Αίθουσα Νικητών

Από τις πιο όμορφες ,ενδιαφέρουσες και "ζεστές" εκδηλώσεις που είχα την τύχη να παρευρεθώ στη Λέσχη τα τελευταία 6 χρόνια που είμαι μέλος. Η προσέλευση πέραν των δικών μου προσδοκιών (ήμουν απαισιόδοξος σχετικά με αυτό και διαψεύσθηκα πανηγυρικά ! Πολλοί καλοί φίλοι αλλά και άνθρωποι που για πρώτη φορά μας επισκέφθηκαν. Το κλίμα παρεΐστικο και οι ομιλίες των καλεσμένων καθόλου "στημένες " ή "ξύλινες" . Δύο συμπαθέστατοι άνθρωποι με κάμποσα χρόνια στο χώρο ,αλλά νέοι στην ψυχή και στο μυαλό ,μας μίλησαν για το μεράκι τους ,την μεγάλη τους αγάπη τα κόμικς και ξετύλιξαν με απλό και περιεκτικό λόγο το κουβάρι των αναμνήσεών τους από μια όμορφη εποχή της Ελληνικής σκηνής κόμικς. Ο .κ Παχνελης με ιδιαίτερη ευαισθησία μας έδωσε εικόνα των εκδόσεων Καμπανά και των βασικών πρωταγωνιστών της εκδοτικής. Απάντησαν με ευγένεια και ευχαρίστηση όλες τις ερωτήσεις που τους έγιναν και από την αρχή είχα την αίσθηση ότι συμμετέχω σε μια κουβέντα παρέας καλών φίλων παρά σε ένα πρες κόφερανς παρουσίασης ενός τίτλου. Λεπτομέρειες απο το τι ακριβώς ειπώθηκε θα ανεβάσει ο Κώστας @GreekComicFan στο video που τράβηξε. Θέλω να ευχαριστήσω τον Valt ,τους δημιουργούς και όσους βοήθησαν στο να γίνει αυτή η εκδήλωση και μας θύμισαν ξανά πόσο μοναδικές στιγμές μπορεί να προσφέρει η ΛΕ.ΦΙ.Κ στα μέλη της . Να και 2-3 ενδεικτικές φωτό από την εκδήλωση Ο Πρόεδρος Valt με τους κ.κ Παχνέλη και Κουτσούρη Οι καλεσμένοι παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εξέλιξη της κουβέντας Μια από τις πιο καλτ σειρές Ελληνικών κομικς ολοκληρωμένη με τις αφιερώσεις των δημιουργών της σε κάθε τεύχος ..

πραγματικα ηταν μια πολυ ομορφη εκδηλωση και μας γυρισε καποια χρονια πισω (αρκετα θα ελεγα ) . πιστευω οτι ο κ παχνελης ειπε αρκετα ενδιαφεροντα πραγματα αλλα πιστευω οτι εχει να πει πολυ περισοτερα ιδιαιτερα για την εποχη του καμπανα που αρεσει δεν αρεσει σημαδεψε μια μεγαλη εποχη των κομιξ . ισως η λεσχη θα πρεπει να προκαλεσει μια συνεντευξη οπου να αφεθει ελευθερος να μιλησει για εκεινα τα χρονια και πιστευω θα βγουν λαβρακια . παντως οι ανθρωποι εκεινης της εποχης ηταν αλλη παστα δεν βρισκεται πλεον τετοιο πραγμα . respect !!!!!!

Shopping therapy...

Και όχι μόνο για το ένα αλλά και για τα δύο.Γιατί εκτός από το <<ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη>> στην ίδια ημερομηνία αναφέρουν στο site τους ότι θα κυκλοφορήσουν και το <<Μια σκιά στην ομίχλη>>

Απ΄τη σειρά Elfes (διάφοροι σχεδιαστές)

Πολλά συγχαρητήρια στη Λέσχη, για την υλοποίηση αυτής της έκδοσης, αλλά και για το event και ακόμα περισσότερα συγχαρητήρια σε όλους εσάς που παρευρεθήκατε και γεμίσατε την αίθουσα!!!

Ειδεχθές έγκλημα χθες το βράδυ σ' ένα πάρτυ εδώ τριγύρω... Δράστης, ο Κωστής Τζωρτζακάκης...

Προσοχή, έκτακτα γεγονότα σχετικά με τη διανομή του τεύχους! Όσοι κάτοικοι Αττικής ψάχνετε το τέυχος σταματήστε να ορμάτε στους περιπτεράδες! Το τεύχος εκτάκτως μαζεύτηκε από χτες και... ΓΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑ Το Σάββατο 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ θα κυκλοφορήσει σε όλη την επαρχία!! Παρακαλούμε αν μετά από αυτή την ημερομηνία δεν το βρίσκετε ενημερώστε μας είτε εδώ είτε στη σελίδα μας //www.facebook.com/listarxoi/, επίσης και όσοι το βρίσκετε αν θέλετε να μας ενημερώσετε, θα μας βοηθούσε για να σφυγμομετρήσουμε το πόσο καλή διανομή γίνεται εκεί έξω. Ξαναλέω ότι όλα αυτά είναι για την επαρχία ,για την Αττική θα γράψω παρακάτω. ΓΙΑ ΑΤΤΙΚΗ Πλέον υπάρχουν 3 τρόποι να το προμηθευτείτε όσοι το θέλατε για κάποιο λόγο δεν το προλάβατε. Μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία 1)Alfeiosbooks Alfeios 2)Solaris, 3)καθώς και από τα γραφεία της Phase Productions (Υμηττού 56, Παγκράτι, τηλ: 2103239743)! Μπορούμε ακόμη να σας το στείλουμε και σπίτι,μετά από επικοινωνία στο τηλέφωνο που βλέπετε με επιβάρυνση τα ταχυδρομικά. Κατόπιν όλων αυτών όποιος θέλει μπορεί να κάνει λιτανεία για να πάμε καλά ,υπάρχουν ενδείξεις ότι το τεύχος θα πουλήσει καλά και είμαστε κοντά στο να στείλουμε στο τυπογραφείο το δεύτερο τέυχος, ενώ ήδη κατασκευάζεται το σενάριο του τρίτου!

Λοιπόν από ότι θυμάμαι είχε: Βαβέλ [ανάκατη αρίθμηση] Torpedo [2 τόμους] Με μεγάλωσαν σκυλιά Ντετέκτιβ Φιλ Πωτ mov. Όταν φυσάει ο άνεμος Το Παιχνίδι των Χελιδονιών Pazienza Σκληροί ροκάδες Η ζωή δεν είναι κόμικς Η ωραία και το τέρας Erme Jaguar Black kiss Από άλλους εκδοτικούς είχε Che [ΟΞΥ] και μερικά του Soloup. Αυτα θυμάμαι

Τυχερέ. Πλήρωσες για δύο τεύχη και πήρες τέσσερα.

Η γάτα που ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Το 1999, το περιοδικό-βίβλος στην κριτική και θεωρία των κόμικς, The Comics Journal, ανακήρυξε τη σειρά Krazy Kat τη σπουδαιότερη όλων των εποχών. Οχι άδικα. Το αξέχαστο έργο του George Herriman ήταν πρωτοποριακό σε πολλούς τομείς. Και πάνω απ’ όλα, στις ανατροπές των καθιερωμένων αντιλήψεων και την κατάργηση των συμβάσεων Μια μαύρη γάτα είναι ερωτευμένη με ένα λευκό αρσενικό ποντίκι. Το ποντίκι μισεί θανάσιμα τη γάτα και της εκτοξεύει ένα τούβλο στο κεφάλι σε κάθε ευκαιρία. Η γάτα λατρεύει την πράξη αυτή και την επιζητά. Και ένας σκύλος-αστυνομικός προσπαθεί να την προστατέψει κλείνοντας το ποντίκι στη φυλακή. Αυτό ήταν το βασικό θεματικό μοτίβο της σειράς «Krazy Kat» του George Herriman, μιας εμβληματικής και αξεπέραστα επιδραστικής σειράς που φιγουράρει στις κορυφαίες θέσεις κάθε λίστας με τα καλύτερα κόμικς της Ιστορίας. Φέτος συμπληρώνονται 75 χρόνια από τον θάνατο του δημιουργού της και με την αφορμή αυτή, αξίζει να ανατρέξουμε σε ορισμένες από τις ιδιαιτερότητες του magnum opus της καριέρας του. Ο George Herriman Ο Herriman γεννήθηκε το 1880 στη Νέα Ορλεάνη, καταγεγραμμένος ως κρεολός μιγάς και έχοντας μια πολυεθνική οικογενειακή καταγωγή. Από νεαρή ηλικία ξεκίνησε να εργάζεται ως σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικς έχοντας στο ενεργητικό του ορισμένες σημαντικές αλλά βραχύβιες σειρές, όπως οι «Professor Otto and his Auto», «Acrobatic Archie», «Major Ozone’s Fresh Air Crusade» κ.ά. Από το 1910 και αφού πρώτα είχε ζήσει στο Λος Αντζελες και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε το «The Dingbat Family», μια ηθογραφική χιουμοριστική σειρά για τις περιπέτειες του ενδοοικογενειακού βίου. Στις 26 Ιουλίου του 1910, στο κάτω μέρος του στριπ εμφανίστηκαν σε μια παράλληλη ιστορία με αυτήν που εξελισσόταν στο διαμέρισμα της οικογένειας Dingbat, μια μικροσκοπική μαύρη γατούλα και ένα λευκό ποντικάκι. Και εκεί που η λογική και οι νόμοι της φύσης θα επέβαλλαν τη νίκη του ισχυρότερου, δηλαδή την εξόντωση του ποντικού με συνοπτικές διαδικασίες και τη θριαμβευτική επίδειξη του πτώματός του από τη γάτα, συνέβη το αναπάντεχο: το ποντίκι, αντί να υποχωρήσει, εκσφενδόνισε με δύναμη στο κεφάλι της γάτας ένα αντικείμενο πριν χαθεί από το πλάνο και αφήνοντας την εμβρόντητη γάτα να συλλογίζεται με απορία αυτό που έπαθε. Αυτό το μοτίβο επανήλθε αρκετές φορές, με διάφορα αντικείμενα να καταλήγουν στο κεφάλι της γάτας για τα επόμενα τρία χρόνια. Εν τω μεταξύ, η παράλληλη ιστορία του κάτω μέρους με τη γάτα και το ποντίκι άρχισε να μεγαλώνει σε διαστάσεις και να κερδίζει όλο και περισσότερο χώρο από την οικογένεια Dingbat. Κάποια στιγμή, μάλιστα, η κάτω σειρά πλαισιώθηκε και διαχωρίστηκε πλήρως ενώ από τις 28 Οκτωβρίου του 1913 απέκτησε την πλήρη αυτονομία της και τον δικό της τίτλο: «Krazy Kat». Αυτή η σειρά έμελλε να γίνει μια από τις μακροβιότερες στην ιστορία των κόμικς, δημιουργημένη μόνο από έναν καλλιτέχνη και τα ζωάκια που συμμετείχαν σε αυτήν συντρόφευσαν τον George Herriman μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 25 Απριλίου του 1944. Στο διάστημα αυτό οι ανατροπές των στερεοτύπων υπήρξαν συνεχείς και οι έως τότε θεματικές και σχεδιαστικές συμβάσεις κατέρρευσαν στις σελίδες ενός ασπρόμαυρου και εν συνεχεία έγχρωμου κόμικς. Κατ' αρχάς και μόνο το χρώμα των τριών βασικών πρωταγωνιστών αποτελούσε μια τολμηρή παρέκβαση από τα καθιερωμένα Η γάτα ήταν μαύρη και ήταν καλή. Το ποντίκι ήταν λευκό και ενσάρκωνε το κακό. Αυτή η λεπτομέρεια δεν ήταν καθόλου τεχνική ούτε τυχαία. Σε μια από τις προηγούμενες σειρές του Herriman, στο «Musical Mose», ο κεντρικός χαρακτήρας ήταν επίσης μαύρος και απόλυτα καλός και αγαθός σε μια περίοδο (αρχές του εικοστού αιώνα) που το φυλετικό ζήτημα προκαλούσε συνεχείς εντάσεις, ο μαύρος πληθυσμός δεν είχε κατορθώσει να κατακτήσει πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ο ρατσισμός αποτελούσε δεδομένη κατάσταση στο μεγαλύτερο τμήμα των ΗΠΑ και ειδικότερα στον αμερικανικό Νότο. Στις χρωματικές επιλογές του Herriman είναι πιθανό να έπαιξαν σημαντικό ρόλο η δική του μικτή καταγωγή και το σκούρο δέρμα του καθώς και τα παιδικά του χρόνια σε ένα περιβάλλον όπου συμβίωναν μικτοί πληθυσμοί, όπως αυτό της Λουιζιάνα. Οι μαύροι χαρακτήρες στα κόμικς εκείνης της εποχής δεν είχαν σχεδόν ποτέ πρωταγωνιστικούς ρόλους, ήταν κατά κανόνα στερεοτυπικά σχεδιασμένοι και ομοιόμορφοι (πλακουτσωτές μύτες, πυκνά σγουρά μαλλιά, φουσκωτά χείλη και σχεδόν ανύπαρκτα χαρακτηριστικά προσώπου που θα τους διέκριναν από τους υπόλοιπους) και υποδύονταν εύσωμες και γκαφατζούδες γκουβερνάντες, αφελείς εργάτες και αγρότες, άγριους και απολίτιστους ιθαγενείς ή κοινούς εγκληματίες. Μια μαύρη γάτα, ξαφνικά, άλλαζε τα δεδομένα. Και απέναντί της είχε έναν κακούργο λευκό, έστω και ποντικό. Από την άλλη, ανατρεπτική ήταν και η επιλογή του φύλου. Η γάτα «άλλαζε» φύλο με βάση τις σεναριακές απαιτήσεις. Ποτέ δεν δηλώθηκε από τον δημιουργό της ως θηλυκή ή αρσενική αν και στην κοινή συνείδηση έχει καταγραφεί ως κορίτσι. Ο ίδιος ο Herriman έλεγε πως τον είχε απασχολήσει ιδιαίτερα αυτό το θέμα, αλλά αντιμετώπιζε τη γάτα του σαν ένα αερικό, σαν ξωτικό και «τα ξωτικά δεν έχουν φύλο». Ο ποντικός Ignatz, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρα αρσενικός, είχε οικογένεια, γυναίκα και παιδιά-ποντικάκια. Και είχε αποκλειστικό στόχο της ζωής του να πληγώσει τη γάτα, να την πονέσει, να την προσβάλει, να την εκδικηθεί για όλα τα δεινά που υπέφεραν οι πρόγονοί του από τις φύσει ποντικοκτόνες γάτες της ιστορίας αυτού του κόσμου. Εστω κι αν η Krazy Kat δεν έφταιγε σε τίποτα. Της πετούσε τούβλα στο κεφάλι με θαυμαστή συνέπεια και συχνότητα. Και η γάτα ένιωθε τότε την καρδιά της να χτυπά ακόμη δυνατότερα: «Αχ, γιατί δεν έχω δυο κεφάλια ώστε να τρώω δυο τούβλα», μονολογούσε. Κάπου τότε εμφανιζόταν ο προστάτης της, ένας θηριώδης σκύλος-αστυνομικός, φυσικά αρσενικός, με ένα ευμέγεθες κλομπ στο χέρι. Ο Offica Pup, κρυφά ερωτευμένος με τη γάτα, έπαιρνε τον Ignatz στο κυνήγι, τον συλλάμβανε και τον οδηγούσε στη φυλακή, από την οποία η απόδραση ήταν το πιο εύκολο πράγμα ώστε η ιστορία να επαναλαμβάνεται στο διηνεκές, χωρίς κανείς από τους χαρακτήρες να μπορεί να απεμπλακεί από την παρά φύση συμπεριφορά που του χάρισε ο δημιουργός του. Σε μια σειρά που το ψυχολογικό προφίλ των χαρακτήρων μπορεί να ερμηνευτεί ιδανικά με φροϋδικούς όρους, οι θρησκευτικές συμπαραδηλώσεις είναι εντυπωσιακές, ενώ τα σχεδιαστικά στιλ του Herriman, από τον πρώιμο σκοτεινό εξπρεσιονισμό μέχρι τον ολλανδικό νεοπλαστικισμό, συνέθεταν ένα πανέμορφο μωσαϊκό-μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης. Σε όλα αυτά θα αναφερθούμε στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, στο επόμενο τεύχος. Πηγή

Αυτο μαλιστα, ηταν ενα καλο κομικ, και το απολαυσα! Σεναριακά είχε να δωσει, μιας και μπαινεις στην οπτικη του Έντι Μπροκ και βλεπεις μια βαθια προσεγγιση των κινητρων και των γεγονοτων που οδηγησαν στα γεγονοτα που διαβαζουμε. Μου αρεσε πολυ και η ποιοτητα των διαλογων. Οι εκφρασεις, ο τροπος που κυλουσε η ρητορικη. Ναι μεν μεταφραση, αλλα πιστευω οτι το πρωτοτυπο κειμενο επαιξε το ρολο του. Σχεδιαστικα υποκλιθηκα. Δεν τον γνωριζα τον καλλιτεχνη, δε ξερω αν τον εχω ξανα συναντησει, κατ εμε εκανε παπαδες (ενταξει το σχεδιο ειναι καρα φουλ υποκειμενικη υποθεση το αν θα σου αρεσει). 2 πραγματάκια/ενστάσεις μου μειναν μονο, η μια εχει να κανει με την εκδοση. 1) Σε καποιες σελιδες η εκτυπωση ηταν καπως θωλη, σα να μην ειχε απεικονιστει καλα. Δε ξερω αν ειναι ετσι το πρωτοτυπο, αν εγινε επιτηδες, ή αν απλά ειναι θεμα ελληνικης εκδοσης ή κακεκτυπου. Αλλες σελιδες ηταν πεντακαθαρες με καθαρη γραμμη στο σχεδιο και τη γραμματοσειρα, και σε αλλες υπηρχε μια απεικονιση οπως εκεινη που παρατηρουμε οταν γραψουμε σε ενα χαρτι με μολυβι και κατευθειαν πατησουμε με το δαχτυλο πανω στο γραμμενο και συρουμε το χρωμα του μολυβιου σα να απλώνουμε τον γραφιτη. 2) δε μου αρεσε και πολυ ο λογος που τα εβαλε ο Εντι σαν Εντι, με τον Σπαιντι. Οχι ο Βενομ, εκει ειναι αλλου Παπα Ευαγγελιο. Αλλά το να μου λεει ο Εντι οτι overall πολυ καλό, αξιο σαν επιλογη , συστηνεται!

από κόμικ είχε ότι έχει κάθε χρόνο +μερικά μανγκα που δεν τα θυμόμουν πάντως είχε και τα 2 torpedo (δλδ εκτός του 1936) και την ουγγρική σε πολλές ποσότητες.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ που πήγα σήμερα βρήκα να έχει πολλά κόμικς. Πιό πολλά από άλλες φορές σίγουρα. Μην περιμένετε σπάνια κόμικς βέβαια. Το πρόβλημα ήταν στις τιμές, αφού τα περισσότερα τα βρίσκει κανείς αλλού σε καλύτερες τιμές. Η μόνη εξαίρεση για όποιον ενδιαφέρεται ήταν τα άλμπουμς της Βαβέλ και του Παραπέντε, το Mov και ο Coppi που είχε μιά ντάνα με 1,50 ευρώ. Εκεί που εύρισκες πολλές και καλές ευκαιρίες ήταν στα βιβλία. Βιβλία για όλα τα γούστα σε καλές τιμές. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο πάντως να πάτε.

Έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μου τα τεύχη 25 και 26... Στο τεύχος 25, βλέπω οτι παρουσιάζεται το φαινόμενο διπλών σελίδων, το οποίο το έχουμε συναντήσει σε διάφορα τεύχη ουκ ολίγες φορές... Όλα καλά μέχρι εδώ... Το εντυπωσιακό είναι οτι το φαινόμενο εξακολουθεί να υφίσταται και στο επόμενο τεύχος, το 26...

Νομίζω με κάλυψαν οι από πάνω... Δεν είχε πολλά κόμικς αυτό είναι αλήθεια, για να φανταστείτε είχε όλα τα Babelart -ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος τους- μερικά Ars Longa και από κανά δυο άλλες εκδοτικές. Εγώ τίμησα κυρίως την Βαβέλ, αγοράζοντας 22 τεύχη (!!!). Έπρεπε να πάρω καμία 50αριά καθώς τα 2 τεύχη σε ζελατίνα κοστίζουν €2 (!!!). Δηλαδή €1 το ένα. Πήρα και του Λέανδρου το "Με Μεγάλωσαν Σκυλιά", "mov.". Έπρεπε να πάρω και άλλα. Πάντως το σκέφτομαι σοβαρά να ξανακατεβώ Αθήνα για να πάρω τα υπόλοιπα. Τέτοιες τιμές δεν βρίσκονται -σε εξαιρετική κατάσταση κιόλας.

Έπεσε (εντελώς τυχαία) στα χέρια μου το νούμερο ένα. Διαβάστηκε, γιατί στο κάτω-κάτω, τι κομιξάδες είμεθα αν δεν διαβάσουμε το Άγιο Δισκοπότηρο τόσων συλλεκτών; Κάθε άλλο παρά ειδικός είμαι στον κόσμο της Disney, αλλά μπορώ πλέον, πιστεύω, να καταλάβω την επίδραση που είχε η ιστορία αυτή όταν πρωτοεκδόθηκε (τουλάχιστον στις ΗΠΑ) και τη σημασία της στο σύμπαν των παπιών.

To ξεφτίλισαν αυτή τη φορά. Κι εγώ σε λίγες μέρες πάω να κλείσω μήνα. Από Αμερική πιο γρήγορα θα έφταναν Γενικά αυτός ο μήνας δεν μου πήγε καλά σε αγορές από Αγγλία. Στο bookdepository μ΄έχουν στήσει, στο booksetc με χρέωσαν για αγορά που δεν έκανα... Ωραία πράματα

Εμένα μου ήρθε σήμερα δέμα από Αμερική που περίμενα από άλλο κατάστημα, και το περίμενα εδώ και δύο μήνες. Απλά υπομονή θέλει.

Εμένα μου ήρθαν όλα όσα είχα παραγγείλει από αρχές Δεκεμβρίου. Πλέον περιμένω δύο τεμάχια που αγόρασα τέλη Δεκέμβρη / αρχές Ιανουαρίου και θα είμαι κομπλέ.

Δεν περνάτε και το #253 στα οπισθόφυλλα μιας και έχει ανέβει απ' τον Παύλο εδώ; EDIT: Το είδα και υπάρχει ήδη ολοκληρωμένο!

@archon Όμορφε, για σκάναρε το #26 μπας και κάνουμε καμιά αντικατάσταση στο εξώφυλλο.

Οπισθόφυλλο τεύχους Νο 38 Το οπισθόφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Εξώφυλλο για αντικατασταση κ Οπισθόφυλλο για αρχειο τεύχους Νο 32 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Εξώφυλλο για αντικατασταση κ Οπισθόφυλλο για αρχειο τεύχους Νο 10 Προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Από το μουσείο δεν έχω άλλες φώτο, ανέβασα όμως μερικές από το Disney Store στο κέντρο της πόλης που επισκέφθηκα χτες το πρωί.

Δεν υπάρχουν και πολλά να πεις για το συγκεκριμένο κόμικ, μόνο το πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη μου που δεν υπήρχε αφιέρωμα στον κύριο τίτλο του Usagi Yojimbo, του έπους του Ιαπωνοαμερικάνου Stan Sakai. Πρωταγωνιστής ο Miyamoto Usagi, ένας Ronin (masterless samurai) ο οποίος μετά τον χαμό του άρχοντα του Lord Mifune ακολουθεί το Musha Shugyo, τον δρόμο του πολεμιστή που μετά το πέρας της υπηρεσίας του ταξιδεύει μόνος την χώρα εξασκώντας τις ικανότητες του. Ο Usagi περιδιαβαίνει την φεουδαρχική Ιαπωνία βοηθώντας όπου θεωρεί ότι αξίζει να βοηθήσει σύμφωνα με την ηθική του, τιμώντας τον κώδικα του Bushido και έρχεται αντιμέτωπος με δαίμονες του παρόντος και του παρελθόντος του. Θα συναντήσει περασμένους και νέους έρωτες, θα κάνει επιστήθιους φίλους και πάντα θα έρχεται πιο κοντά στην εκδίκηση του αδικοχαμένου άρχοντά του. Πάνω απ'όλα όμως, είναι ο πιο BADASS Samurai που έχει υπάρξει Το Usagi Yojimbo είναι ένα ανθρωπομορφικό κόμικ που σε πρώτη επαφή υπόσχεται χιουμοριστικές και ανάλαφρες εμπειρίες. Αντιθέτως, παραδίδει ένα καλοφτιαγμένο και πιστότατο ιστορικά δράμα πασπαλισμένο εδώ και εκεί με όσο χιούμορ χρειάζεται, ενώ δεν λείπουν και οι αναμενόμενες μονομαχίες, η ίντριγκα, η πολιτική διαφθορά και μια αρκετά πιστή απεικόνιση της τότε κοινωνίας από τα μάτια των λόρδων, των εμπόρων και των απλών αγροτών. Αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον μεταξύ άλλων ήταν ο τρόπος και το σέβας με το οποίο αντιμετώπιζαν οι απλοί άνθρωποι τους Σαμουράι, ενώ νομίζω ότι κατέληξα σε μια ικανοποιητική απάντηση στο αιώνιο ερώτημα Samurai Vs. Ninja Είναι ένας all-around τίτλος που θα κρατήσει καλή παρέα σε όλους ανεξαρτήτως γούστου και σχολής κόμικ, μιας και ενσωματώνει χαρακτηριστικά που θα συναντήσεις σε disney, αμερικάνικο indy, γαλλοβελγικά και προφανώς, manga. Δεν είναι πουθενά εξαιρετικό, είναι σε όλα του καλό και αυτό μου αρκεί για να το επαινέσω. Σίγουρα υπάρχουν άτομα στο φόρουμ που έχουν διαβάσει πολύ παραπάνω Usagi από μένα, τους καλώ να γράψουν δύο λόγια και να συμπληρώσουν το ελλιπές εγκώμιο μου. Δεν θα γράψω τίποτα για τις άπειρες εκδόσεις που έχει κυκλοφορήσει ή τα crossover με TMNT, απλά θα αναφέρω ότι ο τίτλος είναι στα χέρια της Dark Horse και της Fantagraphics και μέχρι στιγμής έχουν βγει 161 τεύχη στην κύρια σειρά και 219 σύνολο. Έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες tpbs, hcs και omnibuses ενώ εγώ έκανα την γνωριμία μου με τον κύριο μέσω ενός αξιοπρεπέστατου και υπερπλήρους box-set της Fantagraphics όπου σε δύο paperbacks τούβλα περιέχει τα βιβλία #1-7. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε στην wiki. Περάστε μια βόλτα από το αφιέρωμα στο Usagi Yojimbo: Yokai, ένα αυτόνομο graphic novel με τους ίδιους πρωταγωνιστές και από αυτό το σχετικό άρθρο του ΦΛΕΦΑΛΟ. Τσεκάρετε το, θα γουστάρετε φουλ! @GeoTrou νομίζω θα γίνει από τα αγαπημένα σου όταν έρθει η ώρα να γνωριστείτε.

Δεν ξέρω για το Solaris, αλλά στην ΛΕΦΙΚ σίγουρα υπάρχουν μερικά αντίτυπα από την Αγγλική έκδοση. Τα είδα το Σάββατο που μας πέρασε, στην εκδήλωση.

Έχεις δίκιο αγαπητέ φίλε, παραθέτω τα sites των καταστημάτων και διευθύνσεις και στοιχεία . Για το ελληνικό τεύχος στην Αθήνα: 1) https://www.alfeiosbooks.com/ Χαρ. Τρικούπη 22, 210 3623092 | email: info@alfeiosbooks.com 2)http://solaris.gr/Μπόταση 6 106 82 ΑΘΗΝΑ Τηλ.: 210 38 41 065 e-mail: info@solaris.gr 3)Phase Productions (Υμηττού 56, Παγκράτι, τηλ: 2103239743)! Και επίσης κυκλοφορεί ακόμη και η Αγγλική έκδοση στο solaris και στην ΛΕΦΙΚ ,από όσο ξέρω.

Εγώ πάντως που περιμένω δύο παραγγελίες από λίγο πριν τα Χριστούγεννα, δεν άντεξα άλλο και έστειλα σήμερα παράπονο.

Όχι κανονικά αγορά καινούργιου, από Αμερική μέσω άμαζον προσφορά 15 δολλάρια + 5 δολλάρια ταχυδρομικά. Τους είχα διαμαρτυρηθεί μέσω μειλ, μου είχαν πει να περιμένω γιατί είχαν στείλει ένα μεγάλο κοντεινερ για ευρώπη σε συνεργάτη τους για μοίρασμα εκεί και να περιμένω λίγο ακόμα (αυτό αρχές Δεκεμβρίου) Σήμερα ενώ ετοιμαζόμουν να ξαναπαραπονεθώ με ειδοποίησαν από το σπίτι πως έφτασε ... Οπότε όλα καλά ...

Μίστερ Χ είναι ο λωποδύτης που τον κυνηγά ο επιθεωρητής Αντρέ Ρουξ στο κόμικ Στη σκιά του λευκού πύργου που ανέβασα στο 1ο ποστ. Ολόκληρο το μέρος αυτό είναι στην Ενότητες Κόμικς μέσα σε περιοδικά

Συνεχίζεται η ανταπόκριση από το μέτωπο. Ακόμα τίποτα, περιμένω 3 δέματα που έγιναν dispatched 19/12, 29/12 και 17/1... Για να δούμε.

Γενικα ο Punisher του Ennis κινείται σε δύο κατηγορίες Α. Βίαιη μαυρη κωμωδία Β. Η σειρά max που αναφέρεις που είναι φοβερό, βιάιο ρεαλιστικό crime comic

Κόμικ: Κοινωνική έκφραση ή κοινωνικοπολιτικό εργαλείο; Τα κόμικς, απόγονοι της βιομηχανικής επανάστασης, συνδέονται ιστορικά με τον πολιτισμό της «μάζας» όπως αυτός κυριάρχησε από τα μέσα του 19ου αιώνα. Όπως αναφέρει ο Zanettin, από μια κοινωνικό-ιστορική οπτική, τα κόμικς έχουν ακριβή χρόνο και τόπο γέννησης, τα τέλη του 19ου αιώνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ωστόσο, οι προϊστορικές τοιχογραφίες των σπηλαίων θεωρούνται «πρόγονοι» των κόμικς και ακολουθούν οι διαδοχικές εικόνες στις στήλες των Ασσυροβαβυλωνίων και οι επιτύμβιες πλάκες των πυραμίδων της Αιγύπτου. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Εσκιμώοι και οι Σουμερίν σκιαγραφούσαν κι αυτοί ολόκληρες ιστορίες. Στον ελλαδικό χώρο, ο «Δίσκος της Φαιστού» στη Μινωική Κρήτη διηγείται ιστορίες με εικόνες και θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο κόμικ της αρχαίας Ελλάδας. Η ανακάλυψη της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα οδήγησε στην εμφάνιση των πρώτων εικονογραφημένων εντύπων τον 17ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους, τα κόμικς είχαν τη δυναμική να επικοινωνούν κυρίαρχες κοινωνικές αξίες, ενώ ταυτόχρονα παρείχαν το έδαφος για πολιτιστικό κριτικό σχολιασμό, μέσα από τις τρέχουσες τάσεις που συμπεριλαμβάνονταν στο περιεχόμενό τους στην εκάστοτε χρονική περίοδο. Τα κόμικς έχουν υποστεί ποικίλες ιστορικές και γεωγραφικές εξελίξεις, και μερικά είδη, που συχνά συνδέονται με μια συγκεκριμένη μορφή, είναι πιο γνωστά και διαδεδομένα σε ορισμένες περιοχές από ό,τι σε κάποιες άλλες. Ανάλογα δηλαδή τον τόπο από όπου κάποιος προέρχεται, η έννοια που αποδίδουν οι περισσότεροι άνθρωποι στα κόμικς είναι είτε εκείνη του Spiderman και του Batman είτε πιο «νεανικά» strips, όπως το The Beano, Tintin και Astérix ή ακόμη, πιο πρόσφατα, ο περιεκτικός όρος manga. Με τη σημερινή τους μορφή, τα κόμικς ξεκινούν για πρώτη φορά στην Αμερική το 1832, όταν ο Βίλχελμ Μπας σχεδίασε τους ήρωες Max και Moritz που γνώρισαν επιτυχία περισσότερο σαν κωμικά σκίτσα. Τα αμερικανικά κόμικς γρήγορα εξαπλώθηκαν σε όλη την υφήλιο και αναμείχθηκαν με άλλες παραδόσεις σχεδίων. Η εξέλιξή τους είναι τεράστια και η παραγωγή τους αυξάνεται κατακόρυφα την περίοδο του Μεσοπολέμου, οπότε και εμφανίζονται τα πρώτα υπερηρωικά αμερικανικά κόμικς. Είναι η εποχή όπου εμφανίζονται οι υπερήρωες όπως ο Superman (Siegel και Shuster, 1938) και άλλοι δημοφιλείς χαρακτήρες κόμικς, όπως ο Ποπάι του Elzie Crisler Segar, ο Μίκι Μάους του Floyd Gottfredson, η οικογένεια Ντακ του Carl Barks, ήρωες δηλαδή κόμικς που υποστηρίζονται από εκδοτικές αλλά και κινηματογραφικές εταιρείες. Η εμφάνιση των υπερηρώων στα κόμικς θα επηρεάσει την όλη βιομηχανία για όλα τα επόμενα έτη έως και σήμερα, ωθώντας την Ένατη Τέχνη να λειτουργήσει ως μέρος της ευρύτερης πολιτισμικής βιομηχανίας και να προωθήσει παράλληλα και τα άλλα είδη πολιτισμικής βιομηχανίας, όπως είναι ο κινηματογράφος. Τα κόμικς καθίστανται ως ο πλούσιος πάροχος περιεχομένου για άλλες ψυχαγωγικές βιομηχανίες, όπως κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικά προγράμματα, βιντεοπαιχνίδια, παιχνίδια και θεματικά πάρκα. Η δημοτικότητα των κόμικς οφείλεται κυρίως στην ευκολία και την ευελιξία τους. Σε σύγκριση με άλλες μορφές ψυχαγωγίας, τα κόμικς είναι αρκετά φθηνά, ενώ μπορούν να αγοραστούν σε ποικίλα καταστήματα με αρκετά εύκολη πρόσβαση, όπως είναι συχνά στα περίπτερα. Επίσης, η κατανάλωση δεν απαιτεί τεχνολογική υποδομή ή συγκεκριμένο επίπεδο αλφαβητισμού και μπορεί να συμβεί οπουδήποτε οι αναγνώστες προτιμούν, χωρίς πολλούς περιορισμούς. Σημαντικό χαρακτηριστικό των κόμικς αποτελεί και η διαπλοκή των θεμάτων τους στα πολιτικά ζητήματα. Τα κόμικς στις σελίδες τους αναπαριστούν με τρόπο χιουμοριστικό και διακωμωδούν τα πολιτικά φαινόμενα. Έτσι η ψυχαγωγία που προσφέρουν συνοδεύεται από τον κοινωνικό προβληματισμό ενώ συμβάλλει στην κοινωνική αφύπνιση. Μέσω της ενασχόλησης με τα κόμικς τα άτομα από την παιδική κιόλας ηλικία είναι ενήμερα για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις οι οποίες απεικονίζονται παραστατικά από αυτά. Έχοντας ως κοινό λοιπόν άτομα νεαρής ακόμη ηλικίας τα κόμικς μπορούν να περάσουν επικοινωνιακά πολιτικά μηνύματα ή ακόμη να χρησιμοποιηθούν από τους πολιτικούς με συγκεκριμένη επικοινωνιακή στρατηγική. Με αυτόν τον τρόπο η πολιτική πραγματικότητα αισθητοποιείται μέσα από τις περίτεχνες εικόνες και τον συνθηματικό και πολλές φορές σαρκαστικό τρόπο γραφής που αν και φαντάζει απλοϊκός κρύβει ωστόσο μέσα του βαθιά νοήματα. Εδώ και πολλές δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα έχουν χρησιμοποιήσει τα κόμικς στις πολιτικές τους εκστρατείες όπως για παράδειγμα Μπιλ Κλίντον (1996), Ομπάμα (2008), Μέρκελ (2009), Πούτιν (2011), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2010) και η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Πολωνίας (2011). Ως εκ τούτου, τα πολιτικά κόμικς είναι ένα παράδειγμα της ανάμειξης της λαϊκής κουλτούρας, της ψυχαγωγίας και του «politainment». Τέλος, η ισχύς των κόμικς γίνεται εμφανής μέσα από το παράδειγμα του Persepolis, αν αναλογιστεί κάποιος ότι θεωρείται απαραίτητο να διαβάζεται από τους μελλοντικούς στρατιωτικούς ηγέτες της Αμερικής. Θεωρείται ότι είναι μια σοφή επιλογή για το πρόγραμμα σπουδών, όχι μόνο επειδή είναι συναρπαστικό κατά την ανάγνωση, αλλά και επειδή μέσα από τα απλά μαύρα και λευκά καρέ κατά πάσα πιθανότητα θα δώσει στους δοκίμους μια καλύτερη κατανόηση του Ιράν από οποιοδήποτε άλλο ακαδημαϊκό κείμενο ή δημοσίευμα εφημερίδας. Το Persepolis δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία και δεδομένης της μεγάλης επιτυχίας του σε πολλές χώρες, προσαρμόστηκε σε ταινία animation το 2007. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της Ιρανής καλλιτέχνιδος Marjane Satrapi, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τεχεράνη το 1969. Μέσα από τις εικόνες, που, όπως έχει αναφερθεί, αποτελούν ισχυρό εργαλείο, επικοινωνούνται μηνύματα, πολιτικές ιδέες και απόψεις, αφήνοντας τον αναγνώστη είτε να τις δεχτεί άκριτα είτε να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες μέσω άλλων πηγών. *Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο του Στιβ Ντίτκο (Ιούνιος του 2018) και τον θάνατο του Σταν Λι, (Νοέμβριος 2018), και οι δύο δημιουργοί του σούπερ ήρωα της Marvel «Spiderman». Από την Ιωάννα Δεληγιάννη, ιστορικό Ευρωπαϊκού Πολιτισμού - Ειδικό Πολιτιστικής Διαχείρισης MSc Πηγή

Εχω δει πολλά πράγματα τώρα τελευταία... θα γράψω για μερικά.. ROMA... μοναδική ταινία. όχι τόσο το θέμα της αλλά η σκηνοθεσία και η προσοχή στην λεπτομέρεια. Μοναδικός ο cuaron στην λογική μια-σκηνή = ένα πλάνο. Κάμερα σταθερά σε σημείο, στρέφεται μόνο ή σπάνια γραμμική κίνηση, κινηματογραφεί τον χώρο και όχι την δράση. εξαιρετικό και διαφορετικό. 3 Idiots... ναι... ταινία bollywood. 2.5 ώρες. περιπέτειες από σχολή μηχανολόγων στην Ινδία. απίστευτη ταινία. λίγο με ελληνική ταινία του 60 με μελο. αλλά δεν βαρέθηκα καθόλου. one cut of the dead... ιαπωνική low budget με ζόμπι. ότι άλλο παραπάνω είναι spoiler. έγινε χαμός σε σχετικά φεστιβάλ. must see. The Old Man & the Gun... ότι λέει ο παύλος dogman... απίστευτη ιταλική ταινία. τόσο τρυφερή και τόσο σκληρή ταυτόχρονα. νεο-νεορεαλισμός θα τον έλεγα 12th man... ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία για ένα γεγονός της νορβηγικής αντίστασης. καλό αλλά όχι για όλους. νορβηγική παραγωγή. σειρές: American Vandal Season 1. εξαιρετικό mocumentary. Σε ένα πάρκιγκ ενός σχολείου στις ΗΠΑ... κάποιος σχεδίασε 27 πέη. ποιος όμως;...

Η ιστορία "Μακριά από το τρελό πλήθος" μάς ταξιδεύει στο παρελθόν και για την ακρίβεια τον 19ο αιώνα, στην επαρχία της Αγγλίας, όπου ο Ντόναλντ είναι ένας φτωχός αλλά φέρελπις μικροκτηνοτρόφος, ο οποίος έχει φιλοδοξία να αποκτήσει κάποια στιγμή μία μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα. Όλως τυχαίως θα συναντήσει την Νταίζυ, μία όμορφη και καλλιεργημένη πάπια, που ο θείος της (ο Σκρουτζ) της έδωσε να επιβλέπει μία από τις φάρμες του. Όπως είναι φυσικό την ερωτεύεται παράφορα και η απύθμενη ατυχία του θα τον φέρει να δουλεύει στην φάρμα της. Τότε θα δει με τα ίδια του τα μάτια τους επίδοξους μνηστήρες να πολιορκούν την αγαπημένη του και θα επιβεβαιώσει ατράνταχτα ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η υπομονή είναι αρετή. Πρόκειται για μία συμπαθητική ιστορία, που περιέχει ένα σενάριο ως επί το πλείστον ρομαντικό. Η αλήθεια είναι ότι την βρήκα λίγο γλυκανάλατη για τα γούστα μου. Μία ιστορία που ίσως να πήγαινε καλύτερα σε έναν παλιό τίτλο όπως η "Μίννι". Γενικά όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν την ευχαριστήθηκα. Αρκετά καλό βρήκα και το σχέδιο. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Ντόναλντ Ντακ θα κάνει και πάλι την εμφάνισή του στις σελίδες του περιοδικού με την ιστορία "Πρόσκληση σε γεύμα". Στην Λιμνούπολη είναι καλοκαιράκι κι ο υδράργυρος έχει χτυπήσει κόκκινο. Μόλις έγινε γνωστό ότι εκλάπη από το ταχυδρομείο ένα δέμα που προοριζόταν για το Διατροφικό εργαστήριο και περιείχε μία νέα γλυκαντική ουσία που είναι εξαιρετικά ασταθής. Παράλληλα η κόρη ενός διάσημου σεφ περνάει το κατώφλι του γραφείου του Ντόναλντ και θέλει να του αναθέσει μία δουλειά. Ο πατέρας της το τελευταίο διάστημα φέρεται περίεργα. Είναι αφηρημένος και δεν αποδίδει στην δουλειά του. Έτσι λοιπόν ο πρωταγωνιστής μας και η πιστή του συνεργάτις θα ξεκινήσουν τις έρευνες οι οποίες θα τους αποκαλύψουν καλά κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος, αλλά και στιγμές εκδίκησης. Εξαιρετικό σενάριο που μόνο θετικές εντυπώσεις μου άφησε. Ξεκινάει με δύο κεντρικές υποθέσεις, στην πορεία δίνει έξυπνα στοιχεία, για να ενωθούν όλα μαζί με αριστοτεχνικό τρόπο και χωρίς τσαπατσουλιές. Κι ενώ πάει το μυαλό μας σε μία πιθανή έκβαση του φινάλε, αποδεικνύεται ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα έχουμε σχεδιάσει. Το σχέδιο το βρήκα απλά καλό. Κι ερχόμαστε στην ιστορία "Μάταιοι έρωτες". Πρωταγωνίστρια η σατανική Μάτζικα, η οποία βρίσκεται στο σπίτι της στον Βεζούβιο κι ετοιμάζει ένα από τα μύρια μαγικά φίλτρα της προκειμένου να αποκτήσει επιτέλους την πρώτη δεκάρα του θείου Σκρουτζ. Το φίλτρο που ετοίμασε αυτή την φορά θα κάνει τον Σκρουτζ (που υποτίθεται ότι θα το πιει) να την ερωτευτεί σφόδρα και να εκπληρώσει κάθε της επιθυμία. Αφού λοιπόν το ετοίμασε, παίρνει τον Πόε και φεύγει ολοταχώς για την Λιμνούπολη με σκοπό να βάλει σε εφαρμογή του πανούργο σχέδιό της. Ο Σκρουτζ όμως λείπει ταξίδι για δουλειές και στο πόδι του έχει αφήσει τον πιστό του Παντάξιο, αλλά και τον Ντόναλντ ο οποίος θα κάνει την βραδινή βάρδια στο θησαυροφυλάκιο. Αμφότεροι θα πιουν το μαγικό φίλτρο και τότε οι σκηνές που θα ακολουθήσουν θα είναι ξεκαρδιστικές. Η συγκεκριμένη είναι μία ιστορία που διαφοροποιείται από τις προηγούμενες που διαβάσαμε πρόσφατα στο περιοδικό, με την Μάτζικα. Την βρήκα πιο ισορροπημένη, με στιβαρή υπόθεση που θυμίζει φαρσοκωμωδία παρεξηγήσεων. Η πλοκή είναι σκηνοθετικά άρτια κι ο πανζουρλισμός που γίνεται όσο πλησιάζουμε προς το τέλος, έβγαζε αβίαστα γέλιο (ιδιαίτερα στις φάτσες του Σκρουτζ και της Νταίζυ). Σχεδιαστικά ήθελα πιο προσεγμένη δουλειά. Στιγμές αστυνομικής τρέλας θα απολαύσουμε στην επόμενη ιστορία που έχει τον κωμικό τίτλο "Άσε κάτω την βαλίτσα". Η Αστυνομία του Μίκυ Σίτυ έχει αναλάβει μία μεγάλη αποστολή. Υπάρχει μία τρομερή ακτίνα η οποία πρέπει να μεταφερθεί στο Μουσείο Επικίνδυνων Αντικειμένων κι αυτό θα πρέπει να γίνει με απόλυτη μυστικότητα για να μην κλαπεί και χρησιμοποιηθεί για παράνομους σκοπούς. Ο Επιθεωρητής Ο' Χάρα στρατολογεί έναν νεαρό (κι άκαυτο) αστυνομικό, ο οποίος θα πάρει την ακτίνα σε μία κοινή βαλίτσα και θα την μεταφέρει με τα πόδια, μία ημέρα πριν την προκαθορισμένη μεταφορά της. Στην εξίσωση όμως θα μπει και το αστυνομικό δαιμόνιο του Χειροπαίδαρου, αλλά και η εγκληματική ιδιοφυΐα του Μαύρου Φαντάσματος. Τελικά τι θα υπερισχύσει? Η εξυπνάδα του δεύτερου ή η ηλιθιότητα του πρώτου? Η επίγευση που μου άφησε αυτό το σενάριο ήταν κάτι ανάμεσα στον κλασικό "παπά" (το παιχνίδι με τα τρία τραπουλόχαρτα) και στην ταινία "Oscar". Υπήρχε έξυπνη πλοκή, ενώ ο αστυνόμος Χειροπαίδαρος κλέβει την παράσταση με την απίστευτη αφέλειά του και προσφέρει χιούμορ. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Το τεύχος κλείνει με μία ιστορία από την σειρά "Η μέρα που..." που έχει τίτλο "Άδειασες την αποθήκη". Έφτασε η ημέρα λοιπόν που ο θείος Σκρουτζ θα επιχειρήσει να πραγματοποιήσει την ετήσια εκκαθάριση της αποθήκης του από τις παλιατζούρες που φυλάει. Ζητάει την βοήθεια του Παντάξιου, ο οποίος πλέον έχει αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία για να καταλάβει τι θα επακολουθήσει. Φαίνεται ότι θα σταθεί πρακτικά αδύνατο να αφαιρέσεις οποιαδήποτε "ανάμνηση" από την ζωή του Λιμνουπολίτη κροίσου. Πρόκειται για μία εξαιρετικά σύντομη ιστορία που έχει κωμικότητα, αλλά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ενώ το φινάλε ήταν κάτι περισσότερο από προβλέψιμο. Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι είναι βγαλμένη από την πεζή πραγματικότητα. Προσωπικά ταυτίζομαι με το "κουσούρι" του πρωταγωνιστή. Πολλές φορές χρειάστηκε να ξεκαθαρίσω τα προσωπικά μου αντικείμενα, αλλά δεν πάει το χέρι μου να πετάξω το οτιδήποτε. Το σχέδιο μού άρεσε.

Μερικές που είδα πρόσφατα. Happy Family/Monster Family Μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια, που άπλα θέλει να γιορτάσει το Halloween, καταλήγει να ζήσει την πιο τρελή περιπέτεια της, αντιμετωπίζοντας τον κόμη Δράκουλα! Αγγλογερμανικής παραγωγής, που δεν μπορώ να πω ότι θα μου μείνει αξέχαστη, για μιάμιση ώρα όμως, καλή ήταν. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 4,5/10 ================================== Johnny English Trilogy Ο γνωστός μας, από τον Mr. Bean, Rowan Atkinson, σε ρόλο James Bond! Η όποια παραπάνω περιγραφή, απλά περιττή η μια γκάφα διαδέχεται την άλλη και οι αποστολές καταλήγουν μαντάρα! Διασκέδασα και με τις τρεις, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές, που κάποια σημεία θύμιζαν όντως ταινίες του 007. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 6/10 και για τις τρεις. ============================================= Halloween (2018) H Laurie Strode σε μια ακόμη αναμέτρηση με τον Michael Myers. Ανίερο sequel της πρώτης ταινίας του 1978, με αρκετά προβλέψιμο σενάριο, ελπίζω μόνο να σταματήσουν εδώ και να μην το συνεχίσουν παρακάτω, γιατί κουράζει. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 5/10 ============================================ The Death of Stalin Τα γεγονότα μετά τον θάνατο του Στάλιν, με μια πιο ανάλαφρη ματιά. Έξυπνη, σπιντάτη, διασκεδαστική και απρόσμενα καλή! Μπορώ να πω ότι την απόλαυσα, αν και δεν έχω διαβάσει το κόμικ αλλά παρά ταύτα πέρασα καλά. Βαθμολογία στην ρετροκλίμαξ: 7,5/10

Από Ars Longa, θυμάστε ποια;

Βρε σεις, το δικό μου θα δημοπρατήσετε; Ρε που πάμε...

Το έχουμε δει στα ελληνικά ως Ο Μάγος Βιτς και Ο Μάγος του Ιντ, στη σειρά Τοτέμ, από τους Brant Parker και Johnny Hart. Μετά τον θάνατο των δημιουργών η σειρά συνεχίστηκε από τους Mick Mastroianni (εγγονό του Hart) και Jeff Parker (γιο του Brant), που ανέλαβαν το σενάριο και το σχέδιο αντίστοιχα. Οικογενειακή υπόθεση.

Μεγάλος Φαν των κόμικς του Punisher την δεκαετία του 90' (διάβαζα ανελλιπώς και τους τρεις τίτλους που κυκλοφορούσαν τότε από την marvel και δεν είναι τυχαίο το backround που έχω επιλέξει πίσω από το avatar μου) διάβασα μετά από αρκετά χρόνια και πάλι τον αγαπημένο ήρωα της εφηβείας μου. Διαπίστωσα ότι μαζί με μένα ωρίμασε και αυτός. Με ένα εξαιρετικό ρεαλιστικό σενάριο και πλοκή, με κράτησε μέχρι την τελευταία σελίδα. Το μόνο που με ξένισε λίγο ήταν η παραπανίσια βία (γαρδούμπες κλπ) αλλά αυτό είναι το νόημα της σειράς Max. Για γερά στομάχια. Σπάνια κόμικ σε προβληματίζει και απασχολεί το μυαλό σου μετά που θα το κλείσεις, όπως όταν διαβάσεις ένα καλό και βαθύ βιβλίο.

Βαβούρα , και πολύς κόσμος. Γενικά καλές τιμές , αλλά κάποια υπάρχουν σε βιβλιοπωλεία σε καλύτερη τιμή. Με τόσο κόσμο και τόσα βιβλία όμως η κατάσταση είναι χαοτική. Καλό είναι να τσεκάρετε πρώτα τιμές από το κινητό σας για να ξέρετε που αξίζει να επενδύσετε τα χρήματα σας. Εχει πάρει κάποιος βιβλία του Ιουλίου Βερν απο εκδοσεις καλοκάθη; Τα έχουν με 3 ευρώ και η έκδοση μοιάζει πολύ καλή με εξώφυλλο ίδιο με το πρωτότυπο.

Δυο εντυπωσιακά δισέλιδα τoυ Stéphane Créty απ΄το Le Sang du Dragon

Τιμή καταλόγου: 14,90 Δεύτερη εκδοτική παρουσία του διάσημου εχθρού του Spider-Man στη χώρα μας μετά από εκείνη του Οξέος προ εξαμήνου. Σε αντίθεση με εκείνη την έκδοση, αυτή έχει ως βασικό πρωταγωνιστή. τον αυθεντικό Venom, τον Eddie Broc και αφηγείται την ιστορία του πώς ο απογοητευμένος, διψασμένος για αναγνώριση και κοινωνικά αδέξιος και τελικά στα όρια του κοινωνικώς αποδεκτού δημοσιογράφος έγινε υποχείριο της εξωγήινης οντότητας και δημιούργησαν έτσι τον Venom. Ουσιαστικά το κόμικ αφηγείται κάποια από τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί στα τεύχη του Σπάιντερ Μαν της δεκαετίας του 1980 (πολλές από αυτές τις ιστορίες είχαν δημοσιευτεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καμπανά), αλλά αυτή τη φορά από τη σκοπιά του Broc. Ενδιαφέρουσα η σεναριακή προσέγγιση, σίγουρα διαφωτίζει και προσπαθεί να εξανθρωπίσει τον (αντι)ήρωα, αλλά δεν είναι και κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει σε διάφορες παραλλαγές. Εντυπωσιακό, κατά τη γνώμη μου το σχέδιο του Medina, αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών, με ιδιαίτερη έμφαση στο βλέμμα τους, αν και κάπου το παρακάνει με κίνδυνο να πέσει στα όρια της καρικατούρας, Σε γενικές γραμμές πάντως, εξυπηρετεί και προάγει την ιστορία σε μεγάλο βαθμό. Η έκδοση της Anubis, όπως πάντα εξαιρετική. Θεωρώ ότι οι οπαδοί των υπερηρωικών κόμικ αξίζει να το αποκτήσουν. Είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και απολύτως διαφορετική προσέγγιση από εκείνη του Οξέος.

Το καθιερωμενο ετησιο παζαρι βιβλιου απο τον συνδεσμο εκδοτων βιβλιου, την ενωση ελληνικου βιβλιου και τον συλλογο εκδοτων βιβλιου Αθηνων επιστρεφει και φετος στο γνωστο μερος την Πλατεια Κοτζια απο τις 18 Γεναρη εως τις 10 Φλεβαρη και ωρες 9 το πρωι με 9 το βραδυ. 9,000 τιτλοι βιβλιων σε τιμες που δεν ξεπερνουν το 30% της αρχικης λιανικης τιμης τους. πηγη εδω (απο την ιστοσελιδα του συνδεσμου εκδοτων βιβλιου)

Πέθανε ο ποδοσφαιριστής Τάκης Λουκανίδης και ο σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιώργος Πάτσας... Βιογραφικό του 1ου εδώ και φιλμογραφία του 2ου εδώ.

Τα είδα σε ένα γκρουπ στο FB και πιστεύω ότι αξίζει να υπάρχουν εδώ μέσα. 4 σκίτσα που έκανε ο Moebius για να χρησιμοποιηθούν ως διαφημίσεις από τον καφέ Maxwell House. Όλα αυτά εν έτει 1989. Enjoy!

υπεροχεσ φωτο....θα δουμε και αλλεσ ????

Πηγα και εγω σημερα το πρωι και βρηκα μερικα πραγματα και εμεινα ικανοποιημενος γενικα με τις αγορες μου. Πηρα το Φιλ Πωτ του Μητσομπονου απο τις εκδοσεις Αιολος με 6 ευρω. Δεν με τρελαινει το σχεδιο αλλα απο την πρωτη επαφη που ειχα με τον ηρωα στο Μπλε Κομητη ειπα να το τολμησω (ειδικα με τετοια καλη τιμη) Επισης Απειροστικος Λογισμος του Thomas απο πανεπιστημιακες εκδοσεις Κρητης στα 10 ευρω. Επισης Διαφορικος και ολοκληρωτικος λογισμος του Spivak απο πανεπιστημιακες εκδοσεις Κρητης στα 8 ευρω. Η συμβια μου αγορασε αρκετα κυριως αστυνομικα και καποια κλασικα (Σταινμπεκ, Ωστεν, Ντοστογιεφσκι) Απο κομικ δεν ειδα πολλα πραγματα και ολα τα χα ξαναδει. Απο Βαβελ αρκετο πραγμα, απο εκδοσεις ars longa μερικα πραγματα, κατι ντισνευ παραμυθια συν βιβλιο μικρων εξερευνητων.

Ξεκίνησε το παζάρι , κοσμοσυρροή , αλλά λίγα πράγματα από κόμικς . Τα περισσότερα από αυτά είναι αυτά που βλέπουμε κάθε χρόνο. Εγώ βρήκα ελάχιστα βιβλία να πάρω και από κόμικς μόνο ένα . Το ΜΕΤΖ ΓΙΕΓΕΡΝ του Παολο Κοσι με 3 ευρώ .