Forums

Από τη στήλη Unstable Show στο anthem.gr, εξερευνήστε την καθώς θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον υλικό για μουσική, χιούμορ και πολλά άλλα! 
 

 
Καιρό είχαμε να τα πούμε φίλοι, αλλά το τρέξιμο σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο πρέπει να συνοδεύεται από ηρεμία και μια έλλειψη έμπνευσης είναι λογικό να υπάρχει. Όπως και να ‘χει, το Unstable Show επέστρεψε με αφορμή την πρώτη συναυλία των Avenged Sevenfold στη χώρα μας.
 
Νομίζω ότι είναι περιττό να αναφέρω το τι σημαίνουν οι Avenged Sevenfold για τη γενιά μας, αλλά θα πω μερικά πράγματα. Είναι το συγκρότημα που πολλούς μας έβαλε στη φάση του metal και για αρκετούς τα πρώτα άλμπουμ τους αποτελούσαν και μια πρώτη επαφή με τον πιο core ήχο. Σίγουρα πάντως από το City of Evil και μετά που αρχίζουν και ενδίδουν στο κλασικό heavy metal που λατρεύουν από παιδιά, μεγαλουργούν.
 
Με τους Avenged ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο λίγο πριν βγει το Nightmare. Μου έκαναν εντύπωση τα άλμπουμ τους, οι γαμάτες δισολίες τους, το γρέζι του Shadows, το πόσο κουλ ήταν ο Synyster Gates, η αισθητική στα βίντεο τους που χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά μουσικά και όχι μόνο. Εκείνη την περίοδο αν ήσουν φαν του σκληρού ήχου, σίγουρα άκουγες Avenged. Ήταν μαζί με τους Linkin Park οι μπάντες που άκουγαν και όσοι δεν ήταν ιδιαίτερα του metal.
 

 
Κάπου εκεί με βρήκε το Nightmare που πραγματικά άλλαξε το τοπίο στο είδος και εμένα σαν ακροατή. Δεν είναι μόνο το αγαπημένο μου άλμπουμ τους, αλλά και το ομώνυμο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους. Είναι το κύκνειο άσμα για τον αδικοχαμένο The Rev, έχει μέσα από ύμνους μέχρι συγκινητικές μπαλάντες, ένα άλμπουμ γεμάτο ιδέες, ένας δίσκος που έπαιζε παντού εκείνη την εποχή.
 
Είμαι από αυτούς που τους έκριναν σκληρά για το Hail to the King, καθώς θεώρησα ότι ήταν μια πολύ safe επιλογή να διαδεχθείς το magnum opus σου με ένα άλμπουμ που οριακά ξεπατίκωνε τραγούδια από σπουδαία συγκροτήματα. Γι’ αυτό και σεβάστηκα την πλήρη αλλαγή τους και την progressive στροφή τους στο The Stage και το Life Is But a Dream.
 

 
Οι Avenged είναι κάτι σαν αυτόν τον παλιόφιλο από το Λύκειο που δεν τον βλέπεις πολύ συχνά, αλλά περνάτε υπέροχα όποτε βρίσκεστε και θυμάστε τα παλιά. Ενίοτε δημιουργείτε και νέες αναμνήσεις. Γι’ αυτό και πείστηκα να τους δω από κοντά. Για να θυμηθούμε τα παλιά. Για να δω επιτέλους ζωντανά το A Little Piece of Heaven, το Afterlife, το Bat Country και να ουρλιάξω με το Nightmare.
 
Κάπως έτσι ήταν η φάση στην Πλατεία Νερού για όλους μας. Μετά τους πολύ καλούς Palaye Royale, λίγο μετά τις 9, μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων περίμενε να εμφανιστούν στη σκηνή μερικοί από τους παιδικούς τους ήρωες. Όλα τα παιδιά που στο Γυμνάσιο φορούσαν μαύρα και αυτά τα περίεργα γάντια του Zacky, είχαν φράντζα, γράφανε παντού A7X και βλέπανε μέταλ εκπομπές μήπως βάλουν την βιντεάρα του Bat Country συναντήθηκαν για ένα βράδυ με αυτούς τους απίθανους τύπους που τους ενέπνευσαν.
 

 
Όταν βγήκαν οι Avenged καταλαβαίνεις πως ο χρόνος πέρασε. Εκτός του Shadows που παραμένει αγέραστος, όλοι οι άλλοι φαίνεται ότι πάτησαν τα 40 και δεν είναι οι τύποι που βλέπαμε κάποτε στο Youtube. Είναι αυτό κακό; Όχι βέβαια. Βγήκαν και ήταν ισοπεδωτικοί. Ήταν καυλωμένοι να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα και μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
 
Ο Shadows στα φωνητικά σε απίστευτη κατάσταση, ο Zacky και ο Synyster να έχουν αυτήν την καταπληκτική χημεία μεταξύ τους παίζοντας τις δισολίες τους, ο Johnny να τρέχει πάνω κάτω με τη μπασάρα του, ο Max να δίνει πάντα τον ρυθμό. Δεν ήταν ότι έπαιζαν απλώς καλά. Ξέρουν ο ένας τον άλλον, πώς θα πατήσουν, πού θα σταματήσουν και ειδικά στα δεύτερα φωνητικά οι εναλλαγές ήταν τέλειες. Το A Little Peace of Heaven ήταν highlght με το πόσο αψεγάδιαστα εναλλάσσονταν Synyster, Zacky και Shadows.
 

 
Το βασικό όμως είναι ότι σε αυτή τη συναυλία πήγαινες να περάσεις καλά και εσύ και εκείνοι. Παίξανε τις progressivίλες τους στην αρχή και ενδιάμεσα και μετά μας δώσανε τις στιγμές που ζητούσαμε για να τραγουδήσουμε μαζί τους. Μας συνεπήραν όταν έδωσαν το Unholy Confessions και το Afterlife. Μας συγκίνησαν στο So Far Away με την ερμηνεία και τη φιγούρα του The Rev στο background. Ήταν ένας θάνατος που μας συγκλόνισε εκείνη την εποχή έχοντας συνθέσει και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια τους. Ένα απόλυτο icon που για πρώτη φορά είχαμε την ευκαιρία να τιμήσουμε από κοντά βλέποντάς τους. Πολλοί έκλαψαν σε εκείνη τη στιγμή.
 
Αν ήθελα κάτι παραπάνω; Ναι, θα ήθελα να τους δω ένα μισαωράκι ακόμα, να ακούσω Beast And The Harlot, Critical Acclaim, Welcome to the Family ή και το Almost Easy. Το σίγουρο όμως είναι ότι έφυγα χορτασμένος βλέποντας επιτέλους μπροστά μου το συγκρότημα που θαύμαζα στο Γυμνάσιο. Για πολλούς οι A7X ήταν μια εμπειρία που έλειπε από τη συναυλιακή “συλλογή” τους. Ένα κουτάκι που ήθελαν να τικάρουν επιτέλους.
 

 
Ε το βράδυ της 7ης Ιουνίου επιτέλους το τικάραμε αυτό το κουτάκι. Είδαμε ένα από τα σπουδαιότερα σχήματα των 00s να δίνει μια πολύ ωραία παράσταση στην πλατεία Νερού. Μακάρι να τηρήσουν την υπόσχεσή τους και να έρθουν ξανά στα μέρη μας. Αν έχω την ευκαιρία να ακούσω μερικούς ακόμα ύμνους των εφηβικών μου χρόνων, πιστέψτε με δε θα τη χάσω. Γιατί αυτά τα βράδια που σε γυρίζουν πίσω στο χρόνο είναι ανεκτίμητα.
Θα τα πούμε ξανά σύντομα μιας και ετοιμάζω μάλλον το αγαπημένο μου Unstable Show μέχρι σήμερα!

Το συγκεκριμένο blog entry αποτελεί μια καινούρια εκδοχή του, προ πενταετίας, άρθρου μου και πρεμιέρας της στήλης Six Songs στο anthem.gr! Fun fact πριν ξεκινήσουμε. Το Six Songs είναι ένα reference στο μαγαζί Six Dogs. Γιατί όμως έγινε reference; Γιατί όταν ήμουν φοιτητής το 2013 ήταν στη μόδα το να κάνεις check in με τη φοιτητοπαρέα σου σε κάποιο μαγαζί της Αθήνας. Όλοι πηγαίνανε τότε στο Six Dogs λόγω του κήπου, οπότε έβλεπα χαλαρά 6-7 check in τη μέρα. Και επειδή οι λίστες μου δεν ήθελα να έχουν καμία δεκαριά κομμάτια, αλλά μία χούφτα λόγω του πολύ συγκεκριμένου concept που επέλεγα κάθε φορά, είπα να βάζω έξι, οπότε προέκυψε το Six Songs σαν ομόηχο.
 
Το τραγούδι στη διαφήμιση αποτελεί τη ραχοκοκαλιά μίας καλής διαφήμισης, αφού μπορεί να την αναδείξει σε μεγάλο βαθμό και να διορθώσει τυχόν ατέλειες σε αυτή, αποσπώντας το θεατή. Επίσης σε βοηθάει να το συνδέσεις με την εταιρία χάρη στις αλλεπάλληλες επαναλήψεις της διαφήμισης. Στο σημερινό Six Songs θα δούμε 6 τραγούδια που μας έμαθαν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας ή τραγούδια που έγιναν ευρέως γνωστά μέσω αυτών. Ετοιμαστείτε για πολλές στιγμές που θα πείτε "Ω ρε φίλε, που το θυμήθηκε αυτό;"
 
1. Kasabian-Fire
 
 
 
Η σχετικά ήρεμη αρχή του Fire δε σε προετοιμάζει για το δυναμικό ρεφρέν του που το ανέδειξε σε indie χιτάκι και φυσικά ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια που έχουν παιχτεί σε διαφημίσεις. Καταπληκτικό τραγούδι και ωραίο μουσικό ντύσιμο για να ακούς προσφορές πακέτων  Μπορεί και όχι. Ειδικά για εμάς που προτιμάμε τους πιο πρώιμους Kasabian του Club Foot.
 
2.Dandy Warhols-Bohemian Like You
 
 
 
Πάμε σε κάτι πιο παλιό. Από τα λίγα τραγούδια σε τέτοιου είδους διαφημίσεις, που έγιναν γνωστά όχι λόγω του ρεφρέν, αλλά λόγω της εκπληκτικής εισαγωγής, το χιτ των Dandy Warhols αποδείχθηκε ένα από τα τραγούδια που έψαχνα πολύ καιρό, γιατί μου είχε κολλήσει σε λούπα στο κεφάλι μου. Η εισαγωγή εννοείται πως έχει μείνει χαραγμένη σε όλους, ενώ και το ρεφρέν είναι εξαιρετικό. Νομίζω ότι αποτελεί γενικά μια από τις κορυφαίες στιγμές του συγκροτήματος.
 
3. Kaiser Chiefs-Never Miss A Beat
 
 
 
Θα πήξουμε στο indie των 00s σε αυτή τη λίστα. Προσωπικά δε με χαλάει καθόλου, τη λατρεύω αυτή τη μουσική και την έχω ψάξει πολύ. Φοβερή κομματάρα από τις εποχές που οι Kaiser Chiefs ανήκαν στην αφρόκρεμα της indie σκηνής. Παίζει σκηνές από το video clip να ήταν και στο background της διαφήμισης με το ίδιο το τραγούδι όμως να κλέβει την παράσταση. Όποιος θυμάται καλύτερα, ας μας πει.
 
4. Cyanna-Shine
 
 
 
Η ελληνική συμμετοχή στο σημερινό Six Songs. Ναι, οι Cyanna αποτελούν ελληνικό συγκρότημα και σε αυτό το τραγούδι ακολουθούν τη συνταγή της επιτυχίας με ένα πολύ ενδιαφέρον ρεφρέν, ενώ και το υπόλοιπο τραγούδι ξεχωρίζει χάρη και στα ηλεκτρονικά στοιχεία που διαθέτει. Κολλητικότατο, οπότε λογική η ένταξή του σε διαφήμιση.
 
5. Imagine Dragons- On Top Of The World
 
 
 
Πάμε στο πιο πρόσφατο τραγούδι της λίστας. Η αλήθεια είναι πως ίσως αυτό το κομμάτι το αγάπησα περισσότερο λόγω του Pro Evolution Soccer που είχα λιώσει παρά εξαιτίας της διαφήμισης. Άρτιο τραγούδι, με το ρεφρέν να κορυφώνεται και να τραγουδιέται από όλο το συγκρότημα. Οι Imagine Dragons όμως έχουν βγάλει και πολύ καλύτερα τραγούδια, αλλά και πολύ χειρότερα. Ναι, εσένα κοιτάω Thunder που σε βάλανε και εσένα σε διαφήμιση και ψάχναμε βουλοκέρι να κλείσουμε τα αυτιά μας.
 
6. Ten Years After – I’d Love To Change The World
 
 
 
Το καλύτερο για το τέλος δε λένε; Τι να πει κανείς για το απίστευτο I’d Love To Change The World; Το κομμάτι του Alvin Lee και των Ten Years After αποτελεί ένα από τα καλύτερα blues κομμάτια που έχουν γραφτεί. Κυκλοφόρησε το 1971 και ακούγεται τόσο φρέσκο σαν να βγήκε την προηγούμενη δεκαετία. Τα φοβερά φωνητικά, το εξαιρετικό σόλο και αυτή η χαρακτηριστική εισαγωγή το κάνουν απλά το καλύτερο κομμάτι που έχει παιχτεί σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας. Ναι, δεν το διαπραγματεύομαι.
 
Bonus: Expert Medicine-If I Could Build My Whole World Around You
 
 
 
Είναι και σε διαφήμιση, αλλά το ακούς και στην αναμονή, όταν παίρνεις στο τηλεφωνικό κέντρο της Cosmote και αποτελεί αρκετά ευχάριστο άκουσμα.
 
Bonus 2: Weezer-Perfect Situation
 
 
Καταπληκτικό τραγούδι, οριακά εκτός λίστας.
 
Προσθέστε κι εσείς στα σχόλια κι άλλα τραγούδια από τέτοιες διαφημίσεις που μπορεί να παρέλειψα ή να μη μπορούσα να συμπεριλάβω (ήδη έχω σκεφτεί 2-3).

Το παρακάτω άρθρο είναι σχετικά φρέσκο και βγήκε στα τέλη του φετινού Μαρτίου. Ήταν η αρχή της πρώτης καραντίνας όπου πραγματικά δεν ξέραμε τι γινόταν και μιας και τώρα δεν έχουν αλλάξει πολλά και ετοιμάζω ένα sequel, προσφέρω ένα άρθρο με δίσκους που βγήκαν πρόσφατα μόνο από ελληνικά συγκροτήματα για να σας κρατάει συντροφιά. Ενδείκνυται για fans του post-rock και του metal γενικότερα. Ελπίζω να ανακαλύψετε μερικά δείγματα εξαιρετικής ελληνικής μουσικής. Enjoy!
 
 
Well, τι χρονιά κι αυτή μέχρι τώρα; Τρεις σχεδόν μήνες και ο πλανήτης μας ζει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων χρόνων, ίσως και δεκαετιών και τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης αυτής θα τις βρίσκουμε μπροστά μας για τα επόμενα 1-2 χρόνια σίγουρα. Φυσικά η επιρροή της πανδημίας έχει φανεί και στον τομέα μας, την ποπ κουλτούρα. Προγραμμάτιζα ένα comeback με δύο άρθρα με τα αγαπημένα μου τραγούδια από ταινίες James Bond και λίγο πριν τα τελειώσω και έχοντας στόχο τη δημοσίευση πριν την κυκλοφορία της ταινίας, μαθαίνεται ότι αναβάλλεται για μελλοντική προβολή.
 
Στην Ελλάδα μας έχει επισκεφθεί ο ιός και έχουμε μπει σε καραντίνα από νωρίς, βλέποντας τα καμώματα των γειτόνων Ιταλών. Τώρα και με την απαγόρευση κυκλοφορίας είναι στο χέρι μας να φερθούμε υπεύθυνα, να κάνουμε μόνο τις απαραίτητες μετακινήσεις και να προσέχουμε πολύ, καθώς τα χειρότερα βρίσκονται πιθανότατα μπροστά μας. Δε θα ήθελα να επεκταθώ σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα, βρισκόμαστε εδώ για να μιλήσουμε για μουσική.
 
Ας μπούμε λοιπόν στο θέμα του άρθρου. Προσωπικά δε βρίσκομαι ακόμα σε διαρκή καραντίνα, αφού εργάζομαι στον κλάδο των τροφίμων και οι τελευταίοι δύο μήνες έχουν τρελό τρέξιμο, αλλά είμαι μόνο σπίτι-δουλειά-δουλειά-σπίτι τηρώντας δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Μιας και λοιπόν περνάω τα απογεύματα μου βλέποντας σειρές, διαβάζοντας κόμικ και βιβλία και ακούγοντας μουσικούλα, είπα ότι αφού το άρθρο με τα Bond songs αναβάλλεται, ας προτείνουμε κανένα τραγούδι και άλμπουμ να ακούσει ο κόσμος.
 
Σήμερα λοιπόν το Six Songs επανέρχεται με album edition και σου προτείνει πολύ όμορφες μουσικές για αυτές τις μέρες! Και κυρίως επέλεξα δίσκους που βγήκαν τα τελευταία χρόνια από ελληνικά συγκροτήματα, τα οποία εκτιμώ και θα ήθελα πολύ να προτείνω. Κάποια εξ αυτών τα έχω γνωρίσει από κοντά, κάποια άλλα όχι αν και θα ήθελα πολύ. Όπως και να ‘χει για αυτές τις δύσκολες ημέρες και αν διαθέτετε τον απαραίτητο χρόνο, αυτές οι μουσικές θα σας κρατήσουν πολύ όμορφη συντροφιά. Trust me. Επισημαίνω φυσικά και τις σελίδες των συγκροτημάτων σε Bandcamp και Facebook για να μπορέσετε να δείτε τους συντελεστές τους και να τους στηρίξετε!
 
1. Movement of Static – Novelty Seekers
 
 
Θα μπορούσα να βάλω το Naegleria, το πρώτο άλμπουμ των αγαπημένων μου Θεσσαλονικιών, αλλά το έχω αναλύσει πολύ στην κριτική που είχα κάνει. Οπότε αυτό που θα προτείνω είναι το Novelty Seekers, το EP της μπάντας, το οποίο τα τελευταία 3 χρόνια το έχω ακούσει σίγουρα έναν τριψήφιο αριθμό φορών. Γιατί; Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι το αγαπημένο μου EP, ένα απίστευτο μουσικό ταξίδι που διαρκεί μόλις μισή ώρα, αλλά σε κάνει να το σκέφτεσαι για πολύ περισσότερο καιρό. Τις πρώτες φορές που το άκουσα δε μπορούσα καν να διακρίνω πότε σταματάει το κάθε κομμάτι και αρχίζει το επόμενο δείχνοντας την απίστευτη ροή και συνοχή της μουσικής που έχουν πετύχει. Την ίδια συνταγή ακολούθησαν και στο Naegleria με περισσότερα ιντερλούδια, πιο βαθύ κρυμμένο νόημα και ακόμη πιο ενθουσιώδη αποτελέσματα. Αυθεντικό post-metal, με πολλές επιρροές, χωρίς κανέναν στίχο, αλλά ταυτόχρονα με πάρα πολύ δυνατά μηνύματα, το Novelty Seekers και το Naegleria είναι δύο διαμάντια του ελληνικού σκληρού ήχου που αξίζει να ανακαλύψετε. Ελπίζω μετά την καραντίνα να έχουμε νέα για καμία συναυλία στην Αθήνα, αλλά και για κάποιο επόμενο άλμπουμ.
 
Bandcamp: https://movementofstatic.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/movementofstatic/
 
2. Deaf Radio - Modern Panic
 
 
Μπορώ να πω με ασφάλεια και μετά από πολλές ακροάσεις ότι από όσα άλμπουμ ελληνικών συγκροτημάτων άκουσα μέσα στο 2019, το Modern Panic είναι το αγαπημένο μου. Τους Deaf Radio τους ανακάλυψα τυχαία τον Ιούνιο, ακούγοντας το Aggravation από τον πρώτο δίσκο τους σε ένα μαγαζί και από περιέργεια άκουσα όλο το ντεμπούτο τους και μου έκαναν εντύπωση τα alternative vibes, τα desert περάσματα και οι garage επιρροές. Ύστερα τους είδα live στη Νέα Κίο σε μία ζωντανή εμφάνιση που έσπειρε, οπότε είχα τα αυτιά μου ανοιχτά για το δεύτερο δίσκο. Και το Νοέμβριο έρχεται το Modern Panic. Ένα τρελό step up που θέτει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Τι να πει κανείς για αυτήν την απίστευτη δισκάρα; Είναι ο ορισμός του All Killer, No Filler. Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι χωρίς λόγο ύπαρξης, όλα είναι συνθέσεις απόλυτα άρτιες, τρομερά κολλητικές και πολύ εμπνευσμένες. Οι Deaf Radio δείχνουν το δρόμο σε ελληνικές και ξένες μπάντες για το πως πρέπει να παίζουν μοντέρνο alternative rock, κρατώντας το ενδιαφέρον του ακροατή τόσο σε δυναμικά κομμάτια όσο και σε low tempo συνθέσεις. Βάλτε το Modern Panic στη ζωή σας, ο ορισμός του της διασκεδαστικής μουσικής από την αρχή μέχρι το τέλος.
 
Bandcamp: https://deafradio.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/deafradioband/
 
3. Beyond This Earth – Universal Fury
 
 
Τους Beyond This Earth τους άκουσα πρώτη φορά κοντά στα τέλος του 2018 και λίγο καιρό μετά γνωριστήκαμε κι από κοντά. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πόσο καλά παιδιά, αστείοι, αλλά και ταπεινοί είναι και κυρίως το γεγονός ότι παίζουν μουσική 100% για την καύλα τους και μπορεί να έρχονται αυθημερόν από τη Λιβαδειά (όπου ζουν τα περισσότερα μέλη του συγκροτήματος) στην Αθήνα για να χτυπηθούν μπροστά στο κοινό του Death Disco. Τα περισσότερα συγκροτήματα που έχω γνωρίσει ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, αλλά εκείνη την εποχή που γνωριστήκαμε, είχαμε συναναστραφεί ως anthem και με 2-3 που δε θα ήθελα να επεκταθώ για την άθλια συμπεριφορά τους οπότε η γνωριμία μου με ανθρώπους που απλά γράφουν μουσική ως μία δεμένη παρέα, μου θύμισε το λόγο που ξεκίνησα κι εγώ αυτό το σάιτ. Το Universal Fury λοιπόν είναι ένα ακόμα διαμαντάκι στο χώρο του heavy rock από ένα συγκρότημα που αγαπάει το headbanging, έχει αρκετές stoner πινελιές, βραχνά φωνητικά και εξαιρετικό rhythm section. Και για να λέμε την αλήθεια, 12λεπτα έπη τύπου Liberty σε αυτόν το χώρο της underground σκηνής δεν τα βρίσκεις καθόλου εύκολα. Ένας δίσκος 100% αγνή διασκέδαση!
 
Bandcamp: https://beyondthisearth.bandcamp.com/releases
Facebook: https://www.facebook.com/BeyondThisEarthband/
 
4. Message in a Cloud – Anassa
 
Τη δουλειά του ιθύνοντα νου της μπάντας, Νικόλα Λουκόπουλου την είχα δει για πρώτη φορά μέσα από τη συνέντευξη με τους άκρως ενδιαφέροντες nibiru, το συγκρότημα που έπαιζε μπάσο και η αλήθεια είναι πως και τότε και τώρα βρίσκεται πίσω από αρκετά projects, αλλά το πλέον αγαπημένο μου είναι οι Message in a Cloud. To Anassa, το οποίο ήταν το πρώτο άλμπουμ της μπάντας είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα instrumental μουσικής που μπορείς να ανακαλύψεις. Διαρκεί για σαράντα λεπτά και περιέχει έξι τραγούδια και σε αγγίζει στην ψυχή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είναι από τους λίγους δίσκους που δε μπορώ να ξεχωρίσω κανένα κομμάτι ως αγαπημένο μου, γιατί όλα είναι εξίσου άρτια με αριστουργηματική δομή και ένα τεράστιο πλήθος επιρροών να συναντούν η μία την άλλη, δημιουργώντας ένα απίστευτα συναισθηματικό αποτέλεσμα. Με μέση διάρκεια τραγουδιού τα έξι λεπτά, το συγκρότημα πειραματίζεται συνεχώς, έχει low tempo συνθέσεις, κρύβει μία αγάπη για το ατμοσφαιρικό black metal και σε κάνει να μελαγχολείς μέσα από υπέροχες μελωδίες. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στις playlists μου και παρ’ ότι έχει κυκλοφορήσει πριν από σχεδόν δύο χρόνια, με κάθε ακρόαση μου ακούγεται εξίσου φρέσκο και μοναδικό. Αν μπορώ να βρω ένα αρνητικό στους Message in a Cloud είναι ότι από πέρυσι μας έχουν teasάρει με νέα δείγματα μουσικής και φωτογραφίες από το στούντιο και ακόμα περιμένουμε. Από την άλλη, είμαι σίγουρος ότι η αναμονή θα αξίζει, αλλά μέχρι τότε κρατήστε το μότο “Eat, Sleep, Listen to Anassa, Repeat”.
 
Bandcamp: https://messageinacloud.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/messageinacloudgr/
 
5. The Screaming Fly – Trip to Venus
 
 
Άλλο ένα άλμπουμ του 2019 στη λίστα μας και αυτή τη φορά θα πούμε για το Trip to Venus των The Screaming Fly. Οι Αθηναίοι rockers έχουν μία ξεχωριστή αύρα, την οποία νιώθεις καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του εξαιρετικά ενδιαφέροντος δίσκου. Ο ήχος και οι επιρροές τους παραπέμπουν σε περασμένες δεκαετίες, αλλά οι ιδέες και η μουσική τους είναι τόσο φρέσκα που τους διαφοροποιούν από πολλές μπάντες στο είδος τους. Θα μπορούσε να πει ότι κανείς ότι κατά βάση οι The Screaming Fly κινούνται σε garage μονοπάτια, αλλά η αγάπη τους για το rock n’ roll των 60s και τα 70s είναι εμφανής και στα έξι κομμάτια που απαρτίζουν το Trip to Venus. Το κυριότερο όμως είναι πως όλες οι συνθέσεις τους βρίσκονται υπό ένα άκρως ψυχεδελικό πρίσμα, το οποίο ψυχανεμίζεσαι από το όνομα και φυσικά το απίστευτο εξώφυλλο, αλλά ούτε αυτά δε σε έχουν προετοιμάσει κατάλληλα για το τι θα επακολουθήσει για τα επόμενα 41 λεπτά. Ένα απολαυστικότατο ψυχεδελικό ταξίδι με πολλές ρετρό πινελιές. Είναι ένας κορυφαίος δίσκος, προσωπικά μεταξύ των αγαπημένων μου την περσινή χρονιά και σίγουρη πρότασή μου σε αρκετούς φίλους είτε ασχολούνται με μουσική είτε όχι.
 
Bandcamp: https://thescreamingfly1.bandcamp.com/releases
Facebook: https://www.facebook.com/The-Screaming-Fly-251778561534745/
 
6. Simplefast – Eternal
 
Οι Simplefast είναι ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος για εμένα. Τους γνώρισα, όταν κάνανε τα πρώτα τους βήματα πριν από σχεδόν μία δεκαετία που πηγαίναμε Λύκειο, ήταν η πρώτη μου συνέντευξη για το anthem.gr, έχουν έρθει καλεσμένοι στην εκπομπή μας, το Anthems Radio Show και χαίρομαι να τους βλέπω να δίνουν συναυλίες, να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται. Μετά από ένα διάστημα τριών χρόνων λοιπόν επιστρέφουν φέτος με το Eternal και με δύο καινούρια μέλη να πλαισιώνουν τους παλιούς Έκτορα, Νικόλα και Στράτο σχηματίζουν ξανά μία πεντάδα που προσφέρει έναν εξαιρετικό heavy metal δίσκο. Η αντίδρασή μου μετά τις πρώτες ακροάσεις ήταν να τους στείλω ότι χωρίς προσβολή, το Eternal κάνει τις παλιότερες δουλειές τους να μοιάζουν ερασιτεχνικές. Είναι εξαιρετικά ισορροπημένο άλμπουμ, αφού οι νέες προσθήκες έχουν άψογη χημεία και προσδίδουν κάτι εντελώς καινούριο στον ήχο της μπάντας. Όλες οι συνθέσεις είναι άρτιες, ανά σημεία όσο heavy πρέπει, αλλού αναδεικνύονται οι thrashy επιρροές τους, αρκετά ρεφρέν τους παίζουν στο μυαλό σου για αρκετή ώρα μετά την ακρόαση και γενικότερα αποπνέουν έναν αέρα εξέλιξης. Είναι μακράν το κορυφαίο δείγμα γραφής τους μέχρι σήμερα και το μόνο που τους εύχομαι είναι να συνεχίσουν να γράφουν ασταμάτητα και αφού περάσει η καραντίνα να διοργανώσουν μία ζωντανή εμφάνιση για να πέσουν κορμιά ως συνήθως.
 
Bandcamp: https://simplefast.bandcamp.com/music
Facebook: https://www.facebook.com/Simplefast
 
Bonus 1: Strain Of Chaos – Lethargy Slave
 
Επειδή όπως είπαμε είναι album edition αυτό το άρθρο, στα bonus θα βάλω 2-3 singles που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες και τα οποία μου άρεσαν πολύ και αξίζουν αναφορά. Ξεκινάμε με τους αγαπημένους φίλους Strain of Chaos και τη συνεργασία τους με τη Maya Kampakis για το Lethargy Slave. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό πραγματικά! Επίσης το βίντεο είναι μάλλον ιστορικό, γιατί είναι το τελευταίο ντοκουμένο του τραγουδιστή τους, Στέφανου με πλούσιο μακρύ μαλλί. Αναμένουμε νέα και για τον full length δίσκο τους, καθώς και η πιο πρόσφατη δουλειά τους, το μελωδικότατο The Lighthouse έδειξε ότι το συγκρότημα μπορεί να μας μαγέψει και εκτός του παραδοσιακά metal ήχου τους.
 
Bonus 2: Peculiar Three – The Sentient
 
Και λίγο πριν τελειώσω το άρθρο, σκάει νέο single από τους Peculiar Three, το οποίο μάλιστα παρουσιάζει ένα αρκετά μεγάλο πλήθος των επιρροών τους από διάφορες εκφάνσεις του rock και του metal, οπότε πραγματικά δε γινόταν να μην το βάλω. Απολαύστε το, είναι υπέροχο!
 
Αυτοί λοιπόν ήταν έξι δίσκοι και τρία singles από ελληνικά συγκροτήματα, τα οποία σας τα προτείνω οπωσδήποτε για τις ημέρες που βρίσκεστε κλεισμένοι σπίτι και ψάχνετε κάτι καλό να ακούσετε. Εύχομαι σε όλους κουράγιο και ψυχική δύναμη για αυτές τις δύσκολες εβδομάδες και να προσέχετε.