Αίθουσα Νικητών

Δεν έφτανε η λεία από το AthensCon (που τα περισσότερα ήταν κόμικς που είχα κανονίσει να μου φέρουν εκεί), έσκασε ταυτόχρονα και ένα δέμα με ωραιότατα 70s παλιοτεύχη Iron Man. Πλούσια τα ελέη. Πήρα και 2 ακόμα μολυβένιους ήρωες της Marvel να κάνουν παρέα στους υπόλοιπους

Μιας και χθες ήταν η ονομαστική μου εορτή γυρίζοντας σπίτι βρήκα ένα ωραίο δώρο από τους γονείς μου. Ναι τόσο καιρό δεν το είχα πάρει λόγο ότι δεν είχα χρόνο αλλά πλέον το έχω απλά φοβερό,δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο ΦΟΒΕΡΟ. Έχω ήδη ξεκινήσει το διάβασμα και ναι τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίς φέτος

Εκτός από το ότι καμία εκδοτική δεν περιμένει μηνύματα fb και ερωτήσεις για να εκδόσει το επομενο τευχάκι, πόσο μαλλον για μία έκδοση που έχει περάσει από πάρα πολλές χώρες, είναι τουλάχιστον γραφικό να λες πως δεν αρέσει στη μάζα. Εκτος κι αν έχουμε κανένα κατάλληλο στατιστικό δείγμα , έχει γίνει και η έρευνα και δεν το ξέρουμε δηλαδή. Διαβάζω "παλιό", "περίεργο" , "η μάζα προτιμάει".... είσαι σίγουρος γιαυτά που γράφεις; Γιατί εγώ σίγουρα δεν είμαι.

Έφτασε το κουτί Batman Box III με τις αλλαγές που είχα ζητήσει. Επιτέλους ολοκληρώθηκε η σειρά που την είχα άχτι, πήρα καπελάκι, τσάντα, 2 κόμικ που δεν είχα (και ένα που είναι πλέον διπλό_. Και όλα αυτά σε πάρα πολύ καλή τιμή! Έκανα παραγγελία από το myboxes την Παρασκευή 29/11 και σήμερα 7/12 παρέλαβα! Πολύ εξυπηρετική η υπεύθυνη αφού μου άλλαξε τα All Star Batman σε 2 τόμους (9-10) που δεν είχα.

Επειδή ακριβώς το πλήθος του κόσμου που ακόλουθεί τέτοιες εκδόσεις τις ακολουθεί 100% όπως λες, δεν πρόκειται να σταματήσει για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον επειδή ένα τομάκι είναι "παλιακό". Και εν πάσει περιπτώσει, από πότε το παλιακό = όχι καλό = μη αναγνώσιμο για το νέο "casual" κοινό ? Το δέχομαι να μην αρέσει σε κάποιον λόγω οπτικής αισθητικής και καλά θα κάνει να μην το αγοράσει αφού δικαίωμά του είναι. Αυτό δε σημαίνειόμως ότι δεν υπάρχει και ο πιτσιρικάς που παρόλο θα του ξενίσει το "παλιό" σχέδιο δεν θα κάτσει να το διαβάσει πρώτα και μετά να βγάλει τα συμπεράσματά του για το αν εν τέλει ήταν καλό ή όχι. Όμως η γενίκευση πως το νέο κοινό θέλει νέα πράγματα ή τα mails κανουν κακο γιατι επηρρεαζουν τις επομενες εκδόσεις..... Αυτά είναι βαρβάτα συμπεράσματα , δεν μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα από προσωπικές εμπειρίες.

Καταρχάς τη συλλογή δεν την εκδίδει η Anubis ώστε να επηρεάζεται απ΄τα mails που στέλνουν οι φανς. Τη συλλογή την εκδίδει η Hachette, που έχει πολύ εμπειρία απ΄το εξωτερικό για το τι θέλει ο κόσμος. Και για να έχει εκδόσει ένα σωρό κλασικές ιστορίες στην Αγγλία και σ΄άλλες χώρες, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Αλλά και το να λέμε τι θέλει η "μάζα" είναι πολύ υποθετικό. Κι εγώ μάζα θεωρούμαι στα υπερηρωικά, δεν έχω εμπειρία με το είδος. Αλλά τις θέλω τις ρετρό ιστορίες μου. Μάζα δεν είναι μόνο τα 12χρονα πιτσιρίκια. Δεν απευθύνεται μόνο σ΄αυτά η σειρά (ευτυχώς). Απευθύνεται σε διάφορες ηλικίες και καλό είναι να καλύπτει όλα τα γούστα. Αν έβγαζε μόνο σύγχρονες ιστορίες βασισμένες στο MCU θα έχανε μεγάλη μερίδα αναγνωστών (μαζί κι εμένα). Καλά κάνει και βάζει κάποιες παλιές που και που. Λες και το κάνει συνέχεια. 2 στις 10 είναι όλες κι όλες οι παλιές ιστορίες. Νομίζω μέχρι στιγμής η συλλογή διατηρεί πολύ καλές ισορροπίες ώστε να ικανοποιεί την πλειοψηφία.

H Phase Productions επεκτείνει τη δραστηριότητά της παρουσιάζοντάς μας μια νέα ελληνική σειρά ανθολογίας, με τριμηνιαία κυκλοφορία. Το EPIFANY, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο πρόσφατο AthensCon και κυκλοφόρησε από τις 6/12/2019 στα περίπτερα (αρχικά της Αθήνας). Μεγάλο σχήμα μεγέθους Α4, έγχρωμο, περιέχει 7 διαφορετικές ιστορίες όπως και άρθρα σχετικά με τα κόμικς. Στην πολύ ανταγωνιστική τιμή των 5 (και όχι 4,99 ) ευρώ. Στο πρώτο τεύχος συνεργάζονται οι Κώστας Παντούλας, Βασίλης Λώλος, Σπύρος Ανδριανός, Βασίλης Χειλάς, Jimmy Captain, Κων/νος Αθανασόπουλος, Διονύσης Τζαβάρας, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Rithinor, Zamas, Τάσος Σαμπάρ, Βασίλης Γέρκου, Γιάννης Δαλκίδης και Βασίλης Ζήκος. Οι ιστορίες είναι όλες σε συνέχειες. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους albertus magnus, Loss, nikolas12 & ramirez.

Δεν νομίζω ότι πίεσε κανείς την εκδοτική για παλιές ιστορίες. Μόνοι μας συζητάμε τι θέλουμε και τι όχι. Οι ερωτήσεις που απαντώνται αφορούν καθαρά το αν θα μπει συγκεκριμένος χαρακτήρας, ή για επανεκδόσεις Anubis. Μια φορά που ρώτησα ξεκάθαρα για 3-4 ιστορίες αν θα μπουν, δεν πήρα απάντηση. Οι εκδόσεις είναι προκαθορισμένες από το εξωτερικό. Να 'σαι σίγουρος ότι η Anubis θα έβαζε αποκλειστικά νεότατες ιστορίες όπως στις δικές της εκδόσεις διαφορετικά, αν έκανε η ίδια κουμάντο. Προφανώς με βάση τα πρώτα 10 τεύχη θα βγουν και κάποια στατιστικά ενδεχομένως, ποιον ήρωα προτίμησε το κοινό, τι χρονολογίας ιστορίες κλπ που ίσως τροποιοίησουν λίγο τις μελλοντικές ιστορίες. Αλλά το να θεωρούμε ότι η Anubis ή η Ηachette κατ'επέκταση θα βάζει ξαφνικά όλες τις 60s ιστορίες και χαρακτήρες ελάχιστα δημοφιλείς, επειδή έλαβε 5-10 μέιλ, το θεωρώ αβάσιμο. Όπως είπαν και παραπάνω, η έκδοση έχει βγει σε πάμπολλες χώρες. Κάτι παραπάνω γνωρίζουν για την διαχείριση της συλλογής. Ακόμα και να επηρεαστεί από τα μέιλ, δεν θα ναι από 5 γραφόντες αλλά από τόσα πολλά άτομα στατιστικά με όσα μέιλ διαβάζει καθημερινά που θα κρίνει ότι ναι, το τάδε πρέπει να εκδοθεί σύντομα και θα το μεταφέρει στους ανώτερους ίσως. Αλλά αυτό είναι ένα ακραίο και τυχαίο σενάριο και θα αφορά τίτλους που ήδη έχει διαθέσιμους η Hachette και ενδεχομένως να γίνεται μια κάποια επιλογή εξ'αυτών, αλλά αυτά είναι τώρα υποθέσεις που δεν μπορεί κανείς να 'ναι σίγουρος. Αυτό είναι μια υπόθεση που κάνετε οι 2 σας βάση προσωπικών εμπειριών. Στο φόρουμ που γράφουμε αυτή την στιγμή έχουμε δει παιδιά 16-17 χρονών να λένε ότι προτιμούν το παλιό σχέδιο από το νέο. Πολλοί είναι έτσι. Υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν παλιό σχέδιο και γυρνάνε την πλάτη, αλλά είναι μια ανώριμη και παιδιάστικη αντιμετώπιση που αργότερα θα μετανιώσουν αν όντως τους αρέσει να διαβάζουν κόμικ. Όπως και να χει αυτή η έκδοση απευθύνεται στον συλλέκτη, και στον φίλο κόμικ κάθε ηλικίας. Όπως έχω ξαναπεί, τα παιδάκια ας μην τα πιάσει ας πούμε. Αυτός που είναι τώρα 15-16 που σ'αυτά τα κοινά και άνω απευθύνονται οι ιστορίες, δεν πρόκειται να δει Βένομ και να σταθεί στο παλιό σχέδιο αντί να γουστάρει. Να μου το λεγες για το Χαλκ, μπορεί να το δεχόμουν. Αλλά ειδικά Βένομ, είναι πολύ δημοφιλής. Πού είναι το παλιό και το περίεργο που λέει ο φίλος πάνω; Πού να ήμασταν εξωτερικό δηλαδή και να μπαίνανε τόμοι 60s και Howard the Duck.

Γενικα, η εκδοτική τα είχε αυτά έτοιμα πριν τους πούμε εμείς. Ξέρει τι κάνει δεν το κάνει για χατίρι μας. Και ξέρει ότι η μάζα δεν έχει σκοπό να αγοράσει κάθε τόμο άρα ένα δύο παλιά κομιξ δεν θα την επηρεάσουν. Ο κομιξοφιλος όμως θα το κάνει. Και με το να δίνει τόμους που έχει ήδη διαβάσει από ανουμπις εδώ και δέκα χρόνια από ανουμπις τον ξενερώνει. Και ο σκοπός είναι να μην χάσει κανέναν Μην ξεχνάμε ότι αυτή η έκδοση έχει βγει σε πόσες χώρες έχουν σκεφτεί όλες τις παραμέτρους χίλιες φορές πριν από μας. ?

Η συγκεκριμένη νοοτροπία δεν είναι αποκλειστική του Έλληνα. Δεν είμαστε τόσο πρωτότυποι στον σχολιασμό μας και στις αντιδράσεις μας όσο νομίζεις.

Αυτό ευχήθηκα κι εγώ όταν το αγόρασα στο Athenscon. Να είναι καλοτάξιδο. Ας ελπίσουμε ότι ο Μπλε Κομήτης θα γίνει παράδειγμα για τα νέα πολυθεματικά περιοδικά του είδους.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #286, βρίσκεται κοντά μας. EDIT--> Έπαθαν κάτι τα Emojis? ανεβηκαν στη βάση

Γουόλτ Ντίσνεϊ: Ο «σκοτεινός βασιλιάς» ενός θαυμαστού κόσμου link: https://tvxs.gr/news/kosmos/goyolt-ntisnei-o-skoteinos-basilias-enos-thaymastoy-kosmoy Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Οκτωβρίου 1923. Σ’ ένα γκαράζ στην Καλιφόρνια, ο Walt Disney ιδρύει την κινηματογραφική εταιρεία «Disney» και ξεκινά το στούντιο Disney Brothers Cartoon. Έτσι, αρχίζει η θρυλική πορεία των κινουμένων σχεδίων που κυριαρχούν έως και σήμερα στον κόσμο της φαντασίας, του παραμυθιού και του θεάματος σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Walt Disney Company από τότε είναι ο μεγαλύτερος όμιλος μέσων ενημέρωσης στον κόσμο από πλευράς εσόδων, που ξεπερνούν τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια, και η Walt Disney Pictures είναι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά στούντιο ταινιών στο Χόλιγουντ. Η Disney κατέχει, επίσης, και λειτουργεί το ABC (πασίγνωστο και μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι στις ΗΠΑ) όπως επίσης και το καλωδιακό αθλητικό κανάλι ESPN. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από την μεγάλη της επέκταση και καταξίωση στον τηλεοπτικό χώρο η Disney κατέχει και άδειες σε 14 θεματικά πάρκα σε όλον τον κόσμο. Ο δε Γουόλτ Ντίσνεϊ ως παραγωγός ταινιών, κατέχει ρεκόρ για τα περισσότερα Βραβεία Ακαδημίας που απέσπασε ποτέ ένα άτομο, έχοντας κερδίσει συνολικά 26 Όσκαρ από 59 υποψηφιότητες. Κέρδισε τρεις Χρυσές Σφαίρες, δύο εκ των οποίων στην κατηγορία Σπουδαίο Επίτευγμα και ένα Βραβείο Έμμυ, μεταξύ άλλων τιμών. Αρκετές από τις ταινίες του συμπεριλαμβάνονται στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, ο κορυφαίος παραμυθάς Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, το τελευταίο αγόρι μιας πολύτεκνης οικογένειας, γεννήθηκε στο Σικάγο στις 5 Δεκεμβρίου 1901. Στην παιδική του ηλικία πουλούσε εφημερίδες στο επαρχιακό πρακτορείο διανομής του πατέρα του, στο Κάνσας. Μεγαλώνοντας δοκιμάστηκε σε μια σειρά επαγγελμάτων. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως οδηγός ασθενοφόρου και το 1920 πήρε την απόφαση που θα άλλαζε ριζικά τη ζωή του γράφοντας τη δική του, γεμάτη επιτυχίες, ιστορία στον κινηματογράφο. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στον χώρο των κινουμένων σχεδίων κερδίζοντας 40 δολάρια την εβδομάδα. Έναν χρόνο αργότερα, δανειζόμενος ένα κεφάλαιο, ιδρύει την πρώτη δική του εταιρεία παραγωγής κινουμένων σχεδίων, τη Laugh-Ο-gram. Το 1923 μετακομίζει στο Λος Άντζελες και στήνει το δικό του στούντιο σ’ ένα γκαράζ. Εκεί εμπνέεται και σχεδιάζει τους πρώτους ήρωές του. Ο Όσβαλντ, ο Τυχερός Λαγός, είναι ο πρώτος επιτυχημένος χαρακτήρας του. Έπειτα από 26 ταινίες, η τύχη φαίνεται να εγκατέλειψε τον λαγό και μαζί με αυτόν και τον δαιμόνιο και πάντα ανήσυχο Γουόλτ. Μπροστά στη διαφαινόμενη καταστροφή ο Ντίσνεϊ δεν δίστασε να παραχωρήσει τα δικαιώματα του λαγού στον Γουόλτερ Μιντζ και να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στη δημιουργία ενός νέου ήρωα. Ήξερε ήδη ότι ο χώρος της σόουμπιζ ήταν αδηφάγος και δεν συγχωρούσε καμία ολιγωρία. Έτσι ο Ντίσνεϊ επανήλθε στον κόσμο του θεάματος με έναν νέο ήρωα, αυτή τη φορά με έναν ανθρωπόμορφο ποντικό, που έμελλε να γίνει η πιο γνωστή και οικεία φιγούρα στον κόσμο σε μικρούς και μεγάλους. Ο θρυλικός Μίκυ Μάους. Η μεγάλη επιτυχία αυτή τη φορά θα είχε μακρύ δρόμο να διανύσει, έναν δρόμο που συνεχίζει ώς τις μέρες μας. Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Γκούφι και οι άλλοι ήρωες Ο Μίκυ αποδείχτηκε ο πιο διαχρονικός ήρωας του Ντίσνεϊ, αφού ακόμα και στις μέρες μας ενθουσιάζει μικρούς αλλά και μεγάλους. Γεννήθηκε το 1928 από τον Γουόλτ Ντίσνεϊ και τον Ουμπ Άιγουερκς. Λέγεται μάλιστα πως ο Ντίσνεϊ συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή, ταξιδεύοντας από τη Νέα Υόρκη στο Χόλιγουντ μαζί με τη γυναίκα του Λίλιαν. Ο Μίκυ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 120 ταινίες, πέντε από τις οποίες είναι μεγάλου μήκους. Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Μίκυ Μάους έγινε το 1928 στην ταινία «Ατμόπλοιο Γουίλι», διάρκειας επτά λεπτών, που προβλήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 18 Νοεμβρίου του 1928 και ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Σ’ αυτήν την ταινία ο Μίκυ υποδυόταν τον καπετάνιο ενός πλοίου. Κέρδισε τρεις υποψηφιότητες και ένα ειδικό Όσκαρ, το οποίο απονεμήθηκε στον δημιουργό του, τον Γουόλτ Ντίσνεϊ. Ο άλλος πολύ γνωστός και αγαπημένος χαρακτήρας της Ντίσνεϊ είναι ο περίφημος Ντόναλντ Ντακ, το πιο διάσημο παπί που υπήρξε ποτέ. Πρωτοεμφανίστηκε το 1934 και σχεδιάστηκε από τους Αρτ Μπάμπιτ και Ντικ Χουέμερ. Μέχρι το 1995 ο Ντόναλντ έπαιξε σε περισσότερες από 175 ταινίες, διατηρώντας το ρεκόρ συμμετοχών από όλους τους ήρωες του Ντίσνεϊ. Στην αμερικανική ονομασία «Goofy» η ετυμολογία προέρχεται από το «goof», που σημαίνει ανόητος. Έτσι ο γνωστός σκύλος Γκούφι παρουσιάζεται ως γκαφατζής, χαζούλης και αδέξιος. Στις περισσότερες ταινίες ο Γκούφι είναι στο πλευρό του επιστήθιου φίλου του Μίκυ. Ο Γκούφι σχεδιάστηκε από τον Αρτ Μπάμπιτ. Η περίφημη και διαχρονική, όπως αποδείχτηκε, Χιονάτη άρχισε να σχεδιάζεται το 1934 για να ολοκληρωθεί τρία χρόνια αργότερα. Η μεγάλη εμπορική επιτυχία αποδείχτηκε αποφασιστικής σημασίας τόσο για τον ίδιο τον Ντίσνεϊ όσο και για την εταιρεία του. Παρά το γεγονός ότι δεν έλειψαν οι επικρίσεις από τον Τύπο, η «Χιονάτη» κέρδισε 8 Όσκαρ, τα οποία απένειμε στον Ντίσνεϊ η Σίρλεϊ Τεμπλ. Το Χόλιγουντ δεν μπορούσε να κρύψει τον θαυμασμό του για τον ταλαντούχο δημιουργό που έλαμπε με την παρουσία του. Από τη μεριά του ο Ντίσνεϊ συνέχισε απτόητος. Ακολουθεί ο Πινόκιο, που για πολλούς είναι η καλύτερη ταινία του και μια άκρως φιλόδοξη παραγωγή με τίτλο «Φαντασία», όπου γίνεται μια προσπάθεια να εικονογραφηθούν με κινούμενα σχέδια μερικά από τα δημοφιλέστερα μοτίβα της κλασικής μουσικής. Το αποτέλεσμα υπήρξε εντυπωσιακό, ο Ντίσνεϊ με τη «Φαντασία» δημιούργησε το πρώτο βίντεο κλιπ στην ιστορία της μουσικής. Ωστόσο και εδώ δεν έλειψαν οι ισοπεδωτικές επικρίσεις. Ο Σαντούλ ισχυρίστηκε ότι ο Ντίσνεϊ με αυτό το εγχείρημα «ποδοπάτησε τη μουσική με την αλαζονική βαρύτητα και αυτάρκεια των ιπποποτάμων, που τους έντυνε σαν χορεύτριες για να διακωμωδήσουν ένα παλιό ιταλικό μπαλέτο του Πονκιέλι». Το ίδιο επικριτικός και οξύς υπήρξε ο θεωρητικός της μουσικής Ερνεστ Λίνγκρεν όταν έγραφε: «Η μεταχείριση της Ποιμενικής από τον Ντίσνεϊ ήταν τόσο καταστρεπτική για το μουσικό μου αίσθημα, ώστε για καιρό φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να σβήσω απ’ το μυαλό μου τις εικόνες του και ότι η χαρά που ώς τότε δοκίμαζα όταν άκουγα τον Μπετόβεν θα είχε καταστραφεί για πάντα». Ωστόσο αυτές οι επικρίσεις δεν μπόρεσαν να σκιάσουν την τεράστια επιτυχία που γνώριζε κάθε ταινία του Ντίσνεϊ, ο οποίος στη διάρκεια της ζωής του πρόλαβε να γυρίσει συνολικά 600 ταινίες και να κερδίσει 22 Όσκαρ. Επίσης σπουδαίες ταινίες υπήρξαν οι: «Μπάμπι», «Η Λαίδη και ο αλήτης», «Το βιβλίο της ζούγκλας» και η «Σταχτοπούτα». Ο γίγαντας…Walt Disney Pictures Η διάσημη ενεργή και κερδοφόρα Walt Disney Pictures, είναι πλέον ένας γίγαντας στον τομέα της ψυχαγωγίας με τζίρο δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Διατηρεί προσωπικό 133.000 υπαλλήλων και εξακολουθεί να καταγράφει σημαντικές επιτυχίες. Η δεκαετία από το 1989 μέχρι το 1999 θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της εταιρείας. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου η Disney δημιούργησε μια σειρά ταινιών που γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία. Οι ταινίες αυτές ήταν οι εξής: «Η Μικρή Γοργόνα» (1989), «Μπερνάρ και Μπιάνκα – Περιπέτειες στην Άκρη της Γης» (1990), «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» (1991), «Αλαντίν» (1992), «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» (1994), «Ποκαχόντας» (1995), «Η Παναγία των Παρισίων» (1996), «Ηρακλής: Πέρα από τον μύθο» (1997), «Μουλάν» (1998) και «Ταρζάν» (1999). Ακολούθησαν το «Toy Story» και οι «Πειρατές της Καραϊβικής», η πρώτη ακατάλληλη ταινία (Κ-13) στην ιστορία της Disney. Η εταιρεία από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της ώς και σήμερα έχει δημιουργήσει χιλιάδες κινούμενα σχέδια μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά πολύ λιγότερες έχουν προβληθεί αυτοτελείς στον κινηματογράφο, ενώ μόνο 44 ταινίες χαρακτηρίστηκαν ως κλασικές (Walt Disney Classics). Το αμερικανικό όνειρο του Γουόλτ Στη διάρκεια της μεγάλης του καριέρας στο Χόλιγουντ, που κράτησε 43 χρόνια, αναδείχτηκε κορυφαία φυσιογνωμία της σόουμπιζ. Υπήρξε ο δημιουργός της λαϊκής ψυχαγωγίας και της μαζικής κουλτούρας. Πειραματίστηκε με τις νέες τεχνολογίες, ασχολήθηκε με το κόμικς, που το θεωρούσε ως τον κινηματογράφο των φτωχών, οραματίστηκε και δημιούργησε το πρώτο τεράστιο πάρκο διασκέδασης, ένα μέρος όπου οι μικροί επισκέπτες που θα συνόδευαν οι μεγάλοι θα έβρισκαν αποκλειστικά αναφορές στο σύμπαν του κινηματογραφικού του κόσμου και του αντίστοιχου των κόμικς. Το πάρκο άνοιξε τις πύλες του το 1955 και θα ήταν το πρώτο από μια σειρά ομοειδών που θα ακολουθούσαν σε διάφορα μέρη του κόσμου, τα οποία έγιναν γνωστά με την ονομασία «Ντίσνεϊλαντ». Πρόκειται ίσως για τον ευφυέστερο εκφραστή του Αμερικανικού Ονείρου, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τις ταινίες που λάτρεψαν σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Ο Ντίσνεϊ πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1966 σε ηλικία 65 ετών από καρκίνο του πνεύμονα. Τα λεγόμενα περί παγώματος του μέχρι να ανακαλυφθεί θεραπεία είναι αστικός μύθος. Εκτός από αυτόν το μύθο όμως, υπήρξαν πολλές ακόμη φήμες που φαίνεται να είναι αληθινές. Οι «σκοτεινές πλευρές» και οι «μαύρες αλήθειες» Μια φήμη που επιμένει λέει πως ο Ντίσνεϊ απαγόρευε στις γυναίκες να προσλαμβάνονται στο στούντιό του, εκτός μόνο από το τμήμα χρωματισμού. Ενδεικτικά περί αυτού, έχει δημοσιοποιηθεί μια επιστολή που έλαβε μια καρτουνίστρια, η Μέρι Φορντ, το 1938, όπου αναφέρονται οι λόγοι απόρριψής της: «Οι γυναίκες δεν κάνουν καμία από τις δημιουργικές δουλειές αναφορικά με την προετοιμασία των κινούμενων σχεδίων για την οθόνη, καθώς αυτή η δουλειά εκτελείται αποκλειστικά από νεαρούς άντρες». Ο Ντίσνεϊ μάλλον δεν ήθελε να επενδύσει χρόνο και χρήμα στην εκπαίδευση ενός νέου καρτουνίστα για να τον δει μετά να τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Έτσι, η γυναικεία εργασία δεν του έκανε. Αν πάντως η γυναίκα ήταν εξαιρετικό ταλέντο στο σχέδιο, ο Γουόλτ ήταν πρόθυμος να κάνει μια εξαίρεση, όπως στην περίφημη Μέρι Μπλερ. Στο Τμήμα Μελανιών και Βαφών εξάλλου, εκεί που χρωματίζονταν τα καρτούν δηλαδή, δούλευαν εξάλλου πολλές γυναίκες κάνοντας την κοπιώδη λεπτοδουλειά του επιχρωματισμού των καρέ. Μάλιστα, σκληρή κριτική στον Γουόλτ Ντίσνεϊ για αντισημιτισμό και σεξισμό άσκησε και η Μέριλ Στριπ σε εκδήλωση που έγινε το 2014 από την Εθνική Ένωση Κριτικών προς τιμήν της Έμα Τόμσον. Η Μέριλ Στριπ κατηγόρησε τον Γουόλτ Ντίσνεϊ για μισογυνισμό, αναφέροντας ότι υπήρξε και μέλος αντισημιτικού λόμπι. Διάβασε στους προσκεκλημένους επιστολή του, στην οποία ο δημιουργός του Μίκι Μάους ανέφερε ότι «οι γυναίκες δεν κάνουν τη δημιουργική δουλειά που σχετίζεται με την προετοιμασία των καρτούν για τη μεγάλη οθόνη, καθώς αυτή είναι μια δουλειά που πραγματοποιείται εξ ολοκλήρου από νεαρούς άνδρες». Μάλιστα, αναφέρθηκε σε δήλωση του συνεργάτη του Ντίσνεϊ, Γουόλτερ Κίμπαλ, σύμφωνα με την οποία το αφεντικό του «δεν εμπιστευόταν τις γυναίκες και τις γάτες. Φαίνεται ότι ο Ντίσνεϊ δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τις γυναίκες». Μια από τις «μαύρες» αλήθειες είναι ότι ο Ντίσνεϊ απεχθανόταν τους κομμουνιστές. Μάλιστα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έφτασε στο σημείο να καταδίδει ακόμα και τους έμπιστους υπαλλήλους του στις ομοσπονδιακές αρχές αν υποπτευόταν σχέσεις με τη μαρξιστική ιδεολογία. Ειδικά μετά τη γενικευμένη απεργία του 1941 που λίγο έλειψε να τον φαλιρίσει, κανείς δεν ήταν στο απυρόβλητο. Ο Ντίσνεϊ υπήρξε από τους πιο πρόθυμους συνεργάτες της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Μακάρθι. Επίσης, κατηγορήθηκε για μισογυνισμό και αντισημιτισμό, όπως και για την πρόσκληση στη Λένι Ρίφενσταλ, σκηνοθέτιδα και κινηματογραφίστρια του Χίτλερ, να επισκεφθεί το στούντιό του λίγο μετά τη Νύχτα των Κρυστάλλων. Στις 24 Οκτωβρίου 1947 καταθέτει ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων, καταδεικνύοντας ως κομμουνιστές καλλιτέχνες του Χόλλυγουντ για λογαριασμό του Edgar Hoover. Μυστικός πράκτορας και πληροφοριοδότης του FBI ήδη από το Νοέμβριο του 1940, ο Ντίσνεϊ αποδείχτηκε ακραίος αντισημίτης κι αντικομμουνιστής. Με τη συνδρομή του αρκετοί καλλιτέχνες μπήκαν στη «μαύρη λίστα» της Επιτροπής και παρακολούθησαν την καριέρα τους να καταστρέφεται. Και μάλιστα το 1950 καταδικάστηκαν δέκα σεναριογράφοι και σκηνοθέτες για προσβολή προς το Κογκρέσο, επειδή τρία χρόνια νωρίτερα είχαν αρνηθεί να εμφανιστούν ενώπιον της Επιτροπής, επικαλούμενοι το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης. Τέλος, βαριά είναι η σκιά στο «μαγικό βασίλειο», καθώς μια σειρά από απόπειρες αυτοκτονίας αλλά και περιστατικά αυτοχειρίας υπαλλήλων της Disneyland του Παρισιού, φανερώνουν μια σκοτεινή όψη, την οποία έχει καταγγείλει και η Εθνική Ένωση των Εργατικών Συνδικάτων στη Γαλλία. Στη Disneyland του Παρισιού, έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης με συνολικά 49 αξιοθέατα και 16 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, μόνο 2010 είχαν σημειωθεί δυο αυτοκτονίες μαγείρων, μάλιστα ο πρώτος, που είχε καταθέσει δύο προσφυγές εναντίον των προϊσταμένων του για προσβλητική μεταχείριση, έπεσε στις γραμμές του τρένου ενώ επέστρεφε στη δουλειά ύστερα από αναρρωτική άδεια ενώ ο δεύτερος απαγχονίστηκε την ημέρα που επρόκειτο να γυρίσει στην εργασία του, επίσης ύστερα από αναρρωτική άδεια.

Το άρθρο αναφέρει κάποια πράγματα που συνέβησαν μεν, πολύ επιφανειακά και ρηχά για λόγους εντυπωσιασμού δε. Π.χ. Δεν αναφέρει πως ο λόγος που ήθελε τις γυναίκες στο τμήμα χρωματισμού, είναι επειδή πίστευε πως ήταν καλύτερες με τα χρώματα, γι' αυτό και εξ άλλου δεν ήθελε να μπαίνουν άντρες εκεί μέσα. Πίστευε πως οι γυναίκες θα κάνουν καλύτερη δουλειά από τους άντρες στον συγκεκριμένο τομέα. Φυσικά, μπορεί να μην αμείβονταν τόσο καλά όσο π.χ. οι animators, και αυτό ήταν που εν τέλει προκάλεσε τις αντιδράσεις. Αλλά δεν ήταν μόνο οι γυναίκες από το τμήμα χρωματισμού, την ίδια μοίρα είχαν π.χ. και οι in-betweeners αν δεν απατώμαι, που πληρώνονταν λιγότερο και θεωρούνταν πως η δουλειά τους είναι «κατώτερη». Όοοοοολα αυτά, ξεκίνησαν μετά την επιτυχία της Χιονάτης, όταν ο Disney μετακινήθηκε σε νέα γραφεία, που τα είχε φτιάξει ακριβώς όπως τα ονειρευόταν. Π.χ. ένας τομέας με animators, ένας με in-betweeners, ένας με storyboards, ένας με χρώματα, κλπ. Αυτό που όμως δεν είχε υπολογίσει, ήταν πως δημιουργήθηκαν «ταξικά» προβλήματα, μιας και η μία πτέρυγα ήταν καλύτερα αμειβόμενη και έκανε «την πιο δύσκολη δουλειά», ενώ άλλες δεν πληρώνονταν τόσο καλά, επειδή η δουλειά τους «δεν ήταν σημαντική». Πολλοί από τους εργαζόμενους επίσης έβλεπαν κατώτερα τους συναδέλφους τους, και τούμπαλιν. Ο Disney δηλαδή, πάνω στη φούρια του να δημιουργήσει ένα πρακτικό περιβάλλον, δημιούργησε ταυτόχρονα και προβλήματα που δεν υπήρχαν στο οικογενειακό κλίμα που είχαν πριν. Και φυσικά οι όποιες απόψεις και προκαταλήψεις είχε, γιγαντώθηκαν σε ένα τέτοιο κλίμα. Από εκεί και πέρα, ήταν πολύ πιο εύκολο να κατηγορήσει τους παραπονούμενους υπαλλήλους ως κομμουνιστές (που δεν ήταν καθόλου σπάνιο φαινόμενο εκείνη την εποχή), παρά να αποδεχθεί πως έφταιγαν εμμέσως αυτός και τα νέα στούντιο, για τα οποία είχε μοχθήσει όσο κανένας άλλος για να τα δημιουργήσει. Ο Disney δεν έβλεπε όλα αυτά που πολύ επιφανειακά γράφει το άρθρο. Αυτό που έβλεπε, ήταν πως είχε βάλει υποθήκη το σπίτι του, είχε γεμίσει χρέη και τα κατάφερε όταν όλοι τον έλεγαν τρελό και τον χλεύαζαν για μία ανοησία (τη Χιονάτη). Συνέχισε, μεγάλωσε το όνειρό του και έφτιαξε έναν χώρο όπως αυτός τον είχε οραματιστεί, ώστε να βγαίνουν καλύτερες ταινίες, πολύ πιο γρήγορα και εύκολα. Και αφότου τα κατάφερε, έβλεπε όλον τον κόσμο που πήγαινε «απλά να δουλέψει», δεν είχαν το πάθος του, δεν είχαν ξοδέψει ούτε μία σταγόνα από τον ιδρώτα που είχε χύσει ο ίδιος, και έκαναν και παράπονα πως δεν πληρώνονται καλά. Δεν έχω τώρα εύκαιρα Links, όμως θυμάμαι πως όλα αυτά γιγαντώθηκαν όταν ο Disney κάλεσε τους εργαζόμενους στο αμφιθέατρο για να τους μιλήσει για αυτά τα θέματα, και αντί να πει πως θα τους πληρώσει περισσότερο, τους έκανε «κύρηγμα» πως αυτός δεν έφτασε στην κορυφή τυχαία, και εάν ήθελαν και οι υπόλοιποι να πετύχουν, έπρεπε να ρίξουν αντίστοιχη δουλειά. Εκεί ήταν που πήγαν και γράφτηκαν πολλοί animators στο αντίστοιχο συνδικάτο για τα δικαιώματά τους, όπου ήταν κι άλλοι δημιουργοί από άλλες εταιρίες. Το τελευταίο το γνωρίζουμε από μία εφημερίδα αριστερού προσανατολισμού, που όμως και πάλι, δεν νομίζω να πέφτει πολύ έξω. Είμαι 100% σίγουρος πως τα έχω ξαναγράψει αυτά, όμως όσο και να έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω κάτι.

Η ίδια μονοσέλιδη στο Christmas Parade #3 και στο Christmas Parade #5. Μπορεί ο καθένας να αποφασίσει ποια μετάφραση του αρέσει περισσότερο, καθώς υπήρχε συζήτηση μετά την αλλαγή της ομάδας που επιμελείται τα αμερικανικα τεύχη της IDW. Φυσικά και δεν ισχύει το δεύτερο "first USA publication".

Βγήκε και 2ο τεύχος το οποίο τσίμπησα στο AthensCon. Συμπαθητικά στριπάκια με προσεγμένο σχέδιο Εύχομαι να τριτώσει ανέβηκε στη βάση

Το ξεφύλλισα αλλά ακόμα δεν διάβασα τις ιστορίες. Εχω μια στοίβα πάνω στο γραφείο από το AthensCon. Για την ακρίβεια διάβασα την τελευταία σελίδα με την συνέντευξη της Κατερίνας (της γνωστής Κατερίνας του Solaris) για την στήλη "πόσο μεγάλη την έχεις". Πολύ καλή ιδέα, δεν έχουμε ξαναδεί μόνιμο κομμάτι σε περιοδικό αφιερωμένο σε συλλέκτες - αναγνώστες Και μια σημερινή συνέντευξη https://gr.ign.com/comics-sc/74505/interview/to-epifany-erkhetai-gia-na-ananeosei-to-topio-ton-periodikon-komiks?fbclid=IwAR121A578LU99DX9B6AMq3Lt0Vj9ePULDTzcwqrwuureSKYXAbMeXe53_AM

Και να μην έχει την τύχη του μπλε κομήτη

Άντε να το δούμε και στα δικά μας περίπτερα!

Χρόνια πολλά σε όλους του Νίκους και τις Νικολέττες του φόρουμ. Ιδιαίτερες ευχές στους: @Nikos Nikolaidis, @germanicus, @ngramm, @dionik και στον @archon για τα γενέθλιά του. Συγχωρείστε με αν ξέχασα να αναφέρω κάποιον άλλο. Εύχομαι υγεία, αισιοδοξία και πολλά χαμόγελα.

Κάμερα εμοί! Ούτη εστί η αληθής ιστορία των τεκταινομένων εν Θερμοπύλοις προ ͵βυϟη ετών. Αφηγηθείσα και σχεδιαθείσα παρά του Ρουμπούλεως εις αψεγάδιαστον παγκοσμιοποιημένην νεοκαθαρευουσιανήν. Βεβασισμένη εν ιδέα Γαβριήλου Τομπαλίδος. Κάμερα εμοί! Ένδυσον μετά του νανογιλέκου υμών και ανάγνωσον πόνημα τούτο ίνα πέρδεσθαι εν μέσω ατέρμονου γέλωτος. Ότι γαρ καλογραμμένον εστί, καλοσχεδιασμένον εστί, καλοχρωματισμένον εστί. Θερμοπυλομάχοι επολέμησον, εσφάγιασον και εσφαγιάσθησον, και σφας την δόξαν αναπέμπομεν, τω Λεωνίδα και τω Λαβκράφτω και τω Μέλανα Ζωμώ, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν, ια ια Κθουλου φχθτάνγκ! Κάμερα υμίν! Άρον το πορτοφόλιον υμών, ξεπαράδιασον και αγόρασον! 5 ευρώπουλα μόνον! :ευοιευάνπέντε: υγ η παθητική φωνή της δοτικής εστί η παρτική. άσχετον, αλλά ουκ συνουσιάζεται?

Αφου το διαβασα ας πω μια κριτικη οτι σαν συνολο μου αρεσε μετρια. Πολυ καλος ο Στρατιωτης Κειν, τα αλλα μου αρεσαν λιγοτερο αλλα αφου ηταν η πρωτη επαφη μαζι τους (σε αντιθεση με τον Κειν) αναμενω και την συνεχεια των ιστοριων να δω πως θα εξελιχθουν. Ενδιαφεροντα βρηκα τα αρθρακια και το διηγημα (σε συνεχειες μαλλον). Θα γραψω λιγο αναλυτικα τι εχει μεσα για οποιον τυχον ενδιαφερεται. - Στρατιωτης Κειν (σεναριο/εικονογραφηση Κωστας Παντουλας) - He-Punk and the bastards of the universe (Βασιλης Λωλος) - Growwwl (σεναριο Βασιλης Χειλας, σχεδιο Jimmy Captain, χρωμα Κωνσταντινος Αθανασοπουλος, σχεδιο εξωφυλλου Γιωργος Κωνσταντοπουλος) - Talos (σεναριο Γιωργος Κωνσταντοπουλος και Κωστας Παντουλας, σχεδιο Γιωργος Κωνσταντοπουλος, χρωμα Rithinor, βοηθεια στους διαλογους Zamas) - Blood Cracker (σεναριο/σχεδιο/χρωμα Βασιλης Γερκου, κειμενα Βασιλης Χειλας) - Oldman Time (Γιαννης Δαλκιδης) - Οι Ψιθυροι του Αδη (Βασιλης Ζηκος) Αρθρα - The True Masters, μονοσελιδο αρθρο για τον πατραρχη των manga Osamu Tezuka (Σπυρος Ανδριανος) - The Comics' Chest, μονοσελιδο αρθρο για το κομικ "Πεντε για το Απειρο" (5 por infinito) του Esteban Maroto (Διονυσης Τζαβαρας) - Διηγημα "Χουμους" του Τασου Σαμπαρ με εικονογραφηση Κωστα Παντουλα - Συνεντευξη στο τελος της Κατερινας Σουβατζογλου

@x for xepeta Είσαι ωραίος... Τώρα έφτασε η ώρα τους να τα τσεκάρω και να τα τακτοποιήσω.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #05, βρίσκεται κοντά μας. Ανέβηκαν στη βάση δεδομένων

Αυτό θα έλεγα κι εγώ. Αν θυμάμαι καλά στο 252 εμφανίζεται για πρώτη φορά η στολή στο run του Spider-Man, αν και είχε εμφανιστεί πιο πριν στο Secret Wars. Μετά στα 256-259 είναι που ο Spider-Man καταλαβαίνει ότι η στολή του είναι ζωντανή και η πρώτη εμφάνισή του Venom ως χαρακτήρας ήταν στο 300. Οπότε η πρώτη εμφάνιση του Venom ως χαρακτήρας είναι μέσα στον τόμο αλλά όχι η πρώτη εμφάνιση της στολής.

Βέβαια ο καλός πατριώτης Αμερικανός θεωρούσε καθήκον του να προφυλάξει τη χώρα του από ....τον κομμουνισμό. Πολλοί είχαν καταθέσει στην επιτροπή αντιαμερικανικών υποθέσεων όπως φυσικά ο Ηλίας Καζάν που κατήγγειλε τον Ζιλ Ντασέν αλλά και άλλοι όπως ο Έντουαρντ Ντμίτρικ, ακόμα και ο Μπρεχτ (αν και δεν νομίζω ο τελευταίος να έδωσε κανέναν).... Η αντικομουνιστική υστερία ήταν το κλίμα της εποχής..... Τουλάχιστον ο Ντίσνεϊ δεν έβαλε τους ήρωες του να γυρίσουν αντικομμουνιστικές ταινίες, όπως έκαναν πολλά άλλα στούντιο της εποχής.... Όσο για τις σπόντες του άρθρου για σχέσεις με τους Ναζί επειδή κάλεσε στο σπίτι του τη Λένι Ρίφενσταλ μια από τις πιο σημαντικές κινηματογραφίστριες της εποχής (που είχε γίνει και εξώφυλλο στο time λίγα χρόνια νωρίτερα) τι να πει κανείς.... Εδώ ο Νέβιλ Τσάμπερλεν χάρισε στον Χίτλερ τη Σουδητία, ο Στάλιν μοιράστηκε μαζί του την Πολωνία αλλά το έγκλημα το έκανε ο Γουόλτ που κάλεσε τη Λένι για τσάι.... Οι κατηγορίες του άρθρου είναι αόριστες και σαθρές. Ποιοι καλλιτέχνες μπήκαν στη μαύρη λίστα εξαιτίας του Ντίσνει; Ο Ντίσνεϊ "έδωσε" τον Ντάλτον Τράμπο; Άμα ρίχνεις λάσπη να έχεις αποδείξεις , δεδομένα απτά και συγκεκριμένα.... Εδώ το άρθρο επισυνάπτει στον Ντίσνεϊ ότι αυτοκτόνησαν δύο μάγειρες στη Eurodisney μισόν αιώνα μετά το θάνατό του!!!!

Προσωπικά πιστεύω πως αν κάποιος σκέφτεται να αγοράσει ολόκληρη ή το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής δεν θα τον σταματήσει κάτι παλιό ή διαφορετικό αλλά θα σκεφτεί να το δοκιμάσει. Για παράδειγμα εγώ ήμουν σκεπτικός για τον Deadpool μιας και δεν ήταν γνωστή ιστορία αλλά τελικά την λάτρεψα! Και δεν πιστεύω ότι το πιο mainstream κοινό θα κάνει skip την πρώτη ιστορία που εμφανίστηκε ο Βένομ, όσο παλιά και να είναι. Εγώ θα σταματούσα μόνο αν έβλεπα πως ξέμεναν από ιδέες και έβγαζαν άκυρα τεύχη όπως λόγου χάρη Pet Avengers. Αλλά και πάλι πότε δεν ξέρεις, μπορεί το Pet Avengers ναι είναι αριστούργημα. (τι έχουν πάθει τα emoji? Δεν μπορώ να βρω ούτε τον γελαστό)

Αν δεν είναι <<κουλτούρα να φύγουμε>> τότε μάλλον θα πάει καλά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ στους Νικόλες και στις Νικολέτες με αγάπη, υγεία, ευτυχία και πολλά λεφτά

Οι περιπέτειες του Πάπυρου μεταφέρθηκαν στη μικρή οθόνη το 1998.

O Onerlot λέει άκομψα κάτι που ισχύει. Το νέο κοινό θέλει νέο περιεχόμενο. Ο γιος μου είναι ξενερωμένος και μόνο από το εξώφυλλο του Hulk γιατί είναι παλιό (λέει). Το κλασσικό θα το εκτιμήσει ο γνώστης, όχι αυτός που θα κάνει το τιράζ 5000 τόμους. Επίσης να παρατηρήσω ότι σκοπός της εκδοτικής είναι να πάρει ο κόσμος όλους τους τόμους. Και ο κόσμος που ακολουθεί αυτές τις συλλογές τις ακολουθεί στο 100%. Λίγοι είναι οι laz αυτής της χώρας που αγοράζουν επιλεκτικά σε σύγκριση με όσους πάνε στο περίπτερο κάθε 15. Και αυτός ο casual αγοραστής αν το κόψει, θα το κόψει οριστικά.

Και υπογραφές

Τα σημερινά λάφυρα

@Νίκος Τσιλοπάνος Πολύχρονος Νίκο και καλοδιάβαστο το δώρο σου.

Κι όμως είναι. Έχει από το 252 κάποια με την στολή και μετά πάει στα 300τοσο που εμφανίζεται και ο Eddie Brock.

Καλημέρα σας! Πρόσφατα διαγνώστηκα με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα λόγω κάποιον ενοχλήσεων που είχα στα δάχτυλα. Υπάρχει κάποιος εδώ που να αντιμετωπίζει το ίδιο και να έχει να μου δώσει συμβουλές; Πώς μπορείς να μην καταπονείς το χέρι σου όταν πρέπει να ζωγραφίζεις πολλές ώρες μέσα στη μέρα; Υπάρχουν κάποιες κινήσεις που επιβαρύνουν την κατάσταση, ενώ κάποιες άλλες να βοηθούν; Επίσης υπάρχει κάποιος εξοπλισμός που να είναι πιο κατάλληλος από κάποιον άλλο; (σχετικά με το digital painting)

Σιγά τις σκοτεινές. Η κοπέλα που γράφει κρίνει με σημερινά κριτήρια, επιλέγοντας, επειδή έτσι την εξυπηρετεί και για λόγους φθηνού εντυπωσιασμού, να παραβλέψει ότι ο Γουόλτ ζούσε σε ένα κόσμο διαφορετικό, σε μια άλλη εποχή, με διαφορερικές αντιλήψεις από τις σημερινές.

Καθιερώθηκαν, πλέον, αυτές οι καλαίσθητες κι άκρως σατιρικές-χιουμοριστικές αυτοεκδόσεις του ταλαντούχου Γιάννη Ρουμπούλια. Είναι must have σε κάθε Con. Περισσότερα, όταν διαβαστεί!

Οι πρώτοι τόμοι (από τους 27) σαφεστατότατα και είχαν βγει από τη δεκαετία του 80. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι εάν είχα τους πρώτους 3 από το δημοτικό (78-84) ή από β'βαθμια (84-90).

Thor: Αναγέννηση Σενάριο: J. Michael Straczynski Σχέδιο: Olivier Coipel Πρώτη επαφή με τον... χάρτινο Θορ και δηλώνω πολύ ευχαριστημένος. Η ιστορία αρχίζει κάπως παράξενα και με έντονα μυστικιστικά στοιχεία, όμως στη συνέχεια όλα αρχίζουν να βγάζουν νόημα και τότε αρχίζει το καλό. Το όλο κόνσεπτ της ιστορίας είναι αρκετά ώριμο και ιντριγκαδόρικο, η δράση χορταστική και η ατμόσφαιρα εξαιρετική. Όσον αφορά το σχέδιο, είναι πραγματικά πολύ καλό, δυναμικό και ζωντανό, με απολαυστικά κινηματογραφικά πλάνα και πολύ ωραία σκηνικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εντρυφήσει και ιδιαίτερα στον Θορ και το σύμπαν του, όμως η συγκεκριμένη ιστορία με ιντρίγκαρε για τα καλά. Σίγουρα δεν θα με χάλαγε να διάβαζα τυχόν επόμενους τόμους της σειράς. 8.5/10

Δεν έχουμε κάποια ένδειξη ακόμα για κυκλοφορία φέτος...

Αγοράσθηκε στο Athenscon όπου είχε και μία μικρή έκπτωση. Καλαίσθητη έκδοση με υπέροχο σενάριο-σχέδιο και κείμενα. Παλιότερα είχα πάει στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά στην Τήνο αλλά ήξερα για αυτόν ελάχιστα. Μετά την ανάγνωση του βιβλίου (αν και η καλύτερη φράση είναι "το έζησα") θέλω να το ξαναεπισκεφτώ... Προτείνεται ανεπιφύλακτα!!!

Κάνω ξεδιάντροπη διαφήμιση για να αναφέρω πως με έπεισε η ανταπόκριση του κόσμου να συνεχίσω και με άλλα βίντεο για περισσότερα περιοδικά (ατσσσσσς πώς τα λέω έτσι). Δεν είμαι σίγουρος για το ποιο ακριβώς θα είναι το επόμενο, όμως λέω να πιάσω πρώτα τα γνωστά περιοδικά και μετά να ασχοληθώ με ιστορίες, δημιουργούς κλπ. Εσείς τι θέτε να δείτε περισσότερο; Επειδή πολλά μυαλά είναι καλύτερα από ένα. Σήμερα ανέβασα άλλο ένα, που ξεφεύγει λίγο από τα τετριμμένα. Επειδή από το 2013 έχω δει πολύ κόσμο που δεν ξέρει πως επανακυκλοφόρησαν τα περιοδικά από την Καθημερινή, είπα να αναφέρω τι ακριβώς έγινε με τον Τερζό, τι πήγε στραβά με την Καθημερινή, ποια είναι τα περιοδικά που συνεχίζουν κλπ. Έβαλα και μουράτη φωτογραφία όπως κάνουν και οι μεγάλοι γιουτιούμπερ, γινόμεθα φίρμες τρομάρα μας.

Ίσως και να μην είχε πολύ πέραση. Τουλάχιστον δεν είδα πολλούς από το φόρουμ να τα παίρνουν.

το σαββατο η εφημεριδα ελευθερος τυπος εχει

Το τόπικ κλειδώνεται, η συνέχεια στην παρουσίαση.

Όσα έχω δει (αλλά τα έκρυψα τόσο καλά που θα δυσκολευτώ να τα ξαναβρώ ) ήταν πολύ ευχάριστα. Τα ξαναβλέπω ευχαρίστως.

Ανεξήγητο πάντως παραμένει το γιατί μου αρέσει ένα τόσο παιδικό comic... Αυτη ειναι κι η δικη μου γνωμη. Ειναι οντως παιδικο, ειναι και ψιλο φαντασιας, και μυθολογικο, και περιπετεια, και για τα ματια της μικρης αλλα μ'αρεσει. Καταλαβαινω πως ειναι για τα μικρα παιδια αλλα μ'αρεσει... Κανα δυο κινουμενα απο τον επενδυτη ταχω κι εγω αλλα δεν ταχω δει. Ειναι οντως καλα;