lovcom

Μήπως πρόκειται για κάποιο χωριό/ πόλη/ δήμο και όχι για κυριολεκτικούς καταρράκτες δηλαδή για ποτάμια που πέφτουν από μεγάλο ύψος; Αν ισχύει η πρώτη περίπτωση προφανώς η "μετάφραση" (δηλαδή η μεταφορά σε λατινική γραφή) προφανώς είναι σωστή. Όπως πχ σε έναν οικισμό στην Μεσσηνία το "Καλό Νερό" προφανώς οι πινακίδες το αναγράφουν ως "Kalo Nero" για να το προφέρουν οι ξένοι και να συνεννοούνται και όχι βέβαια ως "Good Water". Βρήκα και αυτό αλλά δεν ξέρω αν πρόκειται για την περίπτωση που συζητάμε. Πάντως βλέπω η λέξη cataract υπάρχει στο λεξικό πέρα από το waterfalls.

O μέσος έλληνας ζει σε παλιές κατοικίες (ίσως και πριν της δεκαετίας τού 80ς) και δεν μιλάω προφανώς για παράγκες. Οι σημερινές κατοικίες με υψηλών προδιαγραφών ενεργειακής κλάσης είναι κάτι νέο και πανάκριβο για λίγους προς το παρόν. Η υγρασία το χειμώνα (μιλάω για Αθήνα) διαπερνά και όντως κάνει το χειμώνα δύσκολο. Το καλό είναι πως όλη αυτή η κατάσταση δεν κρατά πολύ. Πραγματικό κρύο στην Αθήνα να έχουμε 1-2 εβδομάδες το πολύ. Σαν ατμόσφαιρα μάλλον ο χειμώνας είναι καταλληλότερος αλλά όχι ότι με χαλάνε κάτι καλοκαιρινές εξορμήσεις στη φύση. @ Ζάνταφ όντως η πολλή ζέστη ρίχνει την διάθεση του ανθρώπου. Αρνητικό όμως του χειμώνα είναι οι διάφορες ιώσεις.

Γενικά οι υποφερτές και ευχάριστες εποχές θαρρώ πως είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Ο χειμώνας και το καλοκαίρι ειδικά σε ακραίες συνθήκες δεν νομίζω ότι αποτελεί ευχάριστη επιλογή σχεδόν για κανέναν όπου εκεί μετά επιλέγεις από τα δύο την εποχή με τα λιγότερα μειονεκτήματα. Όντας Αθηναίος από μικρό παιδί, να πω ότι δεν θυμάμαι παλιά να υπήρχε αυτή η αφόρητη ζέστη που υπάρχει σήμερα στην Αθήνα (αλλά και στην επαρχία). Οπότε σε αυτό το δίλημμα και εγώ θα διάλεγα το χειμώνα αλλά με προϋπόθεση να έχεις ένα σπίτι υψηλής ενεργειακής κλάσης. Έχει ζήσει κανένας σας χειμώνα όπου στο σπίτι του μέσα να φοράει μπουφάν και γάντια και να συνεχίσει να τουρτουρίζει; Ή καταστάσεις όπου από το κρύο να μη μπορείς να βγάλεις από πάνω σου την κουβέρτα; Θεωρώ πως αν όχι όλοι, αρκετοί την συγκεκριμένη εκείνη στιγμή θα διάλεγαν καλοκαίρι. Επίσης να αναφερθούμε και στον παράγοντα "υγρασία" όπου τον χειμώνα όταν είναι σε υψηλά επίπεδα, τότε μόνο για "cozy" κατάσταση δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Το καλοκαίρι έχει το ωραίο ότι μπορείς να πας στη θάλασσα και να κολυμπήσεις αλλά όπως σωστά αναφέρθηκε δεν έχουν όλοι το χρόνο για αυτό. Ο χειμώνας υπερισχύει και στον τρόπο θέρμανσης έναντι της ψύξης του καλοκαιριού με την έννοια ότι είναι και πιο υγιεινός. Προτιμότερο να έχεις όλη μέρα ένα τζάκι αναμμένο σπίτι παρά ένα κλιματιστικό. Συμπερασματικά, θα διάλεγα χειμώνα αλλά με χαμηλά επίπεδα υγρασίας και με ένα σπίτι υψηλής ενεργειακής κλάσης.

@ rolandofshire έχοντας πλέον διαβάσει τα 3 από τα 5 τομάκια, μπορώ να σου πω οτι δεν τρελάθηκα κιόλας. Οι ιστορίες είναι αρκετά μικρές (πρακτικά, ολιγοσέλιδα διηγηματάκια είναι) όπου κάποιες έχουν χιούμορ αλλά κάποιες για μένα ήταν ώς και βαρετές. Δεν αγγίζει σε καμία περίπτωση το χιούμορ τού Λούκυ Λουκ και του Αστερίξ όμως από την άλλη ισχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό που λες: " κι εγώ έτσι το έβλεπα όταν ήμουν μικρός". Βασικά είνα αρκετά "ρεαλιστικό" σε σχέση με τις άλλες δημουργίες του. Χαριτωμένο, δεν θα πω όχι αλλά δεν βρήκα κάτι το "ουάου". Πιστεύω ότι και άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο, αν δεν έχει γίνει ήδη. Πάντως επειδή έχω αγοράσει και τα 5 τομάκια, θα ήθελα να τα ολοκληρώσω.

Επειδή είχα αντιληφθεί την κυκλοφορία των graphic novel λίγες μέρες πριν, έλεγα και εγώ να ενημερώσω το φορουμ. Αλλά αφενός δεν ήξερα κατά πόσο μπορεί να ενδιαφέρει αφετέρου μπορεί να ήμουν και εκτός θέματος σχετικά με το συγκεκριμένο topic μιας και γράφουμε για βιβλία. Όπως και να χει ευτυχώς που ενημέρωσε ο @ hudson όπου φυσικά τα έγραψε και καλύτερα. Εμένα τα βιβλία τής Enid Blyton μού αρέσουν. Και μιλώντας συγκκεριμένα, το πρώτο βιβλίο της σειράς Oι πέντε φίλοι στο νησί των θησαυρών (όπου το πρωτότυπο λέει για έναν θησαυρό five on a treasure island αλλά εντάξει λεπτομέρεια) μου άρεσε αρκετά οπότε η προσπαρμογή του σε κόμικ με ενδιαφέρει αρκετά. Τσέκαρα στο διαδίκτυο και βρήκα εικόνες με το BD- σχέδιο να με αφήνει αρκετά ικανοποιημένο. Μού φάνηκε ταιριαστό πολύ (βασικά το σχέδιο μού θύμισε Tin-Tin) και θεωρώ ότι θα είναι αρκετά ψυχαγωγικό. Η μόνη απορία που έχω είναι ότι φαίνεται να είναι πολύ μικρό. 64 σελίδες με δύο γραμμές καρέ ανα σελίδα. Δεν περιμένω βέβαια να βρω μέσα όλη την ιστορία τού πρωτότυπου κειμένου αλλά μήπως απευθύνεται σε (πολύ) μικρά παιδιά και είναι διασκευασμένο και απλοποιημένο σε μεγάλο βαθμό;

Μεγάλο φορμάτ επίσης είχε και το Μεγάλο Μίκυ. Αγαπημένο περιοδικό και αυτό όταν ήμουν πιτσιρίκι. Και αγαπημένα και τα Σούπερ Μεγάλα Μίκυ σαν και αυτό που ανέφερε ο Laz. Ο Μπαρκς και άλλοι μεγάλοι όπως ο Σκάρπα πρωτοσυστύθηκαν συστηματικά στο Σούπερ Μίκυ αλλά και - αν θυμάμαι καλά από ό,τι έχω διαβάσει εδώ- από το Μεγάλο Μϊκυ. Δεν τις πρόλαβα όπως είπα αυτές τις εποχές και όπως φαίνεται λίγοι εδώ τις έχουν ζήσει ως παιδιά. Πάντως τι παιδί ήσουν εσύ που δεν σε ενδιέφεραν τα ανέκδοτα; Πάντως σε βρίσκω λίγο αυστηρό. Πέρα από αυτά τα "πεζά" θέματα που ανέφερες, θυμάμαι είχε και υψηλού επιπέδου στήλες όπως τα ζώδια . Θυμάμαι κάτι στήλες να συμπληρώνονται από αντίστοιχα emojis λυπημένα, ουδέτερα ή χαρούμενα.... (ρε τι διαβάζαμε..) Τέλος όσο αφορά το ΚΟΜΙΞ είχα βρει πριν κάποιο καιρό ότι οι ιστορίες του Χάιμε Ντιαζ ουσιαστικά ήταν κουτσουρεμένες. Το "συλλεκτικό" περιοδικό δηλαδή δεν τις παρουσίαζε στην πλήρη τους μορφή (όπου υπάρχουν στις εκδόσεις Δραγούνη). Βέβαια ξαναλέω και μένα το ΚΟΜΙΞ με είχε εντυπωσιάσει αλλά όταν παρουσιάζονται οι ευκαιρίες να λέμε και τα αρνητικά! :Ρ

Θεωρώ ότι ο τίτλος ήταν αρκετά εύστοχος χρησιμοποιώντας την λέξη "αγαπημένο" αντί για "καλύτερο". Πάντως παρόλα αυτά και πάλι είναι δύσκολο να απαντηθεί ειδικά για όσους διαβάζουν ντίσνευ περιοδικά από μικροί αφού τα γούστα άλλαζαν με τα χρόνια. Το περιοδικό ΚΟΜΙΞ γενικά άρχιζα να το αγοράζω συστηματικά χοντρικά περίπου από το τεύχος 100. Είχα και παλαιότερα τεύχη αλλά τα αγόραζα σποραδικά και φυσικά το αντιμετώπιζα σαν όλα τα άλλα: περιοδικό ντίνευ για να διαβάσω και να περάσω καλά την ώρα μου. Ως εκ τούτου μικρός απλά αγόραζα ό,τι έβγαινε και αν βάλουμε τον παράγοντα συχνότητα τότε σαφέστατα το ΜΜ που έβγαινε κάθε εβδομάδα, μάς χάριζε την περισσότερη ψυχαγωγία. Μεγαλώνοντας λίγο προφανώς εκτίμησα λίγο παραπάνω το ΚΟΜΙΞ για τους γνωστούς λόγους (όπου κατά τη γνώμη μου στα 100-150 τεύχη ήταν στα ντουζένια του) αλλά και πάλι είχαν περάσει από τα χέρια μου μέχρι τότε πολλές εκδόσεις. Στη φάση που είμαι τα βλέπω πλέον όλα τα ίδια αφού λίγο πολύ μου δίνουν τις ίδιες αναμνήσεις. Στο δημοτικό σαφώς αγαπημένο μου ήταν το ΜΜ αφού αυτό αγόραζα συνέχεια αλλά και πάλι δεν μπορώ να ξεχάσω τα Κλασικά το Μεγάλο Μίκυ και τα υπόλοιπα οπότε να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Ίσως να πω τελικά το ΚΟΜΙΞ γιατί αυτό με ταξίδεψε με τις ιστορίες του Μπαρκς. Πάντως από το φορουμ έμαθα για το περιοδικό "Σούπερ Μίκυ". Αν μου είχε ζητηθεί να πω ποιό θεωρούσα "αντικειμενικά" το καλύτερο περιοδικό του Τερζό θα ήταν ´σιγουρα αυτό. Χορταστικό από ιστορίες και σελίδες όπου διάβαζες συνήθως μόνο μεγάλους δημιουργούς. Βασικά ήταν το ΚΟΜΙΞ όπως έπρεπε να είναι. Χωρίς κάτι φανφαροάρθρα και χωρίς ιστορίες που να δίνονται με το σταγονόμετρο. Φαντάζομαι ότι όμως δεν συνέφερε να βγαίνει ένα τέτοιο περιοδικό οπότε ίσως αργότερα προέκυψε το ΚΟΜΙΞ. Δεν το ψηφίζω όμως (το σούπερ Μίκυ) γιατί απλούστατα μικρός δεν το είδα ποτέ, δεν έπεσε ποτέ στα χέρια μου. Όμως - υποθετικά μιλώντας- θεωρώ ότι αυτό θα ήταν το αγαπημένο μου περιοδικό.

@ Manitou έτσι όπως το λες. Σε εμάς που ζήσαμε την χρυσή εποχή του ΚΟΜΙΞ, τα βλέπαμε (τότε) διαφορετικά. Αλλά μεγαλώνοντας, μοιραία τα εξετάζεις και με άλλο μάτι. Και όπως έχω ξαναπει και εγώ θεωρώ τον Ρόσα την υψηλότερη κορυφή. Και εδώ έρχεται αυτό που λέγαμε με τις "βαθμολογίες". Το rating τής αρέσκειάς μου πλέον κατατάσσει αρκετές ιστορίες του χαμηλά απλά γιατί λόγω τής υπερβολής του εμένα δεν με αγγίζει. Αν όμως έπρεπε να εξετάσω το έργο του αντικειμενικά, εννοείται θα έβαζα άριστα. Τεχνικά και σεναριακά είναι (σχεδόν) άρτιος. Αν υπάρχει μια περίπτωση ένας ενήλικος και άσχετος από ντίσνευ, να ευχαριστηθεί ιστορίες με τον Σκρούτζ, σίγουρα αυτές θα είναι μόνο από Ρόσα. @ Laz33 το βλέπουμε από διαφορετική οπτική. Εγώ θέλω να το βλέπω πρακτικά και όπως σου ξαναείπα όχι "εξεταστικά". Θεωρώ ότι η κλίμακα πρέπει να είναι μικρή, σύντομη και τελείως διακριτή χωρίς πολλά πολλά. Αν πριν το 5 δεν αξίζει να διαβάσεις μια ιστορία, τότε τα πρώτα 5 νούμερα είναι απλά άχρηστα. Ξαναείπα πως η κλίμακα είναι ο βαθμός αρέσκειάς μας και όχι μία εργαστηριακού τύπου εξέταση. Και βέβαια σαφώς η κλίμακα είναι και θέμα γούστου καθενός. Εγώ στο youtube πχ ακούω "βαθμολογώ το τάδε με 7,3 (δηλαδη ποιά είναι η ουσιώδης και διακριτή διαφορά σου με το 6,8 ας πούμε). Κάποιοι άλλοι χρησιμοποιουν την κλίμακα του 100%. Οκ το 87% είναι "καλύτερο" από το 86%. Είναι να έχουμε να λέμε. Θα ξαναπώ πώς η κλίμακα του goodreads για μένα είναι υπεραρκετή. Δεν σου αρέσει κάτι; 1 αστέρι. Τέλος. Ευχαριστήθηκες κάτι πάρα πολύ παρόλα τα προβλήματά του; Χωρίς δισταγμό 5 αστέρια. Βέβαια ξεκαθαρίζω ότι δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για το σωστό. Απλά λέω την γνώμη μου. Εννοείται δεν θα πω σε κανέναν το τι rating θέλει να χρησιμοποιεί. Tώρα για το γιατί με ενοχλεί να βλέπω τον Μίκυ στη σύγχρονη εποχή; Δεν ξέρω να σου πω. Μάλλον γιατί συνήθισα την ρετρό ατμόσφαιρα. Αφού και τον τόμο του Γκότφρεντσον που είχα διαβάσει, και που "αντικειμενικά" μου φάνηκε όχι κάτι καλό, μου άρεσε εντούτοις η ρετρο ατμόσφαιρά του. Δεν ξέρω, δεν μου αρέσει να τον βλέπω να βγάζει σελφι και τα συναφή. Επίσης όπως έχω ξαναπεί, ενώ δεν μου αρέσει το σχέδιο των Ιταλών, για κάποιον ψιλοακαθόριστο λόγο το σχέδιο του Κάστυ με τραβάει αρκετά. Γι'αυτό και αξίζει να διαβάζεται σε μεγαλύτερο φορμα. Θέλω πάντως να κοιτάξω για ξενόγλωσσες συλλογές. Αν κάποιος αγοράσει καμία ας ποστάρει και εδώ και να μας πει την γνώμη του.

@ Laz33 πολύ καλά γενικά τα reviews σου. Προσωπικά έχω σταματήσει να κυνηγάω ιστορίες του Κάστυ για τους εξής λόγους: 1) διαδραματίζονται στην σύγχρονη εποχή και όχι σε μια ρετρό όπως έχουμε συνηθίσει τον Μίκυ και 2)ο Κάστυ έχει ένα είδος υπερβολής που με χαλάει. Ειδικά πλέον στις ιστορίες Όλα αυτά που θα συμβούν Χθες και στον Κομήτη της Καταστροφής (τι παιδαριώδης ιστορία), πλέον με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου. Επίσης το ότι είναι ιστορίες Ντίσνευ δεν σημαίνει πώς δεν υφίστανται κάποιες σταθερές. Ακόμα και σε έναν φανταστικό - παραμυθένιο κόσμο, υπάρχουν (ανάλογα τα γούστα προφανώς του καθενός) και κάποια στάνταρς. Προσωπικά στα όσα έχω διαβάσει θα έβαζα στα αγαπημένα μου το Νησί του χρόνου (στο οποίο όμως έχεις αναφέρει κάποιες τρύπες τις οποίες δεν έχω παρατηρήσει οπότε κάποια στιγμή σκοπεύω να την ξαναδιαβάσω) όπου προφανώς το σενάριο ήταν άκρως φανταστικό, αλλά μου έβγαζε μια ρετρό αίσθηση, η "τριλογία" της Ατλαντίδας όπου όμως ο Κολοσσός κατά την γνώμη μου έχασε αρκετά εξαιτίας του απλού σχεδίου τού Καβατσάνο, και βέβαια η ιστορία - έκπληξη το Κουκλοθέατρο του τρόμου. Αν είχε κάποια διαφορετική τροπή για το πώς λυνόταν η αλχημεία που τους μετέτρεπε σε μαριονέτες, θα ήταν μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες ντίσνευ έβερ. Δυστυχώς σε μια τόσο ωραία δομή κατάφερε και έδωσε ένα δυνατό χτύπημα απλοϊκότητας. Μόνη μου ένσταση στις παρουσιάσεις σου (και νομίζω το έχω αναφέρει και για άλλους) είναι το σύστημα βαθμολόγησής σου. Η κλίμακα που χρησιμοποιείς ουσιαστικά εμποδίζει εμάς που διαβάζουμε τα κείμενά σου να καταλάβουμε (πέρα από το κείμενο προφανώς) τι αίσθηση πραγματική σού αποκόμισε. ΕΙδικά όταν κάποιος εφαρμόζει και δεκαδικούς (πχ 7.5), τότε ουσιαστικά κάποια νούμερα είναι απλά για να υπάρχουν. Και φυσικά διαφωνώ τελείως στο ότι δεν βάζουμε "άριστα" σε μια ιστορία ακόμα και αν μας άρεσε πολύ. Η βαθμολογία (οπου βασικά είναι δείγμα αρέσκειας και όχι βαθμολόγηση κάποιας εξέτασης), πρέπει κατα την γνώμη μου να είναι με μικρή κλίμακα και απόλυτα διακριτή ώστε ο άλλος να μπορεί να ξεχωρίζει εύκολα την αρέσκεια του αρθογράφου. Το σύστημα goodreads (1 αστεράκι = δεν μου άρεσε, 2 = δεν με άγγιξε ιδιαίτερα, oύτε κρύο ούτε ζέστη 3= καλούτσικο, 4= αρκετά καλό, 5= στα αγαπημένα μου) θεωρώ ότι είναι πολύ καλό αλλά δυστυχώς στην πράξη και αυτό καταπατείται. Αφενός απο το ότι πολλοί δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει το κάθε αστεράκι, αφετέρου και ο "φόβος" να "βαθμολογήσεις" χαμηλά ένα έργο που σε εσένα δεν άρεσε (αυτό δείχνουν τα αστεράκια: το πόσο άρεσε σε σένα) και την κατακραυγή του ρεύματος. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να ποστάρω και εγώ το δικό μου rating στα Λούκυ Λουκ. 5 αστεράκια θα βάλω σε μια ιστορία όχι γιατί "αξίζει" τόσο (ας το κρίνουν αυτό οι ειδικοί) αλλά γιατί εμένα με ψυχαγώγησε και με άγγιξε τόσο ώστε να την κατατάξω στις αγαπημένες μου. Θα προβώ σε κάτι αντιδεολογικό τώρα αλλά δεν θα μπορέσω να κρατηθώ: αν και δεν έχω διαβάσει την Αυτοκρατορία, είμαι βέβαιος πως θα είναι καλυτερη από τον Βίο! Kαι ναι συμφωνώ απόλυτα με τον χαρακτηρισμό "σούπερ βαρετά". Συγκρίνονται τώρα κάτι βαρετές καουμπόικες ιστορίες με τους φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης, με το Ρευστό (κορυφαία ιστορία η οποία δυστυχώς μας δόθηκε με άσχημο σχέδιο), ή το ζήτημα βαρύτητας; Πάντως αν υπήρχε κάποια συγκεντρωτική έκδοση με ιστορίες τού Κάστυ, δεν θα έλεγα όχι. Δυστυχώς όμως το να δώσω χρήματα και να αγοράσω τόσα τεύχη μαζεύοντας ιστορίες που δεν θέλω, είναι μια ιδέα που με απωθεί. Μακάρι κάποτε να βγάλουν κάποια έκδοση με τις καλύτερες ιστορίες του Κάστυ και σε μεγαλύτερες σελίδες.

@ Manitou τα προϊόντα από το site που αναφέρεις, τα παραλαμβάνεις από κάποιο box ή σου τα φέρνει ταχυδρόμος;

Κατά την γνώμη μου από τις καλύτερες δεκασέλιδες. Είναι πρώιμη, δεν έχει τόσο σχέση με αυτές που τον έχουμε συνηθίσει, αλλά είναι "καρτουνίστικη", σουρεάλ και φυσικά ψυχαγωγική. Απαραίτητη προφανώς προϋπόθεση να την διαβάσεις όσο μπορείς με τα μάτια τής εποχής. Πολύ γέλιο το πόσο ανώριμα φέρεται ο "μαντράχαλος" Ντόναλντ απέναντι σε παιδιά Οι τίτλοι που δεν δημοσιεύτηκαν στην Βιβλιοθήκη Ντίσνευ είναι 4 ιστορίες και 17 μονοσέλιδες. Οι 4 ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο ΚΟΜΙΞ τής Κ. όλες όμως με σχέδιο τού Γίππες. Μια ιστορία που διάβασα ήταν για πέταμα και δεν έχω λόγο να πιστεύω ότι και οι υπόλοιπες τρεις θα ξεχωρίζουν. Αν με το 100% εννοείς την κλίμακα του inducks τότε όντως μιλάμε για κάτι πολύ δύσκολο αφού το inducks καταμετρά ως "ιστορίες" ακόμα και χαμένα καρέ καθώς και ιστορίες τού Μπαρκς που σχεδιάστηκαν εκ νέου με προσθήκη άλλων χαρακτήρων (Χ. Καριόκα) από άλλους σχεδιαστές. Κάτι που βέβαια σημαίνει ότι αυτές ΔΕΝ είναι ιστορίες τού Barks και το γεγονός ότι το inducks σού χαρακτηρίζει έλλειψη πρόκειται για σφάλμα. Ισχύει ότι δεν είναι άξιες λόγου όπου να πούμε στις συγκεκριμένες ούτε καν ολόκληρο το σενάριο έχει αναλάβει. Ανάξιες λόγου θεωρώ και τις ιστορίες των τελευταίων 4 τόμων σε σχέδιο τού Γίππες. Μόνη εξαίρεση δύο ιστορίες του τελευταίου τόμου Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται και Κάπου στο Πουθενά (αγνοήστε αυτήν) όπου εκτός του ότι είναι οι καλύτερες και στους τέσσερις τόμους, η μια είναι η τελευταία που έγραψε εξ' ολοκλήρου ο Μπαρκς, η δεύτερη είναι η τελευταία ιστορία που έστω ασχολήθηκε (plot). Θετικό και το γεγονός ότι δεν τις σχεδίασε ο... ξέρετε ποιός. Παρόλα αυτά θα πρότεινα αυτές τις δύο ιστορίες να διαβαστούν από το ΚΟΜΙΞ α' περιόδου και αν θέλει κάποιος να μην αγοράσει τους τέσσερις τελευταίους τόμους. Για μένα η Βιβλιοθήκη του Μπαρκς τελειώνει με την άσπρη σειρά όπου μπορούμε να πούμε ότι έχουμε και μια ολοκληρωμένη περίπτωση: εκεί συμπεριλαμβάνονται όλες οι ιστορίες-ζεύγη που έγραψε και σχεδίασε ο Μπαρκς. Κάτι άλλο περι συνόλου τού έργου του Μπαρκς είναι περιττό.

Όντως όπως είχα αναφέρει και σε άλλο θέμα, πρόκειται για έκδοση εντυπωσιακή. Το σκληρόδετο εξώφυλλο, ο πολύ όμορφος χρωματισμός, το υπέροχο (για τα γούστα μου) σχέδιο αλλά και το ματ χαρτί, δημιούργησαν ένα πολύ ωραίο σύνολο. Δεν το έχω διαβάσει ακόμα γιατί θέλω πρώτα να διαβάσω το βιβλίο και μετά να δω με ποιον τρόπο το διασκεύασε. @ albertus magnus εσύ έχεις διαβάσει το βιβλίο;

Ήθελα/θέλω και εγώ να διαβάσω την συγκεκριμένη ιστορία μιας και εγώ είμαι λάτρης των ιστοριών με κυνήγι θησαυρών κτλ αλλά δεν θέλω να κάνω άλλα έξοδα σε ΜΜ αφού όσα έχω πάρει τα έχω αγοράσει μόνο για την κεντρική τους ιστορίες. Σκεφτόμουν να στραφώ και σε μια συγκεντρωτική έκδοση στα αγγλικά όπου είναι τυπωμένο και σε μεγάλο μέγεθος αλλά πολύ ακριβό να πάρει. Οι παρωδίες ντίσνευ δεν στοχεύουν να είναι ακριβείς. Σύμφωνα με τα όσα έχω δει, ουσιαστικά συνήθως μιμούνται την κεντρική ιστορία και λίγο πολύ κάνουν κάτι δικό τους. Άλλοτε προσεγγίζουν την ιστορία περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Επειδή λοιπόν σου αρέσει αυτό το σέτινγκ θα σου πρότεινα να διαβάσεις το μυθιστόρημα του Στήβενσον μιας και είναι ιστορικό (εμένα βέβαια μου άρεσε πολύ ανεξαρτήτως την ιστορικότητά του) αλλά αν δεν σου αρέσουν τα μυθιστορήματα θεωρώ ότι τουλάχιστον αξίζει να ρίξεις μια ματιά σε αυτήν την έκδοση. Για καιρό ήταν σε πολύ χαμηλή τιμή. Λέει στη σελίδα τους ότι είναι προσωρινά εξαντλημένο αλλά πιθανόν να μπορέσεις να το βρεις. Είναι σε μεγάλο φορμα με χαρτί πολυτελείας και ακολουθεί το μυθιστόρημα πιστότατα. Εδώ η παρουσίαση του άλμπουμ (τώρα που βλέπω, πολλή διαφήμιση τού έχω κάνει..).

Φαίνεται καλό στόρυ και πιστεύω δεν θα απογοητεύσει τουλάχιστον όσους δεν έχουν υψηλές προσδοκίες ή δεν περιμένουν ένα ακόμα άλμπουμ σε στυλ Γκοσινί. Πρόσφατα βρήκα φτηνό και σε εξαιρετική κατάσταση και το Σιδερένιο άλογο και όντως μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλό. Στην (αναπόφευκτη) σύγκριση με το Σύρμα που τραγουδάει, αφού οι δύο ιστορίες είναι η πρώτη και η τελευταία του Γκοσινί, μπορώ να πω πώς το δεύτερο υπερέχει ουσιαστικά μόνο στο σχέδιο. Το πρώτο πέρα από το αναμενόμενα όχι καλό σχέδιο, είχε όντως πολύ ωραιότερο σενάριο. Από ιστορίες τώρα, από αυτές που θέλω να διαβάσω και δεν το έχω κάνει ακόμα, μου έχουν απομείνει Στα Ίχνη των Ντάλτον και η Αμνησία των Ντάλτον. Δυστυχώς οι τιμές είναι αρκετά υψηλές και δεν προτίθεμαι να προβώ σε αγορά. Περιμένω πάντως αν βρω κάποια καλή τιμή θα τα αγοράσω. Παρεμπιπτόντως έχω βρει (και αγοράσει) και το Κλοντάικ σε άψογη κατάσταση το οποίο όμως παραμένει ακόμα αδιάβαστο γι' αυτό και δεν έγραψα την κριτική μου.

Επειδή όπως είχα γράψει, είχα κάποια ερωτήματα για την ιστορία Όλα αυτά που θα συμβούν χθες, κάθισα και την ξαναδιάβασα. Γενικά θεωρώ ότι παρα ήταν βαρυφορτωμένο και σαν ιστορία καθεαυτό πόσο μάλλον για ιστορία Ντίσνευ. Και βέβαια όντως να το ξαναπώ καμία σχέση με την απλότητα των ιστοριών του Σκάρπα. Είδα πάντως ότι ο @ Laz33 έχει αγοράσει μια ιστορία που θεωρείται η συνέχεια της συγκεκριμένης οπότε θα περιμένουμε κριτική και για αυτήν την ιστορία. Προσωπικά είμαι πλέον αρκετά επιφυλακτικός και ας μην έχω διαβάσει πολλές ιστορίες τού Κάστυ. Θα ήθελα σίγουρα να διαβάσω την Χριστουγεννιάτικη ιστορία του που δημοσιεύτηκε στο Κομιξ Καθημερινής αλλά δυστυχώς το έχουν σε υψηλή τιμή καθώς και τους 7 Μπόγκλιν. Δεν τίθεται θέμα το πόσο ωραιότερο φαίνεται το σχέδιο του Κάστυ στο φορμά του Κομιξ.