Indian

Ε, όχι και να γελάσουμε. Με τα μπράτσα που θα έχεις αποκτήσει από την ανάγνωση omnibus στο κρεβάτι, δεν είναι να σου πηγαίνουμε κόντρα, ούτε να σε ειρωνευόμαστε!

Επιβεβαιώνω ότι οι διαστάσεις της νέας Βαβούρας είναι 17.0 x 24.0 οι οποίες περάστηκαν στο πινακάκι. Οσονούπω θα ακολουθήσει και η δική μου κριτική.

Στην επόμενη συνάντηση της ΔΟ αν το θυμηθείς το φέρνεις. Αν και μου το έχει πάρει κι ο φίλος @ Manitou κι ακόμα δεν έχω αξιωθεί να φτιάξω ένα Box Now για να μου το στείλει... μαζί με καριόκες, όπως έχει τάξει!

Έγινε κύριε!

Τον οποίο μπορείς να τον παρουσιάσεις ΕΔΩ, να φτιάξεις πινακάκι και να περάσεις τα εξώφυλλά του στην βάση.

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και φυσικά ιδιαίτερες ευχές στον φίλο Μάνο (aka @ The_Sandman ) για τα γενέθλιά του, αλλά και στην Όλια (aka @ olia ), την γυναίκα του @ Valtasar , για την ονομαστική της γιορτή. Εύχομαι ολόψυχα υγεία, ευτυχία, πολλά χαμόγελα και κάθε τι καλό.

Διαβάστηκε ο πρώτος τόμος του Phantom ("Η απαγορευμένη γη") και η γνώμη μου συμπίπτει με των περισσότερων. Η αλήθεια είναι ότι, εκτός από τις ιστορίες που φιλοξενήθηκαν στο "Μπλεκ", δεν διαθέτω άλλη αναγνωστική εμπειρία από το συγκεκριμένο σύμπαν. Παρόλο που σαν χαρακτήρας, ο Φάντομ, μού κάνει κλικ, εντούτοις τις ιστορίες του τις θεωρώ μέτριες στην καλύτερη, αδιάφορες στην χειρότερη. Με το ίδιο συναίσθημα έμεινα κι εδώ. Οι ιστορίες που παρατίθενται στηρίζονται επάνω σε έξυπνες σεναριακές ιδέες, αλλά δυστυχώς αυτές δεν αξιοποιούνται ορθά, μιας κι έχουμε μία άτσαλη αφήγηση. Σε αυτό πιστεύω ότι συμβάλλει και το γεγονός ότι η δομή τους είναι αυτή του στριπ. Έτσι ανά μία σελίδα έχουμε περίπου δύο καρέ που επαναλαμβάνουν την πλοκή, πράγμα που είναι κουραστικό όταν γίνεται συνεχής η ανάγνωση. Επίσης, πρόβλημα αντιμετώπισα και με τις επεξηγηματικές λεζάντες, οι οποίες είναι περιφραστικές και δεν εξυπηρετούν άρτια τον σκοπό τους. Ο δε πρωταγωνιστής, ενώ χαίρει του υπερβολικού σεβασμού φίλων κι εχθρών (όπως τυχαίνει και με τον Μπλεκ), εντούτοις αρέσκεται να κρύβεται και να παρατηρεί, παρά να δρα έμπρακτα. Χωρίς, όμως, να γίνομαι αφοριστικός, υπήρχαν και στιγμές που άξιζε του θαυμασμού μας! Γενικά την βρήκα μία μέτρια δουλειά που θα την πρότεινα μόνο στους λάτρεις του ήρωα. Τον εικαστικό τομέα τον θεωρώ καλύτερο από τον σεναριακό. Το σχέδιο αναδίδει ένα ευχάριστο ρετρό στοιχείο που μου άρεσε, το ίδιο κι ο χρωματισμός. Τα banners που υπάρχουν στο επάνω μέρος κάθε σελίδας, προσωπικά τα βρήκα χαριτωμένα, ειδικά όταν άλλαζαν χρώμα σε κάθε ιστορία. Είχαν πλάκα! Η έκδοση δεν περιμέναμε να είναι κάτι λιγότερο από... υποδειγματική! Χαρτί γυαλιστερό, εξώφυλλο παχύ, εκτύπωση άψογη και κόλληση στιβαρή συνθέτουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα! Φυσικά γι' ακόμα μία φορά θα πρέπει να υποκλιθούμε στον Γαβριήλ Τομπαλίδη για το υπέροχο και λεπτομερές εισαγωγικό του άρθρο, που μας χάρισε και μας εισάγει στο origin του ήρωα πλαισιωμένο από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Δεν ξέρω αν έχετε βαρεθεί να λέω συνέχεια "μπράβο" για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά εγώ δεν έχω βαρεθεί!

Μπαίνει κι αυτό στα υπόψιν (κι άντε να δω πότε θα τα κάνουμε όλα αυτά). Όσον αφορά την έλλειψη σκάνερ δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορούμε να καταχωρούμε πληροφορίες για τα εξώφυλλα που υπάρχουν ήδη στην βάση και να τις ανανεώνουμε όταν προκύπτει καινούργιο εξώφυλλο.

Μία άλλη χρήση για τον R2D2 και τον C3PO!

Όταν βγω στην σύνταξη θα φτιάξω μεγαλύτερη πισίνα!

Ωραίος και μουσικός τρόπος να αποδείξεις ότι είσαι αστυνομικός!

Δεν έχω κοιτάξει αν η κυκλοφορία του τεύχους #27 έχει περαστεί και στις ηλεκτρονικές στοιχηματικές εταιρείες. Ας μην τους βάζω ιδέες καλύτερα!

Το οπισθόφυλλό σου το έβαλα σαν Α' έκδοση μιας και δεν βρίσκω λόγο να έχουν βάλει αυτοκόλλητο με την ίδια τιμή από την αναγραφόμενη. Υποθέτω, λοιπόν, ότι θα είχε άλλη τιμή (μικρότερη). Έχετε δίκιο παιδιά. Οι εκδόσεις τις Μαμούθ (κι όχι μόνο, γιατί κι ο Ψαρόπουλος δεν πηγαίνει πίσω) είναι μπάχαλο όσον αφορά τις επανεκδόσεις της. Είναι ένα πρότζεκτ που απαιτεί μεγάλη και σοβαρή μελέτη σε πολλούς τομείς. Αφενός στον "κομιξικό" τομέα κι αφετέρου στο ξαναστήσιμο της βάσης. Το μικρό γράμμα (με την υπάρχουσα δομή της βάσης) αφορά τα εναλλακτικά εξώφυλλα (πρώτο, δεύτερο κ.ο.κ) κι όχι τις επανεκδόσεις. Αλλά κι έτσι να ήταν και πάλι θα υπήρχε πρόβλημα αν πχ βρισκόταν κάποιο άλλο τεύχος που θα παρεμβαλλόταν ανάμεσα σε μία α' και μία β' έκδοση.

@ suteriosu Ό,τι είπε ο από πάνω!

Ευχαριστούμε πολύ για την προσφορά σου! Το εξώφυλλο, σαν αρχείο, πληροί τις προϋποθέσεις για να ανέβει. Δεν συνηθίζουμε, όμως, να ανεβάζουμε εξώφυλλα σκισμένα. Αν έχεις άλλα που είναι "αρτιμελή", μπορείς να τα σκανάρεις και να τα ποστάρεις.

Δεν έπρεπε να διαβάσω αυτό το άρθρο. Δεν μπορώ να κάνω να σταματήσει να κλαίει το παιδί που κρύβω μέσα μου!

Να δείτε που θα το έγραψαν επίτηδες για αν μην τους ενοχλούμε για την ακριβή ημερομηνία. Εγώ αν ήμουν στην θέση τους θα έγραφα "Κάπου μέσα στο καλοκαίρι"!

Εν τω μεταξύ την Βαβούρα δεν την βρήκα στα περίπτερα σήμερα. Κυκλοφόρησε άραγε?

Αναγνώσθηκε κι ο πέμπτος τόμος του θρυλικού καουμπόη και μπορώ να πω ότι μου άφησε καλές εντυπώσεις, αλλά όχι κι άριστες. Οι ιστορίες που παρατίθενται έχουν πιάσει τον σφυγμό της Άγριας Δύσης και σχεδόν όλες πατάνε επάνω σε όμορφες ιδέες. Σε όλες πρωταγωνιστής ο Τεξ, αλλά λειτουργεί με την βοήθεια δυνατών χαρακτήρων, πρωταγωνιστών και μη. Ο αναγνώστης απολαμβάνει αρκετά καλά σενάρια, με δυνατές σκηνές μαχών και με έξυπνες πλοκές στο σύνολό τους. Το αρνητικό για εμένα έγκειται στο γεγονός ότι από την στιγμή που μιλάμε για μια ανθολογία ιστοριών σίγουρα περιμένουμε μια ανισότητα. Αν κι αυτή δεν την βρήκα (θεωρώ ότι όλες οι ιστορίες κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος), εντούτοις λόγω του πλήθους των ιστοριών είναι λογικό να έχουν λίγες σελίδες στην διάθεσή τους, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται γοργά. Προσωπικά θα ήθελα να διάβαζα λιγότερες ιστορίες στον τόμο (και κατά προτίμηση μόνο μία θα ήταν καλύτερα) που να εκτείνονται σε περισσότερες σελίδες. Εν κατακλείδι, ο παρών τόμος προτείνεται σε άπειρους αναγνώστες στο σύμπαν του Τεξ που θέλουν να μάθουν για τον ήρωα, αλλά δεν θέλουν να μπλέξουν με πολυσέλιδες δουλειές. Δεν ανήκει στους καλύτερους τόμους της σειράς, αλλά εννοείται ότι δεν μετάνιωσα που τον έπιασα στα χέρια μου. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, μπορεί να είναι έχουμε διαφορετικούς καλλιτέχνες σε κάθε ιστορία, παρόλα αυτά δεν εντοπίζουμε μεγάλες αποκλίσεις στον σχεδιασμό τους. Τα καρέ είναι γεμάτα, βγάζουν ζωντάνια και τα backgrounds τους "φωνάζουν" Far West. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και μερικά καρέ που είναι παραφορτωμένα ή έχουν έντονες γραμμές. Το χρώμα ταιριάζει απόλυτα, καθώς διατίθεται μια πλούσια παλέτα με γλυκά και γήινα χρώματα, τα οποία θα έδειχναν καλύτερα αν τα βλέπαμε σε μία πιο έντονη φωτεινότητα. Ιδιαίτερη μνεία από εμάς τους Ντισνεϊκούς θα πρέπει να γίνει στην συμμετοχή του Corrado Mastantuono, ο οποίος εδώ έχει παραθέσει μία τεχνοτροπία στο στυλ του εντελώς διαφορετική από εκείνη που βλέπουμε στις ιστορίες του με τα παλιά και τα ποντίκια! Πιο "σοβαρή" και πιο ώριμη. Αν και δεν μου αρέσει το στυλ του στο "Μίκυ Μάους", εδώ μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος. Μένει να δούμε και κάτι αντίστοιχο από τον Alberto Lavoradori μήπως και μπορέσουμε να τον συμπαθήσουμε λίγο! Η έκδοση ποιοτικά κυμαίνεται στα ίδια υψηλά πρότυπα που έχει υιοθετήσει ο "Μικρός Ήρως". Τόσο το χαρτί στο εσωτερικό, όσο και τα εξώφυλλα, αλλά και η κόλληση στην ράχη είναι άψογα και θα αποσπάσουν τον θαυμασμό ακόμα και του πιο απαιτητικού κατόχου. Αυτό που, όμως, μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι ο τομέας του συνοδευτικού υλικού, μιας κι εκείνο λάμπει δια της απουσίας του. Ακόμα κι ο πίνακας των περιεχομένων, με την ταυτότητα του τόμου βρίσκονται στις εσωτερικές πλευρές του εξωφύλλου και του οπισθόφυλλου αντίστοιχα! Πρόκειται για μια πραγματικά περίεργη κατάσταση, αν αναλογιστούμε τα υπόλοιπα κόμικς της εκδοτικής, που έχει αποδείξει ότι δίνει μεγάλη βάση σε αυτόν τον τομέα. Εδώ σαν να φάνηκε ότι έχουν τσιγκουνευτεί να βάλουν μερικές σελίδες ακόμα. Μήπως για να μην μεταβληθεί η τιμή? Δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Ας βάλουμε κάτι καλοκαιρινό, αλλά μακάβριο! Αρκάς, λοιπόν, από την σειρά "Επικίνδυνα Νερά".

Ξέρετε τι γίνεται στο Ελβετικό ποδόσφαιρο? Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, στα Κουραφέλκυθρά του, μας δίνει πληροφορίες!

Καλώς όρισες στην όμορφη παρέα μας, φίλε Νίκο. Εύχομαι καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε όσο πιο συχνά γίνεται. Για οποιαδήποτε απορία σού δημιουργηθεί, μην διστάσεις να ρωτήσεις.

Εντελώς τυχαία το είχα δει πριν από κανέναν χρόνο περίπου, χωρίς να το γνωρίζω και χωρίς να περιμένω κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά με είχε κρατήσει καθ' όλη την διάρκεια. Συμφωνώ ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό νουάρ σενάριο, με όμορφη σκηνοθεσία κι έναν Στέλιο Μάινα να κλέβει την παράσταση με την δυνατή του ερμηνεία. Προτείνεται κι από εμένα!

Διαβάστηκε κι αυτό το κόμικ, οπότε ας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου. Η αλήθεια είναι ότι όταν ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη έκδοση εξεπλάγην κι ο λόγος είναι ότι από την μία υπήρχε μια σειρά που άντεξε (μέχρι τότε) μονάχα τέσσερα τεύχη κι από την άλλη η συγκεκριμένη κυκλοφορία γίνεται εκτός της κανονικότητας, σε αυτόνομη έκδοση. Γεμάτος περιέργεια, λοιπόν, το αγόρασα όχι μόνο για να διαβάσω την ιστορία, αλλά και για να εντοπίσω τον λόγο που ο Λεωκράτης και η παρέα του προέβησαν σε μια τέτοια πρακτική. Μετά την ανάγνωση του κόμικ, λοιπόν, διαπίστωσα ότι αυτή η πρακτική ήταν ολόσωστη! Έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία που σίγουρα της αξίζει ιδιαίτερη μνεία κι αυτό γιατί είναι επιμελημένη από έναν θρύλο της Ένατης Τέχνης, που ακούει στο όνομα Serpieri. Και μόνο αυτό το όνομα χρειάζεται ξεχωριστή μεταχείριση. Επίσης βρίσκουμε και μια σχεδιαστική τεχνοτροπία που σίγουρα θα έχανε κατάφωρα στο μέσο μέγεθος των τόμων της σειράς και φυσικά ο αριθμός των σελίδων της ιστορίας δεν θα μπορούσε να σταθεί αυτόνομα σε έναν τόμο, καθώς είναι σχετικά μικρός. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Σεναριακά η ιστορία είναι αξιόλογη χωρίς να στηρίζεται σε μία super wow ιδέα, αλλά η συγγραφική μαεστρία του Serpieri τής χάρισε μία πλοκή με δυναμισμό σε αρκετές στιγμές της, όμορφη αφήγηση, αγωνία και πλούσιους λογοτεχνικούς (αλλά όχι γλυκερούς) διαλόγους. Διαθέτει αρκετές καινοτομίες, όπως η μεταφορά του χρονικού πλαισίου στις αρχές τους 1900, όταν ο θρύλος της Άγριας Δύσης είχε... δύσει, η αφήγηση από τρίτο πρόσωπο, καθώς επίσης μας παρουσιάζει έναν Τεξ νέο και με έναν χαρακτήρα πιο άγουρο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει. Ο βετεράνος Ιταλός δημιουργός με την εμπειρία που τον χαρακτηρίζει δεν διστάζει να αλλάξει κάπως την πεπατημένη και να πρωτοπορήσει. Κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, τουλάχιστον τόσο πετυχημένα όσο εκείνος. Είναι από τους λίγους που σκαρφίζονται ένα story απλό και με την τέχνη τους το απογειώνουν! Σημαντική προσωπικότητα εδώ είναι κι ο Κιτ Κάρσον, ο οποίος υπερήλικας πλέον, εισάγει τον αναγνώστη στην ιστορία, ενώ έξυπνη προσθήκη αποτελεί ο δραστήριος δημοσιογράφος που του παίρνει την συνέντευξη και δεν παραλείπει να αποκαλύψει το όνομά του στο τελευταίο καρέ. Το φινάλε είναι αντάξιο του θρύλου του Αετού της νύχτας και σίγουρα μας κάνει να υποκλιθούμε στο μεγαλείο του πρωταγωνιστή, αλλά και του δημιουργού. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια καλή προσθήκη στην βιβλιοθήκη του κάθε λάτρη των γουέστερν, αλλά και του έργου του Serpieri. Αντικειμενικά δεν αποτελεί την καλύτερη ιστορία του Τεξ, αλλά δεν νομίζω να απογοητεύσει κανέναν. Για τον εικαστικό τομέα δεν νομίζω ότι πρέπει να πούμε πολλά. Ο... μπαμπάς της Druuna έχει ξεδιπλώσει το ταλέντο του κι έχει διαπρέψει γι´ ακόμα μία φορά. Κάθε καρέ είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης, που συνδυάζει τον ρεαλισμό με την φαντασία, αλλά παράλληλα είναι ικανό να μας μεταφέρει νοητά στην εποχή τού Far West. Βρίθουν λεπτομερειών και είναι ικανά να περιγράψουν άψογα το ζητούμενο τής πλοκής, ενώ παράλληλα διαχειρίζονται τέλεια τις σκηνές των μαχών και της αγωνίας. Αν έπρεπε να γίνω ιερόσυλος και να αναφέρω κάποιο παράπονο, αυτό θα ήταν οι πολλές γραμμές που βρίσκονται εντός του κάδρου κι αλλοιώνουν λίγο την τελειότητα. Όσον αφορά τον χρωματισμό, αποτελείται από παστέλ χρώματα με γήινη υφή, τα οποία βγάζουν μια μονοτονία. Όπως και να έχει, πάντως, το συγκεκριμένο σχέδιο πήρε την θέση που του αξίζει, μπαίνοντας σε μεγάλου μεγέθους καρέ για να "αναπνέει" καλύτερα. Η έκδοση έχει δώσει την σωστή υπόσταση που θα έπρεπε να έχει ένα τέτοιο έργο. Έχουμε ένα... BD που έχει γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό κι αψεγάδιαστη εκτύπωση, ενώ κι από τα εξώφυλλα δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα παράπονο. Η κόλληση στην ράχη είναι στιβαρή και είναι βέβαιο ότι θα αντέξει σε πολλές αναγνώσεις κι επίπονη μεταχείριση. Στο πλούσιο συνοδευτικό υλικό ανήκουν δύο άρθρα, επιμελημένα από τον Μάριο Μποσέλι και τον Φερούτσο Τζιρομίνι, που καταλαμβάνουν συνολικά 9 σελίδες και περιέχουν ένα πλούσιο εικονογραφικό υλικό. Ειλικρινά πολλά πολλά μπράβο στους υπεύθυνους της έκδοσης!

Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς - 3η έκδοση Η εμβληματική ιστορία του ρεμπέτικου μέσα από την θρυλική Τετράς του Πειραιώς! Η «Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς» σχηματίστηκε το 1934, ήταν η πρώτη κομπανία με μπουζουκομπαγλαμάδες σπεσιαλίστες μουσικούς. Αποτελούνταν από τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Γιώργο Μπάτη, που υπήρξε ο «νονός» του ονόματος της ορχήστρας και τους Μικρασιάτες, Ανέστο Δελιά και Στράτο Παγιουμτζή. Ο Βαμβακάρης από άσημος εκδοροσφαγεύς, γνωρίζει τη δόξα: γίνεται ο πρωτοπόρος που θα ανοίξει νέους δρόμους στη λαϊκή μουσική και στη διασκέδαση, όντας συνέχεια σε σύγκρουση με τις μουσικές αντιλήψεις της εποχής, τη φτώχεια, τη στείρα παράδοση, τον καθωσπρεπισμό, την αστυνομία, την οικογένειά του, την γυναίκα του που τον προδίδει και τη δικτατορία του Μεταξά. Κι όλα αυτά, ενώ πλησιάζει σαν αναπότρεπτο ρεφρέν ο πόλεμος… Το ρεμπέτικο δεν άφησε εποχή μόνο ως μουσικό φαινόμενο, αλλά και ως κοινωνικό φαινόμενο, που δεν έγινε ποτέ κατεστημένο στη μουσική μας παράδοση. Αναπτύχθηκε κυρίως με τη μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων από τα παράλια, που έφεραν μαζί τους ανατολίτικους ήχους και τους αμανέδες. Η θεματολογία των τραγουδιών καταπιάνεται με θέματα καθημερινότητας, που λόγω του ταξικού τους χαρακτήρα, άγγιξαν ολόκληρες γενιές ακροατών. Ένας υπόγειος κόσμος που ο έρωτας, τα ναρκωτικά και η τιμή συχνά εναλλάσσονται, συνθέτοντας το κοινωνικό υπόβαθρο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το graphic novel Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς μας μεταφέρει σε εκείνη τη πολυτάραχη περίοδο και μας επανασυστήνει στην θρυλική τετράδα καλλιτεχνών, αλλά και στην ίδια την ιστορία του ρεμπέτικου, με μια ιστορία – οδοιπορικό που συγκλονίζει. Βασισμένο στο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη Όλα Βαίνουν Καλώς Εναντίον Μας, φιλοτεχνήθηκε από τον Δημήτρη Κερασίδη και το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη! Μια best-seller κυκλοφορία που έχει εξαντληθεί δύο φορές και τώρα επιστρέφει με την τρίτη της έκδοση, ώστε να συνεχίσει να ρίχνει φως σε μια από την πιο εμβληματικές στιγμές της ελληνικής μουσικής ιστορίας «Αυτή η εικονογραφημένη νουβέλα είναι μυθιστορηματική. Είναι μια εκδοχή του συγγραφέα, δυνητική, για το πως θα μπορούσαν να είχαν γίνει τα πράγματα, αποσπασματική, ελλειπτική κι επιλεκτική, όπου μπλέκονται και μεταπλάθονται κατά βούλησιν γεγονότα που αναφέρει ο Μάρκος στην αυτοβιογραφία του, με εκείνα που έγραψαν και είπαν άλλοι, συν, πρωτίστως, με αυτά που επινόησα και φαντάστηκα για να αποδώσω αφηγηματικά μια θρυμματισμένη, πιθανή εκδοχή για όσα συνέβησαν την περίοδο 1932 – 1940.» - Γιώργος Σκαμπαρδώνης (από την εισαγωγή του) Σενάριο: Δημήτρης Κερασίδης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης Σχέδιο: Δημήτρης Κερασίδης Τιμή: 12,00€ ISBN: 978-618-5531-04-1 Ημ. Κυκλοφορίας: Ιούλιος 2025 Είδος: Ιστορικό, Δράμα Χώρα προέλευσης: Ελλάδα Σελίδες: 84 Σχήμα: 21Χ28 εκ. Χρώμα: Έγχρωμο