Manitou

Έχω ξαναγράψει εδώ ότι έχω μια εξ αποστάσεως φιλία με τον φιλτατο Αγγελο @Angel.tze και κάθε φορά που πάει σε κάποια comicon μου στέλνει ένα σκιτσακι Ντίσνεϋ υπογεγραμμένο από κάποιον. Αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του και μου έστειλε δύο σκιτσακια (ένα original μάλιστα) υπογεγραμμένα από την Roberta Migali. Πλέον του έχω αφιερώσει δύο ράφια στη βιβλιοθήκη μου που τα κοσμούν τα σχέδια που μου στέλνει. Και πάλι ευχαριστώ φίλε μου Άγγελε.

Ε του 1988 έχω εγώ τελικά από ότι είδα στα κουτιά! Έχει διαφορά στα ανθρωπάκια playmobiloπειρατάκια (με ψυχή και αισθήματα)

Την έχω ανεβάσει στο topic με τις συλλογές. Το πειρατικό καράβι ανήκει στη σειρά με τα πρώτα που βγηκαν το 1985. Είναι καλοδιατηρημένο με μια καινούργια σειρά πειρατακια!!! Άντε να βάλω εδώ δύο φωτός για να μην ψαχνεις (ευκαιρία έψαχνα )

Υπέγραψα το πρώτο αντιγραφο της αυτοβιογραφίας μου στο αγαπημένο μου τριαντάφυλλο

Το παρήγγειλα παιδιά και μου απάντησαν ότι δεν το φέρνουν πριν από καιρό. Δοκιμάζω ανά μία εβδομάδα μπας και το έχουν διαθέσιμο αλλά Τζιφός. Πρέπει να το παραγγείλω από κάπου που θα πληρώσω και μεταφορικά οπότε απλά θα περιμένω να πάω καμία Θεσσαλονίκη να το πάρω από κανένα μαγαζί εκεί.

Πάντως αυτό στην Ξάνθη δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να το πάρω εκτός από παραγγελία στο σπίτι. Περιοδικαδικα δεν το φέρνουν. Το public ( που πιστέψτε με στην επαρχία σώζει) δεν το έχει. Να το παραγγείλω και να το πληρώσω διπλή τιμή για τα μεταφορικά είναι βλακεία.

Μόλις το διάβασα και εγώ. Λοιπόν σχόλια αυτή τη φορά πιο λιτά γιατί ουσιαστικά το νούμερο 7 είναι συνέχεια του 6 οπότε ότι είπα εκεί ισχύει πάνω κατω κ για αυτό το τεύχος. Το μειονεκτημα είναι ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω στο προηγούμενο τεύχος να διαβάσω τις ιστορίες για να θυμηθώ. Αν το δούμε όμως από άλλη σκοπιά ουσιαστικά διάβασα ένα διπλάσιο σχεδόν κόμικ. . Άρα είναι πλεονέκτημα... Λοιπόν έχουμε και λέμε. Σατανια, Ληστές και Kobane calling είναι εκπληκτικά. Ιστοριαρες. Δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη. Σαν θέμα και άποψη το Kobane. Σαν υπόθεση το Σατανια. Σαν σχέδιο και ατμόσφαιρα το Ληστές. Απλά καταπληκτικές ιστορίες και οι τρεις και τελικά δεν με χαλάει καθόλου που είναι σε συνεχειες. Πάμε πίσω στα παλιά χρόνια που περιμέναμε με αγωνία την συνέχεια στην αγαπημένη μας ιστορία και κάθε νέο τεύχος ήταν αφορμή για ανακεφαλαίωση. Έτσι μας έμεναν και οι ιστορίες στο πέρασμα του χρόνου. Μετά από αυτές τις τρεις έχουμε την Αρπη και τις μέρες λατρείας. Το πρώτο μου άρεσε σαν σχέδιο αλλά η υπόθεση δεν είναι του γούστου μου. Το δεύτερο είναι απλοϊκό σαν σχέδιο και απλοϊκό σαν υπόθεση. Αλλά την περνάει τη βάση σίγουρα. Τέλος οι αυτοτελείς. Αυτή τη φορά καμία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Εντάξει οι δύο μονοσελιδες τσοντουλα και Ραλλου δεν μου αρέσουν by default . Αυτή τη φορά δεν μου άρεσαν ούτε τα κουραφελκυθρα. Όσο για το Ασεληνον Όρος δεν είναι συνέχεια απ' ότι κατάλαβα και αν είναι μόνο αυτό η αλήθεια είναι ότι δεν με κέρδισε. Βία χωρις λόγο και ένα σχέδιο όμορφο μεν αλλά πυκνό και κουραστικό. Δεν σχολίασα δύο πράγματα. Την συνέντευξη (που είναι και το μοναδικό μη κόμικ στο τεύχος) και το στριπακι με τον Θάνατο. Η συνέντευξη ενδιαφέρουσα. Όσο για το στριπακι. Ρε φίλε αυτά τα στριπακια πρέπει να κυκλοφορήσουν αυτόνομα. Εντάξει χιούμορ θανατερο που σπάει κόκκαλα (πόσο πιο αλληγορικός να γίνω). Συμπέρασμα. Πολύ ωραίο τεύχος κυρίως για τις πέντε συνεχειες. Ο μπλε κομήτης πραγματικά σε υψηλή τροχιά.

Μόλις τελείωσα και εγώ το δεύτερο Μπλεκ. Θα έλεγα ένα τεύχος που κινήθηκε στο επίπεδο του πρώτου και βασικά θα το έβρισκα και λίγο καλυτερο. Αξίζει πάντως τα λεφτά του με τα χίλια (όχι κουνάβια). Θα κάνω ξεχωριστή κριτική για τον υπεράνθρωπο στο τέλος. Εκτός αυτού λοιπόν ξεχωρίζει ο Φάντομ (πάρα πολύ καλό) και ο Στορμ (επίσης) ενώ προσωπικά μου άρεσε και το άρλεκιν η ιστορία του Ρίλευ. Επίσης ο Ταρζαν με όλα τα παμπάλαια στερεότυπα (μάυροι σκλάβοι που τους γδέρνουν οι Άγγλοι) είναι πραγματικά ποιοτικό αν και παμπάλαιο ενώ ο Μπλεκ....ρε παιδιά δεν θυμόμουν τον Μπλεκ τόσο κακό. Εντάξει ο Λοχαγός Μαρκ είναι εκατοντάδες φορές πιο καλό κόμικ. Να μην μπω χιλιάδες. Κόκκινοι Αστακοί. Αλήθεια τώρα? Ποιος το σκέφτηκε? Κρίμα που ήταν τόσες σελίδες. Αυτή η ιστορία και αυτή του Ορνεράκη που (για εμένα) δεν διαβάζεται με τίποτα με κούρασαν. Άφησα για το τέλος τον υπεράνθρωπο. Διαβάζοντας το πολύ χρήσιμο συνοδευτικό άρθρο με έπιασαν τα γέλια. Σκέφτηκα οτι αυτός ο Υπεράνθρωπος ήταν ένα ανάγνωσμα που ταίριαζε να διαβάζει ο Σταυρίδης στο Τζιπ Περίπτερο και Αγάπη καθώς περίμενε τη Φούλα να εμφανιστεί στο παράθυρο Φαντάστηκα τα αντίστοιχα κόμικ να έχουν σαν διαφημίσεις αυτές Και αφού διάβασα το άρθρο διάβασα και την ιστορία. Καμία σχέση!ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. Φρέσκια ιστορία, με ωραίους χαρακτήρες και υπέροχο σχέδιο. Πάρα πολύ μεγάλη έκπληξη! Η καλύτερη στιγμή του τεύχους? Ίσως όχι αλλά σίγουρα από τις καλύτερες. Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον τη συνέχεια. Μπράβο στο περιοδικό για την επιλογή. Γενικά περιμένω πότε να περάσει το δίμηνο να διαβάσω τις συνέχειες!!!