Indian

Τα άλλα δύο λέγονται "Dead Active" και μπορείς να τα προμηθευτείς από την ΛΕΦΙΚ σε λίγες ημέρες. Και το "Z Troops" θα είναι διαθέσιμο σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Κάποια στιγμή που αναζητούσα μια γεύση νουάρ, έψαξα στην στοίβα με τα αδιάβατα και βρήκα το "Μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής". Μετά την ανάγνωση του, λοιπόν, ας πω κι εγώ την αποψάρα μου. Αν μη τι άλλο το παρόν κόμικ αποτελεί αυτό για το οποίο επαίρεται κι εξανίσταται ο συγγραφέας στον σύντομο πρόλογο. Είναι ένα καθαρόαιμο νουάρ μυθιστόρημα, σε όλες τις εκφάνσεις του και διαχωρίζει την θέση του από τα υπόλοιπα είδη των συγγραφικών διηγημάτων που μπορούμε να διαβάσουμε. Η ιστορία επικεντρώνεται σε έναν βασικό πρωταγωνιστή, τον Ζωρζ Ζερφώ και τον τρόπο, με τον οποίο εκείνος εμπλέκεται σε μια περιπέτεια τόσο βίαιη, που μπορούμε να πούμε ότι του αλλάζει ολόκληρη την ζωή, την υπόσταση, αλλά και τον μετέπειτα χαρακτήρα του. Ο ήρωας, αποτελεί μια τραγική φιγούρα της ρουτίνας και της καθημερινότητας και μοιάζει με καθρέπτη των περισσότερων ανθρώπων της μεσαίας τάξης. Μέσω της πλοκής που του υποβάλλει ο Jean Patrick Manchette τον βλέπουμε να μετασχηματίζεται και μέσω των δεινών γεγονότων που βιώνει φαίνεται ότι γεννιέται ξανά, βρίσκοντας (ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες) ένα καινούργιο νόημα στην ζωή του. Το σενάριο, το οποίο είναι παρμένο από το ομότιτλο μυθιστόρημα, έχει υιοθετήσει μια γλαφυρή αφήγηση, η οποία δίνει μεγάλη βάση στην μουσική υπόκρουση των σκηνών, ενώ παράλληλα διατηρεί μια επιθετική πολιτική στάση κι ορολογία. Η πλοκή κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά της και δεν αποκαλύπτει τον λόγο που διώκεται ο, κατά τα άλλα, φιλήσυχος πρωταγωνιστής, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο πολλές απορίες στον ανυποψίαστο αναγνώστη, τις οποίες όμως φροντίζει να λύσει όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Αν θέλουμε να εκφράσουμε κάποιο μικρό παράπονο στην πλοκή, αυτή θα ήταν η κάπως υπερβολική στάση που διατήρησε ο Ζερφώ, όταν έμεινε για τόσο καιρό μαζί με τον Δεκανέα στο βουνό. Από την μια θα μπορούσαμε να την εντάξουμε στην όλη ψυχολογική του κατάσταση, αλλά και στον φόβο του μήπως εντοπιστεί η οικογένειά του, αλλά και πάλι δεν μπορώ να πω ότι μου "χτύπησε" καλά στο μάτι. Όσον αφορά το φινάλε, το βρήκα λυτρωτικό και πέρα για πέρα δίκαιο (αν και με κάποιες συγγραφικές ευκολίες), αλλά εκ του αποτελέσματος, δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν κι ο ορισμός της ευτυχίας για τον ήρωα μας, δεδομένου ότι επιστρέφει στην φαιδρή του καθημερινότητα... Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα όμορφο νουάρ κόμικ, που μου έφερε στο μυαλό (χωρίς να μοιάζει) κάτι από το θρυλικό "Sin City". Προτείνεται άφοβα, λοιπόν, σε όλους τους λάτρεις αυτής της κατηγορίας σεναρίων. Το σχέδιο, επιμελημένο από τον JacquesTardi, χαρακτηρίζεται από φυσικότητα και ρεαλισμό, ιδίως στις περιγραφές των τοπίων, αλλά και των βίαιων σκηνών. Προσωπικά νομίζω ότι χώλαινε ελάχιστα στην απόδοση των προσώπων των χαρακτήρων, ενώ πιστεύω ότι του έλειπε και η πλαστικότητα στην κίνηση. Το άσπρο και το μαύρο αποτελούν τον τέλειο συνδυασμό χρωμάτων που θα μπορούσε να έχει ο εικαστικός τομέας, ενώ παράλληλα έχουμε την τύχη να θαυμάσουμε κι ένα εξαιρετικό μελάνωμα! Εξίσου καλαίσθητη είναι και η έκδοση που αγκαλιάζει το εν λόγω κόμικ. Διαθέτει μεγάλο μέγεθος και σκληρό εξώφυλλο. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι αρκετά παχύ και γυαλιστερό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κρυφτεί καμία λεπτομέρεια. Σαν συνοδευτικό υλικό βρίσκουμε ένα απόσπασμα από τις "Μαύρες σημειώσεις" του Manchette, καθώς επίσης κι έναν εισαγωγικό πρόλογο επιμελημένο από τον François Guerif. Στο τέλος του άλμπουμ υπάρχει μια σελίδα που διαφημίζει τα αντίστοιχα βιβλία του Manchette, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Άγρα".

Ο Νεκτάριος Χρυσός και ο Ιωάννης Φιδέλης φέρνουν στο φως μια σειρά, η οποία αποκαλείται "Diary of the last wolf". Μεταφερόμαστε στο κοντινό μέλλον όπου η Σελήνη έχει καταστραφεί ολοσχερώς και μια μεγάλη οικολογική καταστροφή έχει επέλθει. Δύο αδέλφια (ένα αγόρι κι ένα κορίτσι) φιλονικούν στα πλαίσια του παιχνιδιού για το ποιος θα αποκτήσει μια κρυστάλλινη σφαίρα, κληρονομιά της γιαγιάς τους. Μέσα στο παιχνίδι του, το αγόρι απάγεται από μια μυστηριώδη φιγούρα, που μοιάζει με ανθρωπόμορφο λύκο. Όπως είναι φυσικό οι γονείς του αγωνιούν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να βρεθεί ο γιος τους. Παράλληλα ένας ιδιωτικός ερευνητής εγκαταλείπει την Αθήνα (η αποτελεί πλέον είναι μια κλειστή κοινωνία και για να βγει κάποιος από τα "τείχη" της θα πρέπει να έχει ειδική άδεια) και ξεκινά κι εκείνος να αναζητά στοιχεία που θα οδηγήσουν στην λύση του μυστηρίου. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο που έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και περιγράφει (συν τοις άλλοις) ένα δυστοπικό μέλλον. Η πλοκή (τουλάχιστον στο δεύτερο τεύχος που έτυχε να πέσει στα χέρια μου) προχωράει εκθετικά κι, αν και δεν ξέρω τι έχει στηθεί στο τεύχος #01, παρόλα αυτά μπόρεσα να μπω αμέσως στο κλίμα και σε αυτό που θέλει να περάσει η υπόθεση. Οι περιγραφές, μπορεί να έχουν φουτουριστικό κι απαισιόδοξο χαρακτήρα, περιγράφουν όμως και μερικές ρεαλιστικές καταστάσεις, που τις συναντάμε (δυστυχώς) και στην εποχή που διανύουμε. Όσον αφορά τον villain έκανε ενεργή την παρουσία του, εμφάνισε την μοχθηρία του, όμως δεν μας δίνει ακόμα επαρκείς πληροφορίες για το κίνητρό του. Παρόλα αυτά μου γεννιέται η εντύπωση ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται... Επίσης, η σκηνοθεσία είναι άρτια και παρόλο που ανοίγει τρεις μέτωπα, δεν κουράζει τον αναγνώστη με περιττές ή περίπλοκες περιγραφές. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, τουλάχιστον από αυτό το μικρό δείγμα που διάβασα. Θα ήθελα, λοιπόν, να δω που το πάνε οι συντελεστές. Προτείνεται σε όλους εκείνους που τους αρέσει μία αντίστοιχη θεματολογία. Το ασπρόμαυρο χρώμα δένει καλά με το όλο concept και φέρει αξιόλογο μελάνωμα. Το σχέδιο, όμως, το βρήκα κάπως άγουρο κι αρκετά στατικό. Νομίζω ότι το δυνατότερο σημείο του είναι τα τοπία και τα εξωτερικά πλάνα, παρά οι αποτυπώσεις των χαρακτήρων. Overall, πιστεύω ότι ο εικαστικός τομέας δεν θα μπορούσε να υπερνικήσει τον σεναριακό. Η έκδοση, δεν ξέρω με ποιον τρόπο διανεμήθηκε, αλλά στέκεται αξιοπρεπώς. Το χαρτί στο εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ κι αντέχει στα ελαφριά τσαλακώματα, αλλά δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο ούτε κι από τις εσωτερικές σελίδες κι ας έχουν ματ χαρτί. Το δέσιμο έχει γίνει με την καθιερωμένη καρφίτσα, ενώ για τις λίγες σελίδες που έχει στην διάθεσή της, υπάρχει ένα ικανοποιητικό συνοδευτικό υλικό. Έτσι, πριν ξεκινήσει η ιστορία, βρίσκουμε μία εισαγωγή επιμελημένη από τον σεναριογράφο και μετά το πέρας του κόμικ, υπάρχει από μία μονοσέλιδη βιογραφία των δύο συντελεστών. Μία πρώτη απόπειρα γνωριμίας του κόμικ έγινε και στο φόρουμ μας, αν και πλέον η εικόνα με το σκίτσο δεν υπάρχει… Έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι το κόμικ είναι προγραμματισμένο να ολοκληρωθεί σε 10 κεφάλαια - τεύχη. Δεν γνωρίζω αν τελικά κράτησε την υπόσχεση του. Το δεύτερο τεύχος είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Katsuhiro Otomo. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Προφανώς οφείλεται σε προβλήματα που προκάλεσε η πρόσφατη αναβάθμιση. Θα ενημερώσω στα ενδότερα κι όταν το λύσουμε θα ενημερώσω κι εσένα.

Κι εγώ αυτό νομίζω και γι' αυτό το πέρασα σαν #09. Αν υπάρξει κάποια άλλη πληροφορία, θα το διορθώσουμε. Εν τω μεταξύ για κάποιον περίεργο λόγο το οπισθόφυλλο το περνάει σαν ΣΤ' έκδοση. Θα ενημερώσω την ΔΟ και θα το διορθώσουμε κι αυτό.

Αν δεν είναι πολύ αντιαισθητικό, κάνε έναν κόπο να το ποστάρεις και θα δούμε αν πρέπει να το ανεβάσουμε ή όχι.

2-3 εξώφυλλα του Μίκυ Μάους μου αρέσουν. Εντύπωση μου κάνει το εξώφυλλο του τεύχους #443, το οποίο έχει και μπαλονάκι με κείμενο. Δεν θυμάμαι να είχαμε άλλοτε κάτι παρόμοιο σε εξώφυλλο.

@ nikolas12 Φίλε κι εορτάζοντα, μπορείς να μας διαφωτίσεις επί του θέματος?

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια του φόρουμ που γιορτάζουν σήμερα και δεν είναι λίγα! Ιδιαίτερες ευχές στους: @ dionik : Από τους πρώτους που γνώρισα στην Λέσχη το μακρινό 2011. @ germanicus : Η ψυχή του GC. @ ngramm : Ο άνθρωπος που έκανε το όνειρο του φόρουμ και της βάσης πραγματικότητα (και τον έχουμε πρήξει στην ΔΟ με τις απαιτήσεις μας... ) @ Nikos Nikolaidis : Αγαπητός γείτονας κι άριστος γνώστης των κόμικς. Δηλώνω θαυμαστής του. @ nikolas12 : Από τα πιο καλά παιδιά του φόρουμ. Πρόθυμος να με βοηθήσει όταν μπήκα κι εγώ στην ΔΟ. @ nikos99 : Καλός φίλος. Οι συναντήσεις μας στην Λέσχη σχεδόν κάθε Σάββατο αποτελούν μία εβδομαδιαία απόλαυση! @ Stef... : Ο Νικόλας Στεφαδούρος, νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για όποιον ή όποιους δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή την στιγμή. Υπόσχομαι να επανέλθω αν μου έρθει κάποιος άλλος στο μυαλό.

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερες ευχές στον φίλο Νίκο (aka @ dionik ) για τα γενέθλιά του. Νικόλα μου σου εύχομαι υγεία σε εσένα και την οικογένειά σου και κάθε σου επιθυμία να πραγματοποιηθεί. Ευχές και για την αυριανή ονομαστική σου εορτή.

Ε, πέρασε την εικόνα της στο Photoshop και βάλε της ένα σκουφί Άγιου Βασίλη!

Ας βάλουμε και την λίστα με την καταγραφή των Ελλήνων καλλιτεχνών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι έχουν περαστεί δυνατά ονόματα του χώρου, όπως ο Βύρων Απτόσογλου, ο Μέντης Μποστατζόγλου (Μποστ) κι ο Σπύρος Ορνεράκης.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #38 ανέβηκε στην βάση μας.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #1017 ανέβηκε στην βάση μας.

Το θέμα που παραθέτεις δεν το βλέπω ούτε εγώ, οπότε ενδέχεται να έχει διαγραφεί ή μετακινηθεί και να μην είναι πλέον ενεργό το link. Φαντάζομαι ότι πλέον δεν έχεις κάποιο θέμα με το editing στα ποστ σου.

@ Mandrake Ευχαριστούμε για την επισήμανση φίλε Κώστα. @ Mario81 Όποτε ευκαιρήσεις και θέλεις, σκανάρισέ τα στις κατάλληλες προδιαγραφές για να κάνουμε τις αντικαταστάσεις.

Το έκανε ο καλός συνάδελφος και φίλος @ nikolas12 !

Ο καλός φίλος και βετεράνος του φόρουμ, Θοδωρής Παπαδόπουλος (aka @ x for xepeta ), γνωστός για την συγγραφική του δεινότητα σε σενάρια που θα τα χαρακτηρίζαμε σοβαρά, όπως ο “Δεσμώτης του ονείρου” και το “Μικρές Ζωές” αποφασίζει να δοκιμάσει τις αφηγηματικές του δυνάμεις και στον τομέα του χιουμοριστικού στριπ. Κάπως έτσι, λοιπόν, ήρθε στην ζωή η σειρά “Ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε της γιαγιάς σου”, μία δημιουργία του, σε συνεργασία με τον Χάρη Μακρυγιάννη (ο οποίος είναι υπεύθυνος για το σχέδιο) και τον Νίκο Γιαλούρη (που επιμελήθηκε τον χρωματισμό του εξώφυλλου). Η συγκεκριμένη δουλειά ξεκίνησε αρχικά σε ηλεκτρονική μορφή, μέσα από το Facebook και γνώρισε απήχηση από το κοινό. Έτσι, οι δημιουργοί αποφάσισαν να κάνουν το ένα βήμα παραπέρα και να το κυκλοφορήσουν και σε χάρτινη έκδοση, στα πλαίσια του φεστιβάλ Comic Con 2022 (και παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος). Το κόμικ ακολουθεί τις περιπέτειες της γιαγιάς Δόμνας, μίας ηλικιωμένης γυναίκας, που βάζει κάτω πολλές μικρότερές της. Έχει κέφι για ζωή, για αχαλίνωτο σεξ, για κραιπάλη και ξεφάντωμα και γενικά ζει την ζωή της χωρίς συμβιβασμούς και όρια. Αυτή της η στάση ζωής την φέρνει αντιμέτωπη με τα εγγόνια της και οι ομηρικοί καυγάδες, οι ειρωνείες και το καυστικό χιούμορ καλά κρατούν. Προσωπική μου άποψη είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία δουλειά που με ικανοποίησε και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει τους περισσότερους αναγνώστες τέτοιου είδους κόμικ. Σίγουρα, πάντως, φανερώνεται ο άγουρος συγγραφικός χαρακτήρας του Θοδωρή σε αυτόν τον τομέα. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, περισσότερο προτιμώ την σοβαρή σεναριακή πένα του, που είναι δοκιμασμένη κι άκρως επιτυχής. Ο εικαστικός τομέας είναι ζωντανός και με έντονη την διάθεση για πλάκα, καθώς αναδίδει στοιχεία καρικατούρας, που ενισχύουν το κωμικό στοιχείο του σεναρίου. Κάθε καρέ έχει αρκετές λεπτομέρειες, αλλά είναι κάπως πλαστικό κι άκαμπτο. Αυτό, βέβαια, δεν ενοχλεί πολύ, μιας και η κίνηση δεν χρειάζεται τόσο σε αυτή την περίπτωση. Τα χρώματα που έχουν επιλεχθεί είναι ζωντανά, έχουν πλουραλισμό και δείχνουν όμορφα στο μάτι. Η έκδοση έχει το μέγεθος μπλοκ επιταγών και με το πρώτο ξεφύλλισμα με παραξενέψει. Νόμιζα ότι έχει ράχη κι έχει ξεκολλήσει το εξώφυλλο, για να εντοπίσω αμέσως ότι τελικά το τεύχος δεν κινδυνεύει να διαλυθεί, μιας και οι σελίδες είναι δεμένες μεταξύ τους με… καρφίτσα! Η κάθε σελίδα αποτελείται από ένα μέχρι και τρία καρέ, τόσα όσα χρειάζονται για να ολοκληρωθεί η εκάστοτε αφήγηση. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα (ευτυχώς ελάχιστα) με το ξεφύλλισμα, λόγω του συγκεκριμένου φορμάτ. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τα credits των δημιουργών και τα links της εκδοτικής, αλλά και του κόμικ στο Facebook, όπου βρίσκουμε ένα νέο στριπ κάθε εβδομάδα.

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #78-81 ανέβηκαν στην βάση μας.

Εντάξει, τις επανέφερα!

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 ανέβηκε στην βάση μας.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #06 (τόσο του κανονικού, όσο και του εναλλακτικού) του προγράμματος του Athenscon ανέβηκε στην βάση μας.

Στην παρουσίαση και την κριτική του καλού φίλου @ Μενίγ Πουαγώ , προστέθηκε το εξώφυλλο του τεύχους.

Στην παρουσίαση και την κριτική του καλού φίλου @ Μενίγ Πουαγώ προστέθηκε το εξώφυλλο του τεύχους.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #05 ανέβηκε στην βάση μας.