Αίθουσα Νικητών

Κυκλοφόρησε το τεύχος 15 με ίσως τον αγαπημένο ήρωα της σειράς για τους περισσότερους, τον Spider-Man και πραγματικά δε χάνεται. Και μόνο που βλέπεις Γκόμπλιν στον τίτλο, αλλά γενικά πρόκειται για φοβερό σετ ιστοριών! Στον επόμενο τόμο, οι Fantastic Four επιστρέφουν και μαζί τους γυρίζει και ο Hulk όπου θα δούμε μία νέα μάχη με το Πράγμα! Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο τεύχους 15 ανέβηκαν στη βάση

Πριν περίπου ένα μήνα(μέσα Δεκεμβρίου 2021) κυκλοφόρησε από τη ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ (η οποία παρεμπιπτόντως άλλαξε πάλι επωνυμία), αυτό το εξαιρετικό κόμικ, το οποίο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία δύο αναρχικών που έδρασαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Εννοείται, οι πρωταγωνιστές πλαισιώνονται από πολλά φιλικά ή εχθρικά πρόσωπα. Είναι όλο το τεύχος έγχρωμο, με υπέροχα ζωντανά χρώματα ενώ η κόλληση της ράχης φαίνεται πολύ ανθεκτική! Το εξώφυλλο, μπορεί να είναι μαλακό, όμως το φύλλο είναι παχύ και σέ κάνει να απολαμβάνεις και μόνο στο άγγιγμά του. το χαρτί στο εσωτερικό, είναι αντίστοιχο με αυτό των τελευταίων Λούκυ Λουκ και Αστερίξ, μόνο που είναι λιγότερο γυαλιστερό αλλά περισσότερο χοντρό. Επιπλέον, θα ήθελα να συμπληρώσω κάποια στοιχεία του τεύχους που δεν μπαίνουν στο πινακάκι. Αυτές είναι το ποια έκανε το lettering, η οποία δεν είναι άλλη από την Άννα Τριανταφύλλου, η οποία έχει αναλάβει τον τελευταίο καιρό τα γραφιστικά των εκδόσεων και η εκτύπωση έγινε από την PRINTFAIR Ε.Π.Ε. Αυτά όσον αφορά το εκδοτικό κομμάτι. Περίληψη της εκδοτικής: ''Στις 15 Ιουλίου 1927 έγινε κοντά στο Παρίσι μία αλησμόνητη συνάντηση ανάμεσα σε δύο αναρχικούς. Ο ένας ήταν Ουκρανός, ο άλλος Ισπανός. Ο πρώτος το 1917 ήταν επικεφαλής της ελευθεριακής επανάστασης στην Ουκρανία. Ο δεύτερος θα πολεμούσε σε όλη του τη ζωή ενάντια στις αδικίες την κυβερνώντων'' Αφιέρωση συγγραφέα: "Αφιερώνω το βιβλίο στον φίλο μου Alain Monclus από τον ελευθεριακό πυρήνα Jean- Barrue, που μάς άφησε πολύ νωρίς, Σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου που μέ βοήθησαν στην έκδοση αυτού του έργου, αφού τούς ζήτησα να τό διαβάσουν και να τό ξαναδιαβάσουν στις διάφορες μορφές που πήρε στην πορεία. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στους Progres Trave, Esmeralda Trave, Frank Minsk,Galien, Floreal Romero, Andre Bernard, Gaelle Loth" -Bruno Loth Πρόλογος του βιβλίου: "Στις 25 Ιουνίου 1926 τρεις Ισπανοί αναρχικοί ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, ο Φρανθίσκο Ασκάσο και ο ο Γρεγόρεορ Χοβέρ, συλλαμβάνονται από τις γαλλικές αρχές, που τους κατηγορούν ότι οργάνωσαν την απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά της Ισπανίας, Αλφόνσο ΙΓ' στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στο Παρίσι. Μόλις μαθαίνουν την σύλληψή τους, η Ισπανία και η Αργεντινή, όπου είναι ήδη καταδικασμένοι σε θάνατο απαιτούν την έκδοσή τους. Δικάζονται στο Παρίσι στις 17Οκτωβρίου 1926 και καταδικάζονται σε ποινή φυλάκισης για παράνομη οπλοφορία. Πού μπορώ να τό προμηθευτώ; Υπάρχει στα γνωστά κομικσάδικα του κέντρου, ή σε βιβλιοπωλεία πιθανότατα θα τό βρείτε, αλλά σε καμία περίπτωση στα περίπτερα, η αλήθεια είναι. ........................................................................................................................................................................................................................................................................................ Οι δικές μου απόψεις ΣΧΕΔΙΟ: Το σκίτσο, είναι το κλασικό γαλλικό σχέδιο, το οποίο προσωπικά λατρεύω! Οι γραμμές γενικά, είναι πολύ καθαρές αλλά έχουν τρομερή λεπτομέρεια! Οι εκφράσεις των προσώπων είναι ολοκάθαρες, με αποτέλεσμα όποιο συναίσθημα νοιώθουν οι χαρακτήρες, να φαίνεται καθαρά. Επιπλέον μού αρέσει πολύ ο τρόπος που πέφτουν οι σκιές σε κάποια καρέ. Τα τοπία, και γενικότερα το φόντο, πιστεύω ότι είναι πολύ ρεαλιστικά φτιαγμένα. Γενικά, το σκίτσο (όπως έχετε ήδη καταλάβει) μού αρέσει πολύ! Έχω μονάχα ένα παράπονο σ' αυτόν τον τομέα. Απεχθάνομαι τα χέρια των χαρακτήρων. Μού φαίνονται αρκετά κακοφτιαγμένα. Γενικά, όμως νομίζω πως σχεδιαστικά- με εξαίρεση τα χέρια- έχουν αποδώσει ωραία τα πρόσωπα, τα τοπία και το πνεύμα εκείνης της πολυτάραχης εποχής. ΧΡΩΜΑ: Εδώ θα είμαι σύντομος. Απλά πέτυχε. Έχουν φωτεινότερα χρώματα όταν οι πρωταγωνιστές είναι χαρούμενοι ή χαλαροί και πιο σκοτεινά, με περισσότερες σκιάσεις όταν είναι στενοχωρημένοι. Αρκετά κλασικός τρόπος να χρωματίσεις ένα κόμικ. Πάντως η παλέτα του χρωματιστή, έχει εκπληκτικά πολλές αποχρώσεις! Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Α, για να μη τό ξεχάσω, για κάποιες σελίδες, τρέχει ένα φλας-μπακ το οποίο έχει ένα χρώμα σαν σομόν, αλλά τείνει να γίνει λευκό. ΣΕΝΑΡΙΟ: Το αποκορύφωμα του κόμικ νομίζω. Ενώ είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, δεν είναι καθόλου βαρετό! Εκτίμησα πολύ ότι ίσα ίσα, το κόμικ ήταν γεμάτο δράση κι αρκετές ανατροπές. Πολλά πρόσωπα, όμως όλα είχαν ένα ουσιαστικό ρόλο(κατά την γνώμη μου τουλάχιστον). Κι εδώ θα κάνω την παρατήρηση που είχα κάνει παραπάνω, ότι έχουν αποδώσει με πολύ ωραίο τρόπο το πνεύμα εκείνης της εποχής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Νομίζω ότι είναι από τις καλές αγορές που έκανα τελευταία. Σίγουρα για 84 σελίδες 17,80 είναι πολλά, όμως αφ' ενός η έκδοση είναι εξαιρετικά ποιοτική κι αφ' ετέρου η Μαμούθ μία φορά τον χρόνο βγάζει κάτι εντελώς διαφορετικό από την πεπατημένη. Νομίζω λοιπόν ότι μία φορά τον χρόνο 15, 20 ή ακόμα και 25 ευρώ για τόσο ωραίες εκδόσεις και τόσο ωραίες ιστορίες αξίζουν. Ανυπομονώ για την συνέχεια! Υ.Γ. Τελικά, δεν ανέβασα εσωτερικές σελίδες, γιατί πιστεύω ότι αποκαλύπτω πολλά .

Ουφ κυκλοφορούν τόσο γρήγορα το ένα πίσω από το άλλο που δεν προλαβαίνουμε να τα διαβάζουμε. Έχω ακόμα τον iron man αδιάβαστο. Χαμός!!!!

Αν και γενικά είμαι επιφυλακτικός με τα κόμικς που ανήκουν στην κατηγορία ''Blockbuster'' με αμέτρητες παρουσίες χαρακτήρων, ηρώων, εχθρών και χαοτικά σενάρια. Το Red Goblin το αγόρασα χωρίς ενδοιασμούς γιατί βρίσκω πολύ καλή την ιδέα της συνύπαρξης του Green Goblin με τον συμβιωτή Carnage, και επειδή μου άρεσε πολύ το σχέδιο, το οποίο μου βγάζει μια ''φρεσκάδα'' στην απόδοση των χαρακτήρων. Η ιστορία έχει κινηματογραφική κλιμάκωση και αργό ρυθμό ώστε να ξεδιπλώσει ο δημιουργός την υπόθεση αναλυτικά απ' την αρχή έως το τέλος, χαρίζοντας στον αναγνώστη μια ιστορία Spiderman που περιλαμβάνει τα πάντα. Περιπέτεια, σασπένς, συγκίνηση, ατελείωτη δράση και επικές στιγμές. Το κόμικ περιέχει τα 7 τεύχη της ιστορίας και άλλο ένα επετειακό τεύχος ως αποχαιρετιστήριο μήνυμα του δημιουργού, στο ύφος των ρετρο ιστοριών του υπερήρωα. Το σχέδιο μου άρεσε πολύ και ειδικά κάποια καρέ ήταν εξαιρετικά! Η dark ατμόσφαιρα και ο λεπτομερέστατος σχεδιασμός δημιουργούν ένα απολαυστικό τελικό αποτέλεσμα. Οι καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες και η ποικιλία των χρωματισμών και των τοπίων κάνουν το κόμικ εντυπωσιακό και χορταστικό για το μάτι. Στην ιστορία γίνεται παρέλαση χαρακτήρων και ''υπερεχθρών'' απ'το σύμπαν του Spiderman, με όμορφη απεικόνιση και καλή αισθητική. Κατά τη γνώμη μου είναι λίγο υπερβολικός ο αριθμός φίλων και εχθρών του ήρωα που εμφανίζονται στο story, αλλά οι περισσότεροι δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και ευτυχώς δεν επηρεάζουν την ομαλή ροή της υπόθεσης. Η έκδοση είναι στα γνωστά στάνταρντ της Οξύ με ποιοτικές γυαλιστερές σελίδες και εντυπωσιακή εκτύπωση.

Tα τεύχη #15-20 είναι χρόνια εξαντλημένα. Αλλά εδώ και κάποιο καιρό εξαντλήθηκε και το 1ο. Μόνο μεταχειρισμένο το βρίσκεις (για την παλιά έκδοση μιλάω). Νόμιζα είχε εξαντληθεί και το 2ο, μιας κι απ΄το καλοκαίρι είχα να το δω διαθέσιμο (πάντα για καινούριο μιλάμε). Βλέπω όμως το έβγαλε το comicstrip, άρα βρέθηκαν κάποια αντίτυπα (ή κάποιο) Το #14 δεν έχει μικρές ιστορίες. Μια μεγάλη του Ταμπαρί έχει, τον "Συνένοχο του Ιζνογκούντ". Ίσως την πιο ωραία του. Αυτή και το "Λάθος του Προγόνου" έχουν γίνει οι αγαπημένες μου ιστορίες από Ταμπαρί

Στο top των προτιμήσεων και αναγνωστικής εμεπειρίας απο την πρώτη μας 60άδα! Ακόμη και για μένα, που βλέπω IRON MAN και φεύγω με όπισθεν. Θα παρακαλούσα κάποιον γνώστη να μου προτείνει αντίστοιχη ρετρό ιστορία του ήρωα.

Σε μερικές ώρες θα ανεβάσω κάποια δείγματα του σχεδίου εσωτερικά, το οπισθόφυλλο καθώς και την αφιέρωση του δημιουργού.

Ένας ιστορικός από το Άμστερνταμ ανακάλυψε ότι η πρώτη απόπειρα για την αποτύπωση σε κόμικ των ναζιστικών εγκλημάτων και θηριωδιών είχε ήδη γίνει από το 1944 από τον Αμερικανό καρτουνίστα August M. Froehlich.¨Ετσι, εκτός από το πολύ γνωστό κόμικ "Maus" του Art Spiegelman που δημιουργήθηκε και εκδόθηκε μεταξύ 1980-1991, προστίθενται και άλλα έργα στη λίστα των κόμικ αξιοποιούν τη δύναμη της εικόνας και καταγράφουν με ένα άλλο μέσο την ιστορική πραγματικότητα. Δεν υπήρχαν ακόμα φωτογραφικά ντοκουμέντα από το εσωτερικό των στρατοπέδων συγκέντρωσης προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ο Αμερικανός August M. Froehlich σχεδίασε σε κόμικ ήδη από το 1944 τις θηριωδίες των Ναζί, βασιζόμενος στα δημοσιεύματα των Σοβιετικών μετά την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ (Majdanek) στην Πολωνία. Ο Kees Ribbens, ένας ιστορικός από το ΝΙΟD Ινστιτούτο στο Άμστερνταμ που ειδικεύεται στις μελέτες του πολέμου, του Ολοκαυτώματος και των γενοκτονιών, ανακάλυψε αυτό το κόμικ καθώς έψαχνε για ιστορίες κόμικ που να σχετίζονται με τον πόλεμο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια να αποτυπωθεί σε κόμικ ο τρόμος και τα εγκλήματα που λάμβαναν χώρα στους θαλάμους αερίων στα ναζιστικά στρατόπεδα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έκαναν την εμφάνισή τους σε πολλά κόμικ από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στα 1950’ς σε μια προσπάθεια να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί η (αμερικανική κυριώς) κοινή γνώμη για τα ναζιστικά εγκλήματα. Αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα, ρητά, διαπεραστικά και σκληρά όσο αυτά του Froehlich, ο οποίος-ξεχασμένος εξηντάρης τότε πια- στα πρώτα του έργα δεν άφηνε και πολλά στη φαντασία του αναγνώστη. Παρ΄όλη την απουσία των σκληρών εικόνων για το τι συνέβαινε σε αυτούς τους χώρους, ο Froehlich αποτύπωσε στα σχέδια του με τίτλο “Η ναζιστική παρέλαση του θανάτου” τον τρόπο με τον οποίο οι Εβραίοι και άλλοι κρατούμενοι εκτελούνταν, δολοφονούνταν, γελοιοποιούνταν και εξαθλιώνονταν. Τα κόμιξ, ως μια υποκατηγορία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ήταν αμφιλεγόμενο καθώς οι αναγνώστες πίστευαν ότι υπήρχε μια υπερβολή σε αυτό που απεικονιζόταν. Το συγκεκριμένο κόμικ αποτελεί μια απτή απόδειξη ότι ήδη από το 1944 οι άνθρωποι στον ελεύθερο κόσμο και στις χώρες εκτός πολέμου μπορούσαν να γνωρίζουν και ήξεραν τί συνέβαινε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κεντρική Ευρώπη. Ο ιστορικός Kees Ribbens συμπληρώνει ότι: “Κυκλοφορούσαν κάποιες πληροφορίες σε μορφή κειμένου από το Δεκέμβρη του 1942. Αλλά το 1944 ήταν η πρώτη φορά που ένας σκιτσογράφος κατέγραψε το αδιανόητο που γίνεται στο τελικό στάδιο του Ολοκαυτώματος.” Η πρώτη εικόνα απεικονίζει τους κρατούμενους να σπρώχνονται πάνω στα τρένα και τα προσωπικά τους αντικείμενα να στέλνονται στο Βερολίνο. Άντρες, γυναίκες και παιδιά εξαναγκάζονταν να μπουν σε θαλάμους αερίων. Δείχνει επίσης, πως κάποια χρυσά δόντια των κρατουμένων κατέληγαν στις τσέπες των Ναζί και πως απότεφρωναν τα νεκρά σώματα. ¨Ηταν ένα συμπυκνωμένο σύντομο κόμικ αλλά πολύ δυνατό και συγκινητικό. ¨Ηταν μέρος ενός πολιτικού περιοδικού “The Bloody Record of Nazi Atrocities” (Ο αιματηρός κατάλογος των ναζιστικών θηριωδιών) που εκδόθηκε το Γενάρη του 1945, στόχευε στη νομιμοποίηση του αγώνα κατά της ναζιστικής Γερμανίας και βασίστηκε σε σοβιετικές πληροφορίες που αργότερα έγιναν ευρέως γνωστές με την απελευθέρωση του Μαϊντάνεκ από τον Κόκκινο Στρατό. Ένα γεγονός ορόσημο για την διεθνή ευαισθητοποίηση και πληροφόρηση σχετικά με τις διώξεις των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς αποτελούσε και η Νύχτα των Κρυστάλλων, στις 7 Νοεμβρίου του 1938. Αλλά το γεγονός ότι αυτό θα οδηγούσε σε μια τεράστιας κλίμακας φυσική εξολόθρευση ήταν μια πραγματικότητα που έμενε σχετικά μυστική κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου. Ο ιστορικός υπογραμμίζει ότι η συνειδητοποιήση ότι πράγματι μια γενοκτονία λάμβανε χώρα δεν ήταν γενικευμένη μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Οι μαρτυρίες που προέρχονταν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν σπάνιες και πολλές φορές θεωρούνταν ως αναξιόπιστες ή μη ρεαλιστικές λόγω της σκληρότητας στις περιγραφές που περιείχαν. Μόνο μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς, του Μπέργκεν Μπέλσεν και του Νταχάου το 1945 η ευρωπαϊκή και η αμερικανική κοινωνία άρχισαν να επεξεργάζονται τη σοκαριστική πραγματικότητα. Το συγκεκριμένο κόμικ είχε εξαφανιστεί από τη συλλογική μνήμη και δε συγκαταλεγόταν στα ιστορικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής. Αλλά ο Ribbens, που το πέτυχε τυχαία, αναρωτιέται πώς και είχε περάσει απαρατήρητο όλες αυτές τις δεκαετίες. Πιθανολογεί ότι πολλοί αναγνώστες θεώρησαν το κόμικ “πολύ τρομακτικό για να είναι αληθινό” ή το αγνόησαν επειδή το περιοδικό στο οποίο είχε δημοσιευτεί σχετιζόταν με την αριστερή προπαγάνδα αφού βασιζόταν στα χρονικά και στα νέα που έδιναν οι σοβιετικές ανταποκρίσεις για τον Κόκκινο Στρατό. Προσθέτει ότι υπάρχουν κάποια αμερικανικά κόμιξ από τη δεκαετία του 1940 που αποτύπωναν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τους σαδιστές Ναζί και τα θύματά τους, αλλά αποτελούσαν ημιτελείς στερεοτυπικές απεικονίσεις που δε βασίζονταν σε προσωπικές μαρτυρίες. Το συγκεκριμένο κόμικ τελικά δημοσιεύτηκε χωρίς να αναφέρει ρητά την Εβραϊκή ταυτότητα των θυμάτων, ίσως για να μην προκαλέσει αντισημιτικές αντιδράσεις ή και λόγω του γεγονότος ότι ανάμεσα στα θύματα ήταν και πολλές άλλες μειονότητες, όπως οι τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι και πολιτικοί κρατούμενοι. Το γεγονός ότι ένας σκιτσογράφος καρτούν έκανε μία από τις πρώτες απόπειρες να αποτυπωθεί το Ολοκαύτωμα μπορεί να προκαλεί έκπληξη, αλλά σύμφωνα με τον ιστορικό Ribbens αποδεικνύει ότι οι καρτουνίστες με μια ντοκιμαντεριστική προσέγγιση μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη της εικόνας για να κάνουν κατανοητά κάποια πολύ δύσκολα και ευαίσθητα θέματα. Και η σχετική πηγή

Μόνο το "Μου" απομένει, το οποίο όμως έχει πάρει ISBN εδώ και αρκετό καιρό(ακριβώς πότε δεν θυμάμαι, πάντως σίγουρα πριν τις γιορτές). Το μόνο Κόρτο που έχει βγει ασπρόμαυρο, είναι αυτό που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, το εκτός σειράς/ εναλλακτικό άλμπουμ "Ο Μαύρος ωκεανός", στο οποίο οι αρχικές σελίδες ήταν έγχρωμες κι από ένα σημείο κι έπειτα ασπρόμαυρες(για λεπτομέρειες δες εδώ).

Φαίνεται πανέμορφη!! Υπάρχει περίπτωση να είναι "προεόρτιο" για μια μελλοντική κυκλοφορία της σειράς με την εφημερίδα;;;;

Ωπ, ακόμη να σχολιάσω στο τόπικ; Μα πού έχω το μυαλό μου;Φοβερή η είδηση αυτή! Θα αγοραστεί σίγουρα! Ειδικά εάν είναι στα πρότυπα του τόμου Roy of the Rovers θα μιλάμε για εξαιρετικά καλή δουλειά! Χίλια μπράβο στην εκδοτική για αυτή την κίνηση! Κι επειδή ξέρω πως μάς διαβάζουν, θέλω να κάνω μία θερμή παράκληση, για το μέλλον. Να εκδώσουν και Μισέλ Βαγιάν ξανά. Δεν μέ ενδιαφέρει εάν θα είναι στο Non Stop Comics ή αυτόνομο, όμως θέλω οπωσδήποτε να ξαναδώ στα ελληνικά σε ποιοτικές μα προσιτές οικονομικά εκδόσεις αυτό το αριστουργηματικό σκίτσο!

Ο τόμος περιέχει και το τεύχος 15, στο οποίο κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο Κρείβεν ο Κηνηγός, και το οποίο δεν έχει δημοσιευτεί ξανά στην Ελλάδα.

Ο Σκάρπα παίζει μπάλα κυρίως με Μίκυ. Όπου παίζει ο Μίκυ παίζει συνήθως σε πιο πολύπλοκα και σοβαρά σενάρια. Τα παπια του Σκαρπα είναι πολλές φορές σουρεαλ. Είναι όμως αρκουντως διασκεδαστικά. Τον Ρομπαξ που ψάχνεις θα τον βρεις μόνο σε Ιταλούς. Καβατσανο Σκάρπα Μπαπτίστα Καρπι. Ωραία σενάρια γενικά έχει ο Καβατσανο. Τα καλύτερα βέβαια και πιο πυκνά είναι του Καστυ και του Ρόσα. Τον Ρόσα όμως τον εκτιμάς αν έχεις εντριφυσει σε Μπαρκς. Οι περισσότεροι Ντίσνευκοι πάντως τον θεωρούν τον καλύτερο. Δεν είναι τυχαίο. Στα signing που κάνει στην Ευρώπη γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Στην τελευταία comicon στην Θεσσαλονίκη το 19 που είχα την τύχη να τον δω από κοντά είχε κάθε μέρα τεράστια ουρά. Αν δεν μας είχε πιάσει ο covid θα βλέπαμε και Casty το 20. Ας ελπίσουμε να τον δούμε έστω φέτος.

Πρώτη σου παρουσίαση Θοδωρή; Καλή αρχή εύχομαι! Προσοχή στο εξώφυλλο όμως διότι πρέπει να είναι φωτογραφημένο και όχι σαρωμένο...

Είναι μικρές ιστορίες (3 τον αριθμό) σε σενάριο Ταμπαρί όμως

Αυτό το ωραίο κόμικ το πήρα δώρο για τα γενέθλιά μου.

Ένα σπαρταριστό ημερολόγιο, εμπνευσμένο από τη «Φρουτοπία», το εμβληματικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά που ξεκίνησε ως τηλεοπτική σειρά, διασκευάστηκε σε σειρά κόμικς σε συνεργασία με τον Νίκο Μαρουλάκη και μεταφέρθηκε με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές ως μιούζικαλ, έρχεται τώρα στο Πρώτο Θέμα! Η συναρπαστική αυτή περιπέτεια, η οποία θεωρείται πλέον κλασική με τον δαιμόνιο δημοσιογράφο Πίκο Απίκο, τον Θάνο το κολοκυθάκι, τη Μαρουλίτα το μαρούλι, τη Μάτα τη ντομάτα, τον Ανανία το πεπόνι, τον Βλάση το βλίτο, τον Αρχέλαο το λαχανιασμένο λάχανο, τον Μανόλη τον μανάβη και δεκάδες ακόμα αλησμόνητους χαρακτήρες που χρόνια τώρα δεν έχει πάψει να διαβάζεται με απόλαυση από αναγνώστες κάθε ηλικίας, μας περιμένει τώρα για να μας κρατάει συντροφιά, όλο τον χρόνο, κάθε μέρα του χρόνου. Οι κάτοικοι της μυθικής Φρουτοπίας που συνορεύει στα δυτικά με το Αβγατηγανιστάν, στα ανατολικά με το Πιπερού και στα βορειοδυτικά με τη Χώρα του Χασμουρητού καταφτάνουν έτοιμοι να φαιδρύνουν με το δικό τους απαράμιλλο χιούμορ τις μέρες του 2022. Τα παλιά τα χρόνια τα φρούτα και τα λαχανικά της Φρουτοπίας ήταν υπόδουλα στους μανάβηδες που τα φυλάκιζαν σε ψυγεία και τα πούλαγαν με το κιλό στους ανθρώπους. Όλα αυτά, όμως, αλλάζουν ριζικά, με αφορμή την ανεξήγητη εξαφάνιση του Μανόλη του μανάβη. Οι υπόλοιποι μανάβηδες φοβούνται ότι τους περιμένει η ίδια τύχη και εγκαταλείπουν τη χώρα. Μέσα στον πανικό τους ακολουθούν και όλοι οι άνθρωποι. Τα φρούτα επωφελούνται από την ευκαιρία, κηρύσουν την ανεξαρτησία τους, ψηφίζουν τον Αιμίλιο το μήλο αρχηγό, οργανώνουν στρατό με επικεφαλής τον Φώντα το σκληρό καρύδι και ορκίζονται να μην αφήσουν ποτέ πια μανάβη να πατήσει πόδι στη Φρουτοπία. Οι μανάβηδες, όμως, αντεπιτίθενται. Οπλισμένοι με τους τελειότερους καρυοθραύστες και λεμονοστύφτες αποπειρώνται να κατακτήσουν τη Φρουτοπία. Η επίθεσή τους αποτυγχάνει οικτρά. Τα φρούτα κατατροπώνουν τους μανάβηδες στην ιστορική μάχη του Μαναβηταρλώ, χάρις στο Φρουκτήνος, ένα μυστικό όπλο που κατασκευάζει ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, ο εφευρέτης της Φρουτοπίας, και το οποίο αφαιρεί από τους μανάβηδες το «μανα» με αποτέλεσμα να τους κάνει βίδες. Αλλά οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα τους. Δύο παντοδύναμες αυτοκρατορίες, η Λεμονοστυφέν και η Κομποστάλ, απειλούν ξανά τη Φρουτοπία με απώτερο σκοπό να συνθλίψουν τους κατοίκους της και να τους κάνουν αναψυκτικά. Και ο Πίκος Απίκος, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος, αψηφώντας θανάσιμους κινδύνους και ύπουλες παγίδες, προσπαθώντας απεγνωσμένα να εξιχνιάσει τα πιο ακατάληπτα μυστήρια, να ξεδιαλύνει τις πιο σκοτεινές ραδιουργίες, βρίσκεται όπως πάντα παρών για να καταγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές που βιώνουν τα φρούτα της θρυλικής Φρουτοπίας. Το αιώνιο νόημα του έπους της Φρουτοπίας παραμένει διαχρονικά ζωντανό, ένας καθρέφτης της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι ζούμε. Άλλωστε, όπως έχει γράψει ο Ευγένιος Τριβιζάς, «Πάντα θα υπάρχουν κολοκυθάκια που ονειρεύονται να δείρουν μανάβηδες, υπουργικά συμβούλια που απαρτίζονται από σπουδαία λάχανα, επίδοξοι καρπουζοκράτορες, βλίτα που φιλοδοξούν να γίνουν υπουργοί Παιδείας και υποβαθμισμένες γειτονιές, κατοικούμενες από λεμονόκουπες». Αυτή την Κυριακή έρχεται το σπαρταριστό ημερολόγιο «Φρουτοπία 2022» του Ευγένιου Τριβιζά για να το απαλαύσετε. Ο Θάνος το κολοκυθάκι σάς εφιστά την προσοχή! Μην το χάσετε! ΠΗΓΗ

Σάς ευχαριστώ πολύ παιδιά! @ thor77 ευχαριστώ για την υπόδειξη. Διορθώθηκε. Και γενικά έκανα αρκετές διορθώσεις. Τώρα το μόνο που απομένει είναι το ανέβασμα του οπισθοφύλλου.

Εν έτη 2022 κυκλοφορία με CD. Αψυχολόγητη αυτή η RADNET, αναρωτιέμαι τι θα σκεφτεί αμέσως μετά, ίσως καμία κυκλοφορία με δισκέτες για PC? (Καλά κάτι τέτοιο ίσως το αγόραζα )

Μπορείς να τα βρεις όλα πολύ εύκολα και με καλές εκπτώσεις στο site της εκδοτικής.

Κύριε Ζιωτά, μόλις είδα το video που μου είχατε προωθήσει στο site μας. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Και επί της ουσίας - στην οποία δεν έχω να προσθέσω κάτι / πλην της αυτονόητης πληροφορίας πως κι εγώ κατέθεσα στην πρωτόδικη εκδίκαση για το θέμα, που είχε την εξέλιξη που περιγράψατε ΚΑΙ με λεπτομέρεια - επισήμανση των καίριων καταθέσεων και τις κύριες "θέσεις" εκατέρωθεν ΚΑΙ κυρίως με ΧΙΟΥΜΟΡ. Και πάλι συγχαρητήρια. Σχετικά με το "ιστορικό" της Φρουτοπίας απλά να επισημάνω πως. ΞΕΚΙΝΗΣΕ σαν θεατρικό ΕΡΓΟ (πρώτο ανέβασμα από τον Θίασο 81), μετά ακολούθησε η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ήταν η έκδοση των ΚΟΜΙΚΣ με την εικονογράφηση του συγχωρεμένου πολυταλαντούχου Μαρουλάκη. Ίσως ένας λόγος της εικονογραφημένης έκδοσης να ήταν και το "κόψιμο" της τηλεοπτικής πορείας - σε πολύ κρίσιμο σημείο - όταν μεταλλάσσονται τα αρσενικά φρούτα σε αυτό που μισούν περισσότερο - σε μανάβηδες. Συμβολικό, από μια άποψη, καθώς συνέπεσε με την μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας σε αυτό που αποκαλέσαμε μετά 'Νεοέλληνες'. Τελευταία "πληροφορία". Εδώ και μερικά χρόνια ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ την ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ - με νέες τεχνικές και για το σημερινό κοινό (και κοινωνικό πλαίσιο) Θα περιλαμβάνει όλη την γνωστή - μεχρι τώρα σειρά περιπετειών, ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΕΊΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ "ΓΑΛΑΞΙΑΚΟ" ΕΠΙΠΕΔΟ. ΕΛπίζω σύντομα να υπάρχουν και πιο επίσημες ανακοινώσεις. Σχόλιο του Φαίδωνα Σοφιανού στο βίντεο του @ PhantomDuck για τη Φρουτοπία.

Γενικά τα Ιζνογκουντ από το 15-20 είναι σε έλλειψη. Ενώ τα υπόλοιπα τα βρίσκεις εύκολα. Ψάχνω να πάρω ας πούμε το 19 που απο ότι κατάλαβα είναι το μόνο μετά το 14 που έχει μικρές ιστορίες και δεν το βρίσκω πουθενά.

Απ' το πληκτρολόγιο μου το πήρες!!!!

Λοιπόν, προ ολίγου τηλεφώνησα στη Μαμουθ, και ρώτησα για τις νέες εκδόσεις τους. Ορίστε λοιπόν τι μου είπαν: 1)Αστερίξ #39-Κατά το Πάσχα(λίγο πριν, λίγο μετά) 2) Λούκυ Κιντ- Δεν είχε ακριβή ημερομηνία αλλά μού είπε ότι μέχρι το καλοκαίρι λογικά θα τό έχουμς 3) Τεντεν- Τον επόμενο μήνα, το άλμπουμ "Βήματα στη Σελήνη" και μετά από αυτό θα δούμε τον "Ναό του Ήλιου"(ημερομηνία δεν είπε) 4)Ιζνογκουντ #28-Μαζί με το Αστερίξ, κατά το Πάσχα κι αυτό 5)Μπλεϊκ και Μόρτιμερ- Το καλοκαίρι μού είχαν πει τον Σεπτέμβρη του 2022, τώρα μού είπε τον Απρίλιο- Μαϊο 6)Το β' μέρος του(εξαιρετικού) Viva Αναρχία πάλι κατά το Πάσχα Τέλος Μπλούμπερυ και Θόργκαλ μού είπε ότι σίγουρα μέχρι το καλοκάιρι ΔΕΝ θα βγουν και μετά ίσως.

Καλησπέρα! Μόλις είδα στο περίπτερο το πρώτο τεύχος - προσφορά (1€), της συλλογής "Κλασική μουσική " από την Radnet. Πληροφοριες, συνδρομές, εκπτώσεις, κλπ, βρείτε στο e-shop της radnet.gr . Είναι πολύ καλή και ποιοτική συλλογή για όσους ενδιαφέρει το θέμα. Στην σελίδα της λέει η εταιρεία: "www.inclassical.net THE REFERENCE VAULT Τα μεγαλύτερα έργα στις καλύτερες ηχογραφήσεις Υψηλής Πιστότητας Θρυλικές ορχήστρες με τους μεγαλύτερους μαέστρους και σολίστ Από τις πρώτες μέρες που ζήσαμε το θαύμα της αναπαραγωγής της Μουσικής στο σπίτι μας με Υψηλή Πιστότητα, οι Ηχογραφήσεις Αναφοράς είναι ένα από τα διαρκή και μεγάλα ζητούμενα. Αυτό γιατί λέγαμε πάντα τι να τα κάνεις τα ηχεία των δεκάδων χιλιάδων δολαρίων όταν η πηγή σου είναι σκουπίδι – garbage in - garbage out… Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε πόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να επιλέξω τις καλύτερες εγγραφές κλασικής δισκογραφίας από τα δύο πιο σημαντικά ευρωπαϊκά θησαυροφυλάκια, την Deutsche Grammophon και την Decca. Τα μεγαλύτερα έργα, με θρυλικές ορχήστρες και σολίστ, υπό τη διεύθυνση γιγάντων, όλα πασίγνωστα και χιλιοακουσμένα. Το όνειρο κάθε λάτρη της Μουσικής με κεφαλαίο Μ, σε CD κορυφαίας ποιότητας, πολύ ανώτερα από τα mp3 – που όλοι πλέον ακούμε στις χαλαρές μας ακροάσεις. Η συλλογή The Reference Vault είναι η τέλεια βασική δισκοθήκη 80 CD για κάθε μουσικόφιλο σπίτι. Πέρα από προσωπικές προτιμήσεις, αυτά τα έργα πρέπει να υπάρχουν και να ακούγονται από όλους, μεγαλύτερους, μικρότερους και παιδιά! "

Πολύ καλή ιδέα παλιές ιστορίες του Μπλεκ να βγαίνουν σε αυτόνομη έκδοση! Θα τιμήσω τα παπούτσια και μακάρι να δούμε και άλλες παρόμοιες εκδόσεις.

Καλή αρχή Θοδωρή! Αν μου επιτρέπεις μια παρατήρηση (με κίνδυνο να ξαναχαρακτηριστώ ξερόλας), αφού μέχρι σήμερα έχει εκδοθεί μόνο 1 τεύχος τα τεύχη στη σειρά είναι 1, άσχετα με το ότι έχει προγραμματιστεί η έκδοση και του 2ου.

Ίσως είναι καλύτερα να μείνεις στα πιο απλά και παιδικά σενάρια του Μπαρκς

Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν ρώτησα που μπορώ να βρω τα τεύχη Νομίζω δηλαδή Άσε που πρέπει να δω τι υπάρχει από εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ και να δω ποια θα αξίζουν να αγοραστούν και έτσι..

Επειδή το έχω χάσει τα τελευταία χρόνια. Ποια Κόρτο ΔΕΝ έχει εκδώσει ακόμα; Επίσης όσα Κόρτο έχει βγάλει είναι όλα έγχρωμα;

Έχω την εντύπωση πως ο @ apetoussis82 έχει δίκιο, η δεύτερη εικόνα είναι πιο οικεία σε εμένα. Χωρίς να παίρνω και όρκο γιατί έχω να το δω σχεδόν 40 χρόνια έτσι... (Αν θυμάμαι καλά το είχε κάνει χαρτοκοπτική η κόρη μου)

Α πολύ καλή πληροφορία. Εγώ έχω (και απολαμβάνω να τα διαβάζω) από το 1-14 και το 20 που έχουν όλα μικρές ιστορίες. Από εκεί και πέρα έχω και αρκετά από τα άλλα από αυτά με τις μεγάλες ιστορίες αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν απόλαυσα κανένα. Το 19 τώρα, έμαθα ότι έχει μικρές ιστορίες οπότε λέω να το ψάξω.

Είχα την εντύπωση ότι η δημιουργία του κόμικς είχε προηγηθεί της τηλεοπτικής σειράς... Κάνω λάθος?

Δεν θυμάμαι να είχε ποτέ βγει Ιζνογκούντ με εφημερίδα... Καλά δεν έχει και πολύ διάβασμα, τα περισσότερα είναι φωτογραφίες...

Και πολύ καλά θα κάνεις. Αν σου άρεσε ο Conan και το σύμπαν του, η συγκεκριμένη σειρά είναι (κατά την γνώμη μου) must read.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ #54 Η 54η περιπέτεια «Ο Καθρέπτης του Κατοπτράχ» (10 σελίδων) δημοσιεύθηκε στη Γαλλία τον Οκτώβριο του 1976 στο Μηνιαίο PILOTE #29 και αναδημοσιεύθηκε στο Άλμπουμ #12 «Μια Νεράιδα για τον Ιζνογκούντ». 2η Γαλλική έκδοση (άλμπουμ Dargaud #12 - 12/1976) 1η Βρετανική έκδοση (άλμπουμ Cinebook #12 – 08/2015) 1η Ελληνική έκδοση (άλμπουμ Ψαρόπουλου #6 – 12/1979 – σελ.13) 2η Ελληνική έκδοση (άλμπουμ Μαμούθ #12 – 05/1992 – σελ.11) Εν μέσω εκλογικού αναβρασμού στη Βαγδάτη παρουσιάζεται στον Ιζνογκούντ ένα Τζίνι που ζει μέσα στον καθρέφτη… Γαλλία Βρετανία Ψαρόπουλος Μαμούθ …για το οποίο ο Ιζνογκούντ έχει καλύτερη χρήση απ’το να ρωτά ποιος είναι ο ομορφότερος στο Χαλιφάτο! Ο Tabary έχει πρόβλημα με ορισμένες από τις επιλογές του σεναρίου και εμφανίζεται στην ιστορία για να λύσει τις διαφορές του με τον Goscinny… παντελονάτα! Γαλλία Βρετανία Ψαρόπουλος Μαμούθ Σαν να μην χρειάζεται επιστροφή αυτό το επεισόδιο, αν και ίσως χρειαστεί να βάλει γυαλιά ο αναγνώστης αν γραφτεί ποτέ η συνέχεια…

Και για του λόγου το αληθές. Επίσης, έχει βγει ISBN και για την μεταφορά του σε e-book.

Πολύ ωραίο κομμάτι! Και πολύ ωραία ιστορία. Νομίζω θα τό ευχαριστηθείς με την ψυχή σου.

Ευχαριστώ για την απάντηση νεαρέ φίλε μου! Να είσαι καλα!! Υπόψιν τα 50.000 ήταν πολλάάάάά λεφτά κατά τον 19ο αιώνα....πολλάάάάά όμως!!! Τα 500 χιλιάρικα δεν το συζητώ καν... Ωραία δεν έχω αγοράσει τίποτα από αυτά. Ήξερα ότι βγήκαν 2-3 ΛΛ, τα είδα στο περίπτερο αλλά δεν αγοράζω από περίπτερο.. Που καταντήσαμε...να θεωρείτε είδηση η επανέκδοση των 3 μεγάλων και να είναι εξαφανισμένη η μισή σειρά...Δύσκολοι καιροί. Χαιρετώ μέχρι στιγμής τον Laz33 από τους παλιούς που θυμάμαι και βλέπω με μεγάλη χαρά ότι παραμένει και ο πάντα αξιόλογος kurdy malloy που άξια μπήκε στην Δ.Ο. και φυσικά ο θρυλικός germanicus!!! Πολύ χαίρομαι!! (γιατί βλέπω και κάποιες αξιόλογες απώλειες)

500.000 δολλάρια. Για 50 χιλιάρικα δεν νομίζω να άξιζε τον κόπο να πάει ο Μπλούμπερυ μέχρι την Τσιουάουα

Αργά για Χριστούγεννα και Πρωτοχρονια αλλά νωρίς για τον υπόλοιπο χρόνο!! Φρέσκο από τη Λέσχη: Ήθελα να πάρω τον Λανφέστ καιρό,είδα και τον Σούπερμαν της Αναγέννησης και το πήρα επί τόπου και το Σπάϊντερμαν,μου αρέσει το σχέδιο.Αγορά πρώτα,μετανιώνουμε μετά. Μιλώντας για μετάνιωμα,έρχεται το Λούκυ Λουκ.Ήθελα ένα Λούκυ Λουκ για να ισοφαρίσει με τα Αστερίξ μου στο σκορ 3-4.Αλλά παίζει να τα ξεπέρασε,γιατί αυτό το τεύχος είναι του 1991!!!! Του 1991,το πιστεύετε; Αυτό το τεύχος ξυπνάει κάθε μέρα στις 6 να πάει για δουλειά και περιμένει παιδί σε 1 μήνα.Το παλιώτερο κόμικ που εχω μέχρι στιγμής, παλιώτερο και από εμένα τον ίδιο. Δεν νοιώθω υπεύθυνος αρκετά για ένα τέτοιο τεύχος (ή γενικά για κόμικ ώρες ώρες) και ελπίζω να μην το ήθελε κάποιος άλλος/μην του το στερήσω.Επανέκδοση στόχευα να πάρω αρχικά αλλά δεν βαριέσαι.Κάποια στιγμή θα το κάνω και αυτό. Επόμενη αγορά από Solaris κάποια στιγμή.Το Έλρικ,μια επανέκδοση Λούκυ Λουκ που προανέφερα και μερικά κόμικ της Phase Productions. Mεχρι τότε,καλή χρονιά!!!!

Ο κορυφαίος δημιουργός κόμικς της σύγχρονης ιταλικής σκηνής, Τζεροκαλκάρε, έκανε πρόσφατα το ντεμπούτο του στη μεγάλη πλατφόρμα streaming κατακτώντας σε ελάχιστο χρόνο την κορυφή των ιταλικών τάσεων, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά πως αποτελεί ένα αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό φαινόμενο. Πριν από δύο χρόνια (27/7/2019) είχαμε μιλήσει για το σύγχρονο φαινόμενο της ιταλικής σκηνής κόμικς που ακούει στο όνομα Τζεροκαλκάρε. Ο 38χρονος δημιουργός έχει καταφέρει να ξεχωρίσει σε τέτοιο βαθμό συγκριτικά με τους ομότεχνους της γενιάς του, ώστε πλέον να θεωρείται συνώνυμο του σύγχρονου ιταλικού κόμικς. Και όχι άδικα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα με μακρά παράδοση στην 9η Τέχνη που συντηρεί μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αγορές κόμικς, η επιτυχία του Τζεροκαλκάρε μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο εντυπωσιακή. Εφορμώμενος κατά βάση από προσωπικά βιώματα, τα εν πολλοίς αυτοαναφορικά έργα του Τζεροκαλκάρε δεν εξωραΐζουν τις καταστάσεις, τους ήρωες και τις αδυναμίες τους. Αντίθετα, τις φέρνουν σε πρώτο πλάνο, τις γιγαντώνουν μέσω μιας καυστικής υπερβολής, για να τις διακωμωδήσουν και να οδηγήσουν τον ίδιο, αλλά και όσους ταυτίζονται μαζί του, στην αποδοχή και την απενοχοποίηση. Η γενιά του αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι πέρασε τα 30 και αναζητά διαρκώς καταφύγιο στο παρελθόν, κυρίως της δεκαετίας του ’90, με μια έντονα μελαγχολική και νοσταλγική διάθεση. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα συστατικά της πολυδιάστατης επιτυχίας του, σε συνδυασμό με διαρκείς κοινωνικοπολιτικές αναφορές που, αντί να επιβαρύνουν την πλοκή, αντίθετα εντάσσονται αρμονικά στο έργο του. Χωρίς να κάνει αμιγώς πολιτική σάτιρα, εκφράζει τις – κατά βάση προοδευτικές – απόψεις του για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι διακριτικά αλλά ταυτόχρονα εμφατικά, με μια αφοπλιστική αμεσότητα που αναδεικνύει την αναπόδραστη διασύνδεσή τους με τα προσωπικά βιώματα του καθενός. Την ίδια συνταγή ακολουθεί και η πρόσφατη σειρά κινουμένων σχεδίων, της οποίας υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία, που κυκλοφόρησε στις 17 Νοεμβρίου 2021 στην πλατφόρμα του Netflix. Με τίτλο «Κατά μήκος της διακεκομμένης γραμμής» (Strappare lungo i bordi ή Tear Across The Dotted Line), η σειρά αποτελείται από έξι εικοσάλεπτα επεισόδια δισδιάστατου σχεδίου. Η πρόταση ήρθε μετά την πρώτη σειρά κινουμένων σχεδίων που φιλοτέχνησε, με οκτώ επεισόδια μικρού μήκους, για το πρόγραμμα Propaganda Live στο ιταλικό κανάλι LA7, κατά τη διάρκεια της καραντίνας του 2020, με τίτλο «Rebibbia Quarantine». Η Ρεμπίμπια, περιοχή στα βορειοανατολικά της Ρώμης όπου μεγάλωσε και ζει, παίζει καθοριστικό ρόλο στο έργο του Τζεροκαλκάρε, αφού συνήθως αποτελεί το παρασκήνιο επί του οποίου εκτυλίσσεται κάθε φορά η πλοκή. Έτσι και στη «Διακεκομμένη Γραμμή» ο Τζεροκαλκάρε αναπτύσσει, με το καθιερωμένο δημιουργικό οπλοστάσιο της αυτοαναφορικότητας και της νοσταλγίας, μια βαθιά ενδοσκόπηση που ακουμπάει στον μέσο θεατή, αφού τον προσεγγίζει με γνώριμους προβληματισμούς και αναφορές. Με κεντρικό όχημα την αφήγηση ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, θίγει μια σειρά ζητημάτων που είναι κυρίαρχα στη γενιά του, με σημαντικότερο την αυτοεκπλήρωση. Ο ταχύτατος ρυθμός και η έντονη αποσπασματικότητα που σε χαώνουν ευχάριστα, αλλά και η πληθώρα γνώριμων αναφορών, σε συνδυασμό με βιτριολικό χιούμορ που τσακίζει, είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν το ιδιαίτερο ύφος του δημιουργού, καθώς κάνει τα πρώτα του βήματα στο νέο μέσο της μικρής οθόνης δίνοντας πνοή στις χάρτινες δημιουργίες του. Και το σχετικό link...

Καλησπέρα κι ευχαριστώ πολύ για ακόμα μία φορά για τις διαρκείς αποδελτιώσεις! Πέρα απ' το να αδράξω την ευκαιρία να προτείνω εμφατικά την συγκεκριμένη σειρά στο Netflix -δείτε τη και δε θα χάσετε!- να συμπληρώσω πως στο "Καρέ-Καρέ" του συγκεκριμένου ΣΚ το κεντρικό αφιέρωμα συμπληρώθηκε από την παρουσίαση της πρώτης αυτόνομης ιστορίας του Τζεροκαλκάρε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Polaris, με τίτλο "Στον Μακαρίτη Αϊ-Βασίλη" ( https://www.efsyn.gr/nisides/324993_kai-apo-kompani-sto-robaniemi ), με τη νοητή σύνδεση των δύο τίτλων να συνεχίζει: "Από τη Ρεμπίμπια στο Netflix..." / "...και από το Κομπάνι στο Ροβανιέμι".

Δεν γνωριζω αμα εχει ανεφερθει σε παλιοτερο ποστ. Εχουν κυκλοφορησει ποτε επιτομα ενθετα σε εφημεριδα οπως εγιναν πχ στα Λουκι Λουκ και στα Αστεριξ ? Αν οχι θα ηταν ωραια κινηση ,με ενα σωστο promotion θα πηγαινε πολυ καλα.

Μου έκανε εντύπωση το μέγεθος του τόμου. Είναι σε ένα ορθογώνιο, μεγάλο σχήμα το οποίο σπανίως συναντάς σε εκδόσεις. Από εκεί και πέρα, το χαρτί είναι κακής ποιότητας, ελάχιστα ανώτερο από το χαρτί με το οποίο κυκλοφορούν τα περισσότερα συνοδευτικά βιβλία / προσφορές με τις κάθε λογής εφημερίδες. Η εκτύπωση είναι καλή. Από εκεί και πέρα, ότι πληρώνεις παίρνεις. Αν κάνετε μια βόλτα στο site της Fantagraphics θα δείτε ότι τα παίρνουμε κοψοχρονιά και αυτό μάλλον οφείλεται στο μεγάλο τιράζ στο οποίο κυκλοφορεί η Καθημερινή της Κυριακής. Έγινε συμφωνία δηλαδή για χιλιάδες τόμους.

Εδώ είναι οι παρουσιάσεις. Δεν φεύγουν. Όποτε θέλεις μπορείς να μπεις και να διαβάσεις.

Γιαννη μου βλέπεις ότι το @ Indian και το @ Manitou δεν είναι τυχαία τόσο κοντά...Βικαρ και ξερό ψωμί (αλλειμενο με μαργαρίνη από το γνωστό εργοστάσιο μαργαρίνης)

@ Μενίγ Πουαγώ Τι ακούω? Δεν σου αρέσει ο Vicar? Μπαίνω στην Δ.Ο. να εισηγηθώ το προσωρινό ban σου, μέχρι να αλλάξεις γνώμη.

Η πρώτη ιστορία με δύο μέρη, ήταν "Τα πούρα του Φαραώ" και ο "Μπλε Λωτός". Έπειτα από είκοσι περίπου χρόνια, την δεκαετία του '50, ο Ερζέ δημιούργησε τρεις διλογίες στη σειρά. Αυτές ήταν:"Αποστολή στη Σελήνη" και "Βήματα στη Σελήνη", "Ο Ναός του Ήλιου" και "Οι εφτά κρυστάλλινες μπάλες" και τέλος, "Το μυστικό του Μονόκερω" και "Ο θησαυρός του Κόκκινου Ρακάμ". Η τελευταία διλογία, είναι σημαντικότατη καθώς εκεί γίνεται η πρώτη εμφάνιση του καθηγητή Κάλκιουλους(ή Τουρνεσόλ).

Το "Αστερίξ 39" είναι το τελευταίο που κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο στο εξωτερικό και μπορείς να πάρεις μια γεύση από την κριτική του @ Laz33 στο παρακάτω "Ο Ναός του Ήλιου" είναι 1 τεύχος και είναι συνέχεια του "7 Κρυστάλλινες Μπάλες", που η Μαμούθ ενώ ανατύπωσε τις "7 Κρυστάλλινες Μπάλες" το 2019, για άγνωστο λόγο άργησε να βγάλει το "Ναό του Ήλιου".