Αίθουσα Νικητών

Επειδή, ζήλεψα τον φίλο @ james768 κι επειδή είχα τη γιορτή μου, πέρασα από τη ΛΕΦΙΚ. Ε, ορίστε τα αποτελέσματα: Καλά, το JLA και το Μικρό Παρά Πέντε αγοράστηκαν απο την αγαπημένη Jemma, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποιος να με σταματήσει, πριν είναι αργά και με πλακώσουν οι τόνοι κόμικς ( ή οι δικοί μου, αν συνεχίσω να ξοδεύω ασύστολα χρήματα)

Παραλαβή πριν από μερικές μέρες αλλά... βαριόμουν να τα φωτογραφίσω.

Πρώτο καρέ από το:

Για την ιστορία η παραπάνω σελίδα έχει δημοσιευτεί δύο φορές Και για να προχωρήσουμε

Δες εδώ πληροφορίες για το τι περιέχουν οι τόμοι που μπορείς να ψηφίσεις και μετά ψήφισε εδώ μέχρι 60 τίτλους για να προταθούν στην Hachette για την επόμενη επέκταση.

Έχω και το τεύχος.

Ποιό το περιοδικό αυτό ή η ιστορία, οι καλλιτέχνες;

Ναι!

Έμαθα ότι ο John Byrne ζωγράφισε κάποια τεύχη κι απ'αυτό το εκλεκτό κόμικ: Να φανταστώ σίγουρη αγορά;

Εννοείται!

O John Byrne και το Howard The Duck να σχεδίαζε θα το αγόραζα.

Αν ήταν Mad, θα ήταν Aragones. Αλλά ούτε και Trash Man είναι το περιοδικό και βέβαια ούτε από το περιοδικό είναι η σελίδα. Βάλε λοιπόν.

Κάπου διάβασα για ψηφοφορία. μπορείτε να δώσετε πληροφορίες?

Τώρα που ξανασκέφτομαι μάλλον δεν υπάρχουν βικτοριανα αγγλικά και οι άνθρωποι μιλούσαν όπως σήμερα

Αφού το γράφει: the Trashman από το MAD

John Byrne μαζί με τον Χρηστάρα τον Claremont στον επόμενο τόμο... σίγουρη αγορά!

72 - λευκή (μάλλον αυτή λείπει στο pdf; ) κάθε επεισόδιο που τελειώνει σε μονό αριθμό σελίδας, έχει κενή σελίδα μετά 73 - εικόνα και τίτλος Δ' επεισοδίου 74 - κείμενο του Ντον Ρόσα για το επεισόδιο

Επειδή το διαβάζω τις τελευταίες μέρες, δε μου φαίνεται ότι χρησιμοποιεί βικτωριανά αγγλικά. Απλώς έχει πολλές αργκοτικες λέξεις και φράσεις, μάλλον συγχρονες και είναι λίγο δύσκολο στο διάβασμα.

Διάβασα και το δεύτερο τεύχος που ολοκληρώνει την ιστορία. Σε αυτήν ουσιαστικά ο Dead Active μαθαίνει όλη την αλήθεια σχετικά με τον ιό και πως η εταιρία που βγάζει το εμβόλιο εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους και κερδοσκοπεί εις βάρος τους. Η ιστορία σεταρίστηκε κυρίως στο πρώτο τεύχος και εδώ έχουμε περισσότερη δράση που εμπνέεται από το πάθος του πρωταγωνιστή μας για να πάρει εκδίκηση. Από εκεί και μετά το σχέδιο του Στεφαδούρου είναι ξανά εξαιρετικό και συνεχίζει να είναι μακριά από ό,τι μας έχει συνηθίσει παραδίδοντας μια άρτια δουλειά με τέρατα, ζόμπι και ανθρώπους να συγκρούονται και μεγάλες καταστροφές να συμβαίνουν. Όπως προείπα αυτό το project έχει ενδιαφέρον και κυρίως διαβάζεται νεράκι.

Το βιβλίο που τιτλοφορείται Héctor αφηγείται τη μοίρα του Héctor Oesterheld, ενός συγγραφέα κόμικς που δολοφονήθηκε από τη δικτατορία της Αργεντινής το 1978. Αντί όμως να "ποιήσει μνήμα", ο Léo Henry ανοίγει το βιβλίο του σε κάθε δυνητική φαντασία που θα μπορούσε να καλύψει το κενό που δημιούργησε ο μυστικός πόλεμος, χωρίς δίκες ή επίσημες συλλήψεις, που διεξήγαγαν οι στρατηγοί. Επισημαίνεται εδώ η δυσκολία να ορίσεις μια πραγματικότητα που η ίδια έχει μεταμφιεστεί σε μυθοπλασία, ενώ ταυτόχρονα δείχνει πώς οι μυθοπλασίες είναι σε θέση να την αφηγηθούν – οι μυθοπλασίες του Όστερχελντ και εκείνες που συνδέονται με το Μπουένος Άιρες, την πόλη της λογοτεχνίας όσο και την πραγματική πόλη. Ο Μπόρχες και ο Κόρτο Μαλτέζε, ο Σαμπάτο και η Μαφάλντα καλούνται να φωτίσουν ό,τι ήταν κρυμμένο μεταξύ 1976 και 1978. Αυτό καθιστά το Héctor ένα βιβλίο του οποίου η νηφαλιότητα και η ομορφιά συναγωνίζονται την ειλικρίνειά του, ένα βιβλίο που επιτυγχάνει τη λεπτότητα ενός σχισμένου ιστού αράχνης για να πει αυτό που η τυραννία προσπάθησε να σβήσει. El Eternauta. Ο πλανόβιος του απείρου. Ο Έκτωρ Όστερχελντ ήταν ο σεναριογράφος των πρώτων έργων του Ούγκο Πρατ (Sargento Kirk, Ernie Pike, Ticonderaga Flint, μεταξύ 1953 και 1962) και κυρίως του El Eternauta, ενός κόμικ επιστημονικής φαντασίας που έγινε καλτ στην Αργεντινή. Ο Όστερχελντ παρουσίασε τρεις εκδοχές του, κάθε μία από τις οποίες ήταν όλο και πιο πολιτική καθώς ο αυταρχισμός κέρδιζε έδαφος. Κατά τη διάρκεια μιας εξωγήινης εισβολής, λίγοι επιζώντες αντιστέκονται μέσα σε ένα φανταστικό Μπουένος Άιρες. Μία αβέβαιη και απειλητική ατμόσφαιρα πλανάται γύρω τους, αόρατοι "Αυτοί" παίρνουν τον έλεγχο του μυαλού τους, ο φίλος μπορεί να αποδειχτεί προδότης. Προσπαθώντας να ξεφύγει, ο πρωταγωνιστής χάνεται στο λαβύρινθο του χωροχρόνου: γίνεται ο Eternauta. Ο Léo Henry δείχνει πώς αυτό το κόμικ κατάφερε και απήχησε την καθημερινή ζωή μιας χώρας που υπέστη μια σειρά από στρατιωτικές δικτατορίες μεταξύ 1955 και 1983. Η ιστορία ξεκινά στο προαστιακό σπίτι του ήρωα, του Juan Salvo. Ο Francisco Solano López εμπνεύστηκε από το σπίτι του Όστερχελντ για να το σχεδιάσει. Ένα ραδιενεργό χιόνι πέφτει πάνω στο Μπουένος Άιρες: "Εκ των υστέρων, αυτή η nevada mortal που πέφτει αθόρυβα πάνω στο σπίτι του Όστερχελντ έγινε meme στην εθνική φαντασία. Μία συντόμευση για τα χρόνια της δικτατορίας. Μια μεσοαστική διανοούμενη οικογένεια που την σκεπάζει ο λευκός μανδύας της φρίκης. 'Οπως και στον El Eternauta, ο Leo Henry βλέπει στην ταινία Invasión (1969) του Hugo Santiago μια πιθανή μεταφορά για τη δικτατορία. Ο συν-σεναριογράφος της, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, την περιγράφει ως εξής: "Το Invasión είναι ο μύθος μιας πόλης, φανταστικής ή πραγματικής, που πολιορκείται από ισχυρούς εχθρούς και υπερασπίζεται από λίγους άνδρες που, ίσως, δεν είναι ήρωες. Θα πολεμήσουν μέχρι τέλους, χωρίς να υποψιάζονται ότι η μάχη τους είναι ατέρμονη". Ο Μπόρχες θα αποδεχτεί τις τιμές της δικτατορίας και θα δηλώσει το 1976, όταν αναγορεύτηκε από τον Πινοσέτ doctor honoris causa στο Πανεπιστήμιο της Χιλής: "Δηλώνω ότι προτιμώ το σπαθί, το καθαρό σπαθί, από τον ύπουλο δυναμίτη". Μετά τη δικτατορία, θα πει στα γαλλικά: "Μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, το αλλάζεις συνέχεια. Κάθε φορά που το θυμόμαστε. Όλες οι αναμνήσεις που έχω από το παρελθόν μου είναι ψεύτικες". Το El Eternauta αναμειγνύει τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα: ο Juan Salvo επισκέπτεται έναν συγγραφέα κόμικς που έχει τα χαρακτηριστικά του Όστερχελντ και του διηγείται την ιστορία του. Η ίδια διαπερατότητα χαρακτηρίζει και το Héctor, μέχρι που γίνεται η φύση του βιβλίου. Ο Leo Henry ταξιδεύει στο πραγματικό Μπουένος Άιρες, προσπαθώντας να συλλάβει το πνεύμα του, επισκεπτόμενος τους χώρους των μυστικών φυλακών όπου κρατούνταν ο Όστερχελντ, αλλά σε άλλα κεφάλαια εμφανίζονται χαρακτήρες από το κόμικ ή το Invasión. Τα τέσσερα μικρά κορίτσια του Έκτωρ Όστερχελντ περπατούν μέχρι την άκρη της πόλης, σε μια ιστορία που συνδυάζει την ταινία, τον Eternauta και μια επίσκεψη στον Μπόρχες, όλα αυτά σε μια σκοτεινή εκδοχή της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Ο Héctor και η Elsa, με τις τέσσερις μικρές κόρες τους, την Diana, την Beatriz, την Estela και την Marina, που δολοφόνησε η χούντα. Στο εξώφυλλο του βιβλίου "Los Oesterheld", των δημοσιογράφων Fernanda Nicolini και Alicia Beltrami. Μέσα από μια λεπτή κατασκευή, τα γεγονότα συγκεντρώνονται στο τέλος, καθώς ο Léo Henry έχει ήδη αφιερώσει τα τρία τέταρτα του βιβλίου του στην αναζήτηση, για να δείξει πόσο δύσκολο είναι να αφηγηθεί κανείς την πορεία του Όστερχελντ στην παρανομία και στις φυλακές, εφόσον τόσοι πολλοί μάρτυρες έχουν αφανιστεί, και τα ίχνη έχουν σκόπιμα σβηστεί. Ο Héctor, η Elsa, και οι κόρες τους. Φωτ. Los Oesterheld (Ed. Sudamericana) Ακολουθώντας τα βήματα των τεσσάρων θυγατέρων του, ο Όστερχελντ εντάχθηκε στους Montoneros, ένα αριστερό περονιστικό παράνομο κίνημα. Στο Héctor τονίζεται πώς ο ίδιος ο περονισμός ήταν μια ασαφής, διφορούμενη, απατηλή ιδεολογία, ένας μη μαρξιστικός σοσιαλισμός μπολιασμένος από έναν λαϊκισμό που έτεινε προς την ακροδεξιά. Εξάλλου, κατά τη διάρκεια της σύντομης επιστροφής τους στην εξουσία μεταξύ 1973 και 1976, οι δεξιοί Περονιστές προσπάθησαν να εξαλείψουν τους αριστερούς. Συγκέντρωση-επίδειξη δύναμης των Montoneros. Φωτ. CEDOC 'Ετσι, ο Έκτωρ Όστερχελντ κυκλοφορούσε κρυφά από το ένα κρησφύγετο στο άλλο, υπαγορεύοντας τα σενάριά του από τηλεφωνικούς θαλάμους. Στις 20 Απριλίου 1977, απήχθη στη μέση του δρόμου. Βασανίστηκε σε διάφορα μυστικά κέντρα κράτησης. Τον Ιανουάριο του 1978, τον κλώτσησαν μέχρι θανάτου. Πριν από αυτόν, είχαν απαχθεί δύο από τις κόρες του. Το πτώμα της 21χρονης Beatriz βρέθηκε στο δρόμο. Η τύχη της 23χρονης Diana είναι άγνωστη. Λίγους μήνες μετά τη σύλληψη του Héctor, οι δύο άλλες κόρες του, η εικοσάχρονη Miranda, και η εικοσιπεντάχρονη Estela, εξαφανίστηκαν υπό άγνωστες συνθήκες. Το τελευταίο μέλος της οικογένειάς του που είδε τον Héctor ήταν ο εγγονός του Martín, ο οποίος συνελήφθη στο κρησφύγετο όπου ζούσε η μητέρα του, η Estela. Αντί να τον παραδώσει στα ορφανοτροφεία της δικτατορίας, ο επικεφαλής της "ομάδας εργασίας", ο οποίος μάλλον διάβαζε κόμικς, τον πήγε στον παππού του στη φυλακή για να του πει σε ποιον να εμπιστευτεί το παιδί. Το αγόρι, ηλικίας τεσσάρων ετών, περιέγραψε τον τόπο της συνέντευξης ο οποίος έμοιαζε περισσότερο με κάτι βγαλμένο από ταινία του Ντέιβιντ Λιντς παρά με την πραγματική ζωή: ένα δωμάτιο εξ ολοκλήρου καλυμμένο με μπλε λάτεξ με ένα τραπέζι και μια καρέκλα. Το περιοδικό Hora Cero ('Ωρα μηδέν), όπου δημοσιεύτηκε σε σειρές το El Eternauta. Ο Léo Henry δεν στέκεται πολύ στις δίκες, στις μετέπειτα μαρτυρίες: "Τα λόγια των επιζώντων είναι τρομερά. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο", ούτε "θέλει να μιλήσει για τα θύματα", ή τους δολοφόνους. Το Héctor μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο οι ιστορίες αφηγούνται την Ιστορία, μερικές φορές καλύτερα από τις ίδιες τις λέξεις. Επικεντρώνεται στη γλώσσα, η οποία συσκοτίζει την αλήθεια αλλά και την αποκαλύπτει, ενώ οι δύο αυτές λειτουργίες συνδυάζονται σε ένα ποίημα της Angela Urundo Raboy, το Caer no es caer, το οποίο ο Léo Henry ενσωματώνει στην Aquilea, τη φανταστική πόλη του Invasión. "Caer no es caer [...] Desaparecer no es desaparecer [...] Muerte no es muerte": Το να πέφτεις δεν είναι να πέφτεις, το να εξαφανίζεσαι δεν είναι να εξαφανίζεσαι, ο θάνατος δεν είναι θάνατος. "Που είναι ο Έκτωρ Όστερχελντ;" Πολύτιμο, ευαίσθητο και λεπτό βιβλίο, σωτήριο σε μια εποχή που η ακροδεξιά γίνεται όλο και πιο προβεβλημένη, το Héctor ζωντανεύει την παρουσία ενός παλιού συγγραφέα κόμικς που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα που έδινε με τις κόρες του. Θα μπορούσε να το είχε κάνει: όταν επανεκδόθηκαν τα κοινά τους έργα με το δικό του μόνο όνομα, ο Ούγκο Πρατ αναγνώρισε τι χρωστούσε στον Όστερχεντ και προσπάθησε να τον πείσει να καταφύγει στην Ευρώπη. Ένας ήρωας τον οποίο ο Léo Henry καλεί για ένα νυχτερινό απεριτίφ με τον ίδιο και τους φίλους του για να του δώσει τον λόγο: "Να τι είναι οι ιστορίες: κομμάτια της πραγματικότητας που είναι νεκρά και σαβανωμένα, που η συναρπαστική τους εμφάνιση σε κάνει να θέλεις να πιστέψεις αμέσως. [Τα] μόνα εργαλεία για να σιγουρευτούμε για τον κόσμο που υπάρχει μεταξύ μας. [...] Δεν υπάρχει το πραγματικό από τη μια πλευρά και το φανταστικό από την άλλη, αλλά ένα γιγαντιαίο συνεχές, ένα ανεξιχνίαστο σκοτάδι μέσα στο οποίο λάμπουν δισεκατομμύρια αντικείμενα, ημίγνωστα, φευγαλέα, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στην επιθυμία και την παραίσθηση". Η Plaza de Mayo στο Buenos Aires, πλήρως καλυμμένη από το λευκό χιόνι τον Ιούνιο του 1918. Αυτή ήταν και η μοναδική χιονόπτωση στην πόλη κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η πλατεία χρησίμευσε ως σκηνικό στις πρώτες σελίδες του El Eternauta. Στην ίδια πλατεία, την Πρωτομαγιά του 1974, επήλθε η ρήξη ανάμεσα στον στρατηγό Περόν και τους Montoneros που φώναζαν: "Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, στρατηγέ, η κυβέρνηση του λαού είναι γεμάτη γορίλες!". Φωτ. Archivo General de la Nación/Wikimedia - Είσαι... – είπα, ενθουσιασμένος. - Ναι, εγώ είμαι, ο Juan Salvo, ο Eternauta. - Σε θαυμάζω πολύ. Ξέρω για τη θανατηφόρα χιονόπτωση, για την εισβολή των Αυτών και... - Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου, αλλά βιάζομαι λιγάκι. Πρέπει να συνεχίσω να ταξιδεύω στο χώρο και στο χρόνο, πρέπει να συνεχίσω να ψάχνω για τους αγαπημένους μου – αλλά πρώτα, θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι... - Ό,τι θέλεις, Juan. - Θέλω να πεις την ιστορία μου. Όλοι πρέπει να τη μάθουν. - Μείνε ήσυχος. Θα το φροντίσω εγώ. - Θέλω να τους πεις και για τον φίλο μου τον Germán. Και για την οικογένειά του... - ...όπως θέλεις. Daniel Riera (αναγνώστης του El Eternauta από 12 ετών) Και το σχετικό link...

@ Θοδωρής Καραπάνος να χαίρεσαι το όνομά σου και ότι επιθυμείς, με υγεία, ευτυχία και πολλά πολλά κόμικς!! Χρόνια πολλά και στους υπόλοιπους φίλους/ες που γιορτάζουν!!

Όσοι διαμαρτύρεστε ότι δυσκολεύεστε να διαβάζετε τα κόμικς στο πρωτότυπο, δοκιμάστε το FROM HELL με την αγγλική αργκό της Βικτωριανής εποχής και μετά πείτε μου για Ντίσνεϊ... Πάντως, προφανώς και δεν γίνεται όλοι να έχουν το ίδιο επίπεδο κατανόησης μιας ξένης γλώσσας, η τριβή με το συχνό διάβασμα είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να απολαμβάνω τα αμερικάνικα κόμικς όπως είναι...

Πωλειται η σειρα η ροζα του αρκα,και τα 21 αλμπουμ,στα 42 ευρω.Ειναι ολα σε αριστη κατασταση.Μονο για αθηνα οχι αντικαταβολη,συναλλαγη χερι με χερι στο μετρο κεραμεικος.Φωτο ενδεικτικη.

Κριτική για τον τόμο Βένομ, με ελαφρά σπόιλερ. Ο Φλας Τόμσον είναι ο νέος ξενιστής του Βένομ. Το συμβιωτικό υπό τον έλεγχο πλέον της Αμερικανικής κυβέρνησης χρησιμοποιείται σε άκρως επικίνδυνες και μυστικές αποστολές. Βασική προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της εκάστοτε αποστολής είναι το συμβιωτικό να μην μείνει προσκολλημένο με τον ξενιστή του για πάνω από είκοσι τέσσερις ώρες. Σε διαφορετική περίπτωση η ένωση θα είναι μόνιμη και ο μοναδικός τρόπος για να αναιρεθεί είναι ο θάνατος του ξενιστή. Σε μία από τις αποστολές του ο Φλας θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον "διαβόητο" Άρχοντα του Εγκλήματος (πραγματικά δεν παίζει να τον ξέρει ούτε η μάνα του), ο οποίος εποφθαλμιά το βιμπράνιο που βρίσκεται σε μία χώρα της ανατολικής Ευρώπης. Παράλληλα μέσα σε όλα αυτά ο Φλας θα πρέπει να ισορροπήσει την ασταθή προσωπική του ζωή και την σχέση του με την Μπέτι Μπραντ, καθώς επίσης και να κατευνάσει την αδυσώπητη μανία του Βένομ για καταστροφή και θάνατο. Also co-starring, ένας χαρακτήρας που ξεπήδησε από κάποια ταινία του Τιμ Μπάρτον. Σε γκεστ εμφάνιση ο Αγαπημένος μας Φιλικός Γείτονας. Η ιστορία αν και δεν είναι κάτι το τρομερό σε γενικές γραμμές είναι καλή. Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον και κυλάει γρήγορα. Βγάζει μία ατμόσφαιρα Χάλλογουιν, η οποία και οφείλεται στο υπέροχο ιδιαίτερο γκροτέσκο σχέδιο του Τόνι Μουρ. Αυτό σε συνδυασμό με την χρήση πιο σκοτεινών χρωμάτων αποπνέουν έναν ωραίο αέρα μουντίλας. Όλα αυτά μαζί με τα διάχυτα καρέ των μαχών που υπάρχουν μέσα στον τόμο κάνουν τον αναγνώστη να κάθεται να τα χαζεύει με τις ώρες. Το πέμπτο τεύχος που μας δείχνει το τι έχει περάσει ο Φλας με την οικογένειά του ξεχωρίζει αρκετά περισσότερο από τα άλλα, καθώς μας βοηθάει να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την ψυχοσύνθεση του ήρωα. Να μην ξεχάσω να αναφέρω επίσης ότι αυτά που λέει ο Μουρ στα εξτραδάκια σχετικά με το σχέδιο και την δουλειά του σχεδιαστή είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα. Τέλος, παρακάτω ακολουθεί λίγο οφθαλμόλουτρο. Βαθμολογία: 7/10.

Εξώφυλλα των 21, 23, 24, 28 και 30 σε μεγαλύτερη ανάλυση και τα οπισθόφυλλα που λείπουν Τεύχος 28 Μεταφέρθηκε στην βάση.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους, για τις όμορφες ευχές σας! Με συγκινείτε! Αφού δεν μπορώ να σας κεράσω κάτι για τη γιορτή μου, ας σας δώσω έστω, ένα ψηφιακό σοκολατάκι!

@ Θοδωρής Καραπάνος Χρονια πολλα φιλε Θοδωρη με υγεια και τυχη!!

Πόσο λάθος οι Ιταλοί . Δεν γνωρίζουν από τέχνη . Δεν είναι λευκές σελίδες. Αχνοφαίνεται ...

Τελικά χωρίς καμία ενημέρωση, η acs μου έφερε το μεσημέρι το δέμα με τους 3 τόμους. Με το πρώτο ξεφύλλισμα παρατήρησα ότι σε κάποιες σελίδες του 68ου τόμου (Iron-man) το μελάνι είναι πιο έντονο. Τελικά συγκρίνοντας τες με τον τόμο της Hachette (#78), έβγαλα το συμπέρασμα ότι το "πρόβλημα" είναι στο πρωτότυπο υλικό της Marvel που παραλαμβάνουν οι εταιρείες στη χώρα μας και όχι στο τυπογραφείο. Κατά τα άλλα, υπέροχα τα χρώματα ως είθισται.

Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά, το πρότζεκτ της καραντίνας με τούτα και με εκείνα δεν ολοκληρώθηκε. Δε θέλω να περιαυτολογώ όμως με αυτά, είμαστε εδώ για το Βίο και την Πολιτεία, αλλά καθώς το ορίτζιναλ θέμα για τα βίντεο αυτά μεταφέρθηκε σε αυτό το θέμα τότε, συνεχίζω και σας ευχαριστώ για τη "φιλοξενία", σαν γραπτές εκθέσεις είναι εξάλλου, όπως τις αποτυπώνω ον δε σποτ στην κάμερα αντί να τις...πληκτρολογώ! Με χαρά λοιπόν ξανάπιασα τον τόμο και περιηγήθηκα στην Αυστραλιανή ήπειρο και το όνειρο! Ίσως το Ζ' Επεισόδιο να μην είναι παρά μία σκέψη, ένα φαντασιακό παιχνίδι του μυαλού, μία αλληγορία αν το θέλετε! Σε κάθε περίπτωση ο θείος Ντον δεν παίρνει την εύκολη οδό εδώ, δεν πάει να μας δείξει καουμποϊλίκια με τους Ντάλτον (θα το κάνει, αλλά μετά και εκτός του σκληροπυρηνικού έργου του, σαν...περιφερειακό) αλλά πάει στην άλλη άκρη του κόσμου για να μας ξεναγήσει σε αρχέγονες ιστορίες και άλλες κουλτούρες, με άλλη πανίδα και τελικά στη στιγμή της μεγάλης απόφασης! Το επόμενο κεφάλαιο είναι η κορυφή του όρους για το νεαρό Σκρουτζ. Στα 30 του πλέον θα κατορθώσει αυτό για το οποίο δουλεύει από μικρό παπάκι.

Έκλεψε την παράσταση για μένα στην τελευταία ιστορία ο υπαρξιακός φιλόσοφος Καραπεσιμίστα. Γενικά η ιστορία θύμισε εποχές ΑΜΑΝ και Μαέβιους Παχατουρίδη

Τέλεια, ευχαριστώ!!

Και τα δύο κλείνουν για έναν απλό λόγο. Γιατί το SNW έδειξε πώς είναι ένα κανονικό Star Trek και πλέον έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.

Εξώφυλλα των 2, 4 και 9 σε μεγαλύτερη ανάλυση και τα οπισθόφυλλα που λείπουν Τεύχος 4 Μεταφέρθηκαν στην βάση.

Εκπτωση,διδεται στα 42 ευρω,2 ευρω το ενα!

Ευρεθησαν ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ (1968) 14,18 και σβηστηκαν απο τις αναζητησεις μου

Σύνοψη από την εκδοτική: Ένας επιστήμονας φυγάς είναι ο κύριος ύποπτος για τον φόνο της συζύγου του και των δύο ανήλικων παιδιών του. Οι Dead Active Άνταμ και Τζόνα θα αναλάβουν την υπόθεση, σε μια πόλη με πολλά σκοτεινά μυστικά όπου οι νεκροζώντανοι είναι το λιγότερο που έχεις να φοβάσαι. Ειδικά όταν είσαι ένας από αυτούς. Η ιστορία: Από το εξώφυλλο μου κέντρισε αυτή η ιστορία το ενδιαφέρον, οπότε την άφησα για να τη διαβάσω προς το τέλος των παρουσιάσεων των εκδόσεων που κυκλοφόρησαν στο Comicdom. Τι είναι όμως το Dead Active; Μεταφερόμαστε σε μια μελλοντική δυστοπία όπου είκοσι εφτά χρόνια πριν την έναρξη της ιστορίας η κοινωνία γεμίζει από ανθρώπους που έχουν μεταμορφωθεί σε ζόμπι και θέλουν να φάνε άλλους ανθρώπους και αποκαλούνται Ενεργοί. Χάρη σε μια φαρμακευτική βιομηχανία, καταφέρνουν και βρίσκουν διάφορους τρόπους αντιμετώπισης. Σε πρώτη φάση κλείνουν την πόλη με πολύ μεγάλα τείχη για να μην μπουν μέσα οι Ενεργοί. Ύστερα εφευρίσκεται ένα εμβόλιο που δε θα μετατρέψει τους ανθρώπους σε ζόμπι, ενώ ταυτόχρονα πολλοί Ενεργοί καταφέρνουν και θεραπεύονται μερικώς. Ουσιαστικά παραμένουν με τη μορφή και την εμφάνιση ζόμπι, αλλά αποκτούν ξανά τη συνείδηση τους, αν και είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση λόγω όσων έζησαν ως ζόμπι. Κάθε χρόνο υποβάλλονται ξανά σε θεραπείες για να μην έχουν εξάρσεις και ξαναγίνουν ζόμπι. Αυτοί έγιναν οι Εξημερωμένοι και τους παρείχαν σπίτια σε κακόφημες γειτονιές, ενώ οι άνθρωποι τους φέρονται άθλια, τους σκοτώνουν ξανά ή τους βασανίζουν. Οι Εξημερωμένοι έγιναν φθηνοί εργάτες για λίγα χρήματα ή φαγητό και οι γυναίκες έγιναν φθηνές πόρνες με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα γκέτο στις νεκρές ζώνες. Ενεργοί που δεν εξημερώθηκαν πήγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ οι πιο άρτιοι σωματικά Εξημερωμένοι δουλεύουν ως αστυνομικοί προκειμένου να ελέγξουν το γκέτο των ομοίων τους, κάτι που κατάφεραν. Εν τέλει οι καλύτεροι εξ αυτών έγιναν αξιωματικοί και ουσιαστικά πήραν το χαϊδευτικό όνομα Dead Active συμμετέχοντας σε όλες τις σοβαρές υποθέσεις. Οι πρωταγωνιστές μας είναι δύο εξ αυτών, οι Dead Active Άνταμ και Τζόνα που αναλαμβάνουν να λύσουν μια σημαντική υπόθεση. Περίπου το μισό κόμικ είναι το πρώτο κεφάλαιο που μας εισάγει σε αυτό το νέο κόσμο. Στη συνέχεια καταπιανόμαστε με την υπόθεση, στην οποία ένας επιστήμονας που αποτελεί μεγάλο κεφάλι της φαρμακοβιομηχανίας που βγάζει τα φάρμακα και τα εμβόλια που περιθάλπουν τους Ενεργούς, εξαφανίζεται μαζί με έναν Εξημερωμένο και κατηγορείται για τη δολοφονία της οικογένειας του. Οι Dead Active Άνταμ και Τζόνα αναλαμβάνουν να τον βρουν μαζί με δύο άλλους ανθρώπους αστυνομικούς, οι οποίοι τους εμπαίζουν συνεχώς. Οι Dead Active θα βρουν τον επιστήμονα, αλλά θα μάθουν και την αλήθεια σχετικά με το πως προέκυψαν οι Ενεργοί και τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την ιστορία. Αλλά όχι όλα... Το Dead Active Vol. 1 τελειώνει και μας αφήνει σε αγωνία για το επόμενο. Η έκδοση: Ίσως οι ιδέες με ζόμπι να μην είναι οι πιο πρωτότυπες πλέον, αλλά αυτό το project βγάζει ένα εξαιρετικό μεράκι. O Max Thalerman στήνει όμορφα την ιστορία και τους χαρακτήρες, ενώ το σχέδιο του Νικόλα Στεφαδούρου είναι από τα καλύτερα του με αρκετό splatter, σοκαριστικές σκηνές και αρκετή βία. Ο Νικόλας Στεφαδούρος έχει πει ότι αναμένεται σύντομα ο δεύτερος τόμος και να δούμε πόσο θα τραβήξει η ιστορία. Μπορείτε να βρείτε το σάιτ του Dead Active εδώ. Ευχαριστούμε στον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Είχε πολύ ιδιαίτερη γλώσσα, θυμάμαι ότι ψαχνόμουν εδώ κι εκεί! Ξαναπιάστο

Αγνώστου πατρός. Καλλιτέχνης και από που είναι το στριπ.

του?

@ germanicus , @ archon , αλλά έσκασε τέτοια βόμβα ο @ Dr Paingiver , που νομίζω του αξίζει να συνεχίσει εκείνος!

Παιδιά ευχαριστούμε που τήρειτε τη σειρά των τομων όπως κυκλοφορούν στα εξώφυλλα και στις παρουσιάσεις και είμαστε όλοι οι υπόλοιποι update στους τρέχοντες τόμους της εβδομάδας.

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε @ hudson ! Με τη σειρά μου να ευχηθώ, στο συνονόματο μέλος του φόρουμ, που πλέον δεν είναι τόσο ενεργό, δηλαδή στον @ Θεόδωρος να χαίρεται το όνομά του!

Εγώ παρέλαβα χτες Μου τηλεφώνησε ο courier της turnaround να με ρωτήσει αν θα είμαι σπίτι γιατί έχω βάλει παράδοση Τρίτη, Τετάρτη και για να μην πάει από βδομάδα να μου το έφερνε χτες. Ευτυχώς είχα άτομο στο σπίτι και του είπα να πάει να το αφήσει. Διαφορετικά θα το άφηνε σε έναν γείτονα που με εξυπηρετεί σε τέτοιες περιπτώσεις.

Δεν ξέρω ακόμα διότι δεν έχω προλάβει να το διαβάσω. Σαν σχέδιο είναι παρόμοιο. Πάντως 40 ευρώ δεν θα τα έδινα. Μαξ 20.

Είναι ωραίες ιστορίες σε αυτόν τον τόμο. Πάντα αγαπούσα ιδιαίτερα τον Iron Fist, ήταν ο αγαπημένος μου από τους Marvel Kung Fu heroes (Iron Fist, Shang Chi, White Tiger, Sons of the Tiger, Daughters of the Dragon κλπ) των 70ς Τα πρώτα τεύχη της σόλο σειράς Iron Fist είναι ακριβώς συνέχεια των περιπετειών του ήρωα από τα Marvel Premiere 15-25 που ξεκίνησε ο ήρωας. Εδώ είναι οι πρώτες ιστορίες του Claremont στη Marvel. H Colleen Wing είναι σούπερ τύπισσα, πλούσια, όμορφη και εκπληκτική στις πολεμικές τέχνες. Τρομερό δίδυμο με την Misty Knight που έχουν ζήσει οι δυο τους απίθανες περιπέτειες σαν Daughters of the Dragon, ενώ παίζει και σημαντικό ρόλο στην σόλο σειρά του Iron Fist και στο run των Claremont Byrne στους X-Men. Για μένα είναι must τόμος 70ς αυτός. Το πρόβλημα βέβαια των 70s ιστοριών της Marvel είναι πως δεν έχουν μεγάλη αυτοτέλεια καθώς εκείνη την εποχή η Marvel είχε πολύ δεμένο και ενιαίο universe.

Η ιστορία ολοκληρώθηκε με το 2ο τεύχος, που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2022 στο AthensCon. Το τεύχος έχει 76 σελίδες. Μεταφέρθηκαν στην βάση. Παράλληλα κυκλοφόρησε και το τεύχος Z Troops, το οποίο διαδραματίζεται στο ίδιο σύμπαν, όμως δεν αφορά πλέον τους ζόμπι ντετέκτιβ / dead active.

H Modern Times εξέδωσε τον τίτλο Γουλβερίν τον Ιανουάριο του 1999. Σχήμα 17x26, 36 Σελίδες. Τιμή: 350 Δρχ. Κάθε τεύχος περιλαμβάνει μια ιστορία της αμερικανικής έκδοσης (συνήθως 20 σελίδες) και το υπόλοιπο διαφημίσεις! Ο ήρωας όπως τον διαφήμισε η Modern Times Εκδόθηκαν συνολικά 9 τεύχη. Αξίζει να σημειωθεί πώς ενώ η σειρά ήταν μηνιαία τρια τεύχη (6-7-8) φέρουν ημερομηνία Δεκέμβριος 1999! Τεύχος 1 Δεκέμβριος 1998- Ιανουάριος 1999 Περιλαμβάνει το Wolverine v2 106 με τίτλο Openings and closures Τεύχος 2-Φεβρουάριος- Μάρτιος 1999- Wolverine v2 107 (Once upon a time in Little Tokyo) Τεύχος 3-Μαρτιος-Απριλιος 1999-Wolverine v2 108 Τεύχος 4 - Περιλαμβάνουν τα Wolverine v2 109 Τεύχος 5 Δεκέμβριος 1999 - Wolverine v2 110 Τεύχος 6 -Δεκέμβριος 1999 -Wolverine v2 111 Τεύχος 7 - Δεκέμβριος 1999 -Wolverine v2 112 Τεύχος 8 - Μάρτιος 2000 -Wolverine v2 113 Τεύχος 9/ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ - Μάιος 2000- Wolverine v2 114 Αργότερα, βγήκαν και 2 τόμοι που περιείχαν 4 τεύχη έκαστος, χωρίς το #9: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους GreekComicFan, kolotoubas, ramirez & hudson.

Στο Comicdom Con 2011 κυκλοφόρησε το 13ο άλμπουμ από τη Συλλογή Εννέα. Αυτή τη φορά έχουμε μια επιλογή γελοιογραφιών του Ηλία Ταμπακέα από αυτές που είχαν δημοσιευτεί παλιότερα στο 9. ΕΤC σημαίνει Elias Tabakeas Cartoonist. Την έκδοση προλογίζει ο Άρης Μαλανδράκης αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός. Στο τέλος υπάρχει ένα 4σέλιδο με μετάφραση όλων των γελοιογραφιών στα αγγλικά, καθώς και σε ποιο τεύχος του 9 δημοσιεύτηκε κάθε μία. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στη μητέρα του. Τιμή: 12 € Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα