lovcom

Παιδιά σχετικά με την «βιβλιοθήκη του Ιούλιου Βερν» αγόρασε κανείς το πρώτο βιβλίο; Ναι μεν φαίνεται μια αντιγραφή των 4π εκδόσεων, όμως θα ήθελα να μάθω τα εξής: 1) Αν όντως πρόκειται για την ίδια έκδοση δηλαδή την ίδια μετάφραση/σχόλια με την αντίστοιχη των 4π 2) Το χαρτί είναι έστω και λίγο ποιοτικότερο; Στις εκδόσεις 4π τα βιβλία (εκτός του 20000 λεύγες) ήταν με χαμηλής ποιότητας χαρτιού. 3) Επίσης στη συλλογή 4π οι γκραβούρες ήταν εκτυπωμένες σε χαμηλή ανάλυση (μόνη εξαίρεση τα δύο τομίδια «δύο χρόνια διακοπές») με αποτέλεσμα να διακρίνονται πίξελς. Έχει διορθωθεί αυτό; Είχα διαβάσει κάποιους τόμους απο τη σειρά των 4π στο παρελθόν. Μου άρεσε σε κάποια η μετάφραση και τα σχόλια (αν και πολλά ήταν αχρείαστα και ενοχλητικά) καθώς και η αίσθηση του retro που έβγαζε. Με χάλαγε πολύ η ποιότητα του χαρτιού και η χαμηλή εκτύπωση των γκραβούρων. Αυτό που επίσης έλειπε απο τη σειρά ήταν η απουσία «μεγαθηρίων» όπως «Η μυστηριώδης νήσος» αλλά και τα «Σάνσελορ», «Ματίας Σαντόρφ», «Οι περιπέτειες του Αντιφέρ». Δεν γνωρίζω βέβαια αν είναι στα σχέδιά τους να τα μεταφράσουν και αυτά. Δυστυχώς κυκλοφόρησαν και βιβλία τα οποία δεν ήταν του Ιούλιου Βερν (πχ το αστέρι του Νότου, 500 εκατομμύρια της Μπεγκούμ, ο αιώνιος αδαμ κτλ). Κάποια τα έγραψαν άλλοι και ο Βερν απλά τα ψιλοάλλαξε, κάποια τα έγραψε ο γιος του και κυκλοφόρησαν με το όνομα του πατέρα του. Αν πάντως προβούν σε μετάφραση και νέων έργων, τότε θα μιλάμε σίγουρα για συλλογή με μεγαλύτερη πληρότητα.

Τελικά επιτέλους το αγόρασα κι' εγώ και μπορώ να πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένος (btw πήγα χαλαρός κατα τις 2 το μεσημέρι χωρίς άγχος και βρήκα εφημερίδα :Ρ ). Κατ' αρχάς δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να πάω περίπτερο και να αγοράσω κάποιο έντυπο. Οπότε συν τοις άλλοις με γύρισε και κάποια χρόνια πίσω συναισθηματικά η φάση :Ρ Ως εντυπώσεις, λίγο πολύ τα έχετε πει κι' εσείς. Εμένα προσωπικά το σχέδιο, το μέγεθος αλλά και ο χρωματισμός, μου άρεσαν πάρα πολύ. Τονίζω το τελευταίο διότι αν ήταν ασπρόμαυρα δεν θα είχα προβεί σε αγορά. Μου αρέσει αυτός ο «απαλός» χρωματισμός που έχει και που σε φέρνει σε άλλα χρόνια και εποχές. Μου αρέσει επίσης (πέρα ότι συμφέρει και οικονομικά) το γεγονός ότι είναι με μαλακό εξώφυλλο. Θεωρώ υπερβολές για τέτοιου είδους δημιουργήματα τα σκληρόδετα εξώφυλλα (εκτός βέβαια αν δεθούν 5 τεύχη μαζί). Σχετικά με τα στριπ, όσα διάβασα μέχρι στιγμής μου άρεσαν αρκετά. Κάποια βέβαια ήταν αδιάφορα αλλά κάποια ωραία. Περιμένω να δω ποιός τόμος είναι αυτός που παρουσιάζει σχεδιαστικά τους χαρακτήρες με τη μορφή που τους ξέρουμε. Κάτι που θα προτιμούσα, θα ήταν να έχει και άρθρα αλλά μάλλον ζητάω πολλά. Σχετικά με το χαρτί, δεν φαίνεται να είναι και της καλύτερης ποιότητας αλλά δεν ξέρω δυστυχώς τι τύπος χαρτιού είναι, αν όντως είναι χαρτί που αντέχει ή όχι. Μου θύμισε το χαρτί που είχαν κάποια (μεταγενέστερα) Κλασικά της Ντίσνευ που αγόραζα πριν κάποια χρόνια. Δεν μου φαίνεται πάντως πως είναι ανθεκτικό στην υγρασία. Τέλος όσο αφορά την τιμή, μπορεί να μην είναι υψηλή αλλά μιάς και που η αγορά μου αφορούσε μόνο τα Peanuts και όχι την εφημερίδα και τα ένθετά της, δεν θα με χάλαγε να την αγόραζα αυτόνομα έστω και για ένα ευρώ λιγότερο. Υποθέτω όμως ότι κάποτε όπως και τα τομίδια με τον Σκάρπα, θα κυκλοφορήσουν στα βιβλιοπωλεία. Έτσι ίσως μπορέσω και βρω και τον πρώτο τόμο.

Ρε παιδιά γιατί έπεσε σήμερα στην αντίληψή μου το τοπικ αυτό; Χθες το απόγευμα στο μετρό είδα κάποιον να διαβάζει το εν λόγω τεύχος και μου έκανε θετική εντύπωση το μεγάλο σχήμα και ο χρωματισμός του. Ήμουν σχετικά μακριά και δεν είχα καταλάβει ότι πρόκειται για ελληνική έκδοση! Ωραία τα ασπρόμαυρα, είναι τέχνη κτλ δεν λέω, αλλά και λίγο χρωματάκι χρειάζονται τα κόμικς! Δυστυχώς δεν είχα ιδέα ότι κυκλοφόρησε απο την Κ. Άντε τώρα να το βρω... :(

Aπέκτησα κι εγώ την συγκεκριμένη έκδοση. Φωτογραφίες δεν ανεβάζω (δεν υπάρχει άλλωστε νόημα αφού κάποιοι απο σας έχετε ανεβάσει πολύ ωραίες και αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες). Το παρήγγειλα απο το ισπανικό amazon και η αποστολή έγινε πολύ γρήγορα (βασικά περισσότερο καθυστέρησε στην Ελλάδα). Το πακετάρισμα τίποτα το ιδιαίτερο αλλά το manga έφτασε σε πολύ καλή κατάσταση εκτός απο κάποια (μικρά) σκισίματα στις γωνίες του κουτιού. Αλλά κλάιν. Παρουσιάστηκαν εδώ φωτογραφίες με την προηγούμενη έκδοση οπότε σύγκρινα και τσέκαρα τους χάρτες και τις εικόνες της σκληρόδετης έκδοσης με αυτές που ανέβασε ο Phanton. Ναι μεν οι χάρτες (διότι εμένα αυτοί με ενδιαφέρουν) υπάρχουν όπως και στην προηγούμενη έκδοση, αλλά στην προηγούμενη έκδοση παρατηρώ ότι οι χάρτες είναι αναδιπλούμενοι (καλύτερο προφανώς) ενώ στη σκληρόδετη είναι κολλημένοι στη ράχη. Πολλές φορές αυτό δημιουργεί προβλήματα όπως στο ότι δεν υπάρχει ευκρίνεια στα τοπωνύμια με αποτέλεσμα κάποιες φορές να αναγκάζεσαι να ανοίγεις πολύ το βιβλίο με φόβο μήπως σπάσεις τη ράχη. Πάντως στο σκληρόδετο δεν υπάρχει τέτοιο θέμα αφού οι ονομασίες διαβάζονται άνετα. Οπότε και πάλι κλάιν. Τέλος μια άλλη διαφορά όσο αφορά τους χάρτες της σκληρόδετης σε σχέση με τις φωτογραφίες που ανέβασε ο Phantom, ο συγκεκριμένος χάρτης (σκληρόδετο) είναι πιο μικρός απο τον αναδιπλώμενο και σαφώς μεγαλύτερο χάρτη της προηγούμενης έκδοσης. Απο τη στιγμή όμως που περιλαμβάνεται και διαβάζεται άνετα, πάλι κλαιν απο μένα. Τέλος επίσης μέσα περιλαμβάνει μια αφίσα ( ; ) όπου την κόλλησα σε ένα τοίχο του δωματίου μου. Σχετικά με το βιβλίο δεν έχω κάτι περισσότερο να πω πέρα απο ό,τι είπατε εσείς. Σχέδιο που απλά σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Δεν έχω διαβάσει ποτέ μου manga αλλά δεν νομίζω οτι θα δυσκολευτώ να εξοικειωθώ. Τέλος αυτό που με απασχολούσε ήταν η ποιότητα του χαρτιού. Ευτυχώς διαψεύστηκα αφού το χαρτί δεν ήταν χαμηλής ποιότητας. Και βέβαια ευχαριστώ τα μέλη του φορουμ που με τα αναλυτικά τους posts με έκαναν και μένα να πειστώ και να αποφασίσω να αγοράσω αυτή την πανέμορφη έκδοση (όπου ελπίζω να αποδειχτεί και μια υπέροχη αναγνωστική εμπειρία).

Άμλετ: Γνωστό σε όλους το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Πολύ μεγάλο σε έκταση έργο με πολλά νοήματα τα οποία για να γίνουν αντιληπτά απαιτούνται πολλές αναγνώσεις και αρκετή έρευνα. Δεν το κρύβω ότι το έργο σε κάποια σημεία με κούρασε αρκετά. Δύσκολο κατα τη γνώμη μου το οποίο δεν μπορεί να αναλωθεί σε μια μόνο ανάγνωση. Η μετάφραση μού άρεσε και το κείμενο έρεε εύκολα αλλά είναι βέβαιο πως πολλά λογοπαίγνια και ιδιωματισμοί του Σαίξπηρ δεν θα κατάφεραν να περάσουν. Θα ήθελα να υπήρχαν υποσημειώσεις που να εξηγούσαν το ύφος κάποιων λέξεων/φράσεων των ηθοποιών. Συγκεκριμένα, θυμάμαι βλέποντας ένα ξενόγλωσσο βίντεο στο youtube που να μιλάει για την γλώσσα του Σαίξπηρ, εστίαζει σε μια φράση ενός ηθοποιού στον «Άμλετ» και εξηγεί τι ήθελε πραγματικά να πει αυτό το πρόσωπο. Χωρίς εξήγηση, διαβάζοντάς το, φαίνεται ακατανόητο αυτό. Θα ήθελα λοιπόν να υπήρχαν υποσημειώσεις. Τρικυμία: Το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ και ένα απο τα δύο έργα του με τελείως δική του πλοκή που δεν έχει επηρεαστεί απο έργα της αρχαιότητας (το άλλο είναι το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας». Διαβάστηκε γρήγορα και ευχάριστα χωρίς να σημαίνει πως και εδώ δεν απαιτείται μελέτη του έργου. Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν του Κ. Ντουριέζ. Το πέτυχα μεταχειρισμένο και μιας και είμαι θαυμαστής του Τόλκιν (αλλά όχι του «Άρχοντα»! ) είπα να το διαβάσω. Όσοι το ξεκινήσετε με σκοπό να διαβάσετε μια χαλαρή βιογραφία του καθηγητή που αναλύει το έργο του μάλλον θα απογοητευτείτε. Εστιάζει πολύ στην ζωή του καθηγητή με πολλές (πολλές όμως) λεπτομέρειες. Θεωρώ ότι είναι αρκετά "ακαδημαϊκή" εργασία την οποία θα πρότεινα μόνο σε όποιον θέλει πραγματικά να εστιάσει (όσο είναι δυνατόν βέβαια) στον βίο του Τόλκιν. Αν και όπως έχω αναφέρει ξανά εδω, δεν μου άρεσε ο «Άρχοντας», η ζωή όμως του καθηγητή, το πνεύμα αλλά και τα όνειρά του με αγγίζουν συναισθηματικά πολύ. Με κούρασε αρκετά το συγκεκριμένο βιβλίο δεν θα το κρύψω, αλλά μου πρόσφερε επίσης αρκετά. Ακόμα έμαθα επιπλέον πληροφορίες και για τον αγαπημένο του φίλο και προσωπικά δικό μου αγαπημένο συγγραφέα C.S. Lewis. Αναφέρω ξανά, πως εδώ δεν θα βρείτε πολλά στοιχεία για τα έργα του. Η έκδοση αυτή του Βήματος είναι η ίδια με αυτή του Κέδρου «Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν η γέννηση ενός θρύλου». Ο άνθρωπος που δημιούργησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Μάικλ Κόρεν: Πάει καιρός που το έχω διαβάσει αλλά θεωρώ πως κάνει ταίριασμα με το προηγούμενο βιβλίο. Εδώ δεν θα βρείτε τις εξαντλητικές λεπτομέρειες του προηγούμενου βιβλίου αλλά μια ευσύνοπτη και ευχάριστη βιογραφία του καθηγηγή καθώς και πληροφορίες για τη δημιουργία των έργων του κυρίως του «Χόμπιτ» και του «Άρχοντα». Ευχάριστο και απολαυστικότατο βιβλίο που προσφέρει μια γνωριμία με τον καθηγητή, με το έργο και το πνεύμα του. Προτείνεται ανεπιφύλακτα. Ο κόσμος του λιονταριού. Οδοιπορικό στη Νάρνια: Και μιας και έκανα λόγο πριν για τον Lewis, κάνω λόγο και για αυτό το μικρό βιβλίο του Rowan Williams. Το βιβλίο αυτό είναι ένα δοκίμιο πάνω στην επταλογία του Lewis «Τα Χρονικά της Νάρνια". Μην ξεγελαστείτε απο τις «μόλις» 152 σελίδες του. Το βιβλίο είναι αρκετά ακαδημαϊκά γραμμένο με πολύ πυκνό φιλοσοφικό λόγο. Το βιβλίο αυτό το πρότεινα και στο review μου για τα «Χρονικά», αλλά κάθε φορά που πιάνω να το ξαναδιαβάσω, νιώθω ότι το διαβάζω για πρώτη φορά. Ο συγγραφέας είναι κατα την ταπεινή μου γνώμη άνθρωπος με σπουδαίο λογοτεχνικό ταλέντο και σπάνια κριτική αντίληψη. Είναι πολυμαθέστατος κάτι που θα διαπιστώσετε και στο βιβλίο απο τις πολλές αναφορές του σε πολλά λογοτεχνικά έργα. Φυσικά προτείνεται και αυτό ανεπιφύλακτα. Ένα κρυμμένο διαμάντι. Μικρές Κυρίες: Εδώ ξέρω ότι σε κάποιους θα φανεί λίγο κριντζ η φάση, επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι δεν πρέπει να το δείτε έτσι. Αν και άντρας που έχει αφήσει την εφηβική ηλικία εδώ και αρκετά χρόνια, μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά αυτό το - κλασικό πλέον - έργο. Μπορεί να θεωρείται απο αρκετούς σαν «κοριτσίστικο» (και ίσως και να είναι σε ένα βαθμό), αλλά πιστεύω ότι περνάει αξίες τις οποίες δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Μου άρεσε πολύ η αγάπη των 4 κοριτσιών, μου άρεσε πολύ η διαφορετικότητα του χαρακτήρα τους και ας παρουσιάζονται πολλές φορές μάλλον αρκετά «ιδανικές» για την πραγματική ζωή. Ακόμα και ένας άντρας έχει να πάρει αρκετά απο αυτό το μυθιστόρημα το οποίο βέβαια δεν είναι τόσο.. μυθιστορηματικό αφού περιγράφει σε μεγάλο βαθμό την αληθινή ιστορία της συγγραφέως της Λουίζ Μέι Άλκοτ. Όσο αφορά την έκδοση, διάβασα αυτή των Ερευνητών. Σκληρόδετο εξώφυλλο με χαρτί πολυτελείας και με πολλές πληροφορίες για την εποχή αλλά και υπέροχη εικονογράφηση. Το χαρτί πολυτελείας για να είμαι ειλικρινής δεν μου πολυαρέσει (προτιμώ για λογοτεχνία το κιτρινωπό σαμουά), αλλά μόνο σε ένα τέτοιο χαρτί θα μπορούσαν να αποδοθούν τόσο ζωηρά τα χρώματα της εικονογράφησης αλλά και οι διάφορες φωτογραφίες. Η μετάφραση επίσης πέρα απο μια-δυό αβλεψίες στην επιμέλεια, μου φάνηκε πολύ καλή. Το κείμενο είναι το πλήρες και όχι κάποια διασκευή. Σχετικά με αυτό, ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ότι ελάχιστες είναι οι εκδόσεις με τα πλήρη κείμενα. Βρήκα λοιπόν του Καστανιώτη, του Πατάκη και μια καινούργια του Φουρφουρι. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη πλήρης έκδοση. Του Πατάκη (η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα σε επίτομο), είχα δει ότι έχει πολλές παραπάνω σελίδες απο αυτή των Ερευνητών οπότε με προβλημάτισε μήπως αυτή που διάβασα ήταν κάποια διασκευή. Εν τάχει για να μην κουράζω, θα γράψω ό,τι διαπίστωσα ύστερα απο μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο. Οι Μικρές Κυρίες (Little Women), κυκλοφόρησαν to 1868 ως πρώτος τόμος, και το 1869 κυκλοφόρησε ο δεύτερος τόμος (και όχι το sequel ) το «Οι μικρές κυρίες ξαναπαντρεύονται» (Good Wives). Η έκδοση των Ερευνητών και του Καστανιώτη περιέχουν τον πρώτο τόμο. Ο Πατάκης εικάζω ότι περιέχει και τους δύο τόμους αλλά δεν το χω τσεκάρει απο κοντά. Επίσης κάπου διάβασα ότι του Πατάκη περιέχει τα 21 (απο τα 23) κεφάλαια του πρώτου τόμου. Ο δεύτερος τόμος μάλλον είναι στην ολοκληρωμένη μορφή του. Επίσης ο Καστανιώτης διάβασα περιλαμβάνει την πλήρη μορφή του πρώτου τόμου. Για του Φουρφουρι δεν γνωρίζω κάτι. Οι Ερευνητές έχουν το πλήρες κείμενο (και τα 23 κεφάλαια) του πρώτου όμως τόμου. Ο δεύτερος δεν συμπεριλαμβάνεται. Πάντως προτείνω αυτή των Ερευνητών για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ.

Αγαπημένος σχεδιαστής κυρίως γιατί μεγάλωσα με τις ιστορίες του. Αλλά πέρα απο το συναισθηματικό κομμάτι, μπορώ να πω πως ακόμα και σήμερα μου αρέσει το σχέδιό του. Ψάχνω να βρω μια ιστορία του όπου διαδραματίζεται σε μια αρχαία εποχή. Δεν θυμάμαι αν οι Ντακ γύρισαν τον χρόνο πίσω ή αν πρόκειται για προγόνους τους. Θυμάμαι τους μουργόλυκους ντυμένους στρατιώτες. Αν κάποιος ξέρει για ποια ιστορία μιλάω, ας πει.

Τελικά είδα κι εγώ αυτό το anime στο οποίο ακούγονται διθυραμβικές κριτικές και παρατηρείται υπέρμετρος ενθουσιασμός. Είχα ψιλοψιλιαστεί ότι και σε αυτή την περίπτωση όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι έτσι τα πράγματα. Όπως και να χει ενώ μου άρεσε δεν μπορώ να πω σε καμιά περίπτωση πως με «ξετρέλανε». Κυρίως αυτό που ένιωσα ήταν ότι με άφησε με μιά αίσθηση «μισού». Μια αίσθηση ίσως δικαιολογημένη αφού μετά την ταινία ψάχνοντας σε blogs/forum κτλ για επιπλέον ανάλυση, διάβασα ότι το anime δεν καλύπτει ούτε το 1/3 του manga. Σαφώς πέρναγε μηνύματα που με μία πρώτη θέαση δεν θα μπορούσα να τα πιάσω, αλλά και πάλι δεν συνερίζομαι όλον αυτό τον ντόρο. Ένα άλλο στοιχείο που με χάλασε ήταν ο τέλειος χαρακτήρας της Ναυσικάς. Πραγματικά ήταν τέλεια σε όλα της: ηγέτιδα, σοφή, πράος, πολεμίστρια, όμορφη κτλ. Συχνά βλέπω τα anime του Μιγιαζάκι να συγκρίνονται με αυτά της Ντίσνευ όπου τα δεύτερα χαρακτηρίζονται πολύ κατώτερα με απουσία ρεαλισμού και μηνυμάτων. Για τα μηνύματα δεν ξέρω αλλά όσο «ρεαλιστικές» είναι οι πριγκίπισσες της Ντίσνευ, άλλο τόσο ρεαλιστική είναι και η Ναυσικά. Πάντως δεν το κρύβω πως ακόμα επιθυμώ να διαβάσω το manga, πως ακόμα θέλω να μελετήσω την ιστορία σε όλη την έκτασή της. Στα συν ότι με ελκύει εμφανισιακά πολύ η έκδοση ενώ το σχέδιο μου φαίνεται καταπληκτικό. Απαραίτητες προυποθέσεις για να διαβάσεις-μελετήσεις αυτό το manga. Αλλά θα ακουστώ μονότονος λέγοντας πως τα 70€+ που κοστίζει η έκδοση, παραείναι μεγάλο ποσό για την δική μου τσέπη.... Ίσως κάποτε αξιωθώ να μελετήσω και να εντρυφήσω στο ολοκληρωμένο έργο του Μιγιαζάκι.

Erased (2016) Δεν ξέρω αν υπάρχει κανείς απο σας που το έχει δει ή που να τον ενδιαφέρει το εν λόγω anime· την ολοκλήρωσα χθες και θα ήθελα να γράψω δύο λόγια. Όπως είπα και πριν, πρόκειται για ένα anime το οποίο όμως βασίζεται σε ένα manga (νομίζω συμβαίνει συχνά ένα manga να γίνεται anime). Δεν έχω διαβάσει το manga αλλά απ' ό,τι διάβασα οι αλλαγές είναι μικρές. Πάμε λοιπόν στο anime: Πρόκειται για μια μικρή σειρά 12 επεισοδίων (20 περίπου λεπτά /επεισόδιο) μυστηρίου. Κάποιοι έχω δει να το χαρακτηρίζουν και τρόμου αλλά νομίζω δεν του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός horror. Ο 29χρονος πρωταγωνιστής έχει την δυνατότητα να γυρίζει το χρόνο πίσω λίγα μόλις λεπτά λίγο πριν απο κάποιο τραγικό συμβάν (μη ρωτάτε πώς· απλά την έχει :Ρ ) . Αυτή του η δυνατότητα θα του χρησιμεύσει για να αλλάξει την ιστορία και να σώσει κάποιους ανθρώπους. Προσοχή: δεν σας ποστάρω το trailer διότι λέει αρκετά για την πλοκή (το official είναι κανα 3λεπτο) και θα αφαιρέσει όσο να ναι κάποιες αναπάντεχες στιγμές. Ήδη και απο την περιγραφή του imdb ακόμα, περιέχει ένα «spoiler» (το βάζω σε εισαγωγικά βέβαια διότι αυτό που αναφέρει συμβαίνει απο το πρώτο κιόλας επεισόδιο). Πάντως γνώμη μου είναι να μείνετε σε αυτό που περιέγραψα πιο πάνω, και με αυτή την πληροφορία να ξεκινήσετε να βλέπετε το anime χωρίς να διαβάσετε τίποτα επιπλέον. Το anime λοιπόν ξεχωρίζει για το μυστήριό του, για το σασπένς, για την ωραία φωτογραφία, για τις πολύ καλές ερμηνείες. Προφανώς θα δείτε κάπως υπερβολικές αντιδράσεις ανθρώπων (πολλή συναισθηματικότητα, υπέρμετρη ωριμότητα παιδιών κτλ) που δεν συναντάμε στην πραγματική ζωή, αλλά έτσι είναι η τέχνη: καμιά φορά παρουσιάζει τα πράγματα λίγο πιο υπερβολικά για να μας τα τονίσει. Αυτό που κάπως με προβλημάτισε ήταν το τελευταίο επεισόδιο στο οποίο βρήκα υπερβολικές (ακόμα και στα πλαίσα της ταινίας) σκηνές και εξελίξεις. Όλη η σειρά μου άρεσε πάρα πολύ και με κρατούσε σε πολλή αγωνία, εν τούτοις θα προτιμούσα οι σεναριογράφοι να είχαν γράψει μια διαφορετική εξέλιξη στο τελευταίο επεισόδιο. Τέλος να προσθέσω ότι το anime περιέχει σκηνές πολύ δυσάρεστες και στενάχωρες οπότε θα πρότεινα στους λίγο μικρότερούς μας φίλους να το αποφύγουν προς το παρόν. Θα πρότεινα να θεαθεί απο εφηβική ηλικία και άνω. Αναφέρω επίσης ότι το anime έχει γυριστεί και σε ταινία το 2016, καθώς και σε live action σειρά το 2017. Απο μια ματιά που έριξα στη σειρά του 2017, μου έκανε εντύπωση η πολύ μεγάλη πιστότητα των ηθοποιών στο anime και η πολύ καλή ηθοποιία τους (αλλά και η καταθλιψάρα που σου βγάζει η όλη φωτογραφία). Θα αφήσω να περάσει λίγο καιρός και θα δω και την σειρά του 2017. Στο σύνολό της το anime Erased είναι μικρή σειρά, ουσιαστικά σαν να βλέπετε 2 ταινίες. Δείτε την.

Μα προφανώς θα είναι αυτόνομα (δεν πίστεψα ότι η ταινία είναι sequel του manga ή το αντίθετο ) αλλά υποθέτω πως και στα δύο η υπόθεση είναι (πάνω κάτω) η ίδια. Αν δω την ταινία πρώτα, καλώς η κακώς θα γνωρίζω την έκβαση της ιστορίας και σκέφτομαι να μην προβώ στη θέασή της για να κρατήσω όσο περισσότερο την αναγνωστική εμπειρία. Όσο αφορά το χαρτί, έχω ακούσει απο ξένους να μιλάνε με καλά σχόλια για την ποιότητα μιάς έκδοσης την οποία μόλις έπιασα στα χέρια μου ήταν λίγο πιο πάνω απο το χαρτί τουαλέτας. Στο εξωτερικό παίζουν πολλές φτηνές εκδόσεις οπότε δεν ξέρω κατα πόσο είναι αξιόπιστη μια πληροφορία απο έναν ξένο reviewer. Και απο το βίντεο δύσκολα να διακρίνεις. Γενικά έχω κόλλημα με αυτό. Δεν γίνεται να σκας ένα σωρό λεφτά και να λαμβάνεις σκουπιδόχαρτο. Γι'αυτό επειδή είδα εδώ ότι κάποιοι έχουν προμηθευτεί την εν λόγω έκδοση, ας κάνουν ένα ριπόρτο.

Επαναφέρω το θέμα ύστερα απο χρόνια. Μόλις χθες, ξεκίνησα να δω την ταινία για πρώτη φορά. Στα 20' περίπου το άφησα για διάλειμμα με σκοπό να το συνεχίσω αργότερα. Εν τω μεταξύ έκανα μια αναζήτηση στο google και μεταξύ των άλλων με έβγαλε και σε αυτό το θέμα. Για να μην πολυλογώ, μου άρεσε πολύ η δίτομη έκδοση που κυκλοφορεί (δεν είχα ιδέα ότι κυκλοφορούν σε manga) και σκέφτομαι σοβαρά να την αγοράσω. Όμως - κλασικά - θα ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής: 1) Το μανγκα είναι πιστό στην ταινία; Σκέφτομαι να μη δω την ταινία για να μη μου χαλάσει την αναγνωστική απόλαυση. Σημειωτέον δεν με απασχολεί αν το μανγκα κυλάει αργά· μου αρέσουν οι μακρόσυρτες (και με λίγη ή καθόλου δράση) ιστορίες. Μεγαλώνει το ενδιαφέρον όταν διάβασα αυτό που είπε ο @ PhantomDuck ότι η ανάγνωση είναι πολυεπίπεδη. 2) Το χαρτί μπορείτε να μου πείτε αν είναι καλής ποιότητας ή είναι σαν εφημερίδας; 3) Σε περίπτωση που την αγοράσω (πιστεύω θα με πείσετε :Ρ ), να το παραγγείλω απο το BD ή απο το amazon; Το δεύτερο το προτιμώ γιατί στα φέρνει με κούριερ σπίτι αλλά δεν ξέρω τι χρεώσεις παίζει με το τελωνείο.

Και όπως ειπώθηκε, μιάς και είναι (ακόμα! ) καλοκαιράκι (δεν παλεύεται αυτή η ζέστη.. ) θα κάνω κι εγώ μερικά reviews βιβλίων που διάβασα πρόσφατα αλλά και παλαιότερα. -Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος. Δεν θα αρνηθώ ότι στις πρώτες σελίδες μετάνιωσα που το αγόρασα διότι μου χε φανεί αρκετά απλοϊκό. Έχοντας εξάλλου διαβάσει αρκετά βιβλία του Βερν, έπρεπε να ξέρω τι πρόκειται να διαβάσω. Πάντως επειδή δεν ήθελα να το παρατήσω (τα βιβλία δυστυχώς δεν μου τα χαρίζουν αλλά δίνω χρήματα για να τα αγοράσω :Ρ ) του έδωσα μια ευκαιρία και συνέχισα. Πρόκειται όντως για ένα απλό διήγημα που ταιριάζει περισσότερο στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού-εφήβου. Δεν το αναφέρω σαν αρνητικό. Σε μια βιογραφία του Βερν που είχα διαβάσει, ο συγγραφέας ανέφερε πως για να ευχαριστηθείς τα βιβλία του Βερν πρέπει να ξαναγίνεις νέος. Προσπάθησα κι εγώ λοιπόν να τα διαβάσω απο την ματιά ενός εφήβου. Οι χαρακτήρες είναι λίγο πολύ στο ίδιο στυλ του Βερν, δηλαδή κάπως "άσπρο-μαύρο" με τους "καλούς" να έχουν μια παροιμιώδη αγαθότητα (μην περιμένετε απο τον καπετάνιο να ακούσετε τις @*^*#@!! ), και με τις κλασικές βερν-καρικατούρες να κάνουν κι εδώ την εμφάνισή τους. Το στόρυ σε κρατά σε αγωνία και νομίζω για αρκετούς θα αποτελέσει ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Πολλά σημεία όμως ήταν εκτενή και αρκετά βαρετά για έναν σημερινό αναγνώστη. Λογοτεχνικά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο με πολλά σημεία σήμερα να δείχνουν καθαρά την ηλικία τους. Δεν θεωρώ βέβαια κακό να διαβάζεις απλά βιβλία απλώς όπως αναφέρει και ο Ζουμπουλάκης (στο βιβλίο που θα γράψω λίγο πιο κάτω), να διαβάζουμε και τέτοια βιβλία αλλά μην μένουμε μόνο σε αυτά. Μου κράτησε μια καλή παρέα και αυτό κρατάω. Το διάβασα απο τις εκδόσεις της Εστίας. Πρόκειται για την πλήρη έκδοση του κειμένου χωρίς διασκευές. Μιας και μιλάμε για Βερν, πετυχαίνοντας το συγκεκριμένο θέμα, έλεγα να κάνω λόγο για το βιβλίο που είχα διαβάσει πριν κάποιο καιρό. Ανήκει στην άτυπη τριλογία "20.000 λεύγες - Παιδιά π. Γκραντ- Μυστηριώδες νησί" και αφού έχοντας ήδη διαβάσει το 20.000 λεύγες, έλεγα να διαβάσω και αυτό μιάς και συσχετίζεται. Το διάβασα απο τις εκδόσεις 4π σε πλήρη μορφή χωρίς διασκευές και θυμάμαι ότι με είχε "γονατίσει". Οι πολλές γεωγραφικές και φυσιοδιφικού τύπου λεπτομέρειες ήταν εξαντλητικές. Επίσης οι τελείως ψεύτικοι χαρακτήρες αλλά και η πολλή "αμερικανιά" στο στόρυ, με απογοήτευσαν. Είναι και ο λόγος που προτείνω να διαβαστεί σε μετάφραση διασκευή. Μένει μόνο το μυστηριώδες νησί για το οποίο εχω ακούσει ότι πρόκειται για ένα απο τα καλύτερά του. Εγκυκλοπαιδικά, σχετικά με την άτυπη αυτή τριλογία, αναφέρω πως πρώτα πρέπει να διαβάσετε το 20.000 και τον πλοίαρχο Γκραντ, και ύστερα την μυστηριώδη νήσο. Λέγεται "άτυπη" τριλογία διότι δεν έχει καθορισμένη σειρά. Τα δύο πρώτα (20.000 και Γκραντ) δεν συσχετίζονται μεταξύ τους οπότε μπορείτε να διαβάσετε πρώτο όποιο απο τα δύο θέλετε. Το μυστηριώδες νησί όμως περιέχει χαρακτήρες και απο τα δύο προαναφερθέντα βιβλία οπότε πρέπει να διαβαστεί τελευταίο. -Δύο χρόνια διακοπές. Παραμένω Βερν αλλά όχι για πολύ. Το έργο είναι σχετικά μικρό αλλά έχει χωριστεί σε δύο τομίδια (έκδοση 4π). Διάβασα μόνο τον πρώτο τόμο αλλά βαριόμουν να προχωρήσω στον δεύτερο. Θα το συνεχίσω μόνο αν κάποιος με παροτρύνει. Fun fact για τις εκδόσεις αυτές οι οποίες υποθέτω θα ενδιαφέρουν κυρίως αυτό το φορουμ: το δίτομο αυτό είναι το μοναδικό έργο της σειράς βιβλίων του Βερν που οι γκραβούρες εκτυπώθηκαν ψηφιακά. Σε όλα τα άλλα βιβλία της σειράς θα δείτε ότι οι γκραβούρες πάνω έχουν κάτι πίξελς. Δεύτερο φαν φακτ: η δεύτερη πρωτοτυπία αφορά το έργο "20.000 λεύγες". Στη σειρά είναι το μοναδικό βιβλίο που εκτυπώθηκε σε καλύτερης ποιότητας χαρτί. Προτείνω το συγκεκριμένο βιβλίο διότι έχει πολλές (αλλά και αρκετά κουραστικές είναι η αλήθεια), υποσημειώσεις που εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το έργο. Το βιβλίο είναι μιας άλλης εποχής οπότε αν βαριέστε να διαβάζετε για επιστημονικά στοιχεία του 19ου αιώνα, καλύτερα να προτιμήσετε μια διασκευή. -Το νησί των Θησαυρών του Ρ. Λ. Στήβενσον. Είχα κάνει μια μικρή κριτική στο κόμικ και το προτείνω διότι το βρήκα εξαιρετικό. Αποδίδει αρκετά πιστά το αυθεντικό πνεύμα και κείμενο του βιβλίου. Το βιβλίο προτείνω να το διαβάσετε διότι εκτός ότι μας μεταφέρει με ένα πιο παραμυθένιο τρόπο στην εποχή των πειρατών, αλλά και γιατί είναι ένα βιβλίο που έχει αφήσει το στίγμα του όσο αφορά την εποχή εκείνη. Λογοτεχνικά επίσης δεν το θεωρώ κάτι το ιδιαίτερο, πιστεύω όμως ότι απο έναν βιβλιόφιλο αξίζει να διαβαστεί. Το διάβασα απο τις εκδόσεις Παπαδόπουλος και έχει την πλήρη μορφή του κειμένου. Φαν φακτ: Πριν απο τον Στήβενσον, κάποιος παλαιότερος έγραψε ένα μυθιστόρημα για πειρατές. Το βιβλίο αυτό ονομάζεται: "οι φημισμένοι κουρσάροι". Μάλιστα το βιβλίο αυτό έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα με μετάφραση δια χειρός Φώτη Κόντογλου παρακαλώ! Εδώ το βιβλίο και εδώ ένα blog που κάνει λόγο για το βιβλίο. Δεν το χω διαβάσει ακόμα. Αναμένω όμως κάτι καλό. -Έντεκα συναντήσεις. Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης συζητά με τον Στρατή Μπουρνάζο. Πρόκειται για 11 θέματα τα οποία απασχολούν τον πολύ αγαπημένο συγγραφέα Σταύρο Ζουμπουλάκη. Αν και οι απόψεις του με βρίσκουν συνήθως σύμφωνο, κάποια σημεία του βιβλίου με βρήκαν ουδέτερο ή ακόμα και αντίθετο. Το βιβλίο ρέει εύκολα και αν το θέμα σας ενδιαφέρει, θα διαβαστεί αρκετά ευχάριστα. Εμένα προσωπικά με κούρασε πολύ η συζήτηση για την πολιτική. Γνωρίζω πολύ λίγα γύρω απο αυτό το θέμα και δυσκολευόμουν να το παρακολουθήσω. Πάντως όλο το βιβλίο προσπάθησα να το διαβάσω με προσοχή διότι πίστευα ότι ακόμα και σε θέματα που δεν με ενδιέφεραν, ο Ζουμπουλάκης θα είχε κάτι να μου δώσει. Μην σας τρομάξει το μέγεθος του βιβλίου. Η γραμματοσειρά είναι αρκετά μεγάλη και ουσιαστικά οι σελίδες είναι κατα πολύ λιγότερες. -1984 του Όργουελ. Πριν κανα μήνα τελείωσα κι εγώ επιτέλους το θρυλικό αυτό βιβλίο. Ήθελα να δω τι είναι αυτό για το οποίο έχει αρέσει σε τόσο πολύ κόσμο. Το βρήκα οκ, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Μου άρεσαν σαφώς τα μηνύματα που πέρασε ο συγγραφέας αλλά κατα τη γνώμη μου θα μπορούσε να είναι αρκετά μικρότερο. Μεγάλο μέρος του βιβλίου ήταν αρκετά βαρετό για μένα. Επίσης λογοτεχνικά δεν μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο. Κρατώ μόνο αυτό που ήθελε να περάσει ο Όργουελ. Φίλε deadneighbours, μιας και τα τελευταία χρόνια διαβάζω γλωσσολογικά βιβλία, είναι ένα θέμα που μου αναχαίτισε το ενδιαφέρον. Ενώ φαινομενικά αυτή η πρακτική (να περικόπτεις λέξεις απο το λεξιλόγιο των ανθρώπων με αποτέλεσμα να περιορίζεις τη νόησή τους), φαντάζει εντυπωσιακή, η επιστήμη της γλωσσολογίας έχει αποφανθεί πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Προτείνω όσοι ενδιαφέρεστε, να διαβάσετε το βιβλίο του γλωσσολόγου Φοίβου Παναγιωτίδη "Μίλα μου για γλώσσα" Σε ένα κεφάλαιο σχολιάζει κατα πόσο υφίσταται γλωσσολογικά η πρακτική του Κόμματος να ποδηγετήσει τον λαό στο "1984". Άντε ρε παιδιά να υποχωρήσει αυτή η απάλευτη ζέστη για να μπορούμε να διαβάσουμε κανα βιβλίο παραπάνω και με μεγαλύτερη συγκέντρωση!

@nikolas12 Το σκέφτομαι κι εγώ να το αγοράσω (το μίζερι ) αλλά μου φαίνεται πως είναι ένα ακόμα βιβλίο-σενάριο που περισσότερο λες "καλύτερα να το βλεπα, παρά να το διάβαζα". Είχα ξεκινήσει κάποιο στο παρελθόν αλλά κάποιες αποτρόπαιες σκηνές με έκαναν να το αφήσω. Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο περιέχει άρρωστες σκηνές/περιγραφές. Επίσης μιας και απ' ό,τι φαίνεται είσαι και φαν του αστυνομικού, θα σου πρότεινα κάποια μέρα να διαβάσεις και τα αστυνομικά του Τσέστερτον. Ήταν άνθρωπος εξαιρετικά πνευματώδης και ευφυής και πιστεύω θα σου άρεσαν. Στη χώρα μας έχουν κυκλοφορήσει καινούργια βιβλία σε όμορφες εκδόσεις και αρκετά φροντισμένα. Σαν φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας, αν διαβάσεις κάποιο, κάνε μας ένα ριπόρτο.

@Pilgrim Σχετικά με τα ποιήματα του "Αρχοντα", όχι μόνο κουράζουν αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό και άκαιρα. Ο Τόλκιν ήθελε να δώσει μια δραματικότητα στο έργο αλλά το αποτέλεσμα ήταν -στην καλύτερη- άκρως κουραστικό. Σχετικά με το "Μπέρεν και Λούθιεν" να ξεκαθαρίσουμε πάντως ότι δεν είναι του (πατέρα) Τόλκιν :Ρ . Άγνωστο το πόσο υλικό απο όλο το βιβλίο ανήκει στον γιό του. Πάντως ούτε το "πρωτότυπο" στόρυ που απαντάται στο Σιλμαρίλλιον μου άρεσε. Τέλος σχετικά με το Όνομα του Ανέμου δεν είσαι ο μοναδικός που προβληματίζεται. Αν και πολλοί πιστεύουν πλέον ότι δεν θα το γράψει ποτέ. Μιλάμε για πάνω απο μιά δεκαετία που έγραψε το Όνομα. Κάνε πάντως μιά βόλτα απο goodreads και δες την "παρουσίαση" που έχουν κάνει στο τρίτο βιβλίο (Door of Stones). Τον κράζουν κανονικότατα. Και μένα με αποθαρρύνει το γεγονός ότι δεν πρόκειται να βγει τρίτο και αυτό με δυσκολεύει να το συνεχίσω. Πάντως απο το λίγο που διάβασα, η γραφή του ήταν καταπληκτική.

Θέλω επιγραμματικά να κάνω λόγο για 2 ταινίες και 2 σειρές που είδα πρόσφατα. Ταινίες: 1) Goodbye Christopher Robin 2) Christopher Robin Και οι δύο ταινίες έχουν να κάνουν όπως καταλαβαίνετε με το γνωστό σε όλους μας "Γουίνυ το αρκουδάκι". Η πρώτη ταινία ουσιαστικά είναι μια βιογραφική ταινία του δημουργού του Winnie του A. A. Milne. Η ταινία ήταν σχετικά καλή, σε κάποια σημεία ενδιαφέρουσα αλλά και αρκετά αργή. Μην πάρετε κατα γράμμα τα όσα δείχνει η ταινία γιατί κάποια σημεία τα "τραβάει" για να φανεί ίσως πιο -ας πούμε- συναρπαστική. Δεν είναι παιδική ταινία και την προτείνω σε αυτούς που είτε έχουν ασχοληθεί με το έργο του Milne είτε διαβάζοντας κάποιο απο τα βιβλία του, είτε βλέποντας τις πολλές διασκευές της Ντίσνεϊ σε κινούμενα σχέδια και σε κόμικς. Όσοι λοιπόν έχουν μια μικρή εμπειρία και δεν αρέσκονται μόνο σε ταινίες δράσης κτλ, πιστεύω έστω και λίγο θα τους αρέσει. Η δεύτερη ταινία είναι μια live action ταινία. Προσοχή: δεν είναι η αυτοβιογραφία του γιού του A.A. Milne του Christopher Robin Milne, αλλά το όνομα της ταινίας κάνει λόγο για τον ήρωα των βιβλίων Christopher Robin ( τον οποίο προφανώς ο δημιουργός εμπνεύστηκε απο το ίδιο του τον γιό). Η ταινία ουσιαστικά είναι ένα άτυπο sequel των βιβλίων. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά σε αρκετά σημεία θα την ευχαριστηθείτε. Προτείνεται σαφώς ο θεατής να έχει κάποια εμπειρία απο τα βιβλία ή απο τα κινούμενα σχέδια και κόμικς. Δεν είναι τόσο αργή όσο η πρώτη και πιθανόν να την απολαύσουν και μικρά παιδιά. Προτείνεται μόνο υπο τις προυποθέσεις που ανέφερα. Σειρές: 1) Clannad 2) Clannad: After Story Πολύ πιθανό αρκετοί απο σας να έχετε ακούσει αυτές τις πολύ διάσημες anime σειρές. Ύστερα απο το πολύ καλό A Silent Voice, έψαξα να βρω κάτι αντίστοιχο σε anime. Τελικά είδα σε ένα blog τις παραπάνω προτάσεις. Να ξεκαθαρίσω απο την αρχή πως και τις δύο σειρές (όπου η δεύτερη: clannad: after story είναι η δεύτερη σεζον, η συνέχεια της πρώτης) δεν τις είδα ολοκληρωμένες. Πολλά σημεία τα έκανα skip γιατί δεν μου κινούσαν το ενδιαφέρον να τα δω. Δεν είχα τη διάθεση να δω τόσα επεισόδια. Έτσι είναι βέβαιο ότι θα έχασα πολλά σημαντικά πράγματα. Πάντως όσο αφορά την πρώτη σειρά, απ' όσο μπόρεσα να διακρίνω, δεν μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο. Ένα κλασικό anime manga με κάποιες ίσως ενδιαφέρουσες στιγμές. Δεν μου άρεσαν επίσης καθόλου οι κλασικές anime κωμικές σκηνές οι οποίες υποθέτω χρησίμευαν ως comic relief. Φαντάζομαι θα ξέρετε τι εννοώ. Δεν γέλαγα ποτέ με τέτοιες σκηνές καθώς πάντα μου φαίνονταν σαχλές. Στη δεύτερη σεζόν (after story), τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο "σοβαρά". Eιδικά απο το επεισόδιο 15 μέχρι το 22 (όπου ουσιαστικά είναι το τελευταίο) τα είδα σχεδόν ολόκληρα και έγινα "κομμάτια". Είχε μέσα σκηνές που απλά θα σε κάνουν να δακρύσεις. Μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε και την καταπληκτική μουσική. Οι σειρές είναι βέβαιο πως έκρυβαν νοήματα εξού και τα τόσα σχόλια και αναλύσεις στο internet. Επειδή όπως είπα και πριν , δεν τις είδα ολοκληρωμένες, πολλά πράγματα δεν τα κατάλαβα. Τώρα κοιτάω στο ίντερνετ απλά να βρω κάποιους σχολιασμούς. Αν πάντως έχετε τη διάθεση και το χρόνο, δεν αποτρέπω να δείτε τις σειρές. Ειδικά η δεύτερη έβγαζε απίστευτα συναισθήματα. Μακάρι τα καίρια κομμάτια να είχαν συγκεντρωθεί σε μιά ταινία χωρίς τις παιδαριώδεις σκηνές. Πιστεύω θα ήταν απλά κάτι καταπληκτικό.

Ωπ δεν είχα ιδέα ότι ξεκίνησε να κυκλοφορεί ξανά το GEO. Θυμάμαι παλαιότερα ως φοιτητής το αγόραζα και το διάβαζα που και που. μου φαινόταν σαν ένα πιο light National Geographic, λιγότερο πομπώδες, περισσότερο to the point και με λιγότερη διαφημισοπλημμύρα. Το NG γενικά είχε θέματα που μου φαίνονταν κάποιες φορές υπερβολικά για το είδος που παρουσίαζε (πχ άρθρα που μίλαγαν για το ανθρώπινο σώμα) ενώ το GEO μου φαινόταν πιο απλό και προσιτό. Βέβαια περιοδικά έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να αγοράζω αλλά δεν νομίζω να έλεγα όχι στο να διαβάσω κάποιο καινούργιο GEO. Albertus έχεις διαβάσει κανένα; Τι λες αξίζει;