All Activity

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #51 - #55 μεταφέρθηκαν στην βάση.

Με μεγάλη καθυστέρηση, ορίστε το αφιέρωμα που ζήτησες (αν φυσικά το χρειάζεσαι ακόμα).

Χμ, πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου. Μένει να διαπιστώσουμε αν μιλάμε για Β' έκδοση ή κάτι παρεμφερές, γιατί παρατηρώ ότι εκτός ότι αλλάζει η εκδοτική εταιρία, βλέπω ότι η ποιότητα των τευχών που έχουμε εμείς στα χέρια μας είναι υποδεέστερη από τα προγενέστερα τεύχη. Από την άλλη, όμως, η αρίθμηση φαίνεται να συνεχίζεται... Το κοιτάω κι επανέρχομαι.

Μια συνάντηση με τον εικονογράφο της Θρυλικής Τετράδας, γεμάτη από αρώματα ενός ηρωικού παρελθόντος. Ήταν κάποτε τέσσερα παιδιά, υπερασπιστές του νόµου στην αµερικανική ∆ύση, στον απέραντο τόπο όπου «ο άγριος άνεµος κάνει τις κορφές των θάµνων να σκύβουν ταπεινά στο πέρασµά του». Στον απέραντο τόπο όπου ζητούσαν χώρο για το προσωπικό τους όνειρο άποικοι, αυτόχθονες, απόκληροι και παράνοµοι. Τέσσερα παιδιά – ο µικρός σερίφης του Τέξας Τζιµ Άνταµς και οι βοηθοί του Ντιάνα, Πεπίτο Γκονζάλες και Τσιπιρίπο – ξετύλιξαν τις περιπέτειές τους σε εκατοντάδες τεύχη περιοδικών όπως ο «Μικρός Σερίφης», ο «Μικρός Καου-µπόυ» και ο «Μικρός Αρχηγός», τα οποία διάνυσαν µε θαυµαστή συνέπεια µια διαδροµή στον υπερθετικό για περίπου 30 χρόνια. Η µαγική εποχή στον κόσµο της εικονογράφησης Όταν έφτασε στα χέρια µας η καινούργια έκδοση του «Μικρού Αρχηγού» – µε µια ιστορία από τον παλιό καιρό, µια καινούργια που υπογράφει ο συγγραφέας Βαγγέλης Γεωργάκης και φυσικά µε εικονογράφηση του Κωνσταντίνου Ραµπατζή – η ιδέα να συναντήσουµε τον θρυλικό εικονογράφο της Θρυλικής Τετράδας σφηνώθηκε στο µυαλό µας. Τελικά χάρη στον κ. Γεωργάκη αυτό έγινε δυνατό. Έτσι περάσαµε την πόρτα της Φρίντας, το πατρικό του που µετέτρεψε σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, µε σκοπό να συναντήσουµε τον κ. Ραµπατζή, ο οποίος µαζί µε τον Θέµο Ανδρεόπουλο, τον Πότη Στρατίκη και τον Γιώργο Μαρµαρίδη – όπως και µε µια πλειάδα άλλων συνεργατών – δηµιούργησαν τον µύθο των τεσσάρων παιδιών που εφάρµοζαν τον νόµο στην αδυσώπητη ∆ύση. Με τέτοιες σκέψεις κατά νου η πρώτη ερώτηση που απευθύναµε στον Κων. Ραµπατζή είναι αν έχει συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι είναι θρύλος. Το «όχι» που εκστόµισε ήταν αποφασιστικό. «Ποτέ δεν ένιωσα και δεν νιώθω έτσι. Απλώς προσπάθησα να κάνω κάτι και φαίνεται ότι το πέτυχα. Κι αυτό πρέπει να οµολογήσω ότι το κατάλαβα όταν µεγάλωσα αρκετά. Μετά το κλείσιµο του περιοδικού άρχισα να καταλαβαίνω τι έκανα. Αυτό που έφτιαξα το κατάλαβα µετά. Εγώ απλώς έκανα το κέφι µου, έκανα αυτό που αγαπούσα». Από 14 χρόνων µαθήτευσε δίπλα στη ζωγράφο ∆έσποινα Λεούση. «Οι δικοί µου µε άφηναν να κάνω αυτό που ήθελα. Συµφωνούσαν µε ό,τι κι αν έκανα. ∆εν ήθελαν να µε δυσκολέψουν στη ζωή µου. Προσωπικά ήθελα απλώς να ζωγραφίζω. Γύρω στα 16 µου κατάλαβα ότι πρέπει να ακολουθήσω αυτό τον δρόµο». Και όταν αντιλήφθηκε ποιο µονοπάτι ήθελε να χαράξει στη ζωή του πήγε στο ατελιέ του Θέµου Ανδρεόπουλου. Αρχές της δεκαετίας του ’50, στη Φιλελλήνων 1 στο Σύνταγµα, σε έναν κόσµο µαγικό απ’ όπου έβγαιναν έντυπα που εντυπώθηκαν στο υποσυνείδητο των αναγνωστών. Ύστερα από λίγα χρόνια έγιναν συνέταιροι. Το 1957 έφυγαν από το Σύνταγµα και πήγαν στην Πραξιτέλους 1. Με δωρικότητα στη διήγησή του ο κ. Ραµπατζής σκιαγραφεί την ατµόσφαιρα της εποχής στα γραφεία του ατελιέ: «Στο γραφείο µας έρχονταν ηθοποιοί, άλλοι ζωγράφοι… ήταν ένα κέντρο καλλιτεχνών. Εργαζόµασταν εκείνο τον καιρό σε διάφορα περιοδικά, στη “∆ιάπλαση των Παίδων”, στο “Ελληνόπουλο”. Είχα κάνει και εξώφυλλα του “Ελληνόπουλου” στην τελευταία περίοδο της κυκλοφορίας του». Μια φορά κι έναν καιρό στη ∆ύση… Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Θέµος Ανδρεόπουλος µε τον Πότη Στρατίκη προχώρησαν σε µια κίνηση από αυτές που χαρακτηρίζονται τοµή στα εκδοτικά δεδοµένα της χώρας: τη δηµιουργία του «Μικρού Σερίφη». «Ο Ανδρεόπουλος έδωσε τον τίτλο. Ήταν δηµιουργικός άνθρωπος. ∆ούλευε ακόµη και το βράδυ. ∆ηλαδή τι έκανε; Έστηνε τις δουλειές που είχε να κάνει την επόµενη µέρα… Ήταν πολύ δραστήριος. Ο Ανδρεόπουλος βοηθούσε τον Στρατίκη. Τον πήγαινε στους διάφορους εκδότες. Είχε βρει έναν καλό δρόµο, είχε δουλειά δηλαδή ο Στρατίκης. Και αποφάσισε να γράψει κάτι. Κι έτσι συνεταιρίστηκαν οι δυο τους. Ο Ανδρεόπουλος µου ’δωσε το 50% από το ποσοστό του και ο Στρατίκης έβαλε τον έναν από τα αδέρφια του. Έτσι έγινε η οµάδα. Εµείς είχαµε τα γραφεία κι αυτός ερχόταν εκεί κι έγραφε. Την εικονογράφηση την κάναµε εµείς». Ο Θ. Ανδρεόπουλος επιµελούνταν τα εξώφυλλα και τους τίτλους των ιστοριών και ο Κων. Ραµπατζής τις εσωτερικές εικονογραφήσεις, ενώ είχε αναλάβει και την τεχνική καθοδήγηση των συγγραφέων. Βέβαια, τα πρώτα κεφάλαια αυτής της µεγάλης ιστορίας έκρυβαν πολλές δυσκολίες. «Όταν βγάλαµε τον “Μικρό Σερίφη” τα δύο πρώτα χρόνια µπαίναµε µέσα. Αλλά επειδή βάζαµε προσωπική εργασία µπορέσαµε και αντέξαµε. Τον τρίτο χρόνο άρχισε να παίρνει τα πάνω του. Οπότε στη συνέχεια κυκλοφορήσαµε δοκιµαστικά τον “Μικρό Καου-µπόυ”, τον οποίο είχαµε βγάλει, αν θυµάµαι καλά, µηνιαίο. Μετά έγινε δεκαπενθήµερος και στη συνέχεια εβδοµαδιαίος». Ο κ. Ραµπατζής ταξίδεψε στην Αµερική όταν πλέον τα περιοδικά είχαν σταµατήσει την έκδοσή τους. Οπότε η άποψη που είχε για το Φαρ Ουέστ ήταν προϊόν της φαντασίας του και των ταινιών που έβλεπε στον κινηµατογράφο; «Όχι µόνο, αφού ο Θ. Ανδρεόπουλος αγόραζε πολλά βιβλία· του άρεσαν οι ωραίες εκδόσεις. Οπότε είχαµε ένα καλό αρχείο και ενηµερωνόµασταν για ό,τι συνέβαινε στην Άγρια ∆ύση. Μας βοήθησε αυτό. Πώς έφτιαχναν το λάσο, πώς διοργάνωναν τα ροντέο κ.λ.π.». Ο Π. Στρατίκης πρότεινε τον Τζιµ Άνταµς και ο Θ. Ανδρεόπουλος και ο κ. Ραµπατζής τον Τσιπιρίπο, ενώ η σχεδιαστική έµπνευση του Πεπίτο Γκονζάλες ανήκει στον συνοµιλητή µας. Κάποια στιγµή στις ιστορίες εµφανίστηκε και ένας σκύλος, ο Μπικ, τον οποίο όµως δεν διατήρησαν καθώς η εµπλοκή του δυσχέραινε τη διαδικασία της συγγραφής. Έφτασε η στιγµή που ο συνεταιρισµός τους διαλύθηκε: «Ξεκινήσαµε πάλι από την αρχή εµείς και αφήσαµε πολύ πίσω τον Πότη Στρατίκη, ο οποίος κράτησε τον “Μικρό Σερίφη”. Εµείς πήραµε τον “Μικρό Καου-µπόυ” και βγάλαµε επιπλέον τον “Μικρό Αρχηγό”, όπως και άλλες πολλές εκδόσεις. Είχαµε βγάλει το “Λάκυ” όπου έκανα την εικονογράφηση αλλά δεν πήγε καλά. Βγάλαµε λίγα τεύχη σε µεγάλο µέγεθος στον τύπο του “Λούκυ Λουκ”». Η δουλειά των Ανδρεόπουλου–Ραµπατζή και του Γιώργου Μαρµαρίδη («ήταν πολύ φίλος µου. Μέχρι το τέλος της ζωής του ήµασταν µαζί») στη συγγραφή υπήρξε ένα εκδοτικό κοµψοτέχνηµα. Η κυκλοφορία των περιοδικών της Θρυλικής Τετράδας εκτοξεύτηκε – του «Μικρού Καου-µπόυ» είχε φτάσει τα 30.000 τεύχη εβδοµαδιαίως. Η οµάδα δούλευε µε µαστοριά κάθε περιοδικό. Όση προσπάθεια και αν απαιτούσε η έκδοση των περιοδικών, όσο κόπο και αν κατέβαλλαν οι δηµιουργοί τους, δεν ένιωθαν ότι έκαναν κάτι ιδιαίτερο. «Ήταν σαν κάτι να έβγαινε αυτόµατα, χωρίς προσπάθεια, από µέσα µου. Και µου άρεσε αυτό που έβγαινε. Και µου άρεσε αυτό που έφτιαχνα. Αλλά δεν πίστευα ότι κάνω κάτι σπουδαίο. Αυτό που µε ευχαριστούσε έκανα. Όπως όταν βλέπεις έναν φίλο και του λες “Καληµέρα! Τι κάνεις;”, αλλά του το λες αλλιώς επειδή τον αγαπάς. Αυτό ένιωθα όταν έκανα αυτά που έφτιαξα». Τα χρόνια κύλησαν και στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποφασίστηκε η «προσωρινή» αναστολή της κυκλοφορίας του «Μικρού Αρχηγού» και του «Μικρού Καου-µπόυ». «Τριάντα χρόνια πια. Είχα κουραστεί» λέει ο κ. Ραµπατζής. Τα τέσσερα ατρόµητα παιδιά όµως εξακολουθούν να συντροφεύουν µε τις περιπέτειές τους παιδιά και µεγάλους. «Όταν βγάλαµε τον “Καου-µπόυ” δεν κυκλοφορήσαµε ένα παιδικό περιοδικό, αλλά ένα περιοδικό που να αρέσει στα παιδιά και αυτό συνεχίστηκε όλα τα χρόνια. ∆εν γράφαµε διηγήµατα για παιδιά. Απλώς οι ήρωες ήταν µικροί σε ηλικία. Γράψαµε ελεύθερα και είχαµε επιτυχία σε αυτό». Μετά την πρόσφατη έκδοση του δεύτερου τεύχους του «Μικρού Αρχηγού» φαίνεται ότι ο τίτλος θα γνωρίσει ακόµη µια εποχή κατά την οποία θα τροφοδοτεί τη φαντασία των αναγνωστών του, αν και ο θρυλικός εικονογράφος δηλώνει πως σε σχέση µε τους ήρωές του είναι «κοµπλέ. Έχω µεγαλώσει πολύ πλέον. Έχω άλλες φιλοδοξίες. Θέλω να ζωγραφίζω, αλλά δυστυχώς δεν έχω χρόνο. Έχει δυσκολέψει η ζωή. Αλλά δεν σταµατάω να κάνω όνειρα για το µέλλον. Και γελάω όταν µιλάω για µέλλον». Φεύγοντας από το ξενοδοχείο Φρίντα και αποχαιρετώντας τον Κων. Ραµπατζή καταλαβαίνουµε ότι αφήνουµε πίσω µας έναν κόσµο που ακόµη διαθέτει χώρο σε ήρωες. «Σε έναν κόσµο εύθραυστο το καλό ας νικάει πάντα το κακό και όταν δεν συµβαίνει αυτό, οι ήρωες ας είναι το καταφύγιό µας» έγραψε ο θρύλος των εικονογράφων στον πρόλογο του «Μικρού Αρχηγού» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2020. Ας είναι και ήρωες από χαρτί… Βαγγέλης Γεωργάκης: «Το παιδί είναι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπου» Μια σύντομη συζήτηση με τον Βαγγέλη Γεωργάκη, ο οποίος συγγράφει τις νέες περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Πώς βρεθήκατε στο περιβάλλον αυτών των περιοδικών; Αγόρασα το πρώτο τεύχος του «Μικρού Καου-μπόυ» στην ηλικία των 9 χρόνων και έως τα 15 μου τον διάβαζα συνεχώς. Αλλά και ως φοιτητής είχα διαβάσει πάρα πολύ και «Μικρό Καου-μπόυ» και «Μικρό Αρχηγό». Τα τελευταία πέντε χρόνια βέβαια με άγγιξαν περισσότερο. Θεωρώ ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν ήταν παιδικά περιοδικά, αλλά έντυπα που μπορούσαν να τα διαβάσουν και παιδιά. Εσείς ασχολείστε με τη συγγραφή και κάποια στιγμή γνωρίζετε τον κ. Ραμπατζή. Η αλήθεια είναι ότι το ένα έφερε το άλλο. Χωρίς να υπάρχει καμία επιδίωξη, αλλά είναι αυτό που είπε ο κ. Ραμπατζής: όταν ξεκίνησε τη ζωγραφική το έκανε γιατί του άρεσε, όχι γιατί ήθελε να πετύχει κάτι. Τελικά βέβαια, έτσι πετυχαίνεις περισσότερα. Όταν είναι κάτι που βγαίνει πηγαία από μέσα σου. Πώς κύλησε η συνεργασία σας; Αφού είχα γράψει το κείμενο επιλέχτηκαν κάποιες εικόνες για να πλαισιώσουν την ιστορία. Στη συνέχεια αναγκαζόμουν να γράψω κάτι γι’ αυτές τις εικόνες σαν να γινόταν κάποια έκρηξη στο υποσυνείδητό μου. Τελικά αυτό που έγραψα με βάση τις εικόνες ίσως ήταν το πιο ωραίο κομμάτι στην ιστορία. Είναι εύκολος συνεργάτης ή δύσκολος; Επικοινωνούμε απόλυτα. Δεν θεωρώ ότι υπήρξε οποιοσδήποτε βαθμός δυσκολίας. Η Θρυλική Τετράδα έχει κατακτήσει την αιώνια παιδικότητα; Θεωρώ ότι το παιδί είναι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπου. Ακόμη και ο ενήλικας όταν καταφέρνει να διατηρεί την παιδικότητά του ανέπαφη, αυτό τον κάνει πιο δυνατό. Τι σημαίνει ήρωας; Είναι αυτός που κάνει το καλό χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Και ίσως όχι μόνο αυτό. Που κάνει το καλό όταν αδικείται. Ή ενδεχομένως όταν καταστρέφεται η ζωή του. Είναι αυτός που σε μια ταραγμένη εποχή θα δεχτεί να χάσει προκειμένου να κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Η εποχή μας είναι αντιηρωική. Πώς μπορούν να επιβιώσουν οι χάρτινοι ήρωες στην εποχή μας; Με όλη αυτή την ιστορία που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα και ο κόσμος βρίσκεται σε ένα καζάνι που βράζει και ολοένα ανεβαίνει η θερμοκρασία… η αναζήτηση αυτών των παλιών περιοδικών δεν είναι μόνο νοσταλγία. Μοιάζει σαν να έχει ανάγκη ο κόσμος από κάτι αυθεντικό. Δεν ξέρω επίσης αν καμιά φορά δεν προβάλλονται οι ήρωες. Μήπως υπάρχουν ήρωες και σήμερα που είναι περισσότερο αφανείς από ποτέ; INFO Το νέο τεύχος του «Μικρού Αρχηγού» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Oasis Και το σχετικό link...

Πάντως σε αγγελίες υπάρχουν ένα σωρό σε μεταχειρισμένα. Και αρκετά φθηνά κιόλας.

9 Ιουνίου 2019. Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης Παναγιώτης (Πότης) Στρατίκης άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 93 χρόνων, αφήνοντας πίσω του εκδοτικό και συγγραφικό έργο τεράστιο σε όγκο μα κυρίως διαχρονικό σε αξία. Γνωστός με την ιδιότητα του συγγραφέα ως ο δημιουργός του θρυλικού περιοδικού «Μικρός Σερίφης», μα και των ηρώων του εν λόγω αναγνώσματος, άφησε (κυριολεκτικά) ανεξίτηλο το στίγμα του στον χώρο της παιδικής/λαϊκής λογοτεχνίας. Ο Πότης Στρατίκης γεννήθηκε το 1926 και μεγάλωσε στο Κοπανάκι Μεσσηνίας ως παιδί φτωχής οικογένειας. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει (άριστο) μαθητή γυμνασίου να προσχωρεί στην ΕΠΟΝ, λαμβάνοντας έτσι ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και οι εμφύλιες διαμάχες εντάθηκαν, ο νεαρός Στρατίκης έφυγε από τη γενέτειρά του και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπως χιλιάδες άλλοι αριστεροί της εποχής. Άρχισε να μαθαίνει ξένες γλώσσες ως αυτοδίδακτος, ενώ παράλληλα θήτευε στα περιοδικά «Χτυποκάρδι» και «Τραστ του Γέλιου» ως μεταφραστής. Ακολούθησε η θρυλική «Μάσκα» του Απόστολου Μαγγανάρη στην οποία εργάστηκε ως διορθωτής κειμένων (κάτι το οποίο έπραξε και στον «Μικρό Ήρωα» για σύντομο χρονικό διάστημα), ενώ στη συνέχεια ανέλαβε μεταφράσεις μα και τη συγγραφή πρωτότυπων περιπετειών των ηρώων του περιοδικού. Η καριέρα του συνεχίστηκε επιτυχώς στα κορυφαία περιοδικά της εποχής, στα οποία ήταν περιζήτητος. Στα «Ρομάντσο», «Γυναίκα», «Πρώτο», «Θεατής», «Φαντασία», «Πάνθεον», «Βεντέτα», «Ελληνίδα» εργάστηκε ως συντάκτης, μεταφραστής, μα και μόνιμος συνεργάτης. Το 1962, σε συνεργασία με τον εξαίρετο εικονογράφο Θέμο Ανδρεόπουλο, δημιουργούν το εμβληματικό περιοδικό «Μικρός Σερίφης». Οι περιπέτειες του θρυλικού 18άχρονου Ελληνοαμερικανού σερίφη Τζιμ Άνταμς και των αχώριστων φίλων του (Ντιάνα, Πεπίτο, Τσιπιρίπο) θα γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα η μόνιμη παρέα εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών/οικογενειών. Οι όμορφες, προσιτές γουέστερν περιπέτειες (τις οποίες ο Πότης Στρατίκης υπογράφει ως Κώστας Φωτεινός) και η μεγάλη εμπορική επιτυχία θα οδηγήσουν στη δημιουργία ενός νέου τίτλου, του ακόμη πιο επιτυχημένου «Μικρού Καου-μπόυ». Περιοδικά που άφησαν εποχή και ακόμη αποτελούν διακαή πόθο φανατικών συλλεκτών. Ταυτόχρονα ως ικανότατος εκδότης καταφέρνει να πάρει τα δικαιώματα ενός υπέροχου κόμικ για την Ελλάδα. Το όνομα αυτού «Λούκυ Λουκ»! Λίγα χρόνια αργότερα δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο Αδελφοί Στρατίκη (με τους αδερφούς του Χρήστο και Πέτρο). Ο οίκος αυτός εξέδωσε πανέμορφες εκδόσεις κλασικών παραμυθιών, ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας – με αριστουργηματικές εικονογραφήσεις –, τα κείμενα των οποίων υπέγραφε ο Πότης Στρατίκης. Αυτά τα μοναδικά βιβλία μεγάλωσαν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν γενιές παιδιών, πραγματοποιώντας διαρκείς ανατυπώσεις και αναδεικνύοντας περίτρανα τη διαχρονικότητά τους. Τιμήθηκε πολλάκις για την προσφορά του στον περιοδικό Τύπο, ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε κοντά στην αγαπημένη του εκδοτική δραστηριότητα – όσο τουλάχιστον του επέτρεπαν οι λιγοστές του δυνάμεις. Ως επίλογο θα ήθελα να γράψω ένα τεράστιο, προσωπικό ευχαριστώ στον Πότη Στρατίκη. Διότι μεγάλωσα με τα ιστορικά βιβλία του και λάτρεψα τον «Μικρό Σερίφη». Διότι είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω και πριν από λίγα χρόνια να εκδώσω τεύχη με τη θρυλική τετράδα που εκείνος δημιούργησε. Αντίο, Πότη μας. Και το σχετικό link...

@ Guts απ΄ό,τι κατάλαβα τ΄αγοράζεις καινούρια. Και πολύ καλά κάνεις εννοείται Οπότε αν βάλουμε κι αυτό στην εξίσωση, τότε οι επιλογές σου είναι: Αντίπαλοι σε σκληρόδετη έκδοση Koράκι σε σκληρόδετη έκδοση Καλάμιτυ Τζέην σε σκληρόδετη έκδοση Εξαγορά των Ντάλτον σε έκδοση Έθνους Ελαφροχέρης σε έκδοση Έθνους Τα υπόλοιπα που σου πρότεινα δυστυχώς έχουν εξαντληθεί Έχε υπόψιν σου πάντως και το 20ο Σύνταγμα Ιππικού. Πολύ καλό άλμπουμ κι αυτό. Είναι οριακά εκτός του top20 μου. Υπάρχει διαθέσιμο σε έκδοση Έθνους

Μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση που παρατήρησα: Το πρώτο καρέ είναι από την δεύτερη ιστορία του τεύχους και το δεύτερο από την ιστορία Η Υπνωτική Σβούρα του Ρομάνο Σκάρπα

@ Manitou Τα πρώτα 5 που έχω στη λίστα μου άρεσαν παααρα πολύ και δύσκολα να αλλάξει η σειρά. ''Οι τηγανίτες'' μου άρεσαν αρκετά και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω απλά με Ντάλτον η ''Μαμα'' και η ''Θεραπεία'' μου άρεσαν περισσότερο. Ακόμα και οι ''Μπελάδες στις φυτείες'' μου άρεσε για νέο άλμπουμ, και το σχέδιο αρκετά καλό. Τους Ντάλτον στα χιόνια δυστυχώς δεν το έχω βρεί μέχρι τώρα σε κάποιο κατάστημα, αλλά θα το έχω στα υπόψιν. @ Laz33 Ευχαριστώ για τις προτάσεις. Ό,τι τίτλο έχω διαβάσει απ τα top 20 της λίστας σου είναι εξαιρετικός. Και το ''Φιλ Ντέφερ'' δεν το έχω πετύχει πουθενά, αλλά ευτυχώς έχω ακόμα πολλές επιλογές. Όταν φτάσω τα 20 άλμπουμ (σύντομα δηλαδή ) θα ξαναγράψω τα top 20.

Κι εμείς παντως π. π. διαβαζαμε παντα κόμικς στη παραλια. Τομους Περιπέτεια και τομους Ροντέο.

Πολύ καλές επιλογές. Βλέπω μέχρι στιγμής έχεις διαβάσει πολύ ποιοτικά άλμπουμ (εκτός των 2 τελευταίων, που κι αυτά βέβαια έχουν αρκετά καλό επίπεδο). Κάποια top που θα σου πρότεινα για να συνεχίσεις είναι οι Αντίπαλοι, η Κούρσα του Μισισιπή και το Κοράκι. Τσέκαρε και την Καλάμιτυ Τζέην που θεωρείται κορυφαίο. Προσωπικά μ΄αρέσουν επίσης πολύ η Σκιά των Ντέρικς και η Πόλη Φάντασμα. Αν και η πλειοψηφία δεν τα θεωρεί τόσο top, οπότε δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι θα σ΄αρέσουν. Άστα για αργότερα αν είναι Επίσης πολύ καλό οι Ντάλτον στα Χιόνια που σου πρότεινε κι ο Manitou, όπως και η Εξαγορά των Ντάλτον. Από εκτός Γκοσινί ο Ελαφροχέρης είναι σίγουρα πολύ καλή επιλογή, όπως και τα Νταίηλυ Σταρ και Πόνυ Εξπρές. Δεν πιάνουν το επίπεδο των top του Γκοσινί, αλλά πιάνουν το επίπεδο των λιγότερο καλών άλμπουμ του. Αρκεί αυτό. Απ΄τους επιγόνους δεν περιμένουμε κάτι περισσότερο. Σίγουρα να τσεκάρεις και κάποιο του Μορίς. Μην ξεχνάμε από εκεί ξεκίνησαν όλα. Θα σου πρότεινα τον Φιλ Ντέφερ. Θεωρώ είναι το καλύτερό του άλμπουμ και δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ΄τα περισσότερα του Γκοσινί (πλην των top του, που όπως είπαμε δεν τα φτάνει κανείς) Σήμερα πάντως το πρωί είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο. Κι επειδή δεν είχα αδιάβαστο κόμικ, διάβασα για 183η φορά τη Μαμά Ντάλτον. Πολύ γέλιο. Όσες φορές και να διαβάσω αυτές τις ιστορίες δεν τις βαριέμαι, καραγουστάρω Εδώ το αγαπημένο μου gag του τεύχους

Ξαναδιαβάζοντας τα θυμισου να ανεβάσεις τις τηγανιτές μερικές θέσεις πιο πάνω. Αλλιώς κουαντοσεκομεακι. Επίσης αμέσως ψάξε να βρεις τους Ντάλτον στα χιόνια.

Μια χαρά είναι τα μπλεικ και Μόρτιμερ. Έφαγα το περιδέραιο και στο απογευματινό μπάνιο το πρώτο τεύχος από τις φόρμουλες του Σάτο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ταιριάζει τόσο στην παραλία γιατί όλο βρέχει στις ιστοριες. Αλλά μια χαρά πέρασα. Τα σενάρια του είναι μια χαρά. Απλά, στρωτά καλογραμμένα. Δεν μπερδεύεται ούτε πας μπρος πίσω. Επίσης οι χειμωνιατικες ιστορίες του Μπαρκς όντως δεν ταιριάζουν πολύ αλλά δεν είναι πολλές. Πάντως θυμάμαι το 2015 νιόπαντρος που κυκλοφορούσε η γκρι 16αδα του Μπαρκς πήγαινα κάθε Κυριακή με την γυναίκα μου στη θάλασσα παρέα με τον Μπαρκς. Πέρασα τόσο μα τόσο καλά.

Επ στο 2ο τευχος που εβαλες φωτο το εξωφυλλο ειναι υποθαλασσιο ετσι κι αλλιως οποτε λογικο να εχει λιγη υγρασια. Μην ειμαστε και παραλογοι.

Διάβασα λοιπόν τα πρώτα μου 13 ΛΛ και έχω να πώ οτι είμαι πολύ ενθουσιασμένος με την ποιότητα και το χιούμορ των ιστοριών! Τα ΛΛ τα είχα στο μυαλό μου ως κατώτερα σαν ιστορίες απ'τα καλά Αστερίξ, αλλά τα ''καλά'' αλμπουμ ΛΛ του Γκοσινί είναι πραγματικά στο ίδιο επίπεδο με τα κορυφαία Αστεριξ. Παρακάτω αναφέρω τα αγαπημένα μου μέχρι τώρα, και σίγουρα θα έχουμε και συνέχεια. Επόμενη αγορά θα είναι μάλλον ''Οι Αντίπαλοι'' ίσως και ''Ο Ελαφροχέρης'' για να δούμε και κανά καλό πέρα απ' του Γκοσινί. 1) Η Άμαξα 2) Το Καραβάνι 3) Μαμά Ντάλτον 4) Σύρματα στα Λιβάδια 5) Μπίλυ ο Τρομερός 6) Ο Δικαστής 7) Μαύροι Λόφοι 8) Η θεραπεία των Ντάλτον 9) Το τρυφερό πόδι 10) Τηγανίτες για τους Ντάλτον 11) Τζέσε Τζέιμς 12) Η Απόδραση των Ντάλτον 13) Μπελάδες στις Φυτείες

Ο σχεδόν απόλυτος συγχρονισμός! Η ιστορία του Χουλκ (άντε, Χαλκ) στην οποία γίνεται αναφορά στον τόμο 34, των Εκδικητών (άντε, Αβέντζερς) και η οποία εκτυλίσσεται παράλληλα με την ιστορία των Εκδικητών (Avengers #17), υπάρχει στο Tales to Astonish #69 και θα τη διαβάσουμε την επόμενη εβδομάδα στον τόμο 35, του Χαλκ!

Spiderman απαραίτητο, καλά ξηγήθηκες! Μπράβο πάντως που κατάφερες να πάρεις μόνο ένα κόμικ γιατί δείχνει οτι μπορείς να διαχειριστείς τον εθισμό του ''αθλήματος'' των κόμικς. Ασε γιατί εγω έχω ξεφύγει λίγο τον τελευταίο καιρό, ενώ είχα βάλει ''ταβάνι'' το πολύ 30 ευρώ τον μήνα. (και αυτά υπο την προυπόθεση οτι έχω κόψει πολλές εξόδους - βόλτες)

Kαλα κανει ο κοσμος και δινει στα παιδακια να διαβασουν κανα κομικ μπας και μυηθουν στην τεχνη ή στη χειροτερη να μην τους ζαλιζουν στην παραλια. Σε αυτο βεβαια ειμαι εναντιων, αλλά εγω ειμαι η εξαιρεση. Συμφωνα ομως με αυτα που βλεπω, ελαχιστοι "μπομπιρες" μυουνται πλεον ,αντ'αυτου βγαζουν αγγελιες με διαλυμενα τευχη πασαροντας τα ως "φυσιολογικη φθορα του χρονου" Δυο τυχαια παραδειγματα που πετυχα πριν λιγο στην αναζητηση. Ειναι αυτο που λεμε ,εχεις λιγο τευχος πανω στην υγρασια σου Παντως ειναι ωραια αισθηση καλοκαιρινος πρωινος καφες σε βεραντα με δροσια και διαβασμα. Παραλια δεν το χω κανει ποτέ ουτε μαρεσει, καμια σχεση με θεμα οτι θα μου το λερωσουν ,θα παρει υγρασια,θα το δει ο ηλιος κλπ. Απλα εχω πολυ καλυτερα πραγματα να κανω Καλες διακοπες σε ολους οσοι αρχισαν απο τοσο νωρις τα μπανια τους

Αγορές αγορά Μαϊου Δυστυχώς μόνο αυτό κατάφερα να πάρω αυτόν το μήνα

Tρία εγκεφαλικά έπαθα. Μπλέικ & Μόρτιμερ σε παραλία Καταρχάς πως κατάφερες να συγκεντρωθείς με τόση βαβούρα; Τα Μ&Μ έχουν "βαρύ" σενάριο. Δεν τα λες ανάλαφρα αναγνώσματα. Προσωπικά θέλω ησυχία για να τα διαβάσω και κατανοήσω πλήρως. Ναι, σαφώς και να δίνουμε κόμικς στα μικρά παιδιά. Αλλά όχι τα δικά μας κόμικς. Ή έστω σίγουρα όχι τα "καμάρια" της συλλογής μας. Τους παίρνουμε τα δικά τους. Κι ας τα διαβάσουν, ας τα κάνουν σαϊτες, ας παίξουν χαρτοπόλεμο μ΄αυτά Edit: Συμφωνώ για τα χάρτινα καλαμάκια. Μακράν η χειρότερη εφεύρεση των τελευταίων ετών Πέρα απ΄την άθλια αίσθηση και γεύση χαρτιού που σου μένει στο στόμα, πας ν΄ανακατέψεις τον καφέ και σου σπάει (το καλαμάκι).

Φυσικά και εννοώ ξαπλώστρα παραλίας. Δεν θέλω να σε σοκαρω αλλά σήμερα διάβασα ένα ολόκληρο μπλεικ και Μόρτιμερ με το κύμα να σκάει δίπλα μου και τον Φρέντο καπουτσίνο να μουσκευει το "Μπλιαχ" χάρτινο καλαμακι. Τα κόμικ είναι για να υπηρετούν τα όνειρα μας και όχι τους ψυχαναγκασμούς μας. Εγώ έτσι το απολαμβάνω και το λαμβάνω. Επίσης κάθε φορά που ένα παιδί πιάνει ένα κόμικ στα χέρια του και το διαβάζει αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρχουν στο μέλλον κόμικ για να στολίζουν τις βιβλιοθήκες. Αλλιώς θα καταντήσουν οι βιβλιοθήκες μας με καλοσυντηρημενα κόμικ 20 χρόνων πριν.

ΑΛΜΠΟΥΜ #27 Μετά από 71 περιπέτειες του ανυπότακτου αντιήρωα, κυκλοφόρησε το εικοστό έβδομο άλμπουμ των περιπετειών του. Ονομάστηκε «Το Λάθος του Προγόνου» από τον τίτλο της 72ης περιπέτειας που περιείχε. Το νέο άλμπουμ κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις Tabary τον Απρίλιο του 2004, τριάμισι χρόνια μετά το προηγούμενο, και περιέχει μία και μοναδική ιστορία μεγέθους 44 σελίδων: Το εξώφυλλο του άλμπουμ όπως κυκλοφόρησε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ήταν το ακόλουθο: Γαλλία (2004) Μαμούθ (2005) Ισπανία (2006) Ινδία (2009) Στην Ελλάδα το εξέδωσαν οι εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ τον Απρίλιο του 2005 (ως Νο.27), μόλις ένα έτος μετά την Γαλλική έκδοση. Επειδή τότε είχε σταματήσει να εκδίδεται η Γερμανική και η Ισπανική έκδοση, μέχρι το 2006 που εκδόθηκε η συλλογή της DeAgostini στην Ισπανία, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που είχαν εκδοθεί όλα τα Γαλλικά άλμπουμ του Ιζνογκούντ στη γλώσσα της! Από αυτό το άλμπουμ η Μαμούθ έπαψε να βάζει στο εξώφυλλο την πράσινη λωρίδα που περιείχε τον τίτλο ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ με κίτρινα γράμματα, υιοθετώντας τη μορφή του Γαλλικού πρωτότυπου! Στη Γερμανία οι εκδότες άρχισαν από το 2008 να κυκλοφορούν τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ σε συγκεντρωτικούς τόμους με τίτλο «Die gesammelten Abenteuer des Grobwesirs Isnogud» (Οι συλλογικές Περιπέτειες του Μεγάλου Βεζίρη Ιζνογκούντ), οι οποίοι περιείχαν 3 άλμπουμ ο καθένας. Έτσι το παρόν άλμπουμ δεν εκδόθηκε αυτόνομο αλλά μέσα στον συλλογικό τόμο 9 που κυκλοφόρησε το 2010 και περιείχε τα άλμπουμ 25, 26 & 27. Από το 2011 την έκδοση του άλμπουμ στη Γαλλία (και γενικά τα δικαιώματα) έχουν αναλάβει οι Éditions IMAV της Anne Goscinny: Γαλλία (2011) Εσωτερικά το άλμπουμ Νο.27 δεν είχε κάποια εξειδικευμένη απεικόνιση, αλλά περιείχε την νέα εικόνα του Ιζνογκούντ από τη «Μέρα των Τρελών» την οποία έβαλε και η Μαμούθ για πρώτη φορά σε έκδοσή της: Γαλλία (2004) Μαμούθ (2005) Ισπανία (2006) Ινδία (2009) Μέχρι εδώ η Μαμούθ δεν μας είχε αφήσει ποτέ παραπονεμένους με τις εκδόσεις του Ιζνογκούντ, φέρνοντας τις όλες στην Ελλάδα και πολλές φορές γρηγορότερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πολύ μεγαλύτερες αγορές. Δυστυχώς όμως μετά αυτή την έκδοση ακολούθησε σιωπή και παύση στις εκδόσεις του Ιζνογκούντ στην Ελλάδα. Φέτος είδαμε για πρώτη φορά μετά το 2005 μια νέα έκδοση τεύχους Ιζνογκούντ, έστω κι αν ήταν επανέκδοση του Άλμπουμ Νο.1, με το νέο του όμως εξώφυλλο που μόνο γι’αυτό άξιζε να το προσθέσουμε στη συλλογή μας. Μέσα στον Ιούνιο περιμένουμε με ενδιαφέρον την (καθυστερημένη κατά 14 χρόνια) έκδοση του άλμπουμ Νο.28 «Χίλιες και μία Νύχτες του Χαλίφη», η παρουσίαση του οποίου θα γίνει αφού το διαβάσω για πρώτη φορά στα Ελληνικά!

Απ' όσο ξέρω το περιοδικό ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1996 από τις εκδόσεις "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ Α.Ε." και αποτελούσε το αντίπαλο δέος της Στρατιωτικής Ιστορίας των εκδόσεων "ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ". Το περιοδικό ξεκίνησε ως διμηνιαίο και από τον Σεπτέμβριο του 2006 έγινε μηνιαίο. Κάποια στιγμή πέρασε στα χέρια της "DEFENCE NET MEDIA". Υπάρχει ήδη εδώ https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/41892-πολεμοσ-ιστορια/#comment-580144

Οι παλαιότεροι "τηλεορασάκηδες" σίγουρα θα θυμάστε την πρώτη συνδρομητική τηλεόραση που ήρθε στην Ελλάδα κι άκουγε το όνομα Filmnet, που αργότερα έγινε NOVA. Ε, λοιπόν, το "TV Magazine" ήταν το επίσημο περιοδικό του καναλιού. Η κυκλοφορία του ήταν μηνιαία και συνήθως ερχόταν στα σπίτια των συνδρομητών της πλατφόρμας, μέσω ταχυδρομείου. Το περιοδικό κινούνταν στους ρυθμούς ενός οδηγού τηλεοπτικών προγραμμάτων των καναλιών του Filmnet, αλλά παραδέχομαι ότι το έκανε με εύστοχο τρόπο. Δεν απαριθμούσε, δηλαδή, στείρα την λίστα με το πρόγραμμα, αλλά έδινε κι έξτρα πληροφορίες, τόσο για τις σημαντικότερες ταινίες και σειρές, όσο και για τις αθλητικές αναμετρήσεις, τις οποίες φιλοξενούσε. Επίσης, δεν παράλειπε να ενημερώνει το κοινό για τις νέες κυκλοφορίες και τάσεις, ενώ φιλοξενούσε διάφορους διαγωνισμούς, κουίζ, σταυρόλεξα, αλλά και πλήθος διαφημίσεων. Στην πρώτη σελίδα κάθε τεύχους, υπήρχε ένα editorial, του Γενικού Διευθυντή της "Multichoice" (της εταιρίας που είχε τα δικαιώματα του Filmnet στην Ελλάδα), Λάμπη Ταγματάρχη. Άγνωστο πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν συνολικά.

Άγνωστο πότε, οι εκδόσεις DNM Publishing Group, σε συνεργασία με την Νίκη Εκδοτική Α.Ε. κυκλοφόρησαν ένα περιοδικό ιστορίας, υπό τον τίτλο "Πόλεμος & Ιστορία". Μέσα από τις σελίδες του παρατίθενται πολλά κι ενδιαφέροντα άρθρα και μελέτες που αφορούν την σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, φαντάζομαι όπως την γνωρίζουν οι Ιστορικοί. Λέω φαντάζομαι, γιατί στο κάθε άρθρο (που ονομάζεται κεφάλαιο) δυστυχώς δεν αναγράφεται το όνομα εκείνου που το επιμελήθηκε. Γενικά την βρήκα μία όμορφη προσθήκη στην βιβλιοθήκη μας, αλλά ποιοτικά η έκδοση είναι σαφώς υποδεέστερη σε σχέση με άλλες αντίστοιχες που κυκλοφορούν. Στα τεύχη δεν αναγράφεται η ημερομηνία κυκλοφορίας, αλλά σίγουρα μιλάμε για μετά το 2002 και την έλευση του Ευρώ, μιας κι αναγράφεται η τιμή 5€ στο κάθε τεύχος. Και πάλι, όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο γι' αυτή την έκδοση ή μπορεί να ανεβάσει κάποιο δικό του τεύχος, μπορεί να το κάνει άνετα. Μην ντρέπεστε καθόλου! Τα διαπιστωμένα τεύχη φτάνουν τον αριθμό 209, αλλά σίγουρα έχουν βγει μέχρι και το τεύχος #211. Τα τρία που διαθέτουμε έχουν τους εξής τίτλους: Ο φάκελος τη Κύπρου Απελευθερωτικοί αγώνες στην Βόρειο Ήπειρο Ελληνική Χωροφυλακή - Η ιστορία και οι αγώνες της