έτσι, ο μόνος τρόπος να αποτυπωθεί μια στιγμή, είναι είτε σε έναν πίνακα, είτε σε ένα κείμενο). Τα ποιήματα αυτά, είναι πολύ χαριτωμένα και έχουν γίνει πολύ της μόδας τον τελευταίο καιρό. Οπότε, λέω, να αρχίσουμε να γράφουμε κι εμείς ένα κάθε μέρα. Ας ξεκινήσω:
Ήλιος και ζωή
Ολάνθιστα μπαλκόνια
Ήρθες άνοιξη!
Γράψτε κι εσείς στα σχόλια τα δικά σας χαϊκού, όποτε έχετε έμπνευση! Εγώ, θα ανεβάζω ένα καθημερινά!

Σου πήρα το βιολί του Νίκου Παγκανίνι
 
όχι δε μαθαίνω βιολί, αλλά θεώρησα σωστό να μοιραστώ λίγη από την γνώση μου πάνω στα χαρτάκια. Κυρίως επειδή βλέπω τόσα και τόσα λάθη στα σόσιαλ μήδια που οδηγούν σε τόσα και τόσα χαμένα λεφτά και τόσο και τόσο κόσμο να το παρατάν.
 

 
Μερικά προσωπικά στοιχεία πρώτα. Η παραπάνω ήταν η πρώτη μου συλλογή ή τουλάχιστον η πρώτη που έχω ακόμα γιατί είχα παλιότερα εκείνη που η φωτογραφία της ομάδας ήταν χωρισμένη στα 9 και κάναμε τις ομάδες κολάζ, νομίζω από κάποια γκοφρέτα, πιθανόν έτσι να έγινα χοντρός. Επίσης έχω μία αμυδρή μνήμη να έχω και την παλιότερη συλλογή του 81, αλλά ήταν χωρίς τον Ηρακλή που τότε μας είχαν ρίξει στην Β και το έχω σβήσει από τη μνήμη μου. 
 
Δυστυχώς τότε οι γονείς δεν ήταν τόσο υποστηρικτικοί με την έννοια χόμπι και ότι παίρναμε ήταν με το χαρτζηλήκι και αντί να πάρουμε κάτι από το κυλικείο. Σιγά σιγά οι περισσότεροι το παρατούσανε και αν δεν κάνεις ανταλλαγές καταλήγεις με μία συλλογή μισή και ένα πάκο άχρηστα χαρτάκια που τα πληρώνεις από τα λεφτά που δεν έχεις. Έτσι μετά από 3 άλμπουμ η συλλογή μπήκε στο συρτάρι.
 

 
Ένας πατέρας έχει την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί όταν κάνει γιο και να μεγαλώσει μαζί του. Βέβαια όπως με τα κόμικς και τα επιτραπέζια, ποτέ δεν πίεσα τον γιο μου να ακολουθήσει ένα χόμπι μου. Αλλά η χαρά μου ήταν τεράστια όταν αποφάσισε το 2016 να συμπληρώσει το άλμπουμ του Euro. Έκτοτε μαζεύουμε. Αλλά σε αυτά τα λίγα χρόνια το χόμπι υπέστη στην Ελλάδα κανονική μετάλλαξη. Το 2016 το μόνο που υπήρχε ήταν αυτό το άλμπουμ με τα αυτοκόλλητα. Στις ΗΠΑ όμως οι συλλογές γινόταν πάντα με τις Sports Cards που είχαν λίγα χρόνια πριν κάνει τα πρώτα δειλά βήματα και στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα πρακτικά ήρθαν με το Μουντιάλ 2018 της Ρωσίας και κέρδισαν αμέσως το παιδικό κοινό. Σαφώς καλύτερη η κάρτα που την παίρνεις και μαζί σου ανά πάσα στιγμή από το χαρτάκι που άπαξ και το κολλήσεις είναι εκεί καρφωμένο για πάντα. Πλέον το χόμπι είναι κυρίως κάρτες.
 
ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ Ή ΚΑΡΤΕΣ;
 
Ιδού η απορία. Στην Ελλάδα (και γενικότερα στην Ευρώπη) έχουμε καταφέρει τον συνδυασμό. Μαζεύουμε κάρτες με τη λογική των αυτοκόλλητων. Μου λείπουν το 112 και το 247, σηκώνω γη και ουρανό να τα βρω να καλύψω τα κενά. Ο Αμερικάνος αυτά δεν τα ξέρει δεν έχει καν άλμπουμ (binders όταν μιλάμε για κάρτες). Δεν τον νοιάζει να μαζέψει όλες τις κάρτες. Αυτός θα κυνηγήσει ότι έχει βγει από τον Μέσι ή τον Λεμπρόν ή τον Κάρι. Θα κυνηγήσει και παιδάκια από το κολλέγιο ή ρούκις και θα μοσχοπουλήσει την κάρτα τους όταν γίνουν All Stars ή θα την κρατήσει περήφανα να λέει ότι εγώ κράτησα την ρούκι κάρτα του Γιόκιτς και ας ήταν 41 στο ντραφτ. Και φυσικά θα κυνηγήσουν την Limited κάρτα ή την Special edition αλλά και να μην τις έχουν όλες δε χάθηκε ο κόσμος. Τα άλμπουμ με τα αυτοκόλλητα όμως έχουν την αίσθηση της πληρότητας και της συλλεκτικότητας. Μαζεύεις αναγκαστικά τα πάντα γιατί αλλιώς μένει κενό στο άλμπουμ, όλα τα χαρτάκια έχουν την ίδια αξία. Μην πω ότι ο Ρονάλντο έχει μικρότερη αξία από τον αναπληρωματικό του Ιράν εάν αυτός είναι που σου λείπει. Στο τέλος όμως έχεις έναν πλήρη οδηγό και ταυτόχρονα και αναμνηστικό από μία μεγάλη ή μικρή διοργάνωση. Διαλέξτε και πάρτε αρκεί να κατανοήσετε τις διαφορές.

Δύο συμβουλές για το τέλος εάν κάποιος θέλει να ή ήδη μαζεύει κάρτες. 
1. Limited είναι εκτός συλλογής, εάν τις θέλετε να ξέρετε ότι θα φάτε πολύ χρήμα να τις βρείτε όλες. Τις θέλετε όμως όντως όλες; Επειδή όμως πολλοί τις κυνηγάνε σε πολύ κόσμο περισσεύει πολύ πράμα από απλές κάρτες. Οπότε αν πάτε απλά για να γεμίσετε binder με απλές κάρτες από ένα σημείο και μετά πάρτε απλές κάρτες από τα social media, μη γεμίζετε αδίκως διπλά
2. Εκτός από την αγορά single όμως για όλα τα άλλα μην πάτε στα social media. Ειδικά αν έχετε πάνω από μία συλλογή, ο λογαριασμός στο Last sticker είναι μονόδρομος. 
 
Κλείνω με ένα λινκ στη συλλογή μου για όποιον ενδιαφέρεται:
https://www.laststicker.com/user/stavroscorto/collections
 
Στη διάθεσή σας για κουβέντα ή απορίες
 
 

Μιας και άρχισα να ξαναδιαβάζω, ίσως αναστήσω και αυτό το μπλογκ.
 
Διάβασα αυτό το Μ&Μ 
 

 
και έχω ένα κουιζακι:
 
Σε ποια άλλη περιπέτεια εμφανίζεται το παρακάτω εστιατόριο;