Αίθουσα Νικητών

4 ευρώ το ένα από αγγελία στο fb. Τρομερό deal!

Στην Ελλάδα μάς συστήθηκε ως «Καπετάνιος Ντρέικ», χάρη στη φημισμένη μας... μεταφραστική έμπνευση. Μπορεί να προβλήθηκε για λίγο καιρό στους δέκτες του Alter, ωστόσο το «One Piece» παραμένει εδώ και 20 χρόνια ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό, αλλά κυρίως εκδοτικό φαινόμενο. Το πρώτο κεφάλαιο του "One Piece" με τον τίτλο "Romance Dawn" δημοσιεύτηκε το 1997. Σήμερα έχει ξεπεράσει τους 90 τόμους και τα 900 κεφάλαια. Στα αγγλικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Viz Media. Το μακρινό 1997, ο νεαρός, φιλόδοξος μανγκάκα (σ.σ. δημιουργός κόμικς στα ιαπωνικά) Εΐτσιρο Όντα κατάφερε, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, κάτι που φαντάζει όνειρο για πολλούς ομότεχνούς του: να αποκτήσει τη δική του σειρά μάνγκα (σ.σ. κόμικς στα ιαπωνικά) στο μεγαλύτερο εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς της Ιαπωνίας, το «Weekly Shonen Jump». Ο λόγος για το διάσημο, πλέον, μάνγκα «One Piece». Αξιοζήλευτη για κάθε ομότεχνό του, η απήχηση της σειράς ήταν εντυπωσιακή. Με εφόδια αφ' ενός τα βαθιά ερεθίσματα ενός λάτρη του είδους, με κύρια επιρροή το «Dragonball» του Akira Toriyama, αφ' ετέρου τη συνεργασία, ως βοηθού, με επαγγελματίες της εποχής, όπως ο Nobuhiro Watsuki του «Rurouni Kenshin», ο Εΐτσιρο Όντα γρήγορα διαμόρφωσε το δικό του, προσωπικό στιλ, το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο από τη σύνταξη του περιοδικού, αλλά ούτε και από το αναγνωστικό κοινό. Έτσι, ύστερα από δύο σύντομες ιστορίες (one-shots) με τίτλο Wanted! και Romance Dawn, ο νεαρός δημιουργός κόμικς κατάφερε να πείσει, με το ταλέντο του και την όρεξη για δουλειά, τους υπεύθυνους του περιοδικού να ξεκινήσει τη δική του σειρά στο περιοδικό. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999 η χάρτινη πειρατική περιπέτεια πέρασε στη μικρή οθόνη, κλείνοντας φέτος 20 χρόνια συνεχούς προβολής. Και, όπως όλα δείχνουν, αμφότερες οι εκδοχές έχουν ακόμα μέλλον μπροστά τους... Η ιστορία Σε έναν κόσμο που θυμίζει την Ευρώπη κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων, κατακερματισμένο σε διάσπαρτα, μικρά και μεγάλα κομμάτια γης, με τη θάλασσα να κυριαρχεί, νομοτελειακά η πειρατεία γοητεύει, εκτός από τους λαφυροκυνηγούς και τους αιμοσταγείς λωποδύτες, κάθε ρομαντικό κυνηγό περιπετειών. Αυτή είναι και η περίπτωση του Monkey D. Luffy, ο οποίος εμπνέεται –όπως ένα τεράστιο ρεύμα πειρατών της εποχής του– από τα τελευταία λόγια του Gold Roger, ονομαζόμενου αλλιώς «Βασιλιά των Πειρατών». Λίγες στιγμές πριν από την εκτέλεσή του, ο μεγαλύτερος πειρατής όλων των εποχών προκάλεσε όλους τους επίδοξους κυνηγούς θησαυρών να εντοπίσουν τον θησαυρό του, το όνομα του οποίου έδωσε και τον τίτλο της σειράς: One Piece. Κι έτσι ξεκινά ένα ανελέητο πειρατικό κυνήγι θησαυρού στις επτά θάλασσες, με την ελπίδα πως ο νικητής θα αναδειχθεί στον επόμενο «Βασιλιά των Πειρατών». Προς επίτευξη της φιλοδοξίας του, ο 17χρονος στην αρχή της ιστορίας Luffy θα επιστρατεύσει μια σειρά από παράξενους συμμάχους, δημιουργώντας σταδιακά ένα ολιγομελές πειρατικό πλήρωμα, το οποίο μπλέκει συνεχώς σε περιπέτειες: συγκρούσεις με άλλους πειρατές, μονομαχίες με κυνηγούς επικηρυγμένων, αλλά και ναυμαχίες με το Ναυτικό, τον «εκπρόσωπο» της κυβέρνησης που προσπαθεί να βάλει τέλος στην πειρατική φρενίτιδα. Όλα αυτά αναζητώντας στοιχεία που θα τους οδηγήσουν στον θησαυρό, στο πλαίσιο μιας αέναης εξερεύνησης των διαφόρων νησιών που συναντούν στον δρόμο τους, το καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα φυσικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Φυσικά, από μια περιπέτεια τύπου shonen (ο ιαπωνικός όρος για το «έφηβο αγόρι» και κατ’ επέκταση για τα μάνγκα που απευθύνονται κατά βάση σε αυτό το ακροατήριο) δεν θα μπορούσε να λείπει ένα βασικό... συστατικό: οι υπερδυνάμεις. Ο Όντα επιλέγει έναν ιδιαίτερο τρόπο να εντάξει αυτό το στοιχείο στο έργο του, κι έτσι συστήνει στην ιστορία του τα «φρούτα του διαβόλου», τα οποία δίνουν, από τη μία, κάποια μυστηριώδη υπερδύναμη στον καταναλωτή του, καθιστώντας τον, από την άλλη, παντελώς αδύναμο σε οποιαδήποτε επαφή με τη θάλασσα. Τι χειρότερο για κάποιον επίδοξο πειρατή; Κι όμως, αυτό δεν πτοεί τον Luffy, ο οποίος σε μικρή ηλικία τρώει άθελά του ένα από αυτά τα φρούτα. Το ενδιαφέρον της συγγραφής του Όντα εντοπίζεται ήδη από τα πρώτα δείγματα γραφής του: αντί να δώσει στον πρωταγωνιστή της ιστορίας του μια δύναμη χρήσιμη και εντυπωσιακή, επιλέγει να κινηθεί στα επίπεδα της προσωπικής πρόκλησης, κι έτσι ο Luffy γίνεται... άνθρωπος-λάστιχο. «Διάλεξα την πιο γελοία υπερδύναμη. Αν ο πρωταγωνιστής ήταν ο τυπικός, δυνατός τύπος, αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να συνεχίσω τόσο πολύ. Όσο σοβαρή και να γίνεται η ιστορία, ο Luffy πάντα θα ξεχειλώνει και θα φουσκώνει – μου δίνει πάντα τη δυνατότητα να σαχλαμαρίζω. Τέτοιου είδους μάνγκα ήθελα να γράφω», εξομολογείται ο ίδιος σε παλαιότερη δήλωσή του. Ένα παγκόσμιο φαινόμενο Το «One Piece» είναι σήμερα η πρώτη σε πωλήσεις σειρά κόμικς (454 εκατομμύρια μέχρι σήμερα), όχι μόνο στην Ιαπωνία, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα, ξεπερνώντας κατά περίπου 80 εκατομμύρια τις πωλήσεις του «Αστερίξ». Την ίδια στιγμή, ο Εΐτσιρο Όντα βρίσκεται στη δωδέκατη θέση στην κατάταξη των πιο εμπορικών συγγραφέων μυθοπλασίας, με απόσταση μόλις τεσσάρων θέσεων από τη συγγραφέα του Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Τα στοιχεία αυτά είναι ικανοί δείκτες για να πειστεί κανείς πως το έργο του Ιάπωνα καλλιτέχνη ξεπερνά τα στενά όρια της 9ης τέχνης και αναζητά τη θέση του ανάμεσα στα πιο αγαπημένα έργα μυθοπλασίας κάθε μορφής. Τι καθιστά, λοιπόν, το συγκεκριμένο μάνγκα τόσο ξεχωριστό; Μια πρώτη, εύκολη απάντηση θα ήταν οι μοναδικές, ανεξάντλητες συγγραφικές ικανότητες του Όντα. Πράγματι, αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως το «One Piece» είναι μια ιστορία είκοσι και πλέον χρόνων, η οποία διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον της. Η αργή, κατά πολλούς, εξέλιξη της ιστορίας τής επιτρέπει να ωριμάσει και να καλύψει κάθε σεναριακό νήμα που έξυπνα υφαίνει από την αρχή ο δημιουργός της, χωρίς να επιτρέπει στους αναγνώστες να βαρεθούν και να το εγκαταλείψουν – αντίθετα, όλο και περισσότεροι μαγνητίζονται καθημερινά, τόσο από την έντυπη όσο και από την τηλεοπτική εκδοχή της. Η συγγραφική δεινότητα του Όντα τού επιτρέπει να εντάσσει στην ιστορία του στοιχεία από ένα ευρύτατο φάσμα αναφορών, δίχως να αλλοιώσει τον πυρήνα της. Πιστός στους κανόνες που ο ίδιος έχει θέσει σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, αποφεύγει με μαεστρία τις σεναριακές τρύπες, ακόμα και όταν μπλέκει, σε μια πειρατική ιστορία, ζόμπι, ρομπότ, δράκους, νίντζα και σαμουράι. Η πληθώρα αναφορών του, από κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά έργα μέχρι ιστορικά γεγονότα και θρησκευτικές διδαχές, δένει αρμονικά με μια ούτως ή άλλως πληθωρική, καλοστημένη ιστορία, αποτίοντας παράλληλα φόρο τιμής σε όσα ερεθίσματα διαμόρφωσαν την ίδια τη φύση του ευρηματικού καλλιτέχνη. Το «One Piece» είναι όσες ιστορίες θα ήθελε να γράψει, σε μία. Και φυσικά, όπως κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται μέσα από το έργο του, έτσι και ο Όντα παίρνει θέση για όλα τα επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, θέτοντας τους προβληματισμούς του στην υπηρεσία της δημιουργίας ανθρώπινων χαρακτήρων και καταστάσεων. Στις σελίδες του «One Piece» ο προσεκτικός αναγνώστης θα δει να θίγονται η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η ομοφοβία και η περιθωριοποίηση, η διαφθορά και η αυθαιρεσία της εξουσίας, η οικογενειακή καταπίεση και η ανθρώπινη εκμετάλλευση, σπάζοντας κάθε φορά τα στερεότυπα που μεταμφιέζονται κάτω από το προσωπείο του «κακού», για να έρθει τελικώς η λύτρωση με την επικράτηση του «καλού». Αν σε όλα αυτά προσθέσεις το πηγαίο, αφοπλιστικό χιούμορ του δημιουργού και τη σχεδιαστική του μαεστρία, με την οποία από τη μία χαρίζει καταιγιστικές σκηνές δράσης και μάχες γεμάτες «ολοζώντανες», χορογραφικές κινήσεις, και από την άλλη πλάθει εικόνες που άλλοτε θυμίζουν τη βυθισμένη στο νερό Βενετία, άλλοτε την Ιαπωνία των σογκούν και των σαμουράι, άλλοτε το φανταστικό κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και άλλοτε την Ισπανία των παθιασμένων γυναικών που χορεύουν φλαμένκο, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα πως το «One Piece» δεν είναι τυχαία ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Και το σχετικό link...

Ντομινό, 13/2/1970

Το 1970 γίνεται χαμός από διαφημίσεις του περιοδικού στο Ντομινό: 624 (6/2/1970, οπισθόφυλλο) 628 (6/3/1970, οπισθόφυλλο) 613 (21/11/1969) 615 (5/12/1969) 616 (12/12/1969) 635 (24/4/1970): 617 (19/12/1969): 621 (16/1/1970): 623 (30/1/1970):

Εξαιρετική παρουσίαση Θα έλεγα ότι η σειρά είναι από τις καλύτερες του Netflix μερικά επεισοδια μου φάνηκαν πολύ τρύπια (The dump, The Blind Spot, Alternative Histories) ενώ άλλα ήταν άπλα απίστευτα (The Secret War ,Zima Blue, Shape Shifters, Beyond The Aquila Rift, Good Hunting, Sonnie's Edge) που θα μπορούσαν άνετα να σηκώσουν την δικιά τους σειρά . Κάτι όμως που δε μου άρεσε ήταν η έλλειψη πραγματικά καλών 2D επεισοδίων ,και ότι μερικές φόρες το 3D animation ήταν τόσο ρεαλιστικό που δε ξέρω αν θα είχε διαφορά αν ήταν άπλα ηθοποιοί ,και το βλέπω σαν αρνητικό γιατί με αυτόν το απίστευτο ρεαλισμό το επεισόδιο δεν έχει χαρακτήρα.

Ο λαός τραγούδι θέλει. Άκυρον! Ο λαός τσόντα θέλει! Και πριν την εποχή του youporn, του pornhub και του bourdela.com, αυτές τις ανάγκες τις κάλυπταν κολοσσοί των ελληνικών εκδόσεων όπως ο χαρ-χαρ-ίας και σε αυτή εδώ την περίπτωση ο Κ.Μαστραντώνης. (αυτά γράφω ενώ βαράει η δεύτερη καμπάνα και βλέπω να τα τινάζω μέχρι το βράδυ... ) Τσοντάκια από τυχαίες ιταλικές εκδόσεις. Βάση αισθητικής εξωφύλλων, από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Το 16 αποτελεί ανατύπωση του Ζορό νο 5, ενώ το 17 ανατύπωση ενός τεύχους Γρανίτα από Μπανάνα. Ξεχνάμε τον Στράτο και τον Τάκη Σούκα και βάζουμε κάτι κιλά κρέας να τραγουδούν Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Valtasar, ramirez, vaios & fakiris. υγ πριν το 2029! πριν λέγω! (inside stuff μόνο για όσους ξέρουν από ιστορία και από πχοιοτικά κόμικ )

Όπως και στο Sexorama, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα τεύχος χωρίς νούμερο, το παρακάτω: Συν άλλα 5 νούμερα να μεγαλώσει και ο αριθμός των τευχών... Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στη παρουσίαση

Αρπαχτή για τους Ολυμπιακούς τού 1964, όπως η Ολυμπιάδα τού Μεξικού ήταν αρπαχτή για τους Ολυμπιακούς τού 1968. Πουλάμε παλιές ιστορίες σε νέα, ολυμπιακή συσκευασία. Βέβαια, όταν διάβασα το τεύχος το 1968, ούτε για προηγούμενες ιστορίες ήξερα ούτε για διαφορετικούς σχεδιαστές ούτε αναγνώριζα τα στυλ τους και απλώς διάβαζα μια τεράστια ιστορία με τα παπιά, που με καταγοήτευσε. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα συνέβη και με τα παιδάκια στην Ιταλία. Άλλο αν αυτό, που μου έμεινε, είναι ο αετός τού Ακαταπούλκο (που ούτε είχα προσέξει ότι δεν έλεγε «Ακαπούλκο») και μία σκηνή από τη συνδετική ιστορία, όπου ο Σκρουτζ έλεγε ότι στους προηγούμενους Ολυμπιακούς είχε πουλήσει το ολυμπιακό... περισκόπιο. Εννοείται ότι ούτε καν θυμόμουνα, ότι το μισό τεύχος δεν ήταν κόμικς, το οποίο προφανώς ουδέποτε διάβασα.

Ντομινό, 21/11/1969, τ. 613

οκ. Καιρό που την είχα βάλει στο μάτι. Μάλλον πρέπει να το επισπεύσω Hugo Award for best graphic story. 3o συνεχόμενο

NSFW go figure. Διάβασα τα αρχικά 4 και αυτό είναι το συναίσθημά μου. Dufaux. Εγγύηση στο να μου σπάει τα νεύρα πλέον Τα τσίμπησα διότι μου άρεσε το σχέδιο του Philippe Xavier στο Hyver 1709 και ήθελα κι άλλο. Εδώ είναι 10 χρόνια πριν. Η βελτίωση μέσα στα χρόνια μου είναι εμφανής. Ακόμα και σε αυτά τα παλιότερα όμως παραμένει απολαυστικός. Ο Dufaux όμως....... Στον πρώτο τόμο απλώς ήθελα να το πετάξω. Μετά, η κατάσταση έγινε ένα "άντε να δούμε τι θα γίνει μετά" αναμειγμένη με ΄"δε μας ρε Νταλάρα?" για να ξαναγυρίσω στο "άντε να δούμε τι θα γίνει μετά" Τυπικός Dufaux νομίζω. Και θες να τον διαολοστείλεις και θες να διαβάσεις τι άλλο θα γράψει. Αυτό ήταν το ένα. Το άλλο ήταν η καταραμένη Cinebook. Υπάρχουν εκεί έξω 2 εκδοχές στα Αγγλικά. Η μια είναι ένα παλιό scanlation από τα Ολλανδικά. Η άλλη είναι η επίσημη της Cinebook. Το scanlation εμ και είναι ερασιτεχνικό, εμ και έγινε από τα Ολλανδικά. Ως εκ τούτου βλέπεις όρους όπως Σιήτες, Σουνίτες, μουφτής να τους έχει παρατήσει ο μεταφραστής στα Ολλανδικά διότι μάλλον δεν ξέρει τι είναι και πως μεταφράζονται στα αγγλικά. Ως εκ τούτου βλέπεις κάποιες άλλες επιλογές που έχει κάνει ο Dufaux για κάποιους άλλους όρους (λχ για τον Ιησού ή την Ιερουσαλήμ) και δεν είσαι σίγουρος εάν διαβάζεις αυτό που ήθελε να πει ο Dufaux ή κάποιο ακόμα μεταφραστικό λάθος. Από την άλλη η επίσημη μετάφραση της Cinebook έχει λογοκριμένα καρέ. σορρυ. Δεν είμαι ανήλικος. Δεν θέλησα να διαβάσω Disney. BD θέλησα να διαβάσω. Και 1 μόνο λογοκριμένη σελίδα είναι too much για εμένα. Ποσώς εδώ που έχει αρκετές τέτοιες σελίδες. (χωρίς όμως να είναι τσόντα. τα γυμνά του είναι όμορφα ενσωματωμένα στην ροή της ιστορίας). Πρέπει κάποτε να κάτσω να με εκπαιδεύσω να μπορώ να τα διαβάζω στο πρωτότυπο... Συνολικά λοιπόν? 3 στα 5. Ψυχαγωγήθηκα. Χωρίς να πετάξω τη σκούφια μου όμως. Μια τυπική εμπορική BD ιστορική περιπέτεια με πάρα πολλά παραφυσικά. Ιδανική για 20άρηδες

"O φετινός Disney και παπιοεκπρόσωπος καλεσμένος μας είναι ο Andrea Freccero! Σχεδιαστής διάφορων αγαπημένων τίτλων και καλλιτεχνικός επιμελητής της Panini Ιταλίας! Να ενημερώσουμε τους φανς του ελληνικού εβδομαδιαίου τεύχους Disney περιοδικό Μίκυ Μάους που θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019, θα περιέχει μια ιστορία σχεδιασμένη από τον καλεσμένο μας!"

Διάβασα κι εγώ το Superman: Year One και δε με χάλασε απολύτως τίποτα (ίσως η έλλειψη φαντασίας στις οπτικές γωνίες του Ρομίτα χοχο). Πολύ ιδιαίτερη ματιά στην αφήγηση της ιστορίας και όχι τόσο πολύ στα γεγονότα(αν και νομίζω ότι ο Μίλλερ διαλέγει εξαιρετικά γεγονότα για να δείξει τον Κλαρκ). Βγάζει μια ποιητικότητα. Μετά από πολύ καιρό ένιωσα πραγματικά σαν να διαβάζω κάποιο κόμικ ως παιδί. Με την έννοια ότι χάθηκα για τα καλά μέσα στον φανταστικό κόσμο και η ανάγνωση ήταν πιο αθώα. Δεν έβαζα δηλαδή φίλτρα "α ο σούπερμαν το ένα, ο σούπερμαν το άλλο, ο μίλλερ εκείνο, οι νταήδες το άλλο..." Μου άφησε εξαιρετική εντύπωση και ανυπομονώ για το επόμενο. Επίσης μην το διαβάσει κανείς ηλεκτρονικά. Αυτό που έχουν κάνει με το μέγεθος του φυσικού τεύχους είναι εκδοτική μαεστρία.

πλάκα στη πλάκα, πρώτη φορά που μου εξηγεί κάποιος ποια είναι τα προτερήματα της συγκεκριμένης σειράς προφανώς δεν έχω δει ούτε μισό επεισόδιο και πάντα αναρωτιόμουν τι του βρίσκαν οι πιτσιρικάδες

Ο τόμος περιέχει τις ιστορίες: Ο Μίκυ στην Ολυμπιάδα Η Άγνωστη Παρτιτούρα Τα ιπτάμενα χαρτονομίσματα! Αουρουμ Νιγκρούμ Η Αδελφή Ψυχή Αθεράπευτα Ξεχασιάρης Διαφήμιση του επόμενου τόμου: Σίγουρα θα διαβάσουμε την ιστορία Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες και μάλλον από ότι φαίνεται από τη διαφήμιση που έχει τον Λούντβιχ (παρμένο από συγκεκριμένο καρέ) και την αρχαία υδρία.

Καμία έκπληξη δε μου προκαλεί η είδηση. Είναι κανόνες πλέον. Εξαιρετικά σπάνιο να ξεπεράσει μια σειρά τη δεύτερη σεζόν στο SyFy.

Τελειως κουφο πως εκαναν συρραφη δυο παλιοτερων ιστοριων μαζι με καποιες νεες σελιδες. Δεν νομιζω να ξαναγινε αυτο ουτε πριν ουτε μετα απο εκεινη την ιστορια.

Ταυτότητα Τίτλος: Hyver 1709 Σενάριο: Nathalie Sergeef, Philippe Xavier Σχέδιο: Philippe Xavier Χρώματα: Jean-Jacques Chagnaud Εκδοτική: Glénat Γαλλικά, Ψηφιακό Scanlation Αγγλικά Χρονολογίες: 10/2015-10/2016 Τόμοι: 2 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Περιπέτεια Εξώφυλλο Εσώφυλλο Προκαταρκτικά Αυτή η σκ@τόφατσα είναι ο Κάρολος Β, τελευταίος Αψβούργος βασιλιάς της Ισπανίας. Η μητέρα του ήταν η ανηψιά του πατέρα του (κόρη της αδερφής του). Ο πατέρας του ήταν και αυτός αποτέλεσμα γάμου θείου και ανηψιάς. Και επειδή η κατάσταση παραμπερδεύεται, πάρτε το οικογενειακό του δέντρο μπας και βγάλετε άκρη. Άκρη δεν βγαίνει Ο ένας Αψβούργος παντρευόταν τον άλλο Αψβούργο ώστε οι θρόνοι της Ισπανίας και της Αυστρίας να μείνουν στην οικογένεια. Το πρακτικό αποτέλεσμα των απανωτών αιμομιξιών είναι ο θρυλικός προγναθισμός των Αψβούργων και το ότι το παλλουκάρι είχε τα ψυχολογικά του και δεν άφησε διάδοχο. Η νεκροψία μεταξύ άλλων λέει ότι είχε έναν όρχι, μαύρο σαν κάρβουνο. Αυτός εδώ είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς ήλιος, ο λ'ετά ε μουά και δεν συμμαζεύεται. Της Γαλλίας. Που ζούσε στο θρυλικό παλάτι των Βερσαλιών που ήταν τίγκα στα αρώματα διότι αφοδεύανε κάτω από τις σκάλες και έκαναν μπάνιο μόνο όταν πλημμύριζαν τα ποτάμια. Ο πρώτος λοιπόν άφησε σύμφωνα με τη διαθήκη του το βασίλειο στο γιο της αδερφής του. Ο οποίος όμως τύγχανε να είναι εγγονός του δεύτερου, με δικαιώματα στον θρόνο της Γαλλίας. Η πιθανότητα ότι οι θρόνοι της Γαλλίας και της Ισπανίας μπορεί κάποτε να κατέληγαν στο ίδιο άτομο, φρίκαρε όλους τους άλλους Ευρωπαίους. Και τους Αψβούργους της Αυστρίας που έχαναν το οικοπεδάκι στην Ιβηρία με τα μετόχιά του στην υπόλοιπη υφήλιο, και τους Άγγλους και γενικώς όλους τους Δυτικοευρωπαίους. Ως εκ τούτου, 1 χρόνο μετά το θάνατο του Κάρολου ξεσπάει ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου Άγγλοι, Αυστριακοί πλακώνονται με Γάλλους και Ισπανούς. Οι υπόλοιποι μοιραστήκαν μεταξύ τους, αλλάξαν συμμαχίες στο μεσοδιάστημα, έγινε ένας μικρός χαμούλης. Ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στην Ευρώπη, αλλά είχε μάχες και στη Β.Αμερική και στην Ινδία. Αυτός είναι ο ένας ιστορικός άξονας. Ο άλλος είναι ο χειμώνας του 1709. Γνωστός ως The Great Frost of 1709 αγγλιστί ή Le Grand Hiver de 1709 γαλλιστί. Είμαστε γενικώς σε μια περίοδο που αποκαλείται Little Ice Age (1300-1850), αλλά ειδικά εκείνη τη χρονιά είχαμε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες των τελευταίων 500 ετών. Και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο το να πολεμάς και ταυτόχρονα να έχουν εξανεμιστεί οι σοδειές σου και να πεθαίνεις από το κρύο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Περίληψη Περίληψη Χειμώνας του 1709. 8 χρόνια πολέμου και χάρη στον αφόρητο παγετό ένα φορτίο σταριού αξίζει πλέον όσο ένα φορτίο χρυσού. Στη Γαλλία τουλάχιστον. Ο τυχοδιώκτης Loys Rohan θα προσπαθήσει να καταστρέψει τα σχέδια όσων δεν θέλουν να παραδοθεί ένα τέτοιο φορτίο στην Γαλλία. Δημιουργοί Σενάριο η Βελγίδα Nathalie Sergeef. Δεν έχουμε μιλήσει στο φόρουμ για κάποια άλλη δουλειά της. Η τύπισσα αριστερά. Σκίτσο ο Γάλλος Philippe Xavier. Τον έχουμε ξανασυναντήσει στο Croisade αλλά και σε 2 τόμους του Conquistador που βολτάρουν σε ελληνικό scanlation. Είναι ο τυπάς δεξιά. Προσωπική Αποτίμηση Όταν πρωτοείδα το σχέδιο και τα χρώματα μου έφυγε το σαγόνι. Είχα εκστασιαστεί τόσο που είχα αποπειραθεί να το διαβάσω στο πρωτότυπο με τα φτωχά γαλλικά μου. Δυστυχώς δεν το κατάφερα. Μέχρι που χαμπάριασα τις προάλλες ότι αφού το βουνό δεν πάει στον Μωάμεθ και δεν το εκδίδει κανείς στα αγγλικά, πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό και το έκανε scanlation στη lingua franca ένα καλόπαιδο Οπότε διαβάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εικαστικά είναι υπέροχο. 4 με 4,5 αστεράκια στα 5. Το έχει και με το παραπάνω στη νεκρή φύση αλλά στους ανθρώπους και στην κίνηση τον βρήκα λίιιιγο πιο στατικό απ'ότι θα ήθελα. Σεναριακά όμως... Δεν μου είπε κάτι. Δεν εντυπωσιάστηκα. Μια ακόμα περιπέτεια από τις πολλές. Ίσως να φταίει ότι δεν είμαι Γάλλος. Ως εκ τούτου οι θεματολογίες της Γαλλικής ιστορίας, οι πόλεμοι τους και τα κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικά τους δεν με αγγίζουν εξ'ισου. Προφανώς για έναν Γάλλο, πράγματα όπως οι θρησκευτικές διενέξεις μεταξυ Καθολικών και Ουγενότων/Προτεσταντών είναι κομβικά στην αντιληψή τους για το σύμπαν. Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου ανήκει σε μια τέτοια διένεξη. Η πολιορκία της Λα Ροσέλ μέσα στους 3 Σωματοφύλακες ανήκει και αυτή σε μια τέτοια διένεξη. Το διάταγμα της Νάντης (θρησκευτικής υφής) το διδάσκονται στο δημοτικό. Ίσως. Δεν ήταν κακό, δεν ήταν όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Ως εκ τούτου καταλήγουμε σε ένα 3 στα 5. Πέρασα καλά, θα ψάξω και για άλλες δουλειές του Xavier, δεν θα κυνηγήσω όμως άλλες δουλειές της Sergeef (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την βλέπω και θα κόβω λάσπη ) Να πέσει ο βίντεοζ Πηγές bedetheque blog της Natalie Sergeef blog του Philippe Xavier wiki War of the Spanish Succession goodreads hyver 1709 @ glenat

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ παρουσίαση όπως πάντα Germ! Να σημειώσω πως στον χειμώνα του 1709 γίνεται αναφορά και στην Αυτοκρατορία των Πάγων του Casty στα Μίκυ Μάους 183-184-185.

Τον διάβασα και τον απόλαυσα και αυτόν τον τόμο... Μία απορία έχω μόνο... Η πρώτη ιστορία του τόμου ξεκινάει στην σελίδα 9 κι τελειώνει ξαφνικά στην 20... Με τον Μίκυ να λέει στην Μίννι ότι η ρυτίδα της δε θα φαίνεται στο σκοτάδι και την Μίννι να οδύρεται. Στο εισαγωγικό σημείωμά της λέει ότι είναι 29 σελίδες. Από την 21 μέχρι και την 49 έχουμε το "μέσα από το ατελιέ" (χορταστικό και ενδιαφέρον) και μετά κανονικότατα οι άλλες 5 ιστορίες του τόμου που στην τελευταία του σελίδα έχει αφιέρωμα στον Τζόρτζιο Καβατσάνο. Τσέκαρα και την αρίθμηση των σελίδων και είναι σωστή (180 σελίδες) και συνεχόμενη... Έχω τον σωστό τόμο ή έπεσα σε συλλεκτικό κομμάτι; Αν έχω τον σωστό ποιά είναι η ερμηνεία του παραπάνω φαινομένου; Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!! Με την βοήθεια της @paola ( ) που μου έδωσε το link του τόμου στο εσωπαπάκι (inducks) μου λύθηκε αυτή η απορία και μου δημιουργήθηκε μία νέα... Πώς τους ήρθε αυτή φαεινή ιδεά???

Στην ''Αγνωστη Παρτιτουρα'' ο Σκρουτζ αγοραζει την οπερα για να τσεπωσει την κρατικη επιχορηγηση. Ποσο Ελλαδα! Για αυτο μου αρεσει περισσοτερο η ιταλικη σχολη. Ο ΣΜΝ του Μπαρκς δε θα το εκανε ποτε αυτο.

Ψυχαναγκασμος....

Κάτι για τα Δευτεριάτικα πρωινά. Αλιευθέν από το reddit. Ο δημιουργός έχει λογαριασμό στο instagram που δεν έχει άλλα strips, αλλά διάφορα σχέδια που αξίζουν λίγο χάζεμα.

Αφού γυρίσουν από τις διακοπές τους οι επαΐοντες

Νομίζω πως κατά λάθος έβαλες τον ταχυδρομικό κώδικα της κόλασης, αντί του παραδείσου...

Ένα εκτενές άρθρο σχετικά με το περιοδικό βρίσκεται εδώ...

Πάντως έχω να παρατηρήσω ότι η digital γραμμή των σκίτσων που τρεμοπαίζει δείχνει άνθρωπο που δεν έχει καλή ευχέρεια στον χειρισμό γραφίδας και γενικότερα όχι και τόσο επαγγελματική γραμμή. Μου κάνει εντύπωση ο πραγματικός Αρκάς να άφησε το παραδοσιακά μέσα και μετά από τόσο μακροχρόνια σταδιοδρομία να πειραμματίζεται με μία τεχνική που δεν του πάει και είναι μέτριο το αποτέλεσμα γι αυτό και εγώ συγκλίνω στην θεωρία συνομωσίας ότι άλλοι είναι οι τωρινοί σχεδιαστές που διαχειρίζονται το όνομα του, χωρίς να τους ενδιαφέρει η ποιότητα της ζωγραφικής ,πάρα μόνο τα πολιτικά μυνήματα και το να φαίνεται ότι προέρχονται από αυτό το brand name. Οπότε όντως κάτι δεν πάει καλά, δεν κολλάει. Νομίζω ότι ο κάθε καλλιτέχνης δικαιούται να στρατεύεται αν θέλει σε μια πολιτική ομάδα η οπουδήποτε, άλλα όντως ο πολύ προφανής τρόπος του τελευταίου Αρκά , δεν θυμίζει το παλιότερο ύφος του. Αμφιβάλω πάρα πολύ ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος!

Μίστερ Νο, Τεξ, Ζαγκόρ & Ντύλαν Ντογκ #4: Ένα Graphic Novel κάθε μήνα! Συνεχίζουμε δυναμικά με την 4η τετράδα μπονελικών ηρώων και με 4 ακόμη εξαιρετικές επιλογές! Να σημειώσουμε ότι η λογική της διανομής για αυτή την τετράδα (μετά την κυκλοφορία και των 4αρων, θα παρθούν αποφάσεις για το πως θα συνεχιστεί η σειρά) θα είναι διαφορετική όπως θα καταλάβατε, με την κυκλοφορία ενός graphic novel το μήνα, αρχής γενομένης με το Mister No - Revolution και την ιστορία Καλιφόρνια, το οποίο θα είναι διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία, βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας από τις 6 Αυγούστου. Ακολουθεί αναλυτική περιγραφή του κάθε τεύχους, καθώς και οι ημερομηνίες κυκλοφορίας του καθενός: ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ - ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ Τι θα συνέβαινε αν ο Τζέρι Ντρέικ γεννιόταν 25 χρόνια αργότερα σε σχέση με την επίσημη βιογραφία του; Η νέα σειρά του ήρωα «Mister No Revolution», έρχεται να απαντήσει σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, διατηρώντας απαράλλαχτες τις 3 περιόδους στις οποίες διαχωρίζεται η ζωή του (ο πόλεμος, η ζωή σαν βετεράνος και η φυγή σε ένα άγνωστο μέρος) και χωρίς να αλλοιώνει τίποτα απ’ τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του! Στο δεύτερο μέρος αυτής της νέας σειράς με τίτλο Καλιφόρνια [«Mister Νο Revolution – California», Απρίλιος 2019] σε σενάριο Michele Masiero και σχέδιο Alessio Avallone, ο Τζέρι Ντρέικ βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του '60 στο Σαν Φρανσίσκο, ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής ιδεών, το χωνευτήρι εκατοντάδων χιλιάδων επαναστάσεων, οι οποίες προσπάθησαν να αλλάξουν το πρόσωπο της αμερικανικής κοινωνίας και ίσως ολόκληρου του κόσμου. Σκεπτόμενος τι θα κάνει με τη ζωή του, ανακαλύπτει την αγάπη, πέφτει και ξανασηκώνεται, μαθαίνοντας να πετάει! Είναι ένας βετεράνος του Βιετνάμ που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του, ενώ ο κόσμος γύρω του αναζητά ένα νέο είδος ελευθερίας! Από 6/8 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΤΕΞ - ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ Το κόμικς Στο Μονοπάτι Των Αναμνήσεων [«Tex» #575, Σεπτέμβριος 2008], σε σενάριο Claudio Nizzi και σχέδιο Fabio Civitelli, ανήκει δικαιωματικά στη λίστα με τις πιο αγαπημένες ιστορίες του Τεξ Ουίλερ. Όπως σε όλες τις περιπέτειες του Αετού της Νύχτας, βρίσκουμε και εδώ άφθονο πιστολίδι, καλούς Ινδιάνους, κακούς Ινδιάνους, μάχες σώμα με σώμα και κυνηγητό με τα άλογα, όμως, δεν είναι μια ακόμη ιστορία του Τεξ, από αυτές που γνωρίζουμε. Εδώ, ο Τεξ φανερώνει μια πτυχή του εαυτού του περισσότερο τρυφερή, μακριά από τη σκληρή εικόνα του. Ο λόγος βέβαια, δεν είναι άλλος, από τη σύζυγο του και κόρη του Κόκκινου Βέλους, του αρχηγού των Νάβαχο, τη Λίλιθ. Ο Τεξ εμφανίζεται στοργικός, προστατευτικός, αποφασισμένος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, προκειμένου να σωθεί η εκλεκτή της καρδιάς του. Άλλωστε, ο Τεξ δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, ούτε και είχε κάποια άλλη σχέση μετά τη Λίλιθ στις δεκαετίες εκδοτικής πορείας που ακολούθησαν, ενδεικτικό της επίπτωσης που άφησε στην ψυχή του αυτός ο έρωτας... Από 3/9 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΖΑΓΚΟΡ - Ο ΟΡΚΟΣ Το κόμικς Ζαγκόρ - Ο Όρκος [Zagor – Le Origini #2-3, Ιούνιος-Ιούλιος 2019], σε σενάριο Moreno Burattini και σχέδιο Walter Trono (το #2) και Giuseppe Candita (το #3), αποτελεί τη συνέχεια της νέας σειράς του Ζαγκόρ, που σκοπό έχει να εμβαθύνει και να εμπλουτίσει το παρελθόν του Βασιλιά του Ντάρκγουντ. Ο νεαρός Ζαγκόρ (Πατ Ουίλντινγκ) ορκίζεται επάνω στον τάφο των γονιών του, να εκδικηθεί τους Ινδιάνους της φυλής Αμπενάκι και τον επικεφαλής τους, Σάλομον Κίνσκυ. Έτσι, εγκαταλείπει την καλύβα που γεννήθηκε και έζησε, μαζί με τον μέντορα του, «Περιπλανώμενο Φίτζι»... Ο νομάδας κυνηγός θέλει να παραδώσει το νεαρό Πατ, σε κάποιον που μπορεί να τον φροντίσει, καθώς, δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος γι’ αυτή την αποστολή. Σύντομα, θα αλλάξει γνώμη και θα αποφασίσει να εκπαιδεύσει το νεαρό Ζαγκόρ ως κυνηγό, θηρευτή και πολεμιστή, προκειμένου να γίνει ένας σωστός, αλλά και δίκαιος άντρας! Όμως, ο Φίτζι βασανίζεται από τους δικούς του δαίμονες... Πρόκειται για ένα μυστικό από το παρελθόν, που τον ώθησε να επιλέξει αυτή τη μοναχική ζωή... Από 2/10 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΝΤΥΛΑΝ ΝΤΟΓΚ - ΟΙ ΡΟΖ ΚΟΥΝΕΛΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ Στο κόμικς Οι Ροζ Κούνελοι Πεθαίνουν [«Dylan Dog Color Fest» #25, Μάιος 2018], σε σενάριο Luigi Mignacco και σχέδιο Cesare Valeri, ο Ντύλαν Ντογκ αναλαμβάνει να διερευνήσει μια υπόθεση που σχετίζεται με τους βίαιους θανάτους καρτούν χαρακτήρων. Όταν επιστρέφει στη Χώρα Των Χρωματιστών Σκιών, ο Ερευνητής του Ανεξήγητου διαπιστώνει ότι απειλείται και η ζωή του Πινκ Ράμπιτ, του Ροζ Κουνελιού, που πρωτοεμφανίστηκε στο σύμπαν του Ντύλαν Ντογκ στο #24 της ιταλικής σειράς (Σεπτέμβριος 1988)! Αλλά, αλήθεια τώρα... μπορούν να πεθάνουν τα κινούμενα σχέδια; Από 5/11 διαθέσιμο σε επιλεγμένα σημεία και βιβλιοπωλεία, αλλά και στο e-shop μας! ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ και αυτή την εξαιρετική μπονελική τετράδα!

Ο ηθοποιός Stefan Kapicic, γνωστός ως o Colossus στις ταινίες του Deadpool, θα βρεθεί στο AthensCon 2019 Ξερω γω,... καλά είναι.

Ντομινό 24/4/1970 Ντομινό 15/5/1970 Ντομινό 10/4/1970:

Ντομινό, 30/10/1970 (αν βρω κι άλλες, θα προσπαθήσω να τις κρατήσω μαζεμένες για να κάνω ένα ποστ!!!)

Ντομινό 1/1/1971

Ντομινό, 5/11/1971, τεύχος 715

Είδα το Brightburn. Η ταινία ήταν καλύτερη από ότι την περίμενα. Όχι βέβαια κάτι το ιδιαίτερο αλλά περνούσες ευχάριστα τη μιάμιση ώρα που διαρκούσε. Αγαπημένη μου σκηνή αναμφίβολα η τελευταία.

Τα νο 21 & 30... Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στη παρουσίαση

OK, μια μικρή διόρθωση. Το νο 1 της σειράς είναι αυτό: Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση. Το τεύχος χωρίς νούμερο το έχω κι εγώ και δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται. Εκτός σειράς να πούμε; Κάτι τέτοιο (τεύχος χωρίς νούμερο) έχει και η σειρά Astrosex. Και με την ευκαιρία, τα κομικσάκια δεν είναι μόνο Ιταλικής αλλά και Ισπανικής προέλευσης. Οπότε χρειάζεται μια πρόσθεση το πινακάκι. Και τώρα που κυλάει τσακώστε άλλα 10 νούμερα να μεγαλώσει και ο αριθμός των τευχών... Τα εξώφυλλα προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Καλησπέρα παιδιά. Εχω την έκδοση με το εξώφυλλο, τον Άινσταϊν και την γάτα. Επειδή μέσα δεν αναφέρει την χρονολογία της ελληνικής έκδοσης (ούτε και στον φρόυντ) και έπρεπε να την προσδιορίσω χρονικά για την ερευνητική μου, μίλησα με το κατάστημα που το παρρηγγειλα και το κατάστημα με την εκδοτική. Η συγκεκριμένη σειρά με το δεύτερο εξώφυλλο κυκλοφόρησε το 2005 απο τις εκδόσεις Επιλογή

η ιστορία της Λούνα πώς λέγεται στα Ιαπωνικά; Είχα ρωτήσει παλιά και μου είχαν πει Justine ή κάτι παρόμοιο, αλλά δεν μπορώ να βρω πληροφορίες. edit: το βρήκα! Fostine https://www.mangaupdates.com/series.html?id=10047 το 2001 βγήκε και συνέχεια https://www.mangaupdates.com/series.html?id=37822

Παρακαλώ την προσοχή σας Στα πλαίσια της έγκυρης έρευνας και της εμπεριστατωμένης μελέτης, πραγμάτων που χαρακτηρίζουν το παρόν φόρουμ, οφείλω να σας ενημερώσω ότι διάβασα το Φερμουάρ #1. Επ'αυτού έχω να δηλώσω ότι το εξώφυλλο έχει άμεση σχέση και αντιστοίχηση με την ιστορία του τεύχους. Θυμίζω ότι τα φουμμέτι είναι γνωστά και ως κίντερ κόμικ εκπληξη. Ως εκ τούτου μπορούμε να ισχυριστούμε με τεράστια δόση βεβαιότητας ότι όντως το Φερμουάρ #1 περιέχει την ιστορία Soccorso Rosa που είχε το Corna Vissute #17. Διατελώ germanicus 18ος αντιπρόεδρος συλλόγου οπαδών ποιοτικών κόμικ Ιωάννης Κέρτις Χολμς.

Από το άλμπουμ της Claire Bretecher, Οι Ανικανοποίητοι. Τα credits πάνε στον @aprositos για το σκανάρισμα, από το οποίο και προέρχεται το μονοσέλιδο αυτό

ειναι τρομερος ο μαναρα, και απιστευτες οι ιστοριες του! οσο για το σχεδιο, ειναι μαστορας στο να αναδεινκυει την ομορφια του γυναικειου σωματος... παντα μαζευα τευχη του μαναρα, και φυσικα η τετραλογια απο ''το κουμπι της'', θεωρειται πλεον κλασικη.

Κατά τύχη έμαθα σήμερα ότι το εξώφυλλο της έκδοσης αυτής είναι το εξώφυλλο του Corto Maltese #6 (του ιταλικού περιοδικού, που έβγαινε μεταξύ 1983 και 1993). Οπότε είπα ν' αφήσω εδώ και το πρωτότυπο σχέδιο του Manara, γιατί πάντα το α/μ ασκεί άλλη γοητεία.

Έτσι μάλιστα, βγαίνουν τα νούμερα.

Τώρα που το λες, το "ολη" ειναι συνεχόμενα μέχρι κάποιο τεύχος (νομίζω όταν τελειώνουν οι "κανονικές" ιστορίες και αναλαμβάνουν οι Ιταλοί - δεν θυμάμαι ακριβώς, πάει ένας χρόνος που τα κοίταζα). Πάντως είναι σερί όλα τα τεύχη χωρίς κενά μέχρι τότε.

@Lord Makro Ζηλεύω! ΑΛΛΑ 1. Μου φαίνονται λίγοι οι τόμοι για να περιλαμβάνουν οοοοοοοόλη τη σειρά. 2. Τα τελευταία τεύχη είχαν μικρότερο μέγεθος οπότε κάτι δεν μου πάει καλά. Ο γκρινιάρης της ημέρας.

Έτσι για το οφθαλμόλουτρο, όλη η σειρά της Κάντυ σε σπίτι φίλης, δεμένη σε τόμους

Tομος 9 της Καντυ Καντυ για την βαση δεδομενων Ο τομος περιεχει τα τευχη 41εως 45 Το εξώφυλλο προστέθηκε στο σχετικό πινακάκι της παρουσίασης.

Βρέθηκε το νο 6 και ολοκληρώθηκε η σειρά... Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Το εξώφυλλο του αυθεντικού γαλλικού τεύχους Les Frustrés από την Claire Bretecher. Μη με ρωτάτε πώς βρέθηκε στα χέρια μου, ένας Θεός ξέρει...

Στέλνω και το εξώφυλλο που έχω (δεν ξέρω εάν είναι καλό το σκανάρισμά μου, μιας και το τολμώ για πρώτη φορά). Ξαναγράφω ότι στην πρώτη σελίδα γράφει Θεσσαλονίκη 1980, οπότε ίσως θα πρέπει να διορθωθεί και στον τίτλο. Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.