Ένα κουτί για να βάλουν τα κόμικς, που θα πάρουν με τη συνδρομή, να υποθέσω;

Οι συνδρομητές στην Βραζιλία παίρνουν δώρο ένα κουτί και ένα σχέδιο υπογεγραμμένο από τον Francesco Guerrini.

Συμφωνώ. Ας το κάνουν σωστά. Και το σωστό είναι να γράψουν πράγματα που μπορούν να καταλάβουν τα παιδιά στα οποία απευθύνεται το τεύχος. Οχι να γράφουν πανεπιστημιακού επιπέδου πράγματα που δεν θα καταλάβουν. Αν το κάνουν αυτό απλά αχρηστεύουν την προσπάθεια. Απλό είναι.

Τα μικρά παιδιά δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ούτε τα μισά από αυτά που γράφουν οι συγκεκριμένοι τόμοι. Αυτό δεν εμποδίζει τη Disney (και τον ελληνικό αντιπρόσωπο, την Κ) να τους εκδώσει. Αφού λοιπόν τους εκδίδουν, ας τα γράψουν σωστά. Από εκεί και πέρα.. - Δεν θεωρώ τυχαίο ότι τα γράφουν έτσι, ούτε πως δεν αναφέρονται καθόλου στην κεντρική τράπεζα και τι κάνει αυτή. Είναι επίτηδες γραμμένα έτσι για να περάσει η αντίληψη πως το χρήμα είναι κάτι σαν αγαθό που προϋπάρχει και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά επί αυτού, σαν το χρυσό που σκάβουμε στο έδαφος για να τον βρούμε και η ποσότητα του είναι καθορισμένη. Ακόμα πιο πέρα.. - Τα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με το πως ήταν τη δεκαετία του '80, όταν προσωπικά διάβαζα το ΜΜ ως παιδί. Οι ιστορίες έχουν γίνει πιο "ενήλικες" και πεζές, λιγότερο παιδικές και παραμυθένιες. Αυτό σημαίνει πως: α) τα σημερινά παιδιά είναι πιο προχωρημένα σε σχέση με το πως ήμασταν εμείς, β) ένα μεγάλο ποσοστό του αναγνωστικού κοινού είναι ενήλικες, όπως εμείς στο συγκεκριμένο φόρουμ, γ) ή ισχύουν και τα 2 προηγούμενα μαζί, που είναι και το πιθανότερο. Όπως και να έχει, απ' τη στιγμή που αποφάσισαν να κάνουν μάθημα για την οικονομία και σχετικά εξειδικευμένους τομείς της, ας τα μάθουν σωστά.

Προτιμώ την τακτική τής Καθημερινής, όπου το Μίκυ Μάους δεν έχει «δώρα» και είναι φτηνότερο από το κανονικό Topolino, ενώ οι πιο ακριβές της εκδόσεις κάνουν λίγο παραπάνω από το κανονικό Topolino, και με κάθε τόμο σού δίνουν δώρο μια κυριακάτικη εφημερίδα με όλα της τα ένθετα.

Το συγκεκριμένο δωράκι κοστολογήθηκε στα 10 ευρώ, καθώς το τεύχος κόστιζει 12,9 ευρώ από 3 ευρώ που έχει κανονικά. Δεν ξέρω κατά πόσο στην Ελλάδα αυτή η τιμή δεν θα δημιουργούσε χαμηλές πωλήσεις ή γκρίνιες πάντως στους γονείς των μπόμπιρων που αγοράζουν το Μίκυ Μάους!

Τελειο

Περίμενα μια ιστορία με διαφορές μορφές σχεδιασης του Ντόναλντ όπως έδειχνε το εξώφυλλο

Σε δύο δισέλιδες ιστορίες στο Κόμιξ 100. Πρόκειται για τα gremlins στην κατά Walt Kelly εκδοχή. Κι αν δεν ξέρετε τι είναι τα gremlins, είναι ακριβώς αυτό, που λέει στην ιστορία: σκανταλιάρικα πλάσματα, που υποτίθεται ότι προξενούν τις ζημιές στα αεροπλάνα.

Πολύ ωραίο τεύχος. Και οι τρεις ιστορίες ηταν πολύ καλές!!!!

Το 61ο τεύχος του παπιού μας κυκλοφόρησε και πρόκειται για το τελευταίο του Καλοκαιριού... Το σκάναρε ο Εκλαμπρότατος @Βασιλεύς των κόμικς πού έχει τον αμέριστο σεβασμό και την αγάπη μου... Επιστρέψαμε στο κλασικό μοτίβο των τριών ιστοριών. Για να δούμε τι έχουν να μας πουν... "Ο γητευτής των γουρουνιών." Ο Ντόναλντ μπαρκάρει σε πειρατικό προκειμένου να πιάσει την καλή και να γυρίσει πίσω να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του. Εντυπώσεις. Ιστορία επόχης. Όμορφη και με ανατροπές που σου κρατάνε το ενδιαφέρον. Την ευχαριστήθικα. "Με τις δυνάμεις των Θεών." Η Μάτζικα συνεργάζεται πάλι με τους Μουργόλυκους ώστε να βγουν κερδισμένοι αμφότεροι. Εντυπώσεις. Ικανοποιητική όπως και οι υπόλοιπες της "σειράς." Οι Μουργόλυκοι στέκονται επ' άξια ως πρωταγωνιστές σε μία περιπέτεια με όμορφο σενάριο. "Αποστολή στην Βρετανία." Οι δύο πράκτορες του Τ.Ν.Τ. κάνουν ένα ταξιδάκι στον χρόνο μήπως καταφέρουν να πείσουν έναν δοιηκητή αεροδρομίου για κάποιες... υπάρξεις. @Kriton που τις έχουμε ξαναδεί; Εντυπώσεις. Η σειρά συνεχίζει να είναι ευχάριστη στην ανάγνωση και χαίρομαι που την βλέπουμε σε μηνιαία βάση. Κλείνοντας... Το Αυγουστιάτικο τεύχος δε με άφησε καθόλου παραπονεμένο. Έκανε το 3/3 και για άλλον ένα μήνα πέρασα ευχάριστα μαζί του... 7.8/10!!!

Αρα παραδέχεσαι οτι όλα αυτά που γράφεις δεν είναι σε θέση να τα καταλάβει κανένα παιδί. Αυτό λεω απο το πρώτο μήνυμα μου.

Και, δυστυχώς, δεν την πέτυχα!

Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι. Τουλάχιστον αυτό θα έκανα αν ήμουν παιδί κι έπεφτε στα χέρια μου η "Οικονομία του Σκρουτζ"!

Φίλε, γι' αυτό έγραψα πως η δεύτερη ιστορία μαθαίνει στα παιδιά πράγματα που κανένα παιδί δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Και στο καπάκι τους μαθαίνει και μια λάθος αντίληψη για το πως λειτουργούν οι τράπεζες. Και λέω το εξής, αφού τους μαθαίνεις που τους μαθαίνεις πράγματα που τα παιδιά δεν πολυκαταλαβαίνουν, και βασικά δεν τους ενδιαφέρουν κιόλας, τουλάχιστον μάθε τα τους σωστά.

Χμ, φοβαμαι θα περιοριστουμε στους 3 φετος

Όλα τα τεύχη, που διαφήμισαν μαζεμένα, με ζόρισαν. Οι τίτλοι των ιστοριών πρέπει να δόθηκαν με την ίδια λογική, που δίνονται οι ελληνικοί τίτλοι στις ξένες ταινίες! Ακόμα και στο Ντόναλντ, που έβαλα συνδέσμους και προς τις τρεις ιστορίες τού τεύχους, τη δεύτερη ιστορία τη μάντεψα, ενώ για την τρίτη χρειάστηκε να υποθέσω ότι είναι ιστορία τής ΤΝΤ. Μόνο για την πρώτη είμαι σίγουρος, μια και η αρχή της εμφανίζεται στην προεπισκόπηση.

@Kriton Σε ζόρισε βλέπω αυτό το τεύχος...

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 10 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα. ΜΙΚΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΣΕΡΦΕΡ ΜΙΚΥ & ΓΚΟΥΦΥ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΧΙΟΥΗ ΛΙΟΥΗ ΝΤΙΟΥΗ ΚΑΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΥ ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΜΙΚΥ & ΓΚΟΥΦΥ ΨΑΧΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΓΚΟΥΦΟΨΑΡΟ ΤΖΟΥΝΙΟΡ Η ΠΑΛΙΑ ΛΙΜΝΟΥΛΑ Από την Τρίτη 23/07, αναζητήστε το 47ο τεύχος στα περίπτερα.

Σύμφωνα με τη διαφήμιση στην προεπισκόπηση του Ντόναλντ Ιουλίου, οι φετινοί τόμοι θα κυκλοφορήσουν στις 23 Ιουνίου. (Τι θα πει ότι πέρασε η ημερομηνία;) Το πιο πιθανό είναι ότι θα κυκλοφορήσουν στις 28 Ιουλίου, αμέσως μετά την οικονομία τού Σκρουτζ, ακριβώς διότι ετοίμασαν αυτή τη διαφήμιση. Το ανησυχητικό είναι ότι στη διαφήμιση δείχνουν μόνο τρεις τόμους. Αν και σε σχετική ερώτηση απάντησαν ότι η κυκλοφορία τής οικονομίας τού Σκρουτζ δεν θα επηρεάσει τον αριθμό των τόμων των απάντων τού Σκάρπα, που θα κυκλοφορήσουν φέτος, δεν μας έχουν πει ποιος θα είναι αυτός ο αριθμός. Συνήθως, βέβαια, βγάζουν καλοκαιρινούς τόμους, μέχρι ν' ανοίξουν τα σχολεία, οπότε, αν αρχίσουν αμέσως μετά την οικονομία τού Σκρουτζ, προλαβαίνουν να βγάλουν τους συνηθισμένους 8–9, που έβγαλαν τις προηγούμενες δύο χρονιές.

Ξερουμε ποτε θα βγει ο Σκαρπα φετος?

Σε αυτό το τεύχος η ιστορία “Οι επαναστάτριες” που είχε ξεκινήσει στο προηγούμενο, ολοκληρώνεται. Η Γιαγιά Ντακ είναι πλέον ένα έγκριτο μέλος της Γερουσίας των Αντιπροσώπων, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι εύκολο να λυθούν τα ζητήματα, τα οποία την έστειλαν εκεί. Φαίνεται ότι η Άνατραξ έχει απλώσει τα δίχτυα της και μέσα στην Γερουσία, με αποτέλεσμα να μπαίνουν συνεχώς εμπόδια στο έργο των κοριτσιών, που δεν θέλουν να τσιμεντοποιηθεί η ύπαιθρος. Ο αγώνας που ξεκινούν ενάντια σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι δύσκολος, καθώς μέσα σε λίγες μόνο ημέρες θα πρέπει να βρουν αποδείξεις ότι η Άνατραξ δρα χωρίς να υπολογίζει το περιβάλλον. Κι ενώ όλες έχουν επιδοθεί σε έναν μαραθώνιο εξασφάλισης ενοχοποιητικών στοιχείων, η δεσποινίς Ευταξία έχει χτυπηθεί από τα βέλη του φτερωτού υιού της Αφροδίτης. Θα τα καταφέρουν? Αν τα πρώτα δύο μέρη που διάβασα την περασμένη εβδομάδα με εντυπωσίασαν, ήρθαν τα τρία τελευταία για να ολοκληρώσουν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Μιλάμε για ένα σενάριο που θυμίζει κινηματογραφική ταινία. Παρακολουθούμε μία πλοκή που εκτός από οικολογικά μηνύματα, περιέχει αστυνομικά στοιχεία, ανεκπλήρωτους έρωτες, αγωνία κι ανατροπές μέχρι την τελευταία στιγμή. Μία ιστορία που δεν προσφέρει συγγραφικές ευκολίες, αλλά έχει ένα σενάριο αρκετά ψαγμένο. Πολλά μπράβο λοιπόν για την συνολική δουλειά. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι η εν λόγω προσπάθεια είναι αρκετά σοβαρή. Το κωμικό στοιχείο είναι σχεδόν ανύπαρκτο, κι ενισχύεται μόνο από το όμορφο σχέδιο της Silvia Ziche. Μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες ιστορίες στο αγαπημένο μας περιοδικό. Και μετά από την έξαψη που μας προκάλεσε η κεντρική ιστορία, συνεχίζουμε με “Το νησί των κροίσων”. Στην Λέσχη των εκατομμυριούχων βρισκόμαστε μπροστά σε μία γνώριμη κατάσταση. Σύμφωνα με τους κανόνες του καταστατικού, ο θείος Σκρουτζ αναγορεύεται Πρόεδρος μέσα σε ένα κλίμα δυσφορίας, σχεδόν της πλειοψηφίας των μελών. Ο Ρόμπαξ ρίχνει την ιδέα στο τραπέζι, σύμφωνα με την οποία ο καταλληλότερος Πρόεδρος της Λέσχης θα πρέπει να είναι ένας επιχειρηματίας ο οποίος δεν θα πρέπει μόνο να απολαμβάνει τα περισσότερα κέρδη από τις επιχειρήσεις του, αλλά να είναι ικανός και σε πιο...extreme καταστάσεις. Έτσι αποφασίζεται όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι να πάνε σε ένα ερημικό νησί και να ζήσουν σαν άλλοι Ροβινσώνες. Νικητής θα ανακηρυχθεί εκείνος που θα καταφέρει να μείνει περισσότερο στο νησί. Μία τέτοια διαβίωση φαίνεται να κουράζει τα περισσότερα μέλη κι έτσι στο τέλος θα μείνουν οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι. Ποιος θα είναι ο τελικός νικητής? Να πω την μαύρη αλήθεια, αρχίζω να βαριέμαι με τέτοιου είδους ιστορίες. Δεν λέω ότι πάσχουν στην πλοκή, αλλά σίγουρα πάσχουν σε πρωτοτυπία. Έτσι κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο χωρίς μεγάλη φαντασία, το οποίο δίνει μία πλοκή ήπια, αλλά χαριτωμένη. Το φινάλε όμως το βρήκα πολύ ρηχό κι εύκολο. Γενικά δεν ήταν από τις καλύτερες ιστορίες της θεματολογίας της. Από την άλλη το σχέδιο της Lara Molinari το βρήκα πανέμορφο. Όπως σοφά μαρτυρά ο τίτλος της επόμενης ιστορίας, ο Ντόναλντ φαίνεται να έζησε έναν “Εφιάλτη θερινής νυκτός”. Όλα ξεκίνησαν μία νύχτα του καλοκαιριού στην Λιμνούπολη, όπου ο υδράργυρος έχει χτυπήσει κόκκινο. Ο φίλος μας βρίσκεται στο σπίτι της αρραβωνιαστικιάς του η οποία του έχει χαρίσει ένα παλτό από γούνα αρκούδας. Φεύγοντας από το σπίτι της συνειδητοποίησε με έκπληξη ότι τον ακολουθεί ένας Γιέτι των Ιμαλαΐων! Φτάνοντας στο σπίτι του θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο της άφιξης αυτού του πλάσματος στην πόλη του και για να το κάνει αυτό, θα πάει μαζί με τρία του ανιψάκια μέχρι το εργαστήριο του Κύρου προκειμένου να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Και η έκπληξή τους φαίνεται να μεγαλώνει, όταν θα δουν κι άλλα ζώα (που δεν έχουν θέση εκεί) να σουλατσάρουν ανέμελα στους δρόμους, αλλά και σπάνια δέντρα και φυτά να έχουν ριζώσει εκεί... Πώς μετανάστευσε όλη αυτή η χλωρίδα και η πανίδα? Ένα σενάριο που χρησιμοποιεί την τέχνη του αιφνιδιασμού για να εντυπωσιάσει. Εν μέρει μπορώ να πω ότι το πέτυχε. Από εκεί και πέρα όμως δεν είχε να μας δείξει κάτι αξιόλογο. Το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής αναλώνεται στην πορεία των πρωταγωνιστών μέχρι το εργαστήριο του Κύρου και στην εμφάνιση των σπάνιων ζώων. Έτσι η έκπληξη και η περιέργεια δίνει την θέση της στην βαρεμάρα, για να φτάσουμε σε ένα φινάλε βιαστικό και πρόχειρο. Γενικά νομίζω ότι θα έβγαινε ένα καλύτερο αποτέλεσμα αν υπήρχε σωστότερη διαχείριση. Anyway! Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Και τελειώνουμε με την “Πανεπιστημιακή παγίδα”, που από τον τίτλο μαρτυρά ότι εδώ θα παίξει κάποιο ρόλο ο παντογνώστης καθηγητής Λούντβιχ Φον Ντρέηκ. Οι Μουργόλυκοι διέρρηξαν το εργαστήριο του Κύρου και φωτογράφισαν το σχέδιο του θησαυροφυλακίου το οποίο φανερώνει όλα τα αντικλεπτικά συστήματα ασφαλείας που έχουν εγκατασταθεί εκεί. Έτσι θα πάνε στον Ιδιοφυΐα-176, προκειμένου να τους βοηθήσει να ληστέψουν την περιουσία του Σκρουτζ. Εκείνος στρώνεται στην δουλειά, ξεκινώντας να αποκωδικοποιεί το σύστημα, αλλά δυστυχώς γι’αυτούς, κολλάει στο τελευταίο πέρασμα. Έτσι, υποδυόμενος τον φοιτητή, θα προσεγγίσει τον Λούντβιχ προκειμένου εκείνος να τον βοηθήσει (χωρίς να το γνωρίζει) να “ξεκλειδώσει” και το τελευταίο εμπόδιο προς την αμύθητη περιουσία του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Αρκετά καλή η ιδέα του σεναρίου το οποίο φαίνεται να είναι καλογραμμένο στις λίγες σελίδες που έχει στην διάθεσή του. Η πλοκή έχει κλιμακούμενη ροή και προκαλεί την περιέργεια για την συνέχεια. Το φινάλε το βρήκα αρκετά έξυπνο και κλείνει μία αξιόλογη ιστορία για την κατηγορία της. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε.

Ναι, το πρόβλημα είναι οτι ζητάς να μπουν σε κόμικ για 10χρονα πράγματα που διδάσκονται αυτή τη στιγμή μόνο σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Το διάβασα χθες(έχω μείνει λίγο πίσω με τα αδιάβαστα ΜΜ αλλά προχωράω)και έχω να πω ότι το εν λόγω τεύχος είναι εξαιρετικό.Καλή κεντρική ιστορία,η δεύτερη με Φαντομία ακόμα καλύτερη,και η τρίτη και η τέταρτη ιστορία με εξέπληξαν θετικά.Ενώ περίμενα πως δεν θα είναι κάτι ιδιαίτερο,μου άρεσαν και οι δυο αρκετά.

Τα ζωντανά παπούτσια πρέπει να είναι αυτή η ιστορία.