Αίθουσα Νικητών

Αφήνω εδώ αυτό...

Τι θα δούμε στον τόμο 77: Το Βασίλειο της Σκιάς Άργησε λίγο αυτό το preview, ωστόσο το καλοκαίρι γενικά ελαττώνω κάπως το διάβασμα και την παρουσία στο φόρουμ, ωστόσο όλα καλά φίλοι μου, θα προλάβουμε αυτό και το επόμενο εγκαίρως Μια περιπέτεια για τους street ήρωες της Νέας Υόρκης To Shadowland κυκλοφόρησε το τελευταίο τετράμηνο του 2010 με συγγραφέα τον Andy Diggle, ο οποίος θέλησε να φτιάξει μια ιστορία αρκετά σκοτεινή, στην οποία θα ανακάτευε όλους τους street level ήρωες της Νέας Υόρκης από τα κόμικς της Marvel. Στόχος του ήταν επίσης η παρουσίαση του Daredevil ως ένας πιο σκοτεινός και περίεργος χαρακτήρας, ο οποίος θα αποφάσιζε ξαφνικά να δώσει μια άλλη τροπή στη ζωή του ως ήρωας και να αναγκάσει τους φίλους του να τον σταματήσουν. Ο Matt Murdock λοιπόν επιστρέφει από την Ιαπωνία ως ένας νέος και αλλαγμένος άνθρωπος, αρχηγός πλέον των The Hand (γνωστής συμμορίας που αποτελούσαν ανέκαθεν εχθρούς του) και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει την οργάνωση ως ένα μέσο επιβολής δικαιοσύνης. Ο Matt λοιπόν αποφασίζει να φτιάξει μια φυλακή το Shadowland, στα ερείπια ενός κτηρίου στο Hell's Kitchen, το οποίο είχε ανατινάξει ο Bullseye στη διάρκεια του Dark Reign σκοτώνοντας πολλούς ανθρώπους. Ο Bullseye έχει ξεφύγει από τη Raft, αλλά ο Daredevil τον βρίσκει και τον σκοτώνει με τον ίδιο τρόπο που ο Bullseye είχε σκοτώσει την Elektra. Τον Matt θα ακολουθήσει η White Tiger, αλλά οι βίαιες μέθοδοι του θα θορυβήσουν τον Spider-Man, τον Luke Cage, τον Iron Fist, τον Moon Knight και τον Punisher οι οποίοι θα πρέπει να σκάψουν στο τι έχει συμβεί στην Ιαπωνία και γιατί ο Matt φέρεται έτσι πλέον. Και στο δρόμο τους να μάθουν την αλήθεια θα συμμαχήσουν ακόμα και με τον Kingpin! Άλλα στοιχεία για τον τόμο Το σχέδιο του Billy Tan είναι πολύ σκοτεινό, ζωντανό, οι μάχες πολύ όμορφες, αν και σύμφωνα με τις κριτικές το σενάριο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και το event συνολικά το ξεχνάς λίγο εύκολα, αλλά αυτό θα κριθεί από τον κάθε έναν μας ξεχωριστά. Το Shadowland έχει πέντε τεύχη και μερικό υλικό από το X-MEN: CURSE OF THE MUTANTS SPOTLIGHT, οπότε αναμένουμε έναν κανονικό τόμο με περίπου 140 σελίδες. Αυτά και από μένα, σε 39 ώρες βγαίνω και επίσημα σε άδεια, οπότε θα τα πούμε με περισσότερες κριτικές προς τα τέλη του μήνα

Σύμφωνα με πληροφορίες που διάβασα στο Facebook, σε μια σελίδα που λέγεται british comic heroes για όποιον θέλει να τσεκάρει, η hachette προχώρησε κι αυτή στην έκδοση των πρώτων ιστοριών της marvel. Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς τα ίδια με την συλλογή μας, και ακολουθεί και τους τόμους με την ίδια ακριβώς σειρά. Κλασική hachette με σκληρόδετο και ενα ωραίο vintage σχέδιο στην ράχη. Ενδεικτικά βάζω και κάποιες φωτογραφίες

Δε νομίζω ότι είναι δυνατόν να βγει στην Ελλάδα συλλογή με το ίδιο περιεχόμενο της Radnet. Μόνο αν η Radnet σταματήσει, μπορεί κάποιος άλλος να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε. Και κακά τα ψέμματα, χίλιες φορές εβδομαδιαία κυκλοφορία και πιο οικονομική τιμή παρά σκληρό εξώφυλλο και δεκαπενθήμερη.

Από τη σελίδα της σειράς: Quel sera le montant de mes prélèvements automatiques ? Votre 1er prélèvement correspondant à l'envoi du N°1 de la collection sera d'un montant de 3,99€. Exceptionnellement, votre 2e prélèvement correspondant à l'envoi de votre N°2 et de tous vos cadeaux sera d'un montant de 8,99€. Ensuite, les prélèvements suivants correspondant à l'envoi tous les mois de 2 numéros à 13,99€ l'unité seront d'un montant de 27,98€. (Google Translate) Πόσες θα είναι οι άμεσες χρεώσεις μου; Η 1η πάγια χρέωση που αντιστοιχεί στην αποστολή του Ν°1 της συλλογής θα είναι για ποσό 3,99€. Κατ' εξαίρεση, η 2η πάγια χρέωση που αντιστοιχεί στην αποστολή του N°2 και όλων των δώρων σας θα ανέλθει σε 8,99€. Στη συνέχεια, οι ακόλουθες άμεσες χρεώσεις που αντιστοιχούν στην αποστολή κάθε μήνα 2 εκδόσεων στα 13,99 € έκαστη θα ανέρχονται σε 27,98 €. 14 ευρώ ο τόμος, κυκλοφορία κάθε 2 βδομάδες! Και η γραμματοσειρά στο ίδιο μέγεθος με την ελληνική ! Και τα χρώματα με τα ίδια θέματα με την ελληνική έκδοση! Radnet και πάλι Radnet!!!!!!!!!!!!!!!!!! Α, και το μέγεθος λίγο μικρότερο από τα δικά μας θηρία! ( γραφουν για 26,6 x17,7, που είναι το μέγεθος των εξώφυλλων της άλλης σειράς της Ηachette) Ζήτω η Radnet!!!!

Πάντως στο διαφημιστικό, τον Σπάιντερμαν τον λένε Σπίντεγμαν. Στα... γραπτά, τους 4 Φανταστικούς τους γραφουν Κατγ Φανταστίκ, όχι Φανταστίκ Φογ. Όπου μπορούν, μάλλον θα μεταφράζουν στα γαλλικά. Τα χρώματα λογικά θα ειναι τα ίδια, γιατί η ΡΑΝΙΝΙ θα τους δίνει το ίδιο υλικό. Επειδή το χαρτί θα είναι γυαλιστερό, ίσως να έχουν κάπως καλύτερη απόδοση, αλλά όταν το αρχικό υλικό είναι πχ ελαττωματικό, θα είναι ελάχιστη η διαφορά, όπως φάνηκε και από την ελληνική έκδοση της Hachette με τους ελαττωματικούς 4Φ. Ήταν ακριβώς ίδια με της Radnet, τόσο στις καλές σελίδες όσο και στις ελαττωματικές. Μόνη ουσιαστική διαφορά για μένα θα είναι στην επιμέλεια των άρθρων. Επίσης, μάλλον θα μεταφράζουν και τους τιτλους των ιστοριων. Πιστευω ότι οι Γάλλοι θα πληρώνουν τουλάχιστον 4 ευρώ παραπάνω για το ακριβό περιτύλιγμα (εξώφυλλο, χαρτι). και δυο ευρω παραπάνω για τα αρθρα και τη μεταφραση των τιτλων. Ενα άλλο καλό της συλλογής είναι, αν έχω καταλάβει καλά, ότι είναι σίγουροι οι πρώτοι 100 τόμοι.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #07 ανέβηκε στην βάση μας.

Άμα το πάμε καθαρά χρηματικά, νομίζω τα 8 ελληνικά ευρώ έχουν μεγαλυτερη αξία από τα αντίστοιχα γαλλικά 14. Ελλάδα - Γαλλία δεν ξέρω σίγουρα πόσο είναι η διαφορά μισθών αλλά δεν φαντάζομαι να είναι πουθενά κοντά στα 614... Σαν έκδοση πληρώνεις και το σκληροδετο εννοείται. Σίγουρα με την εβδομαδιαία κυκλοφορία που συνηθίσαμε το δεκαπενθήμερο φαίνεται κάπως. Μεταφράσεις τύπου Οκτόπους, Μαγκνέτο, Ζέμο, Όουλ κλπ κλπ δεν το κόβω να εχουν...γιατί θέλει προσπάθεια (και ασχετοσύνη ). Από χρώματα λόγο Hachette δεν τους φοβάμαι. Οπότε, φαινομενικά, μιλάμε για αρκετά ανώτερη έκδοση. Μόνο στο μέγεθος υστερεί. Πάντως στη χώρα μας κομματάκι δύσκολο να έρθει, τουλάχιστον όχι σύντομα. Σε καμία 10ετια + που θα έχει βγει νέο αγοραστικό κοινό, δεν αποκλύεται.

Θα ήταν υπερβολικό όντως. Μετά θα πήγαιναν και τα δύο ακλαυτα. Πάντως εδώ θα κάνω μια flamebait ερώτηση σε συνέχεια συζητήσεων σχεδόν δεκαετίας όσον αφορά τους τομους των Ντίσνεϋ και γενικά τις εκδόσεις της χώρας. Αλήθεια τι θα προτιμούσατε? Radnet με τα λάθη της και το μαλακό εξώφυλλο στα 8 ευρώ ή το ίδιο περιεχόμενο σε καλύτερη έκδοση χωρίς λάθη με σκληρό εξώφυλλο και 14 ευρω στη hachette?

Αν βγει αυτή στην Ελλάδα σταματάω την έκδοση της Radnet και παίρνω αυτή... Ακόμη κι αν τα πρώτα τα έχω... Μη σου πω ότι σκέφτομαι να τις πάρω και τις δύο εκδόσεις....(αν βγουν Ελλάδα!)

Όπως είχα πεί και για την βιβλιοθήκη Disney ''Καθημερινή δαγκωτό'' έτσι και τώρα ''Radnet δαγκωτό''!

Επειδή ο Νικόλας είπε πως ο τόμος θα έχει περίπου 140 σελίδες, ο Ηλίας διευκρίνισε ότι ο ακριβής αριθμός τους είναι 136.

HILLBILLY To Hillbilly είναι μια σειρά που ξεκίνησε την κυκλοφορία της τον Ιούνιο του 2016 και το αρχικό της story ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη (Ιούλιος 2018). Τα τεύχη κυκλοφόρησαν από την Albatross Funnybooks, την εκδοτική του δημιουργού της σειράς Eric Powell. Τον Αύγουστο του 2018 κυκλοφόρησε μία μίνι σειρά 4 τευχών, το "Red-Eyed Witchery from Beyond". Τα 16 αυτά συνολικά τεύχη έχουν μαζευτεί και σε 4 paperbacks. Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει μία ακόμα μίνι σειρά 3 τευχών, με τον τίτλο "Treacherous Treason of 12 toe Maggie". Κάθε ιστορία αρχίζει ως εξής: "There are many tales of Rondel the wandering Hillbilly. This is but one". Ο Rondel λοιπόν είναι ένας περιπλανώμενος βουνίσιος, που γεννήθηκε μεν χωρίς μάτια, αλλά η συνάντησή του με μία μάγισσα της οποίας έσωσε τη ζωή του χάρισε πίσω τα μάτια του καθώς και τον μπαλτά του Διαβόλου, ο οποίος μπορεί να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε μάγισσα ή άλλο κακόβουλο πλάσμα. Και ποια ήταν η ανταμοιβή του Rondel προς τη μάγισσα αυτή για τα δύο πολύτιμα δώρα που του πρόσφερε; Την έκανε το πρώτο θύμα του μπαλτά του, καθώς εξαιτίας της έχασε τη ζωή της η μητέρα του. Από τότε, μόνος στον κόσμο χωρίς οικογένεια ή φίλους (πέρα από την αρκούδα Lucille που θα γνωρίσει αργότερα), περιπλανιέται στα βουνά και αντιμετωπίζει μάγισσες και δαιμόνια που θα βρεθούν μπροστά του. Για ακόμα μια φορά ο Powell με αφήνει πολύ ικανοποιημένο. Το σχέδιό του είναι πάντα σωστό, οι διάλογοί του περιέχουν για ακόμα μία φορά μπόλικη αργκό, ενώ το story του κυνηγού μαγισσών μπορεί να μην είναι κάτι καινούριο στον χώρο των κόμικς αλλά εδώ έχει χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο που τα μόνα άλλα κόμικς που μου θυμίζει είναι τα δικά του (The Goon, Billy the Kid's κλπ) - με βασική διαφορά ίσως ότι το συγκεκριμένο είναι αρκετά σοβαρό και λείπει το χιούμορ, όχι όμως και η ειρωνία.

επιτελους φευγει ο Ditko και ερχεται ο John Romita

Oχι ρε φίλε τι λες τωρα! Λάθος σειρά αγοράζουμε τόσους μήνες; Υπέροχα αυθεντικά εξωφυλλα εξωτερικά των τομων + ραχη + σκληροδετα! Μας έπιασε κορόιδα η Radnet

48 μισά λεπτά αργότερα (i just had to )

Πέντε τεύχη περιέχει, 136 σελίδες είναι η αγγλική έκδοση

Nα μου επιτρεψετε ενα hijack στο θρεντ ,οι αγαπες δεν κρυβονται.

Πολύ ωραία, τώρα όμως πρέπει να πας και στην Υποχθονία αλλιώς θα κάνεις μισές δουλειές!

Έχουμε νικητή! Βάζεις(παρακαλώ όχι από πολυθεματικό δεκαετίας '70, παρακαλώ όχι από πολυθεματικό δεκαετίας '70,παρακαλώ όχι από πολυθεματικό δεκαετίας '70).

μιλησα μολις τωρα με την καθημερινη σιγουροτατα θα βγαλουν τα τωρινα 2 τομακια αλλα δεν γνωριζουν εαν βγαλουν και τα 2 χρωστουμενα περσινα τομακια θα βγαλουν ανακοινωση αυτη την κυριακη

Τι να πω κι εγω που πουλησα το Γιο του ηλιου 20€ (τρομαξα μαλιστα να βρω αγοραστη) ενω αξιζει 160? Και οι Επιγονοι του (Μιλγουοκι)Μπακς στα 50

Παράξενο πάντως ότι το «The Thimble Theatre» όπως λεγόταν το στριπ του E.C. Segar πριν αλλάξει σε «Popeye», γραφόταν σε σωστά αγγλικά «Theatre» και όχι «Theater» όπως το γράφουν λανθασμένα οι Αμερικάνοι. Ο Phantom το αναφέρει στο βίντεο του εδώ.

Aν οι 2 εκδόσεις είναι όντως πανομοιοτυπες από άποψη σελιδων/ιστοριών είναι όντως μεγάλο δίλημμα . Aπ τη μία εβδομαδιαία κυκλοφορία όλο λάθη και μόνιμη γκρίνια, απ την άλλη 15θημερο αλλά ολοσωστα και με τέλεια όψη στη βιβλιοθήκη. Απ τη μία θέλω να διαβάσω όσο πιο πολλά silver age μπορώ, απ την άλλη τα θέλω όλα άψογα στην εντέλεια. Πραγματικά είμαι 50-50 δεν μπορώ να διαλέξω. Λίγο κλείνω προς Radnet καθαρα ότι θέλω να διαβάσω τι γίνεται. Το ιδανικότερο για μένα θα ταν μηνιαια TP με 12-15 ιστορίες κάθε ήρωα, φυσικά όλα με χρονολογική σειρά. Εκεί ναι θα δινα μέχρι και 20+ ευρώ. Με 5 ιστορίες μια φορά το 2μηνο,δε σώνουμε πότε δυστυχώς... Θεωρητικά όλα αυτά, οπότε συνεχίζουμε να στηρίζουμε την έκδοση όπως μπορεί ο καθένας μας.

Το δεύτερο εγώ... Χωρίς σκέψη...

Με μια πρόχειρη ματιά στο topic του Μεγάλου Ποπάϋ, διακρίνουμε την υπογραφή του George Wildman!

Λοιπόν, δεν θα βάλω εικόνα αλλά ερώτηση. Μιας που ο Ποπαϋ ακούγετε στο φόρουμ τελευταία, θα ρωτήσω ποιος είναι ο σχεδιαστής του εξωφύλλου του πρώτου τεύχους Μεγάλος Ποπαϋ;

Άιντε ξαναβάλε.

Dirk Gently's του Κυριαζή. Είχε βγει το 2017 νομίζω από το star comics.

Αααααα τι καλά. Σπάνια μου συμβαίνει αυτό. Παρεμπιπτόντως @ archon τον τελευταίο χρόνο εμφανίστηκαν στην αγορά πολλά πρώτα τεύχη. Ψάξε μπας και βρεις διαθέσιμο σε metabook ή στις εκδόσεις λαβύρινθος ή σε κανένα e shop. Ας βάλω το δικό μου

Βρε αθεόφοβε... Το original βρήκες να πάρεις μαζί σου; Δε φοβήθηκες μήπως το τσαλακώσεις; Δε σου έφτανε το ΚΟΜΙΞ; Απαπαπαπαπα!!!!

Αντε σιγά σιγά να φεύγει και ο Σταν Λι!! χαχα

Ντένις ο τρομερός!

Βάζεις πολύ δύσκολα...

Eξωφυλλα νο 3,4,5,6,8,10,15,17,18,19,23,24,25,26,27,29,30,35,44,45,52,53,54,55,56,59,60,62,64,65,68,69,76,77,78,87 και τομος νο 26 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ευχές σας! Υγεία και ό,τι καλύτερο αντεύχομαι με τη σειρά μου και πάντα με χαμόγελο!

Το διάβασα κι εγώ σήμερα, σε δύο δόσεις, μιας και όντως ήταν κουραστικό. Ας ξεκινήσω απ'τα (σχετικά) καλά της υπόθεσης. Η έκδοση είναι αρκετά αξιοπρεπής όσον αφορά το χαρτί και την εκτύπωση. Όπως είπα με το "δέσιμο" είχα ένα θεματάκι. Μπήκε παραπάνω κόλλα με αποτέλεσμα η ράχη να "φουσκώνει" ελαφρώς Το σχέδιο. Αρκετά καλά κι εδώ τα πράγματα. Υπάρχει πολύ λεπτομέρεια και πολύ όμορφα και ζωντανά χρώματα. Είναι πολύ ευχάριστο στο μάτι. Δεν είναι βέβαια όλα ρόδινα. Θεωρώ κάποιοι χαρακτήρες δεν είναι πολύ πετυχημένοι σχεδιαστικά. Κυρίως ο Χαλίφης. Ο μπαμπάς Ταμπαρύ τον έκανε να μοιάζει πιο συμπαθητικός και "γλυκούλης". Το ίδιο, σε μικρότερο βαθμό, ισχύει και για τον Μπλιαχ. Ο Ιζνογκούντ πάλι, αν και δεν μοιάζει πάρα πολύ με αυτόν του μπαμπά Ταμπαρύ, έχει κρατήσει το ίδιο σκληρό και κακό ύφος, οπότε με καλύπτει. Στο σχέδιο βάζω ένα 7/10 Πάμε και στ'αρνητικά. Τι άλλο; Το σενάριο φυσικά. Πέραν του ότι είναι αδύναμο σαν ιδέα, μοιάζει και με παλιότερης ιστορίας ("Ποιος Σκότωσε το Χαλίφη"). Το χειρότερο βέβαια είναι η έλλειψη συνοχής. Τα παιδιά Ταμπαρύ πήγαν μάλλον να αντιγράψουν τα σουρεαλιστικά, στα όρια της παράνοιας (με την καλή έννοια), σενάρια του πατέρα τους, αλλά το παράκαναν και δημιούργησαν κάτι εντελώς ασυνάρτητο. Σκηνές που σε πετάνε από το ένα στο άλλο. Διάλογοι δίχως νόημα. Άλλα να λέει ο ένας, άλλα να απαντάει ο άλλος ή να ξεκινάει κάποιος να λέει κάτι, να κόβεται η πρόταση στη μέση και να μη συνεχίζεται ποτέ. Και άλλα τέτοια "ωραία". Και όχι αγαπητοί μου. Δεν είναι θέμα κακής μετάφρασης απ'τη Μαμούθ. Και στη γαλλική έκδοση το ίδιο συμβαίνει σε γενικές γραμμές. Μπήκα και διάβασα κάποιους διαλόγους. Το ίδιο ασυνάρτητοι είναι και στο πρωτότυπο. Χωρίς να λέω ότι δεν έχει και η Μαμούθ κάποια θέματα σ'αυτό το κομμάτι (μετάφραση/επιμέλεια). Σαφώς και έχει. Τα επισημάνετε κι εσείς. Λάθος ονόματα, λάθος παραπομπές, κάποια λογοπαίγνια δεν αποδόθηκαν σωστά. Αλλά σε καμία περίπτωση το χάλι αυτό της ιστορίας δεν ευθύνεται σε κακή μετάφραση. Πολύ απλά τα παιδιά Ταμπαρύ δεν το κατέχουν το "άθλημα" της συγγραφής Γι'αυτό κιόλας φαντάζομαι δεν επιχείρησαν να γράψουν άλλο άλμπουμ. Ας θεωρήσουμε λοιπόν αυτό το τεύχος ως μια κακή παρένθεση κι ας κάνουμε υπομονή μέχρι να βγει το επόμενο που θα είναι σίγουρα καλύτερο Στο σχέδιο έβαλα 7/10. Στο σενάριο βάζω ένα 3/10. Στο άλμπουμ συνολικά ένα 4/10 Όπως έχω ξαναπεί το σενάριο για μένα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα

Ο πυρηνικός όλεθρος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η εθνική μνήμη και το συλλογικό τραύμα στα ιαπωνικά manga και anime. Barefoot Gen (1983) Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945. Στις 8:15 το πρωί, το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Ενόλα Γκέι» απελευθερώνει μια βόμβα ουρανίου-235 πάνω από την ιαπωνική πόλη με τις περίπου 320.000 ψυχές. Από την έκρηξη, η καταστροφική δύναμη της οποίας ισοδυναμεί με 15 κιλοτόνους ΤΝΤ, σκοτώνονται ακαριαία 80.000 άνθρωποι. Από την αδιανόητη θερμότητα της έκρηξης, που φτάνει τα πολλά εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, εξαϋλώνονται σχεδόν τα πάντα σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων. Ο αριθμός των θυμάτων που θα πεθάνουν αργότερα από την έκθεση στην ακτινοβολία, ανέρχεται σε αρκετές ακόμα δεκάδες χιλιάδες. Μετά από τρεις μέρες, στις 9 Αυγούστου, ένα δεύτερο Β-29 ρίχνει μια βόμβα πλουτωνίου στο Ναγκασάκι σκοτώνοντας 40.000 ανθρώπους. Στις 15 Αυγούστου ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο θα ανακοινώσει με ραδιοφωνικό του μήνυμα την άνευ όρων παράδοση της χώρας του στους Συμμάχους. Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος που έβαλε τέρμα στην πιο ανθρωποκτόνο σύρραξη της παγκόσμιας Ιστορίας: τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν επίσης και το πρώτο επεισόδιο που εισήγαγε βίαια την ανθρωπότητα από την εποχή των συμβατικών πολέμων στην Πυρηνική Εποχή. Σε μια ευρύτερη οπτική, το τρομακτικό αυτό όπλο – στην κατασκευή του οποίου είχαν συμμετάσχει φυσικοί απ’ όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάιν – κατέδειξε τα όρια της επιστήμης, όταν οι ηθικοί της φραγμοί ξεπερνιούνται για την εξυπηρέτηση πολιτικοστρατιωτικών σκοπιμοτήτων. Οι ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, μαζί με τους βομβαρδισμούς στο Τόκιο και σε δεκάδες άλλες πόλεις, συνιστούν μέχρι σήμερα τραυματικές εμπειρίες για τον ιαπωνικό λαό και ταυτοτικά στοιχεία της συλλογικής του μνήμης. Αποτέλεσαν όμως και τη βασική πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικά, λογοτεχνικά και μουσικά έργα, τα οποία υπήρξαν μέρος μιας θεραπευτικής διαδικασίας μέσω της τέχνης. Σε πολλά βέβαια από τα έργα αυτά, εμφανής είναι η απουσία αυτοκριτικής για τα εγκλήματα που είχαν προηγηθεί από τον ιαπωνικό μιλιταρισμό, αλλά και ο μονοδιάστατος ρόλος του «θύματος» που κατά κανόνα προορίζει η Ιαπωνία για τον εαυτό της. Τα manga και τα anime διαδραμάτισαν και αυτά τον δικό τους ρόλο μεταπολεμικά στην αποτύπωση του τραύματος της Ιαπωνίας. Ο πρωτοπόρος των ιαπωνικών κόμικς, γνωστός και ως ο «πατέρας και θεός των manga» Osamu Tezuka (1928-1989), ήταν έντονα επηρεασμένος από τα εφηβικά του βιώματα. Το σύνολο του εξαιρετικά παραγωγικού έργου του διακρίνεται από μια προσκόλληση στην επιστημονική φαντασία, από την αγάπη του στη φύση και στον άνθρωπο και από έναν στοχασμό για τις αμοραλιστικές πτυχές της τεχνολογίας. Στο πιο γνωστό του έργο, το «Astro Boy», ένας επιστήμονας δημιουργεί ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ για να καλύψει το κενό που άφησε η απώλεια του γιου του. Ο Astro Boy είναι ένα σκεπτόμενο ρομπότ με ανθρώπινα αισθήματα και ασύλληπτες δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιεί για την καταπολέμηση του κακού και της αδικίας, μαχόμενος ενάντια σε άλλα ρομπότ. Οι υπερηρωικές δυνάμεις του οφείλονται στη σωστή χρήση της ατομικής ενέργειας, που εκείνη την εποχή προτασσόταν για ειρηνικούς σκοπούς. Το «Astro Boy» ξεκίνησε το 1952 ως manga, ενώ μεταξύ 1963-1966 μεταφέρθηκε ως anime στην τηλεοπτική οθόνη. Όπως ο Tezuka, έτσι και ο διάδοχός του Hayao Miyazaki (1941-) ήταν μάρτυρας των καταστροφικών αεροπορικών επιδρομών στο τέλος του πολέμου. Εικόνες ατομικών βομβών εμφανίζονται συχνά στα έργα του, παράλληλα με τις εκκλήσεις για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Στην πιο χαρακτηριστική manga σειρά του με τον τίτλο «Nausicaä of the Valley of the Wind» (1982-1994), προσαρμοσμένη από τον ίδιο στο ομώνυμο anime του 1984, ο Miyazaki περιγράφει έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που κατοικείται από ραδιενεργά μεταλλαγμένα όντα, ως συνέπεια της κακής χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το manga ωστόσο που καταπιάνεται πιο άμεσα με την ατομική βόμβα είναι το αυτοβιογραφικό «Barefoot Gen». Στη σειρά καταγράφονται με φρίκη και ωμότητα οι συνέπειες της πυρηνικής έκρηξης μέσα από τα μάτια του εξάχρονου Gen Nakaoka – ο οποίος δεν είναι παρά η περσόνα του ίδιου του δημιουργού Keiji Nakazawa (1939-2012), επιζώντα της Χιροσίμα. Ο Barefoot Gen δημοσιεύτηκε σε διάφορα περιοδικά μεταξύ 1973 και 1987, μεταφέρθηκε σε τρεις κινηματογραφικές παραγωγές (μεταξύ 1976 και 1980), σε δυο ταινίες anime (1983 και 1986), καθώς και στην ιαπωνική τηλεόραση (2007). Την αμείωτη δημοφιλία της η σειρά την οφείλει, εκτός των άλλων, και στα μηνύματα ελπίδας και ανθεκτικότητας που αντικατοπτρίζονται στους χαρακτήρες της, συμβολίζοντας την αναγέννηση της Ιαπωνίας. Όπως είχε δηλώσει ο Nakazawa για την επιλογή του ονόματος Gen (που στα ιαπωνικά σημαίνει «πηγή» ή «προέλευση»): «Ονόμασα τον κύριο χαρακτήρα μου Gen με την ελπίδα ότι θα γινόταν η πηγή δύναμης για μια νέα γενιά, που θα μπορούσε να πατήσει ξυπόλητη το απανθρακωμένο έδαφος της Χιροσίμα έχοντας τη δύναμη να πει ΟΧΙ στα πυρηνικά όπλα». Akira (1988) Άλλη κλασική περίπτωση manga που έγινε anime με διεθνή επιτυχία είναι το το μετα-αποκαλυπτικό cyberpunk «Akira» (1982-1990) του Katsuhiro Otomo. Όπως στο κόμικς, έτσι και στην ομότιτλη ταινία του 1988 εξυφαίνεται το σενάριο ότι το έτος 1988 το Τόκιο καταστράφηκε από μια έκρηξη παρόμοια με εκείνη μιας πυρηνικής βόμβας. Αυτή η έκρηξη οδήγησε τελικά στην έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συσχετισμοί με τους βομβαρδισμούς της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 είναι ηθελημένοι. Η ταινία μάς μεταφέρει 31 χρόνια μετά όταν το Τόκιο (ανακατασκευασμένο από τους αντιπάλους με φουτουριστικά πρότυπα και μετονομασμένο σε Νεο-Τόκιο) γίνεται το επίκεντρο μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής αναταραχής. Grave of the Fireflies (1988) Ίσως η πιο ανθρώπινη και συγκινητική ταινία anime με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από ιαπωνική σκοπιά είναι το «Grave of the Fireflies» (1988) του Isao Takahata, βασισμένη στο ομότιτλο ημι-αυτοβιογραφικό διήγημα του Akiyuki Nosaka (1967). Η ταινία δείχνει την τραγική καθημερινότητα του έφηβου Σάιτα και της μικρής αδελφής του Σετσούκο. Με τον πατέρα τους να υπηρετεί στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό και μετά από τον θάνατο της μητέρας τους στον βομβαρδισμό της πόλης τους, Kabo, τα δυο αδέλφια καταβάλλουν έναν ασύμμετρο αγώνα να επιβιώσουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ευθραυστότητας της ζωής. Συμπερασματικά, τα manga και τα anime στη μεταπολεμική περίοδο λειτούργησαν ως ένα μέσο διά του οποίου η ηττημένη Ιαπωνία προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό της, εκφράζοντας τη θλίψη της και αναζητώντας την αξιοπρέπειά της. Χωρίς βέβαια να κρύβει πάντοτε επιτυχώς, πίσω από το τεράστιο πυρηνικό μανιτάρι, τον ρεβιζιονισμό της... Και το σχετικό link...

Original τοποθεσία, original κομικ. Έτσι πάνε αυτά. Όχι μισές δουλειές.

Και σε εμένα άρεσε. Η πλάκα είναι ότι το τελείωσα τώρα, τον Ιούνιο, οπότε έφαγα φλασιά μόλις είδα την εικόνα.

Αυτό?

Σαν σήμερα, 08/08/1952 ο λαστιχένιος φίλος μας έκανε την εμφάνισή του στο περιοδικό "Cucciolo".

@ nikolas12 έλα δεν το πιστεύω! Περίμενα έναν τόμο από τους μικρούς που έχουμε συνηθίσει... Αλλά αφού θα είναι ένας κανονικός σε πάχος τόμος ο ενθουσιασμός μου ανεβαίνει!

Για να δούμε ποιος θυμάται από που είναι αυτός ο σκυλάκος

Εξωφυλλα νο 11,14,57,59,70 Μεταφέρθηκαν στη βάση

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις ευχές σας, να είστε καλά, υγιείς και ευτυχισμένοι

Χρόνια πολλά στους @ nikolas12 @ comicos @ filipposdmarkakis με υγεία.

@ comicos & @ nikolas12 Καλοί μου φίλοι πολύχρονοι, γεροί και πάντα χαμογελαστοί!!!

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #43 βρίσκεται κοντά μας κι ανέβηκε στην βάση.