Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΛΛΟΓΗ GRAPHIC NOVELS ΤΗΣ MARVEL

[nikolas12]

Τόμος 34: Fantastic Four - Απόλυτη Δράση

 

 

Διάβασα τη συνέχεια των Fantastic Four και η αλήθεια είναι ότι δεν την ανέμενα τόσο πολύ, αν και ο πρώτος τόμος ήταν από τους καλούς της συλλογής, κυρίως λόγω του πολύ ωραίου σεναρίου του Mark Waid. Πάμε λοιπόν να δούμε τη συνέχεια.

 

Σενάριο

 

    

 

Ουσιαστικά το σενάριο σπάει σε δύο ιστορίες, αφού έχουμε 9 τεύχη που κάνει τον τόμο αρκετά ογκώδη. Η πρώτη ιστορία αφορά την κατάληψη της Latveria από τους Fantastic Four και η δεύτερη 

Spoiler

την επαναφορά του Ben Grimm στη ζωή.

 

Και εδώ ο Mark Waid κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Να πω πως και μένα με κούρασε αρκετά ο αμερικάνικος πατερναλισμός που ανέφερε ο @Kurdy Malloy χωρίς να σημαίνει ότι το κόμικ ξεχειλίζει αμερικανιά από κάθε τρούπα. Ο Waid φροντίζει να υπάρχει αρκετό πολεμικό κλίμα, καθώς τα Ηνωμένα Έθνη δε βλέπουν με καλό μάτι την κατάληψη των Fantastic Four στη Latveria και προγραμματίζουν την έφοδό τους. Υπάρχουν αρκετές αναφορές σε αμερικάνικους πολέμους, όπως του Ιράκ και του Αφγανιστάν που ήταν στην επικαιρότητα την εποχή που γράφτηκε το κόμικ.

 

  

 

Ωστόσο ο πόλεμος δεν πρωταγωνιστεί στο κόμικ αυτό. Αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο Mister Fantastic και το σενάριο τον αποτυπώνει φανταστικά. Πρόκειται για έναν άνθρωπο σπασμένο, θυμωμένο, αγανακτισμένο, που φοβάται τόσο πολύ την επιστροφή του Doom που είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να σβήσει τη μνήμη του, να σπιλώσει το όνομα του, να οδηγηθεί στην τρέλα. Τεύχος με το τεύχος ο Reed φαίνεται σαν να τρελαίνεται, φαίνεται σαν να τα χάνει και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, η οικογένεια του, το καταλαβαίνει αυτό. Έχει ανατροπές, έχει πολλή δράση, αλλά κυρίως καλογραμμένοι χαρακτήρες συγκρούονται με πολύ καλοσεταρισμένα κίνητρα.

 

  

 

Η δεύτερη ιστορία είναι αρκετά συγκινητική τονίζοντας τη σχέση του Ben με τον Reed. Όμορφη και αρκετά πολύχρωμη, έχει τις στιγμές της που σε κάνουν να νιώθεις ένα με τους χαρακτήρες. Και κυρίως έχει ό,τι πιο κοντινό σε σπάσιμο τέταρτου τοίχου που έχουμε δει σε κόμικ της Marvel μετά τον Deadpool. Δε λέω παραπάνω, διαβάστε την και κυρίως σκεφτείτε την γιατί και μένα στην αρχή με ξένισε αλλά ύστερα με έκανε να χαμογελάσω.

 

Σχέδιο

 

    

 

Toν πρώτο τόμο σχεδίαζε εξ ολοκλήρου ο αδικοχαμένος Mike Wieringo, εδώ ζωγραφίζει τη δεύτερη ιστορία και ο Howard Porter αναλαμβάνει την πρώτη. Ο Porter κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Κλασικό, σύγχρονο, αμερικάνικο σχέδιο ακριβώς αυτό που ζήταγα από μια ιστορία με πολλή δράση. Το σχέδιο του Wieringo δεν άρεσε σε πολλούς στην πρώτη ιστορία (μεταξύ αυτών κι εγώ), κυρίως λόγω της παιδικότητας που προσδίδει το σχέδιο σε πρόσωπα η οποία δεν ταίριαζε σε μια στιβαρή ιστορία με μαγεία. Εδώ πάλι θα τολμήσω να πω ότι το ύφος της ιστορίας ταίριαζε σε Wieringo, είναι πιο προσωπικό και χωρίς πολλές μάχες. 

 

Για ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός

 

  

 

Το αφιέρωμα αφορά μόνο τον Porter και είναι αρκετά λυτό, αλλά ο τόμος γενικά είναι χορταστικός. Νομίζω ότι αν σε κάποιον που δε διαβάζει υπερηρωικό, άρεσε η πρώτη ιστορία, τότε σίγουρα θα σας αρέσει και αυτή. Προσωπικά και πάλι νομίζω ότι το σενάριο του Waid είναι το highlight, πρόκειται περί πολύ ταλαντούχου συγγραφέα. Παίρνει ένα concept τύπου "Χμ χρειάζεστε λίγη δημοκρατία σε αυτή τη χώρα" και το πλάθει έτσι ώστε να αντανακλά τον ψυχισμό των ηρώων και το συναισθηματικό τους βάρος. Έχει κάποια σημεία που μου ξίνισαν μεν, αλλά από την άλλη πρόκειται για καλογραμμένη ιστορία και συνολικά το πρόσημο είναι θετικό.

[kaneda]

Κριτική και για τα δύο μέρη της ιστορία Εκδικητές: Μάχη στο Χρόνο, με σπόιλερ (τυχεράκηδες).

 

 

Η ιστορία έχει να κάνει με τον Ρικ Τζόουνς (το αγόρι της Μάρλο Τσάντλερ που είχαμε δει στον 8ο τόμο της συλλογής, Χαλκ: Σιωπηλές Κραυγές) και την ξαφνική επιδείνωση της υγείας του. Οι Εκδικητές μη μπορώντας να βρουν μία άκρη απευθύνονται σε έναν εχθρό τους, την Υπέρτατη Ευφυία, ένα ον με καταγωγή από την φυλή των Κρι (τους μπλε εξωγήινους), η οποία καταφέρνει και συγκεντώνει γνώση-πληροφορίες από πολλά πλάσματα και όχι μόνο. Η Υπέρτατη Ευφυία δέχεται να τους βοηθήσει και κρυφά μαζί με τον Ζυγό (επίσης παλιό εχθρό των Εκδικητών) προσπαθούν να αφυπνίσουν στον Ρικ, την Δύναμη του Πεπρωμένου, η οποία υπάρχει "βαθιά" μέσα σε όλους τους ανθρώπους (όπου για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτή "ενεργοποιήθηκε" στον Ρικ) και ήταν η αιτία που συνασπίστηκαν για πρώτη φορά οι Εκδικητές. Ο Ιμόρτους όμως, που είναι υπεύθυνος για την διατήρηση του χωροχρονικού συνεχούς, εξαιτίας λόγων ανωτέρας βίας, αποφασίζει να σκοτώσει τον Ρικ. Και θα τα είχε καταφέρει αν δεν είχε εμφανιστεί τελευταία στιγμή "αυτός ο σκύλος και οι ανόητοι φίλοι του" ο Κανγκ ο Κατακτητής για να τον σταματήσει. Και τί φάση έχει παιχτεί μόλις τώρα; Ο Ιμόρτους είναι στην ουσία ο μελλοντικός εαυτός του Κανγκ. Και όλο αυτό έχει και συνέχεια. Τελικά θα αφυπνιστεί στον Ρικ η Δύναμη του Πεπρωμένου, και σε μία στιγμή έντασης, ο Ρικ θα την χρησιμοποιήσει για να ξανασυνασπίσει τους Εκδικητές προκειμένου να τον βοηθήσουν. Πράγματι, εφτά Εκδικητές θα εμφανιστούν ξαφνικά, μόνο που αυτοί όμως προέρχονται από διαφορετικές χρονικές στιγμές (τρεις από το παρελθόν, δύο από το παρόν και δύο από το μέλλον). Έτσι λοιπόν ο Ρικ μαζί με τους Εκδικητές και τους τρεις πρώην εχθρούς τους, θα συνεργαστούν, ώστε να μάθουν για ποιο λόγο ο Ιμόρτους τον θέλει νεκρό και ποια είναι τελικά αυτή η, λεγόμενη, Δύναμη του Πεπρωμένου. Τέλος περίληψης πρώτου τεύχους, με τα καλύτερα να ακολουθούν στα αμέσως επόμενα.

 

Ο Μπάσιεκ μέσω αυτών των τόμων καταφέρνει και γράφει μία υπέροχη ιστορία, χρησιμοποιώντας και κάνοντας παράλληλα εύστοχες αναφορές σε παλαιότερα γεγονότα από την ιστορία της Μάρβελ. Παρουσιάζει διάφορα γεγονότα μέσω του ταξιδιού στο χρόνο που κάνουν οι ήρωες, κάνοντας το τόσο σωστά και έξυπνα, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η ιστορία είναι κατά κάποιον τρόπο, το Dark της Μάρβελ.  Και όλο αυτό το πετυχαίνει τέλεια κάνοντας χρήση της προσέγγισης των παράλληλων συμπάντων, αποτρέποντας συνεπώς την ιστορία από το να πέσει σε χρονικά παράδοξα, δίνοντάς του έτσι με αυτόν τον τρόπο την ευχέρεια να αφηγηθεί την ιστορία ως προς όποια κατεύθυνση επιθυμεί. Η αλήθεια είναι ότι, όπως είπαν πολλά παιδιά για αυτήν την ιστορία, δεν υπάρχουν πολλές σκηνές μάχης και ότι όσες υπάρχουν είναι σχετικά σύντομες (με εξαίρεση την τελευταία μάχη). Γενικά όμως σε ιστορίες που έχουν να κάνουν με ταξίδια στο χρόνο, οι χαρακτήρες χρησιμοποιούνται περισσότερο σαν πιόνια για την εξέλιξη της ιστορίας (ταξίδι-εξήγηση), έχοντας ως αποτέλεσμα την "διάδραση" (συμβάν/μάχη) των χαρακτήρων σε δεύτερη μοίρα. Παρόλα αυτά, οι σκηνές μάχης στα διάφορα timeline στον πρώτο τόμο, όπως επίσης και τα δύο "επεξηγηματικά" τεύχη στον δεύτερο τόμο (τεύχη #8-9), πιστεύω ότι ισορροπούν την ροή της ιστορίας όσο χρειάζεται χωρίς αυτή να γίνει μονότονη. Επιπλέον οι Εκδικητές που εμφανίζονται από τα διάφορα timeline και σύμπαντα, παρουσιάζονται συνοπτικά χωρίς πολλές λεπτομέρειες, όπως επίσης και τα γεγονότα που έχουν συμβεί σε παρελθοντικά κόμιξ και αναφέρει ο Μπάσιεκ, τα οποία δεν με μπέρδεψαν όσο περίμενα. Αντ' αυτού, τα γεγονότα παρουσιάζονται με κατανοητό και παραστατικό τρόπο και πιστεύω πως δεν αφαιρούν "πόντους" από την ανάγνωση. Τέλος οι βασικοί χαρακτήρες, με όλα αυτά τα διαφορετικά υπόβαθρα που έχει ο καθένας τους, καταφέρνουν και βγάζουν μία ωραία χημεία, που σε αυτό βοηθάει και το σχέδιο του Πατσέκο στις σκηνές μάχης.

 

Στο κομμάτι του σχεδίου ο Πατσέκο δίνει μερικά άπαιχτα καρέ, όπως αυτά στην μάχη στην Χρονόπολης, αλλά και σε αυτά στην εισβολή των Εκδικητών στην Λίμπο, και καταφέρνει να αποδώσει προσεκτικά και με ακρίβεια πολλούς χαρακτήρες σε ένα καρέ. Το ίδιο συμβαίνει και όταν σχεδιάζει διαφορετικές εκδοχές χαρακτήρων όταν αυτοί προέρχονται από άλλα σύμπαντα, όπως στα καρέ που αποτυπώνουν την τελική επική μάχη των τελευταίων τευχών. Ιδιαίτερα στα τεύχη #4-6 του πρώτου τεύχους που οι χαρακτήρες ταξιδεύουν σε διαφορετικές εποχές, το σχέδιο σε συνδυασμό με την χρησιμοποίηση των κατάλληλων χρωμάτων, βοηθάει τον αναγνώστη να "εγκληματιστεί" αμέσως στην κάθε εποχή. Highlight επίσης τα καρέ του διαχωρισμού του Κανγκ και του Ιμόρτους σε δύο ανεξάρτητες οντότητες, τα οποία ήταν ανατριχιαστικά όμορφα. Το μόνο που λίγο με χάλασε ήταν που δεν δόθηκε περισσότερη εξήγηση στον τρόπο που ο Κάπτεν Μάρβελ στο τέλος ενώνεται με τον νεαρό Ρικ Τζόουνς, από την στιγμή που ο γηραιότερος Ρικ Τζόουνς βρισκόταν ήδη "στο σώμα" του Κάπτεν Μάρβελ. Παίζει να παραβίασαν-παρέβλεψαν καμιά δεκαριά παράδοξα, αλλά εντάξει στην εξίσωση ήταν και η Υπέρτατη Ευφυία, οπότε κάπως το δέχομαι.

 

Συμπερασματικά μία ιστορία πρότυπο του πως πρέπει να γράφονται οι ιστορίες με ταξίδι στο χρόνο. Οι Εκδικητές μαζί με τον Ρικ Τζόουνς βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου (κυριολεκτικά) και σε μία απροσδόκητη συνεργασία με τον εχθρό τους, τον Κανγκ, προσπαθούν να αποτρέψουν τον Ιμόρτους από το αφανίσει ολόκληρα σύμπαντα, προκειμένου το 40% των συμπάντων αυτών να μην καταλήξουν, πιθανός, εχθρικά από την αλαζονική-λανθασμένη χρήση της Δύναμης του Πεπρωμένου από τους ανθρώπους. Η καλύτερη ιστορία των Εκδικητών μέχρι στιγμής. Μέρος Πρώτο, Βαθμολογία: 9,5/10. Μέρος Δεύτερο, Βαθμολογία: 9,5/10.

 

Υ.Γ.1: Για την καλύτερη κατανόηση του υπόβαθρου του κάθε Εκδικητή, προτείνω πριν ξεκινήσετε την ανάγνωση της ιστορίας, να διαβάσετε πρώτα τα εξτραδάκια που υπάρχουν στο τέλος των τόμων.

Υ.Γ.2: Επίσης, στο σημείο του όγδοου τεύχους που αναφέρονται κάποια παρελθοντικά γεγονότα σχετικά με το ορίτζιν του Βίζιον, για τους φανατικούς των ιστοριών με τα ταξίδια στο χρόνο, ο Μπάσιεκ στην ουσία καταφέρνει και το εξηγεί τέλεια, "παρουσιάζοντας"-διασκευάζοντας το περίφημο πείραμα με την γάτα του Σρέντινγκερ.

Υ.Γ.3: Τέλος, επιτέλους κατάλαβα για ποιον λόγο ήθελαν οι Σκραλ (οι πράσινοι εξωγήινοι) τον Ρικ στον τόμο Χαλκ: Σιωπηλές Κραυγές και τι ήταν αυτό το μυστήριο πράγμα που αυτοί ήθελαν να μελετήσουν-αποκτήσουν. Ήθελαν την Δύναμη του Πεπρωμένου.

 

Υ.Γ.4: Στην σειρά Λόκι του Ντίσνεϊ+ που αναμένεται να βγει φέτος, παίζει ένα ενδεχόμενο να δούμε τους τρεις Φύλακες του Χρόνου (τους προϊσταμένους του Ιμόρτους) που εμφανίστηκαν σε αυτήν την ιστορία. Σε μία σκηνή από το τρέιλερ της σειράς, δείχνει τους τρεις χαρακτήρες σε αγάλματα.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 5, 2022 από kaneda

[Indian]

Ας πω δύο λόγια για τον 31ο πρώτο τόμο της σειράς, που φιλοξενεί την ιστορία "The Mighty Thor - Αναζητώντας τους Θεούς".

 

Πρόκειται για μία ιστορία, την οποία διάβασα πριν από τρία, περίπου, χρόνια από την έκδοση της ΟΞΥ και μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε, παρά τα κάποια αρνητικά της σημεία. Για να μην γράφω καινούργια κριτική, λοιπόν (μιας και δεν διάβασα την έκδοση της Marvel, παρά μόνο τα έξτρα), ας παραθέσω αυτά που είχα πει στο αντίστοιχο θέμα, της προηγούμενης έκδοσης.

 

Παράθεση

 

Σε γενικές γραμμές μου άρεσε αρκετά.

 

Σεναριακά είναι υπερπλήρης και προσωπικά είχα την αίσθηση ότι διάβαζα πολλές ιστορίες που έμοιαζαν διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά είχαν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Σαν όλες μαζί να έκαναν μία ενιαία ιστορία. Μέσα από τις σελίδες έχουμε μία παρέλαση από χαρακτήρες και ειδικότερα από Θεούς. Πολλούς
Θεούς! Καλούς, κακούς, φωτεινούς, σκοτεινούς, έκπτωτους, της Άσκαρντ, του Ολύμπου και η λίστα δεν έχει τέλος. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζονται δεν με κούρασε (ενώ συνήθως όταν υπάρχει καταιγισμός χαρακτήρων που δεν γνωρίζω με πιάνει πονοκέφαλος), απεναντίας, ο συγγραφέας φροντίζει να κάνει εύστοχες περιγραφές. Πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα ήταν κι ο Θορ. Από την μία είναι ένας Θεός με τα όλα του κι από την άλλη βλέπουμε να μην είναι άτρωτος και να έχει ανθρώπινα ελαττώματα και αδυναμίες. Η επιλογή του κειμένου γίνεται λογοτεχνικά, αλλά με χάλασε ο τρόπος που μιλούσε ο πρωταγωνιστής. Χρησιμοποιούσε πολλές πομπώδεις εκφράσεις και σε αρκετές σκηνές που τα πράγματα ζόριζαν, τον έπιανε λογοδιάρροια. Δυστυχώς το φινάλε μάς άφησε με την περιέργεια για την συνέχεια. Δεν θα πρέπει να μας αφήσουν έτσι.

 

Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στο σχέδιο. Τα καρέ και το χρώμα θύμιζαν παλιές δεκαετίες, κάτι το οποίο εκτίμησα. Τα χρώματα είναι πολύ ζωηρά και με μεγάλη ποικιλία στην παλέτα. Σε μερικά σημεία η εναλλαγή των σκηνών γίνεται απότομα, κάτι το οποίο βρήκα αρνητικό. Όχι όμως σε μεγάλο βαθμό.

 

 

Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε μία σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις που κυκλοφόρησαν στην χώρα μας θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε στα εξής:

 

Εξώφυλλο: Υπερέχει ο τόμος της ΟΞΥ, καθώς μας χαρίζει ένα μεγαλύτερο και πιο χορταστικό εξώφυλλο που αναδεικνύει τις λεπτομέρειες του σχεδίου. Η Marvel λόγω του ότι πρέπει να κρατήσει το ίδιο στυλ στους τόμους της, χάνει σε καλαισθησία.

 

Ποιότητα έκδοσης: Αν κι έχει έναν δυνατό αντίπαλο, εντούτοις η έκδοση της Marvel υπερέχει, λόγω του ότι είναι HC. Η κόλληση στην ράχη της ΟΞΥ, αν κι έχει πολλές σελίδες που πρέπει να συγκρατήσει μεταξύ τους, είναι στιβαρή. Σίγουρα, όμως, εξ’ ορισμού δεν θα μπορούσε να είναι πιο στιβαρή από μία σκληρόδετη έκδοση. Εσωτερικά η έκδοση της Marvel έχει μεγαλύτερων διαστάσεων (ύψους) χαρτί, αλλά όχι κάποια μεγάλη διαφορά. Η γραμματοσειρά της ΟΞΥ μού άρεσε καλύτερα, καθώς είναι μεγαλύτερη, πιο ευανάγνωστη και πιο κατάλληλη για την θεματολογία της ιστορίας. Σε αντίθεση με της Marvel, που είναι λιτή κι απέριττη, σε σημείο να είναι κάπως επίπεδη. Η εκτύπωση και στις δύο εκδόσεις είναι εξαιρετική κι αποδίδεται ένας χρωματισμός πολύ προσεγμένος. Ίιιισως, (και το λέω με μία μικρή επιφύλαξη) η έκδοση της ΟΞΥ να έχει λίγο πιο ζωντανά χρώματα.  

 

Συνοδευτικό υλικό: Εδώ νομίζω ότι η Marvel δεν έχει αντίπαλο. Η έκδοση της ΟΞΥ επικεντρώνεται μόνο στο να μας χαρίζει τα εξώφυλλα των τευχών - κεφαλαίων της ιστορίας, καθώς κι ένα σκίτσο του Thor, στο τέλος. Από την άλλη, η έκδοση της Marvel, διαθέτει όλο το υλικό που παρατίθεται στην άλλη έκδοση κι επί προσθέτως, έχουμε το editorial του Marco Lupoi, την ολοσέλιδη εισαγωγή “Η ιστορία μέχρι τώρα…”, μία βιογραφία του συγγραφέα, καθώς κι ένα portfolio του Θεού του Κεραυνού, με διάφορες μορφές του, επιμελημένες από αρκετούς εικονογράφους.

 

Περισσότερο κόμικ: Εδώ η έκδοση της ΟΞΥ αντεπιτίθεται και πετυχαίνει ένα καίριο χτύπημα. Ο λόγος είναι ότι εκεί που σταματάει η ιστορία της Marvel, η ΟΞΥ συνεχίζει, φιλοξενώντας και τα τεύχη “Thor #08” και “Peter Parker: Spider-Man #02”. Όπως και να το κάνουμε, περισσότερο κόμικ είναι πάντα ευπρόσδεκτο.

 

Εν κατακλείδι: Ίσως, λοιπόν, να είναι η πρώτη φορά που άλλη έκδοση μπορεί να “κερδίσει” αυτήν της Marvel. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι υπάρχουν δύο τεύχη - κεφάλαια περισσότερα που παρατείνουν με αυτόν τον τρόπο την απολαυστική ανάγνωση. Όπως και να έχει, πάντως, και οι δύο εκδόσεις είναι άξιες συγχαρητηρίων κι έχουν κάτι να πουν.

 

[nikolas12]

Η συνέχεια του Secret Wars στα ελληνικά κατέφθασε με τον τόμο 36 και στη βάση προστέθηκαν εξώφυλλο και οπισθόφυλλο!

 

 

 

Ο τόμος 37 θα είναι το Iron Man: Δαίμονας στο Μπουκάλι, μια ιστορία που περιμέναμε πάρα πολύ καιρό και επιτέλους θα δούμε στα ελληνικά!

 

[SPAWN]

καλοδεχούμενο αν και Καμπανάς

[spiderman]

Επιτρέψτε μου να κάνω ένα σχόλιο. Βλέπω ότι κάποιοι παρουσιάζετε αναλυτικά τις ιστορίες των τόμων, όταν το έκανα εγώ δέχθηκα ''επίθεση'' από κάποιο μέλος ότι δεν είχα βάλει σποίλερ και ότι αποκάλυπτα την ιστορία αποτρέποντας κάποιους να αγοράσουν τους τόμους. Δύο μέτρα και δύο σταθμά έχουμε εδώ? Να μου ζητήσει συγγνώμη το άτομο που με είχε προσβάλει τώρα!

[Tsaklas]

Πάντως κι εγώ πίστεψα ότι έκανες πλάκα ρε συ @spiderman. Άλλο να διαβάζεις μια κριτική για το τεύχος (που ξέρεις εξαρχής ότι μπορεί να έχει σπόιλερς και μάλιστα αρκετοί εδώ προειδοποιούν) και άλλο πριν βγει το επόμενο τεύχος της συλλογής να λες "α την θυμάμαι αυτή την ιστορία, γίνεται αυτό κι αυτό". Εξάλλου και τότε στην πλάκα το πήραμε, δε νομίζω ότι σε προσέβαλε κανείς σκόπιμα. Δεν το σκέφτηκες, δεν ήξερες πώς μπαίνει η λειτουργία spoiler, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Για να περάσουμε καλά και να μοιράζομαστε την αγάπη μας για τα κόμικς είμαστε εδώ, δεν κρίνει κανείς κανέναν.

[nikos99]

Δεν υπάρχει λόγος για προσβολές ούτε για απειλές . 
θα πρέπει να βλέπουμε κάποια πράγματα και λίγο πιο χαλαρά . 

δεν είναι χώρος εδώ  για να βγάζουμε νεύρα ούτε ειρωνίες ούτε κακές κριτικές σε άλλους  ανθρωπους και αναφερομαι σε όλους . 
χαλαρώνουμε και διαβάζουμε κόμιξ .

 
ΥΓ.   Για να είμαι ειλικρινής έχει παρατηρηθεί  ότι μερικά άτομα κάνουν υπερβολική κριτική για τα πάντα . Νομίζω ότι η υπερβολική ´κριτική ´ δεν έχει νόημα (και δεν εννοώ ανάλυση ) και μερικές φορές είναι πολύ εκνευριστική . έτσι και αλλιώς και οι κριτές κρίνονται 

 

 

[Manitou]

Έλα δεν πειράζει ας ανάψουν λίγο τα αίματα. Καραντίνα έχουμε να έχουμε και κάτι να ασχολούμαστε.

[Valtasar]

Διαγράφτηκαν 2 απαντήσεις, η μία γιατί ήταν άκρως επιθετική και η δεύτερη γιατί απαντούσε στην πρώτη, οπότε αν έμενε, θα ήταν ξεκρέμαστη...

 

Τα νεύρα είναι λίγο τεντωμένα και θα συμβούλευα να μην βιάζεστε να "αρπαχτείτε" και να παρεξηγήσετε κάποιον. Πολλές φορές έχω πει "αν είστε εκνευρισμένοι, μην απαντάτε άμεσα, κοιμηθείτε και απαντήστε την άλλη μέρα", θα δείτε ότι όλα φαίνονται αλλιώς όταν είμαστε ήρεμοι.

 

Είμαστε εδώ για να περνάμε καλά και να ξεχνιόμαστε από τα άσχημα που έχουμε στη ζωή μας, όχι για να τα φέρνουμε εδώ  

 

[Pilgrim]

~ Τόμος 30 ~ Marvel Super Heroes ~ Μυστικοί Πόλεμοι, μέρος πρώτο ~

 

Διαβάζοντας τον συγκεκριμένο τόμο μου δίνεται η εντύπωση ότι η ιστορία εξελίσσεται πολύ αργά, τόσο αργά που δεν έχω αγωνία για τη συνέχεια.

Σαφέστατα και ξεκινάει ιδανικά με πολλούς γνωστούς χαρακτήρες και με το θετικό να είναι ότι δεν χρειάζονται προηγούμενες γνώσεις αλλά κάτι με χαλάει.

Θες το παλιό-ρέτρο σχέδιο, θες τα πολλά μπαλονάκια στα καρέ, θες η αργή πλοκή, θες οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από τα μέλη που ποστάρουν  

Θα διαβάσω εννοείται και το 2ο μέρος αλλά κάτι με απογοήτευσε. Δε νομίζω να φταίει το ότι είναι παλιό (το τελευταίο κυνήγι του Κρέιβεν που είναι ίδιας εποχής το καταευχαριστήθηκα) 

Οψόμεθα..

 

 

[Mandrake]

Για όσους ήταν αναποφάσιστοι για τους συγκεκριμένους 4 τόμους και δεν τους αγόρασαν, πωλούνται σφραγισμένοι από κάποιον στα 8€, αρκεί να βρεθείτε χέρι με χέρι απ' ότι καταλαβαίνω. Ίσως με 2€ φθηνότερα "ψηθεί" κάποιος να τους πάρει.

[hudson]

Τόμοι 30 και 36 "Μυστικοί Πόλεμοι" Μέρος 1 και 2

 

Η αλήθεια είναι ότι ήμουν επιφυλακτικός ως πολύ επιφυλακτικός για αυτή την ιστορία.

 

(Γενικά δεν τρελαίνομαι για ιστορίες που εμπλέκονται "300" χαρακτήρες από "299" παράλληλες διαστάσεις και όπου ξεδιπλώνονται "500" υποθέσεις, και λες τώρα ποιος είναι αυτός, από που ξεφύτρωσε και τι σχέση έχει με την όλη πλοκή.Κάτι που έγινε με το "Avengers Μάχη στο Χρόνο". Τον 1ο τόμο με δυσκολία τον διάβασα και τον 2ο τον παράτησα στη μέση.)  

 

Οι "Μυστικοί Πόλεμοι" με εξέπληξαν ευχάριστα.

Με πληθώρα ηρώων και κακών που δεν με κούρασαν ούτε με μπέρδεψαν και χωρίς να κάνω μπρος πίσω για να δω μήπως αυτό που διάβασα τώρα είχε κάποια σχέση με κάτι που έγινε σε προηγούμενες σελίδες. Όχι ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολλά γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους, αλλά όταν τα διαβάζεις είναι τόσο ξεκάθαρα και κατανοητά που συνήθως δεν τα ξεχνάς και σου έρχονται στο μυαλό αμέσως όταν αναφέρονται παρακάτω.

Φυσικά λόγω εποχής υπήρχαν πολλά μπαλονάκια και επεξηγήσεις, αλλά πιστεύω ότι βοηθούσαν στην πλοκή όσο έπρεπε.  

 

Από τους καλούς τόμους της συλλογής.   

[nikolas12]

Τόμοι 30 και 36: Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι Μέρη 1 και 2

 

 

Οι Μυστικοί Πόλεμοι είναι ένα event που ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω. Το concept υπήρξε αρκετά πρωτότυπο για την εποχή, καθώς συγκέντρωσε όλους τους ήρωες της Marvel, ωστόσο το γεγονός ότι η σειρά έγινε για τα παιχνίδια της Mattel υπήρξε αρκετά αμφιλεγόμενο όπως γενικότερα αμφιλεγόμενος υπήρξε ο Jim Shooter και οι αποφάσεις του. Να πω εξαρχής ότι πρόκειται για πολύ όμορφους και πλούσιους τόμους όσον αφορά τα εξτραδάκια τους, θεωρώ ότι θα τα βρουν όλοι απολαυστικά.

 

Σενάριο

 

  

 

Πολύ απλή και ταυτόχρονα πανέξυπνη πλοκή. Οι πιο σημαντικοί ήρωες και κακοί της Marvel μεταφέρονται από μια συμπαντική οντότητα σε έναν πλανήτη μακριά από τη Γη προκειμένου να πολεμήσουν ο ένας τον άλλο. Έξυπνο γιατί πρώτον η Γη δε θα επηρεαζόταν, αλλά κυρίως γιατί θα μπορούσαν να συνεχιστούν οι τίτλοι της Marvel με τους ήρωες να έχουν επιστρέψει αλλαγμένοι από την εμπειρία τους και τον κόσμο να περιμένει να ανακαλύψει τι συνέβη. 

 

  

 

Ένα άλλο μεγάλο θετικό είναι ότι ο Shooter συστήνει εξαρχής όλους τους ήρωες της ιστορίας. Κυριολεκτικά το μόνο που δεν κάνουν είναι να γυρίσουν στον αναγνώστη να συστηθούν. Έτσι ακόμα κι ένα μικρό παιδί ή κάποιος που δεν έχει ξαναπιάσει Marvel κόμικ γνωρίζει κατευθείαν ποιοι είναι αυτοί που βλέπει στις σελίδες και δεν έχει απορίες ή κενά σημεία. Προφανώς για καλύτερη απόλαυση χρειάζεται να ξέρεις και κάτι παραπάνω γύρω από τον καθένα αλλά και τις σχέσεις μεταξύ καλών και κακών.

 

 

Τρίτον μου άρεσε πολύ το πόσο καλογραμμένη ήταν η κάθε εξέλιξη. Μιλάμε για πολέμους και μάλιστα με ξεκάθαρα στρατόπεδα. Και κάθε πόλεμος θα έχει και τις εσωτερικές κόντρες μεταξύ στρατοπέδων, θα έχει τους αυτονομιστές, θα έχει τους υπερβολικά φιλόδοξους και θα έχει και συμμαχίες μεταξύ κάποιων που δεν περιμένεις. Βλέπουμε ας πούμε ότι οι X-Men θεωρούν πως οι υπόλοιποι καλοί δεν τους βλέπουν σαν ίσους, βλέπουμε τον Magneto να βρίσκεται μαζί με τους καλούς από την αρχή και να συνάπτει συμμαχία με τον Xavier, αλλά και εντός X-Men κάποιοι φθείρονται ψυχολογικά νιώθοντας ότι μπαίνει ένα ερωτηματικό στο αν είναι καλοί ηγέτες.

 

  

 

Έχει όμως και δέσιμο σε κάποια σημεία μεταξύ καλών και κακών, βλέπεις πως ο Galactus που είναι ένας από τους πιο δυνατούς κακούς της Marvel δε μπορεί να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι ο Υπερκόσμιος είναι δυνατότερος του, αλλά και τον Doom που βλέπει ότι δεν έχει νόημα το να είσαι πιόνι σε έναν πόλεμο, αλλά να προσπαθείς πάντα να είσαι ανώτερος όλων σε ένα πόλεμο. Ο Doom είναι γενικότερα ο πρωταγωνιστής του κόμικ, παρασέρνει καλούς και κακούς εκεί που θέλει, είναι πάντα ένα βήμα μπροστά σε κομμάτι στρατηγικής και βλέπεις ότι ενώ ο εγκλεισμός και η πίεση θα φθείρει αρκετούς σε σημείο να αμφισβητούς χρόνιους συντρόφους, αυτός παραμένει προσηλωμένος στον στόχο του καθ' όλη τη διάρκεια.

 

  

 

Θεωρώ βέβαια πως δεν είναι άριστη ιστορία, αλλά παρουσίασε και κάποια αρνητικά. Η πλοκή έχει μια κάπως αργή εξέλιξη, θα μπορούσε να είναι 1-2 τεύχη λιγότερα, αλλά κυρίως όταν ακούω πόλεμοι θέλω να βλέπω πολλές μάχες, μεγάλα δισέλιδα καρέ και ξύλο και εδώ δεν το βρήκα στο βαθμό που περίμενα. Πολύ κείμενο ανά σημεία, πολλά καρέ και λίγες μάχες ή μεγάλα πάνελ. Θεωρώ ότι από στρατηγικής πλευράς ένας τέτοιος πόλεμος θα είχε περισσότερα από αυτά και κυρίως θα διαρκούσαν περισσότερη ώρα.

 

Σχέδιο

 

  

 

Mike Zeck και Bob Layton κάνουν όμορφη δουλειά. Κλασικό, παλαιού τύπου σχέδιο με λεπτές γραμμές, εκφραστικά πρόσωπα, ένταση και συνάφεια και κυρίως χωρίς σχεδόν καθόλου διακυμάνσεις. Δεν το περίμενα, αλλά μοιάζουν αρκετά οι δυο τους σε κομμάτι τεχνοτροπιών και σχεδίου, άρα νιώθεις ότι ουσιαστικά όλο το event έχει σχεδιαστεί μόνο από ένα άτομο.

 

  

 

Γενικότερα είναι καλό τα events να σχεδιάζονται από έναν ή αν είναι δυνατόν παρόμοιους σχεδιαστές. Το πρόσεξα πρόσφατα στο Darkseid War που ήταν κάποια τεύχη του Manapul και κάποια του Fabok, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά πολλοί το έχουν προσέξει και στο The Infinity Gauntlet μεταξύ George Perez και Ron Lim (προσωπικά δεν ήμουν τόσο προσεκτικός). Anyway αν και πιο πολύ μου αρέσει το σύγχρονο σχέδιο, το συγκεκριμένο κόμικ είναι απολαυστικό σε αυτόν τον τομέα και πραγματικά πέρασα όμορφα χαζεύοντας τις εικόνες του.

 

Για ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός

 

 

Είναι από τους πολύ καλούς τόμους της συλλογής και η ιστορία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ενώ επηρέασε σημαντικά το σύμπαν της Marvel, κάτι που φαίνεται και στο αφιέρωμα του δεύτερου τόμου όπου αναφέρονται όσα συνέβησαν μετά. Με πιο σημαντικό φυσικά το symbiote που οδήγησε σε έναν από τους καλύτερους κακούς του Spider-Man, τον Venom. Εγώ θα το πρότεινα σε όλους όσους διαβάζουν τη συλλογή, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το Μάχη στο Χρόνο των Avengers για να το ακολουθήσεις από άποψη χαρακτήρων και θα βοηθήσει πολλούς να γνωρίσουν ισχυρούς κακούς όπως ο Doom και ο Galactus, ενώ το team up είναι γενικά απολαυστικό. 

 

Όλοι οι ήρωες έχουν τις στιγμές τους, λίγοι ξεχωρίζουν και οι υπόλοιποι τους ακολουθούν, όλοι όμως έχουν ατάκες και αρκετοί τα δικά τους εσωτερικά arcs. Είμαι ικανοποιημένος λοιπόν από τη συγκεκριμένη ιστορία και την προτείνω σε όλους να τη διαβάσουν και να μας πουν τη γνώμη τους. Αυτά λοιπόν κι από μένα σχετικά με το Secret Wars, τα λέμε σύντομα με τον επόμενο τόμο.

[Bilis]

Ακολουθεί η κριτική μου για τους τόμους 30, 34, 35, 36 με πολλά spoilers φυσικά:

 

Fantastic Four: Απόλυτη Δράση

Το "Fantastic Four: Ασύλληπτη Παγίδα" ήταν ένας από τους αγαπημένους μου τόμους της συλλογής οπότε ανυπομονούσα για την συνέχεια. Αυτή η ιστορία εστιάζει στον Ριντ Ρίτσαρντς και στο πως έχει επηρεαστεί η ψυχολογία του από τον Δρ. Ντουμ. Πιστεύω ότι ο Ριντ ήταν εύκολα το πιο δυνατό κομμάτι της ιστορίας, η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη: Την κατάκτηση της Λατβέριας και την προσπάθεια για την ανάσταση του Μπεν. Το δεύτερο μέρος ήταν κατώτερο κατά την γνώμη μου. Θα ήταν καλύτερο αν ο Μπεν έμενε νεκρός και ο Ριντ καταλάβαινε ότι ο θάνατος του Ντουμ απαιτεί μία θυσία, η οποία είναι και το αντίτιμο για τις πράξεις του. Ο Θεός Jack Kirby είναι καλό fan service αλλά μου φάνηκε πολύ παιδικό. Επίσης θα ήθελα να βλέπαμε περισσότερο τα παιδιά του Ριντ και της Σου αλλά αυτό είναι περισσότερο προσωπική προτίμηση παρά κριτική. Το σχέδιο ήταν επίσης ωραίο, όμοιο με αυτό του προηγούμενου τόμου. Σε γενικές γραμμές, καλή ιστορία όμως η "Ασύλληπτη Παγίδα" μου άρεσε περισσότερο.

Fallen Son: Ο Θάνατος του Καπτεν Αμέρικα

Αυτό το κόμικ πραγματεύεται τις αντιδράσεις των υπερηρώων στον θάνατο του Κάπ. Χωρίζεται σε πέντε τεύχη που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα στάδιο του πένθους:

Άρνηση

Κακή αρχή κατά την γνώμη μου. Βλέπουμε τον Wolverine να προσπαθεί να δει την σορό του Κάπτεν και το όλο πράγμα παραπέμπει περισσότερο στην περιπέτεια παρά στο συναίσθημα.

Θυμός

Αυτό το τεύχος αφορά τους Avengers και τα ξεσπάσματα θυμού που έχουν λόγω του πένθους. Το σενάριο είναι καλογραμμένο αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η χρήση των χρωμάτων μπλε και πορτοκαλί για την κάθε ομάδα, το ίδιο και ο παραλληλισμός που γίνεται με τα καρέ. Πολύ έξυπνο. Μάλλον το αγαπημένο μου τεύχος.

Διαπραγμάτευση

Ο Iron Man προσπαθεί να πείσει τον Hawkeye να γίνει ο καινούριος Κάπτεν Αμέρικα. Μου άρεσε το μικρό set up & pay off με τους καινούριους ήρωες μεταξύ αυτού και του προηγούμενου τεύχους. O Hawkeye έχει ένα ωραίο character arc όμως με πείραξε λίγο που επιστρέφει από τους νεκρούς σε μια ιστορία σχετικά με την αποδοχή του θανάτου. (Μην με παρεξηγείτε όμως, μου άρεσε το τεύχος)

Κατάθλιψη

Άλλο ένα συναισθηματικά φορτισμένο τεύχος, με τον Spider-Man να αναλογίζεται όλα τα άτομα που έχει χάσει στην ζωή του. Κι εδώ έχουμε όμορφο σχέδιο με ωραίους παραλληλισμούς. Ξέρει κανείς γιατί ο Spidey φοράει πάλι την μαύρη στολή του; Είναι λόγω του πένθους;

Αποδοχή

Στο τελευταίο τεύχος γίνεται η κηδεία του Κάπτεν Αμέρικα. Ο λόγος του Falcon μου φάνηκε πολύ ψεύτικος. Καταλαβαίνω ότι μέσα από αυτόν ο αναγνώστης έπρεπε να πάρει συγκεκριμένες πληροφορίες για τον Καπ, που είναι απαραίτητες για το τέλος της ιστορίας, αλλά ο σκοπός ενός επικήδειου λόγου δεν είναι να κάνει περίληψη της ζωής του αποθανόντος. Το τέλος με τον Iron Man μου φάνηκε πιο ταιριαστό.

 

Για limited series, δεν ήταν κι άσχημο, απλώς πιστεύω ότι πάσχει από αδύναμη αρχή και τέλος. Θα ήθελα να εστίαζε λίγο περισσότερο στον Iron Man γιατί στην τελική αυτός είναι ο κεντρικός χαρακτήρας. Επίσης το κόμικ βασίζεται πολύ στο συναίσθημα αλλά εγώ δεν μπόρεσα να συνδεθώ συναισθηματικά. Μπορεί να φταίει ότι είχα φρέσκο το Fantastic Four αλλά γενικά οι θάνατοι στα κόμικς σχεδόν ποτέ δεν είναι μόνιμοι. Οπότε, τελικά, πιστεύω πως το σχέδιο υπερισχύει του σεναρίου και το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.

 

Marvel Super Heroes: Μυστικοί Πόλεμοι

Για πρώτη φορά σε ιστορία που χωρίζεται σε δύο μέρη παρατηρώ μεγάλη αλλαγή ανάμεσα στο ένα και στο άλλο οπότε θα γράψω τις σκέψεις μου για το κάθε μέρος ξεχωριστά.

Μέρος 1o

Ο μυστηριώδης Υπερκόσμιος μεταφέρει κάποιους υπερήρωες και υπερκακούς σε έναν πλανήτη όπου πρέπει να διεξάγουν τον "απόλυτο πόλεμο". Δημιουργούνται διάφορες κλίκες, συμμαχίες, υπάρχει αρκετή ίντριγκα και από εδώ κι από εκεί ξεπηδούν μερικά ζευγαράκια. Γενικά αισθανόμουν ότι έβλεπα ριάλιτι με υπερήρωες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ιστόρίας είναι ότι η πλοκή δεν περιστρέφεται γύρω από κάποιον άξονα. Απλώς που και που γίνεται κάποια μάχη με το αποτέλεσμα να είναι πάντα το ίδιο: Κάποιοι χαρακτήρες αναισθητοποιούνται ή φυλακίζονται. Επίσης έχω την εντύπωση πως το κόμικ παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά. Χρησιμοποιεί βαριές έννοιες όπως τον "πόλεμο" και γίνονται κάποιες τελείως άσκοπες αναφορές στον Χίτλερ ενώ η ιστορία είναι ένα μάτσο τύποι με στολές που παίζουν Fortnite Battle Royale. Είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Garth Ennis ότι θεωρεί χαρακτήρες σαν τον Κάπτεν Αμέρικα προσβλητικούς προς τους ανθρώπους που πέθαναν στον Β' παγκόσμιο (όσοι έχουν διαβάσει The Boys ξέρουν). Δεν συμφωνώ, αλλά σε αυτή την περίπτωση μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό. Κυρίως ευθύνεται ότι η ιστορία είναι απλώς κακογραμμένη. Ο Shooter πιστεύει ότι βρίσκεται μπροστά από τους αναγνώστες όμως οι επιλογές του είναι εντελώς προβλέψιμες. Από τα χειρότερα πράγματα που έχω διαβάσει στην συλλογή.

Μερος 2ο

Ευτυχώς, στο δεύτερο μέρος η ιστορία βελτιώνεται σημαντικά. Αντί να χάνουν χρόνο με άσκοπες μάχες, οι χαρακτήρες έχουν στόχους που επηρεάζουν την εξέλιξη της πλοκής. Επίσης, ιδέες όπως η καταστροφή του πλανήτη και η απόκτηση της απόλυτης δύναμης δίνουν αφορμή για όμορφο και μεγαλοπρεπές σχέδιο. Αρκετοί από τους χαρακτήρες λάμπουν (μερικοί ήδη είχαν καλοστημένα arcs από το προηγούμενο μέρος), υπάρχουν όμως και πάλι μερικά προβληματάκια. Λ.χ. η Spider-Woman που εμφανίζεται από το πουθενά και δεν κάνει τίποτα. Γενικά είναι μια απολαυστική ιστορία με υπερήρωες, πολύ καλύτερη από το προηγούμενο μέρος.

 

Κατά την γνώμη μου, ως σύνολο, η ιστορία είναι μέτρια έως κακή και αξίζει μόνο για ιστορικούς λόγους (πρώτο μεγάλο crossover της Marvel, πρώτη εμφάνιση του Venom). Αν κάποιος δεν είναι φανατικός Μαρβελάκιας δεν νομίζω πως θα την απολαύσει και τόσο.

[Manitou]

28 λεπτά πριν, Bilis είπε:

 

Μερος 2ο

Ευτυχώς, στο δεύτερο μέρος η ιστορία βελτιώνεται σημαντικά. Αντί να χάνουν χρόνο με άσκοπες μάχες, οι χαρακτήρες έχουν στόχους που επηρεάζουν την εξέλιξη της πλοκής.

 

Σε προηγούμενη ανάλυση ο @nikolas12 έγραφε πόσο πολύ απολάμβανε τις μάχες.

Νομίζω σε αυτό το σημείο είναι που διαφοροποιούνται πολλοί αναγνώστες του συγκεκριμένου είδους. Εγώ βαριέμαι μέχρι θανάτου τις άσκοπες μάχες. Ούτε με συγκινούν ούτε μου αρέσουν. Νομίζω ότι είναι κ άλλοι σαν και μένα. Όλους τους τόμους με υπερβολικές μάχες που πήρα (και δεν είναι πολλοί γιατί μετά από ένα σημείο τους απέφευγα χάρη στην πολύ καλή δουλειά και πληροφορία που παίρνω από εσάς) τους βαρέθηκα. Κάποιους δεν τους τελείωσα καν. Εκεί ξεχωρίζουν ίσως οι rookies σαν και μένα από τους πιο φανατικούς οπάδους του είδους. 

Πάντως όλες σας οι κριτικές είναι ενδιαφέρουσες και βοηθάνε να πάρουμε ή όχι κάποιους τόμους. 

[nikolas12]

4 λεπτά πριν, Manitou είπε:

 

Σε προηγούμενη ανάλυση ο @nikolas12 έγραφε πόσο πολύ απολάμβανε τις μάχες.

 

Για ποιον τόμο λες; Για το Secret Wars έγραψα το εξής:

 

Παράθεση

Η πλοκή έχει μια κάπως αργή εξέλιξη, θα μπορούσε να είναι 1-2 τεύχη λιγότερα, αλλά κυρίως όταν ακούω πόλεμοι θέλω να βλέπω πολλές μάχες, μεγάλα δισέλιδα καρέ και ξύλο και εδώ δεν το βρήκα στο βαθμό που περίμενα. Πολύ κείμενο ανά σημεία, πολλά καρέ και λίγες μάχες ή μεγάλα πάνελ. Θεωρώ ότι από στρατηγικής πλευράς ένας τέτοιος πόλεμος θα είχε περισσότερα από αυτά και κυρίως θα διαρκούσαν περισσότερη ώρα.

 

Δεν είχε δηλαδή ούτε τις πολλές ούτε τις τέρμα απολαυστικές μάχες άλλων τόμων.

[Ilias]

2 ώρες πριν, Manitou είπε:

 

Σε προηγούμενη ανάλυση ο @nikolas12 έγραφε πόσο πολύ απολάμβανε τις μάχες.

Νομίζω σε αυτό το σημείο είναι που διαφοροποιούνται πολλοί αναγνώστες του συγκεκριμένου είδους. Εγώ βαριέμαι μέχρι θανάτου τις άσκοπες μάχες. Ούτε με συγκινούν ούτε μου αρέσουν. Νομίζω ότι είναι κ άλλοι σαν και μένα. Όλους τους τόμους με υπερβολικές μάχες που πήρα (και δεν είναι πολλοί γιατί μετά από ένα σημείο τους απέφευγα χάρη στην πολύ καλή δουλειά και πληροφορία που παίρνω από εσάς) τους βαρέθηκα. Κάποιους δεν τους τελείωσα καν. Εκεί ξεχωρίζουν ίσως οι rookies σαν και μένα από τους πιο φανατικούς οπάδους του είδους. 

Πάντως όλες σας οι κριτικές είναι ενδιαφέρουσες και βοηθάνε να πάρουμε ή όχι κάποιους τόμους. 

Δεν είναι θέμα rookie, είναι ξεκάθαρα θέμα προσωπικού γούστου. Ως 'μη-rookie', πιο σωστά ως κάποιος με κάποια εμπειρία στον χώρο, θα σου πω τι πιστεύω. Τέτοιου είδους τεύχη, που θεωρούνται για κάποιο λόγο 'ιστορικά', καλό είναι να τα γνωρίζουμε, να έχουμε μια άποψη. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να μας αρέσουν. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη λογοτεχνία. Σε καθέναν από εμάς αρέσουν άλλα πράγματα, άλλοι ήρωες, διαβάζουμε κόμικς για άλλους λόγους. Άλλος γουστάρει εντυπωσιακές μάχες, σαλόνια ολόκληρα με ΚΑΠΑΟΥ και ΜΠΡΑΦ. Άλλοι βαθυστόχαστα σενάρια που η εικόνα αποτελεί το 51% της αφήγησης. Χαίρομαι που το συγκεκριμένο forum βοηθάει κόσμο να μην ξοδεύει τσάμπα τα λεφτά του (μεταξύ πολλών άλλων). 

[Laz33]

Σε ό,τι αφορά τα υπερηρωικά οι απόψεις μου ταιριάζουν πολύ, σχεδόν ταυτίζονται, με του Manitou.

Mάλλον έχουμε αυτήν την οπτική γωνία επειδή δεν είναι το αγαπημένο μας είδος κόμικς.
Ούτε εμένα αρέσουν οι ιστορίες με πολέμους (ξυλίκι το λέω εγώ), ούτε αυτές που εμφανίζονται 325 υπερήρωες ταυτόχρονα.

Απ΄τα σχόλια και τις κριτικές των περισσοτέρων εδώ μέσα συμπέρανα ότι καλώς έπραξα και δεν αγόρασα τους τόμους που δεν αγόρασα.

Ακόμα και το Punisher, που οι περισσότεροι το αποθεώνετε, πιστεύω δεν θα μ΄άρεζε απ΄τη στιγμή που όπως λέτε έχει φουλ πιστολίδι και βία χωρίς λόγο.
Το Planet Hulk (το διάβασα αυτό) που αντικειμενικά ήταν καλό, θα μ΄άρεζε περισσότερο αν δεν είχε τόσο ξυλίκι.
Το Fantastic Four το 1ο ήταν καλούτσικο, αν και με ψιλοχάλασαν κάποιες σεναριακές ευκολίες.
Οπότε απ΄τη στιγμή που σχεδόν όλοι λέτε ότι το 2ο ήταν υποδεέστερο, καλά έκανα και δεν το πήρα.

 

Είναι πολύ χρήσιμες οι κριτικές σας και τις διαβάζω όλες.
Τις περισσότερες τις παίρνω σοβαρά υπόψιν μου και παίζουν καθοριστικό ρόλο στο αν θα πάρω ή όχι έναν τόμο.
Μιλάω τώρα για όσους είμαι στο ντεμί.
Κάποιον που θέλω πολύ να διαβάσω τον παίρνω χωρίς να περιμένω να πείτε αν αξίζει.

Πχ το Demon in a Bottle θα το πάρω με το που βγει ή το Spider-Man Blue
 

[Manitou]

Το έχω ξαναγράψει αλλά η επανάληψη βοηθάει. Το συγκεκριμένο τοπικ είναι ένα από τα καλύτερα στο φορουμ. Αρτιες και εξαιρετικές κριτικές και απόψεις από τους περισσότερους που βοηθάνε τους υπόλοιπους. Ο καθένας νομίζω έχει βρει κάποιον που μοιάζει να έχει τα γούστα του και αντίστοιχα διαβάζει και αξιολογεί κριτικές. Εγώ και ο laz ας πούμε έχουμε περίπου τα ίδια που μας αρέσουν σε αυτό το είδος. Έτσι και εγώ θα πάρω τον εμφιαλωμένο δαίμονα (σαν την κόκα κόλα ένα πράγμα) γιατί μας έχει ζαλίσει τόσο καιρό με την πάρτη του () οπότε μάλλον θα αρέσει και σε εμένα.

 

 

 

[Γουλβι]

On 16/1/2021 στο 1:32 ΜΜ, spiderman είπε:

Δύο μέτρα και δύο σταθμά έχουμε εδώ?

Διάβασε τους όρους του φόρουμ και θα καταλάβεις φίλε, αλλά μην παρεξήγησε εδώ είμαστε για να σπάμε πλάκα.

 

Τόμος 30 και 36: Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι Μέρη 1 και 2

Κριτικη.

 

Κλασικη ιστορία πολύ όμορφο σχέδιο αλλά σενάριο μπαρουφες αν σας χαλάνε τα τρελά σενάρια χωρίς νόημα μείνετε μακριά. κόμικ για να πουλήσουν παιχνιδάκια στα Αμερικανακια. 6/10

[PowerRangers8]

 @Γουλβι Ε με προλαβες,φιλε!!!!! Μόλις τους διάβασα χθες πολύ πολύ αργά και έλεγα να γράψω τη κριτική κάπου το μεσημέρι,χαχα

Τώρα η σειρά μου να πω κάτι.

 

Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι Μέρη 1 και 2

Στη τότε εποχή της '80s αυτή η ιστορία ήταν τόσο πρωτότυπη και τώρα λέμε τη λέξη ''κλασική''. Το σενάριο ήταν πολύ κάλο αλλά με πολλά κουραστικά μπλα μπλα (και με μερικές τρύπες) και κυρίως πρωταγωνιστής ήταν ο Doom,όχι οι ήρωες όπως συνηθίσαμε. Όταν λέω τρύπες εννοώ ότι το σενάριο είχε μερικά κενά, όπως ο Doom πως βρήκε αμέσως τις δυο κοπέλες που τις μεταμόρφωσε σε υπερεγκληματίες και που εξαφανίστηκε ο δράκος της Kitty (X-MEN). Ακόμα και τη μυστηριώδης Σπαιντερ-Γουμαν με τη στολή ''Venom'' την οποία δέχτηκαν αμέσως οι ήρωες χωρίς σχεδόν καχυποψία.

Κατά τη γνώμη μου η ιστορία θα ήταν κάλο να περιορίζεται κάπου στα 8-9 τεύχη χωρίς φλυαρία (κυριολεκτικά την προτιμώ από το βασανιστικό Avengers Forever που έκαψε τον εγκέφαλο μου διαβάζοντας με το ζόρι.)

 

Κάλο διάβασμα και τα λέμε στο επόμενο κλασικό σενάριο ''Δαίμονας στο Μπουκάλι''

[Mandrake]

Φίλε @Pilgrim κάτι έχεις πειράξει στις ρυθμίσεις σου με τα τελευταία σχόλια που γράφεις (π.χ. εδώ κι εδώ) και όσοι έχουμε θέμα "Uniform Σκουρόχρωμο" δε μπορούμε να τις διαβάσουμε. Άλλαξέ τες σε παρακαλώ αν δε σου κάνει κόπο.

[Γουλβι]

25 λεπτά πριν, PowerRangers8 είπε:

Όταν λέω τρύπες εννοώ ότι το σενάριο είχε μερικά κενά, όπως ο Doom πως βρήκε αμέσως τις δυο κοπέλες που τις μεταμόρφωσε σε υπερεγκληματίες και που εξαφανίστηκε ο δράκος της Kitty (X-MEN

Μιας και σε είδα να σου πω δεν ήταν αυτά κενά ο ντουμ έφτιαξε αυτές τις δύο σε ένα εργαστήριο δηλαδή τους έδωσε δυνάμεις αφού τις πήρε πρώτα από τα σπίτια τους που έπλεναν πιάτα, με τα πολλά μηχανήματα που είχαν εκεί και αυτές απεκτησαν σούπερ δυνάμεις ο δράκος πάλι το έσκασε για να τα φτιάξει με μια δράκαινα. Ότι να είναι συμφωνώ το μάχη στο χρόνο καλύτερο και για εμένα.

[Mandrake]

Τρία πουλάκια κάθονταν στο τένις κλαμπ Εκάλη. Το ένα κοιτάει τον Υμηττό και τ' άλλο το μπακάλη.

[nikolas12]

 

Ευχαριστούμε για το μικρό διάλειμμα ποίησης, ωστόσο το θρεντ αφορά τις κριτικές της συλλογής, τον σχολιασμό και συζήτησή τους. Ως εκ τούτου η μία απάντηση αλά Τάσος Μπουγάς καθώς και η ανταπάντηση (για να μη μείνει ξεκρέμαστη) διεγράφησαν  Όπως είπε και ο @Valtasar είμαστε εδώ να περνάμε καλά και επειδή εδώ και μέρες δεν έχω πιάσει κάποιο κομιξάκι λόγω δουλειών, αποσύρομαι και σας προτείνω να ηρεμήσετε και να κάνετε το ίδιο  

[Mandrake]

9 ώρες πριν, PowerRangers8 είπε:

Spoiler

Όταν λέω τρύπες εννοώ ότι το σενάριο είχε μερικά κενά, όπως ο Doom πως βρήκε αμέσως τις δυο κοπέλες που τις μεταμόρφωσε σε υπερεγκληματίες και που εξαφανίστηκε ο δράκος της Kitty (X-MEN). Ακόμα και τη μυστηριώδης Σπαιντερ-Γουμαν με τη στολή ''Venom'' την οποία δέχτηκαν αμέσως οι ήρωες χωρίς σχεδόν καχυποψία.

 

 

και απαντώ πάλι σε spoilers, διότι κάποιοι δεν έχουν διαβάσει ακόμη την ιστορία και οφείλουμε να τους προστατέψουμε από τέτοια:

 

Spoiler

Ο δράκος (Λόκχιντ) δεν εξαφανίστηκε. Όταν επέστρεψαν όλοι από τους Μυστικούς Πολέμους, στη σειρά "The Uncanny X-Men" εμφανίζεται μαζί τους στη Γη. Μάλιστα έχει δημοσιευτεί η επιστροφή και συνέχειά τους στα "X-Men" της "Μαμούθ Comix" (δε θυμάμαι τεύχος αυτή τη στιγμή αλλά πρέπει να ήταν μετά το #60). Όσο για το εξωγήινο συμβιωτικό (και όχι τον Venom που λανθασμένα λέτε διάφοροι), ούτε σατανικό ον ήταν, ούτε εχθρός, ούτε τίποτα τέτοιο. Επειδή λοιπόν στους υπόλοιπους υπερήρωες εκεί δεν είχε τύχει να πέσουν στα χέρια τους τα μελλοντικά τεύχη "The Amazing Spider-Man" με τον Venom, δε θα μπορούσαν φυσικά να ξέρουν ότι επρόκειτο για κάτι παραπάνω από ένα επιστημονικό εργαλείο, απ' τα πολλά θαυμαστά που τους άφησε αμανάτι ο Beyonder για να χρησιμοποιήσουν. Όλα πήγαιναν πρίμα για μήνες αργότερα με τον Spider-Man σε κάθε περιπέτειά του με τη νέα αυτή "στολή" που είχε, μέχρι που κάτι άρχισε να πηγαίνει στραβά μέρα με τη μέρα και έπρεπε να διερευνήσει τι φταίει.

 

Και όσο για τον Doctor Doom, κατάφερε το ακατόρθωτο. Το να μάθει σε χρόνο DT πως δουλεύουν κάποια μηχανήματα που τους άφησε εκεί ο Beyonder από άλλους εξωγήινους πολιτισμούς και να δημιουργήσει υπερδυνάμεις σε δύο γυναίκες, ήταν παιχνιδάκι. Το έχουν κάνει άλλωστε κατώτερα μυαλά στο παρελθόν δημιουργώντας πολύ πιο δυνατούς χαρακτήρες και χωρίς τη βοήθεια εξελιγμένης εξωγήινης τεχνολογίας (βλέπε: Βαρώνος Ζέμο με τον Wonder Man, Κόμης Νεφάρια, Power Man, Γολιάθ κ.α.).

 

Μη ψάχνετε για σεναριακές τρύπες εκεί που δεν υπάρχουν.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 23, 2021 από Mandrake

[Pilgrim]

~ Τόμος 36 ~ Marvel Super Heroes ~ Μυστικοί Πόλεμοι, μέρος δεύτερο ~

 

Ή αλλιώς "Επστροφή στην δράση"!

Τα δύο τομάκια μου φάνηκαν μέρα με τη νύχτα. Άκρως ενδιαφέρων ο #2 με αρκετή δράση και ουσία. Η ιστορία γίνεται πολύ καλύτερη, χωρίς να χάνει σε ρυθμό (όπως στο προηγούμενο) και το σχέδιο μου φάνηκε ότι ήταν αρκετά καθαρό και όμορφο.

Πλέον καταλαβαίνω γιατί οι αγαπητοί συμφορουμίτες εκθειάζουν αυτό το story-arc! 

 

Μου έμεινε όμως μία απορία:

 

Spoiler

Ποιος ήταν τελικά ο Iron Man? (Μας δείχνει ότι είναι μαύρος χωρίς να τον ονοματίζει.)

 

Επίσης, πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα με τις νεκραναστάσεις? Στα τελευταία τεύχη της συλλογής παράγινε το κακό. Νισάφι πια..

 

 

[O Φρατζάτος]

11 λεπτά πριν, Pilgrim είπε:

~ Τόμος 36 ~ Marvel Super Heroes ~ Μυστικοί Πόλεμοι, μέρος δεύτερο ~

 

Ή αλλιώς "Επστροφή στην δράση"!

Τα δύο τομάκια μου φάνηκαν μέρα με τη νύχτα. Άκρως ενδιαφέρων ο #2 με αρκετή δράση και ουσία. Η ιστορία γίνεται πολύ καλύτερη, χωρίς να χάνει σε ρυθμό (όπως στο προηγούμενο) και το σχέδιο μου φάνηκε ότι ήταν αρκετά καθαρό και όμορφο.

Πλέον καταλαβαίνω γιατί οι αγαπητοί συμφορουμίτες εκθειάζουν αυτό το story-arc! 

 

Μου έμεινε όμως μία απορία:

 

  Απόκρυψη περιεχομένων

Ποιος ήταν τελικά ο Iron Man? (Μας δείχνει ότι είναι μαύρος χωρίς να τον ονοματίζει.)

 

Επίσης, πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα με τις νεκραναστάσεις? Στα τελευταία τεύχη της συλλογής παράγινε το κακό. Νισάφι πια..

 

 

 

"Νισάφι πια με τις Νεκραναστήσεις"

 

Και η συλλογή είναι ίσως ένα μικρό μέρος του πολυσύμπαντος της Marvel γενικά,ξέρω 'γω.Φαντάσου...

 

Για το spoiler: Απλά θα πω πως είναι (ουσιαστικά) ο ίδιος χαρακτήρας που είναι στη θέση του Iron Man στο βιντεοπαιχνίδι Marvel vs Capcom 1 Clash of Heroes.

 

Οπότε όποιος το ψάξει,ασχέτως αν το γνωρίζει ήδη,το χαλάει για τον εαυτό του με δική του θέληση.Για να είμαι ειλικρινής ίσως να μην είναι καν σπόϊλερ αλλά τέλος πάντων.   

[nikolas12]

O τόμος 37 του Iron Man κυκλοφόρησε, σκαναρίστηκε και βρίσκεται στη βάση μας!

 

  

 

Επόμενος τόμος είναι ο πρώτος των Ultimates. Προσωπικά έχω την έκδοση της Anubis που είναι πολύ καλή με ωραία εξτραδάκια, ίσως αγοράσω κι αυτήν. Πρόκειται για πολύ καλή ιστορία. Περισσότερα στην κρυστάλλινη σφαίρα.