Blackbeard

Με το τόπικ αυτό ψήθηκα κι εγώ και ξεκίνησα τώρα από το νούμερο 9. Θα ανεβάσω μόλις γίνουν περισσότερα.

(Μόλις είδα τον τίτλο του τόπικ ήλπιζα να κάναμε κανένα Inktober ως φόρουμ όπως τα εποχιακά τόπικ Χριστούγεννα, Καλοκαίρι. ) Ο Chris Samnee κάνει εξαιρετικά με τον Μπάτμαν.

Μια πρώτη ματιά στη δεύτερη σεζόν. Θα έχει πασχαλινό θέμα αυτή τη φορά και έρχεται το 2019. Έχει πολλά backstage κυρίως το βίντεο και δημιουργοί και ηθοπιοί να μιλάνε. Εκεί που θα έλεγα πρώτη σεζόν την βλέπουν όλοι και θα τους αρέσει κιόλας, η δεύτερη φαίνεται να πάει σε άλλο επίπεδο. Το κόβω συνδυασμό καθαρού Μόρρισον και καθαρού Brian Taylor. Δηλαδή αριστούργημα.

Μιας και μιλάμε για κωμωδίες, το Πάσχα ανακάλυψα τον Sacha Baron Cohen και είδα τα πάντα, Da Ali G Show, Bruno, Borat, Who is America(που μου φάνηκε σημαδιακό ότι τη χρονιά που ξεκίνησα να τον βλέπω μετά από σχεδόν 10 χρόνια ξανάκανε κάτι τέτοιο), και τον θεωρώ τον καλύτερο κωμικό έβερ. Δύσκολα ξεπερνιέται. (Οι άλλες ταινίες που κάνει: Dictator, Brothers Grimsby, μου είναι αδιάφορες βέβαια).

Θρύλος

Chuck Palahniuk announces Fight Club 3 comic series Επικά νέα.

Είναι τρία κομμάτια. Παρελθόν, παρόν και μέλλον και μας κάνουν το χρόνο όπως θα τον έβλεπε κανείς από την 5η διάσταση.

Η απάντηση είναι εύκολη. Τoν Μάιο είπανε ότι κάθε χρόνο και καλύτερα. Φέτος έφεραν Frank Miller. Άρα μόνο ένα βήμα παραπάνω πάει και αυτό είναι ο Grant Morrison.

Άμα γίνει αυτό ψήνομαι κι εγώ να το πάρω.

respek

Το διάβασα αυτές τις μέρες κι ας το είχα αγοράσει πριν χρόνια. Πραγματικά απίστευτο κόμικ. Είναι φοβερό πως μπορεί με τόσο απλό σκίτσο να σε κάνει να χαθείς μέσα στην ιστορία. Ώρες ώρες ξεχνούσα τι γινόταν γύρω μου. Πιστεύω φταίει πολύ η εξαιρετική τεχνική των καρέ που χρησιμοποιεί, που είναι moment-to-moment και συνεχώς συνολική απεικόνιση του περιβάλλοντος, αλλά και πόσο καλά περιγράφει (όχι μόνο με λέξεις) τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Σίγουρα απο τα αγαπημένα μου. Δεν είμαι φαν των τόσο ρεαλιστικών ιστοριών αλλά ο Ware το κάνει τόσο καλά που δε μπορείς να πεις όχι.

Έφτιαξα μια εικόνα για το πως ένιωθα όταν έβλεπα το Spectre