Αίθουσα Νικητών

Η απάντηση ήταν άμεση στην ερώτηση πότε θα κυκλοφορήσει η νέα συλλογή κόμικ με τον Spider-Man. "Αγαπητέ κύριε Η τρέχουσα εκτίμηση είναι για τέλη Φεβρουαρίου, ωστόσο υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να μας οδηγήσουν σε καθυστέρηση. Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον. RADNET"

22 Νοεμβρίου είχα στείλει το παρακάτω μήνυμα : Αγαπητή Radnet. Με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συλλογής κλασικοί υπερήρωες της οποίας ήμουν συνδρομητής, θα ήθελα να μου δώσετε αν υπάρχει δυνατότητα, κάποιες πληροφορίες για τη νέα σειρά - συλλογή που έχετε στα σκαριά για το 2024, με υπερήρωα τον Spider-Man. Το υλικό που θα εκδοθεί θα είναι από την κύρια σειρά του Ανθρώπου Αράχνη, το the Amazing Spider-Man; Αν ναι από ποια δεκαετία θα ξεκινήσει; Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Δεν έλαβα κάποια απάντηση. Ωστόσο θετικό είναι ότι σχεδιάζουν τη κυκλοφορία καινούριας σειράς και ειδικά του Spider-Man, ενώ το timing είναι καλό, διότι αρχές Απριλίου θα ολοκληρωθεί η συλλογή της Hachette. Αν κυκλοφορήσει Μάρτιο, για ένα μήνα θα βρίσκεται στα ράφια των περιπτέρων μαζί με την επίσημη συλλογή, άρα πιθανόν η Radnet να υπολογίζει στο αναγνωστικό κοινό της Hachette για το ξεκίνημα της. Όλα αυτά θεωρητικά και ιδανικά. Μακάρι η Radnet να μας εκπλήξει θετικά αυτή τη φορά γιατί αλλιώς βλέπω τον φίλο costantinople να κάνει χαρακίρι... και εγώ να είμαι κάπως έτσι..

Ελλαδισταν. Η χώρα της μόνιμης καθυστέρισης. Τι πιο σύνηθες.

Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που η Καθημερινή βγάζει επετειακό τεύχος, έστω και έτσι. Πρέπει να της το αναγνωρίσουμε αυτό. Αν και κάτι παρόμοιο νομίζω ότι είχε κάνει και με το #333, τουλάχιστον στο εξώφυλλο. Άντε πάλι σε 10 χρόνια στο τεύχος #1000 ή και νωρίτερα στο τεύχος #666

Απάντησε τους το ακόλουθο να δούμε τι θα πουν: Το ιδανικό θα ήταν να συνεχιζόταν η σειρά του Σπάιντερμαν από εκεί που σταμάτησε η σειρά Κλασσικοί Υπερήρωες, καθώς τα νεότερα τεύχη έχουν δημοσιευθεί πάρα πολλές φορές -- αλλά με προσοχή μην ξαναβγούν οι ίδιες ιστορίες Σπάιντερμαν των Κλασσικών Υπερηρώων γιατί εννοείται ότι δεν θα ξαναγοράσουμε ιστορίες που ήδη έχουμε.

Την ερώτηση την έκανα αλλά δεν νομίζω να πάρω απάντηση. Είχα ρωτήσει και πριν λίγο καιρό κάτι αντίστοιχο αλλά δεν...

Θέλουμε τεύχος με αυτό το εξώφυλλο τότε

Εμένα το γεγονός ότι είναι ο Κόρτο μιας σύγχρονης εποχής δεν με χαλάει και τόσο. Πιστεύω ότι πάντα ο Κόρτο είχε να κάνει με έναν ρομαντικό τυχοδιώκτη ο οποίος ζούσε ανάμεσα σε πολέμους, ιστορικά γεγονότα και αλλαγές, τα οποία ο Prat έβαζε πάντα σε δεύτερο πλάνο και μας παρέθετε την ιστορία από τα μάτια του ήρωα και μέσα από την δική του καθημερινότητα και αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω του και για τα γεγονότα που κάνουν τον κόσμο να αλλάξει. Ρομαντικοί τυχοδιώκτες υπάρχουν και σήμερα και υπάρχει και υλικό για τέτοιες ιστορίες. Δεν θεωρώ ότι η φιλοσοφία των ιστοριών του Κόρτο, έχει ας πούμε ένα τόσο αυστηρό χρονικό πλαίσιο το οποίο το καθιστά αυστηρά απαραίτητο, όσο π.χ. ο Αστερίξ και ο Λούκυ Λουκ που χωρίς Ρωμαίους και Άγρια Δύση δεν έχεις ιστορία. Ίσως κάτι τέτοιο να σκέφτηκαν και οι δημιουργοί της συγκεκριμένης σειράς και προσωπική μου άποψη είναι ότι μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρον σαν concept . Ας πούμε βρε παιδί μου στην τελική , ότι είναι ο εγγονός του Κόρτο η κάτι τέτοιο. Όσον αφορά τις ιστορίες τώρα και εγώ δεν έχω ενθουσιαστεί. Η ροή της ιστορίας είναι κάπως πιο φλατ από το κλασσικό Κόρτο. Λίγοι διάλογοι και πολλά καρέ χωρίς διαλόγους , κάνουν την ροή αργή. Το σχέδιο σε ασπρόμαυρο με σκιάσεις κάνουν την ανάγνωση λίγο πιο ατμοσφαιρική και νουάρ , οπότε γενικά θεωρώ ότι βοηθάει λίγο στην όλη ανάγνωση. Αυτό που με χαλάει περισσότερο, είναι τα σενάρια τα οποία τα θεωρώ άτονα , χωρίς πραγματικά να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Θα ήθελα λίγο περιπλοκότητα, λίγο πιο μπέρδεμα κάτι που να θυμίζει λίγο περισσότερο τις ιστορίες του Pratt. Ο συγκεκριμένος τόμος πάντως μου άρεσε περισσότερο από τον πρώτο . Δεν ξέρω ίσως φταίει που εξοικειωθηκα περισσότερο και με το concept. Γενικά δεν ενθουσιάστηκα , αλλά ούτε πέρασα και άσχημα. Θεωρώ ότι αν το προσπαθήσουν λίγο οι δημιουργοί έχει προοπτικές το όλο εγχείρημα.

Διαβάστηκε, καλό ανάγνωσμα όχι κάτι σπουδαίο, τον "Μαύρο Ωκεανό" τον βρήκα καλύτερο. Εδώ νομίζω ότι αλλιώς ξεκινάει, αλλιώς συνεχίζει και τελικά αλλιώς καταλήγει. Έχω την εντύπωση ότι αυτό που έψαχνε ο Κόρτο, στο τέλος δεν το βρήκε ή όχι , κάπου μπερδεύτηκα. Το σχέδιο υποφερτό, θα προτιμούσα όμως τα πάνελ που ήταν νύχτα να ήταν λίγο πιο ευδιάκριτα. Γενικά ένας "Κόρτο Μαλτέζε" της σύγχρονης εποχής που το μόνο κοινό με τον ορίτζιναλ ήταν ότι μπλέκεται σε περιπέτειες.

Off topic (ή και όχι;) αλλά έχω πάψει πια να κοιτάω τους αριθμούς σε βαθμολογίες και προτιμώ να διαβάζω αναλυτικά κριτικές. Το σκέτο νούμερο ή τα αστέρια δε μου λένε τίποτα και αν η συζήτηση περιστρέφεται μόνο στο 'γιατί 4.4 και όχι 4.2' χάνει εντελώς την ουσία της.

Αν διαβάζεις κάθε εβδομάδα τις κριτικές του αγαπημένου μας Γιάννη καταλαβαίνεις αν είναι καλό το τεύχος ή όχι. Επισης κάτω από 9 το τεύχος είναι μέτριο. Απλά τα πράγματα... Παρεπιπτόντως η ιστορία με τον Φεθρυ ήταν πραγματικά αστεία!! Τον τρέλανε τον γιατρό.

Έρχεται και το πρώτο ελληνικό κόμικ για φέτος από την εκδοτική, από τον Δημήτρη Πιατά Μιχαήλ Μιχαήλ Ο Σαρλό της Ελλάδας

Ενθετο που κυκλοφορησε μαζι με το τελευταιο "ΜΠΛΕΚ-ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ" Νο 32 (12.2023) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/40410-μπλεκ/ Περιεχει συγκεντρωτικά τις ιστοριες που κυκλοφορησαν μεσα απο τις σελιδες του περιοδικου αλλα αυτη την φορα ασπρομαυρες και συνεχιζει εκει που εμεινε η ιστορια (στο τευχος Μπλεκ 32) και ολοκληρωνεται. Η ιστορία πρωτοδημοσιευθηκε στο Αγγλικο περιοδικο "ΒUSTER" σε τρισελιδα στριπάκια απο την 01/10/77 εως και την 11/02/78. Οπως μας εχει συνηθισει ο εκδοτης αφου εχει πάρει και ΙSBN θα κυκλοφορησει στην αναγραφομενη τιμη (4,5 ευρω) αυτονομο για οσους το χασαν ή δεν το προλαβαν

Είχε γεννηθεί τον προπερασμένο αιώνα και μάλιστα έιχε συμπρωταγωνιστήσει σε θίασο με την Γεωργία βασιλιαδου η πλάκα είναι ότι λέγεται Μιχαηλ μιχαηλ του μιχαηλ . Άχαστο όνομα

Συγχωρέστε μου το άσχετο αλλά ούτε η αναζήτηση μου έβγαλε αποτέλεσμα ούτε μπόρεσα να καταλάβω πού να αναρτήσω την απορία μου. Αυτά τα γνωρίζουμε ως εκδόσεις; Έχουν παρουσιαστεί;

SUPERMAN PRESS OUT BOOK Το Superman Press Out Book είναι ένα βιβλίο χαρτοκοπτικής που κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1966 από την "Whitman" Περιέχει 3 σκηνές δράσης με τον Σούπερμαν και τους φίλους του που μπορείς να τις φτιάξεις κόβοντας ή μάλλον πιέζοντας τα κομμάτια ώστε να βγουν από τις σελίδες και να τα τοποθετήσεις στις εγκοπές της κάθε εικόνας. Επίσης έχει και 14 σελίδες για χρωματισμό. Παρακάτω οι σελίδες χαρτοκοπτικής με τις σκηνές δράσης

Ειχα διαβασει για αυτον ηθοποιο. Εχει κανει ταινιες την δεκαετια του 1920 βουβες εννοειται την εποχη εκεινη. Ενδιαφερον φαινεται. Και μαλλον προκεται για αυτο που βρηκα σε αυτο το αρθρο στο τελος αν και το ονομαζει "οι κωμικοι" αλλα προφανως ειναι το ιδιο https://www.huffingtonpost.gr/entry/oi-komikoi-ton-demetre-piata-sake-serefa-sto-kthve-ena-epos-yia-ten-propolemike-komodia_gr_659c2963e4b0f9f6621dbd3d

Χθες το βραδακι επιτελους το διαβασα και αυτο αφου το ειχα αγορασει απο τον Δεκεμβρη. Πολυ καλο το σχεδιο και καλο το σεναριο κατασκοπευτικο και τοποθετημενο σε μια πολη και εποχη που προσφερεται για τετοιες περιπετειες. Ευχαριστω την Jemma που επιασε τον Μαξ Φριντμαν τοσα χρονια μετα την Ουγγρικη Ραψωδια και μας εφερε τα αλλα 4 αλμπουμ ωστε να εχουμε ολες τις περιπετειες του. Και εμενα προσωπικα θα μου αρεσε να βγαζανε και μια καινουρια εκδοση εγχρωμη της Ουγγρικης Ραψωδιας και φυσικα και αλλες δουλειες του δημιουργου Vittorio Giardino

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #115 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 15/02 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Το μυστικό της κοιλάδας".

Ο @ Μενίγ Πουαγώ είμαι σίγουρος ότι και τις "Χίλιες και μία Νύχτες του Χαλίφη" να του δώσεις να διαβάσει, ένα 8άρι θα το βάλει

Μου'χει κοπεί κάθε όρεξη για περαιτέρω επικοινωνία με την εταιρία οπότε θα το μάθουμε όταν και αν το ανακοινώσουν. Τουλάχιστον μας έκαναν (και έκαναν και στους εαυτούς τους) τη χάρη να μην προχωρήσουν με τις νουβέλες των υπερηρώων που είχαν βάλει φωτογραφία.

Μάλλον ήθελαν να βάλουν ένα τετρασέλιδο στη μέση του τεύχους με μια δισέλιδη αφίσα, αλλά δεν τα υπολόγισαν σωστά. Το τετρασέλιδο και η αφίσα δεν είναι στη μέση, οπότε δεν μπορούν να αποσπαστούν από το περιοδικό.

I am Batman

Είδατε; Σταμάτησε κι εκεί, παρόλο που έχουν τα εργοστάσια στην Ισπανία δίπλα...

Το αφιέρωμα που ήθελα από την αρχή να κάνω (Λάθος θέμα, στην παρουσίαση του Σπάιντερ πάει )

Εξαιρετικές τοποθετήσεις όλων σε αυτό το thread!!!

τον έχεις δει από κοντά ή σε αγγελία? Πως και δεν έχει εμφανιστεί πουθενά τόσα χρόνια online? Να εκδόθηκαν τόσα λίγα αντίτυπα?

Έχω τους 2 πρώτους...Έιχε κυκλοφορήσει και ο 3ος, τον έχω δει αλλά δεν τον έχω δυστυχώς.

Έτσι είναι φίλε ManaLeak13. Δεν ξέρω πόσα άτομα δουλεύουν στην εταιρεία, αλλά η προβολή και προώθηση του προϊόντος κλασικοί υπερήρωες δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Δυστυχώς οι ίδιοι απαξιωσαν το εμπόρευμα τους με λάθη στην επιμέλεια των τόμων, καθυστερήσεις στην κυκλοφορία και τεράστιο τιράζ που αποτέλεσε και την "ταφόπλακα" της συλλογής. Επίσης η περίοδος που επέλεξαν να ξεκινήσουν τη συλλογή δεν βοήθησε, αφού παράλληλα κυκλοφορούσε η επίσημη συλλογή της Μαρβελ από την Hachette, ενώ το MCU βρισκόταν σε κάμψη. Πιθανόν να περίμεναν η συγκεκριμένη συλλογή να ολοκληρωθεί στους 60 τόμους και πήγαν να" εκμεταλλευτούν" την ευκαιρία, αλλά δυστυχώς γι' αυτούς (αλλά και για εμάς) υπήρξε επέκταση της, με αποτέλεσμα να μην έχουν τις προσδοκώμενες πωλήσεις. Έκατσε και η ανατίμηση των πρώτων υλών μετά τον κορωνοιο και "έδεσε το γλυκό". Ευτυχώς να λέμε, δεν βάρεσε κανόνι η εταιρεία και ολοκληρώθηκε η συλλογή. Επίσης συμπέρανα ότι ως εταιρεία η Radnet, έκανε μεγάλο άνοιγμα στην αγορά περιπτέρου για το μέγεθος της, με αποτέλεσμα πολλές εκδόσεις της να σταματήσουν πρόωρα (π.χ Minipedia, Ιούλιος Βερν), αφού η αγορά της χώρας μας είναι σχετικά μικρή, ενώ υπάρχουν πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτή. Το μόνο που δούλευε καλά αποδεδειγμένα στη Radnet, ήταν το e-shop της, όπου το προσωπικό της εξυπηρετούσε ταχύτατα τις παραγγελίες και αξίζουν συγχαρητήρια. Υ. Γ Περιμένουμε κάποιο νέο για τη νέα συλλογή με ήρωα τον Spider-Man από τον φίλο Costantinople, αν και φοβάμαι ότι ίσως να απευθύνεται σε παιδικό κοινό, αφού τους έστειλα email και δεν πήρα κάποια απάντηση.

Το διαβασα με προσοχή γιατί το ήξερα ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό . Δεν είναι κορτο Μαλτέζε . Εφάπτεται αλλά δεν είναι Διαβαζετε χαλαρά και με ενδιαφέρον αλλά μέχρι εκεί . Ας αφήσουν τον κορτο στην εποχη του .

Το δεύτερο παπί του 2024 είναι στα χέρια μας. Το εξώφυλλο αναμένεται... Ανέβηκε από τον αδελφόφιλο @ Indian ο... Τέσσερις (4) ιστορίες για τον Φλεβάρη με τις 29 μέρες... "Πιγκουίνοι, καπέλα και εκατό κιλά χρυσάφι." Ντόναλντ και Νταίζυ διασώζουν ανταρκτική τοποθεσία που χρησιμοποιείται ως οικία. Εντυπώσεις. Σπάνια βλέπει το ζεύγος της Λιμνούπολης ενωμένο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Αυτό δίνει έξτρα πόντους στην ήδη υπέροχη ιστορία. "Ο Βασιλιάς των χιονάνθρωπων." Ο Ντόναλντ διαγωνίζεται αδιαφορώντας για τις συνιστώσες που λέγονται Γκαστόνε και Φέθρυ. Εντυπώσεις. Παρά τα τετριμμένα στοιχεία του σεναρίου συνολικά εντυπωσιάζει. "Ο Αλί Μπαμπά και οι σαράντα κλέφτες." Ο Σκρούτζ ταξιδεύει στην αρχαία Περσία μέσω της αγκάλης του Μορφέα. Εντυπώσεις. Ονειρική ιστορία κυριολεκτικά μαι μεταφορικά. Καμιά φορά τα όνειρα βγαίνουν αληθινά. "Στόουνχετζ." Ντόναλντ και Τζόουνς εισβάλουν στο αρχαίο μνημείο και ο δρυίδης τους καταριέται. Εντυπώσεις. Μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα αναμέτρηση των δύο γειτόνων. Την απόλαυσα. Κλείνοντας... Άψογο το τεύχος του δίσεκτου έτους... 9.2/10!!!

Μα και οι κριτικές του στάζουν μέλι. Όλα υπέροχα τα βρίσκει Disney να΄ναι κι ό,τι να΄ναι Πραγματικά ζηλεύω (με την καλή έννοια) ανθρώπους που βρίσκουν ευχαρίστηση στο οτιδήποτε, αλλά προσωπικά όταν διαβάζω μια κριτική για ένα κόμικ θέλω να είναι αυστηρή ή έστω ακριβοδίκαιη, αλλιώς δεν την παίρνω στα σοβαρά

Το τεύχος «Λεύκωμα Witch» είναι ένθετο στο «Έξτρα Witch - Ο πλανήτης των αγοριών» της σειράς «Κόσμος Ντίσνεϋ # 22».

Το έχω δει από κοντά, δεν μου έκανε η κατάσταση και δεν το πήρα.

Αν υπολογίζεις και τις διακοπές ok, βγαίνει έτσι η μιάμιση ώρα. Εγώ πάντως προσπαθώ (και σχεδόν πάντα τα καταφέρνω) να μην κάνω παύσεις όταν διαβάζω ένα κόμικ. Τώρα εντάξει, αν χτυπήσει κουδούνι και δεν είναι άλλος στο σπίτι, θα πάω να ανοίξω φυσικά, ή αν έρθει η γυναίκα μου στο δωμάτιο να μου μιλήσει δεν θα της πω "φύγε, διαβάζω" Αλλά αποφεύγω να πηγαίνω τουαλέτα και γενικά να διακόπτω το διάβασμα αν εξαρτάται μόνο από μένα. Προφανώς και όταν διαβάζω ένα κόμικ δεν διαβάζω μόνο τα μπαλονάκια. Χαζεύω τις εικόνες και γενικά διαβάζω αργά ώστε να κατανοήσω πλήρως τι διαβάζω. Και σίγουρα (σε κάποια κόμικς ειδικά) θα χρειαστεί να ανατρέξω στις πίσω σελίδες να θυμηθώ κάποιες λεπτομέρειες. Αλλά και πάλι, δεν κάνω τόση ώρα να τελειώσω ένα κόμικ. Πχ ένα Αστερίξ ή ένα Λούκυ Λουκ κάνω γύρω στα 45' να το διαβάσω. Ένα ΤενΤεν, που είναι λίγο μεγαλύτερο, κάνω μια ώρα. Κάπου τόσο κάνω και για ένα Μπλούμπερυ που έχει πιο πολύ κείμενο. Για Λανφέστ κάνω επίσης περίπου μια ώρα. Για Μπλέικ και Μόρτιμερ άστο. Σίγουρα ένα 2ωρο για τεύχος στα ελληνικά και κοντά 3ωρο για τεύχος στα αγγλικά

Κοιτα να δεις. Ο χρονος που θα κανω εξαρταται και απο αλλους παραγοντες ειτε εξωτερικους (πχ να παω τουαλετα, καποιος να μου μιλησει, να σταματησω λιγο το διαβασμα του κομικ, για οποιοδηποτε κτλ κτλ) ειτε εσωτερικους (πχ να χαζεψω παραπανω σε μερκες εικονες, να γυρισω πισω μια δυο σελιδες αν θελω να ξαναδω κατι κτλ κτλ). Εγω αναφερω το συνολικο χρονο απο την στιγμη που το ξεκινησα μεχρι τη στιγμη που το τελειωσα (μαζι και με τις διακοπες). Παντως απο παιδι θυμαμαι οτι ενα αστεριξ πχ δηλ ενα στανταρ bd 50σελιδο εκανα μια ωρα να το διαβασω αν αποφασιζα να το απολαυσω και να το ευχαριστηθω σιγα σιγα κοιταζονντας ολες τις λεπτομερειες. Αν βιαζεται καποιος κια διαβαζει μονο τα μπαλονακια και δεν πολυκοιταει το σχεδιο εννοειται το τελειωνει και πολυ πιο γρηγορα. Το μπλεηκ μορτιμερ τωρα που λες ειναι ειδικη περιπτωση καθοσον εχει πολυ πολυ πολυ αλλα πολλλυυυυυυυυυυ κειμενο συνηθως!

Και στην προτελευταία ιστορία το ίδιο συμβαίνει... Έχουν κάνει το 2.500 500. Για αυτό και λέγεται "Εφιαλτική επέτειος." Λογικό αφού και οι δύο ιστορίες είναι από το Topolino 2.500. Σαν έξτρα το τεύχος 10 "ζωγραφιές" από διάφορους καλλιτέχνες υπό το #DIAVAZW_MIKY_MAOYS_GIATI_EINAI... Μπορείς να πεις πάντως ότι και η μονοσέλιδη της Σύλβιας στα 500 τεύχη αναφέρεται...

Μια ωραία σαββατιάτικη μέρα. Όπως συνήθως μαζεύω τα σχεδόν πρώτα τεύχη ΚΟΜΙΞ Τερζοπουλου και συνεχίζω κανονικά τη σειρα Marvel Eπισημη Συλλογή με αυτό το τελευταίο τεύχος. Επιτελούς κατάφερα να αποκτήσω το όμορφο The Sandman Αιώνες Νύχτας σε καλή τιμή από ένα κάλο παλικάρι. Όσο για το Μίκυ Μαους #500 είναι το πρώτο ΜικυΜαους της Καθημερινής που αγόρασα στη ζωή μου. Και βεβαία το περιεχόμενο δεν είναι τίποτα αλλά δεν μπόρεσα να πω όχι σε ένα όμορφο και επετειακό εξώφυλλο. θα τα πούμε στο #1000 (αν θα επιβιώσουμε στη τρέλα). Κάλο διάβασμα.

Σε μορφή zip τα τεύχη #29, 30, 31, 33. Εξωφυλλα και οπισθόφυλλα. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Δύσκολα μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο στην υπέροχη κριτική του Νικόλα μας όπως και επίσης δεν έχω να διαφωνήσω με απολύτως τίποτα. Μου άφησε και εμένα ακριβώς την ίδια γεύση!! Περιεργομυστηριοκαλουτσικοαλλαοχικαιτοσο. Σε μία λέξη!

Ένα ακόμη περιοδικό για τον Garfield, τον αγαπημένο τεμπέλη γάτο με την απεριόριστη ταπεινοφροσύνη (not) . Από τις 36 σελίδες (μαζί με εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο) οι 18 φιλοξενούν 49 στριπάκια με τον Garfield και την παρέα του. Κάποια από αυτά συνοδεύονται με κείμενο που μας γνωρίζει τους ήρωες του κόμικ ή σκέψεις δικές τους. Οι υπόλοιπες σελίδες φιλοξενούν τα περιεχόμενα, editorial, μια στήλη "Γνωρίζατε ότι..." όπου μαθαίνουμε χρήσιμες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους ήρωες, τον σκιτσογράφο και διάσημους fan τους! Επίσης παιχνίδια (σταυρόλεξα κτλ), διαγωνισμούς, πληροφορίες για βιβλία, σινεμά (στο δεύτερο τεύχος που κρατώ έχω για το Batman Begins), τεχνολογία και ζώδια . Όχι συνηθισμένα ζώδια φυσικά, αλλά μία καρικατούρα τους (προσωπικά η μοίρα μου θα εμφανιστεί με την μορφή σκύλου με ένα καλό μάτι και φαγούρα ). Ωραίο μεγάλο μέγεθος, με καλή ποιότητα εκτύπωσης και καλό ιλουστρασιόν χαρτί (για τους λάτρεις του χαρτιού ) και μερικά στριπ μπορεί να πιάνουν 2 σελίδες!! Η μετάφραση (κατ'εμέ) χάνει, καθώς δεν μπορεί να αποδώσει πάντα με ακρίβεια τα αστεία, αλλά μη τα θέλουμε όλα δικά μας! Περιέχει και ασπρόμαυρα στριπ από τα πρώτα του Jim Davis. Μία γεύση από το κόμικ: και πληροφορίες του τεύχους: Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον nikos99.

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #05 και #06 σκαναρίστηκαν κι ανέβηκαν στην βάση μας. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση των τευχών.

Συνέντευξη με τους δημιουργούς του γκράφικ νόβελ «Erdogan – Η άνοδος ενός σύγχρονου σουλτάνου», τον Τούρκο δημοσιογράφο Can Dündar και τον Αιγυπτιο-Σουδανό σχεδιαστή κόμικς Anwar. Η εικονογραφημένη βιογραφία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Anubis και στάθηκε η αφορμή για μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους δημιουργούς της. ● Πώς αποφασίσατε να αφηγηθείτε τη ζωή του Ερντογάν σε μορφή γκράφικ νόβελ; Dündar: Ως δημοσιογράφος, παρακολουθώ τον Ερντογάν για περισσότερα από 30 χρόνια, από την εποχή της δημαρχίας του. Βρέθηκα στη φυλακή και τώρα είμαι εξόριστος εξαιτίας του. Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε τη ζωή μου, όπως και της χώρας μου. Σκέφτηκα επομένως ότι θα είχε ενδιαφέρον να μάθω περισσότερα για εκείνον, να καταλάβω γιατί είναι έτσι όπως είναι σήμερα και να το εξηγήσω στον κόσμο. Υπήρχαν αρκετές βιογραφίες του σε μορφή βιβλίου, επίσημες και ανεπίσημες, γι’ αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Είχα υπόψη μου διάφορες άλλες βιογραφίες πολιτικών αρχηγών σε μορφή γκράφικ νόβελ, γι’ αυτό μου φάνηκε καλή ιδέα. Πρόκειται για αυτό που αποκαλείται ευρέως «graphic journalism», ουσιαστικά το αντιλαμβάνομαι σαν ντοκιμαντέρ στη μορφή των κόμικς. Το γκράφικ νόβελ σου δίνει τη δυνατότητα να αποτυπώσεις σκηνές τις οποίες γνωρίζεις από περιγραφές και μαρτυρίες, αλλά δεν υπάρχει κάποιο οπτικοακουστικό υλικό, κάποιο βίντεο ή κάποια φωτογραφία τους. Τέλος, το γεγονός ότι δεν του αρέσουν οι γελοιογραφίες και τα κόμικς – έχει βάλει πολλούς γελοιογράφους στη φυλακή – έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα αυτήν την προοπτική. Anwar: Προέρχομαι από τον χώρο της πολιτικής γελοιογραφίας, ωστόσο είχα έντονο ενδιαφέρον για τη δημοσιογραφία και τον συνδυασμό τους υπό τη μορφή του graphic journalism. Είχα εμπλακεί με την παραγωγή μικρότερων έργων τέτοιου τύπου, τίποτα όμως τόσο μεγάλο μέχρι τώρα. Σε αντίθεση με την αμεσότητα και την ταχύτητα των πολιτικών γελοιογραφιών, αυτή η προσέγγιση δίνει περισσότερο χώρο σε βαθύτερη έρευνα και κατανόηση. Ειδικά για εμένα, έναν καλλιτέχνη που δεν περιορίζεται μόνο στην εικονογράφηση αλλά εμπλέκεται με τη δημοσιογραφία και γνωρίζει τους κανόνες της, δίνει μια νέα, ενδιαφέρουσα διέξοδο. Παράλληλα όμως, ως πολιτικός γελοιογράφος, πάντα θα φέρω στις δουλειές μου τις αξίες και την ιδεολογία μου, τις πολιτικές μου συμπάθειες και αντιπάθειες. Από θέμα περιεχομένου, στο παρόν έργο βρήκα την απόλυτη ταύτιση, αφού μπορώ να σχεδιάσω και να καταλάβω τις δυναμικές της πολιτικής στην Τουρκία. Άλλωστε, και στην Αίγυπτο έχουμε έναν δικτάτορα που εργαλειοποιεί το Ισλάμ, αλλά και μια σειρά από ομοιότητες: πολιτικές, πολιτισμικές, γεωγραφικές. Δέχτηκα αμέσως την πρόταση του Can, με τον οποίο επίσης μας συνέδεε το γεγονός ότι βρεθήκαμε εξόριστοι λόγω των καθεστώτων στη χώρα μας. ● Παρά την έντονη προσωπική άποψή σας για τον Ερντογάν, το βιβλίο διατηρεί μια απόσταση και μια αντικειμενική καταγραφή που παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ. Σε μερικά σημεία φαίνεται σαν τον «καλό» της ιστορίας, στην οποία άλλωστε πρωταγωνιστεί. Dündar: Ήταν πολύ δύσκολο αλλά αναγκαίο. Δεν ήθελα ο αναγνώστης να εντοπίζει την προσωπική μου άποψη και να ερμηνεύει τις πληροφορίες που μεταφέρω ως αποτέλεσμα κάποιας προσωπικής εμπάθειας. Απέφυγα τον πειρασμό να τον δαιμονοποιήσω. Όσο έγραφα το βιβλίο προφανώς ήρθα αρκετές φορές σε εσωτερικές συγκρούσεις. Από τη μία πλευρά η δημοσιογραφική μου ιδιότητα επέβαλλε την αντικειμενικότητα και την ουδετερότητα, αλλά από την άλλη ως αγωνιστής υπέρ της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, που θέλει μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, αρκετές φορές δυσκολεύτηκα. Εστίασα στην προσπάθειά μου να τον καταλάβω από το μηδέν, σκεπτόμενος πως αν μπορέσεις να καταλάβεις έναν αυταρχικό δυνάστη, ίσως μπορείς να αποτρέψεις τους επόμενους. Ξεκίνησε ως ένα φτωχόπαιδο με την παιδική του αθωότητα. Στην πορεία της ζωής του όμως, διάφορες συνθήκες διαμόρφωσαν έναν άνθρωπο που κατέληξε μονάρχης. Ποιες ήταν αυτές; Μπορείς να εστιάσεις στην πατρική φιγούρα και την κακοποίηση, στη θρησκευτική εκπαίδευση, στο ποδόσφαιρο και στον φανατισμό, στην εμμονή με την πολιτική. Όταν λαμβάνεις υπόψη σου όλες αυτές τις συνθήκες, οι οποίες συνολικά καταλήγουν να διαμορφώνουν την προσωπικότητά του, μπορείς να τον καταλάβεις καλύτερα. Αν δεις τη βιογραφία του Χίτλερ για παράδειγμα, θα εντοπίσεις αρκετά κοινά. Προβληματική παιδική ηλικία, ανεπιτυχής νεολαία, και όταν ξαφνικά βρήκε τις συνθήκες για να λάβει εξουσία, το έκανε. Νομίζω ότι αυτή η γνώση είναι χρήσιμη για όλους μας. Can Dündar και Anwar Anwar: Προσπάθησα να περάσω αυτήν την ουδετερότητα και στα σχέδια. Στην πολιτική γελοιογραφία, η άποψή σου έχει βαρύτητα για το αποτέλεσμα της δουλειάς σου. Σε ένα δημοσιογραφικό γκράφικ νόβελ, πρέπει να προσκολληθείς όσο το δυνατόν περισσότερο στην πιστότερη αποτύπωση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Στο εικαστικό κομμάτι, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις πολλή έρευνα – ξόδεψα μήνες σε αυτό. Χρειάστηκε να ερευνήσω πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Ελάχιστο οπτικό υλικό, σπάνια πλάνα, κανείς από εμάς δεν ήταν εκεί. Σημαντικός βοηθός υπήρξε το διαδίκτυο, φωτογραφικά αρχεία και βίντεο. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να καταφέρεις να μείνεις πιστός στα πραγματικά γεγονότα, περιβάλλοντα, σκηνικά. Από την άλλη, η μεταφορά των μεγάλων πολιτικών στιγμών για τις οποίες υπήρχε υλικό ήταν πολύ πιο εύκολη. Οι προκλήσεις όμως ήταν πιο ενδιαφέρουσες. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι ο Ερντογάν ζούσε όταν ήταν πέντε χρόνων σε ένα σπίτι κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Πώς έμοιαζε το σπίτι, πώς έμοιαζε η γειτονιά του το ’60; Αναλαμβάνεις ως σχεδιαστής να στήσεις ολόκληρο το σκηνικό, είσαι σκηνοθέτης και σκηνογράφος. Φίλοι που το διάβασαν πρώτη φορά είχαν εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώθηκε το κομμάτι της παιδικής ηλικίας. Εκεί πράγματι τον παρουσιάζουμε σαν «καλό», γιατί υποθέτουμε πως σε έναν βαθμό… ήταν. Ήταν παιδί! Ένα παιδί που του άρεσε το ποδόσφαιρο. Κι αυτό είναι ενδιαφέρον όχι μόνο από την καλλιτεχνική σκοπιά αλλά και από την πλευρά του αναγνώστη, γιατί τον κάνει να σκεφτεί. Βλέπει ένα φυσιολογικό άτομο, ένα παιδί με όνειρα, να εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο. Τι οδήγησε εκεί; Αν προσπαθείς να δαιμονοποιήσεις, αυτό είναι κλισέ. Και η εικαστική αποτύπωση παίζει κομβικό ρόλο. Δεν είναι μόνο το κείμενο, αλλά και τι βλέπεις μαζί με αυτό το κείμενο, το οποίο επηρεάζει την κατανόησή του. ● Ποια πτυχή της ζωής του Ερντογάν σας εντυπωσίασε περισσότερο; Dündar: Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι το εξής: μετά τον βομβαρδισμό στο κτίριο της νεανικής οργάνωσης όπου συμμετείχε, υπήρχε ένα θύμα και ο Ερντογάν παρευρέθη στην κηδεία του. Υπάρχει μια φωτογραφία του από το νεκροταφείο, μαζί με μερικά νεαρά στελέχη. Τριάντα χρόνια αργότερα, όλοι τους είχαν αξιοποιηθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην κυβέρνησή του. Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που λειτουργεί στρατηγικά σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στις ανθρώπινες σχέσεις του. Τους χρησιμοποίησε για τριάντα ή σαράντα χρόνια και τους έδιωξε από κοντά του όταν έπαψαν να είναι χρήσιμοι, αφού ανήλθε στην εξουσία. Είναι εντυπωσιακό. Anwar: Δεν πρόκειται για ένα συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά για μία πτυχή του χαρακτήρα του: η επιμονή του. Δεν σπάει εύκολα. Πρόκειται για ένα γνώρισμα που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για καλό ή για κακό, κι αυτός επιλέγει το δεύτερο. Είναι βαθιά οπορτουνιστής και πραγματιστής και το βλέπεις όταν παρακολουθείς την πορεία του, σε κάθε σκαλί που σκαρφάλωνε προς την εξουσία. Σε αντίθεση με τους ακροδεξιούς λαϊκιστές όπως ο Τραμπ και τα ευρωπαϊκά μορφώματα που αξιοποιούν κυρίως την προπαγάνδα για να ανέλθουν, είναι αληθινός πολιτικός με βάθος. ● Το έργο σταματάει χρονικά στο 2002. Θα υπάρξει συνέχεια; Dündar: Ακόμη δουλεύουμε το δεύτερο βιβλίο. Το πρώτο τελειώνει στο σημείο που αναλαμβάνει την εξουσία. Στο δεύτερο δείχνουμε τη διαδρομή του δύο δεκαετίες στην εξουσία, το διπλό του πρόσωπο, τον αντιδημοκρατικό τρόπο με τον οποίο κυβερνάει, τον έλεγχο στα ΜΜΕ, τον θυμό του. Anwar: Βρισκόμαστε στο στάδιο της έρευνας. Θα παρουσιάσουμε τα σύγχρονα γεγονότα της ιστορίας του, πολλά από αυτά ευρέως γνωστά, σε αντίθεση με τα πρώτα. Όμως είναι ό,τι προηγήθηκε μέχρι τότε που εξηγεί τον χαρακτήρα του και τις μετέπειτα επιλογές του. Και το σχετικό link...

Μεγάλωσα με τα «Κλασικά Εικονογραφημένα», αυτή την αμερικανικής έμπνευσης και προέλευσης παρουσίαση κλασικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας με τη μορφή κόμικς για παιδιά και εφήβους. Πορεύτηκα μαζί τους από το πρώτο κιόλας τεύχος τους, τους «Αθλίους». Οι γονείς μου – άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό και αισθητικό επίπεδο, έχει σημασία που το αναφέρω – μου αγόραζαν κάθε καινούργιο τεύχος ή, αργότερα, με χαρτζιλίκωναν για να το αγοράσω. Έχω φυλάξει δεκάδες από αυτά τα τεύχη. Τα ξαναδιαβάζω σήμερα, εβδομηκοστή επέτειο από την έναρξη της σειράς, και αναρωτιέμαι (όχι για πρώτη φορά) πόσο βάσιμες ήταν οι οργίλες κατηγορίες που εκτοξεύονταν τότε εναντίον τους από σοβαρούς και λιγότερο σοβαρούς ανθρώπους ή οι κάπως πιο νηφάλιες ενστάσεις που πρόβαλλαν (και εξακολουθούν να προβάλλουν) άλλοι. Μια πρώτη κατηγορία αφορούσε το ίδιο το είδος που λέγεται κόμικς. Θεωρούνταν ευτελής αναγνωστική ενασχόληση, πνευματική σκουπιδοτροφή. Με αυτή την κατηγορία δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε. Έχει καταπέσει από μόνη της με την εξέλιξη που είχε το είδος από τότε ακόμη και στην Ελλάδα (ωραίες διασκευές έργων της ελληνικής λογοτεχνίας με τη μορφή graphic novels, αφήγηση ιστορικών γεγονότων με τρόπο κάθε άλλο παρά απλουστευτικό, ακόμη και βίοι φιλοσόφων). Μια δεύτερη κατηγορία, όχι εντελώς ασύνδετη με την πρώτη, ήταν ότι τα κόμικς αυτά έδιναν στους νέους μια πολύ χλομή, επιπόλαιη ή και στρεβλή ιδέα για τα κλασικά αριστουργήματα που διασκεύαζαν, έτσι ώστε έμμεσα τους απέτρεπαν από το να τα διαβάσουν αργότερα αυτούσια. Εδώ μπορώ να καταθέσω ως μάρτυρας υπεράσπισης επικαλούμενος τη δική μου εμπειρία: μολονότι, όπως είπα, τακτικός και ένθερμος αναγνώστης των «Κλασικών Εικονογραφημένων», έχω διαβάσει έκτοτε στην αυθεντική μορφή τους πλήθος από αυτά τα μυθιστορήματα, τις νουβέλες, τα θεατρικά έργα, έγινα μάλιστα επαγγελματίας αναγνώστης λογοτεχνίας. Από την άλλη κατάλαβα, με την κάποια πείρα που απέκτησα, ότι για πολλά από εκείνα που παρέλειψα να διαβάσω δεν υπήρχε λόγος να ντρέπομαι: τα κόμικς τα συνόψιζαν μια χαρά. Όσοι αντιμετωπίζουν φετιχιστικά τη λογοτεχνία και τη γλώσσα, σαν απαραβίαστο τοτέμ, δυσκολεύονται να δεχτούν ότι κάποια κλασικά κείμενα που γράφτηκαν πριν από την εποχή της εικόνας μπορούν να αποδοθούν εικονογραφικά χωρίς σοβαρές απώλειες. Αλλά και πάλι, ήταν δυνατόν τα «Κλασικά Εικονογραφημένα» να σταθούν αισθητικά στο ύψος των περισσότερο απαιτητικών κειμένων που διασκεύαζαν, να μείνουν πιστά στο πνεύμα τους, να συμπυκνώσουν την ουσία τους; Αυτή ήταν (και είναι) μια τρίτη ένσταση. Εδώ προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία απάντηση. Πολλά τεύχη, ιδίως της πρώτης φάσης, είχαν εξαιρετική εικονογράφηση (με κορυφαία ίσως τους «Αθλίους», τον «Όλιβερ Τουίστ» και τη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία»). Άλλα ήταν λιγότερο πετυχημένα. Από ένα σημείο και μετά είναι αλήθεια ότι οι προχειρότητες αυξάνονταν από τεύχος σε τεύχος, αυτό δεν ήταν όμως «δομικό» πρόβλημα της σειράς ούτε του είδους. Όσο για το περιεχόμενο και το πνεύμα, ας πάρω το παράδειγμα των «Αθλίων»: η μορφή του Ιαβέρη, με το ταραγμένο κοινωνικό υπόβαθρο της νοοτροπίας του, αποδίδεται όντως μονοδιάστατα, αν και με εξπρεσιονιστική υποβλητικότητα. Αλλά ο πυρήνας του προβληματισμού (ή του «μηνύματος») του Ουγκό διασώζεται από την αρχή ως το τέλος του κόμικς. Μια διαφορετική και πολύ εντυπωσιακότερη περίπτωση είναι ο «Μάκβεθ». Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα αυτό το κόμικς διαπίστωσα με έκπληξη πόσο ο διασκευαστής προσπάθησε να μείνει κοντά στην ποιητική γλώσσα του Σέξπιρ, αρκετές φορές με (σχεδόν) αυτούσια αποσπάσματα του πρωτότυπου. Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι ο Σέξπιρ μπορεί να αναχθεί σε κόμικς. Λέω απλώς ότι ούτε αυτό το κόμικς πρόδινε ή ευτέλιζε το πνεύμα του κλασικού κειμένου. Μια τελευταία παρατήρηση αφορά την ελληνική σειρά των «Κλασικών Εικονογραφημένων». Κι εδώ επίσης υπήρξε μια πτωτική πορεία, από την άποψη τόσο της αισθητικής όσο και του σεναρίου. Αλλά πολλά από τα πρώτα τεύχη ήταν απολαυστικά και από τις δύο απόψεις, με καλύτερα ίσως τα «Περσέας και Ανδρομέδα», «Ο Θησέας και ο Μινώταυρος», «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος», «Ρήγας Φεραίος» και «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». Οι συντελεστές τους ήταν σπουδαίοι εικαστικοί, όπως ο Κώστας Γραμματόπουλος ή ο Βασίλης Ζήσης, και διαπρεπείς προοδευτικοί λογοτέχνες (Βασίλης Ρώτας, Μέντης Μποσταντζόγλου, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη κ.ά.). Γι’ αυτό με ξενίζει η κριτική ότι τα κόμικς αυτά ήταν γεμάτα εθνικιστικά στερεότυπα και φανφάρες. Μπορεί να ίσχυε αυτό για τα όψιμα, σε καμία όμως περίπτωση για τα πιο πρώιμα. Σε μερικά μάλιστα («Ρήγας Φεραίος», «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης») ήταν εμφανείς οι έμμεσοι, αλλά τολμηροί για την εποχή παραλληλισμοί που έκαναν οι σεναριογράφοι με την πολύ πρόσφατη τότε και συκοφαντημένη από τους νικητές του Εμφυλίου Εθνική Αντίσταση (φλογεροί επαναστάτες έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τον Τούρκο μα και λιπόψυχους προεστούς, χαμερπείς καταδότες, αλαζονικούς άρχοντες που περιφρονούσαν την επανάσταση κτλ). Εν κατακλείδι τα «Κλασικά Εικονογραφημένα», αλλά και μεταγενέστερα κόμικς που φαίνεται πως εμπνεύστηκαν από το παράδειγμά τους, όχι μόνο δεν ήταν μια διαβρωτική «αμερικανιά» που πρόσβαλλε τη λογοτεχνία (ή και την Ιστορία), μα και έδιναν/δίνουν αφορμή για μια επανεξέταση του τρόπου που προσεγγίζουμε τα κλασικά κείμενα. Και το σχετικό link...

Ολοκληρώνοντας την Season δεν έχω να πω και πολλά για την ποιότητά της παρά μόνο ότι, μιας και δεν είχα υψηλές προσδοκίες για την σειρά, μπορώ να πω πως, σε γενικές γραμμές βλεπόταν ευχάριστα, με το μεγαλύτερό της "έγκλημα" να είναι το γεγονός ότι δεν είναι η καταπληκτική σειρά που θα μπορούσε να ήταν (με αυτό που της λείπει, για εμένα, να είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων). Κατά τα άλλα πρέπει να πω πως υπήρξαν αισθητές οι διαφορές από τα συνηθισμένα projects του Studio, τις οποίες μας είχε τάξει η Marvel: ένας πιο σκοτεινός τόνος έντονη βία η σειρά μπορεί άνετα να προβληθεί χωρίς προηγούμενες γνώσεις για το MCU (και φυσικά) η κυκλοφορία ολόκληρης της season σε μια ημέρα.

Προσωπικά πλέον δεν εστιάζω μόνο αν είναι καλό το σενάριο ή το σχέδιο. Δίνω πολύ βάρος και στο τι μηνύματα μπορεί να σου περάσει η ιστορία και πόσο όμορφα και χρήσιμα είναι. Π.χ. η διατριβή του Φον Ντρέηκ σίγουρα είναι μέτρια ιστορία. Αλλά το τελευταίο καρέ την ανέβασε πολύ στα μάτια μου...

Συμφωνώ και εγώ πως το τεύχος δεν ήταν τόσο κακό όσο φαινόταν αλλά και πάλι προσωπικά το βρήκα απογοητευτικό, χωρίς καμία καλή ιστορία. Ομολογώ να πω πως "το κειμήλιο του ιδρυτή" είχε προοπτικές για να γίνει μια αρκετά καλή ιστορία όπως και η "δύσκολη συγκατοίκηση". Τα σχέδια δημιουργών εγώ προσωπικά δεν τα περίμενα. Τουλάχιστον η καθημερινή το θυμήθηκε. Κάτι είναι και αυτό.

Πάντως το τεύχος δεν ήταν τόσο κακό όσο λέγαμε. Επίσης αυτό με τις ιστορίες αφιερώματα σε συγκεκριμένα νούμερα είναι έτσι πάντα. Έχουν ένα milestone στην Ιταλία και αλλάζει σε άλλες χώρες. Το Topolino είναι στο 3500 δεν μπορεί να βγάζει επετειακές ιστορίες για το 500. Προφανώς θα είναι για μεγαλύτερο νούμερο που αλλάζει στο αντίστοιχο μη Ιταλικό τεύχος.

Έχει τη ράχη, που λέει "500 τεύχη Μίκυ Μάους"!

Τέλος της σειράς και στην Πορτογαλία, επίσης με τον 90ό τόμο.