ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ

[thor77]

...θα ναι και στα γαλλικά...

[Kurdy Malloy]

Ο Ντόλης δεν απαντάει πια είναι καλύτερο από τα περισσότερα της νέας γενιάς. Πιο αστείο σίγουρα.

 

Ο δημιουργός τώρα, είναι από τις βασικότερους συντελεστές του Fluide Glacial. Σημαντικό όνομα με βραβεία στην Ανγκουλέμ αλλά με λίγες μεγάλες ολοκληρωμένες δουλειές. Δεν ξέρω αν έχει δημοσιεύσει τίποτα η Βαβέλ. Το σχέδιο μου θυμίζει την μεγάλη Κλερ Μπρετεσέ.

[Manitou]

24 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

Ο Ντόλης δεν απαντάει πια είναι καλύτερο από τα περισσότερα της νέας γενιάς. Πιο αστείο σίγουρα.

 

Ο δημιουργός τώρα, είναι από τις βασικότερους συντελεστές του Fluide Glacial. Σημαντικό όνομα με βραβεία στην Ανγκουλέμ αλλά με λίγες μεγάλες ολοκληρωμένες δουλειές. Δεν ξέρω αν έχει δημοσιεύσει τίποτα η Βαβέλ. Το σχέδιο μου θυμίζει την μεγάλη Κλερ Μπρετεσέ.

Και εμένα μου άρεσε. Το βρήκα διαφορετικό και πρωτότυπο! Με διασκέδασε. Όπως μου άρεσε και το άλλο εκτός σειράς το γουέστερν.

[Laz33]

Σαν να άρχισαν να το παρακάνουν με τα εκτός σειράς

Το "Ο Ντόλης δεν απαντάει πια" κι εμένα μού άρεσε, για αυτό που είναι (μια παρωδία Λούκυ Λουκ).

Και το "Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ" βρήκα συμπαθητικό. Επίσης όμως για αυτό που είναι (ρεαλιστικό western με πρωταγωνιστή έναν τύπο ονόματι Λούκυ Λουκ).

Δεν μπορώ να συγκρίνω αυτά τα άλμπουμ με τα canon τεύχη της σειράς, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι κάτι διαφορετικό.

Είναι σαν να συγκρίνω πορτοκάλια με μανταρίνια.

Το "Lucky Luke wanted" την πάλευε (δεν ήταν τόσο καλό όσο το πρώτο του Bonhomme), ενώ το γερμανικό "Lucky Luke se recycle" ήταν ψιλο-μπουρδίτσα (έως χοντρο-μπουρδίτσα).

Το, επίσης γερμανικό, "Choco-boys" δεν το διάβασα, αλλά το κόβω κι αυτό για μπουρδίτσα.

Γενικά όταν οι Γερμανοί ανακατεύονται με Λούκυ Λουκ τ'αποτελέσματα δεν είναι καλά 

 

Επεξεργασία Ιουλίου 31, 2023 από Laz33

[ProfPhillipMortimer]

Όταν οι Γερμανοί ανακατεύονται με τέχνη σχεδόν ποτέ τα πράγματα δεν πάνε καλά ...

 

Οι άνθρωποι είναι μόνο για παγκόσμιους πολέμους και καταστροφές ....

 

Και φυσικά για να πληρώνουν μετά με χρήμα τις ανοησίες τους ...

[rolandofshire]

9 λεπτά πριν, ProfPhillipMortimer είπε:

Όταν οι Γερμανοί ανακατεύονται με τέχνη σχεδόν ποτέ τα πράγματα δεν πάνε καλά ...

 

Οι άνθρωποι είναι μόνο για παγκόσμιους πολέμους και καταστροφές ....

 

Και φυσικά για να πληρώνουν μετά με χρήμα τις ανοησίες τους ...

Εεεεεεμ συγγνώμη λίγο

 

Αυτός

 

Αυτός

 

Αυτός

 

Και πιο πρόσφατα, αυτοί

 

Έχουν μια μικρή διαφωνία

 

[ProfPhillipMortimer]

Ψάξε το γενεαλογικό του δέντρο για σίγουρα ... χαχαχαχα

 

Λίγοι δεν είναι για τόσο μεγάλη χώρα ;

 

Να αρχίσω να βάζω φωτό για εγκληματίες πολέμου ;

[rolandofshire]

Χαχα τι ήθελες; Να σου φέρω όλη την εγκυκλοπαίδεια; Κοίτα απλά δε μου αρέσουν οι γενικεύσεις, that's all. Δεν έχω τόσο εικόνα για τα κόμιξ και τους Γερμανούς είναι η αλήθεια το παραδέχομαι. Σίγουρα δε τους λες και σχολή. Είναι όμως σίγουρα "σχολή" στην μουσική και στην αρχιτεκτονική, έχουν πολλούς εκπροσώπους τους στην επιστήμη (μαθηματικά, φυσική κτλ) και βέβαια στη φιλοσοφία και στην κοινωνιολογία (την τελευταία τη θεμελίωσαν κιόλας σαν επιστήμη, μαζί με Γάλλους). Λέω απλά ότι αποφεύγω τέτοιου τύπου γενικεύσεις γιατί είναι επικίνδυνες όσο οι "τεμπέληδες Έλληνες" και οι "τσιγκούνηδες Σκωτσέζοι" (εκτός αν είσαι ο Goscinny, για να μείνουμε στο τόπικ). 

3 λεπτά πριν, ProfPhillipMortimer είπε:

Να αρχίσω να βάζω φωτό για εγκληματίες πολέμου ;

Ειδικά γι'αυτό, μπορούμε να βρούμε Γερμανούς, Άγγλους, Βέλγους, Γάλλους, Ισπανούς και φυσικά (μάντεψε) Έλληνες. Κανείς δε γεννιέται εγκληματίας πολέμου, γίνεται από τις συνθήκες.

 

Φιλικά 

[Manitou]

58 λεπτά πριν, rolandofshire είπε:

Χαχα τι ήθελες; Να σου φέρω όλη την εγκυκλοπαίδεια; Κοίτα απλά δε μου αρέσουν οι γενικεύσεις, that's all. Δεν έχω τόσο εικόνα για τα κόμιξ και τους Γερμανούς είναι η αλήθεια το παραδέχομαι. Σίγουρα δε τους λες και σχολή. Είναι όμως σίγουρα "σχολή" στην μουσική και στην αρχιτεκτονική, έχουν πολλούς εκπροσώπους τους στην επιστήμη (μαθηματικά, φυσική κτλ) και βέβαια στη φιλοσοφία και στην κοινωνιολογία (την τελευταία τη θεμελίωσαν κιόλας σαν επιστήμη, μαζί με Γάλλους). Λέω απλά ότι αποφεύγω τέτοιου τύπου γενικεύσεις γιατί είναι επικίνδυνες όσο οι "τεμπέληδες Έλληνες" και οι "τσιγκούνηδες Σκωτσέζοι" (εκτός αν είσαι ο Goscinny, για να μείνουμε στο τόπικ). 

Ειδικά γι'αυτό, μπορούμε να βρούμε Γερμανούς, Άγγλους, Βέλγους, Γάλλους, Ισπανούς και φυσικά (μάντεψε) Έλληνες. Κανείς δε γεννιέται εγκληματίας πολέμου, γίνεται από τις συνθήκες.

 

Φιλικά 

Πολύ καλά τα λες. 

Οι γενικευσεις γενικά δεν είναι ότι καλύτερο. Οι Γερμανοί έχουν να επιδείξουν πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων (κυρίως) και των τεχνών. Ε εντάξει στα κόμικ βέβαια δεν τα πάνε και τόσο καλά. Είναι πάτος βασικά!

[jimakoszs97]

6 hours ago, rolandofshire said:

Δεν έχω τόσο εικόνα για τα κόμιξ και τους Γερμανούς

Πάντως στο πιο πρόσφατο τεύχος του ΚΟΜΙΞ υπάρχουν 2 ιστορίες από Γερμανούς σχεδιαστές. 
https://web.archive.org/web/20210510130803/https://inducks.org/story.php?c=D+2015-157
https://web.archive.org/web/20210510142516/https://inducks.org/story.php?c=D+2013-062
 

Επεξεργασία Αυγούστου 1, 2023 από jimakoszs97

[lovcom]

Αυτές τις μέρες έπιασα δύο τεύχη και απόψε τελείωσα και το δεύτερο. Πρόκειται για δύο άλμπουμ της "μετά - Γκοσινύ" περιόδου τα οποία ήταν τα εξής:

Νταίηλυ Σταρ και Οι Ντάλτον σε Γάμο.

 

Η Νταίηλυ Σταρ μου άρεσε και στο σενάριο και στο χιούμορ. Ένα όμως μειονέκτημα κατα τη γνώμη μου είναι ότι (παρα) προσπάθησε να μιμηθεί το χιούμορ του Γκοσινύ. Μου φαινόταν ότι σε κάθε καρέ ο σεναριογράφος ουσιαστικά έλεγε "κοιτάξτε μπορώ να μιμηθώ το χιούμορ του Γκοσινύ". Έτσι κάποιες σκηνές ενώ όντως ήταν αστείες, ήταν όμως και αρκετά προβλέψιμες αφού ο συγγραφέας φρόντισε να λείπει το αναπάντεχο. Πάντως δεν θα διαφωνήσω ότι ήταν αστεία και προσωπικά μου άρεσε. Σαν "αδελφάκι" της μού φάνηκε η ιστορία "Ο Ληστής με το ένα Χέρι". Ίσως κάποιοι να αναρωτηθούν προς τι αυτή η σύνδεση. Έχω χρόνια να την διαβάσω οπότε δεν την θυμάμαι καλά αλλά για κάποιο λόγο μου τη θύμισε. Ίσως να ναι εξαιτίας των πρωταγωνιστών οι οποίοι μου θύμησαν κάπως τον πρωταγωνιστή στην Ν.Σταρ.

Σχετικά με την ιστορία Οι Ντάλτον σε Γάμο, θα πω κάτι που μάλλον θα διαφωνήσετε οι περισσότεροι δεδομένου ότι δεν έχω βρει και καλά σχόλια· ήταν ένα τεύχος το οποίο αναπάντεχα με εξέπληξε ευχάριστα.

Κατ' αρχάς να πω (δεν θυμάμαι να το έχω αναφέρει ξανά), πως πριν κάποια χρόνια όταν είχα διαβάσει τα "καινούργιας γενιάς" ΛΛ (δηλαδή απο νέους σχεδιαστές) ότι μου είχαν αρέσει ακόμα και αν δεν άρεσαν σε αρκετούς. Ίσως ήθελα κάτι πιο (σε πολλά εισαγωγικά) πιο "ρεαλιστικό", κάτι πιο "ώριμο" απο τον κόσμο - καρικατούρα που είχε δημιουργήσει ο Γκοσινύ.

 

Το τεύχος αυτό μου έδωσε έντονα αυτή την αίσθηση. Βέβαια δεν λέω ότι απουσιάζει το κωμικό στοιχείο, αλλά εδώ ο Λούκυ Λουκ είναι πιο "ανθρώπινος" (βλέπουμε ότι έχει διατηρήσει φιλίες, ότι έχει γνωστούς κτλ)

ενώ το κλίμα δεν είναι τόσο καρικατούρα. Οι Ντάλντον είναι σε μεγάλο βαθμό επικίνδυνοι ενώ δεν νομίζω να έπεφτα έξω αν έλεγα πως σε κάποια σημεία του κόμικ η ατμόσφαιρα βάραινε αρκετά για Λούκυ Λουκ.

 

Να αναφέρω μόνο κάποια πραγματάκια - λεπτομέρειες που με ψιλοχάλασαν:

Spoiler

1) Όταν ο σερίφης πυροβόλησε στα τυφλά καθώς το τρένο είχε φτάσει, και μέσα στους καπνούς ξεπροβάλλει μία μητέρα με το παιδάκι της να την έχει πάρει αγκαλιά απο το φόβο του. Δεν ξέρω αν κρυβόταν κάποιο αστείο που δεν έπιασα, αλλά το προσέλαβα κάπως λυπητερά και νομίζω πως ήταν μία σκηνή αχρείαστη.

2) Θα μπορούσε να παραλείψει το καρέ όπου ο σερίφης αλλάζει τις σφαίρες του Λουκ με άσφαιρες ώστε αργότερα καθώς οι Ντάλτον πυροβολούν τον Λουκ να πιστέψει ο αναγνώστης ότι τον πυροβόλησαν στα αλήθεια. Σε γενικές γραμμές πιστεύω πως είχαν καλές ιδέες και θα μπορούσαν να τις αναπτύξουν λίγο καλύτερα.

3) Με χάλασε η αχρείαστη σκηνή βίας, η μπουνιά του Λουκ στον ελεγκτή. Αν κάποιος έπρεπε να φάει μία, αυτός θα ήταν ο νεκροθάφτης ή ο Τζόε :P. Πάντως όχι ο ελεγκτής.

 

Όπως είπα και πριν, το τεύχος το απόλαυσα πραγματικά. Όταν το άρχισα, δεν ήθελα να το κλείσω μέχρι να τελειώσει ενώ με άλλα ΛΛ -ακόμα και του Γκοσινύ- κάποιες φορές βαριέμαι και τα αφήνω για αργότερα.

Γενικά με ψυχαγωγεί και με συναρπάζει περισσότερο μία περιπέτεια ενώ το χιούμορ το βάζω σε δεύτερη μοίρα. Με άλλα λόγια η συγκεκριμένη ιστορία παρόλη την ανάλαφρη μορφή της, με έφερε για λίγο στην άγρια δύση ίσως και περισσότερο όπως είπα απο τα κωμικά άλμπουμ του Γκοσινύ. Θα ψάξω και για άλλα άλμπουμ ΛΛ εκτός Γκοσινύ (ο @ Laz33 αν μπορεί να μας διαφωτήσει σε αυτό ) με την ελπίδα να βρω κάτι παρόμοιο.

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2023 από lovcom

[Kurdy Malloy]

Οι Ντάλτον σε Γάμο είναι αρκετά πιστή μεταφορά σε κόμικ της ταινίας Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (High Noon). Οι απορίες σου είναι αναφορές σε αντίστοιχες σκηνές της ταινίας.

[Laz33]

@ lovcom  όπως σου πε και ο Σταύρος, οι Ντάλτον σε Γάμο βασίζονται σε ταινία, γι'αυτό και το σενάριο είναι πιο "ρεαλιστικό".

Εμένα πάλι δεν μ'αρέσει και πολύ αυτή η ιστορία, ακριβώς επειδή ξεφεύγει λίγο απ'τον κωμικό κόσμο του Λούκυ Λουκ.

Ενώ μ'αρέσει το δίδυμο Fauche/Leturgie (τους θεωρώ τους καλύτερους σεναριογράφους της σειράς στη μετα-Γκοσινί εποχή), ωστόσο πιστεύω το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το πιο αδύναμο τους, χωρίς να 'ναι κακό.

Θα το έλεγα μέτριο.

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη ιστορία που να μοιάζει μ'αυτή.

Αν θες πάντως πιο "ρεαλιστικές" ιστορίες κι όχι τόσο χιουμοριστικές, διάβασε του Μορίς (πχ Οι Παράνομοι, Φιλ Ντεφέρ, Αντιμέτωπος με τον Πατ Πόκερ) ή αλλιώς το εκτός σειράς Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ.

 

Πάντως αδικείς τον Γκοσινί.

Οι ιστορίες του δεν είναι απλά αστείες. Έχουν και ωραία σενάρια (οι περισσότερες τουλάχιστον).

Και δεν θα το'λεγα ότι είναι "καρικατούρα" όπως λες.

Είναι πολλές που αποπνέουν έντονα την ατμόσφαιρα της Άγριας Δύσης.

Πολλές μάλιστα βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.

 

[lovcom]

@ Kurdy Malloy
Eυχαριστώ για το info δεν το ήξερα. Eίδα την ταινία. Εντάξει καλούτσικη ήταν αν και αρκετά αργή με ένα αρκετά απότομο τέλος. Πάντως δεν την λες και αρκετά πιστή αφού μόνο στην κεντρική ιδέα βασίστηκε :Ρ
Ακόμα και ο σερίφης που ήταν ο μόνος που κράτησε τον ίδιο "ρόλο" στην ταινία και στο κόμικ, υπήρχε διαφορά στους χαρακτήρες. Έτσι μετά την ταινία βλέπω ότι έγινε πολύ καλή μεταφορά στο κομικ.

 

@ Laz33

Ξέρουμε ότι ο ΛΛ είναι βασικά κωμωδία. Όταν πιάνω ένα τεύχος ξέρω απο την αρχή τι θα διαβάσω. Αλλά φαίνεται δεν με τραβάει τόσο η παρωδία όσο ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο όπου έχει περιπέτεια και σε βάζει στον κόσμο του (για μένα ισχύει αυτό).

Έχω διαβάσει τα τεύχη που προτείνεις και μόνο ο Φιλ Ντεφερ μού άρεσε. Τα άλλα δύο δεν μου άρεσαν ενώ δεν μου άρεσε γενικά και το πρώιμο σχέδιο του Μόρις. Πάντως ακόμα και έτσι, αν συγκρίνουμε τα τεύχη αυτά με το Οι Ντάλτον σε Γάμο, για μένα υπερισχύει το τελευταίο γιατί ήταν πιο "ανθρώπινο" (δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω) σε σχέση με τα άλλα που και αυτά σε ένα βαθμό ήταν καρικατούρες. Κάτι που ξέχασα να αναφέρω στο τεύχος είναι ότι οι συγγραφείς απέφευγαν να δείχνουν τον εξωπραγματικό στο σημάδι Λουκ. Ήταν ελάχιστες οι φορές που πυροβολούσε και αφόπλιζε -με τον τρόπο που ξέρουμε- τους εχθρούς (εντάξει είπαμε· έτσι είναι γνωστός ο ΛΛ). Βέβαια δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν απλά μοιράζομαι τις δικές μου εντυπώσεις. Οι Ντάλτον σε Γάμο ήταν ένα τεύχος που κατα ευχαριστήθηκα και σίγουρα είναι απο τα καλύτερά μου.

 

Πάντως με αδικείς που νομίζεις ότι αδικώ τον Γκοσινύ. Πώς θα μπορούσα άλλωστε αφού τον θεωρώ ως έναν απο τους καλύτερους συγγραφείς που πέρασαν ποτέ. Μνημειώδη πχ τα σενάριά του όπως ο Μπίλυ ο Τρομερός , Καλαμίτυ Τζέην , Τηγανίτες για τους Ντάλτον κτλ. Επίσης χαρακτηρίζοντας τα σενάριά του ως παρωδία δεν είναι υποτιμητικό. Ο Λούκυ Λουκ είναι παρωδία της άγριας δύσης. Ακόμα και ο ίδιος επιδερμικά έχει ένα κουλ στυλάκι καουμπόυ αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχει  μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το όλο κωμικό θέατρο που στήνει ο Γκοσινύ χωρίς να παρουσιάζει κάποιο βαθύτερο χαρακτήρα κατι βέβαια καθόλου αρνητικό γιά αυτό που δημιουργεί. Έχει γράψει υπέροχα σενάρια και νομίζω δύσκολα θα τον μιμηθεί κάποιος γι'αυτό θα προτιμούσα να δω απο καινούργιους σεναριογράφους μια στροφή (λίγο) προς το πιο ρεαλιστικό.

 

Νομίζω σχεδόν όλα τα σενάρια του Γκοσινύ (και όχι μόνο) βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Έιχα βρει ένα πολύ ενδιαφέρον pdf εδω στο φορουμ το οποίο έγραφε για την ιστορικότητα των ιστοριών ΛΛ.
Αυτό βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός πως όλα τα σενάρια είναι μια παρωδία, μια ματιά ενός Γάλλου και ενός Βέλγου για το πώς είχαν στο μυαλό τους την θρυλική άγρια δύση του 19ου αιώνα. Απέχει βέβαια πολύ απο την πραγματικότητα αλλά τον σκοπό του τον εξυπηρετεί μία χαρά. Μια ματιά - παρωδία όμως που διαφέρει αρκετά απο κάποιο άλλο έργο του Γκοσινύ, τον μικρό Νικόλα όπου στον τελευταίο εκφράζει με κωμική υπερβολή μία καθημερινότητα ενός "μέσου" Γάλλου αστού της δεκαετίας του 50.

 

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2023 από lovcom

[Laz33]

@ lovcom  αφού λες δεν σε τραβάει τόσο η παρωδία western και προτιμάς ρεαλιστικό western, θα σου πρότεινα να διαβάσεις Μπλούμπερυ 

 

[constantinople]

2 hours ago, lovcom said:

Έχω διαβάσει τα τεύχη που προτείνεις και μόνο ο Φιλ Ντεφερ μού άρεσε. Τα άλλα δύο δεν μου άρεσαν ενώ δεν μου άρεσε γενικά και το πρώιμο σχέδιο του Μόρις.

 

Έχεις διαβάσει το "Στη Σκιά των Ντέρικ" και αν ναι, πως σου φάνηκε;

[lovcom]

12 hours ago, Laz33 said:

@ lovcom  αφού λες δεν σε τραβάει τόσο η παρωδία western και προτιμάς ρεαλιστικό western, θα σου πρότεινα να διαβάσεις Μπλούμπερυ 

 

 

Το σκέφτομαι καιρό διαβάζοντας εδω πέρα μηνύματα αλλά έχω διαβάσει και μήνυμά σου για κάποιο που είχε κακή μετάφραση και λέω άστο καλύτερα. Βέβαια κάπου αλλού προτείνεις το Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού (τεύχη 11-12). Τι λες αξίζει να το κοιτάξω;

 

Και εννοείται πως δεν έχω σκοπό να σταματήσω να διαβάζω Λούκυ Λουκ
Αν πετύχω κάποιο φτηνό στο metabook θα το τσιμπήσω.

 

12 hours ago, constantinople said:

 

Έχεις διαβάσει το "Στη Σκιά των Ντέρικ" και αν ναι, πως σου φάνηκε;

 

Όχι δεν το χω διαβάσει. Αξίζει λες; Αν το προτείνεις θα ψάξω να το βρω.

[constantinople]

23 min ago , lovcom said:

Όχι δεν το χω διαβάσει. Αξίζει λες; Αν το προτείνεις θα ψάξω να το βρω.

 

Θυμάμαι όταν το διάβασα ότι δεν μου άρεσε γιατί θεώρησα ότι ήταν υπερβολικά σοβαρό!

[Laz33]

26 λεπτά πριν, lovcom είπε:

 

Το σκέφτομαι καιρό διαβάζοντας εδω πέρα μηνύματα αλλά έχω διαβάσει και μήνυμά σου για κάποιο που είχε κακή μετάφραση και λέω άστο καλύτερα. Βέβαια κάπου αλλού προτείνεις το Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού (τεύχη 11-12). Τι λες αξίζει να το κοιτάξω;

 

 

Για το τελευταίο κυρίως (Ο άνθρωπος που αξίζει 500.000 δολάρια) είχα πει ότι έχει θέμα στη μετάφραση, όχι για όλη τη σειρά.

Και όταν λέω θέμα, δεν εννοώ ότι δεν διαβάζεται.

Απλά έχει 4-5 προβληματικά σημεία στα οποία έγινε κακή μετάφραση και σε σκαλώνουν μέχρι να τα καταλάβεις.

Και στο Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού υπάρχουν κάποια θεματάκια στη μετάφραση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα να διαβάσει κάποιος το άλμπουμ. Μια χαρά θα το κατανοήσεις και θα το απολαύσεις στο σύνολό του.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ αξίζει να το διαβάσεις.

Είναι φοβερή ιστορία.

Στο προτείνω με κλειστά μάτια 

 

Η Σκιά των Ντέρικς είναι πολύ καλό άλμπουμ, με πολύ καλό σενάριο, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Και σε αντίθεση με τον constantinople δεν θεωρώ ότι η ιστορία στερείται χιούμορ 

 

[constantinople]

Μήπως είναι σοβαρό χιούμορ;  

[lovcom]

Λοιπόν μόλις διάβασα και το Στη Σκιά των Ντέρικ και μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ!

 

Δεν μου άρεσε τόσο όσο το Οι Ντάλτον σε Γάμο παρόλα αυτά είχε ένα ωραίο στόρυ, μία ωραία ατμόσφαιρα - γουέστερν περνώντας παράλληλα και ωραία μηνύματα. Επίσης είχε χιούμορ (και ωραίο χιούμορ) καθώς και έναν Λούκυ Λουκ επίσης αρκετά "ρεαλιστικό" κάτι που μου άρεσε. Η Μαμουθ βλέπω ότι πιστώνει το σενάριο στον Μόρις αλλά είναι του Γκοσινύ.

 

Μϊα απο τις αγαπημένες μου σκηνές και σε χιούμορ αλλά και σε "συγκίνηση" ήταν

Spoiler

η στιγμή που τα τρία μόλις άτομα όταν χρειάστηκαν να ψηφίσουν για δικαστή τον έναν και μόνο υποψήφιο, και ο ίδιος που επρόκειτο να εκλεγεί ψήφισε λευκό για τον εαυτό του.

 

Πολύ ωραίο άλμπουμ και πραγματκά το απόλαυσα πολύ.
@ constantinople ευχαριστώ για την αφορμή να διαβάσω την ιστορία

Επεξεργασία Αυγούστου 15, 2023 από lovcom

[constantinople]

Το περίμενα ότι θα σου άρεσε!  

[Laz33]

@ lovcom  απ'τη στιγμή που σ'άρεσε η Σκιά των Ντέρικς, θα σου πρότεινα και το Προς την Οκλαχόμα.

Βασίζεται επίσης σε πραγματικά γεγονότα, έχει ωραία ατμόσφαιρα western και μια χαρά χιούμορ.

Γενικά δεν θεωρώ ότι ο Γκοσινί έχει γράψει "σοβαρά" άλμπουμ.

Απλώς κάποια είναι περισσότερο αστεία από κάποια άλλα 

 

[lovcom]

21 hours ago, Laz33 said:

Γενικά δεν θεωρώ ότι ο Γκοσινί έχει γράψει "σοβαρά" άλμπουμ.

Απλώς κάποια είναι περισσότερο αστεία από κάποια άλλα 

 

 

Kαλά ούτε κι εγώ. Κωμικά έργα έγραφε ο άνθρωπος. Kάποια όμως είναι τελείως κωμικά όπως πχ ο Μπίλυ ο Τρομερός ή οι Τηγανίτες για τους Ντάλτον και άλλα ήταν κωμωδία θίγοντας όμως με υπόγειο τρόπο πιο σοβαρά θέματα όπως στο συγκεκριμένο (Η Σκιά των Ντέρικς) όπου στηλιτεύει την πρακτική των αδίστακτων πλουσίων να εκμεταλεύονται τους φτωχούς, την ανισότητα απέναντι στον νόμο, την εντιμότητα των λίγων κτλ.

 

Με την πρώτη ευκαιρία θα τσεκάρω το Προς την Οκλαχόμα.

Επεξεργασία Αυγούστου 16, 2023 από lovcom

[Laz33]

Οι Τηγανίτες για τους Ντάλτον είναι όντως σκέτη κωμωδία (απίστευτο γέλιο).

Αλλά ο Μπίλυ ο Τρομερός θεωρώ πως πέρα από γέλιο, περνάει και ωραία μηνύματα, όπως αυτό στο τέλος που λέει ο Λούκυ Λουκ όταν κερδίζει τον Μπίλυ ("ένας κακοποιός δεν είναι όσο τρομερός φαίνεται, η τιμιότητα και το κουράγιο σε κάνουν πιο δυνατό απ'τον οποιοδήποτε ντεσπεράντο").

Γι'αυτό και θεωρώ αυτήν την ιστορία μια απ'τις καλύτερες (ίσως και την καλύτερη) ιστορία Λούκυ Λουκ.

Δεν είναι απλά χιούμορ, έχει και διδακτικό χαρακτήρα (με την καλή έννοια) 

 

[rolandofshire]

On 14/8/2023 στο 9:02 ΜΜ, lovcom είπε:

Μια ματιά - παρωδία όμως που διαφέρει αρκετά απο κάποιο άλλο έργο του Γκοσινύ, τον μικρό Νικόλα όπου στον τελευταίο εκφράζει με κωμική υπερβολή μία καθημερινότητα ενός "μέσου" Γάλλου αστού της δεκαετίας του 50.

Και αυτό οκ, μα κυρίως πώς φαίνεται η καθημερινότητα των γονιών στα μάτια ενός παιδιού (αλλά και οι σχέσεις με τους φίλους του κτλ κτλ). Και το κάνει φανταστικά, διαβάζοντάς το έχω πει άπειρες φορές 'ναι ρε συ, κι εγώ έτσι το έβλεπα μικρός'. Ακόμα κι αν αναπόφευκτα επηρεάζεται από την καθημερινότητα της Γαλλίας του 50, το πώς ψυχογραφεί μικρά παιδιά (κι ας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε, πχ προφανώς δε θα έχει αναφορές σε video games) είναι εκπληκτικό. Με αφορμή το γιο μου, ξαναέπιασα να διαβάσω λίγο και μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια θυμίζοντάς μου πώς ήμουν παιδί. Αλλά αυτό είναι μάλλον θέμα για την ψυχολόγο μου, όχι για το συγκεκριμένο topic 

[lovcom]

19 hours ago, Laz33 said:

Αλλά ο Μπίλυ ο Τρομερός θεωρώ πως πέρα από γέλιο, περνάει και ωραία μηνύματα, όπως αυτό στο τέλος που λέει ο Λούκυ Λουκ όταν κερδίζει τον Μπίλυ ("ένας κακοποιός δεν είναι όσο τρομερός φαίνεται, η τιμιότητα και το κουράγιο σε κάνουν πιο δυνατό απ'τον οποιοδήποτε ντεσπεράντο").

 

Πολύ καλό δεν το είχα σκεφτεί.

 

10 hours ago, rolandofshire said:

..διαβάζοντάς το έχω πει άπειρες φορές 'ναι ρε συ, κι εγώ έτσι το έβλεπα μικρός'. Ακόμα κι αν αναπόφευκτα επηρεάζεται από την καθημερινότητα της Γαλλίας του 50, το πώς ψυχογραφεί μικρά παιδιά (κι ας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε, πχ προφανώς δε θα έχει αναφορές σε video games) είναι εκπληκτικό.

 

Πολύ σωστό και αυτό συμβαίνει γιατί ο ψυχολογικός μηχανισμός των ανθρώπων είναι πάνω κάτω ο ίδιος. Βέβαια δεν μένει μόνο στα παιδιά ο Γκοσινύ αλλά προβαίνει και σε ψυχογράφημα (με κωμικές υπερβολές βέβαια) εν γένει μιας καθημερινής οικογένειας, στις σχέσεις των δύο συζύγων μεταξύ τους ή και με τα παιδιά τους. Τον μικρό Νικόλα δυστυχώς τον διάβασα μεγάλος και όχι παιδί οπότε δεν έχω τις αναμνήσεις και τις σκέψεις που έχεις εσύ αλλά νομίζω μπορώ να σε καταλάβω.

[rolandofshire]

58 λεπτά πριν, lovcom είπε:

ον μικρό Νικόλα δυστυχώς τον διάβασα μεγάλος και όχι παιδί οπότε δεν έχω τις αναμνήσεις και τις σκέψεις που έχεις εσύ αλλά νομίζω μπορώ να σε καταλάβω.

Κι εγώ μεγάλος τον διάβασα βρε, απλά λέω ότι καθώς τον διάβαζα έλεγα 'ναι ρε, κι εγώ έτσι σκεφτόμουν μικρός', δε συγκινήθηκα επειδή διάβαζα μικρό Νικόλα μικρός (δε θα έπιανα και το χιούμορ του άλλωστε αφού στο μυαλό ενός παιδιού αυτά που οι μεγάλοι βλέπουν και γελάνε, φαντάζουν απολύτως λογικά).

[albert]

Λουκυ Λουκ νο 76 (γυαλιστερο εξωφυλλο με τιμη 4.30 ευρω)-Η ωραια Προβενς

  

 

Μεταφέρθηκαν στην βάση

[Laz33]

Ρε συ @ lovcom  ξεχάστηκα.

Με αφορμή που το ξαναδιάβασα χθες, ένα Λούκυ Λουκ που σου προτείνω με αρκετά ρεαλιστικό σενάριο, με έναν αρκετά "σοβαρό" Λούκυ Λουκ, αλλά παράλληλα μια ιστορία που βγάζει έντονα ατμόσφαιρα western, είναι το πρόσφατο "Μπελάδες στις Φυτείες" του Ζουλ.

Αμερικάνικος Νότος, βαμβακοφυτείες, πλούσιοι λευκοί γαιοκτήμονες, μαύροι σκλάβοι, Κου Κλουξ Κλαν... θα γουστάρεις πιστεύω 

 

Επεξεργασία Αυγούστου 23, 2023 από Laz33