Στέφος

Συμφωνώ απολύτως! Προσωπικά πάντα μου άρεσε και το Snoopy come home, αλλά το Peanuts Movie είναι πραγματικά μια πολύ ωραία σύγχρονη ταινία του Snoopy που αξίζει να δει κανείς είτε είναι ήδη φαν του είτε όχι. Λατρεμένη η σκηνή όπου ο Snoopy χορεύει flamenco!!!

Υπέροχα παιχνίδια που χάριζαν άφθονη διασκέδαση και πολλές φορές (ανάλογα με τους παίκτες) ομηρικούς καυγάδες (βλέπετε HOTEL)!!! Συμφωνώ για το Risk παιχνιδάρα, αλλά το αγαπημένο μου ήταν το Subbuteo! Επικά ματσάκια υπό κλίμακα... Και φυσικά πολλές φορές περισσότερη ώρα χαλούσαμε στο στήσιμο του γηπέδου σε κάποιο "φορτωμένο" τραπέζι που μετά έπρεπε να παραδωθεί όπως παραλήφθηκε, παρά στο ίδιο το παιχνίδι...

Δυστυχώς από την αρχή ήτανε στραβό το κλήμα... Τόμοι κομμένοι ουσιαστικά στα δύο, χωρίς περιεχόμενα και αρίθμηση, αλλαγές στο μέγεθος στα ξεκούδουνα και όλα όσα έχουμε συζητήσει πολλές φορές παλιότερα. Παρ' όλ' αυτά, για πολλούς από εμάς ήταν μια ευχάριστη συντροφιά και περιμέναμε πώς και πώς να έρθει ο επόμενος τόμος. Αλλά η λογική στις εκδόσεις στην Ελλάδα είναι ένα τεράστιο θέμα...

Εξαιρετική παρουσίαση ενός ιδιαίτερα διασκεδαστικού δημιουργού. Πραγματικά απολαυστική! Μπράβο! Τόσο ο Dogman, όσο και ο Καπετάν Βράκας είναι άκρως ενδιαφέρουσες επιλογές και όχι μόνο για τους μικρότερους αναγνώστες. Η πρώτη είναι καθαρά "κομιξιακή" καθώς η δεύτερη έχει περισσότερο κείμενο με μπόλικα βέβαια σκίτσα. Για το Dogman δεν έχω λόγια: πολύ ωραίο χιούμορ για μικρά και μεγάλα παιδιά και ευφάνταστες περιπέτειες με πολύ γέλιο. Τον καπετάν Βράκα δεν τον έχω αρχίσει ακόμα για να εκφράσω ολοκληρωμένη άποψη, αλλά από κλεφτές ματιές που έριξα μπορώ να πω ότι σίγουρα αξίζει κι αυτός τον κόπο. Ο Ψυχογιός έχει βγάλει τα έξι από τα δέκα βιβλία του Dogman (το πέμπτο και το έκτο κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες) ενώ έχει κυκλοφορήσει και τα δώδεκα του Καπετάν Βράκα. Μεγάλη πλάκα έχει και το λεγόμενο "φλιπόραμα" όπου γυρνώντας γρήγορα τις σελίδες παίρνει κανείς μια γεύση από τη βασική αρχή του κινουμένου σχεδίου.

Πολύ ενδιαφέρουσα και προσεγμένη παρουσίαση! Μπράβο!

Πες τα χρυσόστομε! Πρώτη φορά διάβασα τεύχος σαν να έκανα αγγαρεία...

Εξαιρετική παρουσίαση petran79 ! Πράγματι είναι μια υπέροχη ιστορία και σίγουρα αξίζει να διαβάσει κανείς και το βιβλίο! Όντως εξίσου όμορφη ιστορία με ζώα (αν και προσωπικά νομίζω ότι το Watership Down είναι πιο ωραίο) είναι και το The animals of farthing wood.

Ο πατέρας μου διάβαζε Μικρό Σερίφη και Μικρό Καουμπόυ. Η μητέρα μου μικρή Λουλού, Τιραμόλα και λατρεύει ακόμη και σήμερα το Σεραφίνο. Η αδερφή μου σπάνια διάβαζε κόμικς αν και είχε μερικά τεύχη της Μίννι. Ο αδερφός μου διάβαζε κυρίως από τα δικά μου αλλά μεγαλώνοντας τον κέρδισε ο Κόρτο Μαλτέζε. Τα ξαδέρφια μου τρελαίνονταν για Ποπάυ και ευτυχώς μεγαλώνοντας μου έδωσαν αρκετά τεύχη. Κατά τα άλλα τολμώ να δηλώσω αμετανόητος αναγνώστης και αυτοδημιούργητος ωσάν το φίλο Indian!

Βεβαίως κυκλοφορούν και σε βιβλιοπωλεία κύριε καθηγητά!

Φαντάζομαι σε πρατήρια τύπου στα ΚΤΕΛ? Πολύ ευχάριστο αυτό. Θα έλεγα ότι είναι μια ωραία ιστορία (ειδικά από τις μετά-Morris εποχής). Εάν είσαι και φαν των Ντάλτον αξίζει πιστεύω να της ρίξεις μια ματιά. Πριν λίγες μέρες το πήρα κι εγώ (αν και το είχα ήδη διαβάσει στα αγγλικά) και μπορώ να πω ότι προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από το "Μπελάδες στις φυτείες".

Έχεις δίκιο. Αυτή τη "μικρήηη" λεπτομέρεια της εμπορικότητας δυστυχώς την ξεχνάω συνεχώς... Κι εγώ το ίδιο κάνω, τα προσπερνάω και λόγω αθλιότητας αλλά και γιατί πάντα θυμάμαι τη γκρίνια του αδερφού μου που μάταια προσπάθησε να με πείσει να μην τα πάρω καν. Γενικά το αρχείο Morris έχει μια άλλη χάρη. Εξαρτάται και πότε θα το διαβάσει κανείς. Κι εμένα στην αρχή μου είχε φανεί περίεργο όταν τα πρωτοδιάβασα πιτσιρικάς. Στο τέλος θα συμφωνήσω ότι έχουν μια μοναδικότητα. Δεν ήξερα ότι αυτά τα "μπουμπούκια" ήταν γερμανικής προέλευσης. Τί να πώ? Μακριά από μας τέτοια "δημιουργήματα"... !!!

Συμφωνώ απολύτως! Τουλάχιστον αυτά που αναφέρεις ανήκουν σε μια άλλη εποχή και είναι ουσιαστικά τα "θεμέλια" της εξέλιξης τόσο του Morris όσο και του λατρεμένου μας καουμπόυ. Άρα με αυτό στο μυαλό μας μπορούμε να τα διαβάσουμε σαν κάτι ιδιαίτερο. Αντίθετα τα τρία προαναφερόμενα -που ούτε τον αριθμό τους δεν θέλω να θυμάμαι πια- ήταν πραγματικά μια τεράστια απογοήτευση και μεγάλο σοκ για όλους...

Ήταν σίγουρα τεράστιο σοκ και μάλιστα τα δύο είχαν κυκλοφορήσει και διαδοχικά. Είναι να απορεί κανείς με ποιό σκεπτικό η ΜΑΜΟΥΘ τα έβαλε στη σειρά....

Πολύ ωραία δημοσκόπηση! Μακάρι να συνεχιζόταν κάποια στιγμή το Μαρσουπιλαμί... Βέβαια και το Σπιρού και Φαντάζιο μου είχε αφήσει ωραίες εντυπώσεις αν και στα ελληνικά έχω διαβάσει μόνο δύο τεύχη: το "Χρυσέ μου γορίλλα" και το "Επικίνδυνα παιχνίδια".

Αχ αυτές οι τρύπες των συλλογών. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη φρίκη που ένιωσα όταν απέκτησα το "Ένας σεϊχης στο Φαρ-Ουέστ", "Παντρεύεται ο Λούκυ?" και το "Ο Μακ στους Ινδιάνους", τα οποία μάλιστα τα πήρα και τα τρία μαζεμένα τρομάρα μου! Τα διάβασα τελικά με βαριά καρδιά. Ευτυχώς τα έχω διαγράψει από τη μνήμη μου! Βέβαια παραμένουν ακόμα στη θέση τους.Ανάθεμα τον ψυχαναγκασμό μου... Άλλη μια πίκρα απ'τη Μαμούθ... Ευτυχώς δεν πιστεύω να ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο... Φτου-φτου-φτου!!!