nikolas12

Το Son of M κυκλοφόρησε στα ελληνικά, και αυτό ως μέρος της συλλογής της Hachette και στη βάση ανέβηκαν το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο! Σε δύο εβδομάδες έρχεται το Avengers: Prime, το οποίο μεταφράστηκε ως Avengers: Επανένωση. Το εξώφυλλο είναι ίδιο με την έκδοση της Οξύ.

Κυκλοφόρησε το τεύχος 39 με τις νέες περιπέτειες του Iron Man και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο σκαναρίστηκαν και ανέβηκαν στη βάση. Την άλλη εβδομάδα κυκλοφορεί ένας ακόμα τόμος Thor που θα διαβάσω εν καιρώ και ο @ constantinople θα περιμένει πως και πως νέα κριτική

Αντιγράφω από το superheronews.gr: Η Lucasfilm αποκάλυψε στο πλαίσιο της φετινής Star Wars Celebration ότι ο Jude Law θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο Star Wars: Skeleton Crew, το οποίο πρόκειται να κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2023 στο Disney Plus. Οι Jon Watts (τριλογία Spider-Man στο MCU) και Christopher Ford (Spider-Man: Homecoming) θα είναι οι δημιουργοί της σειράς και θα έχουν καθήκοντα ειδικού παραγωγού μαζί με τους Jon Favreau και Dave Filoni. Η Lucasfilm θα βρίσκεται στην παραγωγή. Λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση δεν έχουν διαρρεύσει αλλά σύμφωνα με το THR η ιστορία θα λαμβάνει χώρα στη New Republic era και θα επικεντρώνεται σε μια ομάδα παιδιών που έχουν χαθεί στο γαλαξία και προσπαθούν γυρίσουν στο σπίτι τους.

Ελληνικό μανγκάκι έχετε διαβάσει; Αν όχι, τότε ήρθε η ώρα, αφού η συγκεκριμένη αυτοέκδοση είναι το νέο κόμικ του Αδριανού Σταγγίδη, ενός δημιουργού που φτιάχνει πραγματικά πολύ πρωτότυπα κόμικς. Τι είναι λοιπόν η Νερόκοτα; Ο Αδριανός Σταγγίδης ως δημιουργός διαθέτει τη σελίδα Sybiknomeno Nero σε Facebook και Instagram όπου μπορείτε να τον βρείτε και στις οποίες ανέβαζε τα επεισόδια της Νερόκοτας. Φέτος πήρε τα επεισόδια και τις ιστοριούλες του και ουσιαστικά τα έβαλε σε μια αυτοέκδοση 100 σελίδων. Οι ιστορίες είναι οι εξής: Γλαροκεφτέδες Κομματόσκυλα Εύκολος Στόχος Επηρεαστής Η Κάθοδος των Κατσαρέων Ελεύθερη Απόδοση Βουκολικό Μεικ Ε Γουίς Αχ Κουνελάρα Το Κακό Δάχτυλο Έξτρα Μπατσοεπεισόδιο 1 Έξτρα Μπατσοεπεισόδιο 2 Πρωταγωνιστές σε όλες τις ιστορίες είναι η Μόνα και ο Τσούσκα και κάπου εδώ ο δημιουργός ξεκινάει και γράφει ιστορίες σχετικά με σύγχρονους κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς σε μια εποχή που φαντάζει τελείως διαφορετική. Όπως βλέπουμε, η αισθητική και οι επιρροές του καλλιτέχνη είναι ξεκάθαρα από την Ιαπωνία, αφού όπως φαίνεται οι δύο πρωταγωνιστές κατοικούν σε ένα χωριό, ψαρεύουν, υπάρχει Σοφός του χωριού, υπάρχουν παλιές αγορές με λυχνάρια και τζίνι, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν ηλεκτρικές συσκευές, influencers, social media και άλλα. Το πάντρεμα αυτό επιτυγχάνεται χάρη στο επιτυχημένο χιούμορ του καλλιτέχνη που προσαρμόζει στο manga ασπρόμαυρο σχέδιο του, τα σχόλια που θέλει να κάνει σχετικά με την κοινωνία του σήμερα. Το χιούμορ είναι αρκετά βιτριολικό ανά σημεία και δε διστάζει να επιρρίψει ευθύνες ακόμα και στον ίδιο τον αναγνώστη, καθώς κριτικάρει συνηθισμένες συμπεριφορές και τις καυτηριάζει με έναν τρόπο όχι δεικτικό, σίγουρα όμως έξυπνο. Αγαπημένο μου επεισόδιο προσωπικά ήταν αυτό με τον influencer όπου ο σοφός του χωριού πείθει τους υπόλοιπους να μην του επιτεθούν κάνοντας τους αρκετά διδάγματα και τελικά ξεσπάει και τον χτυπάει ο ίδιος. Δεν είναι όλες οι ιστορίες σχετικές με το σήμερα, υπάρχουν και πιο απλές χιουμοριστικές ιστορίες όπως η προσπάθεια ενός φίλου της Μόνα και του Τσούσκα να εκδικηθεί τους γλάρους παγιδεύοντας τους σε ένα φάρο και προσπαθώντας να τους ανατινάξει όλους προκειμένου να τους εκδικηθεί επειδή έφαγαν τους γονείς του, τα παζάρια που κάνουν για να αγοράσουν ένα λυχνάρι ή την ιστορία με το κουνέλι που ολίγον τι σατιρίζει και το τηλεοπτικό παιχνίδι του Master Chef. Κάθε ιστοριούλα είναι διασκεδαστική και έχει να δώσει ανεξαρτήτως αν συμφωνείς με τον δημιουργό ή όχι. Εικαστικά είναι ένα ενδιαφέρον κόμικ, δε διαβάζω manga, αλλά το συγκεκριμένο ήταν ευχάριστο και παρά το αρκετά μικρό μέγεθος της αυτοέκδοσης, δεν είχα δυσκολία να διακρίνω λεπτομέρειες κτλ. Το κόμικ είναι όλο ασπρόμαυρο, αλλά η πρώτη σελίδα είναι συνήθως πιο λεπτομερής με περισσότερες σκιές και μελάνια και αυτό συμβαίνει γιατί τα επεισόδια ανέβαιναν και online και η πρώτη σελίδα ήταν έγχρωμη, για λόγους ομοιομορφίας φαντάζομαι εδώ δεν έμεινε αυτό, πάντως το χρωματιστό σχέδιο είναι επίσης όμορφο. Γενικά μια ενδιαφέρουσα αυτοέκδοση που πιστεύω αξίζει να ψάξετε. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Τεράστια η διαφορά υπέρ του Disney+ για μένα. Εκτός Disney, Star Wars, Marvel που έχει απίστευτο υλικό και πολύ παλιές και καλές σειρές, έχει ντοκιμαντέρ του National Georgraphic, έχει τα Hulu, αλλά κυρίως έχει πάρα πολλές παραγωγές του Fox και συμβατικές σειρές 24 επεισοδίων που δύσκολα βρίσκεις αλλού όπως το Bones, το Criminal Minds, το Mayans και πάρα μα πάρα πολλά ακόμα. Το Netflix πέραν δικών του παραγωγών που δε με πολυενδιαφέρουν πέραν του Stranger Things άντε και του Umbrella Academy, έχει κυρίως τα true crime που βλέπω αρκετά και άλλα ντοκιμαντεράκια. Αυτά για μένα είναι τα μόνα δύσκολα να βρεθούν και αξίζουν. Αν πάντως το πάμε σε καθαρή ποσότητα, πλουραλισμό και ποιότητα content, ανεξαρτήτως τεχνικών, το Disney+ υπερισχύει.

Τόμος 38: Fantastic Four - Πανικός στο Κτήριο Μπάξτερ Με ψιλογνωστά τεύχη κυκλοφόρησε αυτός ο τόμος και μας δόθηκε μια ευκαιρία για επανάληψη αν και πραγματικά δε νομίζω ότι έχω να πω πολλά όσον αφορά αυτά που διάβασα, αφού έχω αναλύσει τα προπαρασκευαστικά τεύχη του Galactus στον αντίστοιχο τόμο της Hachette. Η ολοκλήρωση της τριλογίας, ο γάμος και οι Inhumans Ουσιαστικά ξεκινάμε με την ολοκλήρωση της τριλογίας της μάχης μεταξύ Fantastic Four και Frightful Four όπου οι τελευταίοι έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου στον Ben και τον οδηγούν να επιτεθεί στους συντρόφους του. Η ιστορία εξελίσσεται πολύ ωραία και με αρκετές ανατροπές και η δράση είναι φαντασμαγορική. Συνεχίζουμε με το Annual νούμερο τρία που δεν είναι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα και περιλαμβάνει το γάμο του Reed και της Sue. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησαν σε συγκεκριμένο αριθμό σελίδων να χωρέσουν όσο περισσότερους ήρωες και κακούς μπορούσαν και το αποτέλεσμα βγαίνει κάπως μπουκωμένο. Τέλος τα τελευταία δύο τεύχη είναι η προετοιμασία για την εμφάνιση των Silver Surfer και Galactus όπου εμφανίζονται οι Inhumans με τη Medusa σε διαφορετικό ρόλο σε σχέση με τους Frightful Four καθώς και τις πρώτες εμφανίσεις αρκετά γνωστών Inhumans όπως η Crystal, o Black Bolt, ο Karnak και ο Lockjaw. Περισσότερα σχετικά με τη συγκεκριμένη ιστορία έχω πει στην κριτική για τον Ερχομό του Galactus. Σίγουρα πάντως η σειρά συνεχίζει εξαιρετικά και παίρνει μια ωραία τροπή τόσο σεναριακά όσο και εικαστικά. Τελικός απολογισμός και πως τα πάει η σειρά Οι F4 συνεχίζουν να τα πηγαίνουν πολύ καλά και όπως ξέρουμε, ο επόμενος τόμος θα έχει φοβερή ιστορία με Silver Surfer και Galactus. Όπως μας εξηγούν στα editorials, η σειρά αλλάζει αρκετά και στο κομμάτι σχεδίου, ο Kirby απελευθερώνεται δημουργικά και πιστεύω πως από εδώ και πέρα θα δούμε πολύ ωραία τεύχη με ακόμα πιο όμορφο σχέδιο. Σίγουρα αξίζει σαν τόμος και ας έχουμε δει πρόσφατα σε άλλη έκδοση πάνω από τα μισά τεύχη. Καλό διάβασμα σε όλους

Non Stop Comics Τεύχος 5: Με μικρή καθυστέρηση διάβασα το πέμπτο και τελευταίο τεύχος του Non Stop Comics που υπό κανονικές συνθήκες θα αποτελούσε τη στροφή του περιοδικού σε μια νέα περίοδο μετά από αλλαγές. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το τεύχος είχε ακριβώς τα αρνητικά που φοβόμουν. Οι στήλες ενισχύονται αρκετά, θα μπορούσα να πω ότι κάπου με κούρασε να διαβάζω κάποια νέα, αφού πριν υπήρχαν τα σημαντικότερα, ωστόσο δε βρήκα καθόλου κακή την προσπάθεια να μπουν έξτρα σελίδες, ενώ και η συνέντευξη με τον Kelley Jones είναι πολύ καλή. Τώρα όσον αφορά τα κόμικς, βλέπουμε την προσπάθεια του περιοδικού να μεταβεί στη μορφή λιγότερων ιστοριών με περισσότερες σελίδες. Έτσι σχεδόν το 60% του περιοδικού καταλαμβάνει μια μεγάλη και πλήρως αδιάφορη ιστορία Στορμ. Η ιστορία του Ντρεντ καταλαμβάνει λιγότερες σελίδες από το προηγούμενο τεύχος και ουσιαστικά είναι η αρχή της ιστορίας που εξέδωσε σε αυτόνομη μορφή ο Μικρός Ήρωας, το Δικαστής Ντρεντ: Έλεγχος, οπότε και αυτή με άφησε λίγο αδιάφορο αφού την είχα διαβάσει, αλλά ήταν σωστή κίνηση βάσει του ότι όταν μπήκε η ιστορία, δεν είχαν στο μυαλό τους να σταματήσουν το περιοδικό. Το Kill or Be Killed είναι σταθερά εξαιρετικό με ένα εξαιρετικό τεύχος που τελειώνει με cliffhanger, αλλά δυστυχώς είναι και η μόνη πολύ δυνατή ιστορία στις σελίδες του τεύχους. Η απουσία του Λάργκο δυστυχώς αισθητή. Συμπερασματικά λοιπόν, δεν ξέρω ποια θα ήταν η κατεύθυνση του Non Stop Comics, αλλά το πλάνο με ολόκληρη ιστορία Στορμ και ολόκληρη Λάργκο εναλλάξ για μένα δε θα λειτουργούσε, θα είχαμε ένα τεύχος σταθερά καλό και ένα μέτριο. Το τεύχος 5 είναι δυστυχώς το χειρότερο από όσα κυκλοφόρησαν, όμως όλο το Non Stop Comics μου αφήνει μια πολύ γλυκιά επίγευση ως ένα περιοδικό με ωραίες στήλες, ωραίο υλικό, διαφορετικές σχολές κόμικς και σε μεγάλο μέγεθος. Σίγουρα θα μπορούσε να μας προσφέρει πολύ περισσότερα και ας όψεται η ακρίβεια στις πρώτες ύλες που μας έβαλε εμπόδια στη συνέχεια του. Ελπίζω να βγει σύντομα η συνέχεια (και ολοκλήρωση) του Kill or Be KIlled και φυσικά ο Λάργκο αυτόνομος. Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις Non Stop Comics!

Την τελείωσα και εγώ. Από τις Star Wars σειρές που έχω δει έως τώρα τη βρήκα στο ίδιο επίπεδο με Mandalorian, σίγουρα πιο σημαντική για τη βασική ιστορία, απλά με το Mandalorian διασκεδάζω πάρα πολύ. Η ιστορία ουσιαστικά καλύπτει το κενό της ζωής του Obi Wan μεταξύ της prequel τριλογίας και της original τριλογίας. Η απεικόνισή του και ο εξαιρετικός Ewan McGrergor κάνουν την απεικόνιση του Obi Wan στην original τριλογία ακόμα πιο αδύναμη (ένα από τα λίγα κακά της για μένα). Από την άλλη προσθέτει λίγο βάθος στις σχέσεις Anakin-Obi Wan, χωρίς να μπορεί να διορθώσει το κάκιστο γράψιμο των prequels. Ουσιαστικά τα prequels απέτυχαν στο να μας πείσουν για την καλή σχέση δασκάλου-μαθητή που είχαν οι δυο τους αφού τους έδειχναν διαρκώς σε κόντρα. Αυτό όπως είπαμε δε διορθώνεται, αλλά εξερευνούν περαιτέρω τη σχέση τους, έχουν πολύ ωραίες μάχες και φυσικά έχουμε την τελική αποδοχή του δασκάλου ότι ο Anakin δεν υπάρχει πλέον ως οντότητα, αλλά έχει μετατραπεί πλήρως στον Sith Lord Darth Vader. Προφανώς υπάρχουν discrepancies και plot holes αλλά το να συνδέεις ιστορίες με τόσο μεγάλη χρονική απόσταση δεν είναι ποτέ εύκολο, πάντως και τα subplots της σειράς μου άρεσαν αρκετά. Νομίζω δε χρειάζεται κάποια συνέχεια και καλύτερα να μείνει η ιστορία σε αυτό το σημείο

Τι θα δούμε στον τόμο 74: Ο Γιος του Μ To House of M είναι μια από τις καλύτερες ιστορίες της Marvel τα τελευταία 20 χρόνια και σίγουρα όλοι είμαστε ευτυχισμένοι που κυκλοφόρησε επιτέλους και στα ελληνικά από τη Hachette. Πέραν όμως της επιρροής του Hpuse of M στο σύμπαν της Marvel, το storyline γέννησε πάρα πολλές νέες ιστορίες, follow ups και αφηγήσεις για αρκετούς ήρωες της Marvel. Σήμερα λοιπόν θα ξεδιαλύνουμε το κουβάρι για το τι είναι το Son of M που κυκλοφορεί την άλλη εβδομάδα με τη συλλογή της Hachette. Ένα από τα events που ξεκίνησε από το House of M ήταν το Decimation. Το Decimation ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2006 και τα γεγονότα του τα είδαμε σε διάφορες μικρές σειρές όπως τα Generation M, Sentinel Squad O*N*E, X-Men: Deadly Genesis και X-Men: The 198. Στο συγκεκριμένο event βλέπουμε πως μια μέρα, τη λεγόμενη M-Day σχεδόν όλοι οι μεταλλαγμένοι ξαφνικά χάνουν τις δυνάμεις τους και ξαφνικά από εκατομμύρια μένουν μερικές εκατοντάδες από αυτούς. Ένας από αυτούς που έχασαν τις δυνάμεις τους είναι ο Pietro Maximoff, αδερφός της Wanda και γιος του Magneto, ο οποίος έχει αναστηθεί από τη αδερφή του. Προσπαθεί να ζήσει μια ζωή ως κανονικός άνθρωπος, ωστόσο πάσχει από κατάθλιψη, τόσο γιατί έχασε τις δυνάμεις του, όσο και γιατί θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για όσα συνέβησαν προδίδοντας τους υπόλοιπους μεταλλαγμένους. O Pietro λοιπόν προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους Inhumans ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να σώσει έναν μεταλλαγμένο, τον Johnny Dee από επίθεση συμμορίας που κυνηγάει μεταλλαγμένους και θα σωθεί από τον Spider-Man. Μετά το περιστατικό προσπαθεί να αυτοκτονήσει, αλλά τραυματίζεται σοβαρά και τότε τηλεμεταφέρεται σε εκείνον η πρώην σύζυγος του, η Inhuman Crystal (που έκανε ντεμπούτο αυτήν την εβδομάδα στο Fantastic Four #45) και τον μεταφέρει για ιατρική βοήθεια στον οίκο των Inhumans. O Pietro έρχεται ξανά σε επαφή με την κόρη του, τη Luna και ύστερα παρακαλεί τον Black Bolt να χρησιμοποιήσει το Terrigen Mist το οποίο θα του δώσει ξανά δυνάμεις. Ο Black Bolt αρνείται αφού το Mist δίνει δυνάμεις σε όσους έχουν αίμα των Inhumans, ενώ ο Pietro διαθέτει ανθρώπινο αίμα και ίσως η μετάλλαξη του Terrigen Mist να του προκαλέσει ζημιά. Το ίδιο θέμα έχει και η Luna. O Pietro πλέον με την κατάθλιψη του και τα γεγονότα του House of M να τον βασανίζουν, αποφασίζει να πράξει μία ακόμα προδοσία και αυτή τη φορά θα ξεκινήσει ένας τεράστιος κύκλος γεγονότων που θα ολοκληρωθεί σε έξι τεύχη και την ιστορία Son of M. Δε λέω περισσότερα, γιατί πάντα αποφεύγω τα spoilers. Ο τόμος έχει 160 σελίδες περίπου, άρα έχουμε μέγεθος φυσιολογικού τόμου. Οι συντελεστές δεν είναι οι πιο γνωστοί, David Hine στο σενάριο και Roy Allan Martinez στο σχέδιο, αλλά συνδυάζονται ιδανικά για ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα σεναριακά και εικαστικά. Καλό διάβασμα σε όλους

Peanuts Τόμοι 1-4: Τελευταία είχα μπει στο mood να διαβάζω αρκετούς τόμους με στριπάκια και τα Peanuts έστεκαν αρκετό καιρό εκεί, οπότε είπα να πιάσω τα άλμπουμ και να αρχίσω να τα διαβάζω σιγά σιγά. Μέσα σε λίγες μέρες είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση τους οπότε ας πω τη γνώμη μου. Η αλήθεια είναι πως για τα Peanuts είχα μια άλλη εικόνα κυρίως γιατί δεν είχα διαβάσει ποτέ έτσι χρονολογικά και οργανωμένα τα στριπς τους, αλλά κάποια διάσπαρτα. Τα στριπς Ήξερα τον Σνούπυ και τον Τσάρλυ Μπράουν, αλλά η μαγεία τους διαχέεται σε όλους τους χαρακτήρες, ειδικά στον Λάϊνους, τη Λούση και τον Σρέντερ. Το ωραίο στο Peanuts είναι και οι εναλλαγές στους χαρακτήρες, δηλαδή κάθε στριπ έχει άλλους πρωταγωνιστές χωρίς να μπουρδουκλώνονται όλοι και ταυτόχρονα όλοι έχουν τις στιγμές τους και τις ατάκες τους. Ίσως κάποια αστεία να βασίζονται σε κοινά μοτίβα (π.χ. βροχή την ώρα που παίζουν τα παιδιά), αλλά πάντα φροντίζει να αλλάζει αυτό που θέλει να πει ο Schultz. Η εξέλιξη Το σχέδιο ξεκινάει λίγο πιο παιδικό και οι χαρακτήρες μας είναι τελείως διαφορετικοί από το πως τους ξέρουμε. Γενικότερα αυτή η πρώτη δεκαετία απ' όσο διαβάζω κιόλας δεν είναι η κορυφαία των Peanuts, είναι όμως σίγουρα η βάση για μια πολύ ενθουσιώδη συνέχεια. Με κέρδισε πολύ το πως εξελίσσεται, ειδικά ο Τσάρλυ Μπράουν, μου αρέσει ο πεσιμισμός και η σκέψη πίσω από τα αστεία, η απαισιοδοξία του που σε κάνει να σκεφτείς εσένα και τη δική σου θέση στην κοινωνία, ενώ διαβάζεις ένα στριπ και προσπαθείς να το δεις μέσα από τα νέα και υγιή μάτια ενός παιδιού. Η έκδοση Μου άρεσε πολύ η έκδοση της καθημερινής, μεγάλο μέγεθος που κάνει τα πάνελ να φαίνονται μεγάλα και ζωντανά. Το χαρτί στους πρώτους τρεις τόμους δεν είναι πολύ καλό, αλλά στον τέταρτο αλλάζει και πάει προς ποιότητα Σκάρπα που το βρίσκω καλό. Όσον αφορά τη συνέχεια, πιστεύω πως όλοι οι τόμοι με τα στριπς των Peanuts πρέπει να εκδοθούν για να δούμε και την καλύτερη εποχή τους, ωστόσο με την Καθημερινή ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος για το πότε και αν θα τελειώσει η σειρά. Αυτά από μένα, σίγουρα αξίζουν και δώστε βάση στο χιούμορ και στο τι θέλει να περάσει ο Schultz. Καλό διάβασμα σε όλους

Κυκλοφόρησε σήμερα το νέο τεύχος της συλλογής με τους Fantastic Four και τον δέκατο τόμο τους, ενώ την άλλη εβδομάδα επιστρέφει ο Iron Man! Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο προστέθηκαν στη βάση.

Αυτοέκδοση του 2022, η οποία αποτελεί ην πρώτη προσπάθεια για κόμικ του συγγραφέα και καλλιτέχνη Παναγιώτη Μητρούση. Η όλη ιδέα σχετικά με το Περί Έρωτος προέρχεται από το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Όπως μας εξηγεί ο δημιουργός, στα αρχαία χρόνια στην Ελλάδα και την Αθήνα, οι άντρες μαζεύονταν στα συμπόσια, στα οποία συζητούσαν για φιλοσοφικά και όχι μόνο θέματα. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ του Σωκράτη, αρχαίου φιλοσόφου και της Διοτίμας, ιέρειας από τη Μαντίνεια. Ο Σωκράτης αναρωτιέται τι ακριβώς είναι ο Έρως και τον αναλύει διεξοδικά, αντιθέτως η Διοτίμα του δίνει απαντήσεις που δεν περίμενε να ακούσει. Ο Παναγιώτης Μητρούσης εμπνευσμένος από το συγκεκριμένο απόσπασμα αποφασίζει να φτιάξει ένα κόμικ που θα αποτελεί μια διαφορετική, εκσυγχρονισμένη εκδοχή του. Αρχικά λοιπόν μεταφέρει τον Σωκράτη σε ένα σύγχρονο μπαρ, στο οποίο πίνει το ποτό του έχοντας παρέα τον φίλο του Διοτίμα. Ο Σωκράτης λοιπόν εμπνευσμένος από την εμφάνιση της μπαργούμαν λέει στον Διοτίμα τι πιστεύει ο ίδιος πως είναι ο Έρωτας και το ορίζει ως κάτι ανάμεσα στο θνητό και το αθάνατο. Ο Διοτίμας αναπτύσσει τη δική του σκέψη, πληρώνει και φεύγει και ξαφνικά από το πουθενά έρχεται η ανατροπή που κάνει ο καλλιτέχνης με τον Σωκράτη να παίρνει τις τελικές απαντήσεις του. Εικαστικά ο Μητρούσης, όπως είπα και στην παρουσίαση του ΑΕΝΑΟΝ έχει ένα κυρίως στυλ που παραπέμπει σε ζωγράφο και κάθε καρέ του θυμίζει ελαιογραφία, αφού δεν έχει πολλή λεπτομέρεια ή αρκετές γραμμές, αλλά παίζει χρωματικά με διάφορους τρόπους για να φέρει το κόμικ εκεί που θέλει. Επίσης διαβάζεται οριζόντια, όπως βλέπεις άλμπουμ με φωτογραφίες και γυρίζεις τις σελίδες προς τα πάνω για να αλλάξεις δισέλιδο. Μεγάλο το μέγεθος του κόμικ για να αναδείξει το σχέδιο, λίγες σχετικά σελίδες. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Τόμος 73: Venom Νέος τόμος για τη συλλογή και μια από τις πολύ αγαπημένες μου αρχές σε runs που πρέπει επιτέλους να διαβάσω τη συνέχεια της είναι το Venom του Rick Remender που βγήκε το 2011. Τα πέντε πρώτα τεύχη αυτού του run έχουμε σε αυτόν τον τόμο. Ένας ολοκαίνουριος Πράκτορας Venom Αυτό το run ξεκινάει αρκετά υποσχόμενο, αφού μας φέρνει έναν νέο Venom, τον Flash Thompson. Ο Flash ως δεκανέας στον πόλεμο έχει τραυματιστεί και του έχουν ακρωτηριάσει και τα δύο πόδια. Έχει εξάρτηση από το αλκοόλ και διατηρεί σχέση με τη Betty Brant που δε γνωρίζει τίποτα για τη δεύτερη ζωή του. Γιατί στη δεύτερη ζωή του και με το συμβιωτικό του Venom να βρίσκεται υπό την κατοχή των ΗΠΑ, ο Flash μπορεί να φοράει τη στολή και να εκτελεί επικίνδυνες αποστολές για την αμερικάνικη κυβέρνηση. Βασική προϋπόθεση ωστόσο είναι να μη μείνει πάνω από 48 ώρες με τη στολή, διαφορετικά για λόγους ασφαλείας θα τον ανατινάξουν. Στα πέντε πρώτα τεύχη λοιπόν αυτό που βλέπουμε είναι τη σχέση που έχει ο Flash με το συμβιωτικό που δεν είναι τόσο δεμένη όσο πχ του Eddie Brock, αλλά ταυτόχρονα πολλές φορές στην αποστολή το πράγμα στραβώνει. Ο Flash καλείται να ελέγξει το συμβιωτικό για να επιβιώσουν και οι δύο, πρέπει να ηρεμήσει το συμβιωτικό που ξεφεύγει πολύ αν δει τον Spider-Man και ταυτόχρονα πρέπει να μανατζάρει και την προσωπική του ζωή, αφού η Betty δε μπορεί πλέον να αντέξει το ότι χάνεται ανά τακτά διαστήματα. Πολλές φορές ο Flash θα γίνει στόχος ακόμα και προσωπικά, πολλές φορές θα ξεφύγει και πολλές φορές θα αποτύχει στην αποστολή του. Ο Remender χτίζει αργά και σταθερά ένα φοβερό αντιήρωα, τον οποίο παρουσιάζει ως δυναμικό και ταυτόχρονα αδύναμο, ως υγιή πνευματικά και ταυτόχρονα ασταθή και εστιάζει στη μοναχικότητα, την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό, τα τραύματα του πολέμου και όλο αυτό μέσα από πάρα πολλή και εξαιρετικά ικανοποιητική δράση. Είναι ένας πολύ ωραίος τόμος που σε προϊδεάζει για ωραία συνέχεια. Το αστείο και ταυτόχρονα τρομακτικό σχέδιο του Tony Moore Όπως αναφέρει και το αφιέρωμα για τον πρώτο σχεδιαστή του The Walking Dead, o Tony Moore θέλει να κάνει αστεία και ταυτόχρονα τρομακτικά σχέδια και δεν ξέρω πως το κάνει αλλά το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό. Η δράση είναι καταιγιστική και με αρκετές λεπτομέρειες, αλλά ο Moore μπορεί και βάζει μικρές μικρές πινελιές, δείχνει ακριβώς όταν χρειάζεται το τρομακτικό προσωπείο του Venom και πολλές φορές έχει την αστεία του πλευρά το σχέδιο του. Ο Remender χρειαζόταν έναν σχεδιαστή σαν τον Moore και θεωρώ ότι το δίδυμο έδεσε πολύ καλά. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Εμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ αυτός ο τόμος όπως και την πρώτη φορά που τον διάβασα και περιμένω να βρω χρόνο να πιάσω τις συνέχειές του. Προτείνεται σε όσους γουστάρουν Venom, Spider-Man και πολλή δράση γιατί πραγματικά θα περάσουν καλά. Είναι σίγουρα σκοτεινό, αλλά ταυτόχρονα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα με κατασκοπικά στοιχεία. Καταθλιπτικό και ταυτόχρονα ενθουσιώδες, το Venom του Remender έδωσε ένα νέο twist στο δημοφιλή αντιήρωα και περιμένω να διαβάσω και τα δικά σας σχόλια. Μέχρι τότε καλό διάβασμα σε όλους να ευχηθώ

Μια από τις ενδιαφέρουσες αυτοεκδόσεις του Comicdom είναι και το ΑΕΝΑΟΝ, ένα κόμικ σε σενάριο και σχέδιο του Παναγιώτη Μητρούση. Το ΑΕΝΑΟΝ έχει να κάνει με δύο βασικές ιστορίες, τις οποίες ο συγγραφέας αναπτύσσει παράλληλα μέχρι που προφανώς φτάνουμε στο κοινό σημείο, στο οποίο οι δύο ιστορίες ενώνονται. Η πρώτη από τις δύο ιστορίες έχει πρωταγωνιστή έναν γέρο, ο οποίος ξυπνά σε ένα σαλούν και πηγαίνει σπίτι του. Είναι αλκοολικός και η ζωή που κάνει είναι πολύ κακή. Όταν βρίσκει σπίτι του ένα σημειωματάριο πάει στην κοντινότερη πόλη και ζητάει άντρες για μια αποστολή και παίρνει έναν καθοδηγητή και τρεις μπράβους μαζί του. Όσο γίνονται αυτά, βλέπουμε σκηνές από την ταραχώδη ζωή ενός νέου ζευγαριού, μιας κοπέλας και ενός νεαρού, οι οποίοι έχουν ένα παιδί. Η κοπέλα θέλει να σταματήσει να ζει στις ερημιές της Άγριας Δύσης, ενώ ο νεαρός σύντροφός της διαφωνεί κάθετα και θεωρεί πως πρέπει να συνεχίσουν να ζουν εκεί. Οι ιστορίες προφανώς συνδέονται μεταξύ τους, αλλά ο συγγραφέας δε δίνει περισσότερες λεπτομέρειες στο πως και αφήνει τον αναγνώστη να δώσει τη δική του ερμηνεία στο γιατί εξελίχθηκε και τελείωσε έτσι η ιστορία. Καλλιτεχνικά πρόκειται για ένα πολύ καλό κόμικ, αφού το στυλ και η τεχνοτροπία του συγγραφέα παραπέμπουν πολύ σε ελαιογραφία και ζωγραφικούς πίνακες και δεν έχει πάρα πολλή λεπτομέρεια. Ταυτόχρονα όπως αναφέρει ο ίδιος στη διπλωματική του εργασία πάνω στο ΑΕΝΑΟΝ, έχει επηρεαστεί όσον αφορά το στυλ, αλλά και τη western θεματολογία από ξένους καλλιτέχνες όπως Frank Frazetta, ο Jaime Jones και ο Glenn Dean. Είναι λοιπόν ένα western με όμορφη δουλειά, κάθε καρέ να μοιάζει με πίνακα και ένα ιδιότυπο σενάριο και όλο αυτό σε μια όμορφη αυτοέκδοση μεγάλου μεγέθους. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Το είχα καιρό στα υπ' όψιν και το βρήκα τις προάλλες στη Λέσχη, οπότε επειδή είναι και αρκετά μικρό το διάβασα αρκετά γρήγορα. Πολιτικό κόμικ που αντιστρέφει κάπως τη θεώρηση του Μπάτμαν ως ήρωα, αρκετά ωραίο σαν σκέψη. Σε μια Γκόθαμ που όλοι χωρίζονται σε πολίτες και εγκληματίες, ο Τζο Τσιλ, ο εγκληματίας που σκότωσε τους γονείς του Bruce Wayne δεν ξεχωρίζει έτσι τους πολίτες, αλλά αντιθέτως βλέπει τις τάξεις τους. Σε μια κοινωνία που τους χωρίζει όλους σε νόμιμους και παράνομους, ο Τσιλ βλέπει το προφανές, ότι όλα πηγάζουν από το κεφάλαιο και όλοι υπηρετούν τους σκοπούς του. Δε βλέπει τον Μπάτμαν ως κάποιον που βάζει στη φυλακή τους παράνομους, αλλά ως ένα ακόμα εργαλείο ενός βρώμικου, ανήθικου και διεφθαρμένου συστήματος, στο οποίο ο Bruce Wayne πρωταγωνιστεί. Ο Kanellos Cob για μένα είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος σχεδιαστής αυτή τη στιγμή στη χώρα, εξαιρετικός και στον σχεδιασμό της Γκόθαμ, αλλά και στο πως σχεδιάζει πρόσωπα, εκφράσεις, πως σκηνοθετεί τις σκηνές αργά και σταθερά, είναι ένας εξαιρετικός δημιουργός. Μικρό, φθηνό κόμικ σφηνάκι που μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά, αξίζει να πιάσετε την θεώρηση πίσω από όλο αυτό και το πως το βλέπει ο Τάσος Θεοφίλου ιδεολογικά.

Διάβασα πολλά, αλλά πραγματικά θέλω να τοποθετηθώ και θα είμαι κάπως αυστηρός, αλλά συγγνώμη κανένα μπράβο στη Radnet. Ακόμα και σε αυτή τη διαδικασία φαίνεται εξαιρετικά δυσκίνητη και οι επιλογές της είναι λάθος. Πρώτον γιατί κυκλοφόρησε χθες ο τόμος; Θα μου πεις εσύ τον αγόρασες, αλλά ναι ήθελα να τον διαβάσω. Παντελώς λάθος λοιπόν το ότι έβαλες καταναλωτές να πληρώσουν και μετά λες ωχ σόρρυ λάθος. Πρέπει να αποζημιωθούν όλοι. Δεύτερον πριν 2 χρόνια, η Οξύ έκανε λάθος στη σειρά των τευχών του Avengers: H Τελευταία Στρατιά και δύο εβδομάδες μετά ανακοίνωσε ότι θα αντικαταστήσει όλους τους τόμους. Εντός ενός μήνα έκανε ανατύπωση και ξαναμοίρασε όλους τους τόμους. Πως ακριβώς να δεχτώ εγώ ότι η Radnet θα δώσει δωρεάν τον τόμο 37 με τον τόμο 60. Τον 60! Δηλαδή η αντικατάσταση του δεύτερου τόμου Cap θα γίνει 6 μήνες μετά το λάθος και ενώ θα έχει κυκλοφορήσει ο επόμενος τόμος με τις ιστορίες του ήρωα. Να δεχθώ να γίνει στο 45, έστω στο 48 να διαβάσουμε μαζί τους τόμους. Στον 60 είναι κοροϊδία. Στον 60 μετά από 6 μήνες δείχνει ότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος επαγγελματισμός. Και θα μου πείτε πολλοί ότι παραείμαι αυστηρός, αλλά λυπάμαι, είμαι και πελάτης. Ναι, βγαίνουν κλασικές ιστορίες, ναι είναι εβδομαδιαίες, ναι μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια στην επιμέλεια, αλλά όταν εγώ πληρώνω και ανατίμηση, έστω 1 ευρώ (άρα 4 το μήνα) και παραβλέπω τα εκδοτικά σου λάθη, τότε κύριοι όταν κάνετε πατάτα, κόψτε το λαιμό σας για το πως θα διορθωθεί, φτάνει να γίνει σωστά και γρήγορα για τον καταναλωτή. Και το λέω πολύ ειλικρινά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θέλω να συνεχιστεί η συλλογή, πέραν του κόστους το μήνα και του χρόνου που θες να διαβάσεις, ειλικρινά δε βλέπω φως στον ορίζοντα.

Λόγω του ότι είμαι στη δουλειά, δεν είχα ευκαιρία να το ξεφυλλίσω, πάντως με μια γρήγορη ματιά, το 78 λείπει σίγουρα. Κακώς το έστειλαν στα περίπτερα, ας ανακοίνωναν ότι θα βγει σωστό σε μεταγενέστερη εβδομάδα. Αλλά εδώ δεν τυπώνεται σωστά το τεύχος, θα καταφέρουν να διοργανώσουν ολόκληρη αντικατάσταση;

Το Venom του Rick Remender ήρθε στα ελληνικά και από τη Hachette και εννοείται σκανάραμε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο για τη βάση. Επόμενος τόμος θα είναι το Son of M και εννοείται θα έρθει preview εντός των επόμενων δύο εβδομάδων.

Φτάσαμε στο τεύχος 37 και το νέο τόμο του Cap οπότε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο σκαναρίστηκαν και προστέθηκαν στη βάση.

Μιας και το διάβασα να πω δύο λόγια. Πρόκειται για μια ιστορία που αφηγείται τη ζωή ενός υπάλληλου στα γραφεία ενός Δήμου, ο οποίος έχει κάθε μέρα να αντιμετωπίσει ένα κάρο θέματα και σκηνικά. Από το να σηκώνει τηλέφωνα στον κάθε τρελό και να υπομένει τις βλακείες και τις χαζομάρες των συναδέλφων του μέχρι να εξυπηρετεί όποιον του ζητήσει κάτι ενώ του ζητάει ταυτόχρονα παράλογα πράγματα. Το ασπρόμαυρο σχέδιο του Γιώργου Κομιώτη είναι πολύ καλό, ενώ μου άρεσε που η ιστορία εκτυλίσσεται σε μία μόλις ημέρα. Προφανώς τα σκηνικά παρουσιάζονται με έναν σουρεαλιστικό τρόπο, ωστόσο πρόκειται για ιστορίες που όλοι έχουμε δει ή μας έχουν πει σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Όλα όσα αφηγείται το κόμικ, τα έχει ζήσει ο συγγραφέας Γιάννης Νικολούζος, στον οποίο προφανώς και βασίζεται ο πρωταγωνιστής. Πολύ κρίμα που σε τόσο νεαρή ηλικία έφυγε από τη ζωή αυτό το παιδί. Είναι ωραίο το κείμενο της οικογένειας του και τα extras στα οποία ο Κομιώτης λέει ότι η δημιουργία του κόμικ, το οποίο βασίστηκε στις σημειώσεις του Γιάννη ήταν ένας τρόπος να τον ξανανιώσει κοντά του. Επίσης είναι η πρώτη δουλειά της Nerdula που πιάνω, ωραία ποιότητα χαρτιού και εξωφύλλου, αλλά λίγο ακριβή τιμή. Από εκεί και πέρα αν θέλετε να θυμηθείτε παρανοϊκά σκηνικά που έχετε ζήσει στο Δημόσιο ή να μάθετε γιατί πρέπει να το αποφύγετε, τότε σας το προτείνω

Από το οπισθόφυλλο: Ένας διαστημικός σταθμός. Ένας ήρωας σε αποστολή. Θα τα καταφέρει να την ολοκληρώσει; ΟΧΙ. Η ιστορία μας ξεκινάει ανάποδα. Η ουσία δεν είναι να σας αποκαλυφθεί το τέλος. Η ουσία είναι να καταλάβετε την αρχή. Σχολιασμός της έκδοσης: Μια από τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες είναι το Memento λόγω του εξαιρετικού σεναρίου και του μοντάζ της, στο οποίο υπάρχουν σκηνές της ταινίας σε έγχρωμο και ασπρόμαυρο, λέγοντας μία ιστορία από την αρχή και το τέλος μέχρι που συναντιούνται προς το τέλος της ταινίας οι δύο ιστορίες και μαθαίνουμε τι έγινε. Την ίδια ιδέα είχε ο Νικόλας Στεφαδούρος με το μαθητή του Γιώργο Παπαηλίου και έφτιαξαν για τις Εκδόσεις του Κάμπου αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον κόμικ, το 60 Seconds to the End. Η ιστορία ξεκινάει από το τέλος της, όπου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μας να βρίσκεται στο διάστημα και να πεθαίνει παραδεχόμενος την ήττα του και την αποτυχία της αποστολής του. Ποια είναι όμως η αποστολή του; Εδώ λοιπόν ξεκινάει η αφήγηση. Οι δύο δημιουργοί βάζουν ένα ρολόι πάνω αριστερά και κάθε φορά που γυρνάμε ένα δισέλιδο βρισκόμαστε εξήντα δευτερόλεπτα πιο πίσω στην ιστορία. Έντεκα γυρίσματα της σελίδας, έντεκα λεπτά πιο πίσω, όπου βλέπουμε ποιο ήταν τελικά το σχέδιο του πρωταγωνιστή μας στο σταθμό που βρίσκεται και γιατί οι άλλοι δύο συμπρωταγωνιστές του, ο Ντέκλαν και ο Δόκτωρ τον πέταξαν έξω από το σταθμό. Θέλει λίγη προσοχή για να καταλάβεις τι παίζει σε κάθε λεπτό και να κρατάς σταθερή την αφήγηση, αλλά συνολικά είναι ένα πολύ ωραίο ανάγνωσμα και απ' όσο έχω δει ήταν να κυκλοφορήσει πριν δύο χρόνια στο ακυρωμένο Comicdom του 2020. Το σχέδιο του νεαρού Γιώργου Παπαηλιού είναι πάρα πολύ ωραίο και υπάρχει καλή χημεία στο δίδυμο καθηγητή-δασκάλου. Ωραία ιδέα, καλή εκτέλεση, πολύ καλό κόμικ. Ευχαριστούμε για την παροχή του τεύχους τον @ nikos99 .

Όπως έγινε γνωστό από το επίσημο ακκάουντ του στο Twitter, πέθανε ο γνωστός σχεδιαστής Tim Sale. Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς σχεδιαστές, γνωστός για τη συνεργασία του με τον Jeph Loeb που οδήγησε σε μια φοβερή Batman τριλογία (Haunted Knight, The Long Halloween, Dark Victory), μια τετράδα τίτλων με τη Marvel με βάση το χρώμα που χαρακτήριζε κάθε ήρωα (Spider-Man: Blue, Daredevil: Yellow, Captain America: White, Hulk: Gray) και άλλες γνωστές μίνι σειρές όπως το Superman: For All Seasons και Catwoman: When In Rome. Αναπαύσου εν ειρήνη Tim.

Στο σάιτ της εκδοτικής, στα υπό έκδοση βρίσκεται αυτό το κόμικ που μάλιστα φέρνει στο σενάριο τον πολύ γνωστό κωμικό ηθοποιό Ζήση Ρούμπο. Athens Dark Ο Ορφέας, ένας κοινός θνητός, βρέθηκε ξαφνικά δεμένος με ένα σκοτεινό μυστικό, που άλλαξε τη ζωή του ριζικά. Ο Μάξιμος, προτού ξαναγεννηθεί ως απέθαντος, ήταν μέλος των Ναϊτών Ιπποτών, ενώ η ιέρεια Ιοκάστη, γεννημένη στα βάθη των αιώνων, έχει πλέον αρχίσει να χάνει το μυαλό της. Την ίδια στιγμή, ο Γαβριήλ, εκπαιδεύεται ως μία απόλυτη, δολοφονική μηχανή, από τον Ουριήλ και το Τάγμα των Κυνηγών, ενώ αρχαίοι δαίμονες δίνουν δύναμη στις Βάκχες σε κάθε σκοτεινή αναμέτρηση. Και πόσοι άλλοι χαρακτήρες που κρύβονται ακόμη στο σκοτάδι! Ίσως το Athens Dark να μην είναι απλώς μια ιστορία. Είναι ένα σύμπαν, γεμάτο από τέρατα που όλοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν. Νεκρομάντισσες, αθάνατοι και Ιερείς, δαίμονες και φαντάσματα, χθόνιες θεότητες και τελετές ζώνουν την Αθήνα. Ψίθυροι στο σκοτάδι επιδιώκουν να βγουν στο φως, όσο η πόλη παλεύει με τις πιο απόκρυφες απειλές.

Πρώτη δουλειά του Πετρόπουλου που πιάνω στα χέρια μου και δεν περίμενα να μου αρέσουν τόσο πολύ one panel στριπάκια, αλλά εν τέλει είναι μάλλον αναμενόμενο , αφού και στην κωμωδία ας πούμε μου αρέσουν πολύ τα σύντομα και έξυπνα one liners. Ένα πάνελ λοιπόν με αστείο περιεχόμενο, αναφορές και references πάρα πολλά, αστεία είτε με μπαρ είτε γενικότερης φύσης, μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ καλά διαβάζοντάς το.

Σύνοψη από το οπισθόφυλλο: Βασισμένο στην πολυβραβευμένη ταινία animation μικρού μήκους «Στο Γύψο» | Βασισμένo στους χαρακτήρες του Άκη Μελάχρη. Μετά από μια αποτυχημένη ληστεία ο Μπρέιν, ο Λάκης και ο Στάνλεϊ επέστρεψαν στην ανακατασκευασμένη φυλακή έτοιμοι για διακοπές πληρωμένες από το κράτος, αλλά η τύχη τους τα έφερε αλλιώς και θα ζήσουν μια νύχτα γεμάτη χορό, κυνηγητό, γκουρμέ φαΐ και ξύλο στην προσπάθειά τους να σώσουν τον Πάδρε από τον νέο αρχηγό της φυλακής. Θα τα καταφέρουν να αποδράσουν από τη φυλακή ξανά; Θα τη βγάλει καθαρή ο Πάδρε; Αληθεύει ότι το φαΐ της φυλακής κάνει για δίαιτα χαμηλή σε νάτριο; Το πορτοκαλί λεπταίνει σαν χρώμα; Όλες οι ερωτήσεις σας θα απαντηθούν! Σχολιασμός έκδοσης: Ο Άκης Μελάχρης είναι ένας Έλληνας καρτουνίστας και το 2020 έβγαλε την ταινία του Στον Γύψο. Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ. Η ταινία συμμετέχει από το 2020 σε πολλά φεστιβάλ κινηματογράφου και έχει κερδίσει βραβεία κοινού και όχι μόνο σε όλο τον κόσμο, από την Αθήνα και το Μπουτάν μέχρι την Καλιφόρνια και το Τορόντο. Πως κολλάει ένα ελληνικό animation με το κόμικ που παρουσιάζουμε σήμερα; Επειδή σε χαρακτήρες της ταινίας βασίζεται το κόμικ Στο Κελί 33. Κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη Oops Comics που έχει προλάβει και έχει κάνει 2-3 πολύ δυνατές κυκλοφορίες πρόσφατα (και μία εξ αυτών θα παρουσιαστεί εντός του Ιουνίου) και ουσιαστικά είναι μια ιστορία της φυλακής με κύριο συστατικό το χιούμορ. Στο σενάριο συναντάμε τους Olivaris και Γιώργο Κομιώτη, ενώ το σχέδιο και το χρώμα το αναλαμβάνει ο Γιώργος Κομιώτης. Πριν ξεκινήσει το κόμικ, έχουμε μία εισαγωγή στους χαρακτήρες μας και γνωρίζουμε ότι πρωταγωνιστές μας είναι η τριάδα των Μπρέιν, Λάκη και Στάνλεϊ. Ο πρώτος είναι αρχηγός της ομάδας, θεωρώντας τον εαυτό του έξυπνο, ενώ είναι γκαντέμης, ενώ ο Λάκης και ο ΣτάνλεΊ είναι οι πιο ελαφρόμυαλοι φίλοι του. Άλλοι χαρακτήρες είναι ο αρχιφύλακας Τζέιλ-αρ και ο βλάχος συνάδελφος του Φυσσίγκης, ο χαζούλης Διευθυντής της φυλακής και δύο μαφιόζοι που λύνουν και δένουν στη φυλακή, οι Δον Κορλεμόνε και Κλανελόνι. Η όλη ιστορία αφορά την επιστροφή της τριάδας των πρωταγωνιστών μας στη φυλακή, αφού είχαν καταφέρει να αποδράσουν με αποτέλεσμα οι φύλακες να είναι έτοιμοι για μια καινούρια, οπότε να τους προσέχουν πολύ. Παράλληλα στη φυλακή ο Κλανελόνι έχει περιορίσει τον Κορλεμόνε και του έχει πάρει τα πλεονεκτήματα που έχαιρε ως Δον και μάλιστα διατάσσει να σκοτωθεί μέσα στο βράδυ. Η τριάδα σκέφτεται με ποιον τρόπο να αποδράσει και ο καλύτερος είναι μέσω της υπόγειας πόλης, ένα μέρος στα βάθη της φυλακής που έχει όλα τα κομφόρ. Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι να βρουν κάποιον που έχει πρόσβαση στην υπόγεια πόλη και αποφασίζουν αυτός να είναι ο Κορλεμόνε, χωρίς να ξέρουν ότι έχει επικηρυχθεί. Ο Κορλεμόνε επίσης είναι νωθρός και δεν κινείται, άρα πρέπει να τον κουβαλήσουν και έτσι ξεκινάει μια αχαλίνωτη περιπέτεια με τους τρεις πρωταγωνιστές να κυνηγιούνται από τους επίδοξους δολοφόνους του Κλανελόνι, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την ατυχία τους και να καταφέρουν να αποδράσουν. Πολλή δράση, υπέροχο χιούμορ, άπειρα references και λογοπαίγνια και φυσικά σπασίματα του τέταρτου τοίχου μιας και η τριάδα γνωρίζει ότι πρωταγωνιστεί σε κόμικ. Συνολικά ένα συμπαθέστατο τευχάκι με ωραίο χαρτί και καλή ποιότητα εξωφύλλου και ράχη και ενδιαφέροντες χαρακτήρες που θα ήθελα προσωπικά να ξαναδώ σε κάποια επόμενη ιστορία. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.