kaneda

Ναι, πόσο δίκιο έχεις! Και θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε το "Το Άχρονο Καφενείο όλων των Κομιξο-fans". Εκεί που η ηλικιακή διαφορά παύει να υφίσταται και όλοι μαζί, μικροί και μεγάλοι, γινόμαστε μία παρέα και συζητάμε για τα διάφορα θέματα της κόμικ σκηνής.

Όχι, όχι, αν εξαιρέσεις καμιά είκοσι πενταριά σελίδες που ο @ constantinople προσπαθούσε να πείσει τον @ Laz33 να πάρει τους τόμου των Μυστικών Πολέμων, καθώς και τον @ nikolas12 στο να γράψει μία κριτική για κάποιον τόμο του Θορ, κατ' άλλα στο βασικό τόπικ ως επί το πλείστον υπάρχουν γραμμένες οι κριτικές μας, επίσημες πληροφορίες που παίρναμε από τα διάφορα email που στέλναμε στην Ανούμπις, όπως επίσης και διάφορα βοηθητικά πινακάκια με πληροφορίες για τους τόμους της συλλογής. Κυρίως σε αυτό εδώ το τόπικ (στο αδερφάκι του) είναι που κάνουμε τις πιο χαλαρές μας κουβεντούλες. Πάντως επειδή στο ποστ που έκανα εχθές ξέχασα να το αναφέρω, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να προτείνω στον @ Indian και στον @ nikolas12 να βάλουν τους συνδέσμους με τις κριτικές που έχουν κάνει για κάθε τόμο της συλλογής, στο πρώτο ποστ του @ germanicus , δίπλα από τον τίτλο με τις πληροφορίες του εκάστοτε τόμου. Μην ανησυχείτε παιδιά, Indian και Νικόλα, δεν πρόκειται να νομίζουμε ότι το κάνετε αυτό για να ευλογήσετε τα γένια σας, επειδή είστε μέλη της Διοικητικής Ομάδας. Είμαι σίγουρος ότι εκφράζω πολλά από τα μέλη του φόρουμ με αυτό που θα πω, ότι οι κριτικές σας είναι από τις πιο α-σπόιλερ αντικειμενικές κριτικές που έχουν γραφτεί (όσο μπορεί βέβαια μία κριτική να είναι αντικειμενική, μιας και εγώ πιστεύω ότι στην τέχνη είναι όλα υποκειμενικά) και πιστεύω ότι θα βοηθούσαν πάρα πολύ κάποιο νέο μέλος που θα τύχαινε να επισκεπτόταν το βασικό τόπικ. Όπως και να το κάνουμε οι "80 και" σελίδες μπορεί να φανούν κάπως αποθαρρυντικές από κάποιο μέλος που μπορεί να θελήσει να γνωρίσει τώρα την συλλογή.

Όλοι μας κάποια στιγμή, λίγο ή πολύ γίναμε συνένοχοι στο έγκλημα, φλερτάροντας δειλά-δειλά με το παράπτωμα της off-τόπικ συζήτησης.

Να ξέρατε μόνο πόσο με συγκινήσατε διαβάζοντας παραπάνω τα ευχαριστήρια ποστ σας και βλέποντας τις φωτογραφίες σας με τις αξιοθαύμαστες βιβλιοθήκες σας και με την συλλογή ολοκληρωμένη. Καλώς ή κακώς έτσι είναι. Τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν. Δεν έχει σημασία όμως που τελείωσε. Σημασία έχει ότι απλά συνέβη και ότι εμείς ήμασταν για τεσσεράμισι περίπου χρόνια συμμέτοχοι σε αυτό το θαύμα που λέγεται "Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel". Ναι λοιπόν, αυτή η συλλογή ήταν ένα θαύμα. Δεν γίνεται και δεν μπορείς να πεις "ευχαριστώ" στο θαύμα. Μπορείς μόνο να το αγκαλιάσεις και να το ζήσεις στο έπακρο, και κάτι τέτοιο νομίζω ότι συνέβη στην περίπτωση της Ασέτ... Το παρόν ποστ δεν είναι ένα "ευχαριστώ" προς την Ασέτ, προς την Ανούμπις, ή προς τον άγνωστο άνθρωπο-ήρωα που είχε την απίστευτη φαεινή ιδέα να προτείνει το λανσάρισμα αυτής της συλλογής στη χώρα μας (παρακαλώ μην παρεξηγηθώ, φυσικά και εννοείται ότι με έχετε καλύψει πλήρως όλα τα παιδιά, σε όλα αυτά που έχετε αναφέρει για την συλλογή, για τις ιστορίες, για την επιμέλεια, καθώς επίσης και για την ποιότητα, για την τιμή, αλλά και κυρίως, για την συνέπεια). Όχι, αυτό το ποστ είναι ένα τεράστιο "ευχαριστώ" από μέρους μου σε όλους και σε όλες εσάς που μπήκατε στη διαδικασία να ποστάρετε το οτιδήποτε σε αυτό εδώ το τόπικ (καθώς επίσης και στο αδερφάκι του). Ευχαριστώ πάρα πολύ τον @ ProfPhillipMortimer , τον @ thor77 και τον @ Mandrake για τις πολύτιμες πληροφορίες του σύμπαντος της Μάρβελ που μοιραζόντουσαν μαζί μας... Τον @ Captain Cooper και τον @ constantinople για τα βοηθητικότατα πινακάκια τους και για τις κομιξικές αναδρομές που έκαναν με ιστορίες που είχαν εκδοθεί και παλαιότερα στη χώρα μας... Τον @ Macchia nera και τον @ theforce για τις εικαστικές τους παρεμβάσεις σε κάποιους "προβληματικούς" τόμους της συλλογής... Τον @ Tsaklas για αυτήν την απίστευτη λιστάρα που είχε φτιάξει με όλες τις πληροφορίες που είχαμε καταφέρει να συλλέξουμε από τα ασύστολα email μας προς τον κ. Τσέλιο... Τους @ hudson , @ Laz33 και @ Bilis για το στενομαρκάρισμα που κάνανε με τα email τους στην Ανούμπις... Ευχαριστώ επίσης τον @ O Φρατζάτος και τον @ olyssesmoore για τις πολύ ωραίες συζητήσεις που κάναμε κατά καιρούς με αφορμή αυτήν την συλλογή (και ας κινδυνεύαμε κάποιες φορές να βγούμε οριακά εκτός θέματος )... Επίσης θα ήθελα κάπου εδώ να ευχαριστήσω ένα τσικ παραπάνω από όλους τον @ Indian και τον @ nikolas12 για τα σκαναρίσματα των εκάστοτε τόμων, καθώς επίσης και για τις εξαιρετικές κριτικές τους, χάρις τις οποίες με παρακινούσαν και εμένα, άθελά τους, να συνεχίσω να μοιράζομαι μαζί σας την γνώμη μου για τους τόμους της συλλογής (κάτι που θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω και με το πέρας της συλλογής)... Ξέρω ότι έχω ξεχάσει να αναφέρω και άλλα παιδιά. Σας ζητώ χίλια συγγνώμη. Μακάρι να μπορούσα να σας αναφέρω όλους. Κατά την διάρκεια της κυκλοφορίας αυτής της συλλογής είμαι σίγουρος ότι συνέβησαν πολλά σε όλους μας. Η ιεροτελεστία μας όμως παρέμενε πάντα σταθερή. Κάθε δεύτερη Παρασκευή ξεχυνόμασταν στα περίπτερα, παίρναμε τον νέο τόμο της Ασέτ, τον ξεφυλλίζαμε, και μετά κατευθείαν εδώ, στο GreekComics, συζητώντας για το αγαπημένο μας χόμπι, εκθειάζοντας ένα ονειρικό σχέδιο, αναλύοντας το βαθύτερο νόημα μιας ιστορίας, και κάποιες φορές, απλά γκρινιάζοντας για τις επικείμενες επανεκδώσεις. Χαίρομαι που εξαιτίας αυτής της συλλογής γνώρισα αυτό εδώ το φόρουμ και που μου επιτράπηκε να γίνω και εγώ μέλος σε αυτήν εδώ την ουτοπία. Στα όσα χρόνια είμαι μέλος στην κοινότητα δεν είδα ούτε μία φορά την κατάσταση να ξεφεύγει με διαπληκτισμούς και απρεπή σχόλια. Μόνο μία-δύο φόρες παραλίγο να γίνει μία παρεξήγηση, αλλά τα μέλη της Διοικητικής Ομάδας έδρασαν άμεσα και διευθέτησαν με ήρεμο τρόπο την όλη κατάσταση. Και τους αξίζουν πολλά μπράβο που έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια (ενάντια στην δυστοπία και την αγένεια που ζούμε στον έξω κόσμο) και έχουν διατηρήσει ένα φόρουμ με τέτοιο επίπεδο ευγένειας και σεβασμού. Να είστε όλοι και όλες καλά! Ραντεβού σε κάποια άλλη κομιξοσυζήτηση!

Είμαι και εγώ από αυτούς που έχουν συλλέξει όλη την συλλογή! Από τους 120 τόμους πρέπει να έχω αδιάβαστους περίπου τους τελευταίους 20 (του τελευταίου ενός χρόνου δηλαδή). Ο λόγος για αυτό είναι η στροφή που έχω κάνει το τελευταίο διάστημα προς τον κόσμο των μάνγκα (το οποίο είναι κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό), αλλά φυσικά και εννοείται ότι σκοπεύω να διαβάσω και να μοιραστώ τη γνώμη μου μαζί σας για όλους τους τόμους της συλλογής. Γενικά ήταν μία συλλογή μοναδική, πλούσια και ανεπανάληπτη και μακάρι να μπορέσουμε να έχουμε την ευκαιρία να δούμε ξανά κάποια παρεμφερή συλλογή (όχι απαραίτητα Μάρβελ) σε τέτοια ποιότητα.

Μάλιστα, κατάλαβα. Δεν ξέρω αν ακολουθείς από κοντά αυτή την συλλογή, αλλά οφείλω να αναφέρω σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, ότι η συλλογή της Ασέτ με αυτήν της Radnet-Κλασικοί Υπερήρωες σε θέμα επιμέλειας πάντα (π.χ. μετάφραση, σύνταξη κ.λπ.) είναι αυτό που λέμε "η μέρα με την νύχτα". Βέβαια εννοείται ότι ο κάθε αναγνώστης έχει τα δικά του στάνταρ και προτιμήσεις και αναλόγως πράττει βάση αυτών. Ο νούμερο ένα λόγος (από τους εκατό προσωπικούς δικούς μου λόγους) που εγώ δεν αγοράζω την νέα συλλογή του Σπάιντερ-Μαν της Radnet είναι εξαιτίας της ορθογραφικής-συντακτικής επιμέλειας. Αν χρειάζομαι λεξικό της νέας ελληνικής για να καταλάβω το ελληνικό κείμενο, προτιμώ χίλιες φορές να καθίσω να διαβάσω το πρωτότυπο τεύχος στα αγγλικά, όσο πανέμορφο και να είναι το σχέδιο.

Πάντως αν εξαιρέσεις τον Νυχτοβάτη, την Θύελλα και τους χαρακτήρες που το παρατσούκλι τους έχει ελληνικές ρίζες (π.χ. Κύκλωπας και Κολοσσός), όλοι οι άλλοι είναι κανονικά γραμμένοι με το παρατσούκλι τους σε "ανάποδο greeklish" (παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος). Δηλαδή Γούλβεριν, Θάντερμπερντ, Έιντζελ, Πολάρις (μα πώς μπόρεσα και ξέχασα να σε αναφέρω εσένα προηγουμένως ) κ.λπ. Εμένα να σου πω την αλήθεια δεν με πειράζει καθόλου η μεταφραστική επιμέλεια στην συλλογή της Ασέτ. Ίσα-ίσα που μέσα στο "χάος" της συλλογής οι μεταφραστές καταφέρνουν από τόμο σε τόμο και αποδίδουν τους χαρακτήρες με το ίδιο όνομα. Δεν θα δεις για παράδειγμα την Storm στον έναν τόμο μεταφρασμένη ως Θύελλα και στον άλλο ως Στορμ. Πάντως είναι κρίμα που αυτός ο παράγοντας είναι ικανός να σε αποτρέψει από την αγορά κάποιου τόμου. Να μου έλεγες ότι δεν σου αρέσει η επιμέλεια σαν επιμέλεια (π.χ. για ορθογραφικά-συντακτικά λάθη) ή οτιδήποτε άλλο να το καταλάβω. Όπως και να 'χει όμως εννοείται ότι είναι σεβαστή η άποψή σου.

Οι Χ-ΜΕΝ γενικά στην συλλογή της Ασέτ μεταφράζονται ως εξής: Κύκλωπας, Μάρβελ Γκερλ (Τζιν), Θύελλα, Νυχτοβάτης, Γούλβεριν, Κτήνος, Έιντζελ, Άισμαν, Κολοσσός, Χάβοκ και Μπάνσι. Ξεχνάω κάποιον;

Χωρίς να έχω κάποια πληροφορία εκ των έσω και εγώ την ίδια αίσθηση έχω. Λες η Ασέτ να κάνει το θαύμα της και να λανσάρει κάποια σειρά με τον Μπάτμαν;

Δεν ξέρω αν είναι το τραγούδι της ημέρας, για εμένα όμως είναι σίγουρα το τραγούδι της εβδομάδας. Είχα πάρα πολύ καιρό να κολλήσω έτσι με κάποιο κομμάτι βάζοντάς το ακατάπαυστα στο repeat. Μία μπαλάντα για την αγάπη, για την συντροφικότητα, για την υπόσχεση του αύριο και για όλα αυτά που αυτό επιφυλάσσει. Ειδικά σε όσους και σε όσες αρέσει η J-pop μουσική, αξίζει να του δώσετε μία ευκαιρία και να το ακούσετε. Όποιο παιδί ενδιαφέρεται να μάθει τι λένε οι στίχοι μπορεί να ενεργοποιήσει τους αγγλικούς υπότιτλους κάτω δεξιά στο βίντεο.

Ναι, καταλαβαίνω πως το λες, αλλά πιστεύω ακράδαντα (έπειτα από τις τόσες τρίπλες-χυλόπιτες που μας έχει ρίξει η Ανούμπις) ότι όποια προσπάθεια και αν κάνουμε θα πέσει με θεαματικό τρόπο στο κενό, έτσι όπως ακριβώς πέφτει και ο Σπάιντερ-Μαν από τα κτίρια του Μανχάταν κατά την διάρκεια των περιπολιών του. Μην ξεχνάτε ότι από την Άργος μάθαμε για την επέκταση της συλλογής (και μετέπειτα για την ολοκλήρωσή της), την στιγμή που η Ανούμπις μας σφύριζε κλέφτικα ότι και καλά δεν έχει λόγο στην επιλογή των τόμων και άλλα τέτοια ωραία. Προσωπικά, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά με την εκδοτική. Τι να πω, μακάρι να βγω λάθος.

Ναι, και εγώ συμφωνώ μαζί σου. Εγώ το τελευταίο διάστημα, αν εξαιρέσεις την συλλογή της Ασέτ, έχω κάνει μία δυνατή στροφή προς τον κόσμο των μάνγκα, και δεν σου κρύβω ότι από την στιγμή που η συλλογή της Ασέτ δεν θα επεκταθεί, μόνο ιστορίες των Χ-ΜΕΝ είναι αυτές που θα με ενδιέφεραν να διαβάσω από Μάρβελ πλευρά. Ή Χ-ΜΕΝ ή οποιαδήποτε άλλη σειρά, φτάνει να μην είναι Μάρβελ.

Και εμένα, σαν ψέμα μου φαίνεται ότι οδεύουμε σιγά-σιγά προς το τέλος της αγαπημένης μας συλλογής. Προσωπικά εγώ έχω ένα προαίσθημα - ή ίσως πιο σωστά (για να είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας) έναν ευσεβή πόθο - ότι η Ασέτ θα επιστρέψει κάποια στιγμή (ίσως τον Σεπτέμβριο του '24 ) με νέα συλλογή, ακολουθώντας το πρόσφατο "μπάσιμο" της Radnet με την συλλογή του Σπάιντερ-Μαν. Δηλαδή θα κινηθεί σε αυστηρούς συγκεκριμένους-εμπορικούς ήρωες, εκδίδοντας είτε την σκληρόδετη συλλογή των Χ-ΜΕΝ (εκμεταλλευόμενη το hype της αναβίωσης-συνέχειας της animated σειράς του '90), είτε μεταβαίνοντας στο "αντίπαλο στρατόπεδο" εκδίδοντας με έναν μαγικό τρόπο την αντίστοιχη συλλογή του Μπάτμαν. Παιδιά, κακά τα ψέματα. Οι εκδοτικές δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις και όσο και αν θα ήθελα να έβλεπα ιστορίες με διαφορετικούς χαρακτήρες και κάπως πιο undergound θεματικές όπως έχουμε συζητήσει και στο παρελθόν σε αυτό εδώ το τόπικ (και χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ήμουν ικανοποιημένος από την έκδοση κάποιας εκ των δύο προαναφερθέντων συλλογών), η λογική λέει ότι αν θέλεις να έχεις υψηλές πωλήσεις, και το σημαντικότερο, καλές πωλήσεις σε βάθος χρόνου θα εστιάσεις την προσοχή σου σε ήρωες που πουλάνε διαχρονικά και χαίρουν της εκτίμησης του αναγνωστικού κοινού. Με τον Σπάιντερ-Μαν να είναι ήδη "καπαρωμένος" από την Radnet, η προσοχή σου στρέφεται αδιέξοδα στους Χ-ΜΕΝ και στον Μπάτμαν. Το επαναλανσάρισμα-συνέχεια της συλλογής των Κλασικών Υπερηρώων από την Ασέτ δεν θα μπορούσε να γίνει για τον λόγο που ανέφερε προηγουμένως, συν το ότι αν το έκανε αυτό θα διαφήμιζε αναπόφευκτα τον εγχώριο ανταγωνιστή της. Βέβαια ξανά λέω ότι αυτά δεν είναι παρά μόνο εικασίες και κανείς μας δεν ξέρει τί πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Μπορεί κάτι από αυτά που ανέφερα. Μπορεί πάλι και τίποτα. Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Ελπίζουμε όλοι μας για το καλύτερο. Υ.Γ.: Απλά για τα τυπικά να αναφέρω ότι μου έκανε εντύπωση που στο πρόσφατο τόμο της συλλογής, καθώς και κατά όπως φαίνεται και στον επόμενο, ο υπότιτλος-τίτλος δεν είναι μεταφρασμένος σε Αραχνο-Σύμπαν και Εμφύλιος Πόλεμος αντίστοιχα. Εδώ μετέφρασαν το Παγκόσμιος Εχθρός Χαλκ και το Ο Φονέας των Θεών. Τώρα στα τελειώματα τους έπιασε εκεί στην Ασέτ να κάνουν τσιγκουνιές;

Μα τί απίστευτη trailerάρα που είναι αυτή! Η "Τζιν" έγκυος, η Στορμ με μοϊκάνα και την χαρακτηριστική εναλλακτική κάτασπρη στολή της, ο Γκάμπιτ φορτίζει τα νύχια του Γούλβεριν (και μάλιστα ενώ είναι ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ), ο αδιόρθωτος Μαγκνέτο κλασικά στην κοσμάρα του, η Ρογκ συνεχίζει να παραμένει μία οπτικοακουστική οπτασία παρά τα χρόνια που πέρασαν (η μαγεία του voice acting σε όλο της το μεγαλείο ), και φυσικά, ο Κύκλωπας επιτέλους σε φάση "πιο μεγάλος πραγματικός αρχηγός δεν γίνεται". Το μόνο που κάπως με ενόχλησε ήταν που είδα τον Γούλβεριν να γίνεται Λούκυ Λουκ. Δεν θυμάμαι στην σειρά του '90 ο χαρακτήρας να είχε στάχυ αντί για πούρο. Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος. Ανυπομονώ πάρα πάρα πολύ! Τώρα για το κομμάτι του animation, ή ίσως πιο συγκεκριμένα της ροής του animation, είμαι και εγώ λίγο διστακτικός, αλλά ας περιμένουμε καλύτερα να δούμε πρώτα το πρώτο επεισόδιο και μετά το αναλύουμε εκτενέστερα.

Συμμερίζομαι και εγώ στο ακέραιο τον ενθουσιασμό του @ nikolas12 παραπάνω. Αν μία ταινία δικαιούται να κάνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μπάχαλο το timeline και το multiverse και να μας αφήσει πιο μπερδεμένους από ποτέ όσον αφορά την συνοχή με τις υπόλοιπες ταινίες (τόσο του MCU όσο και της 20th), τότε αυτή θα πρέπει σίγουρα να είναι αυτή εδώ η ταινία. Με την Μάρβελ τα τελευταία χρόνια (κοινώς μετά το Infinity Saga era) να μπερδεύει τα βήματά της και να παραπατάει από εδώ και από εκεί, λες και χορεύει το τελευταίο μακρύ ατελείωτο ζεϊμπέκικο προς τιμή της ανοησίας που έκανε όταν αποφάσισε να επεκταθεί στο κομμάτι των σειρών, αλλά και (κυρίως) όταν επέλεξε να δώσει έμφαση περισσότερο στις after post credit scenes της από ότι στις ίδιες τις ταινίες της, το Deadpool & Wolverine φαίνεται να είναι η ταινία που θα την βγάλει από την μακρά χειμερία νάρκη της. Μένει μονάχα φυσικά να το δούμε. Ελπίζουμε όλοι μας για το καλύτερο.

Ποτέ ξανά ένα Χαμόγελο δεν είχε τόσες πολλές Ερμηνείες Το A Silent Voice είναι μία coming of age άνιμε ταινία του 2016, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μάνγκα της Yoshitoki Ōima. Σε σκηνοθεσία της Naoko Yamada, το άνιμε είναι μία παραγωγή του στούντιο Kyoto Animation. Την συγγραφή του σεναρίου επιμελείται η Reiko Yoshida, με τον σχεδιασμό των χαρακτήρων και την σύνθεση της μουσικής να αναλαμβάνουν ο Futoshi Nishiya και ο Kensuke Ushio αντίστοιχα. Με λίγα λόγια Η υπόθεση έχει να κάνει με την επική φλογερή συνάντηση μεταξύ δύο παιδιών όταν πηγαίνουν στο δημοτικό, του Shouya Ishida (ο οποίος είναι ο άτυπος αρχηγός της τάξης του) και της Shouko Nishimiya (η οποία είναι μία νεοαφιχθείσα κωφάλαλη μαθήτρια). Αν και από την πρώτη στιγμή φαίνεται ότι και οι δύο θέλουν όσο τίποτε άλλο να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, παρόλα αυτά η αφέλεια, αλλά και η έντονη περιέργεια που συνοδεύουν την συγκεκριμένη ευαίσθητη ηλικία ως προς το οτιδήποτε μη συνηθισμένο, θα οδηγήσουν τον Shouya στην χειρότερη δυνατή προσέγγιση που θα μπορούσε να κάνει κανείς, καθώς ξεκινάει να ασκεί ένα ακατάπαυστο bullying στη Shouko, το οποίο μέρα με την ημέρα ξεφεύγει και γίνεται όλο και πιο ακραίο, όλο και πιο αδίστακτο. Τελικά η Shouko θα αναγκαστεί να αλλάξει σχολείο και ο Shouya θα έρθει αντιμέτωπος με τις σκληρές συνέπειες των πράξεών του. Τα χρόνια περνούν και πλέον οι δυο μας πρωταγωνιστές ετοιμάζονται για την αποφοίτησή τους στην τελευταία τους χρονιά στο λύκειο. Ο καιρός που μεσολάβησε οδήγησε και τους δύο σε διαφορετικά μονοπάτια. Εντελώς ξαφνικά όμως, μία μέρα οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν ξανά και ο Shouya θα συναντήσει ξανά τη Shouko. Θα μπορέσει αυτή την φορά να της μιλήσει καθαρά και να της απολογηθεί για όσα της έκανε στο παρελθόν; Αλλά και το σημαντικότερο... Η Shouko θα δεχθεί να "ακούσει" τον Shouya; Προσωπική άποψη Ορισμένα άνιμε απλά υπάρχουν για να μας υπενθυμίσουν την δύναμη της συγχώρεσης, την μαγεία της φιλίας, το χάρισμα της αυταπάρνησης, καθώς επίσης και την αξία της αυτοεκτίμησης. Το A Silent Voice είναι ένα από αυτά τα άνιμε. Ένα άνιμε διδακτικό, μελαγχολικό, σε σημεία ψυχοπλακωτικό, και κυρίως, ένα άνιμε αληθινό, που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα το θηρίο (που ακούει στο όνομα miscommunication) και να τα βάλει μαζί του. Με αξιαγάπητους χαρακτήρες, πρωτότυπη πλοκή, απαλό μελωδικό soundtrack, σκηνοθεσία που βρίθει από συμβολισμούς και σχέδιο που ξεχειλίζει από εκφραστικότητα και λεπτομέρεια, το A Silent Voice παρουσιάζει με τρυφερή κυνικότητα τόσο τον επίπονο και δύσβατο δρόμο της εξιλέωσης, όσο και το τρομερά αγεφύρωτο χάσμα της επικοινωνίας... Το να θέλεις όσο τίποτε άλλο να μιλήσεις με κάποιον και να μην μπορείς... Το να μην θέλεις να ακούσεις κάποιον ενώ μπορείς... Το να θέλεις να επικοινωνήσεις με κάποιον και να επιλέγεις τον πιο λάθος τρόπο για να το κάνεις. Όλα αυτά είναι το A Silent Voice και ακόμη περισσότερα. Είναι ένα εξαιρετικό, ένα πραγματικά αψεγάδιαστο άνιμε που θίγει μία σειρά από διάφορα, και συνάμα πολύ σοβαρά, ζητήματα. Παρουσιάζει με απίστευτη ρεαλιστική απεικόνιση τον σχολικό εκφοβισμό και το πώς μέσα από το τρίγωνο "θύμα-θύτης-παρατηρητής" οι δύο τελευταίοι φέρουν την ίδια, ισομερή ευθύνη. Μας δείχνει ότι τα παιδιά κάποιες φορές, χωρίς να το θέλουν, μπορεί να πληγώσουν τους συνομήλικούς τους. Πραγματεύεται επίσης την ακαριαία, σκληρή αποξένωση των πρώιμων φιλικών σχέσεων, το χάσμα της επικοινωνίας, καθώς ακόμη και το φαινόμενο της αυτοκτονίας. Όλα αυτά το άνιμε καταφέρνει και τα εντάσσει ομαλά στην πλοκή του, χωρίς να αποσυντονίζει στιγμή τον θεατή. Μα πάνω από όλα όμως, αυτό το άνιμε μιλάει για την εξιλέωση. Για το πώς τελικά ο άνθρωπος, αν θέλει, μπορεί να αλλάξει, να επανορθώσει για τα λάθη του παρελθόντος του και να ξεκινήσει να χαίρεται με αισιοδοξία την ζωή. Περισσότερες σκέψεις πάνω στο άνιμε Αντί επιλόγου Πολλές είναι οι σκηνές που θα μείνουν χαραγμένες ανεξίτηλα στην ψυχή του θεατή. Τρανό αποκορύφωμα αποτελεί η τελευταία σκηνή της ταινίας, καθώς επίσης και αυτή στο λούνα παρκ, οι οποίες και είναι αναμφισβήτητα ο απόλυτος ορισμός της ευφορίας. Αξίζει να κάνετε, όλοι και όλες, το δώρο στον εαυτό σας και να δείτε αυτό το άνιμε. Και αν μετά την προβολή του συνεχίζετε να αναζητάτε περισσότερη συγκίνηση, περισσότερο συναίσθημα, περισσότερο υποβόσκοντα ρομαντισμό, τότε μπορείτε να κάνετε το δεύτερο δώρο στον εαυτό σας και να προχωρήσετε με γενναιότητα στην ανάγνωση του μάνγκα, μιας και αυτό παίρνει όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο άνιμε και τα αναδεικνύει στο επί χίλια. Σε κάθε επόμενη προβολή του άνιμε, σε κάθε επόμενη ανάγνωση του μάνγκα, το A Silent Voice πάντα όλο και κάτι καινούργιο θα έχει να μας χαρίσει. Πάντως για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ανεξαρτήτως του τί τους επιφυλάσσει το μέλλον, ο Shouya και η Shouko θα είναι για πάντα μαζί. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους και σε όλες. "Σε βρήκα... Ξέρεις, είναι κάπως παράξενο. Εγώ... ήθελα να πεθάνω... Α, ναι... Η Τρίτη θα τελειώσει σύντομα. Τα λέμε." (Shouya Ishida) Μία συζήτηση σχετικά με τους συμβολισμούς του άνιμε Υ.Γ.: Την παρουσίαση του μάνγκα μπορείτε να την δείτε εδώ.

Πω, πω, παιδιά! Τί ήταν αυτό που έπαθα με τον πρόσφατο τόμο της συλλογής; Ξεκινάω να τον ξεφυλλίζω για τον καθιερωμένο "ποιοτικό έλεγχο" και ήδη από την πρώτη σελίδα βλέπω τον Γούλβεριν με στολή σαμουράι! "Πάρα πολύ ωραία", λέω από μέσα μου, "και ακόμα δεν ξεκινήσαμε". Εντάξει, για τα υπόλοιπα τί να πω... Καλύτερο δώρο δεν θα μπορούσα να έπαιρνα από την συλλογή. Τόσα πολλά εξτραδάκια, με τόσες πολύτιμες πληροφορίες από τόσους πολλούς καλλιτέχνες για τον αγαπημένο μου Γούλβεριν! Φαντάζομαι ότι ειδικά εγώ και ο @ Indian θα πρέπει να πετάξαμε ολόκληρο χαρταετό πριν από την ώρα του από την τόση υπέρμετρη χαρά μας.

Φαντάζομαι ότι εννοείς κάποιο κατάστημα που να του έχει μείνει κάποιος από τους παλιούς τόμους της συλλογής, μιας και ο επερχόμενος τόμος του Γούλβεριν σε εμάς θα κυκλοφορήσει μεθαύριο την Παρασκευή. Και να έχει επίσης και την συλλογή με τις φιγούρες από τις ταινίες... Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το βιβλιοπωλείο Κονταργύρης στην Πλατεία 23ης Μαρτίου. Αν θέλεις πέρασε να του ρίξεις μία ματιά. Ελπίζω να βρεις αυτά που ψάχνεις.

"Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει θα έπρεπε να σημαίνει κάτι. Δεν θα έπρεπε να είναι ένα ατύχημα... Πρέπει να έχει ένα νόημα... ώστε να μην σημαίνει ότι απλώς... ζούμε μάταια." (Σπάιντερ-Μαν) Κριτική για τους τόμους The Amazing Σπάιντερ-Μαν: Τέλος Εποχής και The Amazing Σπάιντερ-Μαν: Ο Θάνατος των Στέισι, με σπόιλερ. Στον πρώτο τόμο Τέλος Εποχής ο αγαπημένος μας Αραχνάκιας θα τα βάλει για άλλη μία φορά με τον εαυτό του και με την απίστευτη ατυχία του. Μη μπορώντας για πολλοστή φορά να ισορροπήσει την ζωή του μεταξύ της καθημερινής και της υπερηρωικής του περσόνας, ο Πίτερ Πάρκερ βρίσκεται σε ένα πρωτοφανές τέλμα, όταν βλέπει ότι ο αγαπημένος του εργοδότης (που κατά βάθος θα θέλαμε να είχαμε όλοι μας ) έχει φτάσει στο σημείο να επικηρύξει τον Σπάιντερ-Μαν. Αλλά σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ακόμα και η καθημερινή του ζωή αρχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, καθώς τόσο οι βαθμοί του στο πανεπιστήμιο, όσο και οι διαπροσωπικές κοινωνικές του σχέσεις ξεκινάνε να παίρνουν την κατιούσα. Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται να προσθέσει η ξαφνική επανεμφάνιση του ζοχαδιασμένου Λίζαρντ, του "αναστημένου" Γύπα και του Κρέιβεν του φοροεισπράκτορα. Μα πόσα να αντέξει μία αραχνούλα που είναι περιτριγυρισμένη σε έναν κόκκινο και σε έναν ξανθό ιστό; Όχι πολλά χρόνια αργότερα φτάνουμε στον δεύτερο τόμο Ο Θάνατος των Στέισι και βρίσκουμε τον Αγαπημένο μας Φιλικό Γείτονα σε άλλη μία επική αναμέτρηση μέχρι τελικής πτώσεως με τον Δόκτωρ Οκτόπους. Και από εκεί και πέρα έχουμε το απόλυτο χάος με σχέδιο που ζαλίζει, σχέδιο που χτίζει χαρακτήρα μέσα σε τρία καρέ, lettering που "διχάζει", ιστορία που χτυπάει αδυσώπητα στην καρδιά και στο συναίσθημα και τέλος... έχουμε μία υπόσχεση που δεν κρατήθηκε. Και τους δύο τόμους τους χάρηκα και τους καταευχαριστήθηκα. Διαβάζοντάς τους μου ερχόταν πολύ έντονα στο μυαλό η θύμηση της ανάγνωσης του 39ου τόμου της συλλογής, το Σπάιντερ-Μαν: Απώλεια, και το πόσο άψογα οι εκεί δημιουργοί (ο Λόουμπ και ο Σέιλ) σεβάστηκαν στο ακέραιο το πρωτότυπο πηγαίο υλικό των Λι, Κόνγουεϊ, Ρομίτα Σρ. και Κέιν. Φυσικά εννοείται ότι διαβάζετε με κλειστά τα μάτια (αν δεν έχετε διαβάσει ήδη) τον 39ο τόμο της συλλογής σε περίπτωση που σας άρεσαν αυτοί οι τόμοι. Επιστρέφοντας όμως στους τόμους μου έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση η στιβαρή συνοχή που είχαν. Τρανό παράδειγμα είναι ο σχεδιασμός του Σπάιντερ-Μαν στον πρώτο τόμο, όπου έπειτα από το χτύπημα που δέχτηκε στο χέρι, ο Ρομίτα μας τον έδειχνε να το έχει δεμένο και στα επόμενα τεύχη (μας έκανε δηλαδή γνωστό ότι ο τραυματισμός του συνέχιζε να τον επηρεάζει). Η κωμική γραφή του Λι είναι άψογη και ακόμα πιο άψογη είναι η ελληνική μετάφραση γενικότερα. Δεν χορταίνεις να διαβάζεις τις ατάκες και τους διαλόγους, και πιο συγκεκριμένα ειδικά αυτούς του πρώτου τόμου, μεταξύ της Γκουέν και της Μέρι Τζέιν. Πόσο ωραία και πόσο κομψά την έλεγε η μία στην άλλη! Αλλά και ο Κόνγουεϊ αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής στην εξιστόρηση της ιστορίας παρουσιάζοντάς μας, μαζί με τον Κέιν και τον Ρομίτα, το συνταρακτικό συμβάν του θανάτου της Γκουέν, το οποίο χαρακτηρίζεται πλέον από τους ιστορικούς ως το συμβάν που συντέλεσε στην μετάβαση από την λεγόμενη Silver Age των κόμιξ στην Bronze Age (δηλαδή σε ιστορίες με πιο ενήλικο και ώριμο περιεχόμενο). Τέλος, το σχέδιο τόσο του Ρομίτα όσο και του Κέιν είναι αυτό ακριβώς που περιέγραψα και παραπάνω. Ένα λεπτομερέστατο σχέδιο μέσα στη δράση, στον πόνο και στην απελπισία. Τα αεροπλανικά του Σπάιντι ανάμεσα στα κτίρια του Μανχάταν ζαλίζουν και κόβουν την ανάσα, αλλά και όταν ακόμη το σχέδιο "προσγειώνεται" σε πιο στατικά καρέ αυτό παραμένει εξίσου δυνατό και σπαραχτικό. Παρατηρείστε το τελευταίο στριπ του τελευταίου τεύχους του δεύτερου τόμου (τεύχος #122 όπως φαίνεται και παρακάτω). Δείτε την γωνία λήψης από την οποία σχεδιάζει ο Κέιν. Η Μέρι Τζέιν ανοίγει ξεκάθαρα την πόρτα, κοντοστέκεται για ένα-δύο δευτερόλεπτα και μετά την κλείνει. Ω, ναι... Έτσι κάνεις ανάπτυξη χαρακτήρα χωρίς να χρησιμοποιήσεις καθόλου μπαλονάκια! Ίσως το καλύτερο σχέδιο που έχω δει ποτέ σε κόμιξ του Αραχνάκια. Τέλος Εποχής, Βαθμολογία: 8,5/10. Ο Θάνατος των Στέισι, Βαθμολογία: 9/10. Υ.Γ.: Η γέφυρα στην οποία γίνεται η μάχη του Σπάιντερ-Μαν με τον Γκριν Γκόμπλιν στο τεύχος #121 αναφέρεται λανθασμένα μέσα στο πρωτότυπο κείμενο ότι είναι η γέφυρα του Τζορτζ Ουάσινγκτον, αντί της γέφυρας του Μπρούκλιν (όπως ξεκάθαρα αχνοφαίνεται τουλάχιστον για τους Αμερικάνους αναγνώστες). Ο Λι με τον Κόνγουεϊ και τον Κέιν κάπου χάθηκαν στην μετάφραση και κάπως έτσι προέκυψε το λάθος της ονομασίας. Σε επόμενες επανεκτυπώσεις της ιστορίας, καθώς και σε μελλοντικές αναφορές του συγκεκριμένου γεγονότος, η γέφυρα του Μπρούκλιν είναι αυτή που αναφέρεται ως η γέφυρα στην οποία πέθανε η Γκουέν.

"Συγκρατήσου... τι είσαι, πολεμιστής, αληθινός γνώστης των πολεμικών τεχνών -- ή σκλάβος στη δύναμη που κέρδισες... Εσύ διαφεντεύεις τη Σιδερένια σου Γροθιά, ή εκείνη διαφεντεύει εσένα; Εξάλλου, αν η δύναμη είναι το παν, τότε τι σημασία έχει ο άνθρωπος;" (Άιρον Φιστ) Κριτική για τον τόμο Άιρον Φιστ: Αναζητώντας την Κολίν Γουίνγκ, με σπόιλερ. Η Κολίν Γουίνγκ, η παντοτινή καλύτερη φίλη του Άιρον Φιστ, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο Άιρον Φιστ στην προσπάθειά του να ξετυλίξει το κουβάρι της μυστηριώδους εξαφάνισης του μοναδικού ανθρώπου που του στάθηκε και τον φρόντισε μετά από την επιστροφή του από την ξεχασμένη του πατρίδα, την Κ'ουν-Λουν, θα ενώσει τις δυνάμεις του με την Μίστι Νάιτ, συνεργάτιδα της Κολίν, και μαζί θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι αναζήτησης που εκτείνεται από την κοσμική Νέα Υόρκη έως το καταθλιπτικό Λονδίνο, και από εκεί, μέχρι την εξωτική Χαλγουάν. Στο διάβα του ο Ντάνι Ραντ θα έρθει αντιμέτωπος με τις εφιαλτικές ψευδαισθήσεις του Άνγκαρ, την κοφτερή λεπίδα του Σιμιτάρ και την φονική ραδιενέργεια του Ράντιον. Όμως σαν να μην έφταναν όλα αυτά, απρόσμενοι ηθικοί προβληματισμοί θα κάνουν την πιο ακατάλληλη στιγμή την εμφάνιση τους, αποδεικνύοντας ότι ο Άιρον Φιστ είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός πολεμιστής... είναι ένας ήρωας. Ο Κρις Κλέρμοντ και ο Τζον Μπερν δύο μόλις χρόνια πριν την επική συνεργασία τους στον τίτλο των αγαπημένων μας μεταλλαγμένων που τους ανέδειξε ευρέως και τους καθιέρωσε σε θρύλους στον χώρο των κόμιξ, συνεργάζονται για πρώτη φορά σε αυτήν εδώ την ιστορία του Άιρον Φιστ, και ήδη από τα πρώτα τεύχη γίνεται εμφανές η υπέροχη χημεία των δύο δημιουργών. Αν εξαιρέσουμε κάποια συγγραφικά λαθάκια σχετικά με τις ημερομηνίες που αναφέρονται στα πρώτα τεύχη, ο τόμος αγγίζει σχεδόν την τελειότητα. Η κλασική υπέροχη περιγραφική, σχεδόν ποιητική, γραφή του Κλέρμοντ δεν θα μπορούσε να λείπει, όπως επίσης και το σήμα κατατεθέν του... Η από το πουθενά εμφάνιση επικών συναισθηματικών σκηνών, αλλά και η σε ανυποψίαστα σημεία "τροφή" που δίνει ο συγγραφέας στον αναγνώστη, σχετικά με επικείμενα γεγονότα που θα διαδραματιστούν στο μέλλον. Αρκετά απρόσμενο και πρωτοποριακό για την εποχή επίσης (και μάλιστα ειδικά για ένα κόμιξ της Μάρβελ) ήταν που ο Κλέρμοντ δεν δίστασε και πήρε το ρίσκο να δείξει τον θάνατο αθώων ανθρώπων. Ό,τι και να γράψω για τον Τζον Μπερν και για το σχέδιό του αισθάνομαι ότι και πάλι θα είναι λίγο. Πόσο, μα πόσο κρίμα είναι που βλέπουμε έναν καλλιτέχνη τέτοιου βεληνεκούς σε μόλις μόνο έναν τόμο της συλλογής. Τουλάχιστον πάλι καλά που είχαμε την ευχάριστη τύχη να τον δούμε και να τον γνωρίσουμε έστω μέσα από αυτήν εδώ την ιστορία. Πραγματικά τίποτα δεν λείπει από το σχέδιο του Μπερν, μιας και αυτό τα έχει όλα. Σε αυτό ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι δυναμικές και παραστατικές χορογραφίες στα καρέ των μαχών, όπως επίσης και τα τρομερά εκφραστικότατα πρόσωπα των χαρακτήρων. Τέλος, ειδική μνεία αξίζουν στα μαγευτικά πολύχρωμα ψυχεδελικά καρέ, στα οποία ο Άιρον Φιστ παλεύει με τον Άνγκαρ, τον Ράντιον, καθώς και γενικότερα, με το μέσα του. Βαθμολογία: 9/10.

Το ξέρεις ότι με σκλαβώνεις τώρα με αυτό που μου είπες, έτσι δεν ειναι; Και η πλάκα είναι ότι ούτε βαλτός να ήσουν, καθώς πριν λίγο καιρό έτυχε να ανακαλύψω το συγκεκριμένο μαγαζί στην Θεσσαλονίκη και να αγοράσω από αυτό κάποια μάνγκα που ήθελα εδώ και καιρό. Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι έμεινα φουλ ικανοποιημένος από την όλη εξυπηρέτηση που έλαβα. Πολύ καλό μαγαζί, με ωραία προϊόντα και με αρκετά καλές τιμές-προσφορές (πάντα για τα δεδομένα της εποχής που ζούμε). Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στην ανάγνωση των τόμων είμαι σχετικά σε ένα καλό σημείο, στις κριτικές έχω μείνει αρκετά πίσω λόγω δουλειάς... Παρόλα αυτά πάντως εξακολουθώ να θέλω να μοιραστώ μαζί σας, όποτε μου δοθεί η ευκαιρία, την γνώμη μου και την εμπειρία που μου άφησε ένας τόμος της συλλογής.

Κριτική για τους τόμους Θορ: Ιστορίες της Άσγκαρντ και The Mighty Θορ: Ράγκναροκ, με σπόιλερ. Στον πρώτο τόμο Ιστορίες της Άσγκαρντ το δίδυμο Λι/Κίρμπι διασκευάζει μερικούς από τους γνωστότερους μύθους της σκανδιναβικής μυθολογίας, προσαρμόζοντάς τους με απαράμιλλο τρόπο μέσα στην κομιξική σαπουνόπερα του τότε πρωτοεμφανιζόμενου χαρακτήρα της Μάρβελ, του Θορ. Η γνωστή ρήση "οι δημιουργοί περνάνε υπέροχα μεταξύ τους και αυτό τους βγαίνει προς τα έξω" ισχύει στο 100% αυτού του τόμου, καθώς γίνεται εύκολα αντιληπτό μέσα από την ανάγνωση των εκάστοτε ιστοριών το πόσο πολύ ο Λι και ο Κίρμπι χαίρονται στο έπακρο σε αυτές τις ιστορίες που αφηγούνται. Και τί δεν έχουμε σε αυτόν τον τόμο... Την απαρχή της Άσγκαρντ και την εδραίωσή της ως η πατρίδα με τους ατρόμητους και δυνατότερους πολεμιστές σε όλα τα Εννέα Βασίλεια, την ενθρόνιση του Όντιν και τα πρώτα παιδικά βήματα του Θορ και του Λόκι, τις τρικλοποδιές του Λόκι στον εαυτό του, την Χέλα στα high της, την Ασγκαρντινοσκουφίτσα, την Καρνίλα την Πλανεύτρα με τον Μπάλντερ τον Μοιραίο, καθώς επίσης και τους τρεις ασγκαρντοφύλακες, τον Φάντραλ τον Μελένιο, τον Χόγκουν τον Απόμακρο και τον Βόλσταγκ τον Ανδρείο. Αλλά και ακόμη... την διάσωση στο Βουνό του Χαμού, τον βαριεστημένο ερχομό του Ράγκναροκ, την ανταρσία του Μπάουντι μπροστά στον φόβο της Σκύλλας (η Χάρυβδη έλειπε σε διακοπές ), καθώς επίσης και τον Θεό του Κεραυνού στις δικές του "Χίλιες και Μία Νύχτες". Μερικά χρόνια (και κάμποσα τεύχη του Θορ) αργότερα φτάνουμε στον δεύτερο τόμο Ράγκναροκ (ξανά των ίδιων δημιουργών) και γινόμαστε μάρτυρες του ερχομού του τέλος των πάντων, όταν ένας χαζοβιόλης κακός κάνει αυτό ακριβώς που δεν πρέπει κανείς να κάνει όταν βλέπει ένα μεγάλο κόκκινο κουμπί που επάνω του φέρει την ένδειξη "για κανέναν λόγο να μην πατηθεί" (μιλάμε για την ευφυΐα στα καλύτερά της ). Μπροστά σε αυτήν την τρομερή κοσμική απειλή και με τον Πατέρα των Πάντων να την έχει δει Ωραία Κοιμισμένη, ο Θορ θα βάλει προσωρινά στην άκρη τις διαφορές του με τον Λόκι, και μαζί με την βοήθεια της Πεντάμορφης Σιφ και των τριών ασγκαρντοφυλάκων θα προσπαθήσει να σταματήσει τον Μανγκόγκ, ένα πλάσμα φτιαγμένο από όλα τα αρνητικά συναισθήματα ενός λαού που πλέον δεν υπάρχει (στο περίπου) και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Παράλληλα, την ίδια στιγμή και σαν όλα αυτά που εκτυλίσσονται να μην ήταν ήδη αρκετά, έχουμε και το ερωτικό πρεσάρισμα της Καρνίλα της Πλανεύτρας στον Μπάλντερ τον Μοιραίο, με τον δεύτερο να αρνείται βλακωδώς πεισματικά να ανταποκριθεί στο ερωτικό κάλεσμα της πρώτης (στην τελική για την Καρνίλα μιλάμε, δηλαδή κάπου όπα ). Απόλυτο highlight-αποκορύφωμα όλων αυτών είναι ο Λόκι που κυριολεκτικά τα γράφει όλα στα παλιά του τα παπούτσια. Και οι δύο τόμοι διαβάζονται ευχάριστα, γρήγορα και το σημαντικότερο όλων είναι πως δεν κουράζουν στιγμή τον αναγνώστη. Ειδικά στις Ιστορίες της Άσγκαρντ δεν βλέπεις την ώρα από το να περάσεις από την μία ιστορία-σφινάκι στην άλλη. Το ανέφερα στην αρχή και το ξανά αναφέρω και τώρα. Σε αυτές τις ιστορίες ο Λι και ο Κίρμπι περνάνε τόσο υπέροχα μεταξύ τους και αυτό φαίνεται μέσα από τις γλυκούλικες ιστορίες που μας παρουσιάζουν. Ένα συνεχόμενο κολάζ πότε συνδετικών και πότε ασύνδετων ιστοριών, οι οποίες χάρις το ωραίο, στρωτό - κατά τόπους μπουκωμένο - σενάριο του Λι και τα καθαρά, λεπτομερέστατα μεγάλα καρέ του Κίρμπι, καθιστούν τις Ιστορίες της Άσγκαρντ ως το ανάγνωσμα του Θεού του Κεραυνού που δεν γνωρίζαμε ότι το είχαμε ανάγκη μέχρι να το διαβάσουμε. Όσον αφορά τώρα τον τόμο Ράγκναροκ, ήταν και αυτός εξίσου δυνατός με το όλο χτίσιμο της ιστορίας από τον Λι να είναι αρκετά ωραίος. Αυτό που με στεναχώρησε πολύ όμως ήταν η απότομη και η από το πουθενά λύση που δόθηκε στο τέλος στην μάχη με τον Μανγκόγκ. Πραγματικά ήταν κρίμα για την ιστορία να τελειώσει έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε ο Κίρμπι ιδιαίτερα στα καρέ των μαχών, τα οποία ήταν πανέμορφα μέσα στην απελπισία που απέπνεαν. Προσωπικά εγώ δεν θυμάμαι να έχω δει σε κάποια άλλη ιστορία της συλλογής τον Θορ τόσο ανήμπορο και την ίδια στιγμή τόσο αποφασιστικό, εξαπολύοντας στον Μανγκόγκ χωρίς απολύτως καμία επιτυχία την μία ειδική επίθεση μετά την άλλη. Παρόλα αυτά στην συνέχεια η παρτίδα καταφέρνει να γυρίσει κάπως με τα δύο τεύχη σχετικά με την αποκάλυψη του παρελθόντος του Ντόναλντ Μπλέικ (του άλτερ έγκο του Θορ όταν είναι στην Γη), αλλά και γενικότερα από τους βαρύγδουπους διαλόγους του Λι που είναι γραμμένοι στην πλειονότητά τους στο τρίτο πρόσωπο και όσο να ΄ναι αυτό είχε την φάση του. Ιστορίες της Άσγκαρντ, Βαθμολογία: 8/10. Ράγκναροκ, Βαθμολογία: 7/10.

Μαθαίνοντας τα δυσάρεστα νέα και αφήνοντας να περάσουν λίγες μέρες μέχρι να συνέλθω από το σοκ και από την απογοήτευση, μπορώ να πω ότι όσες δικαιολογίες και αν προσπάθησα να βρω στο γιατί εν τέλει δεν θα συνεχιστεί η συλλογή, δεν κατάφερα να βρω κάποια που να μπορούσε να μου χρυσώσει το χάπι. Τα έχουμε ξανά πει πολλές φορές, αλλά και μόνο που συνέβη η κυκλοφορία αυτής της συλλογής στην χώρα μας, είμαστε τρομερά τυχεροί και ευλογημένοι. Μία συλλογή που αν πριν το 2019 κάποιος μας έλεγε ότι θα κυκλοφορούσε στην χώρα μας, στην χειρότερη θα τον "κοροϊδεύαμε" και στην καλύτερη απλά θα πεθαίναμε από τα γέλια. Είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε μερικές αριστουργηματικές ιστορίες, με σχέδιο έκτου ονείρου και χρώματα τόσο ζωηρά που ώρες ώρες έλεγες ότι όλος και κάποιος χαρακτήρας θα ξεπεταγόταν από κάποιο καρέ και θα μας μιλούσε. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αναφέρω τα αυτονόητα που έχουν να κάνουν με το όλο κομμάτι της επιμέλειας-έκδοσης (που είναι απλά υποδειγματική), ή φυσικά για την τιμή-ο ορισμός του "κλέβω εκκλησία". Όπως είχα ξανά αναφέρει και εδώ, δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το τί μπορεί να παίζει με το τρίγωνο Hachette-Ανούμπις-Panini (δικαιώματα, πωλήσεις, επιλογή τόμων κ.λπ.). Τί να πω... Αν και από την Άργος μάθαμε για πρώτη φορά την επέκταση της συλλογής πέρα των 60 τόμων, μακάρι αυτή να κάνει λάθος (ή να μην έχει ακόμη κάποια επίσημη ενημέρωση για επέκταση της συλλογής από το "τρίγωνο") και η συλλογή να μην σταματήσει. Και πάνω που λέγαμε ότι θα μπορούσε να πάρει τα πάνω της λόγω της διακοπής της συλλογής της Radnet, συμβαίνει τώρα αυτό... Δυστυχώς οι εταιρίες δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Για να μην παίρνει επέκταση η συλλογή πάει να πει ότι οι πωλήσεις της δεύτερης 60άδας δεν ήταν αυτές που το "τρίγωνο" (ή κάποια κορυφή αυτού) προσδοκούσε. Πολύ κρίμα... Ίσως θα μπορούσε να το παλέψει, να δει πώς θα κινηθεί η αγορά, αν προχωρούσε σε επέκταση 20 αντί για 60 τόμων. Κρίμα, γιατί θα μπορούσαμε να δούμε ακόμα ορισμένες πολύ καλές ιστορίες σαν αυτές που είχαμε ψηφίσει στην δημοσκόπηση που κάναμε... Τώρα από εκεί και πέρα και μέχρι να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Να λανσάρει η Ασέτ με το νέο έτος κάποια άλλη από τις συλλογές της; Να συνεχίσει αυτήν της Radnet από εκεί που η τελευταία σταμάτησε; Να μπει κάποιος νέος παίκτης στη αγορά λανσάροντας αντίστοιχη συλλογή, σαν αυτή της DC; Να μην γίνουν τίποτα από τα παραπάνω και τα υπερηρωικά στην Ελλάδα να ξανά πέσουν σε λήθαργο; Κανείς δεν ξέρει. @ Ilias αν είναι εφικτό και στο επιτρέπει η θέση σου, μπορείς να μιλήσεις με την Ανούμπις, να δούμε αν όντως ισχύει η διακοπή-ολοκλήρωση της συλλογής στους 120 τόμους;

Ναι @ Indian , κατάλαβα ποιο περίπτερο λες. Σε ευχαριστώ πολύ! Έπειτα από τις δύο αποτυχημένες επιτόπιες προσπάθειες που έκανα σε μαγαζιά-περίπτερα, τα οποία και ήξερα ότι έφερναν από τουλάχιστον δύο τόμους της συλλογής σε κάθε νέα κυκλοφορία, επικοινώνησα κατευθείαν με ένα αρκετά γνωστό μαγαζί της πόλης μου που φέρνει τύπο (λογικά θα πρέπει να το ξέρεις και εσύ, είναι αυτό στην πλατεία 23ης Μαρτίου). Με το που μου είπαν αυτοί ότι δεν είχαν κάνει παραλαβή από την Άργος και πως είχαν παραλάβει μόνο το κόμιξ της Radnet (και θυμούμενος ότι η συλλογή της Radnet δεν διανέμεται από την Άργος), άρχισα να το ψυλλιάζομαι... Έλεγα, "δεν μπορεί ο τόμος του Άιρον Μαν να ξεπούλησε τόσο γρήγορα, λες και πρόκειται για τόμο του Σπάιντερ-Μαν ή των Χ-ΜΕΝ". Μετά που επικοινώνησα και με την ίδια την Άργος και με διαβεβαίωσε ότι οι διανομές της γίνονται κανονικά σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, ήμουν πλέον απόλυτα σίγουρος ότι στην δική μου πόλη για κάποιον Χ λόγο ο τόμος δεν είχε κυκλοφορήσει πουθενά. Την επόμενη μέρα (το προηγούμενο Σάββατο δηλαδή) το πρωί όταν επικοινώνησα με το μαγαζί από το οποίο παίρνω σε μόνιμη βάση τους τόμους και μου είπε ότι θα έκανε παραλαβή από την Άργος (μιας και στην χθεσινή παραλαβή από ότι μου είπε είχε ελλείψεις στα περιοδικά) αναθάρρησα... Και τα υπόλοιπα είναι ιστορία...

Κηρύσσω και επίσημα την λήξη του συναγερμού! Τελικά παιδιά βρήκα τον τόμο από το μαγαζί που τον παίρνω. Δεν ξέρω τι μπορεί να παίχτηκε με την διανομή της Άργος στην πόλη μου, αλλά σήμερα το πρωί που επικοινώνησα με το μαγαζί που σας είχα πει ότι πήγα και εχθές, με πληροφόρησε η κυρία ότι θα κάνει παραλαβή από την Άργος, μιας και η χθεσινή παραλαβή από περιοδικά είχε αρκετές ελλείψεις. Ξυρίστηκα, ντύθηκα, έβαλα και τα φτερωτά σανδάλια του Ερμή και στον δρόμο μου μέχρι να φτάσω ως εκεί, για κάποιον ανεξήγητο λόγο έπαιζε στο κεφάλι μου το intro song των Χ-ΜΕΝ από την σειρά του '92. Μετά όταν έφτασα στο μαγαζί παραλίγο να πάρω από την βιασύνη μου και τα δύο αντίτυπα που είχε χωρίς να τα πληρώσω, αλλά τελικά όλα κύλησαν ομαλά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Φεύγουμε τώρα για το κλασικό ξεφύλλισμα-έλεγχο του τόμου...