lovcom

Επειδή σκέφτομαι κι εγώ να αρχίσω τη σειρά, ήθελα να ρωτήσω πάνω σε αυτό το εξής: αν δεν κάνω λάθος, κάπου είχα διαβάσει ότι το τέταρτο βιβλίο είναι όντως το "τελευταίο" όχι όμως όλης της σειράς αλλά ενός πρώτου "κύκλου". Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό· αν θέλει κάποιος που ξέρει, μας διαφωτίζει.

apetoussis που το είδες; Σε πολιτεία/πρωτοπορία δείχνει εξαντλημένο.

"Ποπάυ" όπως και όλοι σας άλλωστε, διάβαζα φανατικά μικρός. Πιθανόν να ήταν το πρώτο κόμικ που διάβασα ποτέ, ενώ τολμώ να πω πως στις αρχές με χαλάρωνε περισσότερο και απο το "μίκυ μάους". Πλέον όμως θεωρώ πως οι ιστορίες του είναι κάτι κατώτερο απο "απλές". Στην δική μου αντίληψη (το τονίζω αυτό), ανήκουν πλέον στον πάτο. Έτυχε και πέτυχα μερικά σκαναρισμένα τεύχη στο διαδίκτυο, τα διάβασα και "έφριξα". Παιδαριωδέστατες ιστορίες με ένα πραγματικά αλλοπρόσαλλο καστ χαρακτήρων. Σχεδόν τα πάντα "λύνονταν" με το ξύλο. Απο τον νταή Μπρούτο που ουσιαστικά σαν κλασικός στόκος προσπαθούσε με τις γροθιές του να επιβληθεί, μέχρι την αντιπαθέστατη και κακομαθημένη στρίντζω Όλιβ η οποία δεν δίσταζε ακόμα και να παρατήσει τον Ποπάυ όταν της έταζαν τα χρυσαφικά που ήθελε και που ο ίδιος αδυνατούσε να της προσφέρει...Θυμάμαι μέχρι και τον Ρεβυθούλη να χειροδικεί! Επίσης αντιπαθής και ο μεθύστακας παππούς, πατέρας του Ποπάυ. Πάντως ο Πόλντο μου φαινόταν συμπαθής όπως και ο καλοκάγαθος γίγαντας Γκρισίνο. Φυσικά ο Ποπάυ ήταν αγαπημένη μορφή ο οποίος αρκετές φορές φάνταζε στα μάτια μου και ως "κακομοίρης" και "κορόιδο". Παρεμπιπτόντως μπορεί κανείς να μου πει τι σχέση είχε ο Ρεβυθούλης με τον Ποπάυ ή την Όλιβ; (αν είχε δηλαδή). Επειδή ξέρω ίσως να με χαρακτηρίσετε συντηρητικό και υπερβολικό για την στηλίτευσή μου όσο αφορά τη βία, να σας πω ότι όντως πιστεύω πως πέρναγε άσχημες εικόνες σε ένα παιδί όσο αφορά τον συγκεκριμένο τρόπο που "στηνόταν" όλο αυτό το σκηνικό. Δηλαδή λίγο πολύ όταν δεν γινόταν το χατήρι κάποιου, απλά έπεφτε μπουνιά. Σε καμιά περίπτωση φυσικά δεν με ενοχλεί γενικά η βία στα κόμικς όπως πχ στον Αστερίξ. Πάντως και για "κωμικό" που πλασαρόταν όλο αυτό, εμένα δεν μου φαινόταν τόσο αστείο. Αυτή είναι η γνώμη μου, μπορεί να κάνω λάθος. Το θετικό που έχω κρατήσει απο τον Ποπάυ είναι το απλό και πολύ όμορφο σχέδιο. (τουλάχιστον κάποιων σχεδιαστών· δεν έχω ψάξει τα ονόματά τους). Έχει χαραχτεί φυσικά μέσα μου, όπως και σε πολλών άλλωστε. Λυπάμαι που τα έχω πετάξει όλα. Θα ήθελα να έχω μερικά και αν βρω κανένα φτηνό, σίγουρα θα το πάρω έτσι για το καλτ της υπόθεσης. Πάντως στην αναπόφευκτη και κλασική κοντρίτσα Ποπάυ vs Μίκυ Μάους, νομίζω ότι το 2 νικά ασυζητητί και το οποίο δεν θα χορταίνουμε να το διαβάζουμε όσα χρόνια κι αν περάσουν. edit: αναφερόμενος στο καστ, ξέχασα την καλτ γιαγιά του Ποπάυ! Φυσικά και η ίδια έχει την ίδια φάτσα με τον Ποπάυ (όπως και ο γερο μέθυσος πατέρας του). Αλλά το καλύτερο το έχω εδω· ο Ποπάυ τον παππού τον αποκαλεί πατέρα, αλλά την γιαγιά την αποκαλεί...γιαγιά...! Δηλαδή πρόκειται για την μητέρα του πατέρα του Ποπάυ;;; edit2: Βρήκα τελικά τι "συγγένεια" έχει ο Ρεβυθούλης με κάποιον απο τους πρωταγωνιστές: "In the comics, Swee'Pea is a baby left on Popeye's doorstep, in the July 24, 1933 strip. Popeye adopts and raises him as his son, or, as he puts it, "boy-kid". Πηγή

Είναι αδύνατον να δώσω συγκεκριμένες απαντήσεις στις ερωτήσεις του θεματοθέτη διότι κόμικς άρχισα να "διαβάζω" πριν πάω σχολείο. Οπότε ας μου επιτραπεί να δώσω "φλου" απαντήσεις. 1) Ποιο ήταν το πρώτο κομιξ που διαβάσατε; Αδύνατον να απαντηθεί. Σίγουρα πάντως δεν ήταν υπερηρωϊκό. Ποτέ δεν μου άρεσαν διότι το "ακραίο" σχέδιό τους πάντα με απωθούσε. Και μικρός αλλά και μεγαλύτερος. Μπορώ όμως να ρίξω δίχτυα σε συγκεκριμένους τίτλους έχοντας την πεποίθηση ότι πέφτω σίγουρα μέσα. Θα ήταν ή Ντίσνευ, ή Ποπάυ. Αν πάντως αναγκαζόμουν να πω ένα τίτλο οπωσδήποτε, αυτό θα ήταν ο Ποπάυ. 2) Τι σας τράβηξε σε αυτό; Δεν θυμάμαι αλλά μπορώ εκ του ασφαλούς να υποθέσω το σχέδιο. Γενικά να πω πως απο παιδί με έλκυε το "απλό" σχέδιο (κάτι που ισχύει μέχρι και σήμερα). 3) Ποιός σας το αγόρασε; Σίγουρα οι γονείς μου. 4) Πού το διαβάσατε; Δεν θυμάμαι αλλά θα υποθέσω στο εξοχικό μου (κόμικς + καλοκαίρια στο εξοχικό = ωραίες αναμνήσεις). 5) Πότε είναι η χρονολογία που το διαβάσατε; Στα μέσα των 80ς. 5) Και οτιδήποτε άλλο θυμάστε από την πρώτη επαφή σας με την ένατη τέχνη Όπως είπα και στο 2) το σχέδιο ήταν αυτό που με μάγευε και με εισήγαγε σε άλλους κόσμους. Ήταν και ο λόγος που άρχισα να ασχολούμαι με τα κόμικς διότι στην ηλικία που τα έπιασα πρώτη φορά στα χέρια μου δεν ήξερα να διαβάζω. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά τι είναι αυτό που θυμάμαι και αυτό που με έχει σημαδέψει ως τώρα. Επειδή απο μικρός μεγάλωσα σε ταραχώδες περιβάλλον (δεν επιθυμώ να δώσω δραματικό τόνο) θυμάμαι το "καταφύγιο" που έβρισκα στους κόσμους των αγαπημένων μου περιοδικών. Η θύμηση αυτή είναι αρκετή για να έχουν τα κόμικς πάντα μια θέση στην καρδιά μου.

Ένα απο τα πιο ωραία, έξυπνα, ψυχαγωγικά και πνευματώδη κόμικς που κυκλοφόρησαν ποτέ. Νομίζω βρήκε μια χρυσή τομή αφού μπορείς να πεις -με κάποια σχετικότητα- ότι δεν υπήρξε κάποιος (κομιξόφιλος και μη) που να μην του άρεσε να διαβάζει "Αστερίξ". Κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά, η λογοτεχνική ευφυία που ακούει στο όνομα "Γκοσινί". Κρίμα που ο ίδιος έφυγε σχετικά νέος και δεν μας χάρισε ακόμα περισσότερα έργα. Είναι φανερή νομίζω σε όλους η σεναριακή μετριότητα και η έλλειψη "φρεσκάδας" των τευχών που ακολούθησαν μετά τον θάνατό του. Και αυτό γιατί πολυ απλά Γκοσινί βγαίνει μια φορά στο τόσο. Δεν είναι εύκολο πράμα να τον μιμηθείς. Ο "Αστερίξ" άφησε στίγμα και έγραψε ιστορία. Δεν νομίζω να ξεχαστεί ποτέ.

Αν όχι η μοναδική πάντως σίγουρα απο τις λίγες μεταφορές/διασκευές έργων που ξεπέρασαν το πρωτότυπο (ο αυθεντικός Αλαντίν που συναντάται στη συλλογή "Χίλιες και μία νύχτες" είναι Κινέζος και το όλο σκηνικό εξελίσσεται στην Κίνα ). Ίσως η μεταφορά της Ντίσνευ να είναι και υπεύθυνη που πέρασε στο κοινό την ατμόσφαιρα μιας "μαγευτικής" μέσης ανατολής. Μη λέμε όμως τετριμμένα πράγματα· η ταινία απλά έσπερνε. Υπέροχη ατμόσφαιρα με ειδική μνεία στην καταπληκτική μουσική. Νομίζω η Ντίσνευ χρησιμοποιεί και πάλι την -πολυβραβευμένη-μουσική αφού έχει και τα δικαιώματα. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη μουσική απο το κεντρικό θέμα. Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις. Εξάλλου η ταινία είναι μεταφορά του ομώνυμου καρτούν που η ίδια δημιούργησε, και όχι της ιστορίας απο τις "Χίλιες και μια Νύχτες". Πάντως ο λόγος που κρατώ μικρό καλάθι είναι μόνο και μόνο ότι είναι "Ντίσνευ". Θέλω να πω πως απο πλευράς σεναρίου δεν περιμένω να δω κάτι πιο ενήλικο ( η Γιασμίν απ ό,τι είδα είναι χάρμα οφθαλμών· να τα λέμε και αυτά), ή αιματηρές μάχες, σασπένς, ερμηνείες κτλ. Αυτό που νομίζω ότι μπορεί να εγγυηθεί μια Ντίσνευ παραγωγή, είναι τουλάχιστον μια υπέροχη φωτογραφία κάτι που και απο το trailer ακόμα είναι πασιφανές. Είμαι στη φάση που σκέφτομαι να το δω αλλά θα περιμένω πρώτα κριτικές. Κριτικές φυσικά απο καθημερινούς ανθρώπους. Αν δεν δω πολύ κακές κριτικές, τότε θα πάω να το δω. /εκτός θέματος: Όσο αφορά το πνεύμα Μέσης Ανατολής, για όσους επιθυμούν μια ταινία διαφόρων ιστοριών (συμπεριλαμβανομένης και του "Αλαντίν") απο το βιβλίο "Χίλιες και μιά Νύχτες", θα πρότεινα να δει το Arabian Nights αλλά και τη διασκευή του γνωστού video game το Prince of Persia: The Sands of Time. Την τελευταία την είχα δει και στον κινηματογράφο και μου άρεσε πολύ. Δεν κατάλαβα γιατί έλαβε απο αρκετούς κακές κριτικές. Δυστυχώς, επειδή έκοψε λίγα εισιτήρια, δεν γυρίστηκε ποτέ το sequel όπως είχε προγραμματιστεί. Αν παίζετε videogames, μπορώ να προτείνω τα αγαπημένα μου (αλλά παλιά όμως) Prince of Persia και μια αρκετά νεότερη εκδοχή του, το The Sands of Time. Αμφότερα προσφέρουν μια μαγευτική ατμόσφαιρα της παραμυθένιας μέσης Ανατολής.

Ενώ τις συλλογές αρκετών σε σύγκριση με τη δική μου που είχα παλαιότερα, δεν τις έφτανα, νομίζω όμως στη σύγκριση "όγκου απωλείας κόμικς" θα είχα σοβαρές πιθανότητες να κερδίσω την πρώτη θέση... Αν ξέρατε τι έχω χάσει/πετάξει, θα με διαγράφατε οριστικά απο το φορουμ.. Αν όμως πρέπει να διαλέξω ένα για να είμαι εντός θέματος, θα ήταν το Carl Barks 10x10. Tι όμορφο τεύχος..

Έλα που δεν το ξερες...μέχρι και τα ειδησιογραφικά sites το χαν γράψει! :Ρ

Λοιπόν αφού το βρήκα σε προσφορά απο την Πρωτοπορία, το αγόρασα. Δεν θα αναφερθώ στην πλοκή του έργου την οποία άλλωστε αναφέρει περιληπτικά ο θεματοθέτης. Την νουβέλα δεν την έχω διαβάσει αλλά μου φαίνεται πως ο Culbard έκανε μια δουλειά με μεράκι. Η ιστορία παρουσιάζεται ωραία δομημένη και δεν κάνει καθόλου κοιλιά. Κρατά σε ενδιαφέρον τον αναγνώστη απο την αρχή μέχρι το τέλος. Το καθαρό σχέδιο επίσης ενώ απ' ότι είδα δεν άρεσε σε πολλούς, εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Επιπλέον μου άρεσαν και τα μεγάλα επιβλητικά καρέ αλλά και ο όμορφος ζωηρός χρωματισμός. Πάντως με αφορμή το κόμικ, θα πρότεινα και θα προέτρεπα και σε έναν ευρύτερο φιλοσοφικό στοχασμό. Το κόμικ μας παρουσιάζει μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Ανταρκτική. Μια ήπειρος η οποία για την εποχή ήταν σχεδόν απρόσιτη αφού μόλις λίγα χρόνια πριν εξερευνήθηκε για πρώτη φορά απο τον Ρόαλντ Άμουνδσεν.Ως τότε η Ανταρκτική άνηκε στη σφαίρα του θρύλου και του μύθου. Ακόμα και μεγάλοι λογοτέχνες εμπνεύστηκαν και έγραψαν έργα που λάμβαναν χώρα στην απρόσιτη αυτή ήπειρο. Ενδεικτικά αναφέρω το "Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ" του Πόε και το "Η Σφίγγα των Πάγων" του αγαπημένου Ι. Βερν. Αντιπαραβάλλοντας τα παραπάνω με την σημερινή πραγματικότητα, μένει κανείς έκπληκτος το πόσο τα πράγματα αλλάζουν. Παλαιότερα άνθρωποι μαθημένοι στις κακουχίες έβρισκαν το θάνατο απο κρυοπαγήματα στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν αυτό το μακρινό μέρος του πλανήτη γη, ενώ σήμερα με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία βρίσκεται εκεί η Kate Upton να φωτογραφίζεται ημίγυμνη. Τελικά διαβάζοντας Λαβκραφτ όντως συμφωνείς πως πρόκειται για συγγραφέα τρόμου. Όχι μόνο στην αφήγηση αλλά και στο συμπέρασμα. Συνειδητοποιείς δηλαδή τη στιγμή που ενώ ακόμα και το πιο απόμερο, καταθλιπτικό και απρόσιτο μέρος του πλανήτη έχει δει γυναίκα, δεν έχει δει το σπίτι σου όπου είναι τοποθετημένο στην πρωτεύουσα -ή σε άλλο μεγάλο αστικό μέρος- αποτελούμενο απο μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων..

Το φύλλο είμαι σχεδόν σίγουρος πως είναι CHAMOIS και είναι ένα φύλλο που χρησιμοποιείται κατα κόρον (ή θα έπρεπε να χρησιμοποιείται, αφού σήμερα πολλά βιβλία εκδίδονται με χαρτί εφημερίδας με υψηλότατη τιμή πώλησης) στα βιβλία λογοτεχνίας. Το είδος αυτό χαρτιού είναι κίτρινο και ο λόγος είναι για να μην κουράζονται τα μάτια κατα την ώρα του διαβάσματος. Φυσικά θεωρείται ποιοτικό χαρτί και χρησιμοποιείται απο μεγάλους και μη εκδοτικούς οίκους. Η ποιότητα της έκδοσης αγαπητέ θεματοθέτη είναι όπως ακριβώς την περιγράφεις· εξαιρετική! Εγώ όταν την αντίκρυσα στην "Πολιτεία" έπαθα πατατράκ :Ρ όπου υπήρχε πραγματικά μια στοίβα απο τόμους. Αν η Anubis εξέδιδε τον τόμο με φύλλο εφημερίδας, φυσικά δεν θα προχωρούσα σε αγορά (ειδικά σε τόσο τσουχτερή τιμή! ). Πάντως έχω παρατηρήσει πως ακόμα και εκδοτικοί οίκοι που έχουν συνήθειο να εκδίδουν βιβλία με κακής ποιότητας χαρτί, δεν κάνουν το ίδιο και με εκδόσεις εικονογραφηγημάτων. Ίσως να υπάρχει (έστω και λίγο) σεβασμός για την τέχνη των κόμικς. Ποιός ξέρει. Φυσικά το εξώφυλλο είναι όχι απλώς καταπληκτικό, αλλά πλέον ένα all time classic πορτραίτο. Και να μου επιτραπεί να πω, πως το προτιμώ ακόμα και απο τα εξώφυλλα του πεντάτομου "Χρονικού". Νομίζω πως όλα δείχνουν πως θα πουλήσει αυτό το εμπόρευμα και ας ελπίσουμε -υποθέτω πάντως μετά απο χρόνο-η anubis θα προβεί και σε έκδοση του δευτέρου τόμου.

Κάποιο καλό παιδί που έχει διαβάσει και το μυθιστόρημα αλλά και το κόμικ, μπορεί να μας πει αν η διασκευή του κόμικ βασίζεται απόλυτα πάνω στο αυθεντικό κείμενο ή αν έχουν προστεθεί καινούργια στοιχεία;

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά. 2 ιστορίες κόμικ έχω διαβάσει και μου άρεσαν πολύ. Ο Κόναν απο την λογοτεχνική πένα του Howard, απλά με ξετρελαίνει. Μπορείς να μου πεις ποιές είναι αυτές οι 2 ιστορίες που σου αρέσουν; Ας ελπίσουμε η Anubis να εκδόσει και έναν δεύτερο τόμο.

Μήπως έγινε μια συλλογή με τις καλύτερες ιστορίες απο τους 5 τόμους; Όσοι τα έχετε διαβάσει όλα, ίσως μπορείτε να μας πείτε αν είναι καλή επιλογή βλέποντας τα περιεχόμενα που παρέθεσα. Παιδιά εγώ που δεν έχω διαβάσει (και θέλω πολύ) κανένα κόμικ με Κόναν (δεν έχω βρει πουθενά τα ασπρόμαυρα τομάκια που προτείνατε), να υποθέσω μου το προτείνετε με κλειστά μάτια; Περιμένω την συγκατάθεσή σας και ύστερα προβαίνω σε αγορά! :Ρ

Μια χαζή ερώτηση: Η ανθολογία κοναν μήπως είναι οι "επικές περιπέτειες"; Το είδα σημερα στα βιβλιοπωλεία και ήταν lovely!! Αν λέτε οτι περιλαμβάνει τις μισές ιστορίες των 5 τόμων, δεν μπορούμε να ελπίζουμε και σε μια εκδοση ενος δευτερου τομου; Εδώ ο τόμος που είδα σημερα:

Να πω κάτι που μόλις παρατήρησα αλλά μη με πείτε φυτουκλάκι! Στο οπισθόφυλλο - 3ο καρέ αναγράφει : είναι να κάνουν ότι ζητάει..". Παιδιά το "ότι" είναι ποσοτικό και όχι αιτιολογικό/συμπερασματικό. Άρα παίρνει κόμμα δηλαδή "ό,τι". Καταλαβαίνω ότι τυπογραφικά λάθη γίνονται, αλλά ό,τι τυπογραφικά υπάρχουν στα εξώφυλλα, αν μη τι άλλο φαίνονται πιό εύκολα στο μάτι απο ότι τα λάθη μέσα στο κείμενο...