Αίθουσα Νικητών

Αρτι αφιχθέντα , ανυπομονούν να βρουν τα αδελφάκια τους

Σύνοψη βιβλίου: Εκπαιδευμένη από νεαρή ηλικία για να γίνει ένα κοφτερό σαν ξυράφι όπλο, το κορίτσι απ' τη Ρωσία ονόματι Νατάλια Ρομάνοβα τελειοποιήθηκε ως μυστική πράκτορας και υπέρ-ηρωίδα γνωστή ως Μαύρη Χήρα. Ζώντας μια χαοτική ζωή γεμάτη κατασκοπεία και προδοσίες, μόνο ένα πράγμα παρέμεινε σταθερό: η σχέση της με τον Ιβάν, τον αινιγματικό άντρα που τη μεγάλωσε σαν κόρη του. Αλλά όταν το μυστηριώδες "Πρωτόκολλο Παγοκόφτης" ξαφνικά χτυπά την αγαπημένη της πατρική φιγούρα, οι κίνδυνοι για τη Νατάλια γίνονται μεγαλύτεροι. Με αυτή τη μυστηριώδη συνωμοσία να απειλεί οτιδήποτε αγαπά, η Μαύρη Χήρα πρέπει να ξεμπερδέψει με τις δεκαετίες προδοσίας που την ταλαιπωρούν από την παιδική της ηλικία. Σε έναν αγώνα δρόμου σε ολόκληρη την υδρόγειο, η Νατάλια πρέπει να αντιμετωπίσει πρώην εραστές και συμμάχους: Ντέρντεβιλ, Χοκάι, Ηρακλή, Νικ Φιούρι και τον νέο Κάπτεν Αμέρικα. Αλλά ακόμη και με ισχυρούς συμμάχους όπως αυτοί, μπορεί να προλάβει ώστε το παρελθόν της να μην καταστρέψει το μέλλον της; Σχολιασμός: Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Black Widow: Deadly Origin #1-4 (2009). Λίγες μέρες μετά την πρώτη εκδοτική προσπάθεια της Μαύρης Χήρας από την Anubis και αναμένοντας την κινηματογραφική εμφάνιση της ηρωίδας, έρχεται και μια νέα ιστορία από τις εκδόσεις Οξύ! Καλογραμμένη ιστορία, επεκτείνει τις γνώσεις μας για το παρελθόν της Μαύρης Χήρας σε σχέση με την άλλη έκδοση -χωρίς να αναιρεί φυσικά και την πρώτη σαν έκδοση για αγορά. Ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση άλλων ηρώων της Marvel, δίνοντάς μας μια ελπίδα ότι μπορούν κάποιοι να αξιοποιηθούν και στη ταινία (ευχή μου για Wolverine και Daredevil). Στο τέλος του βιβλίου έχει κάποια εναλλακτικά εξώφυλλα, σημειώσεις για κάθε τεύχος από τον συντάκτη Bill Rosemann, κάποια σκίτσα με μολίβια και ένα πραγματικά μεγάλο αφιέρωμα στην ιστορία της Μαύρης Χήρας! Μια όμορφη έκδοση από τις εκδόσεις Οξύ, στα γνωστά ποιοτικά της στάνταρ. Παρακάτω, επισυνάπτω και τις εικόνες που μας είχε προφέρει ο @Valtasar πριν λίγες μέρες για την έκδοση.(https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/42302-νέες-κυκλοφορίες-από-τις-εκδόσεις-οξύ-2020/&do=findComment&comment=595941) Εικόνες:

Ένα χιουμοριστικό τσοντάκι από τον άνθρωπο που μας έδωσε αυτό εδώ το σκιτσάκι. το σκιτσάκι δεν είναι μέσα από το κόμικ, αλλά όπως τσέκαρα το φβ για να βρω σκαν από αυτό το κόμικ, ξαναέπεσα σε αυτό, το ξαναλάτρεψα και θέλησα να το βάλω κάπου. Απαντώντας έτσι τρόπον τινά και στο ερώτημα που να το βάλω που τίθεται μέσα στο κόμικ διότι είναι τεράστια αλήθεια ότι χρειάζονται συγκεκριμένες χωροτεχνικές μελέτες για κάποια πράγματα μέσα σε ένα αμάξι. Ποσώς μέσα σε ένα Φιατάκι. Παρά τον τίτλο του, δεν είναι εγχειρίδιο Είναι ένας φόρος τιμής, ένα γράμμα αγάπης, στην εποχή που δεν είχαμε king size κρεβάτια στα δικά μας σπίτια, προκειμένου να διασκεδάσουμε αστεφάνωτοι Όσοι αγαπάτε Κιουτσιούκη, ξέρετε τι παίρνετε Αυτό εδώ ανήκει στα κομιξάκια του που ξεφεύγουν καμπόσο από το πικάντικο και πηγαίνουν σε πιο χύμα καταστάσεις. Η λέξη χύμα δεν είναι καθόλου τυχαία Οπότε άμα είστε φαν σαν εμένα να το πάρετε και να το βάλετε Είναι καλό πράγμα να το βάζετε Διαιωνίζει το είδος και ξελαμπικάρει τον εγκέφαλο εδιτ καταγγέλω πως το τσίμπησα με ζελατινούλα που είχε μέσα κι ένα αυτοκόλλητο. Και ενώ θεωρητικά πρέπει να βάλω το αυτοκόλλητο κάπου, δεν μου πάει η καρδιά

Κακοήθειες, δεν υιοθετώ

Της ANUBIS ο τόμος New X-Men E is for Extinction περιέχει τα τεύχη 114-120 και ο New X-Men Imperial τα τεύχη 121-126 Της HACHETTE από την άλλη ο πρώτος περιέχει τα 114-117 και ο δεύτερος τα 118-126. Οπότε αν βγουν και οι δύο δεν χάνουμε και τίποτα.

Κι άλλη επανέκδοση. Το έλπιζα πως ο επόμενος τόμος θα είναι το Secret War του 2004. Εντάξει, μια χαρά είναι.

Ένα 32σέλιδο κομιξάκι που έφτιαξε ο από πάνω κατά τη διάρκεια της καραντίνας της Άνοιξης του 2020 200 τεμάχια εάν καταλαβαίνω καλά από μια εσωτερική αρίθμηση (είμαι ο περήφανος κάτοχος του 13 ). Η θεματολογία νομίζω πως είναι προφανής Όλα τα στριπάκια είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή. Όλα! Με τους ήρωες που γνωρίσαμε στις (Α)διάφορες ιστορίες του Αναγνώστη Παλάμπρα το οποίο θυμίζω πως έχει φτάσει τις 3 εκδόσεις (μπορεί να μιλάμε για μικρά τιράζ, αλλά κάθε είδος κόμικ βγαίνει σε τόσα κομμάτια όσα φαντάζεται κανείς ότι χρειάζονται, κρίνοντας από το τι κόμικ είναι, τι προώθηση έχει, τι κοινό, κ.ο.κ.) Μου άρεσε όπως μου αρέσουν όλα του Κεραμιτσόπουλου. Γι'αυτό και με το που έμαθα χθες πως έφτασαν κομμάτια στην Αθήνα, πήγα σήμερα μέχρι το comistrip (εκεί θα βρείτε πράμα αυτή τη στιγμή οι του κλεινού άστεος) για να τσιμπήσω για την πάρτυ μου Εκεί που έχω καταλήξει για τον συγκεκριμένο δημιουργό είναι ότι μου θυμίζει πάρα πολύ τη γλύκα που έχει το υλικό του Στάθη. Γλυκύτατη πένα τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο. Να παρακολουθείτε τη δουλειά του στο φβ, αξίζει τον κόπο

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΡΥΣΤΟΜΑΧΙΑ ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΑ FM ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΚΟΥΦΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο ΟΡΑΤΙΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΕΠΙΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΕΝΑΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ Ο ΓΚΟΥΦΟΛΥΚΟΣ ΤΡΙΓΥΡΝΑ ΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΡΙΑΛΙΤΥ ΣΩΟΥ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΤΖΙΜ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΤΡΩΕΙ ΚΑΤΑΚΕΦΑΛΑ ΕΝΑΝ ΚΕΡΑΥΝΟ Ο ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΠΩΛΗΤΗΣ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ Ο ΦΕΘΡΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΝΑ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΝΑΚ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 19/6 (Νο. 314)

Όταν τέλειωσε η τριλογία του Christopher Nolan για τον "Σκοτεινό Ιππότη" όλοι οι φίλοι των ταινιών Batman συμφώνησαν ότι επρόκειτο για την πιο σκοτεινή εκδοχή του ήρωα. Και φυσικά έτσι παραμένει μέχρι σήμερα.Όμως ίσως ο κόσμος είχε γνωρίσει κάποια χρόνια νωρίτερα έναν ακόμη...σκοτεινότερο Bruce Wayne, όπως τον είχαν φανταστεί ο Darren Aronofsky ο οποίος θα αναλάμβανε την σκηνοθεσία και ο Frank Miller που θα έγραφε μαζί του το σενάριο, εμπνευσμένοι από το "Batman: Year One" (εκδόθηκε το 1987 με συγγραφέα τον Miller), ένα πρότζεκτ όμως που δεν έμελλε να δει ποτέ το...φως των οθονών λόγω καλλιτεχνικών διαφορών με τη Warner Bros..Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Είμαστε περίπου στα μέσα του 2000, δηλαδή πολύ πριν την αναζωογόνηση -εμπορικά και σκηνοθετικά- του Batman από τον Nolan, με τη DC και τη Warner Bros. να ψάχνουν τρία χρόνια μετά το μάλλον αποτυχημένο "Batman & Robin" να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό. Απευθύνθηκαν λοιπόν Aronofsky ο οποίος είχε αρχίσει να κερδίζει ευρεία αποδοχή με τα ανεξάρτητα ψυχολογικά θρίλερ/δράματα "Pi" και "Requiem for a Dream", ώστε να μεταφέρουν το κόμικ "Batman: Year One" στη μεγάλη οθόνη. Μάλιστα ο 31χρονος τότε σκηνοθέτης πλησίασε ο ίδιος και έπεισε τον Miller να συγγράψουν το σενάριο της ταινίας.Λέγεται ότι ο Aronofsky ζήτησε επίσης από τον έμπιστο συνεργάτη του (είχαν κάνει μαζί τις δύο πρώτες του ταινίες), Matthew Libatique, να είναι ο διευθυντής φωτογραφίας, ενώ ο Christian Bale που αργότερα έγραψε ιστορία στην τριλογία του Nolan, είχε προσεγγιστεί από τότε για τον ρόλο του ανθρώπου-νυχτερίδα.Κι εκεί κάπου ενώ όλα μοιάζουν έτοιμα για την έναρξη της παραγωγής αρχίζουν τα προβλήματα.Οι πληροφορίες που έχουν ακουστεί προς τα έξω παραμένουν βέβαια συγκεχυμένες, όμως αν ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο για το οποίο μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη του και ο Frank Miller, είναι ότι ο Aronofsky ήθελε να "χτίσει" τόσο την ιδιοσυγκρασία όσο και το περιβάλλον του Bruce Wayne εντελώς διαφορετικά απ'ό,τι απεικονιζόταν στο κόμικ. Τι σήμαινε πρακτικά αυτό; Ότι ήθελε τον Batman να είναι πιο σκοτεινός, πιο σκληρός, πιο αμείλικτος από ποτέ.Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του διάσημου συγγραφέα στο Hollywood Reporter για το τι είπε στον σκηνοθέτη όταν άκουσε κάποιες από τις σκέψεις του αλλά και το τι τους απάντησε η Warner:"Το όραμα του για τον Batman ήταν πιο σκοτεινό απ'το δικό μου. Ο Batman ο δικός μου ήταν πολύ καλός για εκείνον. Λογομαχήσαμε γι'αυτό και του είπα: Ο Batman δεν θα το έκανε ποτέ αυτό, δεν θα βασάνιζε κανέναν! Τελικά όμως το λύσαμε, βγάλαμε μία άκρη με το σενάριο και ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι, όμως ήρθε η Warner και μας είπε "δε πρόκειται να κάνουμε αυτή την ταινία". Ο ειδικός παραγωγός ήθελε να φτιάξει έναν Batman που θα μπορούσε να πάει τα παιδιά του να τον δουν. Και αυτός δεν ήταν έτσι. Δεν είχε παιχνίδια εκεί μέσα. Ο Batman γύρισε την πλάτη του σε μία περιουσία ώστε να ζήσει τη ζωή του δρόμου και να νιώσει τι περνούσε ο κόσμος. Έφτιαξε την σπηλιά του σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος στον υπόγειο σιδηρόδρομο, κι έφτιαξε τον Batman από το μηδέν για να πολεμήσει το έγκλημα και την διεφθαρμένη αστυνομία".Στην ουσία αυτό που είχε πει από τότε σε δική του συνέντευξη ο D.A. ήταν ότι ήθελε να δει ο κόσμος έναν εντελώς καινούριο Batman, να ξεχάσουν τα όσα πολλάκις είχαν παρακολουθήσει τις προηγούμενες δεκαετίες, να κάνει μία...επανεφεύρεση του φραντσάιζ, ξεχωρίζοντας μάλιστα την ταινία του 1989 από τον Tim Burton ως αγαπημένη του, την ίσως πιο "σκοτεινή" δηλαδή εκδοχή του μέχρι το 2000. Όμως επέμενε ότι έστω κι αν θα υπάρξει μία πεπατημένη επάνω στο "Year One", θα επρόκειτο για κάτι πολύ διαφορετικό. "Πετάξτε μακριά οτιδήποτε ξέρατε για τον Batman μέχρι σήμερα, ξεκινάμε απ'το μηδέν!" είχε πει στο Empire.Στο στούντιο λοιπόν δεν άρεσε καθόλου το άκουσμα για την αλλαγή της ιστορίας πίσω από τη δημιουργία του Batman παρά το ότι οι Aronofsky και Miller τα είχαν βρει κάπου στη μέση μετά τις αρχικές διαφωνίες τους, κι αυτό διότι δεν ήθελαν να αποκλίνει από την "οικογενειακού" χαρακτήρα εκδοχή τόσο αυτού όσο και των ανθρώπων γύρω του.Η σημαντικότερη αλλαγή; Ο Bruce Wayne ήταν άστεγος μετά το θάνατο των γονιών του και όχι πολυεκατομμυριούχος και του έρχεται η ιδέα να δημιουργήσει τον Batman μετά από έναν διαπληκτισμό του με έναν εγκληματία, τον οποίο χτυπά στο μέτωπο όπου και σχηματίζεται το "TW" από το δαχτυλίδι που φορούσε. Αυτά είναι τα αρχικά του πατέρα του (Thomas Wayne) με το αποτύπωμα που μένει στον εγκληματία να μοιάζει σαν μικρή νυχτερίδα. Παράλληλα ο πιστός βοηθός του, Alfred, θα άλλαζε εξ ολοκλήρου, θα ήταν αφροαμερικανικής καταγωγής μηχανικός υπό το όνομα "Big Al".Ας δούμε όμως μία λίστα με τις αλλαγές που είχε κατά νου ο σκηνοθέτης σε σχέση με το κόμικ, όπως έχουν αναφερθεί ανά τα χρόνια: Μετά τον θάνατο των γονιών του ο Bruce χάνει την περιουσία του και γίνεται άστεγος. Ο Alfred είναι αφροαμερικανός που έχει ένα μαγαζί επιδιόρθωσης αυτοκινήτων και γίνεται ο μέντορας του Bruce, μην έχοντας καμία σχέση με τον επί χρόνια μπάτλερ της οικογένειας Wayne που γνωρίζουμε. Ο Bruce δεν ταξιδεύει στον κόσμο, αλλά προτιμά να διαβάσει δεκάδες βιβλία περί μαχών και να τα εξασκεί. Χρησιμοποιεί περισσότερο όπλα που βασίζονται σε χημικά. Δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στον Bruce ως Bruce, σε αντίθεση με το κόμικ. Εμφανίζονται κανονικά Batmobile και Batcave. Το πρώτο θα ήταν απλώς ένα "φτιαγμένο" Lincoln Continental και όχι ένα υπερόπλο. O αστυνόμος Gordon έχοντας ζήσει για χρόνια στο Gotham προσπαθεί να φύγει όταν η γυναίκα του μένει έγκυος. Ο Gordon θα είχε επίσης αυτοκτονικές τάσεις Ο Carmine Falcone δεν θα εμφανιζόταν, ενώ στο κόμικ ήταν ο "πατέρας" του οργανωμένου Εγκλήματος. Αντ' αυτού ο Gillain B. Loeb αρχηγός της αστυνομίας του Gotham που ο Falcone τον είχε στο "τσεπάκι" του στο κόμικ, θα αναλάμβανε εξ αρχής τον ρόλο αυτό. Η Selina Kyle (Catwoman) θα ήταν κι εκείνη αφροαμερικανή, κακοποιημένη πρώην ιερόδουλος, και θα είχε σημαντικότερη παρουσία απ'ό,τι στο κόμικ. Θα έμπαιναν στην ταινία επίσης αρκετοί νέοι χαρακτήρες που δεν υπήρχαν στο κόμικ. * Αξίζουν επίσης αναφοράς οι φημολογούμενες σκέψεις του σκηνοθέτη να γυριστεί η ταινία στο Τόκιο και εξ ολοκλήρου με σκηνές στους δρόμους, "μεταμορφώνοντας" την ιαπωνική πρωτεύουσα σε ένα νέο Gotham City.Τελικά μετά τη διαφωνία της Warner Bros. το πρότζεκτ μπήκε στο συρτάρι, ενώ τον Ιούνιο του 2002 εγκαταλείφθηκε οριστικά. Πολύ απλά μπορούμε να το θέσουμε ως εξής. Η Warner θεώρησε ότι αυτός ο Batman δεν ήταν ο Batman, κι ο Aronofsky είχε στο μυαλό του μία ταινία δική του, διαφορετική, οπότε λίγο τον ένοιαζε η γνώμη των παραγωγών. Το αν θα δούμε πάντως από τον ίδιο κάποια επιστροφή στο πρότζεκτ στο μέλλον, που από τότε έχει ακουστεί πολλές φορές, δε μπορούμε καν να το υποθέσουμε, και με τα στάνταρ που έθεσε ο Nolan δεν είναι καν απλό, πάντως θα ήταν κάτι που θα γοήτευε τους σινεφίλ σαν εγχείρημα.Δείτε φωτογραφίες των concept designs για το Batman: Y.O.: Αρχικά σχέδια για την ενδυμασία του Batman Το Lincoln αισθητικής Batmobile Catwoman & Gordon Τα όπλα του Batman https://www.superheronews.gr/2016/10/batman-year-one-batman.html

Ο αγαπημένος μας Μπίλμπο ξεκίνησε για τις μεγάλες διακοπές από τους οποίες δε θα γυρίσει ποτέ.

Και εγώ έχω καιρό που τα διάβασα αλλά νομίζω ότι έχεις δίκιο ότι δεν είναι η ίδια ιστορία. Η ANUBIS μάλλον τα έβγαλε έτσι για να είναι και οι δύο τόμοι περίπου ίδιοι σε ποσότητα σελίδων.

176 σελίδες λέει η ανουμπις. Νομίζω ο Γούλβεριν έχει λιγότερες αλλά σίγουρα και οι δύο τόμοι είναι από τους μικρότερους. Μια παρατήρηση...δεν ξέρω ποιός φταίει αλλά τελευταία βλέπω πολλά τεύχη γρατζουνισμένα ή χτυπημένα.. σήμερα που πήγα να πάρω τον Χαλκ είχε δύο το ένα χτυπημένο πάρα πολύ στην ράχη οπότε πήρα το άλλο..και αυτό ήταν λίγο χτυπημένο στην γωνία αλλά συμβιβάστηκα (κακώς)...δεν ξέρω αν το έχει παρατηρήσει και άλλος αυτό το φαινόμενο...

Μικρότερος από το Wolverine; Και αυτό 4 τεύχη δεν είχε; Θα τσεκάρω την έκδοση της Anubis όταν πάω σπίτι να δω αριθμό τευχών

Να πω κι εγώ λίγες σκέψεις πάνω στο Snyder's Cut... Είναι κάτι που περίμενα από την πρώτη στιγμή που βγήκα από την αίθουσα και δεν μπορώ παρά να έχω τεράστιο hype. Προσωπικά μου άρεσε η προσέγγιση Σνάιντερ και μου άρεσε πολύ το BvS (ειδικά το Ultimate Cut που κάλυψε κάποιες τρύπες του Theatrical) και ήμουν από τους πρώτους που "υπέγραψε" το #releasethesnydercut. Μπορώ να καταλάβω γιατί σε κάποιους δεν άρεσε ο Σνάιντερ, αλλά αυτό που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι γιατί σε κάποιους άρεσε το Justice League. Ήταν ένας κακομονταρισμένος αχταρμάς, κακέκτυπο της χιουμοριστικής προσέγγισης του MCU (που καλά-καλά ούτε καν στο MCU δεν μ' αρέσει), πετσοκομμένο για να βγει όσο το δυνατόν πιο μικρή σε διάρκεια η ταινία, που παρέβλεψε σημαντικά στοιχεία της πλοκής του BvS, και αλλοίωσε χαρακτήρες όπως ο Μπάτμαν, ο Άκουαμαν και ενδεχομένως ο Φλας στο βωμό του φθηνού-ηλίθιου χιούμορ. Δεν έχω οφθαλμαπάτες ότι η WB έμαθε το μάθημά της, γιατί ειλικρινά δεν το πιστεύω ούτε στο ελάχιστο. Οι άνθρωποι που τη διοικούν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη δεκαετίες τώρα, από εποχής Superman II. Η κυκλοφορία του Snyder's Cut όμως είναι μια μεγάλη νίκη. Νίκη για όλους εμάς που επιμέναμε ότι υπάρχει, δεχόμενοι την κοροϊδία των υπολοίπων που μας θεωρούσαν ηλίθιους ονειροπόλους, νίκη γιατί ένα στούντιο κολοσσός εξαναγκάστηκε λόγω της απαίτησης του κόσμου να αναγνωρίσει την μακακία που έκανε, νίκη του Ζακ Σνάιντερ και του κάθε επώνυμου ή ανώνυμου σκηνοθέτη που έχει δει το έργο του να πετσοκόβεται και να αλλοιώνεται από τις απαιτήσεις των στούντιο. Φυσικά δεν περίμενα ότι θα έβγαινε το Snyder's Cut τόσο σύντομα και να πω την αλήθεια δεν πιστεύω ότι η WB υποχώρησε τόσο σύντομα, απλά λόγω της κατακραυγής του κόσμου. Αλλά βλέπετε μας έλαχε μια πανδημία και ένα καθολικό lockdown, που όσο να 'ναι τους πόνεσε και τους πονάει ακόμα με σχεδόν όλες τις ταινίες να 'χουν αναβληθεί για μήνες και βλέπουμε. Τι καλύτερο λοιπόν να διαφημίσουν την πλατφόρμα τους και να προσελκύσουν συνδρομητές από το Snyder's Cut; Το συμφέρον πάντα και πάνω απ' όλα. Αλλά έστω κι έτσι εμείς θα απολαύσουμε το αποτέλεσμα που έπρεπε εξαρχής να 'χαμε δει. Τώρα όσον αφορά τι περιμένω από την ταινία και από τις αντιδράσεις του κόσμου. Γνώμη κι ελπίδα μου, σε όσους άρεσε το BvS Ultimate Cut, το JL θα μας ξετρελάνει!! Για τους υπόλοιπους το Snyder's Cut απλά θα 'ναι καλύτερο και συνεκτικότερο του theatrical και τίποτα περισσότερο.

Όταν γράψουμε αρκετοί, να παίξουμε το παιχνίδια "Διάλεξε να πάρεις το ένα και μοναδικό τεύχους κάποιου άλλου από αυτούς που έγραψαν".

Και μιας και περιμένουμε με ανυπομονησία το τέταρτο τεύχος της σειράς, ας πω την γνώμη μου για το τρίτο τεύχος. Το ταξίδι μας στα άσχημα χρόνια της σκλαβιάς από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, συνεχίζεται, μέσα από τα εκφραστικά καρέ που παραθέτει σε εμάς ο ταλαντούχος Θανάσης Καραμπάλιος. Στο τρίτο μέρος της σειράς τον κεντρικό ρόλο τον έχει ο ίδιος ο Καραμάνος, ο οποίος πληγωμένος από το τραγικό γεγονός που τον έχει βρει (δεν το λέω για να μην κάνω spoiler) δέχεται μία αποστολή, η οποία θα τον πάει μέχρι την Αγία Μαύρα, την σημερινή Λευκάδα. Συντροφιά στο ταξίδι του είναι ο ένας εκ των γιων του, τον οποίο τον πήρε μαζί του περισσότερο για να τον προστατέψει, παρά να τον βοηθήσει (και πάλι δεν θα κάνω spoilers ). Η περιοχή ενδείκνυται για μπελάδες κι ο πρωταγωνιστής έχει να επιτελέσει κάτι σημαντικό. Εκεί, ο Καραμπάλιος θα μας φέρει σε επαφή με πολλές μορφές του Αγώνα (άλλους γνωστούς κι άλλους λιγότερο) κι ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο θα ξεκινήσει. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι σίγουρα η σειρά συνεχίζει να μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και να μας συναρπάζει, απλά στο συγκεκριμένο επεισόδιο ένιωσα να πέφτουν κάπως οι τόνοι σε σύγκριση με τα προηγούμενα. Υπάρχουν λιγότερες σκηνές με ένταση, αλλά αυτές που υπάρχουν λειτουργούν εξαιρετικά, εντείνοντας την αγωνία μας. Επίσης, η εμφάνιση πολλών από τους Οπλαρχηγούς, δίνει την δυνατότητα στον δημιουργό να παρουσιάσει στο αναγνωστικό κοινό το κλίμα που επικρατούσε στις τάξεις των επαναστατών της εποχής, καθώς επίσης και τις έριδες και προδοσίες που υπήρχαν ανάμεσα στους Έλληνες. Άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Δυστυχώς είναι η αλήθεια και η αλήθεια συνήθως πονάει. Το φινάλε κλείνει δυναμικά το επεισόδιο και μας υπόσχεται δυνατές συγκινήσεις για την συνέχεια, καθώς μένουν ανοιχτοί λογαριασμοί. Αξίζει, επίσης, να σταθούμε στην άψογη αποτύπωση της γλώσσας της εποχής (όπως άλλωστε και στα υπόλοιπα άλμπουμ της σειράς), δίνοντας περισσότερο ρεαλισμό στην ιστορία. Αν πρέπει να κάνω ένα (ασήμαντο) παράπονο, να πω ότι σε μερικά σημεία ένιωσα η εναλλαγή των σκηνών να γίνεται κάπως απότομα, χωρίς όμως να επηρεάζεται πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Πάμε πολύ καλά, λοιπόν, και περιμένουμε την συνέχεια. Για τον εικαστικό τομέα δεν νομίζω να έχω να πω κάτι περισσότερο από αυτά που είπα στα προηγούμενα άλμπουμ. Ο καλλιτέχνης, εκτός από το ταλέντο του, έχει καταθέσει ιστορικές πληροφορίες και σε αυτόν τον τομέα. Το σχέδιό του είναι άκρως ρεαλιστικό κι αναπνέει άνετα στα μεγάλα καρέ, την ίδια ώρα που τα χρώματα που το πλαισιώνουν είναι γλυκά κι ευχάριστα. Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα τεύχη και πάντα με την εγγύηση της JEMMA. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν βλέπουμε στο οπισθόφυλλο ότι το “1800” κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς για το 2019. Νομίζω ότι το άξιζε και με το παραπάνω. Στα εξτραδάκια έχουμε μερικές σύντομες βιογραφίες 13 ( ) συμμετεχουσών προσωπικοτήτων στο άλμπουμ, καθώς επίσης και την καθιερωμένη βιβλιογραφία, που την συνοδεύει το γλωσσάρι των “άγνωστων” λέξεων. Στην αρχή του άλμπουμ, ο αναγνώστης θα βρει έναν πρόλογο (στον οποίο επιχειρείται μία εξαιρετική διαχείριση της ελληνικής γλώσσας) από τον Γιάννη Αντωνόπουλο, ο οποίος μπορεί να εκτείνεται σε δύο σελίδες, η μία όμως είναι εκείνη που αφορά 100% το έργο του Θανάση Καραμπάλιου. Στην άλλη εκφράζονται πολιτικές απόψεις, οι οποίες (ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή όχι, δεν είναι αυτό το ζητούμενο) νομίζω ότι θα έπρεπε να λείπουν.

Και να υπάρχει αέρας, εκτός από λίγο καυσαέριο, δεν θα έχει άλλα μικρόβια. Τότε ήταν άλλες εποχές. Όλα ήταν αγνά, καθαρά και τίμια. Κοιμόμασταν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά. Ρωτήστε και τον θείο Αιμίλιο.

Ο 21ος τόμος είναι εδώ και ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια του Planet Hulk. Επίσης εδώ έχουμε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο: Μεταφέρθηκαν στη βάση Όπως είπαμε στην κρυστάλλινη σφαίρα ο επόμενος τόμος είναι μια ακόμα επανέκδοση της Anubis, το New X-Men: E is for Extinction των Morrison-Quitely. Άσχετο, αλλά όταν βρω λίγο χρόνο, κάποια εξώφυλλα θα τα ξανασκανάρω σε καλύτερη ποιότητα

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 10 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα. ΜΙΚΥ ΟΙ ΚΛΕΦΤΡΕΣ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΜΙΚΥ ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΡΥΖΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΜΙΚΥ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΖΟΦΕΡΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΚΥΡΟΣ ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΚΟΥΦΥ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΦ ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 ΚΟΥΡΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ Από την Παρασκευή 19/06, αναζητήστε το 58ο τεύχος στα περίπτερα.

Προτάσεις από τον κατάλογο του μήνα Ιούνιος 2020 BERLIN COMPLETE SC (DRAWN & QUARTERLY) $39.95 DEMENTIA 21 BOX SET VOL. 01 & 02 HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $60.00 GHOSTWRITER PULIDO HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $19.99 HEDRA (ONE-SHOT) (IMAGE COMICS) $5.99 LOCKE & KEY: KEYHOUSE COMPENDIUM HC (IDW PUBLISHING) $125.00 ONE STORY GIPI HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $22.99 SLEEPING BEAUTIES VOL. 01 HC (IDW PUBLISHING) $19.99 THE ADOPTION HC (MAGNETIC PRESS INC.) $24.99 TITAN SC GN (ONI PRESS INC.) $19.99 UNDER EARTH SC (IDW - TOP SHELF) $29.99 VENUS IN BLIND SPOT: JUNJI ITO HC (VIZ MEDIA LLC) $22.99 VICTORY POINT GN (AVERY HILL PUBLISHING) $18.95

Δεν ξέρω αν είναι ευρύ θέμα,αλλά ναι.Και από εταιρεία όχι περίπτερο (δηλαδή η ζελατίνα ήταν μια χαρά).Και στο τεύχος που δεν ήθελα τέτοια.Αλλά ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός που έχω μπορεί να φύγει τελείως αν το μέσα δεν είναι καλό (από άποψη κατάστασης και λοιπά,όχι ιστορίας).

Το διάβασα κι εγώ!Αρκετά καλό! Ο κόσμος που χτίζεται είναι σίγουρα συναρπαστικός.Η υπόθεση ήταν ελαφρώς κωμική, αλλά και περιπετειώδης με τον νεαρό Άστραλ να ζει απίθανες διαστημικές περιπέτειες στο αχανές διάστημα.Εξίσου καλό και το σχέδιο που δίνει κι αυτό μια κωμική χροιά.Επίσης μπορώ να πω πως ο χρωματισμός με την απαλή σκίαση του δίνει μια ιδιαιτερότητα. Συνολικά ωραία, θα έλεγα.

To Imperial πως το κολλάνε με το E is for Extinction; Το ένα είναι συνέχεια του άλλου όχι η ίδια ιστορία σπαστά. Γιατί τα χώρισαν έτσι; Έχω και καιρό να διαβάσω τις ιστορίες, αλλά θυμάμαι ότι ήταν ξεχωριστές.

Προστέθηκαν τα τεύχη του Μίκυ Μάους στο ημερολόγιο

Αν εξαιρέσεις τις εκδόσεις "Νέος Μπλεκ" που όντως ήταν και εκεί εκνευριστικό πάλι αυτό με τις σελίδες (αν και καταστρέφοντας λίγο το έντυπο κατάφερνες να τα διαβάσεις στο τέλος! ), αυτό το πράγμα δεν το συναντάς σε καμία άλλη έκδοση μέχρι στιγμής! Όσο καλή και να είναι η κόλλα, δε μένω σ' αυτό και λαμβάνω σοβαρά την άποψη μελών εδώ προτού αγοράσω κάτι, επειδή στις εκδόσεις βιβλιοπωλείου είμαι λίγο "τεμπέλης" και συνήθως τις παραγγέλνω. Στην περίπτωση της "Οξύ", λοιπόν, η κόλλα μπορεί να είναι καλύτερη από εκείνη της "Anubis" σε αντίστοιχες εκδόσεις, αλλά με ποιο κόστος; Επειδή σε κόμικς θέλω να πιστεύω πως είμαι αρκετά ανοιχτοχέρης ("σπάταλος" το λένε στο χωριό μου), δε σημαίνει ότι είμαι και μ@&%#ας και θα πληρώνω οτιδήποτε βγάλει ο καθένας, ειδικά όταν αφορά ακριβότερες εκδόσεις. Προϋπόθεση είναι το κόμικ να διαβάζεται και να μπορεί κανείς να δει λεπτομέρειες στα καρέ. Το μικρό μέγεθος που αναφέρουν συχνά κάποια φίλοι στα BD είναι ένα θέμα, αλλά τουλάχιστον εκεί έχεις κάτι. Εδώ φτάνει σε σημείο να κρύβεται το μισό καρέ και ειδικά αν πετύχεις φίλε μου σελίδες ΔΙΠΛΕΣ με σκίτσο μεγάλο που συνεχίζεται από τη μία στην άλλη σελίδα (μία μεγάλη σκηνή!), το να μην ανοίγουν οι σελίδες και να μη μπορείς να το απολαύσεις, είναι άθλιο... Λεφτά λοιπόν για τέτοιες εκδόσεις δεν περισσεύουν. Δόξα τον Υπερνού, υπάρχουν αμέτρητα παλιά κόμικς εκεί έξω που με περιμένουν να τ' ανακαλύψω (ακόμη και αν είχα τα πάντα που θέλω των τελευταίων 20 ετών, που ΔΕΝ τα έχω!), οπότε από ανάγνωση κόμικς δε θα ξεμείνω ποτέ. Ας προσέχουν οι εκδότες για να έχουν. Εκτός πια κι αν υπάρχουν τόσα κορόιδα που εξακολουθούν να στηρίζουν μια αγορά πληρώνοντας τέτοιου είδους εκδόσεις. Τότε έχουμε ένα φαινόμενο που δυστυχώς θα συνεχιστεί για καιρό. Δεν πειράζει... Ο καθένας κάνει κουμάντο στην τσέπη του και αξιολογεί τι θέλει να έχει στη συλλογή του. Όπως και στις σειρές & ταινίες κάποιοι βολεύονται με σκουπίδια, έτσι συμβαίνει και στ' αυθεντικά DVD/Blu-Rays, στα βιβλία, στα περιοδικά, παντού. Για μένα πρόβλημα δεν είναι ούτε να ψειρίζω τις μεταφράσεις, ούτε η διχρωμία/τετραχρωμία. Αυτά τα "φιλτράρω" στο μυαλό μου ως εκδόσεις τις εποχής τους (μια εποχή που έζησα ωστόσο!), παρακάμπτω τις αδυναμίες αυτές και απολαμβάνω το κόμικ σε αυτό τουλάχιστον που "περνάει" σ' εμένα. Το να μη μπορώ να διαβάσω/παρακολουθήσω όμως ένα ΣΗΜΕΡΙΝΟ κόμικ επειδή ο Χ εκδότης γουστάρει να είναι πρόχειρος και η έκδοσή του να θυμίζει τσοντοκόμικ της δεκαετίας του '70 με πολυτελές χαρτί και ζωντανά χρώματα, ευχαριστώ, δε θα πάρω.

Δεν είναι άσχημη η ιδέα ενός Μπάτμαν βοηθού στο συνεργείο αυτοκινήτων του μπάρμπα- Άλφρεντ που τη νύχτα βγαίνει και πολεμάει το έγκλημα. Αλλά χρειάζεται έναν αρκετά νεαρό Μπάτμαν. Οι στολές ωστόσο στα προσχέδια δεν πολυταιριάζουν. Το ίδιο και τα αυτοκίνητα. Πρέπει να δείχνουν χειροποίητα, φτιαγμένα με απλά συνηθισμένα υλικά. Η γοτθική αισθητική πρέπει να φύγει και να πλησιάσει αυτή του "Fast and Furious". Μπορείς να βάλεις και έναν οκτάχρονο Ρόμπιν παιδί Κορεατών μεταναστών. Μου φαίνεται πως ξέφυγα από το σκοτεινό Μπάτμαν και τον έκανα κάγκουρα, λαϊκό παιδί της γειτονιάς!

Ναι έχεις δίκιο 4 είχε και αυτός Πάλι θα κουράστηκαν στην anubis

Δεν ξέρω ποια είναι η χειρότερη υπερηρωική. Μάλλον το Fan4stic αλλά δεν ξέρω αν είχε τόσες προσδοκίες ο κόσμος γι αυτό, συγκριτικά με το Justice League. Για μένα ήταν έγκλημα αυτό που συνέβη και τεράστιο κρίμα. Δεν πέρασα άσχημα στο σινεμά, απλά θυμάμαι το κενό αίσθημα που ένιωσα μόλις τελείωσε. "Αυτό ήταν όλο;" σκέφτηκα. "Γι αυτό έχω εδώ και ένα χρόνο φόντο την Justice League του DCEU στο κινητο μου;". Απογοήτευση. Snyder Cut is not the movie we need but the one we deserve right now.

εγώ

@Νίκος Τσιλοπάνος Το ό,τι έπεσε το κράξιμο της αρκούδας για το "Σκοτομήδης" δεν μου έκανε την παραμικρή εντύπωση και το περίμενα μην σου πω για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί ο μέσος Έλληνας όπως είχε γράψει κι ο Σουρής θέλει να παριστάνει τον Ευρωπαίο και να φοράει στο ένα πόδι λουστρίνι και στο άλλο τσαρούχι. Είμαστε ξενομανείς μέχρι αηδίας σαν λαός, κι αυτό αποδεικνύεται κι από το πόσο κράξιμο τρώνε οι πάσης φύσεως εξελληνισμοί, ακόμα και οι πιο ακριβείς και πετυχημένοι νοηματικά. Γνώμη μου πάντα και ξέρω ότι πολλοί διαφωνείτε. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το 99% των Ελλήνων, εμού συμπεριλαμβανομένου, δεν ξέρουμε ελληνικά πέρα από τα βασικά που διδαχτήκαμε για την καθημερινότητά μας. Οπότε με την πρώτη ανάγνωση το "Σκοτομήδης" μας φαίνεται σαν το "καλινότσες" της Γαβριέλλας @nikolas12 Μπούλινγκ στα social media δέχονται κυριολεκτικά οι πάντες και τα πάντα. Ένας είναι ο νόμος που κυριαρχεί, ο νόμος του μ@λ@κ@, του ανθρώπου που αν η γνώμη σου δεν συμφωνεί με την δική του, αυτό σε κάνει ηλίθιο, φασίστα και διάφορα άλλα "κοσμητικά" επίθετα. Προχτές ένας μου έγραψε ότι κ@υλ...ω με σβάστικες επειδή τόλμησα να πω ότι γουστάρω να βλέπω το "Όσα παίρνει ο άνεμος" χωρίς disclaimer και ότι απολαμβάνω το "Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη" και το "Τον αράπη κι αν τον πλένεις". Λες και όλα είναι άσπρα ή μαύρα στη ζωή. Δεν σου λέω ότι έχεις άδικο ότι υπήρξαν και υπάρχουν πάμπολλοι τυφλωμένοι, σκλυροπυρηνικοί snyder fanboys που θεωρούν ότι ο Ζακ είναι το απόλυτο ΕΙΔΩΛΟ και την πέφτουν αγρίως σε όποιον υπονοήσει το αντίθετο. Αλλά ξέρω από πρώτο χέρι ότι υπήρξαν εξίσου πολλοί στο αντίθετο άκρο, που την έπεφταν με ειρωνίες σε όποιον επέμενε ότι το Snyder's Cut υπάρχει και ζητούσε να βγει. Ναι, κατάντησε κουραστικό το επανειλημμένο "#releasethesnydercut" και ναι η WB βγάζει την ταινία λόγω συμφερόντων και όχι από την καλή της την καρδιά ή επειδή έμαθε το μάθημά της, αλλά αν δεν υπήρχαν τα χιλιάδες ή εκατομμύρια "#releasethesnydercut" η WB ούτε που θα το σκεφτόταν, απλά θα έβρισκε έναν άλλο τρόπο για να πλασάρει την πλατφόρμα της. Υ.Γ. Το MCU ίσως δεν είναι μόνο ξύλο ή φθηνό χιούμορ, αλλά το χιούμορ του MCU σε ένα ποσοστό 80% είναι φθηνό και το Endgame που θα έπρεπε να λειτουργήσει ως το μεγάλο δραματικό και βαρύ φινάλε, ήταν δυστυχώς ο ορισμός του φθηνού και κακού αχρείαστου χιούμορ.

Ρε παιδιά συγγνώμη που κάνω το συνήγορο του διαβόλου, αλλά δε μπορώ θα σκάσω. Διαβάζω τόσα σχόλια σχετικά με το ότι αν σου αρέσουν οι ταινίες του Snyder, τρως κράξιμο κτλ. Διαβάζετε twitter, παρακολουθείτε ομάδες στο Facebook για να δείτε τι γίνεται; Ό,τι πω προφανώς δεν το λέω για εδώ, γιατί γράφετε πολύ σωστά πράγματα στο θέμα Warner, αλλά γενικά στο Ίντερνετ οι Snyder fanboys δεν έχουν δεχθεί κανένα bullying, αντίθετα το έχουν ασκήσει σε άτομα όπως ο Joss Whedon (που ούτε νοιάστηκε για την ταινία, ούτε την προώθησε γιατί είναι δημιούργημα των στελεχών Warner), έχουν βγάλει άσχετο οποιονδήποτε δεν του αρέσει ο Snyder ή τον ίδιο τον Whedon που σε αντίθεση με τον Snyder έχει και ένα Avengers να επιδείξει και το χειρότερο όλων διαβάζεις σχόλια ότι ο Snyder είναι ο κορυφαίος σκηνοθέτης υπερηρωικών ταινιών όλων των εποχών και ρίχνουν κράξιμο σε όποιον έχει αντίθετη άποψη. Υπάρχουν άτομα που διαβάζουν κόμικ από μικρά παιδιά, που ξέρουν από καλές ταινίες, που έχουν άποψη και δεν έχετε τα ίδια γούστα. Και εμένα δε μου αρέσουν σκηνοθέτες και ταινίες, αλλά δε θα βγάλω άσχετο ή κομπλεξικό όποιον του αρέσουν, δηλαδή grow the f up. Αλλά ντάξει λέμε ότι γουστάρουμε κόμικ και όταν βγαίνει το Snyder Cut: "Α σας πονάει ο Snyder", "Ξυδάκι", "Σας έτσουξε", λες και είμαστε ποδοσφαιρόφιλοι και τσακωνόμαστε στο γήπεδο. Ο λόγος που βγήκε το Justice League αντί να αναβληθεί όπως έπρεπε ήταν για να μη χάσουν τα bonus της χρονιάς τα στελέχη της Warner. Αυτοί φταίνε για όλο αυτό. Ο λόγος που βγαίνει τώρα το Snyder Cut δεν είναι για κανέναν φαν. Είναι για να προωθηθεί το HBO Max ως πλατφόρμα. Όλες οι εταιρείες νοιάζονται πρώτα για το business και το κέρδος και τους φανς τους έχουν αφήσει πολύ πίσω. Κατά τ' άλλα είδα το trailer και μου άρεσε πολύ, ελπίζω να εμφανιστεί για αρκετή ώρα ο Darkseid γιατί είχα διαβάσει το 2017 ότι προοριζόταν μόνο για cameo. Επίσης να διορθώσουν λίγο τον Steppenwolf, να τον κάνουν πιο ανθρώπινο, να μην είναι σαν κακός από το Power Rangers. Επιπλέον ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΩΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ JUSTICE LEAGUE! @Νίκος Τσιλοπάνος Μόνο ξύλο και φθηνό χιούμορ οι ταινίες της Marvel; Δηλαδή το Endgame, το Infinity War, το Winter Soldier, το The Avengers εντάσσονται σε αυτήν την κατηγορία; Να πεις για τη μέση ταινία της Marvel, να το καταλάβω αν και πάλι διαφωνώ

Ποιο batmobile και κουραφέξαλα...

Έχουν κυκλοφορήσει τα δύο πρώτα και όχι τα επόμενα τρία, μαζί με το τελευταίο "Kid ou double" που κυκλοφόρησε πέρυσι. Αλλά κι από Λούκυ Λουκ ήθελα να ρωτήσω εγώ... Το "Lucky Luke: La Bataille du Riz" ποιο ελληνικό είναι; "Η Μάχη του Ρυζιού" βλέπω μετάφραση στα Ελληνικά από google translate και είναι έκδοση του '72. Έχει εκδοθεί στην Ελλάδα; Απ' ότι διαβάζω στο "Goodreads", είναι μια έκδοση που διανεμήθηκε δωρεάν τότε από την "Total" στους ανθρώπους που ταξίδευαν προς τη Γαλλία (?!) και περιέχει τέσσερις ιστορίες: α) "Promenade dans la Ville" ("Περπατήστε στην Πόλη") β) "Défi à Lucky Luke" ("Πρόκληση για τον Lucky Luke") γ) "Arpèges dans la Vallée" ("Ο Αρπέγιος στην Κοιλάδα") δ) "La Bataille du Riz" ("Η Μάχη του Ρυζιού") Εάν δεν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα, θα ήθελα να το δω και αυτό! Να και το εξώφυλλο:

Η συγκεκριμένη ερώτηση μού θυμίζει αυτό που μας ρωτούσαν παλιά οι συγγενείς μας: "Ποιον αγαπάς πιο πολύ? Τον μπαμπά ή την μαμά?". Πέρα από την πλάκα, όλα τα κόμικς που αγοράζω (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα έχω αγοράσει επειδή τα ήθελα και απόλαυσα την ανάγνωσή τους. Λίγα είναι εκείνα, με τα οποία την έχω πατήσει και δεν μου άρεσαν τελικά. Με άλλα λόγια, τα νιώθω όλα σαν παιδιά μου! Αν θα έπρεπε να κρατήσω κάτι, θα επέλεγα τον "Βίο & Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ". Κι αυτό γιατί είναι από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα, που μου έχει χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές κι αναμνήσεις. Επίσης, διαθέτει καλής πάστας χιούμορ και μία χαριτωμένη υπόθεση.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #58, βρίσκεται κοντά μας. Μεταφέρθηκε στη βάση Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 21 Ιουλίου.

Πάντως τότε ο Aronofsky ήταν στα καλύτερά του. Είχε βγάλει ήδη το Pi (παράνοια) και το φοβερό Requiem for a Dream και μέχρι το 2010 έβγαλε και The Fountain, The Wrestler, Black Swan που ήταν όλα πολύ καλές ταινίες. Για μένα το έχασε με το Mother το 2017, πραγματικά παγιδεύτηκε μέσα στους συμβολισμούς του όπως λες με αποτέλεσμα μια ταινία που προσπαθώ να καταλάβω γιατί έχασα τόση ώρα για να τη δω. Ποιες δεν έχεις δει; Του Batfleck; Εκεί έχει γίνει φοβερή δουλειά στα gadgets και τις στολές, τα όπλα, ενώ οι μάχες θυμίζουν τα Batman: Arkham πράγμα που είναι πάντα θετικό Γενικά στη διάρκεια των χρόνων βρέθηκαν σκηνοθέτες με διαφορετική αισθητική, δηλαδή ο Burton ήταν πιο σκοτεινός, ο Schumacher πολύ φανταχτερός, o Nolan πιο ρεαλιστικός και ο Snyder τον έφερε πιο κοντά στο κόμικ. Τώρα να δούμε λίγο την προσέγγιση του Reeves, γιατί όντως υπάρχει ένας κορεσμός στην αισθητική και πρέπει να δούμε κάτι καινούριο

Κατά την γνώμη μου, για να γυριστεί μια ταινία για τον Μπάτμαν, δεν χρειάζεται κάποιο πρωτότυπο σενάριο, σκοτεινό ή ότι άλλο, χρειάζεται αλλαγή αισθητικής και τι θέλω να πώ.Στολές, αμάξι, όπλα, σούπερ κακοί, αυτό, έχει κορεστεί λίγο το θέμα, πιστεύω θέλει λίγο ψάξιμο. Σημειωτέον, δεν έχω δει τις τελευταιές ταινίες. Αυτά.

Κι εμένα μου φαίνεται ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Φιλόδοξος σκηνοθέτης ο Αρονοφσκι γενικά, με πολύ καλές ταινίες στο ενεργητικό του, αλλά αρκετές φορές χάνεται στους συμβολισμούς του. Δεν ξέρω που θα κατέληγε αυτό αλλά θα είχα ενδιαφέρον να το δω.

@Mandrake infinity gauntlet, infinity war και original sin δεν τα έχω πάρει γιατί άκουσα και γω ότι υπήρχε πρόβλημα.. αυτό εδώ έχει αρκετά καρέ μονοσελιδα η μισή σελίδα στα οποία δεν χάνεις κάτι επειδή είναι προς την κολλα.. από την αλλη πολλά καρέ είναι μισό δάχτυλο μακριά από την ραχη.. Αν πας σε κατάστημα ξεφύλλισε το να το δεις καλύτερα.. Επίσης τα μπαλονάκια που λέω ότι είναι οριακά είναι έξω από την κόλλα, δεν χρειάζεται να βάλεις το κεφάλι μέσα στο βιβλίο να τα διαβάσεις όπως στο Batman.. Είμαι και εγω επιφυλακτικός λόγω οσων άκουσα για τις προηγούμενες εκδόσεις οπότε τα τσεκαρω πριν αγοράσω..

Κοίταξε εμένα το Age of Ultron δε μου άρεσε και έκραξα πολύ τον Whedon τότε, αλλά μιλάμε για ταινία που η Marvel τον έβαλε να κάνει set up το Thor Ragnarok, το Civil War, το Infinity War, το Black Panther, να αναπτύξει τον Ultron, να διαδεχθεί το εξαιρετικό πρώτο Avengers, δηλαδή πόσο εύκολο έργο να είχε; O Snyder ας πούμε στο Justice League είχε να διαδεχθεί το μέτριο προς κακό BvS (μιλάμε πάντα για το theatrical cut), αλλά για όποιον έχει δει τα trailers που είχαν βγει πρώτα είχε βελτιώσει πολλά πράγματα, είχε προσθέσει ελάχιστο χιούμορ, είχε αλλάξει κάποια μικροκολλήματα, γενικότερα φαίνεται και από τα ποστ ότι ακολούθησε διαφορετική προσέγγιση (και μπράβο του), γι' αυτό και το Justice League φαίνεται πολύ όμορφο. Το έχει πει και ο ίδιος ο Whedon ότι η όλη διαδικασία του να φτιάξει το Age of Ultron τον καταρράκωσε και (ευτυχώς για μένα) έφυγε από τα άλλα δύο Avengers, τα οποία ανέλαβαν οι Russos που σίγουρα είχαν πιάσει πιο πολύ το νόημα. Το πρώτο Avengers του Whedon είναι εμβληματικό, η ταινία που μαζί με το The Dark Knight (που για μένα είναι η καλύτερη υπερηρωική ταινία όλων των εποχών) ξεκίνησε όλο το trend αυτό στον κινηματογράφο που εμένα προσωπικά ως φαν του υπερηρωικού με έχει ικανοποιήσει. Γιατί έχω δει πατάτες όπως το να αλλάζουν τελείως τον ήρωα για να γίνει πιο εμπορικός, αλλά έχω δει και ταινίες για ήρωες που δεν περίμενα. Πάντως χειρότερη υπερηρωική από το Elektra ή το Catwoman δεν έχω δει, ευτυχώς ήρθε η Wonder Woman και έδειξε πως γίνεται

Ο Whedon πέρα από τα δυο Avengers, μας έδωσε την Buffy, το Agents of SHIELD, μέχρι και το Toy Story έχει συνυπογράψει. Το πρόβλημα με το JL δεν ήταν ο Whedon, όχι τουλάχιστον αποκλειστικά αυτός. Το πρόβλημα ήταν πρωτίστως η WB που απαίτησε να μπει βαθύ ψαλίδι στην ταινία και να γεμίσει με σαχλά αστεία σε μια προσπάθεια μιμήσεως του MCU. Ο Whedon καλώς ή κακώς ανέλαβε να πραγματοποιήσει τις επιταγές της γι' αυτό κι αυτός δικαίως ή αδίκως έφαγε το κράξιμο. Από τη στιγμή που δέχτηκε τη δουλειά, από τη στιγμή που μετέτρεψε τον Μπάτμαν σε έναν Τόνι Σταρκ απλά και μόνο για να ικανοποιήσει τα ζωντόβολα που διοικούν την WB, και από τη στιγμή που - όπως θέλω να πιστεύω - έβλεπε ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας αχταρμάς χωρίς νόημα και παρέμεινε ως το τέλος, φέρει κι αυτός το μερίδιο των ευθυνών του. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τα όσα καλά έχει προσφέρει στη φιλμογραφία του, αλλά ούτε ότι και θα έχουμε παρωπίδες σε μια λάθος επιλογή που έκανε. Το να μην σου αρέσει το Age of Ultron μπορώ να το δεχτώ, είναι θέμα γούστου. Αλλά χειρότερη υπερηρωική; Εκτός αν δεν έχεις δει ας πούμε Superman IV, Batman & Robin, Catwoman, Fant4stic, X-Men: The Last Stand, Dark Phoenix και φυσικά το περί ου ο λόγος Justice League

Αντικαταστάθηκαν εξώφυλλα/οπισθόφυλλα των τευχών 25 & 35

Όμορφα πραγματάκια... Να φανταστώ ότι ο "Χάρτης του Φαρ-Ουέστ", είναι αναπαραγωγή;

Το δεύτερο μέρος της σειράς “Απίθανα & Φανταστικά” συνεχίζεται με την ιστορία που φέρει τον τίτλο “Ζουν ανάμεσά μας”. Ο Ντόναλντ κι ο Σπιν έχουν μπει ζεστά στον χώρο των εκδόσεων κι ετοιμάζουν πυρετωδώς το πρώτο τεύχος της νέας εποχής του περιοδικού των παιδικών τους χρόνων. Την ίδια ώρα, ένας νέο φάκελος έρχεται από το μυστηριώδες σύστημα που υπάρχει στο κτήριο του περιοδικού και περιέχει ένα νέο, παράξενο θέμα. Σύμφωνα με αυτό, υπάρχουν δύο μεγάλοι σχεδιαστές μόδας, οι οποίοι κάνουν θραύση με τα ντεφιλέ τους, αλλά κανείς ποτέ δεν έχει δει τα πρόσωπά τους. Οι δύο παιδικοί φίλοι, λοιπόν, θα αποπειραθούν να ερευνήσουν την υπόθεση, με απώτερο σκοπό να αποδείξουν ότι οι μόδιστροι αυτοί είναι εξωγήινοι για να έχουν ένα δυνατό θέμα στο περιοδικό τους και να αυξήσουν τις πωλήσεις. Και η κατάλληλη ευκαιρία για να τους αποκαλύψουν, είναι στην επίδειξη μόδας που θα διοργανωθεί στην Λιμνούπολη, με αυστηρή επιλογή προσκεκλημένων. Η ιστορία συνεχίζεται με καλό ρυθμό κι απ’ ότι φαίνεται η παρέα των παιδιών από το Παπιοχώρι θα ενωθεί και πάλι, μιας κι εκτός από το αρχικό δίδυμο Ντόναλντ-Σπιν, έχουμε και την Ρόζα να κάνει την (δεύτερη) εμφάνισή της και να διαδραματίζει αξιόλογο ρόλο στην υπόθεση. Από εκεί και πέρα το σενάριο κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών, αλλά στηρίζεται σε μία ιδέα κάπως παιδική, αλλά όχι σαχλή. Η πλοκή έχει κέφι κι όμορφες σκηνές μυστηρίου, ενώ δεν λείπει και το κωμικό στοιχείο. Ο “villain” εξακολουθεί να παίζει το παιχνίδι του και κρατάει επτασφράγιστο το μυστικό και τα κίνητρά του. Γενικά την βρήκα μία καλή προσπάθεια, η οποία με ενθουσίασε περισσότερο με το reunion. Το σχέδιο, αν κι ατσούμπαλο, μου άρεσε. Την σκυτάλη των πρωταγωνιστών παίρνουν, στην επόμενη ιστορία, ο Οράτιος με τον Ήτα-Βήτα, οι οποίοι θα γίνουν “Ηλεκτρονικοί σταρ”. Ο Οράτιος βρίσκεται στο σπίτι του Μίκυ κι επιδιορθώνει την ηλεκτρονική κονσόλα των ανιψιών του, όταν έρχεται κι ο Ήτα-Βήτα. Επάνω στην κουβέντα, οι δύο φίλοι του Μίκυ, ανακάλυψαν ότι έχουν το ίδιο πάθος για τις ηλεκτρονικές συσκευές και την μουσική. Έτσι αποφασίζουν να πεταχτούν μέχρι την έκθεση των ηλεκτρονικών που πραγματοποιείται εκείνον τον καιρό στο Μίκυ Σίτυ. Εκεί, ο Οράτιος θα βρει ένα ξεχαρβαλωμένο αρμόνιο, το οποίο κι επισκευάζει κι αρχίζει να παίζει. Η όμορφη μουσική τους κάνει έναν τύπο να τους καλέσει στο πάρτυ που θα κάνει. Τυχαία βρίσκεται στο συγκεκριμένο πάρτυ και μία κορυφαία ιδιοκτήτρια κλαμπ, η οποία μαγεύεται από τις μουσικές ικανότητες των δύο φίλων και τους πείθει να ασχοληθούν πιο επαγγελματικά στον τομέα αυτό. Λέτε, τελικά, να στεριώσουν σε αυτή την δουλειά ή θα δημιουργηθούν προβλήματα? Η πρωτοτυπία στο συγκεκριμένο σενάριο έγκειται στο γεγονός ότι βλέπουμε δύο “δεύτερους” χαρακτήρες, όπως ο Οράτιος κι ο Ήτα-Βήτα, να πρωταγωνιστούν, ενώ ο Μίκυ έρχεται σε δεύτερη μοίρα, χωρίς βέβαια να περνάει απαρατήρητος. Η υπόθεση είναι απλοϊκή, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Περιέχει Sci-Fi στοιχεία, ενώ δεν υστερεί σε μουσική κουλτούρα. Όσον αφορά την πλοκή, είναι καλογραμμένη και κλιμακούμενη, αλλά έχω την εντύπωση ότι το φινάλε δεν ήταν το πρέπον. Το βρήκα βιαστικό και κάπως άνευρο. Γενικά ήταν μία ευχάριστη ιστορία, αλλά δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Το σχέδιο ήταν περισσότερο καρτουνίστικο κι αφηρημένο, από ό,τι μπορώ να αντέξω. Στην συνέχεια, ένας “Μετατροπέας πιθανοτήτων” θα βοηθήσει τον Γκαστόνε στο “πρόβλημα” που αντιμετωπίζει. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στην Λιμνούπολη, όπου ετοιμάζεται να διεξαχθεί ένας αγώνας δρόμου. Εκεί, μεταξύ των άλλων συμμετεχόντων, είναι ο Ντόναλντ κι ο Γκαστόνε. Ο αγώνας ξεκινάει, ο Ντόναλντ βάζει τα δυνατά του, αλλά την νίκη την παίρνει, όπως πάντα, ο τυχερός ξάδελφός του. Αυτό εξοργίζει όλους τους παρευρισκόμενους και κάνει τον μεγάλο νικητή, αντί να χαίρεται με την νίκη του, να στεναχωριέται με την απαξίωση που δέχεται. Αναλογιζόμενος ότι θα πρέπει να κάνει κάτι για να μετριάσει κάπως την απίστευτη τύχη του, συναντιέται τυχαία με τον Κύρο, ο οποίος μόλις έχει κατασκευάσει μία συσκευή που μετατρέπει τις πιθανότητες προς όφελος του κατόχου. Αποφασίζει, λοιπόν, να του την χαρίσει, για να μετριαστεί κάπως η τύχη του. Αντί, όμως, να πάει στα χέρια του Γκαστόνε, η μοίρα τα φέρνει έτσι και η συσκευή φτάνει στα χέρια του Ντόναλντ! Κι όπως συμβαίνει συνήθως, όπου παρεμβαίνει ο φίλος μας, η απόλυτη καταστροφή είναι εγγυημένη. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συμπαθητικό σενάριο, από το δεύτερο ράφι. Η υπόθεση “παίζει” με την τύχη του Γκαστόνε και το κάνει με τρόπο πρωτότυπο κι εύστοχο, την ίδια ώρα που κάνει την εμφάνισή της η επιστήμη (στο πρόσωπο του Κύρου) και φυσικά τα ευτράπελα τα αναλαμβάνει ο Ντόναλντ με την απύθμενη ατυχία του. Η πλοκή κυλάει αβίαστα και μας θυμίζει ότι οποιαδήποτε συσκευή μπορεί να γίνει επικίνδυνη, αν πέσει σε λάθος χέρια. Ο Ντόναλντ περνάει τα πάνδεινα και τα πιο απίθανα, σαν άλλος χαρακτήρας από παλιό καρτούν, την ίδια ώρα που το φινάλε είναι (σχετικά) ευτυχές για όλους. Σχεδιαστικά, την ιστορία την βρήκα απλά μέτρια και τίποτα παραπάνω. Στην μικρή ιστορία του τεύχους, μία “Διπλή ληστεία” ετοιμάζεται να πραγματοποιηθεί σε ένα γνωστό μας θησαυροφυλάκιο. Ο θείος Σκρουτζ είναι αναγκασμένος να πάει ένα επαγγελματικό ταξίδι, μαζί με τον Παντάξιο κι έχει προετοιμάσει κατάλληλα το μέγαρό του για την αποφυγή ανεπιθύμητων εισβολέων. Γι’ αυτό το ταξίδι, όμως, έχουν ενημερωθεί οι δύο μισητοί του αντίπαλοι, που δεν είναι άλλοι από την Μάτζικα και τους Μουργόλυκους. Ο καθένας για ίδιον όφελος, εφαρμόζει ένα σχέδιο για να βάλει στο χέρι την περιουσία του. Η μεν με την βοήθεια της μαγείας και οι δε με την βοήθεια των σύγχρονων διαρρηκτικών τους εργαλείων. Το βράδυ στο θησαυροφυλάκιο προβλέπεται καυτό και με έντονη δράση. Ποια από τις δύο πλευρές θα επικρατήσει άραγε? Πρόκειται για ένα σύντομο σενάριο, που αποδεικνύει, όμως, ότι δεν χρειάζονται πολλές σελίδες για να δημιουργηθεί μία ιστορία έξυπνη και με χιούμορ. Ο Σκρουτζ ανοίγει την αυλαία και τον ξαναβλέπουμε πάλι στο φινάλε, με αποτέλεσμα να δίνονται περισσότερα και πιο ουσιαστικά λεπτά συμμετοχής στους “κακούς”. Στην πλοκή έχουμε την Μάτζικα και τους Μουργόλυκους να δρουν αυτόνομα, αλλά η συγγραφέας φροντίζει να ενώσει τις μοίρες τους κι αυτό ήταν το στοιχείο που αναδεικνύει το κωμικότητα στην υπόθεση. Σχεδόν όλα τα γκαγκ είναι κεφάτα και μου έφεραν ένα χαμόγελο στα χείλη. Στο φινάλε, οι ισορροπίες αποκαθίστανται κι όλα φαίνεται να μην έχουν αλλάξει στο παραμικρό (κάτι σαν το “Μουργόλυκοι εναντίον θησαυροφυλακίου”). Γενικά ήταν μία έξυπνη κι απολαυστική φαρσοκωμωδία, που αξίζει να διαβαστεί. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό, ενώ ο χρωματισμός μου άρεσε περισσότερο. Δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα που ο Τζιμ ο τρομερός, φιλοξενείται στις σελίδες τού αγαπημένου μας περιοδικού. Στην ιστορία αυτής της εβδομάδας, ο φίλος μας θα γίνει κατά τύχη “Ο ορεσίβιος του μέλλοντος”. Όλα ξεκινάνε από το θησαυροφυλάκιο, όπου ο Κύρος δείχνει, γεμάτος περηφάνια στον Σκρουτζ, την νέα του εφεύρεση. Πρόκειται για γυαλιά, εξοπλισμένα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, ικανά να παρέχουν σε αυτόν που τα φοράει πρόσβαση στο διαδίκτυο, GPS, μετεωρολογικά στοιχεία και χίλιες δύο άλλες πληροφορίες, καθιστώντας τα το τέλειο wearable gadget. Ο Σκρουτζ, αν και παπί της παλιάς σχολής, πείθεται να τα λανσάρει στην αγορά και την διαφήμισή τους θα την αναλάβει ο...Φέθρυ, ο οποίος θα το κάνει δωρεάν. Μετά από μία σειρά συμπτώσεων, τα γυαλιά πέφτουν στον λόφο του ορεσίβιου και φτάνουν μέχρι τα χέρια του Τζιμ, μετατρέποντάς τον σε τύπο πολύ Hi-Tech! Αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο Τζιμ, μπορώ να πω ότι διασκέδασα με την συγκεκριμένη ιστορία. Το σενάριο πραγματεύεται τις νέες τεχνολογίες, σε συνδυασμό με τους κλασικούς χαρακτήρες των κόμικς της Disney και η αλήθεια είναι ότι νιώθω μία δυσφορία με αυτόν τον “εκσυγχρονισμό”. Από εκεί και πέρα ο Τζιμ βγάζει πλάκα, προσπαθώντας να διαχειριστεί το gadget, αλλά νομίζω ότι τα εύσημα στον τομέα αυτό (τον κωμικό εννοώ) νομίζω ότι αξίζει να τα πάρει (ακόμα μία φορά) ο Τσιμπούρης κι ακόμα περισσότερο ο νέος “ένοικος” του λόφου, ο ομιλών Ζαμπονάκης. Η πλοκή ξεκινάει, προμηνύοντας απλά μία ιστορία που στηρίζεται στο χιούμορ (η βαρβαρότητα του Τζιμ και η αφέλεια του Φέθρυ), αλλά στην συνέχεια μεταμορφώνεται και βγάζει στοιχεία περιπέτειας, καθώς κι αστυνομικό χαρακτήρα. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες σκηνές, που τραβούν την προσοχή, ενώ το φινάλε ήταν ταιριαστό κι έξυπνο. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, η τελευταία σελίδα ήταν κάπως αδιάφορη, αλλά δεν χαλάει τόσο το καλό αποτέλεσμα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

Ναι ισχύει. Έχω την εντύπωση ότι είναι ο μικρότερος τόμος σε μέγεθος όλης της συλλογής.

Κάτι που παρατήρησα τώρα που έψαχνα τον τόμο τον new x men για να του ρίξω μια ματιά στο ίντερνετ Αφού δεν θα τον πάρω όπως είπα είναι ότι θα έχει 4 τεύχη ο τομος από το 114 έως τον 117

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ με πρόλαβες . Έχει να γίνει χαμός το hype που είχα τριπλασιάστηκε ΥΓ. Θα μου επιτρέψεις να το περάσω πάνω μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία.

ΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩ... ΟΝΕΙΡΟ ΖΩ, ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ναι, 3 Λούκυ Κιντ μας χρωστάει

Τέσσερα "συλλεκτικα" τευχη Μικυ Μαους προς 60€. Διαβαζεις τη περιγραφή και αισθανεσαι καπως ετσι