Νομίζω ότι σας χρωστάω μία εξήγηση...

[Indian]

Φιλαράκια μου καλά, ειλικρινά χαίρομαι που είμαι ξανά κοντά σας. Δεν ξέρω αν σας έλειψα, αλλά εσείς πάρα πολύ. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να σας ζητήσω συγγνώμη για την πολύμηνη απουσία μου και φυσικά νιώθω την ανάγκη να σας δώσω κάποιες εξηγήσεις, τις οποίες σας οφείλω κι αυτό γιατί σας θεωρώ δικούς μου ανθρώπους. Άλλωστε, στα δέκα και πλέον χρόνια που είμαι μέλος στο GC, ποτέ δεν έχω λείψει τόσο. Συνήθως η απουσία μου ήταν το πολύ 4-5 ημέρες κι αυτές όταν έλειπα στο χωριό και δεν είχα ίντερνετ.

 

Ο περασμένος Ιούνιος μπήκε πολύ δυναμικά. Η παρουσία μου στο φόρουμ πήγαινε καλά, έκανα τα σκαναρίσματά μου, καθώς επίσης και τις κριτικές μου και στις 6 του μηνός ήρθε μία ανακοίνωση που με γέμισε άπειρη χαρά και περηφάνια. Μετά από δύο φορές στην ζωή μου στο GC που τιμήθηκα με την θέση του ΜΟΜ, ήρθε η ώρα να ανοίξουν οι πύλες της Διοικητικής Ομάδας και να με δεχτούν οι υπεύθυνοι σαν Moderator. Όπως καταλαβαίνετε, ένιωσα ότι η αγάπη μου και η αφοσίωσή μου στο φόρουμ αυτά τα δέκα χρόνια απέδωσε καρπούς και η θέση του Mod ήταν η υπέρτατη ανταμοιβή κι εκτίμηση προς το πρόσωπό μου. Αμέσως ξεκίνησα το διάβασμα και την ενημέρωση για το ποια θα είναι τα νέα μου καθήκοντα και γέμισα ενέργεια για την συνέχεια.

 

Οι ημέρες κυλούσαν και φτάνουμε στο πρωί της 20ης Ιουνίου (ημέρα Κυριακή), όπου επισκέφτηκα (μετά από έναν χρόνο και πλέον) την Λέσχη. Εκεί συνάντησα καλούς φίλους, μιλήσαμε για το αγαπημένο μας χόμπυ, έμαθα μερικά νέα τα οποία μου άφησαν ένα χαμόγελο στα χείλη και (συν τοις άλλοις) βρήκα μερικά τεύχη για να βουλώσω κάποιες τρύπες και να κλείσω κάποιες σειρές. Ε, τι άλλο να ζητήσει κανείς? Όλη αυτή η χαρά μου ενισχύθηκε με το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά έπαιρνα μία εβδομαδιαία άδεια από την δουλειά και θα πήγαινα στο χωριό για ξεκούραση. Γεμάτος χαρά, επιστρέφω στο σπίτι, θαυμάζω και φωτογραφίζω τα νέα μου αποκτήματα κι ετοιμάζω βαλίτσες για την εξόρμησή μου την επόμενη ημέρα. Δυστυχώς, όμως, η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια…

 

Η ώρα ήταν 22:30 κι ενώ βρισκόμουν στο φόρουμ, το τηλέφωνο χτυπάει. Ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος μου είπε ότι η μητέρα μου δεν είναι καλά. Για την ακρίβεια, την ώρα που έβλεπαν τηλεόραση, έχασε τις αισθήσεις της και την πηγαίνει με το ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο! Πάγωσα κι έχασα την Γη κάτω από τα πόδια μου, αλλά φαντάστηκα ότι θα της έπεσε η πίεση. Φεύγω, λοιπόν, για τα επείγοντα του “Γεννηματάς”, όπου βρίσκω τον πατέρα μου. Ακόμα δεν ήξερε κάτι. Την είχαν πάρει για εξετάσεις. Γύρω στις 02:00 μαθαίνουμε τα άσχημα νέα. Η μητέρα μου είχε υποστεί ένα οξύ εγκεφαλικό… Ήταν σε κρίσιμη κατάσταση και οι γιατροί της μας είπαν ότι οι επόμενες 48 ώρες ήταν κρίσιμες και για την ζωή της, αλλά και για το αν θα έχει αντίληψη ή θα μείνει φυτό! Μετά από δύο ημέρες άνοιξε τα μάτια της και μας κατάλαβε. Οι γιατροί μας είπαν ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο, αλλά ακόμα έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας. Έπρεπε να ρυθμίσουν την καρδιά, να δουν αν υπάρχει πιθανότητα να πάθει σύντομα άλλο εγκεφαλικό, καθώς επίσης και να καταπολεμήσουν το πνευμονικό οίδημα που της προκάλεσε το εγκεφαλικό. Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης. Εννοείται ότι ξέχασα το ταξίδι μου στην Καλαμάτα κι έμενα συνέχεια στο Νοσοκομείο, γεμάτος αγωνία και θλίψη. Όταν μάλιστα έληξε και η άδειά μου και ξεκίνησα την δουλειά, τα πράγματα ζόρισαν περισσότερο. Το πρωί έκανα ταξίδια, το μεσημέρι κοιμόμουν μία ώρα στο φορτηγό σε κάποιο πάρκινγκ στην Εθνική και τα βράδια ξενυχτούσα στο προσκεφάλι της.

 

Έτσι πέρασε ένας ολόκληρος μήνας κι ενώ η μητέρα μου φαίνεται ότι ανέκαμπτε, εγώ κατέρρεα, χάνοντας περίπου 30 κιλά (ευτυχώς που έχω απόθεμα). Στις 22 Ιουλίου πήρε εξιτήριο και την φέραμε στο σπίτι. Της είχαμε ειδικό κρεβάτι και στρώμα, έτρωγε με σωληνάκι από την μύτη, ενώ μέρα παρά μέρα την επισκέπτονταν ο Φυσικοθεραπευτής για να ξεκινήσει ασκήσεις αποκατάστασης. Δεν μπορούσε ακόμα να μπει σε κάποιο Κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο και με όλες τις προηγούμενες κακουχίες παρούσες, πέρασε ακόμα ένας μήνας. Αναθάρρησα γιατί φάνηκε ότι την σκαπούλαρε το κορίτσι μου. Δυστυχώς, πάλι η μοίρα δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη…

 

Στα τέλη του Αυγούστου άρχισε να έχει κάποια δέκατα κι ο γιατρός της χορήγησε μία ισχυρή αντιβίωση. Δυστυχώς, τα δέκατα συνεχίστηκαν και στις 31/08 ο πυρετός της ανέβηκε στο 38. Όταν την επόμενη ημέρα πήγε στο 39, μετά από συνεννόηση με τον γιατρό, αποφασίσαμε να φύγουμε για το Νοσοκομείο, προκειμένου να της χορηγηθεί ενδοφλέβια αντιβίωση. Στο ασθενοφόρο το οξυγόνο της ήταν στο 99 και οι διασώστες ήταν αισιόδοξοι. Όταν, όμως, φτάσαμε στο Θριάσιο, είχε πέσει κάτω από το 60…Αμέσως διασωληνώθηκε, έλεγξαν το ιστορικό της και τις έκαναν κι άλλες εξετάσεις. Όταν βγήκε ο γιατρός για να μας ενημερώσει, ήταν ξεκάθαρος. Είχε ξεκινήσει σηψαιμία στους πνεύμονες (συνεπεία του εγκεφαλικού) και οι ώρες της ήταν πλέον μετρημένες! Έμεινα μαζί της όλη την νύχτα, κρατώντας της το χέρι. Την επόμενη ημέρα, στις 14:00, ήρθαν οι Νοσοκόμες κι ευγενικά μου ζήτησαν να αποχωρήσω γιατί το Νοσοκομείο θα εφημέρευε και (λόγω του COVID) δεν μπορούσα να μείνω. Είπα στην μητέρα μου να μην ανησυχεί κι ότι θα πήγαινα την επόμενη ημέρα να την ξαναδώ. Με κοίταξε με το πιο καθαρό βλέμμα που είχε ποτέ, μου έσφιξε το χέρι και μου έγνεψε καταφατικά. Έφυγα γεμάτος αγωνία και θλίψη. Στις 16:30 με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν ότι…τελείωσε…

 

Η κοριτσάρα μου πέταξε για άλλες γειτονιές στις 03 Σεπτεμβρίου το μεσημέρι. Να πας στο καλό, λοιπόν, χοντρούλα μου (έτσι την αποκαλούσα) και σε ευχαριστώ για ό,τι μου χάρισες. Ελπίζω, τουλάχιστον τον τελευταίο καιρό να σου στάθηκα όσο γινόταν καλύτερα, αλλά δεν μπόρεσα να αποτρέψω το μοιραίο. Να μου φιλήσεις την γιαγιά και τον παππού κι όποτε θέλεις να έρχεσαι στα όνειρά μου να τα λέμε. Εγώ, πάντως, να ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ…Μου λείπεις ήδη…

 

Έτσι, λοιπόν, έχουν τα γεγονότα κι αυτοί ήταν οι λόγοι που στάθηκαν αφορμή να απέχω από το φόρουμ όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Ελπίζω να με κατανοήσετε και να με δικαιολογήσετε.  Θα προσπαθήσω να επανέλθω πλήρως τόσο στο φόρουμ, όσο και στα καθήκοντά μου σαν Συντονιστής, αλλά θα ήθελα λίγο χρόνο να πατήσω και πάλι στα πόδια μου. Σίγουρα όλα θα γίνουν όπως πριν, αλλά αφού στεγνώσει πρώτα η πληγή που μου άνοιξε.

 

 

 

[Manitou]

Πολύ περήφανη θα στέκει η μάνα για το γιο της πάντως....Να τη θυμάσαι γιατί όσο θυμόμαστε τους ανθρώπους μας ζουν μαζί μας. Συλλυπητήρια καλε μας φίλε. Εδώ είμαστε για παρηγοριά μέσα από το χόμπυ μας!!!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 1, 2021 από Manitou

[nikolas12]

Γιάννη μου ειλικρινά δεν έχω φτάσει σε σημείο να θέλω να βουρκώσω με άλλο κείμενο εδώ μέσα. Σαν χθες θυμάμαι που πίναμε τα καφεδάκια μας στη βεράντα της Λέσχης και συζητάγαμε διάφορα ενδιαφέροντα σχέδια. Δε μπορώ να πιστέψω ότι πέρασες μια τόσο δύσκολη και επώδυνη ψυχολογικά κατάσταση. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια από τα βάθη της καρδιάς μου και να ζήσετε να τη θυμόσαστε. Πάρε το χρόνο σου για να ενταχθείς και να ξεκινήσεις ξανά να διαβάζεις και να γράφεις και όποτε θέλεις, αν θέλεις στείλε μου ένα μήνυμα να πάμε στη Λέσχη μαζί και με άλλους φίλους, να συζητήσουμε και να περάσουμε καλά συζητώντας για κόμικς και άλλα θέματα, αν πιστεύεις ότι αυτό θα σε κάνει να νιώσεις λίγο καλύτερα  

[MARIELOS]

Έχει τεράστια σημασία το ότι μοιράζεσαι μια τέτοια προσωπική στιγμή μαζί μας. Προσωπικά νιώθω συγκλονισμένος χωρίς να σε ξέρω καλέ μου άνθρωπε. Αργά ή γρήγορα θα μαζευτούμε όλοι εκεί στο μεγάλο φόρουμ,  μέχρι τότε μαζεύουμε τα κομμάτια μας και συνεχίζουμε. Προσωπικά τα κόμικς με βοήθησαν πολύ σε παρόμοια γεγονότα που έζησα. Να θυμάσαι ότι καμία μανούλα δεν θέλει να βλέπει από κει ψηλά το παιδί της στεναχωρημένο. Καλή δύναμη Ινδιάνο...

[Lord Makro]

Πω πω... συλλυπητήρια φίλε...

 

[albert]

Γιαννη μου ειλικρινα συλληπητηρια!

Δε φανταστηκα τι Γολγοθα περνουσες με την μανουλα σου.Ας ειναι η ψυχη της αναπαυμενη.

Οταν νιωσεις καλυτερα θα τα πουμε κι απο κοντα.

[Θοδωρής Καραπάνος]

Αγαπητέ @ Indian ,

 

 

  Αυτό που πέρασες ήταν εξαιρετικά οδυνηρό κι επώδυνο. Απ' τα χειρότερα πράγματα που μπορώ να σκεφτώ είναι η απώλεια του γονιού και ειδικά της μάνας. Ελπίζω να συνέλθεις σύντομα απ' αυτό το τεράστιο ψυχικό σοκ που πέρασες και να πατήσεις γερά και σταθερά στα δύο σου πόδια. Τα συλλυπητήριά μου και σού εύχομαι ό,τι καλύτερο κι από εδώ και πέρα μόνο ευχάριστες ειδήσεις.

[archon]

Σχεδόν καρμπόν ιστορία δικιά μου, το 2015...

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι την έχω και την περιποιούμαι, αλλά δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό η κακό...

Να είναι ένας άνθρωπος καθηλωμένος στο κρεβάτι και να βασανίζεται ξέροντας ότι βασανίζει και τους άλλους...

Εγώ για το παιδί μου, δε θα το'θελα ποτέ αυτό και από τότε λέω, ο Θεός να με πάρει όρθιο...

 

Άτιμο πράγμα το Levine...

 

Κουράγιο... Να ζήσεις να τη θυμάσαι τη μανούλα σου...

[nikos99]

Δεν έχω λόγια 

τα θερμά μου συλλυπητήρια  

καλο κουράγιο 

[Ion]

Θερμά συλλυπητήρια βρε Γιάννη! Η απουσία σου ήταν αισθητή από το φόρουμ και ήξερα ότι θα είχες σοβαρό λόγο για να απέχεις τόσο, αλλά πολύ κρίμα που τελικά ήταν αυτός ο λόγος!

[Laz33]

Φίλε @ Indian έχω πάνω από μήνα που έμαθα τα δυσάρεστα.
Είχα ανησυχήσει για σένα γιατί ήδη απ΄τον Αύγουστο είχα πάρει χαμπάρι ότι είχες καιρό να μπεις στο φόρουμ.
Ρώτησα τον Πρόεδρο (Valtasar) στις 18 Σεπτέμβρη (έχω ακόμα κρατημένο το μήνυμα) αν ξέρει κάτι και αν είσαι καλά.

Kι εκεί έμαθα
Να΄σαι γερός εσύ και η οικογένειά σου να θυμάστε τη μητέρα σου.
Συλλυπητήρια κι από μένα.

Συνήθως ο χρόνος βοηθάει να ξεπεράσουμε τέτοια γεγονότα και ν΄ανέβουμε ψυχολογικά.
Εύχομαι να συμβεί και τώρα

Προσωπικά μού έλειψαν τα σχόλιά σου και οι αναλύσεις για τα κόμικς που διάβασες. Πάρε το χρόνο σου και περιμένω να επιστρέψεις δυναμικά

 

[Mandrake]

Είχα ανησυχήσει όλον αυτό τον καιρό που δε σε έβλεπα και νόμιζα ότι κάτι σου συνέβη, μέχρι χθες-προχθές που μπήκα στο προφίλ σου και διαπίστωσα ότι όντως λείπεις ολόκληρους μήνες... Τα θερμά μου συλληπητήρια για το χαμό σας φίλε Γιάννη και να είστε γεροί να τη θυμάστε..! Κουράγιο...

[Indian]

Παιδιά, σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τα μηνύματα συμπαράστασης και για τις ευχές σας. Ένιωθα ότι έπρεπε να σας ενημερώσω για να μην νομίζετε ότι σας αγνόησα αυτούς τους μήνες, οι οποίοι ομολογώ ότι ήταν πολύ επώδυνοι, τόσο σωματικά, όσο (και περισσότερο) ψυχολογικά. 

 

Ξέρω ότι η συγκεκριμένη απώλεια είναι φυσιολογική και μέσα στην ζωή, αλλά παραδέχομαι ότι ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Ο χρόνος, πιστεύω, ότι θα απαλύνει τις πληγές. Και μπορεί όλη την ημέρα με την οδήγηση να ξεχνιέμαι, τα βράδια όμως δεν περνάνε με τίποτα...

 

Ευτυχώς, που υπάρχουν τα κόμικς, το GC και η Λέσχη, που θα με βοηθήσουν να ξεχαστώ πιο γρήγορα.  

 

 

[albertus magnus]

@ Indian   πολλα πολλα συλληπητηρια.  Ελπιζω το οτι τα μοιραστηκες μαζι μας να σε βοηθησει στην περιοδο του πενθους σου και να ηρεμησεις και να ξαναβρεις τους ρυθμους σου σιγα σιγα σε ολους τους τομεις.   Η απουσια σου ηταν εμφανης εδω μεσα και θα χαρω ειλικρινα να σε ξαναδω.  Εκανα και εγω πολλες απουσιες τους τελευταιους 2 μηνες (πολυ προσφατα δηλ 4-5 μερες ειναι που μπορω και μπαινω στο φορουμ με φυσιολογικους ρυθμους δηλ καθημερινα) λογω θεματων υγειας οποτε σε νιωθω. Καλο κουραγιο.

[hudson]

Φίλε @ Indian τα θερμά  μου συλλυπητήρια.

Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις (πριν 5 περίπου χρόνια έχασα και εγώ τον πατέρα μου), να ξέρεις πάντως ότι ο χρόνος, αργά ή γρήγορα, τα γιατρεύει όλα.

Όποτε νιώσεις έτοιμος εδώ είμαστε, αυτή η μεγάλη παρέα σε περιμένει και προσωπικά ανυπομονώ να ξαναδιαβάσω τις αναλύσεις/κριτικές "σεντόνια" σου .

[Silver Surfer]

Τα θερμά μου συλλυπητήρια και καλή ανάπαυση στην μητέρα σου. Χωρίς να γνωριζόμαστε, πέραν των αναρτήσεων στο φόρουμ, συγκινήθηκα πραγματικά και σου εύχομαι καλό κουράγιο κι ο χρόνος ν' απαλύνει τον πόνο σου. Σε ότι χρειαστείς και μπορούμε να βοηθήσουμε κάπως, να μας ενημερώσεις.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 2, 2021 από Silver Surfer

[papous26]

Τα θερμά συλλυπητήρια μου και ζωή σε εσάς. Να ζήσετε, να την θυμάστε.

[Μενίγ Πουαγώ]

Ο Γιάννης είναι από τους πρώτους πραγματικούς φίλους που έκανα εδώ μέσα. Έχουμε περάσει πάρα πολλές ώρες με γέλια, συζητήσεις, μετακομίσεις. Που πλέον τον θεωρώ αδελφό μου. Υπέροχος και καλόκαρδος άνθρωπος. Ευχάριστος στην συζήτηση και με μεγάλο εύρος γνώσεων. Τα άσχημα νέα τα έμαθα από τον Πρόεδρο και πραγματικά συγκλονίστηκα. Θερμά συλλυπητήρια  φίλε μου Γιάννη. Θεωρώ ότι καλύτερα που δε βασανίστηκε πολύ. Θα συμφωνήσω με τον φίλτατο @ archon άνωθεν.

Πάρε όσο χρόνο θέλεις. Είναι πάρα πολύ δύσκολο το καταλαβαίνω. Για όλους σας. Κάνε κάτι να απασχολείς το μυαλό σου. Διότι η αδράνεια φέρνει σκέψεις. Οι τρεις τους από εκεί επάνω θα σε θέλουν χαμογελαστό. Πάλεψε το! Μπορείς! Ανέφερε ο Νικόλας πιο πάνω περί καφέ που πρότεινα και στο φωναχτόκουτο εχθές. Εννοείται πως θα το κανονίσουμε.

Καλή σας δύναμη φιλαράκο μου... Να ζήσετε να την μνημονεύετε... ...

[olyssesmoore]

Συλλυπητήρια για το χαμό της μητέρας σου! Πιστεύω ότι και να πούμε είναι λίγο!

Πάντως κρίνοντας από την πλάκα που κανείς σε κάποια σημεία της ανάρτησής σου δείχνει πόσο δυνατός δείχνεις! Πχ εκεί που αναφέρεις για τα κιλά που έχασες κι ότι έχεις απόθεμα...

Θα χαρούμε να περάσουν γρήγορα οι μέρες να ορθοποδήσεις και να επιστρέψεις δριμύτερος με αναλύσεις και τα τοιάυτα στο φόρουμ!

[fotdim]

Φίλε Γιάννη συλλυπητήρια για την απώλεια της μητέρας σου. Να ζήσετε να την θυμάστε.

[apetoussis82]

Φίλε μου @ Indian , θερμά συλλυπητήρια και καλή δύναμη να ορθοποδήσετε γρήγορα.

 

Πρόσεξα από καιρό την απουσία σου και σκέφτηκα ότι ίσως ήσουν στο χωριό όπως μας έλεγες κι άλλες φορές. Μετά πρόσεξα ότι περνούσαν οι μήνες (και στην πορεία πρόσεξα και τη μείωση του ενδιαφέροντος στο Ντίσνεϋ κλαμπ και στα σκαναρίσματα των τίτλων που μας ενδιαφέρουν -έμεινε ο @ Μενίγ Πουαγώ  μόνος στον αγώνα). Και τη μέρα που ήμουν έτοιμος να ρωτήσω τον Μενίγ ή τον Βαλτ αν ξέρουν τι σου συνέβη, σε βλέπω ξανά συνδεδεμένο  Καλή δύναμη λοιπόν, κι ο Θεός μαζί σας!

[Θεόδωρος]

Η απώλεια του γονέα και ειδικότερα της μητέρας - του ανθρώπου που σε έφερε στον κόσμο - είναι μια από τις πιο επώδυνες εμπειρίες που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια του βίου του, ανεξαρτήτως του χρονικού διαστήματος στο οποίο αυτή θα επέλθει. Πρωτίστως, να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια για τη βαριά αυτή απώλεια. Εύχομαι να είσαι γερός, να ζήσεις, να τη θυμάσαι και να την μνημονεύεις. Δευτερευόντως, να σου εκφράσω τα ειλικρινή συγχαρητήρια για το γεγονός ότι στάθηκες δίπλα της σε αυτήν την ύστατη μάχη. Δεν είναι εύκολα τα κρεβάτια του νοσοκομείου, δεν είναι εύκολα τα ασθενοφόρα. Θέλει δύναμη, θάρρος, αγάπη και φαίνεται ότι τα διαθέτεις όλα στον πολλαπλάσιο βαθμό. Κάποτε ρώτησαν τον Γεννηματά αν φοβάται τον θάνατο. "Όχι" απάντησε. "Αλλά φοβάμαι την διαδρομή προς τον θάνατο". Σε όλη αυτή τη διαδρομή εσύ στάθηκες δίπλα στη μητέρα σου που σε είχε ανάγκη, έκανες ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό και αυτό είναι κάτι το οποίο - έστω και σε ένα μικρό βαθμό - θα πρέπει να μετριάσει τον πόνο σου. 

[leonidio]

Θερμά και ολόψυχα συλλυπητήρια, Γιάννη μου. Η απώλεια των γονιών είναι πάντα επώδυνη.  Σου εύχομαι καλή δύναμη και να σκέφτεσαι, ότι ήταν πολύ περήφανη για σένα και για τις χαρές, που της προσέφερες όλα αυτά τα χρόνια. 

[paola]

Γιαννη μου σου γραφω με μεγαλη καθυστερηση.Τωρα διαβασα το μηνυμα σου εδω (εχω χαθει λιγο λογω ελλειψης χρονου)

Θερμα συλλυπητηρια Λυπαμαι παρα πολυ για την μαμα σου. Να ζησετε να την θυμοσαστε.

Ειμαι σιγουρη οτι ηταν πολυ περηφανη που σε ειχε γιο.

Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια.

 

[DM64007]

Φίλε @ Indian  ότι και να πω είναι λίγο. Πριν από μερικά μόλις λεπτά διάβασα την ανακοίνωσή σου. Είναι δύσκολη η απώλεια της μητέρας. 

Τα θερμά μου συλληπτήρια σε εσένα και τους οικίους σου. 

 

On 11/1/2021 at 9:51 PM, Indian said:

Ελπίζω να με κατανοήσετε και να με δικαιολογήσετε.

Και μόνο που μπήκες στον κόπο ύστερα από αυτό το ψυχικό δράμα που πέρασες να μας ζητάς να σε δικαιολογήσουμε, με κάνεις να ντρέπομαι πάρα πολύ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην κατανοεί τη θέση σου. 

[Popeyefun]

Καλησπέρα,

συλληπητυρια. Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Ειναι μια πολυ δύσκολη στιγμή. 

(Επισης συγνωμη που άργησα να απαντήσω τώρα το είδα)

 

Να σε καλα εσυ και όλη η οικογενια σου να θυμάστε την μητέρα σου

 

 

[christs]

Γιαννη τα θερμα μου συλληπητηρια για το χαμο του ανθρώπου σου, να εισαι γερος να τη θυμασαι παντοτε και να σε συντροφευει από εκει ψηλα εστω και νοητα.

[Hayate]

Θερμά συλλυπητήρια και καλή δύναμη σε αυτή σου τη δοκιμασία, θα έρθει και η στιγμή που ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο... 

[φλοκ]

Γιάνναρε να είσαι πάντα καλά και να την θυμάσαι με αγάπη.

Σίγουρα θα ήταν πολύ περήφανη έχοντας ένα γιό σαν και σένα .

Τώρα μόλις έμαθα την δεύτερη άσχημη είδηση της ημέρας ,διαβάζοντάς σε στο θέμα του Παναγιώτη.

Θερμά  συλλυπητήρια  για την απώλεια 

[Λύκος του Οντάριο]

Γιάννη τα θερμά μου συλλυπητήρια 

Καλό Παράδεισο να έχει