thor77

...αν κάποιος δεν ανοίξει το λινκ, δεν θα καταλάβει ποτέ ότι αναφέρεσαι στον Ιζνογκούντ και σε έκδοση που δεν είναι στα ελληνικά (οκ το δεύτερο θα το υποψιαστεί μάλλον αν έχει μια γενική εικόνα των ελληνικών εκδόσεων κόμιξ των τελευταίων ετών).

Όντως είναι καλός μόνο για το καλοκαίρι, άντε και για την αρχή του φθινοπώρου. Σίγουρα όχι για όλες τις εποχές

Το τοπ x σε σάιτ όπως η imdb προκύπτει από δεκάδες χιλιάδες (και σε περιπτώσεις εκατομμύρια) βαθμολογήσεις χρηστών, Αναμφίβολα λοιπόν δίνει κάποιες πληροφορίες για το τι θεωρεί το κοινό καλή και κακή ταινία οι οποίες όμως δεν μπορεί να θεωρηθούν αντικειμενικές ή απόλυτες αφού όπως και να το κάνουμε α) Δεν μας λέει τίποτα για τον τρόπο που προκύπτει η βαθμολογία (ποια είναι τα κριτήριά μου για να δώσω το 1 ή το 10), β) Η βαθμολόγηση μπορεί να είναι αποτέλεσμα παραγόντων άσχετων με την ταινία (από την πολιτική θέση του δημιουργού, την συμπάθειά μας προς τον πρωταγωνιστή, το ότι ήταν η αγαπημένη ταινία της μαμάς μας κτλ), γ) Η σύνθεση των "ψηφοφόρων" δεν είναι ανάλογη με αυτήν του γενικού πληθυσμού (άτομα από δυτικές χώρες, ανώτερης μόρφωσης, που ανήκουν στο άνω μισό της εισοδηματικά μεσαίας τάξης και στο κάτω μισό του ηλικιακού τόξου αποτελούν μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων από το ποσοστό του γενικού πληθυσμού που αντιπροσωπεύουν). δ) Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας που να διασφαλίζουν ότι ο βαθμολογητής έχει όντως δει την ταινία ε) Ακόμα κι αν υποθέταμε ότι η ταινία με την καλύτερη βαθμολογία είναι η αντικειμενικά καλύτερη μπορεί να μην συμπλέει με το το προσωπικό μας γούστο. Ούτε η ταινία έχει πρόβλημα, ούτε το γούστο μας απλά δεν μας ταιριάζει

Γαλάτης ειναι ο Κοψίξ, οπως ο Αστερίξ κι ο Αλίξ

Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση, αλλά ναι θεωρώ ότι ο Σκοτεινός Ιππότης (κι όχι το Batman returnes) είναι μια κορυφαία ταινία. Ίσως όχι η τέταρτη κορυφαιότερη, αλλά άνετα θα την έβαζα στην λίστα των 100 καλύτερων ταινιών που έχω δει (ενώ πιθανότατα όχι το Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ). Η λίστα βέβαια τιτλοφορείται Top Rated Movies κι όχι The Best Movies και είναι μια ένδειξη για το πώς βαθμολογούν οι χρήστες της IMDb τις ταινίες ή ποιες ταινίες άγγιξαν το κοινό της κι όχι μια αντικειμενική αποτύπωση καλού κινηματογράφου. Το γεγονός ότι η Τελευταία έξοδος, κάπου 25 χρόνια μετά από την κυκλοφορία της (η οποία δεν ήταν και ιδιαίτερα επιτυχημένη εμπορικά) εξακολουθεί να σκοράρει πάνω από 9 δείχνει την δυναμική της. Θυμάμαι στο γύρισμα του αιώνα (κάπου στα 1999-2000) το περιοδικό σινεμά είχε κάνει μια (επιστολική νομίζω) ψηφοφορία για την κορυφαία ταινία του 20ου αιώνα. Πρώτη είχε βγει ο Τιτανικός 2-3 χρόνια μετά την προβολή του, που είχε σαρώσει τα ταμεία. 20 χρόνια μετά χτυπάει ένα αξιοπρεπές 7,8, απέχει όμως πολύ από την δημοφιλία του τότε. Έχει γίνει πολλή συζήτηση για το αν υπάρχει αντικειμενικά καλό και κακό στην τέχνη. Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει διάκριση και (σχεδόν) οποισδήποτε μπορεί να διακρίνει ότι το Για μια χούφτα τούβλα είναι λιγότερο καλό από το Για μια χούφτα δολάρια, όμως συχνά παίζουν ρόλο και παράγοντες άσχετα με το έργο αυτό καθεαυτό, όπως το προσωπικό γούστο (μου αρέσει το x είδος ταινιών, αλλά όχι το y) η εξοικείωση με το αντικείμενο διαφορετικά θα κρίνει μια ταινία για έναν γάμο σε κρίση κάποιος παντρεμένος πενηντάρης και διαφορετικά ένας ανύπαντρος εικοσάρης) αλλά και η ψυχική κατάσταση του θεατή όταν βλέπει την ταινία ή η συγκυρία (μια ταινία με τον Χαϊκάλη ή τον Φιλιππίδη σήμερα θα βαθμολογηθεί μάλλον χαμηλότερα από ότι πριν από δυο μήνες, ενώ αν βαθμολογηθεί μετά από δυο χρόνια ενδεχομένως να ξαναβαθμολογηθεί πιο επιεικώς απ' ό,τι σήμερα). Για να επιστρέψουμε στην Τελευταία έξοδο, βλέπουμε ότι έχει βαθμολογηθεί από σχεδόν 2.350.000 χρήστες, με το 55% να έχει δώσει 10. Όμως υπάρχει και ένα καθόλου ευκαταφρόνητο πλήθος 50.000 ατόμων που βαθμολογούν κάτω από την βάση.

Θα ήθελα να συνεχιστεί...

Τότε ρωτα το imdb ;p

Μάλλον αναφέρεσαι στο Ταμτάκο προχώρα ξεβρόμισε την χώρα με την Γκέλυ Γαβριήλ σαν συμπρωταγωνίστρια. Και μόνο από τον τίτλο είναι εμφανής η λαϊκίστικη προσέγγιση το θέματος.

Πολίτη Κέιν ξέρω, Citizen Kane ξέρω, Πολίτη Kein δεν ξέρω.... Αν και η πρόταση του Ραμίρεζ παραπάνω είναι δελεαστική εγώ θα αντιπροτείνω το Ο Ταμτάκος ο Μαραντόνα της Αγ. Βαρβάρας (1987). Μια ταινία καταγγελίας του Γιώργου Μυλωνά (σενάριο-σκηνοθεσία) όπου βλέπουμε τον Μιχάλη Μόσιο όχι να ερμηνεύει αλλά να είναι ο ομώνυμος ήρωας σε μια ταινία μεστή νοημάτων που καταγγέλει τα κακώς κείμενα στον χώρο του (ημιεπαγγελματικού ουσιαστικά) ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου των μικρών κατηγοριών στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980. Είναι μια ταινία που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο κανέναν λάτρη της τέχνης του ποιοτικού κινηματογράφου και της Βίνας Ασίκη καθώς η ταινία βρύθει από την ερμηνεία της. Ενώ παρά τον κοινωνικό καταγγελιτικό χαρακτήρα του σεναρίου, αυτό είναι διανθισμένο ολούθε από νιφάδες λεπτού λυκειακού επιπέδου χιούμορ (μην ξεχνάμε ότι ο δημιουργός πέρα από πολιτευτής με μεγάλο ελληνικό κόμμα είχε υπάρξει και πρόεδρος του Κινηματογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης το διάστημα 2005-2010).

Το τελευταίο δεκαήμερο διάβασα μερικούς από τους τόμους της συλλογής που δεν είχα προλάβει να διαβάσω. Με λίγα λόγια: 30 & 36 Μυστικοί πόλεμοι. Οκ το έχω εμπεδώσει ότι είναι ιστορική ιστορία με βαρύνουσα ιστορική θέση στην ιστορία των ιστορικών ιβεντς, ήθελα να μου αρέσει αλλά προσωπικά δεν με τράβηξε καθόλου. Πολύ μπλαμπλά για το τίποτα. Η αφήγηση δεν μου προκάλεσε ενδιαφέρον για κανέναν ούτε καλό ούτε κακό, ούτε αντιπάθεια όμως, το σκίτσο συμπαθητικό αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, ήταν και δυο τόμοι μου πήρε 4 μέρες να το τελειώσω. Ίσως αν η ηλικία μου ήταν εγγύτερα στα 10 απ' ό,τι στα 50 (ή έστω η ηλικία μου όταν θα πρωτοσυναντιόμουν με την ιστορία αυτή) να την εκτιμούσα, αλλά στα 44 μου δεν μου προκάλεσε καθόλου καλή εντύπωση παρά μόνο μια αφόρητη κόπωση... 31. Θορ: Αναζητώντας τους θεούς. Δεύτερος τόμος με τον Θορ, ενδιαφέρουσα ιστορία, το σκίτσο του Ιωάννη Ρομίτα του Νεότερου, ανεκτό όμως ο πρώτος τόμος (το Αναγέννηση) μου άρεσε περισσότερο. 34. Φαντάστικ Φορ: Απόλυτη δράση. Δεύτερος τόμος και για τους Φαντάστικ Φορ, εδώ όμως έχουμε ουσιαστικά άμεση συνέχεια του προηγούμενου τόμου (του 12ου). Στην πραγματικότητα είναι δύο ιστορίες, καμία από τις δύο δεν έχει ιδιαίτερη δράση, παρά τον τίτλο, με την πρώτη να είναι μια αμερικανιά του κερατά με τους καλούς Αμερικάνους να εξάγουν δημοκρατία στην ανατολική Ευρώπη και τους ιθαγενείς να μην γουστάρουν (στην αρχή), ενώ στην δεύτερη έχουμε την διαχείριση ενός θανάτου (που είδαμε στην πρώτη ιστορία) και της (αναπόφευκτης) επακόλουθης ανάστασης (όχι δεν ιδρύθηκε και θρησκεία, αυτό θα το δούμε στο επόμενο τόμο των F4). Συνολικά δεν το λες και αριστούργημα μου φάνηκε όμως ευχάριστα ανώδυνο. Το καλύτερο σημείο του τόμου ήταν η συνάντηση με τον θεό! 35. Ο θάνατος του Κάπταιν Αμέρικα. Μελαγχολικό σενάριο και ανομοιογενές σκίτσο. Αρκετά καλό αλλά ο θάνατος σε μια αφήγηση έχει βαρύτητα όταν είναι θάνατος. Όταν είναι οριστικός, τελειωτικός, αμετάκλητος. Όταν λοιπόν βλέπεις τον θάνατο ενός υπερήρωα ξέρεις δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει στον τάφο του για καιρό κι αυτό αδυνατίζει τον όποιο αντίκτυπο στον αναγνώστη (σε μένα σαν αναγνώστη τουλάχιστον). Άσχετα με την (αυτονόητη νομίζω) προηγούμενη παραδοχή, τελικά νομίζω ότι έχει καλό σενάριο και αξίζει σαν ιστορία. 37. Άιρον Μαν: Δαίμονας στο μπουκάλι. Πολύ καλό σενάριο, συνοδευόμενο από πολύ καλό σκίτσο, νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα της σειράς. Υπάρχει αρκετό κείμενο αλλά βγάζει νόημα και βοηθά την εξέλιξη της ιστορίας (σε αντίθεση με τους μυστικούς πολέμους), ο ήρωας φαίνεται ταυτόχρονα παντοδύναμος και τρωτός. Πραγματικά το απόλαυσα.

Τελείωσα πριν από μερικές μέρες τον πρώτο τόμο της (πολύ καλής) Ιστορίας του Τομ Τζόουνς, ενός έκθετου, του Χένρι Φίλντινγκ και πριν καταπιαστώ με τον δεύτερο ξεκίνησα το Οι άνθρωποι στα δέντρα της Χάνια Γιανατζιχάρα

Ξέρεις πόσο θα σου έρχεται το ηλεκτρικό για να την φορτίζεις;

Μάλλον έχει να κάνει με την υποσειρά (το 3ο βιβλίο του Στάρμπακ και το πρώτο βιβλίο του Κινγκ)

Πάντως σχετικά με την συλλογή Κόμιξ στα 12.000 ευρά μου κάνει εντύπωση που κανείς δεν σκέφτηκε το προφανές. Η γυναίκα του τον έβαλε να τα ξεφορτωθεί. Αυτός της είπε οκ θα τα πουλήσω και τα προσφέρει σε μια τιμή που αποκλείεται να βρει πελάτη...

Άλλωστε Troy είναι η Τροία στα αγγλικά. Στα Γαλλικά είναι Troie