Kabuki

Ολοκληρώθηκε η παρουσίαση και των υπόλοιπων επεισοδίων της σειράς στο δεύτερο ποστ

Κι εγω σιγουρα

από το instagram του

Πολύ ωραία συλλογή και φιγούρες! Τέλειο και το σκακι - το αδερφακι του το χει η ΛΕΦΙΚ Eρωτηση: δε σου χαλανε τα τευχη όρθια στη βιβλιοθηκη; Σούπερ κα τα καδρακια. Οταν τα βάλεις στον τοιχο θέλουμε κι άλλες φωτος!

Deathpool στην πρωτη & Shadejack στην δεύτερη

Η κεντρική ιδέα της εξαφάνισης όλων των ανθρώπων είναι έξυπνη και το κομικ ξεκινά δυνατά. Η συνέχεια όμως δυστυχώς δεν είναι τόσο δυνατή και το τέλος καταλήγει λίγο πολύ προβλέψιμο. Το σχέδιο του Larroca ταιριαστό. Γενικά τη θεωρώ μια ευχαριστη υπερηρωική ιστορία, που πιθανότατα δε θα τη θυμαμαι σε κανα τριμηνο Υπέροχο το εξώφυλλο

Ενδιφέρον κόμικ, το πρώτο που διαβάζω με την Captain Marvel Το σχέδιο είναι μια χαρα. Και το θέμα το ιδιο. Είχα όμως έντονα την αίσθηση στο δεύτερο μέρος ότι πλατείασε πολύ, χωρίς λόγο. Τέσσερα τεύχη αντί για έξι νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα γι αυτην την συμπαθητική ιστορια φυσικά, είμαι πολύ χαρούμενη με την εκδοτική κίνηση αυτή κι ανυπομονώ για τα επόμενα

Άργησα να διαβάσω το 7ο τεύχος, κυρίως γιατί έπρεπε να ξαναδιαβάσω το 6ο τεύχος πρώτα για να μπορέσω να το παρακολουθησω Κινείται σε πολύ καλό επίπεδο, όπως και το προηγούμενο, μόνο αρνητικό του οι ελάχιστες αυτοτελείς ιστορίες, που θα μπορούσαν να διαβάσουν και νέοι αναγνώστες. Σίγουρα το δίμηνο δεν είναι τεράστιο χρονικό διάστημα, αλλά προϋποθέτει την ανάγνωση του προηγούμενου τεύχους, ακόμα και από όσους το διαβάζουν συστηματικά. Νομίζω πως μια μικρή σύνοψη για το τι έχει συμβεί ως τώρα, στην αρχή κάθε ιστορίας σε συνέχειες, θα βοηθούσε αρκετά παλιούς και νέους αναγνώστες να μπουν στο νόημα Επίσης, έχω την αίσθηση ότι ένα πλεονέκτημα που είχε το προηγούμενο τεύχος σε σχέση με αυτό, ήταν η μεγαλύτερη ποικιλία θεμάτων. Δηλαδή μου έλειπε μια slice of life ιστορία, όπως η "Ζάχαρη". Συνολικά πάντως μπορώ να πω πως συνεχίζει δυνατά , χωρίς να κάνει καμιά έκπτωση στην ποιότητα.

9. The dump (11') Σκηνοθεσία: Javier Recio Gracia Συγγραφέας:Joe R. Lansdale Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Able & Baker O "Ασχημος Dave" ζει στη χωματερή και δε σκοπεύει ν' αφήσει κανέναν να του κάνει έξωση. Η ιστορία πρωτοδημοσιέυτηκε το 1984 κι η αλήθεια είναι ότι δείχνει τα χρόνια της. Δεν πειράζει όμως, καλογέρασε Το σενάριο είναι αρκετά προβλέψιμο. Έχει όμως αλητεία, καλτίλα και χιουμοριστικά στοιχεία που την κάνουν να επιβιώνει στο σύνολο της ανθολογίας μια χαρά. 10. Shape-shifters (16') Σκηνοθεσία: Gabriele Pennacchioli Συγγραφέας:Marko Kloos Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Blur Studio Δυο πεζοναύτες λυκάνθρωποι στο Αφγανιστάν αντιμετωπίζουν μια απειλή του είδους τους. Ίσως το πιο μέτριο επεισόδιο. Δεν είναι ότι δεν είχε δυνατότητες. Είναι που δεν τις αξιοποίησε. Θίγονται θέματα, αλλά πολύ επιδερμικά. Η ύπαρξη σούπερ στρατιωτών στον αμερικάνικο στρατό και μάλιστα λυκανθρώπων, ο ρατσισμός που δέχονται λόγω φόβου/διαφορετικότητας, το αν είναι πιο κτηνώδεις οι άνθρωποι ή τα κτήνη σε ένα πόλεμο. Δε μου κανε όμως αίσθηση. Έχω διαβάσει πιο πειστικές αντίστοιχες ιστορίες στο Τρουένο. Αν κάτι θα μου μείνει απ' αυτήν είναι η μάχη των λυκανθρώπων, που ήταν όντως εντυπωσιακή. 11. Helping Hand (10') Σκηνοθεσία: Jon Yeo Συγγραφέας: Claudine Griggs Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Axis Studios Μια αστροναύτης βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο μετά από ατύχημα. Πολύ έντονη, κλειστοφοβική ταινία. Πραγματικά αγωνιούσα για την έκβασή της μέχρι το τέλος. Μου θύμισε Gravity. Από τις αγαπημένες μου. Μπορείτε να βρείτε την πρωτότυπη ιστορία που δημοσιεύτηκε το 2015 εδώ 12. Fish Night (10') Σκηνοθεσία: Damian Nenow Συγγραφέας:Joe R. Lansdale Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Platige Image Studio Δύο πωλητές ξεμένουν στην έρημο, καθώς τους χάλασε το αμάξι. Εκεί θα ρθουν αντιμέτωποι με το μακρινό παρελθόν. Δεύτερη ιστορία του Lanslade στην ανθολογία , σε πολύ διαφορετικό ύφος από το The Dump. Η πρώτη ήταν κάφρικη, η δεύτερη είναι ποιητική . Αυτό οφείλεται και στο πολύ ατμοσφαιρικό 2D κινούμενο σχέδιο που ταιριάζει γάντι. Την πρωτότυπη ιστορία μπορείτε να τη βρείτε εδώ 13. Lucky 13 ( 15') Σκηνοθεσία: Jerome Chen Συγγραφέας:Marko Kloos Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Sony Pictures Imageworks To "άτυχο" μαχητικό αεροσκάφος 13, μεταρέπεται σε "τυχερό" στα χέρια της πιλότου Samira Wiley. Είναι η δεύτερη ταινία που βασίζεται σε ιστορία του Marko Kloos (η πρώτη ήταν το shape -shifters ) κι ανήκει κι αυτή στο είδος military scfi. δεν είμαι εξοικειωμένη με το genre, αυτή η ταινία όμως μου άρεσε περισσότερο από την προηγούμενη. Η σχέση ανθρώπου μηχανής κι η "προσωπικότητα" που αναπτύσσει το αεροσκάφος, είναι πολύ καλά αποδομένα. Το cgi είναι επίσης εξαιρετικό. 14. Zima Blue (10') Σκηνοθεσία: Robert Valley Συγγραφέας:Alastair Reynolds Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Passion Animation Studios Ο καλλιτέχνης Zima μιλάει πρώτη φορά για το παρελθόν του, προτού αποκαλύψει στο κοινό το τελευταίο του έργο. Απλά υπέροχη. Η πιο αγαπημένη μου ταινία από την ανθολογία. Μέσα σε 10 λεπτά θίγει με φοβερή διεισδυτικότητα θέματα όπως η ελευθερία, η απλότητα, τί είναι ανθρώπινο και τι όχι, το νόημα της τέχνης, το νόημα της ζωής. Πραγματικά ανατρίχιασα στα τελευταία λεπτά. Δεν το θεωρώ τυχαίο, που ο Alastair Raynolds έδωσε τη μαγιά για δυο από τις καλύτερες ταινίες της ανθολογίας, αυτήν και το Beyond the Aquila Rift. Kαι οι δυο αυτές ιστορίες του κυκλοφορούν στο βιβλίο Zima blue and other stories (2006) και σκοπεύω να το αποκτήσω . Το στυλιζαρισμένο 2D animation δίνει ακόμα πιο έντονο χαρακτήρα και συναίσθημα στο τελικό αποτέλεσμα. Θα προτιμούσα να ήταν αυτή η τελευταία ταινία της ανθολογίας. 15. Blind spot ( 9') Σκηνοθεσία - Σενάριο: Vitaliy Shushko Elena Volk Μια συμμορία cuborgs επιχειρούν να ληστέψουν ένα κονβόυ. Διασκεδαστική περιπετειούλα με cyborgs, η ταινία που μου άρεσε λιγότερο. Μαζί με το The witness είναι οι δυο ταινίες που δε βασίτηκαν σε προϋπάρχον υλικό. Χωρίς να είναι κακή, τη θεωρώ υποδεέστερη και σε σενάριο και σε animation. Θεωρώ ότι η βασική συνεισφορά της είναι στην ποικιλία. 16. Ice Age ( 11') Σκηνοθεσία: Tim Miller Συγγραφέας:Michael Swanwick Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Digic Pictures / Blur Studio / Atomic Fiction Ένα ζευγάρι βρίσκει έναν χαμένο πολιτισμό στην κατάψυξη του ψυγείου του. Ένα σενάριο φόρος τιμής στο επεισόδιο του Twilight Zone "Little People" (1962), που έχει διασκευαστεί και από τους Simpsons στο πρώτο επεισόδιο της τέταρτης σεζόν, αν δεν κάνω λάθος και αλλού. Είναι η μόνη ταινία που παίζουν αληθινοί ηθοποιοί, οι Mary Elizabeth Winstead, & Topher Grace μαζί με animation. Το αποτέλεσμα είναι τεχνικά καλό, αλλά από κει και πέρα δεν είχε να μου πει κάτι περισσότερο απ' ότι μου χουν ήδη πεί οι "πρόγονοί" της. Ίσως να περίμενα και κάτι καλύτερο από τον Tim Miller 17. Alternate Histories (8') Σκηνοθεσία: Victor Maldonado & Alfredo Torres Συγγραφέας:John Scalzi Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Sun Creature Studio Πώς θα ήταν ο κόσμος αν ο Χίτλερ είχε πεθάνει νωρίς. Άλλη μια ταινία του Scalzi, με σουρρεαλιστικό χιούμορ, που μου άρεσε περισσότερο από το γιαούρτι που κατέκτησε τον κόσμο και λιγότερο από τα τρία ρομπότ. Το καροτυνίστικο σχέδιο το βρήκα πετυχημένο. Την ιστορία του Scalzi μπορείτε να τη βρείτε εδώ (Υπάρχει και επεισόδιο Twilight Zone με σχετική υπόθεση ) 18. The Secret War (16') Σκηνοθεσία: István Zorkóczy Συγγραφέας:David W. Amendola Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Digic Pictures Μια ομάδα στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού πολεμά τέρατα στα δάση της Σιβηρίας. Εξαιρετικό cgi animation, μέτρια ιστορία. Έχουμε διαβάσει πολλές παρόμοιες, με πρωταγωνιστές κάθε είδους. Θα μείνω στο αισθητικό κομμάτι που ήταν εντυπωσιακό. για το τέλος μια συνέντευξη του Tim Miller για τη σειρά

To LOVE, DEATH + ROBOTS είναι μια ανθολογία scifi, horror, comedy, fantasy animation, δημιούργημα των David Fincher (se7en, fight club ...) & Tim Miller (Deadpool) για το Netflix. Πρόκειται για 18 αυτοτελή επεισόδια, ταινιάκια μικρού μήκους, διάρκειας εως 17 λεπτών. Το δίδυμο Fincher/Miller ξεκίνησε να δουλεύει το πρότζεκτ από το 2008 (!), για τη δημιουργία μιας νέας σπονδυλωτής ταινίας Heavy Metal, στα χνάρια της αρχικής ανθολογίας. Η διαδικασία όμως αποδείχτηκε πολύ χρονοβόρα και στο τέλος έχασαν τα δικαιώματα. Δεν έχασαν όμως τη διάθεση για τη δημιουργία μιας τέτοιας ανθολογίας κι όταν παρουσιάστηκαν οι κατάλληλες συνθήκες την πραγματοποίησαν. Ιδανική η πλατφόρμα του Netflix για ένα τέτοιο σκοπό, καθώς δίνει ιδιαίτερο βάρος στα βασικά συστατικά του LDR : scifi, animation, ανθολογία, πόσο μάλλον όταν προκύπτει από τόσο δυνατά ονόματα. To LDR λοιπόν, που πρωτοπροβλήθηκε στις 15 Μαρτίου, δίνει μια φρέσκια προσέγγιση στα genres που καταπιάνεται, διατηρώντας όμως και πολλά στοιχεία από τη μακρά παράδοση των twilight zone, tales from the crypt, outer limits, όπως κι από το πρόσφατο black mirror. Αλλάζει μορφές animation, μειώνει τη διάρκεια, παίζει ανάμεσα στον τρόμο, την κωμωδία, το συναίσθημα, το άγνωστο και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Η ποικιλία τεχνοτροπιών και θεματικών δεν σε αφήνουν να βαρεθείς με επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Η μικρή διάρκεια διευκολύνει τη συνεχόμενη παρακολούθηση τουλάχιστον δύο επεισοδίων, κι η μετάβαση από το δράμα στην κωμωδία και ξανά πίσω, σε συνδυασμό με το οφθαλμόλουτρο των διαφορετικών animation, εντείνει την απόλαυση. Φυσικά υπάρχουν καλύτερα και λιγότερο καλά ταινιάκια, αλλά σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως, βρήκα το επίπεδό συνολικά υψηλό 1. Sonnie's edge (17 ' ) Σκηνοθεσία: Dave Wilson, Gabriele Pennacchioli Συγγραφέας: Peter F. Hamilton Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Blur Studio Η υπόθεση αφορά χειριστές και μάχες τεράτων. Θα τη χαρακτήριζα μια πολύ σκοτεινή,βίαια ενήλικη εκδοχή των pokemon battles. Πολύ καλό cgi, δυνατός ρυθμός Πολύ ενδιαφέρων ο κόσμος του πρώτου short, ο Τim Miller είπε σε συνέντευξη ότι ζήτησαν και δεύτερο ταινιάκι στο ίδιο σύμπαν, για την πιθανότητα 2ης σεζον Η ιστορία πρωτοδημοσιεύτηκε το 1991 και θα τη βρείτε εδώ 2. Three Robots (15') Σκηνοθεσία: Víctor Maldonado, Alfredo Torres Συγγραφέας:John Scalzi Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Blow Studio Πολύ καιρό μετά τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους, τρία ρομπότ κάνουν τουρισμό σε μια κατεστραμμένη ανθρώπινη πόλη. Μαύρη κωμωδία, με απολαυστική εξήγηση για την καταστροφή του ανθρώπου. Πετυχημένοι χαρακτήρες, καλές ατάκες. Απο τις αγαπημένες μου. Fun Fact: H φωνή στο ρομπότ που μοιάζει με μετρονόμο δεν προέρχεται από κάποιον ηθοποιό, αλλά από computer. Ο Scalzi (που έχει σχεδόν μονοπωλήσει τα χιουμοριστικά shorts στο LDR) αναφέρει στο μπλογκ του ότι τον πρωτοπροσέγγισαν για το when the yogurt took over και το Alternate histories. Το three robots προέκυψε όταν έστειλε απόσπασμα απο τη νέα του δουλειά (Robots vs Fairies) στον Tim Miller για να του ρίξει μια ματιά. Πιο αναλυτικά για το πως προέκυψε η συνεργασία του με το Love, Death & Robots εδώ 3. The witness (12') Σκηνοθεσία - Σενάριο: Alberto Mielgo Pinkman.TV Μια κοπέλα γίνεται μάρτυρας ενός φόνου και τρέχει να ξεφύγει από το δολοφόνο που την κυνηγά. Μαζί με το blindspot είναι τα μόνα shorts που δεν βασίστηκαν σε προϋπάρχουσες ιστορίες. Αισθητικά είναι το αγαπημένο μου. Πανέμορφο animation, χρώμα, σχέδιο, μοντάζ, οι καρτουνίστικες εκφορές των ήχων, η αλλαγή των μορφών - απλά υπέροχο. Το τέλος της ιστορίας αρκετά αφηρημένο, ώστε να επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. 4. Suits (17') Σκηνοθεσία : Franck Balson Συγγραφέας: Steven Lewis Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Blur Studio Μια κοινότητα αγροτών μάχεται με τις μηχανές της εξωγήινα πλάσματα που απειλούν τις οικογένειες τους και τα ζώα τους. Απλούστερο animation σε σύγκριση με τα προηγούμενα shorts, που λειτουργεί όμως αποτελεσματικά. Τα εξωγήινα όντα μου μοιάζουν με υβρίδια alien και γιγάντιων εντόμων. Δε με ενθουσίασε, αλλά ούτε και με χάλασε. Η τελική σκηνή τη σώζει αρκετά από την κοινοτοπία. 5. Sucker of souls (13') Σκηνοθεσία : Owen Sullivan Συγγραφέας: Kirsten Cross Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Studio La Cachette Μια αρχαιολογική αποστολή ανακαλύπτει ένα αιμοβόρο τέρας, μια ακόμα βερσιον του δράκουλα και το πολεμά. Πολύ σπλατεράδικο, με 2D σχέδιο που είναι αρκετά του γούστου μου. Δεν μου έκανε εντύπωση όμως το σενάριο. Είχε όμως αναφορά στην buffy, the vampire slayer 6. When the yogurt took over (6') Σκηνοθεσία: Víctor Maldonado, Alfredo Torres Συγγραφέας:John Scalzi Διασκευή σεναρίου: Janis Robertson Blow Studio Επιστήμονες δημιουργούν καταλάθος γιαούρτι με νοημοσύνη κι αυτό κατακτά τον κόσμο. Ταιριαστό καρτουνίστικο animation σε μια πολύ συμπαθητική κατά τη γνώμη μου ιστορία. Ανάλαφρη κι ευχάριστη προσθήκη, αν και η ιδέα θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο. Ο δημιουργός παραδέχεται ότι την έγραψε στο πόδι, κάτι χαλαρό για το μπλογκ του . Η ιστορία δημοσιεύτηκε το 2010 στη σελίδα του Scalzi και μπορείτε να τη βρειτε εδώ 7.Beyond the Aquila Rift (17') Σκηνοθεσία: Dominique Boidin, Léon Bérelle, Rémi Kozyra, Maxime Luère Συγγραφέας:Alastair Reynolds Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Unit Image Το πλήρωμα μιας διαστημικής αποστολής ξυπνά νωρίτερα από το κανονικό, πολύ μακριά από τον αρχικό προορισμό. Ίσως το καλύτερο cgi της ανθολογίας, εξαιρετικά αληθοφανές. Οι εκφράσεις της Γκρετα απίστευτες, όπως κι οι κόσμοι που εμφανίζονται. Θεμα που έχει ξαναπαιχτει, αλλά με άψογη απόδοση. Ιστορία του ίδιου συγγραφέα είναι και το Zima blue. 8. Good Hunting (17') Σκηνοθεσία: Oliver Thomas Συγγραφέας:Ken Liu Διασκευή σεναρίου: Philip Gelatt Red Dog Culture House Ένας κυνηγός δαιμόνων/πνευμάτων σκοτώνει μια πολυμορφική γυναίκα - αλεπού. Ο γιός του αναπτύσσει φιλική σχέση με την κόρη της. Πανέμορφο anime steampunk , σε μια ιστορία με ανατροπές που δεν μπόρεσα να μαντέψω. Δίνει μια διαφορετική νότα στην ανθολογία. Μου άρεσε πολύ. o Ken Liu δήλωσε ότι όταν την έγραφε ήθελε να παίξει με τα genres. Να ξεκινήσει μια ιστορία από fantasy και να καταλήξει σε steampunk. Η αρχική ιστορία, που δημοσιεύτηκε το 2012 εδώ [imdb=tt9561862]

Πλησιάζει η ώρα για το NOS4A2 Θυμίζω ότι βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Joe Hill (γιου του Stephen King) "Ο Τσαρλς Μανξ έχει μια παλιά Ρολς-Ρόις, με μια παράξενη πινακίδα που γράφει NOS4A2. Μ αυτήν πηγαίνει βόλτα τα παιδάκια σ ένα παραμυθένιο μέρος, τον Χριστουγεννότοπο. Κι εκεί, στη χώρα της διεστραμμένης φαντασίας του, οι αθώοι επισκέπτες του μεταλλάσσονται σε πλάσματα τρομακτικά σαν τον ίδιο… Η Βικτόρια Μακουίν έχει το χάρισμα να βρίσκει πράγματα: Ένα χαμένο μπρασελέ, μια φωτογραφία… Συμβαίνει όποτε περνάει με το ποδήλατό της την παλιά γέφυρα στο δάσος. Δεν το χει πει σε κανέναν –καλά καλά δεν ξέρει ούτε κι εκείνη πώς γίνεται. Κι έρχεται η μέρα που η Βικ βρίσκει στο δρόμο της τον Τσάρλι… Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Το μοναδικό παιδί που γλίτωσε ποτέ από τον Τσάρλι είναι τώρα μια νέα γυναίκα που δε θέλει να θυμάται την περιπέτειά της. Αλλά ο Τσάρλι δεν έχει ξεχάσει. Και για να εκδικηθεί, θ αρπάξει από τη Βικ αυτό που μετρά περισσότερο στη ζωή της. Κάτι που δεν μπορεί να αντικαταστήσει με τίποτα. Η μάχη αρχίζει. Και η Βικ ξέρει πως δεν έχει επιλογή: ή θα αφανίσει τον Τσάρλι ή θα χαθεί η ίδια προσπαθώντας να σώσει ό,τι αγαπά…." (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αν δεν στειλατε ακομα θα με βαλετε και μενα;

δηλώνω κι εγω συμμετοχη

χρόνια πολλά @the comic guide ! (καθυστερημένα) χρόνια πολλά @bouzikak & @Gaidjin και στη μικρουλα @dionik Jr! (ακόμα πιο καθυστερημένα) χρόνια πολλά @gp67 & @jimtsel !

@albertus magnus ναι, ειναι 10 τευχη @Kurdy Malloy νομίζω ότι δε χρειαζεται πάντα μια πρωτότυπη ιδέα για να γίνει ένα καλό κομικ. Ειδικά στα κόμικς του Terry Moore. Αυτό που τα κάνει ξεχωριστά είναι κυρίως η ανάπτυξη των χαρακτήρων (α + β, γ, δ, ε...) , η χημεία μεταξύ τους, όπως επίσης κι οι πολύ ισορροπημένες δόσεις χιούμορ και σοβαρότητας