Αίθουσα Νικητών

Η αγαπημένη μας Λέσχη Φίλων Κόμικς κλείνει τα 10 χρόνια λειτουργίας !!! Μετά από δεκάδες τρικυμίες, πολλά καρδιακά επεισόδια, πολλές χαρές με φοβερές συζητήσεις και κέφι, 2 μετακομίσεις και πάαααααρα πολλά κόμικς, φτάσαμε στα δέκατα γενέθλιά μας Όσοι/όσες θέλετε να γιορτάσουμε αυτό το τόσο ασυνήθιστο γεγονός, ελάτε να σβήσουμε τα κεράκια μας το Σάββατο 8 Ιουνίου στις 8 το βράδυ στην Ιερά Οδό 14, στο ωραιότερο στέκι κόμικς στην Ελλάδα! Σας περιμένουμε όλους και όλες

Κρίμα! Τέτοιο καλοδουλεμένο site! Μια χαρά δούλευε με Netscape και Internet Explorer.

Από το τεύχος 318 του 9, ένα στριπ από τη σειρά Υψηλές Πιέσεις του Γιώργου Καραχρήστου

Μόνο εμένα δηλαδή μου φάνηκε νορμάλ το σχέδιο; Δεν το διάβασα, το ξεφύλισσα απλά χθες στη Λέσχη, και δεν μου φάνηκε τόσο κακό. Ήρθε η ώρα της πρεσβυωπίας λετε;;;

Ρε δεν πα να ήξερα τι θα γίνει από τα σπόιλερ? (αν και υπήρχαν κάποιες θεωρίες/πράγματα/εκτιμήσεις που δεν βγήκαν εντέλει). Και πάλι. Απίστευτο φινάλε ενός απίστευτου ταξιδιού. Και όταν λέμε bitersweet, το εννοούμε. Δεν έχει πρήβιου για επόμενο Περισσότερα σχόλια όταν συνέλθω WINTER IS COMING

Τέλειωσε το GOT.. Ωραίο φινάλε αν και είχα διαβάσει κάτι σπόιλερ για το ποιος θα βασιλέψει μετά οπότε δεν μου έπεσε το σαγόνι . Μου άρεσε που επικεντρώθηκε στα Σταρκάκια μιας και που 8 σεζόν με αυτούς είμασταν! Ο Τύριον για ένα ακόμη επεισόδιο έδωσε ρέστα. Respect Peter Dicklange! Τι σκηνάρα ήταν αυτή με την Dany μπροστά και από πίσω ο Drogon να ανοίγει τα φτερά του! Δώστε σενάριο (και λεφτά) στους Weiss και Benioff να το υλοποιήσουν. Καταπληκτικοί!! (μόνο να μην αρχίσουν να γράφουν τα δικά τους..) Τώρα πάμε στα spoiler. Θα έχει πολλά, οπότε προσοχή!! Συνοπτικά η όγδοη σεζόν είχε τα θέματά της από πλευράς πλοκής αλλά το οπτικό και ακουστικό μέρος είναι καταπληκτικό. Όπως άκουσα να λένε, μακάρι να ξεχνούσα τι γίνεται και να καθόμουν να τα ξαναδώ όλα από την αρχή σαν να ήταν η πρώτη φορά. Η ανακοίνωση για το επόμενο βιβλίο του George R.R. Martin Βγήκε ή ακόμα??

Χρόνια είχα να διαβάσω Λούκυ Λουκ και γούσταρα πολύ. Βέβαια δεν έχω μέτρο σύγκρισης με των μορίς/γκοσινί αλλά κλάιν, η ιστορία είχε πλάκα, πολλές αναφορές σε προηγούμενα τεύχη και πραγματικά γεγονότα (δύο που θυμάμαι τώρα το πολυσυζητημένο τοίχος του Τραμπ και το κόψιμο του τσιγάρου του Λούκι που γίνεται στο "Ποιος σκότωσε τον Λούκι Λουκ" (άραγε με αυτή την αναφορά δέχονται οι Ασντε/Ζουλ την ιστορία ως cannon?)) και γενικά κυλάει νεράκι και έχει πετάξει από πάνω της κάθε παλιακό φιλ. Δεν έχει την τρελή δράση αλλά νομίζω ότι έχουν βρει την συνταγή πλέον για αξιοπρεπείς ΛΛ ιστορίες. Εις τα επόμενα

Πριν λίγο τελείωσα την ανάγνωση και του 24ου τεύχους (2ο HC) και το μόνο που έχω να πω μέχρι στιγμής είναι πω, πω, πω, πω! Αψογο κόμικ, τόσο σεναριακα όσο και σχεδιαστικά!!! Ο Azaceta, εξυπηρετεί το σενάριο εξαιρετικά!!! Περιμένω με αγωνία το 3ο HC που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα για τα επόμενα 12 τεύχη! Αν δεν το έχετε ξεκινήσει και σας αρέσει το Horror genre, δοκιμάστε το σίγουρα!

Αυτό το Σάββατο, 25 Μαΐου, μαζί με την «Εφημερίδα των Συντακτών - Σαββατοκύριακο» μία μοναδική προσφορά: «Το Μεγάλο Αφεντικό» του Γιάννη Ιωάννου. Πρόκειται για τα σκίτσα στον «Σχολιαστή» το 1985. Μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κριτική ματιά, εξαιρετικά επίκαιρη μετά από 34 χρόνια.

Τελειωσε και αυτη η πραγματικα σπουδαια τηλεοπτικη σειρα που μας χαρισε πολλες ωρες καλη ψυχαγωγιας και ας μην μας αρεσε (σε μενα τουλαχιστον) τοσο πολυ στις τελευταιες 2-3 σεζον. Παντως για φιναλε κατα την αποψη μου καλουτσικα το πηγαν. Και ειχε το γλυκοπικρο. Απλα ελπιζω αυτα τα οποια ειδαμε βιαστικα τελικα (μακαρι να μην ειχαν κουτσουρεψει τις σεζον, νομιζω θα εβγαινε καλυτερο αποτελεσμα) ο Μαρτιν να τα απλωσει σε μερικες εκατονταδες σελιδες και να τα εξηγησει πολυ πολυ καλυτερα. Βεβαια θελουμε καμια 10 χρονια στη καλυτερη μεχρι να τελειωσουν τα βιβλια αλλα δεν πειραζει. Οποτε βγουνε. Τωρα για το επεισοδιο μερικες σκορπιες σκεψεις στο σποιλερ

Θα συμφωνήσω με τα παιδιά πιο πάνω, δεν έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω για τα όσα έχουν γίνει στο φινάλε. Αυτό που θα ήθελα να πώ είναι πως αισθάνομαι συγκινημένος και λίγο λυπημένος που η σειρά έφτασε στο τέλος της (εντάξει, κάποτε θα γινόταν και αυτό). Μια σειρά που από το πρώτο επεισόδιο, μας έδινε συνεχώς απίστευτα συναισθήματα, ανατροπές και επικές στιγμές. Οι συζητήσεις, οι θεωρίες, τα σενάρια και η αγωνία για την εξέλιξη της σειράς θα μου λείψουν πολύ. Από την άλλη σίγουρα αισθάνομαι πολύ τυχερός που ήμουν θεατής της. Ένα μεγάλο ευχαριστώ απο καρδιάς σε όλους τους συντελεστές, από τον Μάρτιν μέχρι και τον τελευταίο κομπάρσο.

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη σεζόν οι δημιουργοί έδωσαν βάρος στο οπτικό μέρος, είχαν κάποιες εντυπωσιακές εικόνες στο μυαλό τους και έχτισαν την ιστορία τους γύρω από αυτές (η Άρια και το άλογο, τα δρακόφτερα της Ντάνι , οι Ντοθράκι που χάνονται κλπ). Αυτό ήταν σε βάρος της ιστορίας αλλά τελικά στο τελευταίο επεισόδιο κάπως αποκαταστάθηκαν τα πράγματα. Νομίζω ότι μπορεί να μην ενθουσιάστηκε κανένας αλλά και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί σφόδρα. Ήταν μια κατάληξη αρκούντως ικανοποιητική...

Ένα webstrip από τον Αμερικανό Dave Mercier. Για περισσότερα, μπείτε στο mercworks.net

　 Το τρίτο δίτομο κόμικ-άλμπουμ που προσφέρουν οι εκδόσεις ΟΞΥ με συνεργασία με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ,σαν συνεκδότης αλλά και σαν διανομέας.Οι υπερηρωές της ΜΑRVEL,κάθε μήνα,θα κυκλοφορούν ταυτόχρονα με την κινηματογραφική τους πρεμιέρα έν Ελλάδη. Δύο χάρτινοι ήρωες είναι γνωστοί για τα σφυριά τους.Ο ΜΠΟΜΠ ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ και ο ΘΩΡ.Ο πρώτος δεν έχει ανάγκη αφού όλα τα μαστορεύη,ο δευτερος όλο προβλήματα έχει. Σειρα αυτην την Κυριακή έχει ο ΘΩΡ,θα μου πείτε πότε έχει πρεμίερα ταινία του και σας ξέφυγε,όχι δεν κάνετε λάθος Ο ΘΩΡ μπαίνει σφήνα ανάμεσα στους ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ και στους Χ-ΜΕΝ που θα είναι και οι πρωταγωνιστες τον επόμενο μήνα. Hιστορία του άλμπουμ μας περιγράφει με ανανεωμένη ματια την αυθεντική(origin)ιστορία της καταγωγής του θεού του κεραυνου.Οτι πρέπει για τους νέους αναγνώστες, που δεν ξέρουν για τον Θωρ. Το άλμπουμ περιέχει τα τρία πρώτα τεύχη της σειράς FIRST THUNDER Αγαπητοί αναγνώστες σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ G.C. Βασιλευς των κομικς Υ.Γ. Συγγνώμη Κώστα που σε πρόλαβα ,ελπιζω να μη μου ξαναθυμώσεις. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον GreekComicFan.

ΟΚ, το τελευταίο επεισόδιο ένωσε τις τελευταίες τελείες και φάνηκε η τελική ζωγραφιά η οποία είναι θέμα γούστου αν αρέσει. Προσωπικά ελπίζω όταν βγουν τα βιβλία να διαπιστώσουμε ότι το πραγματικό τέλος της ιστορίας δεν έχει καμιά σχέση με αυτά τα τυχαία περιστατικά, τα άσχετα με τον χαρακτήρα των χαρακτήρων, που διάλεξαν αυθαίρετα και τα ονόμασαν "τελευταία season".

Έχει ένα λάθος στον τίτλο. Γράφει 20 Μαΐου 2019 και έχουμε 20 Μαΐου 2019. Μήπως να το διόρθωνες;

Χαλαρώστε λίγο παιδιά... Ναι ήταν κακή επιλογή ιστορίας. Στην προσπάθεια να βάλουν origin το χάσανε. Όμως το σχέδιο του Tan Eng Huat είναι απλά ιδιαίτερο όχι κακό. Όταν υπάρχουν run στο Thor σαν του Aaron, και του Simonson είναι βλακεία να ψάχνουν απλά κάτι σε πρόσφατο origin. Αδικούν τον ήρωα και την προσπάθεια τους. Επίσης δεν στέκει το επιχείρημα πως επειδή είναι ένθετο εφημερίδας βάλανε σαβούρα, αντίθετα έπρεπε να βάλουν ότι καλύτερο είχαν για να λειτουργήσει σαν κράχτης. Απλά ως συνήθως με τους έλληνες εκδότες, η επιφανειακή γνώση του αντικειμένου οδηγεί σε κακές επιλογές ιστοριών.

@gotham-city ακριβώς, πολύ κακό σχέδιο Και η ιστορία πολύ μέτρια, ειδικά από origin περιμένεις κάτι καλύτερο. Κακη επιλογή όντως, αλλά με 4€ είναι όλη η προσφορά, για αυτό και το χαμηλης ποιότητας εξώφυλλο. Φαντάζομαι τις καλές ιστορίες τις κρατάνε για να τις κυκλοφορήσουν αυτόνομα.

το σχέδιο είναι νορμάλ αλλά η εκτύπωση είναι πολύ κακή μέχρι και θολή σε μερικά σημεία και σε συνδυασμό με αυτό το χαρτί.. (ίσως φταίει και ο χρωματισμός λίγο) αλλά...

Τι εννοείς; Ο Λούκυ Λουκ έχει κόψει το τσιγάρο χρόνια τώρα. Δεν το είδαμε στο "Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ" για πρώτη φορά. Aντιγράφω από wikipedia: "Morris received an award from the World Health Organization in 1988 for replacing Luke's omnipresent cigarette with a wisp of straw in the story Fingers (1983). In the 2007 animated film Tous à l'Ouest: Une aventure de Lucky Luke, Lucky Luke is seen using what appears to be a nicotine patch and mentions that before that he had to "chew on a piece of straw for a while" right after he quit smoking. In the 1994 story Le Pont sur le Mississippi (The Bridge Over the Mississippi), he is seen rolling a cigarette again, although he claims it was just to hide his boredom. And in Sarah Bernhardt (1982), when Bernhardt's cook lights a fire to make a cake, despite Luke's strict orders not to, Luke is seen rolling a cigarette in an irate mood. He then strikes a match, only for it to be blown out by Jolly Jumper, who reminds him of his own "no fire" orders." Όσον αφορά την ερώτηση στην παρένθεση, ο Ασντέ στο Q&A στο comic con έδειξε για άλλη μια φορά τη δυσαρέσκειά του για το άλμπουμ του Bonhomme, θεωρώντας το εκτός κλίματος σειράς. Είπε μάλιστα αυτό που είχα γράψει παλιότερα, ότι το θεωρεί μια ιστορία western με πρωταγωνιστή τον ΛΛ και όχι ένα χιουμοριστικό κόμικ όπως θα ΄πρεπε να είναι ένα ΛΛ

Υπάρχει κι άλλη αναφορά στα hommage άλμπουμς, που δεν την ανάφερε κανείς. Η σκιά που μένει πίσω και απειλεί ένα εύρημα που είχε λανσάρει ο Μπουσάρ στο Jolly Jumper ne repond plus.

Ηταν πραγματικά πάρα πολύ όμορφα! Κάθε χρόνο και πιο οργανωμένο το The Con, πολύ καλή παρέα και ψυχολογία πενταήμερης! Είναι ο συνδυασμός πολύ καλού φεστιβάλ κομικς με διακοποκατασταση για μας τους Αθηναίους Πήρα διάφορα σκιτσάκια, ψώνισα διάφορα, γέλασα πολύ, είχα άψογη κομικσοπαρέα, όλα σούπερ! Θα ξανανεβω σίγουρα και του χρόνου λίγες ενδεικτικές φώτος απο το πανελ του Azzarello Esad Ribic με τον Λοκι που μου έφτιαξε Achdé υπογραφει και σχεδιαζει στα τεύχη Tank Girl απο Rufus Dayglo μικροι σπάιντερμεν διαφωνουν για το ποιος είναι πιο άξιος για να σηκωσει το σφυρι του Θωρ και ο Rosa με τον @PhantomDuck

Πώς μ'αρέσει το παλιό σχέδιο κι ο χρωματισμός!!!

Σήμερα συνέταξα ένα προσχέδιο αφιερώματος για τη ρετρό στήλη ("Νούμερο 1") που επιμελούμαι στο περιοδικό "Μπλεκ", σχετικά με τον 'Ποπάυ" (τεύχος 1) αλλά και το γενικότερο "σύμπαν" του χαρακτήρα αυτού. Προσπαθώντας πάντοτε να μην "κομίζω λαύκας εις Αθήνας" για να έχει ενδιαφέρον αυτό που θα προσφερθεί στον (απαιτητικό) αναγνώστη, θα ήθελα να εκφράσω, παράλληλα, τα συγχαρητήριά μου προς όλα τα ενεργά μέλη της ιστοσελίδας της 'ΛΕΦΙΚ". Είναι τέτοιος ο πλούτος γνώσεων και στοιχείων που παρατίθενται εδώ, συνεργατικά και συμπληρωματικά, από δεκάδες μέλη του site, για κάθε αγαπημένο περιοδικό, που με αφήνουν πραγματικά εντυπωσιασμένο. Δεν υπάρχει λεπτομέρεια που να μην παρατίθεται, σχολιάζεται, αναλύεται, κάτι που καθιστά την ιστοσελίδα αφενός αξιολάτρευτη για τον παλαιό λάτρη-νοσταλγό των εικονογραφημένων σειρών, όσο και ένα επαγγελματικού επιπέδου, ανεκτίμητο και χρησιμότατο "εργαλείο" (πηγή άντλησης) για τον μελετητή του παρόντος αλλά και ενδεχομένως για τον ιστορικό καταγραφέα (του μέλλοντος). Σε μία εποχή που τα μικρά παιδιά (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) ελκύονται αποκλειστικά πλέον από τη "λαγνεία" της οθόνης του tablet, του κινητού ή του υπολογιστή συμμετέχοντας σε διάφορα (συχνά ιδιαιτέρως βίαια) games, χωρίς την παραμικρή διάθεση να ρίξουν έστω μία ματιά στις κιτρινισμένες σελίδες κόμικς της δικής μας γενιάς, η ύπαρξη της παρούσας κοινότητας, με τις εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες καταχωρήσεις της, αποτελεί "βάλσαμο" για τους παλαιότερους. Συνεχίστε έτσι, φίλοι και φίλες. Σας ευχαριστώ

Το σχέδιο είναι τόσο νορμαλ που σε ένα σημείο που ο θορ καγχάζει είναι ίδιος με αυτούς τους τύπους που έχουν τα ιατρικά περιοδικά στο γραφείο του ορθοδοντικού μου. Με την διαφορά ότι το σαγόνι είναι 2 φορές μεγαλύτερο από το υπόλοιπο πρόσωπο.

Το πήρα και εγώ. Είχα θετική προδιάθεση μιας και ήταν κόμικ Θορ, αλλά και εγλω μόλις είδα το σχέδιο το έκλεισα αμέσως. Το θεωρώ τραγικό. Πρέπει να τα πήρε σε πολύ χαμηλή τιμή η Οξύ αυτά τα τεύχη. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Επειδή δεν το έχω με τα Μάρβελ, νόμιζα ότι είναι κανένα ξεχασμένο Silver Age τομάκι. Σοβαρά αυτό το σχέδιο είναι του 2013 που γράφει στα credits; Και πουλάνε ακόμα τέτοιες αηδίες;

Το διάβασα και εγώ μόλις. Τελείως αδιάφορη μπούρδα, έβγαλα με το ζόρι μέχρι το δεύτερο τεύχος και το παράτησα. Κακό σχέδιο, κακογραμμένη και πρόχειρη ιστορία τίγκα στα κλισέ. Πάλι καλά που δεν το πλήρωσα αλλά το βρήκα παρατημένο σε ένα τραπεζάκι μαζί με τ'άλλα ένθετα της εφημερίδας. Έκδοση φτηνιάρικη με χάλια εκτύπωση και τσιγαρόχαρτο. Πέταμα στην ανακύκλωση και neeeext.

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, ένα πολύ καλό τεύχος με πολλά ιστορικά στοιχεία.

Τα είπατε όλα! Πολύ καλό τεύχος!

Ο σημαντικότερος διάδοχος του Καρλ Μπαρκς και δημιουργός των πιο εμβληματικών από τη δεκαετία του ’80 ιστοριών της περίφημης οικογένειας Ντακ τα τελευταία χρόνια διασχίζει πολύ συχνά τον Ατλαντικό για να συναντήσει τους θαυμαστές του και να απαντήσει στις απορίες τους για την παπιοπαρέα της Disney αλλά και την ιστορία των κόμικ του Μπαρκς, την οποία, όπως ο ίδιος διαπιστώνει, «πολλοί δεν ξέρουν». Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αγαπητός, όπως αποδείχτηκε από τους χιλιάδες φαν που πέρασαν το κατώφλι του Comic Con 5 το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη για να αποκτήσουν την πολυπόθητη υπογραφή του αλλά και να ακούσουν έναν από τους διασημότερους σχεδιαστές στον κόσμο να μιλάει για τη μακρόχρονη πορεία του στον μαγικό κόσμο των κόμικ. Από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και τώρα γενιές και γενιές μεγαλώνουν με τις ιστορίες του Ντόναλντ και του Σκρουτζ. Ξέρει σήμερα ο κόσμος ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και ποιος είστε εσείς, κ. Ρόσα; Πολλοί με μπερδεύουν με τον Μπαρκς. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν ξέρουν ποιος είναι ο δημιουργός των παπιών, ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και η ιστορία των κόμικ του. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα σόου της τηλεόρασης και κάτι που ανήκει στην Disney. Λέμε «Disney κόμικ» αλλά η Disney δεν έχει καμία ανάμειξη. Τα βιβλία κόμικ βασίζονται στις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς και είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε ντισνεϊκό. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Οι χαρακτήρες, οι ιστορίες, οι λεπτομέρειες της οικογένειας Ντακ ήταν όλα έργο δικό του και των καλλιτεχνών οι οποίοι ύστερα από αυτόν συνεργάστηκαν με ανεξάρτητους εκδότες. Κάποιοι υποστηρίζουν πως είστε ο μόνος δημιουργός που συνέχισε το έργο του Μπαρκς με την ίδια έμπνευση και αυτός που το διέσωσε στην αιωνιότητα. Δεν νομίζω ότι με χρειαζόταν για να διασωθεί η μνήμη του. Οι ιστορίες του παραμένουν τα πιο δημοφιλή κόμικ σε όλο τον πλανήτη παρόλο που οι πωλήσεις των βιβλίων είναι σε πτώση τόσο στην Ευρώπη σήμερα όσο και στην Αμερική ήδη από το ’70. Πάντα χαίρομαι πολύ όταν κάποιοι μου λένε ότι δίπλα στις δικές του ιστορίες έχουν και τις δικές μου. Νομίζω ότι ο κόσμος θαυμάζει τις ιστορίες μου γιατί αντιλαμβάνεται πως πρώτα από όλα είμαι θαυμαστής των ιστοριών του Μπαρκς. Δεν ήμουν ποτέ εξπέρ επαγγελματίας, είμαι ένας φαν όπως ο καθένας. Σταμάτησα να δουλεύω πριν από δώδεκα χρόνια. Παραιτήθηκα γιατί δεν μου άρεσε όλο το σύστημα, αλλά δεν κουράστηκα ποτέ να ταξιδεύω και να συναντώ φαν σαν εμένα ανά τον κόσμο. Ο Ντον Ρόσα υπογράφει για το Documento Θυμάστε πότε σχεδιάσατε κόμικ για πρώτη φορά; Νομίζω πως άρχισα να σχεδιάζω από τη μέρα που γεννήθηκα. Θα σας πω την ιστορία μου συνοπτικά. Από μικρός ήξερα ότι θα σπουδάσω πολιτικός μηχανικός και θα αναλάβω την κατασκευαστική εταιρεία την οποία ίδρυσε ο παππούς μου, όπως και έγινε. Ωστόσο μεγάλωνα περιτριγυρισμένος από κόμικ λόγω της αδερφής μου. Η κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου είχε πολλά βιβλία κόμικ, τα οποία μάζευε από τη δεκαετία του ’40. Έτσι λοιπόν γεννήθηκα και μεγάλωσα ανάμεσα σε κόμικ. Είμαι φαν και συλλέκτης από τα γεννοφάσκια μου. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι εραστής των κόμικ από πάντα και συλλέκτης από δώδεκα χρόνων. Άρχισα να συλλέγω μόνος μου κόμικ το 1961. Τότε κανείς δεν ήξερε τον Καρλ Μπαρκς, δεν υπήρχε το όνομά του στα βιβλία. Τη δεκαετία του ’70 αρχίσαμε να μιλάμε γι’ αυτόν μεταξύ μας κάποιοι συλλέκτες. Το όνομά του ήταν άγνωστο, όμως είχαμε ανακαλύψει ότι αυτός ήταν ο δημιουργός των ιστοριών των παπιών και όχι ο Ντίσνεϊ. Ο Ντίσνεϊ όμως δεν ήθελε αυτό να γίνει γνωστό και γι’ αυτό δεν υπήρχε το όνομα του Μπαρκς στα βιβλία. Το ’87 τρεις φίλοι μου, συλλέκτες και φαν σαν εμένα, πήραν την άδεια της Disney για εκδόσεις βιβλίων κόμικ στη Βόρεια Αμερική, άρχισαν να συστήνουν τον Καρλ Μπαρκς στους Αμερικανούς και να δημοσιεύουν τα ονόματα συγγραφέων και σχεδιαστών. Όταν το είδα τηλεφώνησα αμέσως στον ένα από αυτούς, τον εκδότη της Gladstone Publishing στην Αριζόνα –είναι γνωστή αυτή η ιστορία αλλά και αληθινή– και του είπα: «Είναι στο πεπρωμένο μου να γράψω και να σχεδιάσω μία και μόνο περιπέτεια του Θείου Σκρουτζ». Συμφώνησε και έκανα το «The son of the sun» (Ο γιος του ήλιου). Χαρακτηρίστηκε τότε από τους κριτικούς ως η καλύτερη ιστορία κόμικ της χρονιάς. Ήταν η πρώτη μου ιστορία για τον Σκρουτζ. Ήξερα ότι δεν θα έβγαζα ποτέ από τα κόμικ όσα χρήματα έβγαζα από την οικογενειακή επιχείρηση αλλά δεν μ’ ένοιαζε. Άφησα την 85άχρονη κατασκευαστική εταιρεία του παππού μου και άρχισα να γράφω και να σχεδιάζω κόμικ αποκλειστικά. Δεν θα το έκανα αν δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω για τις δημιουργίες του Μπαρκς. Θα παρέμενα ένας συλλέκτης κόμικ που θα σχεδίαζε αυστηρά ως χόμπι, όπως έκανα μέχρι τότε. Ο Ντον Ρόσα στο The Comic Con 5 στη Θεσσαλονίκη Πολύ σύντομα σταματήσατε να δουλεύετε σε αμερικανικές εκδόσεις. Γιατί; Από τις αρχές του ’90 στην Αμερική όλα τα κόμικ ήταν ίδια, αφιερωμένα όλα στον βωμό του εύκολου κέρδους. Άρχισα να δουλεύω για την Egmont Publishing, τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία, η οποία δεν θεωρούσε ότι όλα πρέπει να είναι ίδια προκειμένου να πουλήσουν. Γι’ αυτό τον λόγο το «Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ ΜακΝτάκ» εκδόθηκε πρώτα στην Ευρώπη; Είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Περίπου το 1992 αποφάσισαν στην Disney να δημιουργήσουν ειδικές εκδόσεις για τους συλλέκτες – άλλωστε δεν υπήρχαν άλλοι αναγνώστες στις ΗΠΑ. Ο στόχος ήταν μια μικρή σειρά για τη ζωή του Σκρουτζ ΜακΝτάκ και πρότειναν σε έναν φίλο μου εκδότη να το αναλάβει. Εκείνος με κάλεσε –παρόλο που ήξερε ότι δεν θα δούλευα για την Disney– επειδή γνώριζα καλά αυτό τον χαρακτήρα. Αρνήθηκα φυσικά, αλλά του ζήτησα να το προτείνω στην Egmont. Αν το δεχόταν, αυτός θα έπαιρνε έτοιμη την ιστορία χωρίς να ξοδευτεί. Διότι ούτε οι δημιουργοί πληρώνονται για δεύτερη χρήση μιας ιστορίας τους ούτε οι εκδότες της, σύμφωνα με το συμβόλαιο που έχουν με την Disney. Ότι παράγουν είναι δική της πνευματική ιδιοκτησία. Μόνο η Disney κερδίζει από αυτό. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Ο εκδότης μου στην Κοπεγχάγη δέχτηκε και έγινε. Ο λόγος που ανέλαβαν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι –και, όπως ευχόμουν, μου πρότειναν να φτιάξω εγώ τη σειρά– ήταν για να αποτρέψουμε την Disney να αναμειχθεί σε αυτή την ιστορία. Θα το έκαναν λάθος. Δεν ήξεραν τίποτε για τον χαρακτήρα του Σκρουτζ, δεν ήξεραν τους χαρακτήρες του Μπαρκς. Και για μένα ο κύριος λόγος της δημιουργίας του βιβλίου ήταν να βάλω σε μια μεγάλη ιστορία κάθε γεγονός στο οποίο είχε αναφερθεί σχετικά με τον Σκρουτζ ΜακΝτάκ ο Καρλ Μπαρκς, ώστε να μην υπάρχει καμιά σύγχυση για την πραγματική ζωή του χαρακτήρα. Σας είπα, πρώτα από όλα είμαι φαν των ιστοριών του Μπαρκς. Στην ιστορία σας «Γράμμα από το σπίτι» ο Σκρουτζ μεταβάλλεται σε πολύ «ανθρώπινο» παπί. Τελικά ο χρόνος δεν άφησε αλώβητο ούτε τον Σκρουτζ, έτσι δεν είναι; Όλοι είναι άνθρωποι, δεν είναι παπιά. Εγώ τα βλέπω ως ανθρώπους πάντα. Το ίδιο και ο Μπαρκς, ο οποίος έχει δείξει τα συναισθήματα του Σκρουτζ. Ακόμη και όταν τα έκρυβε λόγω του χαρακτήρα του. Είναι λίγο ντροπαλός. Όπως είμαι κι εγώ. Κρύβεται συμπάθεια στα συναισθήματά του. Την εκφράζει κάποιες φορές. Και αυτό τον κάνει ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Ο χρόνος τον επηρεάζει, τα πράγματα όμως που είναι σημαντικά γι’ αυτόν δεν αλλάζουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Βλέπετε τον εαυτό σας στον Σκρουτζ; Μοιάζουμε. Όταν ήμουν παιδί οι γονείς μου δεν ήξεραν τι να κάνουν μ’ εμένα. Περνούσα τον περισσότερο καιρό μόνος μου σχεδιάζοντας. Είχα άραγε δυστυχισμένη παιδική ηλικία; Δεν ξέρω. Δεν έχω αναρωτηθεί. Αλλά ήθελα να απομονώνομαι και μου άρεσε αυτό. Αποκομμένος από τον κόσμο, από τη διασκέδαση και από την οικογένεια είναι και ο Σκρουτζ. Και νομίζω ότι του αρέσει η ζωή του. Στις ΗΠΑ σας αναγνωρίζουν στον δρόμο, κ. Ρόσα; Όχι, κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι. Μερικοί νομίζουν ότι κάνω τη φωνή του Ντόναλντ Ντακ σε κάποιο από τα «Duck tales» ή κάτι ανάλογο. Οι Αμερικανοί σταμάτησαν να διαβάζουν βιβλία κόμικ τη δεκαετία του ’70. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς, αγνοούν εντελώς τις ιστορίες του και πιστεύουν ότι τα βιβλία κόμικ προέκυψαν από τα «Duck tales». Οι Αμερικανοί δεν ασχολούνται με την Ιστορία, μόνο με το τώρα. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, ασχολούνται με την Ιστορία. Όμως προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ να μιλάω για τον Καρλ Μπαρκς και το κάνω και στην Αμερική. Με ενδιαφέρει πολύ να είναι ξεκάθαρο στον κόσμο ποιος είναι. Όλα ξεκίνησαν από τον Μπαρκς. Αυτός είναι που αξίζει πρώτος απ’ όλους τους επαίνους. * Φωτογραφίες: Δέσποινα Βαξεβάνη Και το σχετικό link...

Και συνεχίζω:

Μπορεί να είχα έντονες ενστάσεις στα επεισόδια 3-5, όμως το φινάλε μου άρεσε. Ωραίο επεισόδιο γενικά, έκλεισε όμορφα τα σημαντικά plotlines και εν ολίγοις ήταν ένα ικανοποιητικό κλείσιμο. Εάν είχαν κάνει καλύτερη δουλειά στην πορεία προς αυτό το τέλος, θα ήταν μπόμπα, όμως ακόμα και έτσι μου άρεσε.

Ο κορυφαίος γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Γιάννης Ιωάννου πέθανε πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 74 ετών. Το Καρέ Καρέ, περήφανο που περιλαμβάνεται στις σελίδες της ίδιας εφημερίδας όπου τα τελευταία 3,5 χρόνια δημοσίευε τα έργα του ο μεγάλος δημιουργός, θυμάται τα συγκλονιστικά του κόμικς με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και κρατάει στη μνήμη του το μήνυμα ότι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία και την εξαπάτηση του λαού είναι πιο αποτελεσματικός όταν έχει για όπλο του το σκληρό, καυστικό, ανελέητο χιούμορ. Η παράξενη δεκαετία του 1980 έφερε στην Ελλάδα τη «σοσιαλιστική» επανάσταση και τον ηγέτη της, Ανδρέα Παπανδρέου. Λίγα χρόνια αργότερα, ο μύθος ξέφτισε, ο σοσιαλισμός πέρασε και δεν ακούμπησε, οι ελπίδες προδόθηκαν και ξεχάστηκαν και ο Ανδρέας έδωσε τη θέση του στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στην απομυθοποίηση του Ανδρέα, εκτός φυσικά από την πολιτική του και τα στελέχη του, συνέβαλαν σημαντικά οι Έλληνες γελοιογράφοι και δημιουργοί κόμικς. Και περισσότερο απ’ όλους, ο άφθαστος Γιάννης Ιωάννου με τη σειρά κόμικς «Ο Τρίτος Δρόμος». Μια σειρά, ίσως τη μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο, που είχε επί σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία για πρωταγωνιστή της έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό. Ο Γιάννης Ιωάννου, καχύποπτος από την αρχή απέναντι στον ενθουσιασμό για την έλευση του «σοσιαλισμού», όλα αυτά τα χρόνια, δεν χαρίστηκε ούτε στιγμή στο ΠΑΣΟΚ και επί των ημερών των κυβερνήσεών του έδωσε ορισμένα από τα καλύτερά του κόμικς, πάντα με στόχο να αντισταθεί στην εξουσία που γινόταν όλο και πιο απάνθρωπη, απομακρυνόμενη ταχύτατα από τις διακηρύξεις της και τις απαιτήσεις του λαού. Στο πρώτο άλμπουμ της σειράς, ο ίδιος έγραφε στον πρόλογό του με τον τίτλο «Αλλαγή»: «Όλα αναποδογύρισαν μέσα σε λίγες ώρες. Η δεξιά στην αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση κι εμείς στην εξουσία. Μας ήταν δύσκολο να συλλάβουμε όλη αυτήν την κοσμογονία που συντελέστηκε έτσι απλά κι ανέμελα με το να ρίξουμε εκείνο το φακελάκι μέσα από τη χαραμάδα στο μεγάλο ξύλινο κουτί με την κλειδαριά. Ως τότε νομίζαμε ότι ο Σοσιαλισμός θέλει αγώνες, αίμα και δάκρυα για να 'ρθει. Ότι το κατεστημένο δεν θ’ άφηνε έτσι εύκολα την εξουσία από τα χέρια του. Κι όμως. Εκείνη την Κυριακή, στις εννιά τη νύχτα, ο πριν από λίγο πρωθυπουργός και αρχηγός της παντοδύναμης δεξιάς βγήκε στην τηλεόραση και μας παρέδωσε την εξουσία ήρεμα και αναίμακτα. Πραγματικός τζέντλεμαν. Μήπως την είχαμε αδικήσει τη δεξιά; Η αλλαγή που όλοι περιμέναμε μας βρήκε απροετοίμαστους. Ποια ήταν τα καθήκοντά μας τώρα; Τι έπρεπε να κάνουμε;». Ο ίδιος αποφάσισε γρήγορα τι έπρεπε να κάνει. Να περιλάβει τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και, με αρκετή ανοχή στην αρχή που αναπόφευκτα μειωνόταν με ταχείς ρυθμούς μέχρι που έδωσε τη θέση της στον απόλυτο σαρκασμό και την ειρωνεία, να παρουσιάσει με το μοναδικό χιούμορ του την πολιτική του, τις αποφάσεις του, την αλλαγή στάσης του, τις επικίνδυνες στροφές του, τις αλλόκοτες συμμαχίες και επιλογές του. Κι αν στην πρώτη ιστορία του «Τρίτου Δρόμου», ο Ανδρέας ήταν ένα νεογέννητο μωρό που προκαλούσε ενθουσιασμό αλλά και ερωτήματα, σύντομα μετατράπηκε σε έναν περιπλανώμενο τυχοδιώκτη που κουβαλώντας μια ταμπέλα με την επιγραφή «Σοσιαλισμός», αναζητούσε μάταια τη διαδρομή του ακολουθώντας τα πιο αδιέξοδα μονοπάτια στα πιο απίθανα μέρη. Τα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας –τόσο ο πραγματικός όσο και αυτός του Ιωάννου– έχασε εντελώς τον προσανατολισμό του. Και ο (κάποτε τρίτος) δρόμος του έγινε όλο και πιο σκοτεινός, στρωμένος με όλο και πιο «κακές» προθέσεις. Μέχρι τον γκρεμό. Το τελευταίο μέρος της σειράς είχε τον τίτλο «Τρίτος Δρόμος Ήταν και Πέρασε». Με τον Ανδρέα, γέρο και κουρασμένο αλλά ακόμη εγωιστή και γεμάτο αυταπάτες να μονολογεί: «Θα ασχοληθώ με κάτι άλλο… Θα κάνω μια καινούργια αρχή. Έχω όλην τη ζωή μπροστά μου… Να! Ένας νέος ήλιος ανατέλλει για μένα… Σκατά. Τώρα που δεν έχω κοινό να κοροϊδεύω άρχισα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Αφού ξέρω ότι είναι δύση! Ποτέ δε φαινόταν η ανατολή από δω». Τα βιβλία του Γιάννη Ιωάννου που κυκλοφόρησαν στη σειρά «Τρίτος Δρόμος» (όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη εκτός από το πρώτο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτυπο) ήταν τα εξής: ■ «Ο Τρίτος Δρόμος» (1982) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος '83» (1983) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος… Δεξιά» (1984) ■ «Ποιος Τρίτος Δρόμος;» (1985) ■ «Ο Τρύπιος Δρόμος» (1986) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος, Αυστηρώς Ακατάλληλον» (1987) ■ «Ο Τρίτος Μελόδρομος» (1988) ■ «Τρίτος Δρόμος Ηταν και Πέρασε» (1989) Ο Γιάννης Ιωάννου, εκτός από τη σειρά «Τρίτος Δρόμος», δημιουργούσε ακατάπαυστα γελοιογραφίες και κόμικς από το 1974. Τα πρώτα του έργα στα οποία καταγράφεται η πρώιμη Μεταπολίτευση δημοσιεύτηκαν στο «Αντί» και στο «Βήμα» και στη συνέχεια συλλέχθηκαν στο βιβλίο «Η Άλλη Επταετία» (εκδόσεις Πολύτυπο, 1981) με αρνητικούς πρωταγωνιστές τούς υπουργούς και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεώργιου Ράλλη. «Χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς αυτούς δεν θα ήταν δυνατό να γίνει αυτή η έκδοση που στην ουσία της είναι αφιερωμένη στο έργο τους» έγραφε ο ίδιος, προλογίζοντας την έκδοση που συνοδεύεται από αναλυτικό χρονολόγιο καταγραφής των σημαντικών γεγονότων της «άλλης επταετίας» (1974 – 1981) με νωπές ακόμη τις μνήμες της γνήσιας «επταετίας» της χούντας. Ακολούθησαν παράλληλα με τον Τρίτο Δρόμο αλλά και μετά από αυτόν, πολλά ακόμα βιβλία, κυρίως από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μεταξύ των οποίων «Το Γνήσιο 1984» (εκδ. Σχολιαστής, 1984), «Το Θαύμα» (1985), «ΚάλπηC.O.» (1987), «Αντ’ Αυτού» (με κεντρικό πρόσωπο τον Μένιο Κουτσόγιωργα, 1988), «Τέλος Εποχής» (1989), «Οίκος Ευγηρίας “Οι Νέες Ιδέες”» (1990), «Δε Χάθηκαν Όλα» (1991), «Το Μαύρο Πρόβατο» (που δεν ήταν άλλο από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, 1992), «Δημόσιες Σχέσεις» (εκδ. Λιβάνη, 2008), όλα δημοσιευμένα πρώτη φορά σε περιοδικά και εφημερίδες όπως ο «Ταχυδρόμος», η «Πρώτη», το «Έθνος», η «Θεσσαλονίκη», η «Μακεδονία», το «Ποντίκι», η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», ο «Σχολιαστής». Τα τελευταία χρόνια, οι όλο και πιο απαισιόδοξες, όλο και πιο αφαιρετικά καρναβαλικές πολιτικές γελοιογραφίες του κοσμούσαν με την παρουσία τους την «Εφ. Συν.» και δεν είναι τυχαίο ότι και αυτός, όπως και ο άλλος μεγάλος πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς της μεταπολιτευτικής γενιάς, ο αείμνηστος Γιάννης Καλαϊτζής που είχαν συνεργαστεί και παλαιότερα στο περιοδικό «Γαλέρα», επέλεξαν να είναι συντελεστές σε αυτήν εδώ την εφημερίδα. Και το σχετικό link...

Από τη σημερινή εφημερίδα Documento. Υποθέτω πως κάποιος Ντισνεϋκός θα την αγοράσει για να σκανάρει το σχετικό άρθρο...

Διάβασα την αρχή της ιστορίας και με άφησε αδιάφορο. Ούτε στο δεύτερο τευχάκι ήθελα να συνεχίσω. Αυτό το σχέδιο είναι χάλια, σαν κακέκτυπο φαίνεται αλλά δυστυχώς δεν είναι.

Αυτό προϋποθέτει πως σου είχα θυμώσει την πρώτη φορά ή γενικά θυμώνω όταν με προλαβαίνουν. Θα παρακαλούσα κρούσεις της διαχείρισης για θέματα του φόρουμ να μην προσπαθείς να τις προσάψεις σε κάτι άλλο εκτός από αυτό που είναι.

Συμφωνώ με τον gotham-city και εγώ με ένα ξεφύλλισμα που έκανα έχω να πω ότι το σχέδιο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα

@Βασιλεύς των κόμικς Αν είναι εύκολο, ξανασκάναρε μια το οπισθόφυλλο, γιατί ήταν τσακισμένο κάτω αριστερά.

Προς αποκατάσταση της αλήθειας...ο κύριος ψεύδεται οικτρά! Υπάρχουν φωτογραφικά ντοκουμέντα, που απεικονίζουν την παραλαβή του εν λόγω αγαλματιδίου!

Δεν ξέρω για την ποιότητα της ιστορίας, αλλά με ένα ξεφύλλισμα το σχέδιο είναι πολυ κακό Όπως και το Avengers των προηγουμένων εβδομάδων μου φαίνεται λανθασμένη επιλογή...Τόσες και τόσες ιστορίες υπάρχουν...

Από την (αγαπημένη πλέον) σειρά Comic Soap του Σπύρου Δερβενιώτη, ένα μονοσέλιδο για αληθινούς τζεντάι!

Να μοιραστώ τη χαρά μου. Ο εκδότης με ενημέρωσε ότι έχει μόνο 2 κομμάτια και μπορεί να θεωρηθεί εξαντλημένο. Το πρώτο μας κόμικ εξαντλήθηκε. Φαντάζομαι θα ακολουθήσει δεύτερη έκδοση. Το εξώφυλλο να κοσμεί τη φράση "ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ"! Μπορεί να είχε μικρό τιράζ αλλά τα καταφέραμε. Καιρός να ξαναενοχλήσω τον Παπαστεφάνου για επόμενα βήματα.

Ίδια τιμολόγηση με το Gauntlet θα έχει το Infinity War. 24,99€ τιμή καταλόγου. https://www.public.gr/product/the-infinity-war/prod9940400pp/ Διαθέσιμο από 29-05.

Μια ιδιαίτερη έκδοση, για καλό σκοπό. Σε αυτό το άλμπουμ, 16 γνωστοί σεφ μοιράζονται τις συνταγές τους και ο Κιουτσιούκης τις παρουσιάζει με τη μορφή κόμικς. Όλα τα έσοδα των δημιουργών από την πώληση του άλμπουμ θα δοθούν για την κάλυψη των αναγκών του Οργανισμού των Παιδικών Χωριών SOS. Συμμετέχουν με συνταγές τους οι σεφ: Ηλίας Μαμαλάκης, Ιάκωβός Απέργης, Στέλιος Παρλιάρος, Διονύσης Αλέρτας, Κωνσταντίνος Κωβαίος, Αλέξανδρος Παπανδρέου, Φίλιππος Μπαντής, Ρήγας Ρηγόπουλος, Νίκος Γαϊτάνος , Βασίλης Τσίογκας, Αλέξανδρος Τσιοτίνης, Παύλος Σάφτης, Αντώνης Κουρκούτας, Κώστας Αραμπατζής, Vital Hyka και Μάνος Δημητρούλης. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στο xortastemetinpsixisas.gr

Διάβασα ΛΛ μετά από πολύ καιρό (εξαιρώ τα κόμικς των Bonhomme και Bouzard/Ory) και πραγματικά μου άρεσε. Έτσι όπως το βλέπω, ο Jul χρησιμοποίησε την πεπατημένη (μια «επικίνδυνη» αποστολή για τον ΛΛ) στην οποία όμως ενσωμάτωσε πολλές αναφορές και αυτοαναφορές, δίνοντας τελικά κάτι που το αισθάνεσαι φρέσκο. Γενικά είχε ωραίο χιούμορ και το διάβασα πολύ ευχάριστα. Για τον Achde δεν έχω να προσθέσω κάτι πέρα από αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί.

Καθώς τελευταία ξεσκόνιζα τα παλιά μου ΠΟΠΑΥ ,μικρά και μεγάλα, παρατήρησα κάτι που στη συνέχεια έγινε επαναλαμβανόμενο και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πιθανόν να παρέμβαινε κάποιος Έλληνας σχεδιαστής προσθέτοντας σκίτσα που ίσως είχαν αλλοιωθεί στο σκανάρισμα των σελίδων(??), Δεν ξέρω πως γινόταν η διαδικασία ,άλλα δεν νομίζω να ελάμβαναν ηλεκτρονικά αρχεία από τότε.... Λοιπόν αν κάποιος άλλος μπορεί να δώσει μια άλλη εξήγηση ευχαρίστως να την ακούσω,πάντως σε πολλές περιπτώσεις συνήθως σε μία σελίδα σε κάθε τεύχος ,κάποιο από τα σκίτσα είναι παράταιρο εν σχέση με την υπόλοιπη σελίδα και φαίνεται σαν να έχει σχεδιαστεί πχ με ποντίκι! Δείτε αυτά τα δείγματα από το ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΠΑΥ σε διάφορα τεύχη.

Με την εμφάνιση της τηλεοπτικής σειράς είπα να διαβάσω και τα υπόλοιπα τεύχη μέχρι το #18. Το πάει καλά, άνετο το διάβασμα, λίγο με εκνευρίζει ο παπάς που αντιδρά κάπως εξωγήινα σε όλες τις καταστάσεις. Παπάς από LIDL βασικά Οι διάφορες φρέσκες ιδέες αντιμετώπισης των δαιμονισμένων έχουν το ενδιαφέρον τους, πχ. ο τηλεφωνικός κατάλογος (θα καταλάβετε). Λίγο βαρετό είναι το ότι όλοι δαιμονίζονται. Ενδοοικογενειακή αρρώστια. Διαβάζεται. Δεν είναι το αριστούργημα, αλλά πισωγυρίσματα στις σελίδες για να κατανοήσεις τι θέλει να πει ο Remender ή ο Hickman δεν έχουμε εδώ. Μιλάμε για συγγραφέα που ξέρει συντακτικό και γραμματική και τέλος πάντων γράφει!