Darrell

''Παπιοφοίνικας συνάντησε μία κοινή πάπια να στέκεται κάτω από έναν φοίνικα κι έπαθε κρίση ταυτότητας''

Και ένα tutorial στο YouTube: ''Πώς να αφαιρέσετε φτερά από Παπιοφοίνικα χρησιμοποιώντας καθημερινά μέσα''

Στην 8η σελίδα ο Ντον τα βρίσκει σκούρα. Απολαύστε

Έτσι για να υπάρχει :p

Φρέσκια, πρωινή 7η σελίδα

Εδώ και καιρό έχω ολοκληρώσει τις 2 σεζόν του Stranger Things. Από τις πλέον εμπορικές και πασίγνωστες σειρές του Netflix, έχει γίνει αρκετά mainstream σε μικρό χρονικό διάστημα και, βλέποντας γενικά πολλούς φίλους και γνωστούς να μιλάνε γι'αυτή, αποφάσισα να την ξεκινήσω (πράγμα που δεν έχω κάνει ακόμα με το Game of Thrones). Η σειρά είναι πολύ δυνατή κι αυτό φαίνεται από την αρχή. Κυριολεκτικά. Από το πρώτο δευτερόλεπτο. Η εναρκτήρια σκηνή σου ανεβάζει παλμούς και εντίνει το ενδιαφέρον. Η πλοκή εξελίσσεται γρήγορα στην αρχή, αλλά στη συνέχεια σταθεροποιείται, αφήνοντάς σου τον κατάλληλο χρόνο να συνειδητοποιήσεις τις ξαφνικές αλλαγές. Ίσως το πιο δυνατό στοιχείο της σειράς, κατά τη γνώμη μου, είναι το καστ. Οι ρόλοι είναι σα να γράφτηκαν αποκλειστικά γι'αυτά τα άτομα. Ειδικά τα παιδιά. Δεν περίμενα μια σειρά με κεντρικούς χαρακτήρες παιδιά ηλικιών 13-14-15 να έχει τόσο καλή υποκριτική. Άλλο ένα άλλο στοιχείο που με ελκύει στη σειρά είναι η εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία (80's) και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται (ροκ μουσική, retro games, ποδήλατα, βόλτες, παλιές συσκευές κτλ.). Το σενάριο είναι πρωτότυπο, η σκηνοθεσία προσεγμένη, με όμορφα, ''καθαρά'' πλάνα. Ανυπομονώ για την 3η σεζόν να δω πώς θα εξελιχθεί. Όσον αφορά τις ταινίες, τελευταία έχω πάθει γερό κόλλημα με το Back to the Future. Όπως ανέφερα και πριν, γενικά μου αρέσουν τα 80's και η όλη ατμόσφαιρα. Στο Back to the Future αυτό συνδυάζεται με ταξίδι στο χρόνο, δράση και συγκίνηση. Τις απόλαυσα και τις τρεις ταινίες και γενικά τις θεωρώ πολύ άρτιες σεναριακά και κυρίως τα εφέ είναι πολύ μπροστά για την εποχή τους, όπως ακριβώς και στο Jurassic Park. Απορώ πώς δεν το είχα δει νωρίτερα.

Και 6η σελίδα παρακαλώ

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι με τον ΤζιοΤρού σε ένα παρακμιακό μπαράκι και τα πίνουμε ακούγοντας death metal, για να γιορτάσουμε τη δυναμική μας επιστροφή. Όσο εμείς θα πίνουμε μέχρι να λαλήσει ο κόκορας, εσείς ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ 5η ΣΕΛΙΔΑ

πάνε 3 μήνες και κάτι από τότε που ανέβηκε η 3η σελίδα και, ενώ πολλοί δεν πίστεψαν ότι θα τα καταφέρουμε, είμαστε εδώ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Κι ενώ η σειρά έχει χάσει τους μισούς αναγνώστες της, (δηλαδή οι 4 έγιναν 2) εμείς είμαστε εδώ να συνεχίσουμε το μεγαλόπνοο έργο που ξεκινήσαμε. ΑΣ ΗΧΗΣΟΥΝ ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΛΟΙΠΟΝ. ΙΔΟΥ: *σημείωση: η παραπάνω σελίδα είναι ιδιάζουσα περίπτωση καθώς τη σχεδίασα αφότου είχα σχεδιάσει τις επόμενες 3-4. την τελείωσα σήμερα έπειτα από πολύ κόπο και ιδρώτα και υπό την πίεση του GeoTrou και την ανέβασα σήμερα για να απολογηθώ για την καθυστέρηση. Οπότε τιμήστε τη. την Πέμτη καινούργια σελίδα. STAY TUNED!

Btw, το τεύχος δεν έχει αχρηστευτεί τελείως. Αν θέλετε μπορώ να το δωρίσω στη Λέσχη ως το πρώτο αρωματικό κόμικ με άρωμα κρασιού.

Δυστυχώς υπήρχε ένα τεύχος Μίκυ Μάους μέσα κι έγινε ολοκαίνουργιο

Σήμερα πήγαμε ολοήμερη εκδρομή στην Πάτρα. Επισκεφθήκαμε μία κάβα με κρασιά και εκεί αγόρασα δύο κρασιά για την οικογένειά μου και τα έβαλα στην τσάντα. Από κει και πέρα το σύμπαν άρχισε να συνομωτεί για το πώς αυτά τα κρασιά θα σπάσουν μέσα στην τσάντα μου και θα χυθούν. Και το κατάφερε. Σε στιγμή αδράνειας, η τσάντα πέφτει, ακούγεται ένα κρακ -ο ίδιος ήχος που έκανε και η καρδιά μου εκείνη τη στιγμή όταν έσπαγε σε 893097 κομμάτια- και αντικρύζω τα χυμένα κρασιά να στάζουν στην τσάντα μου. Εκείνη τη στιγμή βρίσκεται δίπλα μου ένας συμπαθητικός κύριος, ο οποίος παρακολούθησε τη φάση και μου γνέφει να μην ανησυχώ. Στη συνέχεια, μου διηγείται πως πρόσφατα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή και πλέον βλέπει τη ζωή με άλλο μάτι. ''Μην αγχώνεσαι για μικροπράγματα, φίλε, έχεις πολλά να ζήσεις ακόμα''. Φεύγω, λοιπόν, με μια τσάντα που είχε ποτίσει κρασί, ένα αισιόδοξο μήνυμα από έναν random περαστικό και εμένα να προσπαθώ να ξεχάσω τι συνέβη. Όμως, KARMA IS A B*TCH, κι ενώ καθόμαστε σε μία καφετέρια περιμένοντας να φύγουμε, ένας φίλος μου ζητάει τον κωδικό του WiFi κι ο σερβιτόρος προφέρει την τελευταία λέξη που ήθελα να ακούσω εκείνη την ώρα: ''Ο κωδικός είναι krasopotyro'' *explosion sound*

Παπιοφοίνικας page #2 I S H E R E

Ποια εννοείς;