ALAN MOORE: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ DC COMICS

[Ironhide]

Alan Moore: Ιστορίες από το Σύμπαν της DC Comics

 

 

Απίστευτα ταλαντούχος... μάγος της γλώσσας... βιρτουόζος των λέξεων... ιδιοφυία... αυτοί είναι απλώς λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που συχνά συνοδεύουν το όνομα του Alan Moore. Ο βρετανός δημιουργός θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς κόμιξ όλων των εποχών, έχοντας υπογράψει αριστουργήματα που σημάδεψαν ανεξίτηλα την εξέλιξη του είδους, όπως το WATCHMEN και το V FOR VENDETTA.

 

Η ανθολογία αυτή περιλαμβάνει εννέα εικονογραφημένες ιστορίες με πρωταγωνιστές διάσημους υπερήρωες της DC Comics, όπως ο Superman, ο Batman και η Wonder Woman, οι οποίες αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της δημιουργικής φαντασίας και του ταλέντου ενός συγγραφέα που άλλαξε για πάντα το χώρο των κόμιξ.

 

 

1.Για Εκείνον Που Έχει Τα Πάντα - Superman Annual #11
2.Νυχτερινή Ολυμπιάδα 1+2 - Detective Comics #549-550
3.Η Γραμμή Της Ζούγκλας - DC Comics Presents #85
4.Ο Μόγκο Είναι Αντικοινωνικός - Green Lantern #188
5.Βήματα - Secret Origins #10
6.Στην Πιο Σκοτεινή Νύχτα - Tales Of The Green Lantern Corps Annual #3
7.Θανάσιμος Πηλός - Batman Annual #11
8.Σύντομες Ζωές - The Omega Men #26
9.Ο Πλανήτης Των Αντρών - The Omega Men #27

 

[germanicus]

Του έριξα μια ματιά στη Λέσχη. Για την ακρίβεια τσέκαρα την αριστουργηματική "For the man who has everything". Όπου είχα μια πολύ συγκεκριμένη απορία, την μετάφραση. Υπάρχει ένα εξαιρετικό (κατ'εμέ) καρέ στο οποίο όμως έχει γίνει απ'ευθείας μετάφραση και όχι απόδοση. Καθ'αυτόν τον τρόπο όμως χάνει απίστευτα η ιστορία και το καρέ. Για να δώσω με γενικόλογα το τι εννοώ, είναι το ανάποδο της θρυλικής στιγμής του Λοστ όπου οι ιντερνετάδες μεταφραστές απόδωσαν κάτι ως "γ**ω την Παναχαϊκή μου" (δεν το μετάφρασαν δλδ κατά λέξη), αποδίδοντας ορθά σε έναν Έλληνα την έννοια και τα συναισθήματα της συγκεκριμένης σκηνής.

 

Για την ακρίβεια (και τώρα πέφτουν σπόιλερ αφού έστω και από αυτό το καρέ προδίδονται στοιχεία της πλοκής ) αναφέρομαι στο καρέ

 

 

όπου ο Σούπερμαν τα έχει πάρει τελείως στη κράνα, κοκκινίζουν τα μάτια του, λέει ένα "burn" και στο επόμενο καρέ χτυπάει με ακτίνες τον Μογκούλ. Η μετάφραση στο ελληνικό ήταν κάτι (δεν το θυμάμαι ακριβώς τώρα) της υφής "να καείς".

 

Δεν δουλεύει. Ένας Έλληνας δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο. Σε εκείνο το σημείο κολλάει καντήλι. Όχι το "άντε γ*σου", ούτε ένα "σάλτα πηδ*ξου", που δεν μου βγάζουν αρκετό θυμό και που θα ταίριαζαν σε ένα "f*k off" στο αγγλικό. Αυτό που θα δούλευε για εμένα θα ήταν ένα "το ***** της μάνας σου". Βρίζει ο Σούπερμαν?.... κανονικά όχι. Είναι ο βαρετός καλούλης πρόσκοπος ως γνωστόν. Από την άλλη όμως ο Σούπερμαν δεν θέλει να φάει το λαρύγγι κανενός. Και σε αυτή τη φάση, έχει θολώσει πλήρως, τα έχει δει όλα, δουλεύει στα τελείως κόκκινα, γράφει στα π@π@ρια του τον Ρόμπιν, αδιαφορεί πλήρως για το τι τρέχει με Μπάτμαν+Γουόντερ Γούμαν, και το μοναδικό που θέλει είναι να γ*σει το ***** που πέταγε τον Μογκούλ, να του κάνει τα εντόσθια να βράσουν, να του ξεκολλήσει το κεφάλι από το υπόλοιπο σώμα

 

Το burn ως αγγλική έκφραση, ως προστακτική, δουλεύει στα αγγλικά. Θυμίζω το ομώνυμο τραγούδι των Deep Purple ή την έκφραση "burn in hell" (πάντα ως προστακτική). Στα Ελληνικά όμως, δεν.... ίσως επειδή δεν κάψαμε ποτέ μάγισσες

 

 

 

για το υπόλοιπο κόμικ δεν μπορώ να εκφέρω άποψη αφού δεν το διάβασα.

 

Γενικώς πάντως η συγκεκριμένη ιστορία δεν δούλευε για εμένα στα Ελληνικά... Δεν ήταν μόνο αυτό το καρέ πάντως... Γενικώς δεν μου καθόταν καλά, δεν έβγαζε την όλη συναισθηματική φόρτιση.

 

[x for xepeta]

Πάντως είναι υπέροχο που εκδίδεται στα ελληνικά. Το ξαναλέω: Εκεί στην Ανούμπις έχουν έναν μερακλή τύπο που καταφέρνει να μας δείξει διαμάντια, γνωστά και άγνωστα. Έχουν και τις κατά καιρούς μπούρδες, αλλά κάνουν καλή διαλογή συνήθως.

[dion_mout]

Γενικώς πάντως η συγκεκριμένη ιστορία δεν δούλευε για εμένα στα Ελληνικά... Δεν ήταν μόνο αυτό το καρέ πάντως... Γενικώς δεν μου καθόταν καλά, δεν έβγαζε την όλη συναισθηματική φόρτιση.

 

Γενικά αμφιβάλλω αν υπάρχει δουλειά του Moore που μπορεί να αποδωθεί σε άλλη γλώσσα και να μη χάνει έστω και λίγο

[YOSHIMITSU]

Το διάβασα τις προάλλες αυτό το τομάκι και δεν μετανιώνω καθόλου την αγορά του. Μου αρέσει όπως και στο Superman Whatever Happened... αυτός ο πλέον ρέτρο τρόπος σχεδίασης, μου ξυπνάει αναμνήσεις και ταΐζει - σαν να την χορταίνει και λίγο - την νοσταλγία μου. Κλασικά θα ήταν χαζό να αναλώσω πολύ χρόνο για την εξαιρετική ποιότητα έκδοσης της Anubis, δεν ξέρω η επιμονή της σε αυτή παρότι μπορεί να φουσκώνει κάποιες φορές τις τιμές, αξίζει νομίζω και δίνει και μία διάρκεια στην έκδοση (πλην κάποιων ατυχών περιστατικών κακιάς βιβλιοδεσίας που παρατηρούνται). Τέλος πάντων, επιστροφή στο κεντρικό θέμα που είναι οι ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό. Νομίζω ότι στην πλειοψηφία τους είναι καθόλα αξιόλογες και ξεχωριστές, όλες τους αναγνώσκονται με άνεση και χωρίς να βαριέσαι, μερικές έχουν και λίγο μυστήριο παραπάνω. Το μόνο που του λείπει ίσως, είναι ο ξεκάθαρος διαχωρισμός των ιστοριών και θα ήταν τέλειο να έχει πριν από την κάθεμία το δικό της art ή εξώφυλλο τεύχους όπως αυτό πράττει σε κανα δυο ιστορίες ήδη.

 

Επιμέρους microκριτική - σχολιασμός:

1. Για Εκείνον Που Έχει Τα Πάντα - Ιστορία με τον Superman, στην αρχή (πρώτες σελίδες μέχρι την επίμαχη εικόνα) με μπέρδεψε λιγάκι αλλά πολύ σύντομα όλα ξεκαθαρίζουν και ναι η δράση είναι το κερασάκι στο γλύκισμα αυτό.

2. Νυχτερινή Ολυμπιάδα (2 parts) - Ενδιαφέρουσα και εναλλακτική προσέγγιση για το εκτός τους υπερ κακούς πως θα μπορούσε να βρεθεί και ένας ολίγον επικίνδυνος αντίπαλος εκεί που δεν το περιμένεις. Αλλά όπως είπα ολίγον...

3. Η Γραμμή Της Ζούγκλας - Πολύ καλή ιστορία νομίζω. Πως ο υπερ-άνθρωπος κινδύνεψε από ένα μικρό και ασήμαντο ον και τελικά σώθηκε εν μέρη από την αρχική του σύσταση - προέλευση στην γέννεση. ΤΟ εμβάθυνα πολύ, αλλά έχει ενδιαφέρον να σκαλίζεις λίγο παραπάνω.

4. Ο Μόγκο Είναι Αντικοινωνικός - Ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη... το τέλος έχει τον χαβαλέ του, αν και το μυρίζεσαι όπως έρχεται.

5. Βήματα - Χμ... κάπως συμπαθητική αν και έξω από αυτό που περίμενα, μάλλον η πιο αδύναμη για μένα ιστορία.

6. Στην Πιο Σκοτεινή Νύχτα - Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, είναι εν μέρη μία ωδή στην διαφορετικότητα γύρω μας.

7. Θανάσιμος Πηλός - Χμ... δεν είναι κακή, ιστορία με περισσότερο guest star τον Batman παρά σαν κεντρικό ήρωα.

8. Σύντομες Ζωές - Πολύ καλό, σε τρελαίνει το πόσο μικρός και ασήμαντος μπορεί να είσαι τελικά.

9. Ο Πλανήτης Των Αντρών - Αναμενόμενο το τέλος, προβλέψιμο νομίζω αλλά γενικά ενδιαφέρον και κυρίως εμένα μου φάνηκε κάπως χαβαλέ σαν ιστορία.

 

Δεν ξέρω εμένα συνολικά μου άρεσε πολύ σε όλα του.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 31, 2012 από Yoshimitsu

[Jim®]

Πολύ κατατοπιστικά τα όσα είπες Yoshi! Μπαίνει στην comicswishlist μετά από καιρό!

[YOSHIMITSU]

Το ήξερα ότι κάποιον θα έπαιρνα στον λαιμό μου με αυτά που έγραφα...

[Jim®]

Οι ιστορίες είναι αυτοτελείς, έτσι δεν είναι;;

[the comic guide]

Οι ιστορίες είναι αυτοτελείς, έτσι δεν είναι;;

 

Υeap.You don't have to fear anything about the stories.

[jimakos92]

Διαβάστε σε λίγες μέρες κριτικές για διάφορα έπη του alan moore του grant morisson και πολλών ακόμα καταξιωμένων σεναριογράφων στο χώρο της DC αλλά και της marvel.

..Εδώ το νέο blog όπου μπορείτε να ενημερώνεστε για διάφορα θέματα αλλά σας το παρουσιάζω κυρίως για τη στήλη των comics!

http://modernwriters.wordpress.com/

[PhantomDuck]

Phantojim, όταν με το καλό γράψεις τις κριτιές, τις postάρεις και εδώ πέρα. Με το να σπαμμάρεις αδιακαώς το blog σου σε ένα σωρό threads το μόνο που πετυχαίνεις είναι να δοκιμάζεις την υπομονή των moderators.

[jimakos92]

Σωστό,συγγνώμη αν κούρασα

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Ολοκληρωσα την  αναγνωση του εν λογω τομου.....

 

Εχει διαφορες ιστοριες δοσμενες σε υφος με τον "παλίο" ξεχωριστο τροπο που γνωρισαμε στις εκδοσεις του Καμπανα

Κυριολεκτικα θυμιζει Καμπανα σε στυλιζαρισμενη εκδοση.....

Οι ιστοριες ειναι πολυ καλες και αυτοτελεις και διαβαζονται ευχαριστα χωρις να με ξετρελαινουν ολες

Επεξεργασία Οκτωβρίου 4, 2013 από Σκρουτζ μακ Ντακ

[GreekComicFan]

Οι ιστορίες είναι παλιές.

Και ο Καμπανάς δεν έβγαζε Σούπερμαν.

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Οι ιστορίες είναι παλιές.

Και ο Καμπανάς δεν έβγαζε Σούπερμαν.

Το οτι ειναι παλιες φαινεται τοσο στο σχεδιο οσο και στα χρωματα .....

Για τον σουπερμαν και τον καμπανα ενταξει δεν τα θυμαμαι κι ολα καθως τα ψιλοπρολαβα στα τελειωματα τους και μαλιστα σε μεταχειρισμενες αγορες σαν παιδακι

[GreekComicFan]

Απλώς διευκρινίζω, γιατί υπάρχουν και σύγχρονες ιστορίες που σκοπίμως φτιάχνονται ρετρό.

[Ziggy Hellcat]

Σπουδαία νέα!..must have.

[x for xepeta]

Για την ακρίβεια (και τώρα πέφτουν σπόιλερ αφού έστω και από αυτό το καρέ προδίδονται στοιχεία της πλοκής ) αναφέρομαι στο καρέ

 

 

όπου ο Σούπερμαν τα έχει πάρει τελείως στη κράνα, κοκκινίζουν τα μάτια του, λέει ένα "burn" και στο επόμενο καρέ χτυπάει με ακτίνες τον Μογκούλ. Η μετάφραση στο ελληνικό ήταν κάτι (δεν το θυμάμαι ακριβώς τώρα) της υφής "να καείς".

 

Δεν δουλεύει. Ένας Έλληνας δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο. Σε εκείνο το σημείο κολλάει καντήλι. Όχι το "άντε γ*σου", ούτε ένα "σάλτα πηδ*ξου", που δεν μου βγάζουν αρκετό θυμό και που θα ταίριαζαν σε ένα "f*k off" στο αγγλικό. Αυτό που θα δούλευε για εμένα θα ήταν ένα "το ***** της μάνας σου". Βρίζει ο Σούπερμαν?.... κανονικά όχι. Είναι ο βαρετός καλούλης πρόσκοπος ως γνωστόν. Από την άλλη όμως ο Σούπερμαν δεν θέλει να φάει το λαρύγγι κανενός. Και σε αυτή τη φάση, έχει θολώσει πλήρως, τα έχει δει όλα, δουλεύει στα τελείως κόκκινα, γράφει στα π@π@ρια του τον Ρόμπιν, αδιαφορεί πλήρως για το τι τρέχει με Μπάτμαν+Γουόντερ Γούμαν, και το μοναδικό που θέλει είναι να γ*σει το ***** που πέταγε τον Μογκούλ, να του κάνει τα εντόσθια να βράσουν, να του ξεκολλήσει το κεφάλι από το υπόλοιπο σώμα

 

Το burn ως αγγλική έκφραση, ως προστακτική, δουλεύει στα αγγλικά. Θυμίζω το ομώνυμο τραγούδι των Deep Purple ή την έκφραση "burn in hell" (πάντα ως προστακτική). Στα Ελληνικά όμως, δεν.... ίσως επειδή δεν κάψαμε ποτέ μάγισσες

 

 

 

Καλύτερη μετάφραση;

 

 

 

Πέθανε!

 

 

[YOSHIMITSU]

Ψόφα

 

...ίσως;

[germanicus]

Καλά. Εσείς οι δύο όταν τα πάρετε στο κρανίο, μπορεί και να μιλήσετε έτσι

 

Αποτελείτε όμως την ήρεμη, κυριλέ μειονότητα

 

[GeoTrou]

Απορία: θα λέγατε ότι είναι καλό value for money ή είναι κάπως τσιμπημένο;

[GreekComicFan]

Στα 12.90 που το δίνει ο εκδότης και στα 7,74 που το δίνει η πρωτοπορία, για μια έκδοση 160 σελίδων; Εσύ την βρίσκεις κακή;

[GeoTrou]

Α είδα μόνο πόσο το δίνει στο Solaris, που είναι πιο υψηλή τιμή. Μια χαρά είναι αυτά που μου πες, μερσί.

[GreekComicFan]

Το Solaris το έχει με την αρχική τιμή και προφανώς το είχαν πληρώσει ήδη αντί να το έχουν παρακαταθήκη, οπότε δεν μπόρεσε να εφαρμόσει την μείωση τιμής.

[GeorgeTheSuper]

Ωραία έκδοση... λίγο «δοξάστε τον Alan Moore ανίδεα Ελληνόπουλα»  μου κάνει από την μεριά της εκδοτικής (αφού βγήκε και το Vendetta και το Watchmen του ίδιου) Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι και ευπρόσδεκτο. Οι ιστορίες καλές, μερικές πολύ καλές. Ξεχώρισα το πολύ έξυπνο story του Green Lantern «Στην πιο σκοτεινή νύχτα» που με έβαλε σε σκέψη για το πόσο μεγάλη φαντασία έχει αυτός ο Moore. 7/10

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 5, 2015 από GeorgeTheSuper

[christs]

Θα θαψω! Οι φαν του Moore ας αγνοησουν αυτο το ποστ!

 

Το διαβασα, σε 2 μερη... δε μπορεσα , ολο μαζι. Μου ηταν καπως δυσκολοχώνευτο.

 

Μάλλον θα ειμαι ο πρώτος που θα γραψει αρνητικη κριτικη στο τοπικ απ οτι ειδα, αλλά πραγματικα δε μου αρεσε. Μου ηταν πολυ εκτος των προσωπικων γουστων, τοσο απο αποψη χαρακτηρων, οσο και απο σχεδιο ακομα, σε πολλες ιστοριες. Ειδικα στην ιστορια με τον Green Arrow, τι κακο σχεδιο ειναι αυτό στους χαρακτηρες...

 

Αν απομονωσω το σεναριακο κομματι του τομου, μιας και η συλλογη ειναι "ιστοριες Moore", θα ελεγα οτι ξεχωρισα τις εξης ιστοριες:

ΤΗΝ ΠΑΛΕΨΑ ΜΕ

1. για εκεινον που εχει τα παντα. Αρκετα καλο σεναριο, ανω του μετριου, αλλά ως εκει. Ξερεις οτι στο τελος θα νικησει ο

σουπερμαν

, δεν εχεις καποια ενταση ή καποιο ιδιαιτερο αγχος για το τι θα γινει.

2. Στην πιο σκοτεινη νυχτα. Ειχε το κατι διαφορετικο αυτη η ιστορια, σαν συλληψη ιδεας, οντως.

3. Θανασημος Πηλος. Αυτη ναι, ισως και να μου αρεσε πιο πολυ απ ολες. Μου αρεσε η παρανοια της .

4. η γραμμη της ζουγκλας. Οριακα καλη. Τιποτα παραπανω.

 

ΕΘΑΨΑ ΤΙΣ

Για τις υπολοιπες 5 ιστοριες, η κριτικη μου ειναι απο μετρια ως κακη.   Νυχτερινη ολυμπιαδα  , χαζοιστορια, σα να την εγραφα εγω, παιρνεις εναν τομο και  διαβαζεις "ιστοριες του Moore απ το συμπαν της DC" και περιμενεις κατι καλυτερο απ αυτο.  Ο Μογκο ειναι αντικοινωνικος , μετριοκακη και λιγα λεω. Βηματα, οτι πιο ανουσιο διαβασα μεσα σε ολο τον τομο. Συντομες   Ζωες μου περασε αδιαφορη, ειπε τα αυτονοητα, δεν περιμενα αυτη την ιστορια για να "προβληματιστω" για τη ματαιοτητα του συμπαντος. Τελος, ο πλανητης των αντρων, δεν ειχε κατι να προσφερει, επισης, μετριοκακή. 

 

Τζιφος, λοιπον. Δεν ημουν εγω γι αυτο τον τομο. Κριμα που επελεξα αυτον και οχι καποιον αλλον απ το μπαζάρ, που πιστευω θα απολάμβανα περισσοτερο στην αναγνωση του. Ισως ηταν η πρωτη μου υπερηρωικη παραφωνία σε αγορά, βασει των δικων μου γουστων.

 

3/10 λογω Moore. Αλλιώς, δε θελετε να ξερετε τι θα του εβαζα.

[Indian]

Οπότε το συγκεκριμένο κόμικ το κατατάσεις ΕΔΩ...?

[christs]

Οπότε το συγκεκριμένο κόμικ το κατατάσεις ΕΔΩ...?

Δε μισώ εύκολα κόμικ Γιάννη! Είναι όλα τόσο όμορφα και τα αγαπώ! Θα χρειαστεί να το σκεφτώ πολύ για να βρω!

[DaDiRa]

Το άρχισα χωρίς συγκεκριμένες προσδοκίες και καθόλου θετικά προκατειλημμένος μιας και (νόμιζω) δεν έχω ξαναδιαβάσει Moore. Και τελικά μου άρεσε αρκετά. Ξεχωρίζω τις μικρές ιστορίες με sci-fi πινελιές/twists (Mogo Doesn't Socialize, In Blackest Night, Brief Lives, A Man's World) που βρήκα πανέξυπνες και πιο κοντά στα γούστα μου. Εννοείται πως δεν θεωρώ χειρότερες και τις υπόλοιπες. Η μόνη που δεν με εντυπωσίασε αρκετά είναι το Footsteps, που ούτε τον παραλληλισμό πολυ-κατάλαβα, ούτε τι ακριβώς συνέβη. Ήθελε context; Είμαι χαζός; Δεν ξέρω.

Για το σχέδιο προφανώς δεν έχει νόημα να μιλήσω γενικά. Μέχρι το Blackest Night μου άρεσε, μετά όχι και τόσο - μπορεί να με κούρασε, μπορεί όντως να αλλάζει. Το σχέδιο στα For the Man Who Has Everything και Night Olympics το απόλαυσα ιδιαιτέρως σε συνδιασμό με τον χρωματισμό τους. Ίσως επειδή είναι τα λιγότερο αφηρημένα και περισσότερο ρεαλιστικά.

Γενικά μου φάνηκε πως η έκδοση δίνει καλό πάτημα για να ψάξεις παραπάνω τον συγγραφέα (αλλά και κόμικς της εποχής). Δεν ξέρω αν οι ιστορίες είναι περισσότερο "για γνωριμία" ή "συλλογή best of". Αν ισχύει το πρώτο, την κάνει τη δουλειά της. Αν ισχύει το δεύτερο, την βρίσκω μικρή σε έκταση. Θα ήθελα να πάρω και την ξένη, αλλά έχει εξαντληθεί. Θα ελπίζω σε επανέκδοση.

Το εξώφυλλο αρχικά μου φάνηκε φορτωμένο και αδιάφορο, αλλά τώρα που το τελειώσα απόκτησε πολύ μεγαλύτερη σημασία.

[Retroplaymo]

Μεχρι στιγμης, ειμαι στην πρωτη ιστορια, την οποια βρηκα εξαιρετικη.

Τεινω να συμφωνησω με τα λεγομενα του @germanicus για τα μπινελικια  αφου αυτο "Να καεις",  δεν μου εκατσε καλα.

 

Anyway, τα υπολοιπα οταν ολοκληρωθει η αναγνωση ολου του τομου.