lovcom

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς Που τα είχε δώσει τα δικαιώματα; Εγώ ξέρω τα κράταγε σαν σκύλος και ήταν ανένδοτος σε αυτό! Επίσης όταν λες τον αντίστοιχο ενφια ; :Ρ

@Kurdy Malloy Κοίτα δεν γνωρίζω και πολλά επι του θέματος. Γνωρίζω μόνο πως ο Κρίστοφερ ήταν αρκετά αυστηρός στα δικαιώματα και στις κριτικές του. Σε ένα βαθμό τον καταλαβαίνω αφού ο ίδιος έχοντας νιώσει με τα τόσα χρόνια ενασχόλησης τι βάθος έκρυβε το έργο του πατέρα του, να αισθανόταν απέχθεια προς όλες αυτές τις "αμερικανιές". Πάντως και ενώ ήταν εν ζωή κατ εμέ είδαμε επιεικώς κατακρεούργημα έργων του Toλκιν όπως το "Χόμπιτ". Ας ελπίσουμε αν τελικά τώρα απελευθερωθούν κάποια δικαιώματα, να δούμε κάποιες εικόνες στην οθόνη, πιστές (όσο είναι αυτό δυνατόν) στα βιβλία, και γενικά να παρουσιαστούν ευκαιρίες γι'αυτούς που ούτως η άλλως δεν θα διάβαζαν ποτέ τα βιβλία.

Νομίζω ότι εδώ είναι το κατάλληλο τοπικ για να το γράψουμε (και συγγνώμη αν έχει γραφτεί κάπου αλλού). Έφυγε ο γιός του J.R.R. Tolkien ο Christopher σε ηλικία 95 ετών.

Δηλαδή και εδώ έχουμε να κάνουμε με το "δανεικά κι αγύριστα"; :(

Το είδα χθες και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Εντυπωσιάστηκα αλλά και προβληματίστηκα με τα τόσα hate comments που έχει δεχτεί η ταινία. Πιστεύω πως αρκετά απο αυτά είναι απόρροια του γενικότερου κλίματος που επικρατεί και όχι γιατί οι ίδιοι έχουν πραγματικά κάτι αρνητικό να πουν. Γενικά απ' όσα αρνητικά λέχθηκαν, εμένα δεν με ενόχλησε τίποτε. Όντως η αλήθεια είναι ότι τα ζώα δεν ξεχώριζαν εύκολα μεταξύ τους (πχ τα θηλυκά λιοντάρια δεν τα ξεχώριζες), αλλά πραγματικά δεν έγινε δα και κάτι. Πολύ κακό για το τίποτα που λέμε. Πολύ συχνά θα ακούσατε και το εξής "επιχείρημα": "γιατί η Disney προέβει σε τέτοια κίνηση να κάνει CGI τα κλασικά καρτουν". Η απάντηση είναι "γιατί όχι"; Στην τελική αν δεν σου αρέσει, μείνε με το κλασικό. Δεν σε ανάγκασε η Disney να το δεις. Πάντως μετά την ταινία είδα και το καρτούν. Εντάξει σαφώς αγαπημένο και κλασικό αλλά όταν βλέπεις την εικόνα του 2019, απλά παθαίνεις ένα "σοκ". Μοναδικό αρνητικό για μένα ήταν η περίοδος που ο Σίμπα μεγάλωνε με τον Τιμόν και Πούμπα. Αρκετά βαρετές σκηνές οι οποίες απλώς επιμήκυναν το χρόνο της ταινίας. Βασικά το ιδανικό για μένα θα ήταν να γίνει πιο "σκοτεινή" η ταινία και να εκλείψουν οι κωμικοί χαρακτήρες. Πιστεύω ο ιδανικός χρόνος της ταινίας θα ήταν το πολύ μιαμιση ώρα αλλά σε τέτοιες παραγωγές με τέτοιο προυπολογισμό, σαφώς δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Αγαπημένες και άκρως συγκινητικές σκηνές οι στιγμές με τον Μουφάσα και τον Σίμπα αλλά και ο πόλεμος και η εξέγερση στο τέλος. Με λιγότερες σκηνές την έβλεπα ξανά ευχαρίστως. Μακάρι η Disney να προβεί και σε αντίστοιχες ενέργειες στο μέλλον.

Μα εγώ σε μια ρομαντική κομεντί κοιτάω και αυτά που αναφέρεις. Δεν έχω πρόβλημα :). Το θέμα είναι πως αυτά τα μοτίβα ήταν πραγματικά ανεπίτρεπτα για έναν λογικό άνθρωπο ακόμα και όταν μιλάμε για τέτοιου είδους ταινίες. Έχω δει αρκετές ρομαντικές κομεντί και όντως το Serendipity μου θύμιζε μια κλασική 90ς (αν και δεν απέχει πολύ χρονικά) κομεντί. Δεν μετράω τις ταινίες αυτές με "λογική μεζούρα" αλλά προφανώς υπάρχει και ένα όριο. Σε αυτή την ταινία το μήνυμα που σου μένει είναι: "η μοίρα φροντίζει για σένα". Όχι μόνο αυτό αλλά και κάτι χειρότερο: μια "ρομαντική μοίρα" η οποία δήθεν επιβεβαιώνεται απο άρρωστους ψυχικά ανθρώπους. Ξέρω βέβαια πάλι ότι θα σκεφτείς: "έτσι είναι οι ρομαντικές κομεντί· τι περίμενες; Είσαι υπερβολικός στους χαρακτιρισμούς σου". Αλλά έχεις μάλλον αυτή την εντύπωση διότι στα μάτια σου η ταινία φαίνεται πλέον "κλασική" (το 7αρι του imdb που έλεγες πριν· έπαιξε κι αυτό το ρόλο του) και δεν επιδέχεται κριτικής. Όμως δεν είναι τίποτε άλλο απο μια πραγματικά ανόητη ταινία (το ξανατονίζω: ακόμα και για το ΕΙΔΟΣ της) με ένα σωρό φλύαρες σκηνές. Και αλίμονο αν με επηρέζε ένα 7αρι του imdb για να εκφράσω τη γνώμη μου. Κι εγώ όταν θέλω να κάνω βόλτα μια ηλιόλουστη μέρα, θα βγω όταν έχει ήλιο. Αγαπητέ μου τα αυτονόητα λες Νομίζεις ότι εγώ βλέπω "ρομαντικές κομεντί" για το ψυχογράφημα ή για τις σκηνοθετικές τεχνικές; Όποιος άντρας θα δει "ρομαντικές" ταινίες, θα το κάνει επειδή παίζουν ωραίες (κατα τα γούστα του φυσικά) γυναίκες. Να φανταστείς είχα δει και τα δύο πρώτα επεισόδια (τα υπόλοιπα δεν άντεξα να τα δω) της σειράς του BBC Pride and Prejudice, μιας σειράς ομολογουμένως καθαρά γυναικείας (δεν το αναφέρω καθόλου υποτιμητικά). Γιατί το έκανα λες; Για τα ωραία σκηνικά (που είχε); Για την ηθοποιία; (που και απο αυτήν είχε). Φυσικά για το υπέροχο πλάσμα την Jennifer Ehle μπόρεσα και τα είδα. Επίσης ποτέ δεν είχα σκοπό να δω ταινία με την Τζούλια Ρόμπερτς. Αν τελικά είδα τα "κλασικά" Pretty Woman και το "Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ" ήταν μόν και μόνο για κάτι εργασίες που είχαμε τότε στο φροντιστήριο αγγλικών..μπφ Μα το αναφέρω στην αρχή πριν καν ξεκινήσω την κριτική ότι θα υπάρχουν spoilers. Όποιος δεν επιθυμεί να διαβάσει spoilers, μπορεί να προσπεράσει το κείμενο και να πάει απευθείας στην τελευταία σειρά

Μόλις πριν λίγο είδα ξανά το Serendipity. Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω γι'αυτό το πράμα που μόλις είδα.. Την ταινία την είχα δει για πρώτη φορά λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία της (πως περνάνε τα χρόνια) και θυμάμαι μου είχε αρέσει αρκετά. Εντάξει πριν με χλευάσετε, καταλογίστε μου τουλάχιστον το ελαφρυντικό της νεαρής ηλικίας και της γλυκιάς Kate Beckinsale. Η ταινία υποτίθεται ότι είναι "ρομαντική" αλλά θα δείξω παρακάτω πως ρομαντισμός υπάρχει μόνο στην αρχή. Πριν συνεχίσω, ξεκαθαρίζω πως γράφω χωρίς να με νοιάζει τι είναι σποιλερ και τι όχι. Και όχι· δεν θα πάθετε τίποτα αν "σποιλεριαστείτε" και μετά δείτε αυτή την πατάτα. Ξεκινάμε λοιπόν απο μια τρυφερή γνωριμία ενός άντρα και μιας γυναίκας, καθώς και οι δύο πιάνουν ταυτόχρονα ένα ζευγάρι γάντια. Εντάξει αυτό δεν γίνεται αλλά το προσπερνάμε. Αμέσως μετά η Σάρα χαμογελάει στον Τζόναθαν. Και απο εδώ αρχίζει το ειδύλλιο αφού ο έρωτας τους χτύπησε με την πρώτη ματιά. Προφανώς ούτε αυτό γίνεται αφού κατα την ταπεινή μου (βεβαίως βεβαίως) γνώμη το 101% των γυναικών όχι απλά δεν θα σου χαμογέλαγε, αλλά ούτε που θα γύριζε να σε κοιτάξει. Θα μου πείτε "εσένα που είσαι σα μπαγλαμάς δεν θα κοίταζε. Εμάς όμως θα μας κοίταζε". Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να πιστεύω πως ούτε ένας μέσος "ωραίος" άντρας θα είχε εισπράξει χαμόγελο. Μόνο ένα φανταχτερά όμορφο μοντέλο ίσως τραβούσε την προσοχή (και ο Τζόναθαν δεν ήταν τέτοιος). Απο κει και για ένα μέρος της ταινίας (τα επόμενα 6-7 λεπτά δηλαδή), θα δείτε τις μοναδικές σκηνές που "αξίζει" να δει κανείς στην ταινία. Φυσικά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά φάσεις όπως πάμε σε ένα καφέ να γνωριστούμε και μετά μια βόλτα μια χριστουγεννιάτικη χιονισμένη βραδιά στη Ν. Υόρκη, νομίζω θα θέλαμε όλοι να ζήσουμε. Και εκεί που βλέπεις ότι εξελλίσεται κάτι όμορφο και ρομαντικό, για έναν ακατανόητο ( ; ) λόγο η Σάρα αποφασίζει απλά να τα κάνει όλα πανδύσκολα. Αρνείται να δώσει το τηλέφωνό της στον Τζόναθαν, αφού πιστεύει ότι αν η "μοίρα" θέλει να είναι μαζί, τότε αυτή θα δείξει τα σημάδια της..Ύστερα λέει στον Τζοναθαν να γράψει τα στοιχεία του σε ένα πεντοδόλαρο και μετά η ίδια ψωνίζει με αυτό κάτι έχοντας σαν σκεπτικό "αν ξαναπέσει στα χέρια μου θα είναι σημάδι της μοίρας...". Αφού πάρουμε ανάσες για αυτήν την ισχυρή δόση ανοσίας, είναι όντως να αναρωτιέσαι γιατί στο καλό ένας να είναι τόσο ανόητος; Γιατί να θέλει να καταστρέψει μια τόσο όμορφη βραδιά και ενδεχομένως μια ωραία σχέση στο όνομα μιας λαϊκής δοξασίας που μόνο ένα πρωτόγονος θα μπορούσε να πιστέψει; Αν ετσι είναι το ωραίο φλέρτ τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Απο αυτό και μόνο οΤζόναθαν έπρεπε να είχε ξενερώσει τρελά και απλά να είχε αποχωρήσει. Και θα γλύτωνε απο κάτι που δεν άξιζε τον κόπο, και δεν θα βλέπαμε και εμείς την ταινία. Θα μπορούσα να πω πως αισθάνομαι το ίδιο όταν μια γυναίκα με ρωτάει "τι ζώδιο είσαι;". Αλλά επειδή δεν είναι αυτό το θέμα μας, προχωράω. Απο κει και ύστερα περνάνε τα χρόνια (6 συγκεκριμένα) με τους δύο να έχουν αναπτύξει ξεχωριστές σχέσεις. Ο συναισθηματικούλης όμως Τζόναθαν δεν μπορεί να ξεχάσει αυτή τη γυναίκα που είδε για 1-2 ώρες το πολύ ένα παγωμένο βράδυ πριν 6 χρόνια, και κάνει τα πάντα για να την ξαναβρεί! Φυσικά βοηθός του σε αυτό το "τρελιάρικο" εγχείρημα θα είναι και το κλασικό χαζό "κολλητάρι" που βλέπουμε στις αμερικάνικες κομμεντι, ο οποίος φυσικά σε ακολουθεί σε όποια κοτσάνα κι αν εσύ πράττεις. Απο τούβλα-κολλητάρια δεν πάμε πίσω ούτε και στην πλευρά της Σάρα αφού και η ίδια σέρνει μαζί της μια αντίστοιχη "κολλητή". Και ενώ και αυτή έχει σχέση (ασχολίαστο η σχέση της), απο ένα σημείο και μετά κινητοποιείται και αυτή για να βρει εκείνον τον "μυστηριώδη" άντρα που γνώρισε πριν 6 χρόνια. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι όταν τελικά καταφέρνει να εντοπίσει το σπίτι του, μαθαίνει ότι ο ίδιος παντρεύεται. Η ίδια όμως δεν πτοείται αλλά τρέχει με μανία να...προλάβει τον γάμο..Τα παράλογα όμως δεν σταματούν εδώ. Η Σάρα αφού φτάνει εκεί που διεξάγεται η τελετή (και αφού νομίζει ότι ήδη διεξάγεται η τελετή), τρέχει με δύναμη μέσα και φωνάζει "ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ"...Παιδιά το τι ανήκουστα πράγματα έβλεπα δεν λέγεται. Πράγματα άρρωστα. Έχεις να δεις έναν ουσιαστικά τελείως άγνωστο για σένα άνθρωπο για 6 χρόνια, δεν ξέρεις καν πως είναι, τι τροπή έχει πάρει η ζωή του, δεν έχεις καν νέα του και μπαίνεις μέσα με σκοπό να σταματήσεις έναν γάμο όπου αυτός είναι με την (θεωρητικά) γυναίκα της ζωής του αλλά και με φίλους και συγγενείς; Εδώ μιλάμε για άτομο που νοσεί ψυχικά. Πραγματικά μόνο ένας τρελός άνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο. Η φάση συνεχίζεται όταν αφού πληροφορηθεί ότι η τελετή ακυρώθηκε, αυτή βάζει τα κλάματα απο τη χαρά της... Σας ανέφερα πριν ότι η ταινία δεν είναι καν ρομαντική. Στην ουσία σχεδόν όλη η ταινία είναι ένα "κυνηγητό" αναζήτησης επιπέδου Θου Βου με σκηνές πραγματικά ανούσιες οι οποίες υπήρχαν απλώς για να παρατείνουν τον χρόνο της ταινίας. Βασικά ταινία-άρλεκιν είναι, όπου νομίζω δεν μπορεί να συγκινήσει έναν στοιχειωδώς σοβαρό άνθρωπο. Σίγουρα βέβαια θα αρέσει πολύ σε έφηβες κοπέλες. Το μόνο που "άξιζε" όπως είπα είναι οι εικόνες των δέκα πρώτων περίπου λεπτών αλλά και οι ατάκες του Τζόναθαν τις οποίες απομνημόνευσα μπας (μπας...) και καταφέρω να ρίξω κι εγώ καμία.. ΤΖΟΝΑΘΑΝ: Αφού δεν λες το όνομά σου, πες τι σου λείπει απο την Αγγλία. ΣΑΡΑ: Μου λείπει πολύ η μαμά μου. ΤΖΟΝΑΘΑΝ: Στη θέση της και μένα θα μου έλειπες (Μπαγάσα Τζόναθαν· άρχισες να την κολακεύεις..) και η δεύτερη ατάκα: ΣΑΡΑ: Η αγαπημένη σου εμπειρία στη Νέα Υόρκη; ΤΖΟΝΑΘΑΝ:...(αφού σκέφτεται λίγο..) Αυτή η βραδιά. (εντάξει εδώ την έλιωσε την κοπέλα..και μένα αν μου το χε πει κάποια αυτό, ομολογουμένως θα λιωνα και γω). Ταινιάρα. Να την δείτε.

Δυσκολο το κόβω μιας και τα φύλλα έχουν φουσκώσει, ξεραθεί και έχουν αποκτήσει μια κυμματιστή μορφή. Θα το δοκιμάσω όμως ;)

Φίλε μου δεν έχεις άδικο. Θα μπορούσα επιτόπου να αρνηθώ να το παραλάβω (αφού εγώ πέρασα απο τα γραφεία). Πάντως να ξεκαθαρίσω δεν ήταν κάποιο λάθος του ταχυδρόμου, ούτε (απ' ό,τι κατάλαβα), των ελτα της περιοχής μου. Αν δεν απατώμαι τα δέματα που έρχονται απο το εξωτερικό περνούν απο το κρυονέρι. Ο ταχυδρόμος μου είπε πως απο κει το παρέλαβαν βρεγμένο. Μα και πάλι δεν έχεις άδικο. Αλλά θα μπω σε μια διαδικασία για ένα βιβλίο 12€ (τα οποία βέβαια δεν τα έχω για πέταμα), και αμφιβάλλω πραγματικά αν θα αποζημιωθώ. Το βιβλίο πάντως ακόμα και έτσι διαβάζεται. Σκέφτηκα όμως να δώσω τόπο στην οργή.

To σκέφτηκα κι αυτό αλλά μετά λες ότι θα σε βάλουν σε "blacklist" και αν πάθει κάτι αντίστοιχο κανα ακριβό βιβλίο που παρήγγειλες (γιατί αυτό που μου ρθε μουσκεμένο δεν ήταν ακριβό), τότε ίσως να μη σε πιστέψουν ούτε αυτοί. Οπότε δίνω τόπο στην οργή. Απλώς τώρα σκέφτομαι για χειμώνα (όπου υπάρχει αυξημένη πιθανότητα βροχής) να μην προβώ προς το παρόν σε παραγγελίες Παράλογα πράγματα παιδιά...να βρέχει και να έχεις έξω το καρότσι με αποτέλεσμα να βρέχονται τα δέματα..Σε μια ιδιωτική εταιρία απλά θα σε είχαν απολύσει.

Μου έφτασε χθες ύστερα απο ένα μήνα ένα ακόμα βιβλίο που είχα παραγγείλει απο Αγγλία. Το κουτί ήταν καταμουσκεμένο και ο ταχυδρόμος μου είπε πως βράχηκε επειδή όταν είχε φτάσει Ελλάδα και άρχισε να βρέχει (οι προχθεσινές βροχές), είχαν το καρότσι έξω και έτσι το δέμα έγινε μούσκεμα... Το άνοιξα με την ελπίδα ότι το νερό δεν είχε προχωρήσει πέρα απο το κουτί αλλά φυσικά εις μάτην. Το μισό βιβλίο είχε γίνει ασταναπανε και χθες μια ώρα καθόμουν και το στέγνωνα με το πιστολάκι. Το αποτέλεσμα φαντάζεστε πως είναι· ένα μισο "φουντωμένο" βιβλίο :Ρ Απο τη στιγμή που δεν φταίνε στο εξωτερικό και όπου ξέρεις ότι στο αλλάζουν αμέσως (amazon/BD), λες τώρα: που να απευθύνομαι στα ελτα για αποζημίωση...άντε να το αποδείξεις και μάλλον άκυρο θα σου ρίξουν.

Όντως η προπληρωμένη είναι η paysafe. Την paypal θα την συνδέσεις στη χρεωστική σου. (δέχεται προπληρωμένη το B.D; )

@Tsaklas Τι έγινε τελικά; Σου έφτασε η μία παραγγελία; Εμένα η μία απο τις δύο μου έγινε dispatched απο τις 6 του μηνός και ακόμα περιμένω χαχα. Δηλαδή πόσο περισσότερη δουλειά έχουν αυτές τις μέρες τα ελτα; @TheMetalBat Το B.D δέχεται και paypal. Πιστεύω κι εγώ ότι θα ήταν καλύτερα να κάνεις χρήση αυτής.

Φίλε spid χωρίς φυσικά να ξέρω τι ακριβώς εννοεί ο συνεργάτης σου, πιστεύω ότι (έστω σε ένα βαθμό) έχει δίκιο. Μη νομίζεις ότι ειδικά σήμερα το πανεπιστήμιο είναι "μονόδρομος" της γνώσης· μια λογική που τα παλαιότερα χρόνια ήταν σχεδόν δόγμα. Σήμερα υπάρχουν όχι απλώς αμέτρητα βιβλία αλλά και η πρόσβαση σε αυτά είναι ευκολότερη όσο ποτέ. Περιττό φυσικά να αναφέρω το διαδίκτυο το οποίο περιλαμβάνει σχεδόν τη γνώση της ανθρωπότητας. Δεν σημαίνει βέβαια ότι υποτιμάω το πανεπιστήμιο. Αλλά αν ίσως τα βάλεις στη "ζυγαριά", πιθανόν να δεις ότι με το αυστηρό και ίσως παρωχημένο πρόγραμμα ενός πανεπιστημίου, να "δώσεις" περισσότερα (δηλαδή χρόνο και κόπο) αλλά αυτά που θα πάρεις σαν ουσιαστικές γνώσεις να είναι σαφώς λιγότερα. Μη νομίζεις ότι αυτά τα λέω μόνο εγώ. Αν δεις πχ στο youtube υπάρχουν πάρα πολλά κανάλια τα οποία σε διδάσκουν πληροφορική (και μιλάμε για φοβερά κανάλια έτσι; Επαγγελματικότατα). Έχω παρατηρήσει κάποιους να αποκαλούν τα πανεπιστήμια ως "waste of time" ( !! ). Όχι βέβαια γιατί "υποτιμούν" τα πανεπιστήμια αλλά περιγράφουν μια κατάσταση στην οποία ενώ μπαίνεις σε μια διαδικασία μάθησης, ουσιαστικά έχεις βγει χαμένος. Εσύ βέβαια δεν μιλάς για πληροφορική αλλά για φυσική. Ελάχιστη σχέση έχω με φυσική (και αυτό ό,τι έχει να κάνει στα φοιτητικά μου χρόνια). Ίσως στο πανεπιστήμιο να έχεις την ευκαιρία να έχεις πρόσβαση σε εργαστήρια. Αλλά σίγουρα όποιος το επιθυμεί, μπορεί μόνος του να φτάσει σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι αν κάποιος διακατέχεται απο φιλομάθεια, μπορεί σήμερα αρκετά "εύκολα" να εξελιχθεί χωρίς να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο. Τα βιβλία, οι δάσκαλοι (με φυσική παρουσία ή μέσω διαδικτύου), το διαδίκτυο με τις τοσες πληροφορίες, εγκυκλοπαίδειες, ebooks/pdf's και δεν συμμαζεύεται, προσφέρουν ευκαιρίες που λίγα χρόνια πριν βλέπαμε μόνο σε βιβλία science fiction. Μπορεί βέβαια να θες να "δείχνεις" ένα πτυχίο γιατί το χεις "απωθημένο". Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά και είναι κάτι που πραγματικά σέβομαι. Ο καθένας ό,τι επιθυμεί πράττει. Όσο αφορά πάντως τον εαυτό μου μπορώ να πω σήμερα με βεβαιότητα πως βγήκα χαμένος που σπούδασα. Σίγουρα αν είχα την γνώση/πληροφορία που έχω σήμερα στα τότε χρόνια (στερνή μου γνώση..), η ζωή μου θα ήταν πέρα ως πέρα διαφορετική (και νομίζω κατα τη λογική καλύτερη). Ευχόμαστε φυσικά να πετύχεις αυτό που επιθυμείς

Πιθανόν να γίνεται και χαμός εκεί στα γραφεία τους. Έχω κάνει order ένα βιβλίο απο τις 9 του μηνός, και ακόμα να γίνει dispatched. Συνήθως σε 1-3 μέρες είχε γίνει dispatched. Tο site επίσης στα περισσότερα βιβλία αναγράφει: Not expected to be delivered to Greece by Christmas. Δεν ξέρω βέβαια ακριβώς τι θέλει να πει με αυτό αλλά ας ελπίσουμε μη τραβήξει και κάτι μήνες το πράμα :Ρ