Dredd

@AndreasD Έστω όμως για τους 10-20-30 που θα τους πασάρει το έντυπο ο πατέρας τους επειδή αυτός διαβάζει την εφημερίδα, προτιμάς να διαβάσουν για το Liberatore παρά για τον Μιλλερ? Τέλος πάντων, γίνομαι κουραστικός, αλλά η δική μου λογική είναι ότι πρέπει όλοι να προσπαθούμε να ανοίξουμε την αγορά πριν μείνουμε τρεις και ο κούκος. Το γεγονός ότι υπάρχει αύξηση στον αριθμό των εκδόσεων, το ότι το Οξύ βγάζει ένα κόμικ κάθε μήνα, το ότι η Anubis βγάζει -μετά από χρόνια- πάνω από ένα κόμικ το μήνα, το ότι ο Λευτέρης βγάζει όλο και περισσότερα και καλύτερα κόμικ, δεν είναι αποτέλεσμα κανενός Λιμπερατόρε, καμίας κοινωνικής κριτικής, καμίας αναβίωσης της Βαβέλ και καμίας underground κουλτουρας. Είναι αποτέλεσμα, όσο και αν δεν ταιριάζει με τους εξευγενισμένους μας ουρανίσκους, των ταινιών, των σειρών, της pop κουλτούρας γενικότερα. Και θεωρώ ότι όλοι μας, στο μέτρο του δυνατού, πρέπει να εκμεταλευτούμε αυτό το hype, και να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια νέα γενιά αναγνωστών κόμικς για να μην ζήσουμε άλλη στείρα δεκαετία 90 οπότε και διαβάζαν κόμικς μόνο οι ενήλικες. Αν το θέλουμε βέβαια, και δεν θέλουμε να παραμείνουμε μόνοι μας στα πλαίσια του ελιτισμού μας και μετά από 20 χρόνια ψάχνουμε εκδόσεις της Jemma όπως κάποιοι ψάχνουν τώρα τους Καμπανάδες και τους Μπλεκ. Προφανώς όλα τα παραπάνω δεν απευθύνονται ούτε στον Ανδρέα, ούτε και σε κανέναν άλλο προσωπικά. Υ.Γ. Πως πάει η μέση ρε σκυλί του πολέμου;

@leonidio Προφανώς και όσοι αρθογραφούν έχουν (και πρέπει να έχουν) τις προσωπικές τους απόψεις και να μην τις θάβουν. Θα προτιμούσα όμως, και τονίζω το προτιμούσα, να μην "κερδίζουν" οι προσωπικές απόψεις και προτιμήσεις, αυτό που γίνεται στον κόσμο γύρω μας. Αν εμένα μου αρέσουν τα underground comics, δεν σημαίνει ότι πρέπει κατά βάση να "προωθώ" αυτό το είδος και λιγότερο αυτά που δεν μου αρέσουν, όταν τα undreground comics έχουν ένα κοινό Α και τα υπόλοιπα έχουν ένα κοινό 10Α. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου άποψη για μία στήλη που πρέπει (πάλι κατά την δική μου άποψη) να προωθεί το μέσο και όχι ένα μέρος του μέσου. Η συνολική μου λογική είναι ότι, όσοι έχουν ένα βήμα στην τόσο μικρή ακόμα ελληνική αγορά, πρέπει να προσπαθούν να φέρουν περισσότερο κόσμο στο μέσο, και όχι να προσπαθούν π.χ. να διαβάσουν όλοι 2000AD απλά επειδή μου αρέσει εμένα το 2000AD. Από εκεί και πέρα, το να συγκρίνεις ένα έντυπο σε μια Σαββατιάτικη εφημερίδα, με τις προσωπικές απόψεις που γράφουμε σε ένα φόρουμ που το διαβάζουν 100-200 άτομα κάθε ημέρα, το θεωρώ απλά άτοπο και μη συγκρίσιμο. Με λίγα λόγια, προτιμώ μια πιο ισορροπημένη πληροφόρηση η οποία αν διαβάσεις πίσω από τις λέξεις, θα δεις ότι δεν υπάρχει. Για το β) θα σου πω ότι αν νομίζεις ότι τις ταινίες τις παρακολουθουν μόνο 16χρονοι, κάνεις τεράστιο λάθος. Και αν δεχθώ τον συλλογισμό σου, ότι δηλαδή τις ταινίες τις παρακολουθούν μόνο 16χρονοι, πως πιστεύεις ότι μπορείς να φέρεις αυτούς τους 16χρονους στα κόμικς, με Liberatore ή με mainstream comics; Πάντα σε περίπτωση βέβαια που συμφωνείς με τον συλλογισμό μου ότι πρωτεύον πρέπει να είναι το άνοιγμα των κόμικς στο κοινό και όχι να συνεχίσουμε να απευθυνόμαστε στους ίδιους και στους ίδιους 1000 ή 2000 ή 3000 που ήδη ασχολούνται με τα κόμικς. Για το γ) θα σου πω ότι πιστεύω ότι σαφώς και δικαιούμαστε ως αναγνώστες να κριτικάρουμε αυτά που διαβάζουμε. Προφανώς και θα το κάνουμε μέσα από το πρίσμα των προσωπικών μας απόψεων, δεν γίνεται να κάνω κριτική υπό το πρίσμα των απόψεων κάποιου τρίτου, είναι αδόκιμο και αχρείαστο. Κριτική πρέπει να γίνεται από όλους, φτάνει να είναι κόσμια και να μην υπάρχει υστεροβουλία, π.χ. να έχω και εγώ μια στήλη σε άλλη εφημερίδα και θέλω να περάσω τη δική μου λογική και να χτυπήσω κάποιον άλλον. @AndreasD Προσωπικά δεν θα με ενδιέφερε μια συνέντευξη του Μιλλερ, τουλάχιστον όχι ιδιαίτερα. Πέρα από εμάς που ασχολιόμαστε πιο πολύ και δεν είμαστε πάνω από κάποιες χιλιάδες, τους υπόλοιπους πιστεύεις ότι θα τους ενδιέφερε περισσότερο μία συνέντευξη του Μίλλερ ή μία του Liberatore?

Για αρχή, να τονίσω ότι δεν διαβάζω το ένθετο κάθε Σάββατο, χοντρικά το διαβάζω μία φορά το μήνα. Αυτό για το επίπεδο γνώσης που έχω για το περιεχόμενο του. Όσες φορές το έχω διαβάσει, διακρίνω καθαρά τα κόμικς ή/και τη λογική όσων θέλει να προωθήσει ο κος Κουκουλάς. Ακριβώς επειδή είναι το μοναδικό ένθετο για κόμικς, έχω και απαιτήσεις. Έχω την απαίτηση να ξεπερνά το γενικότερο ύφος της εφημερίδας που το φιλοξενεί και να μιλάει για "όλα" τα κόμικς, όχι μόνο αυτά που αρέσουν σε κάποιον/κάποιους. Το γεγονός ότι δημοσιεύθηκε η συνέντευξη του Liberatore ήταν υπέροχο. Ποιους απασχολεί; Πιστεύω λίγους. Δεν λέω να μην δημοσιευθεί, προς θεού. Απλά πιστεύω ότι θα βοηθούσε πολύ περισσότερο την διάδοση των κόμικς στην Ελλάδα μια εκτενέστερη παρουσίαση του event, με mini-παρουσιάσεις όλων των προσκεκλημένων, προτάσεις για κόμικς που έχουν φτιάξει, φαν καταστάσεις από το ΣΚ κλπ. Και ας σκεφτούμε ότι δεν παίζει τον σημαντικότερο ρόλο το τι θα αρέσει σε εμάς τους καμένους, αλλά τι θα αγγίξει αυτούς που δεν είναι καμένοι, μπας και καούν κάποια στιγμή και αυτή. (ελπίζω να γίνεται αντιληπτή η διάθεση με την οποία έγραψα αυτή τη πρόταση). Προσωπική άποψη βέβαια εκφράζω, αλλά όταν ο κόσμος πάλλεται με ταινίες και σειρές Marvel και DC, όταν στα ελληνικά cons βλέπεις όλο και περισσότερα και καλύτερα καινούρια χέρια να σχεδιάζουν πραγματικά τα πάντα, όταν δειλά-δειλά οι 3-4 κομιξοεκδοτικοί της χώρας κάνουν βήματα προς τα εμπρός, το μοναδικό ένθετο για κόμικς στην Ελλάδα να ασχολείται με κόμικς και θεματολογία Βαβέλ και 90s, με κοινωνική κριτική και καταγγελτική underground νοοτροπία είναι λίγο απογοητευτικό. Κατά την άποψη μου πάντα.......

Η αλήθεια είναι ότι το τύπωμα στο εσώφυλλο είναι μεγάλη "τσιπιά", μου θύμισε δεκαετία 80.

Και ότι σχολίαζα νωρίτερα ότι διαφωνώ πλήρως με τη στρατευμένη τέχνη. Και με την στρατευμένη κριτική τέχνης. Μία κουβέντα για το event, 10 για τη γελοιότητα της βράβευσης, και το επόμενο Σάββατο, 3σέλιδο αφιέρωμα στον Ιταλό δημιουργό, ο οποίος συγκριτικά με τον Miller, είναι "νάνος" σε ότι έχει να κάνει με αναγνωρισιμότητα, επίδραση, παγκόσμια απήχηση κλπ κλπ. Αλλά είπαμε, αυτά έχει η στρατευμένη τέχνη και η(οι) κριτική(κριτικοί) της.......

Ακριβώς αυτό. Και αυτός είναι ο λόγος που έχω κόψει τελείως (σχεδόν τελείως δηλαδή) τις υπερηρωικές σειρές. Το χαμηλό budget της τηλεόρασης (σε σχέση με τον κινηματογράφο) και τα πολλά επεισόδια, κάνουν τις περισσότερες σειρές βαρετές και προβλέψιμες. Βαρέθηκα να βλέπω τον Arrow να παλεύει χρησιμοποιώντας ακριβώς την ίδια ακολουθία πολεμικών κινήσεων, να παλεύει μονίμως στις ίδιες αποθήκες/studio οι οποίες απλά έχουν διαφορετικό εμπόρευμα στα ράφια κάθε φορά, να βλέπω τα κλασικά μοτίβα σαπουνόπερας στις υπερηρωικές σειρές (με αγαπάει-την αγαπώ-δεν της το λέω-αν της το πω θα γίνει στόχος-γινόμαστε τελικά ζευγάρι αλλά πεθαίνει-ναι αλλά ανασταίνεται-ναι αλλά δεν είναι αυτή, είναι η δίδυμη αδελφή της που την κλωνοποίησαν από μία τρίχα από τα μύδια του πατέρα της-και μια φορά το χρόνο να βρεθούμε με τους άλλους υπερήρωες του ίδιου καναλιού για να παίξουμε ξύλο όλοι μαζί στην ίδια αποθήκη κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ........... Σχεδόν όλες τις υπερηρωικές σειρές τις έχω δει, από μία έως και 3-4 σαιζόν αλλά πέρισυ είπα στοπ. Από πέρισυ αλλά και ειδικά φέτος υπάρχουν ΤΟΣΕΣ πολλές εκπληκτικές σειρές σε όλα τα είδη (αστυνομικά, sci-fi, fantasy, horror, κατασκοπευτικά, κωμωδίες και ότι άλλο θέλει η ψυχούλα του καθενός) που πραγματικά θεωρώ ότι κρίμα να βλέπω μέτριες σειρές απλά επειδη έχουν ένα σηματάκι DC ή MARVEL στην αρχή. Εγώ αυτό που θα πρότεινα, αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα ήταν βιώσιμο κάτι τέτοιο, είναι να καθιερωθεί το βρετανικό μοντέλο στις υπερηρωικές σειρές. 4-6 επεισόδια, μία φορά το χρόνο. 4-6 βαρβάτα επεισόδια όμως, με δράση και εφέ, όχι κλωτσομπουνίδι και παρκούρ και αγάπες και λουλούδια για να γεμίσουμε 13 ή 22 επεισόδια.

Και εγώ το ίδιο κάνω, αν και η αλήθεια είναι ότι όσα slipcase έχω (ελάχιστα), δεν έχουν ιδιαίτερα ωραία σχεδίαση οπότε δεν με πολύ-χαλάει.

Πολύ καλή παρουσίαση! Ευγε!!

Τι θεϊκές ατάκες-διαμάντια ανακαλύπτει κανείς μετά από 11 χρόνια Το μεγαλείο του greekcomics!!!!!

Πραγματικά καταπληκτικά νέα!!!

Απλά συγκινητικό. Σε τέτοια έργα, όπου περιγράφονται χαρές και πίκρες στην ζωή μιας πραγματικής οικογένειας, ιδιαίτερα αν ξέρεις τον δημιουργό, δεν σηκώνουν πολλές κριτικές ( ΙΜΟ πάντα). Δεν παίζει ρόλο το σχέδιο (που είναι πολύ καλό), δεν παίζει ρόλο η πλοκή και άλλα που συνήθως ψάχνω και αναλύω σε ένα κόμικ. Παίζει ρόλο η ψυχή και το προσωπικό exposition του καλλιτέχνη. Απλά συγκινητικό.

Ωραια νεα Γιωργο!! Διευκρινισε μου μονο γιατι δεν καταλαβα? Ειναι για μια αγορα το κουπονι ή ισχυει γενικως;

Τις τελευταίες 4-5 ημέρες μου έρχονται ελάχιστα mail από τα threads που ακολουθώ.