Indian

Οπότε το 2018 φαίνεται να το αποχαιρετά το Μίκυ Μάους (από τις εκδόσεις Disney) και μάλιστα με ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο.

Όταν είδα τις πρώτες σελίδες της ιστορίας που ανοίγει το τεύχος και λέγεται "Ο θρύλος ενός αριστουργήματος", φοβήθηκα ότι θα ξαναγυρίσουμε στο παρελθόν. Τελικά αυτό αποδείχτηκε προσωρινό. Βρισκόμαστε στο σήμερα και δύο φίλοι από τα παλιά απολαμβάνουν τα "θέλγητρα" της αιώνιας πόλης, της Ρώμης. Μιλάμε για τον Μίκυ και τον Ινδιάνα Γκούφυ. Έχουν ταξιδέψει ως εκεί, καλεσμένοι ενός έκπτωτου πρίγκιπα, ο οποίος χρειάζεται τις υπηρεσίες του ριψοκίνδυνου Αρχαιολόγου. Σύμφωνα με τις έρευνές του, όταν ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε τον Μωυσή, θαμπώθηκε από το κάλλος του αγάλματος κι αναρωτήθηκε γιατί δεν μιλάει. Ύστερα έγραψε μερικές σημειώσεις και τις τοποθέτησε στο κουτί που φύλαγε τα εργαλεία του. Αυτό το κουτί όμως κλάπηκε και τα ίχνη του χάθηκαν στους αιώνες. Τώρα λοιπόν, ο πρίγκιπας ζητάει από τους φίλους μας να βρουν αυτό το κουτί, με την ελπίδα ότι θα υπάρχει κάτι σ'αυτές τις σημειώσεις που θα μας αποκαλύψει περισσότερα για τον τεράστιο καλλιτέχνη. Όμορφο σενάριο, με δομή που ταιριάζει (επιτέλους) στον Ινδιάνα Γκούφυ. Μου θύμισε τις παλιές καλές εποχές και ιστορίες. Η πλοκή έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά όχι πολλή αγωνία για το φινάλε. Το φινάλε δε, ενώ στην αρχή πήγε να πρωτοτυπήσει κάπως, στο τέλος έγινε πιο γραφικό κι από την Σαντορίνη. Καμία πρωτοτυπία. Γενικά είναι μία καλή προσπάθεια, αλλά όχι κι από τις καλύτερες. Το σχέδιο το βρήκα χοντροκομμένο κι ακανόνιστο. Η δεύτερη ιστορία του τεύχους έχει τίτλο "Σηριαλομανία". Ο Ντόναλντ, σαν γνήσιος χασομέρης, έχει πέσει με τα μούτρα στην τηλεόραση και πραγματοποιεί ένα "μαραθώνιο" θέασης μίας παλιάς τηλεοπτικής σειράς. Είναι τόσο απορροφημένος που ούτε το ραντεβού του με την Νταίζυ δεν θυμήθηκε. Παράλληλα ο θείος Σκρουτζ είναι (γι'άλλη μία φορά) εκνευρισμένος, επειδή χάνει από τον αιώνιο αντίπαλό του στον τομέα της τηλεθέασης. Έτσι, ακούει τον ανιψιό του, που είναι "επαγγελματίας" στον χώρο κι αφού πήρε τα δικαιώματα της εν λόγω σειράς, αρχίζει μαζί με το επιτελείο του να την προσαρμόζουν στις συνήθειες και τα δεδομένα της εποχής. Άραγε είναι τόσο σημαντικό να προσαρμοζόμαστε, ή τελικά τα κλασικά δεν πρέπει ν'αλλάζουν? Όπως έγινε και με την πρώτη ιστορία, έτσι κι αυτή, με εξαπάτησε. Ακόμα μία φορά βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα και ξεκίνησα να την διαβάζω με αρνητική διάθεση, προκατειλημμένος από τον σαχλό τίτλο. Όσο περνούσαν οι σελίδες η πλοκή με κράτησε, ενώ παράλληλα δόθηκαν έξυπνες απαντήσεις που με βρίσκουν σύμφωνο. Χιουμοριστικό σημείο, οι αντιδράσεις των μονίμως ανικανοποίητων τηλεθεατών. Δεν μπορούσε ο φουκαράς ο Σκρουτζ (τουλάχιστον πριν το φινάλε) να τους πιάσει πουθενά. Δυστυχώς όμως ακούγονται και πικρές αλήθειες για τον χώρο του θεάματος, αποδίδοντας ρεαλισμό στην ιστορία. Η τελική λύση στο φινάλε αφήνει ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. Το σχέδιο από την άλλη, το βρήκα κάτω του μετρίου. Ένας φίλος από τα παλιά (που προσωπικά εγώ δεν το συμπαθούσα ποτέ) κάνει την εμφάνισή του στην τρίτη ιστορία του τεύχους που ακούει στο όνομα "Ο πρώτος σούπερ ήρωας". Ο λόγος για τον Νυχτερίδα Ντακ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μία κουτσομπολίστικη εκπομπή της Λιμνούπολης που ασχολείται με τις ξεχασμένες διασημότητες εντόπισε τον Σούπερ Ντακ (έναν παλιό ήρωα της πόλης), ο οποίος μετά από την σκληρή ήττα που είχε γνωρίσει από τον Μπρουτ, ένα κτήνος σαν τον Hulk, έφυγε από τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν όμως οι παπαράτσι θα τον εντοπίσουν σε μία απομονωμένη καλύβα στο χιονισμένο βουνό, το αιμοβόρο τέρας θα κάνει και πάλι την εμφάνισή του και θα σπείρει τον όλεθρο και την καταστροφή. Ο Σούπερ Ντακ θα φορέσει πάλι την στολή του και θα ζητήσει την βοήθεια του άλλου μεγάλου ήρωα της πόλης, του Φάντομ Ντακ, για να καταστείλουν τις επιθέσεις του Μπρουτ. Ο Φάντομ όμως κωλύεται να δώσει το παρόν και στην θέση του θα πάει ο Νυχτερίδας Ντακ. Ε, δεν νομίζω να είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι θα επακολουθήσει, όταν ο Φέθρυ (ακόμα και μεταμφιεσμένος) βάζει το χεράκι του. Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία του Νυχτερίδα με απογοήτευσε. Ενώ το σενάριο είχε κάποιο ενδιαφέρον, όσο προχωρούσε η πλοκή με απογοήτευε κι εκείνη. Υπήρχαν πολλά σημεία που ήταν προβλέψιμα και πολλές καταστάσεις (ιδιαίτερα προς το φινάλε) που ήταν ο ορισμός της παιδικότητας για να μην πω της ανοστιάς. Μιλάμε για έναν ξεχασμένο ήρωα, που μας ήρθε από το πουθενά, σε μία παρωδία του "Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ", αλλά και του σύμπαντος του Hulk. Μην ανησυχείτε, δεν κάνω spoiler. Θα το καταλάβετε κι εσείς από τις πρώτες κιόλας σελίδες της ιστορίας. Γενικά θα ξεχαστεί σύντομα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο. Και τελειώνουμε το ταξίδι μας στο τεύχος με την ιστορία "Η μαγική πολυθρόνα Κροκομπούμ". Η Μάτζικα βρίσκεται σε μία δημοπρασία μαγικών αντικειμένων και περιμένει υπομονετικά να βρει κάτι που θα την βοηθήσει να εκπληρώσει την πιο έντονη επιθυμία της, που δεν είναι άλλη από το να αποκτήσει την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ. Το αντικείμενο που αναζητούσε δεν άργησε να βρεθεί. Πρόκειται για μία περίεργη πολυθρόνα (ανάκλιντρο) που έχει παράξενες μαγικές ιδιότητες. Όποιος ξαπλώσει επάνω της, εγκλωβίζεται και η πολυθρόνα ξεκινάει ένα ασταμάτητο ταξίδι μέχρι ένα ηφαίστειο στο μακρινό Γιουκατάν, όπου και τον ρίχνει μέσα στον κρατήρα. Η απόκτησή της όμως έχει κι ένα μεγάλο κόστος. Μέχρι να επιτύχει τον σκοπό της, η Μάτζικα θα στερηθεί των μαγικών της δυνάμεων. Η πολυθρόνα ταξιδεύει για την Λιμνούπολη και το θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ, ο οποίος όμως πρέπει να φύγει για δουλειές κι έτσι αφήνει στην θέση του στον Ντόναλντ, που παίρνει και την μορφή του. Ο άτυχος φίλος μας θα πέσει θύμα της δολοφονικής πολυθρόνας και ο αγώνας για την διάσωσή του θα ξεκινήσει. Το σενάριο το βρήκα ιδιαιτέρως συμπαθητικό. Η αρχή της πλοκής μού κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια, η οποία είχε μεγάλη ένταση κι αγωνία. Το φινάλε με αποζημίωσε, ενώ παράλληλα είχε και την πλάκα του. Επίσης θα πρέπει να τονίζουμε και τον σχετικά ήπιο χαρακτήρα που βγάζει η Μάτζικα εδώ. Ο σκοπός της είναι να πάρει την δεκάρα, χωρίς όμως να σκοτώσει τον Σκρουτζ, καθώς σκοπεύει να τον απελευθερώσει την τελευταία στιγμή. Την ίδια πρακτική θα ακολουθήσει και μετά την παρεξήγηση με τον Ντόναλντ. Το σχέδιο θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.

Ε, τα κλασικά. Ποιος είναι ο αγαπημένος του χαρακτήρας Disney, αν διαβάζει κόμικς εκτός δουλειάς (και ποια), πως αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα, τι δυσκολίες αντιμετώπισε στο ξεκίνημα της καριέρας του. Αυτά προς το παρόν. Αν μου έρθει και τίποτα άλλο θα το ποστάρω.