Αίθουσα Νικητών

L.C.C.A.F. Day 1 Ο καιρός από χθές Παρασκευή, έχει αρχίσει να χαλάει. Όλο το βράδυ έριχνε τουλούμια. Φοβήθηκα οτι τα τευχάκια-βιβλία θα μουλιάσουν.. Πακετάρισμα και βουρ μέσα σε ψιλόβροχο... Η μέρα ξεκινάει έτσι και συνεχίζει στο καραβάκι φορτωμένος με τα μπαγκάζιαμου Αλλάζω εισιτήριο με βραχιολάκι και είσοδος στο χώρο της εκδήλωσης Rossa, από τους πρώτους που συναντάω, μαζί με το Γερμανό του, λείπει μόνο η τεράστια ουρά του Thecomiccon5 ...Προχωράω παραμέσα, επόμενο τραπέζι Frank Cho και ένας τύπος του μετράει εκατοδόλλαρα, αρκετά ώστε να μην μπορώ να πω πόσα. Με ζώνουν τα φίδια, σκέφτομαι ούτε γραμμούλα δεν θα μας τραβήξουν τζάμπα εδώ.... Μάλλον απογοητευμένος δεν ξέρω από που ν' αρχίσω... Παραδίπλα Loisel, ζωγραφίζει με νερομπογιές Hook από Πήτερ Παν και συζητάει με δύο τύπους για ώρα . Τολμάω να ρωτήσω... Πεντακόσια έγχρωμο σχέδιο, τετρακόσια μόνο μελάνι...Την κάνω με ελαφρά... Το BD έθος του dedicace πάει περίπατο προ του χρήματος..Παραδίπλα Mignola, σκέφτμαι ας πάρω καμμιά υπογραφούλα.... Μου υπογράφει αδιαμαρτύρητα. Φαίνεται προσηνής και εντάξει τύπος. Χωρίς συμαντικό portfoglio μπροστά του, μόνο ένα μικρούλι με πολύ απλά σχεδιάκια, αρκετά τσουχτερά.. @stardust που σε ξέρει ο τύπος Manion απέναντι, δείχνει χαρούμενος με τη Fearless Dawn, που του δίνω να υπογράψει, μου φτιάχνει γρήγορο σκετσάκι και πριντάκι, free και τα δύο. Συνεχίζω την περιπλάνηση.....Ryan Benjamin φαίνεται να μην έχει ουρά, οπότε κάθομαι για υπογραφούλες και κανονίζω για σχεδιάκι να πάρω λίγο τα πάνω μου... Παραδίπλα Guarnido βγάζω για υπογραφή collected Blacksand και μαγισσούλες. Μου φαίνεται λίγο βαρύς, και όταν ρωτάω για σχεδιάκι μου λέει, μάλλον απότομα οτι η λίστα του έχει κλείσει. Τιμούλεςαλμυρούτσικες, 100 κεφάλι από Blacksand, διπλά για χρώμα και πάει λέγοντας.... Διαγώνια Bermejo επίσης χωρίς ουρά, μου υπογράφει Damned, αλλά τρώω πόρτα για σκετσάκι, λίστα κλειστή. Ξαναγυρνάω στις άλλες αίθουσες. Λίγο-λίγο έμαθα να βολεύω την πραμάτεια μου από τον ένα σάκο στον άλλο.... Στο βάθος της αίθουσας, Humberto Ramos, Joyce Chin, Art Adams, Enrico Marini, Alex Alice...Οι τιμές του Alice, ξεκινούν από τετρακόσια και δεν έχω κάτι για υπογραφές.... Ο Ramos μες την καλή χαρά από απέναντι, χαιρετάει, αλλά τρώς την ξυραφιά μόλις πλησιάσεις: υπογραφή και τάλληρο (κυριολεκτικά)... Το portfoglio του, όλα τα λεφτά, η αποκάλυψη του φεστιβάλ μαζί με τον Bianchi, αλλά τιμές τετρψήφιες πάνω από 5. Γυρίζω προς το ζεύγος Adams- Chin. Έχω μπόλικες Βαμπιρέλλες και για τους δυό...Η Chin δεν έχει λίστα οπότε ζητάω σκετσάκι Μπαίνω και στη λίστα του Adams για σκετσάκι, νούμερο 16, το μεσημέρι της πρώτης μέρας, σημειώστε το... Η βόλτα συνεχίζει και Sanjulian, για μένα πολύ μεγάλος καλλιτέχνης, με τις ωραιότερες Βαμπιρέλλες που ζωγραφίστηκαν ποτέ, αλλά στο φεστιβάλ χωρις κίνηση...Κλείνω Βαμπιρελλίτσα, θα ήθελα να κάνω και κουβεντούλα, αλλά γρυ αγγλικά, μόνο ισπανικά. Τιμή πολύ καλή, λαμβανομένου υπ' όψιν του ονόματος. Χωρίς πρωτότυπα έργα, από τους λίγους με prints. Και μιας και αρχίσαμε παλιούς, βόλτα προς Serpieri...Κρατάει ένα μηχανικό μολύβι μόνο, με το οποίο υπογράφει τα πάντα και ζωγραφίζει μόνο δωρεάν και μόνο στα βιβλία μιας καινούριας πεντάτομης έκδοσης της Druuna, που έχει στο τραπέζι και στο Little Big Horn, το οποίο επίσης έχει στο τραπέζι. Παίρνω ένα τελευταίο, ευτυχώς, τομάκι στα Αγγλικά, μπαίνω στη σειρά και παίρνω υπογραφούλες στις πολυκαιρισμένες μου Βαβέλ-Ντρούνες, που πυροδότησαν κουβεντούλα, μέσω διερμηνέως. @Valtasar prints και αφίσσες δεν υπήρχαν, μόνο πρωτότυπα σε απαγορευτικές τιμές αλλά το άλλο που ζήτησες έγινε. Περασιά ξανά από Adams..( @konni φωτιές μου άναψες, μ' αυτόν)...Τζίφος το σχέδιο οπότε γυρνάω στον Marini.... @Retroplaymo όπως τα είπε ο @Θρηνωδός πιο πάνω: βάση το κατοστάρικο και ανεβαίνουμε.Ενδιαφέρον έδειξε για τα Τζίπσυ τα οποία φωτογράφησε.. . Ο Wolverine, μάλλον δώρο σε συνάδελφο, γιτί τον είδα σε άλλο τραπέζι. Η βόλτα τελειώνει με Mirka Andolfo γιατί άρχισα να ξεπατώνομαι στο κουβάλημα. ......και μετά από λίγο ακόμα γενικό καυλάντισμα πήρα το δρόμο για το καραβάκι..... Αυτά απ' την πρώτη μέρα, επανέρχομαι σύντομα με τη δεύτερη.......

Ο σημαντικότερος διάδοχος του Καρλ Μπαρκς και δημιουργός των πιο εμβληματικών από τη δεκαετία του ’80 ιστοριών της περίφημης οικογένειας Ντακ τα τελευταία χρόνια διασχίζει πολύ συχνά τον Ατλαντικό για να συναντήσει τους θαυμαστές του και να απαντήσει στις απορίες τους για την παπιοπαρέα της Disney αλλά και την ιστορία των κόμικ του Μπαρκς, την οποία, όπως ο ίδιος διαπιστώνει, «πολλοί δεν ξέρουν». Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αγαπητός, όπως αποδείχτηκε από τους χιλιάδες φαν που πέρασαν το κατώφλι του Comic Con 5 το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη για να αποκτήσουν την πολυπόθητη υπογραφή του αλλά και να ακούσουν έναν από τους διασημότερους σχεδιαστές στον κόσμο να μιλάει για τη μακρόχρονη πορεία του στον μαγικό κόσμο των κόμικ. Από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και τώρα γενιές και γενιές μεγαλώνουν με τις ιστορίες του Ντόναλντ και του Σκρουτζ. Ξέρει σήμερα ο κόσμος ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και ποιος είστε εσείς, κ. Ρόσα; Πολλοί με μπερδεύουν με τον Μπαρκς. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν ξέρουν ποιος είναι ο δημιουργός των παπιών, ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και η ιστορία των κόμικ του. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα σόου της τηλεόρασης και κάτι που ανήκει στην Disney. Λέμε «Disney κόμικ» αλλά η Disney δεν έχει καμία ανάμειξη. Τα βιβλία κόμικ βασίζονται στις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς και είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε ντισνεϊκό. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Οι χαρακτήρες, οι ιστορίες, οι λεπτομέρειες της οικογένειας Ντακ ήταν όλα έργο δικό του και των καλλιτεχνών οι οποίοι ύστερα από αυτόν συνεργάστηκαν με ανεξάρτητους εκδότες. Κάποιοι υποστηρίζουν πως είστε ο μόνος δημιουργός που συνέχισε το έργο του Μπαρκς με την ίδια έμπνευση και αυτός που το διέσωσε στην αιωνιότητα. Δεν νομίζω ότι με χρειαζόταν για να διασωθεί η μνήμη του. Οι ιστορίες του παραμένουν τα πιο δημοφιλή κόμικ σε όλο τον πλανήτη παρόλο που οι πωλήσεις των βιβλίων είναι σε πτώση τόσο στην Ευρώπη σήμερα όσο και στην Αμερική ήδη από το ’70. Πάντα χαίρομαι πολύ όταν κάποιοι μου λένε ότι δίπλα στις δικές του ιστορίες έχουν και τις δικές μου. Νομίζω ότι ο κόσμος θαυμάζει τις ιστορίες μου γιατί αντιλαμβάνεται πως πρώτα από όλα είμαι θαυμαστής των ιστοριών του Μπαρκς. Δεν ήμουν ποτέ εξπέρ επαγγελματίας, είμαι ένας φαν όπως ο καθένας. Σταμάτησα να δουλεύω πριν από δώδεκα χρόνια. Παραιτήθηκα γιατί δεν μου άρεσε όλο το σύστημα, αλλά δεν κουράστηκα ποτέ να ταξιδεύω και να συναντώ φαν σαν εμένα ανά τον κόσμο. Ο Ντον Ρόσα υπογράφει για το Documento Θυμάστε πότε σχεδιάσατε κόμικ για πρώτη φορά; Νομίζω πως άρχισα να σχεδιάζω από τη μέρα που γεννήθηκα. Θα σας πω την ιστορία μου συνοπτικά. Από μικρός ήξερα ότι θα σπουδάσω πολιτικός μηχανικός και θα αναλάβω την κατασκευαστική εταιρεία την οποία ίδρυσε ο παππούς μου, όπως και έγινε. Ωστόσο μεγάλωνα περιτριγυρισμένος από κόμικ λόγω της αδερφής μου. Η κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου είχε πολλά βιβλία κόμικ, τα οποία μάζευε από τη δεκαετία του ’40. Έτσι λοιπόν γεννήθηκα και μεγάλωσα ανάμεσα σε κόμικ. Είμαι φαν και συλλέκτης από τα γεννοφάσκια μου. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι εραστής των κόμικ από πάντα και συλλέκτης από δώδεκα χρόνων. Άρχισα να συλλέγω μόνος μου κόμικ το 1961. Τότε κανείς δεν ήξερε τον Καρλ Μπαρκς, δεν υπήρχε το όνομά του στα βιβλία. Τη δεκαετία του ’70 αρχίσαμε να μιλάμε γι’ αυτόν μεταξύ μας κάποιοι συλλέκτες. Το όνομά του ήταν άγνωστο, όμως είχαμε ανακαλύψει ότι αυτός ήταν ο δημιουργός των ιστοριών των παπιών και όχι ο Ντίσνεϊ. Ο Ντίσνεϊ όμως δεν ήθελε αυτό να γίνει γνωστό και γι’ αυτό δεν υπήρχε το όνομα του Μπαρκς στα βιβλία. Το ’87 τρεις φίλοι μου, συλλέκτες και φαν σαν εμένα, πήραν την άδεια της Disney για εκδόσεις βιβλίων κόμικ στη Βόρεια Αμερική, άρχισαν να συστήνουν τον Καρλ Μπαρκς στους Αμερικανούς και να δημοσιεύουν τα ονόματα συγγραφέων και σχεδιαστών. Όταν το είδα τηλεφώνησα αμέσως στον ένα από αυτούς, τον εκδότη της Gladstone Publishing στην Αριζόνα –είναι γνωστή αυτή η ιστορία αλλά και αληθινή– και του είπα: «Είναι στο πεπρωμένο μου να γράψω και να σχεδιάσω μία και μόνο περιπέτεια του Θείου Σκρουτζ». Συμφώνησε και έκανα το «The son of the sun» (Ο γιος του ήλιου). Χαρακτηρίστηκε τότε από τους κριτικούς ως η καλύτερη ιστορία κόμικ της χρονιάς. Ήταν η πρώτη μου ιστορία για τον Σκρουτζ. Ήξερα ότι δεν θα έβγαζα ποτέ από τα κόμικ όσα χρήματα έβγαζα από την οικογενειακή επιχείρηση αλλά δεν μ’ ένοιαζε. Άφησα την 85άχρονη κατασκευαστική εταιρεία του παππού μου και άρχισα να γράφω και να σχεδιάζω κόμικ αποκλειστικά. Δεν θα το έκανα αν δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω για τις δημιουργίες του Μπαρκς. Θα παρέμενα ένας συλλέκτης κόμικ που θα σχεδίαζε αυστηρά ως χόμπι, όπως έκανα μέχρι τότε. Ο Ντον Ρόσα στο The Comic Con 5 στη Θεσσαλονίκη Πολύ σύντομα σταματήσατε να δουλεύετε σε αμερικανικές εκδόσεις. Γιατί; Από τις αρχές του ’90 στην Αμερική όλα τα κόμικ ήταν ίδια, αφιερωμένα όλα στον βωμό του εύκολου κέρδους. Άρχισα να δουλεύω για την Egmont Publishing, τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία, η οποία δεν θεωρούσε ότι όλα πρέπει να είναι ίδια προκειμένου να πουλήσουν. Γι’ αυτό τον λόγο το «Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ ΜακΝτάκ» εκδόθηκε πρώτα στην Ευρώπη; Είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Περίπου το 1992 αποφάσισαν στην Disney να δημιουργήσουν ειδικές εκδόσεις για τους συλλέκτες – άλλωστε δεν υπήρχαν άλλοι αναγνώστες στις ΗΠΑ. Ο στόχος ήταν μια μικρή σειρά για τη ζωή του Σκρουτζ ΜακΝτάκ και πρότειναν σε έναν φίλο μου εκδότη να το αναλάβει. Εκείνος με κάλεσε –παρόλο που ήξερε ότι δεν θα δούλευα για την Disney– επειδή γνώριζα καλά αυτό τον χαρακτήρα. Αρνήθηκα φυσικά, αλλά του ζήτησα να το προτείνω στην Egmont. Αν το δεχόταν, αυτός θα έπαιρνε έτοιμη την ιστορία χωρίς να ξοδευτεί. Διότι ούτε οι δημιουργοί πληρώνονται για δεύτερη χρήση μιας ιστορίας τους ούτε οι εκδότες της, σύμφωνα με το συμβόλαιο που έχουν με την Disney. Ότι παράγουν είναι δική της πνευματική ιδιοκτησία. Μόνο η Disney κερδίζει από αυτό. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Ο εκδότης μου στην Κοπεγχάγη δέχτηκε και έγινε. Ο λόγος που ανέλαβαν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι –και, όπως ευχόμουν, μου πρότειναν να φτιάξω εγώ τη σειρά– ήταν για να αποτρέψουμε την Disney να αναμειχθεί σε αυτή την ιστορία. Θα το έκαναν λάθος. Δεν ήξεραν τίποτε για τον χαρακτήρα του Σκρουτζ, δεν ήξεραν τους χαρακτήρες του Μπαρκς. Και για μένα ο κύριος λόγος της δημιουργίας του βιβλίου ήταν να βάλω σε μια μεγάλη ιστορία κάθε γεγονός στο οποίο είχε αναφερθεί σχετικά με τον Σκρουτζ ΜακΝτάκ ο Καρλ Μπαρκς, ώστε να μην υπάρχει καμιά σύγχυση για την πραγματική ζωή του χαρακτήρα. Σας είπα, πρώτα από όλα είμαι φαν των ιστοριών του Μπαρκς. Στην ιστορία σας «Γράμμα από το σπίτι» ο Σκρουτζ μεταβάλλεται σε πολύ «ανθρώπινο» παπί. Τελικά ο χρόνος δεν άφησε αλώβητο ούτε τον Σκρουτζ, έτσι δεν είναι; Όλοι είναι άνθρωποι, δεν είναι παπιά. Εγώ τα βλέπω ως ανθρώπους πάντα. Το ίδιο και ο Μπαρκς, ο οποίος έχει δείξει τα συναισθήματα του Σκρουτζ. Ακόμη και όταν τα έκρυβε λόγω του χαρακτήρα του. Είναι λίγο ντροπαλός. Όπως είμαι κι εγώ. Κρύβεται συμπάθεια στα συναισθήματά του. Την εκφράζει κάποιες φορές. Και αυτό τον κάνει ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Ο χρόνος τον επηρεάζει, τα πράγματα όμως που είναι σημαντικά γι’ αυτόν δεν αλλάζουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Βλέπετε τον εαυτό σας στον Σκρουτζ; Μοιάζουμε. Όταν ήμουν παιδί οι γονείς μου δεν ήξεραν τι να κάνουν μ’ εμένα. Περνούσα τον περισσότερο καιρό μόνος μου σχεδιάζοντας. Είχα άραγε δυστυχισμένη παιδική ηλικία; Δεν ξέρω. Δεν έχω αναρωτηθεί. Αλλά ήθελα να απομονώνομαι και μου άρεσε αυτό. Αποκομμένος από τον κόσμο, από τη διασκέδαση και από την οικογένεια είναι και ο Σκρουτζ. Και νομίζω ότι του αρέσει η ζωή του. Στις ΗΠΑ σας αναγνωρίζουν στον δρόμο, κ. Ρόσα; Όχι, κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι. Μερικοί νομίζουν ότι κάνω τη φωνή του Ντόναλντ Ντακ σε κάποιο από τα «Duck tales» ή κάτι ανάλογο. Οι Αμερικανοί σταμάτησαν να διαβάζουν βιβλία κόμικ τη δεκαετία του ’70. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς, αγνοούν εντελώς τις ιστορίες του και πιστεύουν ότι τα βιβλία κόμικ προέκυψαν από τα «Duck tales». Οι Αμερικανοί δεν ασχολούνται με την Ιστορία, μόνο με το τώρα. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, ασχολούνται με την Ιστορία. Όμως προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ να μιλάω για τον Καρλ Μπαρκς και το κάνω και στην Αμερική. Με ενδιαφέρει πολύ να είναι ξεκάθαρο στον κόσμο ποιος είναι. Όλα ξεκίνησαν από τον Μπαρκς. Αυτός είναι που αξίζει πρώτος απ’ όλους τους επαίνους. * Φωτογραφίες: Δέσποινα Βαξεβάνη Και το σχετικό link...

θα ήθελα δημοσίως να ευχαριστήσω τον τρανό παπιολόγο και φίλο, PhantomDuck, για το υπέροχο και μοναδικό commmission που μπόρεσε να πάρει για μένα,από τον τρομερό και σπουδαίο δημιουργό J.O.Barr στο περσυνό Athenscon 2018,πραγματικά τα σπάει:

Γενικά μου άρεσε το φινάλε, δε μου άρεσε πως εκβιάστηκε (γιατί η πλοκή ήταν εκβιαστική) το να φτάσουμε εδώ, περιμένω τα βιβλία να μπούνε τα πράματα στη θέση τους και να μου φανεί η κατάληξη λογική. Το φινάλε όμως άφησε χώρο για πάαααααααααααρα πολλά sequel: Θέλετε κι άλλα; Το μόνο φάλτσο ήταν η αποτυχημένη προσπάθεια συγκίνησης στο τέλος. Δηλαδή για όνομα! Θες απλό και συγκινητικό φινάλε; Μάθε από τους κλασσικούς:

Παρίσι 1843. Με την εμφάνιση ενός μυστήριου ξένου, γνωστού σαν κόμη Skarbek, ένα σκάνδαλο ξεσκεπάζεται στην ήρεμη κατά τ΄άλλα γαλλική πρωτεύουσα. Ένα σκάνδαλο που αφορά τον επιφανή έμπορο τέχνης Daniel Northbrook, που καυχιέται ότι έχει την αποκλειστικότητα των έργων του διάσημου ζωγράφου Louis Paulus που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς 10 χρόνια νωρίτερα. Ο κόμης πηγαίνει τον Northbrook στο δικαστήριο κι εκεί αποκαλύπτεται η αλήθεια για το τι συνέβη στον άτυχο ζωγράφο. Όχι όμως όλη η αλήθεια. Το "La Vengeance du Comte Skarbek" είναι μια περιπέτεια εκδίκησης γραμμένη απ΄τον Yves Sente και σχεδιασμένη απ΄τον Grzegorz Rosinski. Ο Sente μέσω των προσφιλών του flashbacks παρουσιάζει τη ζωή του πρωταγωνιστή, την καταγωγή του, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τη στρατιωτική του εκπαίδευση, την αγάπη του για την τέχνη της ζωγραφικής, το πως γνωρίστηκε με τον Northbrook και την ερωμένη του Magdalena, τι έγινε τη μέρα της εξαφάνισής του και τι ακολούθησε μετά. Μια ιστορία που ξεκινάει απ΄την Πολωνία και φτάνει μέχρι τα νησιά της Καραϊβικής. Mια ιστορία με έρωτες, προδοσία, βία και πολλές ανατροπές(θυμίζει έργα του master στο είδος Van Hamme). Μια ιστορία με απροσδόκητο και δραματικό φινάλε Καλοδουλεμένο σενάριο απ΄τον Sente που με εκπλήσσει θετικά τώρα τελευταία. Αν εξαιρέσουμε κάποιες αχρείαστες κατά τη γνώμη μου ιστορικές πληροφορίες, που περισσότερο κούραζαν παρά πρόσφεραν κάτι στην υπόθεση, θα έλεγα ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος Το σχέδιο του Rosinski όμορφο αν και ιδιαίτερο. Χρησιμοποιεί την τεχνική χρωματισμού που βλέπουμε στα Thorgal απ΄το τεύχος 29 και μετά, ή στο Western όσοι το έχετε διαβάσει, αυτό που κάνει τις εικόνες να φαίνονται σαν ελαιογραφίες, σαν πίνακες ζωγραφικής. Έχει κυκλοφορήσει σε 2 τόμους των 54 σελίδων και το έβγαλε πρόσφατα η Europe Comics στ΄αγγλικά. Το συστήνω Βαθμολογία Laz: 8/10

Σημερινο σκηνικο. Επεστρεφα σπιτι και βρισκομουν σε αυτοκινητο.Καποια στιγμη αρχισα να νιωθω κατι σαν να "περπαταει" αριστερα στον ωμο μου μεσα απο το ρουχο. Μαζεψα καλυτερα τα μαλλια μου, πειραξα το ρουχο 3-4 φορες απο πανω αλλα τιποτα Συνεχιζε. Βαζω το χερι μεσα και πιανω ενα εντομο. Βγαζω μια τσιριδα (μικρη) ,λαχταρησα και τον οδηγο (ενταξει δεν λοξοδρομησαμε) και βγαζω το πουκαμισο σε χρονο dt και αρχιζω να το τιναζω (το γραφω τωρα και γελαω). Ευτυχως φορουσα ενα τιραντε μπλουζακι απο μεσα αλλιως,εκτος των αλλων θα εκανα και αποκαλυπτηρια στον ανθρωπο. Ο ενοχος ηταν μια μικρη μελισσα. Ηταν η πρωτη φορα που ηρθα σε τετοια κοντινη επαφη με εντομο και δεν με τσιμπησε.

Τεύχος νο 2 συμπαθητική ιστορία. Τεύχος νο 3 revolution. Πολύ διαφορετικό στυλ. Ωμή βία, λιγότερο ανάλαφρη ιστορία. Ο πόλεμος, η βια, τα ναρκωτικά κυριαρχούν. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά σε όλες τις σελίδες. Α και για να μην το ξεχάσω , αξίζει να το αγοράσετε.

Τι είναι το freebie ρε παιδιά? Αν εννοείτε δωράκι, μου έδωσαν αυτό: Υ.Γ Ζητώ συγνώμη, για τυχόν λάθη ή καθυστερήσεις, αλλά γράφω από τάμπλετ που δεν κατέχω... Σύντομα Day 2......

τώρα γιατί βάζω σπόιλερ αφού φαντάζομαι πως το έχουν δει όλοι το επεισόδιο ή έχουν μάθει από αλλού τι συνέβη... ω γουελ. ποτέ δεν ξέρεις στην τελική ακόμα δεν έχω δει τις 2 τελευταίες ταινίες του MCU... οπότε σε σπόιλερ

Αγαπητέ @PhantomDuck το Topolino είναι ένα πολύ μικρό ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις! Δεν έχω μεγάλη συλλογή με Ντίσνευ κόμικς ,ουσιαστικά αυτά που είχα μικρός και βέβαια τα ΚΟΜΙΞ! Έχω και μερικά Topolino που μου είχε φέρει η αδελφή μου όταν σπούδαζε στην Ιταλία την δεκαετία του '90! Το συγκεκριμένο τεύχος ήξερα ότι θα σου αρέσει γι' αυτό και προτίμησα αυτό από κάποιο άλλο!

Χρόνια πολλά σε όλους τους συν-εορτάζοντες!

Εδώ ο Omar από το Near Mint Condition λέει ότι τον πέτυχε στον δρόμο και ο Ρόσα του είπε ότι είναι ο δεύτερος που τον αναγνωρίζει!

Με τις δουλειές παρέλειψα να ανεβάσω τα καλούδια που οικονόμησα από το περασμένο ComicDom. Βέβαια, μετά από τα απίστευτα σκίτσα που ανεβάσατε όσοι πήγατε στο The Con, νιώθω ντροπή να ανεβάσω τα ταπεινά δικά μου, αλλά θα σφίξω τα δόντια και θα το κάνω. Από σκίτσα και αφίσες πήρα τα εξής: Ο αγαπημένος μου Φάντομ Ντακ από τον Stefano Zanchi Ο Batman από τον Γιάννη Ρουμπούλια Ο Popeye (που είχε την τιμητική του στο ComicDom) από τον Νικόλα Στεφαδούρο Ο λατρεμένος μου Αστυνόμος Σαΐνης, πάλι από τον Νικόλα Στεφαδούρο Προσωπική αφιέρωση από τον Τάσο Μαραγκό Σκίτσο από τον εξαίρετο δημιουργό και καλό φίλο Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη (που έχει σήμερα την γιορτή του) Σκίτσο από τον Γιάννη Ρουμπούλια Σκίτσο κι αφιέρωση (πάλι) από τον Τάσο Μαραγκό Και για το τέλος ένα "πονηρό" σκίτσο από την Γεωργία Ζάχαρη

να'σαι καλά φίλε,όπως λέει και ο guskoin το αξίζεις!

Το φεστιβάλ έχει 1000 εισητηρια για το κοινό αριθμημένα, ούτε ένα παραπάνω. Λογικό να μην έχει ορδές όπως τα αλλά φεστιβάλ

ΟΚ, το τελευταίο επεισόδιο ένωσε τις τελευταίες τελείες και φάνηκε η τελική ζωγραφιά η οποία είναι θέμα γούστου αν αρέσει. Προσωπικά ελπίζω όταν βγουν τα βιβλία να διαπιστώσουμε ότι το πραγματικό τέλος της ιστορίας δεν έχει καμιά σχέση με αυτά τα τυχαία περιστατικά, τα άσχετα με τον χαρακτήρα των χαρακτήρων, που διάλεξαν αυθαίρετα και τα ονόμασαν "τελευταία season".

Aπό τα 4 νέα GN της " Μικρός Ηρως " νομίζω (.....χωρίς να έχω διαβάσει τα άλλα 3 !!! ) οτι αυτό που θα κάνει την μεγαλύτερη αίσθηση θα είναι το Μιστερ Νο . Από που προκύπτει η σιγουριά μου ? Προσωπικά (και αφού το διάβασα δύο φορές απανωτά χθες βράδυ) θεωρώ οτι είχε πολλά χρόνια να κυκλοφορήσει μια τέτοια ιστορία . Η σειρά "Μister No : Revolution" των Michele Masiero (σενάριο) και Μatteo Cremona (σχέδιο) φέρνει τον ήρωα σε μια εντελώς νέα ,γεμάτη φρεσκάδα και ιδέες ,εποχή . Ο Μasiero έχοντας ασχοληθεί με το Μιστερ Νο από το 1994 ,γράφοντας ιστορίες του και αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την σύνταξη ,είναι φανερό οτι θέλει να ανεβάσει level τον ήρωα του . Θέλει να τα αλλάξει όλα ,να τα εκσυγχρονίσει ,να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού του σήμερα. Ολα εκτός από ένα : τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του ήρωα .Εξ αιτίας του οποίου (χαρακτήρα ) αγαπήθηκε τόσο πολύ . Ετσι αποφασίζει να προχωρήσει, με την σημαντική βοήθεια του Cremona, στη δημιουργία μιας "υποσειράς" με κεντρική ιδέα πως θα ήταν ο Μιστερ Νο αν είχε γεννηθεί 25 χρόνια αργότερα σε σχέση με τη "βιογραφία " του από τους αρχικούς δημιουργούς . Στον πρώτο τόμο της σειράς συναντάμε τον νεαρό Τζέρι Ντρέικ νεοσύλλεκτο στον πόλεμο του Βιετνάμ .Παράλληλα εξελίσσεται μέσω flash back μια δεύτερη ιστορία (αριστοτεχνικά δεμένη με την κεντρική) για τη ζωή του ως πολίτη στη Νέα Υορκη των μέσων της ταραγμένης και ιστορικής δεκαετίας του 60. Το σενάριο που στείνει ο Masiero γεμάτο ένταση ,ωμό ,βίαιο και ταυτόχρονα λυρικό είναι μια ωδή στον αντιήρωα Μιστερ Νο . Ταυτόχρονα είναι μια ψύχραιμη ματιά στο κλίμα και στα γεγονότα που λάμβαναν χώρα στην Αμερικάνικη νεολαία των 60's.Aπό τη μία ένας μάταιος αιματηρός πόλεμος ,από την άλλη η γενιά των Μπητνικς ,της πολιτικής διαμαρτυρίας και των ναρκωτικών ....και στη μέση ο ήρωάς μας . Το εξαιρετικό σενάριο, έρχεται να το υποστηρίξει και να το απογειώσει με το σχέδιο και τα χρώματα του, ο Cremona !Kαταπληκτική δουλειά ,ειδικά σε κάποια καρέ στις ζούγκλες του Βιετνάμ ή των τοπίων της Νεας Υόρκης . Το στήσιμο έχω την αίσθηση (χωρίς να είμαι γνώστης ) οτι ξεφεύγει από το κλασικό φουμέτι και είναι πιο κοντά στο Αμερικάνικο κομικ. Η έκδοση στα γνωστά πλέον standards της "Μικρός Ηρως" (καλό χαρτί ,εκτύπωση και συνοδευτικό υλικό για τους δημιουργούς και την υποσειρά). Προσωπικά σαν αναγνώστης θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια σ όποιον επέλεξε τη συγκεκριμένη συγκλονιστική ιστορία . Και μια ευχή -παράκληση να δημοσιευθεί σε κάποιον επόμενο τόμο και το δεύτερο μέρος του Revolution το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία με τίτλο California . Κλείνοντας να πω για τους φαν του Μιστερ Νο οτι είναι ένα τεύχος must have. Και για όλους τους άλλους, ένα εξαιρετικό κόμικ που θα άξιζε πραγματικά να διαβάσουν .

Το west of westeros είπαμε ότι θα λέγεται westereros. Στο φόρουμ asoiaf έχει ολόκληρο θρέντ για τα πιθανά ονόματα του west of westeros. Επίσης στοιχήματα πέφτουν για το αν υπάρχει και τρίτη ήπειρος ή το westereros είναι το eastessos.

Χρόνια πολλά και καλά στις Ελενίτσες και του Κωστάκηδες όλου του ντουνιά . Special ευχές στους δικούς μας εορτάζοντες . Να σας χαιρόμαστε όλους παιδιά και να στε πάντα καλά !!!!

Χρόνια πολλά και από εμένα για την ονομαστική τους εορτή στους κάτωθι.. @Kabuki @conb @GreekComicFan @archon @kostas1969 @Γάντζος @kwtsos Καθώς και στους υπόλοιπους που φέρουν τα ονόματα Κωνσταντίνος και Ελένη και τα χα'ι'δευτικά τους!!!

Χρόνια πολλά σε όσους λέγονται Κωνσταντίνος ή Ελένη (όχι τους Κατακουζινό και Βλαχάκη) και τα λοιπά παράγωγα των παραπάνω ονομάτων.

Κωνσταντίνου και Ελένης σήμερα, ουκ ολίγοι οι εορτάζοντες! Χρόνια Πολλά λοιπόν σε: @GreekComicFan @Γάντζος @kwtsos @conb @archon @kostas1969 και σε όποιον άλλον/η τυχαίνει να ξεχνάω και να εορτάζει σήμερα! Πολύχρονοι κύριοι, να χαίρεστε το ονοματάκι σας! ================================================================ Χρόνια πολλά επισης σε όσους/ες γιόρταζαν ή είχαν γενέθλια, τις προηγούμενες μέρες!

Μετριο επεισοδιο, κλασικα ειχε πολλες τρυπες αλλα οταν εχουν μεσολαβησει τοσες βλακειες και σου μενει ενα επεισοδιο να τελειωσεις την σειρα δεν μπορεις να κανεις κατι καλυτερο. Υπομονη αδερφια, καποια στιγμη θα μαθουμε το κανονικο τελος απο τα βιβλια

Και συνεχίζω:

Και να μην έχει σταλεί, απλά κάνε τις αγορές σου, και στο τέλος όταν ζητάει κουπόνι βάλε απλά GR10 , πιάνει για όλους.

BREAKING! Έχουμε τα εξής reprints: - Αnnihilation OMNIBUS ( December 2019 ) - Daredevil by Brian M. Bendis & Μaleev OMNIBUS Vol. 1 & 2 ( January 2020 ) Και... ένα νέο Omni που πολλοί μάλλον περίμεναν: - HULK by PETER DAVID Vol. 1 ( Janurary 2020 ) Η πηγή, που κατά τη γνώμη μου είναι 90% αξιόπιστη δεδομένου ότι και άλλες φορές έχει πέσει "μέσα". ( εδώ πέρα μάλιστα, του τα είπε η ίδια η Μarvel ) :

Ευχαριστωώ! χρόνια πολλά στους συνεορτάζοντες kwtsos, Greekcomicfan, ConB, Mandrake, ΚΟΜΙΞ, Γάντζος, archon, lenacomics, crc, costakis28, dinos182, kostis7, bouzikak, kostas1969, Aoua και σε όποιους μπορει να μου διαφευγουν αυτη τη στιγμη!

Χρόνια πολλά με υγεία και όλα τα καλούδια του κόσμου στους @Mandrake @GreekComicFan @Kabuki @Γάντζος και λοιπούς Κωνσταντίνους, Κωνσταντίνες, Ελενίτσες που έχουν σήμερις την τιμητική τους. Να σας χαιρόμαστε παιδιά!!

Από τα λεγόμενα του Γιάννη και από τις φωτογραφίες, συμπεραίνω ότι μάλλον πρόκειται για Festival μόνο για "γερά" πορτοφόλια! Πήγα κι εγώ να ζητήσω οικονομικό σχεδιάκι που πας ρε Καραμήτρο!!!!!!!!

Μιας και η σειρά τελείωσε, μια ανασκόπηση του ποιοι τίναξαν τα πέταλα! Now that #GameofThrones is officially over we decided to take a look back at all the characters that died throughout the series!

Η φωτογραφία στον Ντον Ρόσα όλα τα λεφτά! Νομίζω την επόμενη φορά που θα έρθει στην Ελλάδα πρέπει να βάλει πινακίδα :αν δεν θέλετε να περιμένετε στην ουρά ελάτε νωρίς ή ελάτε να με δείτε στη Λίμνη Κόμο!

Από τις φωτογραφίες διακρίνω πολλή ησυχία. Δεν έχει κόσμο?

Μπορεί να είχα έντονες ενστάσεις στα επεισόδια 3-5, όμως το φινάλε μου άρεσε. Ωραίο επεισόδιο γενικά, έκλεισε όμορφα τα σημαντικά plotlines και εν ολίγοις ήταν ένα ικανοποιητικό κλείσιμο. Εάν είχαν κάνει καλύτερη δουλειά στην πορεία προς αυτό το τέλος, θα ήταν μπόμπα, όμως ακόμα και έτσι μου άρεσε.

Το θεωρώ πλέον σίγουρο. Το "Βιετνάμ" απλά δεν παίζεται. Δεν βρίσκω λόγο να μην το συνεχίσει. Στην Ιταλία η ιστορία ολοκληρώθηκε πριν 10 μέρες στην Ιταλία με το 6ο τεύχος (που αντιστοιχεί στον 3ο τόμο που θα βγει τον Ιούνιο). 6 τεύχη = 3 τόμοι. Και αφηγείται όλη την ιστορία του Mr No. Είναι απλά must για αναγνώστες του ήρωα και μη. Μα είναι πιο φτηνά. Είναι 148 σελίδες και μόνο €7,70. Ενώ οι 132 έγχρωμες κοστίζουν €7,90. Άρα όλα οκ.

http://www.terzopoulosbooks.com/

Περισσοτερο πιθανο το ειχα να καθισει ο δρακος στο θρονο, παρα αυτος που καθισε.

Ολοκλήρωσα αυτές τις μέρες την ανάγνωση και των 12 τόμων της έκδοσης που είχα πάρει στο Χριστουγεννιάτικο παζάρι. Είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια και έτσι είπα να της δώσω μία ευκαιρία (ήταν και η τιμή εξευτελιστική). Συμπέρασμα; Αυτός ο ήρωας δεν είναι για μένα. 24 τεύχη μπορώ να πω ότι βαρέθηκα τη ζωή μου. Από ένα σημείο και μετά σε κάθε (μα κάθε) ιστορία το ίδιο μοτίβο, η ίδια πλοκή, η ίδια κατάληξη. Ο Μίστερ ΝΟ πάει στου διαβόλου την κωλότρυπα, εκεί γίνεται κάποιο έγκλημα το οποίο και πάνε να του το φορτώσουν ή (εναλλακτικά) θα μπλεχτεί σε κάποια ιστορία που δεν έχει κανένα λόγο να μπλεχτεί. Θα κινδυνέψει η ζωή του, θα βρεθεί σε αδιέξοδο και στο τέλος αφού σκοτώσει τη μισή λατινική Αμερική και (σχεδόν πάντα) σκοτωθεί και ο εκεί σύμμαχός του, θα δραπετεύσει λέγοντας για 1000στη φορά Μα τον Ιούδα. Κάπου μέσα θα χωθεί και ένα γκομενάκι. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Το σχέδιο εξίσου βαρετό, το στυλ περασμένο, άστα να πάνε. Παρόλα αυτά η έκδοση επειδή δεν είχε μόνο τον MISTER BORE αλλά είχε και τον Ντύλαν Ντογκ και τον Τεξ εν τέλει δε μετάνοιωσα που τα πήρα. Χωρίς να πρόκειται για μεγάλες ή επικές ιστορίες, είδα και στους 2 ήρωες, ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις, σχεδιαστικές ανησυχίες, όμορφα αποτελέσματα. Αλλά το κόλημα με τον Μίστερ ΝΟ δεν μπόρεσα να το καταλάβω (φαντάζομαι ότι πολλά δικά μου κολήματα δεν τα καταλαβαίνουν άλλοι :) )

Δεν είχα διαβάσει Mister No, μετά από προτροπή του Γιώργου(Valtasar) πήρα το 3ο(Βιετναμ), μπορώ να πώ ότι εντυπωσιάστηκα , πολύ ωραίο σχέδιο, ωραία ιστορία, must buy thanx George

Τσεκάρετε τα mail σας. Σας ήρθε λογικά κουπόνι έκπτωσης 10% Η προσφορά ισχύει για την Ελλάδα μέχρι 2 Ιουνίου. Και καλό θα ήταν να μην αργήσετε πολύ να κάνετε αγορές όσοι το σκέφτεστε. Θυμάμαι την προηγούμενη φορά που άφησα να τις κάνω τελευταία στιγμή, οι τιμές ανέβηκαν. Όχι ότι είναι κανόνας αλλά μπορεί να συμβεί και τώρα. Εγώ καλού κακού τσίμπησα αυτά που ήθελα

Μεγάλη γιορτη σήμερα και πολλοί οι αγαπημένοι που γιορτάζουν!! Να σας χαιρόμαστε όλους!! Σπεσιαλ ευχές στην αγαπημένη μου @Kabuki καθώς και στους @kwtsos και @conb και @GreekComicFan ! Χρόνια πολλά και σε όλα τα παιδια !!!

@ikarukani ΤΙ;;; ΠΟΙΟΣ;;; δικο μου;;;; πολύ φιλος μου! χαχαχαχ θελωθελωθελω! Πόσο τυχερός που πήγες!! Ακόμη και αν δεν καταφερες να παρεις οσα ηθελες βρέθηκες τουλάχιστον αναμεσά τους και μιλησες μαζι τους!!

Έλα ντε, σ εμάς εδώ δεν μπορείς να περάσεις κι εκεί παίζεις μπάλα.

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη σεζόν οι δημιουργοί έδωσαν βάρος στο οπτικό μέρος, είχαν κάποιες εντυπωσιακές εικόνες στο μυαλό τους και έχτισαν την ιστορία τους γύρω από αυτές (η Άρια και το άλογο, τα δρακόφτερα της Ντάνι , οι Ντοθράκι που χάνονται κλπ). Αυτό ήταν σε βάρος της ιστορίας αλλά τελικά στο τελευταίο επεισόδιο κάπως αποκαταστάθηκαν τα πράγματα. Νομίζω ότι μπορεί να μην ενθουσιάστηκε κανένας αλλά και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί σφόδρα. Ήταν μια κατάληξη αρκούντως ικανοποιητική...

Θα συμφωνήσω με τα παιδιά πιο πάνω, δεν έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω για τα όσα έχουν γίνει στο φινάλε. Αυτό που θα ήθελα να πώ είναι πως αισθάνομαι συγκινημένος και λίγο λυπημένος που η σειρά έφτασε στο τέλος της (εντάξει, κάποτε θα γινόταν και αυτό). Μια σειρά που από το πρώτο επεισόδιο, μας έδινε συνεχώς απίστευτα συναισθήματα, ανατροπές και επικές στιγμές. Οι συζητήσεις, οι θεωρίες, τα σενάρια και η αγωνία για την εξέλιξη της σειράς θα μου λείψουν πολύ. Από την άλλη σίγουρα αισθάνομαι πολύ τυχερός που ήμουν θεατής της. Ένα μεγάλο ευχαριστώ απο καρδιάς σε όλους τους συντελεστές, από τον Μάρτιν μέχρι και τον τελευταίο κομπάρσο.

Τελειωσε και αυτη η πραγματικα σπουδαια τηλεοπτικη σειρα που μας χαρισε πολλες ωρες καλη ψυχαγωγιας και ας μην μας αρεσε (σε μενα τουλαχιστον) τοσο πολυ στις τελευταιες 2-3 σεζον. Παντως για φιναλε κατα την αποψη μου καλουτσικα το πηγαν. Και ειχε το γλυκοπικρο. Απλα ελπιζω αυτα τα οποια ειδαμε βιαστικα τελικα (μακαρι να μην ειχαν κουτσουρεψει τις σεζον, νομιζω θα εβγαινε καλυτερο αποτελεσμα) ο Μαρτιν να τα απλωσει σε μερικες εκατονταδες σελιδες και να τα εξηγησει πολυ πολυ καλυτερα. Βεβαια θελουμε καμια 10 χρονια στη καλυτερη μεχρι να τελειωσουν τα βιβλια αλλα δεν πειραζει. Οποτε βγουνε. Τωρα για το επεισοδιο μερικες σκορπιες σκεψεις στο σποιλερ

Από το τεύχος 318 του 9, ένα στριπ από τη σειρά Υψηλές Πιέσεις του Γιώργου Καραχρήστου

Έχει ένα λάθος στον τίτλο. Γράφει 20 Μαΐου 2019 και έχουμε 20 Μαΐου 2019. Μήπως να το διόρθωνες;

Κρίμα! Τέτοιο καλοδουλεμένο site! Μια χαρά δούλευε με Netscape και Internet Explorer.