ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ: Ο ΜΑΥΡΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

[Loss]

   

 

Από το οπισθόφυλλο του τεύχους :

- Ποιος είναι παράλογος; Εκείνος που κυνηγά το χρυσάφι ή αυτός που μάχεται για την τιμή του;

- Όλα εξαρτόνται απ'το τι λείπει στον καθένα.

 

Όταν ψάχνεις στ'αλήθεια για κάτι ανύπαρκτο, αυτό καταλήγει πάντοτε να υπάρχει.

 

Δύο νεαροί και ιδιαίτερα δημοφιλείς Γάλλοι δημιουργοί, ο Martin Quenehen και ο Bastian Vives, μας παρουσιάζουν μια νέα εκδοχή του Κόρτο Μαλτέζε του οποίου ήταν ανέκαθεν φανατικοί λάτρες. Η γραφιστική αναπαράστασή τους, θυμίζει τρόπους αφήγησης, σιωπές και ατμόσφαιρες που παραπέμπουν στον Ούγκο Πρατ, σε μια ιστορία που σηματοδοτεί μια νέα πορεία για τον ναυτικό που χάραξε μονάχος στο χέρι του τη γραμμή της τύχης.

Στο τεύχος περιέχεται συνέντευξη της Patrizia Zanotti. Η Ζanotti ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Hugo Pratt σε ηλικία 17 ετών, το 1979. Αρχικά, με τον χρωματισμό των κόμικς του μεγάλου δημιουργού και στη συνέχεια με τη γραφιστική των βιβλίων του. Συνέχισε με την επιμέλεια αρκετών διεθνών εκθέσεων και σήμερα είναι η επικεφαλής της CONG SA που διαχειρίζεται παγκοσμίως το έργο του Hugo Pratt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μια ακόμα αξιόλογη έκδοση βασισμένη στον ήρωα του Hugo Pratt  από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε 180 έγχρωμες σελίδες μεγέθους 20x27.

Ονομαστική τιμή 17.50 €

[Laz33]

Έγχρωμο είναι τελικά;
Ένα παιδί έγραψε ότι οι πρώτες σελίδες είναι έγχρωμες και οι υπόλοιπες ασπρόμαυρες

[hudson]

57 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

Έγχρωμο είναι τελικά;
Ένα παιδί έγραψε ότι οι πρώτες σελίδες είναι έγχρωμες και οι υπόλοιπες ασπρόμαυρες

Οι πρώτες 18 σελίδες είναι έγχρωμες, από τη 19 ως 169 που τελειώνει το κόμικ είναι ασπρόμαυρες και από την 170 ως 186, που έχει μια συνέντευξη, κάποια άρθρα και κάποια σκίτσα, πάλι έγχρωμο.

Οι σελίδες μαζί με το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο είναι 188 και όχι 180.

 

[Manitou]

Αξίζει τον κόπο?

[Laz33]

9 λεπτά πριν, hudson είπε:

Οι πρώτες 18 σελίδες είναι έγχρωμες, από τη 19 ως 169 που τελειώνει το κόμικ είναι ασπρόμαυρες και από την 170 ως 186, που έχει μια συνέντευξη, κάποια άρθρα και κάποια σκίτσα, πάλι έγχρωμο.

Οι σελίδες μαζί με το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο είναι 188 και όχι 180.

 

 

Άρα κακώς αναφέρεται ότι το άλμπουμ είναι έγχρωμο, απ΄τη στιγμή που οι συντριπτικά περισσότερες σελίδες είναι ασπρόμαυρες

[hudson]

18 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Αξίζει τον κόπο?

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν αξίζει, δεν το διάβασα ακόμα. Σήμερα το αγόρασα και μάλιστα ήμουνα σε δίλημμα, το πήρα από το ράφι, το άφησα στο ράφι, το ξανά πήρα. Όλο αυτό γιατί με χάλασε λίγο αυτός ο διαφορετικός χρωματισμός, να ήταν τουλάχιστον όλο έγχρωμο ή όλο ασπρόμαυρο.

Ας ελπίσουμε να είναι καλή η ιστορία. Θα δείξει...

[Valtasar]

11 hours ago, hudson said:

Οι σελίδες μαζί με το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο είναι 188 και όχι 180.

 

11 hours ago, Laz33 said:

Άρα κακώς αναφέρεται ότι το άλμπουμ είναι έγχρωμο

 

Διορθώθηκαν

 

[ProfPhillipMortimer]

Εμένα πάντως με έφτιαξε τρελά το :

 

Όταν ψάχνεις στ' αλήθεια για κάτι ανύπαρκτο, αυτό καταλήγει πάντοτε να υπάρχει.

 

Αυτό όντως είναι Κορτο Μαλτέζε. Με αυτό ξεπέρασα το δίλημμα και το χτυπάω τώρα .... 

[Otis]

Το να υπάρχει ένα κομμάτι σε 4χρωμία είναι φιλοσοφία οικονομικής έκδοσης manga. Καλύτερα μονόχρωμο, γιατί καλύτερ να μη σου δώσουν κάτι, παρά να στο δώσουν και να το πάρουν πίσω, ή να στο δώσουν πολύ μετρημένο.

 

Η τετραχρωμία γενικά τρώγεται πάντως. Η διχρωμία είναι το χειρότερο. Συνήθως φαίνεται πιο μόνοχρωμη απ' τους σκέτους τόνους του γκρίζου. Περιέχει χρώμα χωρίς να έχει καμιά δυνατότητα χρωματικού συνδυασμού, μια και είναι όλοι οι τόνοι του χρώματος το ίδιο hue, και το γκρίζο δε δουλεύει ως χρώμα για να συνδυαστεί. Μοιάζει αποτυχημένη απόπειρα σε τελική ανάλυση. Στο The Sculptor του McCloud λειτουργεί η διχρωμία ή δε τον βλέπουμε αντικειμενικά και το δεχόμαστε, αλλά σε κάτι manga είναι σαν να το ανέλαβε παιδί με μαρκαδόρους.

[Manitou]

Ήμουν ο πρώτος που είπα "γιατί σύγχρονος Κορτο ρε παιδιά". Παρόλα αυτά το πήρα και το διάβασα και έμεινα μάλλον ευχαριστημένος. Εντυπώσεις:

Μύριζε Κορτιλα από παντού. Το λίγο φλου σχέδιο το λίγο φλου σενάριο η ποιητικότητα και η "αλητοσυνη" του νέου Κόρτο το έκαναν να θυμίζει τα ορίτζιναλ. Σαφώς και δεν είναι Πρατ. Όμως δεν βεβηλωνει τον ήρωα. Τον θέτει σε νέα εποχή και σε νέες βάσεις. Ήταν ταιριαστό. Το σενάριο ήταν καλό και μπόλικο. Όχι κανένα διαμάντι αλλά ήταν καλο. Το σχέδιο ήταν μέτριο προς το καλό. Θυμιζε Πρατ αν και θα μπορούσε και καλύτερα ενώ σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερο αν ήταν στην χρωματική παλέτα των πρώτων σελίδων. Η έκδοση εξαιρετική. Παρόλη την απουσία χρωμάτων βγαίνει η ποιότητα στο χαρτί που το κάνει να ξεχωρίζει σαν εκτύπωση. Τα αξίζει τα λεφτά του? Ναι. Μόνο για τους φαν του Κόρτο? Όχι. Σίγουρα οχι. Είναι καλή ευκαιρία για κάποιον άσχετο με τον original Κόρτο Μαλτέζε να γνωρίσει αυτό το είδος. Καλύτερο από το Μου και τα Ελβετικά? Σαφώς.

 

[hudson]

Το διάβασα και εγώ και μπορώ να πω ότι μου θύμισε "Κόρτο" και το σχέδιο και το σενάριο. Η αλήθεια είναι ότι μόνο στο τέλος κατάλαβα ότι διαδραματίζεται σε πιο σύγχρονη εποχή. Φυσικά θα το προτιμούσα όλο έγχρωμο αλλά...ας πούμε ότι δεν πειράζει.

[Paris]

Επειδή έχω μπερδευτεί Γαλλικό δεν είναι; Στον πίνακα παρουσίασης γράφει Ιταλικό όμως.

Τι ισχύει τελικά;

 

[thor77]

Μάλλον έχεις δίκιο... Οι δημιουργοί είναι Γάλλοι, όμως ο Κόρτο Μαλτέζε είναι δημιούργημα του Ούγκο Πραττ που είναι Ιταλός οπότε γι' αυτό εκ παραδρομής μάλλον καταχωρήθηκε σαν ιταλικό. Για την ιστορία πάντως, η εταιρία που έχει το κοπιράητ όπως και του Κόρτο εν γένει (Cong S.A.) έχει έδρα την Ελβετία.

[Mandrake]

Σε όποια χώρα βρίσκεται η εκδοτική, παιδιά, εκεί θα πρέπει να "χρεώνεται" η έκδοση ανεξάρτητα απ' την καταγωγή των δημιουργών του. Εκεί που εκδίδεται το πρωτότυπο.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 17, 2022 από Mandrake

[Manitou]

On 13/1/2022 στο 10:40 ΜΜ, thor77 είπε:

Μάλλον έχεις δίκιο... Οι δημιουργοί είναι Γάλλοι, όμως ο Κόρτο Μαλτέζε είναι δημιούργημα του Ούγκο Πραττ που είναι Ιταλός οπότε γι' αυτό εκ παραδρομής μάλλον καταχωρήθηκε σαν ιταλικό. Για την ιστορία πάντως, η εταιρία που έχει το κοπιράητ όπως και του Κόρτο εν γένει (Cong S.A.) έχει έδρα την Ελβετία.

Για αυτό παντρεύτηκαν έτσι η Ιταλία με τη Γαλλία. Σε τίποτα Άλπεις το εκδώσανε!!!!!

 

 

[ProfPhillipMortimer]

Το διάβασα και μου άρεσε αρκετα.

 

Είναι μια μανγκα προσέγγιση του Κόρτο αρκετά πιστή στο στυλ του Πρατ.

 

Προσπαθεί να απλώσει την ιστορία σαν μανγκα με περισσότερα καρέ χωρίς το συμπυκνωμένα χαρακτήρα των 

 

Λείπει η εμπνευση των μεγάλων έργων του Πρατ και το μεγαλείο των σκίτσων του.

 

Το σενάριο είναι καλό και το σκίτσο συμπαθητικό.

 

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι ο ίδιος ο Πρατ έχει γράψει χειρότερα κόρτο, με ανύπαρκτο σενάριο και κακό σκίτσο (Ελβετικά και Μου) κατά τη γνώμη μου πάντα.

 

Το ευχαριστήθηκα λιγότερο βέβαια από τα πολύ αξιόλογα για μένα των Canales/ Pellejero.

 

Γενικά η άποψή μου σχετικά με την συνέχιση  κλασσικών ηρώων είναι πως με προσοχή μεν αλλά σίγουρα πρέπει να συνεχίζονται ....

[albertus magnus]

Χθες Σαββατο επιασα και αυτο στα χερια μου μετα απο τοσο καιρο αγορασμενο και το διαβασα. Σε γενικες γραμμες εμεινα ικανοποιημενος απο την ροη της ιστοριας, το σεναριο και το σχεδιο. Μου αφησε μια ωραια γευση τελικα παρολο που ημουν πολυ επιφυλακτικος στην αρχη. 

 

Ειναι Κορτο Μαλτεζε τελικα?  Κατα την αποψη μου εχει πολλα στοιχεια Κορτο και οντως το κανανε με πολυ σεβασμο οι δημιουργοι. Θα μπορουσε βεβαια να γινει και να εξελισσεται με παρομοιο σεναριο στην δικη του εποχη του Κορτο και να μην χασει κατι η ιστορια.

 

 

[nikolas12]

Μιας και διαβάζω αρκετά Κόρτο τελευταία, ο Μαύρος Ωκεανός μου έκανε αρκετή εντύπωση, ίδιως εξαιτίας του concept του να φέρει τον Κόρτο στον 21ο αιώνα και συγκεκριμένα στο 2001. Είναι εμφανές ότι οι Quenehen και Vives αγαπούν τον ήρωα και στα δικά μου μάτια είναι μια 100% ιστορία Κόρτο, όση τριβή τουλάχιστον μπορώ να έχω αποκτήσει απ' όσα έχω διαβάσει από το έργο του Pratt. Η σύγχρονη πινελιά είναι η αλήθεια πως δεν είναι ιδιαίτερα εμφανής, αντιθέτων οι δύο δημιουργοί εστιάζουν κυρίως σε αυτά που μας αρέσουν σε μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Κόρτο Μαλτέζε. Άρα έχουμε μια μυστική φασιστική οργάνωση, τον Μαύρο Ωκεανό, το κυνήγι ενός θησαυρού, ταξίδια στο Περού και άλλες χώρες, ανατροπές και ερωτικά ενδιαφέροντα.

 

Όλα αυτά δίδονται πολύ όμορφα και κυρίως σπάνε ένα μοτίβο που εμένα προσωπικά δε μου πολυαρέσει στον Κόρτο. Δηλαδή δεν πάνε σε λίγες σελίδες αρκετά πυκνογραμμένες με πολλούς διαλόγους και πάρα πολλά καρέ, αλλά πάνε σε ένα σύγχρονο αφηγηματικό μοτίβο που σημαίνει λιγότερα καρέ, λιγότερο κείμενο και διάλογοι και σωστό μοίρασμα του κειμένου ανάμεσα στα καρέ. Αυτό επιτυγχάνεται και έτσι έχουμε μια ιστορία 168 σελίδων που σέβεται τον Κόρτο, φέρνει ενδιαφέρους δεύτερους χαρακτήρες και φυσικά έχει και την κλασική εμφάνιση του Ρασπούτιν που δε θα μπορούσε να λείπει.

 

Το σχέδιο του Vives μου άρεσε πολύ προσωπικά, δεν χρειαζόταν να χρωματιστούν οι πρώτες σελίδες ακόμα και αν ήταν από την Zanotti, είμαι πάντα υπέρ του ενιαίου χρωματισμού ή μη. Λίγες είναι αυτές οι σελίδες και σίγουρα όμορφες, από εκεί και μετά ο Vives παραδίδει ένα πολύ σύγχρονο, διαφορετικό κόμικ με λιγότερες λεπτομέρειες, αλλά σαφείς κινήσεις και εκφράσεις, η χρωματική παλέτα μετά τα μελάνια που εναλλάσσεται μεταξύ γκρίζου, λευκού και μαύρου προσδίδει ένα όμορφο τελικό αποτέλεσμα και κυρίως ένα σχέδιο που πληροί τις επιταγές των χρόνων στα οποία φτιάχτηκε. Γενικότερα είναι μια καλή ιστορία που πιάνει 100% το πνεύμα και το vibe των ιστοριών Κόρτο και ελπίζω να δούμε κι άλλες τέτοιες προσπάθειες από δημιουργούς που αγαπούν τον ήρωα.