Jim Slip

Το περιοδικό δυστυχώς ανακοίνωσε πως θα σταματήσει την έκδοση του. Σημάδια των καιρών.

Διάβασε κανείς το Superman: Year One; Καταρχήν να μιλήσω για τα θετικά. Ο Miller μπορεί ακόμα να γράφει. Δεν είναι αστείο, μετά το μαύρο χάλι του Xerxes και το DK3 (που του βάλανε τον Azzarello για φύλακα) νόμιζα πως είχε πάθει εγκεφαλικό. Δεν ξέρω τι έπαθε ο Miller. Γενικά απ' τα τέλη της δεκαετίας του '90 και μετά έχασε τα αυγά και τα πασχάλια. Βαρέθηκε; Τα χρήματα που έβγαλε απ' τον κινηματογράφο με το 300 και το Sin City τον αποσυντόνισαν; Δε νομίζω γιατί ήδη απ΄το Sin City: Family Values φαινόταν τα σημάδια παρακμής. Σε κάθε νέα δουλειά από εκεί και ύστερα το σχέδιο γινόταν όλο και πιο χοντροκομμένο, το σενάριο όλο και πιο υποτυπώδες, τα κείμενα όλο και πιο στομφώδη, τα κλισέ όλο και περισσότερα. Οπότε, ναι, στο Superman: Year One δείχνει πως μπορεί ακόμα να γράφει. Και τώρα, τα αρνητικά. Η ατυχία με τον Miller είναι πως κάθε νέα δουλειά θα συγκρίνεται με αυτές του παρελθόντος. Και δε θα μιλήσω για τα γνωστά, για το Dark Knight, το Ronin, το Born Again κ.ο.κ. Ας δει κάποιος παραγνωρισμένες δουλειές σαν το Elektra Lives Again και το πρώτο Martha Washington. Η αφήγηση είναι πυκνή, η δομή των καρέ είναι γεμάτη ιδιοφυείς συλλήψεις, το σενάριο είναι ηλεκτρισμένο και γεμάτο αιρετικές κλωτσιές σε κατεστημένες αντιλήψεις. Συγκρινόμενο λοιπόν με τις εκπληκτικές δουλειές του παρελθόντος, το Superman: Year One δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι λίγο-πολύ μια απ' τα ίδια για τα δεδομένα του Miller. Όμως είναι αξιοπρεπές, και αυτό για ένα δημιουργό που εδώ και καιρό είχε πάρει τον κατήφορο είναι αρκετό, για την ώρα.