nikolas12

Πολύ αγαπημένο περιοδικό το Ντόναλντ. Αν και φανατικός του Αλμανάκο, το αγόραζα συχνά, μου άρεσε ιδιαίτερα η κοινή θεματική που ακολουθούσε στα τεύχη του. Προσωπικό αγαπημένο τεύχος ήταν το 79 που είχε μόνο ποδοσφαιρικές ιστορίες, τις οποίες λάτρεψα και πρόσφατα το ξαναδιάβασα. Το Ντόναλντ του Τερζόπουλου ήταν ο ορισμός του τίμιου, δεν είχε μέσα τα αριστουργήματα, δεν είχε όμως και κάτι το αδιάφορο. Ήταν σαν 80s action movie που τη βλέπεις για τον πρωταγωνιστή. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά θα διασκεδάσεις με την ψυχή σου. Της Καθημερινής το πήρα πρόσφατα, σε διάφορες φάσεις, αλλά λίγο το ότι είχε κυρίως 2-3 σχεδιαστές, λίγο οι σκανδιναβικές ιστορίες, δεν έβρισκα ιδιαίτερο νόημα να το συνεχίσω, οπότε πιο πολύ διαβάζω κριτικές από εδώ για να δω αν αξίζει όντως κάποιο τεύχος. Άσχετο, αλλά Γιώργο μου αρέσει πολύ η σκηνοθεσία τη στιγμή που θέλεις να κάνεις rant με την κάμερα να ζουμάρει και να βγαίνει το Please Stand By. Θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις και με αυτό να βγαίνει στο κόψιμο του rant, η μουσικούλα το κάνει απλά τέλειο. Και πάλι εξαιρετικό βίντεο, περιμένω εναγωνίως ένα αφιέρωμα στο αγαπημένο μου Αλμανάκο.

Πραγματικά είμαι πάρα πολύ χαρούμενος με όσα μας μετέφερε ο Γιώργος από επίσημη πηγή, πλέον δε χρειάζεται να ανησυχούμε καν για κόψιμο της συλλογής, αλλά περισσότερο αναμένουμε το πως θα επεκταθεί και με ποιους τόμους. Επίσης θα πω ότι αφενός θα έρθουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια σε συνεργασία με τη gb-publishing οπότε αναμένετε ενημερώσεις και αφετέρου μάλλον δε θα έχουμε την αγωνία του να συζητήσουμε τον επόμενο τόμο την Τετάρτη ή την Πέμπτη, θα έχουμε καλύτερη πληροφόρηση οπότε θα αναζωπυρωθεί πάρα πολύ και η συζήτηση στην κρυστάλλινη σφαίρα μας Μιλάς με γρίφους γέροντα, θα μου πεις, εγώ λέω υπομονή, γιατί πραγματικά είμαι κατενθουσιασμένος με όσα έρχονται

Σύνοψη από την εκδοτική Ο Σούπερμαν. Ο Μπάτμαν. Η Γουόντερ Γούμαν. Ο Άκουαμαν. Ο Φλας. Ο Σάιμποργκ. Ο Γκριν Λάντερν. Η Χόκγκερλ. Ο Αρειανός Ανθρωποκυνηγός. Εννέα ήρωες με δυνάμεις τόσο διαφορετικές όσο και οι προσωπικότητές τους, που έχουν όμως ένα κοινό: Την αφοσίωση στην υπεράσπιση της Γης. Είναι η Λεγεώνα της Δικαιοσύνης. Και δεν έχουν ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Την αποκαλούν η Ολότητα: Η συγκεντρωτική ουσία της μυστικής πηγής όλων των πραγμάτων. Όταν τσακίζεται κατά την προσγείωσή της στην έρημο της Νεβάδα, όλοι και όλα που έρχονται σε επαφή μαζί της…αλλάζουν. Και δύναμη σαν αυτή, ελκύει τους πεινασμένους για δύναμη. Τους τρελούς, τους ανηλεείς, τους τερατώδεις. Τη Λεγεώνα του Ολέθρου. Ο Λεξ Λούθορ έχει συγκεντρώσει τις αρχι-νεμέσεις της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης –τον Σινέτρο, τον Μπλακ Μάντα, την Τσίταχ, τον Γκορίλα Γκροντ και τον ίδιο τον Τζόκερ– σε μια ασταμάτητη συμμαχία, που αποσκοπεί να αρπάξει την Ολότητα και να την χρησιμοποιήσει για τα δικά της ανείπωτα σχέδια, αρχίζοντας με ένα ολοκαίνουριο Σώμα Λάντερν… Η ιστορία έως τώρα Το συγκεκριμένο αφιέρωμα για τον τόμο της Λεγεώνας των Υπερηρώων που κυκλοφορεί είναι αρκετά δύσκολο, καθώς για κάποιον που δεν έχει ακολουθήσει την ιστορία είναι λίγο χαώδες. Όμως είμαστε εδώ για να τα συζητήσουμε και να τα ξεδιαλύνουμε όλα. Σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, θα λέγαμε ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι ένα ακόμα μέρος από την εξερεύνηση του Scott Snyder στο σύγχρονο DC Universe. Αναλυτικά το έργο του Scott Snyder μπορείτε να το βρείτε εδώ. Ωστόσο μετά το run του για το New 52 Batman, ιστορίες του οποίου έχουμε δει στα ελληνικά, βλέπε δύο τόμοι του Court of Owls από Anubis, Endgame και Θάνατος της Οικογένειας από Οξύ, ο Snyder γύρισε με το Dark Nights: Metal, μια επική περιπέτεια 6 τευχών με την πλήρη ιστορία να διαθέτει πολύ περισσότερα τεύχη μαζί με τα tie-ins. Διαβάζοντας τον αναλυτικό οδηγό της ιστορίας, μπορείτε να προετοιμάζεστε για το run του συγγραφέα στο Justice League. Ο Snyder λοιπόν στο Metal χρησιμοποίησε τη Λεγεώνα των Υπερηρώων εξερευνώντας τις δυνατότητες του Source Wall και εισάγει το Σκοτεινό Πολυσύμπαν ή Dark Multiverse, καθώς και τους Dark Knights και τον Barbatos. Αμέσως μετά ακολουθεί το Justice League: No Justice, ένας μικρός τίτλος ο οποίος όμως κρίνεται σχεδόν απαραίτητος για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας που βλέπουμε σήμερα. Με το No Justice, η DC κάνει ένα reset των τίτλων της Justice League, της Justice League Dark και της Justice League Odyssey. Η Ολότητα λοιπόν είναι η συγκεντρωτική έκδοση των πρώτων εφτά τευχών της σειράς Justice League, της οποίας το σενάριο αναλαμβάνει ο Scott Snyder και το σχέδιο οι Jorge Jimenez, Jim Cheung και Doug Mahnke. Συνολικά το run του Snyder είχε πέντε συγκεντρωτικές εκδόσεις, οι οποίες λειτούργησαν σαν μεταβατικός τίτλος για το επόμενο μεγάλο event, Dark Nights: Death Metal που ολοκληρώθηκε φέτος τον Ιανουάριο. Η νέα σύνθεση της Justice League και η ιστορία της Ολότητας Μετά το New 52 συνέβησαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση της Justice League, με κάποιες από αυτές να μοιάζουν αδύναμες, ο Snyder ωστόσο επιλέγει εννιά αρκετά δυνατούς και δημοφιλείς ήρωες για να απαρτίσουν την ομάδα. Είναι οι Superman, Batman, Wonder Woman, Martian Manhunter, Cyborg, Aquaman, Flash, Green Lantern (συγκεκριμένα ο Jon Stewart) και Hawkgirl! Βασικοί άξονες των όσων συμβαίνουν είναι τα γεγονότα του Metal και του No Justice και καλό θα ήταν να τα έχετε διαβάσει ή να τα διαβάσετε πριν ξεκινήσετε αυτόν τον τόμο. Σημαντικές είναι και κάποιες μικρολεπτομέρειες σχετικά με τη συμμετοχή του Lex Luthor στη Justice League. Μετά τα όσα συνέβησαν με το Source Wall στο Metal και το No Justice, απελευθερώνεται η Ολότητα, η αρχαιότερη μορφή ενέργειας στο σύμπαν, βασικός πυρήνας δημιουργίας του Πολυσύμπαντος, ενώ εμπεριέχει τη γνώση του πως και από ποιον δημιουργήθηκε. Στο τέλος λοιπόν του πρώτου τεύχους, η Ολότητα θα προσγειωθεί στη Nevada και η δύναμη της, οι δυνατότητες της και η απόλυτη γνώση που κρύβει μέσα της θα οδηγήσουν σε μια πολύ σπουδαία κόντρα. Από τη μία πλευρά βρίσκεται η Justice League που απαρτίζεται από τους εννιά ήρωες που αναφέραμε, ενώ από την άλλη βρίσκεται η Legion of Doom ή Λεγεώνα του Ολέθρου, αρχηγός της οποίας είναι ο Lex Luthor και μαζί του έχει φέρει πολύ μεγάλους κακούς, επιλέγοντας την αρχινέμεση σχεδόν για κάθε ήρωα της Justice League. Sinestro, Gorilla Grodd, Joker, Cheetah και Black Manta βρίσκονται δίπλα του και όπως είναι φυσικό οι μάχες είναι πολλές κι έντονες. Εδώ τελειώνουν όσα θέλω να αναφέρω για την υπόθεση, καθώς δε χρειάζεται να προβούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες. Καλώς ή κακώς λατρεύω τη γραφή του Scott Snyder, αν και θεωρώ ότι ένα από τα ελαττώματα του (που φάνηκε αρκετά σε διάφορα σημεία του Batman run του) κάνει κι εδώ την εμφάνισή του, το οποίο είναι ότι γεμίζει με πολύ κείμενο κάποιες σελίδες με αποτέλεσμα να μην αφήνει το σχέδιο και τον αναγνώστη να αναπνεύσουν. Ωστόσο αποτελεί γενικά ένα ακόμα πάρα πολύ διασκεδαστικό κεφάλαιο του τρίπτυχου Metal-Source Wall-Multiverse με τον Snyder να έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιήσει πολλούς ήρωες και κακούς σε ενδιαφέροντες συνδυασμούς και φυσικά πολλές μάχες. Εκτός αυτού αρκετά δευτερεύοντα μέλη της Λεγεώνας θα έχουν το δικό τους spotlight, ενώ εισάγονται και νέα στοιχεία για τη μυθολογία τους. Το σχέδιο Έχουμε τρεις σχεδιαστές και δυστυχώς το στυλ τους διαφέρει, οπότε καθένας μπορεί να παρατηρήσει αποκλίσεις ανάλογα με το γούστο του. Ο Doug Mahnke είναι κατ’ εμέ ένας από τους υποτιμημένους σχεδιαστές της Justice League, έχοντας κάποια εξαιρετικά τεύχη στο New 52 με τον Geoff Johns. Εδώ σχεδιάζει το πέμπτο τεύχος και η δουλειά του είναι και πάλι φανταστική, ειδικά στην απόδοση των προσώπων. Δε με ενθουσίασαν το πρώτο και το τελευταίο τεύχος του Jim Cheung, παρουσιάζει κατ' εμέ σκαμπανεβάσματα, γιατί κάποια καρέ του είναι μεγάλα και εντυπωσιακά, ειδικά τα στατικά, ενώ άλλα δεν παρουσιάζουν την ίδια ζωντάνια και λείπει κάπως η λεπτομέρεια. Τέλος το υπόλοιπο κόμικ σχεδιάζει ο Jorge Jimenez, πολύ όμορφο σχέδιο και ειδικά οι μάχες του με εντυπωσίασαν παρουσιάζοντας μεγάλη ποικιλία. Συνολικά όσον αφορά τον σχεδιαστικό τομέα, το βρήκα αρκετά καλό, χωρίς να ενθουσιαστώ όπως θα γινόταν αν το αναλάμβανε όλο ο Mahnke ή ο Jason Fabok. Νομίζω όμως ότι προσθέτει κάτι καινούριο όμως στη γραφή του Snyder που τον έχουμε συνδυάσει με τον Capullo, είναι σίγουρα λιγότερο σκοτεινό και με πιο πλούσιο σε χρώματα από τα Batman του κι αυτό το κρίνω σαν θετικό. Η έκδοση Το εξηγούσα και στο θρεντ του Venom: Rex, ότι η Οξύ έχει μπει σε μια διαφορετική εκδοτική λογική. Ναι μεν θέλει να προσφέρει αυτοτελείς περιπέτειες, αλλά θέλει και οι τίτλοι της να παρουσιάζουν μια συνάφεια και σύνδεση μεταξύ τους. Πρώτα λοιπόν εξέδωσαν δύο ιστορίες του Batman από τον Snyder, ύστερα μας έδωσαν το Dark Nights: Metal, ωστόσο δε μπορούσαν να πάνε κατευθείαν στο επόμενο event, το Death Metal, καθώς δε θα καταλαβαίναμε τίποτα. Το Justice League Vol. 1: Η Ολότητα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο, αλλά και τα άλλα τέσσερα trades του Snyder είναι σημαντικά, ειδικά το τελευταίο. Προσωπικά, το Vol. 1 στον τίτλο, με προϊδεάζει θετικά ότι ίσως δούμε κάποια συνέχεια του. Αν φυσικά πάμε για το Death Metal όπως πιστεύω ότι θα γίνει βάσει επιλογών. Και εννοείται αν σε όλο αυτό δούμε και κανένα The Batman Who Laughs θα είναι καλοδεχούμενο. Η έκδοση έρχεται ως συνήθως με τα γνωστά στάνταρ της Οξύ και το σύνηθες μέγεθος της. Είναι μία πραγματικά εξαιρετική επιλογή για την εκδοτική, καθώς όλο αυτό που ξεκίνησε ο Scott Snyder με το Metal είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μας έχει προσφέρει η DC και είναι θετικό που ο εκδότης σκέφτεται με ποιον τρόπο να βγουν οι τίτλοι χρονικά κι ας απουσιάζει το No Justice. Αν λοιπόν έχετε ακολουθήσει τις εκδόσεις αυτές, το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι μια διασκεδαστικότατη περιπέτεια της Justice League με εισαγωγικό χαρακτήρα για τη μεγαλύτερη ιστορία γύρω από το Πολυσύμπαν. Καλή ανάγνωση σε όλους

Θα σας φτιάχνω memes μέχρι να ηρεμήσετε Πλάκα πλάκα πρέπει να τα μαζέψω σε ένα αρθράκι

Είναι τόσο ανάξιο σχολιασμού όλο αυτό που γίνεται στο ΚΟΜΙΞ που προτιμώ ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν τις αναλύσεις τους και να απολαμβάνω τα γραπτά και τις γνώσεις και εγώ να φτιάξω κανένα meme (αυτή τη φορά πιο ψαγμένο) να γελάσουμε. Πολύ κρίμα πλέον.

Ευχαριστώ πολύ Χρήστο, με πιάνεις 100% προετοιμασμένο Αυτός είναι ένας οδηγός που έχω φτιάξει για το Doomsday Clock και πως να το διαβάσεις. Όπως όμως τον έχω γράψει, συγκεντρώνω χωρίς spoilers τα στοιχεία που θα χρειαστούν από κάθε κόμικ και τα οποία θα συναντήσεις στο Doomsday Clock. Αν ήθελες να το ακολουθήσεις σε τουλάχιστον βασικό επίπεδο, προτείνω Rebirth-Κονκάρδα από Anubis, από την άλλη επειδή δεν έχεις τόση εμπειρία, μπορεί πιο πολύ να σε μπερδέψουν. Οπότε για μένα, διάβασε τον οδηγό, δες και τα σχόλια που προσθέτουμε διάφορα με τον @Tsaklas και τον @Νίκος Τσιλοπάνος να πάρεις μια ιδέα για μικρά στοιχεία όπως εμφανίσεις χαρακτήρων που θα σου χρειαστούν και ύστερα διάβασε το Doomsday Clock, νομίζω θα είσαι οκ Και εννοείται αν έχεις απορία, είμαι εδώ να σου τη λύσω

Δεν έχει τόσο μεγάλο ρόλο ο Miles Morales για να χρειαστεί να έχεις πρότερες γνώσεις για τον χαρακτήρα του. Στόχος είναι να ειπωθεί η ιστορία του Venom και του Klyntar και χωρίς να ξέρω τίποτα, νομίζω ότι το πάνε για το Absolute Carnage αργά ή γρήγορα. Γενικά η Οξύ δεν κάνει επιλογές που συνδέονται μεταξύ τους, παλιά προτιμούσε καλές αυτοτελείς ιστορίες και τώρα μπαίνει στο τρυπάκι να βγάζει επιλογές του ίδιου συγγραφέα σε ενιαία ιστορία (π.χ Metal --> The Totality και αυτό μετά να οδηγήσει στο Death Metal) ή συνέχεια αυτοτελών ιστοριών (π.χ. White Knight που θα οδηγήσει στο Curse of the White Knight). Εγώ ελπίζω πολύ ότι θα δούμε Miles Morales κάποια στιγμή στα ελληνικά με πιθανότερη τη Hachette, γιατί η Οξύ πλέον δίνει έμφαση σε πιο πρόσφατες εκδόσεις με καλό buzz στο εξωτερικό

Έδωσαν μεγαλύτερο διάστημα να ξεκινήσουν οι προπαραγγελίες σε σχέση με το συνηθισμένο. Σκέψου δηλαδή ότι όταν ανέβηκαν στο e-shop και μπορούσες να παραγγείλεις, εμείς δεν είχαμε πάρει καν στα χέρια μας τα promo pages που ανεβάζουμε στο τόπικ της Οξύ, ενώ συνήθως τα ανεβάζουμε αρκετές μέρες πριν την κυκλοφορία Από τη στιγμή που ξεκινάνε οι παραδόσεις, χρειάζονται 1-3 εργάσιμες, δεν έχω τσεκάρει αν έχει ανέβει σε άλλα σάιτ εκτός της Brainfood Πάντως όταν το πάρεις στα χέρια σου και επειδή έχεις δει το buzz με Donny Cates, περιμένω τη γνώμη σου

Ένα από τα τεύχη της συλλογής που περιμέναμε περισσότερο από κάθε άλλο ήρθε επιτέλους στα ελληνικά. Το Spider-Man: Απώλεια κυκλοφόρησε και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο βρίσκονται στη βάση. Να προσθέσω ότι ο σημερινός τόμος είναι σε μετάφραση του @Ilias. Μεταφέρθηκαν στη βάση Επόμενος τόμος όπως ξέρουμε καιρό, η συνέχεια του X-Men: E is for Extinction, το X-Men: Imperial ή Αυτοκρατορική Εισβολή στα ελληνικά.

Σύνοψη από την εκδοτική ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ, ΕΝΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΓΟΝΟ ΚΑΚΟ ΞΥΠΝΗΣΕ. ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΤΙ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΚΟ στον πιο φαύλο από τους χρήστες ιστών αράχνης: Τον Βένομ! Ο συμβιωτής μπορεί να είναι ένας Φονικός Προστάτης Αθώων στη Νέα Υόρκη, αλλά αυτή η πρωτοεμφανιζόμενη απειλή μπορεί κάλλιστα να αναγκάσει τον Βένομ να παραιτηθεί από όλα όσα αγαπά –συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου ξενιστή του, Έντι Μπροκ! Ενώ ο Έντι και ο Βένομ επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τη Νέα Υόρκη ενάντια στον πιο πανίσχυρο εχθρό που έχουν αντιμετωπίσει ποτέ, υπάρχει κάτι ακόμη που στέκεται εμπόδιο στον δρόμο τους: Ο Μάιλς Μοράλες, ο Σπάιντερ-Μαν! Δύο από τους πιο δημοφιλείς δημιουργούς κόμικς σήμερα, ο Donny Cates και ο Ryan Stegman, ενώνουν τις δυνάμεις τους και στο VENOM – REX βάζουν τον Βένομ να αντιμετωπίσει έναν εφιάλτη που ετοιμαζόταν εδώ και χίλια χρόνια! Μια νέα αρχή για τον Venom Λίγοι περίμεναν αυτό που συνέβη το 2018 με τον Venom. Η αλήθεια είναι πως μια δεκαετία που για τη Marvel σημαδεύτηκε από αστάθεια και συνεχή relaunches τίτλων, για τον ήρωα δε βρέθηκε κάποιος δημιουργός που να προσδώσει κάτι το καινούριο όπως ας πούμε έκανε ο Tom King στα 12 τεύχη του The Vision. Υπήρξε μια σειρά από τον Mike Costa το 2016, ενώ αρκετά αξιόλογο run είχε ο Remender το 2011 σε έναν τίτλο που έχουμε δει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ. Το 2018 γίνεται ένα ακόμα relaunch, αλλά θα αποδειχθεί πολύ κομβικό. Το τιμόνι αναλαμβάνει ένας νέος συγγραφέας, ο Donny Cates με πολλές φρέσκιες ιδέες που προσθέτουν πάρα πολλά ολοκαίνουρια στοιχεία στο lore του Venom και φυσικά παράγει ιστορίες και για άλλους χαρακτήρες του δικού του σύμπαντος όπως του Carnage, το οποίο φυσικά επηρεάζει και τον Spider-Man. Μαζί του στο Rex βρίσκουμε τον Ryan Stegman, έναν επίσης ελπιδοφόρο καλλιτέχνη του οποίου η καριέρα απογειώθηκε μετά τον συγκεκριμένο τίτλο. Η νέα αυτή σειρά έγινε πολύ γρήγορα εμπορική επιτυχία παράγοντας crossovers και events με πρωταγωνιστή τον Venom και τώρα έρχεται και στην Ελλάδα! Η ιστορία (χωρίς spoilers) Το Rex λοιπόν περιλαμβάνει τα πρώτα έξι τεύχη της σειράς Venom που ξεκίνησε το 2018. Ο Cates αναλαμβάνει τον χαρακτήρα σκεπτόμενος ότι κλείνει 30 χρόνια ύπαρξης, αλλά έχει να δει μια πραγματικά δυνατή ιστορία από τη δεκαετία του 90. Η σκέψη του λοιπόν είναι απλή. Ο ξενιστής του Venom σε αυτή τη φάση είναι ο Eddie Brock. Αντί να φτιάξει μία ακόμα ιστορία για την κόντρα με τον Spider-Man, αποφασίζει ότι υπάρχει πολύ υλικό για να εξερευνήσει όσον αφορά τα εξωγήινα συμβιωτικά (όπως είναι του Venom, του Carnage κτλ), αλλά εντοπίζει και κάποια κενά στο κομμάτι του storytelling όσον αφορά τον συμβιωτή του Venom, τον Eddie Brock και πως δέθηκε με το συμβιωτικό του. Ο Cates επίσης αντλεί αρκετά στοιχεία του Venom από την ίσως καλύτερη ιστορία του, το Lethal Protector, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί πως πρέπει να προσθέσει καινούρια για τη δική του εκδοχή. Ένας τρόπος που οι Cates-Stegman αναβιώνουν τον ήρωα για τα καλά είναι η δημιουργία ενός νέου χαρακτήρα, του Knull, ο οποίος θεωρείται ο Θεός των Συμβιωτικών και ανήκει στους Elder Gods. O Knull έχει ένα πολύ μεγάλο backstory, το οποίο θα δείτε και μέσα στο κόμικ. Έχει χρησιμοποιήσει τις κοσμικές του δυνάμεις για να δημιουργήσει τα συμβιωτικά, αλλά ταυτόχρονα οι ενέργειες του ευθύνονται και για τις αδυναμίες που έχουν στη φωτιά και τις υπερηχητικές επιθέσεις. Ο Knull ανά τα χρόνια κοντραρίστηκε με πολλούς θεούς και έφτιαξε δικό του στρατό συμβιωτικών με πρωταρχικό το Hive, καθώς και τον Grendel, ένα συμβιωτικό που μοιάζει με δράκο, αλλά τελικά η σύνδεση έσπασε και όλα τα συμβιωτικά ελευθερώθηκαν. Αφού έμαθαν για τις πράξεις του, προσεγγίζοντας φιλικούς ξενιστές, τον φυλάκισαν στον πλανήτη Klyntar που στη γλώσσα τους σημαίνει κλουβί. Ο Klyntar θεωρείται ο πλανήτης των συμβιωτικών, καθώς είναι τεχνητός και έχει φτιαχτεί από τον συνδυασμό δισεκατομμυρίων συμβιωτικών. Η S.H.I.E.L.D ανακάλυψε μετά από χιλιάδες χρόνια το σώμα του Grendel που αναφέραμε πιο πάνω και χρησιμοποίησε κομμάτια του για να φτιάξει υπερστρατιώτες για τον πόλεμο στο Βιετνάμ σε πρόγραμμα υπό την ονομασία Sym-Soldier. Αυτό όμως αφύπνισε τον Knull που μπόρεσε ακόμα και φυλακισμένος να πάρει τον έλεγχο των υπερστρατιωτών και να τους στρέψει εναντίον των εντολέων τους. Οι Nick Fury και Wolverine έλυσαν το πρόβλημα, αλλά ένα κομμάτι του Grendel ονόματι Rex ξέφυγε από τον έλεγχο του Knull. Η ιστορία μας λοιπόν αφορά την επιστροφή του Grendel, ο οποίος ψάχνει το τελευταίο κομμάτι του το Rex προκειμένου ο Knull, ο Θεός των συμβιωτικών να ελευθερωθεί μια και καλή από τη φυλακή του, το Klyntar και φυσικά βρίσκει τον Venom απέναντι του. Ίσως ακούγεται υπερβολικά fantasy σαν σενάριο, αλλά οι Cates-Stegman κάνουν παπάδες συνδυάζοντας πολλές διαφορετικές επιρροές τους σε πολλά σημεία του κόμικ. Το σενάριο είναι τέλειο, συμπεριλαμβάνει Miles Morales και έναν πολύ καλό Eddie Brock και ταυτόχρονα έχουμε τον Knull, έναν από τους καλύτερους κακούς που μας έχει συστήσει η Marvel τα τελευταία χρόνια. Το Rex λειτουργεί σαν προπομπός για κάτι πολύ μεγαλύτερο προσθέτοντας πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη μυθολογία των συμβιωτικών για το παρελθόν τους που δεν ξέραμε και σχεδόν τίποτα, καθώς και ένα τεύχος ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με το φοβερό backstory του Knull. Το σχέδιο του Stegman είναι σκοτεινό όπως ακριβώς αρμόζει στον ήρωα και τόσο ο Grendel όσο και ο Knull είναι εξαιρετικά επιβλητικοί σαν κακοί. Ταυτόχρονα παρουσιάζει μια πολύ όμορφη ποικιλία, από μερικές φωτεινές σκηνές μέχρι σκοτεινές με ελάχιστη λεπτομέρεια και αρκετή σκίαση καθώς και πολύ δυναμικά και ζωντανά καρέ μάχης. Η έκδοση Οι εκδόσεις Οξύ για το 2021 έχουν κάνει καταπληκτικές επιλογές. Το run του Donny Cates και του Ran Stegman είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που τρέχει στη Marvel με συνεχείς εξελίξεις και ανάπτυξη χαρακτήρων όπως με τον Knull, αλλά και τον Carnage. Κι αν μπορώ να πω κάτι είναι ότι θεωρώ ότι στην Οξύ το πιστεύουν αρκετά ώστε να θεωρούν πως μπορούν να συνεχίσουν να εκδίδουν κόμικ για τον Venom του Donny Cates. Η έκδοση είναι στο γνωστό μέγεθος και φέρει τις συνήθεις προδιαγραφές της εκδοτικής για ένα ποιοτικό τελικό αποτέλεσμα. Δε νομίζω ότι απευθύνεται μόνο σε Spider-Manάκηδες, αλλά γενικά αν σας αρέσουν σκοτεινά κόμικ που συνδυάζουν πολλά διαφορετικά είδη κόμικ συνθέτοντας μεγαλεπήβολες ιστορίες, το Rex δε θεωρώ πως θα σας απογοητεύσει, αλλά αντιθέτως θα σας κερδίσει τόσο με το σενάριο όσο και με το σχέδιό του. Καλή ανάγνωση σε όλους

Το πήρα σήμερα και το έβαλα στο ράφι δίπλα σε διάφορα αγαπημένα αποκτήματα. Να 'ναι καλά ο υπέροχος μικρός αδερφός μου που του αρέσουν τέτοια και το έφτιαξε και μου το έδωσε. Εννοείται ότι θα καταξοδευτώ ( ) να του πάρω κι ένα για εκείνον. Συζητώντας πάντως με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου που τους αρέσουν πολύ κάτι τέτοια, συνειδητοποίησα ότι τους ξενέρωσε λίγο η μεγάλη διάρκεια. Δηλαδή ο πατέρας μου αν έβγαιναν λιγότερα τεύχη, κι ας ήταν πιο ακριβά θα ψηνόταν πολύ να το παίρνει για να το έχουμε σαν διακοσμητικό. Πάντως είναι υπέροχο και μόνο του στέκεται εξαιρετικά στο ράφι.

Επανέκδοση αυτού του κόμικ είναι. Δεν ξέρω πως και βγαίνει, θα μου άρεσαν αρκετές άλλες επανεκδόσεις από την Anubis ή κι άλλη καινούρια έκδοση.

Με πρόλαβε για λίγο ο germ Όπως το πάνε εκεί στη Marvel, η επόμενη ταινία θα έχει να κάνει εξωγήινους και θα λέγεται Spider-Man: E.T go home Παραμένω overhyped φυσικά για τον αγαπημένο μου Marvel ήρωα

Τον @ΚΟΜΙΞ ήθελα να βάλω και μπερδεύτηκα

To 2018 η Οξύ επιχείρησε ένα αρκετά μεγάλο restart εκδίδοντας αρκετά νέα βιβλία και εμπλουτίζοντας πολύ τα "imprint" που είχε όπως την Κόλαση και το Crime. Σήμερα μιας και έχουμε καιρό να δούμε μια σειρά βιβλίων, θα μιλήσουμε για μια από τις αγαπημένες μου σειρές που εντάσσεται στο Crime και αυτή είναι το "Μια Υπόθεση για τον Αστυνόμο Ντάφι". Ιστορικό πλαίσιο Ο συγγραφέας είναι ο Βορειοιρλανδός Adrian McKinty και το μεγάλο της ατού είναι ότι διαδραματίζεται τη δεκαετία του 80 στο Μπέλφαστ, την πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας. Ιστορικά παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Για όσους δεν έχει τύχει να διαβάσουν, το νησί της Ιρλανδίας χωρίζεται στη Βόρεια Ιρλανδία που ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας που βρίσκεται εκτός αυτού. Η Βόρεια Ιρλανδία βρίσκεται εκεί που βρισκόταν το παλιό Όλστερ ή Ulster στα αγγλικά, μια από τις τέσσερις παλιές επαρχίες του νησιού. Από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και τα τέλη των 90s είχε προκύψει μία τεράστια κόντρα που ονομαζόταν Ταραχές ή Troubles και δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στη Βόρεια Ιρλανδία (κυρίως). Πολλές παραστρατιωτικές οργανώσεις λειτουργούσαν στην περιοχή και έρχονταν σε συγκρούσεις, πιθανώς να έχετε ακούσει τον IRA (Irish Republican Army), τη UVF (Ulster Volunteer Force) και τη UDA/UFF (Ulster Defence Association/Ulster Freedom Fighters), η κάθε μία με δικούς της στόχους και με αρκετές από αυτές να κρύβονται πίσω από νόμιμα κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς. Η κόντρα είχε και πολιτικές και θρησκευτικές (σπανιότερα) διαστάσεις. Υπήρχαν οι Ενωτικοί που συνήθως ήταν Προτεστάντες και ήθελαν την παραμονή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι εθνικιστές Ιρλανδοί και ρεπουμπλικάνοι που συνήθως ήταν καθολικοί που ζητούσαν μια ανεξάρτητη, ενωμένη Ιρλανδία. Με τους δεύτερους δραστηριοποιούνταν ο IRA και με τους πρώτους οι άλλες δύο οργανώσεις, αν και υπήρχε γενικά πλήθος οργανώσεων την εποχή εκείνη. Η ιστορία Και κάπου εδώ έρχεται ο ήρωας μας. Ο Σον Ντάφι, ένας αστυνομικός στο Carrickfergus, μια μικρή πόλη στα βόρεια του Μπέλφαστ. Ο Σον είναι καθολικός ανάμεσα σε Προτεστάντες και αστυνομικός σε μια κοινωνία που είναι καζάνι που βράζει και η οποία σιχαίνεται τα όργανα της τάξης. Οι Ταραχές έχουν αναζωπυρωθεί, η Θάτσερ έρχεται στην εξουσία, οι Αμερικάνοι επεμβαίνουν στα πράγματα, οι σχέσεις μεταξύ οργανώσεων είναι τεταμένες και ανάμεσά τους βρίσκεται ο Σον, ένας άνθρωπος που λύνει μυστήριες δολοφονίες και υποθέσεις, χώνοντας πολύ βαθιά τη μύτη του, είτε αυτό αφορά παραστρατιωτικές οργανώσεις, είτε Μυστικές Υπηρεσίες Πληροφοριών, είτε ολόκληρες κυβερνήσεις. Βρίσκει συχνά το μπελά του, πολλές φορές βρίσκει το δολοφόνο, αλλά αγανακτά που το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που υπηρετεί δεν τον αφήνει αρκετές φορές να αποκαλύψει το δολοφόνο και να τον οδηγήσει στη φυλακή, καθώς συνήθως εμπλέκονται μεγαλύτεροι παίκτες. Ο Σον έχει περάσει από τον IRA ως καθολικός, αλλά σκέφτηκε να σπουδάσει και να προσπαθήσει να τελειώσει διαφορετικά τον αγώνα. Είναι πεισματάρης, βρίσκει το μπελά του, αλλά ανακαλύπτει και τρόπους να ξεμπλέκει. Ο συγγραφέας μας δεν ασχολείται μόνο με τις υποθέσεις σε όλο το βιβλίο. Ασχολείται και με τη ζωή, με τις εξόδους σε παμπ για ουίσκι, σκιαγραφεί τη συντηρητική κοινωνία, την ομοφυλοφιλία, τα ναρκωτικά, τις προσωπικές σχέσεις του πρωταγωνιστή, τον κινηματογράφο της εποχής, καθώς και τη μουσική που ακούει ο Σον από τη συλλογή των δίσκων του, συνήθως rock και jazz κομμάτια. Το όλο περιβάλλον είναι υπέροχο και οι περιγραφές του McKinty εξαιρετικές με πολλά ιστορικά πρόσωπα όπως πολιτικούς και ιστορικά γεγονότα να εντάσσονται στην ιστορία ακόμα και τη χρονιά που συνέβησαν με τον συγγραφέα να αφήνει υπόμνημα με το ποια είναι αυτά καθώς και υποσημειώσεις για πρόσωπα και σειρές της εποχής που αναφέρονται στο βιβλίο ως κομμάτι της καθημερινής ζωής των ηρώων. Η έκδοση της Οξύ Η εκδοτική έχει δείξει μια πολύ καλή συνέπεια στην έκδοση του έργου του McKinty, χωρίς να ακολουθεί την τακτική του να βγάλει 1-2 βιβλία της σειράς και να το παρατήσει. Βγάζει όλη τη σειρά αργά, αλλά σταθερά με πλάνο ενός περίπου βιβλίου κάθε χρόνο. Από τα 7 βιβλία του McKinty έχει εκδώσει μέχρι στιγμής τα πρώτα 4 με το πρώτο βιβλίο να τοποθετείται χρονικά στις αρχές της δεκαετίας του 80 και το τέταρτο στα μέσα της. Η εκδοτική έβγαλε τα πρώτα δύο βιβλία τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 2018 αντίστοιχα, το τρίτο το Νοέμβριο του 2019 και το τέταρτο τον Ιανουάριο του 2021. Τα βιβλία (με περιγραφή της εκδοτικής) 1. Κρύο χώμα Μπέλφαστ, Μάιος 1981. Δύο άντρες βρίσκονται νεκροί με μια σφαίρα στο κεφάλι και το δεξί τους χέρι κομμένο. Πριν γίνουν γνωστά περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση, μια γυναίκα εντοπίζεται απαγχονισμένη βαθιά μέσα στο δάσος ‒ πρόκειται σίγουρα για αυτοκτονία. Η αστυνομία έχει την προσοχή της στραμμένη στις Ταραχές, που δεν λένε να κοπάσουν, στη συνεχιζόμενη απεργία πείνας των φυλακισμένων μελών του ΙΡΑ και στα σοβαρά επεισόδια που συγκλονίζουν την πόλη καθημερινά. Αλλά ο νεαρός αντισυμβατικός αστυνόμος Σον Ντάφι είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει μέχρι τέλους το αόρατο νήμα που συνδέει τους φόνους μεταξύ τους. Χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Με όχημα τον σκοτεινό λυρισμό του και την ταραχώδη ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας, ο Έιντριαν ΜακΚίντι μας εισάγει στο δαιδαλώδες σύμπαν του Σον Ντάφι, ενός αστυνόμου που γνωρίζει καλά πως όσο πιο παράλογη γίνεται η πραγματικότητα τόσο περισσότερες διαστάσεις αποκτά η αλήθεια. 2. Ακούω τις σειρήνες στο δρόμο Μπέλφαστ, Απρίλιος 1982. Η απεργία πείνας των μελών του ΙΡΑ έχει τελειώσει. Το κλίμα παραμένει ζοφερό και τα καινούρια προβλήματα του αντισυμβατικού αστυνόμου Σον Ντάφι παίρνουν τη μορφή ενός ακρωτηριασμένου πτώματος παρατημένου σε μια βαλίτσα. Το νήμα κόβεται πριν καλά καλά αρχίσει να ξετυλίγεται. Στο κάδρο έχουν ήδη προλάβει να μπουν ξεπεσμένοι αριστοκράτες, αμφιλεγόμενοι επιχειρηματίες, όμορφες νεαρές χήρες και αινιγματικά ιδιόχειρα σημειώματα. Όσο κι αν σφίγγει ο κλοιός γύρω του, ο Ντάφι γνωρίζει καλά πως τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει και η απάντηση μπορεί να βρίσκεται παντού. Ακόμα και κρυμμένη στο ένστικτό σου. Ο Έιντριαν ΜακΚίντι επιστρέφει στη ρημαγμένη Βόρεια Ιρλανδία των Ταραχών της δεκαετίας του ’80. Βάζει την υπογραφή του σ’ ένα ηλεκτρισμένο, καθηλωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί. 3. Το πρωί θα έχω φύγει Μπέλφαστ, Σεπτέμβριος 1983. Ο Σον Ντάφι μένει άπρακτος μετά τον υποβιβασμό του σε αρχιφύλακα. Ξέρει όμως ακριβώς τι θέλει απ’ αυτόν η ΜΙ5 όταν του χτυπά την πόρτα. ‘Οπως ξέρει και τι θα τους ζητήσει ως αντάλλαγμα. Ασφαλώς και έχει ακούσει για την απόδραση του διαβόητου βομβιστή του ΙΡΑ Ντέρμοτ ΜακΚαν από τις φυλακές Μέιζ και πάντα είχε την ψυχρή βεβαιότητα πως οι δρόμοι τους θα διασταυρώνονταν ξανά. Αλλά οι έρευνές του σκοντάφτουν μοιραία σ’ έναν μυστηριώδη θάνατο που μοιάζει με άλυτο γρίφο. Η διαλεύκανσή του δεν του εξασφαλίζει τίποτα – στην καλύτερη περίπτωση, έναν αγώνα δρόμου χωρίς αύριο απέναντι στο πιο ικανό και εκπαιδευμένο στέλεχος του ΙΡΑ. Αρκούν η επιμονή και το σαρδόνιο πνεύμα του Ντάφι για να τον κρατήσουν όρθιο μέσα στα συντρίμμια των βορειοϊρλανδικών Ταραχών. ‘Η μήπως το παρελθόν θα τον προλάβει πάλι πρώτο; 4. Το κορίτσι με τα όπλα Βρισκόμαστε στο Μπέλφαστ του 1985, την εποχή των Μεγάλων Ταραχών. Ο ντετέκτιβ Σον Ντάφι είναι ένας καθολικός αστυνομικός, στο σώμα της Βασιλικής Χωροφυλακής της Όλστερ και, αυτή τη φορά, διερευνά μια διπλή δολοφονία και μια αυτοκτονία. Αποκατεστημένος στον βαθμό του αστυνόμου, αλλά βουλιάζοντας ολοένα στις καταχρήσεις και την κατατονία, ο ντετέκτιβ έχει να αντιμετωπίσει την επαγγελματική δολοφονία ενός ευκατάστατου μεσήλικου ζευγαριού και την εξαφάνιση του γιου τους. Το κουβάρι θ’ αρχίσει να ξετυλίγεται μπροστά του και θα τον φέρει από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Λονδίνο πάλι πίσω στη Βόρεια Ιρλανδία και στα σκάνδαλα μιας από τις ελάχιστες μονάδες βαριάς βιομηχανίας που έχουν απομείνει στη χώρα. Ότι ο Ντάφι θα το φτάσει ανυποχώρητα μέχρι τέλους δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη για όσους αναγνώστες τον γνωρίζουν, όμως αυτή τη φορά είναι πολλά όσα δεν εξαρτώνται καθόλου από τον ίδιο – ούτε από κανέναν άλλον… Προσωπική κριτική Αντικειμενικός δε μπορώ να είμαι με αυτή τη σειρά. Μπορεί τα πρώτα δύο να ήταν λίγο anticlimactic στο κομμάτι αποκάλυψης, αλλά αργά ή γρήγορα σε βάζει στη φάση να καταλάβεις ότι δεν είναι άχρηστος ο ήρωας, αλλά υπάρχει τόση σαπίλα γύρω του που δε μπορεί να πάει μπρος. Ο Σον Ντάφι είναι υπέροχος χαρακτήρας, πολυσχιδής ως προσωπικότητα, έχει μια ποιότητα ατόμου, είναι έξυπνος και μορφωμένος, αλλά ταυτόχρονα κρύβει μια αλητεία και σε κερδίζει αμέσως. Το μπόνους είναι ο τρόπος που μπλέκει τις Ταραχές, την ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας και τη ζωή στα 80s για να σου δώσει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Από τις σειρές που διαβάζω φανατικά και ακολουθώ με προσήλωση. Το προτείνω τόσο σε φαν του αστυνομικού όσο και του ιστορικού.

Μήπως με το Wandavision βρήκαμε εν τέλει τον κακό του Phase 4 για το MCU; Όπως έχω πει ουκ ολίγες φορές, το MCU είναι σε μια φάση που ψάχνεται, του λείπουν οι πολύ λαμπροί ήρωες και πρωταγωνιστές του από τα τρία πρώτα Phases, συνεπώς το Phase 4 είναι πολύ μεταβατικό στα μάτια μου και θα μας οδηγήσει ουσιαστικά στο επόμενο Saga. Η πανδημία βοήθησε λίγο να βγουν σειρές στο Disney+ και ταυτόχρονα έδωσε χρόνο να εισάγουν χαρακτήρες από τις σειρές του MCU του Netflix στο main MCU σε άλλες σειρές και ταινίες του. Το Wandavision που ήρθε πρώτο έχει πολλά fan theories. Πλέον τα σιχαίνομαι (και ένας λόγος που μου άρεσε το The Last Jedi ήταν ότι τα αγνόησε όλα), γιατί βρίσκουν την τάδε μικρή λεπτομέρεια για να σου παρουσιάσουν κάτι μεγαλεπήβολο. Πχ μετά το Infinity War, έγραφαν ότι η επόμενη ταινία δε θα έχει κακό τον Thanos, αλλά τον Kang the Conqueror. Ντόινγκ. Όμως αυτά του Wandavision έως τώρα έχουν ένα νόημα. Μήπως λοιπόν ο κακός της Phase 4 θα είναι ο... Υπάρχουν πολλά fan theories που δείχνουν ότι μπορεί να πάμε εκεί, δε θα με χάλαγε πάλι να τα αγνοήσουν όλα και να μας τον αφήσουν για αργότερα. Εμένα όμως η σειρά μου φαίνεται σαν set up για κάτι μεγαλύτερο. Με τον συγκεκριμένο κακό βρίσκεις μια καλή επιλογή ακριβώς για τη μεταβατική φάση που βρίσκεσαι, δίνοντας περισσότερη έμφαση στη μαγεία και το Multiverse με το δεύτερο Doctor Strange και το Spider-Man και ταυτόχρονα εισάγεις σιγά σιγά μέσα από τις σειρές και τις ταινίες τους χαρακτήρες της Fox. Ο συγκεκριμένος που ανέφερα δεν είναι κακός επιπέδου Saga. Αλλά στο Phase 5 έχεις μια τεράστια δεξαμενή καινούριων και παλιών ηρώων να διαλέξεις. Galactus! Doctor Doom! Magneto! Kang! Οι επιλογές για ένα νέο Saga είναι μοναδικές. Και όπως ανέφερε ο @ΚΟΜΙΞ έρχεται ένα cameo στο τελευταίο επεισόδιο του Wandavision. Ο Bettany είπε ότι πρόκειται για μεγάλο σε ηλικία ηθοποιό που σέβεται πολύ. Μπορεί να είναι ο Professor X; Μήπως όμως είναι αυτός που ανέφερα στο spoiler; Σίγουρα καθόλου ενθουσιώδης επιλογή, αλλά ό,τι πρέπει για έναν κακό που θα λειτουργήσει σαν γέφυρα για το επόμενο Phase που θα έχουν συστηθεί X-Men, Fantastic 4 και λοιποί και θα έχουν δικές τους ταινίες.

Φτιάξε το ένα και για μένα και όταν κατέβεις Αθήνα να πιούμε καφέ φέρτο μου Πέρα από την πλάκα βλέπω και τη συναρμολόγηση του @Indian και μου φαίνεται πανέμορφο για να μην πάρω τουλάχιστον το πρώτο. Από την άλλη με μοντελισμό δεν έχω ασχοληθεί ποτέ και τα χέρια μου δεν πιάνουν. Όταν πήγαινα προσκόπους, είχαν πει στον πατέρα μου στο τέλος μιας δράσης ότι κάναμε κατασκευές και ρώτησε πόσα δάχτυλα έχασα Πάντως και μόνο το κεφάλι να έχω σε μια καλή τιμή δε με χαλάει καθόλου. Αν τα μάζευα όλο, με την ατσουμπαλίαση μου θα κατέληγα έτσι: Αν ήταν Spider-Man θα το έπαιρνα κι εγώ! Κι ας γινόμουν όπως ο πιο πάνω

Να και μια εκπληξούλα. Είναι μεταφορά σε κόμικ του ομώνυμου βιβλίου Slaughterhouse-Five του Kurt Vonnegut, ένα κλασικό αντιπολεμικό βιβλίο που έχει γίνει και ταινία και θεατρικό έργο. [imdb=tt0069280] Αφορά την ιστορία του Νεουορκέζου Billy Pilgrim και η ιστορία αφορά τόσο τον πόλεμο που συμμετείχε αφού μπήκε στο στρατό το 1943 όσο και μετά από αυτόν. Ενδιαφέρον φαίνεται η αλήθεια είναι. Επίσης ας με διαφωτίσει κάποιος, είναι η πρώτη έκδοση της BOOM Studios στα ελληνικά ή έχει υπάρξει κι άλλη; Στη βάση βρίσκω μόνο το The Woods του Μιχάλη Διαλυνά που είναι ξενόγλωσσο Έλληνα δημιουργού.

Οι Γάλλοι επέστρεψαν και η κομματάρα τους είναι ασύλληπτη! Για όποιον δεν τους έχει δει live, αν έχετε την ευκαιρία, να πάτε γιατί είναι εμπειρία ζωής. Προσωπικά τους είδα το 2017 στο Rockwave μετά το Magma και εκείνη την περίοδο θέριζαν όντας χωρίς υπερβολή μια από τις πιο hot μπάντες της σκηνής. Το δίλεπτο είναι μαγικό και 30 Απριλίου έρχεται ο νέος δίσκος.

Μεγάλη αλήθεια αυτό που λέει ο @Tsaklas. Ειδικά αν δείτε και τι άλλες επιλογάρες θα έχει η Οξύ από DC μέσα στη χρονιά. Η Anubis είχε τόσο καιρό να βγάλει DC κι εκτός Doomsday Clock απογοητεύει. Ακόμα και από Black Label βγάζουν σε υπέροχη έκδοση τη φόλα Superman: Year One αντί για το Killer Smile ή το Last Knight on Earth. Τώρα Justice League vs Suicide Squad, ένα event που οκ δεν εντυπωσιάζει κιόλας, αλλά προφανώς στον τίτλο έχει πολύ πιο εμπορικά ονόματα από ένα Heroes in Crisis ας πούμε. Η καταχώρηση του τίτλου που τσίμπησε η @Evi είναι αυτή: (ISBN:978-960-623-283-1). Justice league εναντίον suicide squad / Joshua Williamson Τίτλος : Justice league εναντίον suicide squad Παράλ. Τίτλος/Τίτλος Πρωτοτ. : Justice league vs suicide squad Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Joshua Williamson, Συγγραφέας ; Jesus Merino, Εικονογράφος ; Χρήστος Κανελλόπουλος, Μεταφραστής ; Συλλογικό, Εικονογράφος Εκδότης: Κορωπί [GR] : Εκδόσεις Anubis / Compupress S.A. Έτος Έκδοσης: 2021 Σελιδοποίηση: 200 Μέγεθος: 17χ26 ISBN: 978-960-623-283-1 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Αγγλική (eng) Ημ/νία Παραχώρησης : 22/02/2021 WWW: http://www.anubis.gr

Τεύχος 345 και οι περιπέτειες του Φάντομ συνεχίζονται. Το συγκεκριμένο επεισόδιο ήταν λίγο μεταβατικό με αρκετή δράση, αλλά δε μου φάνηκε εξίσου ενδιαφέρον, ούτε με προϊδεάζει για κάτι το ενθουσιώδες στη συνέχεια. Το σχέδιο παραμένει καλό. Συνεχίζουμε με μια ιστορική περιπέτεια, από τις πολύ ωραίες του Μίκυ. Το σχέδιο ως συνήθως είναι ωραίο, λίγο βέβαια στο σεναριακό κομμάτι με χάλασε αυτό το μεταφυσικό twist που δίνεται ώστε να χρειάζονται μια κάποια «ώθηση» οι ιδιοφυίες. Μια περιπέτεια με αρκετές δόσεις φαντασίας μας περιμένει μετά, διασκεδαστική χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο. Με κέρδισε πολύ και η τελευταία ιστορία των Σκρουτζ-Μάτζικα, νομίζω ότι είχε κάτι το νεωτεριστικό και πρωτότυπο σε σχέση με άλλες ιστορίες τους. Συνολικά δεν είναι κάτι το φοβερό σαν τευχάκι, προφανώς το πήρα για την κεντρική, αλλά και οι δεύτερες ιστορίες τους δε με ενθουσίασαν, είναι ωστόσο συμπαθητικές.

Καλά ο Snyder είχε την ευκαιρία του να μας παρουσιάσει κάτι ολόδικο του και αυτό είναι το Director's Cut του Batman v Superman που είναι αξιοπρεπές, αλλά παραμένει ένα underachievement σε σχέση με το τι χαρακτήρες είχε να διαχειριστεί. Ακόμα και στο Man of Steel μέτρια πράγματα παρουσιάζει. Και αυτό που ποτέ δε μπορούσα ήταν ότι κάποιες σκηνές του είναι εκπληκτικές. Του Batman στην αποθήκη τη βλέπω ακόμα τα βράδια και μετά μου παρουσιάζει το αίσχος με το Doomsday που θέλω να το ξεχάσω. Εδώ απλά περιμένουμε να βελτιωθεί από τα δικά του λάθη που έκαναν αυτές τις ταινίες να μην είναι όσο καλές θέλαμε. Πάντως η αναμπουμπούλα στα social media ΔΕΝ συνεπάγεται αληθινά νούμερα. Αν μπεις Twitter θα νομίζεις ότι ο Snyder είναι σκηνοθέτης επιπέδου Σκορσέζε με όσα γράφονται. Τα social media είναι θόρυβος, βλέπεις το χαμό που γίνεται στο ελληνικό πολιτικό Twitter και ζήτημα να είναι 100 πληρωμένοι τύποι με 10 λογαριασμούς ο καθένας να δημιουργούν θόρυβο. Το πραγματικό potential του Snyder Cut θα το βλέπαμε αν έβγαινε στις αίθουσες χωρίς πανδημία. Εκεί που το BvS απέτυχε όσο κι αν δοξάστηκε από την ίδια τοξική κοινότητα που δημιουργεί θόρυβο. Καλώς ή κακώς όσοι φαίνονται πολλοί στα κοινωνικά μέσα, είναι η μειοψηφία του αγοραστικού κοινού. Τα λέγαμε και πιο πίσω. Αυτό που προβλέπω είναι ότι αυτή η κοινότητα θα πάει στο Rotten Tomatoes και το imdb να βγάλει το Snyder Cut νούμερο ένα ταινία με 9,1 ξέρω γω. Η αλήθεια είναι ότι τους βολεύει όλους. Βολεύει το HBO Max να κάνει μια δυνατή αρχή, κάποιους να τους φύγει το άχτι να το δούμε και εμάς να θάψουμε μια και καλή το αίσχος που είδαμε στους κινηματογράφους και για το οποίο ευθύνονται πρωτίστως τα στελέχη της Warner και μετά ο Whedon. Γενικά αυτό που άλλοι θα βρουν καλύτερο του Dark Knight, εγώ το βρίσκω σαν μια ευκαιρία να δούμε consistent χαρακτήρες και περισσότερο DC lore. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Fun fact για το κινηματογραφικό Justice League: Όταν βγήκε, ήταν η πρώτη Πέμπτη που ήμουν φαντάρος στο κέντρο και είχαν κολλήσει μια αφίσα της ταινίας στο ΚΨΜ. Όταν πήρα κινητό και ξέροντας ότι δε θα το δω σε έξοδο, αλλά όταν γυρίσω σπίτι, ανέβασα ένα Instagram στόρι την αφίσα που γράφω πόσο ανυπομονώ και με πλάκωσαν όλοι οι φίλοι μου στα μηνύματα ότι θα απογοητευτώ

Έχοντας δει την ταινία πριν κάποια χρόνια, είχα πάντα στο πλάνο μου να διαβάσω και το βιβλίο Τελευταία Έξοδος. Δεν έχω διαβάσει τα άπαντα του Stephen King, αλλά από όσα έχω διαβάσει μπορώ να πω ότι είναι το πιο διαφορετικό του βιβλίο. Δεν έχει κάτι το υπερυσικό, δεν έχει κάποιον εντυπωσιακό κακό, είναι ένα μικρό βιβλίο για την ιστορία δύο ανθρώπων στη φυλακή και αυτό το μετέτρεψε γρήγορα σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου από τον συγγραφέα. Δυνατές περιγραφές και πανέμορφη αφήγηση συνθέτουν το δράμα του Άντι που αργά και σταθερά προσφέρει στη φυλακή και ειδικά στον Ρεντ με τον οποίο δένονται. Ένας άλλος λόγος που μου αρέσει πολύ είναι γιατί σε πολλά βιβλία του King έχω νιώσει ότι πλατειάζει, εδώ όμως δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Έχει περίπου 156 σελίδες και κυλάει νερό. Είτε έχετε δει την ταινία, είτε όχι, το προτείνω ανεπιφύλακτα καθώς παρουσιάζουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους ειδικά όσον αφορά το πως έχει χρήματα ο Άντι μετά την απόδρασή του. Τολμώ να πω ότι το βιβλίο μου άρεσε περισσότερο.

Πρώτο official trailer, μου αρέσει πάρα πολύ το animation και τα χρώματα. Δυστυχώς δεν έχω ξεκινήσει ακόμα το κόμικ και είναι και αρκετά μεγάλο, αλλά μάλλον θα το τιμήσω και θα πάω μετά στο source material. Κι άλλα τέτοια Amazon, κι άλλα τέτοια!

Μας αποκάλυψε και το εξωφυλλάκι η Anubis στο Facebook Απ' όσο γράφουν έρχεται σύντομα https://www.facebook.com/anubis.gr/photos/a.341694499213051/3690279011021233/