Αίθουσα Νικητών

Τόμος 39: Ο Γκόμπλιν και οι Γκάνγκστερ Η αλήθεια είναι ότι κάθε νέος τόμος Spider-Man έχει ενδιαφέρον οπότε πάμε να δούμε τι παίχτηκε και σε αυτόν. Ένας Goblin-οκρατούμενος τόμος Πρωταγωνιστής του τόμου είναι ουσιαστικά ο Green Goblin αφού εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος των ιστοριών του. Στην πρώτη εξ αυτών που έδωσε και το όνομά της στον τόμο προσπαθεί να συμμαχήσει με γκάνγκστερ της Νέας Υόρκης θολώνοντας λίγο τα νερά σχετικά με το αν είναι καλός ή κακός αλλά τελικά οδηγούμαστε σε μια επική τελική μάχη με τον Spider-Man. Επίσης εδώ μαθαίνουμε ότι αποφυλακίζεται ο Φόσγουελ που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στη συνέχεια. Στη συνέχεια έχουμε δύο πολύ καλές ιστορίες, στις οποίες ο ήρωας φτάνει κοντά στο να αποκαλυφθεί. Η μία από τον Mysterio που του δημιουργεί παραισθήσεις και φτάνει πολύ κοντά στην αποκάλυψη του Peter Parker, αλλά τελικά σώζεται τελευταία στιγμή. Η δεύτερη από ένα ρομπότ που καθοδηγεί ο J Jonah Jameson αλλά και η δική του προσπάθεια θα αποτύχει. Παραλίγο όμως η θεία Μέι να μάθει την αλήθεια, αν και ο Peter το σώζει τελευταία στιγμή. Εδώ επίσης ακούμε πρώτη φορά τη Mary Jane και τη βλέπουν οι Λιζ με τη Μπέτυ οι οποίες ζηλεύουν και περιπλέκουν την ερωτική ζωή του ήρωα. Η καλύτερη ιστορία είναι η τελευταία που σπάει σε δύο τεύχη και έχουμε τη συνεργασία του Green Goblin με τον Άρχοντα του Εγκλήματος, καθώς και οι δύο γνωρίζουν ο ένας την ταυτότητα του άλλου και συμμαχούν απέναντι στον Spider-Man. Μια περιπέτεια με πολύ όμορφη δράση και κάμποσες δόσεις μυστηρίου. Γενικά είναι ένας τόμος που βλέπουμε κυρίως Spider-Man και σχεδόν καθόλου την προσωπική ζωή του Peter Parker και δεν το θεωρώ καθόλου κακό αυτό, το αντίθετο πιστεύω ότι το χρειαζόμαστε αυτό που και που. Τελικός απολογισμός και σχόλιο για την πορεία της σειράς Τι ακριβώς να σχολιάσουμε για τον Spider-Man, το γεγονός ότι όλοι αυτή τη σειρά έχουν πιο ψηλά και την αγοράζουν λέει πολλά για την ποιότητα των ιστοριών του ήρωα. Με 2-3 κακούς σε αυτόν τον τόμο, και πάλι όλες οι ιστορίες έχουν να σου πουν κάτι, όλες παίζουν το ρόλο τους, όλες σου αφήνουν θετική επίγευση. Είναι μακράν η τοπ σειρά Marvel και πιστεύω θα συνεχίσει εύκολα. Καλό διάβασμα σε όλους

Η "Μικρός Ήρως" αποφάσισε να βγάλει κάτι από Herge (ISBN:978-618-206-000-1). Οι περιπέτειες των Ζο, Ζετ και Ζοκό / Herge Τίτλος : Οι περιπέτειες των Ζο, Ζετ και Ζοκό : Το Στρατόπλοιο Η.22 Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Herge, Συγγραφέας ; Herge, Εικονογράφος ; Τίνα Χελιώτη, Σχεδιαστής βιβλίου ; Γαβριήλ Τομπαλίδης, Μεταφραστής Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε. Έτος Έκδοσης: 2022 Σελιδοποίηση: 116 Μέγεθος: 21 X 28 ISBN: 978-618-206-000-1 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Γαλλική (fre) Ημ/νία Παραχώρησης : 09/05/2022 WWW: http://www.mikrosiros.gr

Δεν την ήξερα αυτή τη σειρά. Και μόνο που είναι του Ερζέ (της δεκαετίας του ΄50, που είχε ωριμάσει τόσο σχεδιαστικά όσο και σεναριακά) δεν νομίζω να΄ναι χάλια. Και οι βαθμολογίες που παίρνει βλέπω είναι μέτριες, όχι κακές. Θα τιμηθεί σε κάποια φάση To σχέδιο πάντως είναι εντελώς ΤενΤεν φάση

Σύμφωνα με το site της "Οξύ" 16/05/2022 θα κυκλοφορήσει το "The War of the Realms" https://brainfood.gr/proion/the-war-of-the-realms/

Αν δεν είχες τον Dredd στη φωτογραφία, πήγαινες για "respect". Τώρα απλά παίρνεις "like". Φοβερές επιλογές έκανες (κατά τα 3/4) Όταν έρθει η ώρα να διαβάσεις τους Μαύρους Λόφους, φόρα πάνα ή φρόντισε να έχεις δίπλα σου ένα γιο γιο, γιατί προβλέπεται να κατουρηθείς στα γέλια Απ΄τα πολύ αγαπημένα μου Λούκυ Λουκ (είναι στο top5 μου). Αν κι έχει σχετικά απλό σενάριο, είναι απ΄τα πιο αστεία τεύχη

Καλή εβδομάδα σε όλους! Ηλιόλουστη βολτούλα σήμερα με ωραία κομιξάκια!

Είναι εμφανώς παιδικά, να το ξέρετε εκ των προτέρων. Δηλαδή αν δείτε τί κάνουν τα παιδάκια, ΟΚ. Είναι όλο το πρώτο story arc.

Με την σημερινή παραλαβή και με τα λίγα που εχω απο Μαμούθ και Ars Longa εχω ολα τα Κόρτο του Πρατ. Καλη εβδομάδα κι από μένα

Το περίμενα από το 2012 όταν και πρωτοείδα σελίδες στο τελευταίο φεστιβάλ της Βαβέλ και είχα μείνει άφωνος. Σε κάθε convention ρωτούσα τον Γούση πότε θα το εκδώσει Εντέλει το έβγαλε μέσα στον Μπλε Κομήτη (μέρος του? δεν ξέρω διότι από κάποιο σημείο και μετά τα έχω στη βιβλιοθήκη και δεν τα έχω διαβάσει ακόμα). Το διάβασα όταν βγήκε. Ο πρώτος τόμος έστω. Αλλά δεν ένοιωσα τον ίδιον ενθουσιασμό που είχα νοιώσει τότε. Ίσως να παραείχα θεοποιήσει τις εικόνες που είχα δει τότε (και δεν τις είχα σε φωτογραφία αλλά μόνο στην καρδιά μου και στο θυμικό μου)? Ίσως έκτοτε να είδα εξαιρετικό σχέδιο και από άλλους? Να μου βγήκε σαν ξεθυμασμένη κόκα κόλα μέσα μου? Well, σε γενικές γραμμές δεν μου έκατσε όπως περίμενα ότι θα μου κάθονταν. Αλλά δεν αισθανόμουν κι όλας την ανάγκη να το πω αυτό. Ή μάλλον δεν αισθανόμουν την ανάγκη να πω ότι το βρήκα μέτριο. Διότι πιθανότατα να το αδικώ λόγω των προσδοκιών μου Επιπρόσθετα λατρεύω και ένα στίχο από τον Άγγελο Εξάγγελο του Σαββόπουλου Και κάποιες φορές μου μιλάει πολύ Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει και του `παμε να φύγει μουδιασμένα αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει καλύτερα να μην μας πει κανένα

Μετά από μια αγοραστική εξόρμηση διαρκείας αυτά τα comics κατέληξαν στα χέρια μου. Μαζί και κάμποσα βιβλία

Πρόκειται για σειρά που αποτελείται από 5 τεύχη των 52 σελίδων έκαστο (το ένα 58), απότι καταλαβαίνω μιλάμε για 2πλο τεύχος από τον Μικρό Ήρωα, που θα συλλέγει τα 2 πρώτα τεύχη που κυκλοφόρησαν το 1951

Πολύ ωραίο τομάκι και συμφωνώ με τον προλαλήσαντα.

Ξέρω οτι σου αρέσουν πολύ η ''Υπόθεση Φράνσις Μπλέικ'' και οι ''Μαύροι Λόφοι'' και γενικότερα εμπιστεύομαι τις κριτικές σου και τις προτάσεις σου! Όμως τον Dredd τον αδικείς λιγάκι. Παραδέχομαι οτι πολλές ιστορίες του είναι μέτριες η ακόμα και αδιάφορες. Αλλα η σειρά με τις ''Ολοκληρωμένες Υποθέσεις'' έχει κάποιες πολύ καλές ιστορίες και μοναδικές για το είδος. Μου αρέσει πολύ ο ψυχεδελικός - cyberpunk κόσμος του Dredd. Είναι απ'τις περιπτώσεις που απολαμβάνω το ''ταξίδι'' σε αυτό το δυστοπικό sci-fi περιβάλλον, χωρίς να περιμένω τίποτα αριστουργηματικά σενάρια.

Το ιταλόφωνο περιοδικό ετοιμάζει μεγάλη έκπληξη στους αναγνώστες του. Ένα από τα 300 αποκλειστικά αντίτυπα της επανέκδοσης του 1ου τεύχους του Topolino, θα λάβουν 300 τυχεροί συνδρομητές του Ντισνεϋκού περιοδικού! Όπως βλέπουμε οι γείτονές μας συνεχίζουν να κρατάν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού τους. Άλλη μια εξαιρετική ιδέα εκ μέρους της Panini.

Φανταστικά νέα! Νομίζω η εκδοτική θα κάνει εξαιρετική δουλειά. Αν και αυτή η δουλειά του Herge, δεν είναι εφάμιλλη των Τεντέν, επειδή επανασχεδιάστηκαν από τα studio Herge, το σχέδιο είναι υπέροχο!

Με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω πως του Casty του αρέσει όπως και εμένα ο άτυχος στην Ελλάδα Μαρτιν Μυστερ. Άτυχος γιατί ενώ προσπάθησε η Μαμουθ και ο Μικρός Ηρως να μας τον φέρουν το εγχείρημα δεν ευδοκίμησε και διαβάσαμε μόνο μερικά τεύχη. Η σειρά του Μυστερ στην Ιταλία κυκλοφορεί για 40 χρόνια (πάνω από 600 τεύχη με τα σπέσιαλ) και είναι από τις αγαπημένες μου φουμέτι με το μίγμα της από Μπονελικι περιπέτεια με X-files & Indiana Jones. Ελπίζω σε μία τρίτη ελληνική προσπάθεια λοιπόν και απόλαυσα το Ντισνεικό τρίμπιουτ κλέβοντας για λίγο το Μικυ Μάους της κόρης μου ...

Για την ιστορία Α' έκδοση Μάρτιος 2018 Β' έκδοση Ιούνιος 2018 (ανατύπωση) Γ' έκδοση Ιούλιος 2020 (Β' ανατύπωση) Το εξώφυλλο της Γ' έκδοσης που αναγράφει ότι έφτασε στην 6η χιλιάδα (Το οπισθόφυλλο είναι ακριβώς το ίδιο με την Α' έκδοση)

Ξεκίνησα και γω το Μπλεμούρο αυτές τις μέρες, είμαι στο 3ο τεύχος, τα έπιασα με την σειρά κι ας διαβάζω ότι το πρώτο στόρυ αρκ ειναι το πιο αδύναμο, αναμένω να φτάσω στα καλά, μέχρι στιγμής είμαι οκ περνάω καλά και το σχέδιο είναι ωραίο, αν και βλέπω τεράστια βελτίωση και στο σχέδιο παρακάτω, αυτό που με κουράζει λίγο είναι η μονότονη (προς το παρόν τουλάχιστον) χρωματική παλέτα, είναι σχεδόν παντού αποχρώσεις του καφέ και του μπλε σε μουντάδα, ελπίζω να αλλάζει παρακάτω γιατί κουράζει.

Έχω αγοράσει από την συγκεκριμένη και επιβεβαιώνω ότι τα παίρνει από αποθήκες στον Ασπρόπυργο. Μου έτυχε ένας τόμος Μπαρκς που αγόρασα να έχει σχισμένες σελίδες στα περιθώρια, ενώ την είχα ρωτήσει αν οι τόμοι είναι σε καλή κατάσταση και μου είχε πει ναι. Τον πήγα πίσω να τον αλλάξω με άλλον διότι η συναλλαγή έγινε χέρι με χέρι και για την ταλαιπωρία μου έδωσε κι άλλο ένα τόμο δωρεάν. Πιθανόν να μην τα ελέγχει αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά.

Μίλησες έτσι για τον Dredd;;;

Ας αρχίσει η παραφιλολογία. Στη φωτογραφία εξωφυλλου στο φέισμπουκ βλέπω κάτι πλανήτες. Λέω μήπως δεν είναι τυχαίο και έχει να κάνει με κανένα καλεσμένο

Ολη η σειρα 4 τευχων-ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ- Μεταφέρθηκαν στη βάση

Καλό του Παράδεισο... Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση...

Όντως! Εάν σε ένα παιδί αρέσουν οι Εικονογραφημένες ιστοριες και δεν διαβάζει καλά ακομή (ειδικά τόσο πολύ κειμενο) και του τις διαβάσει κάποιος με όρεξη και υπομονή, θα διαπιστώσει, ισως έκπληκτος ότι είναι πολύ πιο εύκολο, να τα διαβάσεις ετσι, ανάγνωση σε παιδί και με μια σχετική ελευθερία. Οι ιστορίες μπορούν να γίνουν κατανοητές πλήρως από τα παιδιά που δεν διαβάζουν ακόμη και κάποιες ιστοριες μπορεί να είναι και πολύ χρήσιμες και διδακτικές, όπως πχ η υπόθεση Βορόνοφ και η εποχή του κορονοϊου που ζούμε. Κι έτσι, αυτή η σειρά, γενικά, έτσι όπως στήνεται, σε 3 γραμμές επικοινωνίας, πετυχαίνει θαυμαστά αποτέλεσμα

Το τελείωσα το πρώτο. Πολύ ωραία ιστορία πολύ ωραίο σχεδιο. Εντάξει τα μπαλονάκια που είναι πυκνό γραμμένα έχουν λόγο. Προσφέρουν στην ιστορία και στην πλοκή. Τα πλαίσια όμως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι για κάποιον που δεν έχει εμπειρία στην ανάγνωση κόμικ που του λένε τι βλέπει. Με πολύ χαρά θα συνεχίσω παρακάτω.

ανοίγω το θέμα να διαβάσω περί τίνος πρόκειται, βλέπω Ελληνικό κόμικ με άρωμα Ελλάδας και ιστορικό περιεχόμενο εποχής, και ψάχνω πάνω κάτω με την ροδέλα να βρω την κριτική του @ germanicus και πουθενά...

Η απώλεια που ξεπερνάει όλες τις απώλειες!! Πέθανε ο Κώστας Γκουσγκούνης ΉΤΑΝ ΑΞΙΟΣ!!!!!

Μεταφορά του, κλασικού πλέον, μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα. "Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), η βαλτώδης λίμνη των Γιαννιτσών αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα πεδία των σφοδρών ελληνοβουλγαρικών συγκρούσεων στη Μακεδονία, η οποία ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα Στα μυστικά του Bάλτου (1937), η εμβληματική συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Πηνελόπη Δέλτα αποτυπώνει τα δραματικά γεγονότα της εποχής, συνδυάζοντας έξοχα τη δύναμη του αυθεντικού ιστορικού υλικού με την ένταση της μυθοπλασίας. Η αφήγηση εξελίσσεται γύρω από τη δράση δύο παιδιών, του Αποστόλη και του Γιωβάν, τα οποία βοηθούν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα στις επιχειρήσεις τους κατά των βουλγαρικών σωμάτων, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τον αγώνα που δίνουν ο Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός) και ο καπετάν Νικηφόρος (Ιωάννης Δεμέστιχας), εξέχουσες ιστορικές φυσιογνωμίες της περιόδου αυτής. Το αρχετυπικό τοπίο του βάλτου, οι πράξεις ηρωισμού, το αίσθημα φιλοπατρίας, οι στιγμές ανθρωπιάς, αλλά και οι προδοσίες, τα ατομικά δράματα και η αναπόφευκτη σκληρότητα του πολέμου συγκροτούν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που οκτώ δεκαετίες μετά την αρχική του κυκλοφορία –και παρά τις σημερινές ιστορικές αντιλήψεις για τα γεγονότα που περιγράφει– διατηρεί ακέραια τη μαγεία του και διαβάζεται με το ίδιο, αμείωτο ενδιαφέρον." Είχα να ασχοληθώ με τη λογοτεχνία της Π.Σ. Δέλτα, από το σχολείο και, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αν δεν υπήρχε το όνομα του Παν Παν στο εξώφυλλο δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ ξανά... (Ένα τεράστιο ευχαριστώ στους φιλολόγους μου για αυτό... ) Όπως και με κάθε δουλειά του Παναγιώτη, δεν μετάνιωσα που το έπιασα στα χέρια μου. Το σχέδιο του (σύμφωνα με το δικό μου γούστο) είναι για άλλη μία φορά πανέμορφο, φαίνεται ότι έχει κάνει μελέτη και στη συνέχεια έχει ρίξει τρελή δουλειά. Δεν έφυγε γρήγορα, δεν περίμενα όμως και να φύγει. Το βασικό του μειονέκτημα είναι η ροή του, που με ζόρισε λίγο. Στα συν η άψογη έκδοση. Στο κομμάτι αυτό, οι εκδόσεις Polaris το έχουν προχωρήσει σε άλλο επίπεδο!

Aπο οτι βλεπουμε τους δινουν και κινητρα με exclusive υλικο για να τους δελεασουν για συνδρομη. Αυτο θα πει να ξερεις να σεβεσαι τον καταναλωτη και να επιβραβεβεις την συνέπεία του να στηριζει τις εκδοσεις σου.

'NAMWOLF Όπως αναφέρεται στον επίλογο του paperback, ο Fabian Rangel Jr έγραψε το σενάριο για μια 8σέλιδη ιστορία στο HeroesCon 2014, και ζήτησε από τον Logan Faerber που καθόταν δίπλα του να τη σχεδιάσει. Καθώς το αποτέλεσμα δεν ήταν πλήρες, οι δύο δημιουργοί ξαναδούλεψαν την ιδέα αυτή, και το 2017 κυκλοφόρησε μια μίνι σειρά 4 τευχών από την Albatross Funnybooks. Τα χρώματα είναι του Brennan Wagner, ενώ το lettering είναι του Warren Montgomery. Τα 4 τεύχη συγκεντρώθηκαν και σε ένα paperback, στο οποίο περιέχεται τόσο η αρχική ιστορία του 2014, όσο και ένα sketchbook του Faerber. O 18χρονος Marty Spencer φτάνει στο Βιετνάμ, αναγκασμένος να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο που δεν θέλει. Κατά τη διάρκεια μιας βραδινής αποστολής, αυτός και η διμοιρία του θα δεχτούν επίθεση από τους Βιετκόνγκ, και θα ανακαλύψει ότι όταν στρεσάρεται ιδιαίτερα μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο. Βέβαια ο Marty την επόμενη μέρα δε θυμάται τίποτα, ενώ οι συμπολεμιστές του δεν ξέρουν αν πρέπει να χαρούν που έχουν ένα ανίκητο όπλο με το μέρος τους ή να φοβηθούν. Πέραν αυτού, σύντομα ανακαλύπτουν ότι και η αντίπαλη πλευρά έχει με το μέρος της πολεμιστές που μεταμορφώνονται σε τέρατα. Ένα μέτριο σχετικά κόμικ, με γρήγορο ρυθμό και συνεχή δράση, που διαβάζεται μεν ευχάριστα αλλά πάσχει από έλλειψη πρωτοτυπίας. Το σχέδιο είναι συμπαθητικό, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει ιδιαίτερα. Μόνο τα εξώφυλλα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα, αλλά αυτά από μόνα τους δεν σώζουν την παρτίδα.

ΩΩΩ!!!Πολυ καλο και αρκετα πρωτοτυπο, σχεδια για μελλοντικη αγορα!παντος το σχεδιο ειναι πολυ καλο και με ωραια χρωματα!

Eχει απόλυτο δίκιο ο φίλος Guru παραπάνω ως πρός τον αριθμό των τευχών.Είναι σίγουρα 27 . Οριστε το 27ο τεύχος με αφισσάρα των Who !!!!!! και εξώφυλλο την Βιονική Γυναίκα (κατά κόσμον Λίντσευ Βάγκνερ )

Ο θεός των πάντων !!!!!! θυμάμαι μια επική σκηνή σε μια τσόντα του χμμμμ σκηνή ερωτικού κινηματογράφου ήθελα να πω όπου είναι ανεβασμένος σε ενα έπιπλο και τρώει ένα γιαούρτι και κάτω στο δωμάτιο γίνεται παρτουζα δηλαδή πολυμορφική συνεύρεση ήθελα να πω και λέει το υπερφυσικό ρε τους μαλακες αυτοί αδειάζουν και εγώ γεμίζω respect

Ο νεαρός δημιουργός πίσω από το πιο «καραντινάτο» ελληνικό κόμικ επέστρεψε με τη δεύτερη συνέχεια από τους Έγκλειστους. Πώς όμως επέλεξε για πρωταγωνιστή ένα οξύθυμο καναρίνι, του αρκούν τέσσερα καρέ για ένα αστείο και τι άποψη έχει για τα lockdowns; Στις μεγάλες κινεζικές πόλεις οι άνθρωποι τραγουδούσαν στα μπαλκόνια των σπιτιών τους για να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλον κατά τη διάρκεια των lockdowns. Σε μία μικρή γωνία όμως της Αθήνας όμως, ένας άνθρωπος με πιτζάμες ούρλιαζε ότι θέλει να βγει έξω αφού δεν αντέχει άλλο. Την ίδια στιγμή το καναρίνι του, ο Αγαθοκλής, τον κοιτούσε με χαιρέκακο ύφος αφού το αφεντικό του έπαιρνε – επιτέλους – μία γεύση από τη δική του ζωή. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο σενάριο δυστοπικής ταινίας, αλλά τη βασική ιδέα πίσω από τους Έγκλειστους, ένα κόμικ που γεννήθηκε στις καραντίνες, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, υπογράφει ο Περικλής Κουλιφέτης και ελπίζει να συνεχίσει την πορεία του και μετά το τέλος της πανδημίας. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε η δεύτερη συνέχεια της σειράς του νεαρού κομίστα και έτσι είχαμε την ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά στον κόσμο του. Πώς ακριβώς έγινε αυτό; Βάζοντας πάνω στο τραπέζι κάποια κρίσιμα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα το γιατί έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα καναρίνι αλλά και τι θα έκανε σήμερα ο αγαπημένος του συνθέτης Dmitri Shostakovich. «Ο Δρόμος για την ελευθερία (;)». Ωραίος τίτλος. Σε έναν ιδανικό κόσμο τι χρειάζεται κανείς για να φτάσει μέχρι εκεί; Καλή ερώτηση. Ψυχική ηρεμία, αρμονία με τον εαυτό του και τους γύρω του, αλλά και έναν δίκαιο κόσμο που να μην καταρρέει. Μάλλον αυτά, δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί για να ξέρω! Ήμασταν και πριν τον κορονοϊό φυλακισμένοι ή αυτό μας προέκυψε με την Covid-19; Πιο πριν ήμασταν φυλακισμένοι του χρέους, των τραπεζών, των κοινωνικών ρόλων και στερεότυπων, των επιλογών μας και του θανάτου. Απλά όλα αυτά δε μας πίεζαν τη μύτη, το στόμα και τα αυτιά με προστατευτικά πανάκια και λαστιχάκια. Επίσης μπορούσαμε να μετακινηθούμε. Πόσα κοινά χαρακτηριστικά μοιραζόμαστε με τα ωδικά πτηνά στα κλουβιά; Κοίταζα στη βιτρίνα ένος pet shop της Κυψέλης ένα σύμπλεγμα κλουβιών. Ήταν κολλητά μεταξύ τους, είχαν μεταλλικούς μονοκόμματους «τοίχους» στο ενδιάμεσο έτσι ώστε να μη βλέπει το ένα πουλί το άλλο, με αποτέλεσμα το καθένα να βλέπει μόνο μπροστά στη βιτρίνα και πίσω στο μαγαζί. Δεν αμφιβάλλω πως οι πολυκατοικίες μας έχουν περισσότερες επιλογές ελευθερίας αλλά και πάλι οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Και η καραντίνα τις έκανε λίγο πιο ευδιάκριτες. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αφορμή ή κάποιος συγκεκριμένος χαρακτήρας που λειτούργησε ως έμπνευση πίσω από τον Στάθη και τον Αγαθοκλή, τους πρωταγωνιστές του κόμικ; Η ιδέα πίσω από τη δημιουργία του Αγαθοκλή (και συνεπακόλουθα των Εγκλείστων) ήταν το εξής ερώτημα όταν ξεκίνησαν τα lockdowns: ποιος ζει χειρότερη καραντίνα από εμάς; Η απάντηση γέννησε ένα καταπιεσμένο, χαιρέκακο καναρίνι – κάτι ανάμεσα σε Angry Bird και Stewie Griffin από το Family Guy. Ο Στάθης, μάλλον, έχει αρκετά στοιχεία του εαυτού μου, λίγο πιο υποτονικός και μουρτζούφλης – άλλωστε φορά τις πυτζάμες μου! Πόσο δύσκολο είναι να παραμείνεις απλός στα κόμικς χωρίς να γίνεις βαρετός; Για να είσαι απλός και όχι βαρετός στα κόμικς πρέπει να εκφράζεις κάποια αλήθεια (τον εαυτό σου ή τη γύρω κατάσταση ή και τα δύο) και οι χαρακτήρες σου να έχουν όντως χαρακτήρα. Δες τα Peanuts και τη Μαφάλντα: φαινομενικά απλά κόμικς με παιδιά όπου οι χαρακτήρες εκφράζουν αληθινούς προβληματισμούς και με τη συμπεριφορά τους σε κάνουν να ταυτίζεσαι μαζί τους. Οπότε ναι, είναι δύσκολο. Αν και προσωπικά πιστεύω ότι πολυλογώ συχνά στα κόμικς μου. Αρκούν τέσσερα καρέ για να γελάσει ένας αναγνώστης; Φυσικά, όταν το χιούμορ είναι άμεσο και πετυχημένο! Κάποιοι τα καταφέρνουν και με ένα, κάποιοι αποτυγχάνουν και με δέκα. Εγώ στους Έγκλειστους όταν με έπαιρνε ανέβαζα τον αριθμό των καρέ αλλά προσπάθησα να μείνω στα τέσσερα. Τι θα έλεγε ο Dmitri Shostakovich αν έβλεπε τους Έγκλειστους; Ότι ο κομμουνισμός πέθανε αλλά η κρατική βία κι η σάτιρα επέζησαν! Ήταν άνθρωπος του χιούμορ, πάντως, ελπίζω να γέλαγε – και να τους έκανε όπερα. Υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο ή περισσότερο επαγγελματικό στον ελληνικό πλανήτη των κόμικς ή μόνο μεράκι, μπόλικος αυτοσαρκασμός και ρομαντική διάθεση; Αναλόγως τι θεωρούμε επαγγελματικό ή καλύτερο. Να μπορούμε να ζούμε από τα κόμικς κρατώντας τη δημιουργική μας ελευθερία; Δύσκολα. Ζούμε σε μια χώρα που εδώ και 10 χρόνια παραμένει τσακισμένη (οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά) και τείνει στα δύσκολα να ξεχνάει τους «αρτ γουόρκερς». Επαγγέλματα που παραδοσιακά «είχαν λεφτά» ακόμα δεν έχουν ανακάμψει – αυτό ταυτόχρονα απελπίζει και δικαιώνει εμάς τους ονειροπόλους, που δεν κάναμε την επιλογή με βάση «τα καλά λεφτά». Προτιμώ πάντως να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Οι δημιουργοί πληθαίνουν, μαζί τους και η γκάμα των κόμικς, όλο και περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι ενδιαφέρονται για τα κόμικς και φτάνουν σε όλο και περισσότερα βιβλιοπωλεία, περίπτερα και γωνιές του ίντερνετ. Για την ώρα κρατάμε το μεράκι, τον αυτοσαρκασμό και τον ρομαντισμό σε μπόλικες δόσεις. Ίσως το μέλλον να είναι καλύτερο. Οι Έγκλειστοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά την πανδημία; Θα ήθελα να τους συνεχίσω! Οι Έγκλειστοι απελευθερώθηκαν από την πανδημία (περίπου) αλλά ο κόσμος παραμένει ένα ζόρικο μέρος να μείνεις. Ο Στάθης και ο Αγαθοκλής είναι ένα δίδυμο με καλή χημεία που μπορεί εύκολα να σχολιάσει την επικαιρότητα, οπότε πιστεύω πως δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Τελικά, πού και πώς ακριβώς γεννιέται ένα αστείο; Παντού γύρω μας, στις γωνιές της καθημερινής μας ρουτίνας. Είναι οι μικρές απρόβλεπτες στιγμές που σπάνε το συνηθισμένο και σου προκαλούν ένα ασυναίσθητο γέλιο. Είναι μια μικρή επανάσταση στο καθεστώς της πραγματικότητας. Και το σχετικό link...

Με μεγάλη χαρά επιτέλους ήρθε η μέρα που το πήρα! Περιμένω από το τεύχος 15 της σειράς που είχε τον τίτλο : "Η τρομερή απειλή του Γκόμπλιν", να την δω λιγο περισσότερο και να μάθω κι άλλα για αυτήν και το μυστήριο που κρύβεται πίσω από το πρόσωπό του Γκόμπλιν! Οπότε σήμερα με το τεύχος 31 - 2 τευχη Σπάϊντερ Μαν της σειράς μετά - θα προχωρήσουμε σ αυτήν την κατεύθυνση, σιγά σιγά προς την κορύφωση μιάς σπουδαίας ιστορίας, κορυφαίας θα έλεγα

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #412 ανέβηκε στην βάση μας. Την επόμενη Παρασκευή θα συνεχίσουμε με το δεύτερο μέρος της ιστορίας "Η πολιτεία που ταξιδεύει".

Αγοραστηκε και αυτο μαζι με τον Ζητιανο και διαβαστηκε. Και οπως και ο Ζητιανος μου αρεσε και αυτο παρα πολυ. Τρομερο το βιβλιο της Πηνελοπης Δελτα οποτε απο σεναριακη πλευρα ειχαν ενα πολυ καλο αρχικο υλικο το οποιο νομιζω διαχειριστηκαν ωραια. Βεβαια καλο θα ηταν για να καταλαβεις τι ακριβως γινεται να εχεις διαβασει μερικα πραγματα για τον Μακεδονικο αγωνα αλλιως μπορει να δυσκολευτεις σε καποια σημεια. Το σχεδιο ικανοποιητικο για τα γουστα μου αλλα σιγουρα θα μπορουσε να ειναι καλυτερο. Γενικα μου αρεσε πολυ αυτο κομικ (ενταξει ειχα λατρεψει και το βιλιο μικρος) και με αφησε ικανοποιημενο. Μακαρι η Polaris να βγαλει και αλλες μεταφορες ελληνικων λογοτεχνικων εργων.

Ας πω κι εγώ την γνώμη μου μιας και το διάβασα. Σαν σχέδιο δεν θα έλεγα ότι με ενθουσίασε, θα ήθελα κάτι με πιο πολύ λεπτομέρεια, αλλά δεν με χάλασε κιόλας. Έχει κάποια κενά και είναι λογικό πιστεύω γιατί είναι πολύ δύσκολο ένα τόσο μεγάλο μυθιστόρημα να μεταφερθεί σε γκράφικ νόβελ. Πιστεύω ότι δίνει αρκετά μεγάλο ερέθισμα για διάβασμα του μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα και για περαιτέρω έρευνα.

Το διάβασα δύο φορές. Δύο φορές είχα διαβάσει και το βιβλίο, στο Λύκειο πριν σχεδόν τριάντα χρόνια. Ίσως να μην το διάβαζα το κόμικ τώρα δεύτερη φορά αν δεν με στοίχειωναν οι φωτογραφίες του Άγρα στο τελευταίο μέρος με τις αναφορές (πρώτη φορά τις είδα). Πραγματικά με μαγνήτισε το πρόσωπο του και το ξαναδιάβασα καθώς ήθελα να κλείσω τα (αρκετά) κενά στην ιστορία. ΄Ισως ξαναδιαβάσω και το βιβλίο. Τέλος πάντων για το κόμικ... Εξαιρετική προσπάθεια. Δε λείπουν βέβαια αρκετά σπασίματα-μπερδέματα στη ροή της διήγησης που δυσκόλεψαν ακόμη και μένα που είχα, έστω και πολύ παλιά, διαβάσει το βιβλίο και έχω επιπρόσθετα μια αρκετά καλή εικόνα ποιοι πολεμάνε ποιους, πού, πώς και γιατί. Δύσκολα μάλλον θα καταλαβαίνουν αρκετοί σήμερα για εξαρχικούς και πατριαρχικούς και τι παιζόταν (είτε κατά την ΠΔ, είτε κατ'άλλους) στην Μακεδονία του 1907. Ίσως θα εξυπηρετούσε τον αναγνώστη μια εκτενέστερη και εισαγωγική αναφορά στο ιστορικό - πολιτικό πλαίσιο της εποχής, σε κάποια από τα πρόσωπα με μεγάλο ρόλο στην εποχή αλλά μικρό στο βιβλίο, εκτενέστερη του τελευταίου (πολύ καλού) μέρους και στην αρχή. Ίσως από την άλλη καλώς το απέφυγαν οι δημιουργοί, καθώς ήδη τα κίνητρα τους να ασχοληθούν με το θέμα αφήνουν σε κάποιους ερωτήματα (Ενα σκληρό παραμύθι για τον Μακεδονικό Αγώνα [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 22/04/2018]. Δεν ήταν φυσικά εύκολο ένα τόσο πυκνό βιβλίο 600 σελίδων να γίνει γκράφικ νόβελ. Υπό αυτό το πρίσμα, το σενάριο (σαν επιλογή-παρουσίαση σκηνών του βιβλίου) το θεωρώ αρκετά καλό, δεδομένης της δυσκολίας του εγχειρήματος. Τα σχέδια ανώτερα, πολύ καλά στις μορφές, εξαιρετικά στα τοπία, όπως εξαιρετικά και τα χρώματα. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα πολύ καλό κόμικ, μια άρτια προσπάθεια πολύ καλών δημιουργών που αξίζει με το παραπάνω την ανάγνωση, τον χρόνο και την υποστήριξη μας. Έστω και με τη λίγη παραπάνω προσπάθεια δεύτερης ανάγνωσης και παράλληλης ιστορικής "έρευνας - μελέτης". Όπως βλέπετε και στον σύνδεσμο, ακόμα και αν δεν σας στοιχειώσει όπως εμένα ο Άγρας, το εικαστικό αποτέλεσμα παραμένει άψογο.

Ενδιαφέρουσα αντίθεση έντονων χρωμάτων από σελίδα σε σελίδα. Απ'ότι βλέπω σε άλλη επικρατεί το κόκκινο,σε άλλη το κίτρινο,σε άλλη το μαύρο κ.ο.κ.

Και πάλι, η εικονογράφηση δε με τρελαίνει...

Σελίδες του κόμικ όπως προδημοσιεύτηκαν στο oneman.gr

Άμα φόραγες κοντομάνικο θα ήσουν ακόμη πιο δροσερός!

Συνεχίζω με το δεύτερο μέρος κριτικών σχολίων: 26. Marvels: Ο κόσμος των υπερηρώων με τη ματιά ενός ανθρώπου. Ενδιαφέρον 27. Avengers: Διάλυση: Η Κόκκινη Μάγισσα σαλτάρει και προκαλεί χάος. 11/10 28. The Punisher Η Επιστροφή, Μέρος Πρώτο: Ακόμα και η μία αρβύλα του Τιμωρού είναι πιο ενδιαφέρουσα από όλα τα υπόλοιπα κόμικς της Marvel μαζί.Τέλειο 29. Ultimate Spider-Man Δύναμη και Ευθύνη: H Ultimate εκδοχή του Τοιχοσκαρφαλωτή δια χειρός Bagley. Γιατί όχι; 30. Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Πρώτο: Πόσες αναμνήσεις! Τότε ήταν κάτι το μοναδικό.Σήμερα είναι ακόμα γοητευτικότατο 31. The Mighty Thor Αναζητώντας τους Θεούς: Αγαπώ τον Σκανδιναβό θεό του κεραυνού. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Ίσως αν επέλεγαν και ιστορίες που να είναι πιο αυτοτελείς.... 32. Astonishing X-Men Κινδυνος: Δεν με ενθουσίασε. Μου αρέσει η πιο αιλουροειδής μορφή του Κτήνους 33. The Punisher Η Επιστροφή, Μέρος Δεύτερο : Η συνέχεια, ισχύει ό,τι και για το πρώτο μέρος. Ελπίζω να έχουν κι άλλα Punisher στα σχέδιά τους. 34. Fantastic Four Απόλυτη Δράση: Συνέχεια του προηγούμενου τόμου των 4Φ. Φανταστικό 35. Fallen Son Ο Θάνατος του Κάπτεν Αμέρικα : Πολλά Captain America. Πάρα πολλά. Δραματικό τούτο. 36. Marvel Super Heroes Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Δεύτερο: Royal Rumble μέρος δεύτερο. Απίθανο 37. Iron Man Δαίμονας στο Μπουκάλι: Ενήλικη στροφή και στον Iron Man. Πετυχημένο 38. The Ultimates Υπεράνθρωποι: Avengers για το κοινό μιας νέας, κυνικής και πιο άσχημης εποχής. Πολύ καλό. 39. Spider-Man Απώλεια: Ο Πήτερ Πάρκερ αντιμετωπίζει άλλο ένα προσωπικό δράμα. Το διάβασα, δεν ενθουσιάστηκα 40. X-Men Αυτοκρατορική Εισβολή: Αυτκρατορική περιπέτεια. Καλύτερη από το πρώτο μέρος 41. Οίκος του Μ: Η Marvel συνεχίζει να βασανίζει την αγαπημένη μου Κόκκινη Μάγισσα και το αποτέλεσμα είναι σπαραξικάρδιο και εντυπωσιακό 42. Wolverine Η Αρχή: Το πίνετε μονορούφι. Θρυλικό 43. The Ultimates Εθνική Ασφάλεια: Τα είπαμε και για το πρώτο. 44. Thor Ο Τελευταίος Βίκινγκ: Κάποιος να μου εξηγήσει πού κολλάει ο τίτλος. Beta Ray Bill και ξερό ψωμί! 45. Η Επιστροφή του Θάνος: Όταν η Marvel φτιάχνει ιστορίες που το σύμπαν κινδυνεύει δεν παίζεται 46. Spider-Gwen Καταζητούμενη; : Μμμμ....ναι...παρακάτω 47. Daredevil Φύλακας Δαίμονας: Να είχα χίλια μάτια να διαβάζω. Τέλειο 48. The Amazing Spider-Man Αποκαλύψεις & Μέχρι Να Σβήσουν Τα Άστρα: Μέχρι να σβήσουν τα άστρα μπορεί και να το διαβάσω. Το πολεμάω 49. Marvel Origins Δεκαετία του 1960: Ιστορικής αξίας. Λίγο εγκυκλπαιδικό και λίγο μουσειακό 50. Fantastic Four Το Τέλος: Αν το τέλος είναι αυτό θέλω και να το δω και να το ξαναδιαβάσω! Υπέροχο 51. Jessica Jones Ελεύθερη: Δυο σελίδες κατάφερα να διαβάσω. Αδιάφορο 52. Uncanny X-Men Δεύτερη Γέννηση: Τέλειο! Το ξεκίνημα μιας σπουδαίας εποχής! 53. Ghost Rider Αιώνια Καταδίκη: Όταν στη Marvel προσπαθούν να αγγίξουν θρησκευτικά θέματα το πράγμα γίνεται γκροτέσκο. Αυτό όμως δεν είναι πάντα κακό, όπως και στην περίπτωση αυτή 54. The Avengers Η Γέννηση του Ούλτρον: Από την ωραία εποχή της Marvel. Πρώτη εμφάνιση του Οράματος 55. Marvel Zombies: Τα κόμικς δεν είναι χορτοφάγα! Φοβερή δουλειά 56. Marvel Knights Spider-Man Άνιση Αναμέτρηση: Δεν είμαι φίλος της σειράς. Καλούτσικο. 57. Secret Avengers Αποστολή στον Άρη: Εδώ θα κάνω βαθιά κριτική. Καραγούσταρα! 58. Fantastic Four Ο Ερχομός του Γκαλάκτους: Πολύχρωμη περιπέτεια συμπαντικών διαστάσεων από τον μεγάλο Jack Kirby! 59. Marvel Knights Spider-Man Δηλητήριο: Τα έγραψα και παραπάνω. Ενήλικος Σπάιντυ. Όχι του γούστου μου 60. Eternals: Δύσκολο κόμικ που το κάνουν δυσκολότερο η αφήγηση του Gaiman και το σχέδιο του Romita 61. Black Panther Ποιος Είναι ο Μαύρος Πάνθηρας: Πολύ κηρυγματικό. Με κούρασε αν και ο Μαύρος Πάνθηρας ήταν αγαπημένος μου ήρωας από τα χρόνια του ασπρόμαυροου Καμπανά 62. Captain America & The Falcon Μυστική Αυτοκρατορία: Μόνο και μόνο για το σχέδιο του Buscema αξίζει. Με κούρασε κάπως το σενάριο. 63. Wolverine Όπλο Χ: Ένα όνειρο! Ο B.W. Smith είναι μια ιδιοφυία 64. 1602: Εντυπωσιακό αλλά και πολύ βαρύ το σενάριο του Gaiman. 65. Deadpool Οι Μυστικά Μυστικοί Πόλεμοι: Ναι! Χιούμορ, καφρίλα, παράνοια! Πάντα τέτοια! 66. Παγκόσμιος Εχθρός Hulk: O Hulk ζητά εκδίκηση και καταστρέφει ό,τι βρει μπροστά του. Κορνιζάρισμα. 67. Captain Britain & Mi13 Η Επίθεση των Βαμπίρ: Το να πάρεις βρυκόλακες, τον Δράκουλα , τον Blade, τον Captain Britain και τον Μαύρο Ιππότη και να φτιάξεις μια ιστορία που να μη μου αρέσει, θέλει ταλέντο. 68. Captain America Ο Εκλεκτός: Το πήρα, το άνοιξα, το έκλεισα, το έβαλα στη θέση του στη βιβλιοθήκη μου και περίμενα τον επόμενο τόμο. 69. Wolverine Ο Γέρος Λόγκαν: Πω ρε φίλε! Πω ρε φίλε! Αυτό ήταν πραγματικά πιο ωραίο και από πίτα με παστουρμά! Αυτές ήταν οι σύντομες κριτικές μου που δεν διεκδικούν και κανένα αλάθητο. Απλά όσοι δε συμφωνείτε μαζί μου είστε άσχετοι! Αστειεύομαι...

Ελπίζω να βγει σύντομα γιατί θέλω να το συμπεριλάβω στο άρθρο που θα γράψω στη σελίδα με τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ.

Θα προσπαθήσω να αναλάβω ένα τιτάνιο έργο και να κάνω ένα όνειρο πραγματικότητα. Θα κάνω κριτική μιας γραμμής (ή δύο-τριών το πολύ) σε κάθε τόμο που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Πάμε λοιπόν. 01. Amazing Spider-Man Η Επιστροφή: Ο τόμος που με έκανε να αγοράσω κόμικ μετά από αρκετό καιρό και μου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον. Σχέδιο, σενάριο με κέρδισαν 02. Iron Man Extremis : Τεχνολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Iron Man. Δε με τρελαίνει αυτού του είδους το σχέδιο αλλά με άφησε ικανοποιημένο. 03. New Avengers Απόδραση: Περιπέτεια στο φουλ στην Άγρια Γη και με συμμετοχή της Spider Woman. Καλό! 04. Captain America Εκτός Χρόνου: Πρώτο μέρος μιας εκπληκτικής ιστορίας. Νοστιμότατο! 05. Deadpool Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον: Ένα μακροβούτι στον παρανοϊκό κόσμο του Deadpool. Δροσιστικό! 06. X-Men Το Χάρισμα: Δεν τρελάθηκα κιόλας. Δεν μου άρεσε το σχέδιο ιδιαίτερα, Το είχα ψιλοξεχάσει. 07. Thor Αναγέννηση: Ο Θωρ είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες. Η ιστορία δεν ολοκληρώνεται και αυτό είναι μείον. Γενικά ένας καλός τόμος 08. Hulk Σιωπηλές Κραυγές: Αριστούργημα! Peter David και Dale Keown στην καλύτερη κατά τη γνώμη μου εποχή του Hulk. 09. Guardians of the Galaxy Κοσμικοί Εκδικητές: Όμορφη διαστημική περιπέτεια. Διασκεδαστικό 10. Spider-Man Η Γέννηση του Βένομ: Μούρλια! Έχει και ιστορία επί McFarlane 11. Captain America Στρατιώτης του Χειμώνα: Συνέχεια του 4ου τόμου. Εκρηκτικό! 12. Fantastic Four Ασύλληπτη Παγίδα: Ο Doom φήνει την επιστήμη για χάρη της μαγείας και όλοι οι οπαδοί του υπερφυσικού γιορτάζουμε. Οι 4Φ πάλι, μάλλον όχι. Εξαιρετικό 13. Wolverine: Chris Claremont, Frank Miller , Αρκετά είπαμε. Απαραίτητο 14. Daredevil Αναγέννηση: Frank Miller και David Mazzucchelli. Την εποχή που η Marvel έδινε βάση σε σχέδιο-σενάριο. Μνημειώδες. 15. She-Hulk Μια Μοναδική Ηρωίδα: Απλά διασκεδαστικό. Λίγο τσιχλόφουσκα μου φάνηκε 16. Doctor Strange Άγνωστοι τόποι, άγνωστοι καιροί: Ιστορικό μεν, δεν αντέχω τα σχέδια του Ditko δε. Ενδαφέρον 17. The Incredible Hulk Πλανήτης Χαλκ, Μέρος Πρώτο : Έπος! Το πρώτο μέρος 18. Captain Britain Ένας παράλογος κόσμος: Για τους οπαδούς της αφήγησης του Alan Moore δε χρειάζεται κανένα περαιτέρω σχόλιο. Δεν βρίσκομαι ανάμεσά τους αλλά μου άρεσε καθώς είμαι Αρθουριανός και ο Captain Britain είναι ένας Αρθουριανός ήρωας στην πραγματικότητα. 19. Avengers Μάχη στο χρόνο, Μέρος Πρώτο: Μάχες σε χρονική δίνη και δυο αγαπημένοι μου χαρακτήρες εμφανίζονται: ο Kang και ο Ζυγός 20. The Amazing Spider-Man Το Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν: Δε σχολιάζω για να μη διαπράξω ιεροσυλία. Ντοστογιεφσκικό! 21. The Incredible Hulk Πλανήτης Χαλκ, Μέρος Δεύτερο: Έπος νο2! Τι σχέδιο! Τι ιστορία! 22. New X-Men Ε Όπως Εξάλειψη: Καταπληκτική ιστορία των μεταλλαγμένων ηρώων. Μέρος πρώτο. 23. Μυστικός Πόλεμος - Secret War: Σκοτεινό, για πιο ενήλικο-υποτίθεται- κοινό. Το είδος σχεδίου που δεν μου αρέσει. Το είχα ξεχάσει εντελώς. 24. Avengers Μάχη στο χρόνο, Μέρος Δεύτερο: Ολοκληρώνεται η ιστορία. Μαγεία! 25. Captain America Νέο Καθεστώς : Σκοτεινό πολιτικό σχόλιο με όχημα τον Cap. Είδος σχεδίου που δεν είναι για τα δικά μου γούστα. Βαρέθηκα

Μάλλον δεν είμαι ο αρμόδιος να απαντήσω φίλε Mandrake γιατί δεν γνωρίζω ακριβώς τι ισχύει σήμερα. Πάντως το 2000 διανομή και περίπτερο ήταν 30% του τζίρου . Επίσης στην Ελλάδα που τα κόμικς δεν είναι mainstream το 2000 πάλι για να πουλήσεις 5.000 αντίτυπα για να καλύψεις τα σημεία διανομής ήθελες 20-25.000 αντίτυπα. Για το λόγο αυτό τέλος των 90s με αρχές 2000s κράσαρε η αγορά και σταμάτησαν πλην Ντίσνει όλα τα περιοδικά κομικς. Γιατί δεν υπάρχει βιώσιμο μοντέλο και δίκτυο πώλησης με 30% έξοδα διανομής και προμήθειας σε αγαθά που πωλούνται 20 με 25% από την παραγόμενη δυναμικότητα. Για αυτό ακόμα ο μικρός ήρως ανακυκλώνει και πουλάει και διανέμει ακόμα περιπέτειες και συλλεκτικά μπλεκ της εποχής αυτής 20 χρόνια μετά. Μου αναφέρεις ως παράδειγμα την Modern Times που δεν σταύρωσε σειρά πάνω από 20 τεύχη ...

Διαβάστηκε το 37ο άλμπουμ της σειράς, με τίτλο "L'Ermite de Skellingar" ("Ο Ερημίτης του Σκέλινγκαρ"). Έχει βγει στα αγγλικά σε ψηφιακή μορφή απ΄την Europe Comics. Eπιτέλους ξεμπερδέψαμε με το άκρως χαοτικό και κουραστικό story arc με τον Ανιέλ (που κράτησε 7 τεύχη της κύριας σειράς και σχεδόν άλλα τόσα της παράλληλης "Les mondes de Thorgal - Kriss de Valnor") και είχαμε νέα ιστορία, ευτυχώς αυτοτελή. Στο σενάριο ο απλά αξιοπρεπής Yann, οπότε δεν περίμενα και θαύματα Συμπαθητική ιστορία, με τον Θόργκαλ να καλείται ν΄απαλλάξει το Βασίλειο των Νήσων απ΄τoν ασκητή Ίνγκβι, ο οποίος είναι αρχηγός μιας θρησκευτικής αίρεσης που πιστεύει ότι όποιος θυσιαστεί στη νήσο Σκέλινγκαρ μεταμορφώνεται σε μπλε άλμπατρος και ζει αιώνια. Εκτός αν περάσει τις δοκιμασίες που του βάζει ο ασκητής και γίνει ο ίδιος αρχηγός αυτής της αίρεσης. Εκεί ο Θόργκαλ, εκτός απ΄τον Ίνγκβι, καλείται ν΄αντιμετωπίσει και τον μεγαλύτερό του δαίμονα, τον κακό του εαυτό (αυτόν του Σάϊγκαν). Ωραία η βασική ιδέα του σεναρίου, στην εκτέλεση είχαμε κάποια θέματα. Περίμενα περισσότερη φαντασία, λιγότερο μπλα μπλα και περισσότερη δράση. Υπήρχαν σημεία που η ιστορία έκανε κοιλιά, κάτι που σχεδόν ποτέ δεν συνέβαινε σε άλμπουμ του Van Hamme. Θα μου πεις τι συγκρίνεις τώρα Επίσης σε κάποια σημεία ήθελα πειστικότερες εξηγήσεις. Καλούτσικο ήταν πάντως. Βασικά μ΄αρέσει η θεματολογία της σειράς (ειδικά όταν δεν εμπλέκεται επιστημονική φαντασία στη μέση) οπότε πρέπει να΄ναι πολύ μάπα μια ιστορία για να πω ότι βαρέθηκα. Και μάπα σίγουρα δεν την έλεγες αυτή 7/10 Οι συγκεντρωτικές βαθμολογίες των άλμπουμ διαμορφώνονται ως εξής: 1. H Προδομένη Μάγισσα: 7.5/10 2. Το Νησί των Παγωμένων Θαλασσών: 7.5/10 3. Οι Τρεις Γέροντες του Άραν: 8/10 4. Η Μαύρη Γαλέρα: 8/10 5. Πέρα από τις Σκιές: 8.5/10 6. Η Πτώση του Μπρεκ-Ζαρίθ: 8.5/10 7. Το Παιδί των Άστρων: 8/10 8. Αλινόη: 7.5/10 9. Οι Τοξότες: 9/10 10. Η Χώρα Κα: 8.5/10 11. Τα Μάτια του Τανατλόκ: 8.5/10 12. Η Πόλη του Χαμένου Θεού: 8.5/10 13. Μεταξύ Γης και Φωτός: 8.5/10 14. Ααρίσια: 7.5/10 15. Ο Άρχοντας των Ορέων: 8/10 16. Λύκαινα: 8.5/10 17. Η Φρουρός των Κλειδιών: 8/10 18. To Σπαθί του Ήλιου: 8/10 19. To Aόρατο Φρούριο: 8.5/10 20. Το Σημάδι των Εξόριστων: 8.5/10 21. Το Στέμμα του Ογκοτάι: 8/10 22. Γίγαντες: 7.5/10 23. To Kλουβί: 8.5/10 24. Αράκνεα: 9/10 25. Η Μπλε Mάστιγα: 8/10 26. Το Βασίλειο Κάτω από την Άμμο: 7/10 27. O Bάρβαρος: 8/10 28. Κρις ντε Βαλνόρ: 8/10 29. Η Θυσία: 7.5/10 30. Εγώ ο Γιολάν: 7.5/10 31. Η Ασπίδα του Θορ: 7.5/10 32. Η Μάχη της Άσγκαρντ: 7/10 33. To Πλοίο-Ξίφος: 7/10 34. Καχ-Ανιέλ: 6/10 35. H Πορφυρή Φωτιά : 5.5/10 36. Ανιέλ: 5/10 37. O Eρημίτης του Σκέλινγκαρ: 7/10

Tέλειωσα την επανάληψή μου στα Μπλούμπερυ (αν θυμάμαι καλά είναι η 4η φορά που τα διαβάζω). Όπως έχω κάνει και σε άλλες αγαπημένες μου σειρές (Λούκυ Λουκ, Αστερίξ, Μπλέικ και Μόρτιμερ, Θόργκαλ) έτσι κι εδώ θα βαθμολογήσω τα τεύχη. Με κόκκινο τ΄αγαπημένα μου 1) Οχυρό Ναβάχο: 7.5/10 2) Kεραυνοί στη Δύση: 7.5/10 3) O Moναχικός Αετός: 7.5/10 4) O Χαμένος Καβαλάρης: 7.5/10 5) To Μονοπάτι των Ναβάχος: 8/10 6) O Άνδρας με το Ασημένιο Αστέρι: 8/10 7) To Σιδερένιο Άλογο: 8.5/10 8) O Άνδρας με την Ατσαλένια Γροθιά: 8.5/10 9) Το Μονοπάτι των Σιού: 8.5/10 10) Στρατηγός "Κιτρινοκέφαλος": 8/10 11) Το Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού: 8.5/10 12) To Φάντασμα με τις Χρυσές Σφαίρες: 9/10 13) Tσιουάουα Περλ: 9/10 14) Ο Άνθρωπος που Αξίζει 500.000 Δολάρια: 9/10 15) Mπαλάντα για ένα Φέρετρο: 9.5/10 16) O Παράνομος: 8.5/10 17) Aγγελοπρόσωπος: 9/10 18) Σπασμένη Μύτη: 8.5/10 19) H Mακρά Πορεία: 9/10 20) H Φυλή Φάντασμα: 8/10 21) To Tελευταίο Χαρτί: 8.5/10 22) To Tέλος της Διαδρομής: 9/10 23) Έρωτας της Αριζόνα: 7.5/10 Όπως θα παρατηρήσατε σ΄αυτά τα 23 τεύχη που έγραψε ο Charlier (στο #23 συμμετείχε κι ο Giraud στο σενάριο) δεν υπάρχει βαθμός κάτω από 7.5. Κοινώς δεν υπάρχει μέτριο τεύχος. Όλα αξίζουν Το απολύτως υπέρτατο για μένα άλμπουμ είναι το #15 φυσικά. Το 9.5 το δικό μου είναι το 10 με τόνο για εσάς. 10άρι δεν βάζω ποτέ, άρα 9.5 είναι η μέγιστή μου βαθμολογία και την έχω δώσει σε ελάχιστα κόμικς, μετρημένα στα δάχτυλα του χεριού Tα υπόλοιπα 5 τεύχη (#24-28), που είναι σε σενάριο Giraud, βαρέθηκα να τα ξαναδιαβάσω. Αφενός επειδή δεν τα έχω (δεν έχουν βγει βασικά) σε έντυπη μορφή στα αγγλικά, αφετέρου επειδή δεν είναι τόσο καλά. Τα πρώτα ειδικά είναι φουλ βαρετά, με ελάχιστη δράση. Μόνο το τελευταίο την παλεύει (#28). Κάνει ένα αξιοπρεπές κλείσιμο σε μια κατά τ΄άλλα κουραστική ιστορία. Δεν τα θυμάμαι όμως εντελώς, γι΄αυτό και δεν θα τα βαθμολογήσω. Σίγουρα πάντως είναι όλα κάτω από 7άρι, εκτός ίσως του τελευταίου που παίρνει οριακά το 7άρι