Indian

Ακόμα μία δημιουργία του βετεράνου γελοιογράφου Αρκά, φεύγει από τα όρια του Facebook και μετακινείται σε έντυπη μορφή. Το συγκεκριμένο άλμπουμ διανεμήθηκε μαζί με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα της Κυριακής, εκτάκτως (λόγω της αργίας της 25ης Μαρτιου) το Σάββατο 23/03/2019. Όσον αφορά την θεματολογία του κόμικ, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Νομίζω ότι ο τίτλος τα λέει όλα. Ο Αρκάς δεν διστάζει να σατιρίσει με το καυστικό του χιούμορ τον θεσμό του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, μία κίνηση που (μαζί με άλλες παρεμφερείς) έχει προκαλέσει δυσφορία στις τάξεις των θαυμαστών, αλλά και των απλών αναγνωστών του. Η έκδοση έρχεται με μικρότερο μέγεθος από τις προηγούμενες που φιλοξενήθηκαν σε εφημερίδα, υπάρχει ένα καρέ ανά σελίδα (ή ένα μεγάλο που καταλαμβάνει δύο αντικριστές σελίδες), ενώ υπάρχει κι ένα αρκετά υπολογίσιμο λευκό πλαίσιο γύρω από τα καρέ. Η έκδοση είναι τίμια και σχετικά προσεγμένη. Το χαρτί είναι γυαλιστερό και το εξώφυλλο αρκετά παχύ, όλα δεμένα με μία καλή κόλληση. Το άσχημο είναι ότι με την υγρασία η έκδοση είναι επιρρεπής στο "κατσάρωμα".

Κανένα πρόβλημα!

Η Ντόρα μπήκε στην εφηβεία!

Πάμε να δούμε δύο νέες εφευρέσεις του Κύρου. Η πρώτη είναι ένας Διαστατικός Αποσυμπιεστής, που μας έρχεται από την ιστορία "Συμπιεσμένες διαστάσεις". Και η δεύτερη είναι οι Βιολογικές Λαχανοκαραμέλες, από την ιστορία "Αγώνες & μηχανές".

Ε, αφού με ξέρεις φίλε. Από την φύση μου (και τις διαστάσεις μου) ΔΕΝ μπορώ να είμαι small. Οπότε εξ ορισμού θα είμαι large. Μην σου πω και extra extra large!

Διαβάστηκε κι από εμένα, αφού πρώτα περίμενα να βγουν και τα δύο τεύχη για να μην κοπεί η απόλαυση. Πρώτη επαφή με την χαριτωμένη δεσποινίδα και δηλώνω γοητευμένος από την γνωριμία. Είναι ένας χαρακτήρας με ισχυρή προσωπικότητα και τσαγανό. Όσον αφορά το σενάριο η αλήθεια είναι ότι η ανάγνωσή του με δυσκόλεψε ελαφρώς, μιας κι έκρυβε πολλά γεγονότα και χαρακτήρες που δεν γνώριζα. Παρόλα αυτά το ευχαριστήθηκα αρκετά, αλλά σίγουρα όχι όσο θα ήθελα. Η πλοκή έχει τις στιγμές της, ενώ δεν λείπουν η δράση, τα ηθικά διλήμματα και οι μεγάλες αποφάσεις. Όλα αυτά δοσμένα κλιμακωτά κάνουν μία ιστορία που κυλάει στρωτά. Το φινάλε, λυτρωτικό και δίκαιο, δεν έρχεται εύκολα και βολικά, γεγονός που με ικανοποίησε. Το κωμικό στοιχείο δεν καταλαμβάνει μεγάλη θέση (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά λόγω της κατάστασης που πραγματεύεται), με εξαίρεση τον απίθανο Rocket Raccoon, τον οποίο όποτε τον βλέπω λύνομαι στα γέλια. Η σκηνή με την γάτα στο πρώτο μέρος είναι όλα τα λεφτά. Σχεδιαστικά η ιστορία είναι πολύ προσεγμένη. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε μεγάλη και καλής ποιότητας φαντασία, κατά τον σχεδιασμό των πρωταγωνιστών και των "κομπάρσων". Αρκετά καλό είναι και το χρώμα, με λίγη περισσότερη συμπάθεια στο κίτρινο. Η έκδοση της ΟΞΥ για τα δεδομένα των εκδόσεων περιπτέρου στέκεται αξιοπρεπώς. Προσωπικά δεν με πείραξε καθόλου η καρφίτσα, γιατί τα τεύχη είναι σωστά δεμένα. Το χαρτί στο εσωτερικό και η εκτύπωση ήταν μία χαρά, ενώ η μοναδική μου ένσταση είναι στο πάχος του εξώφυλλου, που είναι πέραν του δέοντος λεπτό και τσακίζει με την παραμικρή άγαρμπη κίνηση. Και φυσικά δεν ξέρω αν η έκδοση αυτή κυκλοφορούσε σε TPB θα είχε περισσότερα εξτραδάκια. Όπως και να έχει, την βρήκα καλή κίνηση της εκδοτικής να βγάλει στο ευρύ κοινό ένα graphic novel και να το ξεφυλλίσουν περισσότεροι μη μυημένοι με τα κόμικς.

Δεν έχει την τελειότητα που χαρακτηρίζει τις "γυναίκες" του Manara, αλλά βγάζει πιο "γήινα" χαρακτηριστικά κι έρχεται πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Έφτασε το καινούργιο trailer του τρίτου Κύκλου του Stranger Things.

Το πρόσωπο με μπερδεύει. Πρέπει να είναι ο Ντόναλντ με αυτιά ποντικού. Για το χέρι με το γάντι δεν το συζητώ. Είναι του Lion-O από τους Thundercats!

Μήπως αυτό το σύστημα περιέχει στο πακέτο και σκάνερ? Αν είναι θα το χρειαστώ.

@GeoTrou Καλά εδώ δεν ξέρεις τι είναι πιο τρομακτικό. Ο τύπος που καταστρέφει σφηκοφωλιά με γυμνά χέρια ή η φάτσα αυτού που το περιγράφει την ώρα που γουρλώνει τα μάτια του?

Συγγνώμη που τρολάρω, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ. Κατά λάθος διάβασα "Μεσσηνιακός" και προς στιγμήν κόλλησα. Παρά λίγο να βγαίναμε κοντοχωριανοί με τον νικελωμένο. Και πάλι συγγνώμη για το off-topic.

Έλιωσα στο γέλιο!

@Λύκος του Οντάριο Αυτό θα πει να βάζεις γκολ από τα αποδυτήρια. Συγχαρητήρια κι από εμένα κι εύχομαι να απολαύσεις το κόμικ σου.

Δηλώνω κι εγώ συμμετοχή. Καλή επιτυχία σε όλους κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Λέσχη, αλλά και στην εκδοτική γι'αυτή την προσφορά.

@Ionas Aggelis Την έκανα πάλι την γκάφα μου!

Ε, δεν εξηγείται αλλιώς. Μάλλον θα έχεις κάποιον στην Αθηναϊκή να σου δίνει πληροφορίες για εμένα. Η νταλίκα εχθές όντως μπήκε στα πιτς. Έμεινα στην Πάτρα και διανυκτέρευσα εκεί.

Οι κλασικές κουβέντες που γίνονται στα καφενεία και στα ΚΑΠΗ. Δεν ακούς τίποτε άλλο, μόνο για πίεση, σάκχαρο και χοληστερίνη.

Πολύ υπερβολικό στριπάκι. Να πω ότι ήταν κατσαρίδα, να το καταλάβω.

Είχα δύο ημέρες να μπω στο φόρουμ κι έχασα επεισόδια. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλα τα παιδάκια που γιόρταζαν αυτές τις ημέρες, με ιδιαίτερες ευχές σε ένα από τα νεότερα μέλη του GC, που ακούει στο "όνομα" @dionik Jr. Και φυσικά για να μην επαναλαμβάνομαι, εύχομαι χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που ανέφερε στο επάνω post η @Kabuki . Να είστε πάντα ευτυχισμένοι και καλότυχοι.

Διαβάστηκε με μεγάλη καθυστέρηση το δεύτερο τεύχος του Μπλεκ και με άφησε, όπως και το πρώτο τεύχος, ικανοποιημένο. Με άφησε ικανοποιημένο όχι μόνο από την ποιότητα των ιστοριών που περιείχε, αλλά περισσότερο γιατί με φέρνει σε επαφή με πολλούς παλιούς χαρακτήρες, που δεν είχα την τύχη να τους διαβάσω στην ώρα τους, όταν αυτοί φιγουράριζαν στα περίπτερα. Κι αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Ας πούμε δύο λόγια για τις ιστορίες και τα άρθρα που περιέχονται στο τεύχος #02. "Μα τα χίλια...": Τι καλύτερο από μία ανάλαφρη ματιά στον Ξανθό Γίγαντα για να ξεκινήσει το τεύχος. Μία απλή γελοιογραφία και τίποτα περισσότερο. "Κόμικς Νέα": Φρέσκα νέα από τον χώρο της Ένατης Τέχνης, με κεντρικό αφιέρωμα στον Ron Smith που έφυγε πρόσφατα για το μεγάλο ταξίδι. Στα συν είναι οι νέες κυκλοφορίες κόμικς. Κρατάω την αναφορά για το τέταρτο τεύχος του Ελ Τζο που κυκλοφόρησε από την Λέσχη μας, καθώς και το ψηφιακό περιοδικό Comics Cultura του φίλου @Ionas Aggelis . "Μπλεκ - Οι κλέφτες του βορρά": Μέτριο σενάριο που όμως ξέφευγε κάπως από τα συνηθισμένα. Στα θετικά βλέπουμε ότι έχουν ελαττωθεί κατά πολύ οι κλισέ φράσεις που μας ενοχλούσαν όλους ("μα τα χίλια...") κι επίσης βλέπουμε έναν Μπλεκ περισσότερο "γήινο", όχι άφθαρτο και υπερήρωα, αλλά έναν κοινό θνητό που ματώνει και καμία φορά χάνει κατά κράτος όταν βρεθεί αντιμέτωπος με τον εχθρό. Η πλοκή είχε απλή ροή και δεν με εξέπληξε σε κανένα σημείο. Αυτό που με απογοήτευσε ήταν το φινάλε που ήταν τρομερά γρήγορο και με σοβαρές συγγραφικές ευκολίες. "Κινηματογράφος - TV - Κόμικς": Παρουσίαση της σειράς "Nightflyers", του κόμικ "Venom by Donny Cates" και της ταινίας "Caprain Marvel". Όπως ήταν φυσικό η ταινία έχει την τιμητικής της. Καλοστημένες παρουσιάσεις και οι τρεις. "Μάντυ Ρίλευ - Το πρώτο δάκρυ": Ιδιότυπο σενάριο που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα γουέστερν. Έχει ρομαντική υφή και παράλληλα πραγματεύεται μία κατάσταση που πολλά παιδιά χωρισμένων γονιών έχουν ζήσει. Μόνο γι'αυτή την πρωτότυπη θεματολογία, αξίζει να διαβαστεί. "Λ-Ο - Πήγασος 4-Ω": Η περίεργη μηχανή του χρόνου ταξιδεύει στην Αλαμάνα το 1821, την ημέρα που ο Αθανάσιος Διάκος πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Βιαστικό σενάριο, που δεν προλαβαίνει να μας πει κάτι που δεν γνωρίζουμε. Όμορφο, αν και παραφορτωμένο το σχέδιο. Μου έκανε εντύπωση πως σε σχέση με τον πρώτο μέρος που είχαμε πινελιές του κόκκινου, εδώ έχουμε του μπλε. "Φάντομ - Οι πέντε ημέρες του δράκου (Β' Μέρος)": Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας, που ομολογώ δεν την κατάλαβα 100%. Όλο το δεύτερο μέρος έχει μία σκηνή μάχης και διάσωσης από ένα πλοίο-φυλακή. Το φινάλε μάς αφήνει με ένα ηθικό δίδαγμα, αλλά το ένιωσα ατελές. Θα ξαναδιαβάσω το πρώτο μέρος μήπως κι έχασα κάτι. Το σχέδιο και ιδιαίτερα ο χρωματισμός ήταν εξαιρετικά. "Δικαστής Ντρεντ - Όλα βρίσκονται στον κήπο": Είπαμε να υπάρχει συγγραφική φαντασία, αλλά εδώ νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει αρκετά. Η αλήθεια είναι ότι με την ανάγνωση των πρώτων σελίδων δυσανασχέτησα, αλλά στην πορεία με κράτησε. Δεν παίζει να υπάρχει πιο θλιβερό μέλλον από αυτό. Η πλοκή ήθελε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της για ν'αναπνεύσει, γι'αυτό και ήταν γρήγορη κι απότομη. Το σχέδιο (με εξαίρεση τον κήπο) το βρήκα αδύναμο, ενώ από την άλλη το χρώμα μου άρεσε. "Αφιέρωμα - Ο Υπεράνθρωπος": Ένα αναλυτικό άρθρο του ειδήμονα Λευτέρη Ταρλαντέζου, που μας εισάγει στον βίο και την πολιτεία του Υπεράνθρωπου, ενός χαρακτήρα που δημιούργησε το μυαλό του Στέλιου Ανεμοδουρά. Είναι εκπληκτικό το πόσο copy-paste έχει γίνει στο origin του χαρακτήρα και τι τρομακτικές ομοιότητες υπάρχουν με το αντίστοιχο origin του Superman. Βασικά, μόνο τα ονόματα των χαρακτήρων αλλάζουν. Συνέντευξη - Θάνος Κόλλιας": Ο δημιουργός που κλήθηκε να κάνει το reboot του Υπεράνθρωπου, λέει δύο λόγια για τον εαυτό του, για την δουλειά του στον Υπεράνθρωπο, αλλά και για το πώς βλέπει τον χώρο των κόμικς στην Ελλάδα. Σύντομη αλλά περιεκτική συνέντευξη, ενός καλλιτέχνη που ομολογώ πως δεν τον ήξερα. "Ο Υπεράνθρωπος - Η γέφυρα": Φρέσκο και σύγχρονο σενάριο, με πρωταγωνιστές δύο παιδιά. Έχει καλά στοιχεία Sci-Fi στην αρχή, αλλά η συνέχεια (όταν φτάνουν σε αυτή την αλλόκοτη περιοχή) με παραξένεψε. Ο Υπεράνθρωπος θα κάνει την εμφάνισή του στο τελευταίο καρέ και οι απορίες μας θα φουντώσουν. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την συνέχεια στο επόμενο τεύχος. Το εικαστικό κομμάτι το βρήκα εξαιρετικό. "Ταρζάν - Παγωμένη ζούγκλα": Δύο ιστορίες παράλληλες. Δύο νεαροί που θέλουν να ανδρωθούν για να τιμήσουν τους γονείς τους. Ο ένας με ηθικό τρόπο, ο άλλος με ανήθικο. Και στην μέση ο Ταρζάν, να προσπαθεί να κάνει το σωστό και το δίκαιο. Καλό σενάριο, που χαρακτηρίζεται από ωριμότητα (με εξαίρεση ίσως την μάχη στο τέλος). Το σχέδιο ήταν καλό, πάντα για τα δεδομένα της ηλικίας του. Στορμ - Τα κυνηγόσκυλα του Μαρντούκ": Ενώ ξεκινάει με έναν περίεργο ρυθμό στην πορεία μπορώ να πω ότι με κράτησε. Η πλοκή περιέχει πολύ σουρεαλιστικό ύφος (που δεν είναι στα αναγνώσματά μου), αλλά δεν παύει να υπάρχει δράση και περιπέτεια σε όλη την διάρκειά της, ένα πρωτότυπο κυνήγι καταδίωξης. Το φινάλε είχε ανατροπή και δίδαξε ηθική. Από την άλλη, με ενόχλησε πολύ (και μου ξύπνησε μνήμες Μπλεκ) η λέξη "Παντάρβε", που υπάρχει σχεδόν σε κάθε καρέ και προφέρεται με οποιονδήποτε ευφάνταστο τρόπο. Έλεος! Το σχέδιο και σε αυτό το επεισόδιο το βρήκα εξαιρετικό. Ένα πραγματικό χάρμα οφθαλμών. Πολύ όμορφα ήταν και τα χρώματα. "Ρετρό - Νούμερο 1": Το περιοδικό μάς δίνει πληροφορίες για ένα άλλο περιοδικό, που δημοσίευε κόμικς αθλητικού περιεχομένου, και που κυκλοφόρησε την μακρινή δεκαετία του '70. Μιλάμε για τον "Φίλαθλο". Θα γίνουν αναφορές τόσο στο Ελληνικό τεύχος, όσο και στην προέλευση των ιστοριών που περιείχε γενικά. Και ποιος θα ήταν πιο αρμόδιος για ένα τέτοιο άρθρο? Μα φυσικά ο άριστος γνώστης των ποδοσφαιρικών κόμικς, @Nikos Nikolaidis . Το παιδί πάνθηρας": Συνεχίζουμε από εκεί που το αφήσαμε στο προηγούμενο τεύχος, με τον πρωταγωνιστή μας να προσπαθεί να εντοπίσει τον παράνομο σωσία του και να απαλλάξει το όνομά του από τις κατηγορίες που το βαραίνουν. Σύντομη πλοκή (μέχρι την επόμενη συνέχεια), που διαβάστηκε ευχάριστα κι αρχίζει δειλά - δειλά να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Το σχέδιο δεν θα μπορούσε να μην είναι ρετρό, αλλά νομίζω ότι "αναπνέει" καλύτερα στο μεγάλο φορμά του περιοδικού.