thor77
-
Content Count
783 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
1 -
Points
3,894 [ Donate ]
Recent Profile Visitors
1,879 profile views
-
Εξώφυλλα από τον δεύτερο μέρος μεταφέρθηκαν στη βάση -
Με 20 ευρώ -
Εντάξει δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε όλοι με όλους. Πάντως στο προαναφερθέν εντιτόριαλ, αναφέρεται σε νέα μη μπονελικά γκραφικ νόβελς, πράγμα που με κάνει να ονειρεύομαι καμιά έκδοση γαλλοβελγικής προέλευσης (πέρα από το νέο Κόρτο Μαλτέζε που αναμένουμε τον Δεκέμβριο) -
Κρίμα, γιατί ο Ντίλαν Ντογκ ηταν ένας ενδιαφέρον χαρακτηρας, η επιλογή των ιστοριών του όμως ήταν κακή ή εστω συζητήσιμη. Να δούμε τον αντικαταστάτη...
-
Ουτε στην μεση της ημέρας ειναι αναβάθμιση
-
Νομίζω οτι αν πρέπει κάποιος να δει όλη την σειρά ταινιών για να πιάσει το 100% των αναφορων και των καλυμμένων αστειων, τοτε για να διαβάσει το Καπταιν Αμέρικα δεν πρέπει να διαβάσει ολα τα προηγούμενα στορυ αρκς; -
Προσωπικά δεν μου αρέσουν οι ιστορίες σε συνέχειες. Ηταν ένας απο τους λόγους που δεν αγόραζα τον παλιό Μπλεκ, ενω αγόραζα την Περιπέτεια. Απο το πρώτο τεύχος μου άρεσε το ότι είχε ολόκληρο τεύχος του Στορμ. Το γεγονός οτι έπεσε στο μισό δεν μου φανικε και πολύ καλό. Θα μου άρεσε αν άλλαζε σε μισο Στορμ και ολόκληρο Μισελ Βαγιαν ή Λαργκο Γουντς, όμως μείωση του Στορμ για να μπει στη θέση του ο Ποπάι είναι απογοητευτικό. Ελπίζω να μην παγιωθεί αυτο.
-
Από τους πρώτους 5 τόμους, έχω αποκτήσει τους 1, 3, 4 και 5 (δεν απέκτησα τον Iron Man που είχα ήδη, όπως δεν προτίθεμαι να αποκτήσω και τους X-men, που επίσης έχω) χωρίς να έχω διαβάσει ακόμα τον Deadpool μπορώ να πω ότι περισσότερο μου άρεσε ο τόμος του Captain America, λιγότερο του Spider-Man ενώ και τους New Avengers τους βρήκα πολύ διασκεδαστικούς.
-
Από το φ/β της εκδοτικής: συνοδευόμενο από το παρακάτω κείμενο Οπότε λοιπόν μιλάμε για μια ιστορία πρίκουελ της Μπαλάντας... -
Η τέταρτη ιστορία (πάντα κατά την γνώμη μου) ακολουθεί το μονοπάτι των αναμνήσεων των προηγούμενων (τουλάχιστον των 2 και 3). Καθώς μιλάμε για μια επετειακή ιστορία ο Τεξ στα καλά καθούμενα (σχεδόν) παθαίνει μια ανάμνηση που την διηγείται στους φίλους του και την οποία οι φίλοι του δεν θυμούνται. Οκ τυπικό γουέστερν με καλούς, κακούς και καλόγερους, περνάς ευχάριστα διαβάζοντάς το και αν ξέρεις τον ήρωα δεν σε απογοητεύει. -
Συχνά πίσω από έναν φαινομενικά αφελή τίτλο ή ένα άσχημο εξώφυλλο μπορεί να κρύβεται ένα αριστούργημα. Συνήθως όμως όχι και ο τέταρτος τόμος του Ντύλαν Ντογκ υπό τον τίτλο Οι Ροζ Κούνελοι πεθαίνουν είναι ένα κακό κόμικ. Αν και προσωπικά δεν είχα πρόβλημα με τους τόμους 1 και 3 (με τους τίτλους Η ιστορία του Ντύλαν Ντογκ και Η πέμπτη εποχή αντίστοιχα) για τους οποίους έχουν γραφτεί κάποια αρνητικά σχόλια στις προηγούμενες αναρτήσεις. αυτή εδώ η ιστορία ήταν πάρα πολύ κακή και σαν σενάριο και σαν σκίτσο. Νομίζω, βλέποντας τις επιλογές και στις άλλες 3 παράλληλες εκδόσεις (Ζαγκόρ, Μίστερ Νο και Τεξ) ότι το κριτήριο βάσει του οποίου γίνεται η επιλογή των ιστοριών δεν είναι το να επιλεγεί μια καλή ιστορία, αλλά το να επιλεγεί μια έγχρωμη ιστορία. Ίσως να είμαι άδικος (και ίσως τα νούμερα του -ασπρόμαυρου- 2ου τόμου του Μίστερ Νο να ήταν τόσο απογοητευτικά που να καταστούν απαγορευτική την σκέψη για έκδοση ασπρόμαυρης ιστορίας στις άλλες σειρές) όμως πιστεύω ότι και ο Ντύλαν Ντογκ και οι αναγνώστες του αξίζουν καλύτερες ιστορίες.
-
Όπως και στο 4ο τεύχος του Μίστερ Νο, ο 4ος Ζαγκόρ είναι το δεύτερο μέρος της νέας εξιστόρησης της προέλευσης του ήρωα. Ενώ όμως στο Μίστερ Νο έχουμε μία εντελώς νέα αφήγηση και ο ήρωας τοποθετείται σε νέο πλαίσιο και νέο ιστορικό περιβάλλον, εδώ έχουμε ένα νέο (ενδεχομένως λεπτομερέστερο αλλά πάντα) αναμάσημα της ίδιας επαναλαμβανόμενης και τετριμμένης εξιστόρησης για εκείνο το καημένο το ορφανό που το περιμάζεψε και το ανέθρεψε ο Φίτζι. Η ιστορία ήδη γνωστή ακόμα και σε μένα που δεν είμαι βαθύς γνώστης του χαρακτήρα, με τις όποιες προσθήκες τόσο ανέμπνευστες και αδιάφορες που δένουν αρμονικά με τα γνωστά ορόσημα της ιστορίας του Ζαγκόρ σε ένα αδιάφορο σύνολο. Σε σχέση με τον 3ο τόμο έχει περισσότερες σελίδες καθώς περιέχει 2 κεφάλαια αντί για 1, όμως αφενός είναι πολύ μέτριο σαν δουλειά, αφετέρου ο ίδιος εκδότης κατά τα τελευταία χρόνια έχει εκδώσει πάρα πολλές ιστορίες σχετικά με το ορίτζιν του Ζαγκόρ οπότε το ίδιο το θέμα με έχει κουράσει. -
Το τέταρτο τεύχος του Mister No είναι άμεση συνέχεια του τρίτου. Έχει διαφορετικό σκιτσογράφο αλλά ουσιαστικά συνεχίζει την (μη γραμμική) επανεξιστόρηση της προέλευσης του ήρωα, τώρα τοποθετημένη μετά από 25-30 χρόνια σε σχέση με την αρχική (αντί για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ήρωας τώρα διαμορφώνεται από την αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ και την αμφισβήτησή της). Καθώς μιλάμε για τον 2ο τόμο ήξερα τι είχα να περιμένω ειδικά εφόσον είχα θετική άποψη για τον πρώτο. Και εδώ έχουμε μια σκληρή εξιστόρηση (με κάπως μανιχαϊκή οπτική της πολιτικής), εξακολουθεί να είναι ένα ενδιαφέρον κόμικ, θα διαβάσω με ενδιαφέρον και το τρίτο μέρος αλλά εξακολουθώ να προτιμώ τον αφελώς περιπετειώδη Μίστερ Νο της κανονικής σειράς. Φυσικά ο Μίστερ Νο εξακολουθεί να είναι η πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη και στην τέταρτη τετράδα των μπονελικών γκράφικ νόβελς των εκδόσεων Μικρός Ήρως. -
Σαν επεισόδιο ηταν πολύ ενδιαφέρον. Δεν ξερω βέβαια πώς θα συνδεθεί ( αν συνδεθεί) με το συμπαν των Watchmen αλλά προς το παρόν μάλλον με κέρδισε (μαλλον γιατί ήθελα κατι πιο κοντά στο κόμικ) -
Κατά λέξη η ανακοίνωση της εκδοτικής σχετικά με τον Ποπάυ είναι: Αυτό ίσως να σημαίνει για συνέχεια του Παπάυ (ίσως με τα πρώτα τεύχη της σειράς) στο Μπλεκ και μετά το 8ο τεύχος. Βέβαια η συγκεκριμένη σειρά (της IDW) είναι μια (προσπάθεια για) επαναφορά του Ποπάυ στα πρώτα βήματά του στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 30 και δεν έχει σχέση με τα (ιταλικά της δεκαετίας του 70 και του 80) Ποπάυ που γνωρίσαμε εμείς στα παιδικά μας χρόνια, γι' αυτό και πολλοί από εμάς εκφράστηκαν αρνητικά. Επιπλέον νομίζω ότι η τιμή γύρω στα 4 ευρώ για κόμιξ 20 σελίδων ήταν αρκετά ακριβή. Τέλος πάντων, αρχές του 20 θα δούμε.
