Αίθουσα Νικητών

Ο Αη Βασίλης άργησε 2 μέρες λόγω πολλών παραδόσεων ... Τα τελευταία αποκτήματα από τη ΛΕΦΙΚ . Ευχαριστώ πολύ Γιώργο για την υπομονή και τη φροντίδα που δείχνεις σε κάθε παραγγελία

Ένα ταξίδι ξεκίνησε με το Χάρισμα, τον έκτο τόμο της συλλογής της Marvel που σηματοδοτούσε την αρχή του run των Joss Whedon και John Cassaday για τον τίτλο The Astonishing X-Men. Ήταν ένας τόμος που πολλοί λάτρεψαν με τη συνέχεια του να είναι πολυαναμενόμενη. Αυτή η συνέχεια ήρθε στον τριακοστοδεύτερο τόμο, το Astonishing X-Men Κίνδυνος και γνωρίζοντας ότι τα τελευταία δύο arcs με τα οποία κλείνει η κεντρική ιστορία, δε θα είναι μέρος της συλλογής, είπα να τα παρουσιάσουμε σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει το χρόνο να τα διαβάσει. Ξεκινήσαμε με το Torn και σήμερα προχωράμε με το Unstoppable. Τι έχει προηγηθεί Το Unstoppable αποτελείται από εφτά τεύχη, έξι της σειράς The Astonishing X-Men και το Giant Size X-Men #1 που κλείνει την ιστορία και έχει εμφανίσεις από Spider-Man, Fantastic 4 και Iron Man μεταξύ άλλων. Όπως έχουμε πει, η κεντρική ιστορία αφορά τον εξωγήινο πλανήτη Breakworld που σύμφωνα με μια προφητεία θα καταστραφεί από κάποιο μέλος των X-Men που αργότερα αποκαλύπτεται ότι είναι ο Colossus. Γι' αυτό στο Χάρισμα στέλνουν τον Ord που αποτυγχάνει στη δοκιμασία του. Στο Torn είχαμε την επιστροφή της Cassandra Nova, αλλά στο τέλος της ιστορίας η Agent Brand της οργάνωσης S.W.O.R.D (που ανακάλυψε πρώτη ότι οι κάτοικοι του Breakworld ψάχνουν τον Colossus) πήρε τους κακούς των πρώτων δύο τόμων, Ord και Danger καθώς και τους αποδυναμωμένους X-Men και τους οδήγησε προς το Breakworld για να βρεθεί λύση. Πλοκή Η Agent Brand πληροφορεί τους X-Men ότι κατευθύνονται όλοι μαζί προς το Breakworld. Τους ενημερώνει επίσης ότι ο Kruun, ο τύραννος του πλανήτη, έχει στη διάθεση του έναν τεράστιο πύραυλο, τον οποίο θέλει να στρέψει κατά της Γης και να την καταστρέψει. Αποστολή της S.W.O.R.D και των X-Men είναι η αφόπλιση του πυραύλου. Ο Kruun ωστόσο γνωρίζει για την άφιξη τους, οπότε τους πιάνει εξ απροόπτου και καταστρέφει το σκάφος. Τα μέλη της ομάδας θα διασπαστούν σε ομάδες και θα καταλήξουν σε διάφορα σημεία του Breakworld. O Colossus και η Kitty καταλήγουν στα χέρια της Aghanne μιας επαναστάτριας που θεωρεί ότι η προφητεία για την καταστροφή του πλανήτη έχει ερμηνευθεί λανθασμένα και μπορεί να ξαναφτιαχτεί. Επίσης μαθαίνουμε πως ο Ord είναι φυλακισμένος του Kruun. Ο Kruun από την άλλη θα συμμαχήσει με την Danger προκειμένου να σκοτώσει τους X-Men κάτι που του το υπόσχεται. H Danger ωστόσο προδίδει τον Kruun και συνεργάζεται με τους X-Men με σκοπό να αφοπλιστεί η βόμβα. Αργότερα το arc της θα τελειώσει οριστικά, αφού μαθαίνουμε πως παρά τις προσπάθειές της, η Danger είναι προγραμματισμένη να μη μπορεί να σκοτώσει. Ο Cyclops θυσιάζεται για την ομάδα, αλλά ο Kruun τον επαναφέρει στη ζωή για να τον ανακρίνει και τελικά ο Cyclops κερδίζει τον Kruun ανακτώντας τις χαμένες του δυνάμεις. Η ομάδα εν τέλει παίρνει τον έλεγχο του Breakworld, αλλά ο Colossus καταλαβαίνει πως πίσω από όλα κρύβεται η επαναστάτισσα Aghanne που είχε προγραμματίσει τα πάντα από την αρχή προκειμένου ο ίδιος να καταστρέψει τον πλανήτη για εκείνη. Τον πλανήτη σώζει ο Ord που σκοτώνει την Aghanne όσο εκείνη μάχεται με τον Colossus. Η Kitty συνεχίζει την προσπάθεια της να απενεργοποιήσει τον υπερμεγέθη πύραυλο που θα καταστρέψει τη Γη και η προσπάθεια της την εξοντώνει. Ο Beast με την Emma διαπιστώνουν ότι δεν είναι πύραυλος τελικά, αλλά σφαίρα και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μη μπορούν να τη σταματήσουν. Η Kitty βρίσκεται εντός της σφαίρας, η οποία κατευθύνεται προς τη Γη με την ίδια παγιδευμένη στο εσωτερικό της. Τελικά καταφέρνει και την κάνει αόρατη και η σφαίρα διαπερνάει τη Γη, χωρίς να συμβεί τίποτα, αλλά συνεχίζει την πορεία της και η Kitty χάνεται μια για πάντα στο διάστημα. Οι X-Men προσπαθούν να γυρίσουν στη ζωή τους αντιλαμβανόμενοι πως η Kitty δε θα βρίσκεται πια κοντά τους. Κριτική για σενάριο-σχέδιο Για το σχέδιο μη λέμε τα ίδια, ο Cassaday είναι εξαιρετικός, δε μου άρεσε πολύ το πως σχεδιάζει τους Fantastic Four, αλλά ειδικά στο Breakworld κάνει εξαιρετική δουλειά. Από την άλλη δε μου άρεσε γενικά η ιστορία, ούτε το σενάριο του Whedon. Θεωρώ πως τράβηξε υπερβολικά χωρίς λόγο, μιας και μιλάμε για κόμικ περίπου 200 σελίδων με όλα τα τεύχη, αλλά στην πραγματικότητα λιγότερες από τις μισές τις διάβασα με έναν κάποιο ενθουσιασμό. Από τη μία κλείνουν διάφορα subplots όπως αυτό της Danger, καθώς και η κεντρική ιστορία των τευχών που αφορά το Breakworld, αλλά καλώς ή κακώς όσο πιο πολύ προχωρούσαμε από το Torn και μετά τόσο πιο αδιάφορο μου φαινόταν. Συνολικά το run του Whedon μου φαίνεται αρκετά καλό και με σαφές πλάνο, αλλά περίμενα κάτι πιο ενθουσιώδες ή μάλλον κάτι πιο ουσιαστικό στο κλείσιμο. Αυτά σε γενικές γραμμές, ελπίζω όσοι θέλανε να μάθουν τι συνέβη στη συνέχεια να ικανοποιήθηκαν και άμα θέλετε να σας πω πως να διαβάσετε αυτούς τους τόμους, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε. Τα λέμε με κάποια επόμενη ξένη έκδοση, ενώ στα σκαριά υπάρχει κι ένα μεγάλο project

Όπως φαίνεται και στην καταχώριση, ο "Θρυλικός Μπλεκ" θα είναι 3 φορές το χρόνο. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα πωλείται κανονικά ή θα δίνεται σαν δώρο μόνο με αγορές από το site της εκδοτικής, όπως έγινε με το Νο1. (ISSN:2732-7132). Θρυλικός Μπλεκ [περιοδικό] Τίτλος : Θρυλικός Μπλεκ Κύριος Τίτλος : Θρυλικός Μπλεκ Συντμ. Τίτλος : θρυλικος μπλεκ Τύπος Μέσου: Εντυπο Συχνότητα Εκδ. 3 φορές το Ετος Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε. Έτος Έκδοσης: 2021 ISSN: 2732-7132 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Ιταλική (ita) Ημ/νία Παραχώρησης : 04/01/2021

Yπάρχει μεγάλη ποικιλία στο e-shop της Λέσχης , και όταν βρίσκεις αυτά που ψάχνεις τα πυροβολείς φίλε lord-makro

Εξώφυλλα των τευχών 7 και 8 για να κλείσει και αυτή η σειρά Μεταφέρθηκαν στη βάση

Όπως έκανα στα Λούκυ Λουκ έτσι κι εδώ παραθέτω την ανανεωμένη λίστα μου με τις βαθμολογίες, μετά και την κυκλοφορία του νέου τεύχους. Με κόκκινο και πράσινο τα τεύχη που είναι στο top10 μου 1. Ο Αγώνας των Αρχηγών: 8/10 2. Oβελίξ & Σία: 8.5/10 3. O Aστερίξ στην Ισπανία: 7.5/10 4. O Aστερίξ και οι Γότθοι: 7.5/10 5. Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα: 8.5/10 6. H Διχόνοια: 9/10 7. H Kατοικία των Θεών: 9/10 8. O Μάντης: 9/10 9. Ο Γύρος της Γαλατίας: 8/10 10. Aστερίξ ο Γαλάτης: 7.5/10 11. O Aστερίξ στους Βέλγους: 7/10 12. Ο Αστερίξ στην Κορσική: 9/10 13. Ο Αστερίξ Μονομάχος: 8/10 14. Ο Αστερίξ και οι Νορμανδοί: 7.5/10 15. Οι Δάφνες του Καίσαρα: 8/10 16. Tο Χρυσό Δρεπάνι: 8/10 17. O Αστερίξ στους Βρετανούς: 8/10 18. Ο Αστερίξ και η Χύτρα: 8/10 19. Η Ασπίδα της Αρβέρνης: 9/10 20. Ο Αστερίξ στους Ελβετούς: 9.5/10 21. To Δώρο του Καίσαρα: 7.5/10 22. Ρόδο και Ξίφος: 5.5/10 23. To Μεγάλο Ταξίδι: 7/10 24. O Αστερίξ Λεγεωνάριος: 9/10 25. O Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες: 7.5/10 26. Η Μεγάλη Τάφρος: 7/10 27. H Oδύσσεια του Αστερίξ: 7.5/10 28. O Γιος του Αστερίξ: 6.5/10 29. O Aστερίξ και η Χαλαλίμα: 7/10 30. Η Γαλέρα του Οβελίξ: 6/10 31. O Aστερίξ και η Λατραβιάτα: 5.5/10 32. O Aστερίξ και η Επιστροφή των Γαλατών: 5/10 33. Kαι ο Ουρανός Έπεσε στο Κεφάλι τους: 3/10 34. Tα Γενέθλια των Αστερίξ & Οβελίξ: 4/10 35. O Aστερίξ στους Πίκτους: 6/10 36. Ο Πάπυρος του Καίσαρα: 6.5/10 37. Ο Αστερίξ και ο Υπεριταλικός: 5.5/10 38. Η Κόρη του Βερσινζετορίξ: 5.5/10

Πάντως, ο τρόπος με τον οποίον ξεκινά η σειρά του Πράκτορα ΝΝ έχει πολλά κοινά με τις αρχικές ιστορίες των Νέων Περιπετειών του ΦΝ. Εφόσον η σειρά του Φάντομ ξεκίνησε το 1996 και η σειρά του Πράκτορα ΝΝ το 2008, πιστεύω ότι οι συντελεστές της δεύτερης είχαν στο μυαλό τους τη δημιουργία των νέων χαρακτήρων και το σύμπαν του Νέου Φάντομ όταν έφτιαχναν το νεοσύστατο σύμπαν του Πράκτορα ΝΝ. Οι νέοι απίθανοι χαρακτήρες, οι ηλεκτρονικοί σύμμαχοι, οι ξαφνικές ανατροπές, οι νέες στολές, ο εξοπλισμός, κλπ... όλα αυτά υπάρχουν και στις δύο σειρές (στις αρχικές τους ιστορίες τουλάχιστον). Ακόμα και μερικά σκηνικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στις δύο σειρές χωρίς να αλλάξει η ταυτότητα τους. Δεν είμαι σίγουρος ποια από τις δύο σειρές μου αρέσει περισσότερο (πάντα αναφερόμενος στις αρχικές ιστορίες της κάθε μιας που μου αρέσουν περισσότερο). Ίσως ο Πράκτορας ΝΝ? Ίσως και όχι... @Manitou αν δεν διάβασες τα πρώτα τεύχη των Νέων Περιπετειών του ΦΝ (αυτά που ξεκίνησε ο Τερζόπουλος και συνεχίστηκαν από την Καθημερινή), σου συστήνω να τα βρεις και να τα διαβάσεις με τη σειρά που κυκλοφόρησαν (τα περισσότερα από τα πρώτα τεύχη είναι σαν μια μεγάλη ιστορία σε συνέχειες, κάτι σαν το Μίκυ Μυστήριο Β', γι'αυτό πρέπει να διαβαστούν μαζί). ΥΓ: κάποιοι από τους χειρότερους ιταλούς σχεδιαστές, παραθέτουν τα καλύτερα τους σχέδια στις ιστορίες των Νέων Περιπετειών του ΦΝ, βλέπε π.χ. Λαβορατόρι, Γκερίνι κλπ, και πραγματικά τα απολαμβάνεις.

Καλή χρονιά!

Εγώ κατάλαβα πως απλώς ο spitermak δεν έχει δει ακόμη την έκδοση που παρουσιάστηκε στην κοινότητα ότι έχει κυκλοφορήσει ήδη και τον ενημέρωσαν περί τίνος πρόκειται. Δεν παρήγγειλα απ' τον εκδότη τελευταία (μιας και αναδιανεμήθηκαν κάποια comic albums που είχα χάσει στα περίπτερα, οπότε και με τις αγορές των graphic novels πάλι από αυτά, έχω σχεδόν όλες τις νεότερες εκδόσεις της εκδοτικής), ελπίζω όμως να αυτονομηθεί και στα περίπτερα.

Από το Ελληνικό κέντρο ISBN - ISMN - ISSN της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.

@shortly σαν να πήρες αρκετά πράγματα...

Η ανανεωμένη λίστα με τις βαθμολογίες μου μετά και τις τελευταίες κυκλοφορίες (Αταξία και Τιμωρία, Μπελάδες στις Φυτείες). Με κόκκινο και πράσινο τα τεύχη που είναι στο top10 μου 1. O Ληστής με το Ένα Χέρι: 6.5/10 2. Με τη Θηλειά στο Λαιμό: 4/10 3. Nτάλτον Σίτυ: 7.5/10 4. H Θεραπεία των Ντάλτον: 8/10 5. O Ελαφροχέρης: 7.5/10 6. Kαλάμιτυ Τζέην: 8/10 7. Μαμά Ντάλτον: 9.5/10 8. Το Καραβάνι: 8.5/10 9. Επικίνδυνη Αποστολή: 7.5/10 10. Η Άμαξα: 8/10 11. Οι Ντάλτον στα Χιόνια: 8/10 12. Ο Δικαστής: 9/10 13. Σάρα Μπερνάρ: 6.5/10 14. Μαύροι Λόφοι: 9/10 15. Νταίηζυ Τάουν: 6/10 16. Τηγανίτες για τους Ντάλτον: 8.5/10 17. Νταίηλυ Σταρ: 8/10 18. Το Τρυφερό Πόδι: 8/10 19. Σύρματα στα Λιβάδια: 9/10 20. Τζέσσε Τζαίημς: 8/10 21. Mπίλυ ο Τρομερός: 9.5/10 22. Ο Θησαυρός των Ντάλτον: 7/10 23. Κάνυον Απάτσι: 7.5/10 24. Στη Σκιά των Ντέρικς: 8/10 25. Η Απόδραση των Ντάλτον: 7.5/10 26. Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ: 6/10 27. Ο Λευκός Ιππότης: 7/10 28. Το Σύρμα που Τραγουδάει: 8/10 29. Η Μπαλάντα των Ντάλτον: 6/10 30. Η Κούρσα του Μισισιπή: 8.5/10 31. Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους: 7/10 32. Αντιμέτωπος με τον Πατ Πόκερ: 7/10 33. Η Εξαγορά των Ντάλτον: 8/10 34. Το 20ο Σύνταγμα Ιππικού: 8/10 35. Ο Αυτοκράτορας Σμιθ: 7.5/10 36. Η Κληρονομιά του Ραντανπλάν: 7.5/10 37. Ο Μεγάλος Δούκας: 7.5/10 38. Νιτρογλυκερίνη: 7/10 39. Το Κοράκι: 8/10 40. Το Σιδερένιο Άλογο: 8/10 41. Το Καταραμένο Ράντσο: 4/10 42. Προς την Οκλαχόμα: 7.5/10 43. Στα Ίχνη των Ντάλτον: 7.5/10 44. Συναγερμός στους Γαλαζοπόδαρους: 6.5/10 45. Φιλ Ντέφερ ο Θεριστής: 8.5/10 46. Εναντίον Τζος Τζέημον: 8/10 47. Η Πόλη Φάντασμα: 8/10 48. Οι Αντίπαλοι: 8.5/10 49. Το Άλλοθι: 3.5/10 50. Οι Παράνομοι: 7.5/10 51. Το Τσίρκο: 8/10 52. Πόνυ Εξπρές: 7/10 53. Το Ελιξήριο: 8/10 54. Τα Ξαδέλφια των Ντάλτον: 8/10 55. Επικίνδυνο Πέρασμα: 6/10 56. Κίτρινος Πυρετός: 4/10 57. To Ροντέο: 5/10 58. Η Αμνησία των Ντάλτον: 6.5/10 59. Κυνήγι Φαντασμάτων: 5.5/10 60. Αριζόνα: 4/10 61. Η Επιστροφή του Τζόε 'H Σκανδάλη': 5/10 62. Oι Ντάλτον σε Γάμο: 6/10 63. H Γέφυρα του Μισισιπή: 7/10 64. Μπελ Σταρ: 5.5/10 65. Kλοντάικ: 7/10 66. Ένας Σεϊχης στο Φαρ Ουέστ: 2/10 67. Παντρεύεται ο Λούκυ;: 1/10 68. Ο.Κ. Κοράλ: 6/10 69. Ο Μακ στους Ινδιάνους: 2/10 70. Μαρσέλ Ντάλτον: 5/10 71. Λούκυ Κιντ Ο Μπόμπιρας Λούκυ: 5/10 72. Λούκυ Κιντ Οκλαχόμα Τζιμ: 6/10 73. Ο Προφήτης: 3.5/10 74. Ο Ζωγράφος: 4/10 75. Ο Θρύλος της Δύσης: 3/10 76. Η Ωραία Προβένς: 5/10 77. Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα: 6/10 78. O Άνθρωπος από την Ουάσινγκτον: 6/10 79. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον: 7/10 80. Μοναχικός Καβαλάρης: 6/10 81. Οι Ντάλτον... Θείοι: 5/10 82. Η Γη της Επαγγελίας: 5.5/10 83. Λούκυ Κιντ Ο Μαθητευόμενος Καουμπόϋ: 5/10 84. Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι: 6.5/10 85. Λούκυ Κιντ Eπικίνδυνο Λάσο: 5/10 86. Λούκυ Κιντ Aταξία και Τιμωρία: 5/10 87. Mπελάδες στις Φυτείες: 7/10

Ευχαριστώ @pnikitaskomics Εδώ είναι και το βίντεο

Aρα λετε με την σημερινη αναγγελια της κυκλοφοριας του τιτλου,να κυκλοφορησει κ το πρωτο τευχος που δινοταν μαζι με προσφορες σε βιβλιοπωλεια κ περιπτερα;; Λετε;;

Έχει λίγο Ντάλτον στην αρχή ο Ελαφροχέρης (εμφανίζονται μάλιστα και στο εξώφυλλο). Αλλά οκ, δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι είναι ιστορία με Ντάλτον. Κάτι που κάνουν συχνά οι συνεχιστές του Γκοσινύ και δεν με καλαρέσει είναι κι αυτό. Σε αρκετές ιστορίες εμφανίζουν τους Ντάλτον σαν γκεστς, για λίγες μόνο σελίδες. Το έχουμε δει αρκετές φορές (Ελαφροχέρης, Μνηστή του Λούκυ Λουκ, Πίνκερτον, Καουμπόυ στο Παρίσι, ακόμα και στους Μπελάδες στις Φυτείες δεν μπορείς να πεις ότι οι Ντάλτον είναι πρωταγωνιστές). Προτιμώ μια ιστορία να είναι μόνο με Ντάλτον ή με καθόλου Ντάλτον, όπως επί Γκοσινύ. Συμφωνώ πάντως ότι ο Ελαφροχέρης έχει πολύ γέλιο, όπως και οι Τηγανίτες φυσικά. Για μένα τα πιο αστεία άλμπουμ της σειράς είναι οι Τηγανίτες, οι Μαύροι Λόφοι και οι Αντίπαλοι. Δεν υπάρχει φορά που να τα διαβάσω και να μην κατουρηθώ στα γέλια

Γεια χαρά και καλή χρονιά!! Καλωσόρισες!! Βρήκα αυτά από Jemmapress: Ότι έχει σε epic collection (έχει 1 Spider-man και 1 Venom και άλλα): https://jemmacomics.com/index.php?route=product/search&search=Epic Collection Και ένα Ultimate Spider-Man (το τομάκι 14): https://jemmacomics.com/ultimate-spider-man-warriors-vol-14-tp Όλα στα Αγγλικά.

Τα γενέθλια δεν είναι κανονικό άλμπουμ αλλά μια γιορτή για τα 50 χρόνια του κόμικ και επιτελεί καλά το σκοπό του. Μου άρεσε ιδιαίτερα και επειδή είδαμε πολλούς χαρακτήρες από τα προηγούμενα τεύχη της σειράς που ήλθαν στη γιορτή. Το ευχαριστήθηκα και είναι αδικία να βαθμολογείται ως κανονική περιπέτεια, τη στιγμή που πραγματικά είναι το καλύτερο από τα εκτός σειράς τεύχη του Αστερίξ.

Συγγνωμη αλλα ο Brando εκτροχιασε την ταινια. Πραγματικα δεν πιστευα στα ματια μου.. Πολυ καλυτερα παραδειγματα revisionist western στα '70ς θεωρω τα: High Plains Drifter (1973) The Outlaw Josey Wales (1976) McCabe & Mrs. Miller (1971) The Hired Hand (1971) Jeremiah Johnson (1972)

Σκίτσο του Χρήστου Ζωίδη στο αθλητικό site sdna.gr στις 4/01/21.

Εάν τα θέλεις στα Ελληνικά, ξεκίνα να τα ψάχνεις δεξιά κι αριστερά τα "Ultimate Spider-Man". Η "Πρωτοπορία" δείχνει ότι έχει τα τεύχη #33 και #41. Το "House of Vintage" έχει το #45 και από κει και πέρα μπορείς να κοιτάξεις για αρκετά μεταχειρισμένα τεύχη στο "Metabook": 7-8,10-20,22,24,26,31-32,35-38 & 42-43. Το #6 το πουλάει ένας χωρίς εξώφυλλο...

Νομίζω απλά επικολάς τον σύνδεσμο και πατάς και κάνα κενό

Νέο βίντεο στο κανάλι! Επειδή παραξενεύτηκα αρκετά με τη μη δημοσίευση της ιστορίας "αφιερωμένο εξαιρετικά", είπα να αφιερώσω ένα βίντεο σε αυτό! Επί τη ευκαιρία, λέμε έμμεσα και για το μέλλον του κόμιξ, ένα θέμα που έχει συζητηθεί και θα συζητηθεί! Μπορείτε να το δείτε εδώ:

Τα έχω βρει στα αγγλικά και έχω σκοπό να το κάνω κάποια στιγμή!!! Καλή χρονιά φίλε μου!!

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο από το 8ο τεύχος Μεταφέρθηκαν στη βάση

Σας το είχα υποσχεθεί, όπερ και εγένετο, έχουμε τη συνέχεια των X-Men που είδαμε στη συλλογή της Marvel. Συγκεκριμένα οι τόμοι της Hachette έχουν το πρώτο και το δεύτερο μέρος των περιπετειών της ομάδας από τους Whedon και Cassaday, γνωστοί ως Gifted και Dangerous ή στα ελληνικά Το Χάρισμα και Κίνδυνος. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να διαβάσω τις δύο συνέχειες για να δω πως ολοκληρώνεται η ιστορία και να τις παρουσιάσω για όσους βαριούνται να τις βρουν ή δεν έχουν χρόνο να τις διαβάσουν. Ξεκινάμε λοιπόν με το Torn. Τι έγινε στο τέλος του Κίνδυνος; Κάποια δεν κατάλαβαν τι συνέβη στο τέλος του δεύτερου τόμου και αν δε διαβάσουν τη συνέχεια, δε θα μάθουν κιόλας. Όσοι έχουν διαβάσει το Dark Phoenix Saga ενδέχεται και να κατάλαβαν ότι αυτό που είδαμε ήταν μια σοκαριστική προδοσία της Emma Frost αφού όπως αποκαλύπτεται, συμμετέχει σε μια νέα εκδοχή του Hellfire Club. Μέλη της είναι ο Sebastian Shaw (και όπως πάντα αρχηγός), η Cassandra Nova (μια κακός που έχει εμφανιστεί στο New X-Men του Grant Morrison που το έχουμε δει στη συλλογή και η οποία προκάλεσε τη γενοκτονία της Genosha), την Perfection (μία αινιγματική φιγούρα με καλυμμένο πρόσωπο με κουκούλα) και την Negasonic Teenage Warhead (γνωστή σε αρκετούς από τις ταινίες Deadpool). Ναι, αλλά και το Hellfire Club τι είναι; Ηρεμία, όλα θα εξηγηθούν. Το Hellfire Club είναι δημιούργημα του διδύμου-ορόσημο για τους X-Men Chris Claremont και John Byrne. Αποτελεί μία κοινότητα μεταλλαγμένων με διάφορους σκοπούς. Στο Dark Phoenix Saga είχαν σκοπό να φέρουν με το μέρος τους τη Jean Grey ενώ θέλουν μια παγκόσμια κυριαρχία μεταλλαγμένων και να καταστρέψουν τους X-Men που αποτελούν θανάσιμους Εχθρούς τους. Plot Point 1: Η επίθεση στην X-Mansion Δεν ξέρω αν οι περισσότεροι έχουν σκοπό να το πιάσουν στα χέρια τους, αλλά για όσους δεν έχουν παρατίθενται κάποια spoilers πάνω στην ιστορία. Το Hellfire Club μετά τα γεγονότα του Danger και με την Emma Frost στο πλευρό του παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εξαπολύσει μια επίθεση εναντίον των X-Men. Για να καταφέρει να πετύχει φροντίζουν να κάνουν στοχευμένες επιθέσεις σε κάθε μέλος των X-Men εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες της Emma Frost και καταφέρνοντας να χτυπήσουν τους φόβους και τις αδυναμίες του καθενός. Η Emma ξεκινάει από τον Cyclops, τον οποίο ταξιδεύει στα νεανικά του χρόνια και του βγάζει όλες τις ανασφάλειες που είχε για τα προβλήματα που προκάλεσε με την απόφαση του να μην ελέγχει τα blasts των ματιών του. Μετά το ψυχεδελικό ταξίδι, ο Scott αφήνεται σε κωματώδη κατάσταση και χωρίς δυνάμεις. Όλοι εξουδετερώνονται με επιθέσεις από μέλη του Hellfire Club. Ο Beast μετατρέπεται σε άγριο ζώο και ο Wolverine έχει την προσωπικότητα του James Howlett και λειτουργεί σαν μικρό παιδί. Μόνο η Kitty αντιστέκεται και κερδίζει την Emma Frost, αλλά τότε η White Queen παρασύρει και εκείνη σε ένα ψυχεδελικό όραμα, στο οποίο βλέπει πως έχει κάνει παιδί με τον Colossus, το οποίο οι υπόλοιποι X-Men και ο καθηγητής της το πήραν μέσα από τα χέρια με τη συγκατάθεση του Colossus. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η Kitty να απελευθερώσει το Stuff, τη φυλακή που βρισκόταν η Cassandra Nova. Αυτό που εν τέλει αποκαλύπτεται είναι ότι η Cassandra Nova κρύβεται πίσω απ’ όλα. Στο New X-Men: Imperial που θα είναι ο τόμος 40 της συλλογής, η Cassandra Nova έμεινε χωρίς σώμα και η Emma Frost την ξεγέλασε με το Stuff, το οποίο ήταν εξωγήινο polymorph που το έκανε να μοιάζει με το παλιό της σώμα. Το αποτέλεσμα ήταν να τη φυλακίσει, αλλά η Cassandra Nova κατάφερε κάτι εξίσου σημαντικό. Η Cassandra λοιπόν τότε εμφύτευσε ένα μέρος της συνείδησης της στο μυαλό της Emma, το οποίο υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια και την έκανε να λειτουργεί σαν κατάσκοπος όπου στο Torn βάζει μπροστά το πλάνο της. Αυτό που έκανε την Emma να νιώθει ήταν το λεγόμενο survivor’s guilt, δηλαδή να νιώθει ενοχή που η ίδια δεν πέθανε στη γενοκτονία της Genosha μαζί με άλλους μεταλλαγμένους. Το Hellfire Club χρησιμοποιείται γιατί η Emma νιώθει ενοχές για το ότι ήταν μέλος του original Hellfire Club ως η White Queen. Γι’ αυτό και όλα τα μέλη του Hellfire Club απεικονίζουν τις ενοχές της Emma. Ο Shaw που ήταν αρχηγός της ομάδας απεικονίζει την ενοχή της για τη συμμετοχή στην ομάδα, η Perfection έχει καλυμμένο πρόσωπο γιατί στην πραγματικότητα είναι η White Queen δηλαδή η κακή εκδοχή της Emma και η Negasonic Teenage Warhead μία μαθήτρια της Emma που πέθανε στη γενοκτονία της Genosha. Έτσι γίνεται πραγματικότητα ο τίτλος του κόμικ. Torn είναι ο διαλυμένος-ισοπεδωμένος. Όλα τα μέλη των X-Men έρχονται σε επαφή με τους φόβους τους και τις αδυναμίες τους και νιώθουν μια τεράστια εσωτερική διάλυση. Όμως πιο διαλυμένη από όλους είναι η υπαίτια για όσα έπαθαν και μέλος της ομάδας τους, η Emma Frost που μαζί με την Cassandra Nova πρωταγωνιστούν στο συγκεκριμένο volume. Ο Cyclops σε αυτό το σημείο ξυπνά, πυροβολεί την Emma και προσπαθεί να της εξηγήσει την κατάσταση με τη βοήθεια της Blindfold και της Armor που έχουν τις στιγμές τους σε όλο το τεύχος, κυρίως μαζί με τον Wolverine και το Beast. Και κάπου εκεί η ιστορία είναι που ενώνεται η ιστορία με το δεύτερο plot point του κόμικ. Plot Point 2: S.W.O.R.D Ένα δευτερεύον arc στα τεύχη του Whedon είναι αυτό του S.W.O.R.D που προσπαθεί από την αρχή να ανακαλύψει ποιος μεταλλαγμένος θα ευθύνεται για την καταστροφή του Breakworld, του πλανήτη του Ord από το Χάρισμα. H Agent Brand βρίσκεται στο Peak, δηλαδή τα headquarters του S.W.O.R.D όπου ανακαλύπτει ότι ο μεταλλαγμένος που θα καταστρέψει το Breakworld είναι ο Colossus. Ο Ord μαζί με την Danger εισβάλλουν κι αυτοί στο X-Mansion παράλληλα με όσα συμβαίνουν πιο πάνω, προκειμένου να βρουν τον Colossus και εν τέλει τη στιγμή που βρίσκονται στο δωμάτιο ο Scott, η Blindfold, η Emma, η Kitty, η Cassandra Nova καθώς και οι Wolverine, Beast που επανέρχονται στην κανονική τους κατάσταση, έρχεται η S.W.O.R.D και τους τηλεμεταφέρει στο Breakworld. Τελικός απολογισμός Και με αυτό το ιδιαίτερα περίεργο τέλος, τελειώνει και ο τρίτος τόμος. Σίγουρα δεν είναι τόσο καλός όσο οι προηγούμενοι δύο τόσο από θέμα δράσης όσο και από θέμα χαρακτήρων. Από την άλλη πλευρά είναι ένα Volume που απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν διαβάσει τα E is for Extinction και Imperial του Morrison και κλείνει το μάτι σε όσους τους αρέσει το Dark Phoenix Saga. Το σχέδιο του Cassaday είναι όπως πάντα υπέροχο και νομίζω ότι λόγω των πολλών οραμάτων και των ανατροπών, καθώς και των περίεργων εικόνων είναι μακράν η πιο ψυχεδελική ιστορία του Whedon έως τώρα. Περιμένω τώρα να διαβάσω το τελευταίο volume που εκτυλίσσεται στο Breakworld και κλείνει το run των Whedon-Cassaday.

Ευχαριστούμε @nikolas12 για την ολοκλήρωση του run των Γουίντον/Κάσσαντεϊ! Από τις παρουσιάσεις σου, φαίνεται συνολικά μία αρκετά φασαριόζικη ιστορία με ίντριγκες και ανατροπές. Και από τις δύο παρουσιάσεις σου που διάβασα, αν πριν ήθελα να διαβάσω την συνέχεια μία φορά, τώρα θέλω να την διαβάσω δέκα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, αν βρω την ευκαιρία, να το κάνω, μιας και η συνέχεια δεν πρόκειται δυστυχώς να κυκλοφορήσει από την συλλογή της Χασέτ. Αφού στο τόμο Χ-ΜΕΝ: Κίνδυνος, στο τεύχος #10, η Ντέιντζερ τραυματίζει θανάσιμα την Κίτι και τον Κολοσσό (στο καρέ που τους κάνει σουβλάκι).

Ευχαριστούμε για την πάρα πολύ καλή παρουσίαση! Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, από τις προτάσεις που λες παραπάνω (αυτές με την έντονη γραφή), στην ουσία η Κασάνδρα Νόβα, μέσω των τηλεπαθητικών της δυνάμεων, έκανε την Έμμα Φροστ να νομίζει ότι δουλεύει για λογαριασμό του Χέλφαϊρ Κλαμπ, ενώ στην πραγματικότητα δούλευε για αυτήν; Δηλαδή το Χέλφαϊρ Κλαμπ είναι στην φαντασία της; Αν αυτό δεν ισχύει (γιατί είδα κάποια καρέ που έχεις βάλει που δείχνουν τον Σεμπάστιαν Σο) και το Χέλφαϊρ Κλαμπ είναι "πραγματικό", τότε ποιά είναι η Perfection που αναφέρεις (στην υπογραμμισμένη πρόταση); Είναι στην φαντασία της Έμμα, εξαιτίας της επίδρασης που υφίσταται από την Κασάνδρα;

Καλή Χρονιά σε όλους, με το νέο έτος να είναι τουλάχιστον καλύτερο από το 2020 Χρόνια Πολλά και στους εορτάζοντες της παρέας!

Δεν ήταν μια συνηθισμένη, φυσιολογική χρονιά αυτή που φεύγει. Μια από τις πολλές συνέπειες της κυριαρχίας του ιού επί των ζωών μας ήταν και η ελάττωση της παραγωγής κόμικς. Λίγο πριν από το νέο έτος ξαναθυμόμαστε τα σημαντικότερα έργα του 2020 με την ευχή του χρόνου τέτοιες μέρες τα πράγματα να είναι καλύτερα. «Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς» του Θανάση Πέτρου (εκδόσεις Ίκαρος) Ήρωες ή προδότες; Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς στο περιθώριο (ή στην καρδιά;) του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου γίνονται οι ανώνυμοι πρωταγωνιστές σε μια ιστορία διχασμού και πολέμου. Ξεχασμένοι από όλους, έρμαια των παλινωδιών και της αναποφασιστικότητας της ελληνικής κυβέρνησης, οι Έλληνες φαντάροι ένιωσαν στο πετσί τους την έννοια της εγκατάλειψης. Ο Θανάσης Πέτρου παρουσιάζει έπειτα από εξαντλητική έρευνα και τεκμηρίωση τις ζωές αυτών των ανθρώπων σε μια από τις ελάχιστα γνωστές πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, στην οποία αντικατοπτρίζονται μοναδικά οι πολιτικές συνθήκες της εποχής. «Ληστές» των Γιάννη Ράγκου και Γιώργου Γούση (εκδόσεις Polaris) Στην Ήπειρο των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα, με κεντρικά πρόσωπα τους ληστές που λυμαίνονταν την ύπαιθρο αλλά και τις πόλεις, τοποθετείται η μυθοπλασία των Γιάννη Ράγκου (σενάριο) και Γιώργου Γούση (σχέδια). Μια ιστορία που μπορεί να έχει φανταστικούς πρωταγωνιστές, αλλά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και είναι εμπνευσμένη από τη ζωή των αδελφών Ρέντζου. Νουάρ ατμόσφαιρα, ηθογραφία, ακρίβεια σε όλα τα πραγματολογικά στοιχεία και τα ιστορικά δεδομένα χαρακτηρίζουν αυτή την ιδιότυπη βιογραφία, από την οποία αναδύονται όλες οι κλασικές παθογένειες του νεοελληνικού κράτους και η διαχρονικά αμετάβλητη διαφθορά της εξουσίας. «Berlin» των Κυριάκου Αθανασιάδη και Νικόλα Κούρτη (εκδόσεις Jemma Press) Ένας λιγόλογος και φλεγματικός ιδιωτικός ντετέκτιβ που ασχολείται με μικροϋποθέσεις δέχεται μια δελεαστική πρόταση που μπορεί να αλλάξει (ή να τερματίσει) τη ζωή του. Αναλαμβάνει τη δουλειά αδιαφορώντας για τους κινδύνους. Αλλά αυτοί θα είναι τελικά απρόβλεπτοι και πολύ περισσότεροι σε μια θηριώδη, επιβλητική και απάνθρωπη μητρόπολη που λέγεται Μπερλίν. Σε μια πνιγηρή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και με πολλά στοιχεία εξπρεσιονιστικού και παραφυσικού τρόμου, η αυτοτελής νουάρ ιστορία των Αθανασιάδη και Κούρτη αποτελεί την αρχή μιας σειράς που αναμένεται να έχει πολλές ακόμη συνέχειες. «Στο δάσος» των Σπύρου Γιαννακόπουλου και Στέλλας Στεργίου (εκδόσεις Πατάκη) Ένα μοντέρνο παραμύθι που πλάθεται με σκοπό να ανατρέψει κάθε στερεότυπο και κάθε σύμβαση του είδους φιλοτεχνούν ο συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Σπύρος Γιαννακόπουλος και η γνωστή από την υπέροχη εκδοχή του «Μικρού Πρίγκιπα» Στέλλα Στεργίου. Η συνταγή τα έχει όλα: μάγισσες, γίγαντες, τέρατα, νάνους, μαγεμένες βατραχίνες, πρίγκιπες και σκουπόξυλα. Αλλά τίποτα δεν πηγαίνει όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες ιστορίες. Οι ανατροπές κρύβονται σε κάθε γωνιά αυτού του γοητευτικού δάσους που διαβάζεται εξίσου απολαυστικά από μικρούς και μεγάλους. «1800» του Θανάση Καραμπάλιου (εκδόσεις Jemma Press) Στο τέταρτο μέρος της βραβευμένης σειράς «1800», με τίτλο «Χάκι» (= εκδίκηση στα αρβανίτικα) ο Θανάσης Καραμπάλιος παρακολουθεί και καταγράφει τα επόμενα βήματα της οικογένειας των Καραμάνων λίγο πριν από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Κλέφτες και αρματολοί, Έλληνες και Τούρκοι, στρατιώτες και χωρικοί, πλούσιοι και φτωχοί στην ακόμα ρευστή, σαν καζάνι που κοχλάζει, ελληνική ύπαιθρο, παρουσιάζονται με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια σε μια μυθοπλασία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μπλέκοντας πραγματικά πρόσωπα και fiction χαρακτήρες και προχωρώντας βήμα βήμα προς τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν σε λίγα χρόνια. «Η γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα» της Αλέξιας Οθωναίου (εκδόσεις Jemma Press) Μια σειρά από εγκλήματα με θύματα επιτυχημένους άνδρες στοιχειώνουν τη σκέψη και τη ζωή ενός ντετέκτιβ που πασχίζει να λύσει το μυστήριο στη βροχερή και αφιλόξενη Αθήνα μιας νουάρ και σκοτεινής ιστορίας. Σε κάθε κατακρεουργημένο πτώμα κρύβεται και ένα διαφορετικό τραπουλόχαρτο που οδηγεί στην επόμενη κίνηση σε μια παράδοξη και εφιαλτική παρτίδα πόκερ. Κι όλα αυτά στη βαριά σκιά ενός μεγάλου και μοιραίου έρωτα που αποτελεί μέρος της ίδιας παρτίδας, από την οποία κανείς από τους παίκτες δεν μπορεί να βγει. «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» των Αγγελικής Δαρλάση και Δημήτρη Μαστώρου (εκδόσεις Μεταίχμιο) Ένα κλασικό βιβλίο της Άλκης Ζέη, μιας από τις σπουδαιότερες εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, προσαρμόζουν σε κόμικς η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση και ο Δημήτρης Μαστώρος. Η ιστορία ξεκινά μια μέρα πριν οι Ιταλοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα το 1940 και εξελίσσεται μέχρι τη λήξη του πολέμου μέσα από τα μάτια και τη ζωή του μικρού Πέτρου που βλέπει τον εαυτό του να «ενηλικιώνεται» απότομα υπό καθεστώς κατοχής. Κι ας είναι μόνο εννιά χρονών όταν ακούει τις πρώτες σειρήνες. Η πείνα, οι διωγμοί, ο φόβος, ο θάνατος αλλά και η φιλία, η Αντίσταση, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά εναλλάσσονται σε ένα υπέροχο βιβλίο που γεννά σπάνια συναισθήματα στον αναγνώστη. «Μετεωρίτες» των Τάκη Θεοδοσίου και John Antono (εκδόσεις Λόγος Slovo Α-Ω) Διευθυντής του Ελληνικού Μουσείου Μετεωριτών ο Τάκης Θεοδοσίου και πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς με επιστημονικές ανησυχίες ο Γιάννης Αντωνόπουλος, συνεργάζονται σε ένα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα βιβλίο εκλαΐκευσης της επιστημονικής γνώσης. «Ταξίδι στη Γνώση» είναι ο υπότιτλός του και πράγματι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στον αναγνώστη του να μάθει τι ακριβώς είναι οι μετεωρίτες, από πού έρχονται, ποιες οι διαφορές τους, τι μας διηγούνται για την ιστορία του ηλιακού συστήματος, πόσο κινδυνεύουμε από αυτούς, πώς θα εκμεταλλευτούμε την ύπαρξή τους. «Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς» των Γιώργου Σκαμπαρδώνη και Δημήτρη Κερασίδη (εκδόσεις Μικρός Ήρως) Τέσσερις ρεμπέτες που μετέπειτα έγραψαν ιστορία, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιώργος Μπάτης, ο Ανέστος Δελιάς και ο Στράτος Παγιουμτζής αποτέλεσαν την Τετράδα την Ξακουστή του Πειραιώς, μια ρεμπέτικη κομπανία που σχηματίστηκε το 1934. Η ιστορία τους βασίζεται στο βιβλίο «Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας» του συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη, ενώ τα σχέδια φιλοτεχνεί ο Δημήτρης Κερασίδης και το εξώφυλλο ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης. Στο επίκεντρο βρίσκεται η ιστορία μιας παρέας που άφησε εποχή και μέσω αυτής η ιστορία του ρεμπέτικου ως κοινωνικού και καλλιτεχνικού φαινομένου αλλά και η κατάσταση της Ελλάδας την προπολεμική περίοδο. «All Hell Broke Loose» των Αντώνη Β. και Λέανδρου (εκδόσεις Skewed Press) Η Κόλαση στις εικόνες του Λέανδρου και τα κείμενα του Αντώνη Β. είναι οι σύγχρονες βρόμικες, εχθρικές και σκοτεινές μητροπόλεις και οι κολασμένοι πολίτες καίγονται στα καζάνια της. Αλλά δεν έχουν συνθηκολογήσει. Και κάποια μέρα ξεχύνονται στους δρόμους για να πάρουν εκδίκηση. Πάνω στις φωτογραφίες του Αντώνη Β. από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, το Χονγκ Κονγκ και το Λος Αντζελες που θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί από κάθε μεγαλούπολη της Δύσης, ο Λέανδρος στήνει τα δικά του σχέδια και παρουσιάζει ένα «πριν» απελπισίας και ένα φωτεινό «μετά» από το ξέσπασμα της βίας και της επανάκτησης της αξιοπρέπειας έστω κι αν το μέλλον θα είναι πάντα αβέβαιο και υπό διαμόρφωση. «Scary Tales» του Πάνου Ζάχαρη (εκδόσεις Jemma Press) Ο Κακός Λύκος, τα Τρία Γουρουνάκια, ο Κοντορεβιθούλης, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Πίτερ Παν, ο Πινόκιο, ο Λαγός κι η Χελώνα συμπρωταγωνιστούν στα «τρομακτικά παραμύθια» του Πάνου Ζάχαρη που δημοσιεύονται κάθε εβδομάδα στις σελίδες της Εφ. Συν. Ο τρόμος ωστόσο δεν προκύπτει από το περιεχόμενο των πρωτότυπων παραμυθιών αλλά από τις απολαυστικές παρωδίες του δημιουργού τους, από τους ευφυέστατους αναχρονισμούς του, από τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα στην οποία παραπέμπουν. Όλα τα στριπάκια του Ζάχαρη αποτελούν μοναδικά χιουμοριστικά σχόλια πάνω στην εξοργιστική γύμνια των βασιλιάδων αλλά και την κομφορμιστική σιωπή των υπηκόων τους. «Καραντινιέροι» του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου (αυτοέκδοση) Ως «μια αφ’ υψηλού και εκ του ασφαλούς θεώρηση καταστάσεων εγκλεισμού» χαρακτηρίζει σαρκαστικά και αυτοσαρκαστικά ο ίδιος ο δημιουργός το έργο του. Και καταγράφει τη διόλου αρμονική συμβίωση δύο συγκατοίκων στα χρόνια της καραντίνας και του κορονοϊού. «Τι μέρα είπαμε ότι είναι;» είναι η λιτή και λακωνική φράση που παίζει τον ρόλο του προλόγου για να ξεκινήσει ένα χιουμοριστικό «πιτζάμα πάρτι», με μόνους πρωταγωνιστές δύο φίλους σε κατάσταση απομόνωσης και σε διαρκή ανταγωνισμό για το ποιος θα ξεστομίσει την πιο απαισιόδοξη και φαρμακερή ατάκα. Αν όλα αυτά κάτι θυμίζουν στους περισσότερους από εμάς, δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι τα ζούμε ακόμα και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα. Και το σχετικό link...

@nikolas12 οι πρώτες ιστορίες του πράκτορα Ντόναλντ που μπορείς να τις βρεις στα δυο τομακια του Τερζοπούλου από τα μεγάλα σήριαλ είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει στο μοντέρνο ιταλικό Ντίσνεϋ. Βρες τα τομακια και διάβασε τα. Είναι υπέροχα.

Παιδιά δεν υπάρχει κανένα μπέρδεμα, καμία ανακοίνωση της εκδοτικής, καμία διαφορά στην κυκλοφορία. Ο επόμενος τόμος κυκλοφορεί 15/1 Απ' όσο είδα, είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό των ημερομηνιών του πρώτου ποστ, λόγω του ότι το Secret Wars Μέρος Δεύτερο είχε ενημερωθεί με το που βγήκε ο τόμος 30, έχει διορθωθεί και συγγνώμη αν η αναστάτωση ξεκίνησε από εκεί

Μήπως μπορείτε να μου λύσετε μια απορία; Η ιστορία Double or Nothing του Μάρκο Ρότα, στο τεύχος 78, μου μοιάζει γνωστή. Την έχουμε ξαναδεί στα ελληνικά ή υπάρχει άλλη με παραπλήσια υπόθεση;

Δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω αναλυτικά για την νέα ταινία της Wonder Woman που μας έδωσε επιτέλους ένα υπερηρωικό να δούμε (ή έτσι θέλαμε να πιστεύαμε). Η πρώτη ταινία κατά γενική ομολογία ήταν πολύ τίμια, από τις λίγες της DC που δεν δίχασαν κοινό και κριτικούς και γενικά αγκαλιάστηκε θετικά. Εδώ, είναι πραγματικά λες και βρίσκονται άλλοι άνθρωποι από πίσω. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι το σενάριο είναι κάκιστο. Παίρνουν σαν βασική ιδέα κάτι που φλερτάρει με τις χειρότερες πτυχές της χαζομάρας και αφέλειας των silver age comics και το ξεχειλώνουν σε σημείο που δεν είναι διαχειρίσιμο πια. Ενώ είχαμε δει ως τώρα αρκετές αξιοπρεπείς προσπάθειες για ένα πιο φωτεινό σύμπαν της DC, που αγκαλιάζει την κόμικ αισθητική, στην συγκεκριμένη ταινία πραγματικά δεν υπάρχει καμία συνέπεια. Ο εχθρός να έχει περιορισμούς που αυτοαναιρούνται και όλα να λύνονται με τελείως πρόχειρο και παιδικό τρόπο. Εκτός αυτού, όπως είδαμε και στα τρέιλερ, επέλεξαν να στηρίξουν την ταινία και το συναισθηματικό της κέντρο, στην σχέση της Νταιάνα με τον Στιβ Τρέβορ. Προσπερνάμε ότι η επιστροφή του είναι πάλι τελείως άγαρμπη και αν την καλοσκεφτείς σε βάζει σε πολλούς προβληματισμούς, και φτάνουμε στο άλλο μεγάλο αρνητικό της ταινίας, το πόσο αδιάφορη είναι στο μεγαλύτερο μέρος της. Έχει και ωραίες στιγμές χαρακτήρων, αλλά για αρκετή ώρα είναι απλά η Νταιάνα με τον Στιβ να περιπλανώνται πέρα δώθε χεράκι χεράκι. Έχουμε δει και στα Σούπερμαν του Ντόνερ πχ να δίνεται βάση στο ρομαντικό κομμάτι, αλλά εδώ λείπει παντελώς η όποια δράση και ένα δουλεμένο σενάριο. Έχει μόνο 2-3 σκηνές δράσης και πέραν της εναρκτήριας σκηνής, δεν είναι καθόλου αξιομνημόνευτες. Μέσα σε όλον αυτό τον αχταρμά, έχεις και μια Τσίτα που ακόμα κι αν προσπεράσουμε ότι κατακρεούργησαν τον χαρακτήρα της βλακωδώς ενώ είναι η βασική ανταγωνίστρια της Γουόντερ Γούμαν, καταλήγει κι αυτή να πέφτει θύμα της όλης πρόχειρης και άγαρμπης μεταχείρισης. Καμία σχέση με την τραγικότητα που έχει στα κόμικς σαν χαρακτήρας, αλλά και αυτό να μην ήξερα, παγερά αδιάφορη ειδικά μετά την πρόχειρη μεταστροφή της. Τα λίγα θετικά που κράτησα είναι κάποιες σκηνές χαρακτήρων όπως είπα, είχε και κάποιες ωραίες σκηνές του ζευγαριού και κυρίως, κάποιες ερμηνείες που προσπάθησαν και φαινόταν τουλάχιστον ότι τα δίνουν όλα και ενδίδουν σε αυτή την καρτουνίλα. Η Γουίγκ πριν την αλλαγή της Τσίτα ήταν εξαιρετική πχ. Η Γκαντότ πάντα εκθαμβωτική, ο Πάιν απλά επαρκής, ο Πασκάλ, δεν ξέρω ακόμα αν μου άρεσε ή τον βρήκα τελείως υπερβολικό, ήταν κάπου στη μέση. Ακόμα και η μουσική του Ζίμμερ πάντως που στα τρέιλερ μ’άρεσε, τελικά ήταν διεκπαιρεωτική τελείως. Για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για χάλι επιπέδου Fan4stic. Η ταινία βλέπεται μια χαρά, απλά ώρες ώρες είναι αδιάφορη τελείως και το σενάριο δεν βοηθάει καθόλου. Πόσο μάλλον όταν έχεις τις προσδοκίες μιας πολύ καλής πρώτης ταινίας και τρως τέτοια απογοήτευση. Ένα 5.5/10 θα βάλω.

[imdb=tt6266538] Ήθελα καιρό να το δω το συγκεκριμένο, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Adam McKay στη σκηνοθεσία, Christian Bale, Sam Rockwell, Steve Carell πίστευα ότι θα δω κάτι συμπαθητικό και πράγματι το Vice είναι μια τέτοια ταινία. Νομίζω είναι εμφανής η επιρροή από House of Cards, το χιούμορ υπάρχει κυρίως στο πρώτο μισό, γιατί στο δεύτερο έχουμε ουσιαστικά το ζήτημα Δίδυμοι Πύργοι-Εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και γενικότερα για όποιον του αρέσουν έργα με την αμερικάνικη πολιτική σκηνή, αυτό είναι αρκετά ψυχαγωγικό. Bonus η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο κομμάτι εμφανίσεων, make up και prosthetics, προσεγμένη δουλειά η οποία υπερτονίζεται από τις πολύ καλές ερμηνείες. [imdb=tt0119094] Τα BrOscar κατάφεραν σαν εκπομπή να με κάνουν να σκαλίσω λίγο τη λίστα μου με 90s action movies που για κάποιο λόγο δεν είχα δει και το Face/Off ήταν μεταξύ αυτών. Είναι μια ταινία που αντιπροσωπεύει ένα είδος δράσης που προσωπικά με χαλάει, αυτό που εισήγαγε ο σκηνοθέτης John Woo, δηλαδή πολύ slow motion και ευφάνταστο πιστολίδι, ενώ εγώ είμαι της σχολής του John Wick δηλαδή ευθείς βολές, περίτεχνη φαντασία και λίγα cuts. Τέλος πάντως η δράση εν τέλει είναι καταιγιστική και ειδικά η τελευταία σκηνή με τα καράβια μου άρεσε, όσον αφορά τους Travolta/Cage θεωρώ ότι έχουν εύρος ερμηνείας, αφού και οι δύο έπρεπε να παίξουν και τον καλό και τον κακό της ταινίας, αλλά ανά σημεία το overacting τους είναι απάλευτο. Μια χαρά για 90s ταινία δράσης, δεν είναι The Rock, αλλά βλέπεται ευχάριστα.

Έπεσε τυχαια ενας τόμος μικρου Νικόλα της συγκεκριμενης εκδοσης του Πατακη. Φανταζομαι οτι το πολυ μεγαλο συν αυτης της εκδοσης σε σχεση με των "Συγχρονοι Οριζοντες" ειναι το αδημοσιευτο υλικο και τα εξτραδάκια. Απο αποψη ποιοτητας, καποιος που εχει ερθει σε επαφη και με τις δυο εκδοσεις (πατακη/ οριζοντες) , μηπως μπορει να μου πει αν υπερεχει καποια εκ των δυο? Ευχαριστω!

Όπως το υποσχέθηκα στην κριτική του X-Men: Κίνδυνος, βγήκαν δύο αναλυτικές κριτικές για τα Torn και Unstoppable που κλείνουν όλο το run του Whedon με τον Cassaday. Αν σας άρεσαν οι δύο τόμοι, αλλά δε βρίσκετε τους επόμενους ή βαριέστε να τους διαβάσετε, σε αυτά τα reviews βλέπετε πως προχωράει και εν τέλει κλείνει η ιστορία

Ο ελαφροχερης για εμένα είναι ένα από τα overall αγαπημένα μου. Σίγουρα το πιο αστείο άλμπουμ χωρίς τους Ντάλτον και μαζί με τις τηγανιτές για τους Ντάλτον και το Ντάλτον στα χιόνια φτιάχνει την τριάδα των πιο αστείων μου άλμπουμ.

Καλή συνέχεια και σε εσένα φίλε, συμφωνούμε ότι διαφωνούμε κάτι είναι και αυτο, θα έχω υπόψη μου αν ακομα είμαστε τριγύρω και δω κάποιο άρθρο σου και δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις θα τα ξανακουσεις.

μπορεί να έχουν ξεθωριάσει απλά τα χρώματα από τον ήλιο (η βασική διαφορά τους με την σειρά του 2003 είναι ότι εκεί είχε σκληρό εξώφυλλο)

Και πάνω που λες ότι έχεις χαρτογραφήσει πλήρως τη "Modern Times"! Ενδιαφέρον! Είναι ξεκάθαρο ότι είναι κάποια ενδιάμεσα έκδοση απ' αυτήν εδώ και την επόμενη του 2003, διότι σ' εκείνη αφενός δεν υπάρχει το "Θανάσιμο Όπλο" και αφετέρου εκείνη έχει το σήμα "Amita Fun!" σε κάθε εξώφυλλο! Επομένως, φαντάζομαι πως εκκρεμεί μια παρουσίαση. Δεν είναι μόνο η ράχη διαφορετική. Ένα πολύ μικρό μέρος του σκίτσου "χάνεται" απ' την κάτω μεριά, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει και στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο. Στο εξώφυλλο φαίνεται πιο καλά. Δείτε στο δεξί από που ξεκινάει η υπογραφή της G. Clair!

Μετά την τεράστια επιτυχία του ως αναμορφωτής, ανανεωτής και ανασχηματιστής του Αστερίξ, ο Ferri αναλαμβάνει και άλλα γνωστά πρότζεκτ: 1) Οι τρεις Σωματοφύλακες: Η χαμένη κόρη του καρδινάλιου Ρισελιέ επιστρέφει στο Παρίσι. Εκεί γνωρίζει το γιο του Άθω και αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας τρυφερός έρωτας. Μαζί με την κόρη του Πόρθου και το γιο της Μυλαίδης γίνονται μια αχώριστη παρέα νέων. Δεν ενδιαφέρονται για βαρετές μονομαχίες, βίαιες εκτελέσεις και ανούσιες συνωμοσίες, όπως οι γονείς τους. Στο τέλος η παρέα ανεβαίνει στο καράβι που πηγαίνει στην Ινδοκίνα για να ζήσει με ελευθερία και ανεξαρτησία. 2) Η Μεγάλη Απόδραση: Ένας νεαρός αεροπόρος της ΡΑΦ είναι αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κατεχόμενη Πολωνία. Δεν τον ενδιαφέρει να σκάβει τούνελ και να σκορπίζει το χώμα από την εκσκαφή με πρωτότυπους τρόπους, κάτω από τα παραπήγματα του στρατοπέδου. Έχει μάτια μόνο για τον Χανς τον ξανθό, γαλανομάτη φρουρό της κεντρικής πύλης. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια τρυφερή σχέση. Στο τέλος με την είσοδο του κόκκινου στρατού απελευθερώνονται και πάνε να ζήσουν μαζί στη Βιέννη. 3) Η Οδύσσεια του Ομήρου: Ποιος νοιάζεται για τον βαρετό, βίαιο και γέρο Οδυσσέα; Ο Τηλέμαχος φεύγει για να ζήσει τις δικές του περιπέτειες. 4) Ο Θούριος του Ρήγα: Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια στους γέρους υποταγή! Τι σημασία έχει αν είμαστε Ρωμιοί ή Οθωμανοί, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Είμαστε νέοι και θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς να μας καθορίζουν οι συμβάσεις των γονιών μας και οι αποκρουστικά βίαιες συγκρούσεις τους! 5) Dictionnaire Français en ligne – Larousse: Σοβαρά τώρα έχει κάτσει κανένας να διαβάσει αυτό το πράγμα από την αρχή ως το τέλος; Βαρετές, γέρικες, ξεπερασμένες πληροφορίες. Και σίγουρα βίαιο βιβλίο, αν σου πέσει στο κεφάλι από το ράφι. Για να δούμε πώς θα γίνει όταν ο Ferri βάλει τις νεανικές πινελιές του...

Πολύ καλή κριτική και μπράβο!! Άραγε ένας κακοποιός/εγκληματίας αξίζει να μείνει ανενόχλητος όταν είναι ελεύθερος/στον έξω κόσμο και όχι στη φυλακή αν δεν πειράζει κανέναν ή πρέπει να συλληφθεί και να αντιμετωπισθεί άμεσα με το που εντοπίζεται; Ηθική απορία με αφορμή το τεύχος 35. Επείσης,στην κριτική σου για το τεύχος 18 ξέχασα να αναφέρω πως δεν είπες ότι αυτή η ιστορία βάφτησε το Κεντρικό Σύμπαν της Μάρβελ,"Earth-616" (Γη-616).Ξέρω δεν είναι κάτι τρελό αλλά είναι είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα,ίσως από τα πιο σημαντικά πράγματα της ιστορίας.

~ Τόμος 33 ~ The Punisher ~Η επιστροφή, μέρος δεύτερο ~ Άλλος ένας τόμος που κλείνει αρχική πλοκή. Συνεχίζεται η γρήγορη ροή που είδαμε και στο πρώτο μέρος, με αρκετή δράση και βία. Η ιστορία συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον και όποιος διάβασε την αρχή οφείλει να το συνεχίσει ως το τέλος! Δεν θα απογοητευτεί.

Εγώ βάζω πολλά άλλα πάνω από τον Πράκτορα, αλλά σίγουρα είναι καλές ιστορίες στην πλειοψηφία τους.

Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής: Πρώτη θέση με 15 ψήφους: Δεύτερη θέση με 14: Τρίτη θέση με 9: Τέταρτη θέση με 8 έχουμε ισοβαθμία: Και πέμπτη θέση με 6 υπάρχει τριπλή ισοβαθμία:

Μετά από 30 χρόνια ήρθε η ώρα να διαβάσω το τέταρτο και τελευταίο (αδημοσίευτο στην Ελλάδα) μέρος της ιστοριαρας "Το σπαθί των πάγων" με τον φίλο μας τον Μίκυ και τον Γκούφυ. Καλή Χρονιά σε όλους...

Όχι Lego, αλλά Meccano (ελληνιστί Μεκανό) ή, πιο πιθανόν, το αντίστοιχο αμερικανικό Erector. Και ήταν μόνο ένα το άλογο. Εξαιρετικό παιχνίδι! Η εταιρεία υπάρχει ακόμα, έχοντας εξαγοράσει και την Erector, αλλά το παιχνίδι είναι πλέον πλαστικό αντί για μεταλλικό και, όπως και τα Lego, αραιωμένο τόσο με πολυάριθμες θεματικές παραλλαγές, που το βασικό παιχνίδι, που ακόνιζε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών, είναι δυσεύρετο ή ανύπαρκτο.

Περιπέτεια τεύχη 213, 278-286, 296, 330-333, 340, 350, 358, 360, 382, 384, 440 + δώρο ο Θρυλικός Μπλεκ #1 Είχα ήδη μερικά τεύχη και τόμους Περιπέτεια και μου αρέσουν πολύ και οι ιστορίες και η έκδοση, οπότε είπα να πάρω κάμποσα τευχάκια να έχω να διαβάζω. Ήθελα πολύ να πάρω το τευχάκι του Θρυλικού Μπλεκ, το οποίο είναι πολύ όμορφη έκδοση (και θυμίζει Περιπέτεια) όπως το περίμενα. Ωραίες εκδόσεις τα μπονελικά γκράφικ νόβελς αλλά σαν τα τευχάκια με συνδετήρες (καρφίτσα) δεν έχει! Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλα τεύχη.

Κοίτα να δεις που τον Άγιο Βασίλη τον είχα για ειρηνιστή! Καλοδιάβαστα!

Αφού έκανα επανάληψη όλα μου τα Λούκυ Λουκ, ξαναδιάβασα τους Μπελάδες στις Φυτείες. Δεν αλλάζει ο πυρήνας της αρχικής μου κριτικής. Πρόκειται για ένα φρέσκο, μοντέρνο και πολύ ευχάριστο άλμπουμ, του οποίου κύρια αδυναμία είναι η ανάπτυξη της ιστορίας. Αργεί να ξεκινήσει, οπότε αναπόφευκτα δεν έχουμε πολύ δράση και φτάνουμε πιο γρήγορα απ΄όσο θα θέλαμε στο τέλος. Το οποίο τέλος είναι μια χαρά ταιριαστό. Όσο περισσότερο το διαβάζω τόσο θεωρώ ότι ο τρόπος να κλείσει η ιστορία ήταν κατάλληλος Δυο νέα πράγματα που έχω να παρατηρήσω και έρχονται μέσω της σύγκρισης με τα προηγούμενα τεύχη της σειράς, είναι τα εξής: Πρώτα το χιούμορ. Ναι, είναι αστείο. Σίγουρα πιο αστείο απ΄τα τελευταία άλμπουμ που διαβάσαμε. Αλλά τα τελευταία άλμπουμ (εκτός απ΄το Παρίσι) πολύ απλά ΔΕΝ ήταν αστεία. Οπότε δεν είναι και φοβερό κατόρθωμα να γράψεις τεύχος πιο αστείο απ΄αυτά του Gerra, των Pennac/Benacquista και του Nordmann (λογαριάζω όσα γράφτηκαν τα τελευταία 20 χρόνια). Προφανώς και δεν συγκρίνω με τεύχη Goscinny, αλλά τεύχη όπως ο Ελαφροχέρης, η Νιτρογλυκερίνη, ακόμα και ο Ληστής με το Ένα Χέρι, τα θεωρώ ΑΝΕΤΑ πιο αστεία Κι όχι μόνο αυτά. Απλά τα αναφέρω σαν παράδειγμα. Δεν λέω ότι απαραίτητα αυτά τα 3 είναι καλύτερα σαν σύνολο απ΄τους Μπελάδες (εντάξει, ο Ελαφροχέρης κι η Νιτρογλυκερίνη είναι), αναφέρομαι μόνο στο θέμα χιούμορ. Tο δεύτερο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι στο νέο του άλμπουμ ο Jul περνάει με πολύ προφανή τρόπο τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά θα προτιμούσα να το έκανε πιο διακριτικά, όπως συνέβαινε στα άλμπουμ του Goscinny. Ο κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας του κόμικ να μην επισκιάζει την υπόθεση. Δεν λέω ότι το έκανε, αλλά είμασταν στο όριο. Toυλάχιστον δεν διαβάσαμε κάτι που να είναι διδακτικό ή ηθικοπλαστικό. Και περνάει σωστά μηνύματα. Γιατί υπάρχουν και άλμπουμ (ένα βασικά μου ήρθε στο μυαλό, αυτό του Vidal) που περνάνε μηνύματα που με βρίσκουν αντίθετο Overall δεν αλλάζει η άποψή μου για τoυς Μπελάδες στις Φυτείες, ούτε ο βαθμός μου. Το άλμπουμ είναι για 7άρι. Θα το αδικούσα αν έβαζα πιο κάτω (ενώ αν έβαζα πιο πάνω θ΄αδικούσα τα άλμπουμ του Goscinny). Θεωρώ όμως ότι υπάρχουν και καλύτερα στη μετα-Goscinny εποχή. Είχα πει ότι είναι σίγουρα υποδεέστερο από Νταίηλυ Σταρ, Ελαφροχέρη, Πόνυ Εξπρές και Θησαυρό των Ντάλτον. Τώρα λέω ότι είναι υποδεέστερο κι από κάποια ακόμα, έστω και με μικρή διαφορά. Παραθέτω το top10 μου όσων άλμπουμ γράφτηκαν από συνεχιστές του Goscinny και σε παρένθεση η βαθμολογία μου. Συμφωνείστε ή διαφωνείστε ελεύθερα 1. Νταίηλυ Σταρ (8/10) 2. Ο Ελαφροχέρης (7.5/10) 3. Πόνυ Εξπρές (7.25/10) 4. Ο Θησαυρός των Ντάλτον (7/10) 5. Νιτρογλυκερίνη (7/10) 6. Η Γέφυρα του Μισισιπή (7/10) 7. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον (7/10) 8. Κλοντάικ (7/10) 9. Μπελάδες στις Φυτείες (7/10) 10. Ο Ληστής με το Ένα Χέρι (6.5/10) Στις θέσεις 11 και 12, ως honorable mention (που λέμε και στο χωριό μου ), βάζω τα: 11. Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι (6.5/10) 12. Η Αμνησία των Ντάλτον (6.5/10) Για το Παρίσι πραγματικά κρίμα που η ιστορία τελειώνει έτσι. Αν δεν είχε τόσο φλατ και προβλέψιμο φινάλε θα ήταν το αγαπημένο μου τεύχος από Achde. Η Αμνησία αντικειμενικά είναι άρτια. Τόσο στο σενάριο όσο και στο χιούμορ. Χάνει credits στο θέμα πρωτοτυπίας. Η υπόθεση θυμίζει έντονα Εξαγορά των Ντάλτον με στοιχεία από Θεραπεία των Ντάλτον.