germanicus

Δεν ξέρω εάν υπάρχει αναρτημένο κάποιο συγκεκριμένο ωράριο. Συνήθως οι ξένοι καλεσμένοι είναι συνέχεια στα τραπεζάκια τους με ένα μικρό διάλλειμα για φαγητό κάπου μεταξύ 15:00-17:00 και απουσιάζουν όταν έχουν κάποια διάλεξη/workshop (άρα θα πρέπει να τσεκάρεις αυτό το σκέλος). Σπάνιες και θρυλικές οι περιπτώσεις ξένων που ήταν εξαφανισμένοι και μετά μάθαμε ότι έπιναν τσίπουρα και ούζα κάπου (Θεσ/νικη κυρίως. Χαλλλαρά ) Από τη στιγμή που πας με πιτσιρίκια, σε προτρέπω να πας όσο νωρίτερα γίνεται. Από τις 15:00/16:00 και μετά, Σάββατο και Κυριακή, επικρατεί το αδιαχώρητο. Επιπρόσθετα, οι ντισνεϋκοί έχουν πάντα κόσμο, ποσώς κι όλας όταν είναι ονόματα όπως αυτή τη φορά. Αυτοί που αργούν να πάνε, είναι οι Έλληνες δημιουργοί, αλλά δεν σε κόβω να ψήνεσαι για φανζινοκαταστάσεις Συν τοις άλλοις, όσο πιο πολύς κόσμος μαζεύεται, τόσο πιο ζόρι θα είναι και το να παρκάρεις αλλά και το να περιμένεις στην ουρά για εισιτήριο (εάν τυχόν δεν έχεις προαγοράσει). Φαντάζομαι πως άμα πας κατά τις 12:00, και θα μπεις αέρα και θα βρεις τον Τζερβάζιο (εάν δεν έχει workshop) και δεν θα βλαστημήσεις Το μόνο που ίσως να χάσεις, να είναι οι cosplayers. Και αυτοί σκάνε μύτη κάπως καθυστερημένα (επισκέπτες είναι στην τελική... γιατί να κάτσουν 12ωρο εκεί μέσα? ) Ομολογουμένως έχουν πλάκα να τους κοζάρεις, δημιουργούν ατμόσφαιρα και νομίζω πως είναι κάτι που αρέσει σε όλες τις ηλικίες

Βρήκες τη χρονια να με ρωτήσεις Την άνοιξη έκατσα και άκουσα 11 audiobooks και διάβασα 3 short stories Προσωπική λατρεμένη μου υποσειρά είναι το City Watch. Δεύτερη σε προτίμηση είναι το Death, οπου το Mort είναι το πρώτο Λατρεύω επίσης και 2 από τις τηλεταινίες. Hogfather και Going Postal. Αμφότερες πολύ cozy και μια χαρά για χειμωνιάτικη περίοδο. Καλή διασκέδαση! Ειναι σούπερ!

Κοίταζα τη λίστα με τα Αστερίξ. Βάζω στην άκρη τα Γενέθλια και την Επιστροφή που έχουν Γκοσινύ μέσα και φαίνεται Τα προηγούμενα 8, τα 5 του Φερρί και τα 3 τελευταία του Ουντερζό (Γαλέρα, Λατραβιάτα, Ουρανός) είναι κακά κόμικ. Τελευταίο αξιοπρεπές κόμικ ήταν η Χαλαλίμα που βγήκε το 1991. Μιλάμε δλδ για 31 συναπτά χρόνια μπουρδολογία. Ο μύθος, ο θρύλος, η θετική άποψη για τον Αστερίξ στηρίζεται αυτές τις 3 δεκαετίες στο υλικό που είχε βγει προηγουμένως (και έχει επανεκδοθεί σε βαθμό αηδίας. σε κάποια φάση το έδιναν μέχρι και "συνοδευτικό σε τσίχλες"... ) Η πρώτη ιστορία ξεκίνησε το 1959. 79 η τελευταία του Γκοσινι (20 χρόνια), 91 η τελευταία που κάπως ξαναδιαβάζεται (Ρόδο και Ξίφος). 32 χρονια συνολο. σχεδόν 50-50. Να πω ότι ξαναδιάβασα την Ίριδα και ξαναγέλασα Ίσως να έχει δίκιο ο laz στο θέμα γλώσσας. Έχει πολλά λογοπαίγνια. Ελπίζω να είναι μερακλής ο μεταφραστής και να έχει κέφια όταν το μεταφράσει. Θα είναι αμαρτία άμα τα σκ*τώσει.

την παραχωρώ στον chrisbouk που στη τελική είπε το περιοδικό

όπως είπε ο chrisbouk, Κούρσες. το πρώτο τεύχος σελίδα 17 (αμα μετρήσουμε και το εξώφυλλο), δεύτερη ιστορία, (Ο Ρικ Ρομπερτς στο Σιρκουϊ Αυτοκτονίας), πρώτη γραμμή, δεύτερο καρέ, Ιοφόντος 31 Παγκράτι, 11634, 3ος όροφος, διαμέρισμα Γ2, γκαρσονιέρα που βλέπει στον ακάλυπτο, στη βιβλιοθήκη στο χωλ, δεύτερο ράφι, δίπλα από 24 αντίτυπα του Μπλεκ Διακοπών (του κόκκινου)

δε νομίζω ότι είναι τόσο απλές οι ομοιότητες με άλλα. Θυμάμαι σε ενα κείμενο (νομιζω του Σαραντάκου, μπορεί και άλλου) που έλεγε ότι οι περιπέτειες του Αστεριξ χωρίζονται χοντρά-χοντρά σε κάποιες κατηγορίες. Μια από αυτές ήταν τα "ταξίδια" σε άλλους λαούς. Όπως λχ οι Γότθοι, οι Ισπανοί, οι Βέλγοι, οι Έλληνες κ.ο.κ. Σε αυτά του Φερρί όμως δεν είχα σε κάποιο σημείο την αίσθηση "α, επαναλαμβάνεται ή μιμείται", και ας άνηκαν οι Πίκτες σε αυτή την κατηγορία. Εδώ όμως κάτι πήγαινε να μου χτυπήσει αρκετά συχνά. Ίσως να είναι μια μεθοδολογία του Φαμπκαρο στο στυλ "αποδόμηση των κλισέ"? ξεκινάω κάτι, σου μοιάζει τελείως γνώριμο και μετά I am twisting it completely? Καταλαβαίνω τι λες και όντως there are only so many types of stories (λχ η ανάλυση του Propp για τη δομή των λαϊκών ιστοριών ή το Aarne–Thompson–Uther index ) αλλά εδώ κάποια πράγματα παραθύμιζαν άλλα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα πάντα ήμουν χάλια στην ανάλυση έργων (και αντίστοιχα όχι τόσο καλός στα μαθήματα ΝεοΕλληνικής λογοτεχνίας ) Συνήθως μου αρέσει κάτι (ή δεν μου αρέσει) και δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί. Πολύ μετά καταλαβαίνω "α, έκανε αυτό" ή "ακολούθησε εκείνο"

Συμφωνώ με αυτό που λες για Μάντη, Διχόνοια, Οβελίξ και Σια. Ίσως και άλλα. Είναι αυτό που είπα για την αίσθηση ότι πήγαινε να επαναλάβει πράγματα. Αλλά έκανε κάποια πιρουέτα το σενάριο και εκεί που έλεγες ότι πάει για βουνό, σε έστελνε στη θάλασσα Το τέλος ήταν νορμάλ και αναμενόμενο, αλλά με τόσες φορές που έχω διαβάσει τα Αστερίξ (τα παλιά, τα ορθόδοξα ) πάντα μου φαίνονται νορμάλ και αναμενόμενα οπότε δεν μου έκατσε κάπως στραβά και δεν ξερω καν αν τα αλλα ηταν διαφορετικά. Μπορεί να έχεις δίκιο ότι στα Ελληνικά θα σου φαίνεται αλλιώς. Μακάρι να μην ξαναέρθει ο Φερρί. Αχρηστος

Μόλις διάβασα την Ίριδα στα Αγγλικά. Έκλα*α στο γέλιο Ούτε που το φανταζόμουν. Σεναριακά είναι επιπέδου των πρώτων που έκανε μόνος του ο Ουντερζό (και πιθανολογώ ότι ήταν τίγκα σε ιδέες του Γκοσινί). Πάρα πολύ αστείο. Το μειονέκτημά του ήταν στο σχέδιο. Δεν είναι με την καμία Ουντερζό. Δεν έχει την λεπτομέρεια του Ουντερζό (που ξαναδιάβαζες και έβλεπες αστεία που δεν είχες προσέξει τις προηγούμενες 48 φορές που το είχες διαβάσει ) Σα να βρήκαν σεναριογράφο για τα Αστερίξ. Είχα μια αίσθηση σε κάποιες στιγμές ότι πήγαινε να επαναλάβει αστεία και καταστάσεις (αν και εδώ που τα λέμε και ο Γκοσινί επαναλάμβανε αστεία όπως τα ψάρια ή οι καβγάδες), αλλά πέταγε μετά μια ατάκα και έκλαιγα από τα γέλια. Άιντε, να σουτάρουν και τον σχεδιαστή, να βρούνε κάποιον καλό, να ξανααπολαμβάνουμε τα Αστερίξ. υγ σαφέστατα και το έπιασα με μισή καρδιά περιμένοντας ότι θα ματαξαναβρίσω... αλλά κατέληξα να γυρνάω σαν τρελός τις σελίδες το πόσο με τρώει να πετάξω καρέ με τα οποία λύθηκα στο γέλιο, δεν λέγεται... με το ζόρι να μην κάνω σπόιλερ εδιτ ανεβάσματα σκαναρισμένων κόμικ, μόνο στην ενότητα Εξωτερικές Πηγές παρακαλώ αν και νομίζω ότι όλοι ξέρουμε που πέφτει το library genesis ή το getcomics ή το readcomiconline κ.ο.κ.

@ natsos είσαι ένας σκληροπυρηνικός Disneyικός και με τη βούλα λοιπόν! ολόσωστος!

Για σκληροπυρηνικούς Disneyικούς. θέλω ή την Ελληνική έκδοση στην οποία δημοσιεύτηκε ή τον τίτλο της ιστορίας Στο σχέδιο είναι Massimo daVita και στο σενάριο Guido Martina

ποιος σου ειπε να μπεις με τη νταλικα μέσα στα στενά της Κυψέλης? ε?

σελίδα 28

για να μην ψάχνει ο archon. δικό του

Προφανώς δεν ειχε αγγλικά ο μικρός και έτσι πρόλαβες και έχεις δίκιο! Μανιξ, στα ξεκινήματά του ως "φωτορομάντζο". Μετά έγινε κανονικό κόμικ με σκιτσο βαζίς!

για κάποιους θα ειναι πανευκολο φαντάζομαι θα εκτιμήσω αν πειτε και που δημοσιεύτηκε (χωρις να ειναι προαπαιτούμενο )