Jim Slip

Κι εμένα μου άρεσε η ιστορία του Καστύ και χάρηκα που δεν είχε θεματολογία επιστημονικής φαντασίας. Το δεύτερο μέρος τα χαλάει λίγο με την απότομη αποκλιμάκωση του, κάτι που είναι μόνιμο πρόβλημα με τις δουλειές του και δεν καταλαβαίνω πως δεν το βλέπει για να το διορθώσει. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως είναι λιγότερες; Στην Ιταλία έχουν δημοσιευτεί 615 ιστορίες του Μαρτίνα, στην Ελλάδα 297. Αντίστοιχα για τον Τσιμίνο, στην Ιταλία έχουμε 723 δημοσιεύσεις ενώ στην Ελλάδα 340. Ανάλογα στατιστικά ισχύουν και για τους άλλους κλασικούς δημιουργούς, επομένως υπάρχει ΠΟΛΥ υλικό για μια τέτοια έκδοση.

Δε ζούμε στο εξωτερικό, ζούμε στην Ελλάδα και οι ελληνικοί μισθοί είναι στα τάρταρα.

Προσωπικά νομίζω πως ο Καστύ έχει ξεμείνει από ιδέες. Διάφορα μοτίβα επαναλαμβάνονται, λείπουν οι ηρωικές συλλήψεις ιστοριών όπως "Η Λαίλαπα των Αιώνων", προσεγγίζει πλέον την καθαρόαιμη επιστημονική φαντασία αλλά αρχίζουν να εκλείπουν τα παραδοσιακά στοιχεία Ντίσνεϋ. Και παρ' ολ' αυτά εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος της νεοϊταλικής σχολής. Οι υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους με το ζόρι διαβάζονται.

Λολ, ακύρωση Σκάρπα, μείωση αριθμού σελίδων από όλες τις εκδόσεις, τιμή ίδια, ΚΟΜΙΞ χωρίς κεντρική ιστορία, Super Μίκυ χωρίς κεντρική ιστορία. Καλά πάμε.

Βλέπω καλά; Ιστορία του 1983;

Στο μεταξύ έβλεπα στο inducks τις καλύτερες ιστορίες που έχει γράψει ο Ντε Βίτα (όπως τις έχουν βαθμολογήσει οι χρήστες της πλατφόρμας) και με έπιασε μελαγχολία που δεν πρόκειται να δούμε στην Ελλάδα ιστορίες όπως αυτή ή αυτή. Μόνο νέες ιστορίες, λολ.

Αισθάνομαι όπως κι ο παπούς μου, που ήρθε στην Αθήνα από την επαρχία λίγο πριν τον Β'ΠΠ και λίγο-λίγο βρέθηκε σε ένα κόσμο που δεν καταλάβαινε. Μεγάλωσα με τις ιστορίες του Μαρτίνα και λοιπών παλιών Ιταλών δημιουργών και μου φαίνονται απολύτως φυσιολογικές. Είναι ένα μείγμα σαρκασμού, σλάπστικ, και παλιών τρόπων διαπαιδαγώγησης. Από τη δική μου οπτική είναι η σημερινή εποχή που έχει γίνει μυγιάγγιχτη, μεγαλώνει τα παιδιά υπερβολικά χαλαρά, και θέλει να καταστρέψει οτιδήποτε διαφορετικό (cancel culture). Έχουμε φτάσει στο γελοίο σημείο να υπάρχουν πανεπίστήμια στο εξωτερικό που ακυρώνουν έργα του Σαίξπηρ επειδή τα βρίσκουν ανάρμοστα. Αλήθεια, βγαίνουν ακόμα καρτούν με τους Μπαγκς Μπάνι, Ντάφι Ντακ, Πόρκι, κλπ; Εκείνα κι αν είχαν σκηνές "βίας".

Γράφει ακόμα ιστορίες ο Ντε Βίτα; Θα το πάρω από περιέργεια.

Από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα.

Αλήθεια, τα 50 λεπτά παραπάνω σε σχέση με το Super Μίκυ τι τα χρεώνει η Κ; Πληρώνει παραπάνω δικαιώματα για τον Βίκαρ; 100 σελίδες είναι και τα δύο.

Λολ!! Έκοψαν τον Μπαρκς και τον αντικατέστησαν με.. τίποτα απολύτως. Έμειναν μόνο οι ιστορίες β' διαλογής που έβαζαν σαν συμπλήρωμα, μόνο που τώρα είναι το κυρώς πιάτο.

Περίεργο. Οι λίγες που σώθηκαν - όπως μία που ηχογράφησε ο πατέρας μου με εμένα και αυτόν από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 - παίζουν μια χαρά. Το ίδιο καλά παίζουν και της φίλης μου, η οποία κράτησε τις δικές της. Μήπως δεν τις είχες αποθηκεύσει σωστά, σε κάποιο πατάρι με υγρασία πχ;

Όταν αγόρασα αυτοκίνητο το 2004, ήμουν στην αντιπροσωπεία και συζητούσαμε για τον εξοπλισμό, και με ρώτησαν τι θα προτιμούσα, κασετόφωνο ή cd player. Επομένως, ναι, υπήρχαν κασέτες το 2000, όπως φυσικά και βιντεοκασέτες. Με μια επίσκεψη στο discogs μπορεί να δει κανείς πως όλες οι μεγάλες κυκλοφορίες τότε έβγαιναν και σε κασέτα, πχ αυτός ο δίσκος των Oasis. Προσωπικά πέταξα - και ακόμα το μετανιώνω - τις κασέτες μου κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως, μετά τους δίσκους βινυλίου, έχουν κάνει κι αυτές δυναμική επάνοδο, και πολλά άλμπουμ στις μέρες μας βγαίνουν και σε αυτό το φορμά.

Βέρτιγκο: αδιάφορο. Ινσμάους: χλιαρό. Τέρατα στην Λιμνούπολη: καλό και με ωραίο σχέδιο. Η γιορτή του Χαλογουήν: ωραίο και μας θυμίζει πως ήταν κάποτε το ΜΜ. Οι λιχουδιές του τρόμου: η καλύτερη ιστορία αυτου και του προηγούμενου τεύχους. Ένας τυπάκος έχει γράψει κριτική στο inducks και γκρινιάζει πως είναι ιστορία για μικρά παιδιά. Γελάω πραγματικά με τους ενήλικους που διαβάζουν ΜΜ και περιμένουν να δουν "ώριμες" ιστορίες. Τράβα διάβασε κανά βιβλίο ρε μεγάλε, ή έστω το ανάλογο της Βαβέλ στη χώρα σου αν θες ντε και καλά κόμιξ. Και κάτι τελευταίο. Τι είναι αυτή η φούρια με την οποία προσπαθούν να μας μπουκώσουν με το Halloween; Είναι Αμερικάνικη γιορτή, εντάξει; Πρέπει δηλαδή να υιοθετήσουμε όλες τις χαζομάρες τους; Έχουμε τις δικές μας απόκριες. Και στο κάπάκι μπαίνεις στη Βικιπαιδεία και στο λήμμα Geography of Halloween έχουν βάλει ένα τσούρμο χώρες που είτε δήθεν έχουν αρχίσει να το γιορτάζουν πρόσφατα, είτε έχουν άσχετες γιορτές που θυμούνται τους νεκρούς και τις παραλληλίζουν. ΕΛΕΟΣ!!

Όταν λέω έκανα την αναγωγή εννοώ πως υπολόγισα τον ίδιο αριθμό σελίδων. Έβαλα δηλαδή 3 τεύχη της Μαμούθ και η τιμή βγαίνει γύρω στα 10 ευρώ. Αν δεν πιστεύεις κάνε την πράξη μόνος σου. Είχε 1200 δραχμές το τεύχος και η ισοτιμία που έγινε η μετατροπή όταν μπήκαμε στην Ευρωζώνη ήταν 1 ευρώ για 340 δραχμές.