Θρηνωδός

Φέρε και την κασέτα

Το σκέφτομαι ακόμα, ίσως αυτό και το άλλο του Zep πάνε στην Ρόδο για να ξεκινήσουν και εκεί έναν κομιξοτοίχο που ακόμα δεν υπάρχει Δεν το θυμάσαι το συγκεκριμένο; Το είχαμε δει μαζί στο Raspoutine μέσα σε εκείνη την στοίβα με τα υπογεγραμμένα Prints. Τώρα είχε ρίξει και άλλο την τιμή, το πήρα 6.3 €

Το Mutt and Jeff είναι από τα γνωστότερα και μακροβιότερα αμερικανικά χιουμοριστικά στριπ. Ξεκίνησε από τον Bud Fisher το 1907 στην San Francisco Chronicle και συνεχίστηκε από διάφορους κομίστες μέχρι το 1983, με πιο χαρακτηριστικό τον Al Smith που έκανε και το παρακάτω. Περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ μπορείτε να βρείτε αρκετά ακόμα για διάβασμα, στα αγγλικά. Το Cicero's Cat που έχουμε ήδη δει στην παρούσα ενότητα, προέκυψε από τους δύο τους (Fisher και Smith) ως συμπληρωματικό αυτού εδώ. Τι παθαίνει κανείς όταν ξαφνικά συναντά ευγενικό οδηγό σε μεγαλούπολη.

Απ'όλα μου έκατσε το δεύτερο, πολύ καλό. Θυμίζεις ρουμπούλια στα καλά του.

Πολύ καλή ταινία, άξιζε όντως το όσκαρ ακόμα και αν γούσταρα πολύ και το isle of dogs που ήταν ο μόνος άξιος αντίπαλος (Το Mirai το 'χω στην λίστα), Wes Anderson Μ'άρεσε πολύ ο Prowler και οι ήχοι που έκανε, πολύ τρομακτικός ακόμα και για animated ταινία. Παίζει όντως να είναι το καλύτερο από όλα τα spiderman που έχουν βγει στην μεγάλη οθόνη, live-action και μη. Μόνη ξενέρα η generic hip-hop -και καλά κουλ και κοντά την νεολαία- μουσική, ό,τι πιο άκυρο και στερεοτυπικό σχετικά με τον πρωταγωνιστή. Παίζει να 'φαγε την μισή μαγεία της ταινίας που κατά τα άλλα ήταν άψογη. Ναι οκ, το μεγαλύτερο ποσοστό των εφήβων ακούει αυτές τις μπούρδες συστηματικά, στα δικά μου αυτιά όμως δεν χωράνε σε μια superhero ταινία όσο και αν θέλει να προσεγγίσει συγκεκριμένα target groups. Αν υπήρχε μόνο ένα πράμα που έκανε καλό το suicide squad π.χ., ήταν το ost. Νομίζω πρέπει να τις έβαλα ένα άξιο 7/10.

Λόγω της ημέρας Από τον Περικλή Κουλιφέτη και το Λεξικό της Κρίσης που δημοσιεύεται στην εφημερίδα των συντακτών. Χρόνια πολλά

Διαβάστηκε και τούτο, μιας και έχω όρεξη για γουλβερινικά κόμικ. Καλό ήταν. Η αλήθεια είναι πως ο χρωματισμός δεν είναι καθόλου του γούστου μου, γενικότερα αυτή η cyberpunk αισθητική με τα νέον χρώματα είναι τελείως αποκρουστική. Οκ, ήταν χρωματισμένα με φωσφοριζέ πράσινα και κίτρινα ακόμα και τα μπαλονάκια, είπαμε. Τουλάχιστον στην αμερικάνικη έκδοση που το διάβασα, το κράτησε έτσι άραγε και η οξύ; Για να είμαστε ειλικρινείς, τα χρονάκια του τα δείχνει και με το παραπάνω, αν και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν μιλάμε για υπερηρωικό. Τα περισσότερα από αυτά, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, γράφτηκαν για την εποχή τους και μόνο. Παρόλα αυτά, διαβάζεται σχετικά ευχάριστα και, όπως ειπώθηκε παραπάνω, δεν είναι τυπικό του ζάνρα σε καμία περίπτωση. βλέπω στο google ασπρόμαυρες σελίδες και αναρωτιέμαι πόσο καλύτερο θα ήταν αν είχε βγει έτσι Το σχέδιο ήταν αυτό που με κέρδισε παραπάνω, νομίζω από τους καλύτερα σχεδιασμένους γούλβεριν που έχω δει σε κόμικ, μαλλιαρός και μπρουτάλ όσο πρέπει. Μακράν καλύτερος από εκείνη την κιτρινόμαυρη παρωδία, πιο πραγματικός. Η γραμμή μου θύμισε φουλ το Ρόνιν του Μίλερ, άραγε να εμπνεύστηκε από κει; Το σενάριο επίσης ιδιαίτερο, πολύ σοβαρό για Μάρβελ και γι'αυτό το συμπάθησα από την αρχή. Φαινόταν άλλωστε που το πάει. Γενικά αξιοπρεπές, σίγουρα βαρύς τίτλος για διάφορους λόγους και γι'αυτούς που ξέρουν παραπάνω για το MU και το πως εξελίχθηκε. Για μένα ένα οκ ανάγνωσμα που δεν με χαλάει να το έχω στις αναγνώσεις μου, δεν έκοψα και φλέβα όμως. Ισαποστάκιας φουλ με το Όπλο Χ. To μόνο σίγουρο είναι ότι σε έναν κόσμο όπου είχαν κάνει την εμφάνιση τους πλέον το Dark Knight Returns και το Watchmen, η Marvel χρειαζόταν να μπει στο παιχνίδι με ένα εξίσου σκοτεινό και "βαρύ" κόμικ, και ο Barry Windsor-Smith ήταν εκεί για να την σώσει.

Ευχαριστούμε για τον όλο κόπο σου Hayate Εγώ θα ήθελα να διαβάσω δύο πράγματα σχετικά με τα ανέκδοτα, μπορείς να ανεβάσεις το αφιέρωμα σου σε αυτό το θέμα μιας και ενότητα για ξενόγλωσσα βιβλία δεν έχουμε.

Άλλο ένα scanlation του Nancy από την Olivia Jaimes. Εμένα μου θυμίζει λίγο Μαφάλντα. Draw me like one of your snow girls.

Έχω την εντύπωση ότι γενικά ο Robert Crumb δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το γυμνό. Το παρακάτω είναι το μόνο σχετικό που έχω βρει και μ'αρέσουν πολύ οι "ατελείς" αναλογίες. Όχι ότι περίμενα ποτέ ο Crumb να σχεδιάσει μπάρμπι, ευτυχώς. Το συγκεκριμένο ήταν στο Art and Beauty Magazine #1 της Fantagraphics το 1996.

50 χρόνια στο μέλλον και μια post-apocalyptic U.S.A. Οι κακοί έχουν κερδίσει και οι υπερήρωες έχουν παραιτηθεί, ηττηθεί, εξαφανιστεί ή/και εξοντωθεί. Ένας γέρος Wolverine έχει αποκηρύξει το παρελθόν του, έχει κάνει οικογένεια και ζει απομονωμένος σε μια φάρμα. Η ζωή του θα αλλάξει για ακόμα μια φορά όταν ένας τυφλός πλέον Hawkeye θα τον προσλάβει ως συνοδό για την μεταφορά ενός μυστηριώδους φορτίου, με αντάλλαγμα 500 δολάρια. Λεφτά που ο Λόγκαν χρειάζεται οπωσδήποτε για να πληρώσει το ενοίκιο στην συμμορία των Banner (ναι, κακοποιών στοιχείων και απογόνων του Hulk). Πολύ σκοτεινή ιστορία, πολύ εκτός του τυπικού υπερηρωικού. Καραγουστάρισα Σενάριο γεμάτο αναπάντεχα plot-twists με γρήγορη ταχύτητα που δεν σε αφήνει να το αφήσεις, διαβάζεται αυτοτελώς και γεμίζει τα όποια κενά για όσους δεν ξέρουν τι προηγείται με μικρά flashbacks σε καίρια σημεία χωρίς να μπερδεύει. Βλέπουμε πολλούς super-villains (Dr. Doom, Kingpin, Magneto, Red Skull) να παρελαύνουν σε μια ιστορία με λιγότερη αλλά πιο καλοστημένη δράση απ'όσο υπόσχεται ο τίτλος και το εξώφυλλο της, αλλά κυρίως βλέπουμε έναν "σπασμένο" Γούλβεριν που έχει υποσχεθεί να μην ξαναβλάψει άλλο ον αλλά οι συγκυρίες τον στήνουν στον τοίχο. Έναν Γούλβεριν σκοτεινό και πιο σακατεμένο απ'ότι συνήθως, άρτια χτισμένο σαν χαρακτήρα, όλα μέσα σε ένα αξιοπρεπέστατο σχέδιο με ωραίο φωτισμό και χρώμα που αυξάνει την ροή χωρίς να κρατά το μάτι παραπάνω απ'όσο πρέπει. Ο Mark Millar (σενάριο - Civil War,Wanted, Kick-Ass, The Ultimates) και ο Steve McNiven (σχέδιο - Civil War, Guardians of the Galaxy, Death of Wolverine) είπαν την ιστορία τους αρχικά στο Wolverine #66-72 και Wolverine Giant Size Old Man Logan. Όπως περίμενα, το κόμικ έχει μικρή έως ελάχιστη σχέση με την ταινία πέρα από κομμάτι του τίτλου και του όλου "γέρος Γούλβεριν δίνει την τελευταία του παράσταση", αλλά ευχαριστήθηκα και τα δύο. Του πέταξα ένα εύκολο 5/5 στο goodreads. Καιρό είχα να διαβάσω έτσι ανέμελα κομικάκι και να μην πάρω χαμπάρι πότε τελείωσε.

Ααααααα

Αυτός ο τύπος γενικά κάνει ο,τι να'ναι περιγραφές