Κουβεντούλα για τα Disney που κυκλοφορούν

[demiscy]

μπορεί να παρεξήγησα εγώ το να αποκαλεί κάποιος βλακα τον άλλον.

συνεχίστε.

[Darrell]

Ε κυρίως οι ιστορίες του Barks. Από τις υπόλοιπες νομίζω ότι  πλειοψηφία τουλάχιστον αξίζει να βρίσκεται στην 1000άδα. Εξαιρέσεις φυσικά θα υπάρχουν δεν γίνεται αλλιώς.

Οι δεκασέλιδες ή οι πολυσέλιδες; Γιατί οι πολυσέλιδες του Μπαρκς -και πολλές δεκασέλιδες- βρίσκονται πανάξια στο τοπ 1000 του inducks. Και γενικά οι ιστορίες του Μπαρκς αξίζουν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- να βρίσκονται στις τοπ ιστορίες όλων των εποχών.

[petross21]

Οι δεκασέλιδες ή οι πολυσέλιδες; Γιατί οι πολυσέλιδες του Μπαρκς -και πολλές δεκασέλιδες- βρίσκονται πανάξια στο τοπ 1000 του inducks. Και γενικά οι ιστορίες του Μπαρκς αξίζουν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- να βρίσκονται στις τοπ ιστορίες όλων των εποχών.

Ειδικά οι δεκασέλιδες αλλά και αρκετές πολυσέλιδές του είναι υπερτιμημένες. Την εποχή που δημιουργήθηκαν πράγματι δεν είχαν όμοιές τους, αλλά σήμερα υπάρχει τέτοιο πλήθος καλών ιστοριών που προσωπικά εγώ δε θα κατέτασσα όλες τους στο τοπ 1000 με τίποτα, πόσο μάλλον στο τοπ 100 που βρίσκονται οι περισσότερες μόνο και μόνο χάρη στο όνομα του δημιουργού τους.  

 

 

@Demiscy που το είδες πάλι αυτό;  

[Darrell]

Ειδικά οι δεκασέλιδες αλλά και αρκετές πολυσέλιδές του είναι υπερτιμημένες. Την εποχή που δημιουργήθηκαν πράγματι δεν είχαν όμοιές τους, αλλά σήμερα υπάρχει τέτοιο πλήθος καλών ιστοριών που προσωπικά εγώ δε θα κατέτασσα όλες τους στο τοπ 1000 με τίποτα, πόσο μάλλον στο τοπ 100 που βρίσκονται οι περισσότερες μόνο και μόνο χάρη στο όνομα του δημιουργού τους.

Δεν αξίζουν ιστορίες του Μπαρκς στην πρώτη χιλιάδα; Τότε τι αξίζει; Αν εξαιρέσεις μερικές της δεκαετίας του '60 που σε σχέση με αυτές του '40 και του '50 ήταν σαφώς κατώτερες (αλλά και πάλι αλίμονο να μην είναι στις τοπ 1000), θεωρώ προσωπικά πως οι κλασικές-ορόσημα του Μπαρκς αξίζουν που βρίσκονται εκεί με το σπαθί τους. Σίγουρα έχουν βγει πολλές καλές από τότε και σε αυτές πρωτοστάτησαν οι επίγονοί του και πολλά Ιταλικά μεγαθήρια, αλλά τη διάνοια του Μπαρκς στην αφήγηση νομίζω δύσκολα την επισκιάζει οποιοσδήποτε άλλος δημιουργός. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πρώτο όνομα στο inducks να μην ήταν ο Μπαρκς. Μετά ας ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι που μας έχουν χαρίσει πράγματι εκπληκτικές ιστορίες που θα μας απασχολήσουν για χρόνια!!  

 

Προσωπικά αυτό πιστεύω

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2017 από Darrell

[petross21]

Δεν αξίζουν ιστορίες του Μπαρκς στην πρώτη χιλιάδα; Τότε τι αξίζει; Αν εξαιρέσεις μερικές της δεκαετίας του '60 που σε σχέση με αυτές του '40 και του '50 ήταν σαφώς κατώτερες (αλλά και πάλι αλίμονο να μην είναι στις τοπ 1000), θεωρώ προσωπικά πως οι κλασικές-ορόσημα του Μπαρκς αξίζουν που βρίσκονται εκεί με το σπαθί τους. Σίγουρα έχουν βγει πολλές καλές από τότε και σε αυτές πρωτοστάτησαν οι επίγονοί του και πολλά Ιταλικά μεγαθήρια, αλλά τη διάνοια του Μπαρκς στην αφήγηση νομίζω δύσκολα την επισκιάζει οποιοσδήποτε άλλος δημιουργός. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πρώτο όνομα στο inducks να μην ήταν ο Μπαρκς. Μετά ας ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι που μας έχουν χαρίσει πράγματι εκπληκτικές ιστορίες που θα μας απασχολήσουν για χρόνια!!  

 

Προσωπικά αυτό πιστεύω

Κι όμως από Ιταλία υπάρχουν πάαααρα πολλές ιστορίες που αξίζουν να βρίσκονται πιο πάνω από πολλές πολυσέλιδες και φυσικά δεκασέλιδες του Barks. π.χ. Δράκουλας, Παπιομυστήριο, Το Νησί του Χρόνου, γενικότερα ιστορίες του Σκάρπα, ιστορίες του Κάστυ, ιστορίες του Μοττούρα, ιστορίες του Τσιμίνο, ιστορίες του Ντε Βίτα, ιστορίες του Φατσίνι, ιστορίες του Καβατσάνο, από ποιον να αρχίσεις και σε ποιον να τελειώσεις! Και θεωρώ πάρα πολύ λανθασμένο το γεγονός ότι οι ιστορίες του Barks καταλαμβάνουν όλο το τοπ 100  

[Darrell]

Κι όμως από Ιταλία υπάρχουν πάαααρα πολλές ιστορίες που αξίζουν να βρίσκονται πιο πάνω από πολλές πολυσέλιδες και φυσικά δεκασέλιδες του Barks. π.χ. Δράκουλας, Παπιομυστήριο, Το Νησί του Χρόνου, γενικότερα ιστορίες του Σκάρπα, ιστορίες του Κάστυ, ιστορίες του Μοττούρα, ιστορίες του Τσιμίνο, ιστορίες του Ντε Βίτα, ιστορίες του Φατσίνι, ιστορίες του Καβατσάνο, από ποιον να αρχίσεις και σε ποιον να τελειώσεις! Και θεωρώ πάρα πολύ λανθασμένο το γεγονός ότι οι ιστορίες του Barks καταλαμβάνουν όλο το τοπ 100

Κάτσε, εγώ μιλούσα για πολυσέλιδες μόνο... Δεν ξέρω ακριβώς πώς έχουν καταταχθεί οι δεκασέλιδες αλλά απ'ότι μου λες, αν μερικές που δεν αξίζουν τόσο όσο άλλα ντισνεϋκά έπη τα ξεπερνούν, τότε πάω πάσο Απλά δώσε μου αν θυμάσαι ένα παράδειγμα για να συγκρίνω... Και οι ιταλικές πάντως των Ντε Βίτα, Μοττούρα, Κάστυ, Τζερβάτζιο κτλ κτλ έχουν υψηλή κατάταξη...

 

Απλά όσον αφορά τις πολυσέλιδες, προσωπικά δε θα φανταζόμουν καλύτερη ιστορία άλλη από κάποια κλασική του Μπαρκς (όπως η Επιστροφή στο Κλοντάικ που είναι πρώτη τώρα) 

[petross21]

Δες ιστορίες όπως το γυάλινο θησαυροφυλάκιο (θέση 17) και οι Επτά Μπόγκλιν, καταπληκτική ιστορία μυστηρίου (θέση 299). Λίγο πολύ κάτι τέτοιο γίνεται. Καλές αλλά σχετικά αδιάφορες ιστορίες του Barks μπαίνουν στις πρώτες - πρώτες θέσεις και εξοστρακίζουν τις πολύ καλές άλλων δημιουργών. 

[Darrell]

Δες ιστορίες όπως το γυάλινο θησαυροφυλάκιο (θέση 17) και οι Επτά Μπόγκλιν, καταπληκτική ιστορία μυστηρίου (θέση 299). Λίγο πολύ κάτι τέτοιο γίνεται. Καλές αλλά σχετικά αδιάφορες ιστορίες του Barks μπαίνουν στις πρώτες - πρώτες θέσεις και εξοστρακίζουν τις πολύ καλές άλλων δημιουργών. 

To να έμπαιναν οι 'Επτά Μπόγκλιν' στη θέση 17 προσωπικά δε θα το δεχόμουν (μεσολαβούν κλασικές Ρόσα, Μπαρκς, πιο αξιοσημείωτα ιταλικά έπη κτλ), ωστόσο μια πιο αντικειμενική κριτική κάποιων ιστοριών του Μπαρκς θα ήταν σωστή. Ίσως να μην αξίζουν όλες να ανήκουν στο τοπ 100 (λίγες μεταγενέστερες δεκασελιδες ίσως) αλλά γενικά νομίζω πως ό,τι πρωτοποριακό έχει βαδίσει στα θεμέλια που έθεσε ο Μπαρκς θα πρέπει να μην τον προσπερνά..

[ΚΟΜΙΞ]

Από ότι βλέπω βέβαια το τοπ 100 τους Inducks ποικίλει πολύ περισσότερο από παλιά πλέον. Βέβαια θα μου πεις είναι 60 ιστορίες του Μπαρκς στο τοπ 100 και 40 άλλων όπως Κάστυ, Ρόσα, Ντε Βήτα, σενάρια του Αρτιμπάνι, Γκοτφρεντσον, Σκάρπα κλπ. Βέβαια, το τοπ 10 είναι πλήρως Μπαρκς

 

Αλλά ναι συμφωνώ ότι αδικούνται κάποιες ιστορίες άλλων δημιουργών όπως είπε ο Πέτρος. 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2017 από ΚΟΜΙΞ

[Disney Maniac]

Ρε σοβαρολογειτε τωρα ?

 

60 ιστοριες Μπαρκς στο τοπ 100 και το βρισκετε και σχετικα καλα?  

 

Εγω με το ζορι θα εβαζα 8 - 10. 

 

Ειλικρινα δεν καταλαβαινω το κολλημα με τον δημιουργο αυτο 

[Darrell]

Ρε σοβαρολογειτε τωρα ?

 

60 ιστοριες Μπαρκς στο τοπ 100 και το βρισκετε και σχετικα καλα?

 

Εγω με το ζορι θα εβαζα 8 - 10. 

 

Ειλικρινα δεν καταλαβαινω το κολλημα με τον δημιουργο αυτο 

Συγγνώμη αλλά αν δεν ήταν ο 'δημιουργός αυτός' τα κόμικς Disney δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα. Είναι αδιανόητο να μην κατανοήσει κανείς τη συμβολή του στην εξέλιξη των χαρακτήρων και στην εύρεση των συστατικών που συνιστούν μια πετυχημένη ιστορία Disney. Τη στιγμή που όλοι οι σύγχρονοι και μη δημιουργοί υποκλίνονται στο όνομα του Μπαρκς και όλοι δανείζονται στοιχεία από εκείνον, δεν μπορείς να αγνοήσεις το έργο του ούτε να το υποτιμήσεις

[Disney Maniac]

To 1950 καλος ητανε αλλα σημερα ειναι ξεπερασμενος και μου φαινεται γελοιο να θεωρουμε τις ιστοριες του ιερο ευαγγελιο 

 

Δε λεω προσφερε παρα πολλα στα Disney αλλα σημερα οι ιστοριες του δεν ειναι κατι το εξαιρετικο, οταν εχει βγαλει ιστοριες ο Ροσα και ο Καστυ.

 

Ψιλομετριοτητες μαλλον θα τις χαρακτηριζα, με ελαχιστες εξαιρεσεις. 

[Darrell]

To 1950 καλος ητανε αλλα σημερα ειναι ξεπερασμενος και μου φαινεται γελοιο να θεωρουμε τις ιστοριες του ιερο ευαγγελιο 

 

Δε λεω προσφερε παρα πολλα στα Disney αλλα σημερα οι ιστοριες του δεν ειναι κατι το εξαιρετικο, οταν εχει βγαλει ιστοριες ο Ροσα και ο Καστυ.

 

Ψιλομετριοτητες μαλλον θα τις χαρακτηριζα, με ελαχιστες εξαιρεσεις. 

Δηλαδή παλιά ήταν εξαιρετικός και σήμερα δεν είναι; Ίσως δεν έχεις κατανοήσει την έννοια της διαχρονικότητας. Ο Μπαρκς είναι κλασικός δημιουργός, που σημαίνει πως ό,τι έχει δημιουργήσει, σε όποια εποχή και να διαβαστεί, θα έχει την ίδια καλλιτεχνική αξία και το ίδιο αντίκτυπο στους αναγνώστες. Κλασικοί είναι και άνθρωποι της λογοτεχνίας. Ο Κάρολος Ντίκενς δηλαδή, με την ίδια λογική, είναι ξεπερασμένος; 

 

Επίσης, εφόσον αναγνωρίζεις την προσφορά του στην Disney όπως λες, πώς αμέσως αναιρείς την αξία του, περιορίζοντάς την σε χρονικό πλαίσιο λίγων ετών λέγοντας πως ''τότε ήταν, τώρα δεν είναι'';; Δηλαδή η αλυσίδα διαχωρίζεται; Ό,τι πρόσφερε τότε δεν έχει άμεση επιρροή σήμερα;

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2017 από Darrell

[Manitou]

O ένας (Μπαρκς) έφτιαξε σχεδόν όλο το σύμπαν σε 2 δεκαετίες μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο. Ο άλλος (Ρόσα) έδωσε κάποια (λιγότερα από 100)  διαμάντια πάνω σε αυτό το σύμπαν. Με ΑΠΕΙΡΩΣ καλύτερα μέσα, με μεγαλύτερη αμοιβή στον 21 αιώνα με με με...

 

Εννοείται ότι δεν αρέσει σε όλους.

Εννοείται ότι είναι υπερτιμημένες πολλές ιστορίες του.

Εγω σαν Χρήστος απολαμβάνω το Ρόσα πολύ περισσότερο

ΑΛΛΑ ΝΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΚΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΙΣΝΕΥ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.

[Disney Maniac]

Δηλαδή παλιά ήταν εξαιρετικός και σήμερα δεν είναι; 

Μαλλον επρεπε να το διατυπωσω λιγο καλυτερα...

 

Για το 1950 καλος ηταν. 

 

Σημερα, το 2017 ειναι ενας ακομα δημιουργος, του οποιου με τα σημερινα δεδομενα, τα εργα του ειναι μετριοτητες, εκτος συγκεκριμενων εξαιρεσεων.

 

Το εργο του εχει καθαρα ιστορικη αξια. 

 

Υπαρχουν εκατονταδες, για να μην πω χιλιαδες καλυτερες ιστοριες απο τις ''απιστευτες'' πολυσελιδες του. 

 

Μη βλεπω ομως τωρα κατι βλακειες του τυπου 60 ιστοριες του μπαρκς ειναι στο τοπ 100. Αντικειμενικα ελαχιστες του αξιζουν να μπουν στις τελευταιες θεσεις της εκατονταδας και με το ζορι,

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2017 από Disney Maniac

[Darrell]

Μαλλον επρεπε να το διατυπωσω λιγο καλυτερα...

 

Για το 1950 καλος ηταν. 

 

Σημερα, το 2017 ειναι ενας ακομα δημιουργος, του οποιου με τα σημερινα δεδομενα, τα εργα του ειναι μετριοτητες, εκτος συγκεκριμενων εξαιρεσεων.

 

Το εργο του εχει καθαρα ιστορικη αξια. 

 

Υπαρχουν εκατονταδες, για να μην πω χιλιαδες καλυτερες ιστοριες απο τις ''απιστευτες'' πολυσελιδες του. 

 

Μη βλεπω ομως τωρα κατι βλακειες του τυπου 60 ιστοριες του μπαρκς ειναι στο τοπ 100. Αντικειμενικα ελαχιστες του αξιζουν να μπουν στις τελευταιες θεσεις της εκατονταδας και με το ζορι,

Και ποια είναι τα 'σημερινά δεδομένα' δηλαδή; Έχει αλλάξει κάτι από τότε μέχρι τώρα; Αν εξαιρέσεις κάποια μεταγενέστερα σύμπαντα και την ιταλική καινοτομία με τις παρωδίες, δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό. Και ελπίζω να μην εννοείς 'νέα δεδομένα' τις απαιτήσεις που έχεις στο σχέδιο. Να σου θυμήσω τι μέσα διέθετε ο Μπαρκς στην εποχή του και τι αριστουργήματα έφτιαχνε.

 

Επίσης, τι εννοείς έχουν μόνο 'ιστορική αξία'; Καλλιτεχνική αξία δεν έχει δηλαδή το έργο του; Ο Μπαρκς δεν ήταν ένας τυχαίος δημιουργός... Δεν έκανε τυπικές ιστορίες και ύστερα ξεχάστηκε... Θεμελίωσε τα ντίσνεϋ κόμικ σε μια δύσκολη εποχή, με λιγοστά μέσα, αλλά με όπλο τη φαντασία και την όρεξη για δημιουργία!

 

Τέλος πάντων, αν θεωρείς 'μετριότητες' τις ιστορίες του, είναι άποψή σου, ο καθένας με τα γούστα του

[demiscy]

@Demiscy που το είδες πάλι αυτό;

 

ειπώθηκε το "μην λες βλακείες" - σου είπα ήταν παρεξήγηση

[Συλλεκτης]

Ρε σοβαρολογειτε τωρα ?

 

60 ιστοριες Μπαρκς στο τοπ 100 και το βρισκετε και σχετικα καλα?

 

Εγω με το ζορι θα εβαζα 8 - 10. 

 

Ειλικρινα δεν καταλαβαινω το κολλημα με τον δημιουργο αυτο 

 

Το ΚΟΜΙΞ ευθυνεται,η καλυψη που δοθηκε στον Μπαρκς και στους ''επιγονους'' με αρθρα και αφιερωματα,δε δωθηκε σε ιταλους δημιουργους (πλην πολυ συγκεκριμενων και οχι στον βαθμο του Μπαρκς),με αποτελεσμα να διαμορφωθει αντιστοιχα και το κοινο.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 4, 2017 από Συλλεκτης

[rkronin]

Να ρωτήσω κάτι άσχετο με το γενικό κλίμα των τελευταίων σελίδων. Μου λείπει ένα τεύχος από το κόμιξ της β' περιόδου. Εκτός από παλαιοβιβιοπωλεία, στην καθημερινή έχουν στόκ (λογικά)? Αν περάσω από τις εγκαταστάσεις στον Πειραιά που θα βρεθώ μέσα στην εβδομάδα για δουλειά θα έχουν ή είναι μόνο γραφεία εκεί? 

[Disney Maniac]

Και ποια είναι τα 'σημερινά δεδομένα' δηλαδή; Έχει αλλάξει κάτι από τότε μέχρι τώρα; Αν εξαιρέσεις κάποια μεταγενέστερα σύμπαντα και την ιταλική καινοτομία με τις παρωδίες, δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό. Και ελπίζω να μην εννοείς 'νέα δεδομένα' τις απαιτήσεις που έχεις στο σχέδιο. Να σου θυμήσω τι μέσα διέθετε ο Μπαρκς στην εποχή του και τι αριστουργήματα έφτιαχνε.

 

Επίσης, τι εννοείς έχουν μόνο 'ιστορική αξία'; Καλλιτεχνική αξία δεν έχει δηλαδή το έργο του; Ο Μπαρκς δεν ήταν ένας τυχαίος δημιουργός... Δεν έκανε τυπικές ιστορίες και ύστερα ξεχάστηκε... Θεμελίωσε τα ντίσνεϋ κόμικ σε μια δύσκολη εποχή, με λιγοστά μέσα, αλλά με όπλο τη φαντασία και την όρεξη για δημιουργία!

 

Τέλος πάντων, αν θεωρείς 'μετριότητες' τις ιστορίες του, είναι άποψή σου, ο καθένας με τα γούστα του

Τα σημερινα δεδομενα ειναι οτι εχουν δημιουργηθει ενα σωρο καταπληκτικες ιταλικες ιστοριες, τις οποιες ουτε στο νυχακι τους δεν φτανει ο barks 

 

Δε με ενδιαφερει τι μεσα ειχε, εμενα με ενδιαφερει απλα το αποτελεσμα που βλεπω. 

 

Αν ειναι ετσι δηλαδη, να λεμε οτι οι σπηλαιογραφιες ειναι ομορφοτερες απο εναν πινακα της Αναγεννησης, επειδη τα μεσα δημιουργιας δεν ειχαν εξελιχθει.           

 

Δεν μπορω να καταλαβω τη λογικη σου. 

 

Τα εργα του εχουν ιστορικη αξια. Καλλιτεχνικη αξια οι δεκασελιδες του εχουν τοση οση η καθε δανεζικη ιστοριουλα της σειρας. 

[jimakoszs97]

Να ρωτήσω κάτι άσχετο με το γενικό κλίμα των τελευταίων σελίδων. Μου λείπει ένα τεύχος από το κόμιξ της β' περιόδου. Εκτός από παλαιοβιβιοπωλεία, στην καθημερινή έχουν στόκ (λογικά)? Αν περάσω από τις εγκαταστάσεις στον Πειραιά που θα βρεθώ μέσα στην εβδομάδα για δουλειά θα έχουν ή είναι μόνο γραφεία εκεί?

 

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως έχουν.

[rkronin]

ty!!!

[Christaras]

Τα σημερινα δεδομενα ειναι οτι εχουν δημιουργηθει ενα σωρο καταπληκτικες ιταλικες ιστοριες, τις οποιες ουτε στο νυχακι τους δεν φτανει ο barks 

 

Δε με ενδιαφερει τι μεσα ειχε, εμενα με ενδιαφερει απλα το αποτελεσμα που βλεπω. 

 

Αν ειναι ετσι δηλαδη, να λεμε οτι οι σπηλαιογραφιες ειναι ομορφοτερες απο εναν πινακα της Αναγεννησης, επειδη τα μεσα δημιουργιας δεν ειχαν εξελιχθει.           

 

Δεν μπορω να καταλαβω τη λογικη σου. 

 

Τα εργα του εχουν ιστορικη αξια. Καλλιτεχνικη αξια οι δεκασελιδες του εχουν τοση οση η καθε δανεζικη ιστοριουλα της σειρας. 

Μιλάμε για 60 χρόνια πριν όχι για χιλιετίες. Άτοπο λοιπόν η μπακαλίστικη παρομοίωση Μπαρκς-Σπηλαιογραφίες και Σύγχονοι-Αναγέννηση.

Επίσης όταν βλέπεις/διαβάζεις ένα έργο τέχνης το θαυμάζεις και για το υπόβαθρο του!  Και ένας πίνακας της αναγέννησης είναι χειρότερος από μια φωτογραφία πορτρέτο σε απίστευτη ανάλυση. Και; Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θαυμάζουμε τα έργα της αναγέννησης επειδή υπάρχει κάτι νεότερο που το αποτυπωνει καλύτερα;

Ο παρθενώνας με τα σημερινά δεδομένα φτιάνχεται για πλάκα. Όμως θαυμάζεται για αυτό που είναι. Για ένα δόμημα φοβερό για την εποχή του που στέκει εκεί για 2500 χρόνια και ενέπνευσε την μετέπειτα παγκόσμια αρχιτεκτονική.

 

Αλλά ο Μπαρκς δεν είναι αξιοθαύμαστος μόνο ιστορικά.

 

Οι ιστορίες του Μπαρκς έχουν στρωτό σχέδιο, άρτιο!ν Δεν βλέπεις ένα παπάκι στο ένα καρέ και αλλιώτικο το ράμφος του στο επόμενο καρέ. Δεν βλέπεις κακοκαμομένες παραμορφώσεις στο σχέδιο. Εκτός στο τέλος της καριέρας του μόνο ίσως.

Οι περισσότερες δεκασέλιδες του είναι διασκεδαστικές και έχουν το κλίμα της παλιάς εποχής αλλά και μια φρεσκάδα που τις κάνει να μην δείχνουν καθόλου την ηλικία τους. Δεν είναι παρωχημένες όπως άλλες πάρα πολλές μεταγενέστερες (βλ. Στρομπλ, Μάρρυ εκτός από το Πάκμιν-3, Τζουζέπε-πως-λεγεται κλπ)..

Αλήθεια, θεωρείς πως οι δευτερεύοντες ιστορίες (και αρκετές ίσως κύριες ιστορίες) των Ιταλών στο Μίκυ Μάους είναι καλύτερες από τις δεκασέλιδες του Μπαρκς; Ούτε καλό σχέδιο έχουν και τα σενάρια είναι φτωχά και πολλές φορές υπερβολικά παιδικά.

Στον Μπαρκς δεν υπήρχε υπερβολικά παιδικό. Πολλές φορές πραγματεύονταν θέματα για μεγάλους μέσα από τις ιστορίες του, ποτέ δεν έβλεπες κάτι που να βαράς το κεφάλι σου με την χαζομάρα που έγραψε για 3χρονά. Ναι ακόμα και στις χειρότερες του ιστορίες.

Στο Ντισνευοκόμικς, γιατί συμφωνώ πως μετά από τόσα χρόνια γενικά στα κόμικς γεννήθηκαν πολλοί καλλιτέχνες με καλύτερο έργο, ο μόνος σύγχρονος που έχει αξιόλογο έργο είναι ο Κάστυ και αυτός στα ποντίκια μόνο. Τα παπιά έχουν μείνει στάσημα. Και γιατί; Γιατί έχουν δεχτεί αφαίμαξη από τον Μπαρκς, ο οποίος εκτός από το ότι σχεδίαζε επί 2 δεκαετίες έκανε πολλές ιδέες από δεκασέλιδες του ξανά και ξανά, και ύστερα ήρθε και ο Ντον Ρόσα και απογείωσε τα παπιά ενώ παράλληλα καλά δείγματα δουλειάς είχαμε από Καβατσάνο, Σκάρπα κ.α. Άντε τώρα να βρεθεί άλλος να κάνει αντάξια δουλειά αυτών για τα παπιά.

 

Αλλά, συμφωνώ απόλυτα πως η συντριπτική πλειοψηφία των δεκασέλιδων του δεν είναι κάτι τρομερό και έχουμε δει καλύτερες πολυσέλιδες ιστορίες άλλων σχεδιαστών που θα άξιζαν στην top-100, αλλά θεωρώ πως η συντριπτική πλειοψηφία από τις πολυσέλιδες του Μπαρκς αξίζουν την top-100.

 

Τέλος, δεν υπάρχει σύγκριση στην στρωτή αφήγηση και σχεδιασμό του Μπαρκς στις δεκασέλιδες του με τις περισσότερες βορειοευρωπαικές ιστοριούλες.'

 

ΥΓ. Από έναν φαν του Ντον Ρόσα και της Ιταλικής σχολής Ντίσνευ.

[Disney Maniac]

Μιλάμε για 60 χρόνια πριν όχι για χιλιετίες. Άτοπο λοιπόν η μπακαλίστικη παρομοίωση Μπαρκς-Σπηλαιογραφίες και Σύγχονοι-Αναγέννηση.

Επίσης όταν βλέπεις/διαβάζεις ένα έργο τέχνης το θαυμάζεις και για το υπόβαθρο του!  Και ένας πίνακας της αναγέννησης είναι χειρότερος από μια φωτογραφία πορτρέτο σε απίστευτη ανάλυση. Και; Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θαυμάζουμε τα έργα της αναγέννησης επειδή υπάρχει κάτι νεότερο που το αποτυπωνει καλύτερα;

Ο παρθενώνας με τα σημερινά δεδομένα φτιάνχεται για πλάκα. Όμως θαυμάζεται για αυτό που είναι. Για ένα δόμημα φοβερό για την εποχή του που στέκει εκεί για 2500 χρόνια και ενέπνευσε την μετέπειτα παγκόσμια αρχιτεκτονική.

 

Αλλά ο Μπαρκς δεν είναι αξιοθαύμαστος μόνο ιστορικά.

 

Οι ιστορίες του Μπαρκς έχουν στρωτό σχέδιο, άρτιο!ν Δεν βλέπεις ένα παπάκι στο ένα καρέ και αλλιώτικο το ράμφος του στο επόμενο καρέ. Δεν βλέπεις κακοκαμομένες παραμορφώσεις στο σχέδιο. Εκτός στο τέλος της καριέρας του μόνο ίσως.

Οι περισσότερες δεκασέλιδες του είναι διασκεδαστικές και έχουν το κλίμα της παλιάς εποχής αλλά και μια φρεσκάδα που τις κάνει να μην δείχνουν καθόλου την ηλικία τους. Δεν είναι παρωχημένες όπως άλλες πάρα πολλές μεταγενέστερες (βλ. Στρομπλ, Μάρρυ εκτός από το Πάκμιν-3, Τζουζέπε-πως-λεγεται κλπ)..

Αλήθεια, θεωρείς πως οι δευτερεύοντες ιστορίες (και αρκετές ίσως κύριες ιστορίες) των Ιταλών στο Μίκυ Μάους είναι καλύτερες από τις δεκασέλιδες του Μπαρκς; Ούτε καλό σχέδιο έχουν και τα σενάρια είναι φτωχά και πολλές φορές υπερβολικά παιδικά.

Στον Μπαρκς δεν υπήρχε υπερβολικά παιδικό. Πολλές φορές πραγματεύονταν θέματα για μεγάλους μέσα από τις ιστορίες του, ποτέ δεν έβλεπες κάτι που να βαράς το κεφάλι σου με την χαζομάρα που έγραψε για 3χρονά. Ναι ακόμα και στις χειρότερες του ιστορίες.

Στο Ντισνευοκόμικς, γιατί συμφωνώ πως μετά από τόσα χρόνια γενικά στα κόμικς γεννήθηκαν πολλοί καλλιτέχνες με καλύτερο έργο, ο μόνος σύγχρονος που έχει αξιόλογο έργο είναι ο Κάστυ και αυτός στα ποντίκια μόνο. Τα παπιά έχουν μείνει στάσημα. Και γιατί; Γιατί έχουν δεχτεί αφαίμαξη από τον Μπαρκς, ο οποίος εκτός από το ότι σχεδίαζε επί 2 δεκαετίες έκανε πολλές ιδέες από δεκασέλιδες του ξανά και ξανά, και ύστερα ήρθε και ο Ντον Ρόσα και απογείωσε τα παπιά ενώ παράλληλα καλά δείγματα δουλειάς είχαμε από Καβατσάνο, Σκάρπα κ.α. Άντε τώρα να βρεθεί άλλος να κάνει αντάξια δουλειά αυτών για τα παπιά.

 

Αλλά, συμφωνώ απόλυτα πως η συντριπτική πλειοψηφία των δεκασέλιδων του δεν είναι κάτι τρομερό και έχουμε δει καλύτερες πολυσέλιδες ιστορίες άλλων σχεδιαστών που θα άξιζαν στην top-100, αλλά θεωρώ πως η συντριπτική πλειοψηφία από τις πολυσέλιδες του Μπαρκς αξίζουν την top-100.

 

Τέλος, δεν υπάρχει σύγκριση στην στρωτή αφήγηση και σχεδιασμό του Μπαρκς στις δεκασέλιδες του με τις περισσότερες βορειοευρωπαικές ιστοριούλες.'

 

ΥΓ. Από έναν φαν του Ντον Ρόσα και της Ιταλικής σχολής Ντίσνευ.

Καταρχας μου αρεσουν πολυ περισσοτερο οι αναγεννησιακοι πινακες απο τις φωτογραφιες, θεωρω οτι ειναι ομορφοτεροι.  τον μπαρκς δεν τον θεωρω ομορφοτερο ουτε απο τον καστυ ουτε απο τον καβατσανο, ουτε απο τον ροσα, ουτε απο κανεναν. 

 

κατα δευτερον ο παρθενωνας εχει ιστορικη αξια οπως και ο μπαρκς. εαν εκανα ομως μια λιστα με τα 100 τοπ πιο εντυπωσιακα αρχιτεκτονηματα δε θα τον εβαζα. θα τον εβαζα σε ενα τοπ 100 για τα πιο σπουδαια ιστορικα κτισματα. υπαρχει μεγαλη διαφορα αναμεσα σε αυτα τα δυο. 

 

Δε μου αρεσει καθολου το σχεδιο του, αρτιο και στρωτο μπορει να ειναι -τουλαχιστον τη δεκαετια του 50- αλλα δεν εχει κατι το ιδιαιτερο, θα το ελεγα αδιαφορο και στην δεκαετια του '60 σε αηδιαστικο βαθμο κουραστικο και πανασχημο. χιλιες φορες το σχεδιο του καβατσανο που ειναι επισης αρτιο και στρωτο.  χιλιες φορες το σχεδιο του ροσα που επισης ειναι αρτιο και στρωτο. αυτα τα δυο ομως εχουν και μεγαλυτερο καλλιτεχνικο ενδιαφερον απο το σουπερ λιτο του μπαρκς. 

 

τις απλες δευτερεουσες ναι, τις θεωρω ισαξιες των δεκασελιδων του. μια χαρα τις θεωρω στην πλειοψηφια τους, την υπερβολικη παιδικοτητα που την ειδες? Δηλαδη στο τελευταιο μικυ μαους ποια ιστορια σου φανηκε υπερβολικα παιδικη και μη ανταξια αυτων του μπαρκς? του μπαρκς που εφτιαχνε ιστοριες με την ιδια σεναριακη ιδεα 2 και 3 φορες? που εκανε στο εργο του ενα σωρο επαναληψεις? 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 4, 2017 από Disney Maniac

[Christaras]

Σου αρέσουν οι Αναγεννησιακοι πινακες αλλά γεγονος είναι οτι μια φωτογραφία κανει καλύτερη αποτύπωση της πραγματικότητας απο εναν πίνακα ζωγραφικής.

 

Ο παρθενωνας ηταν τυχαίο παράδειγμα.

 

Όλα τα παραπανω που λες είναι προσωπική άποψη, ειναι το γουστο σου και δικαίωμα σου να σου αρέσει κάτι και να μην σου αρέσει κάτι άλλο.

Μην το επιβάλεις όμως σαν μοναδική αλήθεια.

 

Το γεγονος είναι οτι το σχεδιο του Μπαρκς είναι σωστο. Το αν μας αρέσει ή αν προτιμούμε σχεδιο με πλαστικότητα και πιο μοντέρνο ή με πιο μεγαλη λεπτομερεια, με ντεγκρανταρισμενα χρωματα και υφες είναι καθαρά υποκειμενικο θεμα.

Η απλωτητα στο σχεδιο δεν είναι αρνητικό γεγονος, όταν γίνετε σωστα είναι άποψη. Και εφόσον είναι αποψη το κατακρίνεις μονο υποκειμενικα με βαση το γούστο σου. Φαντασου τώρα είμαστε στην εποχή του μινιμαλ.

Όσο για το σχεδιο του Μπαρκς τη δεκαετία του '60 και το οτι αναλωνονταν πολλές φορες σε ιδέες του τα κατέκρινα ηδη εξίσου αν και με τον όγκο των ιστοριών που έχει γράψει μάλλον η επανάληψη του περνάει απαρατήρητη.

 

Το σχεδιο του Καβατσάνο αν και εξαιρετικο, δεν είναι στρωτο, μάλλον σωστα παραμορφωμενο με πλαστικοτητα θα το χαρακτηριζα.

Ο Ρόσα απο την αλλη δεν είναι τίποτα παραπανω στο σχεδιο απο εναν Μπαρκς με σκιές και μεγάλη λεπτομερεια. Ίσως και μια πινελιά καλύτερης άποψης χώρου/κτηριων λογο επαγγέλματος του. Αμα το αποδομησεις το σχεδιο του θα δεις οτι τα πάπια του Μπαρκς είχαν μεγαλύτερη πλαστικότητα και φυσικοτητα στη κινηση τους απο του Ρόσα.

 

Για το τελευταιο Μίκυ Μάους δεν ξερω, το τελευταιο που πήρα ηταν με τον κωδικα της αρμονίας, αλλά εκτός απο την κεντρικη δεν θυμάμαι καν τι άλλο είχε το τεύχος μεσα για να σου πω.

[PhantomDuck]

Αν δούμε στους τόμους της βιβλιοθήκης Μπαρκς / Disney, θα δούμε πως ο κάθε τόμος έχει περίπου 2 μεγάλες ιστορίες, και οι υπόλοιπες είναι μικρότερες που έφτιαχνε για να γεμίζει τα περιοδικά της εποχής. Όλες οι ιστορίες του πλέον είναι αντικείμενο μελέτης, όμως η πραγματική αφρόκρεμα είναι αυτές οι 2-3 ιστορίες που έκανε περίπου κάθε χρόνο. Οι 60-70 ιστορίες που βλέπουμε στο ΤΟΡ 100, είναι κατά κύριο λόγο αυτές οι μεγάλες ιστορίες, οι οποίες είναι πραγματικά άρτιες από όλες τις απόψεις. Από εκεί και πέρα μπορεί να αρέσουν στον καθένα λιγότερο ή περισσότερο, γούστα είναι αυτά, τι να κάνουμε. Όμως δεν γίνεται να τις υποβαθμίζουμε.

 

Δεν είναι τυχαίο που ο Barks έχει τόσες πολλές ιστορίες στις ΤΟΡ, ενώ από αντίστοιχους δημιουργούς της εποχής του (Gottfredson, Scarpa, κλπ) βλέπουμε πολύυυυ λιγότερες και συγκεκριμένες. Οι ιστορίες του Barks είναι από τις πολύ λίγες περιπτώσεις που διαβάζονται τόσο άνετα και αβίαστα ύστερα και από τόσα χρόνια. Δεν θυμάμαι να έχω πετύχει πολλά κόμικς του 1950 να διαβάζονται τόσο ευχάριστα. Μιλάμε για 60-70 χρόνια πίσω. Ξαναλέω, δεκτό το ότι μπορεί κάποιος να προτιμάει να διαβάσει κάτι άλλο, δεν τρέχει τίποτα. Απλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν γίνεται να παίρνουμε ελαφρά την καρδία.

 

Οι Ιταλοί μιας και τους αναφέρουμε, γενικά είναι «κλειστοί» σαν σχολή. Αγνοούν ό,τι κάνουν στον υπόλοιπο κόσμο και ασχολούνται με τις δικές τους δημιουργίες, τα δικά τους υποσύμπαντα, τις δικές τους υποσειρές κλπ. Τον Don Rosa πολλοί δεν τον έχουν σε εκτίμηση, τόσο ως άνθρωπο όσο και ως σχεδιαστή, επειδή το ρεαλιστικό του στυλ ξεφεύγει πολύ από το καρτουνίστικο που χρησιμοποιούν αυτοί. Όλοι τους όμως, πίνουν νερό στο όνομα του Αμερικάνου Barks, ως τον θεμελιωτή του επαγγέλματός τους. Εύκολα λέμε τώρα πως μας αρέσει π.χ. το αφηρημένο στυλ του Celoni, οι μεγάλες ιστορίες συνεργασίας και ο χρωματισμός των τελευταίων Topolino, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε σημασία αν δεν υπήρχε ο Barks.

 

Χωρίς τον Walt Disney δεν θα υπήρχε η ίδια η εταιρία. Χωρίς τους animators δεν θα υπήρχε το καρτούν στο οποίο εμφανίστηκε ο Ντόναλντ. Χωρίς τον Al Taliaferro δεν θα υπήρχε ο Ντόναλντ ως δομή. Και χωρίς ένα σωρό άλλα άτομα που πέρασαν από τον χώρο πριν μισό αιώνα, δεν θα ήμασταν εδώ να μιλάμε σήμερα. Όμως δεν «θεοποιούμε» όλους αυτούς. Αυτός που παίρνει όλα τα εύσημα, είναι ο Barks, ο οποίος πήρε κάποιους ήρωες χωρίς προσωπικότητα, και έχτισε από το μηδέν τεράστια θεμέλια πάνω στα οποία λειτουργεί όλο το Ντισνεϊκό κόμικ που γνωρίζουμε έως σήμερα.

 

Δεν είναι τυχαίο από όοοολους όσους έχουν περάσει, να ξεχωρίζει αυτός. Υπάρχουν εκατοντάδες άρθρα εκεί έξω που αναλύουν το έργο του Barks και για ποιον λόγο είναι τόσο σημαντικό. Τα πάντα, από την σκηνοθεσία, τις ιστορίες, τα γκαγκ, την δομή, το σχέδιο, την ανατομία, σε όλα ήταν πρωτοπόρος. Άτομα όπως ο Osamu Tezuka (ο πατέρας των manga) τον είχε σε μεγάλο θαυμασμό και έχει δηλώσει πως το έργο του Barks επηρέασε και τον ίδιο. Και πολλοί άλλοι ακόμα, που δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ονομαστικά, επειδή θα μας πάρει το πρωί. Θυμάμαι ενδεικτικά, μία φορά είχα πέσει πάνω σε ένα άρθρο που ανέλυε την ανατομία του κάθε καρέ και το πώς πήρε την εμπειρία του ως animator και την εφάρμοσε στο κόμικ. Έκανε ολόκληρη διατριβή για τα μάτια των χαρακτήρων, πώς είχε σκηνοθετήσει το πού και πώς θα κοιτάει ο κάθε χαρακτήρας ώστε να είναι γραφιστικά ορθό, κλπ. Ολόκληρη ανάλυση για μία ανθυπολεπτομέρεια. Από το έργο του αναλύονται μέχρι και σήμερα πράγματα και τεχνικές τα οποία δεν υπήρχαν καν ως όροι όταν έφτιαχνε τις ιστορίες του.

 

Δεν είναι όμως μόνο ο σχεδιαστικός του τομέας που είναι αδιαμφισβήτητος. Ο Barks έφτιαξε ένα μεγάλο σύμπαν χαρακτήρων, αποδεκτό από όοοοοολους τους δημιουργούς. Οι Μουργόλυκοι, η Μάτζικα, ο Κύρος και ένα σωρό άλλα δημιουργήματα. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει από τότε, και ούτε προβλέπεται να ξαναγίνει. Πλέον όποιος σχεδιαστής πάει να φτιάξει έναν χαρακτήρα, καταλήγει να τον χρησιμοποιεί ο ίδιος, άντε και μερικοί άλλοι ακόμα. Το να δημιουργήσει ένα δικό του σύμπαν και να αγνοεί τις ιστορίες των υπολοίπων, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Και ακόμα και αν το κάνει, το πιθανότερο είναι πως το έργο του θα μείνει στην απομόνωση αντί να οικειοποιηθεί από τους υπόλοιπους δημιουργούς. Αυτό που έγινε τότε, ένας Αμερικάνος να φτιάχνει ένα ολόκληρο σύμπαν και να το οικειοποιείται όλος ο υπόλοιπος πλανήτης, ήταν ένα μοναδικό φαινόμενο. Εύκολα λέμε τώρα πως μας αρέσει περισσότερο η χ/ψ ιταλική ιστορία, όμως ακόμα και σε αυτήν την ιστορία, ο Barks είναι παρών. Και θα συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια ακόμα. Βλέπουμε τους χαρακτήρες του, τις σχέσεις τους, την προσωπικότητα που αυτός τους έδωσε. Ο Barks έχει μπει τόσο για τα καλά στην συνείδηση των πάντων, που εξακολουθεί να εμπνέει ακόμα και τώρα. Τόσο μεγάλο ήταν το έργο του που μας άφησε ως παρακαταθήκη.

 

Θα μου πείτε ωραία όλα αυτά, όμως ξεφεύγουν από το θέμα. Μπορεί κάποιος να τα σέβεται όλα αυτά, όμως να εξακολουθεί να πιστεύει πως ο Barks είναι ξεπερασμένος. Δεν τα λέω τόσο για να πείσω τον Disney Maniac (και τον κάθε Disney Maniac) να αλλάξει γνώμη, εξ άλλου τα γούστα είναι υποκειμενικά. Τα γράφω κυρίως για να δούμε και να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα που μπορεί να μην τους δίναμε τόσην σημασία επειδή τα θεωρούμε δεδομένα.

 

barks2.pdf

Επεξεργασία Νοεμβρίου 22, 2019 από PhantomDuck

[skorosporos]

Να ρωτήσω κάτι άσχετο με το γενικό κλίμα των τελευταίων σελίδων. Μου λείπει ένα τεύχος από το κόμιξ της β' περιόδου. Εκτός από παλαιοβιβιοπωλεία, στην καθημερινή έχουν στόκ (λογικά)? Αν περάσω από τις εγκαταστάσεις στον Πειραιά που θα βρεθώ μέσα στην εβδομάδα για δουλειά θα έχουν ή είναι μόνο γραφεία εκεί? 

 

Στο Φάληρο έχουν τα γραφεία τους. Το αρχείο το διατηρούν στην στοά Αρσακείου στην Πανεπιστημίου.

[Manitou]

Ετοιμαζόμουν το πρωι να γράψω κάτι ιδεολογικά αντίστοιχο του άρθρου του Γιώργου (PhantomDuck). Γράφω ιδεολογικά αντίστοιχο γιατί δεν μπορώ να φτάσω την τόσο υπέροχα εμπεριστατωμένη ανάλυσή του. Το μόνο που θα προσθέσω είναι το εξής. Αυτό που για μένα ξεχωρίζει σε ένα δημιουργό είναι η ακολουθία και η πίστη σε ένα σύμπαν. Εκεί υπερέχει ο Ρόσα για μένα. Ακολουθεί πιστά ένα σύμπαν και βάζει ετεροαναφορές. Ένα σύμπαν που ποιος έφτιαξε??? Χμμμμ...

 

Οι Ιταλοί (που προσωπικά λατρεύω λόγω και ηλικίας) έχουν αυτό το βασικό μειονέκτημα. Ο καθένας ακολουθεί κάτι δικό του χωρίς συνοχή. 

Ναι είναι γεγονός οτι ο Μπαρκς προφανώς και είναι υπερτιμημένος λόγω διαφήμισης, μελέτης του έργου του κ.τ.λ. Αλλά η απόσταση μεταξύ των δεκασέλιδων ιστοριών του Μπαρκς του 1950 με τις βορειοευρωπαικές του 2010 είναι όπως μιας Rols Royce του 60 και ενός KIA PICANTO του σήμερα. 

[tik]

 

 

 

Θεός! 

 

Και δεύτερος θεός αυτός που έγραψε τη μελετούλα για τους οπτικούς άξονες στο έργο του Μπάρκς! Γιατί τα κρύβεις αυτά και δεν μας τα δίνεις να τα διαβάσουμε; 

[Dr Paingiver]

Το επόμενο τεύχος του Μίκυ Μάους (135) στις 13/01.

 

 

 

Απίστευτη φρίκη τα νέα γράμματα στη ράχη, όπως και στο ΚΟΜΙΞ. Μεγαλύτερα κι από το τεύχος.