Indian

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #22, 23, 26, 28, 35, 49, 51, 54, 55, 56, 64, 67, 77, 86, 92 μεταφέρθηκαν στην βάση μας.

Το οπισθόφυλλο του τεύχους #17 ανέβηκε στην βάση μας. Διαφημιστικό μεν, αλλά από την στιγμή που το είχαμε γιατί να πάει χαμένο.

Ακόμα ένα κόμικ που έχω...

Στο παιδικό βιβλίο του Γιάννη Σερβετά, ο Τόμεκ έχει επιμεληθεί την εικονογράφηση.

Να σου πω την αλήθεια, ούτε και σε εμένα "χτυπούσε" καλά στο μάτι, αλλά υπέθεσα ότι πρόκειται για "ποιητική αδεία" του καλλιτέχνη. Δεν νομίζω πάντως στον τίτλο αυτό να είναι "Ι".

Χρόνια πολλά φίλε @ v hunter d για τα χθεσινά σου γενέθλια. Επίσης, χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα, με ιδιαίτερες ευχές στους @ Dr Paingiver , @ petran79 , @ petross21 , @ Jim® . Εύχομαι υγεία, ευτυχία κι αγάπη σε εσάς, αλλά και στους δικούς σας ανθρώπους.

Το οπισθόφυλλο του τεύχους #06, μεταφέρθηκε στην βάση.

Με αφορμή τη επικείμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ επιστημονικής φαντασίας με τίτλο ΘΥΕΛΛΑ, ο Πάνος Κρητικός συζητά με τον Νίκο Καμπασελέ, προσφέροντας μια πρώτη γνωριμία μ’έναν πολλά υποσχόμενο δημιουργό. Ας ξεκινήσουμε με τα πολύ βασικά: Είσαι ο και λέγεσαι (χα χα); (χεχεχε) Είμαι ο Νίκος Καμπασελέ, ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Είμαι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου σπούδασα ζωγραφική, και είμαι επίσης πτυχιούχος της Ecole Européenne Supérieure de l’Image, όπου σπούδασα κόμικς στο μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής. Ποια ήταν η σχέση σου με τα κόμικς πριν καταπιαστείς με αυτά ως δημιουργός; Ήδη ο παππούς μου ο Νίκος αγαπούσε πολύ τα κόμικς και την λογοτεχνία γενικότερα. Είχε ένα μεγάλο παλιό ξύλινο μπαούλο γεμάτο μέχρι απάνω με κόμικς τύπου παλιά marvel, Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους κλπ… Οι γονείς μου κάθε φορά που επέστρεφαν από κάποιο ταξίδι στην Ευρώπη μου έφερναν σίγουρα κάποιο Τεν Τεν, Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούντ, Θοργκάλ και άλλα πολλά… Οπότε τα κόμικς ήταν από πάντα για μένα κάτι το καθημερινό. Παρόλα αυτά, άργησα σχετικά να τολμήσω να παρουσιάσω στο ευρύ κοινό κάτι δικό μου, πιο προσωπικό, όπως η ΘΥΕΛΛΑ. Αυτή είναι και η πρώτη σου επίσημη έκδοση στον χώρο των κόμικς. Να ρωτήσω πώς αισθάνεσαι γι’αυτό; Στο χώρο των εκδόσεων συμμετέχω τα τελευταία έξι χρόνια αρκετά ενεργά σε ανθολογίες και περιοδικά. Αυτό ακριβώς ήταν που μου επέτρεψε να ονειρευτώ και να τολμήσω τη ΘΥΕΛΛΑ, που είναι εξ’ ολοκλήρου δικό μου έργο. Είμαι εντελώς ενθουσιασμένος! Καλά καλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι συνέβη. Τη Θύελλα τη νιώθω λίγο σαν κόρη μου. Οπότε μέσα στον ενθουσιασμό υπάρχει και λίγη αγωνία για το τι θα της συμβεί και για το πώς θα εξελιχθεί. Όπως και να ‘χει όμως, νιώθω σίγουρα πολύ χαρούμενος που έχω κάτι που πλησιάζει αρκετά την καλλιτεχνική μου ταυτότητα και που να είναι προσιτό σε όλους. Πώς και αποφάσισες να καταπιαστείς με την επιστημονική φαντασία ως δημιουργός; Δεν είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό, αφηγηματικά και εικαστικά, κειμενικό είδος; Η επιστημονική φαντασία είναι για μένα ένα είδος που σου δημιουργεί δύο πολύ ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία όμως αν τα χειριστεί κανείς σωστά, μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα. Ελπίζω να τα κατάφερα κάπως στη ΘΥΕΛΛΑ! Λοιπόν το πρώτο πρόβλημα είναι η δυσπιστία που έχει- ακόμη και άθελά του- ο αναγνώστης απέναντι σε ένα έργο επιστημονικής φαντασίας. Ο φόβος δηλαδή ότι μια τέτοια ιστορία δεν μπορεί να περιέχει τίποτα το οποίο να μπορεί ο αναγνώστης να συνδέσει με τη δικιά του καθημερινή ζωή: «Καλά τώρα ψέματα να κάθομαι να διαβάζω;» Είναι μια φράση που έχω ακούσει κάμποσες φορές. Οπότε σαν δημιουργός πρέπει να κατασκευάζω κρατήματα, από τα οποία να μπορεί να πιαστεί ένας αναγνώστης για να μπει στον κόσμο μου. Και μέσα στον κόσμο αυτό δημιουργώ μια συνομιλία με τον αναγνώστη μου. Μια συνομιλία που λειτουργεί μέσα από σύμβολα και αλληγορίες ενώ συζητά θέματα που για μένα είναι καθημερινά και πολύ βασικά για τη ζωή. Δεν είναι δηλαδή ψέματα, είναι πράματα που συναντάμε στη ζωή μας αλλά που μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα δεις κατάματα. Αν καταφέρω να το δει αυτό ο αναγνώστης και να αρχίσει να αναρωτιέται με ενδιαφέρον για αυτά, τότε θεωρώ πως έχω κερδίσει το στοίχημα. Αν έρθει να με βρει κιόλας σε κάποιο φεστιβάλ να συζητήσουμε από κοντά, θα χαρώ ακόμη περισσότερο! Το δεύτερο πρόβλημα με την επιστημονική φαντασία είναι η λογική και η φυσική. Κάνουμε μάχες στο διάστημα με εκρήξεις και φωτιές και όλα είναι στημένα σε έναν συμβατικό χώρο και χρόνο. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν θα λειτουργούσαν καθόλου έτσι όλα αυτά και ο αναγνώστης το ξέρει. Πώς λοιπόν τον πείθεις να παραβλέψει αυτές τις ανακρίβειες; Αν η ιστορία είναι χτισμένη με τέτοιον τρόπο ώστε οι ανακρίβειες αυτές όχι μόνο να μην γίνονται αντιληπτές, αλλά να εμπλουτίζουν κιόλας την ιστορία, τότε πάλι έχει κερδηθεί για μένα το στοίχημα. Συγκεκριμένα τώρα, στην ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ, το πλαίσιο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από την επιστημονική φαντασία. Αφενός επειδή μου δίνει την δυνατότητα να επεξεργαστώ πιο ανώδυνα το θέμα της ιστορίας, αφετέρου επειδή μου δίνει την ελευθερία να μιλήσω συμβολικά για ζητήματα όπως η αποξένωση, ο παραλογισμός του πολέμου, ο φανατισμός, η τεχνοκρατία. Και γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο για να εντάξεις την ιστορία σου; Κοίτα, η Ιστορία είναι για μένα η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Η βυζαντινή εποχή ειδικότερα, με τον πολυπολιτισμικό και ακραία, κατά καιρούς, θρησκευτικό χαρακτήρα της ήταν μια εποχή που μου προκαλούσε πάντα ανάμεικτα συναισθήματα: από εκνευρισμό μέχρι δέος. Επίσης είναι ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας αλλά και της καθημερινότητάς μας, με τον τρόπο που η Ορθοδοξία επιλέγει να διαφυλάττει το παρελθόν της. Αυτό δημιουργεί βέβαια, κάποιες φορές, μια σχεδόν τρομακτική αποξένωση από την σύγχρονη πραγματικότητα. Και αυτή η ρήξη, ανάμεσα σε δύο ή και περισσότερες πραγματικότητες που μπλέκονται, συνθέτοντας το κράμα της μοντέρνας Ελλάδας ήταν κάτι που από πάντα με ενθουσίαζε. Επίσης, το βυζαντινό ύφος, όσον αφορά τα κτίρια, τα ρούχα και την εικονογραφία, είναι κάτι που πολύ σπάνια βλέπω σε μη εκκλησιαστικά έντυπα. Οπότε σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον να το χρησιμοποιήσω, με τον απαραίτητο σεβασμό φυσικά. Απ’όσο γνωρίζω, δεν έχεις δουλέψει ξανά μια ιστορία τέτοιας έκτασης. Ποια ήταν η βασική δυσκολία που αντιμετώπισες κατά τη δημιουργία της ΘΥΕΛΛΑΣ; Ο χρόνος! Ανέπτυξα μια σχεδόν εμμονική σχέση με τον χρόνο. Προγραμμάτιζα συνεχώς τη μέρα μου λεπτό προς λεπτό. Έπαιζα συνέχεια τον ζογκλέρ ανάμεσα στη ΘΥΕΛΛΑ, την καθημερινή μου δουλειά στο Κέντρο Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία των Παιδικών Χωριών SOS Θράκης, σε άλλες ζωγραφικές δουλειές που έρχονταν εμβόλιμες, στο Σύλλογο Παιχνιδιών Φαντασίας «Το Λημέρι του Δράκου» που έχουμε στήσει με τους φίλους μου και πάνω απ όλα στην κοπέλα μου τη Μαρία. Κατά καιρούς, απογοήτευα φίλους και συγγενείς που μπορεί να έκανα και μήνες να τους δω. Ανυπόφορος πρέπει να ήμουνα… Πολύ κλείσιμο… Νομίζω πως αυτό είναι ένα από τα αναπόφευκτα και όχι ιδιαίτερα ευχάριστα, στοιχεία αυτής της δουλειάς. Δυστυχώς! Έχοντας αφιερώσει λοιπόν τόσο χρόνο από την πλευρά σου, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θεωρείς πως κάνουν την ανάγνωση της ΘΥΕΛΛΑΣ ελκυστική για τον αναγνώστη; Σίγουρα είναι κάτι πρωτότυπο. Σίγουρα είναι κάτι για το οποίο έχω δουλέψει πάρα πολύ. Βέβαια, ως δημιουργός, βλέπω πάντα τα όσα θα μπορούσαν να έχουν γίνει ακόμα καλύτερα! Αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, στο οποίο συνέβαλλες κι εσύ Πάνο, μαζί με τον Νίκο Δαλαμπύρα. Για μένα το κύριο πλεονέκτημα είναι οτι μιλάει για πράματα που είναι πολύ γνώριμα στον Έλληνα αναγνώστη, με έναν τρόπο που επίσης είναι οικείος. Μιλάει για τα προβλήματα, τους φόβους και τις αντιφάσεις που έχουμε ως έθνος. Αλλά αυτό δεν γίνεται με τρόπο διδακτικό. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στη ΘΥΕΛΛΑ. Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει ακολουθώντας τα πιστεύω του. Όλοι έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα. Κάπως σαν την πραγματική ζωή, όπως τη βλέπω εγώ τουλάχιστον. Και τi σκέφτεσαι να κάνει τώρα που ολοκλήρωσες το συγκεκριμένο project; Υπάρχουν σχέδια, προσδοκίες ή ελπίδες για το μέλλον; Προσδοκίες πάρα πολλές πάντα (χαχα)! Παρόλο που η ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ είναι αυτοτελής, πιστεύω πως ο κόσμος της έχει ακόμη πολύ ψωμί, μιας και βλέπουμε απλά ένα κομμάτι του στο βιβλίο αυτό. Το μέλλον θα δείξει, δεν μου αρέσει να γίνομαι βιαστικός. Γενικότερα, χαίρομαι πάρα πολύ που τα τελευταία χρόνια τα κόμικς ανεβαίνουν και στην Ελλάδα. Χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι εκπληκτικοί δημιουργοί και τόση μεγάλη ποικιλία στις εκδόσεις! Χαίρομαι που και το κοινό συμμετέχει σε όλο αυτό και που το στηρίζει με τόσο ενθουσιασμό! Όσο ήμουν στη Γαλλία ζήλευα πάρα πολύ που δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο του φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Τώρα, κάθε χρόνο ζηλεύω και λιγότερο! Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Οπότε, νομίζω πως μπορούμε να κλείσουμε εδώ τη συζήτηση, με αυτή την ευχάριστη νότα, Σ’ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Εγώ ευχαριστώ και εύχομαι να πάνε όλα καλά με την έκδοση. ΠΗΓΗ

Είναι νύχτα σε μια μονάδα κι ένας βαριεστημένος στρατιώτης πηγαίνει για να κάνει την σκοπιά του. Κάποια στιγμή, θα βγάλει το κράνος του και θα ανάψει ένα τσιγάρο, για να του κρατήσει συντροφιά στο έργο του. Την ησυχία, όμως, θα την διακόψει ένα περίεργο αντικείμενο, που μοιάζει με κύβος, το οποίο αιωρείται πάνω από το κεφάλι του. Μέχρι να προσπαθήσει να καταλάβει τι είναι, το αντικείμενο εκσφενδονίζεται με δύναμη και προσγειώνεται αστραπιαία στο πρόσωπο του. Τότε, ο κύβος σπάει κι απελευθερώνεται ένα μεγάλο ποσό ενέργειας, που του προκαλεί πολλά εγκαύματα σε όλο του το σώμα. Όταν θα ξυπνήσει, θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται κλινήρης στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, με όλο του το κορμί να είναι καλυμμένο με γάζες. Και τα προβλήματα δεν φαίνεται να σταματούν εκεί, καθώς εκτός από το σώμα του, το πλάσμα που απελευθερώθηκε από τον κύβο, φαίνεται να παίζει και με τον ψυχικό του κόσμο. Ο φίλος μας χάνεται στα βάθη του μυαλού του κι ένα επικίνδυνο παιχνίδι ξεκινά, καθώς καταδιώκεται από περίεργα όντα, που κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι έχουν ένα μόνο μάτι στο κέντρο του μετώπου τους… Έτσι, λοιπόν, ξεκινάει το κόμικ του Γιώργου Κόλλια, ο οποίος το παρουσίασε στο κοινό το 2019, στα πλαίσια του Comicdom Con Athens, που διοργανώθηκε εκείνη την χρονιά. Πρόκειται για μια αυτοέκδοση, στην οποία επικρατεί ένα σενάριο φαντασίας και μεταφυσικού. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι δεν περιέχονται τα κλασικά "μπαλονάκια" διαλόγων, με αποτέλεσμα η ιστορία να στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο σχέδιο για να βγάλει νόημα. Ξεκινώντας την ανάγνωση της ιστορίας, δημιουργείται ένα κλίμα, που μου κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια. Ξεκινάμε, λοιπόν, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να διαβάσουμε μια πλοκή με μυστήριο κι ένταση. Στην πορεία, όμως, φοβάμαι ότι με έχασε κάπως… Από τα μισά και μετά (και μ' εμφανή πλέον την έλλειψη διαλόγων) ο συγγραφέας δημιουργεί μια απλή παράθεση καρέ φαντασίας, που δεν πηγαίνουν την ιστορία παρακάτω ή τουλάχιστον δεν το κάνουν σε ικανοποιητικό βαθμό. Έτσι, χάνεται αρκετά η συνοχή του σεναρίου και το κόμικ αρχίζει να μοιάζει με ένα καλοδουλεμένο sketchbook. Η πραγματικότητα και το μεταφυσικό είναι δύο καταστάσεις που μπλέκονται πέραν του δέοντος κι όταν το (σύντομο) κόμικ φτάνει στο φινάλε του, έμεινα με την αίσθηση του ανικανοποίητου, αλλά και με πολλές απορίες. Γενικά, είναι ένα κόμικ, που με περισσότερη φροντίδα και σελίδες (ίσως και διαλόγους) να ανέδιδε καλύτερα τα αρώματα του και να βοηθούσε πιο πολύ τον κομίστα να αποτυπώσει στο χαρτί την ζητούμενη ιδέα του σεναρίου. Αν συνέχιζε πιο συγκεντρωμένα και με λιγότερο ενθουσιασμό για “φανταχτερά” καρέ, σίγουρα θα μιλούσαμε για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με ένα “βουβό” κόμικ, εύλογα περιμένουμε από τον εικαστικό τομέα να κάνει όλη την δουλειά και να είναι εκείνος που θα κερδίσει την προσοχή μας. Ε, λοιπόν, εδώ ο εικαστικός τομέας στέκεται αντάξιος των προσδοκιών μας. Το σχέδιο είναι ολοζώντανο, ενώ δουλεύει άψογα κι απρόσκοπτα σκηνοθετικά, τουλάχιστον, μέχρι να το συνεπάρει το υπερβολικά πολύ και περίπλοκο Sci-Fi στοιχείο. Και πάλι δεν είχα πρόβλημα, αλλά πλέον νομίζω ότι χάθηκε η σεναριακή δομή. Το μελάνωμα είναι εξαιρετικό και δένει όμορφα με το ασπρόμαυρο χρώμα. Πιστεύω ότι το έγχρωμο στοιχείο, θα το χαλούσε. Άνετα, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο εικαστικός τομέας είναι το πιο δυνατό χαρτί του κόμικ. Η έκδοση είναι μικρή σε διαστάσεις και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και το συνολικό αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από τίμιο, πάντα για τα επίπεδα μίας αυτοέκδοσης. Σαν έξτρα υλικό θα βρούμε δύο ολοσέλιδα fan arts, το ένα από τον Φοίβο Πίκαζη και το άλλο από τον Αθανάσιο Μπαγγέα, που βρίσκονται στην εσωτερική πλευρά του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου αντίστοιχα. Έτερον ουδέν. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Πρόκειται για ένα μικρό φανζινάκι, σε σενάριο και σχέδιο της Βασιλικής Δάφνη, το οποίο αφηγείται πέντε ιστορίες από έναν φανταστικό μεσαιωνικό κόσμο. Αυτές οι ιστορίες φέρουν τους εξής τίτλους: ● "Το παραμύθι" ● "Σαμψών και Δαλιδά" ● "Το τάγμα του Γρύπα" ● "Το καινούργιο φόρεμα" ● "Η ωραία κοιμωμένη" Τα σενάρια είναι κωμικά και η υφή της πλοκής τους έχει την μορφή γελοιογραφικού γκαγκ. Πρωταγωνιστές είναι νέα πρόσωπα, τα οποία η δημιουργός φροντίζει να μας τα συστήσει στην πρώτη σελίδα του πονήματός της. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια τίμια προσπάθεια, που όμως σίγουρα επιδέχεται μεγάλης βελτίωσης. Το κωμικό στοιχείο, όπως εκείνο παρατίθεται στις σύντομες ιστορίες, είναι άνισο, μιας και κάποιες έχουν λίγο περισσότερο χιούμορ από τις υπόλοιπες. Μην περιμένετε, όμως, ότι κι αυτές θα σας κάνουν να κρατήσετε την κοιλιά σας από τα γέλια. Αυτές που ξεχώρισα ήταν οι δύο πρώτες. Σαν κατακλείδα, να πούμε ότι η συγκεκριμένη δουλειά προσφέρεται σε εκείνους που ακολουθούν την δημιουργό, αλλά και σε αυτούς που θέλουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο και σχετικά ευχάριστο. Ο εικαστικός τομέας δεν βρίθει ρεαλιστικών στοιχείων, αλλά συμβάλλει με τον τρόπο του στο χιούμορ που επιχειρεί να περιγράψει το σενάριο. Οι χαρακτήρες είναι χοντροκομμένοι κι από τα μάτια και το στόμα τους συμπεραίνουμε ότι η Βασιλική αντλεί τις επιρροές της από τον χώρο των Manga. Χρωματικά, αν και μονότονο, μπορώ να πω ότι με κάλυψε η παλέτα που χρησιμοποιήθηκε. Τα χρώματα ήταν γλυκά, ξεκούραστα στο μάτι, δεν μπέρδευαν το σκίτσο κι έβγαζαν νότες από μελί. Αυτό που εντυπωσιάζει από την έκδοση είναι το μέγεθός της. Το τεύχος θυμίζει ενοχικό fumetti μιας άλλης εποχής, που πρέπει να είναι μικροσκοπικό για να χωράει γρήγορα στην τσέπη! Με εξαίρεση, όμως, το μπόι της, κατά τα άλλα συναντάμε ένα πρώτης τάξεως χαρτί, μια καλή εκτύπωση κι ένα σχετικά παχύ εξώφυλλο. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα. Στο έξτρα υλικό έχουμε θέμα, καθώς δεν βλέπουμε πολλά πράγματα. Στην πρώτη σελίδα, όπως έγραψα και πιο πάνω, υπάρχουν οι προτομές και τα ονόματα των συμμετεχόντων στις ιστορίες, ενώ στην τελευταία σελίδα βρίσκουμε (μάλλον) την καρικατουρίστικη αυτοπροσωπογραφία της δημιουργού και μερικές σκόρπιες λέξεις για τα ενδιαφέροντά της. Τίποτε άλλο. Αν και φίλος του συνοδευτικού υλικού, που παρέχει πληροφορίες για ένα κόμικ, δεν μπορώ να πω ότι δυσανασχετώ όταν μια αυτοέκδοση δεν ικανοποιεί το βίτσιο μου. Αυτό που με εκνευρίζει, όμως, είναι όταν δεν υπάρχει ούτε μία ημερομηνία για το πότε δημιουργήθηκε το κόμικ… έτσι για την ιστορία. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #55, μεταφέρθηκε στην βάση μας.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #24, μεταφέρθηκε στην βάση.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #82, μεταφέρθηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα όλης της χώρας στις 20/07 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Η μυστική συνταγή".

Διορθώθηκε!

Σ' ευχαριστώ πολύ!

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών: #58, 59, 60, 70 μεταφέρθηκαν στην βάση.

Ευτυχώς δεν ήμουν εγώ. Έχω άδεια, λόγω μίας μικρής επέμβασης που έκανα στην καρδιά. Ο οδηγός ανήκει στο δυναμικό της Αθηναϊκής, λέγεται Βασίλης και είναι ένας πολύ έμπειρος επαγγελματίας, με τουλάχιστον 20 χρόνια στο τιμόνι. Δυστυχώς η κούραση τον κατέβαλε και στις 4 το ξημέρωμα (ούτε μισή ώρα για να φτάσει στο εργοστάσιο) τον πήρε ο ύπνος κοντά στον ΣΕΑ Μεγάρων. Όταν άνοιξε τα μάτια του είδε ότι το όχημα έφευγε για τις μπαριέρες. Στην προσπάθειά του, λοιπόν, να το επαναφέρει το επικαθήμενο έπαθε μετατόπιση φορτίου και πήρε μαζί του και τον τράκτορα. Με ειδοποίησαν στις 10:30 κι αν και έχω αρκετά προβλήματα ακόμα (ατονία, πρήξιμο στο χέρι, ρινορραγίες από τα αντιπηκτικά) πήγα με άλλο όχημα για να μεταφέρουμε τις παλέτες (ό,τι είχε απομείνει) από το οδόστρωμα και να τις πάμε στο εργοστάσιο, ούτως ώστε να μπορέσει ο γερανός να σηκώσει την νταλίκα. Ο Μπιλάκος απέκτησε συντριπτικά κατάγματα στο χέρι και υποβλήθηκε σε χειρουργείο. Κατά τα άλλα είναι καλά στην υγεία του.

@ Mario81 Φίλε Μάριε, από ότι βλέπω, το εξώφυλλο αναφέρει τον αριθμό #207. Είμαστε σίγουροι ότι ανήκει εδώ?

Όταν συναντηθούμε κάποια στιγμή στην Λέσχη, θα σου δείξω πώς γίνεται. Δεν είναι καθόλου δύσκολο.

@ Μενίγ Πουαγώ Μάθαμε να βάζουμε και links στις ιστορίες?

Φαντάζομαι ότι για να την έχει αναφέρει ο @ dionik σαν σκληρόδετη, μάλλον έτσι θα είναι. Επίσης έχει και το ISBN της σκληρόδετης...

@ Kleopard Το εξώφυλλο, εννοείται ότι μπορεί να παραμείνει για αρχειακούς λόγους, αλλά δεν μπορεί να ανέβει στην βάση, καθώς δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Αν το έχεις στα χέρια σου κι έχεις και διαθέσιμο σκάνερ, μπορείς να το σκανάρεις μαζί με το οπισθόφυλλο σε ανάλυση 300dpi κι ελάχιστο ύψος 2000px.

@ MARIELOS Διόρθωσα το ποστ σου ώστε να εμφανίζεται η εικόνα.

@ PhantomDuck Γιώργο, ακούς?

@ Δημήτρης Κοντσιώτης Φίλε Δημήτρη, τα "Αρχεία Προσφορών" είναι για να μεταφέρουν οι Διαχειριστές του φόρουμ τις προσφορές που έχουν ολοκληρωθεί ή δεν ισχύουν πλέον. Να υποθέσω, λοιπόν, ότι αυτή η προσφορά σου έχει ολοκληρωθεί και να διαγράψω το θέμα που άνοιξες στις "Προσφορές"?