sneaker

Τέλειωσα κι εγώ τη 2η σεζόν χτες. Μια χαρά μου φάνηκε, την ευχαριστήθηκα πολύ. Σίγουρα έχει αρνητικά σημεία αλλά δε μπορώ να πω ότι αποτελούσαν τόσο μεγάλο πρόβλημα ώστε να μη μου αρέσει (ότι θα μπορούσαν όμως να τα χειριστούν καλύτερα, θα μπορούσαν). Θεωρώ ότι με τον Punisher έκαναν πολύ καλή δουλειά. Η Elektra δε μπορώ να πω ότι με χάλασε αν και θα προτιμούσα μια ηθοποιό που να δείχνει πιο δυνατή/ικανή και όχι κοκκαλιάρικο μοντέλο (και καλό θα ήταν να κρατούσαν το ότι είναι Ελληνίδα - δεν τρελάθηκα με το ότι ήταν υιοθετημένη). Δε θα μπω στο τριπάκι να τη συγκρίνω με την πρώτη γιατί έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που το είδα. Θα συμφωνήσω όμως ότι ο Onofrio και πάλι έδωσε ρέστα και εκτόξευσε τον χαρακτήρα του, ακόμα και στο λίγο που εμφανίστηκε. Όταν είδες τα επεισόδια αυτά, λίγο συνειδητοποίησες ότι έλειπε κάτι αντίστοιχο στα προηγούμενα. Κλείνοντας, θα βάλω σε spoiler αυτά που με χάλασαν για όσους δεν το έχουν δει ακόμα. Αν κανείς έχει κάποια ικανοποιητική απάντηση θα εκτιμηθεί! Κάτι πάντως που μου άρεσε πολύ ήταν ότι άρχισε να το δένει ωραία και με τις υπόλοιπες σειρές του Netflix. Ομολογώ ότι θα προτιμούσα να πετάει και κάποια συσχέτιση με τα κινηματογραφικά τεκταινόμενα αλλά έστω και εντός του Netflix Universe παραμένω happy.

Ενδιαφέρον θέμα ανοίξατε. Τα επιτραπέζια καλώς ή κακώς είναι αυτά με τα οποία ασχολούμαι πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας μου. Όχι απαραίτητα παίζοντας όμως.. Εξηγώ: - Μικρός έπαιζα αλλά όχι φανατικά και λίγο πολύ τα κλασικά που έχουμε παίξει όλοι. - Κάπου στο Λύκειο ανακάλυψα Magic: The Gathering και Dungeons & Dragons. Καλώς ή κακώς λόγω πανελληνίων δεν "κάηκα" - Στο Πανεπιστήμιο βρήκα ολόκληρο community που έπαιζε Magic και κάπου εκεί ξεκίνησε το κάψιμο. - Κάποια χρόνια μετά και κοντά στα τελειώματα των σπουδών μου, ανακάλυψα τα μοντέρνα επιτραπέζια. Η αρχή ήταν με το DOOM: The Boardgame (αργότερα το έβγαλε και η Κάισσα, στα ελληνικά) και συνέχισα με διάφορα άλλα, είτε μεγάλα είτε μικρά. - Λίγα χρόνια μετά άρχισα να σκέφτομαι ένα δικό μου παιχνίδι. Έφτιαξα prototype, άρεσε στον κόσμο που το έπαιζε, κέρδισε ένα διαγωνισμό, άρεσε και στην Κάισσα και αποφάσισαν να το εκδώσουν. Και κάπως έτσι βγήκε το Souvlaki Wars. - E, συνέχισα στον ελεύθερο μου χρόνο να σχεδιάζω παιχνίδια (Among the Stars, Παλέρμο: Το Μεγάλο Ξεκαθάρισμα, Sing It! κλπ) μέχρι που - λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων - σταμάτησα να έχω ελεύθερο χρόνο - Κάπου εκεί λοιπόν, πήρα την απόφαση να αφήσω την "κανονική" μου δουλειά και να ασχοληθώ πλήρως με το game design. Αυτό κάνω λοιπόν εδώ και δυόμιση περίπου χρόνια. - Πλέον εργάζομαι στην Artipia Games, την πιο γνωστή (στο εξωτερικό) ελληνική εταιρεία επιτραπεζίων (η Κάισσα πχ είναι πολύ γνωστή και διαδεδομένη στην Ελλάδα, δε βγάζει όμως τίτλους στο εξωτερικό - η Artipia ουσιαστικά κάνει το αντίθετο, βγάζει τίτλους στα αγγλικά, απευθυνόμενη στο κοινό του εξωτερικού που είναι πολύ μεγαλύτερο). (φαντάζομαι είναι αυτονόητο ότι επέλεξα την 1η επιλογή στο poll ε; ) Γενικά να πω για όσους δεν ξέρουν ότι το επιτραπέζιο παιχνίδι είναι τραγικά παρεξηγημένο στη χώρα μας, σε βαθμό αηδίας. Οι περισσότεροι όταν ακούνε επιτραπέζια πάει το μυαλό τους σε Monopoly, Risk, Taboo, και Trivial τα οποία δεν είναι ούτε το 0,001 % του τι υπάρχει εκεί εξώ από παιχνίδια - πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό. Σκεφτείτε για παράδειγμα ότι μόνο φέτος, στη μεγαλύτερη διεθνή έκθεση επιτραπεζίων που γίνεται στη Γερμανία (Έσσεν) οι νέοι τίτλοι που παρουσιάστηκαν (μόνο νέοι - δε μιλάμε και για παλιότερα παιχνίδια που τα είχαν διαθέσιμα οι εταιρείες στα περίπτερα τους) ήταν περίπου 1.100. Και μιλάμε για παιχνίδια που καλύπτουν πραγματικά όλα τα γούστα. Από μικρά, γρήγορα παιχνιδάκια των 5 λεπτών μέχρι μεγαθήρια των 5-6 ωρών και βάλε! Και με θεματολογίες που καλύπτουν ότι σχεδόν μπορεί να περάσει από το μυαλό σας! Δυστυχώς, στην Ελλάδα η νοοτροπία που υπάρχει είναι ότι τα επιτραπέζια είναι για παιδιά. Ή αν όχι για παιδιά, για "geeks" / "σπασικλάκια" που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Κάτι γίνεται με τα παιχνιδοκαφέ τα τελευταία χρόνια και σε συνδυασμό με την έκδοση στα ελληνικά, πετυχημένων τίτλων του εξωτερικού, σιγά σιγά όλο και περισσότερος κόσμος μαθαίνει για αυτά. Υπάρχει όμως ακόμα πολύς δρόμος να καλυφθεί! Ζήτημα είναι για παράδειγμα αν μέσα στα επόμενα χρόνια μεταφραστούν στα ελληνικά 20 από τα φετινά 1100. Είδωμεν! Αυτά από μένα. Cheers!

Πολύ καλό!!

Το πρώτο όντως ήταν πάρα πολύ καλό αν και θα συμφωνήσω απόλυτα για την ηθοποιία. Το concept όμως τα έσπαγε. Με αφορμή την ταινία είχα τσεκάρει και το κόμικ αλλά πραγματικά με είχε κουράσει η υπερβολή που είχε σε ότι έδειχνε (πχ βία), που έφτανε σε σημεία να καταντάει αηδιαστικό και κουραστικό. Το μόνο καλό ήταν ότι αναπτύσσονταν πολύ περισσότερο οι χαρακτήρες σε σχέση με την ταινία. Όσο για τη δεύτερη ταινία, η αρχική ιδέα της (πλέον να προσπαθούν όλοι να επιζήσουν σε ζευγάρια) ήταν ένα ωραίο twist, αλλά από τη μέση της ταινίας (όταν πέθανε δηλαδή ο σκηνοθέτης) και μετά, η ταινία ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ. Όχι απλά σε ύφος, γίνεται άλλο είδους ταινίας. Όλο το action σταματάει και μετατρέπεται σε ένα κοινωνικό προβληματισμό, ένα πράγμα. Τελείως μα τελείως άκυρο, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα...

Για κάποιο λόγο και ενώ τις 2 πρώτες σεζόν τις παρακολουθούσα κανονικά, δεν είχα καθόλου όρεξη να ξεκινήσω την 3η. Ίσως φταίει το γεγονός ότι η 2η δε με ενθουσίασε και πάρα πολύ (στο σύνολο της - κάποια επεισόδια ήταν αρκετά καλά). Κάποια στιγμή είπα να ξεκινήσω να την βλέπω και τελικά μέσα σε πολύ λίγες μέρες τα είδα όλα μέχρι και το 3x10 (mid-season finale). Με κράτησε πολύ περισσότερο από τη 2η και ήθελα κάθε φορά με το που τελειώσει ένα επεισόδιο να δω το επόμενο (ευτυχώς δηλαδή που τα είδα μαζεμένα). Γενικά πολύ καλή δουλειά φέτος (αν φυσικά σας αρέσει γενικά η σειρά - σε κάποιον που δεν άρεσαν τα προηγούμενα δεν ξέρω αν θα τον τραβήξει κάτι) με μία μόνο εξαίρεση που θα τη γράψω σε spoiler από κάτω. Κάτι που μου άρεσε αρκετά ηταν οι συνεχείς αναφορές σε γεγονότα από τις ταινίες της Marvel (καθώς και η συμμετοχή κάποιων ηθοποιών από παλαιότερες εμφανίσεις στο MCU). Μακάρι να συνεχίσει και η υπόλοιπη σεζόν το ίδιο καλά. Spoiler για όποιον δεν έχει δει μέχρι ΚΑΙ το 3x10

Την είχα δει την πρώτη σεζόν κάποια στιγμή το καλοκαίρι νομίζω. Δεν ήταν κακή αλλά δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο. Είχε κάποια πολύ καλά επεισόδια που σε κράταγαν, είχε και κάποια που ήταν λίγο cheesy. Υπάρχουν φορές πχ που φαίνεται ότι το budget τους ήταν αρκετά χαμηλότερο από αυτό άλλων σειρών (από μεγάλα πχ τηλεοπτικά δίκτυα). Αν είστε fan του comic λογικά θα θέλετε να τη δείτε, απλά μην περιμένετε κάτι επιπέδου Daredevil πχ (κάτι λίγο πιο κάτω από το Agents of Shield νομίζω είναι πιο κοντά σε περιγραφή). Ένας λόγος που ήθελα να το δω ηταν οι 2 πρωταγωνιστές, ο Copley και η Michelle Forbes (την οποία πάω με 1000 σε όποιο ρόλο κι αν παίξει). Ο πρώτος καταλήγει να σου σπάει λίγο τα νεύρα αρκετές φορές και ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα λίγο να ξεχωρίσω αν έφταιγε ο ρόλος ή ο ηθοποιός. Για να τα λέμε όλα όμως υπήρχαν και κάποιες πολύ καλές στιγμές. Για τη Michelle είμαι biased οπότε δεν έχει νόημα να σχολιάσω . Απ' το trailer-άκι της 2ης πάντως βλέπω ότι μπήκε πολύ νέο cast μέσα (Wheaton, Helfer, Madsen κλπ) που αν μη τι άλλο κάνει τα πράγματα αρκετά πιο ενδιαφέροντα. Σε αναμονή λοιπόν!

Το πήρα από το AthensCon το σαββατοκύριακο που μας πέρασε και ξεκίνησα να το διαβάζω ένα βράδυ λίγο πριν πάω για ύπνο. Κατέληξα να πάω για ύπνο αρκετά αργότερα, αφού δεν είχα την παραμικρή διάθεση να το αφήσω χωρίς να το τελειώσω (παρά το μέγεθος του). Πρόκειται για μια πολύ ποιοτική και αξιόλογη δουλειά. Από τα κόμικς που χαίρεσαι να έχεις στη βιβλιοθήκη σου. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ και η προσθήκη στο τέλος με τα ιστορικά στοιχεία για ότι σχεδόν αναφέρεται εντός του βιβλίου. Αξίζει σίγουρα να του ρίξετε μια ματιά.

Μόλις το τέλειωσα. Εκπληκτική σειρά, πραγματικά οτι καλύτερο έχω δει σε τηλεοπτικό τον τελευταίο καιρό... Έχω πάθει πλάκα με το πόσο καλό ήταν. Και για τον Kingpin ότι και να πούμε είναι λίγο. Ο D' Onofrio δίνει ρέστα. Τον ενσαρκώνει καλύτερα απ' ότι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ... Respect.

Κι όμως, πάνω από 10 χρόνια (και βάλε) μετά από τότε που συζητάγανε τη δημιουργία της συγκεκριμένης σειράς, υπάρχει ξανά ενδιαφέρον! Σχετικές πληροφορίες εδώ: 'Global Frequency' TV Series Gets a Pilot Commitment

Αν κάποιος δεν το πρόλαβε κάποια Κυριακή, μπορεί να βρει εκ των υστέρων εκείνο το τεύχος της εφημερίδας (στα γραφεία της πχ) ή πλέον θα πωλείται μόνο του το ένθετο στα 10€; Φαντάζομαι το δεύτερο αλλά είπα να ρωτήσω μπας και.

Μπράβο παιδιά για την πρόσκληση! Απλά Μπράβο!

Έπεσε κάτι στην αντίληψη μου που είμαι σίγουρος ότι θα ενδιαφέρει πολλούς εδώ μέσα. Το Coursera για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ένα site που προσφέρει πανεπιστημιακά μαθήματα (γνωστών μεγάλων πανεπιστημίων) δωρεάν μέσω του διαδικτύου. Ουσιαστικά φτιάχνετε ένα account, κάνετε έγγραφή στο μάθημα που σας ενδιαφέρει και παρακολουθείτε βιντεάκια με διαλέξεις που ανεβαίνουν κάθε εβδομάδα. Θα βρείτε πάρα πολύ ενδιαφέροντα θέματα σε όλες τις επιστήμες (πχ προγραμματισμό, αστρονομία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, μέχρι και μαγειρική έχει) και πραγματικα αξίζει να ασχοληθεί κάποιος αν έχει το χρόνο. Μάλιστα μπορείτε να δώσετε και εξετάσεις σε πολλά από αυτά και να πάρετε Certificate ότι το παρακολουθήσατε. Τι σχέση έχει όμως αυτό με το Greek Comics; Πολύ απλά, στις 23 Σεπτεμβρίου ξεκινάει ένα course που έχει ως θέμα του τα Comics !!! Comic Books and Graphic Novels (από το University of Colorado) Περισσότερες πληροφορίες έχει στο παραπάνω link καθώς και πλήρες syllabus, περιεχόμενα δηλαδή του μαθήματος. Προσωπικά γράφτηκα με το που το είδα (και αμέσως μετά ήρθα εδώ να το ποστάρω ) και περιμένω τώρα να ξεκινήσει, Φαντάζομαι ότι δε θα είμαι ο μόνος.

Αυτά που μου φάνηκαν "κάπως" ήταν κάποια κλασσικά κλισέ που συναντάς σε πολλές ταινίες. Πχ: Καλώς ή κακώς έχουμε φτάσει να τα θεωρούμε λίγο πολύ αυτονόητα στις ταινίες αυτά οπότε απλά τα προσπερνάμε.

Ως κάποιος που δεν έχει διαβάσει σχεδόν τίποτα από Dredd εδώ και πολλά πολλά χρόνια (μόνο κάποια τεύχη όταν ήμουν μικρός) δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις από την ταινία, ούτε περίμενα να δω κάτι συγκεκριμένο. Ουσιαστικά απλά ήξερα τον χαρακτήρα και ότι είναι "σκληρός" - κυνικός. Βλέποντας την μπορώ να πω ότι τη θεωρώ μια ταινία που βλέπεται ευχάριστα και περνάς καλά το χρόνο σου. Nothing more, nothing less. Με τίποτα δε θα την έλεγα "πατάτα" ή αποτυχία, ούτε όμως τη θεωρώ καμιά υπερπαραγωγή ή την σούπερ ταινιάρα που πρέπει να δουν όλοι. Στα τεχνικά με χάλασε λίγο τo πολύ slow motion (σε κάποιες φάσεις με κούρασε) και 1-2 σεναριακά πραγματάκια που μου φάνηκαν κάπως. Όχι τίποτα χοντρό όμως. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον πάντως το concept του Dredd και ο κόσμος του και ομολογώ ότι με έψησε να ψάξω να διαβάσω καμιά ιστορία.

Ισχύει ο πελάτης που ήταν μπροστά του όταν παίχτηκε η κάρτα. Εκείνη τη στιγμή που παίζεται δηλαδή, αλλάζει η παραγγελία του και παραμένει με την καινούρια ακόμα και αν ο μπροστινός πελάτης αλλάξει αργότερα. Θεματικά, η κάρτα έχει το νόημα ότι μπαίνεις στο μαγαζί και εντυπωσιάζεσαι από το πόσο καθαρό/βρώμικο είναι με αποτέλεσμα να δώσεις/αφαιρέσεις φήμη για το συγκεκριμένο μαγαζί. Απ' τη στιγμή που σε εξυπηρετεί άλλος αυτό δεν ισχύει. Έτσι όπως είναι διατυπωμένη η κάρτα η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και εύκολα μπορεί κάποιος να το παίξει διαφορετικά. Σ' ευχαριστώ για την επισήμανση! Αν έχεις κι άλλες απορίες μου λες.