ΚΟΜΙΞ

[germanicus]

Το προηγούμενο (15) με τον Ντύλαν Μάους ούτε που το θυμάμαι Μια που το διάβασα, μια που το ξέχασα

 

Αυτό εδώ όμως (16), με επηρέασαν τα σχόλια του ChrisL για Ουμπέρτο Έκο και για το λατρεμένο Όνομα του Ρόδου, οπότε μια που το τσίμπησα προ ολίγου, μια που το διάβασα Η ιστορία όμως με απογοήτευσε, για να μην πω ότι σε κάποιες φάσεις με εκνεύρισε κι όλας..... Δεν μου άρεσε το σενάριο, βάλε επίσης ότι θεωρώ τρομερά λάθος φορμά τις 3 γραμμές στριπ σε ένα τεύχος στο μέγεθος του Κόμιξ (σα να το διαβάζω με μεγεθυντικό φακό........... )... τζίφος.

 

Από την άλλη όμως με γοήτευσαν πλήρως όλες οι άλλες ολιγοσέλιδες ιστοριούλες που είχε μέσα. Μειδίασα (και ενίοτε χαχάνισα) με όλες Ρε δεν πα να ήταν προβλέψιμες... εγώ έφτιαξα κεφάλι Και όλως παραδόξως μου καραάρεσε η τελευταία που ήταν Μπαρκς. Έχει τα δίκια του ο Rorschach που καιρό τώρα λέει ότι έχουν ξεμείνει οι τριτοκλασσάτες ιστορίες του θείου Μπαρκς και άμα δεν ήταν δικές του, ούτε που θα ασχολούμασταν (κάτι σαν τα Presence και In Through The Out Door των Led Zeppelin που όσοι τα έχουμε, τα έχουμε καθαρά επειδή είναι Led Zeppelin και όχι επειδή είναι καλά βινύλια. Μάπες είναι ). Ως εκ τούτου ξαφνιάστηκα πλήρως με δαύτη Πάρα πολύ αστεία και σουρρεάλ Και θα την πω την αμαρτία μου......... Δεν κατάλαβα ότι ήταν Μπαρκς το σχέδιο.... Να φταίει το ότι είναι από τις αρκετά παλιές του? Δεν ξέρω.... Αν δεν το έγραφε στην κριτική του ο Rorschach πάντως, δεν θα το έπαιρνα πρέφα

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Ο Βασιλιάς επέστρεψε πιο δυνάτος από ποτέ... Και βάση δεδομένων του forum απέκτησε το εν λόγω εξωφυλλάκι.

 

10-1 ιστορίες σε αυτό τεύχος. Για να δούμε κατάφερε να αριστεύσει;

"Η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια." 

Οι πωλήσεις της νέας εγκυκλοπαίδειας του Σκρουτζ δε πάνε καλά. Οπότε στρέφεται στον Φωτεινό Παντογνώστη της Λιμνούπολης ώστε να αναζητήσουν την Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια των Εγκυκλοπόδαρων!!! "Παρέα" με τον άσπονδο εχθρό του και έναν διάσημο σημειολόγο.

Εντυπώσεις.

Αρκετά ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα. Όμορφοι χαρακτήρες και ένας guest star έκλπηξη που δίνει έναν αέρα ανανέωσης. Εξελίσεται όμορφα και αφήνει μια γλυκιά αίσθηση και κάποια διδάγματα. Απορώ αν ήμουν ο μόνος που σκέφτηκε κατευθείαν το βιβλίο των Μ.Ε. όταν πρωτοδιάβασε την διαφήμιση του τεύχους. 

"Υπέροχη θέα."
 

Μονοσέλιδη-τρανή απόδειξη τι μπορεί να σκεφτεί ο Σκρουτζ για να βγάλει κέρδος.

Εντυπώσεις.

Μόνο η θέα είναι υπέροχη σε αυτή την μονοσέλιδη!!! Και χωρίς καν να την έχω δει...

"Το εγχειρίδιο του καλού ντετέκτιβ." 

Η ανάγνωση ενός σχετικού πονήματος κάνει τον Ντόναλντ διάσημο ντετέκτιβ της Λιμνούπολης. Οι προτάσεις έρχονται η μία πίσω από την άλλη. Και το Βατερλώ του επίσης.

Εντυπώσεις.

Εξάσκηση-επιτυχία-αποτυχία. Στα βήματα και στον δρόμο που χάραξε ο Θείος Καρλ η εν λόγω ιστορία. Διασκεδαστική αλλά δεν νομίζω να τη θυμάται κανείς σε λίγες μέρες.


"Οποιον πέρνει ο άνεμος."

Μια φορά είπε να δείξει προκοπή ο Πάσχαλης. και τον αδίκησε η φύση...

Εντυπώσεις.

Η εν λόγω μονσέλιδη είναι τρανή απόδειξη ότι στα κόμιξ δεν ισχύουν οι γνωστοί φυσικοί νόμοι... Ο νοών νοείτω

"Το φίλτρο του γέλιου."

 Η τελευταία απόπειρα της Μάτζικα για την απόκτηση της τυχερής δεκάρας αποκαλύπτεται στον τίτλο. Αυτό φέρνει μπελάδες στον Θείο Σκρουτζ. Τα τρία ανηψάκια, σαν άλλοι κάτοικοι του Σέργουντ, σώζουν την κατάσταση.

Εντυπώσεις.

Ομολογώ ότι αυτές τις ιστορίες τις βρίσκω διασκεδαστικές. Παρόλο που κεντρική ιδέα είναι ίδια η διαφορετική σεναριακή υλοποιήσή της έδωσε μια πάρα πολύ ευχάριστη ιστορία.

"Η εκδίκηση των παιχνιδιών."

Τα τρία ανηψάκια ,με την βοήθεια του Κύρου, βάζουν τον Θείο και κηδεμόνα τους σε περιπέτειες. Έτσι τον βοηθούν όμως να αγαπήσει τα παλιά παιχνίδια.

Εντυπώσεις.

Για να είμαι ελικρινής ,μετά την ανάγνωση, μου φάνηκε πολύ βαριά η λέξη "εκδίκηση" στον τίτλο. Να ευαισθητοποιήσει προσπαθεί η ιστορία όσο αφορά τα παλιά παιχνίδια. Αυτό το γεγονός και μόνο μου άφησε μια όμορφη αίσθηση όταν έφτασα στο τελευταίο καρέ.

"Ρομαντική βόλτα."

Το βαλάντιο του Ντόναλντ δεν αντέχει "ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα..."

Εντυπώσεις.

Ρομαντισμός; Πού βρε; Βόλτα; Που λεεί ο λόγος!!! Α! είναι και μονοσέλιδη!!!

"Για ένα βαρέλι δολλάρια."

Ο Ντόναλντ διαβάζει επί παντώς επιστητού για να λάβει μέρος σε ραδιοφωνικό διαγωνισμό γνώσεων. Αντιμέτωπος με τα ανηψάκια του.

Εντυπώσεις.

Ο Μπαρκς σατιρίζει τις ραδιοφωνικές εκπομπές σε μια εποχή πριν η τηλεόραση πάρει τα ηνία. Πρώιμος Θείος Καρλ που ήταν σε μια εποχή που πειραματιζόταν ακόμα  (1948). Προσωπικά με "ενόχλησε" η... άγνοια των παιδιών. Αλλά ,λογικά, ακόμα έπλαθε τον χαρακτήρα τους. Η απλώς ήθελε να δώσει μία χιουμοριστική νότα.  Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό!!!

"Η νύχτα με τις μάσκες."

Η φιλαργυρία του Θείου Σκρουτζ την νύχτα Των Αγίων Πάντων...

Εντυπώσεις.

Φάρσα μονοσέλιδη... Από αυτές που δε σου φέρνουν ούτε μειδίαμα...

Κλείνοντας...

Δε θα πω κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουν πει κατά καιρούς οι προγραφόντες (αδόκιμος όρος). Απλά είπα να συγκεντρώσω όσα με ενοχλούν στο νέο Κόμιξ. Με ενοχλεί που έχει πάψει να υπάρχει η σελίδα με τα νέα γύρω από τον χώρο της Ένατης Τέχνης. Με ενοχλεί που η στήλη με τα γράμματα αναγνωστών έχει περιοριστεί στο ένα γράμμα. Σαν να την βάζουν με το ζόρι. Όντως πλέον μόνο η κεντρική-πρώτη ιστορία ξεχωρίζει. Και αυτό ανάλογα. Επίσης δε μου αρέσει που τους τελευταίους μήνες διαβάζω "Σούπερ Μίκυ" σε άλλο περιτύλιγμα. Από το οποίο δεν έχω κανένα παράπονο. Δε λέω και η πρώτη περίοδος του Κόμιξ είχει πάρει την κατρακύλα τα τελευταία χρόνια κυκλοφορίας του. Αλλά όταν επανεκδίδεις το βασικό πλοίο ενός πεσόντος στόλου κάποια βασικά τα κρατάς. Γιατί το Κόμιξ για πολλά χρόνια ήταν κορυφαίο!!!

7/10... (Με επιείκεια. Ίσως μεγάλη.)     

[hardivic]

Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στη β' περίοδο του ΚΟΜΙΞ που μου αρέσουν αρκετά οι δευτερεύουσες ιστορίες (τουλάχιστον οι περισσότερες από αυτές), ενώ δε μπορώ να πω το ίδιο και για την κύρια ιστορία του τεύχους.

 

Η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια: μέτριο σενάριο, δε με τράβηξε καθόλου. Προσπαθούσε να συνδυάσει την περιπέτεια και το μυστήριο με το χιούμορ, χωρίς να πετύχει τίποτα σε κανένα σημείο της..δεν ξέρω εάν έχει αξία η ιστορία γιατί μπορεί να γνωρίσει σε κάποιους τον Έκο (εγώ πάντως αν δεν τον γνώριζα, δε θα με έκανε η αναφορά στο όνομά του σε ένα κόμικ να τον διαβάσω...επίσης είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν κάποιος νεαρός φίλος βρει τη συγκεκριμένη ιστορία ως εφαλτήριο για να διαβάσει Έκο, μάλλον θα απογοητευτεί...ειδικά αν πχ προσπαθήσει να διαβάσει το εκκρεμές του Φουκώ και όχι το πιο εύπεπτο όνομα του Ρόδου).Το σχέδιο του Μοττούρα δε με κέρδισε ποτέ...ταιριάζει περισσότερο σε πίνακες ζωγραφικής παρά σε ιστορίες μικυμάου που λέγαμε και στα χρόνια μου)...6/10

 

Το εγχειρίδιο του καλού ντετέκτιβ: τη διάβασα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. ωραίο σενάριο και μια χαρά σχέδιο από το Βίκαρ. Θα μπορούσε άνετα να είναι δουλειά του θείου Καρλ. όχι από τις κορυφαίες του, αλλά ούτε και από τις μέτριες προς κακές του

 7,5/10

 

Το φίλτρο του γέλιου & Η εκδίκηση των παιχνιδιών: αυτές οι δύο δε μου άρεσαν ιδιαίτερα. σεναριακά δε μου άρεσε καμία, ενώ στην πρώτη δε μου άρεσε ούτε το σχέδιο. 5,5/10

 

Για ένα βαρέλι δολάρια: απολαυστικότατη και αυτή η 10σέλιδη του μεγάλου δασκάλου. η κορυφαία του τεύχους. 8/10

 

 

Από τις μονοσέλιδες άλλες μου άρεσαν λίγο περισσότερο άλλες λίγο λιγότερο. Δε θα επεκταθώ. Τα γράμματα των αναγνωστών δε θα με πείραζε να κοβόντουσαν και εντελώς, 9/10 φορές βρίσκω τελείως περιττά και αδιάφορα αυτά που γράφουν. 

 

Σε γενικές γραμμές αρκετά αδύναμο τεύχος, έχει θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για το χειρότερο της Καθημερινής. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η καλύτερη ιστορία του θα μας έρθει του χρόνου καλώς εχόντων των πραγμάτων και στη βιβλιοθήκη Μπαρκς...

[Indian]

Την "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια" την βρήκα αρκετά καλή ιστορία,το σενάριο της οποίας στηρίζεται στο κλασικό μοτίβο της αναζήτησης κάποιου αρχαίου και καλά κρυμμένου θησαυρού από τον θείο Σκρουτζ...!Αυτή την φορά στο πλευρό του δεν είναι ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια αλλά ο Λούντβιχ,κι όχι μόνο...!Το σενάριο το βρήκα συνηθισμένο αλλά η ροή του διαβαζόταν ευχάριστα...!Το τέλος ήταν ανατρεπτικό για τα σχέδια του ήρωά μας και του Ρόμπαξ,αλλά όχι τόσο για τον παλιό και υποψιασμένο αναγνώστη...!Το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι μ'ενθουσίασε κι όπως είπε κι ο Νίκος,τα τρία καρέ ανά σελίδα φαίνονται τεράστια και πολύ κουραστικά για το μάτι...!

 

Η "Υπέροχη θέα" πρόκειται για μία μονοσέλιδη γελοιογραφική χαζοϊστοριούλα που αν την διάβαζα σε κάποιο άλλο περιοδικό Disney δεν θα με ενοχλούσε τόσο...!Εδώ δεν νομίζω ότι ταιριάζει καθόλου...!Το σχέδιό της ήταν καλό...!

 

Το "Εγχειρίδιο του καλού ντετέκτιβ" είναι μία ιστορία που ανήκει στην κατηγορία της εύθραυστης δεξιοτεχνίας του Ντόναλντ,όπως εύστοχα έχει βαπτίσει το επιτελείο του Κόμιξ...!Το σενάριο ήταν έξυπνο και είχε μεγάλες δόσεις αστείων στιγμών...!Κι όπως σε κάθε ιστορία της σειράς αυτής,στο τέλος ο αιώνιος άτυχος τα κάνει θάλασσα...! Το σχέδιο του Βίκαρ το βρήκα πάρα πολύ καλό...!

 

Άλλη μία μονοσέλιδη ιστορία με τίτλο "Όποιον παίρνει ο άνεμος",την οποία την βρήκα πολύ χειρότερη από την προηγούμενη μονοσέλιδη...!Το σενάριό της το βρήκα πολύ κρύο κι όσον αφορά το αστείο της υπόθεσης...αγνοείται...!Το σχέδιο από την άλλη έσωζε όσο μπορούσε την παρτίδα...!

 

Στο "Φίλτρο του γέλιου" το σενάριο κάτι πήγαινε να πει,αλλά η ροή και οι λίγες σελίδες της ιστορίας δεν το άφηναν...!Πάντα μία μάχη ανάμεσα στους Ντακ και την Μάτζικα δεν αφήνει κανέναν Ντισνεάκια ασυγκίνητο...! Το ίδιο ακριβώς σενάριο με περισσότερες σελίδες και το πενάκι του Barks ή του Rosa,πιστεύω ότι θα ανέβαινε επίπεδο...!Το σχέδιο το βρήκα μέτριο...!

 

Αρκετά έξυπνη ιστορία η "Εκδίκηση των παιχνιδιών" στην οποία κυριαρχεί πρώτα το χιούμορ κι έπειτα η δράση...!Πιστεύω ότι απευθύνεται πιο πολύ σε "παιδικό" αναγνωστικό κοινό,παρά στους μεγαλύτερους...!Όχι όμως ότι δεν διαβάζεται ευχάριστα απ'όλους...!Το σχέδιο μου άρεσε...!

 

Η αφραγκία κάνει τον Ντόναλντ να σκαρφίζεται χίλια δύο προκειμένου να κάνει τα χατίρια της Νταίζυ...!Η "Ρομαντική βόλτα" πρόκειται για μία ιστορία με μικρό κι ασήμαντο σενάριο που μία το διαβάζεις και μία το ξεχνάς...!Το σχέδιο της παλιάς σχολής (ο Ντόναλντ με μακρύ λαιμό και ράμφος) κάτι έλεγε...!

 

Αν το σενάριο της ιστορίας "Για ένα βαρέλι δολλάρια" το είχε κάνει κι αυτό ο Barks πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο...!Εδώ όμως το σενάριο του άγνωστου (και καλά έκανε κι έμεινε άγνωστος ) συγγραφέα είναι πολύ χοντροκομμένο και τα "αστεία" γκαγκ υπερβολικά άνοστα...!Γενικά την ιστορία την βρήκα κρύα,αλλά το άγουρο ακόμα σχέδιο του μεγάλου παραμυθά ήταν καλό...!

 

Κι όσο λέμε ότι έχουμε δει τα πάντα στην τσιγκουνιά του γερο-Σκρουτζ,εκείνος πάντα έχει και κάτι καινούργιο να μας δείξει...! Το σενάριο της ιστορίας "Η νύχτα με τις μάσκες" το βρήκα μέτριο,αλλά καλύτερο από τις υπόλοιπες μονοσέλιδες ιστορίες του τεύχους...!Το σχέδιο ήταν σχετικά καλό...!

 

 

[Gladstone]

Ας γράψω κι εγώ με τη σειρά μου δυο λόγια για το νέο τέυχος. 

 

Το εξώφυλλο κατ'εμέ είναι αριστουργηματικό.

 

Αρχικά δεν ήμουν φαν του Μοττούρα αλλά ήδη από τις ιστορίες που διάβαζα σποραδικά στο παλιό Κόμιξ άρχισε να με κερδίζει λίγο λίγο. Το σχέδιό του είναι εμφανώς διαφορετικό από όλων των υπολοίπων, με πολύ μεγάλη πλαστικότητα, ενώ τα σενάρια που σχεδιάζει θεωρώ ότι έχουν πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι μαζί με τον Κάστυ, είναι από τους κορυφαίους εν ενεργεία σχεδιαστές και πολύ καλά κάνει το Κόμιξ που βασίζει τόσο συχνά τις κύριες ιστορίες καθε τεύχους σε αυτούς, καθώς πρόκειται για ιστορίες που αν μη τι άλλο, τις θυμάσαι για καιρό. Μπορεί κανείς να θυμηθεί κεντρική 12σέλιδη ιστορία από εκείνες του Βίκαρ ή άλλων τριτοκλασάτων σχεδιαστών που έβαζε για χρόνια το παλιο Κόμιξ? Mάλλον όχι. Αυτό πλέον φαίνεται ότι έχει αλλάξει οριστικά.

 

Όσο για τις υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους, ο Μπαρκς αποτελεί σταθερή αξία, οι υπόλοιπες μικρές ιστορίες δεν είναι καν άξιες σχολιασμού. Γλυκαναλατο σχέδιο και μέτρια σενάρια για να γεμίσει το τεύχος.

 

Όντως ένα μόνο γράμμα στη σύνταξη. Μήπως όλοι εμείς που αγαπάμε το περιοδικό να στέλναμε κανένα γράμμα; Προσωπικά έχω να στείλω αρκετά χρόνια, είχα στείλει τρια γράμματα όταν έβλεπα τον πάτο της ποιότητας, με προτάσεις και σχόλια, τα οποία ποτέ δεν δημοσιεύτηκαν φυσικά, με περιεχόμενο που όλοι μπορείτε να φανταστείτε.

 

Αν κρατάω ένα πράγμα από τη νέα περίοδο του Κόμιξ είναι ότι φροντίζουν κάθε τεύχος να έχει ως κεντρική μία ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ, πολυσέλιδη ιστορία ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΥ σχεδιαστή και μάλιστα με το αυθεντικό της εξώφυλλο (δεν μου έλειψαν καθόλου τα ανούσια σχέδια του Νάντορπ). Ο Μπαρκς είναι εκεί όπως πάντα, τα καλογραμμένα συνοδευτικά άρθρα επίσης. Μπορούν και ακόμα καλύτερα από την άποψη των συμπληρωματικών ιστοριών, αλλά ήδη η ποιότητα είναι έτη φωτός μπροστά σε σχέση με ό,τι είχαμε φάει στη μάπα τα τελευταία χρόνια της παλιάς έκδοσης.

 

Αλήθεια τι απέγινε ο Ουίλιαμ Βαν Χορν;

Επεξεργασία Οκτωβρίου 31, 2015 από Gladstone

[ΚΟΜΙΞ]

Θα συμφωνήσω με τον Gladstone, το εξώφυλλο όντως είναι φοβερό!

 

Η Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια: 7-7,5/10

 

Το Εγχειρίδιο του Καλού Ντετέκτιβ: 8/10

 

Το φίλτρο του γέλιου: 7/10

 

Η εκδίκηση των παιχνιδιών: 6,5/10

 

Για ένα βαρέλι δολάρια: 8,5/10

 

Αναλυτική κριτική εδώ! Οι μονοσέλιδες μη άξιες λόγου... Συνολικά ένα τεύχος του 7-7,5 τείνοντας προς το 7... Να πω ότι είναι από τα χειρότερα τεύχη της νέας σειράς καθώς πέρα από τις ιστορίες για μένα έχει και κάποια άλλα αρνητικά.  Πάλι πήξαμε στις διαφημίσεις, αλλά και έχουμε και τέσσερις μονοσέλιδες ιστορίες. Αντί για τόσες διαφημίσεις ή μονοσέλιδες, θα μπορούσε να υπάρχει άλλη μια σελίδα για τη στήλη με τα γράμματα ή κάποιο ακόμα συνοδευτικό άρθρο ή ακόμα και οι εικόνες/σχέδια που είπα για την πρώτη ιστορία. Το κακό είναι ότι πάλι πήγαμε πίσω στη δομή. Είναι σαν να λέμε κάναμε ένα βήμα προς και δυο πίσω. Να πω, όμως, ότι παρόλα αυτά, το τεύχος αυτό είναι αρκετά πιο καλό από τα ΚΟΜΙΞ του Τερζόπουλου, που είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

 

ΥΓ Από τον Τριαντάφυλλο (ιδιοκτήτη του Μαγικού Κόσμου στη Θεσάλονική) ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο από φβ! (Να συνεχιστούν στην Κουβεντούλα σχόλια για αυτό και όχι εδώ παρακαλώ...)

 

Να καταθεσω κ εγω την εμπειρια μου απο την λιανικη πωληση.Θα ξεκινησω με δεδομενο οτι τα Ντισνευ της Καθημερινης πουλανε πολυ περισσοτερο απο οτι πουλουσαν του Τερζο τα τελευταια χρονια. Πιστευω το Μικυ Μαους αν ηταν 15θημερο θα πουλουσε περισσοτερο, αποδειξη το γεγονος οτι εχω κρατησει τευχη πολλες φορες κ δεν τα εχω επιστρεψει κ πουλιουνται παντα.Ισως αποδεικνυεται κ απο τις πωλησεις του διμηνιαιου Σουπερ Μικυ που, το πιστευετε δεν το πιστευετε, συχνα πουλαει σε νουμερα οσο κ το ΚΟΜΙΞ.(μιλαω παντα προσωπικα ετσι, δεν μπορω να ξερω γενικα νουμερα) Το πιο φτωχο ισως σε πωλησεις ειναι το Ντοναλντ που ξεκινησε καλα αλλα εχει πτωτικη ταση.Πιστευω οτι τα Κλασικα ή μια εκδοση στυλ Μεγαλα Σηριαλ θα επρεπε ηδη να κυκλοφορει.

[Jim Slip]

ΚΟΜΙΞ #15

Ωραίο εξώφυλλο.

Η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια:
Ιστορία επιπέδου Μίκυ Μάους, ανάλαφρη, γλυκανάλατη, απότομη, χωρίς φινέτσα, χιλιωειπωμένου ανταγωνισμού μεταξύ Σκρουζ και Ρόμπαξ, με ένα υποτυπώδες εύρημα για τις παραδοσιακές εγκυκλοπαιδειες στην εποχή του διαδικτύου. Το σχέδιο του Μοτούρα δε μπορεί να τη σώσει. 'Ενα κακό σενάριο πάντα θα επισκιάζει ένα καλό σχέδιο. 6/10

Το εγχειρίδιο του καλού ντετέκτιβ:
Μία ακόμη ιστορία εύθραυστης δεξιοτεχνίας του Ντόναλντ. Η δομή είναι πάντα η ίδια (πρώτα θεαματική επιτυχία, μετά παταγώδης αποτυχία), το κωμικό στοιχείο μεγεθύνεται δυσανάλογα και σε γκροτέσκο βαθμό, γι΄αυτό και συνήθως αυτές οι ιστορίες είναι διασκεδαστικές, παρόλο που το καλούπι παραμένει ίδιο. 6.5/10

Το φίλτρο του γέλιου:
Η ιδέα με κάποιον που αναγκάζεται να γελάει συνέχεια και αυτό τον οδηγεί σε ατυχήματα δεν είναι καινούργια. 'Εχω διαβάσει μια παρεμφερή ιστορία σε παλιό Μίκυ Μάους ("Γέλα, Ντόναλντ", Μίκυ Μάους #1357, 1992). Είναι κάτι που προσφέρεται για γκαγκ, όμως αυτή η ιστορία δεν το εκμεταλλεύεται ιδιαίτερα. 6/10

Η εκδίκηση των παιχνιδιών:
Κάτι παρόμοιο ισχύει κι εδώ. Τα παιχνίδια που ζωντανεύουν είναι παλιά και πολυχρησιμοποιημένη ιδέα. Παρ' ολ' αυτά, η ιστορία δεν είναι κακή, περνάει όμορφα απ' τη φαρσοκομωδία στο συναισθηματικό, και από 'κει σε ένα ελαφρώς φοβικό στοιχείο (το μεγάλο εξπρεσιονιστικό καρέ με τον Ντόναλντ να μπαίνει στο παιχνιδάδικο). 6.5/10

Για ένα βαρέλι δολάρια:
Διασκεδαστική κομωδία του Μπαρκς απ' το 1948, υστερικό χιούμορ αλλά κάπως τυπική. 7/10

Συμπερασματικά, ένα μέτριο τεύχος χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις.

[Βασιλεύς των κόμικς]

Δεν είναι 4,ούτε καν 6 αλλά 7 οι ΜΠΟΓΚΛΙΝ στο 17ο  τεύχος του ΚΟΜΙΞ.Στο επόμενο χριστουγεννιάτικο τεύχος που θα κυκλοφορήσει στις 22 Δεκεμβρίου ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΒΑΣΙΛΗ του Κ.Μπαρκς.

ΚΑΛΗΝ    ΑΝΑΓΝΩΣΗ

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

[hardivic]

ΚΟΜΙΞ #17

 

Οι προσδοκίες, από την κεντρική ιστορία κυρίως, ελέω Casty, μεγάλες...όση και η απογοήτευση..

Το πρώτο μέρος της Ιστορίας, σε σενάριο και σχέδιο Ενρίκο Φατσίνι, το οποίο είναι και το πιο αδύναμο από τα δύο, παίζει κατά κάποιο τρόπο το ρόλο της εισαγωγής στην ιστορία του Casty, ο οποίος έχει αναλάβει το 2ο μέρος. Το 1ο μέρος αποτελεί το 1/3 και όχι 1/2 της ιστορίας, στο οποίο δε διαδραματίζεται σχεδόν τίποτα. Το σχέδιο αρκετά μέτριο και ειλικρινά απορώ με το εισαγωγικό σημείωμα και τη σύγκριση με τη δουλειά του μεγάλου Romano Scarpa. Ο τύπος νομίζω ότι είναι καλός στο να σχεδιάζει καρικατούρες και κάτι τέτοιο φαίνεται στα κεφάλια των πρωταγωνιστών του, ακόμα και σε μια πιο σοβαρή ιστορία, όπως αυτή. Το δεύτερο μέρος είναι σαφώς ανώτερο. Σχεδιαστικά αλλά κυρίως σεναριακά. Ξαφνικά οι σελίδες γεμίζουν με νόημα και δράση. Αλλά....Ατοπήματα, λάθη, σεναριακές διευκολύνσεις. Με χαρακτηρισικότερο αυτό του τατού και του καρέ 5 στη σελίδα 68..

Γενικά δεν ήταν κακή σαν ιστορία, αλλά περίμενα πολύ περισσότερα. 7/10

 

οι άλλες δύο μέτριες, ανάξιες ιδιαίτερης αναφοράς

[guskoin]

Εγώ μόλις χτες διάβασα το ΚΟΜΙΞ 16 και την Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια!

Είναι ιδέα μου ή μήπως αυτός ο Μοτούρα το έχει παρακάνει;Άλλο πλαστικότητα (που λέει ο Gladstone)και άλλο ρευστότητα!

Σε κάποια καρέ νομίζω ότι ο χαρακτήρας θα χυθεί ΕΞΩ από το καρέ!

Ακόμα και καρτούν να ήταν θα το έβρισκα υπερβολικό!Το άσχημο είναι ότι καταστρέφει ένα ούτως ή άλλως στρωτό σενάριο και από ένα σημείο και μετά γίνεται δυσάρεστος!Είμαι σίγουρος ότι αν κάποιος άλλος σχεδίαζε αυτή την ιστορία θα την ξεχνούσα μεν αλλά δεν θα μου έκανε τόσο κακή εντύπωση δε!

Δυστυχώς μου ήρθε στην μνήμη το Οι φύλακες της  Χαμένης Βιβλιοθήκης του Ρόσα και η σύγκριση ήταν ακόμα πιο επιβαρυντική για τον Μοτούρα!

Περιμένω τα 7 μπόγκλιν του Κάστυ γιατί είναι σίγουρο ότι και μέτριο να είναι  θα είναι κλάσεις ανώτερο από την Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 24, 2015 από guskoin

[rorschach]

τεύχος 17

 

Καταρχάς πάμε στο εξώφυλλο που πιστεύω πως το χάλασαν έτσι όπως το έκαναν έξω από το πλαίσιο, με αποτέλεσμα να βλέπουμε διπλά παράθυρα, διπλά μάτια κλπ

Στα περιεχόμενα έχει λάθος το όνομα του Ενρίκο Φατσίνι που τον γράφει Αντρέα...

Για την κεντρική ιστορία έχω ξαναγράψει πως τη βρήκα εξαιρετική...δεν βρήκα κάποιο ιδιαίτερα μεγάλο ψεγάδι οπότε της βάζω ένα 9/10.

Η επόμενη ιστορία του Βίκαρ ήταν απλά συμπαθητική και διαβαζόταν ευχάριστα, όχι τίποτα αξιομνημόνευτο. 6/10

Η τελευταία ιστορία ήταν χαμηλού επιπέδου σεναριακά, και την χαντάκωνε ακόμα περισσότερο το άθλιο σχέδιο/τρεμουλιαστή μουτζούρα του Μάρκο Ρότα που καλύτερα να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί οι ιστορίες των Μακγκριλ που σχεδιάζει ο Ρότα μπαίνουν στο Κόμιξ ενώ όταν τις σχεδιάζουν άλλοι, καλύτεροι σχεδιαστές(π.χ. Καβατσάνο) μπαίνουν στο Ντόναλντ λες και είναι πιο δευτεροκλασάτες. 3/10 στην ιστορία αυτή.

 

Γενικά ένα τεύχος που προφανώς βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην κεντρική ιστορία. Οπότε αφού σε μένα άρεσε πολύ αυτή, θα βάλω και το τεύχος ανάμεσα στα καλύτερα της σειράς.

Και τώρα στο επόμενο τεύχος έχουμε μόνο ιστορίες που θα αποκτήσουμε ούτως ή άλλως το καλοκαίρι με τη Βιβλιοθήκη...οπότε περιμένουμε το μεθεπόμενο τεύχος.

[Gladstone]

Θα συμφωνήσω με τον Rorschach. Η ιστορία σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλή, αν και αρκετά προβλέψιμη σε σχέση με άλλες του Κάστυ που χάνεις τη μπάλα και δεν υποψιάζεσαι τί γίνεται. Εδώ τα πράγματα ήταν λίγο πολύ αυτονόητα, έπιανα τον εαυτό μου να λέει σε μερικά καρέ "α, αυτό έγινε επειδή..." και τελικά έπεφτα μέσα μετά από λίγες σελίδες. Από άποψη αφήγησης ο Κάστυ μας έχει δώσει σε άλλες περιπτώσεις ιστοριάρες, όπου πραγματικά μπερδεύεσαι και συμμετέχεις στο εκάστοτε μυστήριο, εδώ όχι και τόσο. Παρόλα αυτά, δεν είναι καθόλου κακή η ιστορία, ίσα ίσα, αν και πιάνει σχεδόν όλο το τεύχος διαβάζεται πάρα πολύ ευχάριστα και δεν κουράζει. 

 

Με το εξώφυλλο και το πλαίσιο τι φάση; Διάβολος του photoshop ή εσκεμμένα σχεδιάστηκε έτσι άραγε; 

 

Το επόμενο τεύχος έχει Μπαρκς, με εξώφυλλο ελαιογραφία Μπαρκς. Προβλέπω διπλή αγορά! 

[Μενίγ Πουαγώ]

Ο φίλτατατος Κομιξοβασιλέας Παναγιώτης ο Α' ο κομιξοσυλλέκτης ανέβασε το εξώφυλλο του υπ' αριθμόν #17 τεύχους του ΚΟΜΙΞ...



Στο εν λόγω τευχάκι εσωκλείωνται τρεις (3) ιστορίες. Ας τις πάρουμε μία-μία από το χεράκι (και από το πεζοδρόμιο) να δούμε τι έχουν να μας πουν...

"Οι 7 Μπόγκλιν."

Ο Μίκυ ξυπνάει ένα πρωινό και κάτι δε πάει καλά εξ'αρχής. Εντός της οικίας και όσο αφορά την Μίννι και τους φίλους του. Αυτό που αρχικά καταλήγει ως ένα πάρτυ έκπληξη για τα γενέθλιά του σηματοδοτεί την αρχή για κάτι πιο δολερό και μυστηριώδες...

Εντυπώσεις.

Ιστορία σε δύο μέρη που το πρώτο λειτουργεί σαν εισαγωγή που την βρήκα λίγο άνευρη. Στο δεύτερο και κύριο μέρος το μυστήριο και η ίντριγκα σε ήρεμους τόνους λαμβάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας. Ομολογώ ότι και εγώ είχα περισσότερες προσδοκίες αλλά δε μπορώ να πώ ότι απογοητεύτικα. Σίγουρα δεν είναι από της καλύτερες ιστορίες του Μίκυ στην  νέα περίοδο του ΚΟΜΙΞ αλλά πολύ καλύτερη από πολλές του νέου Μίκυ Μάους. Σε γενικές γραμμές αρκετά ενδιαφέρον σενάριο και αρκετά καλό σχέδιο. Ένας αντίπαλος αντάξιος του Μίκυ που κατάφερε να τον φέρει στα όριά του για να τον ξεσκεπάσει...

Ανάμεσα στα δύο μέρη έχουμε Εδώ Μίκυ Σίτυ! by Silvia Ziche. 

 

"Ο μοναχικός ψαράς."

Ο Ντόναλντ ετοιμάζεται να πάρει μέρος σε διαγωνισμό ψαρέματος στον πάγο πιστεύοντας ότι τα έχει προβλέψει όλα. Εκτός από την ατυχία του και την υπερβολή του που κάνουν τους υπόλοιπους λίγο πιο θερμόαιμους.

Εντυπώσεις.

Δε χρειάζεται να γράψω κάτι που δεν είπαν οι άνωθεν συνκομιξόφιλοι. Η εύθραυστη δεξιοτεχνία του Ντόναλντ είναι κυριολεκτικά εύθραυστη εδώ. Δε παύει όμως να διαβάζεται αρκετά ευχαριστα και να είναι διασκεδαστικότατη.

"Ποιός έκλεψε τον Βαν Κουάκ;"

 

Ο Σκρουτζ δωρίζει σε μια πινακοθήκη έναν πίνακα που είχε καταχωνιασμένο σε μια αποθήκη. Η κλοπή του οδηγεί σε μια ευτράπελη δημοπρασία και σε μια καταδίωξη στο υγρό στοιχείο.

Εντυπώσεις.

Αρκετά καλή ιστορία. Στρωτή ροή και καλοί χαρακτήρες. Κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και κλείνει επάξια το τεύχος.

Κλείνοντας...

 

Προτιμώ χορταστικές πολυσέλιδες παρά πολλές με λίγες σελίδες. Οι αναλογίες το τεύχους μου άρεσαν. Μία χορταστική κεντρική ιστορία και δυο ευχάριστες και χαλαρωτικές για αποφόρτιση. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να μη ξαναέχουμε Super Μίκυ μεταμφιεσμένο σε ΚΟΜΙΞ. Τρεις ιστορίες που κυμαίνονται μεταξύ του καλού και του πολύ καλού. Ένα αξιόλο συνολικά τεύχος. Αδημονώ για το επόμενο με Θείο Καρλ!!!

7.1/10!!!
 

[Jim Slip]

ΚΟΜΙΞ #17

Καταρχήν να πω οτι δεν έχω πρόβλημα με το εξώφυλλο. 'Ισα-ίσα που νομίζω οτι η αντανάκλαση της εικόνας ταιριάζει με το περιεχόμενο και την ατμόσφαιρα της κύριας ιστορίας.

Επίσης να πω οτι είναι θετικό πως το τεύχος έχει μόνο 3 ιστορίες. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Τα περιεχόμενα:

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS!

Οι 7 Μπόγκλιν:
Εξαιρετικό. "Οι 7 Μπόγκλιν" είναι μια ιστορία απώλειας ταυτότητας και κατά συνέπεια ελέγχου της ζωής του ατόμου που χάνει την ταυτότητα του. Η ιστορία του Φατσίνι είναι η εισαγωγή. Είναι πιο μικρή και πιο ανάλαφρη σε σχέση με το δεύτερο μέρος του Καστύ, όμως αυτό επ’ ουδενί δε μειώνει την αξία της. Ο "πολλαπλασιασμός" του Μίκυ παρουσιάζεται σαν φάρσα και σαν παιχνίδι που καταλήγει σε ένα κρυφτό και σε ένα πάρτυ γενεθλίων. Η ατμόσφαιρα είναι μεν παιχνιδιάρικη, αλλά στο βάθος δυσοίωνη και απειλητική. Σαν εισαγωγή εκπληρώνει απόλυτα το ρόλο της να χτίσει μια ίντριγκα για το δεύτερο μέρος.

Ο Καστύ ανεβάζει την ένταση. Αν το πρώτο μέρος ήταν ένα επικίνδυνο παιχνίδι, το δεύτερο μέρος είναι μια χιτσκοκική σκοτοδίνη στο ύφος του "Βέρτιγκο". Ο Καστύ είναι μετρ και φτιάχνει μια ιστορία που θα σημαδέψει τα σημερινά παιδιά που διαβάζουν Ντίσνεϋ, με τον ίδιο τρόπο που οι καλές ιστορίες των  Guido Martina και Rodolfo Cimino σημάδεψαν τα παιδιά που διάβαζαν Ντίσνεϋ σε παλιότερες δεκαετίες.

'Ωιμε. Για μία ακόμη φορά ο Καστύ αποδεικνύεται ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Από ένα σημείο και μετά είναι προφανές τι συμβαίνει. Ανεπίτρεπτο. Η αμφιβολία έπρεπε να κρατήσει μέχρι το τέλος, όπως γινόταν και στο "Βέρτιγκο". Ακόμα χειρότερα, από ένα σημείο και μετά, ο Καστύ αποδομεί την ίδια του την ιστορία και τη μετατρέπει σε ένα χαζοκυνηγητό ανάμεσα στον καλό και τον κακό. Είναι κάτι που ο Καστύ κάνει κατ' επανάληψη: χτίζει θαυματουργές ιστορίες με μεγαλειώδεις ιδέες, τις αγγίζει περιμετρικά (όπως πχ στον "Κόσμο του Μέλλοντος") και μετά τις καταστρέφει και τις μετατρέπει σε χαζοπεριπέτειες. Είναι έγκληματικό αυτό που κάνει ο Καστύ, όντας ξεκάθαρα ο πιο ταλαντούχος δημιουργός της σύγχρονης ιταλικής σκηνής, αποτελώντας μια όαση μέσα στη μετριότητα της.

 

Το "Οι 7 Μπόγκλιν" είναι μια απ' τις ιστορίες οπού αφήνει το όραμα του να εξελιχτεί περισσότερο, και γι' αυτό είναι απ' τις καλύτερες δουλειές του. Στην ουσία όμως, η μία και μοναδική φορά που άφησε τη δημιουργικότητα του αχαλίνωτη ήταν στο συγκλονιστικό "Η Λαίλαπα των Αιώνων" (αν και δεν έχω διαβάσει το "Ο Κόσμος του Μεγάλου Αδελφού"). Από μία άποψη δεν είναι κάτι που θα πρέπει να εκπλήσσει. Το "Η Λαίλαπα των Αιώνων" δεν ήταν ακριβώς ιστορία για παιδιά. Αναρωτιέται κανείς πόσο του βάζει χέρι η Ντίσνεϋ για να κάνει πιο χαλαρές τις πυκνές ιστορίες του.

Οι υπόλοιπες δύο ιστορίες είναι ανάξιες λόγου. Cudos όμως στον Βίκαρ για το "Ο μοναχικός ψαράς", οπού σχεδιάζει κάποια εντυπωσιακά πολυπληθή καρέ.

Οι 7 Μπόγκλιν 8.5/10
Ο μοναχικός ψαράς 5/10 ιστορία, 7/10 για το σχέδιο
Ποιός έκλεψε τον Βαν Κουάκ; 5/10

Επεξεργασία Νοεμβρίου 27, 2015 από Jim Slip

[Darrell]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου για το ΚΟΜΙΞ #17.

 

Κατ'αρχάς... αχέμ...

 

Το εξώφυλλο υπέροχο από τον Κάστυ, αν και συμφωνώ με τους προλαλήσαντες ότι είναι κάπως περίεργο έξω από το πλαίσιο...

Λοιπόν,

 

1. Οι 7 Μπόγλιν, ιστορία των Ενρίκο Φατσίνι και Κάστυ, την οποία απόλαυσα πολύ! Θεωρώ τους δημιουργούς αυτούς -κυρίως τον Κάστυ- ως μερικούς από τους πιο ταλαντούχους εκπροσώπους της Ιταλικής Σχολής. Ο Κάστυ μου αρέσει ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ σαν δημιουργός, οι ιστορίες του έχουν τόσο μυστήριο και σασπένς που σε καθηλώνουν. Το θεωρώ ευφυία το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος εντάσσει ακαταμάχητο μυστήριο, ταξίδια στο χωροχρόνο, σύγχρονους προβληματισμούς για ορισμένα ζητήματα σε συνδυασμό με χιούμορ σε μόνο μια ιστορία κόμικ -πιστεύω πως ο Κάστυ άνετα θα διέπρεπε στη λογοτεχνία στον τομέα του μυστηρίου!-. Τέλος πάντων, αυτή η ιστορία με διασκέδασε, είχε σφιχτοδεμένο σενάριο, έξυπνη και ενδιαφέρουσα πλοκή, αλλά δεν θα την έβαζα στην κορυφή των ιστοριών του Κάστυ. Καλά, το σχέδιο δεν το συζητώ, ένα μόνο θα πω: είναι το καλύτερο σχέδιο που έχω δει στον Μίκυ μαζί με αυτό του Σκάρπα!!     Όσο για τον Φατσίνι, που έχει σχεδιάσει το μικρό πρώτο μέρος της ιστορίας, δεν θα πω πως ξετρελάθηκα με το σχέδιο, προτιμώ του Κάστυ... 

Anyway, η αλήθεια είναι πως η κεντρική, αυτή, ιστορία είναι αξιολογότατη και μου άρεσε ιδιαίτερα...

Σενάριο: 8 Σχέδιο: 9 Μ.Ο: 8,5

 

2. Ο Μοναχικός Ψαράς, μια ιστορία σε σενάριο Περ Χέντμαν και σχέδιο του συνήθους ύποπτου Βίκαρ! Να πω την αλήθεια, η ιστορία αυτή μου φάνηκε αρκετά διασκεδαστική, με πολύ πρωτότυπο σενάριο και καλό σχέδιο από τον Βίκαρ. Το σενάριο μοιάζει πολύ με το πρότυπο των δεκασέλιδων του Μπαρκς, ωστόσο να πω πως το τέλος της ιστορίας δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα... Προσωπικά, εκτιμώ τις ιστορίες του Βίκαρ και καλό θα ήταν να συνεχίσουν να μπαίνουν στο ΚΟΜΙΞ -αν συνοδεύονται από εξίσου καλό σενάριο, βέβαια!-

Σενάριο: 8 Σχέδιο: 7 Μ.Ο 7,5

 

Επιτέλους αυτό το τεύχος έχει μόλις 3 και καλές ιστορίες κι όχι σαβούρες μονοσέλιδες και άλλες δανέζικες που το χαλάνε...

 3. Ποιος έκλεψε τον Βαν Κουάκ; σε σενάριο Μακ Γκρηλ και σχέδιο του πολυαγαπημένου μου Μάρκο Ρότα, τον οποίον είχαμε να δούμε καιρό στο ΚΟΜΙΞ. Λοιπόν, γενικά, τα σενάρια των Μακ Γκρηλ είναι, ως επί το πλείστον, ενδιαφέροντα και προσωπικά μου αρέσουν... Το ίδιο ισχύει κι εδώ, με ένα καλοδουλεμένο σενάριο συνοδευόμενο από το, δυστυχώς, ξεπεσμένο σχέδιο του Ρότα. Μου αρέσει πολύ σαν σχεδιαστής ο Ρότα, αλλά τώρα τελευταία το σχέδιό του κάθε άλλο παρά ικανοποιημένο με αφήνει! Πιστεύω πως έχει ιδιαίτερη ευχέρεια και ταλέντο στην απόδοση των κινήσεων και στο σχεδιασμό των χοιρόμορφων χαρακτήρων, αλλά στα παπιά το χαλάει σε μερικά σημεία...

Σενάριο: 8 Σχέδιο: 6 Μ.Ο 7

 

Γ.Μ.Ο: 7,6...

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχουμε ένα καλό τεύχος του ΚΟΜΙΞ με 3 ποιοτικές ιστορίες (αλλά όχι Μπαρκς!).

ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ για το επόμενο τεύχος, το οποίο αναμένεται θαυμάσιο, με τα διαμάντια του Μπαρκς να κοσμούν τις σελίδες του... Χριστούγεννα με Μπαρκς και τίποτε άλλο       

[Indian]

Την ιστορία "Οι 7 Μπόγκλιν" την βρήκα εξαιρετική...! Νομίζω ότι άνετα ανήκει στο top-5 των κεντρικών ιστοριών που έχουν δημοσιευτεί στην Β' Περίοδο του περιοδικού...!Δύο σπουδαίοι δημιουργοί της γενιάς τους ένωσαν τις δυνάμεις τους και μας χάρισαν μία σπουδαία ιστορία με τον,εορτάζοντα,Μίκυ...!Στο τέλος του πρώτου μέρους ο αναγνώστης νομίζει ότι στην συνέχεια θα απολαύσει κάτι διαφορετικό από αυτό που τελικά επακολουθεί και το οποίο είναι μία ευχάριστη έκπληξη...!Ουσιαστικά είναι δύο διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους οι οποίες όταν ενωθούν βγάζουν μία ενιαία διαφορετική ιστορία...!Ειδικά στο δεύτερο μέρος το μυστήριο πυκνώνει και όλες οι "επιχειρήσεις" του κακού νομίζεις ότι είναι παρμένες από τις "Επικίνδυνες Αποστολές"...!Το τέλος και την λύση του αινίγματος τα βρήκα ευφυέστατα...!Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δίκαια πήρε 7,7 στο inducks...! Το σχέδιο ήταν επίσης πολύ καλό...!

 

Ο "Μοναχικός ψαράς" ήταν μία χαριτωμένη και διασκεδαστική ιστορία με αρκετό χιούμορ η οποία όμως δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο για να ξεχωρίσει...!Το σενάριό της ήταν συμπαθητικό,εκτυλίσσεται εξολοκλήρου σε μία παγωμένη λίμνη κι όπως πάντα ο Ντόναλντ τα κάνει Γης Μαδιάμ...!Σ'αυτό συμβάλει η υπέρμετρη αισιοδοξία του αλλά και η γρουσουζιά του και σε μικρότερο βαθμό η ατυχία του...!Ένα ακόμα ηθικό δίδαγμα βγαίνει εδώ...!Όποιος παίζει αντιαθλητικά,τρώει στο τέλος ξύλο...! Το σχέδιο του Βίκαρ,εξαιρετικό...!

 

Τέλος,πολύ όμορφη η ιστορία με τίτλο "Ποιος έκλεψε τον Βαν Κουάκ ?" η οποία αποτίει φόρο τιμής στον μεγάλο ζωγράφο Βαν Γκογκ,η δεύτερη πιο ωραία,κατά την άποψή μου,μετά την υπέροχη κύρια...!Αν κι εκτείνεται σε λίγες σελίδες,παρόλα αυτά έχει καλοδουλεμένο σενάριο με στρωτή ροή κι έξυπνη υπόθεση...!Ο αναγνώστης απόλαυσε μία περιπετειώδη καταδίωξη,είδε τα κακόφημα στέκια και τους υπέροχους μύλους του Άμστερναμ κι εξαρθρώθηκε μπροστά στα μάτια του μία καλοστημένη κομπίνα...!Κι όλα αυτά μόνο σε 12 σελίδες...!Συμφέρει...! Και μία μικρή επισήμανση...!Στο 6ο καρέ της τελευταίας σελίδας ο Ντόναλντ μπερδεύεται κι αποκαλεί τον ζωγράφο του πίνακα,Βαν Ντακ...! Δικαιολογείται όμως...!Τόσα πέρασε...! Το σχέδιο του Μάρκο Ρότα ήταν πολύ ωραίο και χαρακτηριστικό...!

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ #17

 

1. Οι 7 Μπόγλιν: Πολύ ωραία ιστορία από τον Κάστυ που χειρίζεται πολύ έξυπνα τον παλιό εχθρό του Μίκυ και μας δείχνει ότι ξέρει καλά την ιστορία του. Με χάλασε λίγο το σχέδιο του Φατσίνι αλλά σαν σύνολο πολύ όμορφη κύρια ιστορία. 9/10

 

2. Ο Μοναχικός Ψαράς: Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η ιστορία ενώ είχε ωραίο σχεδιασμό το σενάριο δεν μου άρεσε... 6,5-7/10

 

3. Ποιος έκλεψε τον Βαν Κουάκ; : Το σχέδιο δεν ήταν καλό σε διάφορα καρέ αλλά το σενάριο ήταν καλό. 7/10

 

Παρόλο που οι 2 δεκασέλιδες ρίχνουν λίγο το τεύχος θα βάλω 8,5/10. Η κεντρική ιστορία ήταν πολύ καλή και γενικά η δομή του τεύχους ήταν σαν αυτή του ΚΟΜΙΞ 1 και του ΚΟΜΙΞ 11. 

 

Αναλυτική κριτική εδώ! Αναμένουμε το επόμενο.

 

Ακόμη, Comic Fun βαθμολογία σου είναι λάθος.... (Να πάμε με ότι 90 σελίδες ήταν οι ιστορίες. Τότε με τις βαθμολογίες σου θα έχουμε γενική βαθμολογία: 8,5*70/90 + 7,5*10/90 + 7*10/90 = 8,2 και όχι 7,6...)

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 2, 2015 από ΚΟΜΙΞ

[Prof_Chaos]

Λοιπόν να κάνω κι εγώ ενα mini review μόνο της πρώτης ιστορίας δεδομένου οτι ξεκίνησα την δεύτερη και την παράτησα μια και δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον.

 

 

Λοιπόν το πρώτο μέρος της ιστορίας οι 7 μπογκλιν δεν ειναι άσχημο και μάλιστα σε κάποιο σημείο ενισχύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

 

Δυστηχώς στο δεύτερο μέρος οπου ο Μικυ πάει επίσκεψη στην πλουσια Μαρκισία και με τον τρόπο που γίνονται οι διάλογοι σου αποκαλύπτει ακριβώς ποια ειναι η συνέχεια και ποιος ειναι ο πραγματικός Μικυ.. Δηλαδή η ιστόρία απο μόνη της χάνει το ενδιαφέρον της μιας και κανει auto spoiler.. 

 

Ηθελε καλύτερο ελιγμό σε εκείνο το σημείο για να κρατήσει λίγο ακόμη το ενδιαφέρον . Ετσι όπως ειναι γραμμένο το σενάριο ταιράζει απόλυτα στο Μικυ Μαους και οχι στο συλλεκτικό Κομιξ.

 

Απο εκείνο λοιπόν το σημείο εχασα το ενδιαφέρον και το διάβασα ξεφυλιστά.. 

 

Εξώφυλο 6/10

Σκίτσο 6/10

Σενάριο-Πλοκή 5/10

 

Ενα 5.5 με 6 θα βαθμολογούσα την πρώτη ιστορία λοιπόν εχοντας μεγαλύτερες προσδοκίες για το Συλλεκτικό Κόμιξ στο μέλλον.

[Βασιλεύς των κόμικς]

(χρειάζεται και το οπισφόφυλλο αφου κάνει χρήση κομιξ για διαφημιστικούς λόγους)

    <<Xιόνια στο καμπαναριό

   που ΚΑΡΛ ΜΠΑΡΚΣ σημαίνουν...>>

 Τι light και 2% μου τσαμπουνάτε,το σωστό κόμιξ θέλει 100% ΜΠΑΡΚΣ.Το επόμενο τεύχος στις 29/1/2016.

  ΚΑΛΑ   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Χριστούγεννα και Θείος Καρλ... Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Επίσης το scanner του Κομιξοβασιλέα πρέπει να ζητήσει επίδομα ανθυγιεινής... Ιδου μιά υπέροχη ελαιογραφία του για εξώφυλλο!!!

 

Με 20 (!) Χριστουγεννιάτκες ιστορίες.   

6 πολυσέλιδες και 14 μονοσέλιδες. Η δεκατετράδα ήτο απολαυστική και χιουμοριστική. Τρανή απόδειξη πως άμα έχεις ταλέντο και αγάπη για αυτό που κάνεις βγάζεις έξυπνο humor σε λίγα καρέ... Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τις 6 "βασικές" ιστορίες του τεύχους.

"Γράμμα στον Άγιο Βασίλη."

Ο Ντόναλντ γυρνόντας σπίτι του διαπιστώνει ότι ξέχασε να ταχυδρομήσει το γράμμα των παιδιών στον Άγιο Βασίλη. Οπότε το ανοίγει για να τους πάρει αυτός το δώρος τους. Κλασσικά ζητάει την βοήθεια του Θείου του, του Σκρουτζ που φυσικά έχει άλλα στο μυαλό του. Ακολουθούν διάφορα ευτράπελλα.

Εντυπώσεις.

Πρώιμος Θείος Καρλ που φαίνεται ξεκάθαρα στο σχέδιο του. Έξυπνο σενάριο με όμορφες και αστείες σκηνές δράσης. Η μονομαχία ανάμεσα σε Θείο και ανηψιό απλά απολαυστική!!!

"Τα καλύτερα Χριστούγεννα."

 

Ο Ντόναλντ και τα ανήψια του ξεκινούν με καρό, άλογο και προμήθειες για να κάνουν Χριστούγεννα στο Αγρόκτημα της Ελβίρας. Στον δρόμο τους δυσκολεύει ο χιονάς και τους περιθάλπει μια φτωχή οικογένεια.

Εντυπώσεις.

Από τα ξεκαρδιστικά καρέ της πρώτης ιστορίας περνάμε στα ήπια καρε της δεύτερης. Όπως και στην αποκάλυψη της ευαίσθητης πλευράς του Θείου Καρλ. Συγκινητικότατη ιστορία. Στα συν και η πρώτη εμφάνιση της Ελβίρας "Γιαγιάς Ντακ" Κουτ.

"Η χώρα των παιχνιδιών."

 

Ο Άγιος Βασίλης στέλνει γράμμα στο Ντόναλντ και στα ανήψια του ώστε να κάνουν test drive στα παιχνίδια του. Τους παίρνει από την σκεπή του σπιτιού τους και τους οδηγεί στο εργαστήριο του. Εκει συμβαίνουν διάφορα χαρούμενα σκηνικά σε χιονισμένο φόντο.

Εντυπώσεις.

Χαλαρή περιπέτεια, ανάλαφρη και διασκεδαστική... Χιουμοριστικά καρέ και ένας Ντόναλντ που ανακλύπτει το παιδί που κρύβει μέσα του. Το καλύτερο finale σε ιστορία του Παπιάνθρωπου που έχω δει.

"Χριστούγεννα στον φάρο."

Είναι παραμονή Χριστουγέννων και ο Ντόναλντ δουλεύει ως φαροφύλακας. Τα παιδιά ανησυχούν για τα Χριστουγεννιάτικα δώρα τους και ο δύσκολος καιρός κάνει ακόμα πιο ανυπόφορα τα πράγματα. Ένα άλμπατρος όμως αλλάζει τα δεδομένα.

Εντυπώσεις.

Αναμφίβολα ο πρωταγωνιστής είναι το άλμπατρος. Άτακτος αλλά και από μηχανής Θεός. Η ευρηματικότητα και το ταλέντο του Μπαρκς για άλλη μια φορά κεντάνε.

"Τα καινούρια παιχνίδια."

Τα παιδιά αποφάσίζουν να δουλέψουν για να αγοράσουν τα Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια τους. Εν τέλει τους τα παίρνει ο Ντόναλντ και απόφασίζουν να χαρίσουν τα δικά τους σε κάτι φτωχά παιδιά.

Εντυπώσεις.

Άλλη μια ιστορία που αναδεικνύεται η ευαίσθητη-χιουμοριστική πλευρά του Θείου Καρλ. Πολύ καλή!!!

"Τρία καλά παπάκια."

Τα τρία ανηψάκια φοβούνται ότι δε θα πάρουν δώρα αυτά τα Χριστούγεννα γιατί δεν ήτα καλά παιδιά  παπιά. Οπότε προσπαθούν έστω και την τελευταία στιγμή να αποδείξουν το αντίθετο στον Θείο τους...

Εντυπώσεις.

 

... Και δε τα καταφέρνουν... Ευτυχώς για εμάς. Γιατί έχουμε μια υπέροχη χιουμοριστική ιστορία που το ένα αστείο καρέ ακολουθεί το άλλο!!!

Κλείνοντας...

Σίγουρα αυτή η παρουσίαση δε πρέπει ,ίσως, να θεωρηθεί ορθή. Γιατί κρύβει πολύ συναίσθημα. Τι μπορείς να πεις ,εξάλλου, για τον Θειο Καρλ. Τον Θείο όλων των ,παπιόμορφων, Δισνεικών. Πού το Everest μπροστά στο έργο του μοιάζει λοφάκι. Απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ... Σίγουρα από εκεί που είναι μας χαμογελάει... Μέχρι να ανταμώσουμε Θείε Καρλ θα τα λέμε μέσω των ηρώων σου... Και επειδή συγκινούμαι σταματάω εδώ...

Δε βαθμολογώ το τεύχος... Το θεωρώ ιεροσυλία...

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 22, 2015 από Μενίγ Πουαγώ

[rorschach]

τεύχος 18

κριτική των ιστοριών του τεύχους το οποίο δεν αγόρασα και δεν ξέρω τι άλλο περιείχε εκτός αυτών

 

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ Letter to Santa

Διασκεδαστική χριστουγεννιάτικη ιστορία, με αρκετά πετυχημένα αστεία αν και είχε παραπάνω σλαπστικ χιούμορ απ'ό,τι θα προτιμούσα. Το σχέδιο του Μπαρκς εδώ είναι στα καλύτερά του, ζωντανό και δυναμικό και με κάποια όμορφα μεγάλα καρέ. 8/10

 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Donald Duck’s Best Christmas

Σύντομη μελό ιστοριούλα του πρώιμου Μπαρκς, θετικό το μήνυμα που πάει να περάσει αλλά δεν το κάνει καθόλου διακριτικά. 6/10

 

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ Toyland

Πολύ μέτριο-σχεδόν ανύπαρκτο σενάριο(δεν είναι του Μπαρκς και φαίνεται), σώζει κάπως την κατάσταση το σχέδιο του Μπαρκς με κάποια αστεία καρέ. 5/10

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΦΑΡΟ Santa’s Stormy Visit

Καλή ιστορία, καλό σενάριο και τα θαλασσινά σχέδια του Μπαρκς όμορφα όπως πάντα. Συμπαθέστατο το άλμπατρος. 7,5/10

 

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ New Toys

Να τα πάλι τα άπορα παιδάκια σε χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μπαρκς. Καλά, όλο τον υπόλοιπο χρόνο που είναι κρυμμένα; Τέλος πάντων, πρόκειται για μία όμορφη ιστορία και προσωπικά προτιμώ τα ανιψάκια του Μπαρκς από τα ανιψάκια-ξερόλες του Ρόσα. 8/10

 

ΤΡΙΑ ΚΑΛΑ ΠΑΠΑΚΙΑ Three Good Little Ducks

Πολύ όμορφη ιστορία, με άψογη παρουσίαση της παιδικότητας των ανιψιών και του Ντόναλντ σε ρόλο καλού κηδεμόνα. Το σχέδιο είναι απολαυστικό με εκφράσεις και στάσεις του σώματος που "μιλάνε". 8,5/10

 

 

Οι μονοσέλιδες ήταν όλες σαβούρα, χάσιμο χρόνου και σπατάλη χαρτιού, εκτός από την Προβολή Επιθυμιών. Ισάξιες και χειρότερες με τις μονοσέλιδες των προηγουμένων τευχών.

 

[Angel.tze]

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Πάντως, οι μονοσέλιδες δεν ήταν τόσο χάλια όσο λέει ο Γιώργος παραπάνω. Σίγουρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά τις καραπροτιμώ από του Χέυμανς. Επίσης, στην πρώτη ιστορία, ξεράθηκα στα γέλια σε πολλά σημεία. Ευφυέστατα τα ευρήματα με τα φασόλια, τους γερανούς και την αυξομείωση του Αη Βασίλη! Μάλιστα, ήταν καλοσχεδιασμένη, καλοφροντισμένη, κάτι που δεν έχω συναντήσει στις περισσότερες πρώιμες ιστορίες του Μπαρκς. Από όλο το τεύχος, αν πρέπει να κρατήσω κάτι, αυτό το κάτι είναι τα "Γράμματα στον Άη Βασίλη". Αυτή λοιπόν η ιστορία μπήκε στα τοπ 10 του Μπαρκς για μένα χαλαρά.

[rorschach]

To "Γράμμα στον Άγιο Βασίλη" δεν είναι πρώιμος Μπαρκς. Είναι Μπαρκς στην αρχή της ακμής του, λίγους μήνες πριν είχε γράψει το "Χαμένοι στις Άνδεις".

[ΚΟΜΙΞ]

Απολαυστικά εορταστικό βρήκα το ΚΟΜΙΞ #18!!

 

Κριτική

• Γράμμα στον Άγιο Βασίλη: Ξεκαρδιστική Χριστουγεννιάτικη ιστορία! Highlight το Ντόναλντ vs Scrooge! 9-9,5/10
• Τα καλύτερα Χριστούγεννα: 8,5/10
• Η χώρα των παιχνιδιών: 7,5/10
• Χριστούγεννα στον φάρο: 9/10
• Τα καινούρια παιχνίδια: 9/10
• Τρία καλά παπάκια: Μαζί με την κύρια οι καλύτερες του τεύχους. Τα ανιψάκια προσπαθούν να φερθούν καλά στον Ντόναλντ και η αποτυχία τους προσφέρει γέλιο. 9-9,5/10

Γενικά ένα πολύ όμορφο τεύχος με υπέροχα άρθρα σε όλες τις ιστορίες και οι ελαιογραφίες του Μπαρκς χάρμα οφθαλμών! Συνολικά για όλα: 9-9,5/10 Από τα τοπ της σειράς. Αναλυτική κριτική εδώ!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 27, 2015 από ΚΟΜΙΞ

[Jim Slip]

ΚΟΜΙΞ #18

 

Θα ξεκινήσω λέγοντας οτι παρόλο που θεωρώ τον Μπαρκς όχι μόνο τον καλύτερο Disney δημιουργό αλλά και ένα απ' τους σπουδαιότερους δημιουργούς κόμιξ γενικότερα, προτιμώ τη μεσαία και μεταγενέστερη περίοδο του από την πρώτη (στην οποία κυριαρχεί το κωμικό στοιχείο). Αν και μπορούμε να διακρίνουμε το ταλέντο του στο στήσιμο, τη "χορογραφία" και τη σκηνοθεσία, το νόημα αυτών των ιστοριών είναι συχνά-πυκνά αναιμικό.

 

Για παράδειγμα, το "Τρία καλά παπάκια" (1947) είναι βασικά μια ιστορία σλαπστικ, μέχρι το συναισθηματικό (αλλά τουλάχιστον όχι μελό) τέλος. 6,5/10

 

"Τα καινούρια παιχνίδια" (1949) απ' την άλλη είναι μια εμπνευσμένη ιστορία υλικής ευδαιμονίας (τα ανίψια ζητάνε παιχνίδια που ήδη έχουν), σπασμωδικών αντιδράσεων (η ύβρις που διαπράττουν προσπαθώντας βιαστικά να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους), αγαθοεργίας (η δωρεά στα φτωχά παιδιά που λειτουργεί ως αυταπάρνηση και εξιλέωση) και εργατικότητας (η ηθική ικανοποίηση επισκευάζοντας τα χαλασμένα παιχνίδια τους). Ο Μπαρκς έχει γράψει ανώτερες παρεμφερείς ιστορίες (πχ το αριστουργηματικό "A Financial Fable", τελευταία δημοσίεση στο Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney # 3 το 2014), όμως δεν παύει να είναι μια πολύ καλή δουλειά. 7,5/10

 

Το "Χριστούγεννα στον φάρο" (1946) είναι μια ιστορία χαμηλών τόνων. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι περισσότερο το ατμοσφαιρικό τοπίο (νύχτα, μοναχικός φάρος, φουρτουνιασμένη θάλασσα) παρά οι Ντακ ή το χριστουγεννιάτικο πνεύμα. 7/10

 

"Η χώρα των παιχνιδιών" (1948) είναι επίσης μια ιστορία χαμηλών τόνων που ισορροπεί ανάμεσα στα κωμικά γκαγκ (υπερβολικά αλλά όχι εξωπραγματικά) και στο τρυφερό και ανέμελο πνεύμα των Χριστουγέννων και παιχνιδιών. Καλύτερο καρέ αυτό με τον Ντόναλντ που αντιδρά άβολα στην κούκλα που λέει "μπαμπά". 7/10

 

"Τα καλύτερα Χριστούγεννα" (1945) είναι μια τρυφερή ιστορία υπερβολικά χαμηλών τόνων, καθώς και υπερβολικά εύπεπτου νοήματος (κάνε μια καλή πράξη και θα ανταμειφθείς). 6/10

 

Και φτάνουμε στην κεντρική ιστορία, το "Γράμμα στον Άγιο Βασίλη" (1949), στην οποία το υπερτροφικό εγώ των Σκρουτζ και Ντόναλντ μάχεται για το ενδιαφέρον των Χιούϊ, Λιούϊ και Ντιούϊ, χρησιμοποιόντας σαν εξοπλισμό μια μεγεθυμένη εκδοχή της επιθυμίας των παιδιών (τον εκσκαφέα). Πρωταγωνιστής είναι το σχέδιο του Μπαρκς, το οποίο σπάνια εμφανίζεται πιο δυναμικό, πιο ζωντανό, πιο νευρώδες, πιο κινούμενο. Αυτή την εκδοχή αντέγραψε ο Γίιπες. Στη νευρική ροή της ιστορίας συμβάλλουν και τα καρέ με ακανόνιστα σχήματα. 7,5/10

 

Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλους.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 27, 2015 από Jim Slip

[Indian]

Πολύ όμορφο το τεύχος # 18,με την πλειοψηφία των ιστοριών του να βρίσκονται στο κλίμα των ημερών...! 

Όπως παρατηρώ όλες οι πολυσέλιδες ιστορίες είναι παρμένες από τα θρυλικά φυλλάδια της Firestone της δεκαετίας του '40...!

 

Το "Γράμμα στον Άγιο Βασίλη" ήταν μία χιουμοριστική ιστορία με το δίδυμο Ντόναλντ-Σκρουτζ στον πρωταγωνιστικό ρόλο...!Θείος κι ανιψιός κάνουν την Λιμνούπολη άνω-κάτω προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του Χιούη,Λιούη,Ντιούη...!Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι ο σπαγκοραμμένος θείος δίνει χωρίς σθεναρή αντίσταση τα χρήματα στον Ντόναλντ για να αγοράσει εκσκαφείς στα παιδιά...!Προφανώς ήταν στις αρχές του συγγραφικού έργου του μεγάλου παραμυθά με τα παπιά και δεν είχε ακόμα "τελειοποιηθεί" ο χαρακτήρας του ήρωα...!Το σχέδιο ακόμα άγουρο αλλά πολύ καλό,με όμορφα πλάνα και...με ολόκληρο σκελετό στα γυαλιά του Σκρουτζ...!

 

Τα "Καλύτερα Χριστούγεννα" ήταν άλλο ένα μικρό διαμαντάκι που μας χάρισε ο θείος Καρλ κι έχει κι αυτό θέμα εμπνευσμένο από τις ημέρες που διανύουμε...!Το σενάριο εκτυλίσσεται σχεδόν εξολοκλήρου στα χιόνια κι ενώ παρακολουθούμε έναν Ντόναλντ να δίνει ρεσιτάλ γρουσουζιάς και γκρίνιας (στην αρχή),τα τρία ανιψάκια δίνουν μαθήματα αλτρουισμού κι ανθρωπιάς...! Κι όπως είναι φυσικό (δυστυχώς πιο πολύ στα κόμικς παρά στην ζωή) αυτή η ενέργεια επιβραβεύεται...!Στο σχέδιο μου έκανε αίσθηση το μακρύ ράμφος του Ντόναλντ και το φακιόλι στο κεφάλι της Γιαγιάς Ντακ...!

 

Κινδυνεύοντας να κατηγορηθώ για ιεροσυλία θα πω ότι την ιστορία "Η χώρα των παιχνιδιών" την βρήκα αδύναμη αλλά όχι κακή...!Το σενάριό της είναι αρκετά παιδικό για τα γούστα μου,αλλά οι γκάφες που παθαίνει ο Ντόναλντ βγάζουν γέλιο...!Γενικά ενώ υπάρχει η κεντρική ιδέα,δεν εκτυλίσσεται ομαλά και οι σελίδες περνούν με τα ανιψάκια να δοκιμάζουν παιχνίδια μέχρι το τέλος...!Στις τελευταίες όμως σελίδες βγαίνει και το μεγάλο συμπέρασμα...!Ότι όλοι γινόμαστε παιδιά αυτές τις ημέρες...!Το σχέδιο και τα χρώματα ήταν όμορφα...!

 

Τα "Χριστούγεννα στον φάρο" πρόκειται για μία πανέξυπνη ιστορία,το σενάριο της οποίας έχει δύο πρωτοτυπίες...!Η πρώτη είναι ο συνδυασμός Χριστουγέννων και θάλασσας,κάτι το οποίο δεν το έχουμε συνηθίσει Αμερικάνοι κι Ευρωπαίοι και η δεύτερη είναι ότι όταν τελειώνει ο Ντόναλντ...έχει ακόμα δουλειά...! Αν και στην αρχή παρουσιάζεται μία μικρή κακοποίηση πτηνού,μετά συμβαίνουν διάφορα διαδοχικά γεγονότα που κάνουν ακόμα και τον ξεχασιάρη κι ευέξαπτο φαροφύλακα να απορεί για το πώς βρέθηκε ένα ολόκληρο κασόνι με καλούδια επάνω στον φάρο...! Τα πλάνα της μανιασμένης θάλασσας και του σκούρου μπλε δείχνουν εξαιρετικά...!

 

Τα "Καινούρια παιχνίδια" είναι άλλη μία ιστορία-μάθημα για το πως θα πρέπει να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου...!Τα τρία ανιψάκια,από κακομαθημένα ζιζάνια στις πρώτες τους εμφανίσεις,έχουν μετατραπεί στα χέρια του Μπαρκς σε υποδείγματα νέων με μυαλό,καλοσύνη κι ευγενικά αισθήματα...! Το σενάριο εδώ δεν θα μπορούσε να γίνει πιο διδακτικό και να προάγει τόσες αρετές...!Εύκολα λοιπόν βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Μπαρκς δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος παραμυθάς της εποχής του στον τομέα της φαντασίας,αλλά κι ο καλύτερος γενικά...!    Χαρακτηριστικό ήταν και το σχέδιο...!

 

Και την ιστορία "Τρία καλά παπάκια" την βρήκα σχετικά αδύναμη,μιας και το σενάριό της περιέχει μία σειρά από χιουμοριστικά στοιχεία το ένα δίπλα στο άλλο κι όχι στρωτή ροή...!Τα τρία ανιψάκια,προκειμένου να πείσουν τον θείο τους ότι είναι καλά παιδιά του κάνουν τον βίο αβίωτο...! Το γέλιο όμως μετατρέπεται σε συγκίνηση όσο η ιστορία πηγαίνει προς το τέλος και κορυφώνεται στο τελευταίο καρέ τής μεγάλης αγκαλιάς...!Το σχέδιο ήταν καλό αλλά το φόντο στα καρέ το βρήκα αρκετά φτωχό...!

 

Όσον αφορά τις υπόλοιπες ιστορίες,μιας και είναι μονοσέλιδες,δεν μπορώ να πω πολλά...!Αν και περιορισμένος ο χώρος,ο μεγάλος παπιάνθρωπος καταφέρνει σε 6-7 καρέ να φτιάχνει ολοκληρωμένα σενάρια με αρχή,μέση και (διασκεδαστικό) τέλος...!Αν αυτό δεν είναι ταλέντο τότε τι είναι...?

 

 

[Darrell]

Ας γράψω κι εγώ τις εντυπώσεις μου για το ΚΟΜΙΞ #18...

 

 Το τεύχος αυτό, κατά τη γνώμη, μου κατατάσσεται στα 3 καλύτερα τεύχη του ΚΟΜΙΞ της Β'Περιόδου, μαζί με το Μόμπυ Ντικ και το Νησί του Χρόνου   Η κίνηση αυτή από την Καθημερινή να κυκλοφορήσει ένα τεύχος 100% Μπαρκς, με τη σφραγίδα του πιο καταξιωμένου δημιουργού κόμικς Ντίσνεϋ όλων των εποχών, ήταν ευφυέσταστη!!!  Οι ιστορίες ήταν όλες η μία καλύτερη από την άλλη, με εξαίρεση μόνο 1-2 μονοσέλιδες! Οι ιστορίες του Μπαρκς, οι περισσότερες με το πρώιμο σχέδιό του, όχι μόνο μας έκαναν να γελάσουμε (ειδικά στο 'Γράμμα στον Άγιο Βασίλη  ) αλλά μας έκαναν να προβληματιστούμε για την εγωκεντρική στάση που πολλές φορές κρατάμε στις γιορτές!!! 

Η δομή ήταν πολύ συμπαθητική ( ), κάθε ιστορία είχε και άρθρο (εκτός από τις μονοσέλιδες βέβαια), και επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι οι μονοσέλιδες δεν μπήκαν σκόρπιες ανάμεσα στις πολυσέλιδες, αλλά παρατεταγμένες στη σειρά, πράγμα πολύ ωραίο κατά τη γνώμη μου!!!

Το τεύχος αυτό πρέπει να το ερευνήσεις πολύ για να βρεις κάποιο ελλάτωμα...    Προσωπικά, επευφημώ αυτή την κίνηση και ευελπιστώ το επόμενο με το Γιο του Ήλιου να είναι στα μέτρα αυτού του τεύχους!!! 

[batigoal]

Μετα απο εντατικο διαβασμα σε πολλων ειδων κομικ, εχω φτασει στο κομιξ #8, εχουν περασει

πολλαααααα χρονια, αν οχι δεκαετια, απο τοτε που τα αδιαβαστα κομιξ μου ηταν 10 ή και λιγοτερα 

 

Η ιστορια του μαυρου κεραυνου (κομιξ #7-8) ειναι ο λογος που γραφω.

 

Πολυ ομορφη ιστορια, η σωστα δουλεμενη πλοκη, το σχετικο μυστηριο και το πανεμορφο σχεδιο,

με εκαναν να απολαυσω πραγματικα αυτα τα δυο τευχη του περιοδικου 

Νομιζω πως το τελευταιο τευχος που ειχα απολαυσει ηταν το #4 

 

 

 

 

Για να δουμε ποιο θα ειναι το επομενο 

[Dr Paingiver]

Το εξώφυλλο του τεύχους 19 ανέβηκε στην παρουσίαση.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Ο εμπνευστής της μεθόδου εκπαίδευσης "μαστίγιο και καρότο" πολυαγαπημένος () Καθηγητής του απόλυτου-αφορήτου-αργού-βασανιστικού πόνου γελάει χαιρέκακα αλλά τις ελάχιστες φορές που είναι στις καλές του ανεβάζει και κάνα εξωφυλλάκι.

Σαν το υπέροχο εξώφυλλο του #19 τεύχους της Β' περιόδου του Κόμιξ.

 

6+1 μία ιστορίες στο πρώτο τεύχος για το 2016.

"Ο γιός του Ηλίου."

Ο Σκρουτζ διαθέτει στα μάτια των Λιμνουπολιτών μερικά δείγματα των θησαυρών που έχει βρει εξερευνόντας τις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Μέχρι που κάνει την εμφάνισή του ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης και άλλη μία αναμέτρηση κροίσων στα μέρη των Ίνκας αυτή την φορά ξεκινά.

Εντυπώσεις.

Μία από τις πρώτες ιστορίες του λατρεμένου Keno Don Rosa. Απολαυστικότατη σε όλα της. Πανάξια η επιλογή του Χρυσοκούκη. Από τις πρώτες του ιατορίες που ήταν ο θεμέλιος λίθος για το έργο του αγαπημένου σχεδιαστή-σεναριογράφου!!!

"Ένα ταίρι για τον εφευρέτη."

Παραμονή της ημέρας των ερωτευμένων και η αδελφή του φτερωτού Θεού προσφέρει τα... βέλη της μπας και βρει έγκαιρα ταίρι ο Κύρος. Η αστοχία της βάζει σε μπελάδες τον αδελφό της και οδηγούμαστε σε ένα φινάλε με όχι ένα αλλά δύο ερωτευμένα ζευγαράκια...

Εντυπώσεις.

Ευχάριστη συναισθηματική περιπέτεια χώρις αρνητικά αλλά και κάτι αξιοσημείωτο.

"Εφιαλτικές υποψίες."

Ποιός στοιχειώνει τά όνειρα του Μίκυ και τον οδηγεί σε δολιοφθορές; Γιατί όλες οι ενδείξεις και οι έρευνες του Χειροπαίδαρου οδηγούν σε αυτόν; Θα καταφέρει ο Μίκυ να νικήσει το ίδιο του το μυαλό για να βρει την λύτρωση;

Εντυπώσεις.

Πολλά τα ερωτήματα σε μια "σκοτεινή" περιπετεία με τον Μίκυ να τα δίνει όλα. Αψογότατο σχέδιο και σενάριο θυμίζουν τα στριπ του Φλόυντ από την δεκαετία το '30. Αγωνία μέχρι το τελευταίο καρέ και μπαλονάκι. Άνετα η καλύτερη ιστορία του τεύχους αν δε την "βάραινε" η σκία της ιστορίας του Don. 

"Ένα ατρόμητο παπί."

Η δελία του Ντόναλντ τον "ρίχνει" στα μάτια της αρραβωνιστικιάς του. Στρέφεται λοιπόν στην εφευρετικότητα του Κύρου ώστε να αποκτήσει θάρρος και να κάνει μία σειρά από "ηράκλειους" άθλους.

Εντυπώσεις.

Η ιστορία μας διδάσκει την δύναμη της αυθυποβολής. Τουτέστιν ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας. Όμορφη σεναριακή ιδέα που υλοποιείται έξυπνα.
 

"Μαραθώνιος στον πάγο"

Θείος και ανηψάκια σε αγώνα και ευτράπελα σε μαραθώνιο με παγοπέδιλα.

Εντυπώσεις.

Μονομαχία στο πάγο σε μία ιστορία που άνετα θα μπορούσε να είναι μεταφορά η φόρος τιμής σε μικρού μήκους κινούμενο σχέδιο με τους Duck. Αρκετά ευχάριστη.

"Ο μάστορας του στίχου."

Ο Ντόναλντ κανέι απέλπιδες προσπάθειες για να γίνει μέλος της Λέσχης της ποίησης που πρόσφατα "μπήκε" και η Νταίζυ. Στο τέλος όμως νικά η αποφασιστικότητα και η μαχητικότητά του.

Εντυπώσεις.

Ίσως να μη τα κατάφερε σαν ποιητής αλλά απέδειξε ότι κόβει το μυαλό του σε μία ιστορία που είναι αρκετά όμορφη.

"Το στέμμα της Βασίλισσας Καζάμπρα."

Η οικογένεια Ντακ σε νέες περιπέτειες στην αναζήτηση ενός θησαυρού με τους Μουργόλυκους κρυφούς συνοδοιπόρους. Μετά απο διάφορες περιπέτειες βρίσκουν δύο σεντούκια και την οικογένεια χωρίζει ένας ορμητικός ποταμός. Η Νταίζυ καταλήγει με το ένα από τα δύο σεντούκια. Που είναι ανοιχτό...

Εντυπώσεις.

Η τρίτη καλύτερη ιστορία του τεύχους. Αρχίζει ήρεμα για να καταλήξει σε μεταφυσική περιπέτεια στην Λιμνούπολη!!!

Κλείνοντας.

Δε θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα η χρονιά για την Β' περίοδο του Κόμιξ. Ο Don είναι μετοχή που δε χάνει την αξία της στο Χρηματηστήριο της ένατης τέχνης. Υπάρχει βέβαια δυσανασχέτιση από τους έμπειρους του χώρου όπως διαπίστωσα χθες στο Φωναχτόκουτο αλλά έγω είμαι τόσο πιστός θαυμαστής του που δε με απασχολεί. Από τα πρώτα δείγματα βλέπουμε ότι το 2016 θα είναι η χρονιά του αγαπημένου μου Keno. Προσώπικά δε με χαλάει καθόλου!!! Στα θετικά ότι παρουσιάζεται και το εξώφυλλο χωρίς γράμματα!!! Ότι πρέπει για κάδρο!!! Μακάρι να το κρατήσουν αυτό και στα επόμενα τεύχη αν ισχύει η πρόβλεψή μου... Περί "συνεργασίας" του περιοδικού με το ημερολόγιο...

Στο υπόλοιπο τεύχος ξεχωρίζουν ο Μίκυ και η περιπέτεια των Ντακ στην τελευταία ιστορία του τεύχους. Σε γενικές γραμμές ένα τεύχος με πολύ καλή επιλογή ιστοριών και όμορφα συνοδευτικά κείμενα!!!

8.8/10!!!