gc βραβείο 2017 ΓΡΑ-ΓΡΟΥ

[BladeRunner1992]

 

Ονομαστική τιμή: 14,90€                                                            

 

Παράθεση

Στο Βέρμιο, έξω από το χωριό Καστανιά, το εστιατόριο "Γρα-Γρου" ορίζει το πέρασμα από την Κεντρική στη Δυτική Μακεδονία. Πολλοί περνούν αποκεί, λίγοι όμως προσέχουν, χαμένο στην ομίχλη, ένα τοξωτό γεφύρι στην άκρη του δρόμου. Κανένας δεν ξέρει πού οδηγεί. Όσοι το βλέπουν, έχουν τον λόγο τους. Ένα πρωί μια κοπέλα φτάνει στο "Γρα-Γρου" με σκοπό να περάσει το γεφύρι. Καθώς διστάζει να το διασχίσει, ενώ περιμένει στο εστιατόριο, γνωρίζεται με τους θαμώνες και ακούει τις αφηγήσεις τους. Οι μήνες περνούν. Στο μεταξύ ο νέος δρόμος που παρακάμπτει την Καστανιά ετοιμάζεται να ανοίξει. Η ηρωίδα πρέπει να πάρει την απόφασή της.
Το graphic novel των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννη Παλαβού και Θανάση Πέτρου ξετυλίγει μια ατμοσφαιρική ιστορία, όπου η παράδοση τέμνεται με το σήμερα και η ρεαλιστική αφήγηση υπονομεύεται από στοιχεία του φανταστικού. Με φόντο το ομώνυμο εστιατόριο, σημείο αναφοράς για τη Βόρεια Ελλάδα επί μια ολόκληρη εποχή, το Γρα-Γρου φιλοτεχνεί μια γοητευτική πινακοθήκη χαρακτήρων λίγο πριν ο καθένας τους διαλέξει το "μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι".

 

Για κάποιον περίεργο λόγο, το κόμικ μου κίνησε την προσοχή από την στιγμή που έμαθα για την επερχόμενη κυκλοφορία του, χωρίς να υπάρχει περίληψη τότε και χωρίς να έχω δει το σχέδιο. Η αλήθεια είναι ότι ούτε με τον Ζαφειριάδη ούτε με τον Πέτρου είχα κάποια επαφή σαν αναγνώστης μέχρι τώρα, ενώ, αντίθετα, με τον Παλαβό ήταν αλλιώς τα πράγματα, μιας και είχα διαβάσει τόσο την ωραία συλλογή διηγημάτων "Αστείο" (εκδόσεις Νεφέλη) και το διήγημα "Σαν Άνγκρε", όσο και δυο-τρία βιβλία που έχει μεταφράσει. Όμως είχα δει δουλειές του Θανάση Πέτρου και ήμουν σίγουρος ότι θα άξιζε τον κόπο να διαβάσω τελικά το "Γρα-Γρου".

 

Λοιπόν, ναι, τον κόπο τον άξιζε και με το παραπάνω. Νιώθω ότι διάβασα κάτι το ιδιαίτερο και το ξεχωριστό, απορροφήθηκα εντελώς από την όλη ιστορία και μεταφέρθηκα στα υπέροχα τοπία έξω από το χωριό Καστανιά του Βέρμιου. Η ιστορία συνδυάζει αρμονικά το κοινωνικό δράμα με κάποια αλληγορικά στοιχεία που μπορεί να πει κανείς ότι ανήκουν και στο είδος του Φανταστικού, και πιστεύω ότι δίνει λίγη τροφή για σκέψη. Οι διάλογοι είναι οι απολύτως απαραίτητοι, μιας και υπάρχουν πάμπολλα καρέ όπου οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι, πραγματικά, σε εξαιρετικό επίπεδο ποιότητας. Ένιωσα στο πετσί μου το κρύο, την μελαγχολία, την μοναξιά, την μουντάδα, την άγρια ομορφιά των τοπίων στα οποία εξελίσσεται η ιστορία, ήταν σαν να ήμουν και εγώ ο ίδιος παρών στο εστιατόριο Γρα-Γρου και τα γύρω μέρη.

 

Χάρηκα πολύ που διάβασα το "Γρα-Γρου". Πρόκειται για μια πολύ όμορφη δουλειά, που έχει να προσφέρει πράγματα τόσο στους έμπειρους αναγνώστες κόμικς, όσο και στους πιο άπειρους. Σίγουρα το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι τα πιο δυνατά σημεία του κόμικ, όμως προσωπικά και η ιστορία μου άρεσε πολύ. Τώρα δεν ξέρω κατά πόσο θα συγκινήσει ή θ'αγγίξει άλλους αναγνώστες, εμένα όμως με κράτησε μέχρι το τέλος. Όσον αφορά την έκδοση του Ίκαρου, είναι πραγματικά πολύ προσεγμένη και όμορφη, από την γραμματοσειρά και την επιμέλεια, μέχρι το χαρτί, την βιβλιοδεσία και την όλη εξωτερική εμφάνιση. Προτείνεται με κλειστά μάτια!

 

9/10

[Dr Paingiver]

Πολύ όμορφη παρουσίαση.  Λόγω του Θανάση Πέτρου που ως γνωστόν είμαι μεγάλος fan, θα το έπαιρνα οπωσδήποτε, τώρα έχω περισσότερα κίνητρα.

 

 

 

 

[dimious200]

Πολυ ωραια παρουσιαση για ενα κομικ που ανυπομονω να πεσει στα χερια μου   !

[Dr Paingiver]

Κατά το διήμερο του Athens Con η ΛΕΦΙΚ θα έχει σε αποκλειστικότητα το Γρα-Γρου σε πολύ φιλική τιμή. 

 

 

 

 

[Kabuki]

Πολύ αξιόλογο κόμικ, με δυνατή ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα σε αληθινές τοποθεσίες, αληθοφανέστατους χαρακτήρες και διαλόγους και αλληγορικά φανταστικά στοιχεία, που συνθέτουν ένα  έξυπνο, μελαγχολικό, σκληρό, ευαίσθητο, ατμοσφαιρικό κόμικ, που πραγματικά με γοήτευσε και το τοποθετώ στο τοπ 10 ελληνικών κόμικς που έχω διαβάσει. 

Πιθανότατα δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά για τα δικό μου είναι σίγουρα!

 

Ωραία παρουσίαση bladerunner!

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Το τσίπμησα προχτές από τον πάγκο της Λέσχης στο Athenscon και δε το διάβασα... Το έζησα... Και εγώ... Υπέροχο σχέδιο με το σενάριο να λεει τα απολύτως απαραίτητα. Διότι πραγματικά οι εικόνες κάνουν άψογη δουλειά. Υπέροχος χρωματισμός σε μία αξιολογότατη έκδοση!!! Προσωπικά ένας κόμπος ήρθε στο λαιμό όταν διάβασα ότι έκλεισε πριν 13 χρόνια και μετα γκρεμίστηκε εξ' αιτίας της ανάπτυξης. Θα το επισκεπτόμουν σίγουρα. Για να βιώσω ιδίοις όμμασι τα συναισθήματα και της αγωνίες των ηρώων.

Αυτή η γέφυρα... Συμβολίζει όλες τις γέφυρες που περνάμε στην ζωή μας. Ίσως και την ύστατη!!!

Προτείνεται!!!

 

[comicos]

Το τσίμπησα χθες από τη Λέσχη και το διάβασα με συνοπτικές διαδικασίες! Μπορώ να πω ότι το απόλαυσα όσο λίγα κόμικς. Πολύ ωραία ιστορία, καλή η σκέψη να χρησιμοποιηθούν τα φλασμπακ μέσω αφήγησης και μια ατμόσφαιρα που σε καθηλώνει! Το σχέδιο του Θανάση Πέτρου με ταξίδεψε στις τοποθεσίες γύρω από το Γρα Γρου και χαίρομαι που μπόρεσα να τις επισκεφτώ έστω κι έτσι (κρίμα βέβαια που δεν το είχα κάνει και σε πραγματικό χρόνο, όταν υπήρχε ακόμα το εστιατόριο).

 

Μια πολύ καλή επιλογή για όλους!

[GeoTrou]

Πραγματικά, εξαιρετικό κόμικ. Ο Πέτρου επιλέγει ένα ακόμα πιο απλό στυλ, «ομιχλώδες» στο μεγαλύτερο μέρος, για να ταιριάξει με την ατμόσφαιρα του τοπίου. Οι σεκάνς που εκτυλίσσονται επί Τουρκοκρατίας επιτυχημένα έχουν πιο ζεστό χρωματισμό, προκαλώντας αντίθεση με τη μουντάδα του σήμερα. Όσο για το σενάριο, οι Ζαφειριάδης/Παλαβός γράφουν μια πολύ όμορφη ιστορία, καλοδουλεμένη σαν τοξωτό γεφύρι. Η μελαγχολική ατμόσφαιρα σπάει έξυπνα σε 1-2 σημεία με λεπτό χιούμορ, που κάλλιστα θα μπορούσαν να απουσιάζουν, αλλά η παρουσία τους εντείνει κατά κάποιο τρόπο το βαρύ πέπλο. Παράλληλα, ένα στοιχείο που δε διέθετε η άλλη δουλειά της ίδιας ομάδας είναι ότι έχει το κατάλληλο μήκος.

Λάτρεψα επίσης τη διακειμενικότητα που είχε. Όσοι γνωρίζουν τον Αργύρη Μπακιρτζή, δεν μπορεί να μη «διάβασαν» τα λόγια του κυρίου Κώστα με τη χαρακτηριστική φωνή του. Και στην αρχή χαμογέλασα βλέποντας να εμφανίζεται ο κύριος Λευτέρης από το Πτώμα. Ωραία πινελιά.  

Ενώ κάθε χρόνο διαβάζω καλά ελληνικά κόμικς, νομίζω έχω αρκετό καιρό να βρω ένα τόσο πολυεπίπεδο έργο, ένα έργο που θα με «αναγκάσει» να παιδευτώ μέχρι να βρω τις κατάλληλες λέξεις που θα χρησιμοποιήσω στο φόρουμ. Ίσως, όπως λέει και η Kabuki, δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά είναι από τις δουλειές που έχει ανάγκη η ελληνική σκηνή, καθώς δύναται να αγγίξει και ανθρώπους έξω από τον χώρο. Κι επειδή ξέρω ότι ο Πέτρου μας διαβάζει, θα ήθελα να του εκφράσω και «απευθείας» τα συγχαρητήριά μου για τις πάντα ποιοτικές του επιλογές.  

 

edit: θεωρώ ότι υπό προϋποθέσεις, θα γινόταν μια ενδιαφέρουσα ταινία.  

edit #2: επειδή οι κουδαραίοι και η γλώσσα τους αποτέλεσαν σημαντικό μέρος της γοητείας του κόμικ, ορίστε μερικές πληροφορίες από το ΕΜΠ.

[kwtsos]

Σε αντιθεση με τους λοιπους σχολιαστες προσωπικα μου φανηκε "χλιαρο". Ενω σιγουρα ειναι μια προσεγμενη και αξιολογη δουλεια, δεν καταφερε να με συγκινησει. Οι πρωταγωνιστες προσπαθουν αλλοι γρηγορα και αλλοι αργοτερα να "διαβουν" τον ρουβικωνα αλλα προσωπικα θεωρω οτι δεν τους δοθηκε αρκετος χρονος για να γινουν οντως ενδιαφεροντες και να συγκινησουν.

Edited December 11, 2017 by kwtsos

[Kurdy Malloy]

Ξεκίνησε με αυτογκόλ από τα αποδυτήρια. Όταν πήγαινα δημοτικό είχε πάρει μετάθεση η μάνα μου σε χωριό της Κοζάνης και από τότε και με τους φίλους που κάναμε εκεί, περνούσαμε διαρκώς. Το χωριό Καστανιά είναι χτισμένο σχεδόν σε ζούγκλα. Όταν είδα το ημιερημικό τοπίο στο πρώτο καρέ ξενέρωσα και ήθελα να το παρατήσω.

 

Στη συνέχεια το ξεπέρασα, είμαι πολύ συγκαταβατικός και συνηθισμένος με την έλλειψη μερακιού από τους Έλληνες δημιουργούς και καλά έκανα. Μου άρεσε, το Γρα Γρου ήταν μόνο μία μικρή νότα ρεαλισμού σε ένα μεταφυσικό κόμικ. Ωραία δεμένο, χωρίς ενοχλητικά φλασμπακ, όσα έπρεπε μόνο, με καλό σχέδιο για ελληνικό. Το μόνο εν τέλει πρόβλημα και μάλιστα το συνάντησα δεύτερη φορά το τελευταίο διάστημα (η πρώτη ήταν όταν διάβασα ένα Ισραηλίτικο - φάτε την χίπστερς - κόμικ ονόματι The Property). Η πτήση είναι καθόλη τη διάρκεια, σταθερή και .... όχι χαμηλή, αλλά σε καμία φάση δεν απογειώνεται.

[Manitou]

Το διάβασα κ εγώ. Με κέντρισε χωρίς να με ενθουσιάσει. Το αστείο είναι ότι αν έβαζα βαθμό θα έβαζα και στο σχέδιο και στο σενάριο ένα ας πούμε 6 αλλά στο σύνολο θα έβαζα πιο πάνω. Μου άρεσε πάρα πολυ η ατμόσφαιρα. Έχοντας ταξιδέψει άπειρες ώρες με λεωφορείο και στην  Κατάρα αλλά και σε εκείνα τα μέρη με άγγιξε. Η μεταφυσικοτητα του μάλλον με μπέρδεψε. Η ενδιάμεση ιστορία με το γεφύρι με μάγεψε. Ιδίως για την απεικόνιση της εποχής και της ομιλίας των μαστόρων. Τι σχέδιο δεν μου άρεσε πολύ εν αντιθέσει με το χρωματισμό που τον βρήκα εξαιρετικό. Το διάβασα χτες. Ακόμα το σκέφτομαι. Μπράβο στους δημιουργούς.

 

[Dr Paingiver]

Το διάβασα κι εγώ. Κι εμένα μου άρεσε η ατμόσφαιρα. Είχε αρκετά πολύ καλά σημεία. Μου άρεσε περισσότερο το κομμάτι με την ιστορία του κατασκευαστή της γέφυρας, ενώ από την σύγχρονη ιστορία περίμενα πιο δυνατά μεταφυσικά σημεία. Το τέλος με άφησε με κάποιο κενό συναίσθημα, κάπου το ήθελα διαφορετικό. Το ήθελα πιο μυστηριακό.

Το σχέδιο καλό (τυπικό σχέδιο Πέτρου), αλλά το σενάριο ίσως ήθελε περισσότερο δούλεμα. Συνολικά πάντως ωραίο κόμικ.  

Spoiler

Αλήθεια, τώρα που δεν υπάρχει το Γρα Γρου, ποιός φυλάει το γεφύρι;  

 

[PhantomDuck]

Εδώ πέρα άρθρο στην Καθημερινή. Δεν είμαι σχετικός για να το κρίνω, όμως το αναφέρω για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται.

 

 

[germanicus]

Απόσπασμα από την εκπομπή «Μαζί το Σαββατοκύριακο» της ΕΡΤ1, όπου ο Γιάννης Παλαβός και ο Θανάσης Πέτρου, δύο από τους δημιουργούς του «Γρα-Γρου», συνομιλούν με την Ευρυδίκη Χάντζιου και τον Γιάννη Σκάλκο για την έκδοση του βιβλίου. Αλιευθέν από το φβ του εκδότη.

 

 

 

 

[pomakos]

Χθες 14/1 ήμασταν καλεσμένοι να μιλήσουμε, εγώ κι ο Γιάννης Παλαβός, για το Γρα-Γρου στην ΕΡΤ1. Ιδού το απόσπασμα (είναι από τη σελίδα του Ίκαρου στο facebook): 

 

[pomakos]

Germanicus, το ανεβάσαμε ταυτόχρονα.

[germanicus]

Γειά σου μεγάλο πνεύμα  

 

 

[pomakos]

ΤΑ ΝΤΑΝ ΤΑ ΝΤΑΝ! Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε κυκλοφόρησε η 2η έκδοση του Γρα-Γρου.

[Bonadrug]

http://www.mic.gr/book/tasos-zafeiriadis-giannis-palavos-thanasis-petroy-gra-groy

[kuf]

Το διάβασα σήμερα.

 

Γενικά,δεν είμαι άτομο που αποζητά παπούτσι από τον τόπο του,και ούτε θα παραβλέψω την τρύπια σόλα του εν λόγω παπουτσιού,απλά επειδή γνωρίζω προσωπικά τον κατασκευαστή.Απ' τα γεννοφάσκια της επαφής μου με το διαδίκτυο,έχω στραφεί -δίχως ίχνος ενοχών- κυρίως προς ξένους δημιουργούς όσον αφορά την ψυχαγωγία.

      Είμαι ένας προοδευτικός ξενομανής αλητάκος,ασυγκίνητος από εικονογραφήσεις διηγήσεων περί Σουλιώτισσων και ξεριζωμένου ελληνισμού.Δεν θεωρώ πως ταιριάζουν στο μέσο των κόμικς.Ούτε βέβαια με ενθουσιάζει το στάνταρ ρεπερτόριο ελληνικών ιστοριών άχρωμης αστικής βρωμιάς,γεμάτης πρέζα,πορνεία και background ξεχειλισμένων κάδων σκουπιδιών και πολυκατοικιών με σκληρό περίγραμμα.Βαριέμαι και πεινάω.

  

Και εκεί λοιπόν που περπατώ αυτάρεσκα στο δρόμο,με τον προκλητικό αέρα της αμφισβήτησης του ελληνικού φολκλόρ να εκπέμπεται απ'τόν πλειομετρικό διασκελισμό μου,παρατηρώ 3 σκοτεινές φιγούρες στο στενό απέναντι.Για ένα ανεπαίσθητο κλάσμα του δευτερολέπτου διστάζω να προχωρήσω προς τα εκεί,αλλά το σώμα μου συνεχίζει,καθώς υπενθυμίζω στον εαυτό μου πόσο σκληρό καρύδι είμαι.

 

Οι 3 άνδρες δεν ξεγελάστηκαν από τη προσποιητή μου αυτοπεποίθηση.

 

Αίφνης ορμάνε προς το μέρος μου,και προτού το συμπαθητικό μου σύστημα προλάβει να ενεργοποιήσει τα πόδια μου,με έχουν ξαπλώσει στην άσφαλτο και με ταράζουν στις κλωτσιές,φτύνοντας και λοιδωρόντας με.

Λίγα βασανιστικά λεπτά αργότερα,οι τρεις δράστες,εν ονόματι Ζαφειριάδης,Παλαβός και Πέτρου,αποχωρούν.Καθώς προσπαθώ τρεμάμενος να σηκωθώ όρθιος,ο πρώτος έρχεται ξανά προς το μέρος μου,με σωριάζει με έναν κλώτσο στο σαγόνι,και ενώ τα πάντα βουήζουν,μου ψιθυρίζει στο αυτί : "Μη σε ξαναδώ να παριστάνεις πως δεν σε συγκινεί το ελληνικό στοιχείο στα κόμικς βλακάκο."

Έπειτα τα πάντα σκοτείνιασαν.

 

 

 

Και ναι.Ήταν γ***το.Είχε να κάνει με γιοφύρια,αυταρχικούς σουλτάνους,ακατάληπτες προφορές και Κοζάνη,και όμως δε το βρήκα καθόλου βαρετό ή κλισέ.Ηττήθηκαν τα ίδια τα γούστα μου.

 

Σκορ: Αρκτούρος/10.

 

(Σε κάποια 9άρια της ελευθεροτυπίας θυμάμαι ξεκάθαρα το σκίτσο του Πέτρου,σε σύντομα αποσπάσματα ιστοριών σχετικά με φουστανέλες και γιαταγάνια.Υποθέτω πρέπει να τα ψάξω και να τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία τώρα.)

[albertus magnus]

Το χα στο ρανταρ μου πολυ καιρο και τελικα προν καμια βδομαδα το αγορασα. Μου αρεσε αρκετα. Με ταξιδεψε, μου εξιταρε την φαντασια και με εβαλε σε σκεψεις να ταξιδεψω σε εκεινα τα μερη και ας μην υπαρχει η γεφυρα στην πραγματικοτητα (ή υπαρχει και θα γινει επεισοδιο την νεα σεζον x-files??) Σε αφηγηση και ατμοσφαιρα παιρνει αριστα απο μενα.

 

Απλα θα πω μακαρι να δουμε και αλλες τετοιες δουλειες!

[Indian]

Αγοράστηκε τον Δεκέμβριο από τον πάγκο της Λέσχης μας στο AthensCon και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε εδέησα να το διαβάσω. 

 

Προσωπικά την βρήκα μία πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά που ξεφεύγει από τα κλασικά graphic novels,καθώς δεν μας δίνει μία άκρατη περιπέτεια,αλλά μας προσφέρει τροφή για προβληματισμό. Το σενάριο ήταν βαρύ και μελαγχολικό,τόσο ώστε να ταιριάζει με τον χιονισμένο καιρό στην Καστανιά και τις παγωμένες καρδιές των ανθρώπων. Προσωπικά ένιωσα μία απόγνωση και μία παραίτηση στα μάτια των πρωταγωνιστών. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να υπάρχει περισσότερο κείμενο. Μερικοί μονολεκτικοί διάλογοι,μου φάνηκαν κουραστικοί καθώς επίσης κουραστικές μου φάνηκαν και κάποιες σελίδες χωρίς καθόλου κείμενο. Πολύ έξυπνες ήταν και οι αναδρομές στον καιρό που χτίστηκε το γεφύρι. Όχι μόνο ταίριαζαν απόλυτα με το υπόλοιπο κείμενο,αλλά νομίζω ότι ήταν απαραίτητες.

 

Το σχέδιο είναι χαρακτηριστικό του δημιουργού. Στην αρχή πάντα νιώθω ότι δεν ταιριάζει με το σενάριο,αλλά όσο περνάνε οι σελίδες,τόσο περισσότερο με ικανοποιεί. Εκτίμησα το γεγονός ότι το σχέδιο δεν υπολείπεται του σεναρίου,δεν είναι ένα απλό μέσο οπτικοποίησής του,αλλά απεναντίας αλληλοσυμπληρώνονται. Η παλέτα των χρωμάτων που έχει επιλεχθεί είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία χρωμάτων,εννοείται με μουντούς τόνους για να ταιριάζουν με την υφή του σεναρίου.

 

Η έκδοση είναι αρκετά ποιοτική,με καλό δέσιμο κι όμορφο γυαλιστερό χαρτί. Στις τελευταίες σελίδες ο αναγνώστης θα βρει μία σύντομη "μετάφραση" της περίεργης διαλέκτου που χρησιμοποιήθηκε κάποια στιγμή,καθώς και τις ευχαριστίες των συντελεστών. Στην τελευταία σελίδα παίρνουμε πληροφορίες για το soundtrack που συνοδεύει την συγκεκριμένη δουλειά (και που μπορεί ο καθένας να το απολαύσει απλά τσεκάροντας έναν QR code που θα βρει στις πρώτες σελίδες του κόμικ).

 

Εν κατακλείδι,πρόκειται για ένα graphic novel που δεν είναι για όλες τις ώρες,καθώς δεν προσφέρει ευχάριστα συναισθήματα με την υπόθεσή του,αλλά θα πρέπει 100% κάποια στιγμή να διαβαστεί απ'όλους.  

 

 

 

[GeoTrou]

Το Γρα-Γρου είναι υποψήφιο για το Καλύτερο Μυθιστόρημα στα Λογοτεχνικά Βραβεία Αναγνώστη 

[pomakos]

34 min ago , GeoTrou said:

Το Γρα-Γρου είναι υποψήφιο για το Καλύτερο Μυθιστόρημα στα Λογοτεχνικά Βραβεία Αναγνώστη 

Ναι κουκου ρούκου. Είμαστε στη βραχεία λίστα... Τι να πω...

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ

 

1. Μαριάνα Ευαγγέλου, Οστινάτο, Πατάκης
2. Τ. Ζαφειριάδης, Γ. Παλαβός, Γρα-Γρου, εικον. Θ. Πέτρου μουσική σύνθεση Μ. Σιγανίδης, Ίκαρος
3. Κώστας Καβανόζης, Τυχερό, Πατάκης
4. Γιάννης Μακριδάκης, Όλα για καλό, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
5. Νίκος Α. Μάντης, Οι τυφλοί, Καστανιώτης
6. Δημήτρης Μπελαντής, Ο Στάλιν στην Κολιμά, Τόπος
7. Σοφία Νικολαΐδου, Στο τέλος νικάω εγώ, Μεταίχμιο
8. Δημήτρης Σωτάκης, Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο, Κέδρος
9. Κωνσταντίνος Τζαμιώτης , Ίσως την επόμενη φορά, Μεταίχμιο
10. Κοσμάς Χαρπαντίδης, Το άκυρο αύριο, Πόλις

[nikolas12]

Το Γρα-Γρου το έπιασα σήμερα να το διαβάσω, καθώς μου είχε κινήσει καιρό το ενδιαφέρον. Αποτελεί μέρος του συνεχούς ενδιαφέροντος μου να επεκτείνω λίγο τους κομιξικούς μου ορίζοντες και να γνωρίσω καλύτερα την ελληνική σκηνή. Θα πω ότι από το τελικό αποτέλεσμα έμεινα πάρα πολύ ικανοποιημένος. Στις περίπου 90 σελίδες, αυτό το graphic novel σου κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον. Η ιστορία διαδραματίζεται στην ελληνική επαρχία και συγκεκριμένα σε ένα μικρό χωριό και από εκεί εννοείται κερδίζει πολλούς πόντους, μου αρέσουν πολύ ιστορίες που διαδραματίζονται σε γραφικά χωριά της επαρχίας. Αυτό που καταφέρνουν εξαιρετικά οι κύριοι Ζαφειριάδης και Παλαβός είναι να συνδυάσουν πολλές και διαφορετικές θεματικές με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο, μου άρεσε που είχε ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά και που έπλεκε την ελληνική ιστορία της Τουρκοκρατίας (μέσω flashbacks) με τη σύγχρονη σκοπιά, καθώς και όλο το μυστήριο που απέπνεε η ιστορία της γέφυρας, δίπλα στο Γρα-Γρου και πως έβλεπε ο κάθε χαρακτήρας αυτό το πέρασμα.

 

Το σχέδιο του Θανάση Πέτρου είναι με μία λέξη φανταστικό. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι το πόσο καρέ χρησιμοποιεί σε κάθε σελίδα, επιλέγει συνήθως να βάλει πολλά στην κάθε μία και να απλώσει αρκετά την αφήγηση με αποτέλεσμα να υπάρχει εξαιρετική ροή και να νιώθεις συνεχώς τη ζωντάνια και τις κινήσεις των χαρακτήρων στο χώρο. Δεν είναι πολύ πυκνογραμμένο, αλλά πολλές φορές η αφήγηση εξυπηρετείται εξαιρετικά από τα πολλά, σιωπηλά πάνελ που σχεδιάζει ο Πέτρου και κάνει ομαλότερα το κλείσιμο μίας σκηνής ή τη μετάβαση σε μία άλλη.

 

Στα θετικά εννοείται και η έκδοση, μεγάλο μέγεθος που βοηθάει εννοείται το σχέδιο στο να φαίνεται ομορφότερο και ωραίο χαρτί, γενικά το Γρα-Γρου είναι μία πολύ άρτια δουλειά που σε κερδίζει από τις πρώτες σκηνές του και φεύγει μονορούφι, έχω μόνο θετικά να πω και ίσως το ξαναδιαβάσω για να κατανοήσω σε περισσότερο βάθος κάποια σημεία του.