JohnnyMZ

Μιας και είναι της μοδός... Ζητάμε ευχές απ' το δράκο, το αύριο να μην έρθει δύσκολο Με τον Σαντάμ και το Φίλιππο, Son Goku, Vegeta και Piccolo

Η ιταλική λέξη capo μπορεί να αποδοθεί με διάφορους τρόπους, το "αρχηγός" είναι ένας από αυτούς, εμείς επιλέξαμε το εξίσου δόκιμο "αφεντικό" που ταιριάζει καλύτερα στο context, στη σχέση των ηρώων, στο ευρύτερο ύφος του λόγου και στον χαρακτήρα του Τζόννυ. Η λέξη που μεταφράζεται ως "συνταγματάρχης" είναι η ιταλική λέξη colonello, που σημαίνει ακριβώς και μόνο αυτό. Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος από την αγάπη που έχει εισπράξει η συγκεκριμένη έκδοση, έχει φτιαχτεί με πραγματικά πολύ μεράκι και το γεγονός ότι φαίνεται όσοι το διαβάζουν να το απολαμβάνουν και να διασκεδάζουν με τις ιστορίες και το χιούμορ τους, είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Θα υπάρξουν κι άλλες εκδόσεις μη ντισνεϋκών έργων του Καβατσάνο, δυστυχώς από Σμάλτο & Τζόννυ έχουν δημοσιευτεί τα άπαντα. Δεν έχει άλλο, δυστυχώς.

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση @ nikolas12 ! Το Όλυμπος Α.Ε. είναι μια πολύ προσωπική επιλογή, καθώς είναι ένα από τα πρώτα κόμικς που διάβασα στα ιταλικά, και ένα από τα πρώτα μη-Disney κόμικς της Ziche που διάβασα ποτέ. Πρόκειται για ένα βιβλίο που πάντοτε σκεφτόμουν ότι θα πήγαινε καλά αν έβγαινε στα ελληνικά, λόγω οικείου θέματος (θεοί του Ολύμπου, αρχαιοελληνική μυθολογία κλπ.), δίνοντάς μας τη δυνατότητα να δούμε την Silvia Ziche σε διαφορετικά μονοπάτια, πέραν των Disney κόμικς. Η σχετικά μεγάλη αποδοχή της από την ντισνεϋκή κόμικς κοινότητα στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το ούτως ή άλλως ανάλαφρο καρικατουρίστικο σκίτσο της -οικείο νομίζω για έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων αναγνωστών, ασχέτως αν διαβάζουν συστηματικά ή όχι κόμικς- ήταν μερικά επιπλέον χαρακτηριστικά που πίστευα ότι θα ενίσχυαν μία τέτοια εκδοτική απόπειρα. Για αυτούς τους λόγους, άλλωστε, ήταν και το πρώτο κόμικς με το οποίο ήθελα να ξεκινήσει η εκδοτική πορεία της DocMZ Publishing, όταν ξεκίνησε να παίρνει σάρκα και οστά το όλο εγχείρημα. Γιατί δεν ήταν, όμως; -θα με ρωτήσετε. Καθίστε αναπαυτικά να σας πω! Σεναριογράφος του συγκεκριμένου έργου ήταν ο Vincenzo Cerami. Ένας άνθρωπος με ξεχωριστό στίγμα στην ιταλική πολιτιστική ιστορία του 20ού και του 21ου αιώνα, ο οποίος μεταξύ άλλων πολλών είχε υπάρξει ο σεναριογράφος των περισσότερων μεγάλων κινηματογραφικών ταινιών του Ρομπέρτο Μπενίνι, μεταξύ των οποίων και του Η Ζωή Είναι Ωραία (La vita è bella). Επρόκειτο για ένα βαρύ όνομα, του οποίου το έργο και το βιος, ωστόσο, αγνοούσα μέχρι πολύ πρόσφατα. Όταν πρότεινα στην Ziche να ξεκινήσουμε με τον Όλυμπο Α.Ε., λοιπόν, εκείνη μου αποκρίθηκε πως της άρεσε πολύ η ιδέα μου και θα ήθελε πολύ να γίνει κάτι τέτοιο, όμως ο σεναριογράφος του έργου έχει πεθάνει από το 2013 κι εκείνη δεν έχει καμία σχέση με τους κληρονόμους του, προκειμένου να με βοηθήσει να τους εντοπίσω. Η συνεργασία της με τον εκδοτικό οίκο που το είχε βγάλει το 2000 (Einaudi) περιορίστηκε στην έκδοση του Όλυμπος Α.Ε. και της συνέχειάς του, το 2002. Από τη λήξη του συμβολαίου τους κι έπειτα, δεν είχε καμία επαφή μαζί τους, ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζει αν εκείνοι έχουν κάποια σχέση ή επαφή με τους κληρονόμους του συγχωρεμένου συγγραφεά. Τότε λοιπόν ξεκίνησε ένα μικρό κυνήγι θησαυρού, το οποίο διήρκησε πολύ περισσότερο απ' όσο φανταζόμουν. Αρχικά, επικοινώνησα με τον ιταλικό εκδοτικό οίκο του Olimpo s.p.a., τον Einaudi, για να τους ζητήσω οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να είχαν σχετικά με το καθεστώς των δικαιωμάτων του Cerami. Εκείνοι μου αποκρίθηκαν ότι δεν γνώριζαν ποιος τα διαχειρίζεται σήμερα, ωστόσο σύμφωνα με το αρχείο τους τα διαχειριζόταν το *τάδε* δικηγορικό γραφείο στην Ιταλία. Πράγματι, αναζήτησα online την Ιταλίδα συνάδελφο, μόνο που κανένα από τα καταχωρημένα τηλέφωνα δεν έβγαζε γραμμή. Με βάση το ονοματεπώνυμό της, την αναζήτησα μετά στα social media, βρίσκοντάς τη σε facebook, instagram και linkedin. Της έστειλα σε όλα -με απόσταση μερικών εβδομάδων- ωστόσο δεν απάντησε σε κανένα. Κάπου εκεί θεώρησα ότι μάλλον το όνειρο να δω το συγκεκριμένο έργο στα ελληνικά, θα παρέμενε τέτοιο. Έτσι, προχωρήσαμε με το Infierno! και ξεκινήσαμε τις σχετικές συζητήσεις. Έλα όμως που, μερικούς μήνες αργότερα, εκείνη θα μου έστελνε μήνυμα στο Whatsapp (!) και θα με παρέπεμπε στη "διαχειρίστρια της πνευματικής ιδιοκτησίας του Cerami", δίνοντάς μου το τηλέφωνο της τελευταίας. Της τηλεφώνησα αμέσως, και στην άλλη άκρη της γραμμής αποκρίθηκε μία καλοσυνάτη κυρία που ακούστηκε πολύ χαρούμενη με την πρότασή μου. Ανταλλάξαμε email και ξεκινήσαμε να συζητάμε τα του συμβολαίου - σύντομα διαπίστωσα ότι επρόκειτο για τη χήρα του, ενώ χρειάστηκε να ζητήσουμε την συναίνεση και των παιδιών του αργότερα. Περιχαρής, στέλνω στη Silvia να την ενημερώσω πως βρέθηκε άκρη και το προχωράμε, για να λάβω την έντρομη απάντησή της πως, μετά από έλεγχο στο αρχείο της, διαπίστωσε ότι της λείπουν οι πρωτότυπες σελίδες του Ολύμπου Α.Ε. και της συνέχειάς του, δίχως να έχει κρατήσει ψηφιακό αρχείο των συγκεκριμένων ιστοριών. Για ακόμα μια φορά ένιωσα τα σχέδιά μου να καταρρέουν σα χάρτινος πύργος. Δεν το έβαλα κάτω. Σκέφτηκα να στείλω ξανά στον άγιο εκδοτικό Einaudi, και να ζητήσω από εκείνους τα αρχεία. Τι διάολο, αφού το είχαν βγάλει κάποτε, λογικά θα έχουν κάπου τα αρχεία της εκτύπωσης. Πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί, αμέσως ανταποκρίθηκαν στο αίτημά μου και, αφού αναζήτησαν στον server τους για μερικές αγωνιώδεις εβδομάδες, τελικά βρήκαν τα αρχεία του Ολύμπου Α.Ε. και της συνέχειάς τους. Για όσα με ενημερώσανε ότι δεν είχαν στη διάθεσή τους, όπως π.χ. το εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου -το οποίο αν δεν το έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, σκοπεύουμε να βγάλουμε στο προσεχές μέλλον- έτυχε να τα έχει η Ziche. Όλα καλά, λοιπόν. Στην πορεία, βέβαια, και ενώ δουλεύαμε πάνω στο βιβλίο, διαπιστώσαμε στο cross-check ότι στα αρχεία που μας έστειλαν οι Ιταλού δεν περιλαμβάνονταν τρεις σελίδες, οι οποίες υπήρχαν στο βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Ιταλία και είχα στην κατοχή μου. Δυστυχώς, αυτές δεν καταφέραμε να τις βρούμε πουθενά, επομένως χρειάστηκε να τις σκανάρουμε από το αντίτυπό μου. Μπορείτε να βρείτε ποιες είναι; Μέχρι και αυτό το σημείο, δεν είχα μπει στη διαδικασία να ψάξω παραπάνω πράγματα για τον Cerami. Εκκρεμούσε ούτως ή άλλως η συγγραφή των βιογραφικών του κλπ. για το βιβλίο. Όταν ξεκίνησα να τα γράφω και μελέτησα σε βάθος τον ίδιο και το έργο του, δε σας κρύβω ότι έμεινα παγωτό. Ο άνθρωπος έχει γράψει πραγματικά σε κάθε μέσο, έχει γράψει βιβλία, ποιήματα, στίχους, θεατρικά, ταινίες, κείμενα για τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές... και κόμικς! Ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθέτη του Πιερ Πάολο Παζολίνι και αναγνωρίστηκε ως σεναριογράφος των ταινιών του Ρομπέρτο Μπενίνι, φτάνοντας μέχρι και στα Όσκαρ! Μεταξύ άλλων, έχει γράψει και το Pandora's Eyes σε σχέδιο Milo Manara. Αυτό που αγνοούσα και έμαθα μελετώντας τον περισσότερο, και το οποίο με σόκαρε περισσότερο όταν έκανα την σύνδεση, ήταν ότι ήταν παντρεμένος με την ξαδέρφη του Πιερ Πάολο Παζολίνι... η κυρία που μιλούσα, δηλαδή, για τα δικαιώματά του, είναι η ξαδέρφη του Πιερ Πάολο Παζολίνι! Μικρός που είναι ο κόσμος, ε...; Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Είναι το πρώτο βιβλίο της Ziche με lettering (έχε χάρη που ήταν βουβό το Infierno!), γι' αυτό και φτιάξαμε μία πρωτότυπη ελληνική γραμματοσειρά βασισμένη στο γραφικό της χαρακτήρα - έχουμε πολλά ακόμα δικά της να βγάλουμε, άλλωστε! Μεταφορά ονοματοποιίων, επιγραφών και λογοτύπου εξωφύλλου ο καταπληκτικός Γιώργος Γούσης, ο οποίος έκανε και το lettering, ενώ τη βασική δουλειά της μετάφρασης επωμίστηκε η Άννα Μπότσου, στην πρώτη εμφάνισή της ως μεταφράστρια ιταλικών. Και οι δύο συνεργασίες πήγαν πολύ καλά και εκτός απροόπτου θα συνεχιστούν και στα επόμενα. Ελπίζω οι επόμενες εκδόσεις βέβαια να βγαίνουν πιο αναίμακτα...

Θ'κο μας είναι το παιδί...

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά λόγια παιδιά! Η αλήθεια είναι ότι η μετάφραση του Σμάλτο & Τζόννυ στα ελληνικά αποτελεί την πρώτη μου ολοκληρωμένη απόπειρα μετάφρασης κόμικς - και δε σας κρύβω ότι είμαι πολύ ενθουσιασμένος με το τελικό αποτέλεσμα και την ανταπόκριση που έχει από όσους το διαβάζουν. Οι απαιτήσεις για την ολοκλήρωση αυτής της έκδοσης απεδείχθησαν πολύ μεγαλύτερες απ' όσο αρχικά υπολόγιζα. Οι διάλογοι του Πετσίν ήταν τόσο λεπτομερείς, προκειμένου να πλάθει διαρκή γλωσσικά παιχνίδια με λεκτική ακρίβεια που θυμίζει ακροβάτη. Αυτός ήταν και ο λόγος που πολλές από τις τελικές επιλογές πέρασαν από τη βάσανο τόσο της δικής μου επιμέλειας, όσο και αυτής του Γιώργου @ PhantomDuck (με τον οποίο συχνά σπαρταρούσαμε από τα γέλια όσο εκθέταμε ο ένας στον άλλο τις ιδέες μας για τις εναλλακτικές μεταφράσεις), αλλά και του ελληνόφωνου Ιταλού συνεργάτη μου Τζόναθαν, ο οποίος σφραγίζει τη φυσικότητα του τελικού αποτελέσματος, φροντίζοντας να μη χαθούν λεπτομέρειες όπως λογοπαίγνια ή άλλες αναφορές που μόνο ένας Ιταλός θα πιάσει. Χαίρομαι που αυτό το μοντέλο φαίνεται να λειτουργεί, αποσπώντας τόσο επαινετικά σχόλια από όλους σας. Στο κομμάτι της γραφιστικής επιμέλειας της μετάφρασης, επίσης έπεσε πολλή δουλειά που αξίζει να μην περάσει απαρατήρητη. Καταρχάς, η δημιουργία πρωτότυπης γραμματοσειράς για τις ανάγκες της συγκεκριμένης έκδοσης ήταν μια επιλογή προκειμένου να διασφαλίσουμε στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την πιστότητα στην αισθητική των αυθεντικών εκδόσεων της δεκαετίας του '70. Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου αναφέρεται πως η γραμματοσειρά βασίστηκε στον γραφικό χαρακτήρα του Καβατσάνο - αυτό, τελικά, δεν είναι αληθές, όπως μας εξήγησε εκ των υστέρων ο Καβατσάνο. Πρόκειται για τον γραφικό χαρακτήρα του ανθρώπου που ήταν επιφορτισμένος με αυτό το έργο, δηλαδή το χειρόγραφο lettering, κατά πάσα πιθανότητα υπαλλήλου της σύνταξης του περιοδικού Il Mago όπου πρωτοδημοσιεύτηκαν οι ιστορίες των Σμάλτο & Τζόννυ στην Ιταλία, τη δεκαετία του '70. Θα διορθώσουμε τη σχετική αναφορά στις επόμενες εκδόσεις μας. Πρόκειται για μία γραμματοσειρά, όμως, που αποπνέει τον χαρακτήρα της εποχής και γι' αυτό θα την χρησιμοποιήσουμε και σε άλλα κόμικς παρόμοιου ύφους ή αντίστοιχης περιόδου. Το πιο εμβληματικό στοιχείο αυτής της έκδοσης, όμως, κατά τη γνώμη μου είναι η επιμέλεια που έγινε στη μετάφραση των ονοματοποιιών, δηλαδή των πάμπολλων ηχητικών εφέ που είχε ντύσει ο Καβατσάνο τις ιστορίες της σειράς με το αμίμητο σχεδιαστικό του ύφος. Νομίζω ότι ο Αποστόλης Ιωάννου έκανε καταπληκτική δουλειά σε αυτό το κομμάτι, προσαρμόζοντας το σχεδιαστικό του ύφος σε αυτό του Καβατσάνο για να ανασχεδιάσει όλα τα "λεκτικά σκίτσα", είτε ήταν ονοματοποιίες, είτε λογότυπα, είτε επιγραφές, στα ελληνικά. Φυσικά έπαινοι αξίζουν και στον Νίκο Τσιώλη, ο οποίος ανέλαβε να τοποθετήσει τα σχέδια του Αποστόλη στην κατάλληλη θέση, ανάμεσα από το σχέδιο του Καβατσάνο, αλλά και ολόκληρο το lettering. Τέλος, μια ακόμα ενδιαφέρουσα ιστορία είναι αυτή της τελευταίας που δημοσιεύεται στην έκδοση, της Φυλακής Πρότυπο. Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει αναλυτικά το background, υπάρχει αναλυτικό άρθρο εντός της έκδοσης, αλλά εν ολίγοις πρόκειται για την πρώτη φορά που δημοσιεύεται με τους πραγματικούς της διαλόγους, αφού στην Ιταλία έχει κυκλοφορήσει με ελαφρώς παραλλαγμένο κείμενο - ο Σαλβανίνι μας χορήγησε το πρωτότυπο σενάριο της ιστορίας και την μεταφράσαμε από εκεί, παίρνοντας μέρος στην περίεργη εκδοτική Οδύσσεια της συγκεκριμένης ιστορίας. Φυσικά, όλη η παραπάνω προσπάθεια δεν πέρασε απαρατήρητη από τον ίδιο τον Καβατσάνο, ο οποίος μας συνεχάρη πολλές φορές για την προσεκτική και σχολαστική δουλειά που κάναμε, αλλά και πειράζοντας τον Αποστόλη για την... ταλαιπωρία που πέρασε εξαιτίας του, αποκαλώντας τον "μάρτυρα" που χρειάστηκε να σχεδιάσει απ' την αρχή όλες αυτές τις ονοματοποιίες και τις λοιπές σχεδιαστικές προσαρμογές για τις ανάγκες της μετάφρασης. Ήδη παρουσιάσαμε ένα μέρος των παραπάνω στην εκδήλωση Χάρτινοι ήχοι: Ονοματοποιίες και μεταφραστικές προκλήσεις στο Comicdom Con Athens 2025, και είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε πάλι τη δυνατότητα να μιλήσουμε για αυτήν την πτυχή της επιμέλειας μιας έκδοσης κόμικς, η οποία όσο κουραστική, χρονοβόρα ή κοστοβόρα κι αν είναι πολλές φορές, τελικά σε ανταμείβει με το παραπάνω.

Μια διόρθωση για το τυπικό, το Camelot3000 βγήκε από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως - εξαιρετική επιλογή πράγματι, αμφότερες οι εκδοτικές βγάζουν αξιόλογους τίτλους και καλά επιμελημένες εκδόσεις.

Έχεις δίκιο είναι 17:15 με 18:45 ευτυχώς το επεσήμανες να διορθώσουμε την ανακοίνωση

Δεν συμφωνεί με τον νέο χρωματισμό, θεωρεί ότι καταστρέφει το αυθεντικό ύφος της ιστορίας, και ως εκ τούτου δεν την αναγνωρίζει ως "δικιά του δουλειά".

Το σίγουρο είναι ότι κάνει μόνο υπογραφές και όχι σχέδια, καθώς δεν μπορεί να σχεδιάζει πλέον λόγω ηλικίας. Τα υπόλοιπα -αν υπάρξουν- θα ανακοινωθούν εν καιρώ.

Η παρουσίαση του Massimo De Vita στο Chaniartoon 2024, με τη συμμετοχή του υποφαινόμενου και του @ PhantomDuck !

Ευχαριστούμε! Θα χρειαστώ λίγες ημέρες - ακόμη δεν το έχω στα χέρια μου, αναμένω να το λάβω από το τυπογραφείο την επόμενη εβδομάδα! Προς το παρόν έχει εκτυπωθεί μόνο το σώμα και επί τη ευκαιρία κοινοποιώ μερικές backstage εικόνες από την διαδικασία της εκτύπωσης, κι ένα βιντεάκι. 20241126_104939.mp4

Το πρώτο βιβλίο κόμικς της DocMZ Publishing είναι γεγονός! Και το όνομα αυτού... ¡Infierno! Απευθείας από τον Άλλο Κόσμο, ο απαγορευμένος καρπός των ιταλικών κόμικς έρχεται στην Ελλάδα! Μία ιστορία που έγραψε ο Tito Faraci και σχεδίασε η Silvia Ziche, ένα καλλιτεχνικό δίδυμο που αποτελεί εγγύηση για την διασκέδαση των αναγνωστών. Η πρώτη ιστορία κυκλοφόρησε το 1999 και η συνέχεια δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 2014. Η DocMZ Publishing στην πρώτη της έκδοση, συλλέγει και τα δύο κεφάλαια, μαζί με πλούσιο, ανέκδοτο υλικό, σε ένα βιβλίο κόμικς που θα θέλετε... κολασμένα! Από το οπισθόφυλλο: Δεν θα πω περισσότερα για την ιστορία, μόνο ότι είναι όσο αστεία και διασκεδαστική όσο ευλόγως περιμένει κανείς, όταν ακούει τα ονόματα Tito Faraci και Silvia Ziche! Ήταν ένα από τα πρώτα μη ντισνεϋκά κόμικς της Ziche που είχα διαβάσει με αφορμή την επίσκεψή της στο AthensCon του 2015 και με κέρδισε ήδη από τις πρώτες σελίδες. Παρεμπιπτόντως, ανεβάζω ενδεικτικά εν είδει προδημοσίευσης τις πρώτες οκτώ: Σε ό,τι αφορά την έκδοση, προσπαθήσαμε να την φέρουμε όσο πιο κοντά στα μέτρα της ιταλικής, προσθέτοντας όμως ένα έγχρωμο 16σέλιδο, σε αντίθεση με το εντελώς ασπρόμαυρο πρωτότυπο ιταλικό βιβλίο, το οποίο έχει εμπλουτιστεί με 8 σελίδες εισαγωγικά άρθρα. Εκτός των κειμένων που συνεπιμελήθηκα με τον Γιώργο @ PhantomDuck , με την βοήθεια του Βασίλη @ The_Sandman ανακατασκευάσαμε την ευφάνταστη εισαγωγή του ιταλικού βιβλίου, δηλαδή τους διαλόγους των δημιουργών κατά τη δημιουργία του δεύτερου μέρους της ιστορίας, μεταφρασμένους στα ελληνικά και με χρώμα. Ενδεικτικά αποσπάσματα: Ελπίζω να σας αρέσει και να το απολαύσετε όσο κι εμείς! Κυκλοφορεί στο AthensCon 6-7-8 Δεκεμβρίου 2024 - θα το βρείτε στο περίπτερο Β14 των εκδόσεών μας, όπου θα μπορείτε να συναντήσετε και τους δημιουργούς του για να σας υπογράψουν και να τους γνωρίσετε από κοντά! Το αμέσως επόμενο διάστημα θα μπορείτε να το βρείτε και στο -υπό κατασκευή- site μας ( docmzpublishing.gr ), αλλά και στα συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία και κομιξάδικα. ΥΓ. Δεν είθισται νομίζω να κάνει τις παρουσιάσεις στο forum ο ίδιος ο... εκδότης (δεν έχω συνηθίσει ακόμη τον χαρακτηρισμό), αλλά μετά την προτροπή του @ Valtasar μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα και σίγουρα ταιριαστό, αφού όπως συχνά υπενθυμίζω, σε μεγάλο βαθμό εδώ ξεκίνησαν όλα. Δεν είναι τυχαίο ότι με τα παιδιά που συνυπογράφουμε την επιμέλεια της έκδοσης, τον @ PhantomDuck και τον @ The_Sandman γνωριστήκαμε εδώ μέσα - και δεν είναι λίγο ότι όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζουμε να κρατάμε επαφές και να ασχολούμαστε (και) επαγγελματικά, ο καθένας με τον τρόπο του, με τα κόμικς. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Ion.

Να 'σαι καλά! Ναι, θα είναι διαθέσιμο για online αγορά μετά το AthensCon - όπως καταλαβαίνετε επικρατεί ένα χάος αυτή τη στιγμή για να τα προλάβουμε όλα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η κατασκευή της ιστοσελίδας και του e-shop.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για την θερμή ανταπόκριση στη νέα προσπάθεια που κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα. Όταν αποφάσισα να ξεκινήσω το εγχείρημα, δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συνεπάγεται όλο αυτό. Είχα μία εικόνα για τα στάδια της διαδικασίας, τους χρόνους, τα σημεία στα οποία πρέπει να δώσεις προσοχή, από συζητήσεις με ανθρώπους του χώρου που είχαν γίνει αποσπασματικά στο βάθος των -αρκετών πλέον- ετών που ασχολούμαι ενεργά με τα κόμικς. Αλλά μιλάμε για ολόκληρη επιχείρηση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Λογιστές, εφορίες, τράπεζες, ταμειακές, κακό. Σπαζοκεφαλιές για τα συμβόλαια, την πληρωμή και την ασφάλιση των διεθνών καλλιτεχνών, ένα σωρό παράμετροι που προκύπτουν διαρκώς και αποτελούν μία καινούργια -ενίοτε όχι και τόσο ευχάριστη- πρόκληση, για να ευθυγραμμιστούν όλα αυτά, και πολλά ακόμα, και να ηρεμήσεις ότι θα πάνε όλα καλά, μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο πρόβλημα και να σου αναστατώσει πάλι τον προγραμματισμό. Πράγματα που δεν θα μπορούσα να έχω διαχειριστεί χωρίς την βοήθεια της οικογένειας και πολλών φίλων, συνεργατών, συναδέλφων, ανθρώπων της κοινότητας. Νιώθω πολύ τυχερός για τις σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Το τρέξιμο της καθημερινότητας, στο οποίο προστέθηκε η πίεση για να προλάβουμε την πρώτη έκδοση στο AthensCon και να κλείσουμε τους δύο πρώτους μας δημιουργούς καλεσμένους, δεν μου είχε επιτρέψει τους τελευταίους μήνες να πάρω μία ανάσα, να αποστασιοποιηθώ και να συνειδητοποιήσω τι γίνεται και κυρίως τι πάει να γίνει. Ο χρόνος πύκνωσε απότομα το τελευταίο διάστημα. Αφού κάναμε (σχεδόν) όλες τις ανακοινώσεις και όλα (φαίνεται να) παίρνουν το δρόμο τους, κατέβασα λίγο τις μηχανές και βρήκα το χρόνο να απαντήσω κι εδώ για να σας ευχαριστήσω για τα σχόλια και να σας ζητήσω να συνεχίσετε και να γράφετε ελεύθεροι από φόβο και από πάθος τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά σας σχόλια, για να μας βοηθάτε να γινόμαστε καλύτεροι. Μνημονεύω ξεχωριστά αυτό το ποστ γιατί με έκανε να ανακαλέσω μνήμες και συναισθήματα πολύ μακρινά (η πρώτη μου συνέντευξη με την Τζίκε, 15 χρόνια πριν!) και σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να τα βρεις Θοδωρή. Θυμήθηκα τον ενθουσιασμό με τον οποίο αλληλογραφούσα μαζί της τόσα χρόνια πριν, όταν ήμουν ένα μικρό δεκατριάχρονο παιδί, και πόσο θετική εντύπωση μου είχε κάνει η ανταπόκρισή της. Θυμήθηκα ότι αυτό το έναυσμα μου έδωσε μία τεράστια αυτοπεποίθηση -συχνά με δυσδιάκριτα όρια από την παιδική αφέλεια- ότι... όλα γίνονται. Θυμήθηκα το πείσμα με το οποίο προσπαθούσα να εντοπίσω και να συνομιλήσω με όλους τους ήρωες της παιδικής μου ηλικίας, δηλαδή τους καλλιτέχνες που υπέγραφαν τις ιστορίες που με ταξίδευαν νοερά από παιδί. Θυμήθηκα πως ξεκίνησα μαθήματα ιταλικών για να διαβάζω τις ιστορίες τους και να συνομιλώ μαζί τους, μέχρι να γίνει η έκρηξη των εγχώριων φεστιβάλ κόμικς με διεθνείς καλεσμένους και να βρεθώ να κάνω τον διερμηνέα στους Ιταλούς καλεσμένους από την Disney και έτσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς από αυτούς και από κοντά. Θυμήθηκα πώς η συμμετοχή μου σε διάφορα φεστιβάλ και η αλληλεπίδραση με την ζωντανή κοινότητα των κόμικς από διάφορους ρόλους μου εμπέδωσε σταδιακά σκόρπιες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας πολλών πτυχών της ευρύτερης -ας πούμε- βιομηχανίας, αλλά μου έδωσε και την δυνατότητα να υλοποιήσω πολλές από τις ιδέες μου, σε επίπεδο επιλογής καλεσμένων, σε επίιπεδο επιμέλειας εκθέσεων, σε επίπεδο συντονισμού συζητήσεων και παρουσίασης ομιλιών. Θυμήθηκα, τέλος, πώς οι καλλιτέχνες που σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία συνομιλούσαν μαζί μου προτείνοντάς μου επαγγελματικές συνεργασίες και παροτρύνοντάς με να εμβαθύνω επαγγελματικά στον κλάδο, δηλώνοντας παράλληλα την διαθεσιμότητά τους να με στηρίξουν. Όλα αυτά, και ό,τι ακολουθήσει, πολύ πιθανόν να μην είχαν συμβεί αν δεν είχα βρει στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών το greekcomics και μία μεγάλη παρέα ανθρώπων που γούσταρε τα ίδια πράγματα με μένα, με τον ίδιο ενθουσιασμό. Διάβασα το ποστ που είχα κάνει μετά την πρώτη επίσκεψη της Τζίκε στο AthensCon2015 (το πρώτο), το οποίο παρέθεσε ο Θοδωρής στο δεύτερο link. Και διάβασα αυτό: και σκέφτηκα, "πόσο ισχύει και σήμερα το ίδιο;!" Ουσιαστικά, ο κύκλος που άνοιξε τότε, με την ημι-ερασιτεχνική συμμετοχή μου στα φεστιβάλ ως διερμηνέας ιταλικών και συνονιστής ομιλιών Ιταλών ντισνεϋκών καλεσμένων, κλείνει σιγά-σιγά καθώς περνάει στην αμιγώς επαγγελματική που συνεπάγεται η ίδρυση ενός εμπορικού οίκου. Και για ακόμα μία φορά, πάλι στην αρχή του κύκλου βρίσκεται η Silvia Ziche, με τον πρώτο τίτλο μας να είναι το "Infierno!" που σχεδίασε σε κείμενα του Tito Faraci. Κλείνοντας και για να απαντήσω σε ένα ακόμα σημείο του Θοδωρή, λίγα πράγματα για την γέννηση του εγχειρήματος: Με αφορμή την μετατροπή του προσωπικού μου blog για κόμικς σε -τρόπον τινά- ειδησεογραφική ιστοσελίδα για ποπ κουλτούρα. Η πρόσφατη εμπλοκή μου στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για κόμικς μου είχε βάλει στο μυαλό να επεκτείνω τη δημοσιογραφική μου δραστηριότητα και στα οπτικοακουστικά. Η αγάπη μου για τα περιοδικά κόμικς, μέσα από τα οποία έμαθα να διαβάζω, μου γυρόφερνε την σκέψη για τη δημιουργία ενός εντύπου για (και όχι μόνο με) κόμικς. Οι τέσσερις σελίδες την εβδομάδα στο Καρέ Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών δεν είναι αρκετές, από την άλλη πρόσφατα έντυπα (Μπλε Κομήτης, Non-Stop Comics) αλλά και διαδικτυακά (Comic Cultura) εγχειρήματα διακόπηκαν. Οι συνθήκες στην διαμορφωθείσα ελληνική αγορά Τύπου δεν φαίνεται να ευνοούν κάτι τέτοιο και η δουλειά που χρειάζεται κάτι τέτοιο είναι αναντίστοιχη των όποιων εσόδων, ενώ η εμπειρία μου από το Comic Cultura μου έδειξε ότι χρειάζεται πολλά άτομα και άριστο συντονισμό για να έχει στοιχειώδη επαγγελματική υπόσταση. Αυτοτελή κόμικς όμως; Τίτλοι που έχω διαβάσει, πιστεύω ότι αξίζουν και θεωρώ ότι δύσκολα θα κυκλοφορήσουν από άλλους εκδοτικούς, ήταν οι καλύτεροι για να ξεκινήσει αυτή η ιδέα να παίρνει σάρκα και οστά. Χάρη στην συγκινητική ανταπόκριση των καλλιτεχνών με τους οποίους ήρθα σε επαφή, μεταξύ των οποίων ήταν οι πάντα διαθέσιμοι Silvia Ziche και Tito Faraci, μιλάμε ήδη για την πρώτη μας έκδοση, το "Infierno!". Όλα γίναν πολύ γρήγορα. Φανταστείτε ότι οι συζητήσεις ξεκίνησαν τον Ιούλιο - τότε ιδρύθηκε και η εταιρεία! Με μεγάλη ανυπομονησία και γνήσιο ενθουσιασμό πάρθηκε η απόφαση και το ρίσκο να τα κάνουμε όλα μαζί: νέα έκδοση, παρουσία σε φεστιβάλ, διεθνείς καλεσμένοι. Τρέχουμε έκτοτε για να προλάβουμε τα πάντα, την προετοιμασία του βιβλίου, νομικές και προωθητικές ενέργειες, την αξιοποίηση των καλεσμένων. Ευτυχώς τα ονόματα Ziche-Faraci είναι εγγύηση. Θα έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε, και εδώ και από κοντά, το επόμενο διάστημα. Χαίρομαι που, τη στιγμή που τα γράφω αυτά, ενώ ακόμα δεν έχω χωνέψει τι γίνεται και ενώ εκκρεμούν ακόμα μία σειρά από πράγματα για να βγει επιτυχώς ο πρώτος σταθμός του AthensCon, ανυπομονώ για τη στιγμή που θα μπορέσουμε να ανακοινώσουμε τις επόμενες εκδόσεις, τους επόμενους καλεσμένους, τις επόμενες παρουσίες σε φεστιβάλ. Ελπίζω το εγχείρημα να πάει καλά και να έχω την δυνατότητα να μοιραστώ μαζί σας όμορφες ιστορίες και ακόμα πιο όμορφες εμπειρίες, φιλοδοξώντας οι εκδόσεις μας να συνοδεύονται πάντα από ειδικές εκδηλώσεις, διεθνείς παρουσίες, καλλιτεχνικές εκθέσεις που εμβαθύνουν στα έργα και τους καλλιτέχνες που εκδίδουμε -και όχι μόνο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, μείνετε συντονισμένοι!

Κι εγώ δηλώνω το παρόν!