MISTER NO

[Ionas Aggelis]

        

 

 

Layout - Graphic Design: Ρόζα Φατσέα

 

Ο Μίστερ ΝΟ (δημιούργημα του Guido Nollita/Sergio Bonelli),  ο αντισυμβατικός ήρωας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, εκεί που έκλεισε ο τίτλος του (με το 24ο τεύχος του Mister NO και οι… άλλοι) τώρα ανοίγει ένας άλλος, ας ελπίσουμε μακροβιότερος… Ο 3ος τίτλος λοιπόν των Bonelli-κών εκδόσεων βιβλιοπωλείου από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως έφτασε! 
Ο Μίστερ Νο με αυτή την έκδοση κάνει το ντεμπούτο του στα ελληνικά βιβλιοπωλεία, αν και στο περίπτερο έχει περάσει από 4 χρονικές περιόδους, όλες από τον εκδοτικό οίκο της οικογένειας Ανεμοδουρά. Η πρώτη (σε 2 περιόδους) έβγαλε 66 τεύχη, η δεύτερη ήταν με το περιοδικό Mister NO και οι… άλλοι [2015-2017] και έβγαλε 24 τεύχη και η τρίτη και πιο πρόσφατη στο περιοδικό Ζαγκόρ [2016-2018] που κυκλοφόρησε σε 10 τεύχη. Άρα ουσιαστικά, «Το Σπίτι του Σατανά» είναι η 101η έκδοση του ήρωα!!!!!! 

 

Το 1ο graphic novel είναι στις 124 σελίδες, με μεγάλο σχήμα 17×24. Το χαρτί είναι πολυτελείας και το εξώφυλλο είναι σκληρό. Απαρτίζεται από την 117 σελίδων ιστορία «Το Σπίτι Του Σατανά» και 3 σελίδες αφιερώματα. Η πρώτη στη σελίδα 2 μας δίνει πληροφορίες για τον ήρωα, ενώ στο δεύτερο αφιέρωμα στη σελίδα 4 μας μιλάει για τους δημιουργούς της ιστορίας, συγκεκριμένα τους Tiziano Sclavi και Bruno Marraffa. Στη σελίδα 122 υπάρχει και ένα 3ο αφιέρωμα (όπου στις υπόλοιπες 3 εκδόσεις Bonelli δεν είχε) αυτή τη φορά στο επερχόμενο Mister NO Revolution, η οποία έκδοση – remake – του χαρακτήρα θα κυκλοφορήσει στην Ιταλία αυτό τον Νοέμβριο, αλλά επιπλέον «συμπληρώνει» το αφιέρωμα της σελίδας 2. Στο οπισθόφυλλο δίνεται μία σύντομη εισαγωγή στον ήρωα μας και μερικές πληροφορίες για την περιεχόμενη ιστορία. 

 

Το κόμικς Το Σπίτι Του Σατανά, σε σενάριο Tiziano Sclavi και σχέδιο Bruno Marraffa, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στα τεύχη #104 (σελ. 16-98) και #105 (σελ. 3-36) της Ιταλικής μηνιαίας τακτικής έκδοσης Mister NO, την 1η Ιανουαρίου και την 1η  Φεβρουαρίου 1984. Αναδημοσιεύθηκε στο Mister NO Redizione #52 και #53 της Edizioni If. Το εξώφυλλο το υπέγραψε ο Gallieno Ferri - ο οποίος και σχεδίασε τα περισσότερα εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης. Ο Tiziano Sclavi -δημιουργός του Dylan Dog- εργάζεται για 4η φορά πάνω σε ιστορία Mister NO (μετά το Ananga!, στα τεύχη 90-92, Το Φάντασμα της Όπερας, στα #97-98,  Ζούγκλα!, στο #100) και για πρώτη φορά με τον σκιτσογράφο Bruno Marraffa. 

Η ιστορία μάς ξεκινά το 1910, στο πριγκιπικό́ παλάτι του μεγιστάνα του καουτσούκ στην Αμαζονία Χούλιο Σέζαρ Καμπράλ, του επονομαζόμενου «αυτοκράτορα», που απολαμβάνει να βασανίζει τους φτωχούς Ινδιάνους που δουλεύουν καταναγκαστικά́ στην τεράστια περιοχή του. Ο γιος του, Φρανσίσκο εκδηλώνει ασυνήθιστες πνευματικές, ψυχικές και μεταφυσικές δυνάμεις και πολλοί πιστεύουν πως τον κατέχει ο διάβολος. Πάνω από σαράντα χρόνια αργότερα, ο Φρανσίσκο, κυνηγημένος από πράκτορες της CIA, θα συναντήσει τον Μίστερ Νο και τότε όλα θα αποκαλυφθούν... 

 

Για τους «άγνωστους» στον κόσμο του Μίστερ Νο, μία μικρή εισαγωγή: Ο Βορειοαμερικανός Τζέρι Ντρέικ ή Μίστερ Νο, είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας των ιταλικών κόμικς που δημιουργήθηκε το 1975. Ο Τζέρι Ντρέικ γεννήθηκε το 1922. Ο πατέρας του κατηγορήθηκε για φόνο και ρίχτηκε στη φυλακή. Με τον πατέρα του φυλακισμένο, το 1938, ο 16χρονος Τζέρι αποφάσισε να φύγει από την Νέα Υόρκη και κατέληξε έπειτα από περιπλάνηση στην Καλιφόρνια. Βίωσε πολλές περιπέτειες σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου πολέμησε ως στρατιώτης, πιλότος και μέλος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε πολλά μέρη και ονομάστηκε τελικά Μίστερ Νο από τους συμπολεμιστές του και από τους αντιπάλους του, εξαιτίας της περηφάνιας του και της πεισματικής του άρνησης να υποταχθεί σε εντολές. Στις αρχές του 1945 επαναπατρίστηκε. Ήταν πια ένας βετεράνος του πολέμου που δεν μπορούσε να ενταχθεί στην κοινωνία. Διέσχισε τις Η.Π.Α. και κουρασμένος από τα λάθη του πολέμου, αηδιασμένος από τη βία του Δυτικού κόσμου και εντελώς ανίκανος να προσαρμοστεί σε μια φυσιολογική ζωή στην πατρίδα του, αποφάσισε να εγκατασταθεί στο Μανάους της Βραζιλίας για να ζήσει τη ζωή του με το δικό του τρόπο, σε ένα τόπο που κάποιοι άνθρωποι ονομάζουν το τελευταίο σύνορο του πολιτισμού. Ένας αρνητής του «πολιτισμένου» κόσμου, ο αντισυμβατικός τυχοδιώκτης Μίστερ Νο βρίσκει τελικά στην Αμαζονία έναν τρόπο ζωής που του ταιριάζει και με το Πάιπερ του γίνεται ένας ταξιδιωτικός οδηγός τουριστών, μπλέκοντας συνεχώς σε βίαιες περιπέτειες.

 

Ένα από τα πολλά πράγματα που κάνουν πιστεύω τον ήρωα τόσο ελκυστικό είναι πόσο ρεαλιστικός και βίαιος είναι, αλλά και η απρόβλεπτη συμπεριφορά του, με ιδεώδη, που κρατάει τον αναγνώστη πάντα σε εγρήγορση να δει την επόμενή του πράξη. Το γεγονός του πόσο αληθινός και καθημερινός χαρακτήρας είναι, μας φέρνει στο σημείο να ταυτιζόμαστε μαζί του. Για αρχή ίσως δεν έγινε και η καλύτερη επιλογή ιστορίας, αλλά η Ιταλική έκδοση του ήρωα είναι πλούσια με όμορφες ποιοτικές ιστορίες, που ευελπιστώ να διαβάσουμε στα επόμενα τεύχη… Συγκεκριμένα το Mister NO Revolution που φαίνεται πολλά υποσχόμενο…

 

Να δώσω για άλλη μία φορά συγχαρητήρια στον εκδότη Λεωκράτη Ανεμοδουρά και την ομάδα του που συνεχίζουν το όνειρο των κόμικς στη χώρα μας, ακόμα… Κυκλοφορεί από τις 5 Οκτωβρίου σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και κομιξάδικα, με ονομαστική τιμή στα €7,70!

 

Το σχετικό trailer του πρώτου τεύχους: 

 

===

 

Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα τους: GreekComicFan, φλοκ, Indian, thor77 & james768.

[GreekComicFan]

Με 10 χρόνια διαφορά, την επανέκδοση της σειρά από την αρχή και την αρίθμηση της εκ νέου από το νούμερο 1, η έκδοση του 1976 θεωρείται ξεχωριστή περίοδος, άσχετα του ότι είναι από τον ίδιο εκδότη. Αυτό για όσους τώρα κάνουν τα πρώτα βήματα τους στο GC, για να μην ψάχνονται.

Κατά τα άλλα, εύχομαι να δούμε και άλλους τόμους από αυτή την σειρά, για να μπορούμε να πούμε πως αποτελεί σειρά και όχι one-shot.

[φλοκ]

Ωραία παρουσίαση Ιωνα !! 

Την ιστορία τη διαβασα χτες βράδυ και τη βρήκα πολύ καλή .

Ξεφεύγει από τις αρχικές του ήρωα που είχαν σαν επίκεντρο την περιπέτεια και η ατμόσφαιρά της  ,κατα κάποιο τρόπο ,σε παραπέμπει σε Ντύλαν Ντογκ.

Είναι πολύ πιο μυστηριακή και μεταφυσική .

Το σχέδιο επίσης είναι καλό .

Δεν είναι η καλύτερη που έχω διαβασει από Νο ,αλλά στέκεται αξιοπρεπώς και είναι αρκετά ενδιαφέρουσα .

Μια μικρή παρατήρηση μόνο για να μην δημιουργηθούν μπερδέματα και παρεξηγήσεις σε οσους δεν γνωρίζουν καλά τις εκδόσεις Μιστερ Νο στη χωρα μας :

Σαν αυτόνομος  τίτλος έχει ως τώρα 3 περιόδους ,την πρώτη με 10 τευχη  (1975) ,την δευτερη με 56 τεύχη  (1985 ) και την τρίτη  με 24 τευχη + μια ειδική έκδοση (2015) .

Μ αυτή την έκδοση -και εφ οσον υπαρξει συνέχεια- κατι που όλοι ευχόμαστε ,ξεκινά ο τεταρτος κύκλος του ηρωά μας .

 

[germanicus]

Άλλη μια πολύ δυνατή παρουσίαση!  Άιντε να τριτώσει τώρα!  

 

Προστέθηκαν στο αρχικό ποστ οι πρώτες σελίδες του κόμικ. Τις έχει κάνει διαθέσιμες ο εκδότης στο issuu.

 

 

[Θρηνωδός]

Καταχωρήθηκε και στο goodreads.

[gomfaios]

Μια σειρά που σίγουρα θα αγοραζω και θα στηριξω σταθερά ελπίζοντας να εκδοσει

Πολλά τεύχη.

[Indian]

Το ταξίδι μου στον καινούργιο μαγικό κόσμο που φιλοδοξούν να μας χαρίσουν οι εκδόσεις "Μικρός Ήρως",συνεχίζεται. Επόμενος σταθμός (μετά από τον Ζαγκόρ) είναι ένα άλλο ελεύθερο πνεύμα,ο αγαπημένος μας Μίστερ Νο.

 

Η υπόθεση της ιστορίας ξεκινάει περίπου σαράντα χρόνια πριν από το "σήμερα" του ήρωα και στήνει ένα σκληρό και ταυτόχρονα μεταφυσικό τοπίο που γεμίζει απορίες τον αναγνώστη,μέχρι να έρθει στο "παρόν". Τότε είναι που θα εμφανιστεί ο ήρωάς μας,ο οποίος φαίνεται ότι κάθε άλλο παρά αναζητητής περιπετειών είναι. Οι μπελάδες τον βρήκαν κυριολεκτικά την ώρα που κοιμόταν κι άθελά του θα μπλεχτεί σε αυτή την περιπέτεια. Με κάθε ειλικρίνεια θα πω ότι το εν λόγω σενάριο μού άρεσε σε μεγάλο βαθμό κι ας μην είναι ένας "καθαρόαιμος" Μίστερ Νο. Το λέω αυτό γιατί κρίνοντας από την πλοκή,η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί και για τον Ντύλαν Ντογκ (αν βέβαια αυτός οδηγούσε αεροσκάφος ). Θετικό ήταν επίσης ότι δεν υπήρχαν πολλά flash backs που θα κούραζαν,παρά ένα κύριο στην αρχή,για να μας βάλει για τα καλά στο κλίμα. Μέσα στις σελίδες,ο αναγνώστης θα βρει μεγάλες δόσεις περιπέτειας κι ανθρωποκυνηγητού,ένα μυστήριο που βρίσκει την λύση του,ένα καλά κρυμμένο μυστικό που θα αποκαλυφθεί,ανατροπές και μερικά ψήγματα χιούμορ (τόσο όσο χρειάζεται μία ιστορία τέτοιας θεματολογίας). Ο πρωταγωνιστής φαίνεται απρόθυμος στην νέα αυτή πρόκληση,αλλά καθόλου δειλός. Απεναντίας δείχνει ότι έχει πολύ τσαγανό! Ο χαρακτήρας του Φρανσίσκο,μία τραγική φιγούρα. Ένα θύμα με υπερδυνάμεις. Εν κατακλείδι,θεωρώ την ιστορία πολύ καλή και θα ήταν κρίμα να μην διαβαστεί,τουλάχιστον από τους υποστηρικτές του Μίστερ Νο.

 

Όσον αφορά το σχέδιο,η αλήθεια είναι ότι δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα. Οι σκιές δεν το τόνιζαν όσο έπρεπε κι επίσης το βρήκα πέραν του δέοντος στατικό. Για εμένα κι ο χρωματισμός είχε τα θέματά του. Ενώ τα χρώματα ήταν έντονα και ζωηρά,το συνολικό αποτέλεσμα ήταν πολύ βαρύ. 

 

Η έκδοση δεν με εξέπληξε γιατί πλέον ήρθα "ξεψάρωτος" από τον Ζαγκόρ. Ακόμα μία εξαιρετική δουλειά της εκδοτικής. Έχει όμορφο χαρτί που είναι ανθεκτικό στην κακομεταχείριση,το ίδιο και το παχύ,χαρτονένιο εξώφυλλο. Μαζί με την γερή κόλληση στην ράχη,δημιουργούν ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί πολλές φορές και για πολύ καιρό. Στα έξτρα,ο αναγνώστης θα "συλλάβει" τον Λευτέρη Ταρλαντέζο να αρθρογραφεί ένα εκτενές βιογραφικό του ήρωα (το πραγματικό,αλλά και το φανταστικό),καθώς επίσης και τα CVs των δύο συντελεστών της ιστορίας αυτής. 

 

Ακόμα,λοιπόν,ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λεωκράτη Ανεμοδουρά (και) γι'αυτή την δουλειά και...συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα.

 

 

[Laz33]

Άφησα για το τέλος το Μίστερ Νο, απ΄την τετράδα των νέων μπονελικών graphic novels της Μικρός Ήρως, γιατί είχα μια υποψία ότι θα είναι το πιο ωραίο(Sclavi γαρ).
Επιβεβαιώθηκα
Πολύ ωραία ιστορία μυστηρίου/τρόμου/μεταφυσικής που έμοιαζε περισσότερο με Ντύλαν Ντογκ.
Τη βάζω στα ίδια επίπεδα με "Το Φάντασμα της Όπερας"(πάλι του Sclavi).
Σε κρατούσε συνεχώς σε αγωνία, δεν ήθελες να κάνεις διάλειμμα, παρακαλούσες να έχει κι άλλες σελίδες.
Μόνο μια μικρή ενστασούλα έχω σ΄ένα σημείο στο τέλος που μου δημιούργησε ένα ερωτηματικό.

Spoiler

Με ποιο τρόπο οι δυνάμεις του Φρανσίσκο, που είχε φύγει απ΄την Αμερική, οδήγησαν στην καταστροφή της αυτοκρατορίας του πατέρα του;

Κατά τ΄άλλα μ΄άρεσε.
Θα βάλω ένα 7.5/10 και με λίγο καλύτερο σχέδιο θα χτυπούσε 8άρι

 

Edited November 1, 2018 by laz33

[ProfPhillipMortimer]

Το σχέδιο αν το δεισ σε ασπρόμαυρο είναι ωραίο και ατμοσφαιρικό, το χρώμα το χάλασε πιο πολύ νομίζω.

 

Πάντως γενικά και εγώ το ευχαριστήθηκα.

[Laz33]

Νομίζω μαζί με το Ζαγκόρ ήταν τα πιο ωραία απ΄την τετράδα.

Αυτό μου δίνει και μια ωραία ιδέα

[Kurdy Malloy]

Διάβασα και τον Μίστερ ΝΟ από τα καινούργια.

 

Πρώτη επαφή με τον ήρωα και πρώτα το σενάριο. Το σενάριο ήταν αξιοπρεπές, μόνο που όπως είδα και ανάφεραν πολλοί παραπάνω, μου θύμισε κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι αυτό το ύφος της σειράς, αν δεν είναι τότε ίσως για 2η φορά έχουμε μία επιλογή πρώτου τεύχους ελαφρά παραπλανητικού ως προς το τι περιμένει ένας μελλοντικός και άσχετος πελάτης, εγώ για παράδειγμα. Μου θύμισε πάρα πολύ διάφορα Ντύλαν Ντογκ, μόνο που αν θέλω Ντύλαν Ντογκ θα διαβάσω Ντύλαν Ντογκ. Θα ήθελα περισσότερη διαφοροποίηση στο σενάριο. Παρόλα αυτά είναι αξιοπρεπές. Όχι κάτι το εξαιρετικό, αλλά αξιοπρεπές.

 

Από την άλλη είχαμε και το σχέδιο. Μέτριο στην καλύτερη περίπτωση και η μεγέθυνση σε σχέση με το περιοδικό, εντείνει τη μετριότητα. Για μένα είναι σαφές ότι ένας "σεναριάκιας" θα προτιμήσει τα φουμέτια, ενώ για λάτρες του σχεδίου όπως εγώ δεν είναι ικανοποιητικά, αλλά πιστεύω ότι αυτό σχεδιαστικά ήταν μέτριο ακόμα και για τα χαμηλωμένα στάνταρ μου.

 

Ελπίζω σε καλύτερες επιλογές στο μέλλον γιατί πράγματα που συγχωρεί το κακό χαρτί και το μικρό μέγεθος, το μεγάλο και γκλόσι χαρτί με μεγαλύτερο μέγεθος δεν τα συγχωρεί.

 

Περιμένω το επόμενο και περιμένοντας να διαβάσω και τους 12 τόμους που μόλις πριν από λίγες μέρες παρέλαβα.

[Laz33]

Πριν από 1 ώρα, Kurdy Malloy είπε:

Για μένα είναι σαφές ότι ένας "σεναριάκιας" θα προτιμήσει τα φουμέτια, ενώ για λάτρες του σχεδίου όπως εγώ δεν είναι ικανοποιητικά, αλλά πιστεύω ότι αυτό σχεδιαστικά ήταν μέτριο ακόμα και για τα χαμηλωμένα στάνταρ μου.

Bρε γαλλο-βελγικά πάνω απ΄όλα, δεν το συζητώ. Και σε σενάριο και σε σχέδιο
Τα φουμέτια είναι απλώς μια καλή εναλλακτική όταν θέλουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα απ΄τα BD.
Προσωπικά το έκανα το διάλειμμά μου και θα το ξανακάνω σε 2 μήνες που θα βγει η 2η τετράδα φουμετιών της Μικρός Ήρως

[thor77]

Συμπτωματικά το τελευταίο δίμηνο διάβασα όλα τα Μίστερ Νο που είχα στην συλλογή μου (αυτό μεταφράζεται σε 52 από τα 56 της Β' περιόδου -τα 4 που μου έλειπαν τα προμηθεύτηκα σε μορφή τόμων από τον εκδότη με την ευκαιρία της μελανής Παρασκευής αλλά δεν τα έχω διαβάσει ακόμα- τα 24 του Mister No & οι άλλοι, την ειδική έκδοση που είχε δοθεί με τον Ελεύθερο Τύπο και αυτό εδώ) συνολικά μιλάμε για υλικό από πάνω από 70 ιταλικά τεύχη Μίστερ Νο. Για το προσωπικό μου γούστο, η ιστορία αυτού του τεύχους είναι από τις καλύτερες ενώ το σκίτσο από τα χειρότερα της σειράς (όπως χάλια είναι και στα τεύχη 55-56 της Β' περιόδου που είναι ασπρόμαυρα οπότε δεν φταίει το χρώμα φταίει ο δημιουργός -αν και στο ασπρόμαυρο δείχνει λιγότερο χάλια-).

 

Η συγκεκριμένη ιστορία έχει κυκλοφορήσει στην Ιταλία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1984, πάνω από 2 χρόνια πριν από το πρώτο τεύχος του Ντύλαν Ντογκ (Οκτώβριος 1986) οπότε παρόλο του ότι ο σεναριογράφος της είναι ο δημιουργός του Ντύλαν Ντογκ εδώ δεν θα έπρεπε να το δούμε σαν αντιγραφή του Ντύλαν Ντογκ αλλά μάλλον σαν έναν προάγγελό του, αν και αναμφίβολα έχει περισσότερες πιθανότητες να αρέσει σε κάποιον που του αρέσει ο Ντύλαν Ντογκ παρά σε κάποιον που του αρέσει ο Μίστερ Νο. Πάντως προσωπικά την βρήκα πολύ καλύτερη από την άλλη ιστορία του Μίστερ Νο από τον Σκλάβι που έχω διαβάσει (η ιστορία Ζούγκλα από το ιταλικό τεύχος 100 -Σεπτέμβριος 1983-που εκδόθηκε στο Mister No & οι άλλοι 20-21)

[Ionas Aggelis]

50 λεπτά πριν, thor77 είπε:

Συμπτωματικά το τελευταίο δίμηνο διάβασα όλα τα Μίστερ Νο που είχα στην συλλογή μου (αυτό μεταφράζεται σε 52 από τα 56 της Β' περιόδου -τα 4 που μου έλειπαν τα προμηθεύτηκα σε μορφή τόμων από τον εκδότη με την ευκαιρία της μελανής Παρασκευής αλλά δεν τα έχω διαβάσει ακόμα- τα 24 του Mister No & οι άλλοι, την ειδική έκδοση που είχε δοθεί με τον Ελεύθερο Τύπο και αυτό εδώ) συνολικά μιλάμε για υλικό από πάνω από 70 ιταλικά τεύχη Μίστερ Νο. Για το προσωπικό μου γούστο, η ιστορία αυτού του τεύχους είναι από τις καλύτερες ενώ το σκίτσο από τα χειρότερα της σειράς (όπως χάλια είναι και στα τεύχη 55-56 της Β' περιόδου που είναι ασπρόμαυρα οπότε δεν φταίει το χρώμα φταίει ο δημιουργός -αν και στο ασπρόμαυρο δείχνει λιγότερο χάλια-).

 

Η συγκεκριμένη ιστορία έχει κυκλοφορήσει στην Ιταλία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1984, πάνω από 2 χρόνια πριν από το πρώτο τεύχος του Ντύλαν Ντογκ (Οκτώβριος 1986) οπότε παρόλο του ότι ο σεναριογράφος της είναι ο δημιουργός του Ντύλαν Ντογκ εδώ δεν θα έπρεπε να το δούμε σαν αντιγραφή του Ντύλαν Ντογκ αλλά μάλλον σαν έναν προάγγελό του, αν και αναμφίβολα έχει περισσότερες πιθανότητες να αρέσει σε κάποιον που του αρέσει ο Ντύλαν Ντογκ παρά σε κάποιον που του αρέσει ο Μίστερ Νο. Πάντως προσωπικά την βρήκα πολύ καλύτερη από την άλλη ιστορία του Μίστερ Νο από τον Σκλάβι που έχω διαβάσει (η ιστορία Ζούγκλα από το ιταλικό τεύχος 100 -Σεπτέμβριος 1983-που εκδόθηκε στο Mister No & οι άλλοι 20-21)

 

Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες του Sclavi, δεν νομίζω να τις φτάνει... Προσωπικά, το καλύτερο είναι το "Εξωγήινος" [Ζαγκόρ #7-8, σχέδιο Civitteli] όπου μας δείχνει ουσιαστικά τον Ψυχρό Πόλεμο με το σενάριο να ανθίζει. Μετά είναι το "Φάντασμα της Όπερας" [Ζαγκόρ #14-16, σχέδιο Diso] το οποίο είναι εξαιρετικό σε κάθε επίπεδο. Το "Ζούγκλα!" [Μίστερ Νο και οι άλλοι #20-21, σχέδιο Diso] αν και πανέμορφο σε σχέδιο & σενάριο, θα συμφωνήσω μαζί σου, πως δεν έχει το ίδιο σεναριακό βάθος με το "Σπίτι Του Σατανά" [Mister No Graphic Novel #1, σχέδιο Marraffa] συνεπώς είναι καλύτερο. 

 

Αυτό που ζητάω είναι να δημοσιευτούν και τα υπόλοιπα του Sclavi ["Ananga!", Mister No #90-92, 190 σελίδες, "Ombre Rosse", Mister No #105-108, 224 σελίδες, "L'orrenda invenzione", Mister No #138-139, 108 σελίδες]. Πολλά ζητάω ...

[ProfPhillipMortimer]

Πριν από 1 ώρα, Ionas Aggelis είπε:

 

Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες του Sclavi, δεν νομίζω να τις φτάνει... Προσωπικά, το καλύτερο είναι το "Εξωγήινος" [Ζαγκόρ #7-8, σχέδιο Civitteli] όπου μας δείχνει ουσιαστικά τον Ψυχρό Πόλεμο με το σενάριο να ανθίζει. Μετά είναι το "Φάντασμα της Όπερας" [Ζαγκόρ #14-16, σχέδιο Diso] το οποίο είναι εξαιρετικό σε κάθε επίπεδο. Το "Ζούγκλα!" [Μίστερ Νο και οι άλλοι #20-21, σχέδιο Diso] αν και πανέμορφο σε σχέδιο & σενάριο, θα συμφωνήσω μαζί σου, πως δεν έχει το ίδιο σεναριακό βάθος με το "Σπίτι Του Σατανά" [Mister No Graphic Novel #1, σχέδιο Marraffa] συνεπώς είναι καλύτερο. 

 

Αυτό που ζητάω είναι να δημοσιευτούν και τα υπόλοιπα του Sclavi ["Ananga!", Mister No #90-92, 190 σελίδες, "Ombre Rosse", Mister No #105-108, 224 σελίδες, "L'orrenda invenzione", Mister No #138-139, 108 σελίδες]. Πολλά ζητάω ...

 

Να προσθέσω στο αίτημα σουφίλε Ίωνα και τα υπόλοιπα Zagor του Sclavi, εκτός από το 200 που είχαμε την τύχη να διαβάσουμε στα δύο τελευταία τεύχη 15,16 του Ζαγκορ.

 

184, 185, 186, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197, 198, 199, 201, 202, 203, 221, 222, 275, 276, 277, 278, 279, 280.

[BladeRunner1992]

Απολαυστική και αρκετά δυνατή περιπέτεια, με ενδιαφέρουσες πινελιές υπερφυσικού. Η ιστορία κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος με τη δράση και την αγωνία της, ενώ και το σχέδιο μου φάνηκε αρκετά καλό, αν και σίγουρα όχι το καλύτερο δυνατό (δεν ξέρω, ίσως το χρώμα το έκανε κάπως πιο βαρύ). Γενικά, είναι μια πολύ ωραία και ψυχαγωγική ιστορία, η οποία δύσκολα θα αφήσει ανικανοποίητους τους λάτρεις του Μίστερ Νο.

 

8/10

[GreekComicFan]

Προστέθηκαν εξώφυλλα και οπισθόφυλλα του δεύτερου τεύχους.

[ProfPhillipMortimer]

Πολύ ωραίο το 2ο!!!

 

Μια χορταστική κλασσική Μιστερ Νο περιπέτεια από τους essential δημιουργούς του Nollita - Diso.

 

Καλύτερα Ασπρόμαυρο από κακό χρώμα όπως στον πρώτο τόμο.

 

Έμεινα πολύ ικανοποιημένος από την επιλογη της ιστορίας και την εκδόση. Πάντα τέτοια.

[BladeRunner1992]

"Περιπέτεια στη Μανάους"

 

Έχω διαβάσει αρκετές ιστορίες με ήρωα τον Μίστερ Νο (που, φυσικά, είναι ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες των κόμικς), αλλά αυτή είναι μόλις η πρώτη σε ασπρόμαυρο σχέδιο. Και μπορώ να πω ότι ταιριάζει πολύ το ασπρόμαυρο χρώμα στις ιστορίες του Μίστερ Νο. Νομίζω ότι έτσι αναδεικνύονται καλύτερα οι γραμμές, οι λεπτομέρειες και οι σκιές, ενώ όσο να'ναι δίνει και μια άλλη ατμόσφαιρα, πιο κλασική (πάντως θα απολαύσω ασπρόμαυρες ιστορίες Μίστερ Νο, μιας και έχω όλους τους τόμους της Β' Περιόδου). Από κει και πέρα, η ιστορία μου άρεσε πάρα πολύ, μιας και συνδυάστηκε ιδανικά η περιπέτεια με το χιούμορ. Μου φάνηκε πολύ καλογραμμένη, ενδιαφέρουσα, χορταστική και εντέλει άκρως ψυχαγωγική. Γέλασα, αγχώθηκα, γενικά πέρασα τέλεια. Οπότε δεν βλέπω τον λόγο να μην του βάλω πέντε αστεράκια στο Goodreads, έστω και αν σίγουρα υπάρχουν και καλύτερες ιστορίες Μίστερ Νο.

 

9/10

Edited February 23, 2019 by BladeRunner1992

[thor77]

Διάβασα χθες το δεύτερο (ασπρόμαυρο) τεύχος της σειράς. Προσωπικά έμαθα τον Μίστερ Νο (όπως και τον Ντύλαν Ντογκ) ασπρόμαυρο και δεν είχα κανένα πρόβλημα με το ότι κι εδώ η έκδοση ήταν ασπρόμαυρη, ίσως μάλιστα να το προτιμούσα έτσι (επίσης το όνομα τις πόλης το έμαθα σαν το Μανάους και όχι η Μανάους από τις παλιές εκδόσεις του ήρωα και όχι μόνο, και το Μανάο από τον Καββαδία, οπότε με ξένισε η επιλογή της μετάφρασης του τίτλου σαν Περιπέτεια στη Μανάους, αλλά τέλος πάντων αυτό είναι λεπτομέρεια).

 

Η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα και η εξέλιξή της δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο Περιπέτεια στ* Μανάους. Χορταστική σε έκταση και παρόλο που γενικά προτιμώ το σκίτσο του Μπινότι απ'ότι του Ντίσο, εδώ μου άρεσε πολύ. Σαν σενάριο ίσως το πρώτο άλμπουμ να είχε περισσότερο ενδιαφέρον, εδώ όμως σαν σύνολο (σενάριο+σκίτσο) είναι καλύτερο

[Karnak]

Συμφωνω οτι ασπρομαυρο ηταν πολυ καλυτερο απ το πρωτο εγχρωμο,του οποιου το χρωμα για μενα ηταν πολυ κακο.Δεν ταιριαζε καθολου με τα μολυβια κι ηταν σε πολλα σημεια σα να το χρωματισε παιδι με μαρκαδορο.Θεματακια με το χρωμα ειχαν και το Tex#1 και Dylan Dog #1  αλλα οχι τοσο εντονα.Εν αντιθεση το Zagor #1 ηταν πολυ καλα χρωματισμενο.

[Indian]

Διαβάστηκε κι ο Μίστερ Νο, το τεύχος που ολοκληρώνει την δεύτερη τετράδα (κάποια στιγμή θα ανεβάσω την γνώμη μου και για τα εναπομείναντα).

 

Σεναριακά την ιστορία την βρήκα καλή, αλλά μέτρια. Έχει γνωστή υφή και θεματολογία (ένας πλούσιος που προσλαμβάνει τον πρωταγωνιστή για ξεναγό και μπλέκονται αμφότεροι σε περιπέτειες), φυσικά με μερικές μικρές παραλλαγές. Ωστόσο οι αναφορές στα κόμικς μού άρεσαν. Η πλοκή φαίνεται να τραβάει πολύ σε μάκρος. Μέχρι τα μισά κυλάει αργά, έχει πολλή "σάλτσα" (πχ το κυνηγητό που τρώει ο ήρωας για την γυναίκα), ενώ υπάρχουν σημεία που επαναλαμβάνονται (πχ η αναμονή των ανταλλακτικών). Η αλήθεια είναι ότι οι περιγραφές δεν με έκαναν να βαρεθώ, καθώς σε αυτό το "delay" μαθαίνουμε για την Μανάους του παρελθόντος και του παρόντος (της χρονιάς που διαδραματίζονται τα γεγονότα), ενώ γίνονται και πολλές αναφορές για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος που φτιάχνει κόμικς για βιοποριστικούς λόγους. Φαντάζομαι και τις δύο καταστάσεις τις είχε ζήσει ο σεναριογράφος από πρώτο χέρι. Πλάκα-πλάκα, ο Milton Caniff, που αναφέρεται στο κόμικ είναι υπαρκτό πρόσωπο. Η επιλογή του μεταφορικού μέσου ήταν δίκαια και χρειαζόταν για την συνέχιση στου μύθου. Ταυτόχρονα όμως "καίει" την προϋπηρεσία που έκανε τον Μίστερ Νο γνωστό κι αφαιρεί από την δράση (με το αεροπλάνο στήνεται μεγαλύτερη αγωνία). Η δράση και οι αποκαλύψεις μετά τα μισά της πλοκής, ήταν ικανοποιητικές κι έρχονται οι τελευταίες (είκοσι?) σελίδες οι οποίες ήταν υποτονικές κι αισθάνθηκα γι'ακόμα μία φορά ότι υπήρχε πλατειασμός. Γενικά η ιστορία δεν ήταν από τις καλύτερες του ήρωα, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Επίσης νομίζω θα μπορούσε να "χωρέσει" σχεδόν στις μισές σελίδες από αυτές που είχε τελικά στην διάθεσή της.

 

Το σχέδιο δεν ήταν άσχημο, αλλά δεν το βρήκα το δυνατότερο σημείο του κόμικ. Έχω την εντύπωση ότι ήταν στατικό. Επίσης, μου έκατσε άσχημα η ασπρόμαυρη δομή. Όχι ότι έχω κάτι με το Α/Μ, αλλά προφανώς είχα καλομάθει με την τελευταία περίοδο των ιστοριών του χαρακτήρα.

 

Δεν μπορώ να πω πολλά για την έκδοση γιατί δεν έχω κάτι νέο και ήδη έχω επαναληφθεί πολύ. Επιγραμματικά ήταν ακόμα μία προσεγμένη δουλειά. Καλό χαρτί και κόλληση, σκληρό εξώφυλλο, άρθρα για την πορεία του πρωταγωνιστή στην Ελλάδα και βιογραφικά των δημιουργών. Πολλά μπράβο.

 

 

[φλοκ]

Φρέσκο φρέσκο το νέο Μιστερ Νο !

Ο τρίτος τόμος με τίτλο "ΒΙΕΤΝΑΜ" από τη σειρά "Mister No : Revolution " είναι εδώ .

Να τα εξώφυλλο και οπισθόφυλλό του :

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

   

[Mandrake]

Ελπίζω αυτή τη φορά να το βρω στα περίπτερα, όπως και τα "Ζαγκόρ" & "Ντύλαν Ντογκ"... Μόνο το "Τεξ" κατάφερα να βρω στα 2α τεύχη...

[Retroplaymo]

@φλοκ Ξανασκάναρε μια το οπισθόφυλλο, γιατί βγήκε μικρο σε διαστάσεις (1300).

[φλοκ]

Ξανα το οπισθόφυλλο .

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

[φλοκ]

Aπό τα 4 νέα GN της " Μικρός Ηρως " νομίζω (.....χωρίς να έχω διαβάσει τα άλλα 3 !!! ) οτι αυτό που θα κάνει την μεγαλύτερη αίσθηση θα είναι το Μιστερ Νο .

Από που προκύπτει η σιγουριά μου ?

 

Προσωπικά (και αφού το διάβασα δύο φορές απανωτά χθες βράδυ) θεωρώ  οτι είχε πολλά χρόνια να κυκλοφορήσει μια τέτοια ιστορία .

Η σειρά "Μister No : Revolution" των Michele Masiero (σενάριο) και Μatteo Cremona (σχέδιο) φέρνει τον ήρωα σε  μια εντελώς νέα ,γεμάτη φρεσκάδα και ιδέες ,εποχή .

Ο Μasiero έχοντας ασχοληθεί με το Μιστερ Νο από το 1994 ,γράφοντας ιστορίες του και αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την σύνταξη ,είναι φανερό οτι θέλει να ανεβάσει level τον ήρωα του .

Θέλει να τα αλλάξει όλα ,να τα εκσυγχρονίσει ,να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού του σήμερα.

Ολα εκτός από ένα : τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του ήρωα .Εξ αιτίας του οποίου (χαρακτήρα ) αγαπήθηκε τόσο πολύ .

Ετσι αποφασίζει να προχωρήσει, με την σημαντική βοήθεια του Cremona, στη δημιουργία μιας "υποσειράς" με κεντρική ιδέα πως θα ήταν ο Μιστερ Νο αν είχε γεννηθεί 25 χρόνια αργότερα σε σχέση με τη "βιογραφία  " του  από τους αρχικούς δημιουργούς .

 

Στον πρώτο τόμο της σειράς συναντάμε τον νεαρό Τζέρι Ντρέικ νεοσύλλεκτο στον πόλεμο του Βιετνάμ .Παράλληλα εξελίσσεται μέσω flash back μια δεύτερη ιστορία (αριστοτεχνικά δεμένη με την κεντρική) για τη ζωή του ως πολίτη στη Νέα Υορκη των μέσων της ταραγμένης και ιστορικής δεκαετίας του 60.

Το σενάριο που στείνει ο Masiero γεμάτο ένταση ,ωμό ,βίαιο και ταυτόχρονα λυρικό είναι μια ωδή στον αντιήρωα  Μιστερ Νο .

Ταυτόχρονα είναι μια ψύχραιμη ματιά στο κλίμα και στα γεγονότα που λάμβαναν χώρα στην Αμερικάνικη νεολαία των 60's.Aπό τη μία ένας μάταιος αιματηρός  πόλεμος ,από την άλλη η γενιά των Μπητνικς ,της πολιτικής διαμαρτυρίας και των ναρκωτικών  ....και στη μέση ο ήρωάς μας .

Το εξαιρετικό σενάριο, έρχεται να το υποστηρίξει και να το απογειώσει με το σχέδιο και τα χρώματα του, ο Cremona !Kαταπληκτική δουλειά ,ειδικά σε κάποια καρέ στις ζούγκλες του Βιετνάμ  ή των τοπίων της Νεας Υόρκης .

Το στήσιμο έχω την αίσθηση (χωρίς να είμαι γνώστης ) οτι ξεφεύγει από το κλασικό φουμέτι και είναι πιο κοντά στο Αμερικάνικο κομικ.

Η έκδοση στα γνωστά πλέον standards της "Μικρός Ηρως" (καλό χαρτί ,εκτύπωση και συνοδευτικό υλικό για τους δημιουργούς και την υποσειρά).

 

Προσωπικά σαν αναγνώστης  θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια σ όποιον επέλεξε τη συγκεκριμένη συγκλονιστική ιστορία .

 

Και μια ευχή -παράκληση να δημοσιευθεί σε κάποιον επόμενο τόμο και το δεύτερο μέρος του Revolution  το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία με τίτλο California .

 

Κλείνοντας να πω για τους φαν του Μιστερ Νο οτι είναι ένα τεύχος must have.

Και για όλους τους άλλους, ένα εξαιρετικό κόμικ που θα άξιζε πραγματικά να διαβάσουν . 

 

 

[averel]

Αγόρασα και τους 3 τόμους. Η έκδοση είναι πολύ καλή και το μέγεθος ιδανικό. Το εξώφυλλο όσο χοντρό χρειάζεται,το  χαρτί γυαλιστερό και όσο παχύ πρέπει!Δεν τσακίζει, τσαλακώνει στο άνοιγμα/διάβασμα ο τόμος.

 

Διάβασα την πρώτη ιστορία που όντως θύμιζε ντύλαν ντογκ και ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα.

 

Δεν προτιμάω τις ασπρόμαυρες εκδόσεις(δεύτερος τόμος), αλλά αυτό είναι προσωπικό γούστο. Νομίζω πάντως ότι τα ασπρόμαυρα θα έπρεπε να είναι και πιο φτηνά από τα έγχρωμα.

[Ionas Aggelis]

11 ώρες πριν, φλοκ είπε:

Και μια ευχή -παράκληση να δημοσιευθεί σε κάποιον επόμενο τόμο και το δεύτερο μέρος του Revolution  το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία με τίτλο California .

 

Το θεωρώ πλέον σίγουρο. Το "Βιετνάμ" απλά δεν παίζεται. Δεν βρίσκω λόγο να μην το συνεχίσει.

Στην Ιταλία η ιστορία ολοκληρώθηκε πριν 10 μέρες στην Ιταλία με το 6ο τεύχος (που αντιστοιχεί στον 3ο τόμο που θα βγει τον Ιούνιο). 6 τεύχη = 3 τόμοι. Και αφηγείται όλη την ιστορία του Mr No. Είναι απλά must για αναγνώστες του ήρωα και μη.

 

5 ώρες πριν, averel είπε:

Νομίζω πάντως ότι τα ασπρόμαυρα θα έπρεπε να είναι και πιο φτηνά από τα έγχρωμα.

 

Μα είναι πιο φτηνά. Είναι 148 σελίδες και μόνο €7,70. Ενώ οι 132 έγχρωμες κοστίζουν €7,90. Άρα όλα οκ.

[averel]

Τεύχος νο 2 συμπαθητική ιστορία.

Τεύχος νο 3 revolution. Πολύ διαφορετικό στυλ. Ωμή βία, λιγότερο ανάλαφρη ιστορία. Ο πόλεμος, η βια, τα ναρκωτικά κυριαρχούν. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά σε όλες τις σελίδες.

Α και για να μην το ξεχάσω , αξίζει να το αγοράσετε.