ΚΟΜΙΞ

[PhantomDuck]

Λοιπόν, ας πω κι εγώ την αποψάρα μου για τα πρόσφατα τεύχη. Δώστε βάση επειδή ακολουθεί βαρέων βαρών post, αυτά είναι πράματα που δεν θα τα βρείτε εύκολα στο γκουγκλ. Όσοι ενδιαφέρεστε μόνο για τις ιστορίες των τευχών αυτές καθαυτές, ίσως να θελήσετε να πηδήξετε αυτό το post.  Ας ξεκινήσουμε. Τώρα βέβαια, με τι να πρωτοξεκινήσουμε μιας και αυτά που βλέπουμε στα τεύχη είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων...

 

Ας τα πάρουμε ένα ένα. Πρώτα απ' όλα η δομή του παρόντος περιοδικού είναι απαύγασμα της προηγούμενης (αποτυχημένης και παρωχημένης κατ' εμέ) πορείας του Κόμιξ επί Τερζόπουλου. Όσοι ενδιαφέρεστε για περισσότερες λεπτομέρειες επ' αυτού, προτείνω να διαβάσετε το post που έχω κάνει στην αρχή του thread, μιας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα συμπεράσματα που βγάζω τώρα.

 

Επί Τερζόπουλου, το περιοδικό έβαζε την κάθε ιστορία ΜΙΑ μόνο φορά, και ύστερα την άφηνε ξεχασμένη στην λήθη εις τον αιώνα τον άπαντα. Ο σκοπός τους ήταν για να γίνει το περιοδικό συλλεκτικό. Αυτό όμως βασίζεται στην παραδοχή πως ένα περιοδικό γίνεται συλλεκτικό μόνο και μόνο λόγω των ιστοριών του, κάτι που με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Είμαι της άποψης πως ένα περιοδικό θα έχει επιτυχία (και επομένως θα γίνει και συλλεκτικό), από την συνολική δουλειά που πέφτει πάνω του, από το μεράκι, από τα άρθρα και τις πληροφορίες, την στήλη αλληλογραφίας, κλπ .Επομένως προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο πως κάθε ιστορία πρέπει να δημοσιεύεται μία και μοναδική φορά και μετά να την τρώει το έρεβος από όλο το φάσμα των περιοδικών της.

 

Και πού το στηρίζω; Στο γεγονός ότι είμαστε ίσως η μοναδική χώρα που ενώ έχει τόσο μεγάλη πέραση ο Barks και οι ιστορίες Disney γενικώς, από το 1988 και μετά έχουμε δει τις ιστορίες του μία φορά, σε ένα μηνιαίο έντυπο το οποίο η εκδοτική του προσπάθησε με χίλιους τρόπους να το βαφτίσει συλλεκτικό και να ανεβάσει την τιμή του στα ύψη, κάνοντάς το έτσι εξαιρετικά δυσεύρετο. Το αποτέλεσμα ήταν πως αν θέλει ένας νεότερος αναγνώστης να διαβάσει κάποια κλασική ιστορία, να απευθυνθεί πρωτίστως σε σκαν στο διαδίκτυο. Και ξέρετε, αν υπάρχει ζήτηση για κάτι και ο κόσμος ενώ θέλει να σε στηρίξει, αναγκάζεται να καταφύγει αποκλειστικά στην πειρατεία, τότε μάλλον δεν κάνεις και πολύ καλά την δουλειά σου. 

 

Όλα αυτά μέχρι πριν ένα χρόνο που κυκλοφόρησε μαζικά η βιβλιοθήκη του Barks, επομένως ξεδίψασε αρκετά ο κόσμος. Όμως το πρόβλημα παραμένει με αρκετές ακόμα ιστορίες διαμάντια που θα άξιζαν μία ανάγνωση από έναν νεότερο αναγνώστη, όμως δεν μπορούν να εκδώσουν συγκεντρωτικές βιβλιοθήκες για κάθε έναν σχεδιαστή που έχει εμφανιστεί στο Κόμιξ.

 

Εκεί είναι και μία πολύυυ λεπτήηη διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στις επαναδημοσιεύσεις που πρέπει να μπουν και τις νέες ιστορίες. Και το Κόμιξ, τόσο του Τερζόπουλου όσο και της Καθημερινής, κατά την γνώμη μου, αποτυγχάνει οικτρά. Ας εξηγηθώ και επ' αυτού, πρώτα για τον Τερζόπουλο. Ο Τερζό, ήταν της άποψης πως αν βγάλουν τις ιστορίες του Barks σε τόμους, θα έριχνε τις πωλήσεις του μηνιαίου περιοδικού. Αυτή είναι μία παρωχημένη άποψη που δείχνει πως είναι της παλιάς σχολής. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όσο πιο δημοφιλής είναι ένας μηνιαίος τίτλος, τόσο περισσότερο πουλάνε και οι συγκεντρωτικές βιβλιοδετημένες εκδόσεις του. Όσοι γνωρίζουν το ένα, πολλές φορές ακολουθούν και το άλλο, είναι παράλογο να πιστεύουμε πως χτυπάει το ένα το άλλο. Είμαι 99% σίγουρος πως ένας κύριος λόγος που αργήσαμε τόσο πολύ να δούμε την βιβλιοθήκη του Barks στην χώρα μας, δυστυχώς ήταν αυτός. Ας μην αναφέρουμε τώρα και τις λίγες φορές που έκαναν μία επαναδημοσίευση, την έβαζαν σε διπλό τεύχος (με διπλή τιμή - 6€), την διαφήμιζαν σαν κάτι το εξαιρετικό και γέμιζαν το υπόλοιπο τεύχος με σαβούρες ιστορίες. Πραγματικά δηλαδή, μπορεί να γράψει κανείς βιβλίο σχετικά με το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει μία εκδοτική όταν ξαναβγάζει μία ιστορία.

 

Ωραία ρε μάγκα θα μου πείτε τώρα, τι μας κόφτει εμάς τι έκανε ο Τερζό; Τα 'χουμε ξαναπεί αυτά. Σωστό, όμως αυτά πέρασαν και στην Καθημερινή. Πού; Ρίξτε μια ματιά στο Χριστουγεννιάτικο τεύχος #18. Όλες αυτές είναι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες που κρατούσαν επί Τερζόπουλου για μελλοντικά Χριστουγεννιάτικα τεύχη. Όταν ο Τερζό πήρε χαμπάρι πως οι 500 ιστορίες του Barks φεύγουν σαν νεράκι, αποφάσισε να τις δίνει με το σταγονόμετερο. Μία 10σέλιδη σε κάθε τεύχος ώστε να φτάσουν για πολλάααα χρόνια ακόμα. Έτσι όμως δεν κάνουμε δουλειά, ο σκοπός είναι να διαβάσουμε όλο το έργο του Παπιάνθρωπου πριν πεθάνουμε από βαθειά γηρατειά. Τώρα όμως που συνειδητοποίησαν πως του χρόνου το καλοκαίρι θα ολοκληρωθεί η βιβλιοθήκη του Barks, έβαλαν όσες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες είχαν αφήσει για τα επόμενα 5-6 χρόνια, σε ένα τεύχος. Το αποτέλεσμα για εμένα, ήταν ένα εξαιρετικό τεύχος. Και αν κάποιος ανησυχεί για το αν ξεμένουμε από ιστορίες και τι θα βάλουν τα επόμενα χρόνια, μην σας ανησυχεί μιας και υπάρχουν πολλές δεκάδες καλών ιστοριών που δεν έχουμε δει στην Ελλάδα. Όχι απαραίτητα από Barks, όμως το θέμα είναι να είναι καλές ιστορίες. Αυτό που απομένει είναι να τις επιλέξει και το επιτελείο του περιοδικού.

 

Πάμε τώρα στις επαναδημοσιεύσεις της Καθημερινής. Απ' ό,τι βλέπουμε, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν το όνομα του Don Rosa. Βέβαια είναι λίγο οξύμωρο αυτό, μιας και εξακολουθούν να αποφεύγουν να αναφέρουν το όνομά του όπως ο διάολος το λιβάνι. Όταν βλέπουμε τόσους και τόσους εκδότες τελικά να τα βρίσκουν με τον Rosa, είναι άσχημο να βλέπει κανείς τους Έλληνες να φέρονται με τόσο αρπακολατζίδικο τρόπο. Πρέπει να καταλάβουν πως δεν κερδίζουν κύρος με τέτοιες συμπεριφορές, αν και δεν είμαι βέβαιος ότι τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. 

 

Τέλος πάντων, η λεπτήηηη γραμμήηηη που αναφέραμε προηγουμένως, κατ' εμέ ποδοπατιέται και εδώ. Γιατί; Επειδή το περιοδικό θα έπρεπε να βασίζεται σε «νέες» ιστορίες, όχι σε επαναδημοσιεύσεις. Οι επαναδημοσιεύσεις είναι αναγκαίες αλλά με μέτρο. Αν θέλουμε τόσο πολύ να βάλουμε Rosa (που εγώ θέλω, παρ' όλο που έχω όλες τις ιστορίες του 2-3 φορές την καθεμία), πρέπει να μπαίνουν όχι ως κύριες ιστορίες, αλλά ως συμπληρωματικές στο τέλος του τεύχους. Να βάζουν μία κύρια ιστορία, και στο τέλος αντί για 20 σελίδες σαβούρες να βάζουν μία 20σέλιδη επαναδημοσίευση του Rosa ή του Barks ή του οποιουδήποτε άλλου κλασικού ονόματος. Τώρα αν ήταν από μια μεριά οι εκδότες θα μου έλεγαν πως ό,τι έχει Rosa στο εξώφυλλο, πουλάει. Ας μείνει στο εξώφυλλο, ή ας κάνουν photoshop με δύο εξώφυλλα ή οτιδήποτε γουστάρουν εν τέλει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το εσωτερικό του τεύχους και το πώς λανσάρεται. Και αν για έναν χρόνο το περιοδικό βάζει επαναδημοσιεύσεις ως κύρια ιστορία και σαβούρες ιστορίες για συμπλήρωμα, τότε να ξαναβάλουν και την λεζάντα κάτω δεξιά «συλλεκτικό τεύχος», να συνεχίσουν και την παλιά αρίθμηση και ας ξανακλείσουν να τελειώνει η υπόθεση.

 

Μέχρι και το #18, το θεωρώ εξαιρετικό περιοδικό που δείχνει να ακολουθεί τον σωστό δρόμο για τους αναγνώστες και αναγνωρίζω τις προσπάθειές τους για βελτίωση, γι' αυτό και το στήριζα. Αν μου έπεφτε λόγος στην δημιουργία του, θα είχα διάφορες ενστάσεις, όμως σε γενικές γραμμές έβαιναν στον σωστό δρόμο, εξ ου και οι ενθουσιώδεις εντυπώσεις μου στο post #2. Έβαλαν νέες ιταλικές ιστορίες 3 σειρών ανά σελίδα που για έναν μυστήριο λόγο αναθεμάτιζαν επί Τερζόπουλου και έτσι είδαμε Casty για τα ποντίκια και Paolo Mottura για τις πάπιες, είδαμε Marco Gervasio στο #4, είδαμε και Cavazzano στο #13 που επί τόσα χρόνια πιο πολλά διαβάζαμε σε άρθρα για αυτόν, παρά βλέπαμε ιστορίες του και γενικά είδαμε πολύ νέο πράμα που μέχρι τώρα δημοσιευόταν σποραδικά στο Μίκυ Μάους και χανόταν στις εβδομαδιαίες κυκλοφορίες.

 

Αν όμως τώρα δούμε για έναν χρόνο την ίδια πεπατημένη με τον Τερζόπουλο, θα φάνε το ίδιο κράξιμο που τους έριχνα επί χρόνια. Η τακτική που ακολουθούν, προφανώς γίνεται για να κρατήσουν τους νεότερους αναγνώστες, όμως είναι ηλίθιο να διώχνουν τους παλιούς, την στιγμή που θα μπορούσαν να κρατήσουν και τους δύο.

 

Και πώς θα κρατήσουν και τους νέους και τους παλιούς; Πάρα πολύ απλά. Αν υπάρχει θέληση, γίνονται τα πάντα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει κι εδώ αν η εκδοτική:
Α) Κρατούσε κάποιες στοιχειώδεις σχέσεις με τον εκάστοτε καλλιτέχνη που αναδημοσιεύει, στην προκειμένη τον Don Rosa.

Β) Κρατούσε κάποιες στοιχειώδεις σχέσεις με το αναγνωστικό κοινό τους.

 

 

Απ' ό,τι βλέπουμε δεν γίνεται ούτε το ένα, ούτε το άλλο, επομένως το περιοδικό αναγκαστικά θα διώξει αναγνώστες. Το αν θα είναι περισσότεροι οι καινούργιοι δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, όμως πολλοί παλιοί θα το εγκαταλείψουν. Τώρα, σε τι θα βοηθούσε αν είχαν μία στοιχειώδη επικοινωνία με τον Rosa και το κοινό; Για να καταλάβουμε, θα επιστρατεύσω ένα copy / paste post που είχαν κάνει πριν χρόνια εδώ πέρα.

 

 

[...]

Και μιας και αναφερθήκαμε στην επανάληψη της ιστορίας, θα ήθελα να αναφέρω πως το 1989, οι εκδότες του περιοδικού Walt Disney Comics & Stories (το περιοδικό που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο ΚΟΜΙΞ) είχαν βρεθεί στο τέλμα για το οποίο αναφερόμαστε. Πριν 22 χρόνια και ύστερα από ~500 μηνιαία τεύχη, είχαν να επιλέξουν για το αν θα έπρεπε να δημοσιεύουν ιστορίες νεότερων σχεδιαστών ή να αναλωθούν σε επανεκδόσεις παλιών κλασικών (Barks κυρίως). Αποφάσισαν να στείλουν επιστολή στον ίδιο τον Barks τότε ώστε να ακούσουν ποια είναι η άποψη του ίδιου, και στο τεύχος # 542 δημοσίευσαν την απάντησή του, την οποία και παραθέτω παρακάτω.



Εν ολίγοις, λέει πως οι ιστορίες αυτού και του Gottfredson είναι χρυσές και άγιες, και κολακεύεται από την αφοσίωση των αναγνωστών, όμως το περιοδικό δεν θα έπρεπε να αναλωθεί εκεί, αλλά να δημοσιεύει νέους σχεδιαστές που χρειάζονται αναγνώριση. Επειδή μία από τις ιστορίες τους που διαβάζουμε σήμερα, μπορεί να είναι κλασική αύριο, όπως έγινε και με τον ίδιο άλλωστε.

Κατ' εμέ το καλύτερο είναι να επικρατεί μία ισορροπία, παλιές και νέες ιστορίες, ακόμα και επαναδημοσίευση ορισμένων σε κάθε τεύχος, όμως οι ιστορίες αυτές να είναι πάνω από ένα επίπεδο ποιότητας. Αν σε κάθε τεύχος ~90 σελίδων υπάρχει και μία αναδημοσίευση 20 σελίδων προκειμένου να γλυτώσουμε από 20 σελίδες σκουπίδια που έχουμε συνηθίσει, πάλι κερδισμένοι είμαστε. Και καλά να 'μαστε, ύστερα από 22 χρόνια από τη δημοσίευση της επιστολής, έχουν βγει πολλά διαμάντια που δεν έχουμε δει ακόμα. Και αν σε εκείνο το περιοδικό πήρε γύρω στα 500 τεύχη για να βρεθούν σε αδιέξοδο, πιστεύω πως στα ~ 280 τεύχη του δικού μας είναι αστείο να συζητάμε για αυτό το θέμα.

 

Ύστερα από αυτό το σημείο, το περιοδικό σταμάτησε να λαμβάνει τόσα πολλά παράπονα, επειδή είδαν πως παίρνει τους αναγνώστες στα σοβαρά και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να λύσουν το θέμα, λαβαίνοντας υπ' όψιν την γνώμη τόσο των αναγνωστών όσο και του εκάστοτε δημιουργού. Αυτό που θα έλυνε διά παντός το θέμα του Rosa και στο Κόμιξ, είναι το ίδιο. Αν οι αναγνώστες βλέπαμε πως λαμβάνουν υπ' όψιν τις προτάσεις μας και υπήρχε θέληση ώστε να βρεθεί μία κοινή λύση, θα μας βούλωναν και το στόμα, όποια απόφαση και αν λάβαιναν. Όμως ούτε διάλογος γίνεται στο περιοδικό, ούτε επαφές κρατάνε με τους αναγνώστες αφού διατηρούν την απρόσωπη πολιτική του Τερζόπουλου, ούτε με τον Rosa συνομιλούν και επιλέγουν να μην βάλουν το όνομά του στο εξώφυλλο, αντί να κάνουν μία κουβέντα μαζί του για το τι μέλλει γενέσθαι. Αντ' αυτού, ο Rosa μαθαίνει τα ελληνικά νέα από άτομα σαν και εμένα. Άντε τώρα να βρεθεί λύση.

 

Εν κατακλείδι, από τη στιγμή που δεν επιλυθούν τα παραπάνω, τα επόμενα 12 τεύχη (αν επιβεβαιωθούν οι υποψίες μας), πιστεύω πως θα διώξουν κόσμο. Ίσως να τους ωφελήσει και να έρθει περισσότερος νέος κόσμος, όμως είναι χαζό να διώξεις παλιούς αναγνώστες όταν θα μπορούσες να τους ικανοποιήσεις όλους. Και σε αυτό δεν θα φταίνε οι ιστορίες του Rosa που είναι αξιοπρεπέστατες, αλλά ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζονται.

[ΚΟΜΙΞ]

Γιώργο άλλο ένα εξαιρετικό ποστ! Να πω ότι δανείστηκα πράγματα από εδώ που είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα για την παρουσίαση/κριτική μου στο Comicstrades.

 

Τώρα θα γράψω εδώ μόνο βαθμολογίες ιστοριών και πολύ αναλυτική κριτική θα διαβάσετε εδώ. Πέρα από βαθμολογίες έχω και άλλα διάφορα πράγματα.

1. Ο Γιος του Ηλίου: Ο χρωματισμός ήταν off. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος σαν τον χρωματισμό που χρησιμοποιήθηκε στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ #1. Κατά τα άλλα ιστορία χιλιοδιαβασμένη... 9-9,5/10
2. Ένα ταίρι για τον εφευρέτη: Χάλια σχέδιο σε αρκετά σημεία και επιπέδου Σουπερ Μίκυ 4,5/10
3. Εφιαλτικές υποψίες: Τα ίδια με την προηγούμενη και κάπως χειρότερη 4/10
4. Ένα ατρόμητο παπί: Ο Ντόναλντ φοβητσιάρης στο υπερβολικό! 5/10
5. Μαραθώνιος στον πάγο: 5σέλιδη για να γεμίσει το τεύχος 5,5/10
6. Ο μάστορας του στίχου: Από τις γνωστές βαρετές ιστορίες του Ρότα... 6,5/10
7. Το στέμμα της Βασίλισσας Καζάμπρα: Η δεύτερη καλύτερη του τεύχους με διαφορά και μου άρεσε που η Νταίζυ παίζει κάποιο ρόλο στο κυνήγι θησαυρού... 7,5/10

Δεν άρχισε καλά το 2016 για το ΚΟΜΙΞ. Διαφωνώ πλήρως με τον φίλο Μενίγ... Πολύ σαβούρα (μου θύμισε τεύχη με σαβούρες του Τερζό!) ενώ θα μπορούσαν να το πάνε έξυπνα μαζί με τις ιστορίες του Ρόσα να υπάρχουν καλές πολυσέλιδες συνοδευτικές. Το τεύχος δεν αξίζει καθόλου για άτομα που έχουν την ιστορία του Ρόσα 1-2-3 φορές... Μέχρι και η ανατύπωση έχει τα θέματα της. Με λίγα λόγια ήταν το πιο απογοητευτικό και χειρότερο τεύχος της σειράς! Για μένα αξίζει ένα 6-6,5/10 και με επιείκεια (ίσως μεγάλη)... Το μόνο που κρατάει το τεύχος είναι η ανατύπωση. Ελπίζω να μην επαληθευτεί αυτό με το ημερολόγιο γιατί θα ήταν καταστροφή για το περιοδικό. Είμαι περίεργος τι συνοδευτικές θα έχει το επόμενο τεύχος. Γιατί εάν έχει σαβούρες + Ρόσα η βαθμολογία θα είναι ίδια ή χειρότερη από το 19.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 2, 2016 από ΚΟΜΙΞ

[guskoin]

Εύγε φίλε Phantom!

Θα προσθέσω κι εγώ κάποιες παρατηρήσεις.Ένα περιοδικό με μία καλή κεντρική ιστορία και κακές όλες τις υπόλοιπες δεν αρέσει σε κανένα καθώς όσο καλή και να είναι η κεντρική θα αναρωτιέσαι γιατί πληρώνω 3,5 ευρώ.Σε τελική ανάλυση ας στοιχίζει π.χ.1,5 ευρώ κι ας έχει μόνο την κεντρική, όπως ήταν στα πρώτα τεύχη του το ΚΟΜΙΞ, που πλήρωνες 80 δραχμές για μία ιστορία του Καρλ Μπαρκς αλλά δεν τα έκλαιγες τα λεφτά σου!

Προσωπικά τις δεύτερες-σαβούρες ιστορίες  δεν τις διαβάζω από την εποχή ακόμα του Τερζόπουλου αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι που θα βρίσκαμε τόσες καλές και σε καμία περίπτωση σαβούρες ιστορίες, για να χωρέσουν όχι στο ΚΟΜΙΞ αλλά σε χμ 4-5 περιοδικά όπως το εβδομαδιαίο Μίκυ κτλ.

Θα έπερπε να γινόταν μία επιλογή-διαλογή των μεν από των δε, κάτι που δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ, εκτός αν ασχοληθεί μ΄ αυτό το θέμα κάποιος που έχει βαθιά γνώση του συνόλου των ιστοριών και επιλέγει πραγματικά όσες αξίζουν!

Αλλά τότε τι θα έλεγαν για παράδειγμα οι Ιταλοί εκδότες ;Δεν θέλετε Μακότο ,θέλετε Κάστυ;  ααα πολύ ωραία !;! συγχαρητήρια που επιλέξατε αυτές τις ιστορίες αλλά τις υπόλοιπες που θέλουμε να σας τις φορτώσουμε, τι θα τις κάνουμε:

Πρακτικά λοιπόν αυτό δεν γίνεται!Μπορεί όμως να ανέβει το επίπεδο των ιστοριών με ποιοτικά κριτήρια ή και δεν ξέρω αν αυτό γίνεται ,να μειωθούν οι τίτλοι αλλά σ΄αυτή την περίπτωση δεν γνωρίζω τι ισχύει για την σύμβαση που έχουν υπογράψει με την Disney !

[Gladstone]

 

Αλλά τότε τι θα έλεγαν για παράδειγμα οι Ιταλοί εκδότες ;Δεν θέλετε Μακότο ,θέλετε Κάστυ;  ααα πολύ ωραία !;! συγχαρητήρια που επιλέξατε αυτές τις ιστορίες αλλά τις υπόλοιπες που θέλουμε να σας τις φορτώσουμε, τι θα τις κάνουμε:

 

 

Δεν γνωριζω πως ακριβως λειτουργουν τα πραγματα με τα δικαιωματα της εκδοσης των ντισνευ αλλα δεν νομιζω να ειναι το τι θα ελεγαν οι Ιταλοι το προβλημα. Θα μπορουσε καποια χωρα να εχει μονο 1-2 τιτλους ντισνευ και να θελει εκει να εκδιδει μονο Μπαρκς και Καστυ για παραδειγμα. Δεν νομιζω να υποχρεωνοταν απο κανεναν ξενο εκδοτη για το ποιους θα επελεγε να περιεχουν τα περιοδικα της. Ο Ιταλος εκδοτης μπορει να φορτωνει ο,τι θελει σε οποιο περιοδκο του θελει, αλλα οχι και να παραπονεθει επειδη ο Μακοτο δεν συμπεριλαμβανεται στο καθε ελληνικο Κομιξ.

 

Στην τελικη, γ΄κατηγοριας ιστοριες μπορουν ανετα να γεμισουν τις σελιδες του Ντοναλντ και του Σουπερ Μικυ, αλλα ειναι ανεπιτρεπτο να υπαρχουν στο Κομιξ. Χιλιες φορες να κανει μονο ανατυπωσεις πχ 2 παλιων κλασικων ιστοριων σε καθε τευχος παρα να γεμιει σαβουρα.

 

Για το νεο τευχος τωρα, Ο Γιος του Ηλιου, οπως νομιζω ολοι γνωριζουν και συμφωνουν ειναι μια πολυ δυνατη ιστορια και εχει συν τοις αλλοις το ατου να φερει την υπογραφη του Ροσα. Την εχω στο Κομιξ της Α περιοδου, την εχω στη βιβλιοθηκη Ντισνευ, την εχω στη Βιβλιοθηκη Ροσα της Fantagraphics και την ξανααγορασα, οχι για να την ξαναδιαβασω αλλα επειδη θελω να εχω ολη τη νεα σειρα Κομιξ.

 

Για τις υπολοιπες ιστοριες του τευχους, τι να πω..το ξεφυλλισα αλλα δεν μου εκανε αισθηση να διαβασω καμια. Αν στη θεση της σαβουρας ειχαν εναν καλο Καστυ μεσα (εστω και σε ανατυπωση απο καποιο παλιοτερο Μικυ Μαους) τοτε θα μιλουσα για ενα κορυφαιο τευχος, που παρουσιαζει την creme de la creme της Ντισνευ, ανεξαρτητως του αν προκειται για αναδημοσιευσεις η οχι. Αλλα τωρα μου αφηνει τη γευση καπως ανολοκληρωτη. 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 3, 2016 από Gladstone

[batigoal]

Διαβασα τα Κομιξ #9 και #10, πολυ καλο τευχος το #9 με δυο πολυ καλες

βασικες ιστοριες και τις υπολοιπες να συμπληρωνουν επαξια 

το #10 περα απο Το Ταρταν της ομιχλης που ειχε τρομερη εικονογραφηση αλλα κλισε ιστορια,

δεν ειχε κατι το ιδιαιτερο, η ιστορια του Μπαρκς ειχε πολλες σεναριακες ασαφιες και ευκολιες,

ακομα και για Ντισνευ.

 

Αυτο που μου εμεινε περισσοτερο ειναι η ιστορια του Νοελ Βαν Χορν, η Αλογιστη σπαταλη,

μια ηλιθια, τοσο σε σκεψη οσο και σε εκτελεση ιστορια, την οποια θεωρω παντελως ακαταληλη

για μικρα παιδια, ενα αισχος και μισο.

 

[Darrell]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου για το ΚΟΜΙΞ #19, το οποίο, παραδόξως, δεν ήταν τόσο κακό όσο νόμιζα εξ'αρχής... 

Κατ'αρχάς, να πω ότι το εξώφυλλο είναι αψεγάδιαστο και έγινε πολύ καλή προσαρμογή γενικά, κάνοντάς το χορταστικό στο μάτι!   Τώρα, έχουμε 7 ιστορίες και τεύχος με πάνω από 4-5 ιστορίες μου φαίνεται ύποπτο από την αρχή...  Αναλυτικά:

• Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ: Ναι, είναι αλήθεια δεν την είχα διαβάσει πριν αυτή την ιστορία!      Είμαι από τους ελάχιστους, ξέρω! Γενικά, έχω διαβάσει πολύ Ρόσα, αλλά τη συγκεκριμένη όχι... Η ιστορία αυτή μου άρεσε ιδιαίτερα τόσο για το γεμάτο δράση και Ροσικό ( ) χιούμορ της όσο και για το πρώιμο σχέδιο του Αμερικανού δημιουργού, το οποίο βρίσκεται στα αρχικά στάδια της διαμόρφωσής του!    Ορισμένα πανοραμικά καρέ απλά επιβεβαιώνουν το ταλέντο του Ρόσα στο σχεδιασμό, καθώς και την πληθωρικότητά του! Μια ιστορία με αναρίθμητους φόρους τιμής στον θείο Καρλ και ένα έξυπνο και αστείο φινάλε με τον γέρο να αναφωνεί μια φράση που με την πρώτη παραπέμπει στη διάσημη φράση του Οβελίξ... 

Βαθμός: 9,5

• ΕΝΑ ΤΑΙΡΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΦΕΥΡΕΤΗ: Βίκαρ στο σχέδιο και σενάριο Τζάνετ Γκίλμπερτ... Αφιερωμένη στην επερχόμενη γιορτή των ερωτευμένων, η ιστορία αυτή κάθε άλλο παρά πρωτότυπη και διασκεδαστική ήταν! Λίγα ωραία σημεία και το σχέδιο του Βίκαρ απογοητευτικό εν μέρει.  Της κοτσάρω την ταμπέλα: ''ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΙΞ'' 

Βαθμός: 5

• ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΥΠΟΨΙΕΣ: Νόελ Βαν Χορν... Χμμ...   Ιστορία με συνοδευτικό άρθρο και επιφανειακά ωραία πλοκή. Το σχέδιο μου άρεσε αρκετά, με εξαίρεση το επί Γκότφρεντσον παντελόνι του Μίκυ, το οποίο διόλου συνάδει με το αστυνομικό του προφίλ... Το σενάριο ξεκινάει πολύ καλά, αλλά δεν αναπτύσσεται σε πολλές σελίδες, με αποτέλεσμα μια ωραία ιδέα να περιορίζεται, προφανώς λόγω απαιτήσεων του περιοδικού, σε μόλις 10 σελίδες! Σαν ο Βαν Χορν να είδε ότι δεν του βγαίνει και να προσπάθησε ανεπιτυχώς να το μπαλώσει από ένα σημείο και μετά, κλείνοντας με ένα απογοητευτικό φινάλε...

Βαθμός: 7

• ΕΝΑ ΑΤΡΟΜΗΤΟ ΠΑΠΙ: Ιστορία με ωραία πλοκή και δράση, στην οποία ο Ντόναλντ μας δίχνει τον πιο παράτολμό του εαυτό. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το σχέδιο σε κάποια σημεία, ωστόσο σε γενικές γραμμές, αν και επιμένω ότι είναι επίφοβο να βάζουν τέτοιες ιστορίες στο ΚΟΜΙΞ, άφηνε μια κάποια ωραία γεύση...

Βαθμός: 6

• ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ: Μάου Χέυμανς στο σχέδιο... Ας πιάσουμε πρώτα το σενάριο...Πρόκειται για μια κοινότυπη αναμέτρηση, όπου ο Ντόναλντ επιδιώκει να αποδείξει στα ανίψια του ότι είναι επιδέξιος και, στην προκειμένη, ότι έχει αντοχές, αλλά στην τελική αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο. Τίποτε το ιδιαίτερο. Το σχέδιο σε ορισμένο σημεία είναι πολύ παραστατικό και ζωντανό, ενώ σε λίγα καρέ αναρωτιέται κανείς αν την ώρα που σχεδίαζε ο Χέυμανς έβαλε το χεράκι του κανένας 5χρονος ανιψιός του στο πενάκι;!    Τελική διαπίστωση: κατά τη γνώμη μου, το όνομα Χέυμανς θα'πρεπε να διαγραφεί από τη λίστα του ΚΟΜΙΞ...

Βαθμός: 6

• Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥ: Μια τυπική ιστορία του Ρότα με το συνηθισμένο -ωραίο κατά τη γνώμη μου- σχέδιό του, αλλά με ένα μάλλον αδιάφορο σενάριο...

Βαθμός: 6

• ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΚΑΖΑΜΠΡΑ: Η δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχος, κατά τη γνώμη μου, που σημαίνει ότι για να φτάνουμε σε σημείο να τη βάζουμε ως δεύτερη καλύτερη, κάτι δεν πάει καλά με το τεύχος. Κυνήγι με μικρή δόση δράσης και ωραίο φινάλε. Σχέδιο απογοητευτικό για τα δικά μου γούστα... Δεν έχω να πω κάτι άλλο... Βαρέθηκα και μόνο που μιλάω για το τεύχος... 

Βαθμός: 7

 

Εν ολίγοις, αν το ΚΟΜΙΞ δεν αλλάξει νοοτροπία, το βλέπω να παίρνει τον κατήφορο. Για την ακρίβεια, να συνεχίσει την κατρακύλα, μιας και ήδη έχει αρχίσει να πέφτει...   Οι ιστορίες των Χέυμανς και Βίκαρ ήταν επιεικώς απογοητευτικές, ενώ οι υπόλοιπες αδιάφορες σε γενικές γραμμές.

Αν συνεχίσει η χρονιά με τις ιστορίες του Ρόσα να ξεπερνάνε κατά 3-4 βαθμούς τις άλλες συνοδευτικές, τότε το ΚΟΜΙΞ έχω την εντύπωση ότι θα τρεκλίσει άσχημα...  

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 6, 2016 από Comic fun

[hardivic]

ΚΟΜΙΞ #19

 

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ: Φοβερή ιστορία. Από αυτές που νομίζω οι περισσότεροι θα βαθμολογήσουμε με 9 ή με 10. Είναι όμως η 3η φορά που την έχω τυπωμένη σε καλή κατάσταση. ΚΟΜΙΞ, Βιβλιοθήκη, και τώρα και εδώ...Συνοδευόμενη από τις γνωστές μετριότητες. Του Βίκαρ, του Βαν Χορν κ.α, που η θέση τους θα ήταν στο Σούπερ Μίκυ και όχι εδώ. Και το χειρότερο; Τον επόμενο μήνα, μία από τα ίδια. Ο δρόμος που επέλεξαν οι κύριοι της Καθημερινής είναι λίγο παράλογος για εμένα...Τα έχετε γράψει πολλοί, τα έχετε αισθανθεί ακόμα περισσότεροι. Γυρίζετε την πλάτη σε πολλούς αναγνώστες κύριοι και σύντομα θα σας γυρίσουμε την πλάτη και εμείς. Στην τελική αν θεωρείτε πως λείπουν οι ιστορίες αυτές από πολύ κόσμο και ότι πουλάνε ακόμα, βάλτε τες ως συνοδευτικές σε άλλες πολυσέλιδες α΄διαλογής, ή κάντε πλήρη επανέκδοση της α΄περιόδου ΚΟΜΙΞ... να μην βάζετε κάποιους συλλέκτες στο τριπάκι να αγοράσουν τέτοια τεύχη μόνο και μόνο για να μη χαλάσουν τη συλλογή τους. Αν πάλι νομίζετε πως ξεμένετε από υλικό για το ΚΟΜΙΞ, ρίξτε μια ματιά στα πρώτα πχ 100 ΚΛΑΣΙΚΑ, ή στα πρώτα 1000-1500 μίκυ..Θα βρείτε θυσαυρούς, που έχουν μεν ξανατυπωθεί στην Ελλάδα, αλλά μόλις μία φορά, προ 30 ετών, σε ασπρόμαυρα χαρτιά, δυσεύρετους για τον πολύ κόσμο λόγω κόστους. Ρίξτε και μια ματιά στις ανέκδοτες δημιουργών όπως ο Σκάρπα, Ο Καβατσάνο, Ο Μάσιμο Ντε Βίτα κλπ...

 

Βαθμολογία τεύχους 2/10. Υπομονή 1-2 τέυχη ακόμα, και αν συνεχιστεί το τροπάριο αυτό κόβεται η σειρά. Επίσης θα σταματήσω να στηρίζω και το μίκυ μάους, όπου θα κάνω πλέον επιλεκτική αγορά τευχών..Αν πχ έχει κανα Κάστι...Οι εποχές είναι δύσκολες και δε μπορούμε να σκορπάμε τα λεφτά που δε μας περισσεύουν σε αρπαχτές.

 

 

[petross21]

Χιλιοδιαβασμένη η ιστορία του Rosa και για να πω την αλήθεια δεν τρελαίνομαι καθόλου για τη συγκεκριμένη 8 / 10 σε αυτήν ως μεμονωμένη ιστορία.

 

Μετά από αυτή κυριολεκτικά το χάος... Ούτε για Super Μίκυ οι ιστορίες που ακολουθούν.

 

Χειρότερες με διαφορά η ιστορία με τον Κύρο και η ιστορία με τη Βασίλισσα Καζαμπρα. Η ιστορία με τον Μίκυ δεν ήταν τόσο άσχημη και η ιδέα ήταν πρωτότυπη, αλλά η εκτέλεση ήταν κάπως κακή κατά τη γνώμη μου. Γενικά, προτιμώ τον Βαν Χορν στα παπιά, νομίζω ότι οι ιστορίες του με τον Μίκυ είναι πολύ κατώτερες. Οι υπόλοιπες ήταν οι κλασσικές βαρετές τυποποιημένες δανέζικες ιστορίες που βλέπαμε στο παλιό τερζοπουλικό ΚΟΜΙΞ.

 

4,5 / 10 στο τεύχος δεδομένου ότι πρόκειται για τεύχος του ΚΟΜΙΞ και όχι τεύχος του Super Μίκυ... Με τον Τερζό δεν το είχα σταματήσει, εδώ όμως μου τη σπάει που θα έχουμε και συνεχώς ανατυπώσεις, οπότε αν συνεχιστεί αυτό θα το σταματήσω...

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 6, 2016 από petross21

[Indian]

Ξεκινώντας,τι μπορούμε να πούμε για την ιστορία "Ο γιος του Ήλιου"...?Τι μπορούμε να πούμε που δεν το έχουμε ξαναπεί...?Από την στιγμή που είναι δημιουργία του μεγαλύτερου ίσως εν ζωή κομίστα της Disney δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι το λιγότερο εξαιρετική...!Απλά για την κουβέντα δεν θεωρώ την ιστορία αυτή την καλύτερη του Rosa...!Είναι τα πρώτα του βήματα στο σύμπαν των παπιών και είναι ακόμα "μουδιασμένος"...!Παρ'όλα αυτά έχει καλοδουλεμένο σενάριο,με ανατροπές κι αρκετές αναφορές στο έργο του μεγάλου μέντορά του...!Δεν λείπει φυσικά και το χιούμορ,αν κι όχι στον βαθμό που τον έχουμε συνηθίσει...!Εξαιρετικός κι άκρως διασκεδαστικός ήταν κι ο τρόπος που κλείνει η ιστορία,με τον γέρο ντόπιο...! Το σχέδιο φώναζε από μακριά το όνομα του δημιουργού,αν κι ακόμα ήταν λίγο άγουρο...!Ο σκούρος χρωματισμός όμως που έκανε το επιτελείο του Κόμιξ μ'απογοήτευσε...!

 

Η ιστορία "Ένα ταίρι για τον εφευρέτη",στο πρώτο της καρέ εμφανίζει το σπίτι από το "Μικρό μου Πόνυ" και πριν τελειώσει η πρώτη σελίδα βλέπουμε τον θεό Έρωτα μπροστά από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή...!Αυτά συνέβαλαν στο να ξεκινήσω την ανάγνωση λίγο μαγκωμένος για το τι θ'αντικρίσω στην συνέχεια...!Παρ'όλα αυτά την βρήκα αστεία και συμπαθητική...!Το σενάριο έχει αρχή και τέλος,με την μέση ν'αναλώνεται σε χιουμοριστικά γκαγκ για να περνά ευχάριστα η ώρα...!Στο φινάλε της όλοι μένουν ικανοποιημένοι...!Ακόμα κι ο ερωτοχτυπημένος Γλόμπος...! Το σχέδιο του Βίκαρ το βρήκα καταπληκτικό...!

 

Οι "Εφιαλτικές υποψίες" ήταν μία καλή νουάρ ιστορία με τον Μίκυ στον πρωταγωνιστικό ρόλο...!Το σενάριο σαν ιδέα ήταν πολύ καλό,αλλά πιστεύω ότι εάν έπεφτε στα χέρια του Casty θα το απογείωνε...! Ενώ η ροή της είναι κλιμακωτή και γεμίζει τον αναγνώστη με αγωνία και περιέργεια για την συνέχεια,η λύση που δίνεται στο τέλος δεν τον αποζημιώνει καθόλου...!Αστεία φιγούρα,όπως συνηθίζει άλλωστε,ο αστυνόμος Χειροπαίδαρος,ο οποίο κλέβει την παράσταση...!Όσον αφορά το σχέδιο,ήταν πολύ καλό αλλά χωρίς πανοραμικά πλάνα...!Τα περισσότερα καρέ γέμιζαν με το πρόσωπο του Μίκυ και δεν έδειχναν το περιβάλλον γύρω του...!Επίσης βρήκα άτοπη την εμφάνιση των τριών επιστημόνων...!Και τέλος μου δημιουργήθηκε μία απορία...!Όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο παρόν και περιέχει πολλές σύγχρονες αναφορές και πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα...!Κι ενώ όλοι οι χαρακτήρες ντύνονται με τα ρούχα της εποχής,γιατί ο Μίκυ σουλατσάρει ακόμα με το σώβρακο του '30...?ΕΛΕΟΣ...! 

 

Η ιστορία "Ένα ατρόμητο παπί" μου θύμισε μία παλιά Ελληνική ταινία με τον Κώστα Βουτσά,όσο αυτό κι αν φαίνεται περίεργο...! Το σενάριό της ήταν καλό και διασκεδαστικό,αλλά όχι κάτι το αξιομνημόνευτο...!Θετικό είναι το γεγονός ότι περνάει το μήνυμα ότι η δύναμη και το θάρρος είναι μέσα μας και δεν μας το δίνουν τα χάπια (όπως ακριβώς και στην ταινία)...!Από την άλλη η Νταίζυ,που δεν εκτιμάει καμία προσπάθεια,αντιδρά όπως θα περιμέναμε...!   Το σχέδιο το βρήκα πολύ ωραίο και ζωντανό...!

 

Την έκβαση της ιστορίας "Μαραθώνιος στον πάγο" λίγο-πολύ την έχουμε ξαναδεί...!Το σενάριο ακολουθεί γνωστά μονοπάτια,τα οποία,μεταξύ άλλων έχει γράψει κι ο μεγάλος Καρλ Μπαρκς...!Έχουμε τον Ντόναλντ να θέλει να διαπρέψει σε μία απλή αθλητική αναμέτρηση και να κερδίσει και τα ανίψια του,τα οποία και ειρωνεύεται από την πρώτη στιγμή,επιδεικνύοντας με τουπέ τα δικά του προσόντα και την πείρα...!Για να πετύχει λοιπόν τον σκοπό του και για να σιγουρέψει την νίκη κάνει cheating που λένε και στο χωριό μου...! Κι όπως είναι αναμενόμενο,το κλέψιμο και η ατυχία του φίλου μας δημιουργούν πολλές ευτράπελες καταστάσεις...!Στο τέλος επικρατεί πανικός κι ο αναγνώστης εν μέρει χαίρεται που δεν επιβραβεύεται η αδικία και η παρανομία...!Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό...!Ο Ντόναλντ έχει το ράμφος της σχολής πριν τον Μπαρκς...!

 

Η ιστορία "Ο μάστορας του στίχου" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το sequel της ιστορία "Ένα ατρόμητο παπί"...!Το σενάριό της ήταν απλό κι ευχάριστο μέχρι το τέλος...!Προφανώς είναι αφιερωμένο στους λάτρεις του Ντόναλντ,μιας κι εδώ ο ήρωάς μας δείχνει αλτρουισμό,γενναιότητα και μεγαλοψυχία και βγάζει από την δύσκολη θέση όλους εκείνους τους ψηλομύτηδες που μέχρι εκείνη την ώρα τον κορόιδευαν...!Βλέπουμε επίσης και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του ήρωα,καθώς παραλίγο να υποπέσει σε παράνομη ενέργεια (λογοκλοπή),αλλά συνετίστηκε γρήγορα κι έτσι το σωστό νίκησε...!Το σχέδιο του Μάρκο Ρότα ήταν χαρακτηριστικό,ενώ στο 7ο καρέ της σελίδας 78 κάπου πήρε το μάτι μου κάποιον γνωστό μας να διαβάζει κόμικς...!

 

Τέλος,"Το στέμμα της βασίλισσας Καζάμπρα" πρόκειται για μία απολαυστικότατη ιστορία με τα παπιά να πραγματοποιούν άλλη μία εξόρμηση για να βρουν έναν χαμένο θησαυρό,τον οποίο και θα μοιραστούν...!Ψαρώσατε,ε...? Φυσικά και δεν θα τον μοιραστούν...!Θα τον πάρει όλο ο Σκρουτζ,όπως πάντα...!Το σενάριο εκτός από το κλασικό κυνήγι θησαυρού,μπλέκει μέσα και το μεταφυσικό με έξυπνο τρόπο,χωρίς πολλές "σάλτσες" και χωρίς να κουράζει...!Απεναντίας,εντείνει το μυστήριο...!Κι εδώ έχουμε την εκνευριστική συμβολή της Νταίζυ,αυτή την φορά σε ισότιμο πρωταγωνιστικό ρόλο...!Κι όπως ήταν αναμενόμενο υπάρχει happy end για όλους (εκτός από τον κύριο Δήμαρχο) και η ιστορία κλείνει μ'ένα ξεκαρδιστικό μεγάλο καρέ...!Πάρα πολύ καλό ήταν και το σχέδιο...!

 

 

[Jim Slip]

Μια αργοπορημένη κριτική για το ΚΟΜΙΞ #19.

 

"Ο γιός του Ηλίου":

Ιδού λοιπόν, πάει περίπατο το "μόνο καινούργιες ιστορίες" της Καθημερινής. Ναι, είχαν επαναδημοσιεύσει ιστορίες του Μπαρκς, αλλά τουλάχιστον είχε περάσει πολύς καιρός απ' την τελευταία κυκλοφορία τους (πχ το "Η Μεγάλη Παρέλαση των Ζώων" είχε δημοσιευτεί το 1972, το "Το σπήλαιο των ανέμων" το 1983 κ.ο.κ.). Σε αντίθεση, η τελευταία φορά που δημοσιεύτηκε σε περιοδικό το "Ο γιος του ήλιου" ήταν μόλις το 1995. Για κάποιο λόγο το αισθάνομαι πιο φρέσκο, αλλά όντως μιλάμε για 20 χρόνια πριν (μπρρρρρ, γερνάω)!.

 

Τέσπα, είναι μια Ιντιάνα Τζόουνς-ική περιπέτεια, ένα πολύ συχνό θέμα στις ιστορίες του Ρόσα.

 

Η ιστορία αυτή καθαυτή δε λέει και πολλά. Ο Σκρουτζ βρίσκει χάρτη θησαυρού, μονομαχεί με τον Χρυσοκούκη, βοηθάνε τα ανίψια με το βιβλίο των μικρών εξερευνητών κλπ κλπ, πράγματα που τα έχουμε δει πολλές φορές. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι οτι ο Ρόσα είναι μάστορας των εντυπωσιακών καρέ: το αεροπλάνο που κάνει σβούρες στον ουρανό, το αεροπλάνο που εισβάλει στο καρέ με τη μούρη, η έκρηξη του ναού, η γη σε κλίση καθώς ο ναός προσγειώνεται κλπ. Το άλλο αξιόλογο στοιχείο (αν και σε δεύτερη μοίρα) είναι το παιχνίδι που κάνει ο Ρόσα με τους μύθους των 'Ινκας που καταλήγουν να επιβεβαιώνονται (έστω με ανορθόδοξο τρόπο), δίνοντας στην ιστορία ένα φαταλιστικό τόνο ο οποίος δένει ωραία με τα φολκλορικά και ιστορικά στοιχεία. 8/10

 

Οι υπόλοιπες ιστορίες του τέυχους είναι κωμωδίες-γεμίσματα.

 

Το "Ένα ατρόμητο παπί" είναι η πιο διασκεδαστική απ' αυτές χάρη στο εξωφρενικό χιούμορ. 6,5/10

 

Το "Μαραθώνιος στον πάγο" είναι παρεμφερές αλλά χοντροκομμένο και υποδεέστερο. 5.5/10

 

Το "Ένα ταίρι για τον εφευρέτη" είναι μια χλιαρή κωμωδία ηθών/ καταστάσεων με θέμα τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, με κάποιες χαριτωμένες πινελιές. Το σχέδιο του Βίκαρ μέτριο. 5,5/10

 

Το "Εφιαλτικές υποψίες" είναι μια απ' τις φοβιστικές ιστορίες φαντασίας του Νόελ Βαν Χόρν, ο οποίος όμως χαραμίζει το ταλέντο του σε μικρές ιστοριούλες χωρίς ιδιαίτερη φιλοδοξία. 6/10

 

Το "Ο μάστορας του στίχου" είναι μια μέτρια και κλισαρισμένη ιστορία με σχέδιο του γερασμένου Μάρκο Ρότα. Είναι κατανοητό οτι οι πιο φημισμένες ιστορίες του έχουν ήδη δημοσιευτεί, αλλά δεν εξυπηρετεί κάτι η κυκλοφορία τέτοιων b-ιστοριών. 5,5/10

 

Το "Το στέμμα της Βασίλισσας Καζάμπρα" είναι σαχλό και ανάξιο λόγου. 3/10

 

Ορισμένες παρατηρήσεις για την ποιότητα της έκδοσης. Ξέθαψα το ΚΟΜΙΞ #89 και σύγκρινα τις δύο εκδοχές του "Γιού του 'Ηλιου". Στο Κόμιξ του Τερζό τα καρέ είναι ελαφρώς μεγαλύτερα, όπως και η γραμματοσειρά, κάτι που κάνει την ιστορία πιο ευανάγνωστη. Επίσης, στην έκδοση της Καθημερινής για πολλοστή φορά έχει παραπέσει μελάνι σε επανέκδοση ιστορίας, πράγμα απαράδεκτο. Τέλος, απογοητευτικό το οτι θα έχουμε επανεκδόσεις Ρόσα όλη τη χρονιά. Επομένως για τη νοοτροπία και την ποιότητα έκδοσης βάζω 3/10.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 10, 2016 από Jim Slip

[Blackbeard]

Διάβασα κι εγώ το ΚΟΜΙΞ #19 και είμαι από αυτούς (όσοι είναι τέλοσπάντων) που χάρηκαν για τις αναδημοσιεύσεις του Ρόσα. Τα μόνα που έχω διαβάσει από Ντον Ρόσα είναι ο Βίος και η Πολιτεία και το Η Αυτού Μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ (νομίζω). Δεν ξέρω κατα πόσο αγοράζουν νέοι αναγνώστες το περιοδικό αλλά εγώ είμαι ικανοποιημένος που μπορώ κάθε μήνα να διαβάζω ιστορίες που χρόνια βλέπω εδώ μέσα να αναφέρονται με τα καλύτερα λόγια. Ναι, ίσως θα μπορούσαν να τις βάλουν σε περιοδικό/θέση που δε θα έκλεβε τη σειρά μιας καινούριας. Διαβάζοντας τον Γιο του Ήλιου, πάντως, σκέφτηκα ότι δε νομίζω να έχω ξαναδιαβάσει τόσο καλή ιστορία στο καινούριο ΚΟΜΙΞ. Ίσως απλά δεν είμαι και πολύ φαν της επιστημονικής φαντασίας ή του μυστηρίου ή ό,τι άλλο γράφει ο Κάστυ ή απλά ο Ρόσα είναι εξαιρετικός. Μπορεί να ενοχλεί τους περισσοτερους, αλλά προσωπικά χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να διαβάσω αυτές τις ιστορίες σε μηνιαίο περιοδικό όπως τις διαβάσατε και όλοι οι υπόλοιποι πριν από χρόνια. 

 

Απόλαυσα και τις υπόλοιπες ιστορίες και αρχίζω να σκέφτομαι αν απλά μου αρέσουν πιο πολύ λόγω της απλότητας ή επειδή γέρασα και τώρα πια απολαμβάνω περισσότερο ιστορίες του προηγούμενου αιώνα.  

[BATNICK]

Ο Ρόσα ήταν και παραμένει ο αγαπημένος μου σχεδιαστής των παπιών, η δε ιστορία "Ο Γιός του Ήλιου" μια από τις πλέον αγαπημένες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων που είχα πολλά χρόνια να διαβάσω. Δυστυχώς, αν και τα περισσότερα τεύχη του Κόμιξ πέρασαν από τα χέρια μου, μόνο ελάχιστα έμειναν στο πέρασμα του χρόνου στη βιβλιοθήκη μου. Όσο για τη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ, παρότι τη θεωρώ εξαιρετικό και συλλεκτικό απόκτημα, για καθαρά οικονομικούς λόγους δεν αγόρασα ούτε ένα τόμο και μάλλον δεν προβλέπεται για το άμεσο μέλλον. Η μόνη μου εναλλακτική ήταν να διαβάζω τις παλιές ιστορίες από τα ψηφιοποιημένα pdf, και η ηλεκτρονική ανάγνωση κόμικ ή βιβλίων δεν είναι κάτι που μ' αρέσει. Για όλα τα παραπάνω, η χαρά μου που επαναδημοσιεύτηκε ιστορία του Ρόσα, πολύ περισσότερο η συγκεκριμένη, δεν περιγράφεται!! Από τα παραπάνω σχόλια, συμπεραίνω ότι η επαναδημοσίευση των ιστορίων του Ρόσα κρίνεται από πολλούς στα αρνητικά του Β' Κύκλου. Για μένα πάλι είναι στα πολύ θετικά στοιχεία και μακάρι να συνεχίσουν έτσι! Στο μόνο που θα συμφωνήσω είναι ότι το ιδανικότερο θα ήταν κάθε τεύχος να 'χε δύο πολυσέλιδες ιστορίες, μια αδημοσίευτη και μια επανέκδοση.

[leonidio]

Τεύχος 20. Στο επόμενο, την Πέμπτη 31/3, η κεντρική ιστορία θα είναι το Τελευταίο Έλκηθρο για το Ντώσον.

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

 

[Jim Slip]

Μία κριτική για το ΚΟΜΙΞ #20.

 

Το πρώτο που έχω να πω είναι οτι η επαναδημοσίευση του "Το Ρευστό" με κάνει και νιώθω νοσταλγία. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ΚΟΜΙΞ #31 το 1991, μια εποχή που αναπολώ. Περίπου τότε ήταν και που ξεκίνησα να συλλέγω τον εν λόγω τίτλο συστηματικά, και όχι σποραδικά όπως έκανα προηγουμένως. Φυσικά αυτό που νοσταλγώ είναι την εποχή και όχι την ιστορία. Για του λόγου το αληθές, έβγαλα το ΚΟΜΙΞ #31 απ' το ράφι και το τοποθέτησα δίπλά στο καινούργιο ΚΟΜΙΞ #20. Το ΚΟΜΙΞ #20 είναι ένα ψυχρό άψυχο αντικείμενο, δε σημαίνει τίποτα για μένα, ενώ το ΚΟΜΙΞ #31 είναι λες και ακτινοβολεί ζεστασία, λες και είναι ζωντανό.

 

Αυτά για τα παρελκόμενα, ακολουθεί η κριτική των ιστοριών.

 

Θα ξεκινήσω λέγοντας οτι στο ΚΟΜΙΞ του Τερζό τα καρέ είναι λίγο μεγαλύτερα, το ίδιο και η γραμματοσειρά, και αυτό κάνει την ιστορία πιο ευανάγνωστη σε σύγκριση με την συμπιεσμένη εκδοχή της Καθημερινής. Επίσης, για πολλοστή φορά σε ορισμένες σελίδες έχει πέσει παραπάνω μελάνι. Νισάφι πια, έχουμε φτάσει στο σημείο η τυπογραφία του 2016 να είναι υποδεέστερη από αυτή του 1991. Το μοναδικό που υπερτερεί στην έκδοση της Καθημερινής είναι τα χρώματα. Είναι πολύ πιο ζωντανά σε σχέση με τα πιο ξεβγαλμένα του 1991.

 

Πάμε τώρα στην ιστορία.

 

"Το Ρευστό" (1987) είναι μια Ροσα-ική κωμωδία καταστάσεων στο ύφος των "Ξέχνα το!" και "Ζήτημα βαρύτητας". Ο Ρόσα, ένας έτσι κι αλλιώς μεστός παραμυθάς, έχει ένα ξεκάθαρο ταλέντο στο να μετατρέπει αυτές τις κωμωδίες σε αγώνες ταχύτητας με σπασμένα φρένα, τις οποίες στη συνέχεια εμπλουτίζει με τα εντυπωσιακά καρέ που αποτελούν και σήμα κατατεθέν του (το θησαυροφυλάκιο που εκρήγνυται, η πλημμύρα χρημάτων στην πόλη, η υπερηχητική κούρσα του Ντόναλντ στους δρόμους κλπ). Συνδετικός ιστός της ιστορίας είναι οι σχέσεις των Ντακ στο παρασκήνιο: η αλαζονική συμπεριφορά του Σκρουτζ, η προσπάθεια χειραφέτησης του Ντόναλντ, η ισχύς εν τη ενώσει της οικογένειας στη συνέχεια, και τέλος η επιστροφή στην κανονικότητα και την αλαζονεία του Σκρουτζ.

 

'Οταν είχα διαβάσει την ιστορία για πρώτη φορά είχα ενθουσιαστεί. Ξαναδιαβάζοντας την μετά από τόσο καιρό δε μπορώ να πω το ίδιο. Το έργο του Ρόσα αν και θεαματικό το βρίσκω κάπως μονοδιάστατο, αλλά όπως και να 'χει δεν παύει να είναι μια απολαυστική ιστορία χολυγουντιανών προδιαγραφών. 8/10

 

Και τώρα δύο λόγια για τις μικρές ιστορίες που συμπληρώνουν το τεύχος (όσα τους αξίζουν για να 'μαι ειλικρινής).

 

Στο "Η βασίλισσα του χορού" έχουμε την επιστροφή της Ούνας. Το ζήσαμε κι αυτό. Τυπική κωμωδία καφρίλας, τυπικό σχέδιο Βίκαρ. 5/10

 

Στο "Ένας κροίσος ήρθε για δείπνο", βασισμένο σε σενάριο του Μπαρκς, η αταξία και η δυσμορφία στο σχέδιο του Γίππες βγάζει μάτι. 5/10

 

Στο "Ένα άτυχο κορίτσι" ο Γκαστόνε είναι κρυφο-ερωτευμένος με μία εξίσου τυχερή παπια, αλλά για κάποιο λόγο όταν βρίσκονται μαζί γίνονται κι οι δύο άτυχοι. Αν ακούγεται βαρετό είναι επειδή είναι. 5/10

 

Το "Χρυσή ψαριά" είναι μια χαζοιστορία άνευ ουσίας. 3/10

 

Το "Συλλέκτης ποντικών" είναι μια τυπική φοβική ιστορία του Νόελ Βαν Χορν, ο οποίος όχι μόνο χαραμιζει το ταλέντο του σε μικρές ιστορίες, αλλά επίσης εγκλωβίζεται θεματολογικά. 6/10

 

Τέλος το "Η μπαλάντα του μοναχικού καουμπόυ" είναι μια χλιαρή σάτιρα του καταναλωτισμού. 5/10

Επεξεργασία Μαρτίου 7, 2016 από Jim Slip

[Μενίγ Πουαγώ]

Λοιπόν. Ας γίνει και η "επίσημη" παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #20 τεύχους της Β' περιόδου του ΚΟΜΙΞ.

Με εξώφυλλο από την μπλέ δύναμη στο scanner που ακούει στο όνομα Γιώργος...



Το ολοστρόγγυλο αριθμητικά τεύχος περιέχει εφτά (7) ιστορίες. Για να τις πιάσουμε μία-μία από το χεράκι και να ακούσουμε τι έχουν να μας διηγηθούν.

 

"Το ρευστό."

Μουργόλυκοι (μετά από απόπειρα κλοπής περιεχομένου πισίνας γνωστού κροίσου) βρίσκουν παλιό γνωστό τους επιστήμονα που ακόμα παλεύει να κάνει άοσμο το λάχανο κατά την βράση. Σε αντάλαγμα πρώτης ύλης δίνει στους Μουργόλυκους δύο ακτινοπίστολα που ανατρέπουν τους φυσικούς νόμους. Επακολουθεί το σώσε...

Εντυπώσεις.

Είναι Ρόσα... Μη μου ζητάτε αντικειμενική κριτική. Πρώιμος μεν ,σαν τις πρώτες του Θείου Καρλ, αλλά παναξιότατο δείγμα του ορυμαγδού που επακολούθησε με αποκορύφωμα ένα Αισνερ. Ειδικά μετά το σχέδιο στο Περτουίλαμπι που θυμίζει επαγγελματία. Παρά ερασιτέχνη σχεδιαστή στα πρώτα του βήματα.

"Η βασίλισσα του χορού."

Η Ούνα εμφανίζεται από το πουθενά και γίνεται μήλον της έριδος σε ένα στοίχημα μεταξύ ανηψιού και πάμπλουτου θείου του. Το Extrem makeover σε Λιμνουπολίτικη εκδοχή.

Εντυπώσεις.

Δεν εντυπωσιάστικα αλλά ούτε απογοητεύτικα. Συνήθως ο Ντόναλντ στοιχηματίζει με τα ανήψια του όποτε ήταν ευχάριστη η αλλαγή αντιπάλου. Μία έξυπνη σεναριακή ιδέα ξετυλλίγεται μέσα από όμορφα και χιουμοριστικά καρέ που παρουσιάζουν ευτράπελες καταστάσεις.

"Ένας κροίσος για δείπνο."

Ο Σκρουτζ κάνει το παν για να γαλουχήσει τον μονίμως άφραγκο ανηψιό του. Ανηψιός και ανηψάκια αυτού περνούν στην αντεπίθεση με νόμιμα και άνομα μέσα.

Εντυπώσεις.

 

Δεκασέλιδη βασισμένη σε σεναριακή ιδέα του Θείου Καρλ. Οπότε απολαυστικότατη...

 

"Ένα άτυχο κορίτσι."

Ο Γκαστόνε βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο μίας εξίσου τυχερής θηλυκής ,παπίσιας, ύπαρξης. Μόνο που η χήμεια τους δεν είαι εξίσου τυχερή και ο Ντόναλντ το εκμεταλεύεται στεγνά και στυγνά.

Εντυπώσεις.

Μέση κατάσταση συναισθημάτων. Από την μία χαίρομαι για τον Ντόναλντ και από την άλλη συμπάσχω για τον Γκαστόνε. Κλαυσίγελος κατάστασις. Θα επαναλάβω για άλλη μία φορά πως ο Γκαστόνε στέκει ώραια σαν πρωταγωνιστής... Αυτό μόνο!

"Χρυσή ψαριά."

  Ο Σκληρόκαρδος αναγγέλει στον Μακ Ντακ ότι έχει την αποκλειστικότητα στην παγκόσμια αλιεία. Οπότε ο Σκρουτζ περνάει σε αντεπίθεση με επιστημονική βοήθεια με τον εγγονό του Ράτσετ και γιο του Σπύρου Γρανάζη.

Εντυπώσεις.

Χρυσοκούκης και πάλι Χρυσοκούκης. Το έχω ξαναπεί ο Τζον δεν είναι αντάξιος αντίπαλος του Σκρουτζ. Στενάχωρο το γεγονός ότι ο πρώτος είναι λιγότερο δημοφιλής επί Ελληνικού εδάφους. Άκρως ενδιαφέρουσα και με χαλαρή ροή ιστορία.

"Συλλέκτης ποντικιών."

Ο Επιθεωρητής καλεί τον Μίκυ για να τον βοηθήσει στην επίλυση ενός μυστηρίου που αφορά σε μία συλλογή πινάκων με ποντικόμορφους ήρωες που είχαν χαθεί χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Εντυπώσεις.

Άλλη μία πάρα πολύ καλή περιπέτεια με τον Μίκυ που κινείται στα όρια μεταξύ φυσικού και παραφυσικού. Η μόνη ένσταση το παντελονάκι του (όπως είπε και ο Ινδιάνος στην κριτική του για το προηγούμενο τεύχος). Δε κολλάει. Ίσως έτσι αποτιείουν φόρο τιμής στον Φλούντ αλλά και πάλι...

"Η μπαλάντα του μοναχικού καουμπόυ."

Μάνατζερ ινδάλματος των τριών ανηψιών εκμεταλεύεται τον ήρωά του για εύκολο πλουτισμό μέσω ύπνωσης.

Εντυπώσεις.

Η οξυδέρκεια των τριών ανηψιών σε πλήρη ανάπτυξη δίει μία καθηλωτική ,μέχρι το τελευταίο καρέ, ιστορία.

Κλείνοντας.

Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο το σχόλιο του Γιώργου (Phantom) και ειδικά το σημείο που λέει ότι ο Ρόσα θα πρέπει να έμπαινε ως συμπληρωματική ιστορία και όχι ως κύρια. Αλλά προσωπικά γουστάρω τρελλά που το 2016 θα είναι η χρονιά του Ρόσα!!! Φανατικός θαυμαστής του γαρ μου αρέσει πολύ να τον διαβάζω στο ΚΟΜΙΞ. Οι υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους μου άφησαν στο σύνολό τους μία ευχάριστη αίσθηση. Γενικά το ευχαριστήθικα το τεύχος.

7.5/10!!!     

  

[Indian]

Το "Ρευστό" είναι μία αγαπημένη και χιλιοδιαβασμένη ιστορία,από τις πρώτες που δημιούργησε ο μεγάλος Don Rosa...!Το σενάριό της θα μπορούσε κάλλιστα να διδάσκεται στο μάθημα της Φυσικής,αν και νομίζω ότι έχει γίνει κάτι τέτοιο,όσον αφορά την επίδραση της τριβής και της αδράνειας στα σώματα...!Όσον αφορά την ροή,είχε δράση αλλά δεν ήταν και η καλύτερη ιστορία στον τομέα αυτό...!Σίγουρα ο Don έπειτα έγραψε πιο περιπετειώδη σενάρια...! Ο τρόμος που ένιωσα το '91,όταν πρωτοείδα το καρέ με το θησαυροφυλάκιο να διαλύεται και τα νομίσματα να εκτοξεύονται στον αέρα,είναι κάτι που ακόμα δεν έχω ξεπεράσει...! Το άγουρο σχέδιο του Rosa είναι εξαιρετικό αλλά κι εδώ ο φωτισμός που έκανε η εκδοτική,το υποβαθμίζουν...! Για μένα το καλύτερο σχέδιο της ιστορίας ήταν στο Κόμιξ # 33...!Είμαι fan των ασημένιων νομισμάτων...!

 

Στην "Βασίλισσα του χορού",η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μία μικρή ανατριχίλα όταν είδα την Ούνα να μπαίνει θεαματικά αλλά εντελώς ξεκάρφωτα μέσα στο καρέ και να σκάει επάνω στον Ντόναλντ...!Το σενάριο θύμιζε τον Πυγμαλίωνα ή εάν θέλουμε κάτι πιο ανάλαφρο,ένα επεισόδιο από τους "Μεν και δεν"...! Δεν μπορώ να πω ότι με γοήτευσε ιδιαίτερα...!Ήταν αρκετά άνοστο και τρομερά προβλέψιμο...!Ακόμα και το χιούμορ του θα μπορούσε να ήταν καλύτερο...!Το σχέδιο του λατρεμένου Vicar το βρήκα εξαιρετικό...!

 

Ο "Ένας Κροίσος ήρθε για δείπνο" πρόκειται για αστεία ιστοριούλα που προσωπικά δεν μου είπε πολλά...!Το σενάριο ήταν λιτό,χωρίς κάτι το ιδιαίτερο κι όλη η ροή αναλωνόταν σε μία αναμέτρηση ανάμεσα στον θείο Σκρουτζ και στον Ντόναλντ (μαζί με τα ανιψάκια του) για το ποιος θα αναδειχτεί ο πιο αγενής και προσβλητικός...!Στο τέλος ο δημιουργός επέλεξε να είναι δίκαιος και να μην δυσαρεστήσει καμία πλευρά...!Νομίζω όμως ότι εάν την ολοκλήρωνε ο μεγάλος Καρλ,θα της έδινε διαφορετική κατάληξη...!Το σχέδιο του Γίππες το βρήκα,απλά,απαίσιο...!

 

Το "Ένα άτυχο κορίτσι" είναι άλλη μία ιστορία η οποία θα μπορούσε να ήταν βγαλμένη από σελίδες βιβλίου Φυσικής,αυτή την φορά στο κεφάλαιο του Ηλεκτρομαγνητισμού...!Αποδείχτηκε περίτρανα ότι τα ομώνυμα απωθούνται...! Το σενάριο,αν και περιέγραφε την κλασική κόντρα του άτυχου Ντόναλντ και του τυχερού Γκαστόνε,ήταν γλυκό και πλημμυρισμένο με πολλά ευγενή συναισθήματα...!Είχε χαριτωμένη ροή η οποία μ'έκανε να υπερασπίζομαι τον Γκαστόνε,πράγμα πολύ σπάνιο για μένα...! Η ιστορία κλείνει με συγκινητικό τρόπο...!Το σχέδιο μου άρεσε...!

 

Η "Χρυσή ψαριά" είναι μία πολύ μικρή σε έκταση ιστορία,η οποία δεν μπορώ να πω ότι μ'εντυπωσίασε...!Το σενάριό της ήταν χοντροκομμένο και βιαστικό,ίσως επειδή υπήρχαν ελάχιστες σελίδες στην διάθεσή του...!Προσωπικά μου θύμισε,όσον αφορά την μάχη του Σκρουτζ και του Χρυσοκούκη,το "Νησί στην άκρη του χρόνου",του Don Rosa...!Εκεί όμως τα τα γεγονότα ήταν διαφορετικά και (απείρως) καλύτερα...!Το τέλος ακολουθεί την πεπατημένη (μαντέψτε ποιος κέρδισε ) αλλά ήταν κι αυτό σαχλό...!Το σχέδιο ήταν καλό,αν κι ο Σκρουτζ έμοιαζε λίγο με τον Κόκοτα,λόγω των μεγάλων φαβορίτων που του είχαν φτιάξει...!

 

Ο "Συλλέκτης ποντικών" πρόκειται για την μοναδική ιστορία στο τεύχος # 20 με ήρωα τον Μίκυ...!Το σενάριο και η ροή της,ενώ ξεκίνησαν πολύ καλά,στην πορεία το χάλασαν...!Είχε πολλά "μεταφυσικά" στοιχεία,ωραία στημένα αλλά στο τέλος ο δημιουργός πιστεύω ότι δεν τα διαχειρίστηκε σωστά...!Αυτά που κρατάω είναι η απουσία του κακού (δεν φαίνεται πουθενά) και το απότομο τέλος που αφήνει υποσχέσεις για sequel...!Όσον αφορά το σχέδιο,το βρήκα πολύ καλό,αν και μ'εκνευρίζει να βλέπω τον Μίκυ με τα σώβρακα σε σύγχρονες ιστορίες...!

 

Χαριτωμένη βρήκα την "Μπαλάντα του μοναχικού καουμπόυ"...!Σίγουρα δεν πρόκειται για καμία υπερπαραγωγή αλλά είχε μία λογική κι ενδιαφέρουσα ροή με αρχή,μέση και τέλος...!Επίσης είχε μπόλικη δράση και σε αρκετές σελίδες απολαύσαμε περιπετειώδεις σκηνές...!Γι'ακόμα μία φορά τα τρία ανιψάκια έβγαλαν τα κάστανα από την φωτιά και φέρθηκαν έξυπνα...!Το μόνο αρνητικό ήταν η φύση του εγκλήματος που διαπράχθηκε,την οποία την βρήκα περισσότερο παιδική...!Το σχέδιο ήταν πολύ καλό...!

 

 

Επεξεργασία Μαρτίου 7, 2016 από Indian

[Angel.tze]

Μια μίνι κριτική.

 

Το τευχος με απογοήτευσε.

 

Το Ρευστό ήταν εξαιρετικό. Μόνο αυτό.

 

Όλες οι υπόλοιπες ιστορίες με άφησαν με ένα άσχημο αίσθημα υποβάθμισης της ποιοτητας. Η Βασίλισσα του Χορού ήταν από τις χειρότερες που έχω διαβάσει σε Ντίσνευ κόμικ, όπως και η Χρυσή Ψαριά, ο Συλλέκτης Ποντικιών (εγώ προσωπικά προτιμώ το σορτσάκι ) και η Μπαλάντα του Μοναχικού Καουμπόι.

 

Ο Κροίσος που ήρθε για δείπνο με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Πολύ ωραίο σενάριο αλλά απαίσιο σχέδιο. Το Άτυχο Κορίτσι ήταν πολύ καλό αλλά θα μπορούσε να είναι σε άλλα επίπεδα. Γενικά όμως ηταν μια πολύ καλή ιδέα.

 

Το τεύχος παίρνει από εμένα 5-6/10 μόνο και μόνο για το Ρευστό και το Άτυχο Κορίτσι. Ευτυχώς που υπήρχαν κι αυτές.

 

Μάλλον το επόμενο δεν θα το αγοράσω...

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ #20

1. Το Ρευστό: Χιλιοδιαβασμένη ιστορία πολύ όμορφη αν και με χαλάει λίγο το πρώιμο σχέδιο του Ρόσα... 9-9,5/10
   
2. Η Βασίλισσα του Χορού: Καλή αλλά από σενάριο πολύ προβλέψιμη. Ξεχωρίζει μόνο για το καλό σχέδιο 6/10
   
3. Ο Κροίσος που ήρθε για δείπνο: Άσχημο σχέδιο σε αρκετά σημεία αλλά όμορφο σενάριο 6,5/10
   
4. Το Άτυχο Κορίτσι: Ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερη 6/10
   
5. 
   
   Χρυσή Ψαριά: ιστορία δίχως ουσία και μπήκε απλώς για να γεμίσει το τεύχος... 5,5/10
   
   
   
6. Συλλέκτης Ποντικιών: το σχέδιο δεν ήταν κακό αλλά το σενάριο είναι γεμάτο τρύπες παρόλο που είναι ενδιαφέρον... 5,5/10 
   
7. Μπαλάντα του Μοναχικού Καουμπόι: το σενάριο ήταν κάπως "παιδικό" αλλά ήταν καλή... Το σχέδιο είναι το δυνατό της σημείο. 6/10
   

Θα βάλω 6-6,5/10 και μου φάνηκε λίγο καλύτερο από το προηγούμενο αλλά γενικά ήταν πάλι απογοητευτικό σαν τεύχος. Πέρα από την ιστορία του Ρόσα οι υπόλοιπες δεν άξιζαν. Δηλαδή το τεύχος στηρίζεται μόνο σε μια ιστορία που οι σελίδες της είναι 26/85 των σελίδων του τεύχους. Δηλαδή δεν αποτελεί ούτε το 1/3 των σελίδων των ιστοριών του τεύχους...Ελπίζω να αλλάξουν τροπή... Θεωρώ το ΚΟΜΙΞ 14 από τα πιο αδύναμα της σειράς αλλά τα ΚΟΜΙΞ 19 & 20 είναι χειρότερα από ότι φαίνεται. 

 

Αναλυτική κρητική εδώ.

Επεξεργασία Μαρτίου 9, 2016 από ΚΟΜΙΞ

[Darrell]

Κριτική για το ΚΟΜΙΞ #20

 

Ξεκινάμε με το εξώφυλλο και γενικά τα περιεχόμενα. Το εξώφυλλο είναι το μόνο όμορφο πράγμα του τεύχους μαζί με την ιστορία του Ρόσα. Όσον αφορά τα περιεχόμενα, η Καθημερινή δε βάζει μυαλό και συνεχίζει να μας πασάρει μια χούφτα βαρετές δεκασέλιδες, σε σημείο που πιάνω τον ευατό μου να ξεφυλλίζω παρακάτω τις σελίδες για να δω πού τελειώνει η κάθε ιστορία να ξεμπερδεύω... Ναι, θα μου πείτε δεν απολαμβάνω το σενάριο και δε δίνω βάση, αλλά οι κακές ιστορίες βρομάνε από το κεφάλι

 

Anyway,

 

Το Ρευστό: Η δεύτερη ιστορία στην καριέρα του Ρόσα και συνάμα τόσο εκπληκτική, καταδεικνύοντας το ανερχόμενο ταλέντο αυτού του ανθρώπου. Προσωπικά, δεν έτυχε να διαβάσω ούτε αυτή την ιστορία -έχω διαβάσει τις περισσότερες μεταγενέστερες του Ρόσα. Το σενάριο βαδίζει στα χνάρια του θρυλικού Μπαρκς με μια ιδιαίτερη πρωτοτυπία όσον αφορά το παιχνίδι με τους Νόμους της Φυσικής, το οποίο το βρήκα το καλύτερο σημείο της ιστορίας! Γέλασα πολύ στο σημείο που μπαίνει για λίγο στη δράση ο ιδιόρρυθμος καθηγητής από τη Μυστηριώδη Νήσο του Μπαρκς και πασάρει πρώτο πράμα στους Μουργόλουκους Το καρέ της έκρηξης του θησαυροφυλακίου, η δολλαριοπλημμύρα και το τέλος της ιστορίας εξαιρετικά!!! Το σχέδιο δεν το συζητώ... 9.5/10

Η Βασίλισσα του Χορού: Συμπαθητική ιστοριούλα με το αχτύπητο δίδυμο Ντόναλντ-Σκρουτζ να στοιχηματίζουν για τον εκπολιτισμό της Ούνας... Κλασσική δωδεκασέλιδη με μεστό σχέδιο Βίκαρ. 6/10

 

Ένας Κροίσος ήρθε για δείπνο: Ιστορία που φαίνεται ενδιαφέρουσα έως ότου αντικρίσεις την πρώτη σελίδα... Αν και πιστεύω πως ο Γίππες έχει δουλέψει πολύ καλά μεγάλο αριθμό ιστοριών του Μπαρκς και έχει πετύχει να τον προσεγγίσει επιτυχώς, σε αυτή την ιστορία απέτυχε παταγωδώς! Το σενάριο μυρίζει Μπαρκς και τελειοποιείται από τον Λάστιγκ, ωστόσο το σχέδιο το βρήκα επιεικώς ΑΘΛΙΟ... Το σχέδιο του Γίππες με απογοήτευσε... Είχα την εντύπωση ότι δεν έδωσε καθόλου βάση στο σχέδιο, σαν να ήθελε να το τελειώσει γρήγορα... Το αποτέλεσμα ήταν ένα απαράδεκτο σχέδιο να χαλάει μια ιστορία με καλό σενάριο... 5/10 (μόνο για το σενάριο)...

 

Ένα Άτυχο Κορίτσι: Κατά τη γνώμη μου η δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους από άποψη ποιότητας. Έχοντας ως επίκεντρο τον Γκαστόνε και την τυχερή φίλη του, αυτή η ιστορία με άφησε ευχαριστημένο στο τέλος αλλά και ελαφρώς συγκινημένο από την ατυχία του Γκαστόνε να τα βρει με την κοπέλα που αγαπάει λόγω της σπαστικής τύχης του. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό. 7/10

 

Χρυσή Ψαριά: 3/10

 

Συλλέκτης Ποντικών: Ιστορία με πολύ ωραίο σενάριο, το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί περαιτέρω! Το σχέδιο του Βαν Χορν με το κλασσικό καρτουνίστικο σορτσάκι μου τη σπάει λίγο, αλλά κατά τ'άλλα καλό. 6/10

 

Η Μπαλάντα του Μοναχικού Καουμπόυ: Ιστορία του Φεριόλι, ενός κατ'εμέ πανάξιου επιγόνου του Μπαρκς. Το σενάριο κινούνταν σε μπαρκσικά πρότυπα και το βρήκα γενικά ενδιαφέρον. Παράλληλα, το σχέδιο του Φεριόλι άξιο του σεναρίου... 7/10

 

Άλλο ένα μονότονο, βαρετό και πάλι βαρετό τεύχος! Οι ιστορίες έχουν μια κάποια ποιότητα -όχι όλες- αλλά δεν χορταίνουν έναν αναγνώστη που περιμένει ιταλική ποιότητα να διοχετευτεί μέσα από τις σελίδες του ΚΟΜΙΞ. Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει το επόμενο τεύχος.........

Επεξεργασία Μαρτίου 17, 2016 από Comic fun

[Βασιλεύς των κόμικς]

Ενα περιοδικό.7 ιστοριες.Πολλά παπιά.Δράση.

Περιπέτεια.Γέλιο.Αγωνία.

             ΚΟΜΙΞ 21.

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

Από σήμερα στο περιπτερό σας,Προλάβετε.

Επόμενο συγκλονιστικο τεύχος 29/4

 Αν θέλετε να δείτε ποιες είναι οι 7 ιστορίες πηγαίνετα εδω #4383 

ΚΟΜΙΞ

[Μενίγ Πουαγώ]

Διάφορες συγκυρίες έκαναν την επίσημη παρουσίαση του #21 τεύχους της νέας περιόδου του ΚΟΜΙΞ να αργήσει κατά μία εβδομάς. Αλλά σιγά μη την γλύτωνε από το συγγραφικό μου δαιμόνιο...

Πολλές υπερωρίες σημειώνει το Βασιλικό Scanner και φοβάμαι μην αρχίσει να έχει απαιτήσεις... Αλλά τον Βασιλέα μας δε τον φοβάμαι... Ορίστε ένα εξώφυλλο διά χειρός Don...



Τι είπατε; Αν το τεύχος περιέχει ιστορίες; Εφτά (7) στον αριθμό... Αλλά τι δάφνες δράττουν; Ας ρωτήσουμε τον κηπουρό... ( )

"Τελευταίο έλκηθρο για το Ντώσον."

Ο Σκρουτζ αποφασίζει να εγκαταλείψει την ζωή του χρυσοθήρα τώρα που η περιουσία του έφτασε το ένα εκατομμύριο. Κάνει ένα τελευταίο ταξίδι στον Χείμαρρο της Αγωνίας. Στον γυρισμό όμως μία ξαφνική χιονοθύελλα τον αναγκάζει να χάσει το έλκηθρό του για να σώσει τα σκυλιά του. Βάζει σημάδι με το όπλο του όμως στο σημείο που χάθηκε. Αρκετές δεκαετίες μετά...

Εντυπώσεις.

Πρώιμος Ρόσα σε φάση εξέλιξης του σχεδιαστικού του ύφους. Τα λόγια είναι περιττά. Ευαισθησία, συγκίνηση κα αγωνία ασχέτως αν την ιστορία την έχω μάθει απ' έξω. Εξ' άλλου ο Ρόσα είναι μες τους τρεις αγαπημένους μου σχεδιαστές-σεναριογράφους που δε βαριέμαι να διαβάζω ξανά και ξανά... Όχι δε σας λέω τους άλλους δύο..

"Μακριά και αγαπημένοι."

Ντόναλντ και Τζόουνς έρχονται σε αντιπαράθεση σε μία συνάντηση της Λέσχης Γειτόνων. Εξαιτίας ενός δανδή συγγραφέα ορειβάτη. Οπότε αποφάσίζουν να πάρουν τα ,ίδια, βουνά, και αυτό οδηγεί σε μία αναπάντεχη συνεργασία.

Εντυπώσεις.

Συνήθως "ενός κακού μύρια έπονται" όταν συναντιούνται αυτοί οι δύο. Αλλά στην συγκεκριμένη ιστορία μάλλον ταιριάζει το "κάθε εμπόδιο για καλό" σε συνδυασμό με το "ισχυς εν τι ενώσει." Αλλά επειδή η ιστορία δεν αναφέρεται στις παροιμίες έχω να πω ότι διαβάζεται ευχάριστα λόγω της πινελιάς στο σενάριο. Αλλά δεν απορροφάται από τα εγκεφαλικά κύτταρα...

"Δύο Γκούφυ είναι πολύ."

Ο Καθηγητής Στάτικ δημιουργεί μία μηχανή κλωνοποίησης και ο Γκούφυ την χρησιμοποιεί... 

Εντυπώσεις.

Συγγνώμη για την "ανύπαρκτη" περίληψη αλλά και πολλά θαρρώ πως έγραψα. Υπάρχουν απείρως καλύτερες ιστορίες για να γεμίσουν οι σελίδες του τεύχους. Ο Μίκυ πρέπει να κάνει κάτι με το ενδυματολογικό του κόλλυμα στην δεκατία του '30...

"Εύπλαστη ομορφιά."

 

 Η Νταίζυ παιδεύεται ολημερίς να τιθασεύσει τα πούπουλα της κεφαλής της. Ο Ντόναλντ αποχωρεί και περνόντας από τον Κύρο πέφτει στα χέρια του η νέα του εφεύρεση. Δυστυχώς για την Λιμνούπολη...

Εντυπώσεις.

Λογικά δε μπορεί να μπει στην κατηγορία της "εύθραυστης δεξιοτεχνίας του Ντόναλντ αλλά σίγουρα ανλεί στοιχεία απο εκεί. Συνοθύλευμα χιουμοριστικών καρέ θα την πω έτσι για να σκάσει ,λίγο, το χειλάκι.

 

"Καιρός κατα παραγγελία."

Η νέα εφεύρεση του Κύρου δημιουργεί ατομικές καιρικές συνθήκες κατά παραγγελία. Αλλά η Μητέρα Φύση ,σαν γυναίκα που είναι, δεν συγχωρεί.

Εντυπώσεις.

Έχει ο καιρός γυρίσματα; Σίγουρα. Αν και στην εν λόγω ιστορία πνέουν θυελώδεις βοριάδες με χιόνια στα ορεινά... Δε θα πάρω...

 

"Αστεία βίντεο."

Ο Ντόναλντ θέλει να συμετάσχει σε μία τηλεοπτική εκπομπή αλλά καταλήγει να αντιμετωπίσει το μένος των κοριτσιών της Λιμνούπολης. Σημειώσατε 2...

Εντυπώσεις.

Θα τις φάτε εδώ ή να τις κάνω πακέτο; Συγγνώμη για το κρύο χιούμορ μου αλλά συνάδει με την ιστορία.

"Το πολύτιμο σοκολατάκι."

Τι θα βγει άμα συνδυάσετε μία ομπρέλα, ένα δαχτυλίδι και μία ιστορία με τους Μουργόλυκους; Ένα κυνηγητό από την αστυνομία και μία παρεξήγηση.

Εντυπώσεις.

Η ιστορία περιέχει σοκολατάκι αλλά δεν αφήνει γλυκιά επίγευση στον ουρανίσκο μας.  

Κλείνοντας.

Πέραν του προσωπικού μου βίτσιου ένας Ρόσα δε σώνει το τεύχος. Με καμία δύναμη ,κυβέρνηση και ό,τι άλλο προτιμάει ο καθένας σας. Θα είναι μία δύσκολη χρονιά για το περιοδικό φοβάμαι. Διότι οι πιο μικρές ηλικίες ,κατα γενική ομολογία θαρρώ, ξέρουν λίγο εώς καθόλου το έργο του Ρόσα. Το target group δηλαδίς που ηλικιακά απευθύνεται το περιοδικό. Γιατί όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε μία άλλη κατηγορία. Αλλά επειδή έχω την "Βιβλιοθήκη Κόμιξ" θα προτιμούσα να διαβάζω ωραίες χορταστικές ιστορίες που μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα το περιοδικό. Αλλά δυστυχώς θα πρέπει να περιμένω αρκετούς μήνες ακόμα.

Όχι δεν αναιρώ αυτό που είχα γράψει παλιότερα ότι δε με χαλάει που τον ξαναβλέπω στο ΚΟΜΙΞ. Αλλά ας είμαστε και ρεαλιστές. Πάντως ήδη φαντάζομαι πόσο όμορφα θα ήταν 12 κάδρα σε έναν τοίχο του δωματίου με τα εξώφυλλα άνευ τίτλου και barcode...

6.5/10!!! Χάρη στον D.U.C.K. ... Αλλιώς...        

    

Επεξεργασία Απριλίου 7, 2016 από Μενίγ Πουαγώ

[Indian]

Όσον αφορά το "Τελευταίο έλκηθρο για το Ντώσον" νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε μεγάλη ανάλυση...!Αρκεί να πούμε μόνο ότι την έχει δημιουργήσει ο Don Rosa...!Τα υπόλοιπα περιττεύουν...!Το σενάριό της ήταν ευφυέστατο και το οποίο δίνει στους φανατικούς θαυμαστές του θείου Σκρουτζ αρκετές,άγνωστες μέχρι τότε,πληροφορίες για το παρελθόν του...!Μία πρώτη γεύση από τον θρυλικό "Βίο" του...!Η ροή έχει δοκιμασμένη και κλασική συνταγή του τρελού ανθρωποκυνηγητού,με στοιχεία γεωγραφίας και φυσικής και κλείνει με μία γλυκιά ανάμνηση...!Τέλειο...! Τόσο τέλειο,όσο και το σχέδιο...!

 

Η ιστορία "Μακριά κι αγαπημένοι" είναι αρκετά καλή,με τον Ντόναλντ και τον άσπονδο γείτονά του,τον κύριο Τζόουνς...!Το σενάριό της μας ταξιδεύει μακριά στα χιόνια και είναι πολύ πρωτότυπο,μιας και βλέπουμε μία από τις λίγες φορές που οι δύο γείτονες συμμαχούν,έστω και για λίγο,για να ξεσκεπάσουν τον υπερφίαλο Ρικ Κορφοβούνη...!Και για να γίνει αυτό εκτυλίχθηκαν πολλές ευτράπελες καταστάσεις...!Το σχέδιο του Vicar,εξαιρετικό...!

 

Και η ιστορία "Δύο Γκούφυ είναι πολλοί" είναι ευχάριστη,χωρίς όμως να είναι κάτι το σπουδαίο...!Παρουσιάζει στον αναγνώστη την δύναμη της φιλίας,αλλά και της πλεονεξίας...!Τελικά καμία φορά τα ομώνυμα δεν απωθούνται και τόσο...! Στην σελίδα 53 γέλασα με τις απίστευτες απορίες που είχαν οι δύο Γκούφυ...!Ο ορισμός της αφέλειας...! Το τέλος συγκινητικό κι ο επιστήμονας έδρασε περίπου ως από μηχανής θεός...!Το σχέδιο ήταν καλό,αλλά το σώβρακο του πρωταγωνιστή μ'εκνεύρισε πάλι...! 

 

Η "Εύπλαστη ομορφιά" είναι μία όμορφη ιστορία που αναφέρεται σε μία εφεύρεση του Κύρου,η οποία πέφτει στα χέρια του ατζαμή κι απερίσκεπτου Ντόναλντ...!Το σενάριό της μου θύμισε έντονα τις αντίστοιχες δεκασέλιδες ιστορίες του Καρλ Μπαρκς...!Δεν ήταν σε κανένα σημείο στατικό,είχε διασκεδαστικά γκαγκ και happy end...!Το σχέδιο ήταν πολύ ωραίο και μου θύμισε κι αυτό σε κάποια σημεία τον μεγάλο δημιουργό...!

 

Ο "Καιρός κατά παραγγελία" είναι η δεύτερη συνεχόμενη ιστορία που μία εφεύρεση του Κύρου,φαινομενικά λύνει προβλήματα,αλλά στο τέλος αποδεικνύεται και η ίδια πρόβλημα...!Αυτά συμβαίνουν όταν δεν γίνονται επαρκείς εργαστηριακές δοκιμές...!    Το σενάριο δεν μ'ενθουσίασε τόσο...!Το βρήκα λίγο άνοστο,χωρίς βάθος...!Στο τέλος ο Κύρος φέρεται εγωιστικά,κάτι που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα του...!Το σχέδιο μου άρεσε...!

 

Η ιστορία "Αστεία βίντεο" μου θύμισε την εκπομπή "America's Funniest Home Videos" που έβλεπα μικρός...! Ο Ντόναλντ,μέσα στην τραγική απενταρία του,θέλει να πιάσει την καλή δημιουργώντας ένα χιουμοριστικό βίντεο...!Το σενάριο ξεκινάει με απλές κωμικές σκηνές,χωρίς κάποιο ενδιαφέρον...!Από την μέση και μετά όμως αρχίζουν τα...χοντρά κόλπα και οι παλαβές καταστάσεις...!Η ανατροπή στο τέλος είναι όλα τα λεφτά...! Το σχέδιο το βρήκα καλό...!

 

Το "Πολύτιμο σοκολατάκι" ήταν μία χαριτωμένη ιστορία,με τους Μουργόλυκους στον ρόλο του πρωταγωνιστή...!Σχεδόν στο σύνολο των σελίδων οι διάσημοι παράνομοι τρέχουν πίσω από ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι,με ό,τι αυτό συνεπάγεται από θέμα χιούμορ...!Στο τέλος της ιστορίας ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να συμπονέσει τους άτυχους απατεώνες...! Αρκετά όμορφο βρήκα και το σχέδιο...!

 

Γενικά οι περισσότερες από τις ιστορίες μου άρεσαν,αλλά θα ήθελα να τις έβλεπα στο Super Μίκυ κι όχι στο θρυλικό Κόμιξ...!

 

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

Κάτι συμβαίνει συνέχεια με αποτέλεσμα να ξεχάσω να γράψω την κριτική μου για το τεύχος 21...

 

ΚΟΜΙΞ #21

1. Τελευταίο έλκηθρο για το Ντώσον: Πολύ ωραία ιστορία και συγκινητική στο τέλος! Το σχέδιο του Ρόσα ωριμάζει σιγά σιγά. 9,5-10/10
2. Μακριά κι αγαπημένοι: Πρωτότυπη ιστορία με Τζόουνς και Ντόναλντ. Μου άρεσε και το σχέδιο γενικά. 7-7.5/10
3. Δύο Γκούφυ είναι πολλοί: Ιστορία μπουρδίτσα από τον "πολυαγαπημένο" Βαν Χορν... Έχουμε τόσες ιστορίες με τον Μίκυ καλές παλιές και νέες όπως του Κάστυ και βλέπουμε αυτές τις δεκασίδες στο περιοδικό. Το θεωρώ χαζομάρα. 5-5,5/10
4. Εύπλαστη ομορφιά: Η καλύτερη δεκασέλιδη του τεύχους! Πραγματικά μου άρεσε και το σενάριο της μου φάνηκε Μπαρκίσιο. 
5. Καιρός κατά παραγγελία: Χαζομαρίτσα για να γεμίσει το τεύχος... 5,5/10
6. Αστεία βίντεο: Έχουμε δει πιο καλές ιστορίες σχετικά με αστεία βίντεο όπως μια του Καρλ Μπαρκς όπου τα ανιψάκια βγάζουν βίντεο τον Ντόναλντ και τον κάνουν βούκινο σε ολόκληρη την Λιμνούπολη. Αυτή εδώ δεν είναι κάτι το τρομερό... 6,5/10
7. Πολύτιμο σοκολατάκι: Η ιστορία με δυο λόγια είναι Μπαρκσικοι Μουργόλυκοι σχεδιαστικά αλλά απογοητευτικό το σενάριο. 6,5-7/10

Γενικά συμφωνώ πάνω κάτω με τον φίλο Μενίγ. Να ειπωθεί πως είχαμε μια μικρή βελτίωση στις δεκασέλιδες αλλά γενικά το επίπεδο σαν τεύχος δεν ανέβηκε και πολύ. Ούτε είναι κάτι το ιδιαίτερο... Θα βάλω 6,5-7/10 διότι σαν τεύχος ήταν κάπως καλύτερο από τα ΚΟΜΙΞ #19 και ΚΟΜΙΞ #20 που τα θεωρώ τα χειρότερα της σειράς. Αναλυτική κριτική εδώ.

 

Γενικά οι περισσότερες από τις ιστορίες μου άρεσαν,αλλά θα ήθελα να τις έβλεπα στο Super Μίκυ κι όχι στο θρυλικό Κόμιξ...!

Πόσο συμφωνώ με αυτό σου το σχόλιο Indian. Ακόμα περιμένω να δω κάποια δεύτερη πολυσέλιδη ιστορία από την Καθημερινή πέρα από την ανατύπωση... 

Επεξεργασία Απριλίου 20, 2016 από ΚΟΜΙΞ

[YOSHIMITSU]

Το καινούργιο Κόμιξ #22 που ήταν να κυκλοφορήσει κανονικά την Παρασκευή 29 βρίσκεται από σήμερα στα περίπτερα, σπεύσατε.

 

Περιέχει τις ιστορίες:

1. Επιστροφή στην μονοτονία (Return to Plain Awful)

2. Η Οδύσσεια ενός καταραμένος (What you make it)

3. Το δώρο του Προμηθέα (Prometheus)

4. Η επέλαση των εντόμων (Bugs amok)

5. Απόδραση από τον Μεσαίωνα (Kijkdoos)

6. Πασχαλιάτικο πανδαιμόνιο (the bunny bunch)

7. Οι αδιόρθωτοι (starting over)

 

Το επόμενο θα κυκλοφορήσει Τρίτη 31 Μαΐου με την ιστορία: Η αυτού Μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ.

[leonidio]

Το καινούργιο Κόμιξ #22 που ήταν να κυκλοφορήσει κανονικά την Παρασκευή 29 βρίσκεται από σήμερα στα περίπτερα, σπεύσατε.

 

Περιέχει τις ιστορίες:

1. Επιστροφή στην μονοτονία (Return to Plain Awful)

2. Η Οδύσσεια ενός καταραμένος (What you make it)

3. Το δώρο του Προμηθέα (Prometheus)

4. Η επέλαση των εντόμων (Bugs amok)

5. Απόδραση από τον Μεσαίωνα (Kijkdoos)

6. Πασχαλιάτικο πανδαιμόνιο (the bunny bunch)

7. Οι αδιόρθωτοι (starting over)

 

Το επόμενο θα κυκλοφορήσει Τρίτη 31 Μαΐου με την ιστορία: Η αυτού Μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ.

 

Άψογος ο Yoshimitsu.

 

Εγώ ανεβάζω απλά το εξώφυλλο

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

και τη διαφήμιση του επόμενου τεύχους.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Γιορτινές μέρες και το #22 τεύχος του Κόμιξ βγήκε λίγο νωρίτερα με εφτά (7) ιστορίες και εξώφυλλο από τα χέρια του φίλου Γιώργου...



"Επιστροφή στην Μονοτονία."

Τα τετράγωνα κοτόπουλα τα έχει πιάσει νόστος και οι οι Τρεις Μικροί Εξερευνητές κάνουν απόπειρα να πείσουν τον Θείο τους να χρηματοδοτήσει το ταξίδι της επιστροφής τους στην Μονοτονία. Ο φιλάργυρος Θείος περιέργως δέχεται. Και όπως δε λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή έτσι δε θα μπορύσε να λείπει και ο Χρυσοκούκης από την Μονοτονία. Με ό,τι συνεπάφεται αυτό...

Εντυπώσεις.

Πέραν από τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει θα πω απλά ότι είναι μια ιστορία του Ρόσα. Σιγά το νέο θα μου πείτε. Αλλά όσοι ξέρετε την αδυναμία μου στον Ρόσα (βλέπε φωτό αριστερά) ξέρετε επίσης ότι είναι περιττό να σχολιάσω την ιστορία.

"Η Οδύσσεια ενός καταραμένου."

Στο άτυχο παπί μας συμβαίνουν διάφορες ατυχίες που τις αποδίδει στην άρνηση πρόσληψης τυχερού λουλουδιού από πλανόδια τσιγγάνα. Οπότε στέλνει τα ανήψια του στην Ελβίρα "Γιαγιά Ντακ" Κουτ και πέρνει των ομματιών του ως ναύτης.

Εντυπώσεις.

Ιστορία γραμμένη στα μέτρα του Ντόναλντ αλλά δε σου προκαλεί ούτε μειδίαμα. Προσωπικά είμαι ακόμα με την αίσθηση ότι διάβασα κάτι παρόμοιο πρόσφατα.

"Το δώρο του Προμηθέα."

Ο Μίκυ με τον Γκούφυ και τον Οράτιο βρίσκουν καταφύγιο λόγω ξαφνικής καταιγίδας σε μία σπηλιά. Οι αναθυμιάσεις του εύφλεκτου υλικού τους δημιουργούν παραισθήσεις εγωιστικού τύπου.

Εντυπώσεις.

Το παντελονάκι του Μίκυ. Το παντελονάκι του Μίκυ. Το παντελονάκι του Μίκυ.   Το αυτό.

"Η επέλαση των εντόμων."

Ντόναλντ εναντίον Τζόουνς με θύματα αθώα έντομα και άτυχους συμπολίτες. 
 

Εντυπώσεις.

Έχω την εντύπωση ότι προσπαθεί να περάσει οικολογικά μηνύματα. Αλλά χάνονται κάπου μεταξύ των εντόμων-πυρών που ανταλλάσουν οι άσπονδοι γείτονες. Έχω διαβάσει πολύ καλύτερες αναμετρήσεις τους.

"Απόδραση από των Μεσαιώνα."

Μάγισσα από την χώρα της πίτσας ,και τις παρυφές του Βεζούβιου, χρησιμοποιεί το προς προσωρινή ενοικίαση παιχνίδι των τριων ανηψιών για να κλέψει την Τυχερή Δεκάρα. Φυσικά αποτυγχάνει.

Εντυπώσεις.

Εκεί που περιμένεις μία ιστορία εποχής του στυλ "Ένας ιππότης για την Βασούλα" προσγειώνεσαι απότομα. Όχι από τις εξυπνότερες ιδέες της Αδελφής του Πόε. Σε συνδυασμό με τον   παραπλανητικό τίτλο...

"Πασχαλιάτικο παινδαιμόνιο."

Το κουνέλι του Πάσχα κλωνοποιείται στο υπερπολλαπλάσιο και η Λιμνούπολη τιγκάρει στα Πασχαλινά κρυμμένα αυγά. Μη λησμονάμε ότι η ιστορία εμπεριέχει τον Ντοναλντ και μία εφεύρεση του Κύρου. Δε περιγράφω άλλο.

Εντυπώσεις.

Ομολογώ ότι μου άρεσε αρκετά. Ίσως σοκάρω αρκετούς με αυτη την δήλωση αλλά έτσι είναι. Χωρίς περιττά στολίδια σε κράταγε μέχρι το τελευταίο καρέ.

"Οι αδιόρθωτοι."

 

Οι Μουργόλυκοι μπίνουν στο εργαστήριο του Κύρου , όταν εκείνος δεν είναι εκεί, και φωτογραφίζονται με την τελευταία του εφεύρεση.

Εντυπώσεις.

Πανέξυπνη σεναριακή ιδέα δίνει ένα άρτιο αποτέλεσμα.

Κλείνοντας...

Εκτός από την πρώτη ιστορία ξεχωρίζουν λίγο και οι δύο τελευταίες. Αλλά σε γενικές γραμμές το τεύχος κινείται στο ύφος και στο ύψος των υπολοίπων της χρονιάς που διανύουμε.

6.9/10... Ελάχιστα καλύτερα από το προηγούμενο τεύχος. Ένας Rosa όμως δε φέρνει την Άνοιξη...
 

Επεξεργασία Απριλίου 27, 2016 από Μενίγ Πουαγώ

[Indian]

Θα συμφωνήσω με τον φίλο Γιάννη όσον αφορά τις ιστορίες του τεύχους 22...!Βρήκα ωραιότερες τις ιστορίες του Super Μίκυ # 12...!

 

Και συνεχίζουμε το ταξίδι μας στον μαγικό κόσμο του Don Rosa με την υπέροχη "Επιστροφή στην Μονοτονία"...!Πρόκειται,όπως είναι γνωστό,για το sequel της ιστορίας "Χαμένοι στις Άνδεις" του μεγάλου Carl Barks...!Το σενάριο είναι αψεγάδιαστο και η πλοκή έχει όλα αυτά που θα μπορούσε να ζητήσει ένας αναγνώστης...!Από απόλυτο χιούμορ κι έξυπνες ιδέες,μέχρι κυνηγητό και ηθικό δίδαγμα...!Περνάς όμορφα διαβάζοντάς την...! Για το σχέδιο δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψουμε κάτι...!Χαρακτηριστικό του μεγάλου συνεχιστή...!

 

Την "Οδύσσεια ενός καταραμένου" την βρήκα αστεία μεν,μέτρια δε...!Το σενάριό της προσπαθεί να μας διηγηθεί διάφορες γκάφες του αιωνίως ατζαμή Ντόναλντ,κάτι το οποίο δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαιτερότητα...!Τα αστεία είναι άνοστα κι εκβιάζουν το γέλιο,αλλά δεν το καταφέρνουν πάντα...!Στο τέλος δεν γίνεται καμιά επική ανατροπή για να σωθεί η κατάσταση κι έτσι το όλο εγχείρημα πάει άπατο...!Ευτυχώς τουλάχιστον που υπάρχει το πενάκι του αείμνηστου Vicar...!

 

To "Δώρο του Προμηθέα" ήταν άλλη μία μέτρια ιστορία με τον σωβρακοφόρο Μίκυ και την παρέα του...!Το σενάριο είχε κάποιο ενδιαφέρον και η πλοκή δημιουργούσε μία περιέργεια για την συνέχεια...!Δεν ήταν κακή και ίσως αν είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της να μπορούσε ν'αναπνεύσει καλύτερα...!Μου άρεσε επίσης και το τέλος...!Εμ,δεν μπορεί να κερδίζει πάντα ο κύριος Μάους...! Το σχέδιο δεν το ευχαριστήθηκα...!Τα πολύ πυκνογραμμένα και κοντινά πλάνα στα καρέ,με κούρασαν...!

 

Η "Επέλαση των εντόμων" ήταν μία χαριτωμένη ιστορία,το σενάριο της οποίας δεν είχε να επιδείξει κάτι καινούργιο,παρά πατάει επάνω σε αξεπέραστα σενάρια του Barks...!Έτσι λοιπόν έχουμε την αιώνια διαμάχη του Ντόναλντ με τον γείτονά του τον Τζόουνς και σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι θαυμαστοί κήποι τους,καθώς και μερικά αποκρουστικά ήδη εντόμων και ζωυφίων...!Δεν λέω,μας χαρίζει διασκεδαστικές καταστάσεις,αλλά δεν πλησιάζει το χιούμορ του μεγάλου παραμυθά...!Απλά είναι μία αξιοπρεπής απομίμηση...!Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό και λεπτομερές...!

 

Άνοστη,ρηχή κι αδιάφορη θα χαρακτήριζα την ιστορία "Απόδραση από τον Μεσαίωνα"...!Το σενάριο παρουσιάζει μία αξιόλογη κεντρική ιδέα,αλλά οι λίγες σελίδες που διαθέτει και ίσως η έλλειψη ταλέντου από τους δημιουργούς,έβγαλαν μία πλοκή πρόχειρη και βιαστική...!Μου άρεσαν οι αναφορές στο έργο του Barks στην σελίδα 75...!Ένας όμορφος φόρος τιμής...!  Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό...!

 

Η ιστορία "Πασχαλιάτικο πανδαιμόνιο" με δυσκόλεψε,όσον αφορά στο τι να γράψω γι'αυτήν...!Καταρχάς θα προτιμούσα την λέξη "Πασχαλινό",αντί για "Πασχαλιάτικο" στον τίτλο...!Μου ακούγεται κάπως περίεργα...! Όσον αφορά το σενάριο,το μπλέξιμο που προσπαθούν να επιτύχουν οι δημιουργοί,προσωπικά δεν με τράβηξε...!Φυσικά εννοώ την ένωση της παράδοσης (easter bunny) και της τεχνολογίας (νέα εφεύρεση του Κύρου)...!Έβαλαν και μία γκάφα του Ντόναλντ κι έτοιμο το γλυκό...!Η εφεύρεση του Κύρου δεν είναι άγνωστη,καθώς νομίζω ότι κάπου την έχουμε ξαναδεί...! Όσον αφορά το κουνέλι του Πάσχα,πήρα μία δόση πριν μερικές ημέρες,δεν θέλω άλλο,ευχαριστώ...! Το σχέδιο του Marco Rota ήταν πολύ όμορφο...!

 

Για το τέλος έχουμε άλλη μία μέτρια ιστορία,με τίτλο "Οι αδιόρθωτοι",που δεν μας έλεγε κάτι ουσιαστικό και σίγουρα δεν ήταν πρωτότυπη...!Είχε μερικά κωμικά στοιχεία και η μικρή ανατροπή στο τέλος ήταν κάτι θετικό,αλλά μέχρι εκεί...!Επίσης η κυρία Γκίλμπερτ μου φαίνεται ότι δεν είναι καλά ενημερωμένη όσον αφορά το σύμπαν των Ντακ και των Μάους...!Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το γεγονός ότι έχει τοποθετήσει τον Επιθεωρητή Ο'Χάρα στην Λιμνούπολη...!Γενικά ήταν μία ιστορία που γρήγορα θα ξεχαστεί...!Το σχέδιο ήταν καλό,αλλά η φάτσα του Ντόναλντ πάνω από την πόρτα της δημοτικής βιβλιοθήκης στο τρίτο καρέ της σελίδας 93,ήταν ό,τι πιο άκυρο έχω δει τον τελευταίο καιρό...!

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ #22

 

 Το ΚΟΜΙΞ συνεχίζει την μετριότατη πορεία που με την οποία άρχισε το 2016 και δίχως καμία βελτίωση. Ας πιάσουμε τις βαθμολογίες ιστοριών...

1. "Επιστροφή στην Μονοτονία": 9,5-10/10
2. "H Οδύσσεια ενός καταραμένου": 5,5-6/10
3. "To Δώρο του Προμηθέα": 4,5-5/10
4. "Η Επέλαση των εντόμων": 6,5/10
5. "Απόδραση από τον Μεσαίωνα": 5,5/10
6. "Πασχαλιάτικο πανδαιμόνιο" : 5,5-6/10
7. "Οι αδιόρθωτοι": 5,5/10

Γενικά από τα χειρότερα τεύχη της Β΄ Περιόδου μαζί με τα τεύχη 19 και 20. Πολύ Μετριότητα... Μετά από τον Ρόσα επικρατεί το χάος. Βλέπουμε από ιστορίες που δεν έπρεπε να ήταν στο ΚΟΜΙΞ μέχρι ιστορίες συνοδευτικές που κάποτε ήταν η 4 καλύτερη ιστορία ενός τεύχους να γίνονται τώρα η δεύτερη καλύτερη... Απογοητευτικό το τευχάκι... Γενική βαθμολογία 6/10 και αυτό εξαιτίας του Ρόσα... Αναλυτική κριτική εδώ.

[Βασιλεύς των κόμικς]

 

 Τι έγινε κύριε Σκρουτζ.τι το κάναμε μπάτε σκύλοι αλέστε.ότι γουστάρει ο καθένας κάνει.Ακούς Αυτου Μεγαλειότης .Είστε σφετεριστης του τίτλου μου;GAMES OF THRONES DUCS θέλετε να γίνουμε; και να φάμε τα μουστάκια μας; 'η τα πουπουλά μας;Μπορεί να μην έχω λύκο ή δράκο για κατοικίδιο,εχω κάτι γάτες που δεν είναι ''γατάκια'' και τους αρέσει να τρώνε πάπια Πεκίνου με γλυκοξινη σαλτσα.

Ειναι που δε σου κόψανε το ΕΚΑΣ και δε σου μειώσαν την σύνταξη και είσαι μεσα στην καλή χαρά.Παλιολινάτσα.

  

 

Τευχακι 23.

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[Μενίγ Πουαγώ]

Με μία μέρα καθυστέρηση ,πρωτομηνιάτικα, εκυκλοφόρησε το #23 τεύχος της Β' περιόδου του περιοδικού ΚΟΜΙΞ. Το τεύχος περιέχει εφτά (7) ιστορίες. Δυστυχώς ή ευτυχώς θα δούμε παρακάτω... Αν και όλοι ξέρουμε πιο από τα δύο ισχύει... Πρώτα όμως ο Πρωθπουργός είναι υποχρεωμένος να ανέβασει το σκαναρισμένο Βασιλικό εξώφυλλο.



Για να δούμε πόσο παρά-μορφωθήκαμε από το εν λόγω μηνιαίον τευχίδιον. Ξεροτέντωμα χεριών και βουρ στον πατσά... Συγγνώμη στις ιστορίες του τεύχους. Και να πείτε ότι μου αρέσει και ο πατσάς...

"Η Αυτού μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ."

Η ιστορία της Λιμνούπολης το λέει περίτρανα. Ο λόφος Αμαξοφονιάς είναι ξέφραγο αμπέλι. Κοινώς δεν ανήκει σε κανέναν οπότε ο Σκρουτζ συλλαμβάνει το πιο πανούργο σχέδιο που έχει σκεφτεί το παπίσιο μυαλό του για την μεγαλύτερη επιστροφή φόρων στην ιστορία του φορολογικού συστήματος. Λογαριάζει όμως χωρίς τους Μουγόλυκους και τον Εκτάριο Ρέμουλα.

Εντυπώσεις.

Από άποψη σεναρίου ο αγαπημένος μου (μας) Ντον  μας δείχνει πόσο κόβει το μυαλό του. Επίσης μας διδάσκει ότι μία καλή ιδέα πολλές φορές έχει περισσότερες παραμέτρους κατά της παρά υπέρ της. Όλα αυτά περνούν από τα χέρια του Κένο και μας κάνουν να διαβάζουμε τις ιστορίες του ξανά και ξανά ακόμα και αν τις έχουμε μάθει απ' έξω.

"Επικίνδυνο σαφάρι."

Ο Ντόναλντ κάνει τον κομπάρσο σε μία ταινία της Κλεοπάτρας για να καταλήξει με τα ανήψια του σε ένα "σαφάρι" και σε μία υπόθεση λαθρεμπορίας με "θύματα" αθώους ηθοποιούς.

Εντυπώσεις.

Από τις λίγες ιστορίες με τον Ντόναλντ που έχουν αίσιο και προς όφελός του τέλος. Οι ληστές πιάνονται, ο σκηνοθέτης ευχαριστημένος και κανένας δε τον κυνηγά στα τελευταία καρέ.

"Το θαυματουργό δόλωμα."

Μαύρη μέρα για τον Οράτιο και τον Μίκυ όσο αφορά την  βρώση φρέσκου ιχθύος. Μέχρι που παρσκευάζουν το υπέρτατο δόλωμα αλλά η ηθική του Μίκυ δε του επιτρέπει να το χρησιμοποιήσει στον διαγωνισμό ψαρέματος.

Εντυπώσεις.

Θα αναφέρω μ'ονο το ηθικό δίδαγμα που περιέχει η ιστορία. Ό,τι άλλο θα ήταν σπατάλη χρόνου και ηλεκτρονικής μελάνης.

"Το φιλί της τύχης."

Η Μάτζικα έκανε άλλη μία αποτυχημένη απόπειρα κλοπής της Τυχερής Δεκάρας. Η χλεύη όμως που δέχεται από τον αδελφό της τον Πόε την οδηγεί στο να εκμεταλευτεί την τύχη του Γκαστόνε που περνούσε από εκεί.

Εντύπωσεις.

Χμμμ... Ναι μεν αλλά... Ίσως μπορούσε και καλύτερα? Απλά να αναφέρω για την ιστορία ότι η Δεκάρα του Σκρουτζ λέγεται τυχερή μονο στην Ευρώπη. Ο Θείος Καρλ την είχε ονομάσει απλά... Πρώτη!!!

"Η μάχη του μπάρμπεκιου."

Ντόναλντ εναντίον Τζόουνς (αλήθεια έχει αναφερθεί ποτέ το μικρό του όνομα; Όχι δεν είναι Ιντιάνα!!! ) σε αντεπίθεση υπο την μορφή χοληστερίνης. Που καταλήγει σε σπίτια φλαμπέ....

Εντυπώσεις.

Το δαχτυλάκι του Μπαρκς ( το μυαλό του καλύτερα) είναι δύσκολο να το φτάσεις στην σύλληψη ιδεών για αυτές τις αναμετρήσεις.

"Ο θησαυρός του Θαλασσογένη."

Τα ανψάκια μαθαίνουν για έναν θησαυρό που βρίσκεται κρυμμένος κάπου στην Λιμνούπολη. Που συμπίπτει όμως με την τελευταία ληστεία των Μουργόλυκων.

Εντυπώσεις.

Μία μέτρια προς το καλό ιστορία.

"Το φαινόμενο της πεταλούδας."

Λένε πως το πέταγμα μίας πεταλούδας στην Αμερική μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Ασία. Σε αυτή την ιστορία βλέπουμε την επίδραση του πετάγματός της στην ζωή του Ντόναλντ.

Εντυπώσεις.

Ο Ντόναλντ τα καταφέρνει περίφημα και χωρίς την χρήση του φαινομένου.

Κλείνοντας.

Ζέστη έρχεται αλλά τέτοιες ψυχρολουσίες να μας λείπουν. Α ρε Ντον βαρύ το φορτίο για τους ώμους σου...  

6.8/10!!! 

Υ.γ.: Φίλτατε συννόματε δεν είναι πρώτη φορά που μπλέκονται τα δύο σύμπαντα. Έχω ξαναπετύχει καρέ που Σκρουτζ πηγαίνει για βοήθεια στον Επιθεωρητή Ο' Χάρα. Σπάνιο αλλά συμβαίνει!!!        

Επεξεργασία Ιουνίου 30, 2016 από Μενίγ Πουαγώ