Αίθουσα Νικητών

Να χαίρεστε το όνομά σας @Valtasar, @PhantomDuck, @leonidio, @hudson, @KILLMATH, @shortly, @sarkas, @falconara90 και όποιοι άλλοι Γιώργηδες & Γεωργίες ξεχνάω!!

Το κλασικό editorial του Λεωκράτη στο ΜΠΛΕΚ #16 μας δίνει λίγες έξτρα πληροφορίες πάνω στο κομμάτι των περιοδικών που συζητούσαμε πιο πάνω. Συνοπτικά όσα αναφέρονται: 1) Το ΜΠΛΕΚ θα συνεχίσει με 96 σελίδες και όχι τις 160+ που είχε. Θα παραμείνουν ο Μπλεκ, ο Ελ Ζαμπάτο, το Παιδί Πάνθηρας και τα Μαγικά Παπούτσια και από στήλες το Νο. 1 του Νίκου Νικολαΐδη και η γελοιογραφία του Βαγγέλη Σαΐτη. Επόμενο τεύχος τον Ιούλιο. 2) Το νέο περιοδικό μεγάλου σχήματος θα βγει τον Αύγουστο (3 μήνες χωρίς Λάργκο )και θα είναι κι αυτό διμηνιαίο με Στορμ, Λάργκο, Ντρεντ και μια νέα σειρά όπως μας είχαν πει. Τα Κόμικς Νέα και το Pop Corner μεταφέρονται από το ΜΠΛΕΚ σε αυτό το περιοδικό, ενώ θα υπάρχουν νέες στήλες, αλλά και συνεντεύξεις με ξένους καλλιτέχνες. 3) Τα εννιά εικονογραφημένα τραγούδια που είδαμε πιο πάνω θα είναι κι αυτό περιοδικό, γι' αυτό πάνω δεξιά γράφει Μουσικά Καρέ #1. Θα είναι ετήσιας κυκλοφορίας και η λογική θα είναι να υπάρχουν ιστορίες Ελλήνων καλλιτεχνών με κοινή θεματολογία, άρα η μουσική θα είναι το πρώτο θέμα και μάλλον θα υπάρχει άλλο θέμα για το δεύτερο τεύχος. 4) Εντός Ιουλίου θα βγει μια μεταφορά του έργου του Ιούλιου Βερν Το Αιγαίο στις Φλόγες σε διασκευασμένο σενάριο Γιώργου Βλάχου και σε σχέδιο (κρατηθείτε) Θανάση Καραμπάλιου που φιλοξενείται σε αυτό το τεύχος! Αν και δεν είναι πολλές, είναι ενδιαφέρουσες πληροφορίες, ενώ ήθελα πολύ να δω το Θανάση Καραμπάλιο σε κάτι καινούριο.

Ένα έργο του Soloup γύρω από τον Πόλεμο Ανεξαρτησίας του 1821. Αντιγράφω από το εσωτερικό: "Το βιβλίο αποτελείται από 21 σπονδυλωτά κεφάλαια, χωρισμένα σε 5 μεγάλες ενότητες. Σε αυτά παρεμβάλλονται 21 ιστορίες σε αφηγήσεις και κείμενα ανθρώπων που έζησαν ή μελέτησαν την Επανάσταση, καθώς και μια σειρά από ένθετα πορτραίτα "ηρώων" και "αντιηρώων". Στο Παράρτημα αναλύεται το σκεπτικό της συγγραφής του βιβλίου και φωτίζονται πρόσωπα και γεγονότα της Ιστορίας, ενώ παρατίθενται και οι πηγές στις οποίες βασίστηκε το graphic novel" Με λίγο πιο διαφορετικά Ελληνικά (από εμένα ): Αφηγείται την Επανάσταση του 1821 με μεγάλη ποικιλία τεχνικών. Κατά κύριο λόγο ένας άστεγος στην πλατεία Κολοκοτρώνη μπροστά από την Παλιά Βουλή και το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, εξιστορεί σε μια νεαρή γυναίκα την Επανάσταση. Ο Soloup αλλού βάζει τον άστεγο να εξιστορεί τα γεγονότα, αλλού βάζει κάποιον που ήταν παρών, αλλού κάποιον που έχει μελετήσει τα συμβάντα. Αλλού βάζει να μιλούν Έλληνες, αλλού Τούρκοι, αλλού ξένοι. Αλλού αφηγείται πράγματα που ξέρουμε όλοι, αλλού αφηγείται μικρά παραλειπόμενα. Ως εικονογράφηση το 90% είναι καθαρά Σολούπ. Ένα 10% όμως είναι φωτογραφίες, γκραβούρες, αντιγραφές πινάκων. Παραθέτω υλικό που έκανε διαθέσιμο στο issuu ο εκδότης. Έβαλα 15 σελίδες. Σε άλλες εκδόσεις αυτό είναι το μισό κόμικ. Εδώ είναι περίπου το 2% Οι 620 σελίδες είναι κόμικ, οι υπόλοιπες 130 είναι κείμενα και βιβλιογραφία. Όπως λέει ο εκδότης "Ακολουθώντας τα κείμενα πάνω από 30 συγγραφέων, αλλά και τις εικαστικές δημιουργίες περισσότερων από 50 ζωγράφων και χαρακτών, το βιβλίο αποτελεί ένα παζλ υποκειμενικών προσεγγίσεων για τις μάχες και τα πρόσωπα του Αγώνα, τα γεγονότα και τις ιδέες της Επανάστασης. Το παράρτημα του βιβλίου, με γλωσσάρι, χρονολόγιο, βιογραφικά, αλλά και κατατοπιστικά κείμενα και αναφορές σε πηγές, προσφέρεται για μια πολυεπίπεδη ανάγνωση." Δεν μου αρέσει να κοπιάρω τα Δελτία Τύπου και τις επίσημες ανακοινώσεις, αλλά ρε φίλε, εδώ πολύ απλά λέει την εντυπωσιακή αλήθεια Πρώτο πράμα που έκανα πριν το αρχίσω ήταν να το ζυγίσω γιατί εντυπωσιάστηκα από το βάρος του στο χέρι. 1831-1832 γραμμάρια Για 10 γραμμάρια θα χτύπαγε το συμβολικό νούμερο Δεν ξέρω άμα τους έκατσε ή άμα ήταν σχεδιασμένο. Αμφότερες εξηγήσεις μου κάνουν Το ξεκίνησα με ένα τουπέ. Με παρότρυναν και κάποια προσωπικά σχόλια του Manitou για την ποιότητά του. Το έχω αυτό με τα ιστορικά κόμικ. Πάντα πιστεύω ότι ξέρω περισσότερα από τον δημιουργό ή, ειδικά για κομβικά σημεία της ιστορίας μας, ότι θα πέσω στα κοινότυπα και τα τετριμμένα. Μου άλλαξαν όμως τη διάθεση δυο πράγματα που συνέβησαν αρκετά νωρίς. Το ένα ήταν η χρήση POV (point of view) από Τούρκους. Ένα φιρμάνι του Σουλτάνου και μια αφήγηση ενός στρατιωτικού διοικητή. Πάντα είχα την περιέργεια του πως έχουν δει οι Τούρκοι αυτή την Ιστορία και είναι κάτι που το ψιλοψάχνω (αλλά δεν έχω βρει ). Το άλλο ήταν η αφήγηση των συμβάντων στην Πόλη την Άνοιξη του 21. Εκεί απλά σταμάτησα την ανάγνωση προκειμένου να συνέλθω. Η συνέχεια ήταν αέρα πατέρα. Παρά τον τεράστιο όγκο του, παρά το ότι μέσες άκρες ήξερα την ιστορία, δεν βαρέθηκα χιλιοστό. Βοήθησε το ότι ήταν χωρισμένο σε κεφάλαια, το ότι αλλού μιλούσε ο ένας, αλλού ο άλλος, το ότι διανθιζόταν με κειμενάκια, το ότι αλλού μίλαγε για τα μεγάλα και τα τρανά, αλλού για τα μικρά και τα επι μέρους, το ότι σε διάφορα σημεία έχει ενσωματώσει φωτογραφίες, πίνακες, γκραβούρες. Τις 100+ σελίδες κείμενο στο τέλος δεν τις άγγιξα ακόμα. Επί του παρόντος ήθελα να διαβάσω κόμικ. Είναι πασιφανέστατο από την ανάγνωση ότι ο Soloup έκατσε και διάβασε, έκατσε και μίλησε με ιστορικούς. Φαίνεται. Είναι επίσης προφανές το γιατί του πήρε 3 χρόνια Υπάρχουν σημεία που ίσως να έχω μια διαφορετική ματιά για τα γεγονότα. Οι γνώσεις μου όμως για το 21 είναι τρομερά επιδερμικές, προέρχονται κυρίως ως "και γιατί ο τάδε ιστορικός λέει κάτι το διαφορετικό για αυτό εκεί?" και συν τοις άλλοις το λέει ξεκάθαρα ο εκδότης. Μια υποκειμενική ματιά Λέει όμως ξεκάθαρα κι όλας ότι όλο αυτό έχει ως στόχο το να γίνει συζήτηση Καραπροτείνεται. Απέχει αιώνες από τις φουστανέλα-γιούχου-πανηγυρικός του γυμνασιάρχη στα 60ς προσεγγίσεις που τόσο εκνευρίζουν Δεν είναι για μικρά παιδιά. Ειδικά κάποια σημεία, πολύ μακριά από αυτά. Έχει πολύ ρεαλισμό σε κάποια σημεία... Χάρηκα πολύ που το διάβασα Καλοτάξιδο γιατί του αξίζει εδιτ Υπάρχει και επίσημο site του comic αφού φιλοδοξεί να είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό κόμικ, αλλά θέλει να είναι μια πολυεπίπεδη εμπειρία

Νίκο μετά και από την δικιά μου ανάγνωση (έχω διαβάσει το μισό) τα σχόλια μου είναι ακριβώς τα ίδια. Μιλάμε για απίθανη έκδοση. Μακριά από την αφήγηση της φουστανελας που και εμένα τόσο με εκνευρίζει. Ο Soloup έχει μελετήσει έχει δημιουργήσει έχει δώσει ένα έργο ζωής για αυτή τη χρονική περίοδο. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!!

@Valtasar @PhantomDuck @leonidio@hudson @KILLMATH @shortly @sarkas @falconara90 Χρονια πολλα να χαιρεστε το ονομα σας!!!

Να κάπου που τους βρήκα μαζεμένους. Παιδιά να χαίρεστε τη γιορτή σας. Επίσης Χρόνια πολλά σε όλους για το Πάσχα. Να είμαστε όλοι καλά γέροι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

Έμεινα πάρα πολύ ικανοποιημένος και από τον 2ο τόμο, όπως άλλωστε είχα μείνει και με τον πρώτο (τον οποίο ξαναδιάβασα για να θυμηθώ τις λεπτομέρειες και τον χάρηκα σαν να τον διάβαζα πρώτη φορά). Εγκρίνω την αλλαγή στο χαρτί, γιατί έτσι αναδείχτηκαν τα χρώματα πολύ καλύτερα. Η ιστορία όσο προχωράει γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα, συνηθίζω περισσότερο τους χαρακτήρες και έτσι εξοικειώνομαι καλύτερα με τον κόσμο του Τρόυ. Πολύ ωραία δουλειά!

Χρόνια πολλά σε όλους , δύναμη και υγεία! Πολύχροινοι οι συνονόματοι, ευχαριστώ για τις ευχές να στε καλά!!

Έφυγε από τη ζωή ο Αμερικάνος σχεδιαστής John Paul Leon. Ήταν μόλις 49 ετών. Είχε σχεδιάσει τον Robocop για τη Dark Horse, το Earth X για τη Marvel, το Static για τη Milestone και πιο πρόσφατα το Batman: Creature of the Night για τη DC σε σενάριο του Kurt Busiek.

Χρόνια πολλά σε όλους τους Γιώργηδες κι στης Γεωργίες ! σήμερα κι εγώ έχω γιορτή ! [ ασχετότατο ]

Πολύ ωραία παρουσίαση! Φαίνεται πολύ προσεγμένο & ενδιαφέρον. Άλλωστε όποιος έχει διαβάσει και το Αϊβαλί δεν περιμένει κάτι λιγότερο. Κοίτα να δεις που αντί να μηδενιστεί η wish list συνέχεια μεγαλώνει...

Κριτική για τον τόμο Σπάιντερ-Μαν: Απώλεια, με ελαφρά σπόιλερ. Είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και ο Πίτερ Πάρκερ πηγαίνει, όπως κάνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στην γέφυρα του Μπρούκλιν, στο σημείο όπου πριν από μερικά χρόνια, σε μία μάχη του Σπάιντερ-Μαν με τον Γκριν Γκόμπλιν, η Γκουέν Στέισι, η πρώτη μεγάλη αληθινή αγάπη του Πίτερ, έχασε τη ζωή της. Ο Σπάιντερ-Μαν στην προσπάθειά του να καταπολεμήσει τα καταθλιπτικά του συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αποφασίζει να μαγνητοφωνήσει την γνωριμία του με την Γκουέν Στέισι και το πώς τελικά οι δυο τους ερωτεύτηκαν και κατέληξαν ζευγάρι. Τώρα καταλαβαίνω για ποιον λόγο πολλά από τα παιδιά αυτού του φόρουμ ήθελαν διακαώς να διαβάσουν την συγκεκριμένη ιστορία. Ο Λόουμπ, όπως λέει και στα εξτραδάκια, τοποθετεί την ιστορία χρονικά στην "τρίτη σεζόν" της σειράς Amazing Σπάιντερ-Μαν. Ο Πίτερ έχει ήδη δεχθεί το σκληρό μάθημα σχετικά με την δύναμη και την ευθύνη, σπουδάζει φυσικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Εμπάιρ Στέιτ, και επιπλέον αρχίζει να έρχεται πιο κοντά φιλικά με τον Χάρι Όσμπορν, τον γιο του Γκριν Γκόμπλιν. Η ιστορία είναι πάρα πολύ καλή με το συναίσθημα, ιδιαίτερα σε σημεία, να χτυπάει κόκκινο, ή καλύτερα, μπλε. Επίσης ένα σημαντικό στοιχείο που η ιστορία αυτή ξεχωρίζει από άλλες του Σπάιντι, είναι η πολύ καλή και ομαλή μετάβαση από την κωμωδία στο δράμα. Από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες θα ήθελα να δω σε πιο ενεργή συμμετοχή αυτόν της Γκουέν, καθώς από την εμφάνιση της Μέρι Τζέιν και έπειτα, κυρίως η δεύτερη ήταν αυτή που κέντρισε την προσοχή μου περισσότερο. Βέβαια σε πιο βαθιά ανάλυση, ίσως η Γκουέν δεν ήταν επίτηδες τόσο "ενεργή" όσο η Μέρι Τζέιν, ούτως ώστε με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας να τονίσει της εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες των δύο κοριτσιών. Από την μία η πιο εξωστρεφής και χυμώδης Μέρι Τζέιν Γουάτσον και από την άλλη η πιο συνεσταλμένη και ευαίσθητη Γκουέν Στέισι. Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να αναφέρω και το (πρώτο) highlight του τόμου, που είναι τα λόγια που λέει η Μέρι Τζέιν στον Πίτερ στα τελευταία καρέ του τελευταίου τεύχους, τα οποία σε κάνουν να θες να πας να της υποκλιθείς. Στο σχέδιο ο Σέιλ δίνει τον καλύτερό του εαυτό και παρότι το τελικό σχεδιαστικό αποτέλεσμα, όπως λέει ο ίδιος, δεν τον ενθουσίασε ιδιαίτερα, εγώ από την μεριά μου το βρήκα τιμιότατο και αξιοπρεπέστατο. Τα μεγάλα και χορταστικά καρέ μάχης σε συνδυασμό με τα απλά χρώματα φέρνουν στον αναγνώστη κάτι από '70s και Ρομίτα Σρ. Από το σχέδιο μου άρεσαν πολύ κάποια "κρυφά" σημεία που εντόπισα, όπως για παράδειγμα αυτό στο τρίτο τεύχος, όταν η Γκουέν αφού γνωρίσει την Μέρι Τζέιν στην καφετέρια κοιτάζει να φτιάξει το μακιγιάζ της, όπως επίσης το καρέ στο πέμπτο τεύχος όπου ο Πίτερ είναι άρρωστος και βλέπει τον Γύπα από το παράθυρο και "γειώνει" τα δύο κορίτσια, καθώς και το καρέ στο έκτο τεύχος όταν ο Πίτερ συζητά με την Γκουέν και τελευταία στιγμή κρύβει την στολή του. Τέλος, το σκηνικό στο πέμπτο τεύχος που ο Πίτερ είναι άρρωστος και η Γκουέν με την Μέρι Τζέιν τον επισκέπτονται και ανταλλάζουν μεταξύ τους κουβέντες τύπου σκληρού ροκ σχετικά με το ποιά πρέπει να τον περιποιηθεί, αποτελεί για μένα το δεύτερο highlight του τόμου. Συμπερασματικά ένας υπέροχος τόμος, πιο συναισθηματικά φορτισμένος σε σχέση με άλλες ιστορίες του αραχνάκια. Ο Πίτερ θα βρεθεί ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωση, καθώς πέρα από την μετακόμιση που θα κάνει θα έρθει αντιμέτωπος και με ένα τεράστιο δίλημμα που ακούει στο όνομα Γκουέν Στέισι και Μέρι Τζέιν Γουάτσον. Εκτός από όλα αυτά όμως, ο Σπάιντι θα πρέπει να μάθει να ζει αλλά και να διαχειρίζεται τα συναισθήματα που προκαλεί η απώλεια των αγαπημένων του προσώπων, αυτά της θλίψης και της μελαγχολίας. Βαθμολογία: 9/10. Υ.Γ.1: Στο πρώτο τεύχος στο σημείο που ο Τζέιμσον συζητά με τον Ρόμπερτσον και αναφέρουν έναν συνάδελφό τους ονόματι Φιλ Σέλντον, αυτός ο χαρακτήρας είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας Marvels, του 26ου τόμου της συλλογής. Υ.Γ.2: Αυτό μπορεί να σας φανεί τελείως άσχετο, αλλά το σκηνικό στο πρώτο τεύχος που ο Πίτερ αγοράζει μία μηχανή και η Γκουέν δέχεται να πάει μία βόλτα μαζί του, μου θύμισε μία αντίστοιχη σκηνή από την σειρά Άκρως Οικογενειακόν, όταν ο Ερμής πηγαίνει την Ντίνα βόλτα με την μηχανή που του δάνεισε ένας φίλος του.

Χρόνια πολλά σε όλους για τις μέρες! Πολύχρονοι όσοι είχαν γενέθλια και δεν ευχήθηκα,και πολλές ευχές στον πρόεδρο και στους Γιώργηδες του φόρουμ!!

Tευχη 004 (210) και 044 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και ευτυχία!! Καλά να περάσετε όλοι σας!!

Χριστός ανέστη, Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδιά να περάσετε καλά

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλους!

Σημερινά αποκτηματα με πιο δυσκολο (και περιεργως μου βγήκε φθηνότερο απο τα υπόλοιπα)κατ εμε τον φαντομα με αυτό το εξώφυλλο .

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε όλους!!! Υγεία πάνω από όλα!

Τουλάχιστον με μένα δεν θα διαφωνήσεις. Συμφωνώ σε όσα γράφεις κατά 99,99%. Οταν ψάχνεις λιγοστά πράγματα και σχετικά σπάνια ξέρεις εκ προοιμίου ότι θα τα πληρώσεις. Το θέμα είναι αν θα τα πληρώσεις πολύ ή λίγο παραπάνω και το οποίο είναι σε ευθεία συνάνρτηση με το πόσο θέλεις κάτι και πόσο εύκολα μπορείς να το (ξανα)βρεις αν το προσπεράσεις. Προσωπικά, περισσότερες φορές έχω μετανιώσει που άφησα κάτι πίσω μου πιστεύοντας ότι θα το βρω πιο φτηνό ή σε καλύτερη κατάσταση παρά τις φορές που αγόρασα. Επίσης όπως έχει γραφτεί κατ΄ επανάληψη εδώ η αγορά ειναι ελεύθερη. Οποιος ασχολείται με ένα χώρο ξέρει με ακρίβεια πόσο κάνει κάθε τι και το φόρουμ έχει βοηθήσει πολύ σε αυτή την κατεύθυνση.

Τευχη 132,135,136,164 κ 173 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Νομίζω πως οι χρωματισμοί στην Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney προέρχονται από 2 πηγές: Ιταλία και Βόρεια Ευρώπη. Οι χρωματισμοί με τα πιο έντονα χρώματα είναι από την Ιταλία (πρέπει να είναι από το περιοδικό Zio Paperone που σταμάτησε την κυκλοφορία του το 2008) και οι πιο καινούργιοι χρωματισμοί από την Βόρεια Ευρώπη. Συνήθως οι Ιταλοί χρωματίζουν το αυτοκίνητο του Ντόναλντ κόκκινο-μπλε ενώ οι βορειοευρωπαίοι σκέτο κόκκινο (υπάρχουν και άλλες τέτοιες διαφορές σε ρούχα κτλ). Όποιος έχει τον τόμο 35 της Βιβλιοθήκης Disney όπου δημοσιεύτηκε η ιστορία «Το μυστήριο του βάλτου» με τον (μάλλον) ιταλικό χρωματισμό μπορεί να τον συγκρίνει με το τεύχος 82 του ΚΟΜΙΞ Β' όπου δημοσιεύτηκε με τον βορειοευρωπαϊκό χρωματισμό.

Χρόνια πολλά σε όλους!! Χριστός Ανέστη

Χρόνια πολλά ! Καλό Πάσχα σε όλους κι σε όλες !!!! Επίσης Καλή Ανάσταση σε όλους κι σε όλες !!! Ελπίζω να περάσετε καλά με την οικογένεια σας

Χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια του φόρουμ και στις οικογένειές τους. Να είστε όλοι καλά και χαμογελαστοί!

Με χαρά διαπιστώνουμε ότι ο Soloup κρατάει ψηλά το λάβαρο των ποιοτικών κόμικς, που προέρχονται από ιστορικές μελέτες κι αναφέρονται και σε άτομα που δεν αρέσκονται στην Ένατη Τέχνη. Χωρίς να το έχω αποκτήσει ακόμα, το θεωρώ σίγουρη αγορά για εμένα!

Για να μην γράφω κι εγώ τα ονόματα από την αρχή, να ευχηθώ τα χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν αυτές τις ημέρες (και στον @GeorgeMarkatatosworld01). Εύχομαι ολόψυχα να είστε όλοι σας χαρούμενοι, αισιόδοξοι και πάνω από όλα υγιείς. Να χαίρεστε τις οικογένειές σας κι όσους αγαπάτε.

Tευχος 04 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Επιτέλους είμαι up to date με το Μίκυ Μάους, αφού είχα πολλά τεύχη στη στοίβα με τα αδιάβαστα. Ενθουσιάστηκα όταν είδα ότι η πρώτη ιστορία αφορά Σταρτάπερ αφού έχω ασχοληθεί λίγο στο παρελθόν με τέτοιου είδους επιχειρήσεις και θεώρησα πολύ αστείο, αλλά και πολύ ενδιαφέρον να δω πως θα ήταν ο κλασικός επιχειρηματίας Σκρουτζ αν είχε στο περιβάλλον του μερικούς σταρτάπερ στο περιβάλλον του. Σε γενικές γραμμές με ικανοποίησε και μου άρεσε το μήνυμα του να προσπαθείς συνεχώς και να μην παρατάς τα όνειρά σου. Το Spookyzone αυτήν την εβδομάδα μας ταξιδεύει στην Αλσατία και το Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία και η μυθολογία της σειράς επεκτείνεται περισσότερο με λυκάνθρωπους, μάγισσες και άλλα μαγικά πλάσματα. Φοβερό σχέδιο που αποδίδει υπέροχα αυτές τις περιοχές, ενώ το μήνυμα των παιδιών για σύναψη ειρήνης είναι αυτό που μένει στον αναγνώστη. Αν και μικρή η ιστορία με το κοστούμι του Μίκυ είναι πολύ έξυπνη, ενώ μία ακόμα προσπάθεια για να δούμε τη Λιμνούπολη με μια πιο σύγχρονη ματιά είναι η επόμενη με τον Ντόναλντ και τον ταχυδρόμο του. Κλείνουμε παραδοσιακά με το Young Donald Duck, αυτή τη φορά μακριά από το σχολείο και τα high school vibes του, αλλά με καλοκαιρινή διάθεση, ίσως η λιγότερο αγαπημένη μου ιστορία της σειράς μέχρι τώρα. Το Μίκυ Μάους παραμένει ένα σταθερά ευχάριστο ανάγνωσμα και το τεύχος 359 δεν αποτελεί εξαίρεση συνεχίζοντας δύο πολύ συμπαθείς αμερικάνικες σειρές που πλαισιώνονται με καλές ιταλικές ιστορίες.

Το μηνιαίο περιοδικό που έχει διχάσει πολλούς αποφάσισε να πιάσει τον Μάη και για το 2021 με το #82 τεύχος. Το εώφυλλο το προσφέρει ο @Indianάνος που σίγουρα θα έχει ενσωματώσει σκάνερ στο φορτηγό. Παρά μία ιστορία και θα κάναμε ντουζίνα. Έντεκα (11) ιστορίες στο μαγιάτικο τεύχος. Για να δούμε αν θα διχάσουν ακόμα περισσότερους. "Το μυστήριο του βάλτου." Ντόναλντ και ανιψάκια εξερευνούν τους βάλτους... Εντυπώσεις. ...Και αντιμετωπίζουν μία φυλή μικρόσωμων πολεμιστών. Πανέμορφη ιστορία σε σχέιο και σενάριο του Θείου Κάρλ. "Στην γωνία." Ο Ντόναλντ παγιδεύεται οικειοθελώς στην γωνία... Εντυπώσεις. ...Προκειμένου να αποφύγει μία έξοδο με την Νταίζυ. Μία χιουμοριστική και όμορφη μονοσέλιδη ιστορία του Θείου Κάρλ. "Σπίρτο μονάχο." Το νέο σκυλί των ανιψιών φέρει πίσω όχι μόνο ξύλα... Εντυπώσεις. ... Αλλά και λογαριασμούς αποπληρωμής ζημιών. Άλλη μιά χιουμοριστική και όμορφη μονοσέλιδη του Θείου Κάρλ. "Κινητή καταστροφή." Ο Σκρούτζ προετοιμάζεται για να κλείσει μία επικερδή συμφωνία... Εντυπώσεις. ...Αλλά λογαριάζει χωρίς τον ανιψιό του. Συμπαθητική και ενδιαφέρουσα ιστορία. "Σιγά τα αυγά!" Ο Ντόναλντ έχει ειδικευτεί στην ζωγραφική αυγών... Εντυπώσεις. ...Όπου αντιμετωπίζει ένα μυστήριο αντίπαλο. Ιδιόμορφο κυνήγι "θησαυρού" με ψιλοκαλούτσικο σενάριο. "Υγιής όρεξη." Ο Ντόναλντ έχει αφραγκιές... Εντυπώσεις. ...Οπότε αποδέχεται την πρό(σ)κληση μίας πιτσαρίας προκειμένου να γεμίσει το στομάχι του. Μία που την διαβάζεις και μία που την ξεχνάς. "Το μυστικό του δάσους του Νες." Η Μάτζικα τρυπώνει μέσω μίας πύλης σε ένα μαγεμένο δάσος... Εντυπώσεις. ...Προκείμενου να αποκτήσει ένα μαγικό σπαθί. Αρκετά καλή ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Ιταλίδας μάγισσας. "Ο τυχερός φυγάς." Ο Γκαστόνε Γκάντερ επαφίεται στην τύχη του... Εντυπώσεις. ...Προκειμένου να πιάσει τον διαβόητο ληστή των μουσείων. Συμπαθητική ιστορία με πρωταγωνίστρια την τύχη και τον πιο άξιο εκπρόσωπό της. "Η απόδειξη." Ο Κύρος θέλει να αποδείξει ότι η αστρολογικές προβλέψεις δεν επαληθεύονται... Εντυπώσεις. ...Και καταλήγει στης φυλακής τα σίδερα. Ευτράπελη ιστορία με τον πιο διάσημο εφευρέτη των κόμικς. "Ένα καφάσι με ρόδες." Ο Κύρος αποπειράται να αποδείξει ότι η ποιότητα κρύβεται στην πολυτέλεια... Εντυπώσεις. ...Αλλά διδάσκεται πως μπορεί να βρεθεί και σε κάτι πολύ απλό και καθημερινό. Καλό σενάριο σε μία ενδιαφέρουσα ιστορία. "Χίλιες και μία συγγνώμες." Η Νταίζυ προσπαθεί να διδάξει στον αρραβωνιαστικό της... Εντυπώσεις. ...Να μάθει να ζητάει συγγνώμη. Αλλά θα βρεθεί προ απρόσμενων εκπλήξεων που θα την φουντώσουν. Όμορφο σενάριο με χιουμοριστικές πινελιές. Κλείνοντας... Τεύχος με αρκετές καλές δευτερόντες και με έναν υπέροχο Θείο Καρλ x 3 ώστε να τον μάθουν και οι νεώτερες γενιές. 6.8/10!!!

Aν και δεν έχω διαβάσει δουλειές του, επειδή απλούστατα δεν διαβάζω κομικς με σουπερ ήρωες, είναι πολύ κρίμα να φεύγει από την ζωή ένας νέος και ταλαντούχος άνθρωπος.

Επιστροφή στις αμερικάνικες σειρές έχουμε με το Μίκυ Μάους 358. Ξεκινάμε με μια ακόμα ιστορία της Τζένυ που προσπαθεί να κάνει κάποιον άλλον να κερδίσει στον έρωτα αφού δε μπορεί εκείνη να κερδίσει τον Σκρουτζ. Αν και ξεκινάει λίγο αργά, προς το τέλος γίνεται συναρπαστική και ενδιαφέρουσα. Συνεχίζουμε με το Spookyzone, το οποίο πρέπει να πω ότι με έχει κερδίσει! Αυτή τη φορά, τα ανιψάκια βρίσκονται στη Ρώμη, έχουμε πάλι vibes από αθλητισμό, αλλά κυρίως είναι μια ιστορία με πινελιές από high school ταινίες και φυσικά έντονο horror στοιχείο, αφού εν προκειμένω ο Λιούη καταλαμβάνεται από ένα τέρας. Μου άρεσε πολύ. Ο συνδυασμός Σκρουτζ-Ρόμπαξ-Φέθρυ-Ντόναλντ είναι εγγύηση για αστείες καταστάσεις και η Πίτσα Εξπρές δεν αποτελεί εξαίρεση. Γρήγορη, με αρκετό χιούμορ και φυσικά αστεία κατάληξη για τα ανίψια του Σκρουτζ. Κλείνουμε με Young Donald Duck, πρέπει να πω ότι στην αρχή δε με είχε κερδίσει εξίσου, ωστόσο η ιστορία αυτή είναι κυρίως παιδαγωγικού χαρακτήρα, αφού σχολιάζει το φαινόμενο του σχολικού bullying, δίνοντας την ευκαιρία στον Ντόναλντ να πρωτοστατήσει εναντίον των νταήδων και όχι μόνο να κερδίσει φίλους, αλλά και τη Νταίζυ. Περιμένω το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας που φαίνεται πράγματι ενδιαφέρουσα. Συνολικά λοιπόν οι αμερικανιές νομίζω ότι έχουν κάνει πιο ενδιαφέρον το Μίκυ Μάους, έχουμε λίγες ιστορίες, καλά επιλεγμένες και γενικά το τεύχος με ικανοποίησε πολύ!

Όντως, πολύ κρίμα να φεύγουν άνθρωποι τέτοιων ηλικιών. Επίσης, την 1η Μαΐου έφυγε από την ζωή και η γνωστή Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός, Ολυμπία Δουκάκη.

Χρονια Πολλα σε ολα τα παιδια του φορουμ που γιορταζουν σημερα!!!

φίλε σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά !

Μιας και την περασμένη εβδομάδα βαριόμουν πολύ είπα να δω την σειρά αν και δεν είμαι ιδιαίτερος φαν των anime ( βασικά είναι το πρώτο που είδα και το ολοκλήρωσα) αλλά είχα ακούσει και πολύ καλά λόγια για αυτήν. Στην συνέχεια κόλλησα και δεν μπορούσα να σταματήσω να βλέπω τα επόμενα επεισόδια και κατά συνέπεια τελείωσα και τις 4 σεζόν μέσα σε 6 μέρες . Με άφησε καταευχαριστημένο , έχει πολύ ωραίο animation και πλοκή και όλοι οι χαρακτήρες ήταν καλοστημένοι (αγαπημένος ο levi βέβαια, θεέ μου πόσο badass είναι αυτός ο άνθρωπος). Τώρα περιμένω πως και πως να βγει η 5η σεζόν και επίσης η συγκεκριμένη σειρά με παρακίνησε να δω και άλλα anime αλλά και να θέλω να ξεκινήσω να διαβάζω και manga κάτι το οποίο μου αρέσει μιας και έτσι θα γνωρίσω και άλλα πράγματα και θα βγω και από το τρυπάκι μόνο των disney, υπερηρωϊκών, BD κλπ.

Δυστυχώς το νέο μαγαζί επί της Ασκληπιού έχει κρατήσει όλες τις παλιές κακές συνήθειες του ιδιοκτήτη του. Πήγα πριν από μερικές μέρες. Βρίσκω κάτι παλαιά ταυχάκια και ρωτάω τον νεαρό υπάλληλο που είναι ευγενέστατος πόσο κάνουν. ''Α, αυτά έχουν ειδικές τιμές. Τιμες καταλόγου γιατί είναι παλιά''. Περιμένω να δω τον κατάλογο και τι μου εμφανίζει. Εκτυπωμένες σελίδες του Δασκάλου από την Ιπποκράτους που δεν έχει ιδιοκτησιακή σχέση με το συγκεκριμένο μαγαζί. Φυσικά δεν χρειάστηκε να ακούσω τις τιμές, τυπικά επειδή ήταν ευγενής του είπα ευχαριστώ και αποχώρησα. Αν ήθελα να τα αγοράσω σε αυτές τις τιμές θα τα είχα αγοράσει από την Ιπποκράτους. Καλό κουράγιο στους επόμενους απλά να ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν...

Μιας και έχουμε Πάσχα και φυσικά υπήρξε οικογενειακό τραπέζι, ένα συγγενικό μου πρόσωπο μου έφερε σαν δώρο αυτό το ρολόι: Για όποιον ενδιαφέρεται είναι από το Miniso, ένα μαγαζί στο Παγκράτι που φέρνει διάφορα αντικείμενα κυρίως από Marvel.

Το θέμα είναι για να καυτηριάζουμε και να αστειευόμαστε με υπερβολικές τιμές πωλητών σε διάφορα μέρη. Καλό είναι όμως να αποφεύγουμε να ονομάζουμε μέλη του GC που σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι. Ο λόγος δεν είναι η προφύλαξη του πωλητή (δικαίωμά του να κάνει ότι θέλει), αλλά η αποφυγή εντάσεων στο χώρο μας. Αναφέρουμε όνομα μέλους του GC μόνο σε θέμα καθαρής απάτης για να προφυλάξουμε την Κοινότητα. Είτε μας αρέσει είτε όχι έχουμε ελεύθερο εμπόριο που σημαίνει ότι ο καθένας βάζει ότι τιμή πιστεύει. Έχουμε ήδη ένα κανόνα που αποτρέπει τέτοιους πωλητές να βάζουν τέτοιες τιμές στο GC και έτσι έχουμε αποφύγει όλα αυτά τα χρόνια εμπόρους.

Καλή ανάσταση προς άπαντες (όπως αυτή μπορεί να οριστεί), με υγεία μακριά από ιούς κ.τ.λ. ΚΑΙ προσοχή στις μερίδες...

Καλές γιορτές εύχομαι σε όλους τους συμφορουμήτες & τις συμφορουμήτισσες!! Χρόνια πολλά και στον φίλο @ikarukani για τα γενέθλιά του! Πολύχρονος κι ευτυχισμένος!

Καλη Ανασταση και καλο Πασχα!!!σε ολα τα παιδια του φορουμ, μας περιμενουν τα καλυτερα!!!χρονια πολλα!!!

Καλή Ανάσταση!

Το τεύχος #359 του αγαπημένου μας περιοδικού θα ξεκινήσει με τον θείο Σκρουτζ, ο οποίος σκοπεύει να δημιουργήσει “Το εκκολαπτήριο των Σταρτάπερ”. Βρισκόμαστε στο γνωστό μας θησαυροφυλάκιο, όπου ο ιδιοκτήτης του δεν είναι σε μεγάλα κέφια. Ο λόγος είναι ότι πλέον έχει στερέψει από εύστοχες επιχειρηματικές ιδέες, που θ’ αβγατίσουν την αμύθητη περιουσία του. Ο πιστός του Παντάξιος, τότε, θα του προτείνει να κάνει μία βόλτα στον καθαρό αέρα, προκειμένου να χαλαρώσει και να βρει ερεθίσματα. Έτσι και κάνει, λοιπόν. Φτάνοντας στο πάρκο, θα έρθει αντιμέτωπος με τον μισητό εχθρό του, τον Ρόμπαξ, ο οποίος κοκορεύεται για την ιδέα να δώσει σε νέους δημιουργούς επιχειρήσεων start up, όλα τα εφόδια που χρειάζονται για να ευοδωθούν τα σχέδιά τους. Τότε κι ο Σκρουτζ, θα αποφασίσει να κάνει το ίδιο. Δημιουργεί, λοιπόν, ένα εκκολαπτήριο για νέους, που έχουν σκεφτεί μία πρωτότυπη τεχνολογική εφαρμογή, αλλά δεν έχουν ούτε τις γνωριμίες, ούτε και τους πόρους να την κάνουν πραγματικότητα. Η έδρα του εκκολαπτηρίου είναι το ίδιο το θησαυροφυλάκιο, ενώ το τεχνολογικό προσωπικό, δεν είναι άλλο από τους συγγενείς και τους φίλους του! Οι “μαθητές” κάνουν την εμφάνισή τους, λοιπόν. Μένει τώρα να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Πρόκειται για μία υπόθεση, την οποία την βρήκα πρωτότυπη, αλλά επίπεδη. Η ιδέα, στην οποία, στηρίχθηκε κάνει σαφείς αναφορές στον 21ο αιώνα κι έχει υφή που αναφέρεται στις νέες τεχνολογίες και τον τρόπο ανάπτυξής τους. Ο συγγραφέας δεν λογαριάζει τα έξοδα και “προσλαμβάνει” την αφρόκρεμα των χαρακτήρων του σύμπαντος των Ντακ. Από εκεί και πέρα, όμως, έχουμε μία πλοκή, που με κοίμισε με την ηρεμία και την φλυαρία της. Το φινάλε κάτι πήγε να δείξει, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να με κάνει ν’ αλλάξω την γνώμη μου. Γενικά είναι μία μέτρια ιστορία, που δεν μ’ ενθουσίασε. Και τον εικαστικό τομέα τον βρήκα το ίδιο μέτριο. Το τρίτο επεισόδιο της σειράς “Spookyzone”, θα κάνει την εμφάνισή του σε αυτό το σημείο στο τεύχος και το οποίο φέρει τον τίτλο “Οι σκιές του Μέλανα Δρυμού”. Οι τρεις σχολικοί πρεσβευτές βρίσκονται στην Αλσατία, στα σύνορα Γαλλίας - Γερμανίας και φαίνεται ότι έχουν περάσει μερικές όμορφες ημέρες στο σχολείο, που επισκέφτηκαν και το οποίο μοιάζει με επιβλητικό κάστρο. Η τελευταία ημέρα της παραμονής τους εκεί φτάνει, λοιπόν, και οι φίλοι μας έχουν βγει στην αγορά για να κάνουν τα τελευταία τους ψώνια. Την τελευταία νύχτα οι μαθητές του σχολείου παραθέτουν ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ προς τιμήν τους. Όταν τα τρία αδέλφια πηγαίνουν στο δωμάτιό τους για να φορέσουν κάτι κατάλληλο, θα διαπιστώσουν με έκπληξη ότι έχει παραβιαστεί, ενώ ακόμα και τα έπιπλα φαίνονται σπασμένα και σαν κάτι σκληρό να τα έχει γδάρει. Έτσι, ενώ νόμιζαν ότι τελικά θα έχουν μία ήσυχη διαμονή αυτή την φορά, οι φίλοι μας θα μπλέξουν πάλι σε έρευνες, που θ’ αποκαλύψουν μία τρομακτική και μεταφυσική διαμάχη, η οποία κρατάει πολλούς αιώνες. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο, που είναι εύστοχα συνδεδεμένο με την θεματολογία, που θέλει να κρατήσει η σειρά. Αυτή την φορά έχουμε δύο χώρες που συναγωνίζονται για την έδρα του σεναρίου, καθώς η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Γαλλία, αλλά και στον Μέλανα Δρυμό, στην Γερμανία. Η πλοκή δεν εισάγει απλά φαντάσματα, αλλά διευρύνεται σε άλλα κλασικά είδη στον χώρο του horror, όπως οι μάγισσες, οι λυκάνθρωποι και οι δρυίδες. Ενώ στην αρχή, υπήρχαν μερικές σκηνές που τις βρήκα περισσότερο παιδικές απ’ όσο θα έπρεπε, η συνέχεια διατηρεί την αγωνία και την ένταση σε καλά επίπεδα. Το φινάλε είναι δίκαιο για όλους, λυτρωτικό όπου χρειάζεται, αλλά και κάπως ανάλαφρο. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, μου άρεσε κι αυτό το επεισόδιο της σειράς. Για το σχέδιο δεν έχω να πω κάτι περισσότερο από αυτά που είπα στα προηγούμενα επεισόδια. Έχουμε να κάνουμε με έναν νεανικό και σύγχρονο σχεδιασμό, με το χρώμα να κερδίζει τις εντυπώσεις (τουλάχιστον για εμένα). Ο Μίκυ θα πάρει την σκυτάλη σε αυτό το σημείο και θα πρωταγωνιστήσει σε μία ιστορία, που τιτλοφορείται “Τα έξυπνα ρούχα”. Ο φίλος μας λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την αρραβωνιαστικιά του για να του θυμίσει ότι πρέπει να παρευρεθούν στην Όπερα, όπου θα παρακολουθήσουν έναν βιρτουόζο μουσικό. Ο Μίκυ δείχνει προετοιμασμένος, αλλά όταν πάει να ελέγξει την γκαρνταρόμπα του, με λύπη διαπιστώνει ότι τα κοστούμια του τα έχει φάει ο σκόρος! Από την στιγμή, λοιπόν, που για μία τέτοια έξοδο απαιτείται και το κατάλληλο ένδυμα, δεν του μένει κάτι άλλο από το να πάει μαγαζιά για ν’ αγοράσει ένα καινούργιο. Όλως τυχαίως, σε ένα μαγαζί θα συναντήσει τον φίλο του τον Γκούφυ, ο οποίος είναι κι ο ιδιοκτήτης του. Ο κολλητός του θα του χαρίσει ένα κοστούμι της αρεσκείας του, αλλά τότε γίνεται κάτι πολύ παράξενο. Ενώ ο Μίκυ το δοκιμάζει και του κάνει, όταν φεύγει από το μαγαζί, και το προβάρει στο σπίτι του, διαπιστώνει ότι δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος που είχε δοκιμάσει! Κι αν η πρώτη φορά είναι σύμπτωση, τότε η δεύτερη παύει να είναι. Θα προλάβει ο δύσμοιρος να βρει το κατάλληλο ένδυμα για την όπερα? Τι συμβαίνει, άραγε, με τα περίεργα κοστούμια? Πρόκειται για ένα σενάριο, που κι αυτό έχει ανάλαφρο και κωμικό ρυθμό, γεγονός που το κατατάσσει στις λεγόμενες ευχάριστες σαχλαμαρίτσες! Η πλοκή, προκειμένου να συνεχίσει τον μύθο, έχει πολλές συγγραφικές ευκολίες, που ίσως να αρέσουν σε κάποιους που δεν έχουν διαβάσει ξανά ιστορίες με τον Μίκυ και τον Γκούφυ, αλλά εκείνοι που έχουν και την παραμικρή ιδέα, σίγουρα θα βρουν πολλά σημεία βαρετά και υπερβολικά. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή έτρεφα κάποιες προσδοκίες, ότι θα διάβαζα κάτι ενδιαφέρον, αλλά η συνέχεια δεν μπορώ να πω ότι ήταν όπως την περίμενα. Γενικά θα προσπεράσω. Το σχέδιο, από την άλλη, μου άρεσε αρκετά. Η επόμενη ιστορία τού τεύχους εκτυλίσσεται στην Λιμνούπολη όπου υπάρχει μία “Βροχή από γράμματα”. Ο συμπαθέστατος και ηλικιωμένος ταχυδρόμος, στέκεται στην εξώπορτα του σπιτιού του Ντόναλντ και χτυπάει την πόρτα, με σκοπό να του επιδώσει ακόμα έναν ανεξόφλητο λογαριασμό. Εκείνος, τότε, θα αντιδράσει και θα του μιλήσει άσχημα. Βλέποντας, όμως, ότι ο φουκαράς ο ταχυδρόμος δεν έχει πρόθεση να στεναχωρήσει κανέναν, θα κάτσει και θ’ ακούσει τον πόνο του, παρέα με την Νταίζυ, η οποία μόλις έχει κάνει την εμφάνισή της. Ο συμπαθής ταχυδρόμος, θ’ αναπολήσει τις καλές, παλιές ημέρες, όπου δεν διακινούνταν μόνο οι λογαριασμοί, αλλά και πολλά ερωτικά και φιλικά γράμματα, που έκαναν τον κόσμο χαρούμενο κι εκείνον περισσότερο ικανοποιημένο. Με τον ερχομό των κοινωνικών δικτύων και γενικά των νέων τεχνολογιών, το επάγγελμά του παραγκωνίστηκε και μετατράπηκε σε αγγελιαφόρο κακών ειδήσεων. Η Νταίζυ, λοιπόν, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη από τον πόνο του ταχυδρόμου κι αποφασίζει να δράσει. Θα έρθουν, άραγε τα επιθυμητά αποτελέσματα ή τα πράγματα, αντί να καλυτερεύσουν, θα γίνουν χειρότερα? Δυστυχώς κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία σύντομη ιστορία, που δεν είχε πολλά να μας δώσει, με εξαίρεση τον αλτρουισμό, ο οποίος διακατέχει τα αγαπημένα μας παπιά. Η πλοκή έχει επαναλαμβανόμενα μοτίβα και τα γκαγκ που μας χαρίζει, προσπαθούν να βγάλουν γέλιο, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Στο μόνο σημείο που χαμογέλασα ήταν στο φινάλε, με τον τρόπο που αλλάζουν τα γεγονότα προς το κακό. Γενικά, πάντως, θα προσπεράσω κι εδώ. Το σχέδιο μού άρεσε, χωρίς να είναι το αριστούργημα. Μετά την προσθήκη της μονοσέλιδης ιστορίας “Υπάρχουν και όρια”, της σειράς “Ξεχωριστά ζευγάρια”, όπου ο Μαύρος Πητ θα καταφέρει να αποσπάσει το γέλιο μας με τις διαρρηκτικές ιδιαιτερότητές του, το ταξίδι μας στο τεύχος #359 θα ολοκληρωθεί με την ιστορία “Ο βασιλιάς των τυφώνων”, προερχόμενο από την σειρά “Young Donald Duck”. Το σχολείο, όπου φοιτούν οι φίλοι μας διοργανώνει μία εκπαιδευτική εκδρομή στην παραλία, με σκοπό την μελέτη των θαλασσίων σπορ, αλλά και την θαλάσσια βιολογία. Όπως είναι φυσικό (και με πρωτεργάτη τον ίδιο τον δάσκαλο), φτάνοντας τα παιδιά στην πλαζ, κάθε άλλο παρά στο μάθημα έχουν το μυαλό τους! Ενώ, λοιπόν, ο δάσκαλός τους τρέχει γεμάτος λαχτάρα να δαμάσει τα κύματα, ο Ντόναλντ κι ο Μίκυ σκέφτονται τι θα πρέπει να κάνουν για να αποκτήσουν την συμπάθεια των αγαπημένων τους. Η αγωνία τους θα μεγαλώσει, όταν θα εμφανιστεί ο όμορφος δάσκαλος του σερφ, ο οποίος θα σαγηνεύσει τον γυναικείο πληθυσμό! Οι δύο σύμμαχοι, θα καταστρώσουν ένα σχέδιο, για να τις ξεμοναχιάσουν και ν΄ανέβουν στην εκτίμησή τους. Θα ζητήσουν την βοήθεια ενός συμμαθητή τους για να πάει την τετράδα σε ένα εξωτικό ερημονήσι, όπου θα απολαύσουν το σερφ, μακριά από την πολυκοσμία της πλαζ. Φτάνουν, λοιπόν, εκεί κι όλα δείχνουν ότι θα κυλήσουν ιδανικά. Μέχρι, δυστυχώς, να έρθει ενημέρωση στα κινητά τους, η οποία τους προειδοποιεί ότι ένας σφοδρός τυφώνας αναμένεται να χτυπήσει την περιοχή! Οι τέσσερις φίλοι μας θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να γλυτώσουν και μάλιστα γρήγορα! Αν και το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς έχει ένα κλίμα καλοκαιρινό κι ανέμελο κι εναρμονίζεται με τις ζεστές ημέρες που διανύουμε, εντούτοις δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε στο 100%. Η υπόθεση, λοιπόν, βγαίνει από τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και μεταφέρεται σε μία ιδανική τοποθεσία, που προσφέρεται για σκανδαλιές και για έρωτες. Δυστυχώς, όμως, η πλοκή ξεκινάει κάπως ανάλαφρα, με τον Μίκυ και τον Ντόναλντ να προσπαθούν να “ρίξουν” την Μίννι και την Νταίζυ και συνεχίζει έχοντας μετατραπεί σε περιπέτεια, που επιεικώς θα την χαρακτηρίζαμε παιδική, αλλά ο ορισμός σαχλή νομίζω ότι θα της έπρεπε καλύτερα. Και περισσότερο αναφέρομαι από την εμφάνιση του καρχαρία και μετά. Αυτό που μου αρέσει (κι εδώ), πάντως, είναι ο τρόπος που δίνεται το κωμικό στοιχείο. Παραδέχομαι, λοιπόν, ότι το πιο δυνατό σημείο της ιστορίας είναι οι έξυπνες και γεμάτες χιούμορ ατάκες των πρωταγωνιστών. Το φινάλε, ολοκληρώνει την ημέρα των παιδιών στην παραλία και μένει τώρα να δούμε τι μέλλει γενέσθαι κατά την επιστροφή στις σχολικές αίθουσες. Σχεδιαστικά χρησιμοποιείται μία τεχνοτροπία, που είναι αρκετά σύγχρονη και δεν μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσιάζει τόσο εμένα τον παλιόγερο! Νιώθω ακριβώς όπως ένιωσα όταν είδα το σχέδιο των χαρακτήρων των νέων “Ducktales” σε σχέση με την παλιά σειρά.

Πάντως, γενικά, αν δεις τις καλύτερες ιστορίες των δευτερεύουσων δημιουργών που μπαίνουν τώρα (Κορχόνεχ, Ρότα κ.τ.λ) στο inducks θα βρεις πολλές ενδιαφέρουσες αδημοσίευτες. Θα μπορούσαν να μπαίνουν αυτές για κεντρικές στο Κόμιξ και μετά να ακολουθούσε ο Μπαρκς. Μια ακόμη ιδέα, που βέβαια μου φαίνεται λίγο αδύνατη, είναι να φτιάξουν ένα περιοδικό σαν τα Κλασικά με Μπαρκς κεντρική και καμιά καλή του Gavazzano/De Vita για συμπλήρωμα.

Ορίστε η κεντρική ιστορία του επόμενου τεύχους.

Το Εξώφυλλο και το Οπισθόφυλλο του τεύχους 2: Μεταφέρθηκαν στη βάση

Μα αυτό έκαναν για τρία καλοκαίρια συνεχόμενα σε καλύτερη έκδοση κιόλας

Προσωπικα απορω γιατι δεν τους κοβει να βγαλουν ενα περιοδικο αποκλειστικα για Μπαρκς με μια μεγαλη κεντρικη μαζι με μια-δυο 10σελιδες ιστοριες ,εχοντας παραλληλα και το αυθεντικο εξωφυλλο της κεντρικης. Εγω παντως εαν κανανε αυτη τη κινηση σωστα, σοβαρα και με μερακι θα το αγοραζα. Ετσι οπως ειναι τωρα το θεωρω πεταμενα λεφτα...