PhantomDuck

Δεν είμαι σίγουρος για το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση, επειδή εξ αρχής δεν είχε προγραμματιστεί για το 2022. Ίσως να παρερμηνεύθηκε κάπου στο μιλητό από άτομο σε άτομο. Ο προγραμματισμός του έτους έχει κλείσει εδώ και καιρό, και το Λάργκο Γουίντς εξ αρχής είχε πάει για το 2023. Συγκεκριμένα θα βγει κάποια στιγμή μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2023.

Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, βάζω το πρωτότυπο καρέ της ιστορίας Spook Ship (1975). Αναμενόμενα, στο αυθεντικό κείμενο, ο Μπρούτο δεν αναφέρει τη μάγισσα ως μάνα του

Η ομιλία που έκανα στο The Comic Con 6, στις 24 Σεπτεμβρίου 2022 στη Θεσσαλονίκη για τα 75 χρόνια του Σκρουτζ. Όποιος την έχασε, μπορεί να την παρακολουθήσει σουλουπωμένη και ξαναδουλεμένη σε κάποια σημεία (πρόσθεσα στιγμιότυπα από ιστορίες στις οποίες αναφερόμουν, έβαλα διευκρινιστικές εικόνες σε ερωτήσεις του κόσμου, κλπ)

Θεωρητικά σωστό είναι αυτό, όμως οι ιταλικές ιστορίες του '60, δεν είχαν την προσοχή του Αστερίξ. Έβγαιναν σωρηδόν για μαζική παραγωγή, φτιάχνονταν στο τσακ μπαμ και παρουσιάζονταν χωρίς credits, και ακόμα και σήμερα, υπάρχουν περιπτώσεις που δεν είμαστε σίγουροι για το ποια ακριβώς ήταν η συμβολή διάφορων δημιουργών. Άλλος έριχνε τη γενική ιδέα, άλλος έκανε το πλήρες σενάριο, αλλιώς τα έφτιαχνε ο σχεδιαστής. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που ένα καλό σενάριο χαντακώνεται επειδή ο σχεδιαστής δεν το απέδωσε σωστά, ή από την άλλη, μάπα σενάρια που απογειώνονται επειδή ο σχεδιαστής το σουλούπωνε. Εκείνες τις εποχές, ο αναγνώστης δεν είχε τρόπο να γνωρίζει τους δημιουργούς των ιστοριών, επομένως έκρινε μόνο από το σχέδιο. Και ο Σκάρπα ανήκει στην κατηγορία των δημιουργών που έβλεπες ότι ακόμα και χάλια να ήταν η γενική ιδέα (σενάριο), το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον καλό. Τις τελευταίες μια-δυο δεκαετίες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι καλλιτέχνες παρουσιάζονται αναλυτικά, οι ρόλοι του καθενός καταγράφονται πιο πολύ και πλέον μπορούν και ξεχωρίζουν ειδικότητες όπως ο σεναριογράφος ή ακόμα και ο χρωματιστής μερικές φορές. Όμως φαντάσου πως στην Ελλάδα, μόλις πριν 2-3 χρόνια ξεκινήσαμε να βλέπουμε credits δημιουργών σε όλα τα περιοδικά, επομένως αυτή η νοοτροπία δεν πρόκειται να φύγει εύκολα, ειδικά για τις παλιότερες ιστορίες.

Τα της fantagraphics τα είδα κι εγώ, και ψήνομαι μπορώ να πω. Όμως τα Saga είδα πως ήταν αριθμημένα, υπογεγραμμένα, και βγήκαν μόνο ως collector's αντικείμενα λίγο πολύ.

Η σειρά υπάρχει σε σκληρόδετες εκδόσεις, ή μόνο paperbacks πλέον;

Α, αυτό λες; Νόμιζα πως έλεγες εκείνο που βυθιζόταν στη θάλασσα. Ναι, στις αναδιανομές αφαιρέθηκε αυτό το μπαλονάκι. Γενικά στις έγχρωμες αναδιανομές μπορεί να υπάρχουν διάφορες τέτοιες ψιλοδιαφορές. Εμείς όμως μεταφράζουμε από το αυθεντικό ασπρόμαυρο για να είμαστε τελείως πιστοί στο πρωτότυπο. Στην προκειμένη περίπτωση, η γραφίστρια είδε πως υπήρχε μετάφραση που δεν αντιστοιχούσε στο έγχρωμο, επομένως πρόσθεσε χειροκίνητα το μπαλονάκι για να γίνει όπως το ζωγράφισε ο Σάγκεντορφ. Βέβαια δεν είχα πάρει χαμπάρι πως είχαν αφαιρέσει τη συγκεκριμένη φράση από παντού. Γι' αυτό φαίνεται αφαίρεσαν και το συγκεκριμένο μπαλονάκι. Επειδή έλεγε μόνο αυτή τη φράση και τίποτα άλλο.

Υπάρχει και στο πρωτότυπο αυτό το μπαλονάκι, δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς. Η φράση που λέει συνεχώς το Ξετζίνι, είναι «Bayzak and Arafat». Συγκεκριμένα στο τελευταίο μπαλονάκι γράφει «Bayzak and Arafat!! What a disgrace! Defeated by the green weed!!». Το Αραφάτ προφανώς αναφέρεται στο βουνό Αραφάτ. Το Bayzak αν θυμάμαι καλά είναι επαρχία του Καζακστάν, αλλά υπήρχε σαν ονομασία και σε άλλη γειτονική χώρα. Η συγκεκριμένη φράση δεν ξέρω αν άξιζε καλύτερα να αποδοθεί στα ελληνικά με κάποιον καλύτερο τρόπο, όμως επειδή μπορεί τυχόν να χάναμε το νόημα που ήθελε να περάσει ο δημιουργός, αποφασίσαμε να την αφήσουμε όπως στο πρωτότυπο.

Το έχω κόψει εδώ και πολλά χρόνια, και είναι από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Ούτως ή άλλως, το κάθε τεύχος μου προκαλούσε κατάθλιψη και δεν το διάβαζα καν, επομένως το έκοψα και σταμάτησα να συγχύζομαι, βρήκα την ηρεμία μου.

Βγήκε το πρόγραμμα. Πού θα πάτε; Εγώ θα πάω σίγουρα σε αυτήν την παρουσίαση το Σάββατο στις 15:00 για τα 75 χρόνια θείου Σκρουτζ!

Ε ναι, αυτό είναι το κακό με τον Ποπάυ που ξέρουμε από τον Δραγούνη. Οι ιστορίες ήταν πετσοκομμένες σε τέτοιο βαθμό που είναι ουσιαστικά όλες αδημοσίευτες. Δεν είναι ωραίο ένας τόσο σημαντικός ήρωας με τόσο ωραίες ιστορίες, να θεωρείται παραπεταμένος και παιδικός, επειδή κάποιος εκδότης δεν του είχε φερθεί με τη δέουσα προσοχή. Αυτή η σειρά θέλω να αλλάξει τη λανθασμένη αντίληψη που έχει ο κόσμος για τον Ποπάυ. Επίσης απαντάω εδώ σε μία ερώτησή σου από την παρουσίαση του βίντεο για το Ποπάυ, για να είναι μαζεμένα. Αυτή είναι η (άτιτλη) ιστορία «Cousin Smash comes to visit» του 1964. Ο Ντούφους είναι διαφορετικός χαρακτήρας. Η ιστορία δεν είναι προγραμματισμένη στους έξι τόμους, μιας και ξεκινάμε από την περίοδο 1969.

Υποθέτω πως το έκαναν για να ταιριάζει με το στυλ του τηλεγραφήματος. Και στα αγγλικά ήταν λακωνικοί, επειδή τα τηλεγραφήματα έπρεπε να ήταν σύντομα. Έχουμε δει αντίστοιχες μεταφράσεις και στα Λούκυ Λουκ. Για εμένα, το πρόβλημα είναι που δεν έχει μία τελεία ανάμεσα στις δύο προτάσεις, έτσι κάνει την κατανόηση του κειμένου, ακόμα πιο δύσκολη. Τι να λέμε, όσο πιο πολύ διαβάζει κανείς, τόσες περισσότερες τσαπατσοδουλειές βρίσκει.

Απόσπασμα από τη συζήτηση στα γραφεία της Radnet Κάποιος να τους πει πως το πεδίο search πιάνει και τα κενά. Αυτό το έκτρωμα θα είχε αποφευχθεί αν απλά είχαν ψάξει για " οξ " αντί για "οξ"

Πήγα να πάθω ένα μικρό εγκεφαλικό διαβάζοντας τον τόμο #41 (Daredevil). Επειδή δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ αυτό που διαβάζω, βάζω τα αποσπάσματα σκέτα, μπας και καταλάβει κανένας άλλος τι ακριβώς παίχτηκε. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί αντίστοιχο λάθος ποτέ στα χρονικά των ελληνικών εκδόσεων.

Α, νόμιζα για Ντίσνεϋ. Αυτά εδώ πάντως φαίνονται ξεκάθαρα σβησμένα από κάποιον, δεν νομίζω πως τύπωσαν δηλαδή χωρίς barcode.

Έχουμε κάποια φωτογραφία εύκαιρη;

Λογικά θα έχει το «Αφιερωμένο Εξαιρετικά»

Πολύ ενδιαφέρον, γνωρίζουμε από πού είναι αυτό το απόσπασμα;

Τόσο τα παιδιά, όσο και οι μεγαλύτερες ηλικίες, πάντα θα διαβάζουν Μπαρκς και Ρόσα. Ξεχώριζαν παλιά, και ξεχωρίζουν και τώρα. Το θέμα είναι πως το Κόμιξ κάνει βήματα ολοταχώς προς τα πίσω. Ο λόγος που ξεχώρισε το παλιό Κόμιξ, δεν ήταν μόνο οι ιστορίες. Αυτές είχαν ήδη δημοσιευτεί σε Μίκυ Μάους και Μεγάλα Μίκυ. Το περιοδικό ξεχώρισε επειδή επέλεξε τις καλύτερες ιστορίες και μας έμαθε το ιστορικό τους πλαίσιο και την πραγματική τους αξία. Το Κόμιξ τώρα, με αναδημοσιεύσεις και με παντελή απουσία άρθρων, δεν έχει διαφορετική λογική από ένα Μεγάλο Μίκυ της δεκαετίας του '80. Είναι σαν να έχουμε γυρίσει 40 χρόνια πίσω. Τα πιτσιρίκια που παίρνουν το περιοδικό διαβάζουν καλές ιστορίες, και αναρωτιούνται ποιοι τις έφτιαξαν και τι κρύβεται από πίσω τους, επειδή δεν υπάρχει συνοδευτικό υλικό ούτε για δείγμα. Οι ιστορίες που επιλέγουν να αναδημοσιεύουν είναι καλές, όμως δεν μπορείς να φτιάξεις ένα καλό περιοδικό μόνο με μία καλή αναδημοσίευση, χωρίς κανένα ουσιαστικό πλάνο για το περιοδικό. Και η Καθημερινή από την άλλη, αγρόν αγοράζει. Αγνοεί παντελώς τι παίζει στην αγορά, και έχει αφήσει τα πάντα στον αυτόματο πιλότο. Οι τόμοι του Τερζόπουλου έχουν εξαντληθεί από την αγορά, ο κόσμος είναι διατεθειμένος να δίνει τρελά ποσά προκειμένου να τα αγοράσει, και η Καθημερινή 8 χρόνια μετά από την απόκτηση του συμβολαίου, δεν έχει βγάλει ούτε μία έκδοση βιβλιοπωλείου. Έτσι, αν κάποιος γνώρισε τον Ρόσα στην Β' περίοδο του Κόμιξ και θέλει να αποκτήσει περισσότερες ιστορίες, δεν μπορεί. Τα τεύχη έχουν κάνει τον κύκλο τους και είναι δυσεύρετα, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει ούτε μία έκδοσή του διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή σε βιβλιοπωλεία. Δυστυχώς, η Καθημερινή δεν φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει ρότα ούτε στο περιοδικό, ούτε στις υπόλοιπες εκδόσεις. Ο μόνος τρόπος να δούμε νέες εκδόσεις σε μορφή βιβλίων, θα είναι σε ένθετα εφημερίδων. Και αν δεν βγουν σε ένθετα, δεν θα βγουν καθόλου.

Γαλλικά δεν ξέρω, αλλά το άλμπουμ ήταν γεμάτο με φράσεις που στα ελληνικά δεν έβγαζαν καν νόημα. Στα γαλλικά μπορεί ο κόσμος να μην καταλάβαινε τι διάβαζε, όμως υποθέτω πως οι προτάσεις θα ήταν τουλάχιστον δομημένες σωστά, και οι όποιες ενστάσεις υπήρχαν, θα ήταν σχετικές με το (κακό) σενάριο. Στην έκδοση της Μαμούθ δεν βγάζει νόημα τίποτα. Όταν πέταξα το γαλλικό κείμενο κάποιων μπαλονιών σε online μεταφραστή, έβγαζε πιο πολύ νόημα από τη «μετάφραση» της Μαμούθ. Πέρα από αυτό έχω πετύχει και διπλά μπαλονάκια, κείμενο που βγαίνει έξω από τα μπαλονάκια, φράση που κόβεται στη μέση επειδή δεν χωράει στο μπαλονάκι, χάος. Απαράδεκτη δουλειά, δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω πως περιμέναμε τόσον καιρό για να φάμε τέτοια φάπα. Αυτό το άλμπουμ ξεπερνάει άνετα τη Radnet (τεράστιο επίτευγμα από μόνο του) και πάει σε καταστάσεις Αντιρίξ & Συμφωνίξ. Δεν ξέρεις τι διαβάζεις, δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, ένα μπάχαλο που προσπαθείς να καταλάβεις εάν όντως διαβάζεις αυτό που έχεις μπροστά στα χέρια σου. Παίζει να είναι ό,τι χειρότερο έχω δει εκδοτικά την τελευταία 20ετία. Στη θέση τους θα ντρεπόμουν, καλύτερα να μην το έβγαζαν καθόλου. Η δουλειά ήταν τόσο άσχημη που προσωπικά θεωρώ πως δεν έχω διαβάσει το άλμπουμ για να το κρίνω όπως πρέπει, και θα προσπαθήσω να το διαβάσω κάποια στιγμή αργότερα (σε άλλη γλώσσα ή σε καλύτερη μετάφραση). Και αυτό δεν θυμάμαι να το έχω ξαναπεί ποτέ για κανένα κόμικς.

Η πετσοκομμένη μορφή των ιστοριών, θεωρώ πως δεν οφείλεται στον Δραγούνη αλλά στους Ιταλούς (ή πιθανόν σε κάποιον τρίτο, αλλά όχι στον Δραγούνη). Οι Ιταλοί έκαναν τέτοιες αναδιαμορφώσεις των καρέ και σε αμερικάνικες Disney ιστορίες, τα έχουμε δει και καταγεγραμμένα στο Inducks πολλές φορές, επομένως ο Δραγούνης λογικά τα έπαιρνε σε αυτήν την μορφή και απλώς τα εξέδιδε όπως του τα έδιναν. Όσον αφορά τις ημερομηνίες που αναγράφονται στα στριπ του βιβλίου, είναι από τη χρωματισμένη αναδιανομή που έγινε. Αυτό μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτό παρατηρώντας τη χρονολογία που υπάρχει σε κάθε ένα. Παρατηρήστε στο βιβλίο, πως όποτε εμφανίζεται ένα ασπρόμαυρο στριπ σε κάποιο άρθρο, έχει τις αυθεντικές ημερομηνίες. Βάζω κι εδώ ένα παράδειγμα από το πρώτο στριπ της ιστορίας Patcheye the pirate / Ματιπάυ, ο πειρατής. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις εφημερίδες της Αμερικής στις 18 Ιανουαρίου 1971, όμως στην έγχρωμη έκδοση αντικατέστησαν με την ημερομηνία αναδιανομής, δηλαδή 13 Οκτωβρίου 2003. Εμείς στο πάνω μέρος της κάθε σελίδας βάλαμε τις αυθεντικές ημερομηνίες, επειδή μας ενδιαφέρει το πότε δημιουργήθηκε η κάθε ιστορία, όχι πότε αναδιανεμήθηκε.

Ιδού και ο Ποπάυ, τήρησα σιγή ιχθύος, όμως πλέον κυκλοφορεί επίσημα και έλυσα τη σιωπή μου (και πέρασα στο άλλο άκρο, έγινα χείμαρρος ) Υ.Γ. Άλλαξα επιτέλους και τον τίτλο του thread, μιας και πλέον έχουν γίνει βίντεο για πολλά πράγματα πέρα από το «περιοδικό Μίκυ Μάους».

Ίσως όντως να μην προσφέρεται το άλμπουμ. Αλλά δεν νομίζω οι ξένες εκδόσεις να έχουν κόψει διαλόγους από τα μπαλονάκια για να βάλουν μέσα υποσημειώσεις που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στο κάτω μέρος των καρέ, να έχουν λάθος ονομασίες σε παραπομπές παλιότερων τευχών, να έχουν διαφορετικές ονομασίες στις πρώτες σελίδες και διαφορετικές στην ιστορία, κλπ κλπ.

Ακόμα και αν οι προσδοκίες σου είναι υπό του μηδενός, το τεύχος απλώς δεν διαβάζεται. Παίζει να είναι η χειρότερη δουλειά της Μαμούθ που θυμάμαι να έχω δει ποτέ, και από τις πιο άσχημες γενικά. Οι διάλογοι δεν βγάζουν νόημα, είναι λες και έβαλαν τη μετάφραση σε κάποιον αυτόματο μεταφραστή και τέλος. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από τη σφαλιάρα που έφαγα. Γενικά τα Ιζνογκούντ παίζουν σε τεράστιο βαθμό με λογοπαίγνια και είναι λογικό να μην μπορούν να μεταφραστούν πολλά από αυτά, όμως σε όλα τα προηγούμενα τεύχη, καταλαβαίνεις την ιστορία. Εδώ πέρα, σε πολλά μπαλονάκια, δεν βγαίνει νόημα. Ύστερα από πολλές προσπάθειες, έχω περάσει τη μέση του άλμπουμ, και ακόμα δεν μπορώ να σου πω την υπόθεση της ιστορίας. Κάτι πρέπει να πήγε πολύ στραβά στην πορεία. Ίσως να υπήρχε διαφορετικός μεταφραστής, ίσως να μην έκαναν επιμέλεια, ίσως να υπήρχε πρόβλημα χρόνου, ίσως να ήταν δύσκολο άλμπουμ για να μεταφραστεί, ίσως πολλά ακόμα που δεν ξέρουμε. Όμως σαν αναγνώστης, κρίνω μόνο το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου.

Το μόνο που μένει να κάνουν για να βελτιώσουν την έκδοση, είναι να βγάλουν και την αρίθμηση από τις σελίδες για να δέσει το γλυκό.