rolandofshire

Ναι βρε δε σε κατηγορώ και συμφωνώ μαζί σου, ας πούμε ότι θέλω να τον εισάγω στα BD

Πολύ όμορφη κίνηση, δηλώνω κι εγώ συμμετοχή,καλή επιτυχία σε όλους

Να λοιπόν η πρώτη εισαγωγή στα κόμιξ για τον Αντρίκο μου. Είδομεν. @ Laz33 αν επιτελέσει το σκοπό του και του αρέσει, έχει πετύχει για μένα κι ας γράφει άλλος το σενάριο σε κάθε διαφορετικό καρέ.

Offtopic Πως αυτός ο άνθρωπος έκανε τη ζωή που έκανε και ταυτόχρονα δε μπορούσες να του πάρεις ριμπάουντ είναι απορίας άξιο Συγγνώμη για το οφτοπικ

Ήλπιζα το Ιντεφίξ να το δω στην έκθεση βιβλίου αλλά δεν έχω προλάβει να πάω ακόμα. Θα πάω Κυριακή λογικά και θα σας πω (ή αν κάποιος έχει ήδη πάει ας μας πει).

Συγχαρητήρια @ Θοδωρής Καραπάνος , well deserved

Εγώ τον πήρα σήμερα από το περίπτερο μου Πλάκα κάνω, μη πάτε στο περιπτερά και με κράζετε μετά...

Την ίδια δουλειά τους βάζεις να κάνουν έτσι

Αφού το πρώτο το είχες πει εσύ βρε

ΑΡΝΟΥΜΑΙ (τουρουρουρουρουρουρουρου και τέλος επεισοδίου)

Διαβάστηκε και η Κόκκινη Ψυχή από μένα. Είναι γεγονός πως μοιάζει πιο κάτω από τις άλλες δύο, κυρίως γιατί δε μπόρεσε να μου γεννήσει τόσο έντονο συναίσθημα όσο η δεύτερη και λιγότερο η πρώτη. Μου φάνηκε και κάπως πολύπλοκη στην απόδοσή της, την διάβασα δύο φορές για να καταλάβετε. Την πρώτη φορά ήταν κάπως βιαστικά οπότε έχασα τη μπάλα και είπα να δώσω δεύτερη ευκαιρία τώρα που βρήκα λίγο χρόνο να αφοσιωθώ στην ανάγνωση χωρίς περισπασμούς. Στα θετικά, το ρομάντζο που χτίζεται είναι πολύ όμορφα δοσμένο, ελπίζω να την ξαναβρεί τελικά αργότερα τη συγγραφέα, είχε πολύ πνεύμα σα χαρακτήρας. Επίσης, σα χαρακτήρες, οι "12 απόστολοι" είναι αρκετά δουλεμένοι. Απλώς θα ήθελα κάπως λίγο παραπάνω να δω τι γίνεται με τον Ότο και πως ένιωθε. Κάπως σα να ήτανε μια συρραφή γεγονότων και απλά στις τελευταίες σελίδες σου δείχνουμε και τι έγινε και φτάσαμε εδώ. Πολύ ωραίος ο παραλληλισμός με το ψάρι πάντως, ενώ και η ίντριγκα στο τέλος με τους εκβιασμούς είχε το ενδιαφέρον της. ΥΓ. Ρε Γουίκλη, ρε αγόρι μου...

Διαβάστηκε και από μένα. Εξαιρετική σκηνοθεσία, δε θέλω να επαναληφθώ, το μόνο σχόλιο που έχω είναι ότι επειδή πλέον από συνήθεια το μάτι πάει κατευθείαν στο μπαλονάκι (δείγμα της γρήγορης εποχής ίσως, του δώσε κι άλλη δράση, κι άλλη δράση), εδώ με ανάγκασε εκ των πραγμάτων να κοιτάξω πιο λεπτομερώς το σχέδιο και το καρέ γιατί αλλιώς δε θα καταλάβαινα την ιστορία. Μπράβο τους, μεγάλο μπράβο. Επίσης, το πώς έχτιζε τους επόμενους διαλόγους με τα βλέμματα στα προηγούμενα καρέ είναι πραγματικά αριστοτεχνικό. Η ιστορία πιστεύω είναι όντως πολυεπίπεδη. Συμφωνώ σε πολύ μεγάλο κομμάτι με τον @ Kurdy Malloy και μου αρέσει πολύ και η ερμηνεία του @ Laz33 για το φινάλε με την αντίθεση που χτίζει. Όμως νομίζω σε μεγάλο βαθμό η ιστορία έχει να πει πολλά και στα τελευταία καρέ. **********************************************************************SPOILER ALERT**************************************************************************************** ΥΓ. Πέρασα κάνα δυο στιγμές που την έβρισα την γυναίκα του, είναι εκπληκτικό πως μπορεί καμιά φορά ο άλλος να σε κάνει τούρμπο με μια κουβέντα. Αν και βλέποντας βαθύτερα, είναι η έλλειψη επικοινωνίας που διαιωνίζεται, που είχε αυτό το αποτέλεσμα κι εδώ έχει και ο Αμεδαίος την ευθύνη του.

Ευρέθη ένα αντίτυπο έπειτα από τουρ στα δυτικά λόγω άλλης δουλειάς. Δε βαριέσαι, αν αραιώσουν κι άλλο πάντως τα σημεία πώλησης θα έχουμε θέμα. Ούτε στο μεγάλο στη Δουκίσσης δεν είχε που είχε 3 αντίτυπα από το Γάμο

https://frikipaideia.org/wiki/Το_Ρετιρέ Αφήνω αυτό εδώ εγώ και αφού δηλώσω φαν Χαρούλας Πεπονακη λέω ότι ο πιο εκνευριστικος για μένα χαρακτήρας είναι ξεκάθαρα η ξινή (η αδελφή του θαλάσσιου ελέφαντα ντε) Καλοκαίρι χωρίς ρετιρέ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ (τουρουρουρουρουρουρουρου)

Λες να φταίει που πήγα να τον πάρω πριν τα μεσάνυχτα;