Valtasar

Το πόσα μέρη είναι, δεν αναφέρθηκε πουθενά αλλά ότι είναι Α' μέρος είχε αναφερθεί κανονικά στις ανακοινώσεις :

Δυστυχώς τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Πρόβλημα με τον βιβλιοδέτη οπότε πάμε για τέλος Αυγούστου Μας κάνει νάζια ο Λανφέστ... Ο 1ος τόμος καθυστέρησε από τα δικαιώματα, ο 2ος από την καραντίνα στους Γάλλους, ο 3ος από τυπογράφο/βιβλιοδέτη.... Αλλά δεν μασάμε, είμαστε η ΛΕΦΙΚ

@ nikos ka Μπορείς να τα βάζεις όλα μαζί σε μία απάντηση. Δεν είναι να ανάγκη να κάνεις μία σε κάθε εικόνα. Ευχαριστούμε για την προσφορά

Αντικαταστάθηκαν και τα 16 εξώφυλλα/οπισθόφυλλα της σειράς με νέες διαστάσεις.

Άλλη μια σειρά με παραμύθια, από τις εκδόσεις ΔΗΛΟΣ (του Κ. Μαυρογιάννη & Ε. Βασιλάκη) αυτή τη φορά. Κλασικό μικρό μέγεθος (12,5 Χ 18) λαϊκού αναγνώσματος, 36 σελίδες άκοπες. Στο οπισθόφυλλο αναφέρει ότι βγήκαν 50 τεύχη (30 διαπιστωμένα)

Αντικαταστάθηκαν τα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα των τευχών 1, 3, 8, 14, 18, 19 και προστέθηκε το τεύχος 20 που μας έλειπε.

Λαϊκό ανάγνωσμα με αστυνομικές περιπέτειες που κυκλοφόρησε η εκδοτική ΑΓΚΥΡΑ (Απόλλων Παπαδημητρίου) το 1951 σε κείμενα του πολυγραφότατου Νίκου Ρούτσου. Κυκλοφόρησαν μόνο 8 τεύχη. Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης : Πρωτότυπες αστυνομικές περιπέτειες, συναρπαστικής πλοκής και συγκλονιστικού ενδιαφέροντος. -Τρομακτικές συγκρούσεις των ανθρώπων του Νόμου με τις διεθνείς προσωπικότητες του Υποκόσμου. -Σατανικές διάνοιες και επιστημονικοί εγκέφαλοι στην υπηρεσία του Κακού. -Ηρωισμός και αυτοθυσία των ανθρώπων που έχουν τάξει σκοπό της ζωής τους τη δίωξη του Εγκλήματος.

Διαχωρίστηκαν οι δύο περίοδοι. Προστέθηκαν εξώφυλλα και οπισθόφυλλα αυτής της περιόδου (τα τεύχη 1, 2, 5, 6, 19-26, 30, 32-40, 44, 45 και 49 που μας ανεβάζουν τα διαπιστωμένα)

Το 1951 ο εκδότης Σπύρος Δημητράκος εκδίδει το νεανικό περιοδικό Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ. Μικρό μέγεθος, εβδομαδιαία κυκλοφορία, σταμάτησε (κατά Χανό και Κάσση) το 1952 μετά από 41 τεύχη (31 διαπιστωμένα) Ο ίδιος τίτλος επανακυκλοφόρησε το 1955 από τον ίδιο εκδότη σε μεγάλο μέγεθος (παρουσίαση ΕΔΩ)

Διορθώθηκε το πινακάκι, εκδότης είναι ο Κ.Φιλιππίδης (σύμφωνα με τα τεύχη που έχω στα χέρια μου). Δεν γνωρίζω ποιός/τι είναι ο Μπακόπουλος που αναφέρεται στην παρουσίαση.

Δεν πέρασαν ποτέ από το eshop της ΛΕΦΙΚ. Με το που βρέθηκαν πήγαν στις αναζητήσεις του Ίωνα (σαν μέλος της ΛΕΦΙΚ έχει άμεση προτεραιότητα). Επίσης πολλά από αυτά που βγαίνουν στο eshop δεν μένουν εκεί ούτε 5 λεπτά. Με το που χτυπιούνται, διαγράφονται.

Έρχεται για καλοκαιρινά διαβάσματα

Υπάρχουν και στη σελίδα της ΛΕΦΙΚ

Το όνομά της Δανάης Κηλαηδόνη –DaNi- φιγουράρει στα κεντρικά σημεία της comics-land και φουλ εγκωμιαστικά σχόλια για το σχέδιο και τις δουλειές της έρχονται από μερικά από τα πιο βαριά ονόματα της ένατης τέχνης. Μυρωδιά από μελάνι. Ζόμπις και αρμαρντίλλος, ακαταμάχητα κορίτσια, true romance και τσακισμένα αμάξια, σκόνη και πέτρες στη Death Valley. Σελίδες και άλλες σελίδες. Mυστήριες προσωπικότητες, strip clubs και καυτές σφαίρες… καμένα λάστιχα και καυτές ματιές… Καλωσήρθατε στον κόσμο της DaNi. Έχουμε να σας πούμε ιστορίες. Η Δανάη Κηλαηδόνη – η DaNi από την Αθήνα σηκώνει κύμα στον παγκόσμιο χάρτη των κόμικς. Το όνομά της φιγουράρει στα κεντρικά σημεία της comics-land και φουλ εγκωμιαστικά σχόλια για το σχέδιο και τις δουλειές της έρχονται από μερικά από τα πιο βαριά ονόματα της ένατης τέχνης. Ήδη σχεδιάζει για την DC comics – τον έναν από τους δυο γίγαντες της παγκόσμιας των κόμικς σκηνής (ο άλλος είναι η Marvel). Ενώ σελίδα με τη σελίδα και με τρελό ρυθμό αυξάνονται οι φαν που περιμένουν να βουτήξουν στην επόμενη περιπέτεια του Tales from Strips, του Coffin Bound, της κάθε καινούργιας δουλειάς που έρχεται δια χειρός DaNi με την τέχνη της, φαντασία και μπόλικο χιούμορ. Εδώ είμαστε; Όχι ακόμη. Άγριο κυνηγητό στην Άγρια Δύση, μοιραίες συναντήσεις, ξόρκια και πιστολίδι, γύπες και κογιότ, Ταραντινίστικα κόλπα, σαματάς και καλώς και τον Ροντρίγκεζ. Μην εμπιστεύεσαι ψυχή… Όντως μυρίζει μελάνι. Διακοπή για διαφημίσεις. Ας μην κάνω σπόιλερ- αλλά αυτό σου λέω μόνο: δεν θα θέλεις να τελειώσουν. Για πες τώρα DaNi, πώς άρχισε όλη αυτή την ιστορία; Διάβαζα από μικρή κόμικς. Πολύ. Διάβαζα και ζωγράφιζα και έκανα και κόμικς, έτσι, για τον εαυτό μου. Πολύ φυσικά μού βγήκε. Αργότερα είπα: θα δοκιμάσω πιο σοβαρά. Θα προσπαθήσω. Μάλιστα είχα δώσει στον εαυτό μου ένα διάστημα, είχα πει δηλαδή ότι για ενάμισι χρόνο θα το κυνηγήσω όσο πιο πολύ μπορώ. Και αν δεν ‘κάθεται’ , ε τότε δεν θα είναι για μένα αυτό. Έτσι είχα πει στον εαυτό μου. Αλλά ήταν και παραήταν για την DaNi. Και το κορίτσι που έχω απέναντί μου στο καφέ, εκεί που καθόμαστε και τα λέμε στα Εξάρχεια και που ακόμη ακούει αμήχανα τους επαίνους που έρχονται από παντού για τη δουλειά της, λίγα χρόνια αφ’ ότου πρωτο-έπιασε να σχεδιάζει, είναι από τους καλλιτέχνες που η σκηνή παγκόσμια παρακολουθεί από κοντά. Πώς έγινε η πρώτη «συνάντηση» με την DC; Δεν το περίμενα. Αν και το είχα σαν στόχο, δηλαδή ήθελα να δουλέψω με την DC. Που είναι βέβαια το τεράστιο αυτό όνομα στα κόμικς αλλά βρίσκεται και πιο κοντά στα δικά μου. Είναι λίγο πιο εναλλακτική, όσο μπορεί βέβαια να είναι εναλλακτικό ένα μεγάλο όνομα. Έχει τον Superman, τι να πεις!… Απλά δεν περίμενα να γίνει τόσο γρήγορα. Δηλαδή; Μου έστειλαν ένα email. Είμασταν σε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, για το Convention που γίνεται εκεί, με φίλους από την Ελλάδα, που και αυτοί κάνουν κόμικς. Μάλιστα ετοιμαζόμασταν να πάμε μια βόλτα. Τότε ήταν που ήρθε το email. Δεν το πίστευα! Ένα email από την DC! Μου είχαν ζητήσει μάλιστα τότε να κάνω ένα κόμικ το οποίο τελικά δεν έγινε. Έγιναν όμως και συνεχίζουν να γίνονται άλλα πολλά εκεί. Ναι. Έχουμε βγάλει ένα βιβλίο στη «Hill House» μια horror σειρά της DCπου την επιμελείται ο Joe Hill (ο συγγραφέας, γιος του Stephen King, δικό του και το NOS4A2 που έχει γίνει και σειρά στο Αmazon Prime). Το ένα λοιπόν από αυτά τα βιβλία της σειράς, το The Low, Low Woods το έκανα εγώ με την Maria Machado. Έκανα αυτό και μετά μια σειρά από short stories… Mέχρι και Superman έκανα! Που δεν το περίμενα ποτέ, αλλά ήταν και αυτό με τον συγγραφέα που έχουμε κάνει και το Coffin Βound μαζί, τον Dan Watters. Τι τύπος, ο Joe Hill; Είναι ιδιαίτερος τύπος αλλά και πολύ ανοιχτός. Είχαμε πάει και για φαγητό στο Convention στη Νέα Υόρκη. Ο Joe Hill είναι συγγραφές που κάνει κόμικς αλλά όχι σαν πολλούς άλλους που λένε… ε, ας κάνω κι ένα κόμικς. Γιατί γίνονται ανοίγματα από τις εταιρίες που θέλουν να έχουν ονόματα γνωστά για να φέρνουν κόσμο. Αλλά ο Joe Hill το κάνει -και το βλέπεις αυτό– γιατί τον ενδιαφέρει το μέσο, του αρέσει. Πώς ήταν τα πρώτα σου βήματα ; Θυμάμαι, στα 14 όταν ήμουν, είχα πάρει μέρος σε εκείνα τα περίφημα 24hour comic day, τα οποία ήταν φοβερό σχολείο. Τα διοργάνωνε ο Ανδρέας Πεφάνης που τώρα κάνει το Athens Con. Μέσα σε 24 ώρες, μια φορά το χρόνο, έπρεπε να κάνεις 24 σελίδες, ένα στόρι. Πολύ σούπερ για τα κόμικς αυτό. Εκεί είχα γνωρίσει τον Γιάννη Ρουμπούλια, καλός μου φίλος τώρα, που κάνει σπουδαίες δουλειές και είναι και τρομερός δάσκαλος. Μου έδειχνε πράγματα- και μετά στη σχολή Ορνεράκη, πολύ καλή σχολή για κόμικς- ήταν κάτι που με έχει βοηθήσει πολύ. Τι σου άρεσε περισσότερο; Από τι νοιώθεις ότι επηρεάστηκες πιο πολύ; Μου άρεσε πολύ το Hellboy (του Mike Mignola). Είναι ατμοσφαιρικό, έχει πολύ βαριά μελάνια, δεν έχει αυτό το κλασικό Superhero στιλ… είναι βαρύ. Από αυτό επηρεάστηκα πολύ και από ένα άλλο κόμικ, το 100 Bullets του Αργεντίνου Eduardo Risso. Με πολύ χαρακτήρα, πολύ ωραία γραφή και σκηνοθετική ματιά. Από τον Eduardo Risso έχω μάθει πολλά. Tales from The Stripes, Coffin Bound… Αγαπημένες σειρές με φανατικούς αναγνώστες- και εδώ και στο εξωτερικό, μια και το κείμενο είναι στα αγγλικά. Αυτοεκδόσεις και κυκλοφορίες σε μεγάλους οίκους. Σε ποια στιγμή έχουμε πετύχει τώρα την DaNi; Έχω μόλις τελειώσει το πρώτο από τα έξι τεύχη, μιας ολοκληρωμένης δουλειάς για την DC – αλλά ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί κάτι από την εταιρία. Έχει πολύ ενδιαφέρον όμως, όλη η διαδικασία της προετοιμασίας. Και είναι και ο editor με τον οποίο δουλεύω εδώ στην DC, που είναι τέλειος! Ο Amedeo Turturro. Είναι και γιος του John Turturro του ηθοποιού! Ένας άνθρωπος με πολλές γνώσεις γύρω από Τέχνη γενικά και γύρω από πολλά άλλα θέματα και όχι μόνο για τα κόμικς και έτσι οι επιρροές του έρχονται από διαφορετικούς χώρους. Και αυτό πραγματικά κάνει τρελή διαφορά. Έχει πολλή σημασία με ποιον συνεργάζεσαι τελικά. Όπως φαντάζομαι και στο σενάριο; Ακριβώς. Με τον Dan Watters, τον συγγραφέα, που κάνουμε μαζί το Coffin Bound έχουμε εξαιρετική συνεργασία. Είχαμε γνωριστεί σε ένα Convention και τώρα πια είμαστε πολύ φίλοι και συνεργάτες… Είναι τελικά και μικρός ο χώρος… Ούτε χίλια άτομα, υπολογίζω ότι είμαστε παγκοσμίως, οπότε τους γνωρίζεις όλους σχεδόν και καταλήγουμε σε παρέες. Έχω παρατηρήσει ότι οι Έλληνες κάνουμε παρέα κυρίως με Ισπανούς, Κουβανούς, Ιρλανδούς… Ο Dan; Άγγλος, Ιρλανδικής καταγωγής. Σε κάποια κόμικς το σενάριο είναι δικό σου, σωστά; Είναι δικό μου στις αυτοεκδόσεις… Αλλά μου παίρνει ακόμη πολύ χρόνο, δεν είμαι εξοικειωμένη …Πέρσι έκανα ένα στόρι για την DC. Έχεις σκεφτεί να ζήσεις και για ένα διάστημα στο εξωτερικό, από τη στιγμή που οι πολλές δουλειές γίνονται εκεί; Το έχω σκεφτεί είναι η αλήθεια. Αλλά έχω ριζώσει εδώ. Οι κολλητοί μου έχουν μείνει και αλλού. Εγώ έχω μείνει για λίγο Γερμανία. Αλλά για τα κόμικς και δίπλα τους να μένω πάλι μέσω Ίντερνετ θα γίνεται η δουλειά. Οπότε μπορώ να δουλεύω από παντού. Το μόνο που χρειάζομαι είναι Ίντερνετ και σκάνερ. Και τα μελάνια, φαντάζομαι… Ναι, αυτά τα βρίσκεις εύκολα. Τι θα έλεγες για την ελληνική σκηνή των κόμικς; Έχουμε πολύ δυνατές αυτοεκδόσεις, έχουμε τρομερά χέρια. Επίσης έχουμε εκδοτικούς, όχι πολλούς… δεν μπορούν δηλαδή να βγάζουν πολλά. Υπάρχουν όμως κομιξάδικα, γίνονται φεστιβάλ, επίσης μπορεί να πετύχεις και stands με κόμικς σε συναυλίες, χέρι με χέρι κυκλοφορούν, ή μέσω Ίντερνετ πια πολύ. Έχει ανοίξει πια ο χώρος αρκετά. Καλλιτέχνες που κάνουν κόμικς είναι καταξιωμένοι πια, μεγάλα ονόματα. Όπως ο Μιχάλης Διαλυνάς και ο Ηλίας Κυριαζής, που είναι και φίλοι και ταξιδεύουμε μαζί. Ο Ηλίας, είκοσι χρόνια κόμικς … είναι αυτός που λέμε ότι τον ξέρει και η γιαγιά μου… Ο Βασίλης Λόλος, μεγάλο πρότυπό μου, ο πρώτος που πήγε Αμερική, που έκανε το άνοιγμα. Ποια είναι η στιγμή από όλη την διαδικασία που απολαμβάνεις περισσότερο; Χαίρομαι πολύ όταν κλείνω κάτι που μου αρέσει. Και η αρχή- αρχή, εκεί που στήνεις τους χαρακτήρες! Τι είναι εν’ τέλει αυτό που σε έχει γοητεύσει στα κόμικς; Αυτό: ότι είναι ωραίο γιατί μπορείς με μηδενικό budget να δημιουργήσεις. Δεν χρειάζεσαι ούτε ειδικά εφέ, ούτε μουσική, ούτε ολόκληρο συνεργείο, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Θέλεις μια έκρηξη; Ορίστε, έτοιμη! Φτάνει να έχεις το μελάνι.