Αίθουσα Νικητών

Επέστρεψα χθες το απόγευμα στην Αθήνα και νομίζω πως είναι ώρα να γράψω και εγώ δυο πράγματα για το Con. Ήταν με διαφορά το καλύτερο Con που έχω πάει στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο ρόλο για να νοιώσω έτσι, έπαιξε αυτό που έγραψε ο GeoTrou. Για όσους από μας δε μένουμε Θεσσαλονίκη , η επίσκεψη σε οποιοδήποτε Con εκτός Αθήνας είναι μια πενταήμερη. Και μάλιστα μια πενταήμερη με κόμικς, πολλά κόμικς, δημιουργούς και φίλους που έρχονται από παντού. Αθήνα, Πάτρα, Βέροια, Δράμα, Ζυρίχη και ο κατάλογος είναι μακρύς. Μαζί με τους Local οι GCοίδες φτιάξαμε ένα απίστευτο team με πολύ κέφι και όρεξη. Ο χώρος του Con ιδανικός τόσο σε μέγεθος, όσο και σε τοποθέτηση στην πόλη. Οι καλεσμένοι όλοι σούπερ και πολύ φιλικοί. Παρ όλο που είχε χιλιάδες επισκέπτες μπορούσες να δεις τα πάντα άνετα. Και στα τραπέζια των δημιουργών και στα καταστήματα. Από τους δημιουργούς θα ξεχωρίσω τον Αζαρέλο, ο οποίος ήταν έξτρα φιλικός και κάποια στιγμή με πέτυχε μόνος του σ ένα δρόμο στο κέντρο και πιάσαμε ψιλή κουβέντα. Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, είναι σουρεάλ. Πήρα σχέδια, από όσους δεν είχα ήδη (Ασντέ, Τζόνσον και Αζακέτα), αγόρασα κόμικς, μερικά παραφερνάλια και ήπια και λίγο τσίπουρο, ίσα ίσα για την παρέα. Α ναι! Τσίμπησα και λίγο. Σε αυτό το σημείο να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε μας τους 19 που όχι μόνο χωρέσαμε σε ένα τραπέζι για 12, αλλά περάσαμε και σούπερ! Και αυτό είναι κάτι που αποδεικνύει ότι κοινότητες όπως το GC δεν είναι στείρες βιβλιοθήκες γνώσεων ή πλατφόρμες πώλησης για να βγουν μερικά ευρώ , αλλά η αφορμή να έρθουν κοντά ενδιαφέροντες άνθρωποι και να περνάνε όμορφα. Όλα τ άλλα (κόμικς, δημιουργοί, Convention) είναι απλά το απαραίτητο background. Πραγματικά ελπίζω και εύχομαι στο επόμενο ThesComicCon να μπορέσουμε να χωρέσουμε 30 και 40 από μας σε μικρότερα τραπέζια.

Και για μένα η πρώτη μου παρουσία στο Comic Con ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία! Παρόλο που ήρθα μόνο το Σάββατο, ευχαριστήθηκα τα δεκάδες περίπτερα, τους δημιουργούς και τα φίλους από το forum και τη Λέσχη. Αν και ο Ρόσα είναι από τους αγαπημένους μου δημιουργούς, δεν περίμενα στην μακριά ουρά αφού δεν είχα κάτι νέο να μου υπογράψει. Αντίθετα η ουρά του Achde, αν και μικρή, προχωρούσε πολύ αργά αφού ο Γάλλος καλλιτέχνης έκανε από ένα σκιτσάκι στον καθένα. Από Ridic και Azzarello εντόπισα 1-2 ιστοριούλες στις 2 ανθολογίες Flinch και έτσι είχα μια δικαιολογία να τους επισκεφτώ. Και βέβαια η μέρα έκλεισε ιδανικά με ωραία παρέα στο τραπέζι που ανέφερε ο Αντρέας! Μακάρι να καταφέρω να έρθω και του χρόνου!

Αυτό ήταν λίγο μεταφυσικό. Κάτι σαν τους πέντε άρτους ή αυτό που λένε χίλιοι καλοί χωράνε (στριμόκωλα, αλλά χωράνε). Σημειωτέον ότι ο τελευταίος που ήρθε ναι μεν κάθισε, αλλά έτρωγε με το πιάτο στο χέρι όπως τρώμε το γλυκό του κουταλιού στο τρατάρισμα.

Πρώτη φορά στο The Comic Con. Ήταν με σχετική άνεση το καλύτερο κομιξοφεστιβάλ στο οποίο έχω παρευρεθεί. Σίγουρα μετράει το ότι για εμάς τους Αθηναίους είναι εκδρομή, δεν έχουμε τις υποχρεώσεις να μας βαραίνουν. Παρόλα αυτά, ο αέρας που είχε η εκδήλωση ήταν φανταστικός. Καλή χωροθέτηση, μεγαλύτερη βαρύτητα στα κόμικς και σούπερ καλεσμένοι. Προσωπικά αγόρασα ελάχιστα κόμικς, προτιμώντας να διαθέσω τα λεφτά μου στο γέμισμα των sketchbook μου (φωτογραφίες αύριο στο σχετικό θέμα ). Johnson, Achde και Dayglo μου άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων, καθότι εξαιρετικά φιλικοί και συζητήσιμοι. Ήθελα επίσης να παρακολουθήσω μερικά Q&A, αλλά τελικά παρευρέθηκα μόνο σε αυτό του Azzarello που ήταν σχετικά ενδιαφέρον, παρότι είχε τα οργανωτικά λάθη που αναφέρει ο Paliakoudis (πού ήσαν ρέι;) για αυτό του Rosa. Ειδική μνεία, φυσικά, στη γνωριμία με άτομα του φόρουμ ( Kurdy, tik, guscoin, laz, Murphy). Χάρηκα φοβερά που κάτσαμε όλοι μαζί με κρασί στο χέρι μας και κόμικς στις τσάντες μας. Και του χρόνου, ακόμη καλύτερο Υ.Γ.: καλά τα κόμικς, αλλά το highlight της πρώτης ημέρας ήταν το κους κους που φάγαμε σε μαγαζί στα Λαδάδικα

Τα είπε όλα ο σύντροφος Ανδρέας. Περάσαμε τέλεια και μακάρι να μπορούσα να κάτσω μερικές ημέρες παραπάνω για να απολάυσω την πόλη. Ιδιαίτερα ευχαριστήρια σε Φώτη (tik) και Σταύρο (Kurdy) για την περιποίηση και για το καλό τσίπουρο που αναγκαστηκα να πιω γιατί δεν έπινε ο Ανδρέας!

Στο The Comic Con μάζεψα κι εγώ αρκετά όμορφα πραγματάκια Ξεκινάω με τους Έλληνες: Από τους ξένους καλεσμένους

Η φετινή χρονιά ήταν πολύ απολαυστική γιατί έβαλα στόχο να πάω σε όσο πιο πολλά γινόταν στο conference room που είναι για μένα και το πιο ωραίο κομμάτι του κον. Πήρα την Παρασκευή τις υπογραφές μου και ένα σκίτσο από τον Achde, και μετά κυνηγούσα να βομβαρδίσω με ερωτήσεις δημιουργούς σε live drawings και q&a. Μάλλον το highlight όλου του con ήτανε το q&a session του Manu Bennett. Πραγματικά εμεπιρία ζωής ήταν ο άνθρωπος. Φαινόταν ότι έχει προπονήσει αρκετά το public speaking και πως να κάνει το κοινό δικό του. Τέλειος. Ένα άλλο highlight για μένα ήταν και ότι συμμετείχα και στο q&a του Azzarello. Για όποιον ήταν εκεί εγώ ήμουν αυτός που σηκώθηκε και έκανε μερικές επιπλέον ερωτήσεις πριν τις ερωτήσεις του κοινού. Λατρεύω τα q&a και μακάρι να μπορούσα να κάνω ερωτήσεις για ώρες. Το ότι αντί για μία είχα πέντε αυτή τη φορά ήταν φανταστικό. Εύχομαι να τις χιλιάσω. Επίσης κατάφερα να ζήσω τον μεγαλύτερο εφιάλτη μου. Το μόνο πράγμα που ζητάω από το πρώτο κον είναι να κερδίσω στα κουίζ ή στις κληρώσεις €40 ευρώ γεύμα Friday's. Αυτή τη φορά το κατάφερα. Αλλά δε θα είμαι εκεί για να το φάω εγώ γιατί δεν το δίνουν εκείνη τη στιγμή. Δεν ήξερα ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει τόσο σκληρός. Τα live drawings ήταν καταπληκτική προσθήκη και περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο The Comic Con και ελπίζω με κι άλλα ωραία πράγματα στο conference room.

Όπως έγραψα και στο αντίστοιχο post υπάρχουν διαθέσιμα υπογεγραμμένα από τον Don Rosa prints. Αυτά είναι τα παρακάτω: ΜΕΓΕΘΟΣ Α3 ΜΕΓΕΘΟΣ Α4 Η διαθεσιμότητα ποικίλει από 2 κομμάτια μέχρι 6-7. Αν κάποιο τελειώσει θα ενημερώσω το post Aν κάποιος θέλει κάτι ας το γράψει να το βάλω στην άκρη για παραλαβή από το μαγαζί εντός 1 εβδομάδας ή παραλαβή από τη Λέσχη κατά πάσα πιθανότητα την επόμενη Τετάρτη που θα πάω Τιμή για όλα, είναι η ίδια που είχε και στο con, δηλαδή €20 το καθένα

Ας συμφωνήσω κι εγώ με τους προλαλήσαντες για τις θετικές εντυπώσεις του τριημέρου Οργανωτικά νομίζω ότι ήταν το πιο "σοβαρό" μέχρι τώρα. Από πράγματα μικρά όπως ο κατάλογος και τις πληροφορίες που παρείχε, μέχρι την αξιοποίηση του χώρου και τον κλιματισμό(ση-μα-ντι-κό-τα-το). Προσωπικά ένιωσα ότι ζεσταίνομαι μόνο στο μπουλούκι του Q&A του Ρόσα, ακόμα και το υπόλοιπο Σαββατιάτικο απόγευμα που γινόταν το αδιαχώρητο και στον κύριο χώρο. Στον Ρόσα, που απ' τις 11 της Παρασκευής που πήγα και πήρα εγώ χαρτάκι, είχε αρκετά περισσότερο κόσμο απ' όσο θα ήθελα κι ήλπιζα και η αναμονή σχεδόν άγγιξε το δίωρο, αλλά χαλάλι. Χαμογελαστός και ευδιάθετος ο Ντον, φαινόταν πως γούσταρε την όλη φάση τριγύρω του, αλλά γι αυτό σίγουρα θα χει καλύτερη εικόνα το δεξί του χέρι που περιμένουμε να προβεί σε αποκαλύψεις. Τα πριντς νομίζω ότι εδώ είχα δει ότι είναι στα 39$ κι είχα απογοητευτεί, οπότε η ταμπελίτσα που ανέγραφε 20€ ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, οπότε και τσιμπήθηκε πριντάκι με τη θέα των βουνών στο Κλοντάικ και περιμένει να πάρει τη σειρά της στον τοίχο. Achde ενώ προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί ποτέ, ένα Λούκι Λουκ του το τσίμπησα για να χω και το σκιτσάκι στο εσώφυλλο. Ο Τάσος Κωστής φάνηκε πολύ προσγειωμένος και καλός άνθρωπος(απ' όσο πρόλαβα κιόλας στο δικό του Q&A) και πήγαν και τον βάλανε δίπλα στο ακριβώς αντίθετο του φεστιβάλ, τον Bennett που για να καταδεχτεί να σου μουτζουρώσει ένα χαρτί και να βγείτε μια σέλφι, όφειλες να τον δωροδοκίσεις με 30(νομίζω) ευρώ... Τι άλλο; Λίγο ντίβα ένιωσα που με θυμόταν με το όνομά μου ο Tasmar, λίγο τρελός που ρωτούσα τους πάντες που είναι ο Σκλαβενίτης και δεν τον έβρισκα επί ώρες. Δεν ευτύχησα να δω πολλά άτομα του φόρουμ, μόνο κάποιους πιο παλιούς που ήδη έστω είχαμε συστηθεί. Είχα σκοπό να συμμετέχω στην Σαββατιάτικη βραδινή έξοδο, αλλά ναι, αχεμ, τελικός κυπέλλου γαρ... Ένα μίνι αρνητικό, το Q&A του Ντον ήταν κάπως δυσνόητο, καθώς δεν μετεφραζόταν στα ελληνικά(που να μεταφραστεί κιόλας άμα απαντάει μια ερώτηση 10 λεπτά), αλλά δεν είχε το μικρόφωνο αρκετά κοντά του για να ακούγεται δυνατά, και με τη φασαρία έχανα λέξεις αρκετά εύκολα. Και του χρόνου (με Casty)

Το δεύτερο Ελληνικό GN που κυκλοφορεί η "Μικρός Ήρως " μετά τον "Τετρακοσάρη", έχει τίτλο " Ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ ". Αν στους μεγαλύτερους από σας ο τίτλος θυμίζει κάτι, έχετε απόλυτο δίκο καθώς πρόκειται για την μεταφορά σε κομικ, του ιστορικού παραλογοτεχνικού δημιουργήματος του 1951 "Υπεράνθρωπος", των Στέλιου Ανεμοδουρά (σενάριο) και Βύρωνα Απτόσογλου (σχέδιο) . Δημιουργός του ο Θάνος Κόλλιας (σενάριο & σχέδιο) ο οποίος προσπάθησε να φέρει τον ήρωα στη σημερινή εποχή, βασιζόμενος πάντα στην αυθεντική ιστορία. Ο Υπεράνθρωπος των Ανεμοδουρά-Απτόσογλου υπήρξε η αντιγραφή και ο "εξελληνισμός" του Αμερικάνικου Superman τη μακρινη δεκαετία του 50. Μια ιστορική έκδοση που έβγαλε 96 τεύχη μέχρι το 1953 και αργότερα επανεκδώθηκε. Επίσης δημοσιεύονταν σε συνέχειες στο περιοδικό "ΟΜΠΡΑΞ" τη δεκαετία του 70. Ο Κόλλιας με εξέπληξε ευχάριστα με τη δουλειά του όταν δημοσιεύθηκε στα τεύχη 2 & 3 του Μπλεκ . Εκεί είχαν μπεί οι πρώτες 24 σελίδες της νουβέλας με τίτλο "Η Γέφυρα". Πιστεύω οτι ο τίτλος είναι αρκετά συμβολικός για τη σύνδεση του παλιού με το συγχρονο. Το σχέδιό του αξιοπρεπέστατο και σεναριακά -παρ όλο που ο ήρωας είναι μιας άλλης εποχής και θεωρείται παρωχημένος - προσπάθησε να του δώσει μια φρεσκάδα και να τον φέρει πιο κοντά στο σήμερα . Το GN εχει 48 σελίδες και υπάρχει επίσης ένα πολύ καλό συνοδευτικό δισέλιδο άρθρο του γνωστού μελετητή κομικς και παραλογοτεχνικών αναγνωσματων κ.Γιώργου Βλάχου. Η ονομαστική τιμή του είναι 4.90€. Το διάβασα ευχάριστα και μπορώ να το χαρακτηρίσω ως μία τίμια προσπάθεια. Παραθέτω πέρα από τα εξώφυλλο, οπισθόφυλλό του και την πρώτη σελίδα για να πάρετε μια γεύση.

Να πω κι εγώ τη σύντομη εμπειρία μου απ΄το Comic Con. Πήγα Σάββατο απόγευμα κατά τις 18:30. Μετά από 20-25 λεπτά στην ουρά κατάφερα να πάρω εισιτήριο, παρακολούθησα τη συνέντευξη του Ασντέ παρέα με Kurdy και tik, γνώρισα GeoTrou και Θρηνωδό και αγόρασα, πέρα από κάτι Θόργκαλ, τα 2 απ΄τα 4 νέα μπονελικά graphic novels του Ανεμοδουρά(Ντύλαν Ντογκ και Τεξ). Πολύς κόσμος, ωραία ατμόσφαιρα, μια χαρά όλα

Καθώς τακτοποιώ και παράλληλα ετοιμάζομαι για το άλλο Σ/Κ Conan από τον Ribic και blanks από Τζανουκάκη, Ribic, Cinar, Pantalena...

Εγώ πιστεύω ότι βρήκε την άδεια καρέκλα δίπλα στον Don, κάθισε, αλυσοδέθηκε κι απειλούσε τους σεκιουριτάδες ότι είναι ζωσμένος με εκρηκτικά κι αν τον έβγαζαν έξω με το ζόρι θα έκανε το Βελλίδειο, Κούγκι.

(Είμαι σε κινητό και είμαι λιτος)

Μπορεί να απουσίαζα ενεργα απο το greek comics, δε το έκανα όμως απο τα cons! - Οπως και πέρσυ έτσι και φέτος ηταν ενα υπεροχο con οχι μονο για τους καλεσμένους και το καλυτερο στησιμο του χωρου (μιας και την προηγούμενη χρονιά ηταν το 1ο στο Βελλιδειο οποτε και αναγνωριστικό) , αλλα γιατι είμασταν πραγματικά 5ημερη! Η διαθεση, το κέφι και παρεα ήρθε και συμπλήρωσε όλο το 3ημερο. Χαρηκα πάρα πολυ που βρέθηκα με τόσους καλούς φίλους για άλλη μια φορα και φυσικά για τους νέους που είχα την τυχη να γνωρίσω! Του χρόνου πιο οργανωμένα! Μαζωχτητεεεε Ακομη περισσότεροι στο τραπέζι με τσιπουράκια, μεζεδια για τους μερακλήδες, κους κους για τον geo trou και τις τσάντες γεμάτες με νιου εντρις !!

Παρουσίαση-φόρος τιμής μιας εποχής του φόρουμ που κάποια μέλη παρουσίαζαν ότι να ναι (πχ) Το σωτήριον έτος 2019 και πιο συγκεκριμένα το μήνα Μάιο, η coca cola κυκλοφόρησε συλλεκτικά κουτάκια με τους ήρωες από την ταινία Avengers: Endgame Η αλήθεια είναι ότι οπτικά τα κουτάκια είναι πολύ όμορφα σε αντίθεση με το περιεχόμενο που δεν είναι του γούστου μου, προτιμώ την κλασική γεύση Το κακό είναι ότι στην εξάδα μόνο δυο κουτάκια ήταν διαφορετικά οπότε αν τα θες όλα υπάρχει πρόβλημα γιατί θα πρέπει να πάρεις πολλές εξάδες

@Blackbeard ήσουν εκείνος που τον ρώτησε για το πως ήταν τόσο ακριβής η Slang που χρησιμοποιούσε στο 100 bullets? Που απάντησε ότι πάει σε διαφορά μέρη και κόβει βόλτες με λεωφορεία;

Aπό τα 4 νέα GN της " Μικρός Ηρως " νομίζω (.....χωρίς να έχω διαβάσει τα άλλα 3 !!! ) οτι αυτό που θα κάνει την μεγαλύτερη αίσθηση θα είναι το Μιστερ Νο . Από που προκύπτει η σιγουριά μου ? Προσωπικά (και αφού το διάβασα δύο φορές απανωτά χθες βράδυ) θεωρώ οτι είχε πολλά χρόνια να κυκλοφορήσει μια τέτοια ιστορία . Η σειρά "Μister No : Revolution" των Michele Masiero (σενάριο) και Μatteo Cremona (σχέδιο) φέρνει τον ήρωα σε μια εντελώς νέα ,γεμάτη φρεσκάδα και ιδέες ,εποχή . Ο Μasiero έχοντας ασχοληθεί με το Μιστερ Νο από το 1994 ,γράφοντας ιστορίες του και αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την σύνταξη ,είναι φανερό οτι θέλει να ανεβάσει level τον ήρωα του . Θέλει να τα αλλάξει όλα ,να τα εκσυγχρονίσει ,να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού του σήμερα. Ολα εκτός από ένα : τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του ήρωα .Εξ αιτίας του οποίου (χαρακτήρα ) αγαπήθηκε τόσο πολύ . Ετσι αποφασίζει να προχωρήσει, με την σημαντική βοήθεια του Cremona, στη δημιουργία μιας "υποσειράς" με κεντρική ιδέα πως θα ήταν ο Μιστερ Νο αν είχε γεννηθεί 25 χρόνια αργότερα σε σχέση με τη "βιογραφία " του από τους αρχικούς δημιουργούς . Στον πρώτο τόμο της σειράς συναντάμε τον νεαρό Τζέρι Ντρέικ νεοσύλλεκτο στον πόλεμο του Βιετνάμ .Παράλληλα εξελίσσεται μέσω flash back μια δεύτερη ιστορία (αριστοτεχνικά δεμένη με την κεντρική) για τη ζωή του ως πολίτη στη Νέα Υορκη των μέσων της ταραγμένης και ιστορικής δεκαετίας του 60. Το σενάριο που στείνει ο Masiero γεμάτο ένταση ,ωμό ,βίαιο και ταυτόχρονα λυρικό είναι μια ωδή στον αντιήρωα Μιστερ Νο . Ταυτόχρονα είναι μια ψύχραιμη ματιά στο κλίμα και στα γεγονότα που λάμβαναν χώρα στην Αμερικάνικη νεολαία των 60's.Aπό τη μία ένας μάταιος αιματηρός πόλεμος ,από την άλλη η γενιά των Μπητνικς ,της πολιτικής διαμαρτυρίας και των ναρκωτικών ....και στη μέση ο ήρωάς μας . Το εξαιρετικό σενάριο, έρχεται να το υποστηρίξει και να το απογειώσει με το σχέδιο και τα χρώματα του, ο Cremona !Kαταπληκτική δουλειά ,ειδικά σε κάποια καρέ στις ζούγκλες του Βιετνάμ ή των τοπίων της Νεας Υόρκης . Το στήσιμο έχω την αίσθηση (χωρίς να είμαι γνώστης ) οτι ξεφεύγει από το κλασικό φουμέτι και είναι πιο κοντά στο Αμερικάνικο κομικ. Η έκδοση στα γνωστά πλέον standards της "Μικρός Ηρως" (καλό χαρτί ,εκτύπωση και συνοδευτικό υλικό για τους δημιουργούς και την υποσειρά). Προσωπικά σαν αναγνώστης θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια σ όποιον επέλεξε τη συγκεκριμένη συγκλονιστική ιστορία . Και μια ευχή -παράκληση να δημοσιευθεί σε κάποιον επόμενο τόμο και το δεύτερο μέρος του Revolution το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία με τίτλο California . Κλείνοντας να πω για τους φαν του Μιστερ Νο οτι είναι ένα τεύχος must have. Και για όλους τους άλλους, ένα εξαιρετικό κόμικ που θα άξιζε πραγματικά να διαβάσουν .

Ο Achde στην The ComicCon ανέφερε ότι υπάρχει συζήτηση για νέο άλμπουμ Lucky Luke εκτός σειράς από τον Bonhomme.

αφού το πε το παιδι, ηταν πτώμα, δε μπορουσε να παρει τα πόδια του. Ε,ειδε μια καρεκλα αδεια διπλα στον Ρόσα, δεν τον καταλαβε κιολας (δεν τα ξερει και πολυ αυτα τα Ντισνευ μωρε) του πε "may I?" του πε ο Ρόσα "sure" και σου λεει εδω θα το βγαλω το τριημερο, καθιστος και ηρεμος

Από τα Κολυμπηθρόξυλα του Αντώνη Βαβαγιάννη, μιας και πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά το καλοκαίρι, κάτι που είναι συχνό φαινόμενο στις παραλίες. Αφιερωμένο στον @Indian και στα μπαλάκια του τένις!

Λιγότερο. 8,9,10 Μαίου 2020

Στο τελευταίο επεισόδιο, η Νταινέρυς κατεβαίνει από τον Δράκο, αφαιρεί το πρόσωπο της και βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα ήταν ο Μικροδάκτυλος, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στις τεχνικές αφαίρεσης προσώπων στο Βολάντις που είχε πάει στα νιάτα του, ενώ αυτός που σκότωσε η Άρυα ήταν στην πραγματικότητα ένας μουγγός από το πλήρωμα του Euron. Όλοι συνηδητοποιούν με φρίκη ότι η Ντενέρυς είχε σκοτωθεί και αντικατασταθεί πριν πολύ καιρό, και ειδικά ο Τζον Σνόου σκεπτόμενος ότι είχε κάνει έρωτα μαζί της την προηγούμενη νύχτα.

Το τσίπουρο ήταν αναγκαστικό για μας που πήγαμε πρώτοι γιατί φαντάσου να πίναμε μπύρες και να έπρεπε να σηκωνόμαστε κάθε μισή ώρα!

Ξαφνικά η ζωή αρχίζει να έχει ξανά νόημα.

Αν ειναι οπως τις αλλες φορες, μπορεις να το εξαργυρωσεις σε ολα τα καταστηματα, για αρκετα μεγαλο διαστημα. Ενα που κερδισα περσι, το εφαγα υστερα απο κανα διμηνο στην Αθηνα.

Και γιατί μας το λες να έρθουμε να σε δέσουμε?

Eχεις απόλυτο δίκιο ως πρός τον Captain Marvel(Shazam) .Και αυτό είναι κάτι που αναφέρει και ο κ.Βλάχος στο σημείωμά του. Δεν πρόκειται για "παραχάραξη της ιστορίας" αλλά για δική μου παράλειψη.

όχι, ήμουν αυτός που κάθισε στο τραπέζι

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ποστάρουμε υπογραφές και σκίτσα που συλλέξαμε κατά τη διάρκεια του The Comic Con 5. Θα ξεκινήσω πρώτα με τα σκίτσα γιατί δε θεωρώ ότι οι υπογραφές είναι κάτι το ιδιαίτερο. Και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσω με κάτι άλλο πέραν του Holy Grail μου. Σκίτσο από τον Paolo Pantalena με copic markers στην τελευταία σελίδα του τρίτου sketchbook του. Ο χαρακτήρας ονομάζεται Ara και είναι από το comic Jirni. Είναι η αγαπημένη μου δουλειά του Paolo και για αυτό και στο live drawing session ζήτησα να μας σκιτσάρει μια Ara John Constantine από William Simpson. Από τη χαρά μου το πόσταρα και στο θέμα του The Comic Con. Όπως ανέφερα και πριν, ήταν ένα έτοιμο σκίτσο που είχε δουλέψει λίγο πριν πάω να πάρω υπογραφή. Εννοείται πως δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μου είπε και ίδιος ότι πήγα εκεί την πιο κατάλληλη στιγμή. Roycephus "Roy" Pulsipher από Dave Johnson. Είναι ο χαρακτήρας που υποδύθηκε ο Jeff Bridges στην ταινία R.I.P.D. 'Ένα από τα πολλά έτοιμα σκίτσα που είχε φέρει μαζί του ο Johnson. Μου άρεσε το γεγονός ότι εκείνο το ντοσιέ περιείχε original art για όλα τα πορτοφόλια. Πάμε και στις υπογραφές. Υπογραφή από Pantalena στο εξώφυλλο του sketchbook του καθώς επίσης και στο εσωτερικό του πρώτου volume Jirni. Φοβερή υπογραφή. Δε συμφωνείτε; Υπογραφή από Azzarello στο εξώφυλλο του erotica variant του πρώτου τεύχους Faithless. 'Όταν του το πήγα για υπογραφή μου είπε αν μπορούσε να μου το υπογράψει στη πρώτη σελίδα. Εγώ ευγενικά του είπα πως θέλω η υπογραφή να είναι στο εξώφυλλο. Μου είπε ότι δεν ήθελε να καταστρέψει ένα τόσο όμορφο εξώφυλλο. Για αυτό το λόγο του είπα να βάλει υπογραφή στο λευκό τμήμα του. Μόλις το υπέγραψε, μου λέει "I feel dirty signing this cover" Μετά φυσικά συμφωνήσαμε πόσο ταλαντούχα και υπέροχη είναι η Tula Lotay ως artist. Να μη ξεχάσω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγγελο @adams, από τον οποίο προμηθεύτηκα το τελευταίο erotica variant του Faithless #1. Υπογραφή από Simpson στο Hellblazer #41, αρχή του run των Garth Ennis και William Simpson στον τίτλο σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά story arcs (Dangerous Habits). Μίλησα λίγο με τον Simpson σχετικά με το συγκεκριμένο τεύχος και έτυχε να έχει μαζί του μια original page από το τεύχος την οποία έψαξε να βρει στη βαλίτσα του και μου την έδειξε ώστε να τη συγκρίνω με το τελικό αποτέλεσμα. Φοβερός άνθρωπος. Με ψιλοθυμήθηκε μάλιστα από τότε που ήπιαμε καφέ στο Kitchen Bar στο The Comic Con 3. Να πω και ένα ευχαριστώ στο φίλο Θοδωρή @x for xepeta , ο οποίος είχε προς πώληση το συγκεκριμένο τεύχος. Υπογεγραμμένο Coffin Bound ashcan μαζί με το αντίστοιχο poster από Dan Watters και DaNi. Και τέλος, Πολικός Παλαιστής #1 & #2 με υπογραφή και quick sketch από Μάνο Λαγουβάρδο. Ελπίζω να μη ξέχασα κάτι.

Διαβάστηκε το νέο Ντύλαν Ντογκ που τσίμπησα το Σάββατο απ΄το comic con Ήταν περίπου όπως το περίμενα. Δηλαδή αρκετά σάικο για τα δικά μου δεδομένα Τα όνειρα και οι εφιάλτες μπλέκονταν με την πραγματικότητα. Δεν ήξερες αυτό που έβλεπες αν είναι αλήθεια ή ψέμα. Πολύ ψαγμένο. Είχε σίγουρα πολλά νοήματα, κάποια τα έπιασα άλλα όχι. Και γενικά δίνει πολύ τροφή για σκέψη. Όπως αναφέρεται υπάρχει σύνδεση με παλιότερα ιστορία("Γκολγκόντα" τεύχος #41) που δεν έχει βγει στα ελληνικά. Αν κάποιος τη διάβαζε πιθανό να καταλάβαινε περισσότερα. Συνολικά είχε τη φάση του αλλά προσωπικά προτιμώ πιο ρεαλιστικά σενάρια

και φυσικά πλέον προσωπικά βέβαια, ως "μπαμπάς" του Καλιγούλα, είμαι μαθημένος σε κάτι τέτοια edit κάπως έτσι (τηρουμένων βέβαια πάντα των αναλογιών διότι υπάρχει και μια "μικρήηηη" διαφορά to say the least) πήρε ο διάολος το όνομα Αδόλφος μετά τον ΒΠΠ.

Διάβασα ΛΛ μετά από πολύ καιρό (εξαιρώ τα κόμικς των Bonhomme και Bouzard/Ory) και πραγματικά μου άρεσε. Έτσι όπως το βλέπω, ο Jul χρησιμοποίησε την πεπατημένη (μια «επικίνδυνη» αποστολή για τον ΛΛ) στην οποία όμως ενσωμάτωσε πολλές αναφορές και αυτοαναφορές, δίνοντας τελικά κάτι που το αισθάνεσαι φρέσκο. Γενικά είχε ωραίο χιούμορ και το διάβασα πολύ ευχάριστα. Για τον Achde δεν έχω να προσθέσω κάτι πέρα από αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί.

Στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς τρελαίνεται ο Ντρόγκον από τη μοναξιά και την αγαμία, και κατακαίει τους πάντες και τα πάντα μέχρι που δεν μένει τίποτα ζωντανό στο Γουέστερος εκτός από τις κατσαρίδες. Στη τελευταία σεκάνς εκεί που κολοβαράει ο δράκος στο καμένο Κινγκς Λάντινγκ σκοντάφτει πάνω στον σιδερένιο θρόνο, αράζει πάνω του, καθαρίζει την οδοντοστοιχία του με το κουφάρι της Καλίσι που κουβαλάει μαζί του (αυτό το οιδιπόδειο!) και ξύνει τους όρχεις του. Ένας ήχος του κινεί την περιέργεια, στρέφει το κεφάλι του και βλέπει τον Ghost , που έχει κάνει όλο το ταξίδι από το Βορρά , να ψάχνει στα αποκαϊδια το αφεντικό του. Ο ήχος Ντρακάρις ακούγεται (Voice off) και η σειρά τελειώνει με τις φλόγες του δράκου να έρχονται προς την κάμερα! The End!

Βασικά είναι παράλειψη που έχω δει και σε διαφημιστικά κείμενα της εκδοτικής, για αυτό και το επισήμανα.

Δεν μπορώ να μην επισημάνω πως υπάρχει μια τάση να μνημονεύεται μόνο ο Σούπερμαν σαν επιρροή και όχι ο Captain Marvel(Shazam) στο βιογραφικό του χαρακτήρα τώρα τελευταία, παρόλο που ήταν εξίσου σημαντική. Δεν ξαναγράφεται η ιστορία στην πραγματική ζωή, όσο και να το προσπαθούμε.

Αυτό το επεισόδιο με άφησε άφωνο. Τώρα με τη καλή έννοια, με τη κακή έννοια, ακόμα δεν έχω καταλάβει.

Tη στροφή του "Λέοντα" στο Μονακό εννοείς; Διασημότερη στροφή της πίστας πολύ πιθανό, της F1 γενικότερα δεν νομίζω. Και γενικά είναι πολύ συζητήσιμο το θέμα. Parabolica, 130R, Eau Rouge, Mirabeau... είναι πολλές οι θρυλικές στροφές Θα ΄θελα πάντως να διαβάσω Vaillant. Αν βγει σε αυτόνομα άλμπουμ τύπου Ερίκ Καστέλ είναι σίγουρη αγορά. Αλλά ν΄αγοράσω Μπλεκ μόνο γι΄αυτή τη σειρά λίγο δύσκολο

Το πήρα στη Θεσσαλονίκη και το διάβασα χθες. Τώρα γιατί, δεν ξέρω ακριβώς. Μου ψιλοάρεσε το σχέδιο, κάτι πήγαινε να πει η ιστορία στα Μπλεκ, κάτι που θέλω να στηρίξω τον Ανεμοδουρά, ε το πήρα. Σχεδιαστικά στέκεται, φτάνει να μην έχετε απαιτήσεις. Σωστό ανατομικά και πιστό στις υπερηρωικές νόρμες του 1970. Δεν έχει κάτι κακό ή άσχημο, ξεχωρίζουν και 1-2 καρέ αλλά μέχρι εκεί. Σεναριακά, δυστυχώς πολύ κακό. Φανερά απευθύνεται σε παιδιά, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό. Το κακό είναι ότι απευθύνεται σε παιδιά της προηγούμενης 50ετίας. Σαν λογική, στέκεται επάξια δίπλα σε Μικρό Ήρωα και αντίστοιχα παραλογοτεχνικά του '50. Καλτ εκφράσεις για το πόσο καλή είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες μου φάνηκαν υπερβολικά ξεπερασμένες, ακόμα και για καλτ. Γενικά, αν δεν είστε φαν του χαρακτήρα, σας προτείνω να το αποφύγετε. Αποκλειστικά για ρετρο-φαν και μόνο,

Το είδα στη Comicon και ξενέρωσα απίστευτα. Το ξεκίνησαν στο Μπλεκ ας το τελειώσουν εκεί πρώτα και ας βγάλουν μετά το τομάκι! Για ποιό λόγο να έχω μισή την ιστορία εκεί?

Μιλώντας μόνο για το σενάριο και όχι σκηνοθετικά, θεωρώ ότι από το προτελευταίο επεισόδιο του προηγούμενου κύκλου, με τον ξεπέτα θάνατο του Μικροδάκτυλου, το σενάριο πάει από το κακό στο χειρότερο. "Τελείωσαν" βλακωδώς πολλούς χαρακτήρες, μόνο και μόνο γιατί πρέπει να τελειώνουν με τη σειρά κάποια στιγμή. Ίσως το τελευταίο επεισόδιο να ήταν και το πιό άκυρο από την έναρξη της σειράς. Συνέβησαν πολλά πράγματα, χωρίς κανένα λόγο. Ειιλικρινά περιμένω τώρα το τέλος μόνο από περιέργεια και όχι από ενδιαφέρον.

στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό να περιμεναν να βγει η χοντρή κυρία για να τραγουδήσει

Από αφηρημάδα (λόγω ηλικίας ) ξέχασα χθες να ανεβάσω το οπισθόφυλλο του τεύχους . Να το λοιπόν : Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Ενώ απέφευγα να μπω στο θέμα για τον φόβο spoiler (αν και όλοι προσέχουν τι γράφουν), μεγάλο μέρος της απάντησής σου εμφανίστηκε στο view new posts... Χωρίς να έχει κρυφτεί σε spoiler.... Πριν δω το επεισόδιο.......... :nobeer:

Μέσα από το πρώτο άλμπουμ της σειράς Η Λολό και η ρουφήχτρα της Modern Times, έρχεται αυτό το δείγμα σοφίας... του πεζοδρομίου!

Θα σύμφωνησω με τις πιο πάνω κριτικές.

Μου αρεσε γενικα αν και ειχε και αυτο μερικες μικρες τρυπες Εν αναμονη του τελευταιου τωρα να κανουμε την σουμα και να βγαλουμε ολη μας τη χολη εεε να ασκησουμε δημιουργικη κριτικη!

2η χρονιά εδώ και ιδανικός συνδυασμός δουλειάς και διασκέδασης. Χάρηκα που είδα και πολλά παιδιά που είχα καιρό να δω, έμαθα νέα, έμαθα και κουτσομπολιά, φουλ διασκέδαση τα βράδια, μια χαρά! Και κάτι που το γράφω εδώ πρώτα Εξασφαλίσαμε σχεδόν το σύνολο από τα απουλητα Prints του Don Rosa (φυσικά υπογεγραμμένα) και θα τα έχουμε από την Τετάρτη στο μαγαζί προς πώληση, στην ίδια τιμή που είχαν κι εδώ (€20) για όλους αυτούς που δεν μπόρεσαν να έρθουν αλλά και για όσους ήρθαν και θέλουν κι άλλα Prints. Ο Phantom θα σας πει για τον χαμό που έγινε στο τραπέζι του Rosa μέχρι τελευταία στιγμή. Τα prints που πήραμε είναι περίπου 100 σε 10-11 διαφορετικά σχέδια. Αυτά που πούλησε πρέπει να ήταν πολλές εκατοντάδες