ΚΟΜΙΞ

[hardivic]

τεύχος 13

 

 

Σουρεαλιστικό ταξίδι

 

Σίγουρα η ιστορία αποτελέι ένα φόρο τιμής σε δύο μεγάλους καλλιτέχνες, επίσης έχει τη συμμετοχή ενός ακόμη μεγάλου καλλιτέχνη στο σχέδιο (αν και δεν είναι από τους 1ους στις προτιμήσεις μου), αλλά πέρα από αυτό, το σενάριο δεν έχει κάτι σημαντικό να μου πει. Αρκετά απλοϊκό, ελάχιστα ενδιαφέρον. 6,5/10

 

Φωτονική επιτάχυνση

 

Εντάξει, Ρομάνο Σκάρπα. Ήταν, είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου. Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ιστορία αν οι αυθεντικοί διάλογοι δεν είχαν χαθεί, έτσι όπως τη διαβάσαμε είχε κάποιες σεναριακές τρυπούλες (πχ ο Πητ σβήνει στο ένα καρέ τα ίχνη από τις ρόδες και στο επόμενο τον βρίσκουν βλέποντας τα ίχνη από τις ρόδες του), όμως δε με απογοήτευσε ούτε στο ελάχιστο. Το σχέδιο πολύ ωραίο, η πλοκή ενδιαφέρουσα. Δεν είναι η καλύτερη ιστορία του Σκάρπα, είναι όμως από τις αρκετά καλές του. Τα λάθη στη γραμματική συνεχίζονται και καλό είναι να προσέχουν λίγο οι εκδότες. 8,5/10

 

Ένας δήμαρχος με πυγμή

 

Ο Ντόναλντ πολιτικάντης,οργίλος, δήμαρχος. Ο Ντόναλντ όπως πάντα τα κάνει για άλλη μια φορά μαντάρα.. Πολύ διασκεδαστική η ιστορία και πολύ καλό το σχέδιο του Βίκαρ. 8/10

 

Ο εργατικός τυχεράκιας

Άλλη μια ιστορία "γέμισμα" που δε θα με ενοχλούσε καθόλου αν ήταν στο Σούπερ Μίκυ και δεν την είχα διαβάσει ποτέ. 5/10

 

Αμέτρητα κατοικίδια

Πέρα από τις όποιες δικαιολογίες υπάρχουν λόγω της παλαιότητας της ιστορίας, δικαιολογείται απόλυτα η επιλογή των δημιουργών της βιβλιοθήκης Μπαρκς να μην ξεκινήσουν τη σειρά χρονολογικά. Το σχέδιο είναι σχεδόν άθλιο και το σενάριο μετριότατο.Πιθανόν ο χειρότερος Μπαρκς που έχω διαβάσει. 5/10

 

 

Θα ήταν εύκολα το χειρότερο τεύχος της β' περιόδου αν δεν είχε την επιστροφή του Σκάρπα..Τώρα αυτομάτως το βάζω στα κορυφαία για τη συγκεκριμένη ιστορία και μόνο. ελπίζω και εύχομαι να βλέπουμε μια στο τόσο ιστορίες του Ιταλού δημιουργού, και να έχει ανοίξει ο δρόμος και για ιστορίες άλλων κλασικών δημιουργών. Πολύ φοβάμαι όμως πως είδαμε τη συγκεκριμένη ιστορία μόνο και μόνο επειδή είναι πρόσφατη, λόγω των χαμένων διαλόγων...

 

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ  #13

 

Σουρεαλιστικό ταξίδι: 8/10

Φωτονική επιτάχυνση: 7,5-8/10

Ένας δήμαρχος με πυγμή: 9/10

Ο εργατικός τυχεράκιας 8,5/10

Αμέτρητα κατοικίδια: 7,5-8/10

 

Συνολικά για μένα είναι κοντά στο 8,5/10!

 

Αναλυτική κριτική εδώ.

[Indian]

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το Κόμιξ # 13 είναι μέτριο...!

 

Ανάμεικτα συναισθήματα μου άφησε η ιστορία "Σουρεαλιστικό ταξίδι"...!Από την μία την βρήκα υπερβολικά πρωτότυπη σαν δομή,μιας και πολύ σπάνια έχουμε απολαύσει σε σύγχρονο κόμικ,τους αγαπημένους μας ήρωες με τις πρώτες τους μορφές...!Και φυσικά όταν το σενάριο είναι εμπνευσμένο από δύο πρωτοπόρους στο είδος τους,τον Ντίσνεϋ κι τον Νταλί και το σχέδιο από έναν μαέστρο όπως ο Καβατσάνο,τότε σε πιάνει πραγματικό δέος...!Δυστυχώς όμως οι μη μυημένοι στον σουρεαλισμό (όπως είναι και η αφεντιά μου) θα απογοητευτούν με την πλοκή...!Παραδέχομαι ότι τα κόμικς ζουν στον κόσμο της φαντασίας,αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας...!

 

Θυμάμαι είχα απωθημένο με την ιστορία "Φωτονική επιτάχυνση"...!Είχε παρουσιαστεί στην σελίδα των Νέων του Κόμιξ σε κάποιο τεύχος του Τερζόπουλου και μου είχε κάνει εντύπωση...!Όταν λοιπόν έκλεισε σκέφτηκα ότι δεν θα την διαβάσω ποτέ στα Ελληνικά...!Λογάριαζα όμως χωρίς την...Καθημερινή...! Το σενάριο το βρήκα καλό αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο...!Σίγουρα ο μεγάλος Σκάρπα έχει γράψει πολύ καλύτερες ιστορίες...!Το σχέδιο ήταν χαρακτηριστικό και πανέμορφο...!

 

Αρκετά χιουμοριστική ιστορία βρήκα το "Ένας δήμαρχος με πυγμή" ,με τον Ντόναλντ για άλλη μία φορά να πετάει στα σύννεφα,να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα και φυσικά να υπερβάλει...!Το σενάριο το βρήκα μέτριο με ομαλή ροή που δεν κουράζει και το σχέδιο εξαιρετικό,μιας και δηλώνω θαυμαστής του Βίκαρ...!

 

Τα "Φασόλια της οργής" ήταν μία μονοσέλιδη χαριτωμένη γελοιογραφία,από αυτές που διαβάζουμε συχνά (δυστυχώς ή ευτυχώς ) στην Βιβλιοθήκη Disney...!Το σενάριο έφερνε γέλιο και το σχέδιο ήταν αρκετά καλό...!

 

Ο "Εργατικός τυχεράκιας" είχε έξυπνο σενάριο κι έναν Γκαστόνε να μην τον σταματά κανείς και τίποτα...! Μου άρεσε η ροή κι ο τρόπος που τα γεγονότα έκαναν στροφή 360° κι επέστρεψαν στο αρχικό σημείο...!Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό και νομίζω ότι μου θύμισε λίγο Βίκαρ...!

 

Τέλος,αρκετά καλή "αρχαιολογική" ιστορία με την υπογραφή του Καρλ Μπαρκς βρήκα τα "Αμέτρητα κατοικίδια"...!Είχε όμορφο σενάριο,αρκετό χιούμορ κι έξυπνη πλοκή...!Πάντα τα χαριτωμένα και πολυμήχανα μικρά ζωάκια κλέβουν την παράσταση...!Το σχέδιο ήταν καλό,αν και φαίνεται ότι την δεκαετία του 1940 ο μεγάλος δημιουργός δεν είχε κατασταλάξει ακόμα στα γνωστά του σχεδιαστικά μοτίβα...!

 

[Aoshi]

KOMIΞ #13

Η γενική εικόνα του τεύχους μου άρεσε. Με κέρδισε περισσότερο η ιστορία του Scarpa παρά η κύρια. Η ιστορία Barks μου φάνηκε τρομερά περίεργη λόγο ανάλυσης και σχεδίου αλλά το περίεργη δεν σημαίνει και κακή αφού ήταν ίσος μια απο τις ποιο παλιές Barks που έχω διαβάσει και μου έκανε εντύπωση.

Τέλος πάντων άλλο ένα δυνατό τεύχος κατά την γνώμη μου. 

[Jim Slip]

τεύχος 13

Σουρεαλιστικό ταξίδι:
Δε βλέπω κάτι ιδιαίτερο σ' αυτή την ιστορία πέρα από μία ρηχή περιήγηση στους πίνακες του Νταλί. Απ' την άλλη κάποιες κωμικές ατάκες ήταν πετυχημένες ("Αυτό το γκουφοειδές είναι ένας θρίαμβος της αβάνγκαρντ"), αλλά στο τέλος κυριάρχησε ένας συναισθηματισμός ("Τι ποιό σουρεαλιστικό θα μπορουσε να συμβεί σε ένα έργο τέχνης; Το πήρε ο αέρας. Δε θα εγκλωβιστεί ποτέ, θα μείνει ελεύθερο σαν τα όνειρα μας") που δεν έχει καμία σχέση με το πνεύμα του σουρεαλισμού. 6,5/10

Φωτονική επιτάχυνση:
Είναι ευχάριστο να βλέπεις το σχέδιο του Σκάρπα, αισθάνεσαι σα να υποδέχεσαι έναν παλιό αγαπημένο φίλο. 'Ομως, σίγουρα κάτι χάθηκε στο γράψιμο των κειμένων εκ του μηδενός: η ιστορία ήταν υπερβολικά τραχιά και απότομη. Θα προτιμούσα να διάβαζα κάποια κανονική ιστορία του, αδημοσίευτη στην Ελλάδα. 6/10

Ένας δήμαρχος με πυγμή:
Διασκεδαστικη ιστορία με πολύ κυνισμό. Οποιεσδήποτε ομοιότητες με την ελληνική πραγματικότητα εντελως συμπτωματικές (λέμε τώρα). 7/10

Ο εργατικός τυχεράκιας:
Εεε, πλάκα είχε αλλά το μήνυμα που πάει να περάσει αυτοαναιρείται (ο Γκαστόνε αναγνωρίζει την κοινωνική σημασία της εργασίας αλλά παραιτείται μόλις ξαναβρίσκει τη μνήμη του). 6/10

Αμέτρητα κατοικίδια:
ΠΟΛΥ πρώιμος Μπαρκς, ακατέργαστος, με σλάπστικ χιούμορ τύπου Looney Tunes. Παρ' ολ' αυτά μπορεί κάποιος να διακρίνει ψήγματα του ταλέντου του. 6,5/10

[leonidio]

Το εξώφυλλο του τεύχους 14 και τι να περιμένουμε στο επόμενο τεύχος στις 29/9.   

 

 

 

ΥΓ Για να μην απορείτε, έχει ήδη κυκλοφορήσει από σήμερα στα πολύ κεντρικά περίπτερα.

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[Gladstone]

Στα αρνητικά του νέου τεύχους καταλογίζω το εξώφυλλο. Ελπίζω να μη σηματοδοτεί την επιστροφή του Νάντορπ στο Κομιξ.

 

Στα θετικά φυσικά ο 10σέλιδος Μπαρκς και βεβαίως βεβαίως η κεντρική ιστορία του ταλαντούχου Μοττούρα. Steampunkιά και τα μυαλά στα κάγκελα...

 

Οι υπόλοιπες ιστορίες απλώς γεμίζουν το τεύχος, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αλλά από τη στιγμή που είχε μέσα εξαιρετική κεντρική ιστορία και Μπαρκς, εγκρίνεται.

Επεξεργασία Αυγούστου 25, 2015 από Gladstone

[hardivic]

ΚΟΜΙΞ #14

 

Το Μυστικό Των Μάουστον: Η καλύτερη ιστορία του τεύχους μακράν. Ωραίο σχέδιο από το Μοτούρα, ωραίο και το σενάριο.  8/10

 

Για τις υπόλοιπες ιστορίες δεν έχω να πω πολλά..Μια από τις μέτριες ιστορίες του Μπαρκς, την οποία θα δούμε κάποια στιγμή στη Βιβλιοθήκη Ντίσνεϋ και δε θα μου έλειπε καθόλου αν την έβλεπα κατευθείαν εκεί. Και μερικές Σκανδιναβικές που είναι στα γνωστά επίπεδα. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Κάποιες από αυτές θυμίζουν ΚΟΜΙΞ Τερζόπουλου των τελευταίων 100 τευχών και Σούπερ Μίκυ, κάποιες (πχ Η Αόρατη Σόδα 7/10) είναι πιο συμπαθητικές. 

 

Συμπαθητικό τεύχος, όχι από τα καλύτερα της σειράς...

[Angel.tze]

 

ΚΟΜΙΞ #14

 

Προσοχή. Ίσως για κάποιους να περιέχει σπόιλερς.

 

Το Μυστικό των Μάουστον

 

Εντελώς αδιάφορη για μένα. Ας πούμε πως την σώζει το σχέδιο του Μοττούρα και ο χρωματισμός! Το σενάριο ήταν πολύ βαρετό και το διάβασα χωρίς ενδιαφέρον. Απλώς για να δω τι ιστορία ήταν. 6/10 μόνο για το σχέδιο και το χρώμα.

 

Κουρασμένος Κροίσος

 

Νομίζω πως ανήκει στο Super Μικυ. Με μεγάλη επιείκια. 0/10.

 

Οικογενειακός Καυγάς

 

Γενικά ευχάριστη ιστορία με τον Ντάγκλας, ο οποίος μου αρέσει σαν χαρακτήρας. Πάντως το σχέιδο του Βίκαρ εδώ ήταν σχετικά καλό σε σχέση με το συνηθισμένο κατά τη γνώμη μου. Και το τέλος ήταν πολύ έξυπνο. Όμως το μόνο που με χάλασε ήταν ότι δεν βρισκόταν και ο Σχίζας...! 8/10

 

Για δύο Χάμπουργκερ

 

Καλό σενάριο, με πολύ καλό σχέδιο (θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την ομάδα Comicup) και αντάξιο της τσιγκουνιάς του Σκρουτζ! 8/10.

 

Μικροβιοφοβία

 

Παναγιά μου! Ήταν σαν να βλέπω τον Σκρουτζ να γίνεται ψυχάκιας (Ή μάλλον όχι σαν, έγινε)! Το σχέδιο του Φεριόλι πάντα μου άρεσε! Πάντως το τέλος ήταν πολύ υπερβολικό νομίζω... Θα έπρεπε ο Σκρουτζ να είχε πνίξει τον Ντόναλντ και να έψαχνε μόνος του τη δεκάρα! 7/10

 

Περασμένα, αλλά όχι Ξεχασμένα

 

Καλά, εντάξει, ήταν φοβερό! Πραγματικά εδώ φαίνεται η τσιγκουνιά και η φιλαργυρία του Σκρουτζ! 8/10!

 

Αντίπαλος Αντίλαλος

 

απλά!!!! 11/10!!!!!!!!!

 

Η Ρεβάνς του Άτυχου

 

Ο Μπας Χεύμανς είναι για μένα από τους χειρότερους σχεδιαστές μετά τον Περέγκο. Πάντως το σενάριο το έφτιαξε κάπως... 6-7/10...

 

Τσιγκούνικη Χορηγία

 

Ευχάριστη μονοσέλιδη η οποία ξεχνιέται εύκολα. 6/10

 

Οικολογικό Αδιέξοδο

 

Το σχέδιο του Μίλτον είναι κάπως περίεργο. Τους ήρωες τους κάνει κάπως... κάπως... κάπως χλωμούς! Το σενάριο παραήταν υπερβολικό, ειδικά στο τέλος. 5/10

 

Επιμονή

 

Πολύ καλό, με "παρερμηνείες" του Σκρουτζ προς τον πλανόδιο μουσικό! Το σχέδιο δεν λέει και πολλά, αλλά είναι σχετικά εντάξει. 7-8/10

 

Η αόρατη σόδα

 

Ο Μάου είναι καλύτερος από τον Μπας για μένα... Και το σενάριο είναι καλούτσικο, αλλά δεν σου μένει στη μνήμη, όπως η ιστοράι του Μπαρκς παραπάνω ( ξανά!)! 7/10

 

----

 

Γενικά ένα καλό τεύχος, το οποίο όμως έχει πολλές ιστορίες, που γίνεται κουραστικό... Μέχρι και η στήλη με τα γράμματα είναι μια σελίδα πάλι!

 

[rorschach]

τεύχος 14

 

 

Το μυστικό των Μάουστον

Το υπέροχο όπως πάντα σχέδιο του Μοτούρα και ο χρωματισμός ανεβάζουν μια ιστορία που χωρίς αυτά δε θα ήταν τίποτα ιδιαίτερο. 7,5/10

 

Οικογενειακός Καβγάς

Συμπαθητική ιστορία, όχι από τις καλύτερες αλλά και ούτε από τις χειρότερες του Βίκαρ. 6,5/10

 

Μικροβιοφοβία

Στα ίδια επίπεδα και αυτή, ευχάριστη και τίποτα παραπάνω. 6,5/10

 

Αντίπαλος Αντίλαλος

Ωραία ιστορία του Μπαρκς, απορώ γιατί ήταν αδημοσίευτη. Κλασική δεκασέλιδη, πολύ αστεία. 8,5/10 

 

Η Ρεβάνς του Άτυχου

Μέτρια, κοινότοπη ιστορία, για Σούπερ Μίκυ. 5/10

 

Οικολογικό Αδιέξοδο

Μετριότατη και εντελώς αδιάφορη, από έναν δημιουργό(Μίλτον) που δεν έχει καμία θέση στο Κόμιξ. 4/10

 

Η Αόρατη Σόδα

6σέλιδη που πετυχαίνει το σκοπό της, δηλαδή να είναι αστεία και ευχάριστη. 7/10

 

 

Σε γενικές γραμμές ήταν ένα απ'τα χειρότερα, αν όχι το χειρότερο τεύχος του νέου Κόμιξ(αν και δεν το λες κακό, απλά τα άλλα είχαν ανεβάσει τον πήχυ ψηλά). Η ιστορία του Μοτούρα πιστεύω πως επιλέχθηκε μόνο λόγω του σχεδιαστή αλλά το σενάριο δεν είναι επιπέδου. Πιστεύω πως η θέση της ήταν στο Μίκυ Μάους. Κατά τα άλλα ο μεγάλος αριθμός σύντομων ιστοριών χτυπάει άσχημα και θυμίζει όπως γράφτηκε και πάνω Σούπερ Μίκυ και μαύρα χρόνια Κόμιξ Τερζόπουλου. Καλύτερα να δωθεί βάρος στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα.

Τέλος, μια παρατήρηση για τους υπευθύνους του περιοδικού, θα ήθελα να δίνουν μεγαλύτερη βάση στο inducks. 9/10 φορές μια ιστορία ενός δημιουργού π.χ. του Βίκαρ ή του Φεριόλι(τους αναφέρω επειδή αυτοί μπαίνουν σχεδόν σε κάθε τεύχος) που έχει 7.4/10 θα είναι καλύτερη από μια άλλη του ίδιου δημιουργού που έχει 7.2/10. Σε αυτό το τεύχος η μόνη ιστορία που έχει πάνω από 7,2 είναι αυτή του Μπαρκς...δεν είναι τυχαίο λοιπόν που είναι το χειρότερο τεύχος.

Επεξεργασία Αυγούστου 25, 2015 από Rorschach

[Μενίγ Πουαγώ]

Μετά τις κριτικές των συνκομιξόφιλων ας καταθέσω και εγώ την άποψή μου για το #14 τεύχος της Β' περιόδου του Κόμιξ. Το εξώφυλλο προσφορει ο φίλτατος Γιώργος (leonidio).

 

 

Με μία ντουζίνα ιστορίες.

 

"Το Μυστικό των Μάουστον."

 

Ο Μίκυ πηγαίνει να βρει τον Γκούφο Γκουφαντόλα (και την όμορφη βοηθό του) προκειμένου να τον βοηθήσουν στην διάσωση του Θείου του που έχει απαχθεί. Ένας αδίστακτος τύπος θέλει να του μάθει την μυστική συνταγή της μαρμελάδας του!!! Η εφευρετικότητα του Γκουφαντόλα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δώσει χείρα βοηθείας.

 

Εντυπώσεις.

 

Σκοτεινή και ανάλαφρη περιπέτεια Αγγλικής Βικτωριανής εποχής. Ο Γκούφυ όπως πάντα κεντάει σε τέτοιους ρόλους κλέβοντας την δόξα από τον πιστό του φίλο. Όμορφο σχέδιο και πολύ καλοί και οι διάλογοι. Ροή που κρατάει τον αναγνώστη μέχρι να κλείσει και το τελευταίο καρέ.

"Κουρασμένος κροίσος."

 

Ποιός είπε ότι οι κροίσοι καλοπερνάνε;
 

Εντυπώσεις.

 

Προσωπικά δεν εντυπωσιάστικα...

"Οικογενειακός καβγάς."

 

Ο Σκρουτζ πέφτει πάνω στον ξάδερφό του τον Ντάγκλας. Θεωρεί ότι ο Σκρουτζ είναι σπάταλος και βάζουν ένα στοίχημα. Μέσα σε όλα οι Μουργόλυκοι κλέβουν το "χρυσάφι" του Ντάγκλας και η Μάτζικα προσπαθεί να κλέψει την δεκάρα. Πρόσθεστε και έναν επίμονο πωλητή λεξικού.

 

Εντυπώσεις.

 

Αδύναμη ιστορία σε όλους τους τομείς. Διαβάζετε ευχάριστα αλλά ξεχνιέται εύκολα. Η Μάτζικα μόνο μάγισσα δε θύμιζε σε αυτή την ιστορία. Ο επίμονος πλασιέ περισσότερο καθυστερούσε την ροή παρά της πρόσθετε κάτι. Χιουμοριστική πινελιά που δε τα κατάφερε.
 

"Για 2 χάμπουργκερ."

Ο Σκρουτζ προσπαθεί να φάει τζάμπα.

Εντυπώσεις.

Βλέπε προηγούμενη μονοσέλιδη.
 

"Μικροβιοφοβία."

Μία δραματική εμπειρία κάνει τον Σκρουτζ να φοβάται και το παραμικρό μικρόβιο. Σε σημείο να μη θέλει να κάνει μπάνιο ούτε στα λεφτά του...

Εντυπώσεις.

Ιστορία που δείχνει με υπερβολικό τρόπο πως μπορούν τα μικρόβια να διαφεντέψουν τη ζωή μας. Ψυχολογικό υπόβαθρο σε μιά ιστορία που κινείται μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου. Θα την χαρακτήριζα διδακτική.

"Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα."

 

Η φιλαργυρία του Σκρουτζ σε όλο της το μεγαλείο.

Εντυπώσεις.

Το κενό μνήμης με το που θα την διαβάσεις σε όλο του το μεγαλείο.

"Αντίπαλος αντίλαλος."

Ντόναλντ και ανηψάκια σε μία ανναμέτρηση οικολογικού-ηχητικού ενδιαφέροντος.

Εντυπώσεις.

Απολαυστικότατος δεκασέλιδος Θείος Καρλ!!! Η ευρυματικότητα στα ύψη και από τις δύο πλευρές!!! Ξαναδιαβάζεται το ίδιο ευχάριστα!!! Άψογη!!!

"Η ρεβάνς του άτυχου."

 

Η τύχη γύρισε την πλάτη στον Γκαστόνε; Ή μήπως η ατυχία του Ντόναλντ θα χτυπήσει νέα ύψη;

Εντυπώσεις.

Ο κομπασμός του Ντόναλντ προς τον ,πρόσκαιρα, άτυχο ξάδελφό του μας διδάσκει να μη κρίνουμε για να μην κριθούμε. Μια καλή ιστορία. Αλλά ,ίσως, μετα από λίγο την ξεχάσεις.

"Τσιγκούνικη χορηγία."

Χορηγία τύπου Σκρούτζ.

Εντυπώσεις.

Φιλαργυρία μέρος δεύτερο...

"Οικολογικό αδιέξοδο."

Τα τρία ανηψάκια ζητούν την βοήθεια του Κύρου για να διώξουν τα αγριόχορτα από τις καλλιέργιές τους. Επίσης παρακολουθούμε την "εφευρετικότητά" του απέναντι σε μία βρύση που στάζει.

Εντυπώσεις.

Δε με ξετρέλλανε. Θεωρώ ότι είχε αρκετά αδύναμα σημεία. Απουσίαζε η δυναμική από τους ήρωες. Μου έδιναν την εντύπωση ότι ήταν έξω από τα νερά τους. Σαν ο σεναριγράφος να βαριότανε...

"Επιμονή."

Η πονηριά του Σκρουτζ στο έπακρο...

Εντυπώσεις.

Εντυπώσεις;;;

"Η αόρατη σόδα."

Αγώνας χωρίς Ντακ σόδα δε γίνεται. οπότε ο Ντόναλντ χρησιμοποιεί μία εφεύρεση του Κύρου.

Εντυπώσεις.

Μια μικρή και ευχάριστη ιστορία για να κλείσει το τεύχος.

Κλείνοντας...

Το Κόμιξ αρχίζει να ξεφεύγει από αυτά που είχαμε μάθει επί εποχή Τερζό. Πολλές ιστορίες και απουσία στηλών όπως "Τα νέα από τον χώρο της Ένατης τέχνης." Η στήλη αλληλογροφίας θυμίζει φτωχό συγγενή. Σουπερμικίζει () σιγά-σιγά κια δε μου αρέσει. Δίνει πλέον περισσότερο βάρος σε ιστορίες. Μου άρεσε που ήταν και ενημερωτικό εκτός από χαλαρωτικό-διασκεδαστικό. 

7/10 (επιεικώς).
 

[Aoshi]

ΚΟΜΙΞ # 14

 

 

Συμφωνώ ότι ήταν απο τα ποιο αδύναμα τις σειράς. Τέσσερις ιστορίες μου έκαναν εντύπωση ενώ μόνο μια μου φάνηκε υπέροχη. ΑΛΛΑ αυτό δεν σημαίνει ότι είναι "κακό" τεύχος, αλλά ότι το στάνταρ ήταν απλά πολύ ψηλά....μακάρι να παραμείνει εκεί.

 

Το Μυστικό των Μάουστον ήταν ωραίο, αλλά λόγο ατμόσφαιρας παρά σεναρίου. Σίγουρα όχι για κεντρική στο ΚΟΜΙΞ όπως είναι τώρα.

 

Οικογενειακός Καβγάς, τίποτα το ιδιαίτερο αλλά ήταν πολύ ευχάριστη και εύπεπτη.
 

Μικροβιοφοβία, Η αλήθεια είναι ότι την είχα τσεκάρι inducks και την περίμενα πως και πως μαζί με το Τhe Counterfeit Conundrum. Moυ άρεσε.

 

Αντίπαλος Αντίλαλος. Η καλύτερη του τεύχους, απορώ γιατί ήταν αδημοσίευτη. Όμως μια πολύ καλή 10σέλιδη δεν εξιλεώνει όλο το τεύχος.

 

 

Δεν ξέρω....είμαι μπερδεμένος με αυτό το τεύχος. Απο την μια έχει τέσσερις καλές, απο την άλλη δεν έχει τον ελίτ "αέρα" του ΚΟΜΙΞ.

Επεξεργασία Αυγούστου 26, 2015 από Aoshi

[Indian]

Θα συμφωνήσω ότι από το περιοδικό λείπουν οι καθιερωμένες σελίδες με τις στήλες των νέων...!Ήταν το σήμα κατατεθέν του Κόμιξ όλα αυτά τα χρόνια...!Επίσης είμαι αντίθετος για τις μονοσέλιδες ιστορίες που δημοσιεύονται...!Οι περισσότερες είναι κακές και νομίζω ότι δεν ταιριάζουν στην φιλοσοφία του συγκεκριμένου εντύπου...!Πάμε τώρα να δούμε τις ιστορίες...!

 

Πολύ αξιόλογη βρήκα την ιστορία "Το μυστικό των Μάουστον"...!Το σενάριό της ήταν πολύ σωστά δομημένο και η δράση έβγαινε ακούραστα σε όλη την διάρκεια...!Μου άρεσε η ατμόσφαιρα εποχής που υπήρχε...!Όσον αφορά το σχέδιο,το βρήκα πολύ καλό,με τα τοπία και τα κουστούμια των ηρώων να είναι ωραία δοσμένα...!Εντύπωση επίσης μου έκαναν τα ζωηρά χρώματα,τα οποία όμως ήταν σε πολύ σκούρα παλέτα...!

 

Ο "Κουρασμένος Κροίσος" ήταν μία μονοσέλιδη ιστορία που πάει να βγάλει γέλιο αλλά δυστυχώς δεν μπορεί...!Δεν μου άρεσε ούτε το σενάριο,αλλά ούτε και το σχέδιό της...!

 

Ο "Οικογενειακός καβγάς" ήταν μία ευχάριστη ιστορία που όμως δεν διεκδικεί τα πρωτεία...!Το σενάριό της ήταν πρωτότυπο,μιας και μάθαμε ότι υπάρχει συγγενής του θείου Σκρουτζ που είναι πιο τσιγκούνης από αυτόν...!    Η ροή ήταν καταιγιστική κι ασταμάτητη...!Στο τέλος έπιασα τον εαυτό μου να έχει λαχανιάσει...! Το σχέδιο του Βίκαρ ήταν απλά υπέροχο...!

 

Η ιστορία "Για 2 χάμπουργκερ" ήταν άλλη μία μονοσέλιδη,η οποία παρόλο που μιλούσε για χάμπουργκερ ήταν άνοστη...! Δεν μου έκανε κλικ...!

 

Η "Μικροβιοφοβία" ήταν μία αρκετά χαριτωμένη ιστορία με καλό σενάριο που δείχνει ένα άλλο πρόσωπο του Ντόναλντ,ο οποίος εντελώς αφιλοκερδώς και χωρίς να τον υποχρεώνει τίποτα,βοηθάει τον θείο του να θεραπευτεί από το πρόβλημά του...!Στο τέλος βέβαια,όπως πάντα,βγαίνει χαμένος...!Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό...!

 

Κι ερχόμαστε στην επόμενη μονοσέλιδη ιστορία που ακούει στο όνομα "Περασμένα,όχι ξεχασμένα",η οποία είναι κι αυτή με την σειρά της άκρως κρύα και κουφή...!Το σενάριό της σε κάνει να γελάς από αμηχανία...!Το σχέδιο το βρήκα καλούτσικο...!

 

Στην ιστορία "Αντίπαλος αντίλαλος",γι'άλλη μία φορά ο μεγάλος Καρλ Μπαρκς δίνει ρεσιτάλ σεναρίου,το οποίο είναι μεν απλοϊκό,αλλά με την μαεστρία του δημιουργού μεταμορφώνεται σε μία χιουμοριστικότατη κωμωδία...!Το γέλιο έβγαινε αβίαστα,τα έξυπνα γκαγκ διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο και το τέλος ήταν απολαυστικότατο...!Όσον αφορά το σχέδιο τι μπορούμε να πούμε...?Ο Μπαρκς στα καλύτερά του...!

 

Η "Ρεβάνς του άτυχου" ήταν μία πολύ καλή ιστορία με ίσως την μεγαλύτερη και πιο ευρηματική ανατροπή στο σενάριό της...!Εντύπωση κάνει η συμπόνια που δείχνει κάποια στιγμή ο Ντόναλντ στον άτυχο Γκαστόνε,η οποία κρατάει μόνο ένα βράδυ μιας κι όλα ανατρέπονται με το πρώτο φως του ήλιου...! Και φυσικά στα τελευταία καρέ το γέλιο είναι αναπόφευκτο...!Όμορφο βρήκα και το σχέδιο...!

 

Και σιγά μην έβαζε το χέρι στην τσέπη ο γερο-Σκρουτζ...!Έτσι έγινε και στην "Τσιγκούνικη χορηγία"...!Κι αυτή η μονοσέλιδη ιστορία ήταν αδιάφορη στο σενάριο,το οποίο δεν έλεγε πολλά...!Το σχέδιο όμως το βρήκα ωραίο...!

 

Αρκετά καλή ιστορία ήταν και το "Οικολογικό αδιέξοδο",η οποία εάν είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της πιστεύω ότι θα ανέπνεε καλύτερα...!Το σενάριό της περνάει,αν και σε μικρό βαθμό,οικολογικά μηνύματα και το τέλος είχε πλάκα...!Στο σχέδιο εντόπισα δύο επίπεδα...!Το φόντο,που ήταν πολύ καλό και οι χαρακτήρες,τους οποίους και βρήκα μέτριους...!

 

Κι ερχόμαστε στην τελευταία μονοσέλιδη ιστορία του τεύχους,την "Επιμονή" και η οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα χάλια των προηγούμενων του είδους της...!Είμαι σίγουρος ότι ένα μικρό παιδί που θα την διαβάσει θα ρωτήσει την μαμά του εάν ο Σκρουτζ είναι κλέφτης...! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο...!

 

Τέλος,η "Αόρατη σόδα" ήταν μία ξεκαρδιστική ιστορία,με τον Ντόναλντ να δίνει ρεσιτάλ μπαγαποντιάς και ατζαμοσύνης ταυτόχρονα...!Το σενάριό της είχε αρκετά σημεία που έβγαζαν γέλιο κι ο αναγνώστης πέρναγε καλά διαβάζοντάς την...!Όμορφο ήταν και το σχέδιό της,με τους φιλάθλους στο γήπεδο να είναι απίθανοι...!

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ #14

 

"Το μυστικό των Μάουστον": 7,5/10

 

"Οικογενειακός καβγάς": 8,5/10

 

"Μικροβιοφοβία": 7,5/10

 

"Αντίπαλος αντίλαλος": 9/10

 

"Ρεβάνς του άτυχου": 6,5/10

 

 "Οικολογικό αδιέξοδο": 5/10

 

"Αόρατη σόδα": 6,5/10

 

Συνολικά: 7,5/10 & Πλήρης Κριτική εδώ

 

Λοιπόν σαν τεύχος είναι μάλλον το χειρότερο στη δομή της Νέας Περιόδου! Μόνο 4 ιστορίες ξεχώριζαν και όσο για τις μονοσέλιδες δεν με ξετρέλανε καμία ιδιαίτερα... Γενικά είχαμε πολλές ιστορίες και ειδικά μονοσέλιδες και το τεύχος κατάντησε κουραστικό. Θα μπορούσαν κιόλας να πάρουν τις 5 μονοσέλιδες συν τις 6 σελίδες της ιστορίας Οικολογικό αδιέξοδο και να έχουμε μια ωραιότατη δεκασέλιδη αντί αυτών με άρθρο. Ο Μπαρκς πάντως ήταν η κορυφή αυτού του τεύχους μαζί με τον Βίκαρ. Τέλος, θα συμφωνήσω με τα παιδιά και στο ότι είχαμε λίγα άρθρα αλλά και στο ότι μου φαίνεται κάπως που λείπουν τα νέα...

Επεξεργασία Αυγούστου 29, 2015 από ΚΟΜΙΞ

[Jim Slip]

Το μυστικό των Μάουστον:
Συμπαθητικό. 'Εχει πολλά θετικά. Στη βασική της μορφή η ιστορία είναι ένα όμορφο παραμύθι που δανείζεται την ελαφρώς αλλόκοτη θεματολογία απ' την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων (ο βασιλιάς που πρέπει να μαγειρεύει στρούντελκράουτ, τα μηχανήματα που κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό για το οποίο φτιάχτηκαν κλπ). Το ρετροφουτουριστικό στοιχείο δίνει μια επιπλέον γοητεία, η οποία ταιριάζει γάντι στο εξαιρετικό σχέδιο του Μοτούρα. Τα χρώματα επίσης πολύ καλά, κάνουν το σχέδιο ανάγλυφο και του δίνουν επιπλέον κίνηση. Δεν έχω κάτι κακό να πω. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι οτι σαν ιστορία θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο φιλόδοξη, πιο παράξενη, πιο επική. 8/10

Οικογενειακός καβγάς:
Διασκεδαστική αλλά χοντροκομμένη. Είχε μερικά ωραία γκαγκ (όπως αυτό με τον αντιπερισπασμό, λολ) Απ' την άλλη το σχέδιο του Βίκαρ ποτέ δε μ' άρεσε, και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την επιμονή στην παρουσιαση του έργου του. 6,5.10

Μικροβιοφοβία:
Παρομοίως. Υστερικο χιούμορ αλλά ιστορία χωρίς φινέτσα. 6,5/10

Αντίπαλος αντίλαλος:
Κανονικά θα 'πρεπε να μου αρέσει αυτή η ιστορία αλλά για κάποιο λόγο δε με ξετρελαίνει. Ο Μπαρκς είναι εξαιρετικός "σκηνοθέτης" στον τρόπο που παρουσιάζει και εξελίσσει τα καρέ, και το χιούμορ φτάνει στα όρια του παροξυσμού, όμως νομίζω οτι έκανε καλύτερη δουλειά στο παρεμφερές Οικόπεδα με Θέα και Αντίλαλο του 1958 (Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney #16). 7/10

Ρεβάνς του άτυχου:
Χιλιοειπωμένο σενάριο. 5/10

Οικολογικό αδιέξοδο:
Υπερβολικά προβλέψιμη ιστορία-γέμισμα. 4,5/10

Αόρατη σόδα:
Ακόμη μια μικρή ιστορία. Βασικά δείχνει οτι αυτού του είδους οι ιστορίες πετυχαίνουν όταν φλερτάρουν με το ντελιριακό χιούμορ και το σλαπστικ. 6,5.10

'Οπως είπαν και οι προηγούμενοι, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Δεν υπάρχει λόγος για τόσες πολλές ιστορίες αν δεν έχουν κάτι να πουν.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 1, 2015 από Jim Slip

[Monkey D. Luffy]

Άργησα να ποστάρω την κριτική μου, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ! Ο λόγος το ότι δε μου τράβηξε γενικά το ενδιαφέρον σαν τεύχος, αλλά σήμερα το πρωί λέω δεν παέι στα κομμάτια, ας το διαβάσω να τελειώνω! XD Η κριτική αυτή αποτελεί μεταφορά αυτής που έκανα στην ΚΟΜΙΞ Wiki.

'''1. Το Μυστικό των Μάουστον (30 σελ):''' Έχουμε Στέφανο Έννα και Πάολο Μοττούρα εδώ. Το σενάριο το βρήκα αρκετά ελλιπές, αν και είχε τις βάσεις να είναι εξαιρετικό! Απλά είναι μέτριο προς καλό. Τέλειωνε γρήγορα γρήγορα χωρίς ανατροπές ή σασπένς, όπως θα περίμενε κανείς, και η πλοκή εξυπηρετούσε τη χωρίς βάθος ταχύτατη εξέλιξη της ιστορίας. Θα μπορούσε να έχει τουλάχιστον τις διπλάσιες σελίδες η ιστορία, ώστε να την ευχαριστιέται περισσότερο ο αναγνώστης. Το σχέδιο απ' την άλλη ήταν πέρα για πέρα εξαιρετικό με εξαιρετικό χρωματισμό, που κατά κάποιον τρόπο έσωσε την όλη ιστορία!

'''Σενάριο: 6''', '''Σχέδιο: 10''', '''Μ.Ο.: 8'''

'''2. Κουρασμένος Κροίσος (1 σελ):''' Γιαν Κρούζε και Σάντερ Γκούλιεν. Μια μέτρια μονοσέλιδη και σε σενάριο και σε σχέδιο. Κουραστική θα τη χαρακτήριζα. Η σύντομη πλοκή τουλάχιστον θα μπορούσε να αποδοθεί κάπως καλύτερα.

'''Σενάριο: 4''', '''Σχέδιο: 6''', '''Μ.Ο.: 5'''

'''3. Οικογενειακός Καβγάς (12 σελ):''' Λαρς Γιένσεν, Κρίστοφερ Σπένσερ και Βίκαρ. Πολύ μέτριο σενάριο αναμέτρησης δυο τσιγκούνηδων με γκεστ εμφανίσεις γνωστοί μας κακοί. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Το σχέδιο, πάντως, είναι πολύ καλό. Σε καμία περίπτωση δεν άξιζε να αναφέρεται ο τίτλος της στο εξώφυλλο!

'''Σενάριο: 5''', '''Σχέδιο: 8''', '''Μ.Ο.: 6,5'''

'''4. Για 2 Χάμπουργκερ (1 σελ):''' Γιαν Κρούζε και Comicup. Μονοσέλιδη με όχι ευρηματική πλοκή με καλό σχέδιο.

'''Σενάριο: 4''', '''Σχέδιο: 7''', '''Μ.Ο.: 5,5'''

'''5. Μικροβιοφοβία (12 σελ):''' Φεριόλι και Μακ Γκρληλ. Έξυπνο και ευχάριστο σενάριο με πολύ καλό σχέδιο! Άπαιχτο το τέλος!

'''Σενάριο: 8,5''', '''Σχέδιο: 10''', '''Μ.Ο.: 9,25'''

'''6. Περασμένα, Αλλά Όχι Ξεχασμένα... (1 σελ)''' Κρούζε και Γκούλιεν. Σενάριο μέτριο με τραβηγμένο το τέλος. Σχέδιο μέτριο προς κακό. Μια μονοσέλιδη χάλι μαύρο...

'''Σενάριο: 5''', '''Σχέδιο: 4''', '''Μ.Ο.: 4,5'''

'''7. Αντίπαλος Αντίλαλος (10 σελ):''' Καρλ Μπαρκς! Το καλύτερο σημείο του τεύχους! Καιρό είχα να διαβάσω τόσο καλή ιστορία από τον Παπιάνθρωπο! Σενάριο πολύ ευρηματικό και ξεκαρδιστικό και σχέδιο το ίδιο καλό!

'''Σενάριο: 10''', '''Σχέδιο: 10''', '''Μ.Ο.: 10'''

'''8. Η Ρεβάνς του Άτυχου (5 σελ):''' Γιόνκερ, Μπας Χέυμανς και Κούνεν. Ένα καλά δομημένο σενάριο, ευχάριστο και με ανατροπές, αλλά αρκετά αναμενόμενο το τέλος. Το σχέδιο πέρα για πέρα μέτριο.

'''Σενάριο: 8''', '''Σχέδιο: 4''', '''Μ.Ο.: 6'''

'''9. Τσιγκούνικη Χορηγία (1 σελ):''' Κρούζε και Γκούλιεν. Ένα μέτριο σενάριο με μέτριο σχέδιο. Μέτρια Μονοσέλιδη. Μας έπρηξαν μ' αυτό το κακό δίδυμο, για το Super Μίκυ είναι η δουλειά τους!

'''Σενάριο: 5''', '''Σχέδιο: 5''', '''Μ.Ο.: 5'''

'''10. Οικολογικό Αδιέξοδο (6 σελ):''' Φρέντυ Μίλτον. Καλούτσικο σενάριο και σχέδιο.

'''Σενάριο: 7''', '''Σχέδιο: 6,5''', '''Μ.Ο.: 6,75'''

'''11. Επιμονή (1 σελ):''' Πάλι το κακό δίδυμο δημιουργών. Προς έκπληξή μου, αυτή τους η μονοσέλιδη είναι καλούτσικη και χιουμοριστική.

'''Σενάριο: 7''', '''Σχέδιο: 6''', '''Μ.Ο.:6,5'''

'''12. Η Αόρατη Σόδα :''' Μάου Χέυμανς και Γκράαφ. Μια χιουμοριστική ιστορία με καλούτσικο σενάριο, αλλά μέτριο προς καλό σχέδιο.

'''Σενάριο: 6,5''', '''Σχέδιο: 6''', '''Μ.Ο.: 6,25'''

'''''Γ.Μ.Ο.: 7,76'''''

Αυτόν το μήνα, λοιπόν, είχαμε ένα τεύχος υπό της τάξης του 8 που θύμιζε τα μετριότατα τεύχη επί Τερζό εποχές! Είμαι οικτρά απογοητευμένος από αυτήν την πτώση και ελπίζω απ΄ το επόμενο τεύχος να μην ξανασυμβεί αυτό! Αν είναι να διαβάζω περιοδικό κάτω της τάξης του 8, μπορώ να παίρνω το Μίκυ Μάους αντ' αυτού, πιο φθηνό θα βγει! Λόγω της καλής μέχρι τώρα πορείας του περιοδικού στη Νέα Περίοδο, θα κάνω πως δεν το διάβασα το συγκεκριμένο τεύχος και θα αναμείνω το επόμενο.

[Dr Paingiver]

Κόμιξ 15 λοιπόν και ....... Ντύλαν Μάους.

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Για να ρίξουμε μια καλή ματιά στον καινούριο τεύχος της Β' περιόδου του ΚΟΜΙΞ που φέρει τον αριθμό #15.

Το εξώφυλλο μας το προσφέρει ο κάτοχος της μεγαλύτερης παγκοσμίως ,για γαργάλημα μέχρι θανάτου, συλλογής φτερών Dr. Paingiver.

 

Έξι (6) ιστορίες στο εν λόγω τεύχος. Για να τις πιάσουμε με την σειρά.

"Η αυγή των φορτικών τρωκτικών."

 

Ο ντέντεκτιβ της τρομάρας Ντύλαν Μάους και ο βοηθός του Γκραούτσο καταπιάνονται με μια υπόθεση που περιλαμβάνει άβουλα ποντίκια στο έλεος και υπό τις διαταγές του Τζον Μπλακ. Θα τα καταφέρουν παρέα με την Μίννι να βγούνε σοώοι και αβλαβείς από το Τσιμπούρι Σίτι;

Εντυπώσεις.

 

Μια ιστορία φόρος τιμής στην πρώτη περιπέτεια του Ντύλαν Ντογκ. Πανέμορφο σχέδιο και σενάριο. Χιουμοριστικότατοι διάλογοι και ένας Γκούφυ που ξέρει να κλέβει την παράσταση όταν πρέπει να υποδυθεί άλλους ρόλους. Η Μίννι επίσης πολύ καλή αν και με σόκαρε το γεγονός ότι μπορεί να είναι

αρραβωνιασμένη με τον Μόρτιμερ

έστω και για τις ανάγκες ενός ρόλου. Αρνητικά δεν έχω να τις προσάψω!!!

"Η Ατομική βόμβα."

 

Το εφευρετικό δαιμόνιο του Ντόναλντ ανακαλύπτει μία ατομική βόμβα διαφορετική από τις άλλες. Ακολουθούν καρέ με το κυνήγι ενός εκ τον δύο εφευρετών ,που κάλεσε ο Ντόναλντ, και που έκλεψε την εφεύρεσή του.

Εντυπώσεις.

Δεν είναι η πρώτη ιστορία του Θείου Καρλ όπου τα τρία ανηψάκια δυσπιστούν απέναντι στις ικανότητες του Θείου και κηδεμόνα τους. Σίγουρα όχι από τις καλύτερες δεκασέλιδες του Μπαρκς. Διαβάζεται ευχάριστα και έχει και στοιχεία αγωνίας που κρατάνε το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αλλά θεωρρώ ότι δε μένει για πολύ χαραγμένη στην μνήμη.

"Θαλασσόλυκοι του γλυκού νερού."

 

Ένα ατυχές δώρο προς τον αρχηγό τους οδηγεί τους Μικρούς Εξερευνητές σε μια θαλάσσια περιπέτεια αλιευτικού τύπου.

 

Εντυπώσεις.

 

Από τις ελάχιστες θαλασσινές περιπέτειες των Μικρών Εξερευνητών. Ενώ στην αρχή δείχνουν να τα έχουν χαμένα τελικά αναδεικνύεται η αποφασιστηκότητα και η οξυδέρκειά τους. Πολύ καλή ιστορία που σε ταξιδεύει...

 

"Ένα διάσημο μηδενικό."

 

Ο Ντόναλντ καταφέρνει να βγάλει κέρδος από την ατυχία του ξεναγόντας βαριεστημένους λεφτάδες.

Εντυπώσεις.

 

Πανέμορφη ιστορία με ευρυματικότατη κεντρική ιδέα. Ίσως το καλύτερο επάγγελμα του Ντόναλντ ως τώρα και από τα λίγα που δε καταλήγουν σε... κυνηγητό.

 

"Η άμμος του χρόνου."

 

Ο Θείος Σκρούτζ καθώς τακτοποιεί την βιβλιοθήκη του πέφτει πάνω σε ένα βιβλίο που λέει για το μυστικό της αιώνιας νιότης. Οπότε μια νέα περιπέτεια ξεικινάει γι τον Θείο Σκρουτζ και τα ανήψια του.

 

Εντυπώσεις.

 

Τα όρη και τα βουνά προσφέρουν μια ωραία περιπέτεια με συμπρωταγωνιστή έναν λαό που ξέρει να χαίρεται κάθε στιγμή. Το όμορφο τέλος θα αποζημιώσει τους αναγνώστες αυτής της γλυκόπικρης ιστορίας.

 

"Οι λόφοι της γαλήνης."

 

Τελικά μια βόλτα στους χιονισμένους λόφους μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις.

Εντυπώσεις.

Χιουμοριστικότατη ιστορία ότι πρέπει για το κλείσιμο του τεύχους.

 

Κλείνοντας...

 

Συνκομιξόφιλοι. Στροφή 180° σε σχέση με το προγούμενο τεύχος. Πανέμορφες ιστορίες με ωραιότατα συνοδευτικά κείμενα!!! Για εμένα το καλύτερο τεύχος της πρώτης 15άδας!!! Εμπεριέχεται και μονοσέλιδο της αγαπητής Silvias Ziche!!!

9/10!!!


 

[rorschach]

τεύχος 15

 

 

Η Αυγή των Φορτικών Τρωκτικών

Ιστορία που απευθυνόταν περισσότερο σε αναγνώστες του Dylan Dog. Συμπαθητικό σενάριο που σατίριζε την ψύχωση της κοινωνίας με τα social media, κάνοντας έναν έξυπνο παραλληλισμό με τα ζόμπι. Κατά τα άλλα δεν είχε κάτι σπουδαίο σεναριακά, ούτε τα αστεία ήταν πάντα ιδιαίτερα πετυχημένα, με εξαίρεση κάποια του Γκούφυ. Επισης η ελαφροτητα και ο χαβαλες του σεναριου χαλουσε καπως την ατμοσφαιρα του σχεδιου και των χρωματων.

6,5 στο σενάριο, 9,5 στο υπέροχο όπως πάντα σχέδιο του Μοτούρα. Μ.Ο. 8/10

 

Η Ατομική Βόμβα

Μία μέτρια σύντομη ιστορία με τον Ντόναλντ να φτιάχνει για κάποιο λόγο ατομική βόμβα στο σπίτι του. Δε μου άρεσε καθόλου σεναριακά. Το σχέδιο του Μπαρκς ανεκτό...αν και μετά τα σχέδια του πολύ ανώτερου σχεδιαστή της πρώτης ιστορίας χτυπάει κάπως άσχημα στο μάτι. 3 στο σενάριο, 6 στο σχέδιο. Μ.Ο. 4,5/10

 

Θαλασσόλυκοι του Γλυκού Νερού

Συμπαθητική ιστορία. Μπορεί να έγραψε το σενάριο ο Μπαρκς αλλά δε βλέπω τι το καλύτερο έχει από τις δανέζικες που έχουν μπει στο Κόμιξ, είναι πάνω κάτω ίδιου επιπέδου, και χειρότερη από αρκετές. Επιεικώς 6 στο σενάριο(πρωτη φορα βλεπω καπετανιο να λιποθυμαει λογω ναυτιας), 7 στο σχέδιο. Μ.Ο. 6,5/10

 

Ένα Διάσημο Μηδενικό

Καλή σύντομη ιστορία με νόημα, δε μου άρεσε βέβαια που στο τελευταίο καρέ μας το εξηγεί μην τυχόν δεν το είχαμε καταλάβει μόνοι μας. Τέλος πάντων. 7/10 

 

Η Άμμος του Χρόνου

Ευχάριστη ιστορία με πολύ αναμενόμενη εξέλιξη. 6/10

 

Οι Λόφοι της Γαλήνης

Δισέλιδη ιστοριούλα του Μπαρκς για να γεμίσει το τεύχος. Από πότε ο Ντόναλντ είναι κατά των γουέστερν; Αδιάφορη...3/10

 

 

 

Θα ήταν έτσι κι αλλιώς ένα από τα χειρότερα τεύχη με βάση την ποιότητα των ιστοριών του. Αν συνυπολογίσω το γεγονός πως τις περισσότερες ιστορίες θα τις διαβάζαμε ούτως ή άλλως του χρόνου στη Βιβλιοθήκη Ντίσνεϋ, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως για μένα είναι το χειρότερο τεύχος Κόμιξ της β' περιόδου. Το διάβασα ευχάριστα, αλλά από το Κόμιξ έχω υψηλότερες προσδοκίες. 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 30, 2015 από Rorschach

[Kabuki]

Όταν διαβαζω ντίσνευ δεν ξεχναω ότι απεθύνονται κυριως σε παιδικό κοινο. Όταν μου τραβουν το ενδιαφερον συνολικότερα καποιες ιστοριες προσπερναω τυχον αφέλεις των σεναριων.

Τα κόμιιξ της β' περιόδου ειναι σαφως πιο ποιοτικα απο Μικυ Μαους, κανα δυο τευχη ντοναλτ κι ενα τευχος Σουπερ Μικυ της ιδιας περιοδου που εχω διαβασει

Με αυτά τα δεδομένα λοιπον χάρηκα ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο dylan dog parody - φορο τιμης!

φοβερό σχέδιο + ταιριαστος χρωματισμος, πολυ συμπαθητικο σενάριο και διαφορα easter eggs για Ντυλαν Ντογκ. Τα εξτρας επίσης είχαν ενδιαφερον

[alexoni97]

Πολύ ωραίο τεύχος ΚΟΜΙΞ με δυνατές ιστορίες και ιδιαίτερα την πρώτη να ξεχωρίζει ενώ και οι συνοδευτικές ιστορίες ήταν πολύ καλές! Στην πρώτη ιστορία το σχέδιο και ο χρωματισμός του Μοττούρα απογείωσαν την ιστορία, ενώ ο Γκούφυ στον ρόλο του Γκράουτσο έδινε ρεσιτάλ, κάνοντας την ιστορία άκρως ενδιαφέρουσα την ιστορία ακόμα και για κάποιον που δεν έχει διαβάσει ποτέ του ιστορία Ντύλαν Ντογκ όπως εγώ  ! Επίσης τα άρθρα ήταν πολύ ωραία και κατατοπιστκά, ρνώ μου άρεσε και το ότι βάλαν και μικρές( στην αρχή) φωτογραφίες των δημιουργών!!

 

Συνολικά εξαιρετικό τεύχος, όχι βέβαια το καλύτερο τεύχος της σειράς, αλλά σίγουρα πολύ βελτιωμένο σε σχέση με το προηγούμενο  

[Indian]

Καταπληκτική κι άκρως πρωτότυπη η ιστορία "Η αυγή των φορτικών τρωκτικών",η οποία μπλέκει αριστοτεχνικά δύο διαφορετικούς κόσμους στον χώρο των κόμικς,αυτόν του Μίκυ Μάους κι εκείνον του Ντύλαν Ντογκ...!Το σενάριό της ουσιαστικά ήταν μία ελαφριά εκδοχή της πρώτης ιστορίας του ντετέκτιβ του υπερφυσικού για να γίνει πιο εύπεπτο στους (μικρότερους) αναγνώστες των κόμικς του Disney...!Η ροή της ήταν απολαυστική και οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες έπαιξαν τέλεια τους νέους τους ρόλους...!Το σχέδιο το βρήκα απολαυστικό,αν και νομίζω ότι οι χαρακτήρες ασφυκτιούσαν μέσα στα καρέ...!Ωραία δουλειά έγινε και στα εισαγωγικά άρθρα...!Αφού μόλις τα διάβασα,ξεφύλλισα το τεύχος για να βρω την διαφήμιση του Μίστερ Νο και οι άλλοι...! Σίγουρα θα υπήρχε επικοινωνία με τον Λεωκράτη...!

 

Και μετά το προηγούμενο αριστούργημα έχουμε μία ήπια ιστορία που λέγεται "Ατομική βόμβα"...!Μπαρκς στα πολύ παλιά του λοιπόν...!Το σενάριό της ήταν κλασικό και χαρακτηριστικό του μεγάλου δημιουργού,αλλά σίγουρα έχει γράψει και καλύτερα...!Βέβαια έχει σαν δικαιολογία το νεαρό της ηλικίας του...! Το σχέδιο ήταν άγουρο και τα χρώματα κάπως περίεργα...!

 

Οι "Θαλασσόλυκοι του γλυκού νερού" ήταν μία όμορφη ιστορία με τους Μικρούς Εξερευνητές,η οποία διαδραματίζεται στο υγρό στοιχείο...!Την βρήκα αρκετά διασκεδαστική και με πολλά στοιχεία περιπέτειας...!Γι'άλλη μία φορά τα τρία ανιψάκια αποδεικνύεται ότι άξια φέρουν τον τίτλο του Στρατηγού...! Στο τέλος δε της ιστορίας,φέρθηκαν πανέξυπνα...!Το σχέδιο του Ντάαν Γίππες ήταν πανέμορφο και τα χρώματα ολοζώντανα...!Ειδικά τα καρέ με την θάλασσα και τα ψάρια ήταν εξαιρετικά...!Μου άνοιξαν την όρεξη...!

 

Η ιστορία "Ένα διάσημο μηδενικό" μου φάνηκε μέτρια,πιο πολύ στην ροή της παρά στην κεντρική της ιδέα η οποία ήταν ευφυής...!Καιρός ήταν ο Ντόναλντ να εκμεταλλευτεί το φυσικό χάρισμα που έχει...!Την τρομερή ατζαμοσύνη και την απερίγραπτη ατυχία του...!Αν λοιπόν η ροή της ιστορίας ήταν πιο ομαλή κι ευρηματική θα έπαιρνε περισσότερα...likes...! Αρκετά όμορφο ήταν και το σχέδιο...!

 

Η "Άμμος του χρόνου" ήταν κι αυτή χαριτωμένη και ταξιδιωτική ιστορία με τον θείο Σκρουτζ...!Το σενάριό της κάνει μία θλιβερή διαπίστωση,ότι τίποτα δεν ζει για πάντα...! Το τέλος όμως είναι ανατρεπτικό...!Αίσθηση μου έκανε η στάση του μεγιστάνα της Λιμνούπολης...!Ήταν ο ορισμός της ματαιοδοξίας...!Ψάχνει να βρει το ελιξήριο για να γίνει αιώνια νέος,για να μην καταλήξει η αμύθητη περιουσία του σε ξένα χέρια...!Είναι λίγο τραγικό,αλλά το παραβλέπουμε...!Το σχέδιο του Βίκαρ είναι πολύ καλό...!

 

Τέλος,οι "Λόφοι της γαλήνης" είναι μία γελοιογραφική ιστορία μικρού μήκους για την οποία δεν μπορούμε να πούμε πολλά...!Ο Ντόναλντ δίνει άλλο ένα ρεσιτάλ ατυχίας και στο τέλος υποτάσσεται στην μοίρα του...!Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό και φέρει την υπογραφή του μεγάλου παραμυθά...!

 

 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 2, 2015 από Indian

[Jim Slip]

Τεύχος 15

 

Η Αυγή των Φορτικών Τρωκτικών:
Συμπαθητικό. Δε γνωρίζω καθόλου το Dylan Dog, οπότε μπορώ να κρίνω την ιστορία μόνο ως παρωδία ταινιών ζόμπι και ειρωνία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Γενικά, οι ιστορίες του Μοτούρα που έχουν δημοσιευτεί στο νέο Κόμιξ μου θυμίζουν σε ύφος τα Μεγάλα Κλασικά του Δραγούνη. Δε θα έλεγα οτι είναι ιστορίες ιδιαίτερων αξιώσεων, αλλά παρ' ολ' αυτά είναι συμπαθητικές. Το Ντύλαν Μάους δεν είχε τα ανάγλυφα χρώματα του "Μυστικού των Μάουστον", και αυτό έκανε το σχέδιο του Μοτούρα λιγότερο εντυπωσιακό. 7/10

Η Ατομική Βόμβα:
Διασκεδαστικός πρώιμος Μπαρκς με παλαβό χιούμορ. Απεικονίζει εξαιρετικά το πνεύμα εκείνης της εποχής, λίγο μετά τη λήξη του Β'ΠΠ. Αν και δεν έχει βρει το βηματισμό του, ο Μπαρκς δείχνει το πλούσιο ταλέντο του στη σκηνοθεσία και τη ροή της ιστορίας. 7/10

Θαλασσόλυκοι του Γλυκού Νερού:
Μέτρια ιστορία. Το σχέδιο του Γίππες δε μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα. Είναι υπερβολικό και νευρώδες, και δεν ταιριάζει σε αυτές τις χαλαρές ιστορίες. Για να είμαι ειλικρινής, θα με ενδιέφερε περισσότερο να δω την εκδοχή του Κέι Ράιτ. 6/10

Ένα Διάσημο Μηδενικό:
Ιδιαίτερα διασκεδαστική ιστορία, με απολαυστικούς διαλόγους. Ο ανελέητος κυνισμός της ισορροπεί με το ανάλαφρο ύφος της. 7/10

Η Άμμος του Χρόνου:
Μέτρια ιστορία. Το παραμύθι του Μπαρκς πάνω στο οποίο βασίζεται ("Η Άμμος του Χρόνου") δημοσιεύτηκε στο Κόμιξ #121 το 1998. 6/10

Οι Λόφοι της Γαλήνης:
'Ομορφη δισέλιδη ιστορία του πρώιμου Μπαρκς. Οι δύο σελίδες είναι ασφυκτικά περιοριστικές, αλλά κάποιος μπορεί να διακρίνει το γνωστό φιλοσοφικό και σκωπτικό του ύφος. Το τελευταίο καρέ εξαιρετικό. 7/10

Επεξεργασία Οκτωβρίου 3, 2015 από Jim Slip

[hardivic]

Πάνω κάτω συμφωνώ με τις βαθμολογίες του Jim Slip από πάνω...

 

Συμπαθητικό τευχάκι από την άποψη ότι διαβάζεται ευχάριστα. Αν υπολογίσει κανείς ότι όλες του Μπαρκς (καλώς εχόντων των πραγμάτων) θα τις έχουμε στη βιβλιοθήκη του χρόνου, αλλά και να μην τις είχαμε δεν είναι και από τα αριστουργήματά του, στην ουσία μένει να κρίνουμε τη βασική ιστορία του Ντύλαν Μάους. Διαβάζεται ευχάριστα αλλά δεν είναι και καμιά σπουδαία ιστορία. Υπάρχουν πολύ καλύτερες παρωδίες (δημοσιευμένες και αδημοσίευτες στην Ελλάδα). Ίσως σημαίνει κάτι περισσότερο για τους αναγνώστες του Ντύλαν Ντογκ, αλλά για εμένα που δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο κύριος είναι απλά μια ιστορία με ωραίο σχέδιο και μέτριο σενάριο... 

 

Βαθμολογία τεύχους: 6,5-7/10

[ΚΟΜΙΞ]

ΚΟΜΙΞ #15

 

1)Ντύλαν Μάους - Η Αυγή των Φορτικών Τρωκτικών: 8-8.5/10

2)Η Ατομική Βόμβα: 8/10

3)Θαλασσόλυκοι του Γλυκού Νερού: 7-7,5/10

4)Ένα Διάσημο Μηδενικό: 8/10 

5)Η Άμμος του Χρόνου: 7,5/10

6)Οι Λόφοι της Γαλήνης: 7-8/10

 

Τα άρθρα αυτού του τεύχους ήταν εξαιρετικά! Τα απόλαυσα και σε συνδυασμό με τις ιστορίες πιστεύω ότι το τεύχος ήταν για 8-8,5/10. Πολύ ωραίο σαν τεύχος και εξαιρετικό σε δομή! Αναλυτική κριτική εδώ.

[Ridcully]

   Γενικά έχω την εντύπωση πως στα τελευταία 5-6 τεύχη το βάρος μετακυλίεται αποκλειστικά στην πρώτη ιστορία και οι υπόλοιπες είναι απλά συνοδευτικές. Ειδικά στο τελευταίο τεύχος πέραν από την ιστορία του Ντύλαν Μάους οι υπόλοιπες ήταν τρομακτικά αδιάφορες.

[rorschach]

Το τελευταιο τευχος ηταν με διαφορα το χειροτερο...επιβεβαιωνεται αυτο και απο τις βαθμολογιες του inducks http://coa.inducks.org/publication.php?c=gr%2Fkxb&sortbyvote=1, με σαβουρες του Μπαρκς που θα φαμε στη μάπα διαβασουμε ετσι κι αλλιως στη Βιβλιοθηκη δε γινεται δουλεια. Ελπιζω να μη μας φορτωσουν και τις υπολοιπες αδημοσιευτες του Μπαρκς στα Κομιξ για να βγαλουν τα εξοδα μια που τις αγορασαν για τη Βιβλιοθηκη.

[Βασιλεύς των κόμικς]

 

Τεύχος 16 και ηταν ωρα να ανεβει εξωφυλλο απο το βασιλικό σκάνερ..Το επόμενο στις 24 Νοεμβρίου.

 

Ridcully, on 16 Oct 2015 - 2:02 PM, said:

   Γενικά έχω την εντύπωση πως στα τελευταία 5-6 τεύχη το βάρος μετακυλίεται αποκλειστικά στην πρώτη ιστορία και οι υπόλοιπες είναι απλά συνοδευτικές. Ειδικά στο τελευταίο τεύχος πέραν από την ιστορία του Ντύλαν Μάους οι υπόλοιπες ήταν τρομακτικά αδιάφορες.

 

Συμφωνώ με την αποψή σου,και εγω το διαπίστωσα.

.... με σαβουρες του Μπαρκς που θα φαμε στη μάπα διαβασουμε ετσι κι αλλιως στη Βιβλιοθηκη δε γινεται δουλεια. Ελπιζω να μη μας φορτωσουν και τις υπολοιπες αδημοσιευτες του Μπαρκς στα Κομιξ για να βγαλουν τα εξοδα μια που τις αγορασαν για τη Βιβλιοθηκη.

Να είσαι σίγουρος οτι έτσι θα γίνει,με ένα σμπάρο δύο τριγώνια.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 27, 2015 από comicsking

[rorschach]

τεύχος 16

 

 

Η Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια

Συμπαθητική ιστορία κλασικού τύπου-κυνήγι θησαυρού. Καλή ήταν. Όχι τίποτα ιδιαίτερο όμως. Σεναριακά έπασχε. Αν δεν την είχε σχεδιάσει ο Μοτούρα θα περνούσε απαρατήρητη σε κάποιο Μίκυ Μάους, όπου και θα έπρεπε να δημοσιευτεί και όχι στο Κόμιξ. 7/10

 

Υπέροχη Θέα

Ασήμαντη και αδιάφορη μονοσέλιδη. 3/10

 

Το Εγχειρίδιο του Καλού Ντετέκτιβ

Τυπική ιστορία "εύθραυστης δεξιοτεχνίας", παρόμοια με πολλές άλλες και με αναμενόμενη εξέλιξη. Ευχάριστη. 6,5/10

 

Όποιον παίρνει ο άνεμος

Απαράδεκτη μονοσέλιδη. 0/10

 

Το φίλτρο του γέλιου

Άλλη μια ολλανδική χαζομάρα ανάξια λόγου. 3/10

 

Η εκδίκηση των παιχνιδιών

Δανέζικη ιστοριούλα για Σούπερ Μίκυ και κοινό προσχολικής ηλικίας. 2/10

 

Ρομαντική Βόλτα

Μία ακόμα απάλευτη ολλανδική μονοσέλιδη. Όποιος απολαμβάνει όλες αυτές τις σαβούρες να σηκώσει το χέρι του. 1/10

 

Για ένα βαρέλι δολάρια

Ουφ...αν ήξερα πως η εναλλακτική θα ήταν ένας καταιγισμός βορειοευρωπαϊκών ιστοριών χαμηλής ποιότητας δε θα διαμαρτυρόμουν για τον Μπαρκς. Όαση η ιστορία μετά από τις προηγούμενες. Πολύ αστεία. Ψύχραιμη βαθμολόγηση 8/10, βαθμολόγηση σε σύγκριση με τις προηγούμενες 4 ιστορίες 800/10.

 

Η Νύχτα με τις Μάσκες

Αυτή η μονοσέλιδη ήταν ανεκτή οπότε θα πάρει ένα 6/10.

 

 

 

Γενικά ένα κακό τεύχος τόσο σε δομή όσο και σε επιλογή ιστοριών. Ευτυχώς στο επόμενο τεύχος επιστρέφει ο Κάστυ...

[petross21]

Συμφωνώ ουσιαστικά με την κριτική του Rorschach, αλλά, επειδή είμαι κάπως πιο επιεικής θα έβαζα 1-2 βαθμούς πιο πάνω σε μερικές ιστορίες. Και ναι, από το επόμενο επιστρέφει ο Κάστυ!!!       Τόσο καιρό χωρίς Κάστυ στο ΚΟΜΙΞ έπαθα στέρηση     Οι ιστορίες του Μοττούρα, αν δεν είχαν το καταπληκτικό αυτό σχέδιο δε θα με εντυπωσίαζαν καθόλου για να πω την αλήθεια... 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 27, 2015 από petross21