Leaderboard

Νομίζω ήρθε η ώρα να αποκτήσει και η ΛΕΦΙΚ δικό της θέμα σε αυτή την ενότητα Στόχος των εκδόσεων της Λέσχης Φίλων Κόμικς είναι να εκδίδει νέους αξιόλογους τίτλους, στην καλύτερη ποιότητα και στην καλύτερη τιμή. Να ρισκάρει ώστε να μπορούμε να διαβάσουμε κόμικς που κανένας δεν τολμάει να πιάσει. Παράτολμο εγχείρημα στους καιρούς που ζούμε ειδικά από μια ΑΜΚΕ που δεν έχει κεφάλαια να την στηρίζουν. Άμα δεν ρισκάρουμε όμως, δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουμε από τα γνωστά δεδομένα της εγχώριας πραγματικότητας... Θα πετύχει το ρίσκο; εδώ θα είμαστε να το δούμε Η αρχή έγινε με την σειρά ΛΑΝΦΕΣΤ ΤΟΥ ΤΡΟΫ Έως τώρα κυκλοφόρησαν οι τόμοι : ΑΛΜΠΟΥΜ 1 : Το φίλντισι του Μαγοχαμόθ (23 Μαΐου 2020) ΑΛΜΠΟΥΜ 2 : Θάνος ο Αντιφατικός (25 Ιανουαρίου 2021) ΑΛΜΠΟΥΜ 3 : Το Χρυσογάλανο Κάστρο (12 Σεπτεμβρίου 2021) ΑΛΜΠΟΥΜ 4 : Ο Ιππότης της Έκμουλ (8 Απριλίου 2022) το επόμενο άλμπουμ αναμένεται Νοέμβρη του 2022 Εκτός όμως από το ΛΑΝΦΕΣΤ σας έχουμε μια νέα έκπληξη για φέτος Στις 16 Φεβρουαρίου 2022 κυκλοφόρησε νέα DRUUNA στην Γαλλία (πάντα με τις ευλογίες του Serpieri) Θα το έχουμε στα Ελληνικά τον Σεπτέμβριο που μας έρχεται. Συμπαραγωγή ΛΕΦΙΚ+Οξύ, διάθεση αποκλειστικά από ΛΕΦΙΚ & Οξύ, ποιότητα και μέγεθος Λανφέστ, 96 σελίδες, 19€. Ψήνεστε;

Και ήρθε λοιπόν η ώρα που όλοι περιμέναμε! Χθες, στις 2 Αυγούστου του 2022 κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, ο πρώτος τόμος της σειράς "Κλασικές ιστορίες Popeye". Η σειρά αυτή έχει σκοπό να παρουσιάσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μια φουρνιά από τις καλύτερες ιστορίες του Μπαντ Σάγκεντορφ (ενός από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στριπ με τον Ποπάυ) στην αυθεντική πρωτότυπη μορφή τους. Ο Μπαντ Σάγκεντορφ είναι αυτός ο οποίος κατάφερε μέσα από εκατοντάδες κομικς και στριπς να αναδείξει τον Ποπάυ τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα. Το όνομα του το πρωτοείδαμε στην σειρά "Ποπάυ" (από την εκδοτική Δραγούνης Α.Ε.) καθώς ήτανε τοποθετημένο σε κάθε εξώφυλλο της σειράς για 2 ολόκληρές δεκαετίες. Οι ιστορίες του ξεχώριζαν στο περιοδικό λόγω της εφευρετικότητας και της επινοητικότητας του καθώς και του καλλιτεχνικού ταλέντου του. Όμως οι ιστορίες αυτές υπέστησαν αλλαγές αφού δεν μπορούσαν να φιλοξενηθούν στα περιοδικά κόμικς καθώς ήτανε φτιαγμένες για τα ημερήσια στριπ των αμερικανικών εφημερίδων. Ως εκ τούτου, οι ιστορίες του δεν εκδόθηκαν ποτέ στην σωστή τους μακρόστενη μορφή. Έτσι λοιπόν ο αγαπητός @ PhantomDuck μαζί με την εκδοτική Μικρός Ήρως αποφάσισε να εκδώσει τις ιστορίες αυτές με την αρχική μορφή τους. Αρκετά με τον πρόλογο ας περάσουμε στην παρουσίαση-κριτική... Η ΕΚΔΟΣΗ Μέγεθος: Λίγο μεγαλύτερο από τις Μπαμπαδοϊστορίες με ακριβείς διαστάσεις 21 X 19 εκ. Θεωρώ ότι είναι το καταλληλότερο μέγεθος για μια τέτοια έκδοση. Τα στριπς καθώς και τα άρθρα εφάπτονται τέλεια. Το μόνο πρόβλημα που ίσως θα μπορούσε να τεθεί είναι αυτό της τοποθέτησης το οποίο δεν το θεωρώ πολύ σημαντικό. Τιμή: Στα 22€ (με έκπτωση 19.80€ στο site του Μικρού ήρωα). Λίγο τσουχτερή η τιμή λόγω της κρίσης και της αύξησης της τιμής του χαρτιού αλλά νομίζω ότι τα αξίζει τα λεφτά του ειδικά τώρα που όλες οι εκδόσεις έχουν αυξήσει τις τιμές. Γραμματοσειρές: Έχουμε μια ποικιλία γραμματοσειρών. Θα ανεβεί σε λίγες μέρες μια πλήρης λίστα των γραμματοσειρών που χρησιμοποιήθηκαν. Λοιπές λεπτομέρειες: Οι τόμοι αποτελούνται από 232 σελίδες. Το χαρτί είναι λεπτό γυαλιστερό (σαν illustration μου φαίνεται) ενώ έχουμε μαλακό, εξίσου γυαλιστερό εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο. Οι ιστορίες, σύμφωνα με τον πρώτο τόμο, από τελούνται από περίπου 30-40 σελίδες η κάθε μια καθώς οι τόμοι συνοδεύονται με άρθρα γεμάτα πληροφορίες και επιμελημένα από τον ένα καλύτερο. ΟΙ ΤΟΜΟΙ Σύμφωνα με τον ίδιο τον επιμελητή θα έχουμε 6 τόμους στην σειρά και πιθανολογείται κάθε τόμος να κυκλοφορεί ανά 6 μήνες. Ο πρώτος τόμος είναι κοντά μας αρά περιμένουμε και την υπόλοιπη παρέα. Καλή απόλαυση του τόμου και να είναι καλοτάξιδος!

Ιδού και ο Ποπάυ, τήρησα σιγή ιχθύος, όμως πλέον κυκλοφορεί επίσημα και έλυσα τη σιωπή μου (και πέρασα στο άλλο άκρο, έγινα χείμαρρος ) Υ.Γ. Άλλαξα επιτέλους και τον τίτλο του thread, μιας και πλέον έχουν γίνει βίντεο για πολλά πράγματα πέρα από το «περιοδικό Μίκυ Μάους».

Αφήνω εδώ αυτό...

Τι θα δούμε στον τόμο 76: X-Men Το Λυκόφως των Μεταλλαγμένων Ένας ακόμα τόμος με αρκετά παλιές ιστορίες ετοιμάζεται να βγει και δεν ξέρω αν θα προλάβουμε να τις δούμε κάποια στιγμή πολύ μελλοντικά στην άλλη συλλογή, ωστόσο εδώ έχουμε μια ένωση ιστοριών από τους X-Men σε μια εποχή που δεν ήταν τόσο πολύ στα τοπ τους. Με αρχή το Uncanny X-Men #50 και με τελευταίο το #59, το Λυκόφως των Μεταλλαγμένων έχει δύο διαφορετικά δίδυμα δημιουργών στην αρχή τους Arnold Drake και Jim Steranko και καταλήγει με τους θρυλικούς Roy Thomas και Neal Adams, ενώ έχουμε και σχέδιο από τον Don Heck σε κάποια τεύχη. Ουσιαστικά πρόκειται για μια συλλογή διαφορετικών ιστοριών με πρωταγωνιστές μερικούς από τους original χαρακτήρες της ομάδας πριν την εποχή των Storm, Wolverine και του γενικότερου revamp της σειράς. Οι ιστορίες επικεντρώνονται γύρω από διαφορετικούς χαρακτήρες. Σε πρώτη φάση η ομάδα με αρχηγό τον Scott Summers ή Cyclops έρχεται αντιμέτωπη με τον Mesmero, έναν πιστό ακόλουθο του Magneto που έχει απαγάγει τον Iceman και τη Lorna Dane στη μυστηριώδη Πόλη των Μεταλλαγμένων και προσπαθεί να αφυπνίσει τις δυνάμεις της Lorna. Σε μια άλλη ιστορία έχουμε την επιστροφή των Sentinels, οι οποίοι κυνηγούν μεταλλαγμένους ξανά κατ' όπιν οδηγιών του γιου του δημιουργού τους, του Larry Trask που κατηγορεί τους X-Men για το θάνατο του πατέρα τους. Εκτός όλων των άλλων έχουμε και τον Alex Summers, αδερφό του Scott να αποκτά τις δυνάμεις τους και να γίνεται ο Havok. Δεν είναι και οι πιο σημαντικές ιστορίες X-Men αλλά έχουν κάποιες καλές στιγμές και πρώτες εμφανίσεις, το σχέδιο είναι γενικά καλό, αλλά ειδικά ο μεγάλος Neal Adams ξεχωρίζει όπως πάντα για το ιδιαίτερο σχέδιο του. Προτείνεται σε όσους θέλετε κάποιες παλιές και ρετρό ιστορίες από X-Men ή ρετρό ιστορίες γενικότερα. Θα κυκλοφορήσει την άλλη εβδομάδα

Χτεσινή παραλαβή από τον Μικρό Ήρωα Τα Παιδιά του Πλοίαρχου Γραντ, Το Πνεύμα με το τσεκούρι και ο Μικρός Ήρως ήταν δωράκια.

Τόμος 76 X-Men Το Λυκόφως των Μεταλλαγμένων Μεταφέρθηκαν στην βάση. Επόμενο τεύχος Το Βασίλειο της Σκιάς

Τι έγινε ρε παιδιά ποιος είναι ο μπάρμπας δίπλα στον Γιώργο?

Λοιπόν, έκανα τέσσερις αγορές το τελευταίο δεκαπενθήμερο και ιδού:

Θα ήθελα να καταθέσω μία ακόμα άποψη σε ένα απο τα πιο σημαντικά θέματα του φόρουμ (κατα τη γνώμη μου πάντα) ακόμα και αν πλέον για πολλούς εδώ το θέμα θεωρείται μάλλον ξεφτισμένο και ξεπερασμένο. Μια το γεγονός ότι διαβάζω όταν ξεκλεβω χρόνο κάποια παλιά κόμικς τα οποία βρήκα σε προσφορές, μια το ότι έχω διαβάσει αρκετές φορές το παρόν θέμα με τις απόψεις όλων σας, μιά το γεγονός ότι ο Μπαρκς θα παραμείνει για πάντα ένας απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς και μια η περίπτωση που έκατσε όταν είδα στο ίντερνετ μια κοπέλα να πουλάει ένα μεγάλο μέρος της σειράς σε αρκετά χαμηλή τιμή, είπα "ή τώρα ή ποτέ" θα εκπληρωθεί το παιδικό μου όνειρο να έχω τα άπαντα του Κ. Μπαρκς. Συναντήθηκα λοιπόν με την (ωραιότατη) κοπέλα και έτσι η μισή σχεδόν σειρά είχε συμπληρωθεί. Στη συνέχεια μού έκανε εντύπωση το πόσο (σχετικά) εύκολα διαθέσιμοι είναι οι τόμοι. Τους έχω πετύχει σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία , σε παλαιοπωλεία όταν κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας για βόλτα αλλά και σε sites αγοραπωλησιών. Μη τα πολυλογώ με μερικά ακόμα άτομα κατάφερα (σχεδόν) να την ολοκληρώσω. Λίγα μένουν και αυτά είναι διαθέσιμα παντού. Ο λόγος που με παρακίνησε για να αποκτήσω το έργο του Μπαρκς (έχω αναφέρει ότι είχα αγοράσει πριν λίγους μήνες τον τόμο4 της "βιβλιοθήκης του Μπαρκς" σε πολύ χαμηλή τιμή απο Πολιτεία), είναι όχι μόνο συναισθηματικός ή και λόγος αρεσκείας (που είναι και αυτά) αλλά πλέον και κάπως "ακαδημαϊκός". Μου αρέσει η σκέψη ότι θα διαβάσω το έργο του αγαπημένου μου σχεδιαστή κόμικ στο σύνολό του. Να δω πως εξελίχθηκε, τι άλλαξε αλλά και ως πιο ώριμος πλέον και με τη βοήθεια των συνοδευτικών άρθρων να διακρίνω και που εμπνεύστηκε ή τι κρύβεται πίσω απο αυτό. Να πω εδω πως αν δεν υπήρχαν συνοδευτικά κείμενα (τα οποία κάποιες φορές για να είμαστε ειλικρινείς αγγίζουν και λίγο επίπεδο διανοουμενισμού) και ιστορικό για τις ιστορίες, είναι βέβαιο πως δεν θα είχα προβεί στην αγορά. Είμαι λίγο σε φάση "δεν μπορώ να πιστέψω" ότι έχω το έργο του Μπαρκς. Θυμάμαι όταν διάβαζα κάποια άρθρα συνοδευτικά στο περιοδικό κομιξ όπου εκεί που σου έκανε κάποια ανάλυση και τη συνέδεε με κάποια άλλη του Μπαρκς, θα τη συνόδευε και με την απεχθή φράση "παραμένει αδημοσίευτη στο κόμιξ..". Πλέον διαβάζοντας τα άρθρα της σειράς αυτό δε παίζει και με χαροποιεί αφού ξέρω ότι μπορώ πλέον να ανατρέξω στην οποιαδήποτε ιστορία. Επίσης να αναφέρω πως επειδή έβλεπα πολλους απο σας να λέτε ότι το inducks σάς βγάζει ποσοστά πληρότητας της συλλογής του Μπαρκς, έκανα ένα nickname και συνδέθηκα. Αφού ψιλοχάζεψα με το τι δουλειά έχει πέσει στο site, ήθελα να δω ποια είναι αυτά που δεν ανήκουν στη συλλογή της μεγάλης βιβλιοθήκης Ντίσνευ, διότι μου έβγαλε ένα 92%. Παρατήρησα (αν και σε ένα βαθμό το γνώριζα), ότι περιέχει κυρίως σενάρια τα οποία υλοποίησαν (σχεδίασαν) άλλοι. Όσο αφορά τις στατιστικές του Μπαρκς ελπίζω η "βιβλιοθήκη" θα με βοηθήσει λίγο να τα ξεκαθαρίσω. Αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα ότι κάποιες ιστορίες αναφέρονταν αρκετές φορές στο κομιξ ως "τελευταία" του Μπαρκς και με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο δεν βρήκα κάτι διαφωτιστικό. Κατ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε ως "τελευταίο" και τι "τελευταίο" περιλαμβάνεται στην "βιβλιοθήκη". Αναφέρεται πχ ότι ο "Βασιλιάς Σκρουτζ ο πρώτος" είναι το τελευταίο σενάριο του Μπαρκς. Είναι όμως; Γιατί ως γνωστόν έγραψε και άλλα σενάρια τα οποία κυρίως υλοποίησε ο Γίπες (και είναι οι τελευταίοι 4 τομοι της "βιβλιοθήκης"). Επίσης (αυτό το μαθα ή τουλάχιστον το ξεκαθάρισα μόλις χθες), ο Μπαρκς έγραψε το σενάριο της ιστορίας "η Ιστορία επαναλαμβάνεται" που σχεδίασε ο Β. Χορν το 1994! Άρα ο "Βασιλιάς Σκρουτ ο Ά" δεν είναι το τελευταίο σενάριο. Είναι το τελευταίο σενάριο το οποίο έγραψε πριν παραιτηθεί επαγγελματικά απο σχεδιαστής. Εμένα πρωτίστως με ενδιαφέρει η βιβλιοθήκη να περιλαμβάνει όλα τα έργα του Μπαρκς που έγραψε και σχεδίασε (μαζί). Ξέρουμε ότι η βιβλιοθήκη δεν περιέχει το τελευταίο του (γενικά) σενάριο και αυτό που θέλω να μάθω είναι αν περιέχει το τελευταίο του σχέδιο (σύμφωνα με τον τόμο 32, ο "Βασιλιάς των Γελαδάρηδων" είναι η τελευταία που έγραψε και σχεδίασε (μαζί) ο Μπαρκς). Σχετικά με την ποιότητα δεν θέλω να αναμασάω τα τόσα που έχω ειπωθεί εδω μέσα εδώ και χρόνια. Ως κάτοχος ενός τόμου του Τερζο και ως (πρώην) κάτοχος πολύ μεγάλου μέρους του σώματος του περιοδικού Κομιξ, ξεκάθαρα και αναμφίβολα η ποιότητα του κομιξ τα ξεπερνάει όλα. Ίσως βέβαια να είναι και συναισθηματικός ο λόγος αλλά νομίζω ο χρωματισμός που έδωσε το περιοδικό (απο το τεύχος που άρχισε ο ψηφιακός χρωματισμός· αλλά δεν ξέρω ποιό τεύχος είναι αυτό) στις ιστορίες του Μπαρκς ήταν μοναδικός ακόμα σε σύγκριση με αντίστοιχα άλλων χωρών. Στην βιβλιοθήκη του Μπαρκς (τόμος 4) ο χρωματισμός που έδωσε στον (πανάκριβο) τόμο δεν νομίζω πως ήταν ισάξιο με αυτή του περιοδικού (συγκρίνετε πχ την ιστορία "Χρυσή περικεφαλαία" ή " Ένα Φτωχό Γεροντάκι"). Ο χρωματισμός που ακολουθεί η Κ είναι κάποιες φορές ίδιος με αυτόν της βιβλιοθήκης του Τερζό (άρα να υποθέσουμε πως ακολούθησαν τους χρωματισμούς της ιταλικής σειράς; ) με λίγο όμως υποδεέστερο χρωματισμό λόγω μάλλον της χαμηλότερης ποιότητας χαρτιού. Πάντως παρατήρησα σε ένα φυλλομέτρημα των τόμων πως ο χρωματισμός σε άλλους τόμους της Κ. έχει διακυμάνσεις με πιο χαμηλή ποιότητα χρωματισμού απο άλλες. Είναι και το κύριο μοναδικό μειονέκτημα που θα συναντήσουμε στη βιβλιοθήκη της Κ. Προσωπικά όπως είπα και πριν, το κύριο ενδιαφέρον μου είναι πιο "ακαδημαϊκό" και όχι τόσο καλλιτεχνικό. Και με τη σκέψη ότι έχω τη δυνατότητα πρόσβασης στο σύνολο του έργου του αγαπημένου αυτού δημιουργού· ε κάνω στην άκρη το γεγονός ότι δεν εκτυπώθηκε με super-ultra χρώμα. Εξάλλου είδα και την αντίστοιχη έκδοση της Φανταγκραφικς (απίστευτη έκδοση με καταπληκτικό ματ χαρτί) και όταν αντιλήφθηκα τι χρώμα χρησιμοποίησαν, απογοητεύτηκα. Οι χρωματισμοί της Κ νομίζω αρκετά ανώτεροι. Και για να κλείσουμε το κεφάλαιο "χαρτί", ναι μεν είναι χαμηλής ποιότητας αλλά δεν είναι για τα σκουπίδια. Δεν είναι σαν κάτι χαρτιά που είναι τελείως πορώδη. Αν τα προσέξετε κυρίως απο την υγρασία, θα παραμείνουν σε καλή κατάσταση για πολλές δεκαετίες. Είναι όχι απλώς μιάς πρώτης τάξεως ευκαιρία αλλά - μάλλον - η μοναδική στη χώρα μας. Και αν ποτέ κυκλοφορήσει κάποια άλλη έκδοση των απάντων του Μπαρκς, δεν πιστεύω να είναι και φτηνή. Εδώ μιλάμε για ένα έργο σχετικά φτηνό και προσβάσιμο χωρίς όμως να στερείται απο ποιότητα. Τέλος να μου επιτραπεί να κλείσω με μία μικρή μου σκέψη: ο Μπαρκς εμπνεύστηκε τις ιστορίες απο περιοδικά αλλά και απο διάφορα λογοτεχνικά έργα. Θεωρώ λάθος κάποιος να μείνει "κολλημένος" στις (εξαιρετικές προφανώς) ιστορίες του και να μην προχωρήσει παραπέρα. Δεν γίνεται κατα τη γνώμη μου να μείνεις στον Σκρουτζ Μακ Ντακ και να μην προχωρήσεις στο "αληθινό πρότυπο" του τον Εμπενίζερ Σκρουτζ του τεράστιου Τσαρλς Ντίκενς. Όσοι είστε φαν του Σκρουτζ να βρείτε asap την "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" (Α Christmas Carol) και να την διαβάσετε όχι μόνο μια φορά αλλά και παραπάνω. Ένα υπέροχο έργο που άλλαξε πολλούς ανθρώπους. Κυκλοφορούν σε πολλές και καλές εκδόσεις καθώς και σε πολλές και καλές μεταφράσεις. Αντίστοιχα το ίδιο ισχύει και για την ιστορίες του πέρα απο τον κεντρικό του ήρωα. Υπέροχη η πρώτη του ιστορία "Το Χρυσάφι του Πειρατή" την οποία όσο και να τη διαβάζω δεν θα την χορτάσω· είναι αυτή που με έβαλε σε μια άλλη εποχή. Είναι φανερό βέβαια απο που εμπνεύστηκαν οι δημουργοί την ιστορία (το αναφέρει και το συνοδευτικό άρθρο εξάλλου). Βρείτε λοιπόν το έργο του Στήβενσον και απολαύστε το. Πάρα πολλές οι ελληνικές μεταφράσεις. Μέχρι και ο μεγάλος Φώτης Κόντογλου το μετέφρασε! ("Το νησί με το Θησαυρό"). Ωραία η ιστορία με τους Χθόνιους αλλά πρέπει να διαβάσετε αργότερα και το έργο του Ι. Βερν "Ταξίδι στο Κέντρο της Γης". Kαταπληκτική και ατμοσφαιρικότατη η ιστορία "στην Αρχαία Περσία" (βέβαια να μην κολλάμε στις αφελείς στιγμές όπως του στυλ ότι βρέθηκε σωσίας του Ντόναλντ απο την αρχαία Περσία lol αλλά να βλέπουμε την ιστορία πιο σφαιρικά) αλλά δεν γίνεται μετά απο αυτό να μη ψάξεις για να μάθεις για τον μεγάλο αυτό αρχαίο πολιτισμό. Ωραία η "Παλαβή Οδύσσεια" αλλά γίνεται να μην προχωρήσουμε στην Οδύσσεια του Ομήρου; Φυσικά και όχι. Και βέβαια συνεχίζουμε με τον κατάλογο να είναι μακρύς. Όπως τρόπον τινά και ο βασικός ήρωας του Μπαρκς (όποια και να είναι η προσωπική προτίμηση του καθενός στο σύμπαν του Μπαρκς, ο Σκρούτζ είναι ο κατεξοχήν "Μπαρκσικός" ήρωας· χωρίς αυτόν το έργο του παπιανθρώπου είναι λειψό) ανιχνεύει διάφορα σκονισμένα βιβλια και κιτάπια τα οποία θα τον οδηγήσουν σε άλλους κόσμους, έτσι και εδώ οι ιστορίες του Κ. Μπαρκς να αποτελέσουν εφαλτήριο σε εμάς για κάτι το παραπάνω. Τόσα χρόνια δεν είχαμε την δυνατότητα για συνολική επισκόπιση του έργου του. Όλα αυτά τα χρόνια μάς έδιναν με το σταγονόμετρο ιστορίες του και τις πληρώναμε (αλλά ακόμα και σήμερα αρκετοί) ακριβά. Τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που διαθέτουν μεγάλο μέρος του ψυχικού τους σθένους προς αναζήτηση των σκόρπιων αυτών ιστοριών. Με τέτοια ολοκληρωμένη και προσιτή συλλογή νομίζω ένας πραγματικός κομιξόφιλος μπορεί πλέον επιτέλους να απολαύσει το έργο του. Καλές αναγνώσεις!

Τελικά η εμφάνιση του Popeye δεν ηταν τυχαία (ISBN:978-618-5531-90-4). Κλασικές ιστορίες Popeye #1 - Το μωβ μαργαριτάρι / Γαβριήλ Τομπαλίδης Τίτλος : Κλασικές ιστορίες Popeye #1 - Το μωβ μαργαριτάρι : Τόμος 1: 1969 - 1971 Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Γαβριήλ Τομπαλίδης, Μεταφραστής ; Τίνα Χελιώτη, Σχεδιαστής βιβλίου ; Bud Sagendorf, Συγγραφέας ; Γιώργος Ζωιτάς, Επιμελητής Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε. Έτος Έκδοσης: 2022 Σελιδοποίηση: 232 Μέγεθος: 21 Χ 19 ISBN: 978-618-5531-90-4 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Αγγλική (eng) Ημ/νία Παραχώρησης : 18/07/2022 WWW: http://www.mikrosiros.gr 232 Σελίδες, για να δούμε!

Χθεσινή άφιξη!

Το πακέτο των τόμων #43 - 44 είναι το καλύτερο δίτομο, που θα μπορούσαμε να παραλάβουμε, εμείς οι συνδρομητές για το καλοκαίρι. Αυτό που με χαροποίησε είναι η άψογη εκτύπωση των τόμων. Ιδιαίτερα των F4 είναι χάρμα οφθαλμών. Ανεβάζω για του λόγου το αληθές 2 φώτο. Υ. Γ 1. Ο Jack Kirby κάνει "παπάδες" στους F4. Το σχέδιο του είναι εξωπραγματικο έχοντας στα μελάνια τον Joe Sinnott. Υ. Γ. 2. Όσοι έχουν την έκδοση της Hachette ας κάνουν τον κόπο να συγκρίνουν τις 2 εκδόσεις. Εκτιμώ ότι είναι στο ίδιο επίπεδο.

Ναι! Βγαίνει τωρα το καλοκαίρι τελικά! Κυκλοφορίες Αυγούστου 2022 από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως Έφτασε η ώρα για την ενημέρωση των κυκλοφοριών του Αυγούστου. Αυτόν τον μήνα θα έχουμε μόνο μία, αλλά ταυτόχρονα σημαντική έκδοση που θα κυκλοφορήσει στις 2 Αυγούστου 2022. Κλασικές Ιστορίες Popeye #1 - Το Μωβ Μαργαριτάρι Τόμος 1: 1969 - 1971 Ο Μπαντ Σάγκεντορφ είναι ο δημιουργός με τη μακροβιότερη πορεία στο στριπ του Ποπάυ. Δημιούργησε εκατοντάδες ιστορίες του αγαπητού ναυτικού, τόσο σε μορφή κόμικς όσο και σε μορφή ημερήσιων και κυριακάτικων στριπ εφημερίδων, και πλαισίωσε το σύμπαν του αγαπημένου μας ναυτικού με πολλούς νέους χαρακτήρες. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε μέσω των περιοδικών της εκδοτικής «Δραγούνης» που έβγαιναν στα περίπτερα από το 1973 έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως για πρακτικούς λόγους, οι ιστορίες του υπέστησαν αλλαγές, μιας και δημιουργούνταν για να τυπωθούν σε αμερικανικές εφημερίδες, όχι σε περιοδικά κόμικς του περιπτέρου. Στη σειρά Κλασικές Ιστορίες Popeye, παρουσιάζουμε τις ιστορίες αυτές στην αυθεντική, πρωτότυπη μορφή τους. Πρόκειται για μία σειρά δικής μας παραγωγής, με σκοπό να διαβάσουμε τις περιπέτειες του διάσημου ναυτικού χωρίς καμία περικοπή, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκαν στην Αμερική. Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει επτά ιστορίες που έχουν αναδιανεμηθεί πρόσφατα από την King Features Syndicate, οι οποίες διατίθενται επεξεργασμένες και έγχρωμες. Συγκεκριμένα περιέχει τις παρακάτω ιστορίες από την περίοδο 1969 - 1971. Το Μωβ Μαργαριτάρι! Ποιος Είμαι; Τα Φεγγαροαβγά! Η Κληρονόμος! Ματιπάυ, ο Πειρατής! Ο Φωστήρας! Η Νύφη! Ο κλασικός Ποπάυ διά χειρός Μπαντ Σάγκεντορφ επιστρέφει, και για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα διαβάσουμε τις ιστορίες του στην αυθεντική μορφή τους! Μπορείτε να το προπαραγγείλετε από το site μας και οι αποστολές θα ξεκινήσουν την Παρασκευή 29 Ιουλίου! Σε βιβλιοπωλεία, κομιξάδικα και περίπτερα θα κυκλοφορήσει την Τρίτη 2 Αυγούστου. Τιμή: 22€, προσφορά 19,80 €

Προστέθηκε το εξώφυλλο του 5ου τεύχους μαζί με το οπισθόφυλλο του. Ευχαριστούμε τον @ Μενίγ Πουαγώ για την διάθεση του τεύχους.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #42 ανέβηκε στην βάση.

Τον τελευταίο καιρό έκανα αρκετές αγορές. Εκτός από κάποιες από τις πρώτες περιπέτειες κάποια παλιά Ντίσνεϋ (Μίκυ Μαους και κλασσικά) χτύπησα και κάποια πιο πρωτότυπα τευχακια. Για την ακρίβεια σήμερα ολοκλήρωσα τη συλλογή μου με τα μπλεικ και Μόρτιμερ (εκτός του δεύτερου των τριάντα αργυριων που θα περιμένω να κυκλοφορήσει στα ελληνικά) ενώ πήρα και κάποια σπάνια παλιά ελληνικά διαμαντακια.

Ακόμα και αν οι προσδοκίες σου είναι υπό του μηδενός, το τεύχος απλώς δεν διαβάζεται. Παίζει να είναι η χειρότερη δουλειά της Μαμούθ που θυμάμαι να έχω δει ποτέ, και από τις πιο άσχημες γενικά. Οι διάλογοι δεν βγάζουν νόημα, είναι λες και έβαλαν τη μετάφραση σε κάποιον αυτόματο μεταφραστή και τέλος. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από τη σφαλιάρα που έφαγα. Γενικά τα Ιζνογκούντ παίζουν σε τεράστιο βαθμό με λογοπαίγνια και είναι λογικό να μην μπορούν να μεταφραστούν πολλά από αυτά, όμως σε όλα τα προηγούμενα τεύχη, καταλαβαίνεις την ιστορία. Εδώ πέρα, σε πολλά μπαλονάκια, δεν βγαίνει νόημα. Ύστερα από πολλές προσπάθειες, έχω περάσει τη μέση του άλμπουμ, και ακόμα δεν μπορώ να σου πω την υπόθεση της ιστορίας. Κάτι πρέπει να πήγε πολύ στραβά στην πορεία. Ίσως να υπήρχε διαφορετικός μεταφραστής, ίσως να μην έκαναν επιμέλεια, ίσως να υπήρχε πρόβλημα χρόνου, ίσως να ήταν δύσκολο άλμπουμ για να μεταφραστεί, ίσως πολλά ακόμα που δεν ξέρουμε. Όμως σαν αναγνώστης, κρίνω μόνο το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου.

Εγώ πάντως, πρόλαβα και έβγαλα selfie!!!

Παρελήφθη και διαβάστηκε μονορούφι, ακολουθεί λοιπόν η κριτική μου Ιστορίες: Οι ιστορίες που περιέχονται είναι σχεδόν όλες καινούριες για μένα, νομίζω είχα διαβάσει μικρός μόνο το τελευταίο μέρος του "Ποιος Είμαι" με τον γορίλα. Είναι όλες πολύ ωραίες ιστορίες και ΠΟΛΥ μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει, τις Ιταλικές δηλαδή, πιο "σοβαρές", δεν έχουν να κάνουν με μπεκρουλιάσματα, μπεργκεροφαγία, σπανακοφαγία και μόνο μπούφλες. Για μένα ήταν κάτι τελείως καινούριο στον κόσμο του Ποπάυ. Άρθρα: Τα άρθρα είναι πολύ ωραία, αν και μερικές φορές επαναλαμβάνουν κάποια πράγματα, βοηθητικά να κατανοήσεις και την εποχή, και την συνέχεια αλλά και την λογική πίσω από την έκδοση. Έκδοση: Η έκδοση είναι πολύ όμορφη, το σχήμα είναι ότι πρέπει, το κόστος εξακολουθεί να μου φαίνεται λίγο τσιμπημένο όμως η δουλειά που έχει πέσει φαίνεται και δεν θα με αποτρέψει από το να συνεχίσω την σειρά. Η γραμματοσειρά όπως είπε και ο @ theforce θα μπορούσε να είναι πιο μεγάλη, είναι τεράστια μπαλονάκια μισοάδεια, που είναι κρίμα. Εμένα δεν θα με χάλαγε πάντως να ήταν σε σειρά οι ιστορίες και ας είχε και μια-δύο ασπρόμαυρες ο τόμος, αφού θα τις δούμε έτσι κι αλλιώς σε ασπρόμαυρη μορφή. έχω και 2 ερωτήσεις προς τον @ PhantomDuck ή για όποιον ξέρει να απαντήσει. Και πάλι ο @ theforce ειπε για τα πετσοκόμματα που έκανε ο Δραγούνης μήπως έτσι τα έπαιρνε από την Ιταλία, δεν ακούγεται καθόλου λάθος και θα ήθελα να μας το πεις αν γνωρίζεις ή αν το μάθεις. Σε κάθε στριπ γράφεται και μία ημερομηνία, χωρίς έτος, ειναι στο Αμερικάνικο φορμάτ. μήνας μέρα, και αν παρατηρήσεις κάθε έξι στριπ πηδάει και μέρα(την Κυριακή δηλαδή). Αυτές όμως οι ημερομηνίες δεν συμφωνούν με αυτές που γράφονται πάνω δεξιά, δεν είναι ημερομηνίες που έγραψε ο Sagendorf? είναι από την χρωματισμένη αναδιανομή? Συνολικά είμαι πολύ ευχαριστημένος για την απόκτηση του τόμου και περιμένω τις συνέχειες οι οποίες θα αγοραστούν σίγουρα!

Παιδιά, μπείτε στα ξένα sites και διαβάστε κριτικές. Όλοι μιλάνε για ένα τέρμα κουραστικό, με μπερδεμένο σενάριο και ακαταλαβίστικους διαλόγους άλμπουμ. Άρα μπας και κακώς κατηγορούμε τη Μαμούθ; Τι θέλω να πω. Το να είναι το άλμπουμ καλογραμμένο και να το κατάντησε έτσι η Μαμούθ, μου κάνει λίγο δύσκολο. Πιστεύω ότι το άλμπουμ από μόνο του είναι προβληματικό και η Μαμούθ ήρθε απλά και το αποτέλειωσε. Το να έκανε τόσο κακή μετάφραση, κι ένα καλό άλμπουμ να το μετέτρεψε σε σκουπίδι, δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό

Kαι μόνο που είδα το όνομα του Επιμελητή έκδοσης είναι σίγουρη η αγορά του !

Στην σημερινή "Κ" υπάρχει ανακοίνωση για τον 5ο φυστικοτόμο την Κυριακή 24/7 (μαζί με τον 9ο τόμο της "Εξόδου" για τις/ους ενδιαφερόμενες/ους).

Βρήκα ένα βιβλιοπωλείο που είχε κάποια τεύχη του Τερζόπουλου οπότε πήρα αυτά:

Για ένα ακόμα καλοκαίρι "αγοράζω μόνο κόμικς, όχι εφημερίδες" και βγήκα κερδισμένος 😁

Τι θα δούμε στον τόμο 77: Το Βασίλειο της Σκιάς Άργησε λίγο αυτό το preview, ωστόσο το καλοκαίρι γενικά ελαττώνω κάπως το διάβασμα και την παρουσία στο φόρουμ, ωστόσο όλα καλά φίλοι μου, θα προλάβουμε αυτό και το επόμενο εγκαίρως Μια περιπέτεια για τους street ήρωες της Νέας Υόρκης To Shadowland κυκλοφόρησε το τελευταίο τετράμηνο του 2010 με συγγραφέα τον Andy Diggle, ο οποίος θέλησε να φτιάξει μια ιστορία αρκετά σκοτεινή, στην οποία θα ανακάτευε όλους τους street level ήρωες της Νέας Υόρκης από τα κόμικς της Marvel. Στόχος του ήταν επίσης η παρουσίαση του Daredevil ως ένας πιο σκοτεινός και περίεργος χαρακτήρας, ο οποίος θα αποφάσιζε ξαφνικά να δώσει μια άλλη τροπή στη ζωή του ως ήρωας και να αναγκάσει τους φίλους του να τον σταματήσουν. Ο Matt Murdock λοιπόν επιστρέφει από την Ιαπωνία ως ένας νέος και αλλαγμένος άνθρωπος, αρχηγός πλέον των The Hand (γνωστής συμμορίας που αποτελούσαν ανέκαθεν εχθρούς του) και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει την οργάνωση ως ένα μέσο επιβολής δικαιοσύνης. Ο Matt λοιπόν αποφασίζει να φτιάξει μια φυλακή το Shadowland, στα ερείπια ενός κτηρίου στο Hell's Kitchen, το οποίο είχε ανατινάξει ο Bullseye στη διάρκεια του Dark Reign σκοτώνοντας πολλούς ανθρώπους. Ο Bullseye έχει ξεφύγει από τη Raft, αλλά ο Daredevil τον βρίσκει και τον σκοτώνει με τον ίδιο τρόπο που ο Bullseye είχε σκοτώσει την Elektra. Τον Matt θα ακολουθήσει η White Tiger, αλλά οι βίαιες μέθοδοι του θα θορυβήσουν τον Spider-Man, τον Luke Cage, τον Iron Fist, τον Moon Knight και τον Punisher οι οποίοι θα πρέπει να σκάψουν στο τι έχει συμβεί στην Ιαπωνία και γιατί ο Matt φέρεται έτσι πλέον. Και στο δρόμο τους να μάθουν την αλήθεια θα συμμαχήσουν ακόμα και με τον Kingpin! Άλλα στοιχεία για τον τόμο Το σχέδιο του Billy Tan είναι πολύ σκοτεινό, ζωντανό, οι μάχες πολύ όμορφες, αν και σύμφωνα με τις κριτικές το σενάριο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και το event συνολικά το ξεχνάς λίγο εύκολα, αλλά αυτό θα κριθεί από τον κάθε έναν μας ξεχωριστά. Το Shadowland έχει πέντε τεύχη και μερικό υλικό από το X-MEN: CURSE OF THE MUTANTS SPOTLIGHT, οπότε αναμένουμε έναν κανονικό τόμο με περίπου 140 σελίδες. Αυτά και από μένα, σε 39 ώρες βγαίνω και επίσημα σε άδεια, οπότε θα τα πούμε με περισσότερες κριτικές προς τα τέλη του μήνα

Καλοκαιρινές αγορές για να μπεί καλά ο Αύγουστος! Τα Disney είναι απο τα πακέτα προσφοράς της καθημερινής, και ενδεικτικά έβαλα στη φώτο τα καλύτερα τεύχη.

Τόμος 42: Avengers - Από τις Στάχτες της Ήττας Η διβδομαδιαία κυκλοφορία της συλλογής τον Αύγουστο με βοήθησε αρκετά στο να μην ανεβάσω πολύ τη στοίβα με τα αδιάβαστα, καθώς το καλοκαίρι ενδείκνυται για περισσότερες εξόδους απ' ότι διάβασμα κόμικ. Έτσι έπιασα και εγώ το τελευταίο Avengers πριν βγει ο Spider-Man μιας και τα σχόλια είναι εξαιρετικά. Η κορύφωση της σειράς έως τώρα Αν και η σύνθεση της τετράδας με Captain America, Quicksilver, Scarlet Witch και Hawkeye δε γέμιζε αρχικά το μάτι, ο προηγούμενος τόμος ήταν πολύ δυνατός και έτσι αυτός συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Η γενικότερη ιστορία έχει να κάνει με τις δυναμικές που αναπτύσσονται εντός της ομάδας με τον Cap να λειτουργεί ως απόλυτος αρχηγός την ίδια ώρα που ο Hawkeye συνεχίζει να τον αμφισβητεί. Ένας Hawkeye που σε αυτά τα τεύχη δε θυμίζει σε τίποτα τον ήρωα που μάθαμε και διαβάσαμε αργότερα. Η πρώτη δυάδα τευχών φέρνει στις σελίδες μας τον Kang, έναν από τους σημαντικότερους κακούς των Avengers ο οποίος φτάνει την ομάδα πραγματικά στα όρια της, αλλά εν τέλει οι εσωτερικές προδοσίες στον στρατό του θα τον οδηγήσουν σε μια σοκαριστική συνεργασία με τους Earth's Mightiest Heroes σε μια ιστορία με πολλή δράση και όμορφες ανατροπές. Συνεχίζουμε με Doctor Doom που θεωρεί ότι είναι ευκολότερος στόχος ως ομάδα σε σχέση με τους F4 και τελικά η ομάδα θα παλέψει σκληρά για να αποδράσει από τη Latveria σε μια επίσης φοβερή ιστορία. Στα επόμενα τρία τεύχη έχουμε την αργή και σταδιακή επιστροφή των Hank και Janet με τη δεύτερη να παραμένει Wasp και τον πρώτο πλέον ως Goliath. Τα δύο από τα τρία τεύχη λαμβάνουν χώρα κάτω από τη θάλασσα με εχθρό τον Ατούμα και μπορεί οι Avengers να χωρίζονται ως ομάδα, αλλά βλέπουμε πόσο καλά επικοινωνούν και ο καθένας κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να έχουν το πάνω χέρι στη μεγάλη μάχη. Σε αυτήν την ιστορία το δίδυμο δεν παίζει τόσο ρόλο όσο στην επόμενη όταν και ο παντοδύναμος Συλλέκτης απαγάγει τη Wasp σε μια ιστορία που κλείνει ιδανικά ένα εξαιρετικό τόμο. Τελικός απολογισμός και πως τα πάει η σειρά Πραγματικά η σειρά Avengers έχει ανέβει πολύ σε σχέση με τους πρώτους τόμους που ήταν κάπως επαναλαμβανόμενοι. Τρομερή ποικιλία κακών από πιο δεύτερους όπως ο Ατούμα μέχρι πολύ δυνατούς όπως ο Collector και σημαντικούς όπως οι Doctor Doom-Kang, πολύ καλή ροή ιστοριών, δράση, φοβερό σενάριο και φυσικά ένα πραγματικά πανέμορφο σχέδιο δια χειρός Don Heck με ωραία χρώματα και νέες στολές όπως του Giant Man. Πιθανώς ο καλύτερος έως τώρα και ανυπομονώ για τη συνέχεια στον έκτο και τελευταίο τόμο της εξηντάδας τουλάχιστον. Καλό διάβασμα σε όλους

Είναι τόσο παλιά και σπάνια αυτά τα 100-200αρια τευχη που μόνο δεινόσαυροι τυπου paingiver ή συλλέκτες Ποπάι (αυτοί είναι πιο σπάνιοι κι από τα ίδια τα τευχη) θα τις θυμουνται.

Τελικά θα έχουμε ΣΚΑΡΠΑ Εἰπα να παίξω λίγο με τον πόνο μας... Υ.Γ. Ο ΚΑΜΠΡΑΛ τι κόμικς γράφει;

Ο Σκάρπα είναι το μόνο disney πλέον που κάθε χρόνο περιμένω πως και πως και με στεναχωρεί που μας τον δίνουν με το σταγονόμετρο. Θα προτιμούσα Σκάρπα το καλοκαίρι (καμιά 12αριά τόμους) και Peanuts το χειμώνα, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε αφού έτσι αποφάσισε η "Καθημερινή"! Απλώς θέλω να ρωτήσω, αν γνωρίζει κάποιος, τα disney στην Ελλάδα πουλάνε ακόμα ή έχασαν τη δυναμική τους;; Ποιος αγοράζει πλέον Μίκυ Μάους και Ντόναλντ, από τη νέα γενιά τουλάχιστον;; Ποιος γνωρίζει ότι κυκλοφορούν αυτά τα κόμικς;; Υπάρχει κάπου κάποια προωθητική ενέργεια, κάποια διαφήμιση;; Έχει προβληθεί τα τελευταία χρόνια κάποια ταινία στους κινηματογράφους με αυτούς τους ήρωες ώστε να "δημιουργήσει" καινούριους αναγνώστες;; (βλ. Marvel) Στη χώρα μας από ότι φαίνεται η όλη ιστορία έχει μπει στον αυτόματο και έχει αφεθεί στην τύχη. Και κάτι άλλο, δεν είναι πλέον υπερβολικό και κοστοβόρο μια εβδομαδιαία και τρεις μηνιαίες εκδόσεις, 7 με 8 τεύχη κάθε μήνα με ένα κάρο ιστορίες από τις οποίες αξίζουν λίγες;; Εγώ προσωπικά έπαψα να αγοράζω, εκτός από κανά Μίκυ Μάους όταν έχει κάποια ιστορία που να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Πρώτον δεν μου αρέσει πως τα κατάντησε η Καθημερινή αυτά τα έντυπα και δεύτερον με ενοχλεί αυτός ο αχταρμάς 10 και βάλε ιστοριών που υπάρχει σε κάθε τεύχος. Για αυτό Σκάρπα και μόνο Σκάρπα και ότι άλλο συγκεντρωτικό θα αποφασίσει η εκδοτική να μας προσφέρει. (Ελπίζω να μην φάω μεγάλο κράξιμο από τους φαν)

Ήρθε η στιγμή, λοιπόν, που περίμενα αρκετό καιρό, να πιάσω στα χέρια μου δηλαδή το πολυσυζητημένο “1602”. Ήδη είχα κάνει μία εισαγωγή στο τρόπο που τελικά απόκτησα και τις δύο κυκλοφορίες, που φιλοξενήθηκαν στην Ελλάδα, τον τόμο της Anubis και τον 64ο τόμο της “Συλλογής Marvel”. Προσωπικά προτίμησα να διαβάσω την δεύτερη έκδοση. Ξεκινάμε το ταξίδι μας, λοιπόν, λέγοντας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα σενάριο του αξιόλογου συγγραφέα Neil Gaiman, ο οποίος φημίζεται για την λογοτεχνική του γλαφυρότητα κι ευστροφία. Το πρώτο συναίσθημα που μας έρχεται στο μυαλό, πριν ακόμα ξεκινήσουμε την ανάγνωση, είναι η έκπληξη, με τον περιεχόμενο της ιστορίας. Ο Gaiman επιστρέφει στην Ελισαβετιανή Εποχή στην Αγγλία, λίγο μετά τον Μεσαίωνα κι εκεί τοποθετεί ένα, διόλου ευκαταφρόνητο, cast από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους υπερήρωες που γέννησε ο Οίκος των Ιδεών. Από μόνη της η συγκεκριμένη ιδέα αποτελεί πηγή λογοτεχνικής ευφυΐας. Ο δημιουργός, όμως, δεν μένει εκεί, καθώς δεν κάνει μια στείρα περιγραφή τους στο νέο χρονικό και τοπικό πλαίσιο (μιας και φεύγουμε από την Νέα Υόρκη και περιπλανιόμαστε στην Μεγάλη Βρετανία), αλλά φροντίζει να τους προσαρμόσει στα δεδομένα και τις επιταγές της εποχής, χωρίς ωστόσο ν’ αλλοιώνει (κατά πολύ) τον αρχικό χαρακτήρα τους. Ομολογώ, λοιπόν, ότι αυτός ήταν κι ο κύριος λόγος που με έκανε να θέλω πολύ να αποκτήσω το συγκεκριμένο graphic novel. Βασικός πρωταγωνιστής στην ιστορία δεν υπάρχει, καθώς όλοι οι ήρωες έχουν ενεργή συμμετοχή στη πλοκή. Ίσως, όμως, να θεωρήσουμε τον Nick Fury και τον Dr. Strange σαν τους… οικοδεσπότες της. Ο μυημένος, αλλά κι ο μέτρια “διαβασμένος” αναγνώστης στα υπερηρωικά της Marvel, δεν θα δυσκολευτεί στο ελάχιστο ν΄ αναγνωρίσει ποιος είναι ποιος, καθώς τους προδίδει το όνομα (που είναι προσαρμοσμένο στην εποχή), αλλά πρωτίστως η μορφή και οι δυνάμεις που κατέχουν. Ο δημιουργός έχει δείξει τον δέοντα σεβασμό στους ήρωες που διαχειρίζεται και πολλές φορές παραθέτει λεπτομέρειες από τα origins τους (πχ το ραβδί που μεταμορφώνει τον Thor, το “φλερτ” του Peter Parker με την αράχνη, το κράνος του Magneto κ.ά.). Κι εδώ, όμως, εντόπισα μία υπερβολή στον πλουραλισμό που υπάρχει στο cast, με αποτέλεσμα η πλοκή να “μπουκώνει” σε πολλά σημεία με την συνεχή άφιξη νέων χαρακτήρων. Μέχρι εδώ, λοιπόν, όλα καλά. Από εδώ και πέρα, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχα υπολογίσει μέσα στο φτωχό μου το μυαλό. Έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο, το οποίο εκπέμπει μεν λογοτεχνική υφή, αλλά δημιουργεί μία πλοκή που είναι αρκετά μπλεγμένη. Στην αρχή όλα μοιάζουν να έχουν ενδιαφέρον και με κράτησαν στις σελίδες. Οι μηχανορραφίες, οι προδοσίες, οι δολοφονίες, έφερναν στο μυαλό κάτι από “Game Of Thrones” κι όπως ήταν φυσικό δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες. Η συνέχεια, όμως, όσο προχωρούσε βαθύτερα, αποκτούσε μία φλύαρη μορφή, που σύντομα με έκανε να μπερδευτώ και στο τέλος στάθηκε αφορμή να χάσω σε πολλά σημεία το νόημα. Η σκηνοθεσία δημιουργεί πολλές και γρήγορες εναλλαγές σκηνών, οι οποίες από κάποια στιγμή και μετά με κούρασαν. Δυστυχώς τα μέτωπα που ανοίγονται είναι αρκετά, τα οποία για να περιγραφούν, η πλοκή αναγκάζεται να μας πηγαίνει από το ένα σημείο στο άλλο. Το ίδιο κουραστικούς βρήκα (όχι παντού βέβαια) και τους διαλόγους, που είχαν κάτι από μυθιστόρημα, αλλά πιστεύω ότι δεν “κολλούσαν” ικανοποιητικά σε ένα κόμικ. Όσον αφορά το φινάλε, αυτό (για εμένα) ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, καθώς με μπέρδεψε, με προβλημάτισε, με απογοήτευσε (λίγο) και στο τέλος με άφησε με το αίσθημα του ανικανοποίητου… Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία ιστορία που αντλεί τον ενθουσιασμό μας μόνο στην διαχείριση των πρωταγωνιστών και της εποχής που έχει επιλεχθεί να κινούνται, ενώ μας δίνει μία πλοκή, που ίσως να σηκώνει πολλή συζήτηση. Σίγουρα δεν είναι ένα graphic novel που επιδέχεται μόνο μίας ανάγνωσης, μιας και (πιστεύω) ότι ίσως να έχει πολλά στοιχεία, τα οποία δεν βγαίνουν στην επιφάνεια με ένα μόνο “πέρασμα”. Προτείνεται στους λάτρεις του Gaiman, ενώ οι υπόλοιποι καλύτερα να το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Προσωπικά θα επιχειρήσω μία ακόμα ανάγνωση, μήπως αλλάξει η γνώμη μου προς το καλύτερο, αλλά όχι άμεσα. Στον εικαστικό τομέα, ο Andy Kubert, μας χαρίζει ένα πανέμορφο αποτέλεσμα, το οποίο σίγουρα ανήκει στα θετικά στοιχεία του “1602”. Κάθε καρέ είναι χάρμα οφθαλμών και πιστό στις γραμμές που ήθελε να περάσει το σενάριο. Οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί με λεπτομέρεια και είναι άψογα προσαρμοσμένοι στην νέα τους εποχή, χωρίς να γίνονται μεγάλες εκπτώσεις στην μορφή, στην οποία τους γνωρίσαμε. Ένα διακύβευμα, το οποίο πιστεύω ότι ήταν άκρως απαιτητικό και κερδήθηκε κατά κράτος. Ένα μικρό πρόβλημα εντόπισα στην πλαστικότητα των χαρακτήρων, αλλά αυτό ήταν ήσσονος σημασίας. Εξαιρετικός ήταν κι ο χρωματισμός, ο οποίος έδινε κι αυτός το στίγμα της Ελισαβετιανής εποχής. Σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο απολαμβάνουμε διάφορες χρωματικές παλέτες, που περιέχουν γλυκά χρώματα, που όχι μόνο δεν κουράζουν το μάτι, αλλά αντιθέτως, είναι ήπια και ταυτόχρονα ζωηρά. Εντυπωσιασμένος, επίσης, δηλώνω και από τα εξώφυλλα των τευχών – κεφαλαίων, στα οποία (όπως ενημερωνόμαστε) ο Scott McKowen, έχει εφαρμόσει την μέθοδο της πηλογραφίας κι έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Το συνοδευτικό υλικό του τόμου ξεκινάει με το καθιερωμένο editorial του κυρίου Lupoi. Μιας και πρόκειται για πρωτόλειο story, είναι λογικό να μην υπάρχει η κλασική σελίδα με τα προηγούμενα γεγονότα κι έτσι πάμε κατευθείαν στο τέλος του τόμου, όπου θα βρούμε τον συγγραφέα να μας μιλάει για το έργο του, ενώ στην συνέχεια υπάρχει μία παράθεση άλλων ιστοριών, οι οποίες εμπνεύστηκαν και συνέχισαν την κληρονομιά που άφησε πίσω του το “1602” και τολμώ να πω ότι δεν είναι λίγες. Ο τόμος θα ολοκληρωθεί με ένα πανέμορφο δισέλιδο εικαστικό του εξώφυλλου και μία πληροφορία για την προέλευσή του. Και μιας κι έχω στην κατοχή μου και τις δύο εκδόσεις που έχουν κυκλοφορήσει στην χώρα μας, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε μία σύγκριση στα περιεχόμενά τους. Εκ πρώτης όψεως, η έκδοση της Anubis κερδίζει στο εξώφυλλο, το οποίο είναι μεγαλύτερο (καταλαμβάνει όλη την έκταση του βιβλίου), ενώ της “Συλλογής” υπάρχει σε σμίκρυνση στο κέντρο, στο γενικότερο πλαίσιο της δομής των τόμων της. Κι αφού είπαμε τι περιέχει ο τόμος που αναφερόμαστε, ας πούμε τι μας κρύβει κι αυτός της Anubis. Στην αρχή, λοιπόν, υπάρχει η σελίδα με τις ευχαριστίες, για να ακολουθήσει ένας πρόλογος – εισαγωγή για το έργο, από τον Peter Sanderson. Ενδιάμεσα στα κεφάλαια βρίσκονται (κι εδώ) τα εξώφυλλα των αρχικών τευχών, που λειτουργούν σαν φυσικοί σελιδοδείκτες, ενώ στο τέλος του graphic novel υπάρχει ένας δισέλιδος επίλογος από τον ίδιο τον Gaiman κι ολοκληρώνεται με μία σειρά από προσχέδια χαρακτήρων και σελίδων, τα οποία βρίσκονται σε “κιτρινισμένο” φόντο, τύπου πάπυρου. Μπορώ να πω, λοιπόν, ότι και οι δύο εκδόσεις είναι υπερβολικά τίμιες, όσον αφορά το υλικό που τις συνοδεύει, με εκείνη της “Συλλογής” να φιλοξενεί 8 σελίδες, ενώ εκείνη της Anubis να έχει 11. Όσον αφορά την μετάφραση και τους διαλόγους, αυτοί, από μία γρήγορη αντιπαραβολή που έκανα σε μερικές σελίδες, δεν βρήκα κάποια διαφορά. Η μετάφραση μοιάζει να είναι η ίδια κι απαράλλαχτη. Η μόνη διαφορά ίσως να βρίσκεται στο μέγεθος της γραμματοσειράς, το οποίο είναι ελάχιστα (τουλάχιστον έτσι φαίνεται στο δικό μου το μάτι) μικρότερη αυτή της Anubis. Αυτό, όμως, το λέω με μία μικρή επιφύλαξη. Και φυσικά τόσο η ποιότητα του χαρτιού στα ενδότερα, όσο και η εκτύπωση είναι εξαιρετική και στις δύο δουλειές. Γενικά, λοιπόν, όποια έκδοση κι αν έχει στα χέρια σας, σίγουρα θα σας ικανοποιήσει με την ποιότητά της. Προσωπικά διάλεξα να διαβάσω εκείνη της “Συλλογής” λόγω ότι είναι σκληρόδετη κι αποφεύγεται ο κίνδυνος ατυχήματος. Αν δεν υπήρχε η τσουχτερή τιμή στην έκδοση της Anubis, σίγουρα θα μπορούσαμε να δεχτούμε την ισοπαλία ανάμεσα στο μεταξύ τους ντέρμπυ.

Και η ανακοίνωση στο Fcebook με τα ανάλογα σχόλια:

Σύμφωνα με τις αναφορές του @ aridriv στο σύνδεσμο που μας έδωσε παραπάνω ο @ Θοδωρής Καραπάνος αλλά και σε άλλα σχόλια παρακάτω όπως αυτό, δε φτάνουν πάνω από το τεύχος #188 ενώ αναφέρει ο ίδιος ότι τους νεότερους σχεδιαστές δεν τους έχει μελετήσει καθώς διάβαζε παλιά ως το τεύχος #750. Επίσης αναφέρει ότι (μέχρι το #750 προφανώς!) υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι 2 αξιόλογοι Ιταλοί δημιουργοί που τους αναφέρει στο σχόλιο αυτό. Επομένως εάν διάβασες τεύχη μετά το #750, ενδέχεται να "έπεσες" πάνω σε υποδεέστερους Ιταλούς. Κι επειδή φαίνεται ότι τουλάχιστον ο aridriv έριξε δουλειά στη βάση δεδομένων, ψάχνοντας τον Bud Sagendorf σε εκείνη μπορείς να δεις ορισμένα τεύχη στα οποία έχει συμμετάσχει και με ποιες ιστορίες εδώ, όπως εδώ θα βρεις και τα τεύχη με τις ιστορίες του E.C. Segar. Όπως και να 'χει, εγώ απολάμβανα τη σειρά εκείνη του Δραγούνη και υπάρχει μια γερή δόση νοσταλγίας μιας και είναι μέσα στα 2-3 πρώτα αναγνώσματα που είχα ποτέ σε κόμικς, έχουν πεταχτεί και καταστραφεί πολλά τεύχη απ' τα μικράτα μου και πλέον με τόσα που βγαίνουν αναζητώ και αγοράζω πολύ σπάνια τευχάκια τέτοια. Κι ενώ δεν αγοράζω ξένες εκδόσεις γενικότερα, η σειρά της "Fantagraphics" με τις ιστορίες του E.C. Segar είναι απ' τις λίγες περιπτώσεις που με έψησε να τη βάλω στη λίστα αναζήτησής μου για αγορά, ακόμη κι αν τελικά δεν το προχώρησα ποτέ. Επομένως η σειρά της μορφάρας αυτής είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη και δε χάνεται με την καμία, ελπίζοντας και σε E. C. Segar κάποια στιγμή! Θέλω να πω για ακόμη μία φορά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην εκδοτική για τις υπέροχες επιλογές της!!

Συγχαρητήρια @ PhantomDuck για την επιμέλεια αυτής της έκδοσης. Αναμένω βίντεο, όταν κυκλοφορήσει(story alert) πλημμυρισμένο από inside infos και αναλύσεις για τον popeye του Sagendorf! Πάντως η έκδοση φαίνεται πολλά υποσχόμενη!

Αδιανόητα κακό......... Δεν το πιστεύω πραγματικά !!!! Δεν ξέρω αν φταίει η μετάφραση ή οι δημιουργοί αλλά είναι από τα χειρότερα κομικς που έχω διαβάσει ... Και ο Ιζνογκούντ είναι αγαπημένος ήρωας για να μην παρεξηγηθώ. Το αγόρασα όλος χαρά και κατέληξα να το παρατήσω λίγο πριν τη μέση ,φουλ ζοχαδιασμένος ... Συγχαρητήρια σε όποιον το έφτασε ως το τέλος . Βέβαια η κακή μέρα φάνηκε από το πρωί ,έκανα το λάθος να διαβάσω τον πρόλογο της Anne Goscinny ... Κρίμα και πάλι κρίμα .....

Πολύ ωραίο θέμα, πως και το είχα χάσει τότε; Κι εγώ ξεκίνησα απ' το δημοτικό με γραμματόσημα, μιας και είχε (και έχει) η μητέρα μου, μας είχε δώσει εμένακαι του αδερφού μου κάποια για να ξεκινήσουμε με το δικό μας άλμπουμ, με αγορές & ανταλλαγές κάποια στιγμή πήγα στο 2ο άλμπουμ ενώ είχα και κάποια διπλά σε ένα 3ο μικρότερο. Βέβαια κοιτούσα απλώς την κατάσταση, δεν ψαχνόμουν τότε ούτε με οδηγούς, ούτε με σπανιότητες ή με σειρές. Είχα βέβαια από διάφορες χώρες και όχι μόνο Ελληνικά. Κάποια στιγμή της έδωσα πίσω ότι είχα διότι είχαν περάσει πολλά χρόνια που είχα ν' ασχοληθώ και απλώς μου έπιαναν χώρο. Την ίδια περίοδο είχαμε με τον αδερφό μου νομίσματα. Παλιά ελληνικά + ξένα (νεότερα βέβαια) από διάφορες χώρες και κάποια απειροελάχιστα χαρτονομίσματα. Κάπου είναι παραπεταμένα κι αυτά στο υπόγειο των γονέων, διότι δεν το κυνήγησα ποτέ ιδιαίτερα. Αυτοκόλλητα χαρτάκια και άλμπουμς μάζευα κι εγώ με τη σειρά μου, παιχνίδι μέχρι και το Γυμνάσιο μήπως κερδίσω τίποτε παραπάνω, κάποια στιγμή αυτά όλα πετάχτηκαν απ' τη μάνα μου μαζί με άλλα κόμικς. Συμπληρωμένα κάποια άλμπουμς, ασυμπλήρωτα άλλα, αλλά ήταν καμιά δεκαριά τουλάχιστον. Αργότερα ξεκίνησα με περιοδικά εσωτερικής αναζήτησης, περιοδικά πληροφορικής, μετέπειτα μπήκε και το "μικρόβιο" των αντιγραμμένων video games για PC, από δισκέτες που έκανα παραγγελίες μέχρι CDs και DVDs που έφτασα (δεν πήρα ποτέ κάτι σε Blu-Ray ή άλλο φορμά πέραν του DVD). Παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να έχω ένα αρχείο, λίγο η αμέλεια, λίγο η καταχώρηση διαφορετικών συλλογών, λίγο οι άλλες ασχολίες μου, δεν είναι και δε ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ ολοκληρωμένο, όπως ακριβώς το θέλω. Κατά καιρούς εισήγαγα νέα πεδία με πληροφορίες όπου έπρεπε να τα "περάσω" όλα από κάθε αντικείμενο ξανά από κόσκινο, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να κουράζομαι και να πηγαίνω σε κάτι άλλο. Τα νούμερα που αναφέρω λοιπόν είναι εκείνα που μέχρι στιγμής γνωρίζω και για άλλα εκατοντάδες έντυπα (π.χ. τηλεπεριοδικά) απλώς δεν έχω ιδέα, διότι δεν τα θεώρησα ποτέ μέρος κάποιας συλλογής, απλά δεν πετούσα (και αρκετά μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα στην πορεία). Καταχωρημένα προς το παρόν, λοιπόν, είναι 106 αυθεντικά παιχνίδια σε CDs/DVDs και κάτι λίγα σε δισκέτες (δεν πρέπει να 'ναι πάνω από 5). Κάποια τα χάρισα, όπως χάρισα τις περισσότερες βιντεοκασέτες που είχα, περιοδικά πληροφορικής, περιοδικά κινηματογράφου, μουσικά ένθετα περιοδικών, κασέτες ήχου (αυθεντικές αλλά κυρίως αντιγραμμένες), αντιγραμμένα video games (CDs & DVDs) και κατά καιρούς κάποια διπλά βινύλια που έχουν προκύψει, βιβλία, κόμικς, μουσικά CDs (αυθεντικά φυσικά, καθώς δεν είχα ποτέ αντιγραμμένα), ραδιοφωνικές θεατρικές παραστάσεις σε CDs (διπλά απ' την "Ραδιοτηλεόραση") και διάφορα άλλα που αυτή τη στιγμή δε μπορώ να θυμηθώ... Τα αντιγραμμένα video games που μου 'χουν μείνει είναι καμιά 500αριά δισκέτες και 284 παιχνίδια σε CDs/DVDs (πιάνουν επιπλέον χώρο βέβαια, μιας και ένα παιχνίδι μπορεί να απαρτίζεται από 3 ή 5 CDs και τα έχω όλα σε jewel cases), τα οποία θα πρέπει αργά ή γρήγορα να πάνε στην ανακύκλωση. Πρέπει να είχα πάνω από 350, αλλά έκανα κάποια στιγμή ξεκαθάρισμα σε 2 δόσεις. Δεν υπάρχει χώρος και δεν υπάρχει λόγος να τα κρατάω, πλέον, εφόσον δε βρίσκω χρόνο για gaming εδώ και πολλά χρόνια. Τα αυθεντικά που κράτησα (τα περισσότερα είναι από περιοδικά, βέβαια) είναι απ' τα πιο αγαπημένα είδη, adventures, R.P.G.s, & strategies κυρίως, αλλά εάν δω ότι ζορίζομαι και με αυτά ακόμη (από άποψη χώρου) όταν επιτέλους καταφέρω να επιστρέψω στο σπίτι μου, είναι βέβαιο ότι θα τα δώσω κάπου. Κάποια στιγμή ξεκίνησαν οι αγορές των περιοδικών κινηματογράφου (μονάχα μία σειρά έχω χαρίσει, σχεδόν όλα τα "Σινέ Συλλογή" που είχα, κάτι το οποίο μετάνιωσα στη συνέχεια, όπως και για κάποια περιοδικά πληροφορικής που χάρισα...), κάποιες βιντεοκασέτες, DVDs αργότερα, VCDs από εφημερίδες/περιοδικά από ντοκιμαντέρ αλλά κυρίως μυθοπλασία. Η συλλογή αυτή πέρα απ' τις βιντεοκασέτες που είχα στη συνέχεια χαρίσει, απαρτίζεται (για τα προς το παρόν καταχωρημένα συζητάμε πάλι...) από: 1680 DVDs live action μυθοπλασίας. 900 DVDs & VCDs live action & animated μυθοπλασίας, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ, μουσικά και οποιουδήποτε άλλου τύπου βίντεο. Σε άλλα φυσικά μέσα: 299 βιβλία, ημερολόγια & λοιπά ένθετα (μικρό βιβλίο δηλαδή από κάποια εφημερίδα/περιοδικό, δεν αναφέρομαι σε διαφημιστικά βιβλιαράκια, ταξιδιωτικούς οδηγούς, χάρτες και τέτοιες ιστορίες... Αυτά είναι φυσικά όσα υπάρχουν καταχωρημένα.) 24 VHSes ενώ από μουσική, έχω καταχωρίσει στο "Discogs" μέχρι στιγμής: 509 CDs (157 επιπλέον μη καταχωρηθέντα, από αυτά τουλάχιστον που γνωρίζω ότι έχω...) 19 MCs (15 επιπλέον μη καταχωρηθέντες) 237 CDs με ραδιοφωνικές θεατρικές παραστάσεις 17 CDs με ποίηση 51 DVDs μουσικά (3 επιπλέον μη καταχωρηθέντα) 248 LPs (189 επιπλέον μη καταχωρηθέντα, από αυτά τουλάχιστον που γνωρίζω ότι έχω...) 71 7" (επτάιντσα βινύλια, με 8 επιπλέον μη καταχωρηθέντα, από αυτά τουλάχιστον που γνωρίζω ότι έχω...) Τα μη καταχωρηθέντα υπάρχουν αφενός επειδή θα πρέπει να κάνω αυτοψία και να το δουλέψω στο άλλο σπίτι που τα έχω επιτόπου για να είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος στο ποιες εκδόσεις είναι και αφετέρου επειδή μπορεί να μην υπάρχουν καν στο "Discogs" περασμένα ακόμη... Η βάση δεδομένων του ανανεώνεται όμως καθημερινά και περνάω κατά καιρούς και εξ αποστάσεως ότι γνωρίζω εκ του ασφαλούς απ' το προσωπικό μου αρχείο. Τα περιοδικά αναζήτησης, πληροφορικής, κινηματογράφου, μουσικής, ακόμη και τα fanzines κάθε είδους, έχουν σε μεγάλο βαθμό καταχωρηθεί, αλλά δεν έχουν καταμετρηθεί... Τα λοιπά περιοδικά που δε θεώρησα ποτέ συλλογή (δεν είχα σκοπό να φτιάξω βιβλιοθήκη με κάτι τέτοιο), δεν έχουν καταχωρηθεί στη συντριπτική τους πλειοψηφία... Κούτσα κούτσα άρχισα να κάνω κάποιες καταχωρήσεις, αλλά παίζει να μιλάμε και για χιλιάδες και όχι απλώς εκατοντάδες, οπότε δεν πρόκειται να δώσω βάση σε κάτι που σήμερα υπάρχει και αύριο μπορεί να μην υπάρχει αν δεν ολοκληρώσω πρώτα με εκείνα που πραγματικά μ' ενδιαφέρουν. Η συλλογή συνεχίζεται φυσικά σε ταινίες & σειρές παντός είδους (μυθοπλασίας και μη, live action & κινουμένων σχεδίων) έχοντας μέχρι στιγμής 48Tb σε εξωτερικούς σκληρούς, μαζεύοντας κυρίως υλικό που δεν κυκλοφορεί μεταφρασμένο στην Ελληνική αγορά ή που δεν έχει κυκλοφορήσει σε Blu-Ray, αλλά υπάρχει σε DVD, διότι στόχος ήταν πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού μου η αγορά των αυθεντικών DVDs. Στα Blu-Ray δυστυχώς δεν έχω μπει ακόμα και ούτε πλέον στα 4K και οι αιτίες είναι δύο. Η κυριότερη είναι ότι δεν είχα τρόπο να τις παρακολουθήσω και δευτερευόντως οι τιμές ήταν πολύ υψηλές. Δυστυχώς οι ταινίες σε Blu-Ray & 4K έβγαιναν απ' ότι αντιλαμβάνομαι σε περιορισμένα κομμάτια στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να εξαντλούνται πολύ γρηγορότερα απ' ότι κάποια DVDs και έπειτα η γκάμα είναι πολύ πολύ μικρότερη. Προσπαθώ πάντως να παρακολουθώ τι υπάρχει και σε αυτή την αγορά, ασφαλώς δεν έχω επουδενί κάνει την έρευνα που έχω στα DVDs (έχοντας αγοράσει σχεδόν κάθε οδηγό που είχε ποτέ κυκλοφορήσει, ξεροσταλλιάζοντας αμέτρητες ώρες σε DVD clubs ψάχνοντας για ενοικίαση και έχοντας πάρει και μελετήσει όσο το δυνατόν περισσότερα προσπέκτους εταιρειών διανομής έχω πετύχει και καταχωρήσει στις διάφορες want lists που έχω κατά καιρούς ότι χρειάζομαι (είτε προς αγορά, είτε προς αντιγραφή)), έχοντας φτάσει όμως σε ένα σημείο να μην προλαβαίνω τα rip που όσο κι αν τα περιορίζω στα είδη που μ' ενδιαφέρουν είναι απίστευτα πολλά, με αποτέλεσμα να αγοράζω πλέον σπάνια νέα αυθεντικά DVDs... Βρίσκω κατά καιρούς και παίρνω κάποια αυθεντικά καινούργια που θα βρω σε λογική τιμή ή μεταχειρισμένα, αλλά όχι όσα θα ήθελα. Περίπου όσο συχνά αγοράζω βινύλια, που άλλοτε δίνω βάση σε αγορές των πρώτων και άλλοτε των τελευταίων, ανάλογα τι θα μου τύχει, εάν βρίσκομαι κάπου για να τα πετύχω μπροστά μου ή πως θα μου τη βαρέσει. Επικεντρώνομαι κυρίως στις αγορές κόμικς, σε εξωτερικούς σκληρούς δίσκους και μόλις φτάσω σε ένα ικανοποιητικό σημείο αυτών που μου αναζητώ περισσότερο, θα επανεξετάσω το θέμα "Βιβλία" διότι είναι πραγματικά ΠΟΛΛΑ αυτά που θέλω... Προς το παρόν αναβαθμίζω τις διάφορες want lists μου σε καθημερινή βάση για να είμαι καλύτερα προετοιμασμένος. Αντιγραμμένα DVDs έχω γύρω στα 3.400, έχω σταματήσει όμως εδώ και χρόνια το "σπορ" και μόνο κανένα DVD-Video αν προκύψει να μου στείλει κανένας φίλος και να το αντιγράψω για να υπάρχει προσωρινά μέχρι να βρω το αυθεντικό και να το σουτάρω. Πολλά DVD-Videos αντιγραμμένα θα ήθελα να αντικαταστήσω με αυθεντικά, όχι απαραίτητα τα μουσικά που είναι γύρω στα 1.000 απ' αυτά, κάποια κινούμενα σχέδια που τότε έλεγα πως δε θα τ' αγοράσω ίσως και κάποιες ταινίες που τότε δε με έκαιγαν αυθεντικές αλλά έχω αλλάξει γνώμη. Κάποια λίγα τα έχω αντικαταστήσει ήδη, αλλά εκκρεμούν αρκετά. Δεν είναι φυσικά όλα αυτά DVD-Video, τα περισσότερα είναι με rips από παραγωγές είπαμε που δεν κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, πλην ίσως κάποιες ελληνικές σειρές και κυρίως ταινίες που βγήκαν στη συνέχεια σε DVDs. Χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα να γίνει αργά ή γρήγορα, αλλά εκκρεμούν τόσες καταχωρήσεις πληροφοριών μιας και έχω ανοίξει τόσα μέτωπα, που απλά δεν... Δεν υπάρχει σαφής αριθμός των ripαρισμένων ταινιών και σειρών που έχω στην κατοχή μου. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι οι ξένες σειρές live action & κινουμένων σχεδίων μαζί με τα κινηματογραφικά σήριαλ που έχω αποκτήσει το 60-100% τους, είναι 701 ενώ οι αντίστοιχες Ελληνικές & Κυπριακές είναι 312 και αυτά μονάχα σε ότι έχω καταχωρήσει στο αρχείο μου, βγάζοντας εκτός κάποιες που δεν έχω στην κατοχή μου παρά ελάχιστα επεισόδια (λόγω σπανιότητας, λόγω του ότι δεν έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά, λόγω του ότι δεν υπάρχουν κτλ.). Και δεν υπάρχει σαφής αριθμός, διότι έχω υλικό σε σκληρούς δίσκους που δεν το καταχωρήσει ακόμη πουθενά (ούτε στο προσωπικό μου αρχείο, ούτε στα "TV Maze", "My Episodes", "IMDB" & "The Movie DB") και περιμένει να το εξετάσω. Από ταινίες τώρα, εκεί πραγματικά είναι πιο ασαφής ο αριθμός, καθώς έχω ανακατεμένες όλες όσες έχω δει με εκείνες που έχω στην κατοχή μου (και μάλιστα αυθεντικές και μη!) και η καταμέτρηση έχει γίνει σε εκείνες που έχω παρακολουθήσει και μόνο... Μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω πάνω από 6.000 ταινίες στο σύνολο (μαζί με τις αυθεντικές, live action & κινουμένων σχεδίων, μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και τις μαγνητοσκοπημένες θεατρικές παραστάσεις), εκ των οποίων οι 1.280 επιβεβαιωμένα είναι Ελληνικές μεγάλου μήκους, οι 293 είναι Ελληνικές μικρού μήκους και οι 178 είναι θεατρικές παραστάσεις. Αυτά στα μέχρι τώρα επιβεβαιωμένα με πλήθος που δεν έχει ακόμη ελεγχθεί... Σε ότι αφορά τηλεκάρτες, ελάχιστα πράγματα είχα στο παρελθόν τις οποίες μάλιστα χάρισα σε ένα συμφοιτητή μου αρχές των 00s, καπάκια μπουκαλιών μάζευα επίσης μικρός αλλά κάποια στιγμή πετάχτηκαν κι αυτά, με τάπες δεν είχα ποτέ λόξα και τις έδινα σε συμμαθητές, τις αποδείξεις του ταχυδρομείου μάζευα από κάθε παραγγελία που είχα κάνει ποτέ αλλά τις πέταξα πέρυσι, εισιτήρια συναυλιών που έχω δει εννοείται πως τα έχω και στις αρχές τα πλαστικοποιούσα κιόλας, αφίσες από ταινίες & συναυλίες έχω αμέτρητες (από όσα πήγαινα εννοώ, δεν παράγγελνα ανατυπωμένες παλαιότερων ταινιών), δε νομίζω πως ξεχνάω κάτι... Από κονσόλες είχα περάσει από κάποιες κλασικές ("Atari 2600", "Family Game System", "N.E.S.", "Jaguar") και κάποιες απομιμήσεις ("Terminator" νομίζω πως λεγόταν η μία που έτυχε να δω μπροστά μου και να αγοράσω απ' τη Γιουγκοσλαβία, την άλλη δεν τη θυμάμαι καν...), αλλά τίποτε ιδιαίτερο από cartridges. Οι 3-4 χάλασαν και πήγαν στην ανακύκλωση πριν πολλά χρόνια και μόνο το "N.E.S." έχω κρατήσει για νοσταλγικούς λόγους. Μεταξύ άλλων έχω φυσικά flyers από μουσικές συναυλίες & κινηματογραφικές ταινίες, εισητήρια κινηματογράφου & διαφόρων εκδηλώσεων, ή καταλόγους ετών απ' την εποχή που παράγγελνα τηλεφωνικά παιχνίδια ή οτιδήποτε άλλο αλλά και βινύλια από καταστήματα Ελλάδας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Η.Π.Α. Κάποτε κρατούσα ακόμη και τους φακέλους του ταχυδρομείου σε οτιδήποτε είχα παραγγείλει ποτέ, αλλα τα τελευταία δύο χρόνια έχουν βρει και αυτά το δρόμο τους στους κάδους ανακύκλωσης, όπως και αμέτρητες εφημερίδες που είχα από δω κι από κει, ακόμη και τους προηγούμενους καταλόγους που μου 'χαν στείλει απ' την Ελλάδα & το εξωτερικό, έχοντας κρατήσει μονάχα τους τελευταίους που έλαβα σε χαρτί ή δισκέτα. Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά μου άρεσε το θέμα και τα όσα διάβασα παραπάνω, άνοιξα τα διάφορα "τεφτέρια" μου και πήρα φόρα...

Όταν το αγόρασα χόρευα έξω από το αυτοκίνητο και η γυναίκα μου κλείδωσε τις πόρτες γιατί ένιωθε ότι την έκανα ρεζίλι. Τόσο το περίμενα. Έχοντας παλέψει στη μετάφραση με τις πρώτες 12 σελίδες, πιστεύω ότι ειναι ένα καλό άλμπουμ, πολύ μέτρια μεταφρασμένο. Σε όλα τα άλμπουμ χάνονται καλαμπούρια στη μετάφραση, αλλά σε αυτό γίνεται πραγματική σφαγή. Δεν περνάει τίποτα. Ειλικρινά στεναχωρήθηκα γιατί πιστεύω στην καλή πρόθεση και προσπάθεια της ΜΑΜΟΥΘ μετά από τόσα χρόνια, και στην ανάγκη να τη στηρίξουμε για να δούμε και άλλα άλμπουμ.

Κάποιος θαυμαστής του προφανώς

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #43 βρίσκεται κοντά μας κι ανέβηκε στην βάση.

Τόμος 75: Avengers Επανένωση Συνήθως βαριέμαι να διαβάζω δεύτερη φορά ιστορίες, ειδικά όσες δε με άφησαν ενθουσιασμένο, αλλά το Avengers Prime πάει καιρός από τότε που το διάβασα από την Οξύ και ήθελα να δω αν θα αποδειχθεί εξίσου οκ, αλλά τίποτα το εξαιρετικό. Το Dark Reign και το Siege τελειώνει, η Hela επιτίθεται Πως αυτός ο τόμος βγήκε πριν το Siege δεν καταλαβαίνω, απολύτως καμία λογική. Ουσιαστικά το Siege σηματοδοτεί το τέλος του Dark Reign με τον Norman Osborn να ηττάται στην προσπάθεια του να κατακτήσει την (εγκατεστημένη στη Γη) Asgard, αλλά τελικώς η τελευταία καταστρέφεται ολοσχερώς. Ο Steve Rogers και ο Iron Man, με τα τραύματα του Civil War και όσως έγιναν μετά με το θάνατο και την ανάσταση του Cap κτλ να είναι νωπά, ξεκινούν για ακόμα μία φορά να τσακώνονται μπροστά στον τσακισμένο Thor. Κάπου εκεί και με ένα μαγικό τρόπο μεταφέρονται από τη διαλυμένη πύλη του Heimdall σε μια άλλη τοποθεσία των Εννιά Βασιλείων τα οποία μοιάζουν πολύ πιο σκοτεινά πλέον, ενώ ταυτόχρονα χωρίζονται μεταξύ τους. Θα περάσουν διαφορετικές περιπέτειες πριν ξαναβρούν ο ένας τον άλλον και καταλαβαίνουν ότι η μεταφορά της Asgard στη Γη και ο θάνατος του Odin έχει οδηγήσει τη Hela στο να κατακτήσει τα Εννιά Βασίλεια η ίδια και να έχει μαζέψει έναν δικό της πιστό στρατό για να πολεμήσει τον Thor και το δικό του στρατό. Προφανώς η όλη ιστορία λήγει με μια πολύ μεγάλη και εντυπωσιακή μάχη. Προφανώς ο Bendis αργά και σταθερά ζυμώνει τη σχέση των τριών και ιδίως Cap-Iron Man. Βλέπουμε πως θυμούνται παλιά περιστατικά και πρώην συντρόφους τους στη μάχη, αναπολούν στιγμές που ήταν αγαπημένοι και η πολύ μεγάλη και εμφατική νίκη τους τούς οδηγεί τελικά στο να λύσουν τις διαφορές τους και να οδηγηθούν στη συμφιλίωση χαροποιώντας τον Νορβηγό Θεό και φυσικά ανοίγοντας το δρόμο για μια μεγάλη και σπουδαία επανένωση των Avengers. Ίσως δεν είναι η επανένωση όλων των Εκδικητών αυτή που βλέπουμε όσο η ολοκλήρωση της ιστορίας διάλυσης της ομάδας από τον ίδιο συγγραφέα με τα τρία σημαντικότερα μέλη της να έχουν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους. Ένα αρκετά ρετρό σχέδιο κοντά στα κόμικ του Thor Σπουδαίος ο Alan Davis και παρά τη χρονιά που βγήκε το κόμικ προσωπικά μου έβγαλε μια πολύ μεγάλη ρετρίλα. Τα χρώματα αρκετά σκοτεινά, όπως ακριβώς χρειάζεται σε ένα περιβάλλον που έχει κατακτήσει η Hela και φυσικά από τη στιγμή που έχουμε Εννιά Βασίλεια, είμαστε πιο κοντά σχεδιαστικά στα κόμικ Thor με διάφορα μεσαιωνικού τύπου χωριά, τέρατα και περίεργα πλάσματα να ζωγραφίζονται υπέροχα από τον Άγγλο σχεδιαστή. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Δεν είναι ούτε κακή, ούτε φοβερή ιστορία, αν σας αρέσει ο κόσμος του Thor σίγουρα θα τη συμπαθήσετε περισσότερο, ακόμα και αν το κεντρικό θέμα είναι οι σχέσεις των τριών Avengers. Σίγουρα αν μαζεύετε κόμικ της περιόδου και βάζετε σε χρονική τάξη τις ιστορίες όπως εγώ, σας χρειάζεται. Αν όχι, διαβάστε λίγο όσα έγραψα για το σενάριο και το σχέδιο και δείτε αν σας ταιριάζει. Καλό διάβασμα σε όλους

ωραία τα peanuts με ποτάκι και με μπίρα, ακόμη και με τσίπουρο αν δεν έχεις σοβαρό μεζέ. Εννοείται μόνο αλατισμένα. Εγώ έχω και έναν άλλο ψυχαναγκασμό. Μου αρέσουν μόνο ολόκληρα. Αν είναι σπασμένα στη μέση ούτε που τα αγγίζω... Να πω φυσικά ότι δεν τα τρώω μόνο κάθε Κυριακή...

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο "ξενερώσατε" που θα βγει Ποπάυ εν έτει 2022 Για την τιμή ok, έχετε ένα point. Αν και δεν την ξέρουμε ακόμα, εικασίες κάνουμε. Αλλά γιατί να μην έχουμε μια σύγχρονη και συγκεντρωτική έκδοση των καλύτερων ιστοριών Ποπάυ, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα; Με την ίδια λογική θα έπρεπε να χαλαστούμε που βγήκαν τα "Άπαντα του Σκάρπα" ή η "Βιβλιοθήκη Μπαρκς", αφού κι αυτά περιέχουν παλιές ιστορίες σε επανέκδοση. Και ειδικά στον Μπαρκς, σχεδόν όλες τις ιστορίες του τις είδαμε στα ΚΟΜΙΞ. Στο Ποπάυ (απ'ό,τι κατάλαβα τουλάχιστον) θα έχουμε και αρκετές ανέκδοτες Έχω "κράξει" κι εγώ στο παρελθόν την εκδοτική για τις επιλογές της. Αλλά τώρα δεν βρίσκω λόγο Σίγουρα είναι μια εταιρεία που έχει μια "ρετροφιλία" (όχι ρετρολαγνεία), αλλά έχει κάνει και ανοίγματα σε πιο σύγχρονα κόμικς. Δεν κόλλησε σε συγκεκριμένες σειρές. Καταρχάς και μόνο που θα βγάλει αυτόνομο "Λάργκο Γουίντς", παραβλέπω όποια λάθη έκανε στο παρελθόν

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε την Αρμενία και τις πολλές ταλαιπωρίες ή οποία έχει υποστεί στο πέρασμα των χρόνων. Το 2008, λοιπόν, το περιοδικό “Αρμενικά” θα φροντίσει να δώσει στον μέσο αναγνώστη πολλές και χρήσιμες πληροφορίες, για την ιστορία της χώρας, εκδίδοντας στην ελληνική γλώσσα το άλμπουμ “Η ιστορία της Αρμενίας εικονογραφημένη”. Πρόκειται για μία ιστορική αναδρομή, που ξεκινά από την δημιουργία της χώρας κατά τον 9ο αιώνα π.Χ., για να συνεχιστεί και να καταλήξει μέχρι και το προηγούμενο αιώνα και το 1979 (που είναι η χρονιά που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το άλμπουμ στην Γαλλία). Από εκεί και πέρα φιλοξενείται ένα μονοσέλιδο άρθρο, που περιγράφει περιληπτικά τα σημαντικότερα γεγονότα τη χώρας στην πιο πρόσφατη εποχή (όπως π χ η απόσχισή της από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. το 1991 ή ο φονικός σεισμός του 1988 που την έπληξε σφόδρα). Κι όπως είναι φυσικό μνημονεύεται περισσότερο και το σημαντικότερο κακό που χτύπησε τους Αρμενίους, που δεν είναι άλλο από την γενοκτονία τους από τους Τούρκους, το 1915. Οι επεξηγηματικές λεζάντες και τα κείμενα που παρατίθενται, επιμελημένα από τον Ιστορικό Andre Pelletier, είναι άκρως επεξηγηματικά, αλλά ίσως να χρειάζεται πρώτα μία ελάχιστη κατάλληλη “προεργασία” από τον αναγνώστη, στον αντίστοιχο γνωστικό τομέα, για να μην κινδυνέψει να χαθεί ανάμεσα στα πολλά ονόματα, τις τοποθεσίες και τα ιστορικά ορόσημα, που αναφέρονται. Η ροή στηρίζεται στο χρονολογικό πλαίσιο, εμμένει στην λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα το όλο κόμικ να μπορεί να θεωρηθεί ιστορικό εγχειρίδιο. Συμπερασματικά, πιστεύω ότι εκείνος που δείχνει ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους αναγνώσματα είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο, ότι θ’ απολαύσει το εν λόγω πόνημα και θα αντλήσει πολλές γνώσεις από την ιστορία της Αρμενίας. Πηγαίνοντας στον εικαστικό τομέα, εκείνος είναι επιμελημένος από τον Jean-Yves Mitton, ο οποίος είναι γνωστός στην χώρα μας για την συμμετοχή του στην “οπτικοποίηση” κάποιων ιστοριών του Μπλεκ. Το σχέδιο, λοιπόν, στο κόμικ είναι εξαιρετικό, με επιμονή στην λεπτομέρεια κι όμορφα μελανώματα. Το χρώμα αρκείται μόνο σε τόνους του άσπρου και του μαύρου, μία πρακτική που προσωπικά μου αρέσει πολύ, αλλά κι εδώ νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα. Πιστεύω ότι μία πολύχρωμη παλέτα ίσως να χαλούσε το τελικό αποτέλεσμα. Παραθέτω δύο φωτογραφίες, τραβηγμένες από το κινητό μου, για να μην διακινδυνεύσω να “σπάσω” την ράχη του άλμπουμ. Το κόμικ, σαν έκδοση, είναι μεγάλο σε διαστάσεις, φέρει ένα καλαίσθητο και σχετικά παχύ εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά πολύ ανθεκτικό. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την κόλληση στην ράχη, η οποία (τουλάχιστον στο τεύχος που έχουμε στα χέρια μας) έχει ξεραθεί, με αποτέλεσμα οι σελίδες να είναι τρομερά επιρρεπείς στο να ξεκολλήσουν από το άλμπουμ. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, αλλά, εκτός ίσως από τις βιογραφίες των δύο δημιουργών, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να μπει κάτι άλλο στην προκειμένη περίπτωση. Για να μην είμαστε άδικοι, όμως, να πούμε ότι μέσα στο άλμπουμ περιέχεται δωράκι, που είναι ένας σελιδοδείκτης.

Προτείνω στους Admins του GC να μετονομάσουν το topic σε "ΌΧΙ ΣΚΑΡΠΑ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ" για να μην μπερδευόμαστε.

Διάβασα κι εγώ το καινούριο Ιζνογκούντ εχθές και πραγματικά θέλω να πω αρκετά πράγματα. ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ Νομίζω αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει. Η Μαμούθ, επιτέλους, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια κυκλοφορεί νέο Ιζνογκούντ(το οποίο αναμενόταν στα ελληνικά εδώ και μία δεκαετία). Αυτό και μόνο είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός. Μόλις είδα στο περίπτερο προχθές το τεύχος μέσα στη ζελατίνα του, πέταξα από τη χαρά μου! ΣΧΕΔΙΟ Εδώ πιστεύω δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν. Πάντα οι ιστορίες του σατανικού βεζύρη είναι καλοσχεδιασμένες. Σε κάθε σελίδα οι χαρακτήρες ήταν πολύ καλά σκιτσαρισμένοι, ενώ το φόντο ήταν πλούσιο και γεμάτο λεπτομέρειες σε όλο το άλμπουμ. Καταλάβαινες ότι ο σχεδιαστής δεν βαριόταν. Αυτό είναι που σώζει και το άλμπουμ. Η μόνη μου δυσαρέσκεια σε αυτό τον τομέα είναι, πως σε ορισμένες σελίδες το στήσιμο των καρέ σε μπέρδευε, πράγμα που έκανε ακόμα δυσκολότερη την ανάγνωση. Γιατί όμως ήταν δύσκολη η ανάγνωση; Μα, εξαιτίας του σεναρίου φυσικά! ΣΕΝΑΡΙΟ Πραγματικά κακό! Μπλεγμένο όσο δεν πάει, γεμάτο από τεράστιους, κουραστικούς κι εν τέλει ανούσιους διαλόγους, οι οποίοι απλώς υπήρχαν για να υπάρχουν. Πραγματικά ήθελα σε αρκετές στιγμές να τό παρατήσω λόγω του ότι δεν έβγαζε νόημα. Πιστεύω ότι το κύριο πρόβλημα ήταν οι τεράστιοι διάλογοι, αλλά και η- εξ' αρχής- αδύναμη ιδέα στην οποία βασίστηκε όλο το άλμπουμ. Ο Μπλιάχ, ενώ πάντα είναι μια κωμική νότα, εδώ υπήρχε μόνο και μόνο επειδή είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της σειράς κι ενώ ούτε κατά διάνοια δεν πρόσθετε τίποτα στην πλοκή, τήν καθυστερούσε κιόλας. Μιας που ανέφερα την καθυστέρηση της πλοκής, αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος που αντιπάθησε αυτό το πλάσμα το Νολούζ το οποίο δεν ξέρω τι έκανε στην ιστορία.Γενικά σχεδόν όλοι οι ήρωες ήταν αχρείαστοι. Τόσο ο Ελ Σέγκ όσο και ο Κχαμ ή ο Χετεσαλ. Σε πολλά σημεία γινόταν ένα σπάσιμο το τέταρτου τοίχου, και βλέπαμε τους δημιουργους, το οποίο επίσης βρήκα αχρείαστο. Στο προηγούμενο άλμπουμ, όποτε βλέπαμε τον Tabary, υπήρχε μία χιουμοριστική κατάσταση. Επιπλέον, το χιούμορ ήταν ανύπαρκτο, ενώ υποτίθεται ότι είναι χιουμοριστικό κόμικ. Κατανοώ ότι πολλά λογοπαίγνια χάνονται στη μετάφραση, αλλά ούτε οι καταστάσεις ήταν αστείες, ούτε οι διάλογοι. Στον σεναριακό τομέα, συμφωνώ με τον @ φλοκ ότι είναι κακό. Η ΕΚΔΟΣΗ Το χαρτί είναι καλής ποιότητας και μού φαίνεται πιο παχύ από το αντίστοιχο των πρόσφατων εκδόσεων της εταιρείας. Οι μικρότερες διαστάσεις δεν μέ ενοχλούν ιδιαίτερα, αντίθετα με την αλλαγή του χρώματος της ράχης, που εκτός από ανομοιόμορφο, δείχνει και πολύ πιο αδιάφορα πλάι στα υπόλοιπα. όσον αφορά τη μετάφραση, δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη, καθώς δεν έχω δει το πρωτότυπο, μολαταύτα όμως, καταλαβαίνω ότι σε αρκετά σημεία έγινε κακή δουλειά(κυρίως κάποια σε σημεία στα οποία είμαι βέβαιος ότι στα γαλλικά είχε ένα λογοπαίγνιο, γιατί στα ελληνικά αυτό που διάβαζα ήταν μια ακατανόητη πρόταση. Τέλος, όσον αφορά τον πρόλογο, αρχικά χάρηκα που τόν είδα, γιατί πίστευα ότι θα περιέχει πληροφορίες για τη δημιουργία του άλμπουμ, τελικά όμως ήταν ένα παράξενο κείμενο, συναισθηματικά φορτισμένο μεν, άνοστο δε. Γενικά η ποιότητα της έκδοσης είναι σε καλό επίπεδο, αν και υπάρχουν ψεγάδια. Edit: Τελικά έχω ένα παράπονο από την έκδοση της Μαμούθ. Η σελίδα παρουσίασης των ηρώων που χρησιμοποιήθηκε στην επανέκδοση του νούμερο #1 ήταν εξαιρετική! Πραγματικά απορώ γιατί την άλλαξαν. Αντίστοιχα το οπισθόφυλλο της προαναφερθείσας έκδοσης, ήταν επίσης υπέροχο, το καινούριο οπισθόφυλλο είναι πιο λιτό κι αρκετά πιο κακόγουστο. ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ Παρ' ότι το σχέδιο είναι χάρμα οφθαλμόν και η έκδοση σε καλό επίπεδο, πιστεύω ότι είναι μακράν το χειρότερο από τα τρία προηγούμενα άλμπουμ σεναριακά. Αξίζει να τό πάρετε, τόσο για να συμπληρώσετε την συλλογή σας, όσο και για να στηρίξουμε την εκδοτική να συνεχίσει τη σειρά, σίγουρα όμως όχι για να διαβάσετε ένα αριστούργημα.

Και αφού βγήκε η πρώτη διαφήμιση νομίζω θα ήταν καλό να κάνουμε μια μικρή ζούμα των τόμων. ΤΟΜΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ 1ος (1952-1953) 9 Ιανουαρίου 2022 ΕΓΙΝΕ 2ος (1953-1955) 16 Ιανουαρίου 2022 ΕΓΙΝΕ 3ος (1956-1958) 23 Ιανουαρίου 2022 ΕΓΙΝΕ 4ος (1958-1960) 30 Ιανουαρίου 2022 ΕΓΙΝΕ 5ος (1961-1963) 24 Ιουλίου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 6ος (1963-1965) 31 Ιουλίου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 7ος (1966-1968) 7 Αυγούστου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 8ος (1968-1970) 14 Αυγούστου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 9ος (1971-1973) 21 Αυγούστου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 10ος (1973-1975) 28 Αυγούστου 2022 ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Παρατηρήσεις Δυστυχώς καλοκαίρι χωρίς Σκάρπα όπως φαίνεται. Σύμφωνα με τις καταχωρήσεις στην Εθνική Βιβλιοθήκη συγκεντρωτικά θα έχουμε 6 νέους τόμους της σειράς PEANUTS εκ των οποίων ο πρώτος θα είναι κοντά μας αυτήν την Κυριακή. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος με αυτήν την αλλαγή καθώς θα ήθελα κάποτε να ολοκληρωθεί η σειρά του Σκάρπα και δεν με συναρπάζουν γενικώς τα φιστίκια. Καλή αναμονή!

Και στην ιστοσελίδα της Καθημερινής υπάρχει ανακοίνωση για τον 5ο τόμο (1961 - 1963). Τα Peanuts επιστρέφουν! – Aυτή την Κυριακή με την «Καθημερινή» Μη χάσετε αυτή την Κυριακή τον 5ο τόμο της σειράς που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι. Τα θρυλικά στριπς του Τσαρλς Σουλτς που πρωτοεμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 1950 και κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα σε 7 εφημερίδες της Αμερικής, αποτελούν ένα διαχρονικό φαινόμενο στον κόσμο των κόμικς, κρατώντας συντροφιά για περισσότερες από εφτά δεκαετίες σε μικρούς και μεγάλους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Θα προλάβει να μοιραστεί τα μυστικά του με τον χιονάνθρωπο φίλο του ο Σνούπυ; Πόσο χρεώνει τις ψυχολογικές υπηρεσίες της η Λούσυ και ποιος δεν αφήνει τον Τσάρλυ να κοιμηθεί; Μη χάσετε αυτή την Κυριακή 24/7 τον 5ο τόμο της συλλεκτικής σειράς με την Καθημερινή και αφήστε τις περιπέτειες των ηρώων του Τσαρλς Σουλτς να αναβιώσουν στη βιβλιοθήκη σας. https://www.kathimerini.gr/k/sunday-edition/561961855/ta-peanuts-epistrefoyn-ayti-tin-kyriaki-me-tin-kathimerini/

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τόμου #75 μεταφέρθηκε στην βάση μας. Στο επόμενο τεύχος θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε την ιστορία "X-MEN: Το λυκόφως των μεταλλαγμένων".

Πριν λίγες μέρες μου έφτασαν σχεδόν μαζεμένα τα παρακάτω καλούδια Jujutsu Kaisen Vol 16 (Jemma χαίρομαι που φέρνεις τόσο γρήγορα από την ημερομηνία κυκλοφορίας τους τα νέα volumes ) Disney Masters The Sunken City Galaxia τόμος 1 του Μάνου Λαγουβάρδου. Ύστερα από συζήτηση με τον @ PhantomDuck είπα να του δώσω μια ευκαιρία.